"Η παλληκαριά δέκα λογιών,
οι εννιά να δραπετεύης"
Διονύσης Σαββόπουλος
Ποια θα μπορούσε να είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης ακροδεξιού κόμματος στην Ελλάδα; (Πέραν του συγκεκριμένου η ερώτηση αφορά την ύπαρξη όλων των κομμάτων. Ο Αριστοτέλης αναφερόμενος στα "Πολιτικά" στις πολιτικές ενώσεις, τις απορρίπτει στο σύνολο τους, με το επιχείρημα ότι είναι πολιτικά και κοινωνικά επιζήμιες, επειδή επιχειρούν να επιβάλλουν τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων στο κοινωνικό σύνολο).
Παλαιότερα όταν υπήρχε ο ψυχρός πόλεμος, κρίθηκε από το καθεστώς τότε, ότι το Σταλινικό μπλοκ, επιχειρούσε μέσω του καπελώματος του λαϊκού κινήματος, διείσδυση στην Ελλάδα. Διαδικασίες γνωστές από την τέχνη της λεγόμενης "κοινωνικής μηχανικής". Εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι μετά τη συμφωνία της Γιάλτας η Ελλάδα είχε παραχωρηθεί (σαν κομμάτι μπακλαβά) στην αγγλοαμερικάνικη επικυριαρχία, που εξοραϊζοντας τα ανομολόγητα αποκαλείται "σφαίρα επιρροής". Την αναγκαιότητα μιας ακραίας αντικομουνιστικής προπαγάνδας κάλυψαν τότε τα ακροδεξιά κόμματα, που καλύφτηκαν πίσω από ένα ψευδεπίγραφο εθνικισμό και μια ακραία θρησκευτικότητα. Βεβαίως θα μπορούσε να ισχυριστή κάποιος, ότι η δυνατότητα του Χριστού να διαρρηγνύη τα ιμάτια του με τέτοιες πρακτικές είναι απούσα, δεδομένου ότι και αυτά τα έπαιξαν οι ανθρωποφύλακες στα ζάρια.
Αυτή η πρακτική συμπυκνώνεται στο σλόγκαν "Ελλάς Ελλήνων Χριστανών", που πλάσαρε η δικτατορία. Αυτή η λογοδιάρροια κόστισε στον Ελληνισμό την κατοχή της μισής Κύπρου από τους κεμαλικούς αρουραίους. Αλλά και το πόσο "Έλληνες" και "Χριστιανοί" ήταν τα ανδρείκελα της αμερικανοκρατίας μέσα στα φερετράκια της "Σπύρος Νάγος", στοά "τελειοποιήσεως" της ανθρωπίνου ψυχοανωμαλίας, καταγράφηκε με επώδυνο τρόπο πάνω στα αναπηρικά καροτσάκια του Μουστακλή και άλλων ηρώων, που εμαρτήρησαν υπέρ της αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Δια του λόγου του αληθές, θα πρέπη συμπληρωματικώς να αναφερθή, ότι την ίδια βουτιά στα αναφερθέντα φερετράκια επιχειρούν ανέκαθεν και πλείστοι όσοι ενεργούμενοι "δημοκράτες", που δεσπόζουν στην από καταβολής υπόθαλψη ελλαδικού εξαρτήματος, με επιφανέστερο τον αρχιτέκτονα της Μικρασιατικής καταστροφής λευτε-ράκη.
Αυτά αλλά και ακόμη χειρότερα "ιδανικά" εκπροσωπεί στη σημερινή φάση ο αυτοαποκαλούμενος "Λάος - Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός", που ενώ ενεδύθη κοινοβουλευτικό μανδύα, στην ουσία στεγάζει όλα τα τρωκτικά, που μία ζωή εκθειάζουν και προπαγανδίζουν την εκτροπή. Δεδηλωμένοι τεταρτοαυγουστινοί, Πλεύρηδες, Χρυσαυγίτες και κάθε είδους πορωμένοι ψευτοπατριώτες θα αισθανθούν ηδονή στο προστιθέμενο νέο "ιδανικό", στα όσα δίδαξε η χούντα. Αυτό δεν είναι άλλο από το ρατσισμό, το δηλητήριο εκείνο, που σιγοβράζει στα καζάνια της ναζιστικής κολάσεως. Διότι θύματα της παγκοσμιοποήσης, που επενεργεί το γνωστό χυλό, είναι και οι φουκαράδες που πνίγονται στη θάλασσα, στην προσπάθεια για να βρουν ένα μεροκάματο σε ξένη χώρα. Αυτοί οι κύριοι του εκ του ασφαλούς "εθνικισμού", που έχουνε τη μαμά τους δίπλα τους για να τους πλένη και να τους σιδερώνη το σωβρακάκι, εμφανιζόμενοι πότε γραβατωμένοι και πότε με το ρόπαλο στο χέρι, δεν κάνανε ποτέ μετανάστες, όπως είναι εδώ και τριάντα πέντε χρόνια ο γράφων, ούτε μπήκανε ποτέ σε φάμπρικα της γερμανίας, για να δούνε τι εστί ρατσισμός και πως βγένανε τα χρήματα από τα μεταναστευτικά εμβάσματα, που πληρωνόντουσαν οι σοκολάτες που τους αγόραζαν οι καλοπληρωμένοι πατεράδες τους, ως ομολογημένοι οι ανομολόγητοι συνεργάτες των κατασταλτικών μηχανισμών της ξενοδουλείας και της υποτέλειας.
Είναι και από τους ίδιους αυτούς ψευτοπαλληκαράδες ομολογημένο, ότι η μαζική και ανεξέλεγκτη είσοδος αλλοδαπών στην Ελλάδα ενεργείται από της δυνάμεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση. Τους διεθνώς ισχυρούς που ελέγχουν το χρηματιστηριακό, μιλιταριστικό κατεστημένο με τους θεσμούς που επιβάλλουν, που είναι πρώτα και κύρια η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ. Λένε μεγαλόστομα οι βερμπαλιστές της αρτηριοσκλήρωσης, ότι υπεραμύνονται του "εθνικού κράτους". Πότε βγήκανε να αμφισβητήσουν το πραγματικό κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης; Πότε είπαν το παραμικρό ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΟΚ, ενάντια στην διαφύλαξη στις οποιοφυτίες του Αφγανιστάν από ένστολους, που έχουν στο περιβραχιόνιο την Ελληνική Σημαία;
Χαρακτηριστικό του θρασύδειλου και κομπλεξικού είναι πάντοτε η επιλογή του ασθενέστερου για επίδειξη σαδιστικής ψευτοϋπεροχής.
Με μια άνευ προηγουμένου αθυροστομία απέραντης αμετροέπειας ο "πατέρας" της χαμερπούς αγέλης Κ. Πλεύρης δεν θα διστάση να διακηρύξη σε τηλεοπτική εκπομπή πριν αποχωρήση, ότι δεν "ομιλεί με αλλοδαπούς και γραικύλους". Πλέον ρατσιστική άποψη δεν άκουσα στην μέχρι σήμερα ζωή μου. Δεν ομιλώ με κάποιον, σημαίνει στην ουσία, ότι δεν του αναγνωρίζω την ιδιότητα του ανθρώπου. Πρέπει να είναι πραγματικά υπερβολικά κοπρίτης κάποιος, που αξιώνει μάλιστα να θεωρείται και πολιτικό πρόσωπο, όταν εκφέρεται έτσι για τους αλλοδαπούς, και μάλιστα χωρίς να κάνη την παραμικρή διάκριση. (Πλεύρη αν είσαι τόσο μάγκας τα προσωπικά μου στοιχεία ανά πάσα στιγμή στη διάθεση σου, αν και η ιστοσελίδα δεν τα αποκρύπτει). Ο εν λόγω όνος είχε την εμετική έμπνευση να απαντήση σε τηλεοπτική εκπομπή στον Θ. Πάγκαλο ότι αυτός "θα έφτιαχνε καλό σαπούνι".
Αυτοί οι γραικύλοι έχουν το θράσος να ομιλούν για τον Ελληνικό Πολιτισμό και την Κλασσική Παιδεία, μαγαρίζοντας τα.
Ποια είναι λοιπόν η ανάγκη δημιουργίας και στήριξης από το εξωστρεφές κατεστημένο ακροδεξιού κόμματος στην Ελλάδα, στη φάση, που οι βασικοί στηλοβάτες της αμερικανικής επικυριαρχίας και της παγκοσμιοποίησης στη χώρα είναι η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός; Ποια η ανάγκη να συνεπικουρούνται από την ακροδεξιά παράγκα; Μήπως το γεγονός ότι το παραπαίδι του Αβέρωφ, που αν είχα εγώ τα ετήσια εισοδήματα του από ενοίκια κερδίσει μια μόνο φορά στο λαχείο, θα μπορούσα να επιβιώσω καλύτερα απ΄ ότι επιβιώνω σήμερα από τους τόκους, αποφάσισε ξαφνικά και δια μαγείας να αμφισβητήση το κατεστημένο;
Είναι νομίζω από ιστορικής πλευράς αυταπόδεικτο ότι ο φυσικότερος και απροκάλυπτος στηλοβάτης της ξενοδουλείας στην Ελλάδα υπήρξε η ακροδεξιά. Την ίδια βέβαια ξενοδουλεία εξυπηρέτησαν και οι "γέροντες της δημοκρατίας", ως λύκοι που φόραγαν προβιά αρνίου, έστω και αν αυτή ήταν κόκκινη, όπως στην περίπτωση του Δροσογιάννη.
Οι σημερινές επιλογές του κατεστημένου ηρέσκοντο να φορέση η δεξιά μανδύα μετριοπαθούς κόμματος. Το ΠΑΣΟΚ εφθάρη με δύο δεκαετίες ξεπουλήματος και εκμαυλισμού στην κυβέρνηση. Το σύστημα χρειαζόταν τα νέα πρόσωπα με τα νέα προσωπεία, που θα επέφεραν την αναγκαία αναζωογόνηση στη γριέτζο, με την οποία βαυκαλίζεται να ερωτοτροπή ο κατά φαντασίαν βολεμένος χρηστός πολίτης. Αλλά και τα διαλυτικά για την εθνική ταυτότητα και νεοπτώχευση μέτρα της παγκοσμιοποίησης, έπρεπε και πρέπει να προωθηθούν με τη μάσκα του μοντέρνου και προοδευτικού. Η παλιά ακροσυντηριτική μορφή της δεξιάς δεν εξυπηρετούσε τις ανάγκες του συστήματος. Εξ ου και το ΠΑΣΟΚ και η "ανανεωμένη" δεξιά, αλλά και ο "μοντέρνος" Σύριζα.
Το ερώτημα είναι τι γίνεται με τα αζήτητα υπόλοιπα της αρτηριοσκλήρωσης. Έ, γι΄αυτά φτιάχνουμε και μια παράγκα να στεγαστούνε. Και άμα της βάλουμε και μια ριζοσπαστική φρασεολογία, φιλτράρουμε και κόσμο, που μπορεί να πήγαινε αλλού ή να γινότανε ανεξέλεγκτος.
Για την αριστερή αρτηριοσκλήρωση έχουμε το παραγκί που τιτλοφορείται ΚΚΕ. Όλοι χρειαζόμαστε κάποια στέγη...
Χρειάζεται μήπως να αναφερθώ και στους λόγους που το Λάος δεν καταψήφισε την πρόταση μομφής; Αφού τα εξήγησε όλα τόσο πειστικά ο Βορίδης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου