Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ"

Ζητώ συγγνώμη, που τη θεματολογία εδώ την αναπτύσσω σε δόσεις. Η επισκεψιμότητα της σελίδας αυτής έχει σταθεροποιηθεί σε κάποια πολύ ικανοποιητικά για τα ταπεινά μου δεδομένα πλαίσια και αισθάνομαι την ανάγκη να δοθεί βάρος - όσο αυτό είναι συνατόν - στην επεξεργασία των θεμάτων. Ούτως ώστε η προσεγγίσεις να μην έχουν γρήγορο και πολύ εφήμερο χαρακτήρα. Φυσικά οι δυνατότητες είναι περιορισμένες, γι αυτό ευχαριστώ θερμά όλους τους ευγενείς επισκέπτες, που έχουν την καλοσύνη να επισκέπτονται μια σελίδα, που ενημερώνεται αραιά.

Τα τρία θέματα, που έχουν τεθεί ταυτοχρόνως, το ζήτημα των θεωριών κοινωνικής παρέμβασης, που έχουν στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό προς το δικαιότερο και αποδοτικότερο, το οικολογικό πρόβλημα καθώς και το παρόν θέμα, αφού - με τη βοήθεια του Θεού - ολοκληρωθεί η αναφορά στο κορμό τους, θα παραμείνουν ανοικτά, καθότι από τη φύση τους διέπονται από διαρκή πρόκληση.


1. ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ Η ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΗ ΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΗ

Στο συγκεκριμένο θέμα θέλω να συμπυκκνώσω τις αντιρρήσεις μου, όσο αφορά τις απόψεις που κυριαρχούν:

1. Η προκείμενη κρίση δεν είναι κρίση υπερπαραγωγής, έσχετα του ότι από πολλούς επιχειρείται, όχι πάντοτε χωρίς σκοπιμότητα παραπλάνησης, να εμφανιστεί αυτή ως τέτοια.
2. Οι αιτιάσεις της δεν ανάγονται στην αδηφαγία του συστήματος ή κάποιων στελεχών του, που βρίσκονται στα κέντρα που καθορίζουν τις οικονομικές επιλογές σε μακροκλίμακα.
3. Το σύστημα - σε αντίθεση με αυτά που διαπιστώνουν κάποιοι οικονοολόγοι - αλλά και κάποιοι συχνά έξοχοι φιλόσοφοι - ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΗΜΕΝΟ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΛΗΡΩΣ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ. ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ. Για να αποδειχθεί αυτή η θέση δεν χρειάζεται μεγάλος κόπος.

Για το τι είναι η παρούσα κρίση - αλλά και σε αναφορά με τις αιτίες που την δημιουργούν στα πλαίσια του συστήματος - έχουν ειποθεί ήδη αρκετά αξιοπρόσεκτα. Όπως για παράδειγμα στη σειρά των βίντεο "The Money Masters", ο σύνδεσμος της οποίας ακολουθεί:

http://www.youtube.com/watch?v=EZMPY7pUtoU

Αυτή η σειρά αποτελείται από περισσότερες από είκοσι συνέχειες. Παρ' όλα αυτά - επειδή είναι ακριβώς ολοκληρωμένη - και σε συνδυασμό με τα παράππλευρα βίντεο που εμφανίζει το , συγκεφαλαιώνουν μια ερευνητική προσπάθεια σαράντα περίπου χρόνων, ενός χώρου που έχει αμφισβητήσει με επίπονες ερευνητικές προσπάθειες την υπάρχουσα διεθνή εξουσιαστική ελίτ.
Παρ' όλα αυτά έκρινα την παραπομπή σε ήδη υπάρχουσες αναλύσεις ως μη επαρκή. Διότι η παράθεση απόψεων με καταφατικό τρόπο δεν καταγράφεται με την δέουσα ένταση από το σήμερα υπάρχον σύστημα επεξεργασίας πληροφοριών ακόμη και όσων διαθέτουν καλή προαίρεση και ερευνητικό πνεύμα. Οι πληροφορίες που μεταδίδονται καταφατικά, καταγράφονται δίπλα στις άλλες και συχνά συνυπάρχουν μαζί τους. Τελικά μόνο η ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ παράθεση θέτει όσους έρχονται σε επαφή με μια θεώρηση να την δουν σε συσχετισμό με αυτές που τίθενται υπό αμφισβήτηση. Οι απόψεις μας συχνά είναι πολυσυλλεκτικές και δεν δομούνται με νοηματική αυστηρότητα. Φυσικά η εμμονή στο μονοδιάστατο, από την άλλη, περιέχει τον κίνδυνο του δογματισμού. Ένα κίνδυνο, που δεν μπορεί να αποφύγει ακόμη και μια φιλότιμη προσέγγιση. Γι' αυτό μια προσέγγιση μπορεί να καταστεί ουσιαστικά παραγωγική μεσοπρόθεσμα, μόνον όταν περιέχει το όργανο της αυτοαμφισβήτησής της.

Μετά από κάποια αναιρετικής μορφής προσέγγιση των αντιλήψεων που κυριαρχούν, δεν νομίζω ότι θα καταστεί αναγκαία η παράθεση της άλλης άποψης. Ας βγάλει τα συμπεράσματά του ο αναγνώστης από μόνος του.
Πριν προβώ όμως στην αναιρετική επιχειρηματολογία, θα ήθελα με την ορθή οδό να παραθέσω κάποιες απόψεις μου που αφορούν την συστηματική της πολιτικής οικονομίας, σε μια προσπάθεια να επαναπροσδιοριστούν κάποιες στοιχειώδεις έννοιες, όπως προνάγγειλα στο προηγούμενο μέρος.


2. Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΑΠΟΤΛΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

Σε αντίθεση με τις υπάρχουσες θεωρίες που διέπονται από το πνεύμα που λέω σκόπιμα "επέβαλε" ο θετικισμός, προβάλλω την άποψη ότη βάση του λεγόμενου (κοινωνικού και πολιτικού) εποικοδομήματος αποτελεί η θρησκευτική σύσταση.
Εδώ δεν είναι βέβαια ο χώρος να εμβαθύνω αυτή τη θέση. Έχουν προηγηθεί στις τρεις θρησκειολογικές προσεγγίσεις, που - ενώ πολύ απέχουν από το να αναλύουν σε βάθος το συγκεκριμένο θέμα, που απαιτεί τουλάχιστον ανάπτυξη σε μέγεθος βιβλίου - περιγράφουν τις βασικές συνιστώσες του. Γι αυτό το λόγο της αναδημοσιεύω στο επόμενο ποστ σε συρραφή.

Εν ολίγεις πρεσβεύω μια εξελικτική θεωρία, σύμφωνα με την οποίο το νέο προάγεται από αυτό που υπήρξε προηγουμένως. Αυτό το σχετικά αυτονόητο σχήμα, υποστήριξε και ο Μαρξ, χωρίς όμως να μπεί στον κόπο να αναλύσει τις κοινωνίες που προηγήθηκαν του καπιταλισμού. Το έργο του "Μορφές που προηγούνται της καπιταλιστικής παραγωγής" είναι από πλευράς έκτασης ασήμαντο, πριλαμβάνοντας 111 σελίδες με την βιβλιογραφία και τις μόλις 40 παραπομπές. (Επιφυλάσσομαι να ασχοληθώ με αυτό συγκεκριμένα στην ανάπτυξη του θέματος αναζήτησης μιας νέας λειτουργικής κοινωνικής θεωρίας).
Εάν ξεκινήσουμε την θεώρηση εξελικτικά, θα δούμε, ότι από την πρωτόγονη περίοδο μέχρι και την Ρωμαϊκή εποχή, του κράτους ηγούνται ιερατεία. Τόσο ο σαμάνος της πρωτόγονης φυλής, όσο και οι βασιλείς κατά την περίοδο της αρχαιότητος, όσο και ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ, κατέχουν ταυτόχρονα προς την κοσμική και την ανώτατη ιερατική βαθμίδα της εξουσίας. Είναι γνωστό ότι στη Ρώμη ο Αυτοκράτωρ εθεορείτο θεός. Όλοι οι λαοί που ήταν υποταγμένοι στην Ρώμη είχαν το δικαίωμα να λατρεύουν τις δικές τους θεότητες, μια φορά το χρόνο ήσαν όμως υποχρεωμένοι να θυσιάζουν στον Ρωμαίο αυτοκράτωρα, το άγαλμα του οποίου ετοποθετείτο στο πάνθεον. Συχνά έγιναν αυτοκράτορες πρόσωπα που δεν είχαν προηγουμένως στρατιωτική, αλλά ιερατική ιδιότητα, όπως ο Ιούλιος Καίσαρ, που ήταν ιερέας του θεού Ήλιου στην Μικρά Ασία. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι επιφανειακό και σχηματικό. Απαιτεί μια βαθύτερη ανάλυση, που ακόμη δεν έχει γίνει, γιατί προϋποθέτει χρόνο και αρκετά άλλα.
Αυτή η διαδικασία έσπασε στην κλασσική Ελλάδα, γι' αυτό ίσως δεν έχει γραφεί με τον δέοντα τρόπο στην ιστορική μνήμη μας. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΩΘΗΣΑΝ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ. Τεράστιο ιστορικό ενδιαφέρον - και στο θέμα αυτό θα ακολουθήσει κάποτε συγκεκριμένη αναφορά - παρουσιάζει η ρήξη του ΗΓΕΤΗ, ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΗΣΕ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ, Αλκιβιάδη με τις εταιρίες της εποχής.