Ενδιαμέσως έχω ετοιμάσει την ανάπτυξη τής επόμενης συνέχειας περί γεωπολιτικής. Όσα συνέβησαν προσφάτως είναι λίαν ενδιαφέροντα και εξόχως αποκαλυπτικά σε συνδυασμό με κάποιες σύντομης διάρκειας αναφορές εδώ κατά το παρελθόν. Σκέφθηκα λοιπόν να τελειώσω απόψε κάποια προσωπικά πάρεργα που με πιέζουν, ώστε να μπορέσω αύριο να ασχοληθώ με την σχετική ανάρτηση.
Όπως κάθε απόγευμα άνοιξα τον υπολογιστή, για να διαβάσω μερικά αγαπημένα μου μπλόγκια, ώστε να ενημερωθώ λίγο, πριν επιδοθώ στην ρουτίνα. Ένα από αυτά που παρακολουθώ μονίμως είναι τα "Αττικά Νέα" τής συμπαθέστατης Καλλιόπης Σουφλή, η οποία διακρίνεται για την παρρησία και την φιλοπονία της, αναρτώντας καθημερινά πληθώρα θεμάτων. Επειδή διαβάζω επιλεκτικά, όταν δεν διαθέτω πολύ χρόνο, προσέκρουσα σε μια ανάρτηση με θέμα τα "Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών". Το θέμα αυτό είναι οπωσδήποτε χιλιομασημένο, έχω αναφερθεί και εγώ σ' αυτό στο παρελθόν. Ενώ το θεωρώ τετριμμένο, το θέμα αυτό με έχει απασχολήσει έντονα στο παρελθόν, διότι αυτό το κείμενο αποτελεί το βασικότερο όλων στο σύμπλεγμα τής συνωμοσιολογίας και ηθελημένα ή αθέλητα δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να δω έστω επί τροχάδην που το πάει ο κάθε καλοθελητής, που καταπιάνεται μαζί του.
Ξεκινώντας, λοιπόν, την ανάγνωση προσέκρουσα επάνω στον σύντομο εισαγωγικό σχολιασμό του από την κυρία Σουφλή, με αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσω τον υπερβολικό βαθμό τής επικράτησης στρεβλών απόψεων, τις οποίες έχει επιβάλει έντεχνα το κατεστημένο σχετικά με αυτό το θέμα, ακόμη και σε ανθρώπους καλής θελήσεως και αναμφιβόλου ήθους.
Έτσι αποφάσισα να σχολιάσω στην εν λόγω ανάρτηση, με στόχο κατ' αρχήν να παρέχω ερεθίσματα αναφορικά με κάποιες λίαν σημαντικές πλευρές αυτού τού θέματος, οι οποίες δυστυχώς αγνοούνται στο σύνολό τους από όσους δεν διαθέτουν κάποιο ουσιαστικό έρεισμα στον τομέα τής συνωμοσιολογίας, αλλά συχνά θεωρούν τούς εαυτούς των εντεταλμένους να το χειρίζονται δημοσίως από καθέδρας.
Η ανάρτηση στην οποία αναφέρομαι βρίσκεται εδώ:
http://attikanea.blogspot.de/2015/10/blog-post_858.html
Στην συνέχεια παραθέτω ο εισαγωγικό σχόλιο στην ανάρτηση από την φίλη ιστολόγο:
"Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί εβραίοι...
ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΙΔΙΑΚΑ, ΟΤΙ ΜΙΑΡΟΤΕΡΟ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ".
Και στην συνέχεια παραθέτω τούς σχολιασμούς μου, τούς οποίους θα ολοκληρώσω εδώ:
Κυρία Σουφλή,
το εισαγωγικό σας σχόλιο είναι τελείως άστοχο. Έχει δυστυχώς αναφανδόν ρατσιστικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου αναπαράγει - αναμφιβόλως ακούσια και χωρίς δόλο - την κύρια ιδεολογία τού σιονισμού, που είναι ο ρατσισμός και η οποία εκφράζεται από την διακηρύχθείσα από αυτούς "καθαρότητα τής φυλής".
Ουδείς δικαιούται - ΜΗ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΚΛΑΜΨΕΩΣ, ΔΩΡΗΣΕ ΣΤΟΝ ΕΚΠΕΣΟΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ - να προσβλέπει στην ολοσχερή εξόντωση ενός λαού κατ' αποκοπήν.
Οι αντιλήψεις σας περί εβραίων εδράζονται κατά προφανή τρόπο σε ελλειπή γνώση τού θέματος, η οποία οδηγεί σε εκτονωτικού τύπου εμπάθεια. Δυστυχώς στην Ελλάδα, ενώ ο εθνικός - λαϊκός αγών απαιτεί την οργανωμένη παρέμβαση ικανών στελεχών, τα οποία να διαθέτουν συγκροτημένο και ενδελεχές ιδεολογικό υπόβαθρο, ώστε να είναι εις θέσιν να επεξεργαστούν στην πράξη μια ρεαλιστική στρατηγική και τακτική προς μια αποτελεσματική και νικηφόρο προοπτική, τουναντίον πλειοδοτούμε σε βερμπαλιστικού τύπου ακροβατισμούς εν τέλει άνευ ουσίας, θεωρώντας ότι κατ' αυτόν τον τρόπο διατρανώνουμε την αποφασιστικότητά μας να επιδεικνύουμε την απαραίτητο παρρησία και νομίζοντας ότι τοιουτοτρόπως επιφέρουμε ιδεολογικό ξεσκέπασμα των ανθελληνικών κυκλωμάτων.
Βεβαίως έχετε καταδείξει στην πράξη τόσο το θαρραλέον τού χαρακτήρος σας, την αδιαπραγμάτευτον αποφασιστικότητα που σάς διακρίνει, το ανιδιοτελές τών προθέσεών σας και την διάθεση αυτοθυσίας που σάς διέπει. Πλην όμως, ενώ όλα αυτά συνιστούν σημαντικότατες προϋποθέσεις για την επιτυχή παρέμβαση ενός πολεμιστού, δεν επαρκούν από μόνα τους, διότι απαιτούνται επιπλέον περαιτέρω εφόδια. Αυτά εδράζονται κυρίως στην βαθιά γνωσιολογικής υφής συγκρότηση τής συνειδήσεως και στην πολυετή πείρα συμμετοχής σε επιτελικά όργανα επαναστατικών φορέων. Καθότι ο πόλεμος δεν απαιτεί μόνον ετοιμότητα, αλλά συνιστά την πλέον υψηλή τέχνη, διότι αυτός αφορά αφ' ενός μεν την επιβίωση σε συνθήκες ακραίας διακινδυνεύσεως, αλλά συνεπάγεται και τον επωμισμό τεράστιων ευθυνών, έναντι όσων καλούμε υπευθύνως να ενταχθούν στις γραμμές μας.
Αυτό βεβαίως ουδόλως συνεπάγεται, ότι θα πρέπει να υποστείλουν τις δραστηριότητές των, όσοι διεξάγουν με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση την καλή μάχη τής διαφωτίσεως στο διαδίκτυο, όπως Εσείς, έστω και εάν αυτοί δεν τυγχάνουν ειδήμονες επί παντός επιστητού. Όμως παρ' όλα αυτά επιβάλλεται ανά πάσα στιγμή, να μην παραβλέπουν αυτοί, ότι δια τού γραπτού λόγου θεμελιώνουν το αντιληπτικό υπόβαθρο χιλιάδων καλόπιστων ανθρώπων, οι οποίοι πιθανόν στο μέλλον να κληθούν να αναλάβουν συγκεκριμένη πρακτική δράση, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται. Δεδομένου ότι έχουμε αιμορραγίσει και εξακολουθούμε να αιμορραγούμε παντοειδώς ως περιούσιος Λαός, δεν μάς παρέχονται προσεχώς άξια λόγου περιθώρια για αστοχίες. Θα πρέπει να κατανοήσουμε, ότι στο πνευματικό μας οπλοστάσιο ευρίσκεται μέσω τής χάριτος και τού αίματος τών Προγόνων μας μια και μόνη ριπή, την οποία καλούμεθα να κατευθύνουμε με πλήρη συνέπεια στο δόξα πατρί τού θηρίου.
Η παρούσα κριτική δεν αποσκοπεί να αμφισβητήσει το κύρος ή την προσφορά σας, δεδομένου ότι η συμπάθεια, η εκτίμηση και ο σεβασμός που θρέφω προς το πρόσωπό σας, σάς είναι ήδη γνωστά. Πρέπει όμως, εφόσον αποσκοπούμε να υπηρετούμε την Νέμεσιν, πριν κρίνουμε τούς εχθρούς μας, να εφαρμόζουμε πλήρη αυστηρότητα έναντι τού εαυτού μας κυρίως και έναντι τών συναγωνιστών μας.
Το περί σιονισμού ζήτημα, καθώς και το επισυναπτόμενο αυτού ζήτημα τών εβραίων, δεν είναι καθόλου απλά. Αμφότερα αφορούν τον πυρήνα τού ανθρωπίνου δράματος κατά την διάρκεια τού παρόντος ιστορικού κύκλου, υπό το πρίσμα τής συγκροτήσεως τών εξουσιαστικών δομών και δη μέσω τού κλάδου τής λεγομένης "συνωμοτικής θεωρήσεως τής ιστορίας", ως σημαντικότατου τμήματος τού αναλυτικού οργάνου περί πολιτικού γίγνεσθαι. Το βασικότερο κείμενο που σχετίζεται με την συνωμοσιολογία είναι αναμφιβόλως τα αποκαλούμενα "Πρωτόκολλα των Σοφών τής Σιών". Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η δημοσίευση για πρώτη φορά αυτού τού κειμένου από τον Ρώσο επίσκοπο Σέργιο Νείλο στα τέλη του τού πρόπερασμένου αιώνος επέφερε βαρύ πλήγμα στον σιονισμό και αποτέλεσε σημαντική πηγή διαφωτίσεως σχετικά με πολλά από τα επερχόμενα.
Έκτοτε, ενώ αφ' ενός ανοίχθησαν ευτυχώς οι ασκοί τού Αιόλου με την ανάπτυξη τής επιστήμης τής συνωμοσιολογίας, αφ΄εταίρου ξεκίνησαν μετ΄ ολίγον και δυο εξελίξεις, οι οποίες επέβησαν αρνητικές για την πορεία τού διαφωτιστικού κινήματος. Η πρώτη αφορά τον τρόπο, με τον οποίον έτυχαν εν πολλοίς αποτίμηση τα "πρωτόκολλα": Συχνότατα αυτά εκλήφθησαν μονομερώς ως αναλυτική πεμπτουσία έναντι τών εξουσιαστικών δομών και αυτών που ήθελον επέλθει, με αποτέλεσμα να μην τύχουν τής δεούσης προσοχής άλλα εξ' ίσου σημαντικά δεδομένα. Η δεύτερη αφορά - ως ήτο φυσικόν - την κλιμάκωση ενεργειών από το σιονιστικό κατεστημένο μέσω τής στοχευμένης δημοσιοποιήσεως άλλων κειμένων, αλλά και τής αναπτύξεως πρακτικών, που προσέβλεπαν σε αποπροσανατολισμό, ώστε να καταστούν οι συνέπειες τής δημοσιοποιήσεως τών πρωτοκόλλων ανενεργές.
Πριν από τριάντα χρόνια ευτύχισα να προμηθευθώ αντίτυπο τής πρώτης εκδόσεως τών "πρωτοκόλλων" στην γερμανική γλώσσα από τον εκδοτικό οίκο "Gottfried zur Beck" τού 1906. Δυο χρόνια αργότερα προσπάθησα ανεπιτυχώς να δω την πρώτη έκδοση στα γαλλικά, ερευνώντας στα αρχεία των υπογείων τής Εθνικής Βιβλιοθήκης τών Παρισίων, ενώ στο διπλανό έδρανο ερευνούσε καρτέλες βιβλίων ο Βαρώνος ντε Ροτσίλντ. Μπορεί να μην βρήκα το βιβλίο, αλλά μελέτησα την αύρα τού "βαρώνου". Στην συνέχεια ξεψάχνισα την σχετική βιβλιογραφία στο αρχείο μυστικών συμβούλων τής Πρωσικής αυτοκρατορικής αυλής, καθώς και σε σχεδόν όλα τα βιβλιοπαλαιοπωλεία τού Βερολίνου. Για κάποιον ώριμο παρατηρητή όμως δεν είναι απαραίτητη η πρόσβαση σε όλο το φάσμα τών συγγενών πηγών, ώστε να βγει ένα θεμελιώδες συμπέρασμα: Ο σιονισμός δαπάνησε αρκετό μελάνι για να διαστρεβλώσει το περιεχόμενό τους και τα τα καταστήσει μέσω των πρακτόρων του ανενεργά. Κατάφερε μάλιστα ως ένα βαθμό, να μετατρέψει το μειονέκτημα τής δημοσιοποιήσεώς τους σε πλεονέκτημα γι αυτόν, μέσω τής δράσεως τού κινήματος τών εθνικοσοσιαλιστών. Δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι την έκδοση των πρωτοκόλλων στις αρχές τής δεκαετίας του '30 προλογίζει το πρωτοπαλίκαρο τού χίτλερ Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο οποίος ήταν εβραίος.
Για οποιον έχει μελετήσει με προσοχή τα πονήματα τού Antony Sutton, ο οποίος είναι βαρβάτος συνωμοσιολόγος, καθίσταται φανερό, ότι χωρίς τον εθνικοσοσιαλισμό δεν θα ήταν δυνατή η ίδρυση τού κράτους τού Ισραήλ. Πριν την επικράτηση τού "εθνικοσοσιαλισμού" μόνον ένα 7% τών εβραίων τής γερμανίας επρόσκειντο στον σιονισμό, πληρώνοντας το λικούντ, τουτέστιν την μηνιαία εισφορά εις αυτόν. Μετά την άνοδο τού Χίτλερ στην πολιτικά πράγματα αυτό το ποσοστό ανήλθε σε 90%.
Ένας μεγάλος εκπρόσωπος των εβραίων που αντίκειντο στον σιονισμό (οι λεγόμενοι assimilisten) έμπροσθεν τού οποίου υποκλίνομαι, είναι ο πρώην υπoυργός εξωτερικών τής γερμανίας κατά την διάρκεια τού μεσοπολέμου Walter Rathenau, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ ΠΡΙΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ. Στο σημαντικότατο βιβλίο με τίτλο "Διάλογοι με τον Ράτεναου" "Gespräche mit Rathenau" συμπεριλαμβάνεται μια συνομιλία του με τον Άλφρεντ Άινσταιν. Σε αυτήν ο Άινσταιν κατακεραυνώνει τον Βάλτερ Ράτεναου ένεκα τών αντισιονοστικών του θέσεων.
Αλλά ακόμη και εβραίοι, οι οποίοι ενώ ήσαν καλής θελήσεως άνθρωποι, αλλά παρ' όλα αυτά έπεσαν θύματα τής σιονιστικής προπαγάνδας, όπως η σπουδαία φιλόσοφος Χάνα Άρεντ, μόλις κατανόησαν το πραγματικό περιεχόμενο τού σιονισμού, δεν δίστασαν να τον καταγγείλουν δημόσια. Η Άρεντ, ενώ ήταν από τούς πρώτους που μετοίκησαν στο κράτος τού Ισραήλ, στην συνέχεια το εγκατέλειψε, καταγγέλοντάς το ως ρατσιστικό, αντιδραστικό και απάνθρωπο, ως κράτος που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των εβραίων και τής ανθρωπότητος.
Αναλόγως οφείλουμε να αποτιμήσουμε και τον ρόλο τού Βίλελμ Ράιχ, η προσφορά τού οποίου είναι τεράστια για την ανθρωπότητα και στην οποία δεν είναι δυνατόν να γίνει εδώ αναλυτική μνεία. Εβραίος ο Άινσταιν, ως σιονιστής και εν τέλει υποχείριο τού συστήματος (με συγκεκριμένη προσφορά όμως σε κάποια γνωσιολογικά θέματα, τα οποία εκλάπησαν ως ανακαλύψεις άλλων ερευνητών, με στόχο αφ' ενός μεν να δοξαστεί πέραν τής πραγματικής του αξίας ένας σιονιστής, αφ' ετέρου να επιχειρηθεί να μπει ταφόπετρα στην θεωρία περί αιθέρος, με στόχο τον αποπροσανατολισμό τής ανθρωπότητος) εβραίος όμως και ο Βίλχελμ Ράιχ. Όταν ο Ράιχ ζήτησε ευρισκόμενος στις ΗΠΑ από τον Αινστάιν να εισακούσει την θεωρία του περί οργόνης, αυτός αρνήθηκε να συζητήσει καν μαζί του. Ενώ ο σιονιστής Αινστάιν δοξάστηκε στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, ο ευεργέτης τής ανθρωπότητος Βίλχελμ Ράιχ κλείστηκε στις ΗΠΑ στην φυλακή, με την κατηγορία προσβολής τού δημοσίου ένεκα τών θεωριών του, όπου μετ' ολίγον πέθανε. Έτσι η χώρα, όπου το σιονιστικό λόμπυ οργώνει, όσους εβραίους κρίνει σκόπιμο δοξάζει και όσους εβραίους κρίνει σκόπιμο εξοντώνει.
Τα θέματα περί "μιαρότητος" τών εβραίων, τα οποία έθεσε σε κάποια βιβλία του ο κατά τα άλλα λίαν αξιόλογος διαφωτιστής - συγγραφέας και αναμφισβήτητος πατριώτης Γιάννης Φουράκης (ο οποίος όμως ομολόγησε σε βίντεο, που έχει στην κυριολεξία κατακλύσει το διαδίκτυο, πριν αυτός αποβιώσει, ότι τόσο ο ίδιος, όσο και πλείστοι άλλοι συγγραφείς τού "εθνικού" χώρου έχουν προβεί σε απάτες εις βάρος τού αναγνωστικού κοινού) αποτελούν διαστρέβλωση χωρίων έργων τού αρχαίου Αιγυπτίου συγγραφέως Μανέθωνος. Ο Μανέθων πράγματι σε κάποια έργα του αναφέρεται σε "μιαρούς". Αυτοί όμως δεν αποτελούν κατ' αποκοπήν τούς εβραίους, αλλά τμήμα τού πλήθους, το οποίον εγκατέλειψε την Αίγυπτο κατά την "Έξοδο" και δή τούς βαρυποινίτες, οι οποίοι ήσαν καταδικασμένοι σε καταναγκαστικά έργα.
Λυπηρόν στην όλη διαδικασία είναι, ότι ο Γιάννης Φουράκης εγνώριζε λίαν καλώς το περιεχόμενο τού βιβλίου τού Γιάννη Κορδάτου "Η Παλαιά Διαθήκη στο Φως τής Κριτικής", χωρία από το οποίο παραθέτει στα ως άνω πονήματά του, κάνοντας αναφορές όμως σε αυτό με επιλεκτικό τρόπο, ο οποίος στερείται παντελώς τής καλώς νοουμένης δεοντολογίας. Εν τέλει ο τρόπος παράθεσης τού Γιάννη Φουράκη στα βιβλία του, ενώ ως ένα βαθμό ξεσκεπάζει τον σιονισμό, εν πολλοίς ρίχνει ταυτοχρόνως νερό στον μύλο του, προωθώντας σημαντικές παρανοήσεις, που απεργάζονται τα σιονιστικά κέντρα.
Θα πρέπει να τονισθεί, ότι τις απόψεις που συστηματοποιεί ο Γ. Κορδάτος στο άνωθεν αναφερθέν βιβλίο, δεν τις βγάζει από την κοιλιά του, αλλά τις παρέλαβε από έξοχους Γερμανούς προτεστάντες διαθηκολόγους και χριστολόγους, όπως ο Otto Baur και άλλοι. Ακόμη και ο ηγέτης τής γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας τών αρχών τού περασμένου αιώνος και κατά Λένιν "αποστάτης" Karl Kautsky συνέγραψε αξιολογότατο πόνημα με τίτλο "Η Καταγωγή τού Χριστιανισμού". Το έργο αυτό διακρίνεται για την ερευνητική του διεισδητικότητα, η οποία ήτο ίδιον των γερμανών λογίων εκείνης τής εποχής, χωρίς να διακατέχεται από αντικληρικό μένος και τάσεις ευτελούς προπαγάνδας.
Στο ως άνω βιβλίο καταδεικνύει ο Γ. Κορδάτος, ότι το πλήθος που εξήλθε τής Αιγύπτου υπό την αρχηγία τού Μωυσέως ήταν εντόνως ετερόκλητο, αποτελούμενο από δυο τελείως διαφορετικές ομάδες. Η πρώτη αποτελείτο από την πνευματική αφρόκρεμα τής Αιγύπτου, τούς οπαδούς τής μονοθεϊστικής θρησκείας, την οποια είχε εγκαθιδρύσει στην Αίγυπτο ο Φαραώ Έχνατον. Αυτή κατά την διάρκεια τής διεξαγωγής τών συγκρούσεών της με το καθεστώς τού Φαραώ Ραμσή τού Β΄, ο οποίος επανέφερε τον πολυθεϊσμό και τις ανθρωποθυσίες στην Αίγυπτο, προέβη σε συνεργασία σκοπιμότητος με τούς βαρυποινίτες, οι οποίοι είχαν επίσης εξεγερθεί ενάντια στο καθεστώς.
Αυτή η έντονα ετερόκλητη μίξη ανθρώπων υψηλού ήθους με κοινωνικά αποβράσματα θα σφραγίσει έκτοτε την πορεία τού εβραϊκού λαού, ο οποίος συγκροτήθηκε ακριβώς μετά την έξοδο από την Αίγυπτο, αποτελώντας στην συνέχεια ένα παράξενο μίγμα αξιόλογων ανθρώπων και καθαρμάτων. Τα όσα εξιστορεί στην συνέχεια η βίβλος είναι αποκαλυπτικά: Φθάνοντας οι εβραίοι στην χερσόνισο τού Σινά, ξεσπά μεταξύ τών δυο ομάδων μια σκληρή διαμάχη. Οι οπαδοί τού Ιησού τού Ναυή απαιτούν την ανόρθωση τού "χρυσού κριαριού", δηλαδή την επαναφορά τού πολυθεϊσμού, ενώ η ομάδα τού Μωυσέως αντιτίθεται σε αυτά τα σχέδια.
Ο Κορδάτος αποδεικνύει με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία αυτό που πρόβαλαν οι Baur και λοιποί: Η βίβλος έχει συντεθεί από δυο διαφορετικές πηγές. Μια πολυθειστική, στην οποία το όνομα τού "θείου" αναφέρεται σε πληθυντικό αριθμό με τον όρο "ελοχίμ". Και σε μια μονοθειστική, η οποία αναφέρεται στον Ιεχωβά.
Ο Κορδάτος αποδίδει την παράδοση τών προφητών, οι οποίοι επιχειρούν μονίμως να νουθετήσουν τον εβραϊκό λαό, στην μονοθεϊστική τάση, ενώ την παράδοση τών "βασιλέων" στούς πολυθεϊστές. Μέχρι να εμφανιστεί η βασιλεία ως καθεστώς στούς εβραίους, προϊσταται ο αρχιερεύς. Σε κάποια φάση απαιτούν οι εβραίοι από τον αρχιερέα Σαούλ την χρήση βασιλέως. Αυτός αρνείται να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, με το επιχείρημα ότι η βασιλεία είναι θεσμός τών εθνών και "αυτή δεν αρμόζει σε λαό που υπηρετεί τον Θεόν". Η εμμονή τού πλήθους υποχρεώνει τον αρχιερέα να στέψει ως βασιλέα τον Δαβίδ, ο οποίος κατ' αρχήν αποδεικνύεται φρόνιμος και ευσεβής άρχων. Στην πορεία όμως - ως είναι φυσικόν - η βασιλεία εκφυλίζεται. Φθάνοντας στον Σολομώντα, γεμίζουν τα υπόγεια τού ναού - συμφώνως προς το βιβλίον "Βασιλέων Β΄" τής βίβλου με κόκαλα αν θρώπων, οι οποίοι θυσιάζονται στην αστάρτη και το Μολόχ.
Αυτές τις αναλύσεις δεν τις κάνει κάποιος παπάς, αλλά ένας μαρξιστής ιστορικός, ο Κορδάτος, ο οποίος όμως διέπεται από την τάση επιστημονικής συνέπειας. Και μέχρι σήμερα δεν έχει βγει κανείς να επιχειρήσει να αμφισβητήσει αυτές τις θέσεις τού Κορδάτου ή τού Baur με άξια λόγου επιχειρήματα, με εξαίρεση κάποια φερέφωνα τού Σιονισμού, όπως ο Ιωσήφ Βελικόφσκυ, τον οποίον έχει γελοιποιήσει ακόμη και ο Φουράκης με τα βιβλία του.
Στην ουσία οι εβραίοι συνιστούν ένα λαό, ο οποίος βρίσκεται υπό συνθήκες μονίμου σχιζοφρένειας. Από την μια μεριά άνθρωποι υψηλού ήθους, από την άλλη τα αποβράσματα. Αυτές οι δυο ομάδες βρίσκονται ανέκαθεν σε συνεχή διαμάχη. Οι σιωνιστές αποτελούν την κρόνεια σύμφυση τών οπαδών τού Μολόχ. Ο κυριότερος στόχος τους στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντίον αυτών, που αναφέρονται στα "Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών" ως "τα μικρά μας αδελφάκια". Την άλλη δηλαδή ομάδα, των οπαδών τού μονοθεϊσμού. Τα "πρωτόκολλα" θέτουν σαν στόχα να προσκοληθούν "τα μικρά αδελφάκια" όσο το δυνατόν περισσότερο στις στοχεύσεις τών μολοχιστών. Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΟΧΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ. ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΡΑΒΙΝΑΤΑ. Ακόμη και νετανγιάχου διακήρυξε πριν λίγες μέρες μέσα στην βουλή τού κράτους τού Ισραήλ, ότι τα πογκρόμ σε βάρος των εβραίων οργανώνονται από τούς αρχιραβίνους.
Ενώ τα πρωτόκολλα ξεσκεπάζουν την σιονιστική ομάδα, ΠΡΟΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΣΑΦΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ, οι σιονιστές επέβαλλαν ως αποπροσανοτολισμό την προπαγάνδα τής κατ' αποκοπήν φυλετικής μιαρότητος όλων τών εβραίων. Έτσι μετέτρεψαν ένα κείμενο, το οποίον απέβλεπε στο ξεσκέπασμα της σιονιστικής ομάδας, σε αφετηρία ρατσιστικής ψύχωσης, με στόχο να το εξουδετερώσουν. Από τότε χιλιάδες ακροδεξιά μόμολα τύπου χίτλερ, χίμλερ, ρόζεμπεργκ, πλεύρη, μιχαλολιάκου, κασιδιάρη και το κακό συναπάντημα εξαπολήθηκαν από τον σιονισμό, για να εξουδετερώσουν και να γελοιοποιήσουν τα πρωτόκολλα, μετατρέποντάς τα στο αντίθετό τους.
Πέρα από τα φαρισαϊκά δάκρυα τού Νετανγιάχου περί αραβικής ταξιαρχίας τών ναζιστών, σήμερα έχει κατανοήσει και η κουτσή Μαρία, ότι η "ισλαμική αδελφότητα" καθοδηγείται από τούς σιονιστές.
Εδώ βεβαίως φθάσαμε να μάς πλασάρουν το ανηψάκι τού παττακού για αριστερό ηγέτη, στην "ισλαμική αδελφότητα" θα κολήσουμε;
ΜΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ:
ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ. ΤΟ ΚΑΖΟ ΜΕ ΤΟ ΤΖΙΧΑΝΤ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΘΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.
Θα πρέπει να τονισθεί, ότι τις απόψεις που συστηματοποιεί ο Γ. Κορδάτος στο άνωθεν αναφερθέν βιβλίο, δεν τις βγάζει από την κοιλιά του, αλλά τις παρέλαβε από έξοχους Γερμανούς προτεστάντες διαθηκολόγους και χριστολόγους, όπως ο Otto Baur και άλλοι. Ακόμη και ο ηγέτης τής γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας τών αρχών τού περασμένου αιώνος και κατά Λένιν "αποστάτης" Karl Kautsky συνέγραψε αξιολογότατο πόνημα με τίτλο "Η Καταγωγή τού Χριστιανισμού". Το έργο αυτό διακρίνεται για την ερευνητική του διεισδητικότητα, η οποία ήτο ίδιον των γερμανών λογίων εκείνης τής εποχής, χωρίς να διακατέχεται από αντικληρικό μένος και τάσεις ευτελούς προπαγάνδας.
Στο ως άνω βιβλίο καταδεικνύει ο Γ. Κορδάτος, ότι το πλήθος που εξήλθε τής Αιγύπτου υπό την αρχηγία τού Μωυσέως ήταν εντόνως ετερόκλητο, αποτελούμενο από δυο τελείως διαφορετικές ομάδες. Η πρώτη αποτελείτο από την πνευματική αφρόκρεμα τής Αιγύπτου, τούς οπαδούς τής μονοθεϊστικής θρησκείας, την οποια είχε εγκαθιδρύσει στην Αίγυπτο ο Φαραώ Έχνατον. Αυτή κατά την διάρκεια τής διεξαγωγής τών συγκρούσεών της με το καθεστώς τού Φαραώ Ραμσή τού Β΄, ο οποίος επανέφερε τον πολυθεϊσμό και τις ανθρωποθυσίες στην Αίγυπτο, προέβη σε συνεργασία σκοπιμότητος με τούς βαρυποινίτες, οι οποίοι είχαν επίσης εξεγερθεί ενάντια στο καθεστώς.
Αυτή η έντονα ετερόκλητη μίξη ανθρώπων υψηλού ήθους με κοινωνικά αποβράσματα θα σφραγίσει έκτοτε την πορεία τού εβραϊκού λαού, ο οποίος συγκροτήθηκε ακριβώς μετά την έξοδο από την Αίγυπτο, αποτελώντας στην συνέχεια ένα παράξενο μίγμα αξιόλογων ανθρώπων και καθαρμάτων. Τα όσα εξιστορεί στην συνέχεια η βίβλος είναι αποκαλυπτικά: Φθάνοντας οι εβραίοι στην χερσόνισο τού Σινά, ξεσπά μεταξύ τών δυο ομάδων μια σκληρή διαμάχη. Οι οπαδοί τού Ιησού τού Ναυή απαιτούν την ανόρθωση τού "χρυσού κριαριού", δηλαδή την επαναφορά τού πολυθεϊσμού, ενώ η ομάδα τού Μωυσέως αντιτίθεται σε αυτά τα σχέδια.
Ο Κορδάτος αποδεικνύει με εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία αυτό που πρόβαλαν οι Baur και λοιποί: Η βίβλος έχει συντεθεί από δυο διαφορετικές πηγές. Μια πολυθειστική, στην οποία το όνομα τού "θείου" αναφέρεται σε πληθυντικό αριθμό με τον όρο "ελοχίμ". Και σε μια μονοθειστική, η οποία αναφέρεται στον Ιεχωβά.
Ο Κορδάτος αποδίδει την παράδοση τών προφητών, οι οποίοι επιχειρούν μονίμως να νουθετήσουν τον εβραϊκό λαό, στην μονοθεϊστική τάση, ενώ την παράδοση τών "βασιλέων" στούς πολυθεϊστές. Μέχρι να εμφανιστεί η βασιλεία ως καθεστώς στούς εβραίους, προϊσταται ο αρχιερεύς. Σε κάποια φάση απαιτούν οι εβραίοι από τον αρχιερέα Σαούλ την χρήση βασιλέως. Αυτός αρνείται να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, με το επιχείρημα ότι η βασιλεία είναι θεσμός τών εθνών και "αυτή δεν αρμόζει σε λαό που υπηρετεί τον Θεόν". Η εμμονή τού πλήθους υποχρεώνει τον αρχιερέα να στέψει ως βασιλέα τον Δαβίδ, ο οποίος κατ' αρχήν αποδεικνύεται φρόνιμος και ευσεβής άρχων. Στην πορεία όμως - ως είναι φυσικόν - η βασιλεία εκφυλίζεται. Φθάνοντας στον Σολομώντα, γεμίζουν τα υπόγεια τού ναού - συμφώνως προς το βιβλίον "Βασιλέων Β΄" τής βίβλου με κόκαλα αν θρώπων, οι οποίοι θυσιάζονται στην αστάρτη και το Μολόχ.
Αυτές τις αναλύσεις δεν τις κάνει κάποιος παπάς, αλλά ένας μαρξιστής ιστορικός, ο Κορδάτος, ο οποίος όμως διέπεται από την τάση επιστημονικής συνέπειας. Και μέχρι σήμερα δεν έχει βγει κανείς να επιχειρήσει να αμφισβητήσει αυτές τις θέσεις τού Κορδάτου ή τού Baur με άξια λόγου επιχειρήματα, με εξαίρεση κάποια φερέφωνα τού Σιονισμού, όπως ο Ιωσήφ Βελικόφσκυ, τον οποίον έχει γελοιποιήσει ακόμη και ο Φουράκης με τα βιβλία του.
Στην ουσία οι εβραίοι συνιστούν ένα λαό, ο οποίος βρίσκεται υπό συνθήκες μονίμου σχιζοφρένειας. Από την μια μεριά άνθρωποι υψηλού ήθους, από την άλλη τα αποβράσματα. Αυτές οι δυο ομάδες βρίσκονται ανέκαθεν σε συνεχή διαμάχη. Οι σιωνιστές αποτελούν την κρόνεια σύμφυση τών οπαδών τού Μολόχ. Ο κυριότερος στόχος τους στρέφεται πρώτα και κύρια ενάντίον αυτών, που αναφέρονται στα "Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών" ως "τα μικρά μας αδελφάκια". Την άλλη δηλαδή ομάδα, των οπαδών τού μονοθεϊσμού. Τα "πρωτόκολλα" θέτουν σαν στόχα να προσκοληθούν "τα μικρά αδελφάκια" όσο το δυνατόν περισσότερο στις στοχεύσεις τών μολοχιστών. Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΟΧΛΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ. ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΡΑΒΙΝΑΤΑ. Ακόμη και νετανγιάχου διακήρυξε πριν λίγες μέρες μέσα στην βουλή τού κράτους τού Ισραήλ, ότι τα πογκρόμ σε βάρος των εβραίων οργανώνονται από τούς αρχιραβίνους.
Ενώ τα πρωτόκολλα ξεσκεπάζουν την σιονιστική ομάδα, ΠΡΟΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΣΑΦΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ, οι σιονιστές επέβαλλαν ως αποπροσανοτολισμό την προπαγάνδα τής κατ' αποκοπήν φυλετικής μιαρότητος όλων τών εβραίων. Έτσι μετέτρεψαν ένα κείμενο, το οποίον απέβλεπε στο ξεσκέπασμα της σιονιστικής ομάδας, σε αφετηρία ρατσιστικής ψύχωσης, με στόχο να το εξουδετερώσουν. Από τότε χιλιάδες ακροδεξιά μόμολα τύπου χίτλερ, χίμλερ, ρόζεμπεργκ, πλεύρη, μιχαλολιάκου, κασιδιάρη και το κακό συναπάντημα εξαπολήθηκαν από τον σιονισμό, για να εξουδετερώσουν και να γελοιοποιήσουν τα πρωτόκολλα, μετατρέποντάς τα στο αντίθετό τους.
Πέρα από τα φαρισαϊκά δάκρυα τού Νετανγιάχου περί αραβικής ταξιαρχίας τών ναζιστών, σήμερα έχει κατανοήσει και η κουτσή Μαρία, ότι η "ισλαμική αδελφότητα" καθοδηγείται από τούς σιονιστές.
Εδώ βεβαίως φθάσαμε να μάς πλασάρουν το ανηψάκι τού παττακού για αριστερό ηγέτη, στην "ισλαμική αδελφότητα" θα κολήσουμε;
ΜΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ:
ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ. ΤΟ ΚΑΖΟ ΜΕ ΤΟ ΤΖΙΧΑΝΤ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΘΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.
