15 Φεβρουαρίου, 2023

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Ist möglicherweise eine Abbildung 

                                                     ΗΣΥΧΟ ΔΕΙΛΙΝΟ 

Στην προήγούμενη ανάρτηση κατατέθηκε το σχόλιο που ακολουθεί: 

Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα, χωρίς να θέλω να εκβιάσω καταστάσεις και ζητώντας συγγνώμη εκ των προτέρων, θα ήθελα να εκφράσω την ανάγκη για την ανάγνωση των απόψεων σας για τα ουκ ολίγα που συμβαίνουν στην κόσμο που ζούμε. Οι αναλύσεις σας είναι πάντα ελπιδοφόρες και η ελπίδα είναι απαραίτητη , καθώς τα γεγονότα προχωράνε ακάθεκτα.
Και πάλι ζητώ συγνώμη για την απαίτηση των όσων εκφράζω.

Φεβρουαρίου 12, 2023

 

1. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΕΔΩ

@ Ανώνυμο/η φίλο/η

  Αγαπητέ/ή φίλε/η, σάς ευχαριστώ από καρδιάς για την προτροπή που εκδηλώσατε, η οποία διόλου επιτακτική είναι, αλλά με αισθάνομαι ότι με τιμά. Και στο παρελθόν εφάρμοσα, όπως την πρόσφατη περίοδο, μια εν τέλη σχετικά μακρά διακοπή τής συμμετοχής μου στον δημόσιο διάλογο, τόσο διακόπτοντας να αναρτώ εδώ, όσο και σχολιάζοντας σε σελίδες καλών φίλων. Όπως έχω μεταδώσει και παλαιότερα δεν επιδιώκω να διέπονται οι παρεμβάσεις μου από την όποια ή από συνήθεια, ή από κεκτημένη ταχύτητα,ή από την ανάγκη να υπάρξω και να χαίρω κάποιας αναγνώρισης στο διαδίκτυο. Ε,πιδι ώκω να εκφράζομαι εφ' όσον αισθάνομαι, ότι έχω κάτι σημαντικό νά θέσω στούς φίλους επισκέπτες τής σελίδας. Ο μεγάλος μουσουργός Γεχούντι Μενουχίν είχε ορίσει την μουσική ως έντεχνη αλληλοδιαδοχή ήχων και παύσεων.

  Προσπαθώ να εφαρμόζω την παύση ως αξιοποίηση ενός είδους αγρανάπαυσης, ή οποία κάθε άλλο παρά αδράνεια συνεπάγεται στην πρόξη. Πρόκειται για μια συνειδητή εγρήγορση τού νοός, στα πλαίσια αυτού, που οι Νεοπλατωνικοί Πατέρες τής Εκκλησίας ανέλυσαν με τον όρο "ησυχία", ή “στάση νοός “. Θεωρώ, ότι στις νοητικές διεργασίες και στις δημόσιες παρεμβάσεις είναι κάποτε σκόπιμο να εφαρμόζεται μια διεργασία όπως στον διαλογισμό, που σταματώντας όλες τις επερχόμενες σκέψεις, ώστε να συσταθεί ένα φράγμα, πίσω από το οποίο επισωρεύεται η νοητική ενέργεια. Η διακίνηση ιδεών δρομολογεί κινητική ενέργεια, η συσσώρευση, ο εμπλουτισμός και η επεξεργασία τους δομούν δυναμική ενέργεια, η οποία δεν είναι αδράνεια, αλλά αποτελεί και αυτή είδος κινήσεως. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη υπάρχουν δύο είδη κίνησης. Η πρώτη συντελείται στον εξωτερικό χώρο των δεδομένων (lateral, translateral) η δεύτερη αφορά εσωτερικές διεργασίες, όπως η ζύμωση.

   Επέλεξα το δεύτερο ήμισυ τής χειμερινής περιόδου, κατά την οποία η ηλιοφάνεια στην κεντρική Ευρώπη είναι χαμηλή, για να ακολουθήσω την δυναμική εσωστρέφεια, παρόλο που όταν ολοκλήρωσα το πρώτο σύντομο βιβλίο ,είχα είδη επεξεργασμένη την βιβλιογραφία, που έχω επιλέξει, καθώς και το σχέδιο αναφοράς για το δεύτερο βιβλίο που ετοιμάζω, το οποίο θα αναφέρεται στην Κρόνια Λατρεία, στην βάση τής θρησκειολογικής της βάσης, στην σχέση της με την συνωμοσιολογία, καθώς και στην μυθολογική και ιστορική της διάσταση στον μείζονα Ελλαδικό χώρο. Εκτιμώ, ότι η φάση τής ενδοσκόπησης που ακολούθησα έχει πλέον ολοκληρωθεί, κρίνοντας και από αυτά, που αυτή με βοήθησε να συνάγω. Σήμερα είναι η πρώτη ηλιόλουστη ημέρα και αυτή συμπίπτει με την πρόθεσή μου να επανέλθω άμεσα στο διαδικτυακό προσκήνιο.


2. ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΡΕΧΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΝΑΣΧΟΛΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

  Οι δραστηριότητες αυτής τής σελίδας μέχρι σήμερα είχαν ως βασικό προσανατολισμό την συμβολή στην αποκάλυψη των δυνάμεων, που ποδηγετούν την ανθρωπότητα και ταυτοχρόνως την στήριξη εκείνων των δυνάμεων, που με τον ένα ή άλλο τρόπο αμφισβητούν την κυριαρχία των προηγούμενων. Θεωρώ, ότι η διαδικασία ανατροπής τού κέντρου των δυνάμεων, που επιχειρούν να επιβάλουν την μετατροπή των ανθρώπων σε σκλάβους έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ότι βρισκόμαστε στην τελική πράξη αυτού τού δράματος. Κατά την διαδικασία τού επιθανάτιου ρόγχου τής λεγόμενης “κλίκας”, ο οποίος εικάζω ότι θα διαρκέσει ακόμη περίπου ένα έτος μέχρι την τελική της ανατροπή, θα επιχειρήσουν οι δυνάμεις τού σκότους ακόμη κάποιους έσχατους απέλπιδους αντιπερισπασμούς, όπως ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά. Ήδη αυτή η τάση εκδηλώθηκε με τα ρεντίκολα τής δήθεν κατάρριψης υποτιθέμενων UFO. Κάποιοι διαισθητικοί άνθρωποι, που συμμετέχουν στο γερμανικό διαδίκτυο, έχουν ενημερώσει την κοινή γνώμη μέσω εναλλακτικών ιστοοελίδων, ότι στην βάση τής καλλιέργειας μαζικής ψύχωσης πρόκειται να καλλιεργηθεί ή ψευδής εντύπωση, ότι επίκειται άμεση διεξαγωγή πυρηνικού πολέμου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Οι ίδιοι άνθρωποι όμως ανακοίνωσαν, ότι δεν διαβλέπουν σε καμία περίπτωση την διεξαγωγή μιας πυρηνικής σύγκρουσης στο μέλλον, ή την επιβολή μιας παγκόσμιας σύρραξης.

    Όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν, οι Ρώσοι προηγούνται στα πλαίσια τής πολεμικής τεχνολογίας σε ποιοτικό επίπεδο έναντι των δυτικών, ώστε είναι αδύνατον οι δεύτεροι να τους αντιπαρατεθούν σε στρατηγικό επίπεδο. Το δράμα των πολεμικών συγκρούσεων που εξελίσσεται στην Ουκρανία αποτελεί κατά την εκτίμησή μου ένα πόλεμο φθοράς, στον οποίον παρέλκυσαν με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο οι Ρώσοι τούς δυτικούς, ενώ αυτοί παρείχαν αφελέστατα στα πλαίσια μιας απέραντης κακεντρέχειας που τούς χαρακτηρίζει, όλα τα αναγκαία προσχήματα για να εκτυλιχτεί η Ρωσική στρατηγική, η οποία ξεπερνάει πολύ τα όρια τής Ουκρανίας, ως κορμός μιας παρέμβασης, που αποσκοπεί σε παγκόσμιο ξεκαθάρισμα. Η ανάπτυξη των εχθροπραξιών από την μεριά των Ρώσων στο δήθεν κρατίδιο μαριονέτα, που αποτελεί θέρετρο τού πυρήνα τού διεθνούς εγκλήματος (εμπόριο παιδιών, ναρκωτικών, ανάπτυξη βιολογικών όπλων και επικίνδυνων νοσογόνων ουσιών, φυτώριο ανάπτυξης τού νεοναζισμού και τού μισανθρωπισμού) δεν αποσκοπούσε μόνο στην προάσπιση των Ρωσικών πληθυσμών έναντι τής κρεατομηχανής, που είχε στηθεί και κλιμακωνόταν σε βάρος τους εκεί, ή μόνο στο ξερίζωμα μιας επιθετικής γάγγραινας, που είχαν εξοπλίσει και οργανώσει οι δυτικοί στα σύνορα τής Ρωσίας. Όπως ανέλυσα πρόσφατο στο βιβλίο “Το ξεχαρβάλωμα των Συμπράγκαλων τής Δυτικής Κυριαρχίας” είχε φροντίσει το πολιτικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό κέντρο, που κατηύθυνε την πολιτική όλων των Διοικήσεων τής Ρωσίας (η οποία παρέμεινε μετά την δεκαετία τού 1920 ένα μετατσαρικό καθεστώς με κομμουνιστικό μανδύα) να επιφέρει μια άκρως ευαίσθητη εξάρτηση των ευρωπαϊκών χωρών από τα ενεργειακά της αποθέματα και τον στρατηγικής σημασίας ορυκτό της πλούτο.

   Στα πλαίσια τής ουκρανικής διένεξης με την δύση πέτυχε η Ρωσική πολιτική την επιβολή τριών επί πλέον στόχων, που αποδεικνύονται τεράστιας στρατηγικής σημασίας για την ανακατανομή τής ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα:

1. Η Δύση με τα αντίμετρα που επέβαλε στην Ρωσία κατάφερε η ίδια ένα ισχυρότατο πλήγμα σε βάρος της, ενώ η Ρωσία όχι μόνον δεν υπέστη απώλειες από αυτό, αλλά βελτίωσε την θέση της και αύξησε τα πλεονεκτήματά της στα πλαίσια μιας άκρως ευφυούς στρατηγικής που εφάρμοσε. Οι δυτικές οικονομίες, οι οποίες βρισκόντουσαν ήδη σε μια άκρως επικίνδυνη ατραπό υπερχρέωσης, με την επιβίωσή τους να συντελείται με το δεκανίκι των μηδενικών τόκων, που είχε εξουθενώσει το τραπεζικό κατεστημένο, με εξαίρεση εκείνους τούς ελάχιστους κολοσσούς (Black Rock, Vanguard Group) που ελέγχουν πλέον τα μονοπώλια σε παγκόσμια κλίμακα, που στα πλαίσια τής ψηφιοποίησης τής οργάνωσης των πωλήσεων, των επικοινωνιών και τής οργάνωσης τού ελεύθερου χρόνου οδήγησαν στην καταστροφή τής μεσαίας τάξης (amason, google, facebook) τις πολεμικές βιομηχανίες αιχμής τής δύσης και πλείστους όσους άλλους ζωτικούς τομείς, επιβίωναν πλέον καλοδιωμένες στην εντατική μέσω τής υπέρογκης κυκλοφορίας αυθαίρετου χρήματος χωρίς αντίκρυσμα, που είχαν απολέσει πλέον κάθε αντιστοιχία με τα δεδομένα τού οικονομικού κύκλου, είχαν οδηγήσει τις δυτικές οικονομίες ήδη στα πρόθυρα μιας εκρηκτικής κατάρρευσης. Η ενεργειακή κρίση και η μεγάλη αύξηση τής τιμής των καυσίμων, που επέφεραν οι δυτικές κυρώσεις οδήγησαν σε μια πρωτόγνωρα ακαριαία αύξηση τού πληθωρισμού και στην συνακόλουθη χρεωκοπία μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων, λειτούργησαν επιπρόσθετα στα προϋπάρχοντα αδιέξοδα, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι δυτικές οικονομίες σε εμφανώς πλέον επερχόμενη πλήρη αποσύνθεση. Με ρυθμό γεωμετρικής προόδου εγκαταλείπουν πλέον οι χώρες η μια μετά την άλλη το δυτικό σύστημα διεθνών πληρωμών, εντασσόμενες στούς BRICKS. Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ έχει περιέλθει σε συνθήκες ασφυξίας, μετά την απαγόρευση που επέβαλε το Κογκρέσο στην όποια αύξησή του. Η “κυβέρνηση” υπό τον “Μπάιντεν” έχει επιδοθεί σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια εξεύρεσης πόρων, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια ρεαλιστική λύση. Η 24η Φεβρουαρίου, που σχηματίζεται με μεγάλη ακρίβεια ένα αστρολογικό τρίγωνο στην βάση τής αξιολόγησης τής μεθόδου των “πυραμίδων” φαίνεται να είναι καταληκτική. Το σύστημα όποτε έφτανε μπροστά σε πλήρη αδιέξοδα, επέλεγε ως διέξοδο την επιβολή πολέμων. Όμως αυτήν την φορά τα γεωπολιτικά δεδομένα είναι ποιοτικά διαφορετικά από το παρελθόν. Το μόνο που απομένει στο σύστημα, πριν την εκδήλωση των τριγμών, που σύντομα θα οδηγήσουν στην κατάρρευσή του, είναι το πυροτέχνημα τής προσομοίωσης μιας φρούδας πυρηνικής σύγκρουσης, ώστε να επιβάλλει ένα μαζικό παροξυσμό, χωρίς ουσιαστικά υπαρκτό κίνδυνο.

2. Οι επιχειρήσεις στην Ουκρανία αποτελούν ως επόμενο σκέλος την συνέχιση των στρατιωτικών παρεμβάσεων τής Ρωσίας μετά την παρέμβασή της στην Συρία το 2015. Αυτά τα δύο βήματα διέπονται, σύμφωνα προς τις εκτιμήσεις μου, από μια ενιαία στρατηγική, η οποία προσβλέπει αφ’ ενός μεν στην εξουδετέρωση των σχεδίων τής δύσης, που μεθόδευε όχι μόνον στην βίαιη καταστροφή τής Ρωσίας, αλλά και την καταστροφή ολόκληρης τής ανθρωπότητος μέσω τής επιβολής ενός 3.ΠΠ. Αφ’ ετέρου, η εξουδετέρωση αυτών των σχεδίων αποσκοπούσε και αποσκοπεί στην κατάργηση τής δυτικής κυριαρχίας ολοσχερώς, ώστε να καταστραφεί άπαξ δια παντός ο λίκνος, που εδώ και χιλιετίες μεθοδεύει την πλήρη στρέβλωση των ανθρώπων, με στόχο την μετατροπή τους σε εκούσια υποδουλωμένους ανθρωποπιθήκους, που επιδίδονται στην ασυδοσία, τον αμοραλισμό, την άκρατη φιλαυτία, την κομματική ομαδοποίηση και την αμοιβαία αλληλοεξόντωση μέσω των πολέμων. Αυτή η στρατηγική αναπτύσσεται βήμα προς βήμα σε μια συνεργασία σε παγκόσμιο επίπεδο στα πλαίσια μιας διεθνούς συμμαχίας, η οποία στοχεύει στην ανατροπή τής δυτικής κυριαρχίας, όπως ανέλυσα στο προαναφερθέν πόνημά μου.

Η διεθνής συμμαχία αυτών των δυνάμεων είναι ετερόκλητη, ενώ το προβάδισμα σε αυτήν την συμμαχία διατηρεί η Ρωσία, η οποία επεξεργάζεται, δομεί και προάγει στα πλαίσια τής μακροπρόθεσμης στρατηγικής της τις τελικές στοχεύσεις τής όλης διαδικασίας, που προσβλέπει στην πλήρη απελευθέρωση τού πλανήτη και την ανύψωση τού ανθρώπου στο βάθρο, που προβλέπεται από την Δημιουργία. Αυτές οι τελικές στοχεύσεις έχουν ιστορικό ανάδοχο το Ελληνικό Πνεύμα, το οποίον δεν λειτούργησε και ούτε εξακολουθεί να λειτουργεί απλά στην βάση μιας αφηρημένης ιδεολογικής πλατφόρμας. Έχοντας προσδιορίσει την λειτουργικότητα των Υπερκείμενων Ιδεών, φρόντισε να αγκυρώσει διαχρονικά μια στρατηγική απελευθέρωσης με οργανικό και πρακτικό τρόπο στο χωροχρονικό (κβαντικό) συνεχές των έντεκα συμπαντικών διαστάσεων, που λειτουργεί και καρποφορεί αδιαλείπτως στην πορεία των εξελίξεων. (Σχετικά με αυτήν την διαδικασία προτίθεμαι να καταθέσω αναλυτικά τις θεωρήσεις μου στο εγγύς μέλλον, οι οποίες επικεντρώνονται σε προσωπικές ερμηνείες τής Γενικής Θεωρίας τής Σχετικότητος, τής Κβαντικής Φυσικής, τής Αλχημείας και τού Κινήματος των Νέων Μυστών, οι οποίοι θα κληθούν να αντιπαρατεθούν δυναμικά και μέχρις εσχάτων στην διογκούμενη ζοφερή απειλή τής κατάχρησης τής στρεβλής ανάπτυξης τής τεχνητής νοημοσύνης. Σε αυτά τα πλαίσια καθίσταται αναπόφευκτος ένας νέος επαναπροσδιορισμός τής υφής τού χρόνου, καθώς και η ανάδειξη τής σύνδεσης τής "Αρχής τής Απροσδιοριστίας" και τής "Κυματοσυναρτήσεως" με τα Πεδία Πληροφορίας, στην βάση τής περαιτέρω ανάπτυξης τής λεγόμενης "Θεωρίας τού Χάους" και των "Παράξενων Ελκυστών", καθώς και τής δυναμικής θεωρίας σχετικά με συστήματα, που βρίσκονται μακράν τής ισορροπίας, με στόχο την προώθηση τής κοινωνικής ανατροπής. Κάθε σοβαρό επαναστατικό κίνημα στο παρελθόν στράφηκε, ανεξαρτήτως τού κατά πόσον οι προθέσεις που το χαρακτήριζαν ήσαν ειλικρινείς ή όχι, ή κατά πόσον στις προθέσεις που εκδηλώθηκαν κυριάρχησε η αρχή  τής ειλικρίνειας, προς την αξιοποίηση των επιστημονικών επιγνώσεων τής εποχής του. Πέραν αυτού, βεβαίως, αξίζει να υπογραμμιστεί, ότι η επιστήμη αποτελεί ένα εκ των δύο στηριγμάτων, καθώς το δεύτερο και σημαντικότερο είναι η αξιοποίηση των βαθύτερων ψυχικών και πνευματικών δυνατοτήτων τού ανθρώπου, στην βάση τής δρομολόγησης σε δράση εκείνων των περιοχών και ιδιοτήτων τού γονότυπου, που προς ώρας συνήθως βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και αδρανούν. Ο απαραίτητος συνδυασμός αυτών των δυο διαδικασιών φρονώ, ότι είναι εις θέσιν να αντιπαρατεθεί επιτυχώς στην διαδικασία τερατογένεσης τής ανθρώπινης φύσεως).

Για να επανέλθω στα τού ουκρανικού μετώπου, τόσο ο επιθετισμός των τζιχαντιστών τού ISIS (ονομασία που αποσκοπούσε να ενεργοποιήσειι στα πεδία πληροφοριών τις σκοτεινές πρακτικές των τελετουργικών αίματος τής λατρείας τής Ίσιδος στο απώτερο παρελθόν) όσο και ο επιθετισμός τού κρατιδίου μαριονέτας που διαμόρφωσαν οι δυτικοί στα νότια σύνορα τής Ρωσίας εντάσσονται στο φαινόμενο, που περιέγραψε ο Peter Scholl Latour στο σημαντικότατο βιβλίο του Russland im Zangengriff“ („Η Περικύκλωση τής Ρωσίας με μια Λαβίδα εν Είδη Τανάλιας”) που κυκλοφόρησε το 2007.

  •  
  • https://images.thalia.media/00/-/63cd72724d304531bba674f09806018b/russland-im-zangengriff-taschenbuch-peter-scholl-latour.jpeg

Με αυτό το πόνημα αναλύει ο συγγραφέας τον τρόπο, που περικυκλώθηκε η Ρωσία με συστηματικό τρόπο από τούς δυτικούς μέσω εχθρικώς προς αυτήν διακείμενες επιθετικές δυνάμεις, με στόχο την εξόντωσή της. Ο PSL., (1924 – 2014) ήταν μέχρι το τέλος τής ζωής του αναμφίβολα ο πλέον διακεκριμένος γαλλλογερμανός δημοσιογράφος και έγκυρος γεωπολιτικός αναλυτής επί δεκαετίες με πολύ συχνές παρεμβάσεις στα κρατικά κανάλια τής γερμανικής τηλεόρασης, πολυβραυευμένος για το έργο του με 23 διακρίσεις. Διαθέτοντας ένα αναμφισβήτητο κύρος, ταξίδευε και παρέμενε επί μακρόν σε χώρες τής Ασίας και τής Μέση Ανατολής, έχοντας εκδώσει αρκετά βιβλία για το Ιράν, το Αφγανιστάν, χώρες τής Αφρικής, την Ρωσία, την Κίνα, το Βιετνάμ, το ανερχόμενο ριζοσπαστικό Ισλάμ και την διελκυστίνδα στις γεωπολιτικές εξελίξεις. Ήδη από το 1983 είχε διαγνώσει με βιβλίο του τις τεράστιες συγκρούσεις, που θα προέκυπταν από τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό, πολύ πριν από τον Samuel Hattington και την “Σύγκρουση των Πολιτισμών”, που εκδόθηκε το 1996 και θεωρήθηκε προφητικό έργο σε ριζοσπαστική βάση.

Το κεφαλοκλείδωμα εν είδη τανάλιας σε βάρος τής Ρωσίας εξασκείτο βασικά με δυο σκέλη δαγκάνας. Το ένα κλιμακώνονταν από το νότο, μέσω τού ισλαμικού φονταμενταλισμού, ο οποίος χαρακτηρίζονταν από ιστορική αντιπαλότητα προς τούς Ρώσους μακράς διαρκείας. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτής τής διαδικασίας ήταν ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, τον οποίον προσπάθησαν να οικειοποιηθούν οι δυτικοί στο έπακρο και ο πόλεμος στην Τσετσενία. Οι Ρωσικές Διοικήσεις, αφού κατάφεραν να εξομαλύνουν σε σημαντικό βαθμό αυτούς τούς κινδύνους στο νότο, ειδικά κατά την περίοδο τής Περεστρόικας, παρέχοντας ανεξαρτησία σε μια σειρά ατίθασες περιοχές, που ο μεγαλορωσισμός είχε κρίνει σκόπιμο, να ενσωματωθούν αυτές βίαια στον κορμό τής Ρωσικής αυτοκρατορίας ώστε να ελέγχονται, εφόσον αυτές είχαν καταντήσει βαρίδια, που πέρα από την γεωγραφική θέση τους δεν είχαν να προσφέρουν κάτι συγκεκριμένο, έστω κι αν διέθεταν αξιόλογες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η Ρωσία διαθέτει τόσο μεγάλα ενεργειακά και ορυκτά αποθέματα, που τής είναι ασύμφορο το κόστος εξάσκησης επιβολής σε αρνητικά προς αυτήν διακείμενο περίγυρο, ένεκα κάποιων φιάλων πετρογκάζ, που μπορεί να διαθέτουν οι αντίστοιχες χώρες. Ειδικά η Διοίκηση Πούτιν κλήθηκε να οντιμετωπίσει μια άκρως ζοφερή κατάσταση από την υπόθαλψη ριζοσπαστών ισλαμιστών, που είχαν στην κυριολεξία ξεσαλώσει. Ας θυμηθούμε τις βομβιστικές ενέργειες και τις καταλήψεις θεάτρων από τις “μαύρες χήρες” και την σφαγή των παιδιών στο Μπεσλάν (όπου οι εξελίξεις όμως δεν ήσαν τόσο καθαρές σχετικά με τον ρόλο των Ρωσικών μυστικών υπηρεσιών). Όμως σούμα σουμάρουμ οι εξελίξεις ήσαν απόλυτα επιτυχείς από την σοφή στρατηγική, που εφάρμοσε ο Βλαδίμηρος, επιτυγχάνοντας όχι μόνον να ουδετεροποιήσει σκληρούς αντιπάλους, αλλά και να μετατρέψει κάποιους από αυτούς σε ενεργούς συμμάχους, όπως συμβαίνει με την συμμετοχή Τσετσένων στις συγκρούσεις τής Ουκρανίας. Νοικοκυρεύοντας τα πρώην παραπαίοντα και ασυμμάζευτα, πέτυχε ο Βλαδίμηρος και το επιτελείο του να ενσωματώσουν σε σημαντικό βαθμό την ισλαμική παρουσία, προωθώντας όμως ταυτοχρόνως την ρωσική πρωτοκαθεδρία, στα πλαίσια όμως μιας ανεκτικής πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής συμβίωσης. Διαδικασία, που μόνον ως αριστοτεχνική, αλλά και πολιτικά έντιμη προς όλους τους συμβαλλόμενους, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε. Με εφαρμογή λελογισμένης ανοχής έναντι σε κάθε είδους βίτσια και μειονότητες, βάση τής αρχής “κάνετε ότι γουστάρετε πίσω από τα ρολά, μην μού θίγετε όμως τον θεσμό τής οικογένειας σε δημόσια βάση.

Με την στρατιωτική παρέμβαση στην Συρία και την πικρή ήττα που επιβλήθηκε στους δυτικούς εκεί, που στηρίχθηκε στην ποιοτικά ανώτερη πολεμική τεχνολογία των Ρώσων έναντι των δυτικών, κατάφεραν οι Ρώσοι να εξουδετερώσουν μια για πάντα τον κίνδυνο επιβολής ενός 3.ΠΠ. Καταστρέφοντας το ένα σκέλος τής τανάλιας. Και καθότι μόνο με ένα σκέλος που απόμεινε από την τανάλια, δεν είναι δυνατόν να εξασκηθεί πίεση λαβίδας, το μόνο που μπορεί να καταφέρει ένας ύπουλος κοκοδιακείμενος, είναι να ξέσει τα αχαμνά αυτού που επιδιώκει να βλάψει, με αποτέλεσμα να δεχθεί ένα γερό φούσκο αποτελειώματος, ώστε να έρθει στα πραγματικά του κιλά, που στην παλάντζα τής ανθρώπινης ιστορίας μετράνε συν πλην μηδέν.

Έτσι στην Ουκρανία καταστρέφεται και το δεύτερο (αλλά και πιο επικίνδυνο) σκέλος τής τανάλιας, διότι εάν αποπειραθεί να το πουλήσει η καμπάλ σε κάποιο γιουσουρούμ, οι παλιατζήδες θα γελάνε. Πλην όμως αυτή η διαδικασία, όσο απέλπιδη κι αν ήταν εξ αρχής για τούς λεγάμενους, δεν παύει να έχει κοστίσει μέχρι στιγμής μισό εκατομμύριο νεκρούς και τραυματίες. Έστω και εάν τα δυτικά μαζικά μέσα και ινστιτούτα στρατηγικής μεταδίδουν, ότι οι απώλειες των Ρώσων έναντι αυτών των δυτικών είναι 1:9. Εξάλλου και οι Ουκρανοί διαβάτες, που στρολογούνται πλέον με βία από τού μπράβους τού ζελένσκι, δεν παύουν να έχουν οικογένειες, γθναίκες, μανάδες και παιδιά. Γι αυτό έγραψα, ότι το τελευταίο σκέλος τής τανάλιας είναι και το πιο επικίνδυνο. Καθότι θηρίο δεν σημαίνει μόνον αχαλίνωτη και κτηνώδη μανία, αλλά κυρίως θηριωδία. 

 

3. Η Ρωσία παρέλκυσε τούς δυτικούς συνειδητότατα και στην βάση ενός ευφυούς σχεδίου σε ένα πόλεμο φθοράς στην Ουκρανία, έχοντας θέσει μια σειρά στόχους. Ένας από αυτούς (πέρα από την οικονομική διάλυση των δυτικών οικονομιών, την επιβολή ρήγματος μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και την έντονη υπόθαλψη τής κοινωνικής συμπόρευσης σε αυτές τις χώρες με τα αντίστοιχα καμπαλιστικά καθεστώτα) είναι η εξάντληση των πυρομαχικών αυτών των χωρών, που έχει συντελεσθεί ήδη σε τεράστιο ποσοστό, διότι η δύση μπορούσε στο παρελθόν (τώρα πλέον δεν μπορεί ούτε αυτό) να συγκρουστεί μόνον σε συμβατικό επίπεδο με την Ρωσία. 

Η Ρωσία απέφυγε να κάνει εντατική χρήση πολεμικής αεροπορίας στις διαδικασίες των συγκρούσεων. Επίσης απέφυγε να κάνει χρήση αρμάτων μάχης τελευταίας τεχνολογίας. Επανειλημμένα φρόντισε να επέλθει η εντύπωση, ότι υφίσταται στριμώγματα και τακτικές ήττες, προωθώντας σκόπιμα εσφαλμένες εντυπώσεις σχετικά με τις πραγματικές της ικανότητες. Επέλεξε επίσης αρκετές φορές να προβεί σε τακτικές επιχειρήσεις από εδάφη που κατείχε, ώστε να διασώσει αρχικά τούς αμάχους από εκεί, επιστρέφοντας στην συνέχεια. Αυτή η διαδικασία επέτρεψε να επέλθη η εσφαλμένη εντύπωση, ότι συχνά οι στρατιωτικές δυνάμεις βρέθηκαν στριμωγμένες, ότι δεν διαθέτει ένα συμπαγές επιχειρησιακό σχέδιο και ότι υφίστανται σοβαρές διαφορές μεταξύ τού κεντρικού επιτελείου και των τοπικών διοικήσεων. Επέτρεψε επίσης να διαφαίνονται ελλείψεις στην διαδικασία ανεφοδιασμού. Στην Ρωσία λειτουργούν πολλές διαδικτυακές σελίδες, οι οποίες ασκούν δρυμεία κριτική στον τρόπο που διεξάγονται οι επιχειρήσεις. Ακόμη και κρατικά μέσα δεν δίστασαν να εκφράσουν πολύ σκληρή κριτική σε ηγέτες τού στρατεύματος και σε υπεύθυνους τού υπουργείου άμυνας. Συχνά δώθηκε η εντύπωση, ότι υφίστανται μεγάλες διαφορές μεταξύ τής πολιτικής ηγεσίας και τής ηγεσίας τού στρατού. Κατά την εκτίμησή μου, όλες αυτές οι εντυπώσεις καλλιεργήθηκαν σκόπιμα. Η Ρωσική στρατηγική στηρίζεται εμφανώς στην αρχή, “όταν είσαι ισχυρός, φρόντισε να φαίνεσαι ανίσχυρος”. Τα επιτελεία και τα ινστιτούτα στρατηγικής των δυτικών μοιάζουν να μην έχουν διδαχθεί από την στρστιωτική ιστορία τής Ρωσίας. Δεν χρειάζεται να μεταβούμε καν στην επίθεση των Τευτόνων Ιπποτών εναντίον τής Ρωσίας. ια ανάλογη τακτική εφαρμόζουν οι Ρωσικές δυνάμεις στο Ντονμπάς. Έχοντας αναπτύξει Τόσο η εκστρατεία τού Ναπολέωνος, όσο και των ναζιστών έδειξαν, ότι η Ρωσική στρατηγική στηρίζεται ανέκαθεν στις αρχές τού λαϊκού πολέμου, που προβλέπει να επιτρέπεται αρχικά στον εχθρό να εισέλθει στην ενδοχώρα και στην συνέχεια να κλεισθούν τα σύνορα πίσω του. Με ένα μέτωπο με τεράστιο μήκος, απασχολούν τις δυνάμεις τού αντιπάλου σε μια μακρά διάταξη. Επικεντρώνοντας τις επιθέσεις τους σε συγκεκριμένα σημεία, εγκλωβίζουν τους αντιπάλους , έχοντας στις περισσότερες περιπτώσεις αδειάσει αυτές τις περιοχές από αμάχους. Με αυτήν την πρακτική έχουν οι Ρώσοι διπλό ώφελος. Αφ’ ενός αποφεύγουν τον κίνδυνο να ταυτιστούν οι μέθοδοί τους με αυτές των Δυτικών, οι οποίοι στους επιθετικούς πολέμους, που έκαναν στο παρελθόν, όχι μόνον δεν απέφευγαν τις παράπλευρες απώλειες σε βάρος αμάχων, αλλά τις είχαν εντάξει ως θεμελιώδη διαδικασία στην τακτική τους, με στόχο την τρομοκράτηση των πάντων. Επί πλέον, με αυτήν την πρακτική εγκλωβισμού, μπορούσαν να αναθέσουν στην πρώτη φάση την πρωτοβουλία στο πυροβολικό. Έτσι επέφεραν σημαντικές απώλειες στούς αντιπάλους, με τα αντίστοιχα ψυχολογικά οφέλη, πριν περάσουν σε εφόδους άλλων τμημάτων. Με αυτήν την τακτική πέτυχαν να περιορίσουν ποιοτικά τις απώλειές τους. Ας μην παραδούμε, ότι οι Ρώσοι βαρύνονται από επιχειρησιακή πλευρά από ένα μεγάλο μειονέκτημα. Διενεργούν επιθέσεις σε περιοχές, που ο αντίπαλος θεωρεί πάτρια εδάφη. Οι Ρώσοι κατάφεραν να αντιστρέψουν σε σημαντικό βαθμό, όσο αφορά την ψυχολογία των δικών τους δυνάμεων, αλλά και την προπαγάνδα σε διεθνές επίπεδο, προβάλλοντας με επιτυχία την έντονη συμμετοχή των ξένων με μισθοφόρους και τεράστια παροχή εξοπλισμού, όπως και τα ειδεχθή εγκλήματα των Ουκρανών σε βάρος τού Ρωσόφωνου πληθυσμού και των αιχμαλώτων πολέμου, καθώς και την απάνθρωπη λεηλασία των ναζιστικών ορδών.

Στην ουσία ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη κριθεί. Κάθε εχέφρων παρατηρητής δεν μπορεί να μην διαπιστώσει, ότι οι Ρώσοι είναι συνεχώς επιτιθέμενοι, διαθέτοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων, ενώ οι γραμμές άμυνας τού αντιπάλου σπάνε η μια μετά την άλλη. Την κατάσταση αυτή δεν είναι δυνατόν να αντιστρέψει σε καμία περίπτωση η αποστολή των 200 αρμάτων, ή τής όποιας άλλης βοήθειας. Εάν οι δυτικοί επιχειρήσουν να ανεβάσουν την κλίμακα των επιχειρήσεων, είναι βέβαιο, ότι θα αντιμετωπιστούν από πολλαπλάσια αντίμετρα των Ρώσων. Σε τελευταία ανάλυση, οι δυτικοί διατηρούν ένα ανόητο και απάνθρωπο πόλεμο φθοράς, που έχει προδιαγεγραμμένο τέλος, γνωρίζοντας, ότι αυτό θα είναι και το τέλος τής κυριαρχίας τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

 

συνεχίζεται...