Ο ΠΥΓΜΑΧΟΣ ΜΕ ΤΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ

Η πολιτική κρίση, όπως καταγράφεται σήμερα στην Ελλάδα, έχει φέρει στην επιφάνεια μια σειρά καταστάσεις, που μπορεί να ήταν από καιρό γνωστές, για διάφορους λόγους όμως αρεσκόμεθα να τις παραβλέπουμε.
Ο πρωθυπουργός μοιάζει με πυγμάχο που στηρίζεται σε δεκανίκι. Η ισορροπία του, που από καιρό είχα χαρακτηρίσει ως ασταθή, δεν αρμόζει σε πολιτικό ριγκ. Το κράτημα του πυγμάχου δεν στηρίζεται στις γροθιές, αλλά στις γάμπες. Οι γροθιές προϋποθέτουν πραγματική εξουσία, κάτι που λείπει στους διεκπεραιωτές της. Αλλά και οι γάμπες δεν φτειάχνονται στα θερμοκήπια. Έτσι η άνοδος και η πτώσις των πολιτικών αρχηγών ακολουθούν στη σημερινή εποχή διαδικασία συνταγής.
Πέρα από τις συγκυρίες, υπάρχει και μια μακροπρόθεσμη διαδικασία, όσο αφορά τα πολιτικά δρώμενα, που είναι αφελές να θεωρήσουμε ότι καθορίζονται από εσωελλαδικά κέντρα. Αυτή είναι η κλιμακούμενη αποσάθρωση του συνολικού συστήματος. Έτσι ώστε ένας λαός, που καθιερώθηκε ως απροσάρμοστος στον ολοκληρωτισμό και αναδείχτηκε σε φορέα εκπομπής απελευθερωτικού μηνύματος, να τεθή εκτός μάχης.

Βήμα προς βήμα καταδεικνύεται η διαφθορά των πολιτικών ταγών. Δεν πρόκειται για αδυναμία του κράτους να ελέγξη το εξαπλωνόμενο έγκλημα, αλλά κύρια για έλλειψη θέλησης, συχνότατα λόγω συνενοχής. Οι δικαστικοί που έχουν επωμιστεί το καθήκον της περιφρούρησης της νομιμότητος, οδηγούνται στην αδρανοποίηση, είτε μέσω της εξαγοράς, είτε, στην περίπτωση που είναι έντιμοι και αδιάφθοροι, μέσω της απαξίωσης των πορισμάτων, όπως έγινε στην περίπτωση του κ. Ζορμπά, είτε μέσω της εκδίωξης από το σώμα, όπως έγινε στην περίπτωση της κ. Μαργαρίτη.
Το πλέγμα της διαφθοράς διαφαίνεται να καθορίζη τις επιλογές και των δύο μεγάλων κομμάτων.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πλέον βαλόμενο πρόσωπο σήμερα είναι ο κ. Κλαδάς, ο επικεφαλής της δίωξης οικονομικού εγκλήματος. Αντί να ανακρίνη ο ίδιος, άγεται και φέρεται στα ανακριτικά γραφεία, επειδή κάποιος χρηματισμένος,, δήθεν δημοσιογράφος, μετέτρεψε την τηλεοπτική του εκπομπή σε αίθουσα ιεροεξεταστηρίου. Με αυτό τον τρόπο απαξιώνεται η υπηρεσία του στην κοινή γνώμη και περιορίζεται ο ίδιος σε θέση άμυνας.

Όλα φαίνονται πλέον εμπορεύσιμα. Έχω, άρα κατέχω. Άρα αποφασίζω και διατάζω.

Πέραν του κράτους, το οποίο από ταξικό όργανο της άρχουσας τάξης, εξέπεσε ακόμη περισσότερο σε ιδιοκτησιακό φέουδο της κλίκας που πληρώνει τα αργύρια της διαφθοράς, η εμπορευματοποίηση εξουθενώνει και πάσα έννοια ενημέρωσης από τα μαζικά μέσα, ηλεκτρονικά και έντυπα. Πας έχων και κατέχων, με τα πληρωμένα τσιράκια του, αρέσκεται να υποδύεται τον όψιμο Άϊ Γιάννη τον Ευαγγελιστή, ξαναγράφοντας την "Αποκάλυψη" εδώ και τώρα. Η "σκανδαλολογία" αποτελεί το πλέον χοντροκομένο σκάνδαλο.

Δεν είναι όμως μόνο η εκπόρνευση της έννοιας της ενημέρωσης που επιβάλει η εμπορευματοποίηση. Και τα δύο μεγάλα κόμματα πασχίζουν να επιβάλλουν την εμπορευματοποίηση της παιδείας. Είναι προφανές ότι αναφερόμαστε πλέον για πλήρη κατάργηση της κοινωνίας. Το χρήμα αναδεικνύεται σε μόνο και ανώτατο αγαθό, με ταυτόχρονη κατάργηση πασών των αξιών.

Για να επιβιώση ο μέσος πολίτης είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να προσαρμοστή, αλλά και να γλύψη. Έτσι πυκνώνουν οι γραμμές του καμματοσκυλισμού, που δίνουν μέσω της εκλογικής ταχυδακτυλουργίας την επίφαση στο παρακμιακό κατεστημένο, εξασφαλίζοντας την αναπαραγωγή του. Και για όποιον δεν επιθυμεί να ενταχθή στο κοπάδι, η επιβεβλημένη αμηχνία οδηγεί στην απαξίωση και στην αδράνεια. Δηλαδή πρακτικά στην αποδοχή.

Οι ταγοί βγαίνουν και διακυρήσουν - για παράδειγμα από στόματος της πρώην προέδρου της βουλής - ότι η έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας πρέπει να αναθεωρηθή. Από την άλλη το κατεστημένο με τους πράκτωρές του εναποθέτει τη διαμαρτυρία για την καταπάτηση των εθνικών δικαίων στα φασιστικά μεμέτια, με αποτέλεσμα αυτοί να τα γελοιοποιούν και να αποξενώνουν αυτά τα αιτήματα από τον κοινωνικό κορμό. Ωραία στημένη η δουλειά.

Μέσα σ΄αυτή τη διαδικασία ο μέσος "πολίτης", εξουθενωμένος από το τρέξιμο για επιβίωση, την καλπάζουσα αβεβαιότητα, την εκ συστήματος καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος με τις πυρκαγιές και την κλιμακούμενη διόγκωση της αυτοκίνησης, ένεκα της έλλειψης συγκοινωνιών σε μια τριτοκοσμική υποδομή, αλλά και λόγω της σκόπιμης και συστημανατικής διοχέτευσης δηλητηρίων στην τροφική αλυσσίδα, δεν διαβλέπει άλλη διέξοδο εκτόνωσης από την κατανάλωση της κόπρου των μαζικών μέσων.

Την πολιτική ουσία υποκατέστησε η "επικοινωνιολογία". Μεγαλύτερη σημασία από τα πεπραγμένα έχει το πλασάρισμα τους. Ο Τζώρτζ Όργουελ είχε προβλέψει, ότι ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της επερχόμενης ολοκληρωτικής κοινωνίας, θα είναι η διαστροφή της γλώσσας. Ο Χίτλερ καθιέρωσε πρώτος το υπουργείο προπαγάνδας, δημιουργώντας σχολή.
Η επίφαση είναι πλέον το μόνο που βαραίνει. Όχι η ουσία. Μια κοινωνία του φαίνασθαι, κενών ανθρώπων.

Γιατί να είναι κάποιος εργατικός, όταν επιβραβεύονται οι φαύλοι; Γιατί να είναι κάποιος σεμνός, όταν η μωροδοξία αποτελεί το κριτήριο της κοινωνικής αποδοχής;

Με την καταστροφή του όποιου πολιτισμού επέρχεται η βαρβαρότητα. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι σκιές της παγκόσμιας εξουσίας και το έχουν ενσωματώσει ως βασική μέθοδο στο τρόπο που κετευθύνουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Γνωρίζουν ότι το μόνο που συνδέει τους εντολοδότες τους, είναι οι λυκοφιλίες, οι συμμαχίες σκοπιμότητος, πέρα από αρχές.
Όσοι νέμονται την εξουσία εποφθαλμιούν τους γύρω τους, με στόχο την δική τους ανέλιξη. Από τη θέση που κατέχουν, προοθούν τα συμφέροντα των κυκλωμάτων που εκπροσωπούν. Ταυτόχρονα προσβλέπουν συνακόλουθα και στην στήριξή τους από αυτά τα κυκλώματα στην βραθυφλεγή σύγκρουση για ανέλιξη.
Οι εξουσιαστές γνωρίζουν την αδηφάγα, εγωϊστική ψυχολογία των διεκπαιρεωτών τους. Στήνουν ένα παιχνίδι, που έχουν προαποφασίσει τις επερχόμενες συγκρούσεις. Ρυθμίζουν το ποιός θα υπερισχύση και το ποιός θα τεθεί εκτός παιχνιδιού, κάνοντας χρήση της αρωστημένης αρχομανίας . Όπως είπε κάποιος δήθεν κομψευόμενος βλάχος με καρέκλα, αν δε ν ήταν οι σκιές, δεν θα τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Μα και όταν ολοκληρωθεί ο θλιβερός τους ρόλος και πεταχτούν από το κατεστημένο σαν στημένες λεμονόκουπες, τότε ο θυρωρός τους, που ενδιάμεσα είχε την ευτυχία και την τιμή να τους γνωρίση, δεν θα τους εμπιστευόταν ούτε το άδειασμα του καλάθου των απορριμάτων στον κάδο.

Ο πρωθυπουργός μίλησε ακόμη μια φορά για ισχυρή πλειοψηφία. Προφανώς οι προσχηματικές διακηρύξεις τον ενδιαφέρουν περισσότερο απ΄ότι η διάσωση της σοβαρότητος.
Η αντίστροφη μέτρηση όμως καθημερινά ενισχύεται. Η μέθοδος είναι διπλή. Είτε με την εξουδετέρωση των δικών του στελεχών, όπως στην περίπτωση του Κουκοδήμου, είτε με το ακόνισμα των μαχαιριών από τους ανθρώπους του Μητσοτάκη, όπως ο Μεϊμαράκης και ο Τατούλης. Η πλειοψηφία των δύο ψήφων είναι ιδιαίτερα εύθραυστη. Όταν μάλιστα οι τεχνικοί της εξουσίας δεν αρκούνται στη συστηματική οργάνωση των σκανδάλων, αλλά κλιμακώνουν κατά βούληση και την αποκάλυψή τους , όταν αποφασίσουν αλλαγή του πολιτικού τοπίου.
Είναι πλέον ορατό ότι στόχος του εκβιασμού με το ΝτιΒιΝτί δεν ήταν μόνο ο Ζαχόπουλος, αλλά κύριος στόχος άλλου εκβιαστικού κυκλώματος ήταν και παραμένει ο πρωθυπουργός.

Αυτοί που ονειρεύονται την πρωθυπουργική καρέκλα είναι πολλοί. Οι σκιές όμως έχουν προ πολλού αποφασίσει. Εκμεταλλεύονται την βουλημία τους και την αφέλεια τους με υποχθόνιο χαμόγελο.
Στο φινάλε έτσι δεν έπεσαν και οι ίδιοι στη λούμπα, που η διαστροφή τους επιτρέπει να απολαμβάνουν, αφού είναι όλα προαποφασισμένα;

Η άτυπη συμμαχία που εξυφάνθηκε πρόσφατα μεταξύ της αγαπημένης κορασίδας της οικιγένειας Μπους και του Σουφλιά, αρχιτέκτονος όχι μόνο του ΥΠΕΧΩΔΕ, αλλά και του σύμπαντος, δεν έχει μόνο μετακαραμανλική προοπτική, αλλά και αντικαραμανλικό προσανατολισμό. Και πρόεδρος της δημοκρατίας; Γιατί όχι. Αφού διαθέτει την καλύτερη προϋπηρεσία.
Η προσπάθεια του Αλογοσκούφη να θέση μέσω του κουμπάρου εφοπλιστή Λασκαρίδη το "Πρώτο Θέμα" με τα 5,2 εκατομμύρια υπό έλεγχο, με στόχο τη δημιουργία αρχηγικού προφίλ, προσέκρουσε στον κυματοθραύστη Κλαδά. Δείχνει όμως πόσο βίαιη είναι η βραδυφλεγής σύγκρουση κάτω από το τραπέζι ανάμεσα στον πρωθυπουργό και πάρα πολλούς από αυτούς, που πίνουνε νερό στο όνομα του.
Δεν είναι λίγα τα κυβερνητικά στελέχη, που καταγγέλουν το φίλο των Βερδινογιανναίων Ρουσσόπουλο για συνειδητή κακοδιαχείρηση της κρίσης Ζαχόπουλου, με στόχο την πρόκληση κόστους στον πρωθυπουργό.
Αντάρτες, άσπονδοι φίλοι και βιομηχανία αποκάλυψης σκανδάλων πριονίζουν.
Όταν το πλοίο μπάζει νερά, τα ποντίκια τρέχουν στις λέμβους. Στη γέφυρα ατάραχος, με παρρησία και ειληκρινά πιστός στον κυβερνήτη ο κ. Κλαδάς. Δεχόμενος καταιγισμό πυρών από παντού, με αιτιάσεις γελοίες.

Και η διάσπαση του Πασόκ είναι πανέτοιμη. Όλοι καραδοκούν το σύνθημα. Το κόμμα του Βενιζέλου έχει ολοκληρωθεί. Από πίσω ο ΔΟΛιος εκδότης, ο Μπόμπολας και άλλοι μεγάλοι της διαπλοκής, έτοιμοι για πολλές παραχωρήσεις, αρκεί να τρέξουνε τα φιλέτα.
Κόμμα ετοιμάζει και η Γιάννα Αγγελοπούλου. Με τα λεφτά μου αγοράζω μόδα, φήμη, εξουσία. Αγοράζω και πουλάω και άμα λάχει ξεπουλάω. Τι αξία μπορεί να έχει στο φινάλε ένας λαός που σέρνεται πίσω από εμένα;

Ο πρωθυπουργός είναι προγραμμένος. Ο Κάστας Μητσοτάκης διακύρησε το 2004, όταν ο Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός, ότι αυτός θα περάση "δια πυρός και σιδήρου". Γι΄αυτό και επιμένει πάντοτε στην επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, έχοντας πάρει από ψηλά υποσχέσεις για την κόρη του, γνωρίζοντας τα σενάρια που φέρουν την υπογραφή κέντρων, η εξουσία των οποίων δεν είναι απλά εικωνική.

Η μόνη διέξοδος που απομένει στον πρωθυπουργό είναι η ηρωϊκή έξοδος. Το να πάψη να κρατάη το δεκανίκι υπό μάλης, αλλά κραδαίνοντάς το να κυνηγήση τους πριονιστές. Αυτό όμως προϋποθέτει κότσια και αποφασιστικότητα. Αρετές που δεν διακρίνουν την εξουσία.

Ο δικομματισμός έβλαψε πολύ τη χώρα. Μα ακόμη χειρότερη προδιαγράφεται η κατάργηση του. Η έλλειψη σταθερότητας και η αδυναμία απόδοσης ευθυνών σε κάποιον συγκεκριμένο, που συνεπάγονται οι κυβερνήσεις συνεργασίας, θα ανοίξουν το δρόμο για τα χειρότερα.

Η επερχόμενη περίοδος θα είναι δύσκολότερη και επικίνδυνη. Απαιτεί πολιτικούς με εξαιρετική συσπασιόν στη μέση.
Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπαιδίου θα σταθή η απαρχή μεγάλων δεινών.

Κάποτε όμως τολμά να παρεμβαίνη και ο "αστάθμιτος" παράγων. Προϋπόθεση είναι να μπορή να σκέφτεται. Γιατί αυτοθυσία διέθετε πάντα.

Ο Λουί Μπουνουέλ είχε γυρίσει κάποτε τη "διακριτική γοητεία της Μπουρζουαζίας". Αυτή έπαψε πλέον να διαθέτη την έστω και ειρωνικά χαρακτηρισθείσα διακριτική γοητεία. Πρόκειται πλέον για απροκάλυπτη μπόχα.