Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι μεγάλος για πολλούς λόγους.
Ο κυριότερος είναι ότι απέδειξε, ότι υπάρχουν πολιτικοί που δεν προσκυνάνε και πού παρόλα αυτά μπορούν να εκλέγονται. Αυτό αποτέλεσε για μένα μοναδική έκπληξη. Δημιούργησε πραγματική στροφή στις επιλογές του Κυπριακού κράτους. Μέχρι τούδε είχαμε συνηθίσει οι προεξέχοντες πολιτικοί της Μεγαλονήσου, ή να υποχωρούν, ή να ξεπουλάνε, ή να χειρίζονται μια μόνο κατ΄επίφαση πατριωτική γλώσσα, για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.
Βέβαια αυτή η στροφή αφορά την Κυπριακή πολιτική και όχι τον ίδιο τον Τάσο Παπαδόπουλο, που γαλουχημένος μέσα στην ΕΟΚΑ δεν χρειάστηκε την παραμικρή συνειδησιακή στροφή στην εξάσκηση αξιοπρεπούς πολιτικής. Ο ίδιος εκπροσωπεί τον αγνό Έλληνα, που μπορεί να κλαίη ως αρχηγός κράτους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, όταν τα δάκρυα ποτίζουν το δέντρο του αγώνα. Περισσότεροι λαϊκοί ηγέτες προσέφεραν το αίμα τους στην υπόθεση που ετάχθησαν να υπηρετήσουν, κρατώντας ως έσχατη περιουσία τους το δικαίωμα στη λεβεντιά. Το δημόσιο οδυρμό τους λίγοι. Ο Τάσος δεν κράτησε για τον εαυτό του τίποτε.
Έτσι έσπασε ο πάγος της υποτέλειας. Ένας πάγος που εθεωρείτο άθραυστος, επισυσσωρεύοντας ολοένα περισσότερα στρώματα μέσα στο βαθύ ψύχος της αποικιακής και νεοαποικιακής καταδυνάστευσης.
Αυτές οι ρωγμές όμως ανοίγουν άλλες στις καρδιές και τις συνειδήσεις. Μας βοηθούν να πηδάμε έξω από τη σκιά μας, να πιστεύουμε σ΄αυτό που μέχρι πριν εθεωρείτο απραγματοποίητο. Ένας νέος κόσμος αποκαλύπτεται τότε. Ο πραγματικός κόσμος. Αυτή την επιταγή μας κληροδότησε ο Ηράκλειτος: ΕΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ, ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ, ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΟΝ ΕΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΡΟΝ. Εάν δεν πιστέψουμε στο ανέλπιστο δεν θα το συναντήσουμε ποτέ, γιατί θα παραμείνη αφανέρωτο και απροσπέλαστο.
Μετά τις ρωγμές θα φύγουνε και τα κομμάτια.
Την άσκηση αρνησικυρίας από τον Κώστα Καραμανλή στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, θα αποδώσουν κάποιοι σε τακτικούς ελιγμούς, σε επαναπροσδιορισμό των επιλογών σε γεωπολιτικά δεδομένα που μεταβλήθηκαν και άλλα τοιαύτα. Παραβλέπουν το βασικό: Τη συνειδησιακή στροφή που απαιτείται και που προϋποθέτει ήθος και τόλμη για τον επαναπροσδιορισμό του προσανατολισμού, πέρα από τον πακτωμένο ενδοτισμό και την υποχωρητικότητα σ΄αυτούς που επιβάλλονται με την ισχύ της ωμής βίας.
Μόνο η συνείδηση είναι αυτή που μπορεί να επιβάλη την εμμονή στο αυτονόητο.
Βεβαίως η πολιτική που εφαρμόζει ο Πρωθυπουργός εμφανίζει σε πολλά στοιχειώδεις αδυναμίες και είναι απαράδεκτη. Όμως πας έκαστος πρέπει να κρίνεται με τα μέτρα και τα σταθμά που τον διέπουν. Το περιβάλλον που μεγάλωσε, που συγκρότησε την προσωπικότητα του και τον περιβάλει. Όταν επιτυγχάνει κάποιος συνειδησιακά άλματα και επωμίζεται τις συνέπειες τους, του αξίζει ένα εγκάρδιο Εύγε. Χωρίς αναμονές και επιφυλάξεις.
Κάθε καλό βήμα φέρνει και το επόμενο. Διότι η καλοσύνη είναι αποτέλεσμα άσκησης.
Κύριε Πρωθυπουργέ συγχαρητήρια. Και σε ανώτερα. Πάντα άξιος.
Σε αυτές τις πρακτικές θα μας βρείτε πάντοτε με όλες τις δυνάμεις μας στο πλευρό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου