ΒΛΕΠΕ ΑΚΟΥ ΣΚΑΣΕ

 

 

1. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

  Είχα προαναγγείλει στην προηγούμενη ανάρτηση, ότι το θέμα της θα συνεχιστεί με μια αναφορά στην εξέλιξη τής εκδίκασης τής καταγγελίας για επιβολή γενοκτονίας σε βάρος τού Παλαιστινιακού Λαού από το χασαπιό τού σιωνιστικού μορφώματος, που κατέθεσε η κυβέρνηση τής Νοτίου Αφρικής. Με το γράψιμο αυτής τής ανάρτησης επέλεξα να περιμένω μερικές ημέρες μετά την είσοδο τού πλανήτη Πλούτωνα στον Υδροχόο την 21η τού μηνός, ούτως ώστε η σχετική αποτίμηση τής απόφασης τού “Διεθνούς” “Δικαστηρίου” για “Δικαιοσύνη” ICJ („international“ „court“ for „justice“) να γίνει με ταυτόχρονη εκτίμηση των πρώτων παλμών στην διεθνή σκηνή, μιας ευρύτατης και βαθύτατης διαδικασίας, που είχα δηλώσει ότι αναμένω να τεθεί σε κίνηση, όπως απεικονίζει η συγκεκριμένη αυτή κοσμική εξέλιξη, μετά την εκδήλωσή της.

  Αξίζει να σημειωθεί, ότι η είσοδος τού Πλούτωνα στον Υδροχόο, έλαβε χώρα σε σύνοδο με τον Ήλιο. Χαρακτηρίζω αυτό το κοσμικό δεδομένο, ως έχον μια μοναδική εμβέλεια, σηματοδοτώντας τεράστιες εξελίξεις για όλον τον πλανήτη, την ιστορική τού πορεία και το μέλλον τής ανθρωπότητος. Η αλλαγή ζωδίου τού Πλούτωνα μετά από 12 χρόνια, σηματοδοτεί από μόνη της ένα μεγάλης σημασίας επαναπροσδιορισμό των εξελίξεων για όλα τα έμβια όντα, το πλανητικό οικοσύστημα, καθώς και τα ερεθίσματα που προκύπτουν ως προκλήσεις τόσο στην ατομική πορεία κάθε ανθρώπου, όσο και για τις κάθε είδους ζυμώσεις μεταξύ των ανθρώπων σε συλλογική βάση σε όλα τα επίπεδα, με βάση τής ποιότητες, στις οποίες ανταποκρίνεται αυτός ο πλανήτης σε κοσμικό επίπεδο. Η παρουσία τού Πλούτωνα στον Υδροχόο συμβαίνει περίπου με απόσταση δυόμυσι αιώνων. Όταν αυτό το δεδομένο συμπίπτει με σύνοδο τού Ηλίου, αυτό συνεπάγεται κάτι ιδιαίτερο, που προσλαμβάνει κοσμοιστορικές διαστάσεις. Και επειδή το ανθρώπινο πεπρωμένο διαμορφώνουν οι επιλογές των ανθρώπων, ως ανταπόκριση σε υφιστάμενες και επερχόμενες προκλήσεις, το φάσμα ευκαιριών που ανοίγεται είναι μοναδικό και αρμόζει να αξιοποιηθεί αντιστοίχως.

  Συνηθίζω να μην αναφέρομαι εδώ σε προσωπικά δεδομένα ανθρώπων που ανήκουν στον περίγυρό μου, σεβόμενος σχολαστικά την ιδιωτική σφαίρα. Δεν μπορώ όμως να παρακάμψω σε αυτό το σημείο μια τέτοιου είδους αναφορά, διότι εκτιμώ ότι αυτή επεκτείνεται πέρα από κάποιο προσωπικό σταυρόλεξο στα “σημεία των καιρών”. Αποδίδω ιδιαίτερη προσοχή στα “σημεία” τής καθημερινότητος, όταν αυτά “σημαδεύουν” με τρόπο, που είναι αποκαλυπτικός, ως προς την σηματοδότηση γενικότερων καταστάσεων. Η έννοια των “οιωνών” έχει ατονίσει στην σύγχρονη εποχή, που διέπεται από μια “αυστηρή” λογική, που θεωρώ σκόπιμο ακρωτηριασμό τής νόησης. Επιθυμώ επίσης να αναφέρω σύντομα παρενθετικά με την παρούσα αφορμή, μια πρόσφατη αντίληψη, που έχω διαμορφώσει σχετικά με τον Πλατωνικό Διάλογο “Θεαίτητος”. Σε αυτόν έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις, εστιάζοντας τις προσεγγίσεις στον σχετιζόμενο με τα πεδία πληροφορίας “Περιστερεώνα”, που αποκαλύπτει σε αυτό το έργο ο Πλάτων. Πλην όμως μακράν απείχα, από το να έχω κατανοήσει στοιχειωδώς όλα τα μέρη τού Διαλόγου. Η κατανόηση των Πλατωνικών δεδομένων δεν είναι εύκολη στην σύγχρονη εποχή. Η συγκεκριμένη δυσχέρεια επιτείνεται από τα ελλείμματα γνώσεων σημαντικών ιστορικών δεδομένων τής περιόδου εκείνης, καθώς και από την άγνοια άλλων σημαντικών φιλοσοφικών έργων τής περιόδου, με τα οποία βρίσκονται τα Πλατωνικά Έργα σε αμοιβαία αλληλεπίδραση. Αφού μελέτησα στην συνέχεια προσεκτικά τα “ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ” τού Αριστοτέλους, αλλά και παρακολουθώντας μια σειρά άκρως πολύτιμες βιντεοσκοπήσεις στο κανάλι “RISING TIDE FOUNDATION“ διαπίστωσα, ότι όλα τα υπόλοιπα μέρη τού “Θεαίτητος” αφορούν μια συστηματική αναίρεση των απόψεων τού Αριστοτέλους. Μετά από τέτοιου είδους διαπιστώσεις, εκτιμώ ότι αγνοούμε την ουσία τής Πνευματικής Παράδοσής μας, παρά τον οχετό αρχαιολατρίας και φρούδας “αρχαιογνωσίας”, που μάς συνοδεύει από την αποχή τής εφηβικής “εκπαίδευσης”, η οποία εκ των πραγμάτων αποκρύπτει αυτήν την ουσία, αντί να την αναδεκνύει. Εάν δεν ξεπεραστούν με συγκεκριμένο τρόπο αυτά τα κενά, θα εξακολουθήσει να εντείνεται η ξεπεσμός τού σύγχρονου ελλαδισμού. Πλουτώνιος επαναπροσδιορισμός όμως σημαίνει αναδιάταξη τής ουσίας. Και ο Πλούτων στον Υδροχόο πριμοδοτεί ακριβώς την αποκατάσταση αυτής τής ουσίας, ούτως ώστε να βρούμε ένα νέο βηματισμό, σε αρμονία με τον αληθή εαυτό μας.

  Τις τελευταίες εβδομάδες είχα έντονες δυσκολίες να έρθω σε τηλεφωνική επαφή με κάποιον γνωστό μου, ο οποίος είχε κάνει για πολλοστή φορά, ξεκινώντας το 2012, σειρά εγχειρήσεων σε ευαίσθητο μέρος τού σώματός του. Κατά την τελευταία επαφή, που μπόρεσα με δυσκολία μετά από προσπάθειες να κάνω πριν από πέντε εβδομάδες περίπου, με πληροφόρησε, ότι είχε μονίμως πόνους και ότι η πληγή που είχε προκύψει δεν έκλεινε. Κατά το επόμενο διάστημα τής σιωπής ανησυχούσα ιδιαίτερα για την τύχη αυτού τού ανθρώπου. Στις 22 Ιανουαρίου το βράδυ, μια ημέρα μετά την είσοδο τού Πλούτωνα στον Υδροχόο, κτύπησε το κουδούνι στην πόρτα μου. Ήταν ο γνωστός μου, ο οποίος μού είπε, ότι με επισκέπτεται, για να μού ζητήσει συγγνώμη, επειδή δεν με κάλεσε πριν δυο ημέρες, μια και δεν εόρτασε τα γενέθλιά του, ενώ εγώ πάντοτε τον καλούσα στον εορτασμό των γενεθλίων μου. Ήταν περιχαρής, διότι όπως μού είπε, έχαιρε άκρας υγείας, έχοντας ένα συναίσθημα ισχυρής ζωτικότητος, όπως αυτό που είχε σε νεανική ηλικία. Επί πλέον είχε χάσει 18 κιλά βάρους, έχοντας απαλλαχθεί από ένα υπέρβαρο, που τον ταλάνιζε επί χρόνια. Δεν τον ρώτησα σχετικά με τις λεπτομέρειες, γνωρίζοντας, ότι αφού ο Πλούτωνας σηματοδότησε αυτά που τον οδήγησαν στα φυσικά του όρια, η ημέρα τής συνόδου του με τον ήλιο στην τελευταία μοίρα τού Αιγόκερω συνέπεσε με την θέση τού γενέθλιου Ηλίου του. Αυτή η κοσμική θέση σηματοδοτούσε στην αντίληψή μου την εκ νέου γέννηση, ενός ανθρώπου που είχε φτάσει σε ζοφερά όρια. Κατά την άποψή μου, ολόκληρος ο Πλανήτης είχε φθάσει μετά από μια πολύ δύσκολη πορεία τα τελευταία χρόνια να κλειστεί στην εντατική. Πρόκειται για το σημείο τής μεγάλης καμπής. Πολλοί άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και κάποιοι καλοί φίλοι στο διαδίκτυο, διακρίνουν  τα μαύρα σύννεφα ζοφερών απειλών να πλησιάζουν, σταθμίζοντας την τρέχουσα κατάσταση ως άκρως οριακή. Χαρακτηριστικά, τελειώνει ο φίλτατος ΕργΔημΕργ την πρόσφατη ανάρτησή του με την ευχή “Καλή μας επιβίωση (όλων μας) στα επερχόμενα!". Προσωπικά ανήκω σε αυτούς, που όταν οσμίζονται τον θάνατο, κυριαρχούνται από την προσδοκία τής ανάστασης νεκρών ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Μόνον ακουμπώντας το όριο, μπορεί να επέλθει η αποτίναξη και η εκφυγή από τα παλιά δεσμά. Ο Göthe βάζει στο έργο του “Φάουστ” τον Μεφιστοφελή να ισχυριστεί ότι, “Αφού οι άνθρωποι συνήθως θεωρούν αυτόν τον ανόητο κόσμο σαν κάτι που είναι ολοκληρωμένο, τότε και εγώ είμαι εκείνο το κομμάτι τού παντός, που σαν σκοτάδι παρείχε την δυνατότητα να ξεπροβάλλει το φως... Εγώ είμαι το πνεύμα τής μόνιμης αναίρεσης, καθότι αρμόζει, ότι δημιουργείται να καταλήγει στο τέλος του”. Εγώ θα πρόσθετα, είτε καταδικασμένο στην ανυπαρξία, εάν δεν έχει κάτι για να προσφέρει, είτε για να αναγεννηθεί, εάν μεταφέρει κάποιο μήνυμα”.      

  Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε όλο και εντονότερα την γεύση τού θανάτου. Πάνω από μισό εκατομμύριο νεκροί και άσχημα σακατεμένοι από τις πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη λαμβάνει χώρα μια κλιμακούμενη γενοκτονία των γηγενών, ενώ οι σιωνιστές τού μορφώματος με τούς λοιπούς κανιβάλους τής δύσης προσπαθούν, όχι μόνον να θέσουν υπό ομηρία όλη την διεθνή κοινότητα με την απειλή τού πυρηνικού τους οπλοστασίου, αλλά μανιασμένα πασχίζουν να επιβάλλουν την διεξαγωγή αρμαγεδωνικών σχεδιασμών, με στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή τού πλανήτη. Στις δυτικές χώρες και με ιδιαίτερη ένταση στην Ελλάδα οργώνουν ισχυρότατες ιώσεις και καλπάζουν οι καρκινοπάθειες, σαν αποτέλεσμα τής επιβολής των εναίσιμων δηλητηρίων. Ταυτοχρόνως όμως εκδηλώνεται και μια αύξηση των νεκρώσιμων τελετών, με άδεια από σωρούς φέρετρα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των προσφάτως θανατωθέντων γάλων επαγγελματιών μαχαιροβγαλτών στην Ουκρανία και των ανδρείκελων τού σιωνιστικού επιθετισμού, που μπαίνοντας για να ρημάξουν αμάχους στην Γάζα, εισπράττουν εκεί με έντονα ανερχόμενους ρυθμούς την δίκαιη αμοιβή τους. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες απομυθοποιούνται πλήρως οι σάπιες αξίες τής δύσης. Ο χάρος είναι ο μέγας ελεγκτής στους χορούς μεταμφιεσμένων, ειδικά όταν το μασκάρεμα αφορά Καλαμπαλίκια περί “δημοκρατίας” και “σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Ο θάνατος μοιάζει να είναι αποφασισμένος στην σύγχρονη εποχή, να στριμώξει όλους όλο και πιο αδυσώπητα στον τοίχο, αυτούς που εμμένουν ανυποχώρητοι να υποκαθιστούν την πραγματικότητα με τα συστημικά αφηγήματα. Η παροιμιώδης ρήση ενός Κινέζου παραπέμπει στο δεδομένο, ότι ο θάνατος ενός ήρωα ζυγίζει όσο ένα βουνό, ενώ ο θάνατος ενός προδότη ζυγίζει όσο ένα φτερό. Μετά τα δώδεκα χρόνια παραμονής τού Πλούτωνα στον Αιγόκερω, κατά τα οποία οι εξουσιαστές προσπάθησαν ανεπιτυχώς να επιβάλουν με απάνθρωπες μεθόδους την δυστοπία της κατάργησης των εθνών στα πλαίσια μιας παγκόσμιας δικτατορίας και της πλήρης εξουθένωσης των παραδοσιακών δομών κοινωνικής συμβίωσης, στην φάση εισόδου τού Πλούτωνα στον Υδροχόο βγαίνει ο χάρος ξανά παγανιά. Όμως αυτήν την φορά κρατάει μια ζυγαριά. Αυτή θα κρίνει στα πλαίσια τού ιστορικού κύκλου που ξεκίνησε, τόσο την οριστική εξαφάνιση τού παρωχημένου, όσο και την παλιγγενεσία, αυτού που χαρακτηρίζεται από αξίες. Η φάση, που περίγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης στο “Προφητικόν” τού ποιήματος “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ”, κρούει την θύρα τής ιστορίας:

      - Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως.

– Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους,

θυσία στην καθαρότητα των ουρανών.

– Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών.Βλέπω τις κανονιοφόρους του Έρωτα.

  Σε μια παλαιότερη ανάρτηση με κύρια αναφορά στον David Petraeous πριν μερικούς μήνες, είχα θέσει υπό εξέταση το ποίημα τού Νίκου Καββαδία με τίτλο “Federico Garcia Lorca“. Πραγματευόμενος αυτό το ποίημα, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι βασικές αναφορές του έχουν προφητικό χαρακτήρα και αφορούν επερχόμενες εξελίξεις σε σχέση με προκείμενες και μελλοντικές παρεμβάσεις τού David Petraeous στις συγκρούσεις στην Ουκρανία.

https://bostopel.blogspot.com/2023/05/blog-post.html

   Ο Νίκος Καββαδίας, όταν είχε ερωτηθεί για το πώς προέκυψαν μια σειρά διατυπώσεις στην συγκεκριμένη στιχουργική του, είχε απαντήσει, ότι δεν γνώριζε κάτι σχετικά για την προέλευση και την ερμηνεία αυτής τής έμπνευσης. Πρόκειται για μια καταγραφή, στην οποίαν τον οδήγησε το ένστικτό του. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι στα πλαίσια των εμπνεύσεων, που συλλαμβάνουν οι δημιουργοί, ιδιαίτερα στον χώρο τής τέχνης, συμβάλλουν συχνά η διαίσθηση και διαχρονικότητες, τις οποίες αδυνατούν να ερμηνεύσουν οι παραλήπτες τους, αρκούμενοι στο να χειριστούν αυτές από αισθητική σκοπιά και να τις ενσωματώσουν στο έργο τους. Υπό αυτήν την έννοια, καθίστανται κάποιες φορές οι ποιητές μη συνειδητοί προφήτες, σε σχέση με επερχόμενα. Τα εκφραστικά μέσα τής ποίησης κάνουν κατά κανόνα έντονη χρήση συμβολισμών, ενώ ο τρόπος που διατυπώνονται συνήθως οι προφητείες γίνεται επίσης με συμβολικό τρόπο. Έτσι, οι συμβολισμοί είναι χώροι, στους οποίους συναντάται η ποίηση με την προφητεία. Συχνά οι προφητείες διέπονται από μια μια ποιητική αύρα, ενώ αντιστοίχως κάποιες φορές η ποίηση εισέρχεται στην σφαίρα τής προφητείας, χωρίς αυτό να γίνεται συνειδητά και σκόπιμα από τον δημιουργό.

  Ο Οδυσσέας Ελύτης χαρακτήρισε το “Άξιον Εστί” ως το σημαντικότερο έργο του. Επί πλέον, ενσωματώνοντας σε αυτό ένα τμήμα, που ονόμασε “Προφητικόν”, εμφανώς εισήλθε με λυρικό τρόπο σε μια περιοχή προφητικής διατύπωσης. Το ερώτημα που τίθεται σχετικά, είναι κατά πόσο ο προφητικός λόγος τού “Άξιον Εστί” έχει γενικό και αφηρημένο χαρακτήρα, Ή ΚΑΤΑ ΠΟΣΟΝ ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΦΑΣΕΙΣ. ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΠΑΝΤΑΩ ΚΑΤΑΦΑΤΙΚΑ. ΤΟ “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ” ΑΝΕΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΕ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΙ ΣΤΟ ΧΟΡΕΙΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΗΣ ΣΤΙΧΟΥΣ:

                         Και θα ‘ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα.

Και θα ‘χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.

Και θα ‘ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια.

  Η αναφορά τού Ελύτη στην Γάζα και στην μετατροπή της σε ερείπια, που βιώνουμε αυτήν την περίοδο είναι με ΑΚΡΩΣ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ. Πράγματι, αυτά τα “λίγα γραμμάρια ευτυχίας, που θα έχει ο καθένας” και τα ερείπια θα έχουν μετατρέψει τον εσωτερικό του κόσμο σε μια απέραντη περιοχή θλίψης, ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ, ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟΙ ΤΙΣ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΔΥΟ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΟΝΟΚΤΟΝΙΑΣ..

  Όμως ο ποιητής πιστοποιεί, ήδη με τον τίτλο που έδωσε στο ποίημα, ότι ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ. “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΜΕΚΑΡΙΖΕΙΝ ΣΕ!”. ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΩΘΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ, ΠΡΟΣΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΒΑΡΟΣ, ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΜΕΤΡΑ Η ΠΑΛΑΤΖΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΔΩΝ.

  Κατά την εκτίμησή μου, το “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ” είναι ένα από τα άκρως σημαντικά έργα, που γράφτηκαν με όχημα την μοναδική διαίσθηση τού Μεγάλου αυτού Ποιητή, για την τρέχουσα φάση. Υπό αυτήν την έννοια αρμόζει να μελετηθεί σε βάθος και να αποτελέσει οδοδείκτη για την μελλοντική πορεία. Με αυτό το ζήτημα σκοπεύω να ασχοληθώ διεξοδικά στο μέλλον, διότι τα όσα πραγματεύεται ξεπερνούν τα συμβάντα στην Γάζα και απαιτούν επί πλέον προσπάθειες, για να ανταποκριθούμε σε αυτά.

 

2. ΟΤΑΝ Ο ΠΙΛΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΧΑΓΗ. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ  

   Προχθές το μεσημέρι παρακολούθησα με προσοχή και υπομονή την μακροσκελή ανακοίνωση τής απόφασης τού “διεθνούς” “δικαστηρίου” μέσω τής προέδρου του Joan Donghue σχετικά με την επιβολή γενοκτονίας. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχω ακούσει τόσο πολλά λόγια για να μην ειπωθεί τίποτε. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ την όλη διαδικασία εξόχως σημαντική, τόσο για το περαιτέρω γίγνεσθαι στην Γάζα, όσο και για τις παγκόσμιες εξελίξεις. Εξ ίσου σημαντικές θεωρώ ότι πρόκειται είναι οι συνέπειες αυτής τής απόφασης, αλλά και τα συμφραζόμενα τής προέδρου, που προηγήθηκαν αυτής τής ανακοίνωσης. Παρά την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδω σε αυτήν την ετυμηγορία, θεωρώ την απήχηση που αυτή βρήκε στα κάθε είδους μέσα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Γερμανία δραματικά ισχνή και κατώτερη των αναμενόμενων συνεπειών της. Η ελλαδική ναυαρχίδα των ελλαδικών ειδησεογραφικών σελίδων pronews.gr μόλις σήμερα ανέβασε ένα σύντομο άρθρο σχετικά, το οποίο σύντομα κατέβασε στον πάτο τής οθόνης, χωρίς να επιχειρήσει έστω κάποια ελάχιστη αποτίμησή της, προβάλλοντας μόνο επιγραμματικά τα αναγκαία μέτρα, που επιτάσσει η απόφαση και την κριτική των πάγιων καθικιών τού μορφώματος, τού “υπουργού” “άμυνας” (βλέπε, γενοκτονίας) και τού “υπουργού” “ασφαλείας” (βλέπε, βίαιων παράνομων εποικισμών) που την χαρακτήρισαν ως αντισημιτικό κολοκύθι, που σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ληφθεί υπ' όψει. Σε αντίθεση, το bankingnews.gr ανέβασε πολύ έγκαιρα ένα σύντομο, αλλά επαρκώς ενημερωτικό άρθρο, ενώ όμως σήμερα δεν περιέχει καμία πλέον σχετική αναφορά ούτε στην επιλογή “διεθνή”, ως αυτή η διαδικασία να αποτελεί μια παρανυχίδα στο διεθνές γίγνεσθαι. Κάποια αποτίμηση αυτής τής απόφασης δεν συνάντησα μέχρι τώρα στο youtube, ούτε από τούς “βαθυστόχαστους” ελλαδικούς “διεθνολόγους” και “στρατηγικούς αναλυτές”, που συνήθως σπεύδουν ως καθηγητάδες και μη, να αποφανθούν περί όνου σκιάς, με εξαίρεση τα “ελληνοτουρκικά”, παραβλέποντας μόνιμα, ότι οι μπεζαχτάδες από τις μίζες των εξοπλισμών οπλικών συστημάτων είναι τεράστια ποσά, που μεταφέρει στις πλάτες του ένας πτωχοποιημένος λαός που βαυκαλίζεται. Λυπάμαι που διαπιστώνω, ότι η πολιτική σκέψη στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από καταγραφή φοβίας, συναισθηματικές εξάρσεις, επίδειξη γνώσεων εκτός θέματος, φρούδα επικύρωση καθηγητικής ιδιότητος σε κάποια βοϊδοσχολή, ή ιδιότητος ψωμοδοτούμενου μέλους κάποιου ινστιτούτου ή οργανισμού, που έχει αναλάβει φασόν να καταδείξει ότι “ανήκουμε στην σωστή πλευρά τής ιστορίας”. Φυσικά, δεν αμφισβητώ, ότι υπάρχουν ευτυχώς και κάποιες ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ανθρώπων που ερευνούν, οι οποίοι όμως περιορίζονται σε εκδόσεις βιβλίων και βιντεοσκοπήσεις, χωρίς ποτέ να αναλαμβάνουν πρακτικές πρωτοβουλίες για μια αντιστροφή των καταστάσεων σε συλλογικό επίπεδο. Και εάν επιμένω σε ζητήματα όπως το παρόν, ή αυτό τής προηγούμενης ανάρτησης, δεν το κάνω για να προβάλλω κάποια συνέπεια ή άλλου είδους υπεροχή, αλλά κυριολεκτικά από αίσθημα ντροπής, διαπιστώνοντας, ότι οι τουρκαλάδες αναπτύσσουν μια πολύ ενδελεχή ενημέρωση, αλλά και πρακτική παρέμβαση στο ζήτημα τής γενοκτονίας. Και όσο θεωρούν πλείστοι όσοι την καταγγελία τής γενοκτονίας αντικείμενο ισλαμικής προπαγάνδας, μάλλον λειαίνουν περισσόρο την τσουλήθρα τού κατήφορου που επέλεξαν για όλους μας. Τουλάχιστον ο βομβαρδισμός των ορθόδοξων ναών και άλλων εκκλησιαστικών εγκαταστάσεων στην Γάζα θα έπρεπε να προβληματήσει αυτούς, που έχουν μετατρέψει το θρήσκευμα σε μπρελόκ στο ζωνάρι τους, για να επαίρονται και για να καλύπτουν τις πραγματικές τους προθέσεις.

  Όπως είναι επόμενο, σχετικά με την απόφαση τού δικαστηρίου έχουν διατυπωθεί μέχρι τώρα σωρεία απόψεων και αποτιμήσεων. Σχετικά με αυτήν υπάρχουν πλευρές της, που είναι καθόλα προφανείς, ώστε να μην υφίσταται η αναγκαιότητα βαθυστόχαστων αναλύσεων για να διαπιστωθούν και να καταγραφούν. Όμως το εν λόγω ζήτημα έχει μια τεράστια σημασία, όχι μόνον στα πλαίσια των διεθνών εξελίξεων. Επειδή αφορά την πρόσφατη άνευ προηγουμένου έξαρση των συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή, η οποία επισφραγίζεται από την απόφαση επιβολής τού Αρμαγαδώνα, αφορά μια διαδικασία άμεσης απειλής τής επιβίωσης τής ανθρωπότητος. Και αυτό δεν μπορεί να μην το κατανοεί οποιοσδήποτε δικαστής, άσχετα πόσο κρετίνος και πωρωμένος μπορεί να είναι. Ειδικά η πρόεδρος τού δικαστηρίου, έχει απερίφραστα δηλώσει, ότι είναι πλήρως συνειδητή των συνεπειών τού ρόλου των δικαστών τού ICJ. Σε ένα διδακτικό σύγγραμμα, που εξέδωσε η νομική σχολή τού πανεπιστημίου τής Γεωργίας (ΗΠΑ) το 2012 έγραφε αυτή στον επίλογο:

  “We are not astronomers studying stars through a telescope; we are active participants in the shaping of the field. I hope that each of you will bear this in mind as you pursue your own interest in the field” (“Δεν είμαστε αστρονόμοι που ερευνούμε άστρα με το τηλεσκόπιο. Είμαστε ενεργά μέλη, που διαμορφώνουμε τα δεδομένα στον χώρο των παρεμβάσεών μας. Και ελπίζω ο καθένας από εσάς να λάβει πολύ σοβαρά αυτό δεδομένο, όταν προωθείτε δικά σας συμφέροντα σε αυτούς τους τομείς”), Ή για να το παραφράσω με δικά μου λόγια: “Σαν δικαστές σε κάποια φόρα, που σάς έχουν στήσει κάποιοι ισχυροί για να αποδώσετε ψεύτικη δικαιοσύνη τής συμφοράς, δεν πρέπει να ξεχνάτε, ότι με τις επιλογές σας μπορείτε να ξεσκίστε άδικα εκατομμύρια ανθρώπους”. Τουτέστιν ο δικαστής δεν είναι κάποιος που εφαρμόζει μηχανικά ένα αυστηρά προδιαγεγραμμένο νομικό καθεστώς, αλλά κάποιος που καλείται να επιλέξει μεταξύ τελείως ετερόκλητων ερμηνειών κάποιων καταστάσεων, με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς. Κατά συνέπεια, η νομοθεσία μπορεί, από τον τρόπο που έχει στηθεί το όλο καθεστώς, να λειτουργήσει σαν νυστέρι τόσο στα χέρια τού χειρούργου, όσο και στα χέρια τού κακούργου.

  Επίσης υπάρχουν πτυχές στην απόφαση τού δικαστηρίου, που παρά τον εξωτερικό τραγελαφικό της χαρακτήρα, δεν παύουν να έχουν κάποιου είδους αξία και που παρέχουν συγκεκριμένες δυνατότητες για να στριμωχτούν οι δράστες στην πορεία στον τοίχο, εφ' όσον αυτές αξιοποιηθούν εύστοχα. Για να εντοπιστούν αυτές οι πτυχές όμως, είναι αναγκαία μια δεύτερη ανάγνωση αυτής τής απόφασης, που να ανιχνεύει βαθύτερα από τα προφανή της στοιχεία.

  Το δικαστήριο επέλεξε στάση Πιλάτου στο ζήτημα τής ετυμηγορίας. Έκρινε, ότι δεν εις θέσιν αυτήν την στιγμή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ να αποφασίσει, κατά πόσο έχει λάβει χώρα γενοκτονία. Όμως δεν αποδέχθηκε ταυτοχρόνως το αίτημα τού μορφώματος να απορρίψει την καταγγελία τής Νοτιοαφρικανικής Ενώσεως, αποδεχόμενο, ότι εν τέλει ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΤΑ ΟΣΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΝΑ ΕΠΑΡΚΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΑΥΤΟ. Η πρόεδρος κατάθεσε η ίδια στα πλαίσια τής τοποθέτησής της λεπτομερέστατα και χωρίς υπεκφυγές όλο το ιστορικό τής ενεργούμενης και εν εξελίξει ευρισκόμενης γενοκτονίας, με τρόπο που όχι μόνον είναι επαρκής για την τεκμηρίωση τής παραβίασης των βασικών διατάξεων τής σχετικής συνθήκης, αλλά θα έπρεπε να κάνει ακόμη και τα καθίσματα των ακροατών να ραγίσουν από οργή και πόνο. Τα ανθρωπόμορφα δίποδα, που εκπροσωπούσαν το κρατίδιο, ήσαν υποχρεωμένοι να ακούσουν από το στόμα τής προέδρου για μια ακόμη φορά την απαρίθμηση όλων των εγκλημάτων σε βάρος ενός ευρισκόμενου υπό γενοκτονία λαού, φορώντας σαν καθίκια τις άσπρες περούκες και ως ποδιά τού χασάπη τις μαύρες ρόμπες, που υποτίθεται ότι προσδίδουν σεβασμό και επισημότητα στους δικολάβους τής υπεράσπισης ενός δράστη, που φτύνει με αποτροπιασμό η διεθνής κοινότητα. 

  Το δικαστήριο άκουσε τούς μάρτυρες, είδε τα πειστήρια, αλλά μετά έβγαλε τον σκασμό. Άκου, βλέπε, σκάσε είναι το κούρδισμα κάθε δρομολογημένου κατεργάρη, ασχέτως ποιον ρόλο υποδύεται, όπως και για κάθε σαλτιμπάγκο, που το τομαράκι του είναι απείρως σημαντικότερο από το δίκαιο, τις αρχές και τις αξίες. Στις ταμπέλες αναγράφονται τα πάντα. Πίσω από αυτές όμως ρυθμίζουν μόνον οι πονηρές σκοπιμότητες. Αφού επιδείχθηκε στους δικαστές το κομμένο κεφάλι τού δολοφονημένου και το τεμαχισμένο σώμα του, το δικαστήριο αποφάνθηκε, ότι δεν μπορεί να βγάλει απόφαση που να σχετίζεται με φόνο, δεδομένου ότι υπάρχουν τόσο η ψαρόκολλα, όσο και η αλευρόκολλα, μέσω των οποίων μπορούν να ανασυγκολληθούν τα πάντα. Ένα συμπέρασμα σχετικά μπορεί να εξαχθεί μόνο μελλοντικά, αφού ελεγχθούν όλα τα ψαροκάικα και όλοι αλευρόμυλοι, ως προς πού μπορεί να έχουν καταλήξει τα προϊόντα τους μετά την 7η Οκτωβρίου. Σε μια ξεκάθαρη από νομική πλευρά υπόθεση, όπου ο κατήγορος ισχυριζόταν, ότι η δολοφονία 7.000 παιδιών, ο εκτοπισμός ενός εκατομμυρίου ανθρώπων και η ισοπέδωση των κτηρίων περισσότερων πόλεων δεν μπορεί να αποτελούν άμυνα ενάντια στην χαμάς, ενώ οι νομικοί κανίβαλοι τού μορφώματος επαναλάμβαναν ασύστολα την προπαγάνδα, βάση τής οποίας οι σιωνιστές κλιμακώνουν την γενοκτονία, ότι δηλαδή αυτά τα μαζικά εγκλήματα εναντίον αμάχων συνιστούν “άμυνα” ενάντια στην χαμάς, το δικαστήριο σήκωσε τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας αμηχανία να αποφανθεί ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ σχετικά. Το να δηλώνει κάποιος ότι είναι ελέφαντας, σε μια εποχή που αποτελεί καθεστώς να επιβάλλεται το “δίκαιον” τού ισχυροτέρου μέσω απροκάλυπτης βίας, δεν αποτελεί πλέον πρωτοτυπία. Εξ άλλου, το διεθνές δικαστήριο είχε απαξιωθεί ήδη προηγουμένως στην συνείδηση κάθε εχέφρονος και έντιμου ανθρώπου, με την απόφαση, που είχε εκδώσει πριν λίγους μήνες σε βάρος τής Ρωσίας για το Ουκρανικό. Πλην όμως, εκείνη την καταγγελία των Ουκρανών είχαν στηρίξει ένα σωρό χώρες, συμπεριλαμβανομένης τής Ελλάδας και τής Κυπριακής Δημοκρατίας, που εξακολουθεί να μιξοκλαίγεται για τα κατεχόμενα, έχοντας ξεπουλήσει πάσα έννοια διεθνούς δικαίου στην εν λόγω “εκδίκαση”. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το σιωνιστικό κρατιδιακό μόρφωμα βίωσε μια απέραντη μοναξιά. Καμία χώρα δεν τόλμησε να το υπερασπιστεί κατά την ακροαματική διαδικασία, σε αντίθεση με την καταγγελία τής Ουκρανίας, που στα πλαίσιά της σωρεία κυβερνήσεων έσπευσαν να το παίξουν δικανικοί πλασιέδες προφυλακτικών σε στραγαλατζίδικο. Αυτή η πλήρης απομόνωση αποκάλυψε μια ατμόσφαιρα, στα πλαίσια τής οποίας το σιωνιστικό μόρφωμα έχει τεθεί εκτός τής πολιτισμένης ανθρωπότητος.

  Αυτή η επιλογή τού δικαστηρίου εντάσσεται κατά την εκτίμησή μου στα αναμενόμενα και προφανή. Όμως το δικαστήριο δεν παρέμεινε μόνον στην διακοίνωση να αποφανθεί περί τού εγκλήματος τής γενοκτονίας στην παρούσα φάση. Επί πλέον διέταξε την λήψη μιας σειράς μέτρων, που οφείλει να εφαρμόσει το μόρφωμα. Και εδώ είναι που το ζήτημα χρήζει ερμηνειών και αναλύσεως. Ας μην παραβλέπουμε, ότι ο Πιλάτος, όταν ρωτήθηκε για την επιβολή τής σταυρώσεως, αφού είπε “κάντε ότι θέλετε εσείς", μετά ένιψε τας χείρας. Πάντοτε σε σχετικές υπεκφυγές ανάληψης των αυτονόητων και απαραίτητων ευθυνών, ακολουθεί η επιχείρηση “καθαρά χέρια”, αφού ζυμωθεί το κόπρανο σχηματίζοντας κουλουράκια. Αυτή η δέσμη μέτρων που αποφασίσθηκε, έχει σαφώς συγκεκριμένες συνέπειες και δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα, ή να τής αποδοθεί, πάντοτε κατά την γνώμη μου, αποκλειστικά ο στόχος τής συγκαλυμμένης αποποίησης ευθυνών. Μετά την κοινοποίηση τής απόφασης ο μηνυτής δήλωσε σχετική ικανοποίηση, ενώ οι δράστες δήλωσαν, ότι θα συνεχίσουν απρόσκοπτα την εγκληματική πρακτική τους, στον βαθμό μάλιστα που δεν διαπιστώθηκε από το δικαστήριο κάποια συγκεκριμένη επιβολή γενοκτονίας. Όμως η δέσμη των μέτρων που αποφάσισε το δικαστήριο, συνιστά ένα σύμπλεγμα δεδομένων, που αρμόζει να προσεγγίσουμε συγκεκριμένα, ώστε να εξάγουμε τα συμπεράσματα που προκύπτουν, διότι όπως προαναφέρθηκε, αυτή δεν είναι διόλου άμοιρη συνεπειών.

Τα έξι μέτρα που κλήθηκε να πάρει το Ισραήλ είναι τα εξής:

1. Να λάβει όλα τα μέτρα για να αποτρέψει οποιεσδήποτε πράξεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν γενοκτονικές, όπως για παράδειγμα, δολοφονία μελών μιας ομάδας, πρόκληση σωματικών βλαβών, πρόκληση συνθηκών που έχουν σχεδιαστεί για την καταστροφή μιας ομάδας, αποτροπή γεννήσεων.

2. Να διασφαλίσει ότι ο στρατός του δεν θα διαπράξει γενοκτονικές πράξεις.

3. Να αποτρέψει και να τιμωρήσει οποιαδήποτε δημόσια σχόλια θα μπορούσαν να θεωρηθούν υποκίνηση για διάπραξη γενοκτονίας στη Γάζα.

4. Να λάβει μέτρα για να εξασφαλίσει την πρόσβαση ανθρωπιστικής βοήθειας.

5. Να αποτρέψει οποιαδήποτε καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε υπόθεση γενοκτονίας.

6. Και να υποβάλει έκθεση στο δικαστήριο σε 30 μέρες από την έκδοση της εντολής.

  Εάν εξετάσουμε ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ το πρώτο από τα μέτρα που αποφάσισε το δικαστήριο ηχεί τελείως παράλογα, παρ' όλα αυτά έχει πολύ συγκεκριμένη σημασία. ¨ολα όσα επιτάσσει το πρώτο μέτρο, τουτέστιν “Να λάβει το Ισραήλ όλα τα μέτρα για να αποτρέψει οποιεσδήποτε πράξεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν γενοκτονικές, όπως για παράδειγμα, δολοφονία μελών μιας ομάδας, πρόκληση σωματικών βλαβών, πρόκληση συνθηκών που έχουν σχεδιαστεί για την καταστροφή μιας ομάδας, αποτροπή γεννήσεων” ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΥΜΦΟΝΙΑΣ. ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΤΗΡΕΙ ΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΑΥΤΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΗΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΛΗΨΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. Άρα, μέσα από αυτήν την οπτική, ο συγκεκριμένος πλεονασμός σε σχέση με μια απόφαση διεθνούς δικαστηρίου σε ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα, όπως αυτό τής γενοκτονίας, που ως εκ τούτου οφείλει να είναι άκρως και αυστηρότατα συγκεκριμένη, εντάσσεται από λογική σκοπιά στα πλαίσια τού θεάτρου τού παραλόγου, έχοντας εγκαταλείψει τα όρια τής στοιχειώδους νομικής συνέπειας και δεοντολογίας. Επί πλέον το ίδιο ισχύει εξίσου και για το δεύτερο, το τρίτο και το πέμπτο μέτρο που αποφάσισε το δικαστήριο. ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΤΕΦΥΓΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΑΚΡΟΒΑΤΙΣΜΟΥ; 

  Εάν αντιπαραβάλουμε τα τέσσερα προηγούμενα μέτρα στο έκτο και τελευταίο αποφασισθέν μέτρο, που επισφραγίζει την όλη δέσμη και το οποίον επιτάσσει “να υποβάλει το Ισραήλ έκθεση στο δικαστήριο σε 30 μέρες από την έκδοση της εντολής" καθίσταται σαφέστατον, ΟΤΙ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΙΣΤΡΑΗΛ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΕΙ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ. Άρα, η τελική απόφαση τού δικαστηρίου δεν μετατίθεται μετά από χρόνια, όπως εκτιμούν όλοι οι σχετικοί αναλυτές, αλλά το δικαστήριο θέτει το μόρφωμα ενώπιον ενωπίω, αποφασίζοντας ότι παρακολουθεί τα δάχτυλά του ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ. Και αυτή η παρακολούθηση γίνεται με γνώμονα τα τέσσερα προηγούμενα μέτρα, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.

  Στην πράξη λαμβάνει χώρα μια σαφέστατη και φανερή κλιμακούμενη γενοκτονία, επί τής οποίας κλήθηκε το διεθνές δικαστήριο να εκδώσει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Η μηνυτήρια αναφορά τής Νοτιοαφρικανικής ενώσεως απαίτησε ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΩΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΥΠΟ ΕΞΕΛΙΞΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Το δικαστήριο ήταν υποχρεωμένο να αποφανθεί με βάση την ισχύουσα συνθήκη και να ανταποκριθεί ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣ σε αυτό το αίτημα, ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΠΕΦΥΓΕ. Εάν έβαζε όμως εκεί τελεία, το δικαστήριο ΘΑ ΚΑΘΙΣΤΑΤΟ ΣΥΝΕΝΟΧΟ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. Με την συγκεκριμένη απόφαση, ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΕΙ ΟΣΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΝΑ ΤΑ ΚΡΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΦΑΣΗ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕ ΟΣΑ ΕΠΕΛΘΟΥΝ. Κατά πόσο η συγκεκριμένη επιλογή διέπεται από ειλικρινή ελατήρια, ή από καιροσκοπισμό, είναι ένα ερώτημα, που δεν μπορεί να απαντηθεί κατά την εκτίμησή μου εύκολα και μονοσήμαντα, δεδομένου ότι οι επιλογές αυτές διέπονται από μείγμα ελατηρίων, αλλά και μείγμα ελιγμών. Τα μέλη τού δικαστηρίου είναι περισσότερα και δεν νομίζω ότι μπορούν να ταυτίζονται οι δεσμεύσεις και οι προαιρέσεις τους. Οπωσδήποτε, σε σημαντικό βαθμό ισχύει το δεδομένο “ο φόβος φυλάει τα έρημα”, στην περίπτωση που κάποιοι καταστούν συνένοχοι γενοκτονικών διαδικασιών, δεδομένου ότι οι καιροί έχουν γυρίσματα και αυτό ισχύει ιδιαίτερα σήμερα, που φθίνει με γεωμετρική ταχύτητα η πάλαι ποτέ επικυριαρχία τής δύσης. Ποιος όμως μπορεί να αποκλείσει πλήρως την ύπαρξη κάποιων ηθικών αναστολών, όσο αφορά την συνενοχή των δικαστών σε ένα τέτοιου μεγέθους έγκλημα; 

   Σε τέτοιου είδους φόρα επιχειρείται πάντοτε, οι αποφάσεις να παίρνονται στην βάση εξεύρεσης ενός κοινού παρανομαστή, στα πλαίσια τού οποίου βολεύονται κατά το δυνατόν όλα τα μέλη και οι μέντορές τους, ενώ το να εκδηλώνονται κάποιες φορές ένας ή δύο αντιρρησίες, ενισχύει την εντύπωση προς τα έξω, ότι οι αποφάσεις δεν παίρνονται μονοκούκι, αλλά το σώμα αποτελείται δήθεν από ανθρώπους με δική τους προσωπικότητα, που λειτουργούν πέρα από άνωθεν επηρεασμούς και δεσμεύσεις. Φυσικά, ο μόνιμα κερδισμένος από τις διαδικασίες είναι το διεθνές κατεστημένο και η καμπάλ, όπως φάνηκε ξεκάθαρα σε πλείστες όσες αποφάσεις τού δικαστηρίου. Η περίπτωση όμως τής εκδίκασης τής προκείμενης καταγγελίας, διέπεται από χαρακτηριστικά, που είναι τελείως διαφορετικά από αυτά των περιπτώσεων τού παρελθόντος, με αποτέλεσμα η απόφαση που λήφθηκε, να υφίσταται ισχυρή πιθανότητα να αποδειχθεί κόλαφος για τούς σιωνιστές και τούς υπηρέτες τους.

  Αξίζει να σημειωθεί, ότι η ειδεχθής απόφαση τού δικαστηρίου σε βάρος τής Ρωσίας έγινε κάτω από καθεστώς τελείως διαφορετικών νομικών δεδομένων, από ότι συνέβη στην πρόσφατη περίπτωση. Η Ρωσία αρνήθηκε μεν, ότι προέβη σε εισβολή στην Ουκρανία, επιχειρηματολογώντας ότι διεξάγει μια στρατιωτική επιχείρηση για την προστασία ομοεθνών της, οι οποίοι υφίστανται γενοκτονία από τούς Ουκρανούς. Πλην όμως, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι υποχρεωμένη με βάση το ισχύον διεθνές δίκαιο μια χώρα, πριν προβεί σε εφαρμογή στρατιωτικών μέτρων, να αποτανθεί στους αναγνωρισμένους διεθνείς οργανισμούς και να ζητήσει λήψη μέτρων από αυτούς. Η βασική όμως απειλή που υφίστατο η Ρωσία, είχε άλλη προέλευση. Αυτή αφορούσε την ένταξη τής Ουκρανίας στο νατο και την μεταφορά επιθετικών πυρηνικών όπλων στα σύνορά της. Οι δυτικοί είχαν δώσει μεν στους Ρώσους αντίστοιχες διαβεβαιώσεις στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την επανένωση των δυο γερμανιών, όμως αυτές δεν είχαν προσλάβει την μορφή μιας μονοσήμαντης νομικής διατύπωσης, με αποτέλεσμα να υφίσταται τυπικά κάποιο νομικό κενό, παρόλο που οι δυτικοί αθέτησαν τις υποσχέσεις τους. Όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση τής καταγγελίας τής γενοκτονίας οι καταστάσεις είναι ηλίου φαεινότερες, η υφιστάμενη νομική βάση τελείως ξεκάθαρη και επί πλέον υπάρχει τεράστια διεθνής κατακραυγή ενάντια στον δράστη, άνευ προηγουμένου. Γι αυτούς τούς λόγους δεν μπόρεσε το δικαστήριο να παίξει το ίδιο παιχνιδάκι, όπως συνέβη στο ουκρανικό.

  Κάτω λοιπόν από το υφιστάμενο καθεστώς πιέσεων, το δικαστήριο δεν είχε άλλα περιθώρια, από το να αποφασίσει τα συγκεκριμένα έξι μέτρα, ως το μικρότερο κακό για το μόρφωμα, που κάλυπτε όμως τα προσχήματα για τους δικαστές, αλλά ως ένα βαθμό δεν παραβιάζει κατάφωρα και τα ανθρώπινα μέτρα, αποφεύγοντας την αναφανδόν πριμοδότηση τής συνέχισης μιας γενοκτονίας. ΟΜΩΣ Η ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΟΡΦΗ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΔΙΑΠΡΑΞΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΑ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΗ ΣΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΙΑΣΡΑΗΛ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΜΕΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΑΝΑΛΟΓΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ. ΑΡΑ, ΕΜΜΕΣΑ, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΩΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΟ.

  Αυτός είναι και ο λόγος, που τα περισσότερα μαζικά μέσα έκαναν μια συντομότατη αναφορά στην απόφαση τού δικαστηρίου, εξαφανίζιντάς την πολύ γρήγορα από την προβολή της. Η υποβάθμιση μιας τέτοιας είδησης είναι εξ άλλου εύκολη υπόθεση, απέναντι σε ένα αναγνωστικό κοινό που επιδιώκει συναισθηματικές εξάρσεις με πράγματα που σαλεύουν.

  Τα παλιοτόμαρα τού μορφώματος κατανόησαν αμέσως, ότι με την συγκεκριμένη απόφαση ξεκίνησε να τούς παίρνει το νερό από τα πόδια. Γι αυτό φρόντισαν ήδη να την παραβιάσουν κατάφωρα.

Παραβίαση της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, η διακοπή χρηματοδότησης της UNRWA

https://www.lifo.gr/now/world/parabiasi-tis-apofasi-toy-diethnoys-dikastirioy-tis-hagis-i-diakopi-hrimatodotis-tis

   Όμως τα κουλούρια από κόπρανο που ζύμωσε το δικαστήριο πριν νίψει τας χείρας του, έχουν τοποθετηθεί ήδη στον φούρνο και ψήνονται. Και όταν βγουν από εκεί, αρκετοί είναι αυτοί, που θα υποχρεωθούν να τα φάνε μέχρι να μπουχτίσουν.

 Palestinians take Biden to Court Pre-Court Briefing Jan. 26

https://www.youtube.com/watch?v=264VAGH9MmM

 

3. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΟΡΗΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ

  Στο βίντεο που προηγείται, μιλάει ένας συντονιστής τής βάσης προώθησης τροφίμων και λοιπών στοιχειωδών εφοδίων προς την Γάζα, παρέχοντας σημαντικές πληροφορίες για την επιβεβλημένη επισιτιστική λιμοκτονία εναντίον των Παλαιστινίων. Όπως πληροφορεί η βάση διαθέτει 8 φορτηγά αυτοκίνητα για την μεταφορά τής βοήθειας, από τα οποία είναι έτοιμα για μεταφορά στην Γάζα 3. Στην Γάζα απαιτούνται για να επιτευχθεί ένας στοιχειώδης ελάχιστος εφοδιασμός (δεν γράφω των κατοίκων, διότι ο όρος προϋποθέτει την ύπαρξη οίκου, ενώ η πλειοψηφία ξεχειμωνιάζει στην ύπαιθρο) των χειμαζόμενων ανθρώπων 700 φορτηγά αυτοκίνητα κάθε μήνα. Ο ομιλητής καταγγέλλει, ότι οι εξοντωτικοί έλεγχοι των “ισραηλινών” επιφέρουν φοβερή κωλυσιεργία, με αποτέλεσμα τεράστιες καθυστερήσεις. Εάν υποθέσουμε, ότι ένα φορτηγό χρειάζεται τρεις ημέρες για να φθάσει μέσα από μια συνεχώς βομβαρδιζόμενη διαδρομή στο βόρειο τμήμα, τότε η βοήθεια που φθάνει περιλαμβάνει περίπου 70 φορτηγά. Αυτά αποτελούν το 10% της ελάχιστης αναγκαίας ποσότητας για επιβίωση.

  Στο επόμενο βίντεο καταγγέλλεται από τον επικεφαλής τής Τουρκικής πρωτοβουλίας συμπαράστασης στην Γάζα "Gift of the Givers Founders", ότι έχουν βομβαρδιστεί επανειλημμένα εγκαταστάσεις της και έχουν φονευθεί στελέχη της. 

  Ο τρόπος που αντιδρά το ελλαδίτικο καλπονοθευτικό φασιστικό κατεστημένο στην βίαιη επιβολή τής απάνθρωπης κατάστασης στην Γάζα μπορεί να χαρακτηρισθεί επιεικώς ως εμετικός. Ο δήθεν “πρωθυπουργός” τού ελλαδικού προτεκτοράτου, όταν ρωτήθηκε πρόσφατα σε συνέντευξη που έδωσε στα πλαίσια τού συνεδρίου τού IDF στο νταβός, περιγέλασε τα 10.000 σκοτωμένα από την σιωνιστική θηριωδία στην Γάζα.

  Επί πλέον η “ελλαδική” “κυβέρνηση” συμφώνησε με τον ανθρωποχασάπη νετανγιάχου την εγκατάσταση πολλών χιλιάδων ορθοδόξων Παλαιστινίων, όταν αυτός προωθούσε με απροσμέτρητη μαζική τρομοκρατία τον εκτοπισμό τους από την γάζα. Όμως ο εκτοπισμός ενός λαού αποτελεί βάσει τής συνθήκης ενάντια στην επιβολή γενοκτονίας γενοκτονική πρακτική. ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟ ΣΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ. Ότι οι Παλαιστίνιοι αποφάσισαν να πεθάνουν παραμένοντας στην Γη Τους, ματαίωσε τα σχέδια τού εκτοπισμού, τα οποία όμως ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΑΚΑΘΕΚΤΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.

“Return to Gaza” conference: Govt ministers say Israel should build in Gaza

https://www.youtube.com/watch?v=y12mQrhrcEg

  Βλέποντας την τουρκική σημαία στο στήθος τού συντονιστή για την προώθηση τής βοήθειας στην Γάζα και τον Τούρκο οργανωτή τής ΜΚΟ για την παροχή βοήθειας, αισθάνομαι ντροπή ως πολίτης αυτής τής χώρας, στην οποία το υπάρχον πολυπληθές πλέγμα των εγχώριων ΜΚΟ δρα εναντίον των συμφερόντων τής πατρίδος, για να κονομήσουν χρήματα. Ο Χάρυ Κλην είχε ισχυριστεί κάποτε, ότι "η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με αφρικανούς κατοίκους". Διαφωνώ ριζικά με αυτό το καλαμπούρι. Η ελλαδίτικη πλέμπα δεν ανήκει πλέον στην Ανατολή, που βρίσκεται υπό συνεχή αφύπνιση, ούτε μπορεί να συγκριθεί με τούς κατοίκους τής έντονα πλέον αφυπνισμένης Ηπείρου, που ονομάζεται Αφρική. Η καταγγελία, που προώθησε η Νοτιοαφρικανική Ένωση ενάντια στην γενοκτονία και οι χιλιάδες άνθρωποι που αγωνίζονται και θυσιάζονται στην Μαύρη Ήπειρο για την απεξάρτηση των χωρών τους από τούς δυτικούς κανιβάλους, που θεωρεί η ελλαδίτικη πλέμπα απαύγασμα τού πολιτισμού, θα έπρεπε να μάς οδηγήσουν να εκφραζόμαστε πλέον με ιδιαίτερο σεβασμό, όταν αναφερόμαστε στην πολύπαθη Μαύρη Φυλή, που η δυτική μπότα κράτησε επί αιώνες σε συνθήκες σκλαβιάς. Στην Αφρική οι μητέρες δένουν τα νήπια με τα ρούχα τους στο σώμα τους, όταν δουλεύουν στους αγρούς, ώστε να αναπτύσσονται αυτά δεχόμενα την μητρική θέρμη. Στην Ελλάδα παρκάρουν οι μανάδες τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση και τούς δίνουν να φάνε τσιπς, για να μιλάνε με τις ώρες στο τηλέφωνο για ανοησίες. Έχουν σταματήσει να μαγειρεύουν και τα ταΐζουν με φαστ φουντ, ενώ για να καρδαμώσουν τα σπρώχνουν στα ενέσιμα δηλητήρια. Βέβαια ο μίχος και η παρέα του φροντίζουν να τούς μεταδώσουν τον “σπόρο τής ζωής” με βάση τα “ελληνοχριστιανικά ιδεώδη” τής “Ν””Δ”, ενώ την τελική λύση αναμένεται να την φέρει ο κασελάκης, τώρα που η πρόοδος τής επιστήμης έχει καταστήσει δυνατόν να γεννιούνται κωλόπαιδα. Η Ελλάδα έχοντας επί δεκαετίες “πρωθυπουργούς” σιωνιστές. παπανδρέου (μινέικο), μητσοτάκης (μοάτσο), σημίτης, σαμαράς (χορέμι), παπανδρέου (μινέικο), μητσοτάκης (μοάτσο) δεν έχει αλλοιωθεί μόνον σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά έχει μεταλλαχθεί. Εάν δεν προωθηθεί ριζική αφύπνιση και μετάνοια, η οπισθοδρομική και διαλυτική πορεία τής χώρας, μέσα σε ένα περιβάλλον, που οι γείτονες αφυπνίζονται, προοδεύουν τεχνολογικά, εξοπλίζονται στρατιωτικά και αυξάνονται πληθυσμιακά, οι συνέπειες θα είναι ζοφερές. Αυτό που τα κυβερνητικά μεμέτια ονομάζουν “σωστή πλευρά τής ιστορίας” δεν πρόκειται να είναι μόνον η επισφράγιση τού “τουρκομπαρόκ”, που κατάγγειλε πριν από δεκαετίες ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, αλλά η πλήρης επικράτηση τού υπονόμου ανθρώπων – αρουραίων. Ίσως αυτός ο κίνδυνος να είναι περισσότερο απειλητικός, από ότι η επιβολή ενός πυρηνικού πολέμου, που αρκετοί φοβούνται. Και ας μην παραβλέπουμε, ότι ενώ υποτίθεται ότι έχουμε “ειρήνη”, τα κορμιά πέφτουν σωρηδόν, ενώ εξαφανίστηκε το λάδι από τα καντήλια των τάφων, για να τηγανίζονται πατάτες.       

  Με βάση τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν γύρω από την απόφαση τού διεθνούς δικαστηρίου, αυτή μπορεί να θεωρηθεί μια τεράστια νίκη των ανθρωπιστικών δυνάμεων τής υφηλίου ενάντια στον εωσφορισμό. Παρά την έλλειψη ετοιμότητας από το δικαστήριο να αναγνωρίσει την διαδικασία τής γενοκτονίας και να απαιτήσει άμεση παύση των εχθροπραξιών και άμεση αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων τού μορφώματος από την Γάζα, τα πέντε μέτρα των οποίων αποφάσισε να απαιτήσει την επιβολή, στην ουσία αναιρούν εκ των πραγμάτων την συνέχιση τής σιωνιστικής επίθεσης στην Γάζα και στιγματίζουν το μόρφωμα ως εν δυνάμει γονοκτονική έχιδνα. Η αντίδραση των σιωνιστών απέναντι στο στρίμωγμα που έχουν υποστεί από την απόφαση, είναι σπασμωδική και στρέφεται πλήρως ενάντιά τους, μια και ο βρυκόλακας, εάν αφαιρέσει τούς κυνοδοντές του, παύει να είναι βρυκόλακας. Το μόρφωμα προβαίνει πλέον σε ωμή και φανερά σκόπιμη παραβίαση τής απόφασης, ήδη μετά την δεύτερη ημέρα τής έκδοσής της. Απαιτώντας από τις χώρες που παρέχουν χρηματοδότηση στον φορέα τού ΟΗΕ για την βοήθεια στην Γάζα, να σταματήσουν αυτήν την παροχή, δεν ναρκοθετούν μόνον την ψήφο τού δικού τους δικαστή στο διεθνές δικαστήριο. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ενώ όλα τα υπόλοιπα μέτρα αποφασίστηκαν με δεκαπέντε δυο ψήφους υπέρ και δυο ψήφους κατά, το τέταρτο μέτρο που αφορά την λήψη μέτρων για την εξασφάληση τής πρόσβασης ανθρωπιστικής βοήθειας, καταψηφίστηκε μόνον από την δικαστή, που προέρχεται από την Αγκόλα, ενώ ο ισραηλινός δικαστής το υπερψήφισε. Είναι αυτονόητο, ότι στην περίπτωση που το καταψήφιζε, θα τσιμεντάριζε ο ίδιος με την συγκεκριμένη πρακτική του την καταγγελία τής γενοκτονίας. Έτσι, ενώ ο νετανγιάχου έχει προβεί ήδη το τελευταίο διάστημα σε καταγγελίες σε βάρος τού ΟΗΕ και τού Γενικού Γραμματέα τού οργανισμού, με αυτό το βήμα απομακρύνει το μόρφωμα ακόμη περισσότερα από τον κύριο φορέα διεθνούς δικαίου που υφίσταται, οδηγώντας την πορεία τού μορφώματος εκτός διεθνούς νομιμότητος και θέτοντας αυτό εκτός πολιτισμένου κόσμου.

  Εχθές έλαβε χώρα ακόμη μια ωμή παραβίαση της απόφασης τού διεθνούς δικαστηρίου. Περισσότεροι "υπουργοί" τού μορφώματος προχώρησαν μαζί με πλήθος καθίκια τού σιωνιστικού στρατοπέδου στην διεξαγωγή συγκέντρωσης, όπου με χορούς και πανυγύρια απαίτησαν τον εκ νέου εποικισμό τής Γάζας. Είναι πλέον φανερό, ότι οι οχιές τού μκορφώματος επιλέγουν πλέον ανοικτά την μαζική σύγκρουση με το διεθνές δίκαιο και τούς διεθνείς οργανισμούς, με επθιδείξεις φετιχισμού δύναμης. Όμως ήδη ξεκίνησαν μεγάλες διαμαρτυρίες ενάντια στην πολιτική τού μορφώματος από Ευραίους σε περισσότερες πόλεις τής Παλαιστίνης. Ο νρετανγιάχου κατηγόρησε τις χιλιάδες αυτών των Ευραίων, ότι εξυπηρετούν την χαμάς. Αυτή η πορεία απομονώνει με γοργό τρόπο τούς σιωνιστές, από αυτούς που θεωρούν ως φυσικό χώρο τους, τουτέστιν τούς Εβραίους. Με αυτόν τον τρόπο γκρεμίζουν οι ίδιοι ένα συναισθηματικό και ιδεολογικό μέτωπο, που απαίτησε εκατομμύρια φόνους αθώων Εβραίων, τόνους προπαγάνδας και σωρεία ψεμμάτων για να στηθεί. Από την άλλη, διογκώνεται συνεχώς η διεθνής κατακραυγή ενάντιά τους. Σήμερα έλαβε μποροστά στο κτήριο τού διεθνούς δικαστηρίου τής Χάγης διαμαρτυρία πολλών χιλιάδων, που κατήγγειλαν την απόφαση που λήφθηκε ως τελείως ανεπαρκή, συμπαραστεκόμενοι στον Παλαιστινιακό λαό.

   Εάν είχαν διδαχθεί κάτι ελάχιστο οι χαζαροβούβαλοι από την ιστορία των Εβραίων, αυτό έπρεπε να είναι η σύγκρουση μεταξύ Δαυίδ και Γολιάθ. Η εφαρμογή τής κτηνώδους βίας, από κάποιους που υπερεκτιμούν την ισχύ τους, πάντοτε κατατροπώθηκε από δυνάμεις, που ήσαν φαινομενικά ισχνές, αλλά είχαν το δίκιο με την μεριά τους. Η οδός που επέλεξαν ανέκαθεν οι σιωνιστές, ήταν η οδός τής παράνοιας. Σήμερα αυτή η παράνοια κορυφώνεται σε μέγιστο βαθμό. Η απόληξη δεν μπορεί να είναι άλλη από το βάραθρο τής ιστορίας και προφανώς σύντομα. Ο Πλούτων κρατάει δυο τσουβάλια. Αυτό τού θανάτου και αυτό τής αναγέννησης. Οι ουρές όλων αυτών των απαταιώνων βρυκολάκων κρέμονται ήδη μέσα στο τσουβάλι τού θανάτου. Υπολείπεται το γλίστρημα τού υπόλοιπου, που σύντομα θα ακολουθήσει.       

ΤΟ ΘΕΜΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΝΕΤΑΝΓΙΑΧΟΥ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΔΙΑΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΑΠΟ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ.