12 Δεκεμβρίου, 2009

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ



"Μην νομίζετε ότι το μέλλον του ως πρωθυπουργός θα είναι εύκολο. Θα περάσει δια πυρός και σιδήρου..."
Δήλωση του Κωνσταντίνου Μηστοτάκη
επιτίμου προέδρου της "Νέας Δημοκρατίας"
την ημέρα της εκλογικής νίκης της ΝΔ. το 2004

„Ο Ιούλιος Καίσαρ έλαβε προειδοποίηση για τον επερχόμενο θάνατο του, ενόσω αυτός πλησίαζε από κάποια σημεία.
Όταν έσκαβαν τα θεμέλια για τα νέα σπίτια τους οι άποικοι της Καπούα, που είχαν μετοικίσει εκεί με δικό του νόμο, ανακάλυψαν κατά την εκσκαφή μεγάλο αριθμό ταφικών πύθων. Στο παλιό μνημείο του πρώτου ιδρυτού της Καπίας, Κάπυ, υπήρχε μια επιγραφή που περιείχε την εξής προφητεία:
„Όταν βγουν στο φως τα οστά του Κάπυ ο μεγάλος ηγέτης της Ρώμης θα δολοφονηθεί από τα χέρια των συγγενών του, για τον ο θάνατο του όμως σύντομα θα πάρουν εκδίκηση, μετά από μεγάλες συμφορές που θα βρουν την Ιταλία“…

…Λίγες ημέρες πριν τον θάνατο του ειδοποίησαν τον Καίσαρα, ότι οι ίπποι που αυτός είχε αφιερώσει στους θεούς πριν να διαβεί τον Ρουβίκωνα, έκλαιγαν συνεχώς και δεν εδέχοντο τροφή…

…Καθ’ οδόν προς την γερουσία την ημέρα της δολοφονίας του κάποιος άγνωστος του επέδωσε μια έγγραφο καταγγελία του σχεδίου των συνωμοτών. Ο Καίσαρ όμως έβαλε το έγγραφο στο φάκελο που είχε κάτω από αριστερό του χέρι, για να το διαβάσει αργότερα. Στην συνέχεια τέλεσε την καθιερωμένη θυσία. Ενώ τα ζώα ήταν πολλά που προσφέρθηκαν, η θυσία όλων έδειξε σημεία συμφοράς. Ο Καίσαρ όμως, χωρίς να δώσει σημασία συνέχισε την πορεία του…

…Μετά την δολοφονία έμεινε η σωρός του αρκετό χρόνο να κείται στο δάπεδο, μέχρι που τρεις σκλάβοι κακομοίρηδες την μετέφεραν με ένα σεντόνι στο σπίτι του, ενώ το χέρι του κρεμόταν έξω…

…Αρκετοί διηγούνται, ότι ο Καίσαρ δήλωνε, πως ήταν συμφέρον της πόλεως και όχι δικό του να παραμείνει στη ζωή. Αυτός είχε κατακτήσει ήδη την μεγάλη ποθητή δύναμη και δόξα. Το κράτος όμως στην περίπτωση ενός τραγικού συμβάντος που θα τον έβρισκε, θα έχανε την ευστάθεια του και θα γινόταν θύμα εμφυλίων σπαραγμών…

…Κανείς από τους δολοφόνους δεν επέζησε περισσότερο από τρία χρόνια μετά την δολοφονία και κανείς δεν πέθανε από φυσικό θάνατο. Αφού καταδικάστηκαν όλοι, πέθαναν με βίαιο τρόπο. Άλλοι σε ναυάγιο, άλλοι στις μάχες. Κάποιοι αυτοκτόνησαν με το ίδιο ξίφος, που χτύπησαν τον Καίσαρα…"

ΣΟΥΕΤΟΝΙΟΣ
„Βίοι Καισάρων“


Κάθε σχέδιο συνωμοσίας έχει δυο βασικά χαρακτηριστικά. Στόχους που αποσκοπεί και τρόπο που αναπτύσσεται.
Οι τρόπος ανάπτυξης – εφόσον πρόκειται για κεντρικά ζητήματα του δημόσιου βίου – όσο και εάν οργανώνεται παρασκηνιακά – οι εκφάνσεις του εκδηλώνονται δημοσίως. Πολλώ μάλλον εφ’ όσον αυτές στοχεύουν στη δημόσια καλλιέργεια επιθυμητών εντυπώσεων.
Οι παρασκηνιακές ρυθμίσεις στην συντριπτική τους πλειοψηφία ξεφεύγουν από τα φώτα της δημοσιότητος, σε αντίθεση με τις εκφάνσεις. Το ίδιο και η στόχευση, που μόνο συμπερασματικά και με λογικές αναγωγές, μπορεί να καταστεί προσιτή.
Με ποιο τρόπο όμως καλύπτουν οι συνωμότες τις προθέσεις, τους στόχους και όσα παρασκηνιακά κλιμακώνουν, εφ’ όσoν τα αποτελέσματα των εκάστοτε ενεργειών τους στην πορεία ολοκλήρωσης του σχεδίου τους γίνονται αντιληπτά;

Με βάση την δυαρχική τους φύση κλιμακώνουν ένα διττό αποπροσανατολισμό, μέσω των φερεφώνων τους στα μαζικά μέσα.
Η πρώτη περίπτωση συνίσταται να απορρίψουν την συνωμοσία, ως νοητή κυοφορία είτε αφελών, είτε προσώπων με φαύλη σκοπιμότητα.
Ταυτοχρόνως με την πρώτη, η δεύτερη περίπτωση ενεργείται όταν οι ίδιοι αποδεχόμενοι την συνωμοσία, την ανάγουν σε αιτιάσεις, οι οποίες ουδόλως μπορούν να ισχύουν. Έτσι επιχειρούν να αμαυρίσουν στην κοινή συνείδηση αυτούς που κάνουν λόγο για ύπαρξη σχεδίου.
Με την δεύτερη περίπτωση συμπορεύεται συχνά και το θύμα της συνωμοσίας, καθώς και οι θέσει συνοδοιπόροι και απολογηταί του, στον βαθμό που δεν μπορούν να κάνουν χρήση της ειλικρίνειας. Είναι επόμενο – ως μετέχοντες στις εξουσιαστικές διαδικασίες – να μην είναι εις θέσιν να κάνουν χρήση της ειλικρίνειας, διότι η εξουσία αποτελεί από την φύση της παραβίαση της κοινής λογικής, στηριζόμενη εκ συστήματος στα ψεύδη και την παραπληροφόρηση.
Η εξουσία ήτις εδρεύει αποκλειστικώς έξωθεν των αντιλήψεων των υπηκόων, στηρίζεται αποκλειστικώς στην επιβολή μέσω εξαγοράς συνειδήσεων και στην βία. Άρα στερείται ουσιαστικής ηγεμονίας και είναι προφανώς ψευδεπίγραφος. Τουναντίον, όταν η εξουσία αγκυρώνεται στην αντίληψη του αυτονόητου, κάθεται για τα καλά στον σβέρκο της συνοδοιπορούσης πλέμπας και των μαζών, που δεν διαθέτουν ίδια κρίση, προσωπικότητα, κοινωνική συνείδηση και αίσθηση συλλογικής ευθύνης.

Πλείστοι όσοι μηχανισμοί κοινωνικής ενσωματώσεως απεργάζονται την μετατροπή του πληθυσμού σε ανθρωπάρια. Οι ίδιοι οι γονείς μεταδίδουν εις τα τέκνα των το προπατορικόν αμάρτημα συν τοις άλλοις και υπό την μορφήν „Γιάννη μου κάτσε ήσυχος να γίνεις νοικοκύρης“. Τα θρύψαλα, που προκύπτουν από τις στημένες και ελεγχόμενες κοινωνικές εξεγέρσεις τους παρελθόντος, αποτελούν το κατ’ εξοχήν αποτρεπτικό επιχείρημα της κοινωνικής χειραφετήσεως. Οι διαθέτοντες κάποιο νιονιό – εφ’ όσον δεν πρόκειται περί εκκολαπτομένων γόνων της αλήτ, πριμοδοτούνται και αξιοποιούνται από το ίδιο το σύστημα,β με πλέγμα ιδρυμάτων και υποτροφιών. Μετά τις „λαμπρές“ σπουδές τους, αμοίβονται ακαδημαϊκώς με έδρες, ούτως ώστε να καμαρώνουν ως σκεπάρνια του σιδερά, αμπελοφυλλοσοφούντες περί της „επαναστατικής“ διαδικασίας, ως κήνσορες „κριτικής σκέψης“, χωρίς να έχουν πεινάσει ποτέ και χωρίς να έχουν ζυμωθεί με τους ανθρώπους του μόχθου, τους „ταπεινούς και καταφρονημένους“, ή ακόμη με αυτούς που ξέπεσαν στο κοινωνικό περιθώριο. Ποιος λοιπόν είναι έτοιμος να σηκώσει το ανάστημα του στους μηχανισμούς του πνευματικού αποπροσανατολισμού, του ιδεολογικού σκοταδισμού, ενάντια στους μηχανισμούς ακρωτηριασμού των εγκεφάλων, δίνοντας ο ίδιος αμετάκλητη μαρτυρία λαϊκού στελέχους, αποπνυγομένου στον οχετό των ιδεασμών, που συνθέτουν το κοινώς αποδεκτόν και „αυτονόητον“; Ελάχιστοι. Και αυτοί σκόπιμα περιθωριοποιημένοι, ως „ιδιόρρυθμοι“, ως οι γραφικοί του συστήματος ή κατά την εξουσιαστική λογική: τα "ψώνια".
Ποιος διαθέτων προσωπικότητα, οικοδομεί επ’ αυτής της εννοίας, αισθάνεται δηλαδή ευτυχής, όταν τον αμφισβητούν οι άλλοι, στην πορεία να οργανώσουν υπευθύνως και αυτοβούλως την σκέψιν των με γνώμονα το κοινό καλό; „Ανάμεσα σε τρεις Έλληνες θα βρεις τρεις αρχηγούς“, είχε επισημάνει ο Κολοκοτρώνης. Αλλά και τέσσερις άκριτους οπαδούς, συμπληρώνω. Η ημιμάθεια είναι χειροτέρα της αμαθείας. Αλλά εφ’όσον ισχύει το „εν οίδα, ότι ουδέν οίδα“ ως βάσις της αληθούς σοφίας, η μόνη δυνατότης να λειτουργήσουμε αποδοτικώς, είναι η μέθοδος που χαρακτήρισε ο Αντόνιο Γκράμσι „συλλογικός διανοούμενος“. Αυτό δεν συνεπάγεται η όποια ιδεολογική ομάδα, να αυτοπροσδιορίζεται ως μοναδικός, ή ακόμη και κεντρικός φορέα των ορθών αντιλήψεων. Απατείται ανοικτό σύστημα ιδεολογικής αναζήτησης, πνεύμα μονίμως ερευνητικό και ανικανοποίητο, αποδοχή του άλλου ως πρόσωπον. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν οφείλουμε και δεν δικαιούμεθα να έχουμε απόψεις, τις οποίες να προβάλουμε με σθένος. Ποτέ όμως με απολυτότητα, ως οι μόνοι ή κατ' εξοχήν κάτοχοι της αληθείας. Διότι η αλήθεια δεν δύναται να εγκλωβιστεί σε νοητικά σχήματα και αποτελεί πάντοτε δώρημα αποκαλύψεως, το οποίον, όπως διακήρυξε ο Πλάτων, „επιφυλάσσεται δια τους εναρέτους“, με μόνο δόγμα την καθαρότητα καρδίας, την αμετάκλητο φιλανθρωπία, την ταπεινότητα της ευτελείας πέραν της μαλακίας (μαλθακίας) και την ετοιμότητα αυτοπροσφοράς στην μαρτυρία του Λόγου.
Σε μια χώρα με ισχνοτάτη Πνευματική Ηγεσία, που να ανταποκρίνεται επαρκώς σε αυτόν τον προσδιορισμό, είναι επόμενον να επιπλέει το ψεύδος και η παραπληροφόρησις, δηλαδή η εξουσία, ως τσαντίρι που έστησαν οι φαύλοι και φαυλότις μέσα στο κεφάλι μας.

Οι λόγοι λοιπόν της κλιμακώσεως του εν λόγω συνωμοτικού σχεδίου θα πρέπει αλλού να αναζητηθούν, από την παραφιλολογία για αγωγούς, βέτο και Κινέζους. Καταχρηστικώς βεβαίως κάνω χρήση του όρου „συνωμοτικό“ – που ίσως και να ξενίζει κάποιους επισκέπτες. Διότι ποτέ δεν βγήκε η εξουσία στο μπαλκόνι να διακηρύξει τις πραγματικές της προθέσεις, τους στόχους της και τον τρόπο που στήνει την πραγμάτωση τους. Η έννοια του συνωμοτισμού είναι εξ ορισμού συνυφασμένη με αυτήν της εξουσίας. Έσωθεν συνωμοτισμός και έξωθεν „επικοινωνιακή πολιτική“. Κοινωνική μηχανική, έλεγχος της σκέψης και συμπεριφοράς, μπιχεβιορισμός.

Και πως να μας διαφωτίσει κάποιος άλλος, αγαπητοί φίλοι και φίλες, όταν οι ίδιοι δεν πασχίζουμε για τον φωτισμό μας. „Μαθαίνω από εσένα“ πιστοποιεί στο υστερόγραφο της αντιρρητικής του ο φίλος Οργή. Τον ευχαριστώ που με τιμά. Γνωρίζω όμως την σχετικότητα πάσης διδαχής. Δεν τυγχάνω γνώστης, αλλά πάσχων. Και αναζητώ συμπάσχοντες. Διότι η αναζήτησις είναι οδός πάθους. Και στις παρυφές της υπάρχει μια μόνο ερώτησις: „Γιατί (ρε γαμώτο);“

Χωρίς λοιπόν να ικανοποιούμαι με τις εκδοχές που διατυπώθηκαν, σας καλώ κατ’ αρχήν να δούμε το „timing“ αυτής της διαδικασίας και να προσπαθήσουμε να το αξιολογήσουμε.

Κατ’ αρχήν οφείλουμε να διαπιστώσουμε, ότι η όλη διακυβέρνηση υπό τον Κώστα Καραμανλή σφραγίστηκε από μια ξεκάθαρη μετάπτωση. Διακρίνονται σαφώς όσο αφορά την ανάπτυξη και επικράτηση του κύρους του (κατά συνέπεια όσο αφορά και την αντίστοιχη αποδόμηση) δυο φάσεις: Η πρώτη περίοδος, που διήρκησε από την εκλογή της ΝΔ. το 2004 έως και την άνοιξη του 2006 και δεύτερη εντεύθεν μέχρι σήμερα, όπου προσφάτως ζήτησε κάποιο στέλεχος μέχρι και την διαγραφή του από το κόμμα.

Κατά την πρώτη περίοδο ο ΚΚ. και η κυβέρνηση δεν επιχείρησαν καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση. Πρόκειται για μια περίοδο, όπου ακολουθήθηκε η πεπατημένη μιας οπιομανούς οικονομίας, με την στάνταρ δοσολογία της εξωτερικής χρέωσης. Πάντες όμως είναι σε θέση να γνωρίζουν, ότι η παθητική αντιπαραγωγική και αποκλειστικά για καταναλωτικούς σκοπούς χρέωση, οδηγεί στην υπερχρέωση.
Πρόκειται για την φάση όπου είχαν ολοκληρωθεί τα έργα υποδομής μεγάλου μεγέθους, με εισαγόμενες ενέσεις από την ΕΕ., τα οποία προηγήθηκαν κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη. Αυτά ανταποκρίνονταν σε πλήρως στρεβλή ανάπτυξη της υπανάπτυξης. Όπως το κολοκύθι - αεροδρόμιο της Hochtief, η οποία εισέπραξε 110 εκ., πληρώνοντας 17 εκ. σε υπεργολάβους για την κατασκευή του. Παρόμοια κοροϊδία έγινε και με τα Ολυμπιακά Ακίνητα. Κτίρια και εγκαταστάσεις, πανάκριβα Ζέπελιν και φουρά, που έγιναν για το σόου των Ολυμπιακών Αγώνων, με μηδενική αξία χρήσης και απόδοση για την οικονομία στην συνέχεια.
Το ίδιο αναφορικά και με κάποια συγκοινωνιακά δίκτυα, τα οποία ήταν αυτονόητα εδώ και ένα αιώνα για μια μεγαλούπολη. Κατασκευές, που έγιναν για την ικανοποίηση της αδηφαγίας των νταβατζήδων, με αλυσίδες υπεργολάβων της συμφοράς, το κοστολόγιο των οποίων φορτώθηκε βάναυσα στην συνέχεια με διόδια στο βαλάντιο των χρηστών. Αποτελεί αίσχος για Ευρωπαϊκή χώρα, να καταβάλλονται διόδια για χρήση δρόμου μέσα στην πόλη.
Αυτά τα έργα είχαν όμως τελειώσει και δεν υπήρχε πλέον ο πακτωλός παροχών για τους λεγόμενους „νταβατζήδες“, με την αντίστοιχη λαθρομεταφορά του όγκου προς επένδυση των ποσών στις offshore της πλανηταρχίας. Έτσι εφηύρε ο Κώστας Καραμανλής, από την στιγμή που δεν υπήρχαν τεράστια εισαγόμενα ποσά προς αντιπαραγωγική κατασπάραξη, το „σεμνά και ταπεινά“ και τι „μηδενική ανοχή“, αναβιβάζοντας το γνωστό σουβλατζήδικο σε θωρηκτό „Αβρόρα“ της ΝΔ., φορώντας το γιλεκάκι του „αδιάφθορου“.

Απολύοντας τον Τσιτουρίδη από υπουργό Γεωργίας με αφορμή κάποια καταχρηστική εύνοια συγγενούς του, έκανε επίδειξη ανέξοδης αμφισβήτησης της διαφθοράς, πλέκοντας στον εαυτό του το σαθρό διάδημα του αποφασισμένου, του αδιαμφισβήτητου και του ισχυρού, εγκαινιάζοντας μια πρακτική, που θα του έβγαινε τελείως ξινή στο μέλλον.

Ο κοσμάκης, επειδή ικανοποιείται με θέαμα και ένα πιάτο φαγητό, δεν δίστασε να τον βγάλει στις δημοσκοπήσεις ως τον „καταλληλότερο“. Σπάνια πριμοτοδοτήθηκε η κυβερνητική αδράνεια από την κοινή γνώμη τόσο, όσο κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή. Η κοινωνία βολεύτηκε απέναντι στην εξουσία στην συγκεκριμένη φάση με την αντίληψη „Το καλύτερο μαντάτο είναι όταν δεν υπάρχουν μαντάτα“. Μια κοινωνία πολιτικά ράθυμη και πνευματικά νωχελική, με αξίες που επικεντρώνονται στο „μια θέση για το παιδί“, στα εορτοδάνεια για λίγη καταναλωτική παρηγοριά και τζάμπα τηλεθέαση.


ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Αυτοί που ισχυρίστηκαν ότι κατά την συγκεκριμένη περίοδο η χώρα κυβερνήθηκε με τον αυτόματο πιλότο, δεν είχαν άδικο.
Όμως παρ’ όλα αυτά, η φυσιογνωμία του Κ. Καραμανλή πέτυχε να προσδώσει μια πολύ σημαντική χροιά, τόσο στον πολιτικό χώρο του οποίου προΐστατο, όσο και στο ύφος της διακυβέρνησης συνολικά. Αυτή συνίσταται σε δυο επιλογές, που είχαν πολύ σημαντικές συνέπειες:
Η πρώτη ήταν αυτή που αποκάλεσε „άνοιγμα στον μεσαίο χώρο“. Η χώρα υπήρξε ανέκαθεν πολωμένη. Οι ξένες δυνάμεις και τα τσιράκια τους πάντοτε στηρίχθηκαν στην πόλωση του λαού, για να ελέγξουν και κρατήσουν σε υπανάπτυξη το κρατίδιο, που είχαν επιβάλει μετά την τιτάνια προσπάθεια του λαού για απελευθέρωση το 1821. Η διχόνοια στάθηκε η μόνιμη ναρκοθέτηση στην σύμπτυξη των εθνικών δυνάμεων, για να επιτευχθεί μια ανόρθωση του μονίμως δορυφορικά (απο)προσανατολιζόμενου κρατιδίου. Ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή οδηγούσε σε προσεταιρισμό των εσωτερικών θιασωτών της ξενοδουλείας, που στόχευαν στην μόνιμη διάσπαση του λαού. Συχνά αυτές οι ξενόδουλες ομάδες εμφανίσθηκαν με δήθεν εθνικό προσωπείο, σπρώχνοντας με πατριδοκαπηλεία την χώρα σε εξωτερικές περιπέτειες και συμφορές, με μεγάλο κόστος για το λαό και βάθεμα της ξένης εξάρτησης.
Τέτοιες περιπτώσεις ήταν η λεγόμενη „Εθνική Εταιρεία“ που οδήγησε στον "ατυχή" πόλεμο του 1897, ο πράκτορας των Αγγλογάλλων Σ. Βενιζέλος, που οικοδόμησε για λογαριασμό τους την Μικρασιατική καταστροφή, ο Γρίβας που εργάστηκε φανατικά για την ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, στα πλαίσια του ανταγωνισμού Αγγλίας και ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο κ.α.
Συχνά η ξενοδουλεία οικοδόμησε την πόλωση επίσης με βάση την ανοιχτή συγκαταβατικότητα και τον απροκάλυπτο ενδοτισμό στα κελεύσματα των ξένων, όπως έδρασαν οι Καραμανλής και Αβέρωφ, που με τις προδοτικές συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου ανήγαγαν την Τουρκία σε εγγυήτρια δύναμη, με την παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
Μόνιμα η πολιτική του ενδοτισμού, με στόχο την εξυπηρέτηση του ενός και του άλλου ξένου αφέντη, οδηγούσαν έντεχνα και ελεγχόμενα στην πόλωση ενός λαού, χωρίς πολιτικό κριτήριο και ωριμότητα. Η σύγκρουση του γέρου Παπανδρέου με το παλάτι στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 για την εξυπηρέτηση συμφερόντων των ΗΠΑ και της Αγγλίας αντίστοιχα, οδήγησαν την Ελλαδική κοινωνία στο προδικτατορικό πολιτικό χάος.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου επίσης, ενώ φρόντισε για την πολιτική ενσωμάτωση της αριστεράς στο σύστημα, για να εξουδετερώσει τον απόηχο του αντιδικτατορικού κινήματος που είχε αναπτυχθεί στην λαϊκή βάση, προχώρησε σε μια δαιμονοποίηση της δεξιάς και την εσωτερική πόλωση, όπου κυριάρχησαν τα δεξιά και τα αριστερά καφενεία στην πόλωση των οικισμών. Με συνθήματα του τύπου „Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά“ φρόντισε ο γόνος αυτού, που στάθηκε αρχιτέκτονας του ξεπουλήματος της Ελλάδας στους Άγγλους μεταπολεμικά, να διχάσει όσο λίγοι το κοινωνικό σώμα, κάνοντας χρήση πολιτικών μεγαλόστομων κλόουν όπως ο Κουτσόγιωργας.

Για πρώτη φορά μεταπολεμικά, αυτός που γεφύρωσε με τον μειλίχιο χαρακτήρα του και την πράα συμπεριφορά του αυτό το χάσμα, ήταν ο Κώστας Καραμανλής. Ένας άνθρωπος, που δεν δίστασε να αποδεχθεί ότι και οι αριστεροί είναι άνθρωποι, κόντρα στις γελοίες θεωρίες που είχε εξαπολύσει ο διχαστικός θείος του περί „αριστεροχουντισμού“.

Αυτή η επιλογή είχε τεράστια ευεργετικά ψυχολογικά αποτελέσματα, διότι κατεδείκνυε στην πράξη ότι το χάσμα μέσα στον λαό και η τεχνητή πόλωση μπορούν πράγματι να γεφυρωθούν και να ξεπεραστούν.

Αυτή η μεγάλη τομή του Κώστα Καραμανλή, καθώς και σε συνδυασμό με την ψυχολογική απόσταση που κρατούσε από την πολιτική των ΗΠΑ, με την λεκτική έστω έμφαση που έδωσε στα Εθνικά προβλήματα, στάθηκαν οι πυλώνες του φαινομένου που αποτελεί τον Καραμανλισμό.
Πολλοί καλοδιάθετοι δεξιοί, οπαδοί, μέλη και στελέχη του κόμματος, ασπάστηκαν αυτό το ρεύμα εγκαινιάζοντας νέα πολιτικά ήθη για τον τόπο, πέρα από την λογική της έντασης, της τεχνητής πόλωσης και του ηθελημένου διχασμού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι και πολλά αναξιόπιστα στελέχη, καριερίστες και πολιτικοί ντενεκέδες της ΝΔ. επικρότησαν επίσης αυτήν την πολιτική, μόνο και μόνο για να συμπορευτούν και να αποκτήσουν εσωκομματική εύνοια, με στόχο την ίδια πολιτική ανέλιξη σε πόστα.
Αυτό όμως δεν μπορεί να μειώσει την προσφορά του Κώστα Καραμανλή στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ανατρέποντας ένα από τα μπαστούνια του τρόπου, που το κατεστημένο κράταγε την χώρα στην πολιτική υπανάπτυξη, κατέστησε για την υπερεξουσία αναγκαία την αποκατάσταση της προηγούμενης κατάντιας του „διαίρει και βασίλευε“.

Αυτό δεν σημαίνει, ότι η υπερεξουσία δεν ήταν σε θέση να προβλέψει αυτές τις εξελίξεις. Τουναντίον ήταν από την αρχή πεπεισμένη για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει.
Οι τεχνικοί της εξουσίας γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο καθείς. Διαθέτουν πλήρες ψυχογράφημα του και είναι σε θέση να σταθμίζουν τα πολιτικά του βήματα, πολύ πριν αυτός επιχειρήσει να κουνήσει το μικρό δάκτυλο του ποδός. Έχουν τοιουτοτρόπως προκατασκευασμένο ολόκληρο το σενάριο όσων σχεδιάζουν να επέλθουν, καλώντας τον εκάστοτε συμβαλλόμενο σε μια παρτίδα με παραχαραγμένα πιόνια, όπου αυτοί δρουν και ο συμβαλλόμενος αντιδρά, κάτω από τα σταθμισθέντα προσωπικά του δεδομένα και την πίεση των συνθηκών.
Η εξουσία ήταν αυτή που φρόντισε να ανέλθει την κομματική και την κυβερνητική κλίμακα ο Κώστας Καραμανλής. Βασικός τους στόχος ήταν να εκδηλωθεί το φαινόμενο του Καραμανλισμού, για να του βάλουν στην συνέχεια ταφόπετρα άπαξ δια παντός, διαπομπεύοντας τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή. Ουδέποτε διαπομπεύθη εκλεγμένος Πρωθυπουργός σε αυτή την χώρα με τον απαράδεκτο τρόπο, όπως έπραξαν στην περίπτωση του Κώστα Καραμανλή.
Φοβούμαι ότι το μέγεθος της στημένης διαπόμπευσης του δεν το έχουμε δει ακόμη σε όλο του το μέγεθος. Είμαι βέβαιος ότι κλιμακώνουν και άλλες ύπουλες σκευωρίες οι τυμβωρύχοι του ανθρώπινου προσώπου, ανάλογες με την γνωστή εμετική ιστορία του DVD.
Κύριος στόχος αυτής της υπόθαλψης είναι να κάνουν έκτρωση τον πατριωτισμό που αναπτύχθηκε στις καρδιές πολλών δεξιών, οπαδών και μελών της ΝΔ.
Ταυτόχρονα αποσκοπούν να φορτώσουν στο Κώστα Καραμανλή την διάσπαση της ΝΔ. που κλιμακώνουν εδώ και καιρό, με την προώθηση του πολωτικού τους διπόλου Σαμαρά – Μπακογιάννη.

Μια πολύ σημαντική προσφορά του Καραμανλισμού στα δεδομένα ύφους της πολιτικής και δημιουργίας ψυχολογικού κλίματος ήταν η λεκτική αποστασιοποίηση από τις ΗΠΑ.
Ο Κώστας Καραμανλής διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία τον Γιώργο Σημίτη. Ένα πολιτικό που πέρασε στην ιστορία ως το πρόσωπο που ανήγαγε τις πλέον δουλοπρεπείς υποκλίσεις στις ΗΠΑ ως σήμα κατατεθέν της Κυβέρνησης του. Τα δυο περιστατικά που ξεχωρίζουν μεταξύ των υπολοίπων, ήταν η περιώνυμη ευχαριστία από το βήμα της βουλής του Σημίτη προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ΄“για τις υπηρεσίες που παρήχαν προς την Ελλάδα“, μετά την κατάρριψη του Ελληνικού ελικοπτέρου πλησίον της νήσου Ίμια από πλοίο του 6ου Στόλου, όπως και το ξεπούλημα του Οτσαλάν στους τούρκους, με πρωταγωνιστή τον Πάγκαλο.
Όσοι έχουν μιλήσει με Καραμανλικά στελέχη, τα οποία ήταν ενταγμένα μέσα στο ρεύμα του Καραμανλισμού, γνωρίζουν τόσο την απόσταση που κράταγαν οι ίδιοι απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ, πιστοποιώντας ανενδοίαστα το ίδιο και για τον Κώστα Καραμανλή.
Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει, ότι επί πρωθυπουργίας Καραμανλή δεν πέρναγαν οι ΗΠΑ την πολιτική τους στην Ελλάδα, με την πάγια μεθοδολογία της νεοαποικιακής εξάρτησης, του εξανανδραποδισμού και την κλιμακούμενη διάλυση της χώρας.
Κύριο μέλημα των ΗΠΑ υπήρξε, συν τοις άλλοις, η οικονομική καταβαράθρωση της Ελλάδας και η απομύζηση των τελευταίων πόρων της διαλυμένης οικονομίας της. Ενισχύοντας την τουρκική επιθετικότητα, επέβαλαν στην χώρα υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, που κατευθύνοντο μέσω „νταβατζήδων“ κυρίως προς την δική τους εξοπλιστική βιομηχανία.
Με τα πρακτορεία τους στην κυβέρνηση και την εκκλησία φρόντισαν να βάλουν στα σεντούκια τους τους λίγους συγκεντρωμένους πόρους της χώρας, που είχαν απομείνει. Είτε αυτές αφορούσαν τα αποθεματικά των ταμείων συνταξιοδότησης, με αγορά σάπιων ομολόγων, είτε με την εναπόθεση των εισπράξεων από εκποίηση περιοχών φιλέτων, όπως έπραξε η μονή Βατοπεδίου, ξεσπιτώνοντας τους πραγματικούς πτωχούς ιδιοκτήτες από την Βιστωνίδα, στα ταμεία της πλανηταρχίας.
Κάποιοι μπορούν να θεωρούν μικρή και ανέξοδη αυτή την πολιτική επιλογή του Κώστα Καραμανλή. Οι γνωρίζοντες όμως τον τρόπο και τις μεθοδολογίες, που οι ΗΠΑ αντεκδικούνται όποιον πάει να κουνήσει το μικρό του δακτυλάκι, όχι μόνο ενάντια, αλλά και παράταιρα σε όσα αυτοί επιβάλλουν, είναι σε θέση να κατανοήσουν, ότι ανάλογες επιλογές συνεπάγονται τεράστιο κόστος για αυτούς που τις τολμούν.
Αναμφίβολα, πριν γίνει πρωθυπουργός ο Καραμανλής, διαπραγματεύτηκε με εκπροσώπους της υπρεξουσίας και πρόσφερε συμβιβασμούς και προσαρμογή σε μέτρα άκρως ασύμφορα και μοιραία για την χώρα. Ας μην έχουμε όμως αμφιβολίες, ότι όποιος δεν είναι διατεθειμένος να προσφέρει γην και ύδωρ, όχι μόνο πρωθυπουργός δεν γίνεται, αλλά ούτε πορτιέρης σε πολυεθνική.

Το κυριότερο όμως, όσο αφορά την ανατροπή του Κ. Καραμανλή από την υπερεξουσία, βρίσκεται στην απόφαση που είχε πάρει αυτή για την ανατροπή του, ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, στον συγκεκριμένο χρόνο και με περίπου τον συγκεκριμένο τρόπο, που αυτή κλιμακώθηκε.
Στόχος τους υπήρξε μετά την εκδήλωση του Καραμανλισμού – ο οποίος αποτελεί τελικά μια αντανάκλαση των αξιών που καλλιέργησε η βάση της αριστεράς μέσα στον δεξιό χώρο - αφού η αριστερά εκμαυλίστηκε πλήρως και κατάντησε καρικατούρα του ξέφρενου δογματισμού και της εξυπηρέτησης στόχων της πλανηταρχίας - να μπει ταφόπετρα σε αυτόν, ως ένα φαινόμενο που μπορούσε να προσλάβει ανεπιθύμητες διαστάσεις. Με τον διασυρμό του Κ. Καραμανλή θα του φόρτωναν και την διάλυση του δικομματισμού, για να περάσει η ήδη διαλυμένη χώρα σε φάση μεγάλης αστάθειας με πολυσυλλεκτικές κυβερνήσεις συνασπισμού, στις οποίες δεν μπορεί να βρει κάποιος εν τέλει υπευθύνους, στην κατεύθυνση των μεγάλων προδοσιών που ετοιμάζονται, όπως οι εθνικοί ακρωτηριασμοί και η πλήρης διάλυση της οικονομίας και των λοιπών – ήδη βαρέως νοσούντων – δομών της χώρας.

Περί αυτών γράφω στο διαδίκτυο από τον Ιούνιο του 2007, καθ' όσον η διαδικασία κλιμάκωσης του σχεδίου για την ανατροπή του Κ. Καραμανλή ευρίσκετο στο αρχικό της στάδιο και δεν ήταν εύκολο να διαφανούν τότε οι στόχοι της υπερεξουσίας, που κλιμακώθηκαν στην συνέχεια.
Ήδη την ημέρα της εκλογικής νίκης της ΝΔ. το 2004, είχα προβλέψει την διαδικασία ανατροπής του Κώστα Καραμανλή. Η αναφορά αυτής της άποψης μου τότε προς θερμούς υποστηρικτές του Καραμανλισμού αντιμετωπίστηκε ως τελείως εσφαλμένη και πλήρως εκτός πραγματικότητος.
Εδώ όμως είμαστε και σύντομα θα βιώσουμε τόσο την διάσπαση της ΝΔ. όσο και του ετερόκλητου Πασόκ, ως κόμματος της ξενοδουλείας, της καρέκλας, του υποβιβασμού της χώρας σε χαβούζα και της κλοπής των κόπων του λαού για λογαριασμό της πλανηταρχίας.


ΤΟ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ

Ενώ η Κυβέρνηση υπό τον Κ. Καραμανλή τα δυο πρώτα έτη δεν είχε προωθήσει καμία μεταρρύθμιση, μετά την άνοιξη του 2006 έθεσε επί τάπητος τρεις βασικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες χαρακτήρισε μάλιστα και υπερεπείγουσες, στην βάση ότι θα έπρεπε να έχουν δρομολογηθεί από πολύ καιρό με επιτακτικό τρόπο, διότι υποτίθεται ότι ήταν οι δυο εξ αυτών ζωτικής σημασίας.
Και οι τρεις μεταρρυθμίσεις που είχαν οριστεί κτύπηγαν στην αντίληψη κάθε ευαίσθητου Έλληνα σε λεπτά νεύρα και η αντιπαράθεση σε αυτές με πολύ έντονο τρόπο, ήταν περισσότερο από βεβαία. Συγκεκριμένα επρόκειτο:

1. Για Την αλλαγή των βιβλίων ιστορίας σε εθνομηδενιστική βάση
2. Το νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ, που καταργούσε την δημόσια χρηματοδότηση τους ανοίγοντας την Κερκόπορτα στην ιδιωτική εκπαίδευση στην ανώτερη και ανώτατη βαθμίδα
3. Το ασφαλιστικό με την σύμπτυξη των ταμείων, την σκλήρυνση του συνταξιοδοτικού καθεστώτος και την κατάργηση της αναγνώρισης των βαρέων και των ανθ υγιεινών επαγγελμάτων.

Το ερώτημα είναι για ποιους λόγους δεν προώθησε η κυβέρνηση αυτή πλέον έγκαιρα την θεσμοθέτηση των αναλόγων ρυθμίσεων στο ποσοστό που χαρακτήριζε αυτές ως από καιρό επιτακτικές;
Είναι κατανοητότατο ότι οι τρεις αυτές ρυθμίσεις θα προσέκρουαν στην αντίσταση των τριών πλέον κοινωνικά ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, δηλαδή τους πνευματικούς ανθρώπους, τους φοιτητές και την εργατική τάξη στην σύγχρονη μορφή της. Για την υπερεξουσία, η οποία κατανοεί καλώς την κοινωνική μηχανική και την έχει αναγάγει σε συστηματική πανουργία, ήταν φανερό ότι μια κυβέρνηση που προωθεί τέτοια μέτρα άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της, θα προσκρούσει σε άμεση ρήξη με το κοινωνικό σώμα, με κίνδυνο να δημιουργηθεί κενό εξουσίας. Έτσι με την λογική του βουτύρου και του μαστιγίου είχαν μετατεθεί αυτά τα μέτρα για τον κατάλληλο χρόνο.
Στην πρώτη φάση της δοτής νηνεμίας επιχειρήθηκε η ύπνωση του κοινωνικού σώματος, αλλά κυρίως και η ύπνωση των φορέων του Καραμανλισμού και του πρωθυπουργού. Σε εκείνη τη φάση αυτός φάνταζε παντοδύναμος, έχοντας ξεχάσει προσωρινά ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια μαριονέτα στα υποχθόνια χέρια της υπερεξουσίας. Και όποτε το ενθυμείτο αυτό, δεν μπορούσε να διανοηθεί, ότι η προκείμενη παράστασις ήτο γκραν γκινιόλ φάρσα, με πρωταγωνιστή και θύμα τον ίδιο, το μη εγκάθετο τμήμα του επιτελείου του, το ρεύμα του Καραμανλισμού, αλλά και με μεγαλύτερο θύμα το αγόμενο και φερόμενο πόπολο.
Είναι επόμενο τα πολιτικά πρόσωπα που κυριαρχούν στην διαδικασία επωμισμού πολιτικών ευθυνών, να είναι πρόσωπα ιδιαίτερα μικρών ικανοτήτων, χωρίς πραγματικό σθένος και πολιτικό αισθητήριο, εμφορούμενα από τον ξιπασμό της καρέκλας. Έτσι, και ο κ. Πολύδωρας και η κ. Γιαννάκου, αντί να αντιληφθούν εγκαίρως το ζοφερόν της υποθέσεως και να προβούν τουλάχιστον σε φραστική αναδίπλωση με επίδειξη συγκαταβατικού πνεύματος, έριξαν λάδι στη φωτιά. Με γελοίους ψευτοπαλικαρισμούς και δηλώσεις ότι „η κυβέρνηση δεν μασάει“ παρόξυναν το κλίμα, εντείνοντας την συγκρουσιακή διάθεση των διαμαρτυρόμενων εναντίον των μέτρων, παρέχοντας το καλύτερο δώρο στα υποθάλπτοντα σχέδια της υπερεξουσίας.
Ήταν επόμενο, διαπιστώνοντας η υπερεξουσία ότι έχει να κάνει με αδαείς, οι οποίοι παριστάνουν τα έμπειρα πρόσωπα, να περάσει στο επόμενο βήμα του σχεδίου της, που ήταν η διαπόμπευση του αμέσου περιβάλλοντος του πρωθυπουργού με το απαίσχυντο DVD.
Όποιος μελετήσει τον επαγγελματισμό που στήθηκε η συγκεκριμένη βιντεοσκόπηση, αλλά και τον τρόπο που είχε στηθεί το κόλπο με την συγκεκριμένη κοπροφυλλάδα και τους δυο στημένα αντιμαχόμενους αγυρτοϊδιοκτήτες της, που μετέτρεψαν την σκανδαλολογία σε λαϊκή λαγνεία, μπορεί να αντιληφθεί τον τρόπο που είχε δράσει η υπερεξουσία στο συγκεκριμένο „timing“.

Η ίδια εφημερίδα έχυσε στην συνέχεια λάδι στο ηφαίστειο του ασφαλιστικού, με την υπόθεση του τότε υπουργού Κ. Μαγγίνα και τους ανασφάλιστους αλλοδαπούς, που απασχολούσε αυτός στην έπαυλη του. Η τεράστια πλειοψηφία των ελλαδιτών έχει απασχολήσει όμως, τουλάχιστον σε ευκαιριακή βάση αλλοδαπούς χωρίς ασφάλιση. Το συγκεκριμένο καθεστώς στήθηκε εξ άλλου από την παγκοσμιοποίηση και η „ευεργεσία“ της παρουσίας των αλλοδαπών για την οικονομία εκθιάζετο στο παρελθόν τόσο από τον τύπο, όσο και από τους κρατικούς „λειτουργούς“. Αυτά τα δεδομένα δεν αποτελούν ιδιαίτερο σκάνδαλο, αλλά γνωστότατη σε όλους απάνθρωπη και επιβεβλημένη σύγχρονη δουλεία. Η έντεχνη δημιουργία συναισθηματικών φορτίσεων επ’ αυτού με στόχο υπόγειες σκοπιμότητες, έγκειται στον ρόλο που έχουν αναλάβει εργολαβικά οι φασιστοφυλλάδες και οι τυμβωρύχοι της παραπληροφόρησης, που μετέτρεψαν την ήδη κουτσή και μονόπλευρο ενημέρωση σε σκανδαλοθηρία.

Στην συνέχεια ξεκίνησε η σκανδαλολογία με πρώτο κέντρο αναφοράς το σκάφος του κ. Βουλγαράκη, για να ακολουθήσουν καπάκι καταγγελίες για τον τρόπο που έκανε αυτός χρήση νομίμου φοροαπαλλαγής στην οικοδόμηση ακινήτων.

Στην πορεία, ξαφνικά και ως δια μαγείας, άρχισε να βγαίνει στο φως πληθώρα σκανδάλων. Ομόλογα, Βατοπαίδι, Ζήμενς και άλλα. Γιατί έτσι ξαφνικά; Που ήτο ο δημόσιος έλεγχος, που ασκούν τα μαζικά χρόνια, όλο το προηγούμενο διάστημα;

Ήταν επόμενο ο Καραμανλής και το επιτελείο του να διαισθάνονται ότι το ένα πόδι της καρέκλας που εκάθοντο, είχε πριονιστεί άσχημα και ότι όδευαν μετά από ένα χρόνο προς μια βαριά εκλογική ήττα. Έχοντας προσγειωθεί ανώμαλα στην πραγματικότητα, αποφάσισαν την διενέργεια πρόωρων εκλογών, όσο ακόμη νόμιζαν ότι μπορούσαν να σώσουν τα τρία υπόλοιπα πόδια της καρέκλας.

Οπότε τρώνε εν μέσω της προεκλογικής διαδικασίας τον άνευ προηγουμένου εμπρησμό τεράστιων περιοχών από την υπερεξουσία, με την καταστροφή των 2/3 της Πελοποννήσου και μεγάλο αριθμό νεκρών από τις πυρκαϊές, κατά μέτωπον.
Για μια ακόμη φορά έλαμψε δια της κακοήθου αφροσύνης του το στελεχικό δυναμικό της κυβέρνησης. Αυτή τη φορά ο κ. Βουλγαράκης, ως υπουργός πολιτισμού, μετά την καταστροφή του Κρονίου Λόφου, έκανε λόγο ότι „Κάηκαν και κάτι δέντρα…“ δίνοντας ρεσιτάλ αμετροέπειας και έλλειψης στοιχειώδους λογικής, στην προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Δεν ήταν μόνο οι παγίδες, που έστηνε η υπερεξουσία η μια μετά την άλλη, αλλά και ο τεράστιος ξιπασμός, η πλήρης ανηθηκότητα και ο κουτσαβάκικος κοτσαμπασισμός των στελεχών της κυβέρνησης, που συντελούσαν στο βάθεμα του λάκκου, που είχε προετοιμάσει αυτή για την κυβέρνηση. Και φυσικά ο αρχηγός, ως υπεύθυνος για όλα, είναι υποχρεωμένος να χρεώνεται τον κάθε ανάξιο, τον κάθε υπερόπτη, τον κάθε σαθρό, αναιδή και απελέκητο.

Η κυβέρνηση που προέκυψε ήταν ηθελημένα κυβέρνησις οριακής μειοψηφίας. Κρεμόμενη από ένα νήμα το οποίον ροκάνιζαν επί μονίμου βάσεως ο κ. Τατούλης, ως άνθρωπος της αγρίας οικογενείας και ο κ. Μανώλης (τον παράξενο ρόλο του οποίου μέχρι στιγμής αδυνατώ να εμηνεύσω. Αλλά εδώ είμεθα και ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον).
Ο Πρωθυπουργός με τσαλακωμένο το γόητρο, καταβεβλημένος από την σκανδαλολογία και δέσμιος μιας ανυπάρκτου στην ουσία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ενέτεινε την εσωστρέφεια του και άρχισε να αποφεύγει να εμφανίζεται στην βουλή, ενώ έπρεπε καθημερινά να απολογείται για πεπραγμένα, που άγγιζαν την αρμοδιότητα του ποινικού κώδικος.
Είχε από τότε φανεί, ότι η κυβέρνηση και το γόητρο του πρωθυπουργού είχαν τρωθεί ανεπανόρθωτα και ότι επρόκειτο για μια κυβέρνηση, η οποία κυριολεκτικώς εσέρνετο προς την κατεύθυνση του πλήρους διασυρμού.

Τότε είχα καλέσει, διαβλέπων τα επερχόμενα και διατηρών συγκεκριμένη εκτίμηση για τον ρεύμα του Καραμανλισμού, το οποίον εστήριξα με συγκεκριμένες αναφορές περί „Πατριωτικής Δεξιάς“, τον κ. Καραμανλή σε ηρωική έξοδο.
Αυτός όμως εξακολούθησε την πετατημένη της στήριξης των σαθρών στελεχών του στην ΔΕΘ τον Οκτώμβριο του 2007.

Τα τρωκτικά του κόμματός του, όπως ο κ. Αλογοσκούφης επέβαλαν στην συνέχεια επί τούτου ακατονοήτου εύρους και αφροσύνης μέτρα, τα οποία δυναμίτιζαν την σχέση της κυβερνήσεως προς το κοινωνικόν σώμα, όπως η ακατάσχετη φορολόγηση των μικρών εισοδημάτων.
Καθ’ όσον το κυβερνητικόν σκάφος έμπαζε από παντού νερά, προειδοποίησα από το διαδίκτυον, κατόπιν αστρολογικών αναλύσεων, τον κ. Πρωθυπουργόν, ότι κατά την δευτέρα εβδομάδα του Δεκεμβρίου θα καταστεί αυτός θύμα ισχυροτάτων συνωμοσιών, „που θα του κάνουν τον βίο αβίοτο“, οπότε και επηκολούθησαν τα στημένα γεγονότα της εκτελέσεως του Γρηγορόπουλου και τα υπό των μηχανισμών του Σόρος οργανωθέντα έκτροπα μεγάλης κλίμακος.

Έκτοτε το ρέκβιεμ της πτώσεως της κυβερνήσεως ήτο πλέον φανερόν. Ήτο θέμα χρόνου. Συχνά εντόπισα ότι η κυβέρνησις ευρίσκεται ήδη εις τον θάλαμον εντατικής παρακολουθήσεως και ότι η ζωή της θα δεν θα ξεπερνούσε τους ολίγους μήνας. Καθώς και ότι ο χειρουργός ήτο πανούργος και δεν θα έκοβε ο ίδιος τα σωληνάκια, αλλά θα οδηγούσε τον ασθενή στην θέσιν του καταναγκαστικώς αυτόχειρος.

Οι Ευρωεκλογές κατέγραψαν στην συνέχεια ότι η κυβέρνησις ήτο πλέον σε θέση μειοψηφίας και είχε απωλέσει πλήρως την „λαϊκή εντολή“.

Το αναμενόμενον δεν ήτο πλέον η πτώσις, αλλά η κατάπτωσις.
Πως όμως ο Κώστας Καραμανλής επεδίωξε την έξοδο του, η οποία όμως δεν μπορούσε πλέον να είναι ηρωική, σε μια προσπάθεια να διασώσει (και όχι να περισώσει κατ’ εμέ) τα εναπομείναντα εις αυτόν στοιχεία (και όχι ψιχία) αξιοπρεπείας, θα αποτελέσει το περιεχόμενον του τελευταίου κεφαλαίου αυτής της αναφοράς.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων όλους τους επισκέπτας, που είχαν την υπομονήν και το ενδιαφέρον να μπουν στον κόπο να διαβάσουν ένα σχετικά μακρύ κείμενο, το οποίον αναφέρεται σε γνωστά γεγονότα, με στόχο την στήριξη μιας διαφορετικού χαρακτήρος εκτιμήσεως από αυτές που επικρατούν.


Η ΕΞΟΔΟΣ. ΤΑ ΙΣΧΥΡΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ

Η εκούσια έξοδος του Κώστα Καραμανλή, με την πρόωρη διακήρυξη εκλογών τον παρελθόντα Οκτώμβριο, ήλθε πολύ αργά, ώστε να έχει κάποιο δυναμικό αντίκτυπο, όσο αφορά μια τμηματική έστω αποκατάσταση για το καταρρακωμένο πλέον γόητρο του. Η εντύπωση που κυριάρχησε στην δημοσιότητα ήταν, ότι αυτός δεν εξήλθε από την θύραν, αλλά ότι εκπαραθυρώθη από υψηλά ιστάμενα μέλη της κυβερνήσεως του, οι οποίοι αποσκοπούσαν να αποκτήσουν οι ίδιοι την προεδρία. Τα πρόσωπα στα αποδόθηκε η πίεση προς παραίτηση έναντι του κ. Καραμανλή ήσαν η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Σουφλιάς.
Είναι φυσικό να είχε δώσει υπόσχεση ο πρώην πρωθυπουργός στην αγρία οικογένεια, ότι όταν ολοκληρωθεί ο κυβερνητικός κύκλος του, αυτός θα στήριζε την υποψηφιότητα της κ. Μπακογιάννη. Αναμφίβολα δεν ήταν μόνο η αδημονία της εν λόγω κυρίας για την εναπόκτηση της καρέκλας, που καθιστούν φανερή της εξάσκησης πιέσεως, αλλά κυρίως ο ρόλος των όπισθεν αυτής ευρισκομένων κυκλωμάτων, τα οποία αποσκοπούν στην ανάπτυξη των επομένων φάσεων του σχεδίου τους.
Όμως η παραίτησις δεν πρέπει να αποτελούσε πλέον βασική επιλογή του ίδιου του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος είχε διαπιστώσει πλήρως την διαδικασία που προωθείτο σχεδόν από τον συνολικό του περίγυρο. Ο Βασιλεύς ήτο πλέον γυμνός. Είχε κατανοήσει ότι η εξέδρα, επί της οποίας είχε στηθεί ο καταρροκανισμένος θρόνος του, αποτελείτο εξ αρχής από σάπιο ξύλο. Ακόμη και τα βασικότερα στελέχη του αμέσου περιβάλλοντος του, είχαν αποδειχθεί στην συνείδηση του Βρούτοι.
Το γεγονός ότι - όπως θα αναπτύξω προσεχώς - τα λεγόμενα golden boys του Μαξίμου προώθησαν την υποψηφιότητα του κ. Σαμαρά, κατέδειξε στη συνείδηση του πρώην πρωθυπουργού, ότι δεν έδρασε "σαν έτοιμη από καιρό" μόνο η κ. Μπακογιάννη, αλλά και η άλλη πτέρυγα, η οποία κατ' εντολήν κλιμάκωνε την διάσπασιν του κόμματος και το τέλος του δικομματισμού, με τις μεγαλοστομίες περί "νέας μεταπολίτευσης", που διέδιδε.
Για τον κ. Κααμανλή υπήρχε στην συγκεκριμένη φάση μόνο μια επιλογή, ένατι των κυκλωμέτων που κλιμάκωναν την πλήρη απαξίωση του, όχι μόνο ως πρωθυπουργού, αλλά και ως ανθρώπου, με την πλήρη διαπόμπευση της υστεροφημίας του.

Έτσι πήρε την απόφαση και πραγματοποίησε ένα φίνις πολύ προσωπικό και με ύστατες θαρραλέες τομές στον δρόμο μετ' εμποδίων, που επιχείρησα να περιγράψω, αποδεικνύοντας, ότι δεν είναι ο λαπάς, που ο γενικότερα ράθυμος και καλοσυνάτος χαρακτήρας του άφηνε να διακρίνεται και ότι διαθέτει κάποια αποθέματα πολύ ισχυρού συγκρουσιακού σθένους, τα οποία όταν αποφασίσει να θέσει σε κίνηση, είναι εις θέσιν να δημιουργήσει καταστάσεις, ως μη άξιος υποτιμήσεως παίκτης του πολιτικού σκηνιμκού.
Έτσι με μια άνευ προηγουμένου διάθεση ειλικρίνειας και εμφανώς "φτιαγμένος" υπό την επήρεια οινοπνευματωδών, προέβη σε μια άνευ προηγουμένου καταγγελία, εκείνων των στελεχών, που έβλαψαν με την ιδιοτέλεια τους το κόμμα, διαχωρίζοντας την θέση του από αυτούς. Στην συνέχεια αποκλείοντας τους από τα ψηφοδέλτια του κόμματος, έδειξε ότι ήταν εις θέσιν να προβεί σε αποβαριδοποίηση του κόμματος, από αυτούς που ο ίδιος προώθησε ή ανέχτηκε. Μια τέτοιου μεγέθους εκκαθάριση του κομματικού κατεστημένου από τμήμα της εσωτερικής σκουριάς υπήρξε πρωτοφανής για τα Ελλαδικά δεδομένα.
Στην συνέχεια με μια απροκάλυπτα ειλικρινή επιχειρηματολογία ως προς την βαρέως νοσούσα κατάσταση της οικονομίας φρόντισε να καταδείξει τον εκλογικό του αντίπαλο ως δημαγωγό και απροκάλυπτο παπατζή, διεκδικώντας για τον εαυτό του τα εύσημα μιας ειλικρινούς αξιολογήσεως της καταστάσεως. Βεβαίως εγνώριζε εκ των προτέρων, ότι αυτός ήτο από την υπερεξουσία προγραμμένος, η οποία είχε προγραμματίσει την εκλογική συντριβή του, με μεγάλη διαφορά από το αντίπαλο κόμμα. Επέτυχε όμως να στρέψει την πολιτική των αντιπάλων του ο ίδιος εναντίον τους. Υιοθετών ο ίδιος τα επιχειρήματα τους περί καταπτώσεως της οικονομίας, δεν δίστασε να συμβάλει ο ίδιος στο άνοιγμα της εκλογικής διαφοράς των ψήφων, έναντι του εκλογικού αντιπάλου του. Με αυτό τον τρόπο ανέτρεψε όμως την σχεδιαζόμενη μετεκλογική προπαγάνδα, ότι η πολιτική του επισυσσώρευσε χάος, το οποίο αυτός επιχείρησε να αποσιωπήσει, ρίχνοντας το μπαλάκι της αναξιοπιστίας στον αντίπαλο του.
Αυτή η συγκεκριμένη πρακτική διέθετε, κατ' εμέ, αδιαμφισβήτητο χαρακτήρα εξόδου. Μια έξοδος που άργησε όμως πάρα πολύ να τολμηθεί. Έτσι, ενώ επέτυχε να ματαιώσει τα χειρότερα και ως ένα βαθμό να δημιουργήσει κάποιες δυσκολίες στην επιβολή των σχεδίων της υπερεξουσίας μέσω του νέου αναξιόπιστου πρωθυπουργού, δεν κατόρθωσε να επιφέρει κάποια ποιοτικά αποτέλέσματα.
Κατέδειξε όμως ότι ο "χοντρός" κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητος μπορεί να είναι. Την ύστατη ώρα διαθέτει και φαντασία και τόλμη και φρόνηση, που εάν είχε εφαρμόσει πιο έγκαιρα, θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικότερος.
Όμως "έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται" και γνωρίζει καλά ότι όταν σαπίσει το συκώτι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να βρούνε μόσχευμα.

Είχα ισχυρισθεί στο παρελθόν, με αστρολογική ανάλυση του ωροσκοπίου του (και όχι μόνο) ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι ένα μίγμα βαθύτατης προσαρμογής και συντηρητισμού αλλά και επαναστατικότητος. Η δεύτερη εκφράζεται με τρόπο underground, τόσο σε κοινωνικά θέματα, όσο και εκεί που απειλείται η ουσία του.

Σήμερα οι Καραμανλικοί έχουν περιθωριοποιηθεί τελείως και ο Καραμανλισμός έχει δεχθεί θανατηφόρο πλήγμα, καθώς οι ταχυδακτυλουργοί του εξουσιασμού τραβάνε νέα φυντάνια μέσα από το καπέλο, για να τα επιβάλουν.
Μια γερμανική παροιμία, που είδα συχνά να πραγματώνεται όμως λέει: "Totgesagte leben länger". "Κάποιοι που θεωρήθηκαν ήδη νεκροί, κατάφεραν να ζήσουν περισσότερο".
Ο Καραμανλισμός κατέδειξε ότι ένας Ζαχόπουλος είναι εις θέσιν να πέσει από τον τέταρτο εκούσια και να επιβιώσει. Εάν ο κ. Καραμανλής επιλέξει να όχι μόνο να επιβιώσει στο μέλλον, αλλά να δώσει και το υπολοιπόμενον μάθημα στην υπερεξουσία, θα κληθεί να πέσει από τον όγδοο. Ο Θεός όμως αγαπάει τους τολμηρούς. Και ενάντια στις ταχυδακτυλουργίες της υπερεξουσίας μας καλεί να πραγματώσουμε θαύματα.

"Κι αν ειν' ο λάκκος σου βαθύς, χρέος να σκάψεις και να βγεις", μας προτρέπει ο Κώστας Βάρναλης. Όχι να σκαρφαλώσεις. Να σκάψεις. Διότι στο κέντρο της γης ευρίσκεται η μαύρη της τρύπα της αναγεννήσεως.

Ο κ. Σαμαράς κάλεσε τους οπαδούς του σε "απογείωση". Προφανώς με ξένα και κέρινα πτερά. Εμείς όμως θα σκάψουμε βαθύτερα στον λάκκο μας, παίζοντες την λύραν έμπροσθεν του χείλους του μνήματος μας, όπως ο Ανδρέας Κάλβος μας καλεί να πράξουμε.

Μέσα στη γή, μέσα στη γή! Εκεί ελλοχεύουν ως χρυσός και αδάμαντες τα οστά των προγόνων.


09 Δεκεμβρίου, 2009

ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΞΟΥΣΙΑΣ; ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΦΙΛΟΥ


Πρόθεση μου στάθηκε να προσανατολίζεται αυτή η σελίδα κατά το δυνατόν σε κριτικό περιεχόμενο. Κύριος στόχος της οφείλει να είναι η αναζήτηση δεδομένων και όχι η προβολή πακτωμένων απόψεων. Σε αυτή την βάση τα σχόλια που ελέγχουν συμβάλουν σημαντικά σε αυτήν την προοπτική.

Ο αγαπητός φίλος ΟΡΓΗ με ένα μεστό και αρκετά διεξοδικό σχόλιο αντιπαρατίθεται στην άποψη της προηγούμενης ανάρτησης, ότι η πτώση της κυβέρνησης υπό τον Κ. Καραμανλή αποτέλεσε ένα από τους δυο βασικούς στόχους αυτών που κλιμάκωσαν τα έκτροπα τον παρελθόντα Δεκέμβριο.

Επειδή η προσπάθησε στην κριτική του απέναντι στην πρωθυπουργική πρακτική του Κ. Καραμανλή να συμπεριλάβει αρκετά σημεία που θεωρεί ενδεικτικά της ανεπάρκειας, των αδυναμιών και των κακών επιλογών του, νομίζω ότι αυτή αξίζει να προβληθεί, ως βάση προβληματισμού.
Στην προηγούμενη αναφορά εντόπισα το συγκεκριμένο ζήτημα σε σχέση με τα έκτροπα, χωρίς ακόμη να υπεισέλθω. Τόσο η άποψη που θεωρεί την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης ως αποτέλεσμα υπόθαλψης και συνωμοσιών, όσο και η αντικρουόμενη, που πρεσβεύει ότι αυτή η κυβέρνηση κατέρρευσε υπό το βάρος της δικής της μεγάλης ανεπάρκειας, έχουν πολλούς υποστηρικτές. Ενώ έχει χυθεί αρκετό μελάνι για την αντίστοιχη θεματολογία, δεν έχει διεξαχθεί μια συστηματική συζήτηση πάνω στο θέμα. Τις περισσότερες φορές που αναπτύχθηκαν σχετικές επιχειρηματολογίες, θεώρησαν το ζητούμενο συμπέρασμα ως δεδομένη βεβαιότητα, για να υποστηριχθούν περαιτέρω συλλογισμοί.

Κατά καιρούς έτυχε να τοποθετηθώ τόσο εδώ, όσο και με σχόλια σε άλλες σελίδες σε αρκετά ζητήματα που αφορούν την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Στα πλαίσια αυτών των τοποθετήσεων έχω παραθέσει αναλυτικά και την άποψή μου στο συγκεκριμένο θέμα. Επειδή όμως τα στοιχεία που την συνθέτουν καταχωρήθηκαν αποσπασματικά και με ευκαιριακό τρόπο, έκρινα σκόπιμο ότι είναι φρόνιμη μια συνοπτική παράθεση, που συγκεφαλαιώνει σκόρπιες τοποθετήσεις, οι οποίες όμως νομίζω ότι ιδωμένες στο σύνολο τους συγκροτούν μια σχετικά πλήρη απάντηση στο ζητούμενο.

Στο κλείσιμο της προηγούμενης ανάρτησης έθεσα σκόπιμα με προκλητικό τρόπο το θέμα της - κατά την άποψή μου - ανατροπής του Κώστα Καραμανλή. Με αυτήν την έννοια δεν με εκπλήσσει εάν αυτό προσέκρουσε στις απόψεις και τις αντιλήψεις κάποιων φίλων, διότι ήταν ηθελημένο και σκόπιμο, ώστε να ενισχυθεί ο διάλογος.
Πριν όμως τοποθετηθώ, παραθέτω τις αντιρρήσεις του καλού μου φίλου ΟΡΓΗ:

Φίλε μου γράφεις:

"Όμως με τα συγκεκριμένα γεγονότα δρομολογήθηκαν δυο στόχοι:
1. Η πτώση της κυβέρνησης υπό τον Κώστα Καραμανλή......"
Και εγώ όποτε διάβαζα κάτι αντίστοιχο δεν έπαψα να αναρωτιέμαι γιατί να ήθελαν την πτώση του ΚΚ αυτός δεν είναι πού
1) στο σχέδιο ΑΝΑΝ είπε ότι τα "θετικά είναι περισσότερο από τα αρνητικά σημεία"?
2)Δεν αποδέχτηκε την επίσκεψη του Ερντογάν στην Θράκη "στους Αδελφούς του τούρκους" όπως τους έλεγε 2 μήνες μετά την εκλογή του το 2004?
3)Δεν έχρισε την Ντόρα υπουργό Εξωτερικών αν και ήξερε τις δηλώσεις της υπέρ του ΑΝΑΝ αλλά ας πούμε δεν πειράζει υπήρχαν οι εσω-κομματικές ισορροπίες που έπρεπε να κρατησει στην αρχή αλλά μετά γιατί δεν την καρατόμησε (αντι-πυραυλική, αναγνώριση του Κόσσοβο κλπ.)
3)Ποιός ο λόγος της κουμπαριάς με τον Ερντογάν (αντε να πούμε στο πλαίσιο φιλίας όπως το ζεμπέκικο του ΓΑΠ) αλλά τι την ήθελε την επίσκεψη στην Τουρκία ενώ δεν την είχε επισκεφθεί Έλληνας Πρωθυπουργός από το 1959 και προσκύνησε το μνημείο του Κεμάλ
4) Δέχτηκε να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας το 2006 χωρίς καμία προϋπόθεση από μεριάς μας π.χ. άρση του casus beli, υφαλοκρηπίδα κλπ.
5) Υπογράφει τη σύμβαση πλαίσιο των Αγωγών με Ρωσία και παγώνει οποιαδήποτε εξέλιξη αυτών δηλ. τις επι-μέρους συμβάσεις για την υλοποίηση του Εργου
6) Του πετάει στα μούτρα ο Σρέντερ την λέξη Μακεδονία σε συνάντηση και δεν τον διορθωνει, το ίδιο κάνει και ο Πούτιν και αυτός στον κόσμο του παρουσία δημοσιογράφων….
7) Για πρώτη φορά η Ελλάδα δέχεται Τούρκους δασκάλους και τουρικά βιβλία ενώ έχουμε μειονότητα μουσουλμανική
8) Επί των ημερών του διαλύθηκαν τα σύνορα και η εισροή λαθρο-μεταναστών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ποτέ δεν ενεργοποίησε την συμφωνία του 2003 μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας για επανα-εισροή στην Τουρκία, ποτέ δεν το έθεσε στην ΕΕ
9) Σκάνδαλο υποκλοπών!!!!! στο αρχείο. Τον εκβίαζαν? ας έβγαινε και να έλεγε παραιτούμαι κ εκβιάζομαι όλος ο κόσμος ήταν μαζί του, η απραξία δεν δικαιολογείται και τελικά όπως αποδείχθηκε και σε άλλα λιγότερα καυτά θέματα ότι έτσι είναι ο τύπος του και δεν οφειλόταν σε κανένα εκβιασμό
10) Οι πράκτορες αλώνιζαν όλη την επικράτεια και η ΕΥΠ χρησιμοποιείται για τηλ. υποκλοπές στις γκόμενες των υπουργών (μην τους κερατώνουν), σε απόλυτο νιρβάνα και ξεχαρβάλωμα και η υπηρεσία της ατι-τρομοκρατικής (πληρώσαμε πάρα πολλά για 150-200 περιπου άτομα αν θυμάμαι καλά να εκπαιδευτούν στο εξωτερικό)
11) Άδεια ατζέντα, ο Πρωθυπουργός με τα λιγότερα ταξίδια στα φόρουμ του Εξωτερικού, παντελής απουσία της Ελλάδας από ΕΕ κ αλλού. Μόνο στα απολύτως απαραίτητα
12) Άκουσες τίποτα 5,5 χρόνια για την Κύπρο και την Ελλάδα στο πλευρό της??? Πρώτη φορά δεν υπήρχε αυτή η Ελλάδα αλλά μόνο Ταλατ – Χρυστόφιας κ Τουρκία
13) Εργασιακό ωράριο πρωθυπουργού 9:30-14:00!!! ακόμα και ο δημόσιος υπάλληλος που τόσο βρίζουμε έχει 7:30-2:30

14)α)Επί ημερών του ο κόσμος καταχρεώθηκε με το ξεσσάλωμα των τραπεζών, ακόμα κ επί Σημίτη έπαιρνες δάνειο έως 24,000 ευρώ ότι άλλο ήθελες να αγοράσεις έπρεπε να είναι από δικά σου κεφάλαια.
β)Τα καρτέλ μεγαλούργησαν εις βάρος του απλού κόσμου
γ) η φορολογική ψαλίδα αντιστράφηκε εις βάρος των κατώτερων τάξεων κλπ.
με λίγα λόγια διαλύθηκε η ραχοκοκαλιά των μικρο-μεσαίων
15) Από την σύσταση του ελληνικού κράτους το έλλειμμα ήταν έως το 2004, 170 περιπου δις και μέσα σε 5,5 χρόνια το διπλασίασε ενώ ήταν η χώρα μας 2 φορές υπό επιτήρηση και χωρίς κανένα μεγάλο Έργο (εκτός του Μαλιακού) αντίθετα πουλήθηκαν ΟΤΕ, Ολυμπιακή κλπ.
16) Σε μία νευραλγική γεωγραφική θέση όπως την Ελλάδας είναι ποτέ δυνατόν να παραδίδεις το μανατζμεντ του ΟΤΕ (και με αστείο τίμημα) ενώ πριν λίγα χρόνια είχε φροντίσει αυτός ο οργανισμός να εξαπλωθεί γύρω από το μουσουλμανικο τόξο? δηλ. εξαγορά του Αρμένικου, Ρουμάνικου, διείσδυση στη ΦΥΡΟΜ κλπ. και ενώ ο ελληνικός λαός πλήρωσε την εξάπλωση και ενώ έγινε η απόσβεση κ θα είχαμε πλέον και υψηλά κέρδη εκτός της "στρατηγικής" υπεροχής στο χώρο τον πουλάς για πλάκα???
17) Ετοιμάζεσαι να πουλήσεις το νερό της Μακεδονίας ενώ γνωρίζεις ότι το νερό είναι από τα κρίσιμα θέματα αν τον κόσμο και εκεί θα παιχτεί τα επόμενα χρόνια η ανεξαρτησία του κάθε κράτους ??
19) Φτάνει τουρκική φρεγάτα έως την Τζιά και δεν ανοίγει μύτη? Επιτρέπουμε την κάθοδο υπουργικού αεροπλάνου της ΦΥΡΟΜ στην Κέρκυρα με τα διακριτικά Δημ. της Μακεδονίας. Επιτρέπουμε διέλευση της Τουρκικής αεροπορική εταιρίας Πηγασος μέσω Αθήνας για τα κατεχόμενα!!! (ευτυχώς αντέδρασαν οι κύπριοι
20) Οι παραβιάσεις στο Αιγαίο την τελευταία 5ετία έχουν ξεπεράσει κάθε ρεκόρ, καμία ενίσχυση της άμυνας και ξεχαρβάλωμα όλων των μονάδων εκτός των Αθηνών όπου έχει ενισχυθεί με πλήθος από στρατευμένα νιάτα
21) Δεν υπάρχει οικονομικός δείκτης δηλ. ποσοτικό κριτήριο αλλά και ποιοτικό που η Ελλάδα να μην έχει κατρακυλήσει στον πάτο
22) Σε έρευνα το 2004 το σεντιμεντ-ψυχολογικό των Ελλήνων ήταν πρώτο ανάμεσα στην Ευρώπη και το 2009 τελευταίο, μεγάλο θέμα το σεντιμεντ για την οικονομική μηχανή ενός λαού αλλά κ την κοινωνική συνοχή του
κλπ. κλπ. κλπ. αυτά είναι μερικά που άμεσα σκέφτηκα χωρίς να αναφέρω τα σκάνδαλα μιας και πάντοτε είχαμε
ΑΛΛΑ φίλε μου πέσμου που στο καλο εμπόδισε ο ΚΚ το "αισχρό" κεφάλαιο όχι την υγιή ελεύθερη αγορά ώστε να θέλουν να τον ρίξουν?
Που χάλασε χατίρι και όρθωσε το ανάστημα του σαν Πρωθυπουργός της χώρας ενάντι των ξένων συμφερόντων?? (στο βέτο του Βουκουρεστίου? εκτός από τους Οικολόγους αν ήταν κυβέρνηση ακόμα κ ο ΣΥΡΙζα θα έλεγε όχι από την στιγμή που έχει εναν Κουβέλη στις τάξεις του)
Που στο καλό βγήκε μπροστά μία φορά ΕΚΤΌς ΑΠΌ ΤΟ ΝΑ ΚΑΛΎΨΕΙ τα ρεμάλια τους υπουργούς του???
Ξέρεις πολύ καλά ότι όταν διαλύεις την οικονομία σου μετά δεν έχεις κανένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα και είσαι ευάλωτος στα ξένα συμφέροντα. Απόδειξη ότι γίνεται αυτές τις μέρες με τους Διεθνής Οίκους αξιολόγησης και ακόμα δεν άρχισαν μία προ-γευση μας δίνουν. Ξέρεις τι είναι να διαλύεις την οικονομία της χώρας σου από κακοδιαχείριση και μόνο πρίν ακόμα εμφανιστεί η παγκόσμια κρίση??? Δήλωση Αλογοσκούφη τον Ιούνιο του 2008 «πιάσαμε πάτο» και με τον Αλμούνια να τον ξεσκίζει λέγοντας «τα δικα σας ελλείμματα δεν έχουν σχέση με την κρίση»!!
Και αυτός ο άνθρωπος τσάκισε την οικονομία της χώρας, τσάκισε την μικρο-μεσαία τάξη είτε μισθωτούς είτε οικογενειακές επιχειρήσεις, τσάκισε την ψυχολογία του Έλληνα και την κοπάνησε νύχτα.
Πραγματικά κάθε φορά που διαβάζω ότι οι ξένες δυνάμεις τον χτυπούσαν απορώ γιατί να το έκαναν, ο άνθρωπος έστρωσε με την αδιαφορία του κόκκινο χαλί σε ότι εχθρικό μέτωπο είχε η Ελλάδα. Και ας πούμε ότι ναι οι ξένες δυνάμεις ήθελαν την πτώση του αυτός σαν Πρωθυπουργός γνωρίζοντας ότι οι «θέσεις» του (???) δεν θα ήταν αρεστές ΤΙ ΕΚΑΝΕ για να θωρακίσει την χώρα απέναντι στις «επιθέσεις»?????


ΟρΓη

Δεκέμβριος 09, 2009

Νομίζω ότι ι φίλος ΟΡΓΗ δομεί τα επιχειρήματα της άποψης που εκπροσωπεί - η οποία είναι όμως όχι μόνο ευρέως διαδεδομένη αλλά ίσως αυτή που κυριαρχεί με την μια ή άλλη χροιά - αρκετά εύστοχα και διεξοδικά.

Όλα τα επί μέρους επιχειρήματα που προβάλει είναι στον ένα ή τον άλλον βαθμό ορθά. Και το χειρότερο συνθέτουν μια ισχυρή πλευρά της επικίνδυνης κακοδαιμονίας που όχι μόνο μας ταλανίζει, αλλά μας απειλεί αδυσώπητα. Γιατί τότε διαφωνούμε στο συμπέρασμα και μάλιστα αντιδιαμετρικά;

Νομίζω, ότι όσοι γνωρίζουν τις απόψεις και τα γραφόμενα μου - έστω και σε μικρό βαθμό - πολύ δύσκολα μπορούν να μου αποδώσουν διάθεση να είμαι απολογητής της εξουσίας, ο οποίος επιχειρεί έντεχνα να παρασύρει άλλους σε φιλοκυβερνητικές θεωρήσεις και απαλλαγή της πρώτης από τις αντιλαϊκές της ευθύνες.
Όμως ταυτόχρονα ίσως έχουν διαπιστώσει οι φίλοι επισκέπτες, ότι τολμώ συχνά να βαδίζω σε έντονα σε προσωπικούς δρόμους, που αμφισβητούν τα αυτονόητα και τον κοινωνικό μύθο. Δεν ικανοποιούμαι εύκολα με αντιλήψεις που κυριαρχούν και επιχειρώ συχνά μια αποστασιοποιημένη θεώρηση της πραγματικότητας, εμμένοντας περισσότερο στα ερωτήματα, παρά στις απαντήσεις.
Μια λέξη που βασανίζει σχεδόν πάντοτε, είναι η λέξη ΓΙΑΤΙ. Όλες οι υπόλοιπες κατά βάση ικανοποιούν.
Κατά κανόνα η εξουσία δεν δίνει μονομερείς απαντήσεις στα ζητούμενα. Με βάση την δυαρχική, αντινομιακή της φύση, θέτει η ίδια διλήμματα, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ. Δίνοντας η ίδια έντεχνα εσφαλμένες απαντήσεις και για τις δυο διαφορετικές πλευρές των διλημμάτων που κατασκευάζει, αποσκοπεί να εγκλωβίσει την λογική του μέσου ανθρώπου μέσα σε σχήματα, που παραποιούν την πραγματικότητα.
Με αυτό τον τρόπο κατασκευάζονται ολόκληρες διενέξεις, διελκυστίνδες, συγκρούσεις και κάθε είδους αντιπαρατιθέμενες απόψεις, όπου με τον ταυτόχρονο έλεγχο και των δυο αντιπαρατιθέμενων μερών, επιχειρείται η επιβολή συνολικού ελέγχου και διαστροφής της πραγματικότητας.
Ότι τα περισσότερα επιχειρήματα που δρομολογούνται, ανταποκρίνονται κατά κανόνα σε ισχύοντα δεδομένα, αποτελεί το μεγάλο ατού της παραπληροφόρησης. Γι αυτόν τον λόγο επιστρατεύονται τεράστια επιτελεία ειδικών αναλυτών, επικοινωνιολόγων, δημοσιολόγων, δημοσιογράφων, καθηγητών, show masters, "ερευνητών", "φιλοσόφων", αλλά και κάθε είδους καφενόβιων ψιθυριστών και ανθρώπων "της διπλανής πόρτας" με πλήρη "άποψη".
Συχνά οι απόψεις που προβάλλω, μοιάζουν να πλησιάζουν προς κάποια από τις δοτές απαντήσεις στα στημένα διλήμματα. Εάν προσέξει όμως κάποιος περισσότερο, ίσως παρατηρήσει, ότι πάγιο μέλημα μου είναι να προσπαθώ να είμαι αυστηρά προσωπικός και ότι η εξωτερική ομοιότητα, που ίσως είναι συχνά διαπιστώσιμη, εδράζεται σε μια διαφορετική πιο ιδιόρρυθμη συλλογιστική, η οποία πασχίζει να διαρρηγνύει τα δοτά σχήματα.

Πριν όμως υπεισέλθω στην στήριξη του συμπεράσματος που θεωρώ ορθό, θα ήθελα να διαφοροποιηθώ απέναντι στα επιχειρήματα που κυριάρχησαν στην πορεία υποστήριξης αυτού του συμπεράσματος.
Αυτοί που ισχυρίστηκαν ότι ο Κ. Καραμανλής αποτέλεσε στόχο πολύ ισχυρών κυκλωμάτων συμφερόντων, τα οποία κλιμάκωσαν την πτώση του, επειδή έθιξε με την πολιτική που ακολούθησε κάποιες επιδιώξεις τους, είναι κυρίως δεξιοί, όπως η ιστοσελίδα politis.gr. Πέραν όμως των δεξιών, αυτή η άποψη υποστηρίχθηκε και από τμήματα του γενικότερου χώρου αναζήτησης, που δεν διακρίνεται από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, όπως το περιοδικό "Τρίτο Μάτι".
Όλοι όμως, αναξαρτήτως προελεύσεως, πρόβαλαν τα ίδια βασικά επιχειρήματα, όσα αφορά μια υποτιθέμενη ρήξη του Κ. Καραμανλή με δυνάμεις του κατεστημένου. Με αυτά τα επιχειρήματα διαφωνώ πλήρως. Αυτά συνοψίζονται στις εξής επιλογές:

1. Μη ανοιχτή αποδοχή του σχεδίου Ανάν
2. Αγωγοί
3. Βέτο στο Βουκουρέστι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ
4. Εκχώρηση των λιμένων στους Κινέζους

Όλα τα ανωτέρω επιχειρήματα τα θεωρώ εσφαλμένα. Φρονώ ότι ο Κ. Καραμανλής με τις συγκεκριμένες επιλογές του δεν έθιξε στο ελάχιστο τα κατεστημένα συμφέροντα σχετικά με αυτά.

Τουλάχιστον όσο αφορά το σημείο 4., την εκχώρηση των λιμένων στους Κινέζους, έχω κάνει πρόσφατα δυο αναρτήσεις. Σε αυτές έχω καταδείξει ότι η εκχώρηση έγινε βάσει των γενικότερων σχεδίων της πλανηταρχίας και υποθάλπτει απροκάλυπτα τα Ελλαδικά συμφέροντα. Αποτελεί παραχώρηση στην διεθνή μαφία με άνωθεν εντολή και με στόχο την διάλυση των Ευρωπαϊκών οικονομιών με στόχο την επιβολή της Κίνας ως μελλοντικού πρωτοπαλίκαρου του κράτους μεγάλου αδελφού, που σχεδιάζουν οι διεθνείς εξουσιαστές.

Όσο αφορά το σχέδιο Ανάν πιστεύω, ότι τα ανθελληνικά κυκλώματα που το κατασκεύασαν και το έθεσαν σε διαδικασία, ποτέ δεν πίστεψαν ότι αυτό είχε με τον Τάσο Παπαδόπουλο, ως πρώην αγωνιστή της ΕΟΚΑ, την παραμικρή ελπίδα να γίνει αποδεκτό. Επειδή δεν είναι τα κυκλώματα του κατεστημένου καθόλου αφελή και γνωρίζουν πολύ καλά που αποσκοπούν, ο λόγος που εκπόνησαν και έθεσαν σε κίνηση το συγκεκριμένο σχέδιο ΗΣΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΙΧΕ Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ. Διότι η αποδοχή του μπορεί να ήταν για τον Ελληνισμό θανατηφόρα, αλλά και η απόρριψη του μονομερώς από τους Ελληνοκύπριους τους έδωσε επιχειρήματα σχετικής αποενοχοποίησης της Τουρκίας, στο ποσοστό που οι κάτοικοι του βορείου τμήματος - εξισλαμισμένοι Έλληνες, εξισλαμισμένοι έποικοι και τουρκικός στρατός κατοχής - ψήφισαν υπέρ του σχεδίου, δείχνοντας υποτιθέμενη (για τους μη ενημερωμένους τρίτους) διάθεση συμβιβασμού.

Κάτι ανάλογο ισχύει και με το βέτο στο Βουκουρέστι, ενάντια στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Ο Κ. Καραμανλής μπορεί να είχε στην προκειμένη περίπτωση την εσφαλμένη εντύπωση, ότι με την συγκεκριμένη επιλογή του υπηρετούσε υψηλό πατριωτικό καθήκον. ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΒΕΤΟ ΗΤΑΝ ΠΛΗΡΩΣ ΗΘΕΛΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΔΙΟΤΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ "ΜΕΓΑΛΗΣ" ΑΛΒΑΝΙΑΣ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν ώστε να μην επιλυθεί η αντίθεση με την ονομασία, για να ενισχύεται ο αλυτρωτισμός τους. Με την διάλυση των Σκοπίων και τον προγραμματισμένο διαμελισμό τους, θα γεμίσουν την Βόρειο Ελλάδα με ένα εκατομμύριο "αλύτρωτους" σκοπιανούς πρόσφυγες, με στόχο την μελλοντική της απόσχιση και ανεξαρτητοποίηση.

Όσο αφορά τους αγωγούς, αυτά αποτελούν συμπεφωνημένα πράγματα μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας προ πολλού. Η συγκεκριμένη ένταξη της Ρωσίας στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας μέσω των ενεργειακών αποθεμάτων της, αποφασίστηκε ήδη στις διαπραγματεύξεις μεταξύ του γέρου Μπους και του Γκορματσόφ. Δεν πήραν οι ΗΠΑ τον έλεγχο των πετρελαίων της Κασπίας και ένα σωρό άλλα, χωρίς αντάλλαγμα και παραχωρήσεις.

Μα εάν έχουν έτσι τα πράγματα, τότε γιατί κλιμάκωσε το κατεστημένο την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, και μάλιστα με απαράδεκτα πλήρως απαξιωτικό τρόπο, στο ποσοστό που αυτός προέβη σε παραχώρηση όλων όσων του ζητήθηκαν, όπως επιμένω να ισχυρίζομαι;

Αυτό έχει να κάνει συν τοις άλλοις κυρίως με το μπάχαλο διάλυσης που επιφυλάσσεται στο επόμενο μέλλον, και που κάποιοι ονόμασαν παραπλανητικά, προβαίνοντας σε οργουελικού τύπου διαστροφή της γλώσσας, "Νέα Μεταπολίτευση". Πράγματι ο κύκλος της μεταπολίτευσης θα κλείσει με εντολή της εξουσίας πολύ σύντομα. Αυτό όμως που πρόκειται να ακολουθήσει, θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα και καταστροφές.

Αλλά επί του συγκεκριμένου θα συνεχίσω - Θεού θέλοντος - σύντομα.



Συνεχίζεται...

08 Δεκεμβρίου, 2009

Η ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΙΑΣ









Σήμερα σκοτώθηκαν στην Βαγδάτη εκατό περίπου άνθρωποι από έκρηξη βόμβας. Διπλάσιοι τον αριθμό τραυματίστηκαν βαριά. Πολλά Γερμανικά ειδησεογραφικά μέσα επέλεξαν όμως να δώσουν και σήμερα το προβάδισμα στην προβολή όσων συνέβησαν στην Ελλάδα το παρελθόν Σαββατοκύριακο.
Είναι γνωστό, ότι τα ειδησεογραφικά μέσα στο εξωτερικό αναφέρονται σπάνια σε Ελλαδικά θέματα. Και τις φορές που το πράττουν, τα δημοσιεύματα έχουν καλυμμένη ή απροκάλυπτη αρνητική χροιά.
Με στόχο να βρω κάποιες φωτογραφίες για αυτήν την ανάρτηση, έδωσα στην μηχανή αναζήτησης το αντίστοιχο γερμανικό λήμμα για τα έκτροπα που είναι Randale. Οπότε κατακλύστηκα με αναφορές για την Ελλάδα. Σαν μην συνέβησαν πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε έκτροπα. Η αντίστοιχη δημιουργία ψυχολογικού κλίματος σχετικά με την 6η Δεκεμβρίου μεταφέρθηκε στην Γερμανία με την ρίψη πετρών σε αστυνομικό τμήμα του Αμβούργου προ ημερών, με ταυτόχρονη αποστολή προκήρυξης στον Γερμανικό τύπο από κάποιους που αυτοαποκαλούντο "Kokolofori".

Μια πάγια μέθοδος υποβιβασμού των κοινωνιών είναι η πόλωση, με την οποία προκαλούνται αναταραχές και έκτροπα.
Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να αντίκειται στην διεκδίκηση καλώς νοουμένων δικαιωμάτων και στην δημόσια καταγγελία κακώς κείμενων καταστάσεων, που ταλανίζουν την κοινωνία. Και στην Ελλάδα αναμφίβολα η σήψη με πρωταγωνιστή το κράτος και τους "ταγούς" του στις υποθέσεις των πολιτών επεκτείνεται και βαθαίνει συνεχώς σε όλους τους τομείς.
Όμως, με συγκεκριμένες τοποθετήσεις ανέλυσα για ποιους λόγους θεωρώ προκατασκευασμένα και ξένα προς τα λαϊκά συμφέροντα τα έκτροπα, που έλαβαν χώρα τον παρελθόντα Δεκέμβριο. Αρχής γενομένης με την δολοφονία του Γρηγορόπουλου, η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί σε εξωστρακισμό σφαίρας του Κορκονέα, αλλά σε προγραμματισμένη δράση ακροβολισμένου επαγγελματία εκτελεστού. Καθώς και τον πλήρως άψογα οργανωμένο τρόπο που έδρασαν οι φορείς των εκτρόπων. Φυσικά σε μια τέτοιου είδους καταγγελία δεν συμπεριλαμβάνω τους νεολαίους ή μη, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν αυθόρμητα, για να διαδηλώσουν τον αποτροπιασμό τους ενάντια σε αυτήν την δολοφονία, αλλά και την αιτιολογημένη οργή τους απέναντι σε ένα σύστημα, που τους στερεί κάθε δυνατότητα αξιοπρεπούς επιβιώσεως και μελλοντικής προοπτικής.
Όμως με τα συγκεκριμένα γεγονότα δρομολογήθηκαν δυο στόχοι:
1. Η πτώση της κυβέρνησης υπό τον Κώστα Καραμανλή
2. Η καλλιέργεια της πόλωσης και προ πάντων του μηδενισμού, σε χώρους όπου οι μυστικές υπηρεσίες καλλιεργούν ως θερμοκοιτίδα ανάπτυξης της τρομοκρατίας.
Επί των δυο αυτών σημείων θέλω να επιμείνω και ξεκινάω από το δεύτερο:

Έχω αναπτύξει την άποψη μου - με βάση τις εμπειρίες και τις γνώσεις μου γύρω από το συγκεκριμένο θέμα (διότι ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη) - ότι όσο αφορά τους τρομοκράτες - εκτελεστές πρόκειται κυρίως για στελέχη μυστικών υπηρεσιών, κυρίως της αλλοδαπής. Όμως αυτή η δραστηριότης δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αληθοφανώς, εάν δεν συνοδεύετο ταυτοχρόνως και από άλλες πρακτικές εφαρμογής τρομοκρατικής βίας, ενόπλου και μη, δομώντας μια κλιμάκωση των ενεργειών και των εφαρμοζόμενων μέσων. Οι στοχευμένες δολοφονίες, ενώ αποτελούν μεν την κορυφή της τρομοκρατικής δραστηριότητος, συνοδεύονται από ενέργειες ήσσονος εντάσεως, όπως (κατά βαθμόν αγριότητος) οι ένοπλες ληστείες τραπεζών ή "απαλλοτριώσεις" (συμφώνως προς την γλωσσική δολιοφθορά που επεβλήθη) επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και φρουρούς με στόχο την κλοπή όπλων και πυρομαχικών, βομβιστικές ή ένοπλες επιθέσεις με στόχο όχι πρόσωπα αλλά εγκαταστάσεις. Αυτές οι δραστηριότητες εμπίπτουν στην πρακτική ομάδων με σαφή συνωμοτικό χαρακτήρα και αυστηρότατη οργανωτική δομή. Σε αυτές είναι πρόδηλη κυρίως η συμμετοχή εγχωρίων ατόμων που δηλώνουν θιασώται της "ένοπλης λαϊκής πάλης" εκ των οποίων άλλοι είναι χαφιέδες και άλλοι όχι, παρέχοντες προκάλυμμα στους επαγγελματίες εκτελεστές, που αναλαμβάνουν το "χοντρεμπόριο" του αίματος.
Πέραν αυτών όμως των πρακτικών υπάρχουν και άλλες, οι οποίες ρευστοποιούν τα όρια μεταξύ της ενόπλου βίας και ενός χώρου ο οποίος εμφανίζεται λιγότερο αυστηρά οργανωμένος και σε τελευταία ανάλυση από πλευράς δομής αρκετά συγκεχυμένος, όπου στην κυριολεξία "χάνει η μάννα το παιδί και το παιδί την μάνα".
Η πλέον επικίνδυνη πρακτική, που εντάσσεται σε αυτήν την κλίμακα, είναι οι στοχευμένες , βιαιοπραγίες σε βάρος αστυνομικών με ρόπαλα, πέτρες, φιάλες με εύφλεκτα υλικά και άλλα αυτοσχέδια αντικείμενα, τα οποία χωρίς να συγκαταλέγονται στα συμβατικά όπλα, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό εναντίον αστυνομικών, οι οποίοι στην τρέχουσα φάση έχουν στοχοποιηθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Την συγκεκριμένη στοχοποίηση έχουν αναλάβει εργολαβικώς οι τρομοκρατικές οργανώσεις αιχμής, με εγγράφους διακηρύξεις που αποστέλλουν στο τύπο μετά από δολοφονικές ενέργειες. Οι διεκπεραιωταί όμως των στοχευμένα επικίνδυνων τραμπουκισμών εναντίον αστυνομικών ανήκουν σε ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα ακτιβιστών βίας, που κάνουν χρήση τελείως διαφορετικών μεθόδων από πλευράς εντάσεως. Με αυτήν την έννοια έχει επέλθει μια επικίνδυνη ρευστοποίηση των ορίων μεταξύ τρομοκρατών, μπαχαλάκηδων και κοινωνικώς αντιφρονούντων.Διότι έχει τεράστια ποιοτική διάφορα η δόλια και προμελετημένη επίθεση σε όργανο της τάξεως με στόχο τον φόνο ή τον βαρύ τραυματισμό του από την αντίσταση που ασκείται π.χ. από αγρότες που διαμαρτύρονται ειρηνικά για να υπερασπιστούν το ψωμί των παιδιών τους, όταν αυτοί αμύνονται δυναμικά απέναντι σε βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής, που εξασκείται σε βάρος τους πέρα από κάθε όριο αναλογίας των προβεβλημένων μέσων.
Με τα κατσαρολάκια της κάθε συμπεθέρας, που μετατρέπονται σε οικοσκευές μαγειρεύματος εκρηκτικής σούπας, που σκάει μέσα σε κάποιο σκουπιδοντενεκέ για δημιουργία εντυπώσεων και τα συσσωρευμένα μπουκάλια, που ο ένας ισχυρίζεται ότι αποτελούσαν ευγενική πράξη ανακύκλωσης δίπλα στα καύσιμα της θερμάστρας χωρίς να υπάρχει θερμάστρα και ο άλλος καταγγέλλει ότι είχαν προορισμό τις βιαιοπραγίες, κατάφεραν πράγματι τα βαμπίρ της αποσταθεροποίησης να απλώνεται η σκιά του τρομοκρατικού κατεστημένου πάνω από τμήμα της νεολαίας. Το τραγικότερο όλων είναι, ότι η ρευστοποίηση των ορίων αυτών μετατρέπει ένα ολόκληρο χώρο κοινωνικής αμφισβήτησης - ορθής ή πλανημένης - σε εν δυνάμει φυτώριο στρατολόγησης από την μεριά των δολοφονικών δυνάμεων του σκότους.

Σημαντικό ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΟ αρωγό στην στρατηγική της απορρόφησης αδαών και ανωρίμων από την μεριά των σκοτεινών κυκλωμάτων της τρομοκρατίας, θεωρώ κάποιους δήθεν "low and order" κοινωνικούς προβοκάτορες, που ταυτίζουν εκ συστήματος τον δολοφόνο της σέχτας με τον παραστρατημένο νεολαίο μπαχαλάκια, συμβάλλοντας με την πρακτική τους να οδηγείται όλο και περισσότερο ο δεύτερος στην επιρροή του πρώτου. Και εξήγησα προηγουμένως ότι έχουν παρασκευασθεί σκοπίμως και εντέχνως όλα τα κατάλληλα ενδιάμεσα στάδια για να φτάσει αυτός από την κοινωνική δυσφορία στον πολιτικό μηδενισμό και στην συνέχεια από το βάπτισμα πυρός χαμηλής εντάσεως στην ολοκληρωτική τύφλωση της δολοφονικής μαριονέτας.

Οι καλολαδωμένοι μηχανισμοί στρατολόγησης από το ένα στάδιο στο επόμενο, που στελεχώνονται από δεκάδες, παρασκευασμένους για τα κατώτερα στάδια και εκπαιδευμένους για τα ανώτερα στάδια, ινστρούχτορες της πλύσης εγκεφάλου, συνεπικουρούνται από τρεις βασικές ομάδες:
1. Σημαντικά πολιτικά πρόσωπα, που με την δραστηριότητα του ξεπουλάνε την χώρα, εκμηδενίζοντας κάθε είδους αξιοπρεπούς επιβιώσεως για τον λαό και την νεολαία.
2. Τους δήθεν "προοδευτικούς" προβοκάτορες που δικαιολογούν ή εξυμνούν τα αδιέξοδα της απροκάλυπτης βίας, ως μέσον προώθησης κοινωνικών και πολιτικών στοχεύσεων.
3. Τους κοινωνικούς προβοκάτορες, οι οποίοι ως ανευθυνοεπεύθυνοι σε θέσεις - κλειδιά μετατρέπουν τις δυνάμεις της τάξεως σε δυνάμεις ειδεχθούς καταστολής και κρατικούς κουκουλοφόρους.
4. Τους κοινωνικούς προβοκάτορες, που ως "πολιτικά" πρόσωπα εντόνως προβαλλόμενα από τα σκουπιδομίντια χύνουν σκοπίμως με κάθε παρεχόμενη ευκαιρία λάδι στη φωτιά, με εμπρηστικές και προβοκατόρικες δηλώσεις ως δήθεν υπερασπισταί της εννόμου τάξεως, αλλά στην πράξη ως δεκανίκια της προώθησης της κοινωνικής οργής, του μηδενισμού και της κοινωνικής απαξιώσεως.

ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΟΜΑΔΕΣ ΕΝΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ.

Νομίζω ότι αξίζει μια εκτίμηση του συγκεκριμένου τρόπου εφαρμογής αυτών των γενικώς κλιμακούμενων μέτρων, που έχουν ως στόχο την μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα της παρειάς (βεβαίως και ο προκείμενος χαρακτηρισμός χρήζει συγκεκριμένου προσδιορισμού, που θα επιχειρηθεί μελλοντικώς) στην περίπτωση των εκτρόπων του παρελθόντος Σαββατοκύριακου σε ξεχωριστή (λόγω έκτασης) ανάρτηση.
Με ξεχωριστή αναφορά θα επιχειρήσω να εμβαθύνω και στους λόγους που μέσω των εκτρόπων κλιμακώθηκε η πτώσις της κυβερνήσεως του Κώστα Καραμανλή, του μόνου ίσως μεταπολεμικού Πρωθυπουργού, που διέθετε στοιχειώδη εντιμότητα - πέραν των ανεπαρκειών και των συμβιβασμών του - και που πολέμησε μέχρις εσχάτων εναντίον της πολώσεως, γινόμενος μάρτυς υπέρ της κοινωνικής συμφιλιώσεως και γαλήνης, με αποτέλεσμα να τον περιγελάει σήμερα η κάθε πολιτική κοκότα για τα πέντε κιλά που έβαλε παραπάνω από την στενοχώρια και τις πρόσθετες ρυτίδες που αυλακώνουν την μειλίχια φυσιογνωμία του.


03 Δεκεμβρίου, 2009

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΙΝΤΙΑΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ΣΕ ΕΡΓΟΛΑΒΟ ΤΗΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΟΣ

Όταν προβλήθηκε η στημένη πρόκληση γελοιοποίησης του κ. Β. Λεβέντη από τον "γίγαντα" της δημοσιογραφικής δεοντολογίας κ. Π. Παναγιωτόπουλο, με την τηλεοπτική δήθεν "συνέντευξη" που του πήρε, έτυχε να βρίσκομαι στην Ελλάδα και να το παρακολουθήσω. Στην συνέχεια έτυχε να έχω τηλεφωνική επικοινωνία με τον φίλο "ο Μήτσος", που πρότεινε σε πρόσφατο σχόλιο να το δούμε αυτό εκ νέου. Τον ευχαριστώ για την παραπομπή.
Οι θιασώτες του κιτρινισμού φρόντισαν να αφαιρέσουν τον ήχο από το επίμαχο τμήμα της αναπαραγωγής, που αποδεικνύει, ότι ενώ επιχείρησαν να γελοιοποιήσουν τον κ. Λεβέντη αυτοεξεφτυλίστηκαν οι ίδιοι.
Πράγματι έγινε η "κατάλληλη" επιλογή προσώπου για την προβολή των ανύπαρκτων "αρχών" και της κενής από περιεχόμενο "ιδεολογίας" στα μίντια.
Αυτός που έθετε θέμα υπεξαίρεσης κρατικών κονδυλίων που προορίζοντο για την προώθηση των εθνικών θεμάτων έπρεπε να γελοιοποιηθεί. Και οι εργολάβοι της γελοιότητος, όταν έρθει η ώρα αμοίβονται.
Η Ελλάδα ως χώρα όμως έχει προγραφεί από καιρό από την υπερεξουσία. Έτσι το χαμόγελο με το οποίο εισέρχονται οι "ταγοί" στα οφίτσια είναι άλλο από αυτό με το οποίο εξέρχονται. Αποδεικνύονται όλοι αναλώσιμοι. Και κάποτε έρχεται η στιγμή, που αποφεύγουν τα πολλά φώτα. Το ναρκωτικό του χειροκροτήματος - όπως κάθε ναρκωτικό - ακολουθούν οι καταπτώσεις.
Τα μιντιακά τεχνάσματα και οι επικοινωνιακές σκηνοθεσίες δεν μπορούν να σώσουν τον θλιβερό ρόλο των "πρωταγωνιστών", που αποδεικνύονται φτηνοί κομπάρσοι, όταν πέφτει η αυλαία. Ασχέτως εάν το πούμπλικο χειροκροτεί αμέσως μετά για την επόμενη παράσταση που στήνουν τα παρασκήνια.
Αυτοί όμως που εθίστηκαν στο "άρτον και θεάματα", να δούμε τώρα πως θα την βγάλουν, που ο άρτος κόβεται από τον σεναριογράφο. Θα χορτάσουν με το θέαμα, ή τα βαρέα όπλα, με τα οποία φρόντισε ο κ. Χρυσοχοΐδης να οπλιστούν οι δυνάμεις καταστολής, ετοιμάζουν το γνωστό "Κοντσέρτο", σε φάση που η πλατεία γέμισε από προβοκάτορες του Σόρος, τζιχαντιστές, ουτσεκάδες και άλλα ενεργούμενα των μυστικών υπηρεσιών των προστατιδών δυνάμεων.
Αλλά και κάποιους, που υποτίθεται ότι η "λαϊκή εντολή" απώθησε στον εξώστη, μάλλον θα τους δούμε γρήγορα σε πρώτο πλάνο, σε ρόλο ακόμη πιο νευραλγικό από αυτόν που επείχαν, επάνω στο παλκοσένικο, με την επερχόμενη κυβέρνηση γκρουπούσκουλων, ως απομεινάρια του δικομματισμού, στην φαρσοκωμωδία της "νέας αντιπολίτευσης".





02 Δεκεμβρίου, 2009

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΦIΛΗΣ ΙΣΤΟΛΟΓΟΥ

Στο θέμα της συνέντευξης Σαμαρά στον μπόγια αντέταξε η φίλη αλλενάκι το εξής επιχείρημα:

"θεωρώ πάντως ότι η κάμερα της Ζούγκλας του την είχε στημένη από έξω, αν δεν είχε απαντήσει τώρα θα έλεγαν ότι είναι ακατάδεχτος".

Ας εξετάσουμε συγκεκριμένα αυτό το επιχείρημα:
Μια μικρή περιφορά στο διαδίκτυο αποκαλύπτει, ότι ο κ. Σαμαράς με αυτήν την συνέντευξη είχε μόνο κόστος (κατά την εκτίμηση μου σημαντικό) και μηδενικό επικοινωνιακό όφελος.
Υπάρχουν λογικά δύο δυνατότητες:
1. Η εν λόγω συνέντευξη ήταν προαποφασισμένη και στημένη.
2. Η εν λόγω συνέντευξη έλαβε χώρα χωρίς να προηγηθεί συνεννόηση.

Εάν δεχθούμε το πρώτο, οφείλουμε να παραδεχθούμε, ότι ο κ. Σαμαράς δεν δύναται να ζυγίζει σε σημαντικότατα ζητήματα, που σχετίζονται με την κοινωνία, κόστος και όφελος. Άρα είναι υπερβολικά αφελής σε ένα τομέα-κλειδί για τον τρόπο, που αντιλαμβάνονται σήμερα οι πολιτικοί την άσκηση επιρροής. Άρα είναι ακατάλληλος ως προωθημένος πολιτικός αιχμής, για να μπορέσει να χειριστεί επαρκώς ευαίσθητα και ζωτικής σημασίας ζητήματα.

Όμως, ο κ. Σαμαράς έχει αποδείξει, ότι στα θέματα επικοινωνίας είναι όχι μόνο μεγάλος μάστορας, αλλά διαθέτει και ένα πολυπληθές και ικανότατο επιτελείο επικοινωνιολόγων και image makers, οι οποίοι - όπως γλαφυρά κατέγραψε το προκείμενο εκλογικό αποτέλεσμα - είναι σούπερ αποτελεσματικοί.
ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΠΑΙΔΑΡΙΩΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΑΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ - ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ - ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ (ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ ΕΠΙΒΟΛΗ) ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ.
ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΩΣ ΟΤΙ Ο κ. ΣΑΜΑΡΑΣ ΘΑ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕ ΕΚΛΟΓΙΚΩΣ. ΑΡΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΦΟΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΑΖΙΚΑ ΜΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΤΕΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΣ ΕΓΚΑΙΡΟΤΑΤΑ.

Βεβαίως υπέχει άλλη αξία να δομούμε λογικώς συμπεράσματα και άλλη να προσκομίζουμε μαρτυρίες. Δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε να επικρατεί η λογική των αισθητηριακών εντυπώσεων, στην σημερινή κοινωνία του φαίνεσθαι, πείθει περισσότερο το δεύτερο.
Βεβαίως δεν είμαι insider. Πάντοτε όμως πιστεύω, ότι για τον προσεκτικό παρατηρητή και τον αναζητητή της αποκαταστάσεως της πραγματικότητος, όλα - λίγο πολύ - δύνανται να βγουν στο φως.
Που λοιπόν αλλού μπορούμε να αναζητήσουμε ζωντανές μαρτυρίες, πέραν αυτών που έγιναν μάρτυρες των όσων έλαβαν χώρα πριν και κατά την διάρκεια αυτής της συνεντεύξεως, αυτούς δηλαδή που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ρηγίλλης προ και μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος; Και αυτοί δεν μπορεί να είναι κατά το πάγιον οπαδοί άλλων κομμάτων, παρά υποστηρικταί της ΝΔ. Και είναι φύσει αδύνατον να μην παρευρέθησαν εκεί κάποιοι μπλόγκερς δεξιάς κατευθύνσεως.

Να λοιπόν τι μεταδίδει ο παραυρεθείς "Μεντιάκιας" στο μπλογκ του, κατά αναμετάδοση του "Νάξιου".

http://naxios.blogspot.com/2009/12/to.html


Ο ΚΑΤΑ -"ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ" ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΣΙΚΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ


"Χάρηκα που με πετύχατε" είπε ο Αντώνης Σαμαράς στο κλείσιμο της αυθόρμητης δήλωσης - συνέντευξης στον Ταρζάν (που κυνηγάει η Ντόρα για το απαράδεκτο δημοσίευμα εις βάρος της). Που πας Πρόεδρε στα τηλεοπτικά θηρία ; Να πεις τί; Ότι "χάρηκα που με πετύχατε", που; Ανάμεσα στα μάτια; Μπεκάτσα είσαι Πρόεδρε και σε πέτυχε ο Ταρζάν ανάμεσα στα μάτια. Η προσπάθεια και των δύο (του Ταρζάν και του Σαμαρά) να μας πείσουν ότι έγινε αυθόρμητη δήλωση ήταν τουλάχιστον αστεία. Ευτυχώς που ο Λαζόπουλος τέτοιες ώρες είναι έξω γιατί θα ακολουθούσε μεγάλη διαπόμπευση του νέου προέδρου της ΝΔ που δεν ξέρει πως παίζουν τα τηλεοπτικά λαμόγια (αλλά δεν ρωτάει κιόλας). Ο Πρόεδρος του "χάρηκα που με πετύχατε" περίμενε να τελειώσει το BREAK στις 23.30 του Ταρζάν και μετά κατέβηκε τα σκαλοπάτια της Ρηγίλλης. Στην αυθόρμητη δήλωση τον περίμενε ένα χέρι που του φόρεσε κατευθείαν την επιστροφή του ήχου στο αφτί. Ο "πρόεδρος του χάρηκα που με πετύχατε" που δεν γνωρίζει από ζωντανές συνδέσεις κρατούσε με το αριστερό χέρι τον πομπό της επιστροφής για να μην πέσει και ο Ταρζάν δάγκωνε τα χείλη του γιατί καταλάβαινε ότι το "αυθόρμητο του εγχειρήματος" καταρρέει. Το σκετσάκι " χάρηκα που με πετύχατε" προκάλεσε πολύ γέλιο γιατί ο MEDIAKIAS από πολύ νωρίς γνώριζε για την σύνδεση. Πως; Μα είναι απλό. Οι τεχνικοί του ΑΛΤΕΡ έξω από την Ρηγίλλης περίμεναν από τις έξι το απόγευμα και το έλεγαν παντού τα παιδιά : είμαστε εδώ για την συνέντευξη με τον Πρόεδρο", σε ποια εκπομπή; τους ρώτησαν έξω από το κτήριο της ΝΔ : "Στη Ζούγκλα" απαντούσαν αυθορμήτως. Το σκετσάκι "χάρηκα που με πετύχατε" απέτυχε διότι αν οι 800.000 φίλοι της ΝΔ γνώριζαν από την περασμένη Παρασκευή ότι ο νέος Πρόεδρος θα παραχωρήσει την πρώτη του συνέντευξη στον Ταρζάν, μάλλον θα ψήφιζαν ...Ψωμιάδη. Αυτοί που έπεισαν τον Σαμαρά (αν δεν το αποφάσισε μόνος) να παίξει αυτό το σκετσάκι ( "Χάρηκα που με πετύχατε") αποδεικνύεται, ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ότι είναι ΑΧΡΗΣΤΟΙ. Θα μπορούσαν να τον νουθετήσουν να πει : " Είμαι κουρασμένος αλλά επειδή είναι αργά και είστε οι μόνοι που περιμένετε εδώ απ'έξω να σας κάνω τη χάρη για μια μικρή δήλωση", δηλαδή να σώσουν τα προσχήματα. Ούτε αυτό δεν σκέφτηκαν. Και βέβαια με το σκετσάκι αυτό κατάφεραν το αμίμητο. Σε λιγότερο από 24 ώρες Προεδρίας του Σαμαρά κατάφεραν να γυρίσουν εναντίον του ΟΛΟΥΣ τους τηλεοπτικούς σταθμούς που τώρα θα βλέπουν το επιτελείο του με (δικαιολογημένη) καχυποψία. Μπράβο κύριοι. Με τέτοια σκετσάκια θα πάτε μπροστά...
Tα αντιγράψαμε από το blog του Mediakia

Ισχυούσης της δευτέρας εκδοχής πρόκειται για επιτελείο ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΑΤΑΙΩΝΩΝ.
Τους λόγους που διέπουν αυτήν την τακτική επιχείρησα να αποδόσω στην ανάρτηση που προηγήθηκε.
Τα συμπεράσματα αφορούν την δική σας κρίση.

Θα επιμείνω όμως ότι η αληθείς ευφυΐα δεν διακρίνει τους πανούργους, δεδομένου ότι το ενδεχόμενο της αφελείας απέρριψα ήδη, καθότι και οι στραγαλατζήδες την σήμερον δεν είναι πλέον αφελείς.

(Θα ακολουθήσει τοποθέτησις και επί των θεμάτων που έθεσε η φίλη ιστολόγος mnk. Πρόταξα χρονικώς την απάντηση στο αλλενάκι, επειδή το θέμα που έθεσε ήταν ένα).

ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΙΚΕΣ "ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ"

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι επισκέπται, αγαπητοί φίλοι:

Όπως αναφέρθηκα ήδη, οι τρεις προηγούμενες αναρτήσεις απλά ξεκίνησαν την τοποθέτηση μου στο ζήτημα του νέου προέδρου της ΝΔ. κ. Σαμαρά, η οποία ουσιαστικώς μένει να ακολουθήσει όσο αφορά τον κορμό της, μετά από ηθελημένη σιωπή, κατά την περίοδο της προεκλογικής διαμάχης μεταξύ των δυο επικρατέστερων υποψηφίων.
Αυτή η σιωπή δεν σχετιζόταν με πρακτικές συνέπειες, αλλά αποκλειστικά με διακριτικότητα, όσο αφορά συναισθηματικά ανακλαστικά ανθρώπων που σέβομαι και εκτιμώ.
Από πρακτικής πλευράς δεν εκτιμώ ότι υπήρχε κάποιο εμπόδιο να αναφερθώ σε αυτά που ήδη αναφέρθηκα και προσεχώς προτίθεμαι να αναφερθώ επί του θέματος. Δεδομένου όμως, ότι η προεκλογική διαμάχη - καθότι πιστεύω ότι η διαδικασία υπερισχύσεως υπερέβη σαφώς τα όρια της αντιπαραθέσεως, αποτελούσα ανταγωνισμό και όχι συναγωνισμό - εντέχνως αποσκοπούσε από πλευράς στρατοπέδου του κ. Σαμαρά στην καπηλεία των καλώς νοουμένων πατριωτικών και κοινωνικών ευαισθησιών της συντριπτικής πλειοψηφίας του συνόλου των εμφορουμένων από ανάλογες ευαισθησίες λαϊκών ανθρώπων, θεώρησα φρόνιμον να μην πικράνω και να μην προκαλέσω. Διότι συχνά αυτό που θεωρώ αληθές, αντίκειται του κοινωνικού μύθου και αμφισβητεί κοσμοείδωλα. Και η προσβολή των διαθέσεων προσώπων, τα οποία είναι αποδεδειγμένως καλόπιστα, δεν συγκαταλέγεται σε αυτά που επιθυμώ. Διότι "εάν το καλόν ούκ καλώς, ούκ καλόν".

Ευχαριστώ θερμά τις φίλες και τους φίλους, που σχολίασαν τις αναρτήσεις. Τα σχόλια τους είναι πολλαπλώς πολύτιμα. Είτε επικροτούν, είτε θέτουν ερωτήματα, είτε ελέγχουν, θεωρώ ότι στηρίζουν. Διότι ως μη έχων ζητούμενο, πέραν του ξεκαθαρίσματος καταστάσεων, έχω μόνο να ωφεληθώ. Εάν εντοπιστούν σφάλματα, οφείλω να μετανοήσω, να επανορθώσω, να απολογηθώ και να ζητήσω συγγνώμην έναντι των αδικηθέντων. Διότι όταν παραδεχόμεθα τα σφάλματά μας, ενδυναμούμεθα. Φρονώ όμως, ότι η μεταφορά του προβληματισμού από την σφαίρα των συναισθηματισμών στην σφαίρα των επιχειρημάτων, μάλλον δεν θα αποδυναμώσει τις θεωρήσεις του υποφαινομένου. Και επ' αυτού δεσμεύομαι εκ των προτέρων να μην φείδομαι ψηφιακής μελάνης.

Οι τρεις αναρτήσεις που προηγήθηκαν, αποσκοπούσαν περισσότερο σε μια πρώτη απόθεση βάρους, το οποίο έφερα από την ηθελημένη σιωπή και δεν δύνανται εξ αυτού να αποτελούν την απαραίτητη και αυτονόητη πραγματεία, που συνθέτει την παράθεση μιας ολοκληρωμένα στοιχειοθετημένης άποψης. Αυτή όμως θα ακολουθήσει. Κάποια σημεία πρέπει ακόμη να διερευνηθούν. Αισθάνομαι ότι δεν έχω πρόβλημα να παρουσιάσω κάποια δεδομένα, όπως αυτά προκύπτουν. Οι προκλήσεις που αισθάνθηκα κατά την περίοδο της σιωπής, έγιναν αφορμή να ψάξω και να ασχοληθώ με κάποια θέματα, που ίσως να μην το έπραττα, εάν δεν εκδηλωνόταν αυτή η πρόκληση, όπως πχ. ο βίος και η πολιτεία και το γενικότερο παρασκήνιο γύρω από τον κ. Σαρκοζί, περί των οποίων μάλλον επικρατεί δυστυχώς άγνοια στην κοινή γνώμη.

Όσο αφορά το θέμα καθ' εαυτό, νομίζω ότι δεν υπάρχει ξεχωριστό θέμα "Σαμαρά", όπως ίσως επέτρεψαν να διαφανεί οι προηγούμενες αναρτήσεις. Αλλά ούτε και θέμα "Μπακογιάννη", όπως ισχυρίζονται αρκετοί φίλοι, ακολουθώντας ίσως το ψευτοδίλημμα που σκοπίμως και εντέχνως έστησε το κατεστημένο, όσο αφορά την διαδικασία εκλογής νέου προέδρου του κόμματος της ΝΔ. Το σύστημα ποτέ δεν ποντάρει σε μια μόνο πλευρά. Η διαιώνιση της επικυριαρχίας του στηρίζεται στο να θέτει στημένα διλήμματα, παρασύροντας το λαό στην μια ή την άλλη επιλογή, πολώνοντας το κοινωνικό σώμα.
Έχω κάνει εκτενείς αναφορές στον αποκρυφιστικό χαρακτήρα της εξουσίας και την δυαρχία που την διέπει. Αυτή η εμμονή δεν είναι τυχαία. Διότι χωρίς αναλυτικό όργανο δεν θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τον μανιχαϊσμό της εξουσίας και τις εκφάνσεις του στις διαφορετικές φάσεις.
Αυτή η διαπίστωση, παρόλο που αποτελεί γενική αρχή, δεν συνεπάγεται ισοπέδωση. Αυτό που δομεί ένα σύνολο, είναι, πέραν των δομικών αξόνων, η λεπτομέρεια. Όπως έχω αναφέρει, αυτό που κάνει τη μουσική, δεν είναι μόνο η αρμονία, η μελωδία και ο ρυθμός, αλλά και τα χτυπήματα, τα φυσίγματα, οι μικροί χρωματισμοί, οι ανεπαίσθητες εναλλαγές του ρυθμού, το σουίνγκ. Εκεί εξ άλλου στηρίζεται η ιδιαιτερότητα κάθε συγκεκριμένης απόδοσης ενός μουσικού έργου.
Και εάν μου επιτρέπεται η αξιοποίηση του προηγουμένως αναφερθέντος αναλόγου, εκεί ευρίσκεται η διαφορά μεταξύ εντυπώσεως και αισθητικής "κατανοήσεως". Την προσοχή του ακροατού μπορεί κατά κανόνα να έλκει ή και να δεσμεύει το πρώτο βιολί, ή ο σολίστας, σαν αποτέλεσμα της προαιρέσεως του να μπει σε μια αίθουσα μουσικής για να αποκομίσει συναισθήματα και εντυπώσεις. Ένας πραγματικά μουσικόφιλος μπορεί να λειτουργήσει όμως μόνο με το έργο στο σύνολο του. Και ένας φασίστας της μουσικολογίας θα το ξετινάξει και θα το κάνει σκόνη. Όχι για να το βάλει στον πάγκο του Προκρούστη, αλλά διότι η αναζήτηση του δεν γνωρίζει όρια. Γιατί η μουσικολογία δεν μαθαίνεται χωρίς να πονέσει κάποιος και χωρίς να πιάσει κλαρίνο.

Στην συνέχεια παραθέτω δυο βίντεο του Βασίλη Λεβέντη σχετικά με το θέμα, που θέτουν σημαντικά ερωτήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει διάθεση ταύτισης με τον πολιτικό λόγο του συγκεκριμένου ομιλητή. Έχω συχνά επιμείνει στην άποψη, ότι άλλο η συμπτωματολογία και άλλο η αιτία μιας αρρώστιας (ή γάγγραινας). Ένας που έμεινε όμως επί 22 έτη εκτός των πυλών είναι επόμενο να αναφέρεται εύστοχα, ως παραπονούμενος, στην πρώτη.
Φυσικά θα επανέλθω όμως με συγκεκριμένες τοποθετήσεις γύρω από τα σχέδια του κατεστημένου.








01 Δεκεμβρίου, 2009

ΠΩΣ ΕΞΩΦΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΑ


Κανείς δεν έχει εφτελίσει την έννοια του ήθους όσο οι Ελλαδίτες πολιτικοί. Οι πολιτικοί παγκοσμίως ασχημονούν βάναυσα σε βάρος του συνοδοιπορούντος χυλού. Στις άλλες χώρες όμως δεν βαυκαλίζονται με δεκάρικους για "ύφος και ήθος της εξουσίας" ή για "επαναφορά του ήθους" στην πολιτική. Η περί ήθους μεγαλοστομία μοιάζει όμως να έχει μεγάλη πέραση στην Ελλάδα. Οι κάτοικοι του Ελλαδιστάν είναι προφανώς έτοιμοι να αποδεχθούν τα πάντα, αρκεί αυτά να λειτουργούν κάτω από την επίφαση ενός επίπλαστου "ήθους".

Η μιντιοκρατία των νταβατζήδων αποτελεί αναμφίβολα όγκο κοπριάς. Κάθε κακώς κείμενο διαθέτει όμως και τον ανάλογο πάτο. Οι διαθέτοντες κόκκον νιονιού είναι εις θέσιν να αντιλαμβάνονται ότι ο τελευταίος υπόνομος του ελλαδίτικου μιντιαλισμού αποτελείται από τα ρυπαρά μίντια του" ζούγκλα". Αυτός που δι επωνύμου υποβιβάζει το ωραιότερον των ανθέων στο επίπεδο του ζωικής προελεύσεως λίπασμα του, έβλαψε και υπέσκαψε όσο καμιά άλλη χαβούζα του μιντιαλισμού την ΝΔ. και το γόητρο του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος, όσο κι αν μπλέχτηκε εκουσίως στα πλοκάμια της πλανηταρχίας, δεν έπαψε να διατηρεί κάποια στοιχεία καλής καρδιάς, ανθρωπιάς και ειλικρίνειας χαρακτήρος, με αποτέλεσμα να κερδίσει την συμπάθεια πληθώρας δεξιών και μη δεξιών, αλλά και να δεχθεί σωρεία χτυπημάτων κάτω από την μέση από τα απάνθρωπα κυκλώματα της υπερεξουσίας.

Το πλέον χυδαίο κτύπημα που δέχθηκε ο Κώστας Καραμανλής ήταν αυτό με το DVD. Ένα χτύπημα που υποβίβαζε την πολιτική αντιπαράθεση σε επίπεδο κλειδαρότρυπας. Ο "Μάκης" ήταν αυτός που φρόντισε αυτό το κτύπημα να έχει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες, όχι μόνο για τον ΚΚ. αλλά κυρίως για το κόμμα της ΝΔ. θέτοντας τον θεμέλιο λίθο χρονικά για την πτώση της από την κυβέρνηση. Προφασιζόμενος μια ενδομιντιακή διαφορά με τον Θέμο Αναστασιάδη, τον οποίο αποκαλούσε "κομιστή" φρόντισε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτός είχε τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης από το στενό περιβάλλον του ΚΚ. κρυφίας απαλλαγής από αδίκημα απόκρυψης μεγάλου ποσού μαύρου χρήματος, για να παραδώσει το ψηφιακό δισκίο, που έκθετε δήθεν τον πρώην πρωθυπουργό. Με την ύπουλη δημοσίευση τηλεφωνικών συνομιλιών με τον βουλευτή Κουκοδήμο, παραβιάζοντας κάθε έννοια προσωπικού απορρήτου και σχέσεως προσωπικής εμπιστοσύνης, έγινε αιτία να παραιτηθεί αυτός από την ιδιότητα του βουλευτού της κοινοβουλευτικής ομάδος ΝΔ. Τραυματίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο πολύ επικίνδυνα την ισχνοτάτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία της των 152 ψήφων, καθόσον το τρωκτικό του Μητσοτακέικου Τατούλης (αλλά και κάποιοι άλλοι) ροκάνιζε την κυβερνητική οριακή πλειοψηφία.

Τα σκοτεινά κυκλώματα που βρίσκονται πίσω από την προώθηση της ομάδος Σαμαρά - Αβραμόπουλου - Μιχαλολιάκου στα πράγματα της ΝΔ. φρόντισαν να εξαπολύσει ο εν λόγω ρύπος του μιντιαλισμού χυδαιοτάτη επίθεση επί προσωπικού εις βάρος της κ. Μπακογιάννη παραβιάζοντας κατάφωρα τον ποινικό κώδικα, για να προωθήσουν με τον γνωστό πάγιο υβριστικό τρόπο, του οποίου γίναμε μάρτυρες, την υποψηφιότητα του "κάργα πατριώτη" με αθέμιτα μέσα.

Ο κ. Σαμαράς φρόντισε να εξαργυρωθεί το γραμμάτιο, δίνοντας την πρώτη συνέντευξη τύπου μετά την εκλογή του στην θέση προέδρου της ΝΔ. στον ρύπο. Ευτελίζοντας εγκαίρως με την πρώτη του ενέργεια μετά την εκλογή πάσα έννοια ήθους. Επιβραβεύοντας αυτόν, που με χυδαία μέσα υπέσκαψε βάναυσα τον πρώην πρόεδρο του κόμματος, την κυβέρνηση της ΝΔ. και την υποψηφιότητα της αντιπάλου του, για να γίνει ο ίδιος καρεκλάτος.

Η πρώτη ενέργεια υπέχει όμως και ζωτικά συμβολικό χαρακτήρα: Έπρεπε να περάσει στους υποστηρικτές - ψηφοφόρους της υποψηφιότητος του, μεγάλο μέρος των οποίων εμφορούνται από αγνές πατριωτικές διαθέσεις, το υποβαλλόμενο μήνυμα στο ασυνείδητο, ενός "πατριωτισμού" χωρίς αρχές, ήτοι σοβινισμού. Για να καταστούν αυτοί την κατάλληλο στιγμή υποχείρια των σχεδίων της πλανηταρχίας.

Άλλο το ήθος κύριοι και άλλο η καραμέλα.

Μποτίλια στο πέλαγος,
Διονύσιος Κλαδάς του Γεωργίου
απόγονος της οικογενείας Κλαδά (Ακροκονδύλου, Νικολάου, Λυκούργου)

30 Νοεμβρίου, 2009

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ "ΝΙΚΗΤΗΣ"


Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προέτρεπε τους άνδρες μετά τα 45 να αφήνουνε γένια και να αισθάνονται γέροντες. Η μικρότητα μου θα συμπλήρωνε ότι μετά τα 55 θα πρέπει να προετοιμάζονται και για να συναντήσουν τον θάνατο. Ως διανύων λοιπόν αυτό το έτος ηλικίας, φρονώ ότι το μόνον που οφείλω να με ενδιαφέρει είναι η αλήθεια, καθώς και το αυτή να κατονομάζεται. Έτσι νομίζω ότι πρέπει να ειπωθούν κάποια στοιχειώδη πράγματα με το όνομά τους, μια και ματαίως τα αναζητώ τον τελευταίο καιρό στο διαδίκτυο.

Παρότι δηλώνω αντιεξουσιαστής δεν δίστασα συχνά να εκφράσω την συμπάθεια μου προς το πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή. Παρ’ όλο ότι αυτός υπήρξε πιστός διεκπεραιωτής της πλανηταρχίας, δεν νομίζω ότι δικαιούμεθα να του αμφισβητήσουμε ότι διαθέτει κάποια ανθρωπιά. Ο καθείς είναι ορθόν να κρίνεται με βάση το περιβάλλον του και τον ρόλο για τον οποίο αυτός προετοιμάσθη.
Ο βίος και τα πεπραγμένα μου μέχρι σήμερον δεν δικαιολογούν να μου αποδοθεί αντιδεξιό μένος. Πιστεύω στην υπέρβαση και την σύνθεση όλου του πολιτικού φάσματος προς όφελος της κοινωνίας και της πατρίδος, στην βάση της ειλικρίνειας και της αμοιβαίας περιχώρησης.
Δυστυχώς όμως οφείλω να διαπιστώσω, ότι μετά την μικρά αναλαμπή της προεδρίας του κ. Κώστα Καραμανλή αυτή η παράταξις βαδίζει εκ νέου στις σκοτεινές οδούς της καπηλείας μέσω κενών συνθημάτων.

Οι πρόσφατες «εθνικές» εκλογές κατέδειξαν ότι ο Ελληνικός λαός δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι λάμπει δια της πολιτικής του ωριμότητος. Η πριμοδότηση του νεωτέρου των παπατζήδων μετά τα χονδροειδή ψέμματα εντός ζοφεροτάτου καταστάσεως αποτελεί λόγο να ντρεπόμεθα για το πολιτικό μας αισθητήριο και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το μέλλον μας και αυτό των νέων ανθρώπων. Κατά συνέπεια ουδόλως με εντυπωσιάζει πόσους ψήφους παίρνει ο κάθε μπάρμπας εδώ ή εκεί. Και οι απειλές του τύπου «η βάση δεν θα ανεχθεί» και το λουρί της μάνας, ουδόλως με πτοούν, εφ’ όσον πρόκειται περί μάζης, που άγεται και φέρεται από συνθηματολογίες, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα πεπραγμένα.

Κατά την γνώμη μου λοιπόν, απαντών εις το ερώτημα που έθεσα στον τίτλο της αναρτήσεως, φρονώ ότι ο κερδισμένος από τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως πλέον χαρακτηριστικός τύπος του Ελλαδίτη πολιτικού, που εμφορείται από την απάτη ότι «μετά από δέκα χρόνια θα τα έχουν ξεχάσει όλα». Και ίσως είμαι πολύ επιεικής, δεδομένου ότι η ηθελημένη αμνησία και η επιλεκτική μνήμη δεν χρειάστηκαν εν πολλοίς διάστημα μεγαλύτερον των δυο ετών δια να κυριαρχήσουν.

Η δυαρχία δεν αποτελεί μόνο την οντολογία του «ελευθερο»τεκτονισμού, αλλά και την πεμπτουσία του πολιτικαντισμού. Πάντοτε ο μανιχαϊσμός δημιουργεί έντεχνα ένα αντίπαλο δέος, που ζωγραφίζει ως μπαμπούλα και συμφορά εντέχνως στας ανωρίμους συνειδήσεις, με στόχο να επικρατήσει ο έτερος δοτός του συστήματος.
Στην οικογένεια Μητσοτάκη δεν χρειάζεται να αναφερθώ, οι παρατρεχάμενοι του «νικητού» φρόντισαν να δημοσιοποιηθούν άπαντα τα πραγματικά και μη επιχειρήματα εις βάρος της.
Τα κεντρικά επιχειρήματα που έσειαν ασυστόλως ο κ. Σαμαράς και η ομήγυρις του ήσαν τρία:
1. Οικογενειοκρατία
2. Διαφθορά
3. Ξενοδουλεία
Παραβιάζοντες όμως οι ίδιοι την στοιχειώδη ειλικρίνεια και ήθος.
Όχι διότι η οικογένεια Μητσοτάκη δεν διακρίνεται για την τάση επιβολής και οικογενειοκρατίας με κάθε μέσον, ή υστερεί στην διαφθορά και την ξενοδουλεία. Όμως το αυτό ισχύει τόσο για τον πολύ κ. Σαμαρά προσωπικώς, όσο και για το επιτελείο του.
Είχε τον ξιπασμό να προβεί σε «διακήρυξη αρχών» με τον «κύριο τίποτα».
Είναι ευρέως όμως γνωστό στην δημοσιότητα, ότι από την Μίζενς δεν τα άρπαξαν μόνο τα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά και ένα τρίτο μικρότερο, αυτό του κ. Αβραμόπουλου. Του ανθρώπου που ως διεκπεραιωτής της πλανηταρχίας προώθησε όσο κανείς το εμβόλιο που καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Για ποιες αρχές μας μιλάνε οι ξιπασμένοι;

Πέραν αυτού μαίνεται εις βάρος της οικογενειοκρατίας ο κ. Σαμαράς, δημιουργών συναισθηματισμούς περί της καταγωγής του από την γνωστή συγγραφέα. Αποσιωπά όμως ότι αυτός που τον έβαλε στην πολιτική ήταν ο θείος του Γιάγκος Πεσμαζόγλου. Το μέλος της μασονικής στοάς Πε Ντούε, που αποτελούσε τον σύνδεσμο αυτού του συνδικάτου με την χούντα. Ο εν λόγω πολιτικός ήταν όμως αυτός που αποτέλεσε και τον πρώτο σύνδεσμο της λέσχης Μπίλντερμπεργκ με το Ελλαδικό πολιτικό κατεστημένο. Πολύ πριν μπουν στα καταγώγια της ο Καράς και Δαυίδ της Κόκα Κόλα, ο Πεσμαζόγλου συμμετείχε από το 1975 στις συνεδριάσεις της. Και φρόντισε εγκαίρως να περάσει το χρίσμα στον ως ρουκέτα ανερχόμενο, δήθεν αυτοδημιούργητο, νεώτερο βουλευτή του Ελλαδικού κοινοβουλίου.
Στην συνεδρίαση του 1992 της λέσχης στο Εβιάν, στην οποία συμμετείχε ως μόνο μέλος από την Ελλάδα ο πολλά βαρύς πατριώτης, πέρασε στα στελέχη της πλανηταρχίας η γραμμή για την «ανάγκη ενίσχυσης του ΝΑΤΟ με την προώθηση της λεγόμενης out of area στρατηγικής- δυνατότητα επέκτασης δηλαδή της ευθύνης του εκτός των παραδοσιακών ορίων δράσης του καθώς και για την αντιμετώπιση των θεωρούμενων «εν δυνάμει απειλών για την Δύση» όπως ο Μιλόσεβιτς». Τότε δηλαδή μπήκαν οι βάσεις για την επίθεση του ΝΑΤΟ εναντίον του λαού της Σερβίας με αφορμή των ανδρείκελο των ΗΠΑ Μιλόσεβιτς.

Έρχεται ο κ. Σαμαράς να μας προτείνει ως πρότυπα τον άνθρωπο της CIA και νεκροθάφτη του Γκολισμού Σαρκοζί και την Μέρκελ.
Αλλά και για τους δυο αυτούς πολιτικούς θα ανοίξω τους αντίστοιχους φακέλους για να δούμε που υπάρχει «ήθος», «ιδεολογία», «καταπολέμηση της οικογενειοκρατίας» και «εθνική πολιτική». Τι ίδιο θα γίνει και με το σκοπιανό και με κάποια άλλα (αρκετά) σημαντικά θέματα.
Θα υπάρξει συνέχεια.

Κατανοώ την ανάγκη του Ελληνικού λαού να ζητάει να βρει μόνιμα κάποιον εκφραστή των εθνικών του πόθων. Πολύ φοβάμαι όμως ότι στρέφεται μονίμως στα λάθος πρόσωπα. «Πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».

Αδέρφια ένα επιζητώ: Να μπορώ να ησυχάσω μέσα στον τάφο μου. Αλλά δεν βιάζομαι.

Και μια τελευταία ερώτηση για σήμερα:
Τα golden boys του Μαξίμου ποιον στηρίζουν;