"...ΑΥΤΗ ΓΑΡ ΜΟΝΗ ΚΑΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΣΤΕΡΗΘΗΝΑΙ..."
"...ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΑΝ ΕΧΩ ΔΙΑΝΟΕΙΤΑΙ ΠΑΙΔΕΥΤΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗΝ..."
"...ΔΙΔΑΚΤΟΝ ΑΡΕΤΗ..."
ΠΛΑΤΩΝ, Πρωταγόρας
Επανέρχομαι αγαπητοί φίλοι και φίλες επισκέπτες της σελίδας, συνεχίζοντας το σημείωμα σχετικά με την απόσυρση των νέων βιβλίων για τη διδασκαλία της ιστορίας.
Στο πρώτο μέρος του σημειώματος έκανα αναφορά σε δυο συμπεράσματα, που θεωρώ ότι προκύπτουν από την απόσυρση του επίμαχου βιβλίου:
α΄) Η παιδεία, η μάθηση είναι ζωτικής σημασίας για την αυτοσυνειδησία μας ως Έλληνες, πέρα από τον εκάστοτε τρόπο που νοηματοδοτούμε αυτές τις έννοιες.
β΄) Η σημασία που αποδίδεται συνεπάγεται μια ευαισθησία στην αντιμετώπιση του θέματος. Αυτή εκφράζεται με μόνιμη επαγρύπνιση και αυξημένη ετοιμότητα, όσο αφορά την προάσπιση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, από διαδικασίες που θεωρούνται υπονομευτικές.
Οι κινητοποιήσεις προς αυτή την κατεύθυνση φτάνουν σε αξιόλογα αποτελέσματα, άσχετα πόσο αντίξοες είναι οι συνθήκες που αντιπαρέρχονται και πόσο ισχυρές είναι οι αντίρροπες δυνάμεις.
Ο αντίλογος που αναπτύχθηκε ενάντια στο βιβλίο συμπορεύτηκε με αυτόν που αντιπαρατέθηκε στο νομοσχέδιο για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση. Με αποτέλεσμα να αμφισβητηθή ο κορμός της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής στο σύνολό του. Έχοντας ανακηρήξει η κυβέρνηση το σύμπλεγμα παιδεία- πολιτισμός ως μια από τις βασικότερες προτερεότητές της, η ήττα που υπέστη με την απόσυρση του βιβλίου, στάθηκε στρατηγικής σημασίας, με βαθύτατες και πολυσχιδείς συνέπειες, που θίγουν:
1. Την γενικότερη επιλογή της ένταξης της χώρας στο άρμα της παγκοσμιοποίησης του συρμού.
2. Το γόητρο και το κύρος της κυβέρνησης όσο αφορά την πρόταξη του εθνικού συμφέροντος.
3. Την επιδιωκόμενη επικοινωνιακή της πολιτική, ως υποτιθέμενης μετριοπαθούς κυβέρνησης του λεγόμενου μεσαίου χώρου.
4. Τις επιλογές της θεσμικής διαχείρησης όσο αφορά πρόσωπα και κέντρα εφαρμογής της πολιτικής.
Αναφορικά με το πρώτο σημείο είναι αρκετό να αναλογιστούμε ότι αντίστοιχες εκπαιδευτικές μεταρριθμίσεις επιχειρούνται παράλληλα και σε άλλες χώρες. Η αυτοκρατωρία απαιτεί κατάρριψη των εθνικών προτύπων. Τα τελευταία χρόνια κλιμακώνεται μια επιχειρηματολογία από τους ιδεολογικούς αχθοφόρους του εθνικού αποχρωματισμού, ότι πάσα εμμονή σε πατριωτικές αξίες είναι αναχρονιστική και αντιδραστική. Στήν εξωτερική πολιτική της χώρας η έστω εικωνική προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων αντικαταστάθηκε από την πολιτική του "ζεϊμπέκικου" από το Πασόκ, και της "κουμπαριάς" από τη ΝΔ. Να είσαι μοντέρνος σημαίνει να είσαι πολιτικός gay (η χρήση του όρου είναι πολιτική, οι ατομικές επιλογές στην ιδιωτική ζωή εκάστου δεν αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού της σελίδας). Η εναπόθεση της των εθνικών δικαίων της χώρας γίνεται σε εξωελληνικά κέντρα εξουσίας, όπως η ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ, που εξυπηρετούν αμφίβολες σκοπιμότητες. Παρόλο που η πρόσφατη ιστορία πιστοποιεί την κατά κανόνα εφαρμογή δυο μέτρων και δυο σταθμών στην επιδίωξη αποκατάστασης του διεθνούς δικαίου από αυτούς τους οργανισμούς. Την υγιή πατριωτική επαγρύπνηση στην εξωτερική πολιτική υποκαθιστά η ανούσια κινδυνολογία, ως αιτιολόγηση των υπέρογκων εξοπλιστικών δαπανών με στόχο τον πλουτισμό των εμπόρων όπλων και με συνέπεια τον κοινωνικό υποβιβασμό της χώρας.
Την αναγκαιότητα αναθεώρησης των βιβλίων ιστορίας παρουσίασε για πρώτη φορά το ίδρυμα "Ανδρέας Παπανδρέου". Σ΄αυτή την προπαγάνδα ενορχηστρώνεται πλήθος "μη κυβερνητικών" οργανώσεων, που αποτελούν το καλυμμένο χέρι της πλέον απεχθούς εξουσίας. Το πλέον χαρακτηριστικό είναι αυτό του μεγαλοναρκοέμπορου Σόρος, που αναπτύσσει δραστηριότητες στην ανατολική Ευρώπη.
Παράλληλα έγινε σκόπιμη εναπόθεση της πατριωτικοφανούς συνθηματολογίας σε χώρους ακροδεξιού λαϊκισμού, με στόχο τον αποπροσανατολισμό και την καλλιέργεια συγχύσεων Ο πατριωτισμός των Ελλήνων ουδέποτε είχε φυλετική χροιά. Το αίτημα υπεροχής των Ελλήνων εστιάστηκε αποκλειστικά στο Ελληνικό Πνεύμα και αυτό τυγχάνει ανέκαθεν διεθνούς αναγνώρισης. Χωρίς να αμφισβητηθούν ποτέ τα επιτεύγματα άλλων μεγάλων πολιτισμών. Οι Έλληνες ουδέποτε θεώρησαν άλλους λαούς να είναι υπάνθρωποι. Ούτε επιδίωξαν τον εξουσιασμό επάνω σε άλλους.
Την ευθύνη μετατόπισης του κέντρου βάρους της πατριωτικής εκφοράς προς την άκρα δεξιά φέρουν σε μεγάλο ποσοστό τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς. Το ΚΚΕ επικεντρώνει τις πολιτικές του δραστηριότητες όλο και περισσότερο σια εργασιακά προβλήματα και τα θέματα κερδοσκοπίας του κεφαλαίου, μη δυνάμενο - κυρίως ιδεολογικά - να παρέμβη σε όλα τα υπόλοιπα μεγάλα πολιτικά ζητήματα. Θεωρώντας την πάσα κακοδαιμονία αφοριστικά ως συνέπεια του καπιταλιστικού συστήματος, διαβιώνει εσωτερικά στον προπερασμένο αιώνα. Έχοντας μετατραπεί σε τυπικά τρεϊντγιουνιονιστικό κόμμα, κρατά δέσμια τα εγκεφαλικά του κύτταρα στα όρια μιας νεοσταλινικής αγκύλωσης. Ειδικότερα μετά την ανοιχτή στροφή της Ρωσίας στον κοινοβουλευτισμό και την οικονομία της αγοράς, αδυνατούν να ερμηνεύση τις εξελίξεις αρκείται σε ένα γενικόλογο μαρξιστικοφανή βερμπαλισμό. Η αποκλειστική προοπτική που δίνει, είναι μόνο αναιρετική όσο αφορά την αποτροπή της εφαρμογής των κυβερνητικών μέτρων, βασικά στον εργασιακό τομέα. Αυτή η κατάντια είναι λυπηρότατη για κόμα προερχόμενο από το γενικότερο χώρο, που πρωτοστάτησε στους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του Ελληνικού Λαού. Έτσι άκαρδα και επιπόλαια εξουδετερώνει και αφήνει να ξεθωριάσουν πατριωτικά εύσημα, που αποκτήθηκαν με το αγνό αίμα αγωνιστών, με αποτέλεσμα να ιδιοποιούνται τα πατριωτικά συνθήματα τα τσιράκια του Ιωαννίδη και του Αβέρωφ, που έσκιζαν τα ιμάτιά τους για να μην ανοίξη ο φάκελος της κυπριακής προδοσίας. Φτάσαμε νςα μας πουλάη πατριωτισμό η ακροδεξιά του Πλέβρη και του Βορίδη και το ΚΚΕ να τιρή σιγή.
Ακόμη μεγαλύτερες είναι η ευθύνες του Συνασπισμού για την ένταξη της Ελλάδας στον παγκοσμιοποιημένο χυλό, το ξεπούλημά της στις πολυεθνικές και τον κλιμακούμενο αφελληνισμό με διαδικασίες πλέον εθνικής μετάλλαξης. Το κόμμα που κατήργησε πάσα έννιοα πολιτικής ανάλυσης και λογικής συνεπαγωγής. Με το σύνθημα "ναι στην Ευρώπη των λαών - όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων" εννοούσε την απρόσκοπτη ένταξη και συμπόρευση της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήση τι σχέση έχει αυτή με τους λαούς της Εώπης. Η ΕΟΚ είναι εξ ορισμού οργανισμός οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης. Τουτέστιν πλήρως υποταγμένος στις οικονομικές της δομές και τους πολιτικούς εκφραστές τους: δηλαδή τις πολυεθνικές εταιρίες (καλό είναι να μιλάμε για μονοπώλια μόνο όταν αναφερόμαστε στα σπίρτα). Η "Ενωση Άνθρακος Και Χάλυβα" που κυοφόρησε την Ευρωπαϊκή Ένωση δρομολόγησε διαδικασίες τελείως ξένες προς τα εν τέλη συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών. Σε θεσμικό επίπεδο ανέπτυξε ένα γραφειοκρατικό κολοσσό, στον οποίο μεταθέτει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες από τα εθνικά κοινοβούλια. Σε εθνικό επίπεδο παγίωσε τον δικοματισμό (στην ουσία το παλιό γνωστό αμερικάνικο μοντέλλο). Σε οικονομικό επίπεδο ενέτεινε και βάθυνε τον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας, με άμεσα παρεμβατικές μεθόδους, που ξεπερνούν κατά πολύ και επιταχύνουν την επιβολή των ισχυρών επί των ασθενέστερων απ΄ότι μέσω του παραδοσιακού ανταγωνισμού. Ο οικονομικός ιστός των τελευταίων εξουδετερώθηκε πλήρως, με εξαίρση κάποιους μεμονωμένους τομείς (οι ήταν ήδη ενταγμένοι στη διαδικασία παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου). Οι οικονομία αυτών των όικονομικά ασθενών χωρών αναπαράγεται πλέον κύρια στηριγμένη στις ενέσεις που χρηματιδοτεί η ΕΕ. (πακέτα "πρασαρμογής" και "στήριξης" και επιδοτήσεις). Αυτά τα κονδύλια, που κατευθύνονται κύρια σε έργα υποδομής και επιδοτήσεις, διαχειρίζεται η εγχώρια γραφειοκρατία, νέμοντάς τα κύρια μεταιαξύ των ημετέρων, εξαγοράζοντας συνειδήσεις και εκπορνεύοντας την παραγωγική διαδικασία. Έτσι δημιουργεί τη δική της πλουτοκρατία και τους συνασπισμένους δικούς της βολεμένους, περιθοριοποιώντας ταυτόχρονα όσους δεν μπόρεσαν η δε θέλησαν να πουλήσουν την ψυχή τους για μια θέση στο βούρκο της διαφθοράς και της πελατειακής συναλλαγής. Αντίστοιχη εκπόρνευση γίνεται και με τις επιδοτήσεις, μόνο που η συγκεκριμένη ζημιά έχει και άλλες προεκτάσεις πέρα από την μαστρωπιακή αναδιαστρωμάτωση. Διότι οι επιδοτήσεις δεν αποσκοπούν μόνο στην καλλιέργεια πολιτικής πελατείας. Καταβάλλονται και για την καταστροφή παραδοσιακών καλλιεργειών, με στόχο τη δημιουργία μονοκουλτούρας, απογυμνώνοντας τη χώρα από ζωτικές καλλιέργες, εντείνοντας έτσι την εξάρτηση από τα διοξεινούχα εισαγόμενα. Οι περιβαντιλλογικές συνέπειες συχνά καθίστανται μοιραίες. Οι επιδοτήσεις αντί να ενισχύουν καταστρέφουν την παραγωγικότητα στην ύπαιθρο. Αντί να διοχετεύονται στους καλλιεργητές δίνονται ανεξέλεγκτα σε καλλιεργούντες και μή, με μόνο κριτήριο την ιδιοκτησία γης. Με την επιβράβευση της οκνηρίας αλητοποιήται ο αγροτικός πληθυσμός, οδηγούμενος τεχνητά στον καμματισμό και την εγκληματικότητα.
Ο Συνασπισμός πρωτοστάτησε και στην προπαγάνδηση της λεγόμενης πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Αυτή η έννοια, που προβάλλεται διεθνώς με ένταση στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει στόχευση τελείως διαφορετική από αυτή που υπαινίσεται. Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης κλιμακώθηκε μια άνευ προηγουμένου μετακίνηση πληθησμών. Αυτή, ενώ εξωτερικά πλασαρίστηκε με το πρόσχημα ειρηνικής μετακίνησης και εκούσιας μετανάστευσης, στην ουσία αποτελεί καλυμένη και έμεσα βίαη εκτόπιση πλήθους ανθρώπων. Με στόχο τον εθνικό αποχρωματισμό, τον πλήρη υποβιβασμό των εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία κοινωνικών εντάσεων και αντιπαλότητας μεταξύ κοινωνικών ομάδων στις χώρες υποδοχής.
Εκμεταλλευόμενοι την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανά τη γη φτωχών, οργανώθηκαν εκ των άνωθεν συμμορίες για τη διέλευση λαθρομεταναστών. Οι ίδιες δυνάμεις αποδυνάμωσαν την αποτελεσματικότητα των συνοριακών αρχών και της αστυνομίας, διενεργώντας σποραδικά συλλήψεις και απελάσεις μόνο για να κρατηθούν τα προσχήματα. Στιβάζοντας στις πόλεις και την ύπαιθρο στρατιές εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών επέβαλαν βαθμιαία την νομιμοποίησή τους. Βάζοντας από τη μια τα ακροδεξιά μόμολα να ωρίονται κύρια ενάντια στα θύματα και όχι ενάντια στους θύτες της λαθρομετανάστευσης, δημιούργηασαν κάληψη απέναντι στην καλοπροαίρετη διάθεση κριτικής, διοχετεύοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια στα ύποπτα κανάλια της ξενοφοβίας. Βάζοντας από την άλλη τους κουλτουριάρηδες του ψεφτοαριστερισμού να εστιάζουν την δημόσια προσοχή της αποκλειστικά στα ανθρώπινα δικαιώματα και το ανθρώπινο δράμα των λαθρομεταναστών, αποσιωπόντας την σκόπιμη εθνοτική/δημογραφική και κοινωνική αλλοτρίωση που η εκ των άνωθεν χειραγωγούμενη δημιουργία χάους επιφέρει, επιχειρούν να την κάνουν κοινωνικά αποδεκτή.
Ο συνασπισμός είναι το κόμμα που επιχειρεί την καλλιέργεια της άμβλυνσης της εθνικής συνείδησης στα δύο από τη φύση τους ευαίσθητα τμήματα του λαού: τους διανοούμενους και τη νεολαία. Η πολιτική του στηρίζει την παγκοσμιοποίηση. Οι εξάρσεις του προέδρου του ενάντια στο δικοματισμό και υπέρ των κινητοποιήσεων ενάντια στη εκπαιδευτική πολιτική αποτελούν φανφάρες για συλλογή ψήφων και εξεύρεση πολιτικού στίγματος για να δικαιολογήση την ύπαρξη του πολιτικού του παραπήγματος. Στην παράγκα οργανώνει μόνιμα την ίδια δεξίωση. Ένα χορό μεταμφιεσμένων, όπου όλοι οι συμμετέχοντες διατείνονται να έχουν μεταμφιεσθεί αριστεροί. Και εδώ τα αποκτηθέντα πατριωτικά εύσημα της αριστεράς έχουνε περάσει μέσα από τον κάδο ανακύκλωσης έχοντας μετατραπεί σε χρήσιμα αξεσουάρ για το πάρτυ: χαρτοπόλεμος και φούσκες.
Η απόσυρση του βιβλίου της ιστορίας αποτελεί μια ευαίσθητη ήττα της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα.
Είναι μια ήττα όλων των κομμάτων και μία νίκη του λαού.
Ίσως οι πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας καταστούν ικανοί να συγκροτήσουν αυτό που αξίζει πραγματικά ο τόπος, ένεκα των συνολικών αρετών του, αλλά στερείται ένεκα των συνολικών αμαρτιών του:
ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ.
ΜΠΟΡΟΥΝ. ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ.
Στο πρώτο μέρος του σημειώματος έκανα αναφορά σε δυο συμπεράσματα, που θεωρώ ότι προκύπτουν από την απόσυρση του επίμαχου βιβλίου:
α΄) Η παιδεία, η μάθηση είναι ζωτικής σημασίας για την αυτοσυνειδησία μας ως Έλληνες, πέρα από τον εκάστοτε τρόπο που νοηματοδοτούμε αυτές τις έννοιες.
β΄) Η σημασία που αποδίδεται συνεπάγεται μια ευαισθησία στην αντιμετώπιση του θέματος. Αυτή εκφράζεται με μόνιμη επαγρύπνιση και αυξημένη ετοιμότητα, όσο αφορά την προάσπιση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, από διαδικασίες που θεωρούνται υπονομευτικές.
Οι κινητοποιήσεις προς αυτή την κατεύθυνση φτάνουν σε αξιόλογα αποτελέσματα, άσχετα πόσο αντίξοες είναι οι συνθήκες που αντιπαρέρχονται και πόσο ισχυρές είναι οι αντίρροπες δυνάμεις.
Ο αντίλογος που αναπτύχθηκε ενάντια στο βιβλίο συμπορεύτηκε με αυτόν που αντιπαρατέθηκε στο νομοσχέδιο για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση. Με αποτέλεσμα να αμφισβητηθή ο κορμός της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής στο σύνολό του. Έχοντας ανακηρήξει η κυβέρνηση το σύμπλεγμα παιδεία- πολιτισμός ως μια από τις βασικότερες προτερεότητές της, η ήττα που υπέστη με την απόσυρση του βιβλίου, στάθηκε στρατηγικής σημασίας, με βαθύτατες και πολυσχιδείς συνέπειες, που θίγουν:
1. Την γενικότερη επιλογή της ένταξης της χώρας στο άρμα της παγκοσμιοποίησης του συρμού.
2. Το γόητρο και το κύρος της κυβέρνησης όσο αφορά την πρόταξη του εθνικού συμφέροντος.
3. Την επιδιωκόμενη επικοινωνιακή της πολιτική, ως υποτιθέμενης μετριοπαθούς κυβέρνησης του λεγόμενου μεσαίου χώρου.
4. Τις επιλογές της θεσμικής διαχείρησης όσο αφορά πρόσωπα και κέντρα εφαρμογής της πολιτικής.
Αναφορικά με το πρώτο σημείο είναι αρκετό να αναλογιστούμε ότι αντίστοιχες εκπαιδευτικές μεταρριθμίσεις επιχειρούνται παράλληλα και σε άλλες χώρες. Η αυτοκρατωρία απαιτεί κατάρριψη των εθνικών προτύπων. Τα τελευταία χρόνια κλιμακώνεται μια επιχειρηματολογία από τους ιδεολογικούς αχθοφόρους του εθνικού αποχρωματισμού, ότι πάσα εμμονή σε πατριωτικές αξίες είναι αναχρονιστική και αντιδραστική. Στήν εξωτερική πολιτική της χώρας η έστω εικωνική προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων αντικαταστάθηκε από την πολιτική του "ζεϊμπέκικου" από το Πασόκ, και της "κουμπαριάς" από τη ΝΔ. Να είσαι μοντέρνος σημαίνει να είσαι πολιτικός gay (η χρήση του όρου είναι πολιτική, οι ατομικές επιλογές στην ιδιωτική ζωή εκάστου δεν αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού της σελίδας). Η εναπόθεση της των εθνικών δικαίων της χώρας γίνεται σε εξωελληνικά κέντρα εξουσίας, όπως η ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ και ο ΟΗΕ, που εξυπηρετούν αμφίβολες σκοπιμότητες. Παρόλο που η πρόσφατη ιστορία πιστοποιεί την κατά κανόνα εφαρμογή δυο μέτρων και δυο σταθμών στην επιδίωξη αποκατάστασης του διεθνούς δικαίου από αυτούς τους οργανισμούς. Την υγιή πατριωτική επαγρύπνηση στην εξωτερική πολιτική υποκαθιστά η ανούσια κινδυνολογία, ως αιτιολόγηση των υπέρογκων εξοπλιστικών δαπανών με στόχο τον πλουτισμό των εμπόρων όπλων και με συνέπεια τον κοινωνικό υποβιβασμό της χώρας.
Την αναγκαιότητα αναθεώρησης των βιβλίων ιστορίας παρουσίασε για πρώτη φορά το ίδρυμα "Ανδρέας Παπανδρέου". Σ΄αυτή την προπαγάνδα ενορχηστρώνεται πλήθος "μη κυβερνητικών" οργανώσεων, που αποτελούν το καλυμμένο χέρι της πλέον απεχθούς εξουσίας. Το πλέον χαρακτηριστικό είναι αυτό του μεγαλοναρκοέμπορου Σόρος, που αναπτύσσει δραστηριότητες στην ανατολική Ευρώπη.
Παράλληλα έγινε σκόπιμη εναπόθεση της πατριωτικοφανούς συνθηματολογίας σε χώρους ακροδεξιού λαϊκισμού, με στόχο τον αποπροσανατολισμό και την καλλιέργεια συγχύσεων Ο πατριωτισμός των Ελλήνων ουδέποτε είχε φυλετική χροιά. Το αίτημα υπεροχής των Ελλήνων εστιάστηκε αποκλειστικά στο Ελληνικό Πνεύμα και αυτό τυγχάνει ανέκαθεν διεθνούς αναγνώρισης. Χωρίς να αμφισβητηθούν ποτέ τα επιτεύγματα άλλων μεγάλων πολιτισμών. Οι Έλληνες ουδέποτε θεώρησαν άλλους λαούς να είναι υπάνθρωποι. Ούτε επιδίωξαν τον εξουσιασμό επάνω σε άλλους.
Την ευθύνη μετατόπισης του κέντρου βάρους της πατριωτικής εκφοράς προς την άκρα δεξιά φέρουν σε μεγάλο ποσοστό τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς. Το ΚΚΕ επικεντρώνει τις πολιτικές του δραστηριότητες όλο και περισσότερο σια εργασιακά προβλήματα και τα θέματα κερδοσκοπίας του κεφαλαίου, μη δυνάμενο - κυρίως ιδεολογικά - να παρέμβη σε όλα τα υπόλοιπα μεγάλα πολιτικά ζητήματα. Θεωρώντας την πάσα κακοδαιμονία αφοριστικά ως συνέπεια του καπιταλιστικού συστήματος, διαβιώνει εσωτερικά στον προπερασμένο αιώνα. Έχοντας μετατραπεί σε τυπικά τρεϊντγιουνιονιστικό κόμμα, κρατά δέσμια τα εγκεφαλικά του κύτταρα στα όρια μιας νεοσταλινικής αγκύλωσης. Ειδικότερα μετά την ανοιχτή στροφή της Ρωσίας στον κοινοβουλευτισμό και την οικονομία της αγοράς, αδυνατούν να ερμηνεύση τις εξελίξεις αρκείται σε ένα γενικόλογο μαρξιστικοφανή βερμπαλισμό. Η αποκλειστική προοπτική που δίνει, είναι μόνο αναιρετική όσο αφορά την αποτροπή της εφαρμογής των κυβερνητικών μέτρων, βασικά στον εργασιακό τομέα. Αυτή η κατάντια είναι λυπηρότατη για κόμα προερχόμενο από το γενικότερο χώρο, που πρωτοστάτησε στους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του Ελληνικού Λαού. Έτσι άκαρδα και επιπόλαια εξουδετερώνει και αφήνει να ξεθωριάσουν πατριωτικά εύσημα, που αποκτήθηκαν με το αγνό αίμα αγωνιστών, με αποτέλεσμα να ιδιοποιούνται τα πατριωτικά συνθήματα τα τσιράκια του Ιωαννίδη και του Αβέρωφ, που έσκιζαν τα ιμάτιά τους για να μην ανοίξη ο φάκελος της κυπριακής προδοσίας. Φτάσαμε νςα μας πουλάη πατριωτισμό η ακροδεξιά του Πλέβρη και του Βορίδη και το ΚΚΕ να τιρή σιγή.
Ακόμη μεγαλύτερες είναι η ευθύνες του Συνασπισμού για την ένταξη της Ελλάδας στον παγκοσμιοποιημένο χυλό, το ξεπούλημά της στις πολυεθνικές και τον κλιμακούμενο αφελληνισμό με διαδικασίες πλέον εθνικής μετάλλαξης. Το κόμμα που κατήργησε πάσα έννιοα πολιτικής ανάλυσης και λογικής συνεπαγωγής. Με το σύνθημα "ναι στην Ευρώπη των λαών - όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων" εννοούσε την απρόσκοπτη ένταξη και συμπόρευση της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήση τι σχέση έχει αυτή με τους λαούς της Εώπης. Η ΕΟΚ είναι εξ ορισμού οργανισμός οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης. Τουτέστιν πλήρως υποταγμένος στις οικονομικές της δομές και τους πολιτικούς εκφραστές τους: δηλαδή τις πολυεθνικές εταιρίες (καλό είναι να μιλάμε για μονοπώλια μόνο όταν αναφερόμαστε στα σπίρτα). Η "Ενωση Άνθρακος Και Χάλυβα" που κυοφόρησε την Ευρωπαϊκή Ένωση δρομολόγησε διαδικασίες τελείως ξένες προς τα εν τέλη συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών. Σε θεσμικό επίπεδο ανέπτυξε ένα γραφειοκρατικό κολοσσό, στον οποίο μεταθέτει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες από τα εθνικά κοινοβούλια. Σε εθνικό επίπεδο παγίωσε τον δικοματισμό (στην ουσία το παλιό γνωστό αμερικάνικο μοντέλλο). Σε οικονομικό επίπεδο ενέτεινε και βάθυνε τον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας, με άμεσα παρεμβατικές μεθόδους, που ξεπερνούν κατά πολύ και επιταχύνουν την επιβολή των ισχυρών επί των ασθενέστερων απ΄ότι μέσω του παραδοσιακού ανταγωνισμού. Ο οικονομικός ιστός των τελευταίων εξουδετερώθηκε πλήρως, με εξαίρση κάποιους μεμονωμένους τομείς (οι ήταν ήδη ενταγμένοι στη διαδικασία παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου). Οι οικονομία αυτών των όικονομικά ασθενών χωρών αναπαράγεται πλέον κύρια στηριγμένη στις ενέσεις που χρηματιδοτεί η ΕΕ. (πακέτα "πρασαρμογής" και "στήριξης" και επιδοτήσεις). Αυτά τα κονδύλια, που κατευθύνονται κύρια σε έργα υποδομής και επιδοτήσεις, διαχειρίζεται η εγχώρια γραφειοκρατία, νέμοντάς τα κύρια μεταιαξύ των ημετέρων, εξαγοράζοντας συνειδήσεις και εκπορνεύοντας την παραγωγική διαδικασία. Έτσι δημιουργεί τη δική της πλουτοκρατία και τους συνασπισμένους δικούς της βολεμένους, περιθοριοποιώντας ταυτόχρονα όσους δεν μπόρεσαν η δε θέλησαν να πουλήσουν την ψυχή τους για μια θέση στο βούρκο της διαφθοράς και της πελατειακής συναλλαγής. Αντίστοιχη εκπόρνευση γίνεται και με τις επιδοτήσεις, μόνο που η συγκεκριμένη ζημιά έχει και άλλες προεκτάσεις πέρα από την μαστρωπιακή αναδιαστρωμάτωση. Διότι οι επιδοτήσεις δεν αποσκοπούν μόνο στην καλλιέργεια πολιτικής πελατείας. Καταβάλλονται και για την καταστροφή παραδοσιακών καλλιεργειών, με στόχο τη δημιουργία μονοκουλτούρας, απογυμνώνοντας τη χώρα από ζωτικές καλλιέργες, εντείνοντας έτσι την εξάρτηση από τα διοξεινούχα εισαγόμενα. Οι περιβαντιλλογικές συνέπειες συχνά καθίστανται μοιραίες. Οι επιδοτήσεις αντί να ενισχύουν καταστρέφουν την παραγωγικότητα στην ύπαιθρο. Αντί να διοχετεύονται στους καλλιεργητές δίνονται ανεξέλεγκτα σε καλλιεργούντες και μή, με μόνο κριτήριο την ιδιοκτησία γης. Με την επιβράβευση της οκνηρίας αλητοποιήται ο αγροτικός πληθυσμός, οδηγούμενος τεχνητά στον καμματισμό και την εγκληματικότητα.
Ο Συνασπισμός πρωτοστάτησε και στην προπαγάνδηση της λεγόμενης πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Αυτή η έννοια, που προβάλλεται διεθνώς με ένταση στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει στόχευση τελείως διαφορετική από αυτή που υπαινίσεται. Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης κλιμακώθηκε μια άνευ προηγουμένου μετακίνηση πληθησμών. Αυτή, ενώ εξωτερικά πλασαρίστηκε με το πρόσχημα ειρηνικής μετακίνησης και εκούσιας μετανάστευσης, στην ουσία αποτελεί καλυμένη και έμεσα βίαη εκτόπιση πλήθους ανθρώπων. Με στόχο τον εθνικό αποχρωματισμό, τον πλήρη υποβιβασμό των εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία κοινωνικών εντάσεων και αντιπαλότητας μεταξύ κοινωνικών ομάδων στις χώρες υποδοχής.
Εκμεταλλευόμενοι την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανά τη γη φτωχών, οργανώθηκαν εκ των άνωθεν συμμορίες για τη διέλευση λαθρομεταναστών. Οι ίδιες δυνάμεις αποδυνάμωσαν την αποτελεσματικότητα των συνοριακών αρχών και της αστυνομίας, διενεργώντας σποραδικά συλλήψεις και απελάσεις μόνο για να κρατηθούν τα προσχήματα. Στιβάζοντας στις πόλεις και την ύπαιθρο στρατιές εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών επέβαλαν βαθμιαία την νομιμοποίησή τους. Βάζοντας από τη μια τα ακροδεξιά μόμολα να ωρίονται κύρια ενάντια στα θύματα και όχι ενάντια στους θύτες της λαθρομετανάστευσης, δημιούργηασαν κάληψη απέναντι στην καλοπροαίρετη διάθεση κριτικής, διοχετεύοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια στα ύποπτα κανάλια της ξενοφοβίας. Βάζοντας από την άλλη τους κουλτουριάρηδες του ψεφτοαριστερισμού να εστιάζουν την δημόσια προσοχή της αποκλειστικά στα ανθρώπινα δικαιώματα και το ανθρώπινο δράμα των λαθρομεταναστών, αποσιωπόντας την σκόπιμη εθνοτική/δημογραφική και κοινωνική αλλοτρίωση που η εκ των άνωθεν χειραγωγούμενη δημιουργία χάους επιφέρει, επιχειρούν να την κάνουν κοινωνικά αποδεκτή.
Ο συνασπισμός είναι το κόμμα που επιχειρεί την καλλιέργεια της άμβλυνσης της εθνικής συνείδησης στα δύο από τη φύση τους ευαίσθητα τμήματα του λαού: τους διανοούμενους και τη νεολαία. Η πολιτική του στηρίζει την παγκοσμιοποίηση. Οι εξάρσεις του προέδρου του ενάντια στο δικοματισμό και υπέρ των κινητοποιήσεων ενάντια στη εκπαιδευτική πολιτική αποτελούν φανφάρες για συλλογή ψήφων και εξεύρεση πολιτικού στίγματος για να δικαιολογήση την ύπαρξη του πολιτικού του παραπήγματος. Στην παράγκα οργανώνει μόνιμα την ίδια δεξίωση. Ένα χορό μεταμφιεσμένων, όπου όλοι οι συμμετέχοντες διατείνονται να έχουν μεταμφιεσθεί αριστεροί. Και εδώ τα αποκτηθέντα πατριωτικά εύσημα της αριστεράς έχουνε περάσει μέσα από τον κάδο ανακύκλωσης έχοντας μετατραπεί σε χρήσιμα αξεσουάρ για το πάρτυ: χαρτοπόλεμος και φούσκες.
Η απόσυρση του βιβλίου της ιστορίας αποτελεί μια ευαίσθητη ήττα της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα.
Είναι μια ήττα όλων των κομμάτων και μία νίκη του λαού.
Ίσως οι πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας καταστούν ικανοί να συγκροτήσουν αυτό που αξίζει πραγματικά ο τόπος, ένεκα των συνολικών αρετών του, αλλά στερείται ένεκα των συνολικών αμαρτιών του:
ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ.
ΜΠΟΡΟΥΝ. ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου