ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

Στο φύλλο της 14ης Αυγούστου δημοσίευσε η Ελευθεροτυπία ένα σημαντικό άρθρο με τίτλο "Η λύση του μυστηριου για τη συνεργασία Γεωρκάτζη - Παναγούλη" του Μακάριου Δρουσιώτη. Το άρθρο αυτό υπάρχει στη διεύθυνση http://www.enet.gr/online_text/c=110,id=47456648 και αφορά μια σειρά σημαντικών γεγονότων της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας.

Ο Αλέκος Παναγούλης έχει συνδεθεί στη συνείδηση όλων των Ελλήνων με τον αγώνα για την πτώση της δικτατορίας και τον αντιδικτατορικό αγώνα. Αποτέλεσε την πρώτη μορφή αντιστασιακού, πέρα από αυτούς που πρόβαλε σκόπιμα το κατεστημένο, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Μίκης Θεοδωράκης, στην προοπτική στήριξης μιας διάδοχης κατάστασης, που θα αποτελούσε "αλλαγή φρουράς" με ψευτοαντιστασιακό φωτοστέφανο, που έγινε διεθνώς γνωστός.

Λιγότερο γνωστό είναι όμως, ότι η δράση του Αλέκου Παναγούλη συνδέεται άμεσα με το Κυπριακό πρόβλημα. Δεν είναι μόνο η σχέση του με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη, υπουργό εσωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος του προμήθευσε τα εκρηκτικά, με τα οποία έκανε την απόπειρα ενάντια στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, όπως πραγματεύεται πολύ εμπεριστατωμένα το άρθρο, σε μια προσπάθεια να μην ξεχαστούν, να μην αγνοηθούν αυτά τα σημαντικά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μας . Και ο τραγικός θάνατος του Αλέκου Παναγούλη, που εύκολα και αβασάνιστα αποδόθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, συνδέθηκε από κάποιους που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα άμεσα με το Κυπριακό πρόβλημα. Η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, με την οποία ο Παναγούλης είχε δεσμό, παρουσιάζει στο βιβλίο που έγραψε για τον Αλέκο με τίτλο "Ένας Άνδρας" μια σειρά στοιχεία που παραπέμπουν στην περίπτωση το "ατύχημα" να ήταν δολοφονία. Σε άμεση σχέση με τον θάνατο του Παναγούλη φέρονται τα λεγόμενα "αρχεία της ΕΣΑ" που είχε στην κατοχή του σύμφωνα με μαρτυρίες ο βασανιστής της χούντας Χατζηζήσης. Τον Χατζηζήση δολοφόνησε η τρομοκρατική οργάνωση 17η Νοέμβρη. Και αυτή η δολοφονία, που έγινε αιτία να κλείσει το στόμα ενός βασικού μάρτυρα γύρω από την εισβολή στην Κύπρο, προβλημάτισε κάποιους που δεν βολεύονται με μυθεύματα, κατά πόσο η οργάνωση της δήθεν "ένοπλης λαϊκής πάλης", δεν ήταν παρά ένα προβοκατόρικο όργανο στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών.

Για πρώτη φορά πληροφορήθηκα τα γεγονότα, στα οποία αναφέρεται το άρθρο του κ. Δρουσιώτη, διαβάζοντας το βιβλίο "Συνωμοσία της Σιωπής" του Νίκου Βεργίδη (Θανάση Κατσαρού) το 1987. Ο Νίκος έγραψε και έκδωσε εκείνη την περίοδο, δουλεύοντας μέρα-νύχτα στο πατάρι ενός μικρού βιβλιοπωλείου που είχε με τον αδελφό του στην οδό Φειδίου, μια σειρά πολύ πρωτότυπα βιβλία, που στην κυριολεξία με βοήθησαν να δω τα Ελλαδικά δρώμενα με άλλα μάτια, σε μια φάση που είχα αρχίσει να ψάχνω κριτικά αυτό που λέγεται "πολιτικά παρασκήνια". Ενάντια στο Νίκο έγιναν περισσότερες απόπειρες δολοφονίας, κύρια με αυτοκίνητα. Επανειλημμένα διέφυγε "παρά τρίχα" με μικροτραυματισμούς, χωρίς όμως να μπορεί να δεχθεί ότι υπήρχε σχέδιο εξόντωσης του. Τελικά δολοφονήθηκε με ισχυρό δηλητήριο. Έτσι έχασε πραγματικά η ιστορική έρευνα και η προσπάθεια ιστορικής διαφώτισης του λαού ένα ισχυρά προικισμένο νέο συγγραφέα-ερευνητή, που κινήθηκε έξω από τα συνήθη συμβατικά πλαίσια. Στο Νίκο χρωστάω στην κυριολεξία ότι είμαι σήμερα (αν είμαι κάτι). Ανάβοντας ένα κερί στη μνήμη του, σφίγγω το συγγραφικό του έργο στο στέρνο μου με αίσθημα ευγνωμοσύνης και υποχρέωσης.

Δυστυχώς μάθαμε να προσπερνάμε αβασάνιστα την ιστορία μας. Ιδιαίτερα το πιο πρόσφατο κομμάτι, στο οποίο άμεσα εμπλεκόμαστε και αναφορικά με το οποίο, τουλάχιστον οι συνειδητοί πολίτες, πρέπει να αισθανόμαστε συνυπεύθυνοι.
Ποιος αναφέρεται όμως σήμερα στον Φάκελο της Κύπρου; Αυτά τα θεωρούμε λίγο-πολύ περασμένα ξεχασμένα, εστιάζοντας την προσοχή μας στις λεγόμενες προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Όμως χωρίς ουσιαστική κατανόηση της ιστορίας δεν θα μπορέσουμε να χειριστούμε εύστοχα τα δεδομένα και τα ζητούμενα της κάθε στιγμής.
Το σύνθημα "Δεν Ξεχνώ" που κυριάρχησε μετά την εισβολή και την κατοχή αποδείχτηκε δυστυχώς ένα σχετικά πρόσκαιρο συναισθηματικό ξέσπασμα. Αυτή την πρακτική προτίθεμαι να αντιπαρέλθω. Γι΄αυτό, ξεκινώντας μια κριτική αναφορά στο εν λόγω πολύ ενδιαφέρον άρθρο τις επόμενες ημέρες, θα θέσω μια σειρά πτυχές της ιστορίας του Κυπριακού προβλήματος, Θεού θέλοντος, σ΄αυτό το ιστολόγιο.
Χαράζοντας πορεία στην μποτίλια προς την ΝΑ. Μεσόγειο διεκδικώ το δικαίωμα στη μνήμη αναφορικά με μια σελίδα ζωτικής σημασίας της πρόσφατης ιστορίας, ως ενεργός πολίτης.