ΠΕΡΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΒΔΟΜΟΝ ΜΕΡΟΣ - ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Η γεωπολιτική μοιάζει με πλεκτό γιλέκο. Όταν αυτό αποκτήσει μια τρύπα, ή ξηλωθεί σε κάποιο εμφανές μέρος, ο ιδιοκτήτης του αισχύνεται να το φοράει, διότι τού χαλάει όλη την μόστρα. Αυτό όμως είναι το μικρότερο μειονέκτημα. Διότι ή λύσις τής συνεχείας τού νήματος απελευθερώνει μίτους, τούς οποίους, εάν ξεκινήσει κάποιος να τούς τραβάει, ξηλώνεται όλο το γιλέκο, μετατρεπόμενο σε μπάλα νήματος.
Το ευτράπελο στην προκειμένη περίπτωση είναι, ότι οι Ατλαντιστές είχαν αμολύσει λυτούς και δεμένους για να πείσουν, ότι το γιλέκο είναι αλεξίσφαιρο. Έχοντας εθισθεί μια ζωή να βγάζουν τον άσσο από το μανίκι, δεν κατανόησαν, ότι αυτοί που δεν παίζονται τον βγάζουν από την καλτσοδέτα.

Μποστοπέλ


1. ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΛΑΜΠΡΟΝ ΜΕΛΛΟΝ

Εύχομαι εις όλους τούς επισκέπτας, καθώς και εις όλους τούς φίλους και φίλες αίσιον και ευτυχές το νέον έτος, βαθύτατα πεπεισμένος, ότι αυτό θα αποβεί ιδιαζόντως ευτυχές και δημιουργικόν δι όλην την αγωνιζομένην ανθρωπότητα εναντίον τών δυνάμεων τού σκότους. Ο φιλεύσπλαχνος Δημιουργός, προικίσας τον άνθρωπον με νόησιν, αλλά καί με νου, τού παρείχε άπασας τας προϋποθέσεις, ώστε κατακτών αυτός την αρετήν, να ενεργοποιήσει αυτό το διττόν οπλοστάσιον και να καταστεί συνδημιουργός τής Ογδόης Ημέρας, εγκαθιδρύων τον επί γης παράδεισον. Μετά το πέρας τού καιρού και την αναδιάταξιν τού χρόνου στα πλαίσια τής καταργήσεως τής ανακυκλώσεως τής ανθρωπότητος, η οποία επιβάλλεται μέσω τών σαθρών και καταστροφικών Αρμαγεδώνων τών κρονείων ιερατείων, θα σημάνει η αληθής ώρα τής ανθρωπότητος. Προσβλέποντες εις τήν αποτινάξιν - εκφυγήν από τα ιστορικά σπειρώματα, θα αναδείξουμε τον εν τέλει παράξενον ελκυστήν, τον οποίον ενέταξε ο Δημιουργός δια την μετάβασιν από το χάος εις την τάξιν. Διότι οι επαναλαμβανόμενοι Αρμαγεδώνες τών κρονείων δεν συνιστούν παράξενους ελκυστάς, αλλά παρελκισμούς από τον εν τέλει στόχον τής Θείας Δημιουργίας, όστις συνίσταται στην απελευθέρωσιν τού ανθρώπου από τα δεσμά τής αγνοίας, δια τής αναπτύξεως τών πραγματικών  δυνατοτήτων τού ανθρώπου, ως κοινωνού Θείας Φύσεως. Στα σχέδια τών κρονείων για την επιβολή ενός σαθρού - καταστρεπτικού Αρμαγεδώνος, όστις απεργάζεται την κατστροφήν τού πολιτισμού και την επιστροφήν τών ανθρώπων εις τα σπήλαια,  οφείλουμε να αντιτάξουμε τον δικόν μας πνευματικόν Αρμαγεδώνα, όστις δια τού πυρός τής συνειδήσεως θα ανατρέψει το Μάτριξ.

Η πραγματικότητα επιτρέπει περισσότερες αναγνώσεις. Πέρα από τις επιφανειακές εκτιμήσεις υφίσταται και η τάσις μιας βαθύτερης διεισδύσεως στο γίγνεσθαι. Αυτή όμως συνιστά ειδικού τύπου ανάγνωσιν, καθότι ο αξιωθείς εις το λειτούργημα τού αναγνώστου πριν αναγνώσει, διαβάζεται ο ίδιος τελετουργικώς, δεδομένου ότι ο ρόλος του προηγείται τής ιεροσύνης. Υπό αυτήν την έννοιαν η ορθή ανάγνωσις συνιστά προσευχήν. Όπως επισήμανε ο Εξιπερί, "το αληθές αποκαλύπτεται μόνον εις τούς οφθαλμούς τής καρδιάς". Κατά συνέπειαν, η ιερά ανάγνωσις (τουτέστιν η ανάγνωσις τού γίγνεσθαι υπό την επίγνωσιν, ότι ο συνειδητός άνθρωπος, ως ενεργών εις χώρον και χρόνον ευρισκομένους εντός τών πλαισίων τής Θείας Δημιουργίας, είναι επιφορτιμένος με το καθήκον τής ιεροπραξίας) συνιστά αρίθμησιν, ήτοι αυτή διέπεται μαθηματικώς. Συμφώνως προς τήν διδαχήν τού Πυθαγόρα, ότι "αριθμός ιερότατος πάντων". Ο Πλάτων ταυτίζει στον Διάλογον "Θεαίτητος" την έννοιαν τής αληθείας με αυτήν τής επιστήμης. Επί τού προκειμένου όμως αυτός αναφέρεται με συγκεκριμένον τρόπον εις την επιστήμη, εισάγων την έννοιαν τής "αληθούς επιστήμης", διαχωρίζων αυτήν από την πλάνην. Η αντίληψις, η οποία κυριάρχησε στα όρια τού Ελληνικού Πνεύματος", ότι "Επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται", νοηματοδοτεί εν τέλει την ταύτισιν επιστήμης και αρετής. Η επιστήμη είναι η αρετή και η αρετή είναι η επιστήμη. Εις αυτήν την επίγνωσιν εδράζεται και η γνωσιολογική αντίληψη τού Πλάτωνος, η οποία ευρίσκεται στον αντίποδα τών γνωσιολογικών αντιλήψεων τών δυτικών, είτε αυτές αφορούν τον αγγλικόν εμπειρισμόν, είτε την γερμανικήν νοησιαρχίαν. Αυτή η γνωσιολογική αντίληψις διαπερνά ως ερυθρόν νήμα την αυτοσυνειδησία τού Έλληνος έκτοτε μέχρι σήμερον. Όταν διακηρύσσει ο Μενέλαος Λουντέμης, ως σύγχρονος λογοτέχνης "Δεν είναι η γνώση το φως, αλλά το φως η γνώση", αυτή ακριβώς η αυτοσυνειδησία καταγράφεται. Μπορεί αυτός να υπήρξε στρατευμένος αριστερός. Όμως στα κεντρικά ζητήματα, τουτέστιν στα ζητήματα πνευματικής αυτογνωσίας, η μαρξιστική θεωρία έμεινε στα αζήτητα, διότι το ευλογημένο αίμα δεν είναι δυνατόν να γίνει αλαλούμ νερό.
Συμφώνως προς τον Πλάτωνα η γνώσις επιφυλάσσεται δια τούς εναρέτους. Μέσω αυτής τής οπτικής η γνώσις δεν είναι ουδέτερη έναντι τών αξιών. Τουναντίον η "αληθής γνώσις" διέπεται από τις αξίες. Άρα δεν υφίσταται "αντικειμενική γνώσις", δεδομένου ότι η συνειδησιακή της συνιστώσα είναι καθοριστική. Εξ αυτού προκύπτει συμπερασματικώς, ότι δεν υφίσταται και αντικειμενική πραγματικότης, πέραν τής υποκειμενικής συνειδήσεως. Τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα τεκμηριώνουν όμως ακριβώς την οπτική τού Πλάτωνος. Με το πείραμα τής λεγομένης "διπλής οπής" (ή "σχισμής") ανετράπη πειραματικώς πλήρως κατά την δεκαετία τού 1920 η μέχρι τότε ισχύουσα αντίληψη περί αντικειμενικής πραγματικότητος, όσο αφορά τον μικρόκοσμο. Στην θεμελιώδη ανατροπή αυτής τής αντιλήψεως είχε προβεί ήδη δυο δεκαετίες πιο πριν ο μεγάλος φυσικός επιστήμων Max Plank με την διακήρυξή του, ότι αυτό που θεωρούμε ύλη, στην ουσία δεν υπάρχει και ότι είμαστε υποχρεωμένοι να θεωρήσουμε, ότι πίσω αυτήν ευρίσκεται κάποιος υπερνούς, ο οποίος  την προάγει. Με αυτήν την δήλωση έπιανε θριαμβευτικά η μεταφυσική την επιστήμη από το χέρι σε μια πορεία κοινής αναζητήσεως για να δοθούν απαντήσεις στην μεγάλη πρόκληση κατανοήσεως τού πραγματικού. Στην συνέχεια ο Werner Heisenberg με την ανακάλυψη τής Αρχής τής Απροσδιοριστίας ανέτρεψε την αντίληψη τής μονοσήμαντης και συγκεκριμένης δομής τής ύλης. Ένθερμος μελετητής τών πλατωνικών έργων επέμεινε ότι ο Πλάτων είχε δίκιο στις διαπιστώσεις του, εξαίροντας τον ρόλο που υπέχει στην συγκρότηση τής ύλης η κατά Πλάτωνα συμμετρία. Αλλά και δεύτερος μεγάλος ερευνητής τών δεδομένων τού μικροκόσμου, ο Erwin Schrödiger μελέτησε σε βάθος την κλασσική Ελληνική φιλοσοφία. Γόνος ελληνιστών φιλολόγων συνέγραψε και βιβλίο γι αυτήν. Η κυματική συνάρτησις σχετικά με την υφή των βασικών υποατομικών "σωματιδίων", την οποία αυτός διατύπωσε, καθιέρωσε την διάγνωση, ότι αυτά υπέχουν στατιστικού χαρακτήρος, χωρίς να είναι η παρουσία τους μονοσήμαντα καθορισμένη. Η πιθανότητα (probability) ως στοιχείο τής παρουσίας τους εκφράζει για μεταγενέστερους ερευνητές την δυνατότητα (potentiality) να εκφαίνεται η ύλη με συγκεκριμένο τρόπο ως αποτέλεσμα τής συνειδήσεως τού υποκειμένου. Η ύλη δηλαδή συνιστά ένα υπαρκτικό προθάλαμο, τον οποίον μορφοποιεί συγκεκριμένα η συνείδηση. Αυτή η διαδικασία συνιστά - ως είναι επόμενο - καθοριστικό παράγοντα και στην διαμόρφωση τής ύλης, η οποία συνιστά τούς ζωντανούς οργανισμούς. Για το θέμα τής συγκροτήσεως τών ζωντανών οργανισμών έγραψε ο Schrödiger μια μελέτη. Ο James D. Watson, ο οποίος ανακάλυψε τον διπλό έλικα τού DNS μαζί με τον Francis Crick αναφέρει στο ομώνυμο βιβλίο του, ότι έναυσμα για την έρευνά τους στάθηκε η μελέτη τού Schrödiger.
Σε αντιδιαστολή με την πλατωνική γνωσιολογική θεώρηση η αντίληψη τής μονοσημάντως καθορισμένης αντικειμενικής πραγματικότητος επιχείρησε αρχικώς να τεκμηριώσει  στην δυτική σκέψη ο αγγλικός εμπειρισμός. (Την πρώτη σημαντική αμφισβήτηση τών πυθαγορείων - πλατωνικών θεωρήσεων επιχείρησε ο Αριστοτέλης. Το έργο του "Μετά τα Φυσικά" αποτελεί μια κατά μέτωπον επιχείρηση ανατροπής τών πυθαγόρειων - πλατωνικών θέσεων, επικεντρώνοντας τήν κρητική του στο ζήτημα τής φύσεως τών αριθμών. Δεν εντάσσεται όμως στην προκειμένη προβληματική μια διεξοδικότερη αναφορά προς ώρας). Συμφώνως προς την εμπειρική σχολή πηγή τής γνώσεως αποτελεί η εργαστηριακή καταπόνησις τού δοκιμίου. Η μαθηματική επεξεργασία των αντιστοίχων μετρήσεων είναι αυτή, η οποία μπορεί να οδηγήσει στον εντοπισμό τών νόμων, οι οποίοι διέπουν τα φαινόμενα. Τις αντιλήψεις τών άγγλων εμπειριστών επιχείρησε να ανατρέψει ο γερμανός φιλόσοφος Gottfried von Leibnitz, ισχυριζόμενος ότι ο άνθρωπος διαθέτει νοητικές ικανότητες, ώστε να δύναται να φθάσει στην κατανόηση τής φύσεως τών πραγμάτων με αφηρημένο τρόπο αποκλειστικά μέσω νοητικών πορισμάτων. Την αντίθεση εμπειρισμού και λογικοκρατίας επιχείρησε να γεφυρώσει ο Immanuel Kant, συνδυάζοντας τις δυο αυτές θεωρήσεις σε ένα κοινό σύστημα. Αφετηρία όλων αυτών τών σχολών σκέψης αποτελεί η αρχή, ότι η πραγματικότητα είναι αυστηρώς με αντικειμενικό τρόπο δεδομένη, χωρίς να υπεισέρχεται στην διαμόρφωσή της η υποκειμενική συνείδησις. Ως εκ τούτου ζητούμενον τής ανθρωπίνου παρεμβάσεως δεν είναι η διαμόρφωσις τής πραγματικότητος, αλλά ο χειρισμός της προς επιθυμητές κατευθύνσεις.

Η αντίληψις περί μη αυστηρώς καθορισμένης αντικειμενικής πραγματικότητος προϋπάρχει χρονικώς στην Ελληνική Σκέψη τών σχολών τού Πυθαγόρα και τού Πλάτωνος. Η ριζοσπαστική ρήσις τού Ηρακλείτου "Ταυτόν το είναι και το μη είναι" υποδηλώνει το διφορούμενον ή και πολυφορούμενον τής πραγματικότητος. Η προτροπή τού ιδίου να αποτολμούμε την πραγμάτωση τού ανέλπιστου προσβλέπει στην ίδια δυνατότητα. Μέσα από το πρίσμα τής κβαντομηχανικής αποκτά μια χειροπιαστή διάσταση η έννοια τού θαύματος. Μια σειρά ανακαλύψεις από τον περασμένο αιώνα μέχρι σήμερα ανέτρεψαν αρκετά από αυτά, τα οποία θεωρούσαμε ως αντικειμενικά δεδομένα. Η ανακάλυψη τού φαινομένου Einstein - Podolsky - Rosen, η λεγομένη κβαντική παρεμβολή, ήλθε να ανατρέψει σε ένα βασικό τομέα τις σχέσεις αιτίας και αιτιατού, όπως αυτές πιστεύαμε ότι ισχύουν. Συμφώνως προς αυτό το φαινόμενο, όταν υποστούν κάποια μεταβολή μερικές υποατομικές οντότητες, αυτή μεταδίδεται ακαριαία - σε μηδενικό χρόνο - σε άλλες οντότητες, οι οποίες σχετίζονται μαζί τους. Εάν, για παράδειγμα, χωρίσουμε μια ποσότητα φωτονίων ή ηλεκτρονίων μέσω ενός πρίσματος σε δυο δέσμες και απομακρύνουμε την μια δέσμη από την άλλη σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων, όταν πολώσουμε την μια δέσμη εξ αυτών μέσω ενός πολωτού, πολώνεται ακαριαίως και άλλη. Επί τού προκειμένου λαμβάνει χώρα η μετάδοσις μιας μεταβολής πέρα τών ορίων τής ταχύτητος τού φωτός.
Η διαπίστωσις τών νεοπλατωνικών πατέρων τής εκκλησίας "Όπου βούλεται Κύριος καταργείται πάσα φύσεως τάξις" μοιάζει να ενεργείται μέσων συγκεκριμένων νομοτελειών, οι οποίες σχετίζονται με την δράσιν τής συνειδήσεως.

Ο Πλάτων στον Θεαίτητο καλεί τούς θιασώτες τής αληθούς επιστήμης να αναλογισθούν πόσα ήδη περιστερών υπάρχουν και να οικοδομήσουν ένα περιστεραιώνα. Η περιστερά βεβαίως αποτελεί σύμβολον αγνότητος. ("Εσταί αγνοί ως οι περιστεραί και πονηροί ως οι όφεις", είναι το παράγγελμα τού Ευαγγελίου). Σαφώς η βάσις τής αρετής σχετίζεται με την αγνότητα των προθέσεων. Η δρομολόγησις όμως τού συμβόλου τής περιστεράς τού Πλάτωνος δεν μπορεί παρά να αποβλέπει πιο μακρυά. Τα ήδη περιστερών είναι τρία: Οι άγριες, οι ήμερες, καθώς και οι ταχυδρομικές περιστερές. Τι είναι αυτό όμως, που οδηγεί μια ταχυδρομική περιστερά στην οποία έχει στερεωθεί ένα μήνυμα να βρίσκει ακριβώς την διεύθυνση τού παραλήπτου;
Το θέμα αυτό συνέχεται με την θεωρία τών πεδίων πληροφορίας, την οποίαν έχει αναπτύξει ο ερευνητής - βιολόγος Rupert Sheldrake. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι αυτή η θεωρία αναπτύχθηκε από ένα βιολόγο, διότι η ύπαρξις τών πεδίων πληροφορίας συνδέεται με την δυνατότητα των ζώων και ιδιαιτέρως τών πτηνών να επικοινωνούν με αυτά.
Η αντίληψις, ότι η ουσία τών όντων αποτελείται από ύλη και ενέργεια δεν είναι ολοκληρωμένη. Υπάρχει ένας τρίτος παράγων, ο οποίος είναι καθοριστικός και αυτός συνίσταται στην πληροφορία. Αυτή έχει αποδειχθεί, ότι έχει αυτοτελή οντότητα πέρα από τα συγκεκριμένα όντα, άρα υφίσταται σε συγκεκριμένους αυτοτελείς χώρους, οι οποίοι είναι τα πεδία της. Οι επιστημονικές αποδείξεις περί αυτού είναι ποικίλες. Λόγω χώρου θα αναφερθώ σε μια πολύ βασική, την οποία τονίζει ο Rupert Sheldrake. Αυτή αναφέρεται στην σύνθεση τής ινσουλίνης. Όταν η ινσουλίνη κατασκευάσθηκε συνθετικά πριν μερικές δεκαετίες, η χημική αντίδραση χρειαζόταν περίπου εικοσιπέντε λεπτά για να ολοκληρωθεί. Με την επανάληψη τής διαδικασίας αυτής η αντίδραση αυτή χρειαζόταν όλο και λιγότερο χρόνο, ως οι ουσίες να μάθαιναν συν τω χρόνω. Ήτο εμφανές, ότι η αντίστοιχη πληροφορία είχε κάπου αποθηκευθεί και επανάληψη τού φαινομένου επισυσσώρευε στην έντασή της. Ένα άλλο βασικό πείραμα είναι αυτό που ονομάζεται πείραμα τών 101 πιθήκων. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει σχετικά στο διαδίκτυο, διότι αυτό το πείραμα είναι ενδιαμέσως αρκετά γνωστό.
Τα περιστέρια είναι κατά κανόνα μονογαμικά. Όταν συζήσουν ένα διάστημα με κάποιο ταίρι, μετά το επιζητούν. Το ταίρι τών ταχυδρομικών περιστεριών βρίσκεται στον παραλήπτη τού μηνύματος. Η επικοινωνία τών ταχυδρομικών περιστεριών με τα πεδία πληροφορίας τα οδηγεί εκεί. Είναι εμφανής η στόχευση τού Πλάτωνος να μάς βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη τών πεδίων πληροφορίας και να εξοικειωθούμε με αυτά, ώστε αφ' ενός να μπορέσουμε να αντλήσουμε από αυτά γνώση, αφ' ετέρου να παρέμβουμε στην συγκρότησή τους, όταν μάς προτείνει να ασχοληθούμε με τα ταχυδρομικά περιστέρια.

Κατά την δεκαετία τού 40 ο John Shannon ανέπτυξε κατ' εντολήν τής General Electric στις ΗΠΑ την ψηφιακή τεχνολογία. Στόχος τού εγχειρήματος ήταν η καλύτερη λειτουργεία τών συσκευών επικοινωνίας. Όπως αποδείχθηκε, η ψηφιακή μετάδοσις ενός σήματος γινόταν χωρίς πολλά παράσιτα. Αυτό καταδεικνύει ότι η πληροφορία έχει ψηφιακή υφή. Αυτό βεβαίως δεν ισχύει μόνον για την πληροφορία, αλλά για τα πάντα. Δεν είναι τής στιγμής όμως να αναλυθεί και να τεκμηριωθεί αυτό. Η βάση του αφορά την κβαντομηχανική, χωρίς να σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα πολύπλοκο.
Κατά συνέπεια η επικοινωνία και η παρέμβαση στα πεδία πληροφορίας γίνεται με ψηφιακό τρόπο. Γι αυτόν τον λόγο ισχυρίσθηκα προηγουμένως, ότι η προσευχή είναι αρίθμησις. Και γι αυτόν τον λόγο τα ιερά μαθηματικά συνιστούν εξαιρετικόν στοιχείον ιερότητος. Αυτά όμως δεν μπορούν να λειτουργούν σε ουδέτερη βάση, διότι η ενεργοποιός τους βάσις είναι η αρετή. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η αληθής γνώσις διέπεται από μια ασφαλιστική προστασία, την οποία δεν μπορούν να παραβιάσουν οι φαύλοι, όσα εργαστήρια ερευνών κι αν κατέχουν.

Είναι λογικόν να αναρωτηθεί κάποιος, ποια η σχέσις όσων προηγούνται με την γεωπολιτική;
Δυστυχώς, δεν είναι δυνατον, εάν δεν προσπαθήσουμε να μπούμε λίγο πιο βαθιά, ούτε αυγά να τηγανίσουμε σε μακροεπίπεδο.
Τα όσα συνέβησαν με την παρέμβαση τής Ρωσίας στην Συρία ανατρέπουν πλήρως τα μέχρι σήμερα γεωπολιτικά δεδομένα. ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΟΨΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΡΔΗΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Αυτά όμως δεν είναι δυνατόν να ερμεινευθούν, ούτε με την τυπική λογική, ούτε με τα παραμύθια τής χαλιμάς. Το γιλεκάκι ξηλώθηκε και μπάζει κάργα.
Η αναφανδόν υπεροπλία και η αναμφισβήτητη στρατηγική υπεροχή τών Ρώσων δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν με την δυτική γνωσιολογία. Αυτά αποτελούν μια λαμπρή τεκμηρίωση τής Πλατωνικής Γνωσιολογίας.

Ο Φριδερίκος Έγκελς, στο έργο του "Ο Ρόλος τής Βίας στην Ιστορία" είχε ισχυρισθεί ως βασική θέση αυτού τού πονήματος, ότι η πολεμική ισχύς μιάς μεγάλης δυνάμεως εξαρτάται αποκλειστικώς από τον οικονομικό της δυναμισμό. Στις πλείστες τών περιπτώσεων αυτή η ανάλυσις ισχύει, δεδομένου ότι η θεωρητική διεισδυτικότητα τού Έγκελς είναι βαρβάτη και αυτός είχε επωμιστεί κυρίως τον ρόλο τής ανάλυσης τών κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων, ενώ ο Μαρξ είχε επικεντρώσει την έρευνά του περισσότερο στην φιλοσοφία και την οικονομία.
Πώς είναι όμως δυνατόν μια χώρα, η οποία διαθέτει μόνον το ένα δέκατο τών οικονομικών πόρων, σε σύγκριση με αυτούς που διαθέτουν οι ΗΠΑ στούς πολεμικούς εξοπλισμούς να είναι εις θέσιν να διαθέτει μια υπεροπλία κλάσεις ανώτερη από αυτήν όλων των δυτικών χωρών στο σύνολό τους; Τι λείπει τελικά από τούς Ατλαντιστάς, το οποίον διαθέτουν οι Ρώσοι; Τα χρήματα, οι επιστήμονες, η τεχνολογική πείρα, οι υποδομές στην έρευνα, ή το λουρί τής μάνας;

Οι προϊδεασμένοι επισκέπτες ίσως παρατήρησαν ήδη, ότι στο παρελθόν έχω κάνει αναφορές και στις ιστορικές ζυμώσεις μέσα στην Ρωσία (φθάνοντας μέχρι την εποχή τού Αντρόπωφ) και σε κάποια βασικά δεδομένα τής κβαντομηχανικής γενικώς και σε κάποιους Ρώσους μαθηματικούς, αλλά και στην ρωσική υπεροπλία με αφορμή το φιάσκο τού Ντόναλντ Κουκ στην Μαυρη Θάλασσα. Αυτές όμως οι αναφορές έγιναν μεμονωμένα, χωρίς να συντίθενται συνολικώς σε κάποιο λειτουργικό σύνολο. Ο ισχυρισμός όμως, ότι την τρύπα στο γιλεκάκι την έβλεπα εδώ και καιρό, νομίζω ότι δεν είναι αυθαίρετος. Καθώς και το συμπέρασμα, ότι το γιλέκο θα καταντήσει στο τέλος ένα κουβάρι μαλί, που θα σκουπίζουν με αυτό τούς κάδους ανακύκλωσης, αντί να στριμώξουν εκεί μέσα την ανθρωπότητα, μάλλον αρχίζει να διαφαίνεται.
  

συνεχίζεται...