08 Ιανουαρίου, 2008

ΠΑΡ΄ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΡΑΦΛΟΣ ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΟΝ ARTHUR CONAN DOYLE

ΚΑΙ ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΚΟΛΟΝΑΙ ΗΣΑΝ
ΜποΣτοΠελ

Σε εκπομπή ειδήσεων του MEGA προ ολίγων ημερών αναφέρθηκε ότι η τροπή της υπόθεσης Ζαχόπουλου ξεπερνά ακόμη και τη φαντασία της συγγραφέως αστυνομικών μυθιστορημάτων Αγκάθα Κρίστι.
Σεβόμενος την τραγικότητα των δύο αποπειρών αυτοκτονίας, των ως εκ θαύματος διασωθέντων - προς ώρας - θυμάτων αυτού που στη στερνή επιστολή του ο Χρήστος Ζαχόπουλος κατονομάζει ως "ασύδοτα φαινόμενα νεοφασισμού" από πλευράς της "ηθικής κοινωνίας, της κοινωνίας των αγγέλων" (κ. Αγγέλου άκου τα) πέφτοντας "βορά στο στόμα των λεόντων", αλλά σεβόμενος και τις οδυνηρότατες συνέπειες που συνεπάγεται δι΄ ημάς τους υπολοίπους και για ολόκληρη την ανθρωπότητα η εκούσια και προγραμματισμένη καταστροφή των Κοσμικών Κέντρων Δυνάμεως, που αναπρογραμματίζουν ως κοσμικαί κεραίαι τον ελληνικό γενετικό κώδικα DNA - δημιουργηθείσαι βάσει της αρχαίας σοφίας κυρίως εις ΟΛΥΜΠΙΑΝ, ΑΚΡΟΠΟΛΗΝ, ΔΕΛΦΟΥΣ και αλλαχώθεν εις ούτω αποκαλουμένους "προστατευομένους;;;;;;;;!!!!!!!! αρχαιολογικούς χώρους" - όπου καίγονται άμα λάχει και "κάτι δέντρα", δηλώνω ότι προτιμώ τον Άρθουρ Κόναν Ντόυλ.

Πολλά εδιδάδχθην, ας μου επιτραπεί να ισχυριστώ, από τη μελέτη του μυθιστορήματος του ως άνω συγγραφέως με κεντρικόν ήρωα τον Σέρλοκ Χόλμς υπό τον τίτλον "Ο όμιλος των Κοκκινομάλληδων". Ένα πόνημα την μελέτην του οποίου ενθέρμως συνιστώ εις άπαντας τους επισκέπτας της σελίδος.
Διότι ο καλός συγγραφεύς αστυνομικών μυθιστορημάτων δεν είναι απλός παραμυθάς, έχων ως αποκλειστικόν στόχον την τέρψην και ψυχαγωγίαν του αναγνώστου. Αυτό που συνιστά το συγγραφικό μεγαλείο ενός Άρθουρ Κόναν Ντόυλ είναι η βουτιά που κάνει μέσα στη ψυχή του Κάιν, εντρυφών εις τους ψυχοθαλάμους της ανθρωπίνου υπουλίας, διπλοπροσωπίας και μηχανορραφίας, συμβάλων στην ενδοσκόπησιν του βροντερού Θείου ερωτήματος:


- Κάιν διατί εφόνευσες τον αδελφόν σου;

Με δύο λόγια και η υπόθεσις του έργου (στο περίπου και όπως τη θυμάμαι):
Συμπαθής κοκκινομάλλης είχε ένα μαγαζάκι. Παρ΄όλο που οι δουλειές δεν πηγαίνανε καλά, προσέλαβε ένα υπάλληλο για να τακτοποιεί κάποια πράγματα.
Μετά από λίγες ημέρες του παρουσιάστηκε ο υπάλληλος κρατώντας μια εφημερίδα.
"Αφεντικό", του λέει "κοίταξε αυτή την αγγελία, μου φαίνεται ότι είναι για σένα μοναδική ευκαιρία".
Με την αγγελία έψαχνε κάποιος όμιλος κοκκινομάλληδων νέους συνεργάτες, προσφέροντας μια υπέρογκα πλουσιοπάροχη αμοιβή. Μοναδική προϋπόθεση να είναι ο ενδιαφερόμενος κοκκινομάλλης.
Ο κοκκινομάλλης πήρε την εφημερίδα και έφυγε βιαστικός προς τη διεύθυνση του ομίλου.
Στη είσοδο υπήρχε μια μακρυά ουρά από κοκκινομάλληδες, που ήθελαν να παρουσιαστούν για τη θέση.
Μόλις τον αντίκρισε στοιβαγμένο μέσα στην ουρά ο ταξιθέτης του ομίλου αναφώνησε:
- ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΛΛΙ. ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΑΛΛΙ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΦΙΛΕ ΠΕΡΑΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΠΑΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ. ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΦΕΥΒΓΑΤΕ. ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.
Ο πρόεδρος έδειξε ένα βαθύ εντυπωσιασμό αντικρίζοντας το μαλλί του φίλου μας.
"- Επί τέλους και ένας με κόκκινο μαλλί αξιώσεων", φώναξε. "- Φίλε προσλαμβάνεσαι αμέσως", του είπε. "- Η αμοιβή σου θα είναι αξιοζήλευτη. Τόσες λίρες την ώρα".
"- Και τι θα κάνω;", ρώτησε ο κοκκινομάλλης.
"- Θα παραμένης κλεισμένος στο γραφείο νούμερο έντεκα από τις δέκα το πρωί μέχρι τις δύο το μεσημέρι και θα αντιγράφης σε λευκά χαρτιά τον τηλεφωνικό κατάλογο του Λονδίνου", απάντησε ο πρόεδρος. "- Θέλω όμως καθαρά γράμματα και οι μουτζούρες με εξοργίζουν" συμπλήρωσε ο πρόεδρος.
Ο κοκκινομάλλης δέχτηκε, τσέπωσε την προκαταβολή και από την επόμενη μέρα παρέμενε έγκλειστος επί τετράωρο στο γραφείο αντιγράφοντας τον τηλεφωνικό κατάλογο.
Την ίδια ώρα ο υπάλληλός του έσκαβε μέσα στο υπόγειο του μαγαζιού του μαζί με τον "πρόεδρο" και τον "ταξιθέτη" μία σήραγγα προς το υπόγειο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας που βρισκόταν λίγα μέτρα μακρυά στην απέναντι μεριά του δρόμου.

Για τους φίλους που εξακολουθούν να έχουν απορίες θα επανέλθω...
Αλλά όσοι καταλάβατε τη δουλειά ξαναβάλτε τα γεγονότα στη σειρά και δείτε τα κριτικά γιατί όπως λέμε
"φωνάζει ο κλέφτης".
(Απορούσα και για το από που μου κατέβηκε η ιδέα να δημοσιεύσω το "Ανάβαση Στο Μάρμαρο" που φύλαγα είκοσι χρόνια στο σεντούκι).

Δεν υπάρχουν σχόλια: