Με ένα ιδιαίτερα εύστοχο σχόλιο για τις κρίσεις μας αξίωσε ο αμμοδύτης (ophioussa.blogspot.spotcom). Ο αμμοδύτης και με άλλα σχόλιά του εδώ στο παρελθόν, έχει δείξει ότι δεν βολεύεται με τις επιφανειακές εκδοχές ερμηνείας των πραγμάτων, που συχνά κυριαρχούν.
Αναρτώ λοιπόν αυτό το σχόλιο, για να προβληθεί ανάλογα. Με στόχο να αναπτύξω στη συνέχεια κάποιες δικές μου σκέψεις, με βάση τον άξονα που εντοπίζει ο αμμοδύτης:
"έχω μια πολύ απλοϊκή θεωρία με τις "κρίσεις". Τις θεωρώ singularity points, χρονικά σημεία που κατι πήγε να διαρεθεί με "μηδέν" και όποιος έχει χρησιμοποιήσει excel ξέρει ότι δεν επιτρέπεται.
Όποτε απορούμε πόσο πλούσιοι γίναμε, όταν η τιμή μετάλλων η πετρεαλαίου ανεβαίνουν εκθετικά, όταν καταρρέουν οι απλούστεροι των κανόνων οικονομικής ή μηχανικής λειτουργίας (π.χ. όταν "συμφέρουν οι ανεμογενννήτριες") τότε σημαίνει ότι το σύστημα θα "πέσει".
Στο προσφιλές μου νησιωτικό θέμα, τις ανεμογεννήτριες. Για να είναι της μόδας σημαίνει ότι υπάρχει (1) πλεόνασμα δημοσίου χρήματος (χρήματα από φορολογούμενους), (2) έκθετικά ανερχόμενο πετρέλαιο και (3) παραβίαση του β' νόμου της θερμοδυναμικής (που λέει ότι δεν υπάρχει free lunch. Πόσο καιρό μπορούν να ισχύουν αυτά τα πράγματα;
θα σου αναφέρω κάτι εντελώς άσχετο που μου έχει μπεί στο κεφάλι. Καλά η αστική πάλη και η επανάσταση... Πόσο σίγουροι είμαστε ότι το 1917 δεν ήταν δουλειά "ξένων" μυστικών υπηρεσιών. Με το 1917 δεν yποχώρησαν οι Ρώσοι;
Ο Λώρενς της Αραβίας από την μία, ο Λένιν από την άλλη..."
Νομίζω ότι δεν είναι δυνατόν να ερμηνεύσουμε φαινόμενα της παρούσης φάσης, χωρίς μια εμπεριστατωμένη αναδρομή στην ιστορία, σε φαινόμενα και καταστάσεις αντίστοιχων περιπτώσεων.
Η τάση, να καταφεύγουμε συχνά σε πάγια θεωρητικά σχήματα, τα οποία βέβαια κάθε άλλο παρά στερούνται αληθείας, είναι μια τακτική που νομίζω ότι δεν οδηγεί εν τέλει στο στόχο. Η επικινδυνότητα αυτών των θεωριών, βρίσκεται ακριβώς στον πετυχημένο τρόπο ερμηνείας, που τις χαρακτηρίζουν. Έτσι πολλές φορές, με αφετηρία την αδιαμφισβήτητα ισχύουσα γενική ερμηνευτική αρετή τους, είμαστε έτοιμοι να τα εφαρμόζουμε άκριτα, χωρίς την απαραίτητη προσπάθεια επικαιροποίησης και συγκεκριμένης προσαρμογής στα νέα, εξελισσόμενα πεπραγμένα, που θα τους προσέδιδε μια νέα ζωντάνια, μπολιάζοντά στα με τον πιο πρόσφατο ρεαλισμό.
Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι η γενική Μαρξιστική θεωρία περί οικονομικών κρίσεων δεν επαρκεί σε καμία περίπτωση, για να ερμηνεύσουμε την τρέχουσα πιστοτικοοικονομική κρίση.
Ένα από τα θέματα που πιστεύω, ότι θα έπρεπε προηγουμένως να μας απασχολήσουν, ώστε να καταστεί ίσως δυνατόν να εμηνευθούν αυτά τα φαινόμενα είναι η οικονομική κρίση του 1929. Για να αντλήσουμε κάποια απαραίτητα στοιχεία και να φτάσουμε σε κάποια συμπεράσματα, που ωφείλουν να αποτελούν διδάγματα από εμπειρία του προηγούμενων περιπτώσεων. Δυστυχώς, η ενασχόληση με αυτή την κρίση υπήρξε απογοητευτικά μικρή. Για μια ακόμη φορά, ο προοδευτικός χώρος την αντιμετώπισε με γενικόλογες και αφοριστικές αναφορές στη γενική Μαρξιστική θεωρία περί οικονομικών κρίσεων.
Με αυτή τη συλλογιστική παραθέτω ένα εξαιρετικό βίντεο σε δύο συνέχειες, σε Ελληνική μετάφραση, για την κρίση του 1929.
Όπως σωστά εντοπίζει το βίντεο, από μια χρονική στιγμή και πέρα, έχει συγκεντρωθεί μια τεράστια εξουσία στα χέρια κάποιων. Από τότε, αυτό που αυτοί μας παρουσιάζουν ως ανάπτυξη δεν είναι τίποτε περισσότερο από ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΑ πύργοι που οικοδομήθηκαν στην άμμο. Αυτούς μπορούν να τους γκρεμίζουν, όποτε κρίνουν σκόπιμο, με ένα φύσημα. ¨Ετσι συμπαρασύρουν στην χρεωκοπία όσους δεν ελέγχουν άμεσα, αυξάνοντας περισσότερο την επηροή τους, προωθώντας ταυτόχρονα και άλλα σχεδια.
Εάν παραστήσουμε (σαν ένα αριθμητικό ανάλογο) την έντεχνα και σαθρά φουσκωμένη αριθμητική τιμή της ελεγχόμενης από κάποια κέντρα ανάπτυξης με ένα κλάσμα, το μεγάλο μέγεθός της δεν ωφείλεται στον αριθμητή, που έχει μια πολύ μικρή τιμή. Ωφείλεται στον παρονομαστή, που έχει συρρικνωθεί στο ελάχιστο - τείνοντας στο μηδέν - προσδίδοντας στο όλο κλάσμα τεράστια τιμή.
Ο μηδενισμός του παρανομαστού είναι η διαίρεση, στην οποία αναφέρεται ο αμμοδύτης.
Φυσικά, αυτά αποτελούν μοντέλο προσομοίωσης, για να γίνει σχηματικά αντιληπτό το "παιχνίδι" των κρίσεων. Στον τρόπο που νομίζω ότι δομούνται οι ανάλογοι μηχανισμοί και διαδικασίες στην πράξη, θα αναφερθώ προσεχώς.
Όσο αφορά το βίντεο που ακολουθεί, για όσους έχουν την καλωσύνη και την υπομονή να το δουν, προτείνω και την ενασχόληση με τα βίντεο που προτείνονται μετά το πέρας της προβολής, γιατί εμπεδώνουν καλύτερα το συγκεκριμένο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου