ΟΙ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει γνωστό ότι η κυβέρνηση προτίθεται να μεθοδεύση μέτρα ενάντια στα μπλογκς, ενοχλημένη από την πολυφωνία που αυτά επέφεραν στην σφαίρα της επικοινωνίας και την προσοχή και την συμπάθεια που τα αντιμετωπίζουν όσοι σουλατσάρουν στο διαδίκτυο.
Είμαστε σε θέση να δώσουμε στη δημοσιότητα πρώτοι μαγνητοσκοπημένο υλικό, που έχει χαρακτηριστεί προς ώρας άκρως απόρρητο, από δοκιμαστική ανάπτυξη επιχειρηματολογίας ενάντια στα Μπλογκς από τον καθηγητή κ. Καθιστό κατά παραγγελία της κυβερνήσεως και ειδικότερα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, με το οποίο προτίθεται να κλιμακώση η κυβέρνηση την επίθεση της από τα κρατικά μαζικά μέσα το επόμενο διάστημα.
Ο καθηγητής επικοινωνιολογίας κ. Καθιστός είναι ανώτατος επιστημονικός συνεργάτης της NASA και αντιπρύτανης του πανεπιστημίου SANOS στο ONTARIO/KANADA.
Για να πείση η κυβέρνηση τον καθηγητή κ. Καθιστό να τεθή επικεφαλής αυτής της επικοινωνιακής εκστρατείας του υπεσχέθη υπουργοποίηση στον επόμενο ανασχηματισμό. Για να καθησυχάσουμε τον κ. Χατζηγάκη,τον ενημερώνουμε ότι δεν κινδυνεύει η θέση του,αποκαλύπτοντας ότι ο καθηγητής κ. Καθιστός έχει επιλεγεί από τον Ομπάμα ως μελλοντικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας με κέντρο δράσης την καταπολέμηση της βερμπαλιστικής τρομοκρατίας.
Επειδή ο καθηγητής κ. Καθιστός εξασκεί μια πρωτοφανή ερωτική έλξη, το κίνημα της γυναικείας χειραφέτησης στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει ήδη καμπάνια για την επικράτηση του ισλαμικού δικαίου στη χώρα, ούτως ώστε να μπορέσουν να μπουν όσο το δυνατότερο περισσότεροι σύζυγοι στο χαρέμι του.
Ειλικρινά δεν έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα πειστικότερη επιχειρηματολογία από αυτή του καθηγητού κ. Καθιστού ενάντια στα Μπλογκς. Μετά από αυτό αποφασίσαμε την άμεση αυτοκατάργηση της σελίδας.
Λυπόμαστε ειλικρινά, αλλά οι επισκέπτες μας στο μέλλον, ειδικά αυτοί που βρίσκονται ακόμη σε νηπιακή ηλικία, θα πρέπει να περιορίσουν την τέρψη τους, ακούγοντας μόνο παραμύθια από τον κ. Χατζηγάκη.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΟΤΙ ΣΥΝΩΜΟΤΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΣΜΟ

Με τις θερμές ευχαρηστίες
στον ΠΡΟΚΟ-3,14159
για την κρυστάλλινη συμμετοχή


Η ΓΑΛΕΡΑ

Μια γαλέρα η αγάπη κι έχει φύγει
σ΄ένα ρεύμα που απαλά την παρασύρει
δίχως άλμπουρα κατάρτι και τιμόνι
σε νερά που θάμαστε για λίγο μόνοι

Με ουίσκυ ο πλοίαρχος έχει μεθύσει
και το πλήρωμα έχει μείνει στο λιμάνι
τον εξάντα άλλαξα με δυο λουλούδια
για να βλέπουμε τ΄αστέρια στο ταβάνι

Το SOS δεν χρειάζεται να στείλης
για να δώσης της καρδιάς το στίγμα
στα φιλιά και οι δυό πολύ βαθιά πνυγμένοι
ας τους άλλους να μας ψάχνουνε στο κύμα

Δες το σκάφος μας γλυκά πως λαμπυρίζει
μαγκωμένο στα κλαράκια της σελήνης
ένα κλάμα τρυφερό μέσ΄απ΄τη λέμβο
κάποιο ύμνο πειρατών μας ψυθιρίζει

ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΓΡΑΪΔΙΩΝ

Ισλαμικό κόμμα και Κεμαλιστές στην Τουρκία. Μια φαινομενική αντίθεση δυο συνοδοιπόρων, που τους συνδέει ένας κοινός στόχος. Η εμμονή στην υπανάπτυξη και την οπισθοδρομικότητα. Πέρα από τις εκατέρωθεν κραυγές βαδίζουν χέρι - χέρι.
Χωρίς διαφορές ούτε στην εσωτερική, ούτε στην εξωτερική πολιτική. Εκτός αν θεωρήσουμε πραγματικό δίλημμα το "κράνος ή μαντήλα". Και τα δύο, όταν μετατρέπονται σε πολιτικά φετίχ, μοιάζουν να ανακόπτουν την αναπνοή των εγκεφαλικών κυττάρων.

Οι Νεότουρκοι και ακολούθως ο Κεμαλισμός στη γέννεσή του κλιμάκωσαν την εκδίωξη και εξόντωση των χριστιανικών εθνοτήτων. Η βαριά φορολογία που επέβαλε τους προηγούμενους αιώνες το Μωαμεθανικό καθεστώς στην ύπαιθρο, αποτέλεσε την αιτία της συνεχώς αυξανόμενης αστικοποίησης των χριστιανικών πληθυσμών. Αυτές συγκροτούσαν συνακόλουθα και τον κορμό της στήριξης του εμπορίου, των τεχνικών και επιστημονικών επαγγελμάτων και της διανόησης. Η εκδίωξη τους επέφερε ένα κενό σ΄αυτούς τους τομείς, που έπρεπε να πληρωθή από το παραμείναν μωαμεθανικό στοιχείο. Η επιβολή του μοντερνισμού από τον Κεμαλισμό ήταν λύση αμέσου ανάγκης, σε μια χώρα που κυριαρχούσε ο φεουδαλικός δεσποτισμός και η υπανάπτυξη και δεν αποτέλεσε μια ουσιαστική ιδεολογική επιλογή.

Ο Κεμαλισμός χαρακτηρίστηκε από την πλήρη και ασφυκτική επιβολή του γραφειοκρατικού στρατοκρατικού κατεστημένου σε όλους τους τομείς. Χωρίς να έχουν αναπτυχθεί μέχρι τότε μέσα στο μωαμεθανικό στοιχείο σπέρματα αστικής συγκρότησης - στην οικονομία και τους συνακόλουθους τομείς - άξια λόγου, η επιβολή του Κεμαλισμού έκλεισε δια παντός την αυλαία ενός δράματος, που δεν ξεκίνησε ποτέ. Ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης χαρακτήρισε αυτή τη διαδικασία με το αγγλοσαξονικό επίγραμμα: "To little, to late".

Η πλήρης κυριαρχία του τουρκικού στρατού στην οικονομία επέβαλε μια ανάπτυξη, η οποία έμοιαζε εξωτερικά καπιταλιστική, ενώ στην ουσία ήταν άμεσα γραφειοκρατική. Ήδη από την εποχή των Σουλτάνων το καθεστώς προσβλέποντας στη καπιταλιστική Ευρώπη επιζητούσε κύρια από τα καϊζερικά καρντάσια κανόνια και στρατιωτικούς εκπαιδευτές. Έτσι όμως ούτε σοβαρά κράτη συγκροτούνται, ούτε οικονομίες σχηματίζονται. Η ασφυκτική επιβολή του στρατού επέφερε ασφυξία στις όποιες αδύναμες και δυσεύρετες δημιουργικές πρωτοβουλίες μέσα στον πληθυσμό για καπιταλιστική ανάπτυξη.
Για όποιον δεν ανήκε στο στρατοκρατικό κατεστημένο η μόνη διέξοδος που απέμενε ήταν η υποταγή στο κισμέτ. Η ιδεολογία της υπομονετικής εγκαρτέρησης, που διαχειρίζεται η θεοκρατία της κοινωνικής και οικονομικής αγκύλωσης, στη συγκεκριμένη περίπτωση ένας πατριαρχικός σουνιτισμός της υπαίθρου. Δεν ειναι τυχαίο ότι παντού στην Τουρκία κάθε τριακόσια μέτρα θα συναντήση κανείς όχι μόνο τον ανδριάντα του Κεμάλ, αλλά και το Μιναρέ.

Δεν θέλω να κρίνω την θρησκευτικότητα των συνανθρώπων μου. Στη Γερμανία που διαβιώνω, είχα την δυνατότητα να γνωρίσω πολλούς Τούρκους, με τους οποίους συνδέομαι με σχέσεις αμοιβαίας συμπάθειας και συχνά φιλίας. Γνωρίζω ότι η προαίρεση πάρα πολλών, που ακολουθούν το ισλαμικό κόμμα με εμμονή σε χωριάτικες νοοτροπίες, είναι ειλικρινής, και χαρακτηρίζεται από μια βαθιά ευσέβεια αγροτικού χαρακτήρα. Η οδός αναζήτησης της ευτυχίας είναι αυστηρά προσωπική και οφείλουμε να τη σεβαστούμε, όσο αυτή κινείται σε πλαίσια κοσμιότητος. Αναμφίβολα και στο Ισλάμ υπάρχουν τάσεις σοβαρής πνευματικής αναζήτησης και υπερβατικής εμπειρίας, όπως οι Σούφιδες. Πέραν αυτού όμως, η εμμονή της πλειοψηφίας των Τούρκων στα πρότυπα κοινωνικής και οικογενειακής οργάνωσης της υπαίθρου, η υποταγή στην έννοια του αυθέντη, το πασαλίκι στη συμπεριφορά αυτών που νομίζουν ότι πονήρεψαν και ξεπετάχτηκαν, δείχνουν ότι η σύμπραξη του συγκεκριμένου κεμαλικού και του ισλαμικού κατεστημένου, που έχουν επικρατήσει στη σφαίρα συγκρότησης της συνείδησης, αφυδατώνουν τον ψυχισμό αυτού του λαού (με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις) από τις δημιουργικές του δυνάμεις, που θα ήταν σε θέση να ανταποκριθούν στην προοπτική μιας ουσιαστικής οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
Έτσι αυτό που απομένει είναι δυστυχώς ο βαυκαλισμός, που είναι τυπικός για κάθε υπανάπτυκτο. Η ονείρωξη της ένταξης στην ΕΟΚ.
Αναμφίβολα υπάρχουν και οι προοδευτικά σκεπτόμενοι στη γείτονα χώρα. Ενώ ο σοβινισμός διακρίνει τους κοινωνικούς ουρακοτάγκους, αυτοί διακατέχονται ανέκαθεν κατά κανόνα από το όραμα της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Διότι μόνο ξεπερνώντας την εχθρότητα που καλλιεργεί ο κεμαλισμός κάτω από το σύμπλεγμα της δια της βίας επιβεβλημένης υπεροχής, το φανατισμό και την οπισθοδρόμηση που καλλιεργεί το ισλαμικό κόμμα, και το σοβινισμό, που προέρχεται από το μειονέκτημα ότι τουρκισμός στερείται φυλετικού υποβάθρου, θα σταθή δυνατό να οικοδομηθή μια προοπτική ειλικρινούς συνεργασίας, πέρα από τον μιλιταρισμό, τους υπέρμετρους εξοπλισμούς και την καλλιέργεια μίσους και περιφρόνησης.

Και η Ελλάδα και Τουρκία έχουν να ωφεληθούν τα μέγιστα από μια πολιτική αμοιβαίας προσέγγισης. Αυτό όμως έχει ως προϋπόθεση να εισχωρήση λίγο οξυγόνο κάτω από το κράνος και τη μαντήλα. Και να ενισχυθούν οι δυνάμεις της προόδου, που μέσα σε δύσκολες συνθήκες ματώνουν για μια άλλη προοπτική. Διότι διαφορετικά, αυτός που θα καραφλιάση πρώτος δεν θα είναι η Ελλάδα, παρά την πολιτική "κανόνια αντί για βούτυρο", που μερικοί αρέσκονται να επιβάλλουν ως δόγμα στις διεθνείς σχέσεις.

Σε όλα τα δερβίσια, σε όλους τους Τούρκους αγωνιστές, στέλνουμε την αγάπη μας και αισθήματα στήριξης.
Οι ξεροκέφαλοι όμως καλό θα είναι να κατανοήσουν, ότι το "σφάξε με αγά μου ν΄αγιάσω" έπαψε να φοριέται.
Η λύρα του Ρήγα εξακολουθεί να ηχή μεταφέροντας το Θούριο σε όλους τους λαούς της Βαλκανικής και της Πρόσω Ασίας. Και οι σύγχρονοι Μέττερνιχ, κάθε μέρα που περνάει, θα βλέπουν τις ιερές συμμαχίες και τις "συμπράξεις των καλοθελητών" να συρρικνώνονται στις κλίκες της καλλιέργειας και εμπορίας της πρέζας. Εάν νομίζουν, ότι αυτό μπορεί να αποτελέση προοπτική στη τρίτη χιλιετία και το γόητρο του ελεύθερου κόσμου, ας περάσουν από το κατάστημα με ένα χαρτόσημο του ταλλήρου...

ΣΤ΄ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ

Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι μεγάλος για πολλούς λόγους.
Ο κυριότερος είναι ότι απέδειξε, ότι υπάρχουν πολιτικοί που δεν προσκυνάνε και πού παρόλα αυτά μπορούν να εκλέγονται. Αυτό αποτέλεσε για μένα μοναδική έκπληξη. Δημιούργησε πραγματική στροφή στις επιλογές του Κυπριακού κράτους. Μέχρι τούδε είχαμε συνηθίσει οι προεξέχοντες πολιτικοί της Μεγαλονήσου, ή να υποχωρούν, ή να ξεπουλάνε, ή να χειρίζονται μια μόνο κατ΄επίφαση πατριωτική γλώσσα, για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.

Βέβαια αυτή η στροφή αφορά την Κυπριακή πολιτική και όχι τον ίδιο τον Τάσο Παπαδόπουλο, που γαλουχημένος μέσα στην ΕΟΚΑ δεν χρειάστηκε την παραμικρή συνειδησιακή στροφή στην εξάσκηση αξιοπρεπούς πολιτικής. Ο ίδιος εκπροσωπεί τον αγνό Έλληνα, που μπορεί να κλαίη ως αρχηγός κράτους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, όταν τα δάκρυα ποτίζουν το δέντρο του αγώνα. Περισσότεροι λαϊκοί ηγέτες προσέφεραν το αίμα τους στην υπόθεση που ετάχθησαν να υπηρετήσουν, κρατώντας ως έσχατη περιουσία τους το δικαίωμα στη λεβεντιά. Το δημόσιο οδυρμό τους λίγοι. Ο Τάσος δεν κράτησε για τον εαυτό του τίποτε.

Έτσι έσπασε ο πάγος της υποτέλειας. Ένας πάγος που εθεωρείτο άθραυστος, επισυσσωρεύοντας ολοένα περισσότερα στρώματα μέσα στο βαθύ ψύχος της αποικιακής και νεοαποικιακής καταδυνάστευσης.
Αυτές οι ρωγμές όμως ανοίγουν άλλες στις καρδιές και τις συνειδήσεις. Μας βοηθούν να πηδάμε έξω από τη σκιά μας, να πιστεύουμε σ΄αυτό που μέχρι πριν εθεωρείτο απραγματοποίητο. Ένας νέος κόσμος αποκαλύπτεται τότε. Ο πραγματικός κόσμος. Αυτή την επιταγή μας κληροδότησε ο Ηράκλειτος: ΕΑΝ ΜΗ ΕΛΠΗΤΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΝ, ΟΥΚ ΕΞΕΥΡΗΣΕΙ, ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΟΝ ΕΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟΡΟΝ. Εάν δεν πιστέψουμε στο ανέλπιστο δεν θα το συναντήσουμε ποτέ, γιατί θα παραμείνη αφανέρωτο και απροσπέλαστο.

Μετά τις ρωγμές θα φύγουνε και τα κομμάτια.
Την άσκηση αρνησικυρίας από τον Κώστα Καραμανλή στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, θα αποδώσουν κάποιοι σε τακτικούς ελιγμούς, σε επαναπροσδιορισμό των επιλογών σε γεωπολιτικά δεδομένα που μεταβλήθηκαν και άλλα τοιαύτα. Παραβλέπουν το βασικό: Τη συνειδησιακή στροφή που απαιτείται και που προϋποθέτει ήθος και τόλμη για τον επαναπροσδιορισμό του προσανατολισμού, πέρα από τον πακτωμένο ενδοτισμό και την υποχωρητικότητα σ΄αυτούς που επιβάλλονται με την ισχύ της ωμής βίας.
Μόνο η συνείδηση είναι αυτή που μπορεί να επιβάλη την εμμονή στο αυτονόητο.

Βεβαίως η πολιτική που εφαρμόζει ο Πρωθυπουργός εμφανίζει σε πολλά στοιχειώδεις αδυναμίες και είναι απαράδεκτη. Όμως πας έκαστος πρέπει να κρίνεται με τα μέτρα και τα σταθμά που τον διέπουν. Το περιβάλλον που μεγάλωσε, που συγκρότησε την προσωπικότητα του και τον περιβάλει. Όταν επιτυγχάνει κάποιος συνειδησιακά άλματα και επωμίζεται τις συνέπειες τους, του αξίζει ένα εγκάρδιο Εύγε. Χωρίς αναμονές και επιφυλάξεις.

Κάθε καλό βήμα φέρνει και το επόμενο. Διότι η καλοσύνη είναι αποτέλεσμα άσκησης.

Κύριε Πρωθυπουργέ συγχαρητήρια. Και σε ανώτερα. Πάντα άξιος.
Σε αυτές τις πρακτικές θα μας βρείτε πάντοτε με όλες τις δυνάμεις μας στο πλευρό σας.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΜΙΑ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΧΩΡΑ

Με αυτό το σημείωμα θέλω να καταθέσω την άποψη μου, γιατί θεωρώ ότι η η Ελλάδα είναι στην εποχή μας ανοχύρωτη χώρα, στην προοπτική μιας τοποθέτησης που θα ακολουθήση για το σκοπιανό πρόβλημα.
Ίσως αυτά που θέλω να απαριθμήσω είναι για κάποιους φίλους επισκέπτες τετριμμένα. Νομίζω όμως ότι παρ΄όλα αυτά αξίζουν μιας ταξινομημένης απαρίθμησης.

Κατ΄αρχήν θεωρώ ότι τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες που συγκροτούν γενικά την αμυντική ικανότητα μιας χώρας έναντι κάποιας έξωθεν επιβουλής:

1. Μια σόφρων, εύστοχη, μακροπρόθεσμα σχεδιασμένη, φιλειρηνική πολιτική.
Αυτή πρέπει να εκπονείται από την πολιτική ηγεσία με γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Όταν αναφέρομαι σε πολιτική ηγεσία, δεν εννοώ αποκλειστικά την κυβέρνηση και πολύ λιγότερο αποκλειστικά το κυβερνόν κόμμα. Εδώ λειτουργεί δυστυχώς η στρεβλή αντίληψη, ότι η δημοκρατία είναι ένα απλό αριθμητικό ισοζύγιο, όπου ο έχων το μισό συν ένα κάνει κουμάντο.
Πριν εξετάσουμε από άλλες πλευρές αυτή τη στρεβλότητα, αξίζει να την δούμε από καθαρά αριθμητική άποψη:
Κατ΄αρχήν οι ισχύοντες εδώ και πολύ καιρό εκλογικοί νόμοι διαπνέονται από τη σκοπιμότητα να μπορούν να σχηματίζονται από πλευράς κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης ισχυρές κυβερνήσεις, ακόμη και (ή κυρίως) σε περιπτώσεις, που η εκλογική επιρροή των πολιτικών ενώσεων και κομμάτων - που είναι εις θέσιν να συμφωνήσουν στη βάση ενός ενιαίου και πρακτικά εφαρμόσιμου κυβερνητικού προγράμματος - δεν είναι δυνατόν να συμπεριλάβουν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Αυτή η σκοπιμότητα μοιάζει τουλάχιστον εξωτερικά να υπηρετεί το στόχο της πολιτικής σταθερότητος. Αναμφίβολα η σταθερότης αποτελεί αυτονόητη προεξέχουσα προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος και την ουσιαστική απόδοση των κυβερνητικών θεσμών. Η αριθμητική της διάσταση όμως, ιδιαίτερα σε φάσεις που η έλξη που εξασκούν τα κόμματα στο εκλογικό σώμα είναι μειωμένη (και αυτές είναι κύρια οι φάσεις που το εκλογικό σύστημα καλείται να υποβοηθήση στη συγκρότηση σταθερούς κυβέρνησης) είναι πολύ ισχνή. Δεδομένου ότι σε τέτοιου είδους εκλογικές αναμετρήσεις καταγράφεται ένα αυξημένο ποσοστό συνειδητής και ηθελημένης αποχής, τότε το ποσοστό ψήφων που απαιτείται για τη συγκρότηση κυβέρνησης κινείται γύρο στο ένα τρίτο των εν δυνάμει εκλογέων.
Θεωρώ ιδιαίτερα ατυχές από τη σκοπιά της αμυντικής πολιτικής, μια κυβέρνηση να στηρίζεται σε ισχνό ποσοστό εκλογέων. Βεβαίως για την επιτυχή προώθηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής σημαντικότατο ρόλο παίζει το λεγόμενο κοινωνικό Konsens, η συμφωνία δηλαδή - κύρια παθητικής μορφής - που επιτυγχάνει μια κυβέρνηση από το κοινωνικό σύνολο. Αυτό το Konsens καλύπτει όλο το χώρο ανάμεσα στη θερμή αποδοχή και την απλή ή έστω και με σχετική δυσφορία ανοχή. Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις στηρίζονται συν τω χρόνω σε όλο και μικρότερα ποσοστά του εκλογικού σώματος, έχει αναβιβάσει το ρόλο των σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης. Είναι προφανές ότι αντίθετα προς τις διακηρύξεις της δήθεν ισχύος, οι ισορροπίες ρέπουν προς την αστάθεια. Αυτό αποτελεί πολύ ουσιαστική αδυναμία της αμυντικής πολιτικής συνολικά.
Είναι αυτονόητο, ότι πριν απ΄όλα, η αμυντική ισχύς στηρίζεται στην αποτροπή. Όσο συρρικνούται η κυβερνητική βάση, τόσο αποδυναμώνεται η διαπραγματευτική ικανότητα μιας κυβέρνησης και κατ΄ακολουθία η δυνατότητα εκπόνησης συγκροτημένης αποτρεπτικής στρατηγικής.
Δυστυχώς μετά από αυτή τη διαπίστωση οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, ότι η σκοπιμότητα που διέπει τους εκλογικούς νόμους της περιόδου, αντιφάσκει στο στόχο της αμυντικής ισχύος την χώρας. Δεν θα ήθελα να επιχειρήσω με αυτή την ευκαιρία μια γενικότερη αποτίμηση αυτών των νόμων. Θα ήθελα όμως να προτείνω μια διαδικασία, που νομίζω ότι αξίζει να προβάλλουμε και η οποία θα μπορούσε ίσως να μας απαλλάξη από το υπάρχον αδιέξοδο.

Σεβόμενος κατ΄αρχήν τη στόχευση της σταθερότητος (τουλάχιστον κατ΄αποδοχή, δεδομένου ότι δεν αφορά άμεσα την προβληματική που έχει τεθεί) αυτό που πρέπει να αμφισβητηθή είναι η αντίληψη του "μισό συν ένα" στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την εθνική άμυνα. Επειδή το θέμα είναι άμεσα εθνικό, θα έπρεπε οι αντίστοιχοι πολιτικοί φορείς που το χειρίζονται, να είναι διακομματικοί φορείς της βουλής, οι οποίοι κατανέμουν τα πόστα σύμφωνα προς τα ποσοστά εκπροσώπισης στην εθνική αντιπροσωπία, βάσει συνταγματικής κατοχύρωσης. Δεν πρέπει να υπάρχη πολιτική ένωση που εκπροσωπείται, που να μην αναλαμβάνη το καθήκον και την υποχρέωση συγκεκριμένης διαμορφωτικής συμμετοχής στα ζητήματα εθνικής άμυνας.

Έτσι επιτυγχάνεται μέσω του ισχύοντος εκπροσωπευτικού συστήματος η ενσωμάτωση όλων στο αμυντικό σύστημα. Διότι, εάν η ενσωμάτωση αυτή περιορίζεται μόνο στα διεκπεραιωτικά ζητήματα, μέσω της καθολικής στρατιωτικής θητείας και της συνεισφοράς στις στρατιωτικές δαπάνες μέσω του φορολογικού συστήματος, είναι ψευδεπίγραφη. Βεβαίως η πλέον μακάβρια εκδοχή αυτής της ολιγαρχικής συγκρότησης των κέντρων οργάνωσης και προγραμματισμού της αμυντικής συγκρότησης είναι, όταν ο λαός, ή μεγάλο τμήμα του, θεωρείται εσωτερικός εχθρός. Δυστυχώς, το φαινόμενο αυτό δεν απεφεύχθη στο παρελθόν, με μοιραία αποτελέσματα όχι μόνο για την εθνική συνοχή.

Βεβαίως η αριθμητική πλευρά του ζητήματος είναι σημαντική. Δεν μπορεί όμως να είναι η κύρια, δεδομένου ότι η ποιοτική πλευρά ιδιαίτερα σε ζητήματα πολιτικών επιλογών είναι καθοριστική. Είναι νομίζω αυτονόητο ότι ο πολιτικός προσανατολισμός είναι αυτός που καθορίζει αποφασιστικά την αμυντική πολιτική μιας κυβέρνησης. Εάν το εθνικό συμφέρον υπερσκελίζεται από την εξωστρέφεια στις κυβερνητικές επιλογές, τότε οι ξένοι προστάτες ανακηρύσονται σε εγγυητές της αμυντικής ικανότητος της χώρας.
Κατά κανόνα η χώρα μας δυστύχησε από πού παλαιότερα με την πρόταξη διάφορων "συμμαχικών" λεγόμενων συμφερόντων έναντι του εθνικού. Αυτές οι κάκιστες επιλογές εζημίωσαν τη χώρα, οδηγώντας κάποτε και σε εθνικές τραγωδίες.

Βεβαίως δεν μπορούμε να αποδώσουμε σε όλους στους Έλληνες πολιτικούς γενικά και χωρίς διακρίσεις τάσεις υπερσκελισμού των εθνικών συμφερόντων. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, η οποία επιπρόσθετα λόγω της γλώσσας της, του πολιτισμού της και του φρονήματος που σφράγισε μέσα στην πορεία των αιώνων το λαό της, αποτελεί αγκάθι για κάποιους ισχυρούς, που επιδιώκουν την επιβολή των συμφερόντων τους με την ωμή βία και το "διαίρει και βασίλευε".
Οι πολιτικοί της Ελλάδας είναι δυστυχώς υποχρεωμένοι να βαδίζουν απάνω σε τεντωμένο σχοινί, μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συγκυρίες. Το χειρότερο όλων είναι η συνεχής δημιουργία σφήνας, που επιχειρούν κάποια ξένα κέντρα με ενχώρια πρόσωπα, που έχουν επωάσει έντεχνα στα θερμοκήπια του ενδοτισμού. Έτσι ενώ υπήρχαν και υπάρχουν πράγματι και αξιόλογοι έντιμοι πολιτικοί στην Ελλάδα, αυτοί αποτελούν τη μειοψηφία, η οποία βάλλεται μόνιμα από την πέμπτη φάλαγγα, που τους περιβάλει, τόσο με τη μορφή του συνοδηπόρου όσο και με τη μορφή του ανταγωνιστού.
Η ευεργετική δραστηριότητα στην συγκρότηση και την απόδοση καρπών της εθνικής άμυνας πολλών μεγάλων ή και μικρότερων πολιτικών μορφών στη χώρα, στάθηκε το ευτύχημα, που βοήθησε να σταθή αυτή στα πόδια της, όσο αυτό κατέστη δυνατόν. Αναμφίβολα σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα υπάρχουν αξιόλογα, έντιμα και έμπειρα στελέχη που συνέβαλαν και συμβάλουν στο στοιχειώδες κράτημα μιας άνισης διελκυστίνδας έναντι των δυνάμεων του συρμού.
Σαν πρόσφατα παραδείγματα θέλω να αναφέρω τον κ. Κρανιδιώτη επί κυβερνήσεων του Πασόκ και τον κ. Μολιβιάτη επί Ν.Δ. Ο τραγικός θάνατος του πρώτου και η απομάκρυνση από την κυβέρνηση του δεύτερου επέφεραν αισθήματα θλίψης σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, γιατί μπόρεσαν συν τοις άλλοις να πετύχουν το τόσο σημαντικό για την άμυνα Konsens στο πρόσωπό τους.

Βεβαίως δεν είναι πάντα εύκολο να κατατάξη κάποιος τους πολιτικούς και την προσφορά τους με γνώμονα το άσπρο και το μαύρο. Μια σύντομη επισκόπηση όμως της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας τεκμηριώνει την συχνή κυριαρχία των μαύρων προβάτων και τα δεινά που συσσώρευσαν.

Ένα στοιχειώδες αμυντικό δόγμα επιβάλει προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης του όποιου πράγματος, να διαφαίνεται αυτό άξιο υπερασπίσεως. Η υπουργός εξωτερικών συμφώνησε πρόσφατα με τους αμερικάνους ομολόγους της την αποστολή περεταίρω ελλαδικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, με στόχο υποτιθέμενα ανταλλάγματα στις διαπραγματεύσεις για το σκοπιανό.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Τέτοιες παραχωρήσεις καταρρακώνουν την έννοια της άμυνας, την εναποθέτουν στη χείρα και το έλεος του προστάτου, προσδίδουν στη χώρα νεοαποικιακή χροιά, συμβάλουν στην κοινωνική απαξίωση. ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΜΑΝΑ.


2. Το αξιόμαχο του στρατού.

Αυτός ο παράγων που συμβάλει στη συγκρότηση της αμυντικής ικανότητος της χώρας αποτελείται από δύο μέρη: Το ανθρώπινονο δυναμικό και τα εξοπλιστικά μέσα.

Για το πρώτο μέρος έχω χύσει πολύ μελάνι και όχι μόνο, κατά τη διάρκεια όλης της δεκαετίας του ογδόντα, όταν χρημάτισα οργανωμένος ανυπότακτος. Με τον αγώνα μας στις επιτροπές στρατού εκπληρώσαμε πολλές και βαριές θητείες, φωνάζοντας να πάψουν να αντιμετωπίζουν τους στρατευμένους σαν σκουπίδια, καταρρακώνοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους και επιμένοντας ότι οι στρατευμένοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ένστολοι πολίτες.
Αντικείμενο των κινητοποιήσεων μας στάθηκαν κύρια τα δικαιώματα των στρατευμένων, που λόγω θέσεως δεν τους επετρέπετο να έχουν φωνή και δευτερευόντως το πρόβλημά μας ως στρατεύσιμοι στο εξωτερικό.
Ένας στρατός οφείλει να σέβεται τους στρατευμένους, αν θέλη να είναι στοιχειωδώς αξιόμαχος.
Επειδή έχω αναφερθεί πολύ διεξοδικά στο παρελθόν σ΄αυτή τη θεματολογία θέλω να περιοριστώ εδώ μόνο σε μια ευχάριστη διαπίστωση: Πριν μερικά χρόνια έτυχε να επισκεφθώ μια οικογένεια, όπου νεαρός στρατευμένος ετοίμαζε το σάκο του για την επιστροφή μετά τη λήξη της άδειας στο στρατώνα. Η χαρά ήταν ευδιάκριτη στο πρόσωπο και τις κινήσεις του, που θα επέστρεφε κοντά στους φίλους του στη μονάδα. Αυτή η εικόνα διέφερε ριζικά από άλλες που έζησα άλλα χρόνια πριν το γεγονός. Δεν είμαι σε θέση να κάνω μια γενική εκτίμηση για τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στους στρατώνες. Είμαι όμως βέβαιος ότι πολλά άλλαξαν προς το καλύτερο. Κερδισμένοι δεν είναι μόνο οι στρατευμένοι, αλλά και η αμυντική ικανότητα, δηλαδή όλοι μας. Δεν περιμένω αναγνώριση από κανένα για την προσπάθεια μας αυτή. Μου φτάνει να αντικρίζω μια γυαλάδα όταν συναντιέται το βλέμμα μου με αυτό κάποιων βετεράνων ανυπότακτων.

Στο θέμα των εξοπλισμών ότι και να πή κάποιος, είναι μια μακρόσυρτη αναφορά σε μια αμαρτωλή ιστορία. Να αγοράζης σκουριά για την πατρίδα σου, που μ΄αυτή θα πάνε άλλοι να σκοτωθούνε, για να σκορπάς εκατομμύρια από τις μίζες στα παρίσια, πρέπει να είσαι κόπανος πρώτου μεγέθους. Τα στρατοδικεία φρόντισαν να στήσουν στο τοίχο τον Μπελογιάννη και άλλα κυνηγημένα και πεινασμένα ανθρωπάκια. Αυτή είναι η Ελλάδα.
Δεν μπορώ όμως σ΄αυτό το σημείο να μην αναφέρω τον "αείμνηστο" για άλλους, αναίσχυντο για μένα Ανδρέα Παπανδρέου, που έβαζε την κρατική πολεμική βιομηχανία να πουλάη ταυτόχρονα όπλα και πυρομαχικά στον Ιράν και το Ιράκ, όταν βρισκόντουσαν σε πόλεμο μεταξύ τους. Ά ρε Μαλακάσα παιδάκια που έφαγες. Και σεις βαυκαλιζόμενοι "σοσιαλιστές", ψηφοφόροι του Δράκουλα, "προοδευτικοί" των υπονόμων. ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΜΑΝΑ.


3. Το λαϊκό φρόνημα.

Ο τρίτος παράγων. Η ευθύνη σου και η ευθύνη μου αδελφέ.
Δεν επιτρέπεται να ξεπουλήσουμε αυτό που ρίζωσε μέσα στους αιώνες.

ΦΡΟΝΗΜΑ
ΣΗΜΑΙΝΕΙ
ΨΥΧΗ
ΚΑΙ ΦΡΟΝΗΣΗ