ΚΕΝΤΡΟΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ "Η ΕΚΜΕΤΑΛΑ"

"Δείξε μου το δούλο σου, να σου πω ποιός είσαι"
Λαϊκή παροιμία προηγμένης χώρας


Θυμάμαι μια ιστορία που άκουσα παλιά για τον μακαρίτη τον μαστρ΄Αντώνη.
Το 1941 ο μαστρ΄Αντώνης έκανε 28 χιλιόμετρα ποδαρόδρομο, για να βρή τρεις φέτες ψωμί και ένα φλιτζανάκι λάδι σε κάποιο μαυραγορίτη. Χωρίς να φάη μπουκιά. Στόχος του ήταν να μην πεθάνη η γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του από την πείνα.
Στη γυναίκα του είπε ότι δεν χρειαζόταν να φάη τίποτε, γιατί ήταν χορτάτος.
Η γυναίκα έδωσε κάτι κλάσματα φέτας ψωμιού και μια κουταλιά λάδι στο κάθε παιδί. Και αυτή δεν έφαγε τίποτε.
Πρόσφερε όμως μια φέτα ψωμί στη γειτόνισσα, γιατί είχε κι αυτή δυο παιδιά.
Όλα τα παιδιά επέζησαν. Και ο μαστρ΄Αντώνης με την κυρά του. Και η γειτόνισσα.
Μα αυτός που σώθηκε επίσης ήταν η ανθρωπιά.
Θα μου πείτε, τότε ήταν άλλες εποχές. Σήμερα πρέπει να ψάξουμε για την ανθρωπιά με το μικροσκόπιο.

Σωστή παρατήρηση. Σήμερα ο κόσμος έγινε κακός. Φτάσανε να κατηγορούν ακόμη και τον κύριο Μαγγίνα. Αυτόν τον πονόψυχο ανθρωπιστή, που όχι μόνο πασχίζει να βάλη το ασφαλιστικό σε σειρά, αλλά έκανε και τη βίλα του, δωρεάν ξενώνα για άστεγους Πακιστανούς. Χωρίς το παραμικρό όφελος.

Εγώ όμως τον κύριο Μαγγίνα τον υπεραγαπώ. Υπάρχει καλύτερος άνθρωπος σ΄αυτόν τον πλανήτη; Υπάρχει μεγαλύτερος αλτρουιστής; Ή θα μου πείτε τώρα για κανένα Μαχάτμα Γκάντι, που γύρναγε ξυπόλυτος και το άλλο το κομμούνι το Γρηγόρη Λαμπράκη και θα με κάνετε έξω φρενών!

Ο κύριος Μαγγίνας, σαν ακριβοδίκαιος άνθρωπος, εκτίμησε την αγάπη, που τρέφω για το πρόσωπό του και παραχώρησε φιλικά μια συνέντευξη σ΄αυτή τη σελίδα. Απέναντι στα άλλα μέσα επικοινωνίας είναι λιγομίλητος και προσεκτικός σ΄αυτά που λέει. Εδώ σε μας άνοιξε την καρδιά του και τα είπε όλα. Γιατί γνωρίζει ότι εμείς τον αγαπάμε. Οι άλλοι απλά τον ζηλεύουν. Μα θα μου πείτε, ότι έσπρωξε για να μπή η κόρη του στον ΟΤΕ. Απλά το έκανε για να μας συνδέση αυτή τηλεφωνικά για τη συνέντευξη. Και για να σας προλάβω: Μην μου κοπανήσετε ότι έκανε τα ίδια και με το γιο του στο ράδιο. Απλά το έκανε για να μεταδοθή η συνέντευξη, που ακολουθεί.

Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Υπουργό για τη γενναιοδωρία του απέναντί μας. Με αυτό το τρόπο δεν πιστοποιεί μόνο την ανωτερότητα των επιλογών του, αλλά υπογραμμίζει και τη γενικότερη εκτίμηση που τρέφουν οι πολιτικοί αξιώσεων απέναντι σε μια ιστοσελίδα, όπως η παρούσα, που καταδεικνύεται επάξια της μεγαλοσύνης τους.

Όσο αφορά τη συνέντευξη, εμείς ΑΠΛΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕ:

- Καλημέρα σας κύριε Υπουργέ.
- Καλημέρα και από μένα κύριε Μποστοπέλ.
- Κάποια εφημερίδα δημοσίευσε ότι απασχολείτε τρεις ανασφάλιστους αλλοδαπούς.
- Απλά τους φιλοξενώ.
- Σας κατανοώ. Πρόκειται οπωσδήποτε για συκοφαντία. Εξάλλου όλος ο κόσμος σας λατρεύει. Ακούω και διαβάζω τόσο εγκωμιαστικά σχόλια στα μαζικά μέσα ενημέρωσης για σας. Καθημερινά σας κολακεύουν όλο και περισσότερο. Κάνετε μια εκπληκτική επικοινωνιακή πολιτική. Νομίζω ότι είστε ο καλύτερος από επικοινωνιακής πλευράς. Δεν νομίζω να υπάρχη καλύτερος.
- Απλά υπερβάλλετε. Απλά υπάρχει κάποιος που είναι ακόμη καλύτερος. Πρόκειται για τη Χάρυβδη. Στο τελευταίο μπάλλ-μασκέ της βουλής μεταμφιέστηκε σε Ξένιο Δία.
- Δεν νομίζω να υπάρχει όμως πιο φιλόξενο μέλος στην κυβέρνηση από εσάς.
- Απλά υπάρχει. Είναι ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης. Με τόσες φυλακές στη διάθεσή του, παρέχει φιλοξενία σε πολύ περισσότερα πρόσωπα.
- Για σας η έννοια της φιλοξενίας μοιάζει να κατέχη δεσπόζουσα θέση στο σύστημα αξιών. Ποιόν θα βλέπατε εκτός συναγωνισμού από αυτή την σκοπιά;
- Απλά τον Τζωρτζ Μπους. Φτάνει να φιλοξενηθή κάποιος στο Γκουαντανάμο για μερικές μέρες. Αυτή η φιλοξενία του μένει αλησμόνητη.
- Απέναντι στην συκοφαντική επίθεση που δεχτήκατε από την εφημερίδα του ψεύδους ο κύριος Κυβερνητικός Εκπρόσωπος σας στήριξε. Με ποιό τρόπο σκοπεύετε να εκφράσετε τις ευχαριστίες σας σ΄αυτόν;
- Απλά θα του προτείνω να τον φιλοξενήσω. Κάποιες από τις κάλτσες που έπλυναν οι Πακιστανοί δεν καθάρισαν. Μια εύστοχη επιχειρηματολογία ξεπλένει τα πάντα.
- Ποιούς άλλους πολιτικούς θα θέλατε να φιλοξενήσετε;
- Απλά ο σκύλος στη βίλα έχει πάθει φαρυγγίτιδα. Ευχαρίστως θα φιλοξενούσα τους κυρίους Πάγκαλο, Βενιζέλο και Καρατζαφέρη.
- Εμένα είστε διατεθειμένος να με φιλοξενήσετε;
- Απλά απαντήστε μου αν είστε παντρεμένος.
- Είμαι.
- Απλά τότε πρέπει να είστε ξεφτέρι στο σφουγγάρισμα. Όποτε θέλετε περάστε. Φέρτε όμως και ένα πακιστανικό λεξικό. Υπάρχει ξέρετε καταμερισμός.
- Ο κύριος Πρωθυπουργός έχει αποπέμψει κάποιους πρώην συνάδελφους σας από τις θέσεις που κατείχαν.
- Απλά δεν ήταν δυνατό να φιλοξενή στην κυβέρνηση πρόσωπα που δεν ήταν σε θέση να συγυρίσουν τα ασυγύριστα.
- Εσείς βλέπετε ίσως κάποιες αδυναμίες, κάποια λάθη στα μέτρα που προωθείτε;
- Απλά ήταν λάθος που δεν κατέταξα τους υπουργούς στα βαριά και ανθυγειινά επαγγέλματα. Προβλέπεται πολύ βαρύς χειμώνας εφέτος.
- Ποιά θεωρείτε σημαντικότερη αρχή της φιλοξενίας;
- Απλά φτάνει να τους πείσεις ότι σε θέλει το 42%. Μετά φιλοξενείς όποιον θες, όπου θες, όπως θες.
- Κύριε Υπουργέ σας ευχαριστούμε που μας παραχωρήσατε μια τόσο διευκρινιστική συνέντευξη. Εμείς απλά θα τη φιλοξενήσουμε στην ιστοσελίδα.
- Φιλοξενία το λες αυτό; Αυτό είναι σκέτη εκμετάλευση, εμπαιγμός. Έχε χάρη που είσαι ασφαλισμένος, με τόσους ασφαλίτες που σ΄έχουνε στη καρδιά τους, αλλιώς θα έβλεπες ποιό ΙΚΑ θα σου έστελνα.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΗΣ ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ (ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΣ)

Ζητώ συγνώμη για τον χαμηλό ήχο στο κλιπάκι.
Η μηχανή λήψεως που διαθέτει η σελίδα είναι ματρακάς.
Όμως με την αγάπη που την περιβάλλετε θα προμηθευτή και καλύτερη.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σας και στο ποντικάκι σας.

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΙΠΟΤΕ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΗ ΘΑΥΜΑ

Παράτησε τα θαύματα, τη μάσκα πέταξε
εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε

Νίκος Εγγονόπουλος

Στις ειδήσεις ακούσαμε ότι η κυβέρνηση πρόκειται να αγοράση άρματα μάχης κόστους (συνειδητά δεν γράφω αξίας) 420 εκατομμυρίων Ευρώ.

Χριστούγεννα με άδειο τραπέζι για πολλούς. Γιορτές όχι για να χαρής, αλλά για να σπαζοκεφαλιάσης, με τι προσόντα θα πας στην αγορά για τα απαραίτητα. Μην ξεχνάμε ότι ο λαός έχει και κάποιο φιλότιμο. Άκουσα μια ηλικιωμένη κυρία να λέη στην τηλεόραση, ότι εφέτος για πρώτη φορά δεν θα μπορέση να πάρη ούτε το πιο φτηνό δωράκι για το εγγονάκι της.

Για μια ακόμη φορά ο Χριστούλης θα γεννηθεί μέσα στον ταπεινό στάβλο. Αυτή τη φορά όμως θα λείπουν τα ζώα για να να ζεστάνουν με την αναπνοή τους το Θείο Βρέφος μέσα στη φάτνη. Θα έχουν γίνει μπριτζόλες στα κάρβουνα στα πάρτυ καλοταϊσμένων πολιτικών, δημοσιογράφων, γραφειοκρατών, επενδυτών που έχουν μεταφέρει τον κύκλο εργασιών τους σε γειτονικές χώρες γιατί οι ξυπόλητοι δουλεύουν φτηνότερα.
Εξάλλου πότε οι χορτάτοι σκέφτηκαν τους πεινασμένους; Την πάρτη μας, μεγάλε. Τα υπόλοιπα είναι ωραία κηρύγματα. Για να παίρνουμε ψήφους, να έχουμε ακροαματικότητα, να πείθουμε τους αφελείς ότι είμαστε δήθεν απαραίτητοι. Στο φινάλε είμαστε άνθρωποι καθώς πρέπει.
Ίσως μόνο το άχυρο στη φάτνη να είναι αυτή τη φορά πιο μαλακό. Αν το φρόντισαν αυτοί που παράγουν μεταλλαγμένα.
Θα πάμε βέβαια και στη Εκκλησία. Για να ακούσουμε και την παραβολή εναντίον των φαρισαίων. Άψογα.

Δεν μας είπε η κυβέρνηση όμως τι προτίθεται να υπερασπίση, με την αγορά των αρμάτων, όταν όλα γύρω της ξεχαρβαλώνονται με τις επιλογές της ακόμη περισσότερο. Διότι για να υπερασπιστής κάτι, πρέπει πρώτα και κύρια να μοχθής για να φαίνεται αυτό άξιο υπερασπίσεως.

Σκοπεύει μήπως να μας υπερασπίση από την Τουρκία, όταν επιτρέπει στους τούρκους "πολιτικούς", να φανατίζουν τη μουσουλμανική μειονότητα, παρεμβαίνοντας αυτοπροσώπως μέσα στην Ελλαδική επικράτεια, αποκαλώντας τη "τούρκους", φανατίζοντας τη, παραβιάζοντας τις διεθνής συνθήκες και οργανώνοτας εκδηλώσεις ενάντια στο ελλαδικό κράτος ευρισκόμενοι μέσα σε από αυτό; Δηλαδή τι αφήνουν αυτοί οι παιδαράδες από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες χωρίς να το ξεφτιλίσουν με την απαράδεκτη ανοχή, ή ακόμη και κάλυψη της κυβέρνησης; Και τι εννοεί ο κύριος πρωθυπουργός, όταν διακηρύσσει ότι είναι ανθρώπινο δικαίωμα να αυτοκαθορίζη πας έκαστος σε ποιά εθνικότητα ανήκει; Το αίσχος του τούρκου υφυπουργού εξωτερικών να φτύνει τη συνθήκη της Λωζάνης ευρισκόμενος μέσα στην ελλαδική επικράτεια; Και πότε πήγε ο κ. Καραμανλής στη Σμύρνη να διακηρύξη ότι αυτή είναι Ελληνική Πόλις, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα του και εγώ έχω δικαίωμα να αυτοκαθορίζομαι σαν Έλλην Σμηρνιός.
Μήπως σκοπεύει να φορτώση στα άρματα τις ανθοδέσμες της επόμενης κουμπαριάς, ή τα Σι Ντι με τα ζεϊμπέκικα;

Τελικά που αποσκοπεί η Κυβέρνηση;
Η σκοπεύει μήπως να υπερασπίση την Ευρώπη από την τρομοκρατία;
Ή τα καμένα από τις πλημμήρες; Ή τα Ζονιανά από τη ξηρασία;

Μήπως αγοράζει χτένες γι΄αυτόν που του τραβάει και την τελευταία τρίχα από το κεφάλι;

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΠΕΡΟΥΚΕΣ

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ

ΜποΣτοΠελ, "Ο Άγγελος με τα δεκανίκια"


"Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακρυά
γερμένος πάνω σ΄ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλύφη...

...Έστησε το κρεββάτι του πίσω απ΄την αγορά
και χάζευε τα ψάρια μες τη στέρνα
μ΄αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πη,
καλύτερα να μη μας πη κανένα".

Διονύσης Σαββόπουλος, από το "Άγγελος - εξάγγελος"

Ωραίο το άσμα του Νιόνιου. Μ΄αυτό μεγαλώσαμε. Αλλά και με το άλλο που καταγγέλει: "Κι ο ουρανός είν΄ένας νόμος αδειανός. Και η χωματένια σου μορφή, άχ! είναι βρώμικο ψωμί". Αυτό το δεύτερο, νομίζω ότι ηχεί ιδιαίτερα πένθιμα αυτές τις μέρες στις καρδιές των απασχολούμενων στην Ολυμπιακή Αεροπορία.

Χιλιάδες εργαζόμενοι, χιλιάδες οικογένειες που τους αναγγέλλεται χριστουγεννιάτικα ότι σύντομα θα χάσουν την εργασία τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έστειλε το μπουναμά. Κάποια άλλα Χριστούγεννα πριν μερικά χρόνια Νατοϊκά κράτη βομβάρδιζαν το Βελιγράδι. Βοήθειά μας...
Μας καλούν να υπερασπιστούμε αξίες απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ. Μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν ποιές είναι αυτές; Προσωπικά προτιμάω να φοράω φερετζέ (παρόλο που είμαι άντρας) από το να με σκοτώσουν χριστουγεννιάτικα.

Βεβαίως δεν είναι μόνο το θέμα της συγκεκριμένης περιόδου, που αναγγέλλεται η διάλυση της Ολυμπιακής, με τις οδυνηρές συνέπειες που αναμένουν οι απασχολούμενοι. Είναι όμως και αυτό.
Όπως και αντίστροφα: Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έκανε συμβόλαιο κυρίων με τους εμπόρους για τη συγκράτηση των τιμών τη περίοδο των Εορτών. Μοιραία γεννάται το ερώτημα: Μετά τις γιορτές τι θα φάη ο κόσμος;

Οι πρόγονοί μας αρχιερείς απεφάνθησαν στην Κωνσταντινούπολη, όταν η Πόλις βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο να πέση στα χέρια των Οθωμανών, ότι είναι προτιμότερο το τούρκικο σαρίκι από το καπέλο του Πάπα. Γιατί έκαναν αυτή την επιλογή; Μήπως γιατί δεν ήσαν μοντέρνοι; Δεν θέλανε μήπως να γίνουνε ευρωπαίοι;
Ο Ελληνισμός αισθάνθηκε στο πετσί του τι επέφεραν τα 400 χρόνια υποταγής στην οθωμανική εξουσία. Μια άνευ προηγουμένου εθνική αιμορραγία με την διαδικασία των βίαιων, αλλά και των έμμεσα επιβεβλημένων εξισλαμισμών. Φτάσαμε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα να δημιουργηθή το τουρκικό "έθνος" φάντασμα, από σαράντα εθνότητες, η πολυπληθεστέρα των οποίων οι εξισλαμισμένοι έλληνες. Φτάνει να δη κανείς τις στατιστικές πριν το 1922 (δείτε και το βιβλίο του Γεωργίου Κλεάνθους Σκαλιέρη "Λαοί και φυλές της Μικράς Ασίας", Εν Αθήναις 1922, Τυπογραφείον "Τύπος"). Χαρακτηριστικά θα πή ο καθηγητής του Χάρβαρντ Σπύρος Βρυώνης για την "τουρκική εθνογέννεση": " too little, too late..."
Δεν είναι όμως μόνο οι απώλειες. Είναι και τα επίκτητα: ¨Ένας Γενιτσαρισμός και ένας Κοτζαμπασισμός που τον κουβαλάμε από τότε στην καμπούρα μας. Και το πασαλίκι κάποιων κοιλαράδων που το παίζουν "πολιτικά πρόσωπα". Βαρύγδουποι, αμετροεπείς, αθυρόστομοι, ευέξαπτοι, γνωρίζουν τα πάντα: Κύρια πότε η μπριτζόλα είναι έτοιμη προς καταβρόχθιση. Αποκαλούν τους πολιτικούς ανταγωνιστές τους "Φύρερ" και "Ντούτσε", πλακώνονται στις καρπαζές με τον κάθε ψυχοπαθή, αν τους ρίξη καφέ, ορίονται ενάντια στον φτωχό μετανάστη, αποσιωπώντας τους πάτρωνες της παγκοσμιοποίησης , που έβαλαν τους ανά το κόσμο λιμοκτονούντες στο γεωγραφικό μίξερ.

Αναμφίβολα αυτό που ο Καρλ Μαρξ ονόμασε "Ανατολίτικο Δεσποτισμό" αποτελεί το τρέιντ μάρκ της υπανάπτυξης. Ο Κεμαλισμός του πρόσθεσε και ένα χοντρά μιλιταριστικό χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα κράτος που μπορεί να κρατηθή μόνο με την υπανάπτυξη, την αστυνόμευση και τον φανατισμό (συν το βαρύ φόρο αίματος). Κι όμως άν επισκεφθή κάποιος την Τουρκία, θα διαπιστώση ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού εμφορείται από βαθιά καλοσύνη (και αγάπη για τους Έλληνες), σαν αποτέλεσμα εν πολλοίς του ελληνογεννούς χαρακτήρα της προέλευσης, ή της μακράς συμβίωσης με Έλληνες.
Έτσι λοιπόν, παρά το τεράστιο κόστος της η επιλογή των προπατόρων μας, φαίνεται ότι ήτανε σωστή.

Πολύ εύστοχα δήλωσε Χρήστος Γιανναράς σε μια συνέντευξή του στην ΕΤ3 (που μπορεί να τη δη κάποιος στην ιστοσελίδα "Αντίβαρο"), ότι ο Ελληνισμός επέζησε τη Ρωμαιοκρατία, τη Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία. Εκεί που άρχισε να χάνη δραματικά τα εθνικά του χαρακτηριστικά, ήταν στα πλαίσια της ίδρυσης του εθνικού "κρατιδίου", της "βαλκανικής επαρχίας". Με την απώλεια της οικουμενικής του υπόστασης και συνείδησης, πιθηκίζοντας κάποια ευρωπαϊκά κακέκτυπα.

Ανήκω στους αναφανδόν αντιπάλους της ένταξης της Ελλάδας στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας από τους λόγους γι΄αυτό, είναι ότι έζησα στη Γερμανία και ταξίδεψα αρκετά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάποια χρόνια πριν την ένταξη της Ελλάδας.
Όμως δεν δαιμονοποιώ την Ευρώπη. Γνωρίζω ότι η προσφορά της στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη. Παρ΄όλα αυτά, κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές.

Στην Ευρώπη γεννήθηκε ο Κοινοβουλευτισμός. (Στην κλασσική Ελλάδα γεννήθηκε η Δημοκρατία. Πρόκειται όμως για δύο ποιοτικά διαφορετικά πράγματα).
Οι ευρωπαίοι διαφωτιστές μίλησαν και αγωνίστηκαν πρώτοι για την κοινωνική και την πολιτική χειραφέτηση του ανθρώπου. Στην Ευρώπη άνθισαν οι τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσοφία στην σύγχρονη εποχή.
Εδώ δημιουργήθηκε και το όραμα μιας αταξικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ανοιχτής για όλους, απαλλαγμένης από τις κοινωνικές συγκρούσεις και τον ανταγωνισμό. Μιας κοινωνίας που στηρίζεται στη συνεργασία και την αλληλεγγύη των μελών της. Εδώ αναπτύχθηκαν και τα αντίστοιχα κοινωνικά κινήματα.
(Το Ρωσικό "ατύχημα" με το Σοβιετικό τσίρκουλο δεν νομίζω ότι έχει την παραμικρή σχέση με κοινωνικά κινήματα και σοσιαλιστικό οραματισμό. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω, ότι κάποιοι αγνοί κουμουνιστές - όπως οι Feliks Dzierzynski, Nikolai Bucharin, Michail Kamenew - πρόσφεραν απλόχερα τη ζωή τους. Όμως αυτοί είχαν τελείως διαφορετική στόχευση, απότι οι αλητάμπουρες Λένιν, Στάλιν και Τρότσκυ, που διαμόρφωσαν τελικά τον υπαρκτό "σοσιαλισμό").

Η Ευρώπη στην μεγάλη προσπάθεια να βρή τον εαυτό της στράφηκε προς την κλασσική Ελλάδα. Της αξίζουν τα πλέον θερμά συγχαρητήρια. Όχι γιατί είμαστε έλληνες, με αποτέλεσμα αυτή η στροφή να μας δημιουργή ικανοποίηση. Αλλά κύρια για τα επιτεύγματα της σε όλους τους τομείς, που θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν χωρίς αυτή τη στροφή.
Όμως στην Ευρώπη δεν έδρασε μόνο ο απόηχος του κλασσικού Ελληνικού Πνεύματος, αλλά και η Βαβυλώνα. Με αυτή την πλευρά της Ευρώπης έχουμε ασχοληθεί πολύ λίγο.
Η Ευρώπη δεν είναι μόνο η ήπειρος του Κοινοβουλευτισμού, των κοινωνικών αγώνων για τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, η ήπειρος της σύγχρονης επιστήμης, τέχνης και φιλοσοφίας.
Η Ευρώπη είναι και η ήπειρος των δύο παγκοσμίων πολέμων. Εδώ αναπτύχθηκε η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και Μπέλζεν Κίρχεν. Ευρωπαϊκοί στρατοί πολεμούν σήμερα με τους ομογάλακτους στο Ιράκ, για το μπεζαχτά των πολυεθνικών πετρελαίου, περιφρουρούν τις φυτείες του οπίου στο Αφγανιστάν, για να λιώνουν οι νεολαίοι στις πλατείες των μητροπόλεων τους δίπλα στις πεταμένες σήριγγες.
Όλ΄αυτά μάθαμε ίσως να τα θεωρούμε αναγκαία κακά...
Αποτελούν όμως το σύγχρονο κανιβαλισμό της Γηραιάς Ηπείρου.

Ένα κοινό γνώρισμα του κλασσικού Ελληνικού και του Ευρωπαϊκού Πνεύματος είναι ότι και τα δύο αναπτύχθηκαν μέσα στη διαδικασία συγκρότησης και άνθισης των πόλεων. Βρίσκονται δηλαδή σε άμεση αλληλεπίδραση με τον "πολιτισμό". Τόσο οι Έλληνες πολίτες όσο και οι ευρωπέοι αστοί, οι μπουρζουά, αναπτύχθηκαν εντός των τειχών των πόλεων.
Το χαρακτηριστικό του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε: Φίλε εάν ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ. Η αστική επανάσταση ήτανε στον καιρό της ευεργεσία για την κοινωνία. Και όλα πρέπει να γίνονται στον καιρό τους. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν το 3.000 μετά Χριστόν. Ούτε και μπορούν να υπερπηδηθούν, όπως ισχυριζόταν ο Λένιν. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΦΑΓΑΝΕ ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ. ΕΜΕΙΝΕΣ ΠΙΣΩ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΥΡΟΠΙΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ.
ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΟ - ΑΦΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣΕ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΥΤΗΚΑΝ - ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ.
ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΡΙΜΟ ΣΤΑΔΙΟ ΦΙΛΕ ΤΗΣ ΠΕΣΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΝΤΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΔΑΓΚΩΣΗ ΜΕ ΤΑ ΟΥΛΑ ΤΗΣ.

Ας δούμε όμως πως παίχτηκε το θλιβερό παιχνίδι στο χώρο των αερομεταφορών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. Επιβάλλοντας στον κλάδο εργασιακές σχέσεις σύγχρονης δουλοπαροικίας.
Τα τελευταία χρόνια, όταν ταξιδεύω αεροπορικώς στην Ελλάδα, μου κοστίζει το εισιτήριο πολύ φθηνότερα απ΄ότι παλαιότερα, ενώ βασικά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες ακριβαίνουν συνεχώς.
Τι σημαίνει αυτό; Κάποιοι ισχυροί, με δυνατές οικονομικές πλάτες, κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό, για να κλείσουν τους εθνικούς αερομεταφορείς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι υπάρχει για να προστατεύη από τέτοιου είδους στρεβλώσεις. Στην ουσία είναι αυτή που τις ενισχύει και τις προωθεί, καταστρέφοντας τις εθνικές οικονομίες, υποβιβάζοντας τις εργασιακές σχέσεις σε τριτοκοσμικό επίπεδο, φορτώνοντας τις χώρες μέλη με φτώχεια πλατειών κοινωνικών στρωμάτων και κοινωνική συγκρουσιακή αστάθεια.
Διαρριγνύουν τα ιμάτια τους οι πριμαντόνες - πολιτικές και δημοσιογραφικές - του εοκικού απολογιτισμού για την αυτονόητη ευεργεσία της της ένταξης. Πείτε όμως, ρε μάγκες, τι θέλατε; ΕΥΡΩΠΗ Η ΟΥΓΚΑΝΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΥΓΚΑΝΤΑ ΜΟΙΑΖΕΙ.

Όσοι διαμένουμε στη Γερμανία, είδαμε με μεγάλη έκπληξη αυτή τη χώρα να μετατρέπεται μέσα σε λίγα χρόνια από οργανωμένο βιομηχανικό κέντρο σε χώρα του τρίτου κόσμου. Είναι ντροπή σας ρε μάγκες της πλάκας, όταν στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα της νέας μεγάλης και πάμπλουτης Γερμανίας, ένα στα τέσσερα παιδιά υποσιτίζεται. Όταν οι αρχιτέκτονες, οι πρώην πετυχημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες συνωστίζονται στις ουρές των συσσιτίων για τους ανέργους. Ενώ τα φορολογικά έσοδα του γερμανικού κράτους αυξάνονται κάθε χρόνο πάνω από 15%. Πάμπλουτα κράτη, καλοταϊσμένοι γραφειοκράτες που στηρίζουν την αυξανόμενη εξαθλίωση, ενώ οι μάχιμοι, οι προκομμένοι της οικονομίας κινδυνεύουν να πάθουν ασφυξία.

Έχοντας υποβιβάσει ήδη η παγκοσμιοποίηση τις εργασιακές σχέσεις, έφτιαξαν τα λόμπι των μεγαλοεπενδυτών του νέου παιχνιδιού της νέες αεροπορικές εταιρίες. Με κακοπληρωμένους απασχολούμενους. Χαμηλότεροι μισθοί, πιο πολλές ώρες πτήσεων. Τα καθίσματα στα αεροπλάνα καρεκλάκια για παιδιά, σκέτο στριμωξίδι. Κατάργησαν το προσφερόμενο φαγητό, τους καφέδες. Κατάργησαν και τα ταξιδιωτικά γραφεία των εταιριών. Κλείσε σου λένε φίλε μέσω ίντερνετ. Ποτέ δεν άνοιξαν γραφεία, ποτέ δεν προσέλαβαν υπαλλήλους γι΄ αυτά, κανένα δεν χρειάζεται να απολύσουν με τις νέες τεχνολογίες, που είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. Εξάλλου αυτοί που τις σχεδίασαν, είχανε προαποφασίσει και τον τρόπο εφαρμογής τους στην οικονομία και την κοινωνία. Έτσι βέβαια ρίχνεται το κόστος κάθετα. Και με λίγο μιζάρισμα στην αρχή από το ίδιο κεφάλαιο, φτιάχνεις και τις ειδικές προσφορές, για να κλείσης τους άλλους. Και άμα τους κλείσεις, ανεβάζεις μετά τις τιμές, με χάλια παροχή υπηρεσιών. Έτσι είσαι ο μεγάλος κερδισμένος. Χαμένος είναι στο τέλος ο καταναλωτής, έστω κι αν νομίζει αρχικά, ότι κάτι ωφελείται. Κερδισμένη είναι και η παγκοσμιοποίηση που διαλύει έθνη και κοινωνίες. Και οι γραφειοκράτες, που καλοτρώνε. Και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Είναι όλοι βαθυστόχαστοι, συμφωνούν πάντοτε σε ένα:
Από τη στιγμή που επιδότησες τον εθνικό σου αεροματαφορέα για να αντέξη αυτός απέναντι στα τεχνάσματα της "νέας εποχής", αφού υπερχρεώθηκε πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να σε βάλη να τον διαλύσης.
Πώς να ευχηθώ στους απασχολούμενους στην Ολυμπιακή "Καλά Χριστούγεννα", όταν το όλο σκηνικό θυμίζει εκείνο το αρνάκι που το καλοταϊζεις για να το σφάξης το Πάσχα; Μάλλον για λάθος γιορτές πάμε.

Προσεχώς, θα επιχειρήσουμε να αναφερθούμε και στην ιστορία του Λούλη. Του μοναχογιού της κυρά-Ευρωπαίτσαινας. Που ενώ ήτανε ωραίο παιδί και του άρεσε η πολυτέλεια, ήτανε δυστυχώς τεμπέλης και κατέληξε προαγωγός αθώων κορασίδων, τις οποίες από αιώνες είχε σιχαθεί όλο το λιμάνι. Χαρίζοντας τους για ένα διάστημα γουναρικά και ψευτομπιζού, κατάφερε στη συνέχεια να τις βγάλη στο πεζοδρόμιο.
Έτσι έφτιαξε και την υπέροχη βίλα του με νοβοπάν.
Τώρα βέβαια κάποιοι θέλουν να του τη χαλάσουν. Κρίμα γιατί η παράγκα έμοιαζε με όνειρο θερινής νύχτας.

ΤΡΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΞΑΝΑ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΣ)

ΤΟ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΚΑΛΟΣ

ΜποΣτοΠελ, "Άγνωστη Πόλις"

"Το γαρ καλόν εν μεγέθει και τάξιν εστίν..."
"...και γαρ των θηρίων εισίν αδιαίρετοι φωναί, ων ουδεμίαν λέγω στοιχείων. Ταύτης δε μέρη τό τε φωνήεν και το ημίφωνον και άφωνον".
Αριστοτέλης, "Περί Ποιητικής".

Ζούμε σε μια εποχή λατρείας του άσχημου.

Ο Ελληνικός πολιτισμός χαρακτηρίστηκε την περίοδο πού άνθισε, σε αντιδιαστολή με όσα βιώνουμε σήμερα παγκοσμίως, από την καθιέρωση της αρμονίας και του μέτρου ως συστατικών στοιχείων του κάλους.
Αυτές οι έννοιες δεν βιώθηκαν μόνο στην εξωτερική έκφανση της ζωής. Αναμφίβολα οι Έλληνες εκείνης της περιόδου κληροδότησαν στην ανθρωπότητα μοναδικά και ανεπανάληπτα αριστουργήματα σε όλους τους τομείς αισθητικής δημιουργίας. Όσα διασώθηκαν από αυτά, αποτελούν σήμερα τον απτό ορισμό του κάλους. Στην πορεία της ιστορίας ενέπνευσαν μεγάλους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν και αυτοί έξοχα έργα τέχνης, όπως ο Μιχαήλ Άγγελος. Αποτελεί κοινή παραδοχή, ότι χωρίς το κλασσικό πνεύμα δεν θα μπορούσε να υπάρξη η Αναγέννηση.

Η καθιέρωση όμως της Αρμονίας και του Μέτρου αγκάλιασε κύρια το πνευματικό κάλος των Ελλήνων Το κάλος ήτο Θεία ιδιότης και διαδικασία αναγωγής του ανθρώπου προς το Θείον. Οι τρεις Χάρητες και οι εννέα Μούσες στοιχειοθετούν αυτή την τάση, να αγγίξη ο άνθρωπος το επέκεινα μέσα από την ομορφιά. Και βρίσκονται αναμφίβολα στον αντίποδα κάποιων ευτραφών και τριφυλών ιερέων, που καλούν το ποίμνιο σε νηστίες, συσσωρεύοντας τις δωρεές των πιστών, που δίδονται για αγαθοεργίες, στα σεντούκια των τραπεζών και στις επενδύσεις προσωπικού πλουτισμού.

"Αρμονία κρυφίη κρείττων φανερής" διεκύρηξε ο μεγάλος Πατέρας του Ελληνικού Πνεύματος Ηράκλειτος. Βάλτε την αρμονία στην καρδιά σας και αφήστε τη να ανθίση. Για να καρπίση και η ομορφιά στη ζωή σας. "Καλός κ΄αγαθός". Η ταύτιση εξωτερικού και εσωτερικού κάλους υπογραμμίζεται από την Ελληνική βιωματική εμπειρία. Το ψυχικό κάλος δίνει τον τόνο στην αναζήτηση του Έλληνα. Η νεολαία έτρεχε πίσω από τον ξεδοντιάρη Σωκράτη, όχι γιατί ήταν ομοφυλόφιλος, όπως διαδίδουν οι αδαείς, αλλά γιατί αυτός ήταν ένα απέραντο λειβάδι καλοσύνης. Η φιλανθρωπία τον οδηγούσε να κατανομάζη πράγματα, που οι άλλοι απέφευγαν από φόβο των συνεπειών. Σε αντίθεση με την νοοτροπία της διευθυντικής κοινωνίας, που θεωρεί τη γνώση προνόμιο των ολίγων και ισχυρών, ο Σωκράτης και οι μαθητές του πάσχιζαν να την κάνουν κοινωνικό κτήμα. Σε αντίθεση οι αποκρυφιστές θα συγκροτήσουν μια σιδηρά ιεραρχία, στηριγμένη στον βαθμό μύησης, που προϋποθέτει τυφλή υποταγή. Ο Γκουρτζίεφ θα ισχυριστεί ότι η γνώση είναι πεπερασμένη και μπορεί να δοθεί μόνο σε λίγους. Οι έξωθεν της παρέας (ή συμμορίας) χαρακτηρίζονται με τον πλέον περιφρονητικό τρόπο "βέβηλοι".
Κάλος - Σοφία - Ελευθερία: Το τρίπτυχο του Ελληνικού Πνεύματος.

Ο Πυθαγόρας θα συστηματοποιήση την συμπαντική διάσταση της έννοιας της αρμονίας. Ο ορισμός του σύμπαντος ως Κόσμου, συνιστά το κάλος ως συναφή ιδιότητα της ύπαρξης. Αυτή η ιδιότης δεν χαρακτηρίζει μόνο το μέρος καθ΄εαυτό, αλλά το επισυνάπτει στο όλο με ένα συγκεκριμένο τρόπο: Την Αρμονία.
Η διαταραχή της αρμονίας φέρνει σε ρήξη το μέρος με το όλο. Δεν δύναται να υπάρξη το μέρος πέραν του όλου. Αυτή η θεώρηση έχει ζωτικές συνέπειες για τη λειτουργία της ατομικότητας. Στην ουσία καταργεί την αυταπάτη του εγώ, επισυνάπτοντας το άτομο στην πηγή προέλευσής του, οπλίζοντας το με μια υπερβατική βεβαιότητα εδώ και τώρα. Υποδηλώνει ότι το άτομο μπορεί να ζήση αρμονικά, δηλαδή να ευτυχίση, μόνο εφόσον διάγει με βάση τις αρχές της αρμονίας. Άρα καλείται να τις διερευνήση. Στην ουσία ο βίος ανάγεται σε μελέτη των νόμων της αρμονίας και σε εκπλήρωσή τους. Η υπεροψία του εγώ οδηγεί στην ματαιοδοξία με τις συνέπειές της.

Βεβαίως η τάση προς το κάλος δεν αποτελεί αποκλειστικό ελληνικό προνόμιο. Οι Έλληνες την θεώρησαν συστατική ιδιότητα του κάθε ανθρώπου, όταν αυτός είναι πραγματικός άνθρωπος. Ως διαδικασία δηλαδή εξανθρωπισμού του ανθρώπου. "Ως χαρίεν άνθρωπος εί άνθρωπος ή". Δηλαδή πόσο όμορφο ον είναι ο άνθρωπος, όταν είναι πραγματικός άνθρωπος. Η χάρις, η μορφιά, το πνευματικό κάλος είναι αυτό που σύμφωνα με το αρχαίο ρητό κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζη.

Πράγματι οι ανθρωπότητα έχει να επιδείξη άφθονες περιπτώσεις κάλους. Αυτές αποτελούν τη φωτεινή πλευρά της. Δεν είναι μόνο ο Πικάσσο που δημιουργεί κάλος. Είναι και η Μητέρα Τερέζα. Και ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης. Δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα στις αναπαραγωγές μεγάλων εικαστικών έργων, που κόσμησαν και κοσμούν τους τείχους των σπιτιών ανά τον κόσμο είναι και οι αφίσσες του Τσε Γκουεβάρα. Ενός αναμφσβήτητου προτύπου εξωτερικού και εσωτερικού κάλους.

Η ζωή μας θα ήταν τρομερά φτωχότερη χωρίς τις εκφράσεις του κάλους σε όλα τα επίπεδα. Χωρίς καλλιτεχνική δημιουργία και χωρίς καλοσύνη. Χωρίς καλλιτεχνικές ανησυχίες και χωρίς την πρόκληση να ξεπεράσουμε το ατομικό μας περίβλημα. Χωρίς μουσική, κινηματογράφο, ζωγραφική, λογοτεχνία, θέατρο, χορό, αρχιτεκτονική, χωρίς τραγούδι και κήπους.
Χωρίς τις μεγάλες κινήσεις και σχολές στο χώρο της τέχνης.

Και όμως δίπλα στην καλλιτεχνική έκφραση υπάρχει και η άλλη. Της δήθεν καλλιτεχνίας και της ύπουλα προωθούμενης σαβούρας.
Γιατί δίπλα στην καλαίσθητη δημιουργία κάποιοι απεργάστηκαν, μεθοδικά μετά τη δεκαετία του 20, συνειδητά και οργανωμένα την προώθηση της σαβούρας. Με στόχο την διαστροφή της αισθητικής μας και την διατάραξη της αντίληψης για την αρμονία. Με στόχο την απώλεια του αισθητικού μας αισθητήριου και τη βαθμιαία αποκτήνωση μας. Αποτέλεσμα η ασχήμια που βλέπουμε σήμερα να επεκτείνεται παντού.

Πρώτα απ΄όλα στην κοινωνική (η καλύτερα αντικοινωνική) συμπεριφορά μας. Η βαναυσότητα, το νταϊλίκι, το υβρεολόγιο, η επιδειξιομανία, η ατιμέλιτη αμφίεση, η ασυδοσία, θεωρούνται σήμερα μαγκιά και απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνουμε κοινωνικά αξιοπρόσεκτοι και για να αποκτήσουμε εύσημα στις παρέες.
Μετά το περιβάλλον. Μόλυνση, σκουπίδια,φετιχισμός του μπετόν, χωματερές, λήμματα, αποτσίγαρα, χαρτόκουτα πεταμένα ασυλλόγιστα παντού, ηχορήπανση, ακτές-σκουπιδότοποι, θάλασσες-βάλτοι. Σήμερα θεωρείται μάγκας ο καταπατητής. Γιάπης ο ασυνείδητος απορρηματορίπτης. Ωραίος αυτός που γκαζώνει μια μηχανή 2.500 κυβικών, για να πάη προς νερού του μετά τα μεσάνυκτα. Πόλεις που αν τις κατονομάσουμε ζούγκλες θα καταθέσουνε τα θηρία μηνυτήρια αγωγή για εξύβριση σε βάρος μας.
Κατόπιν ο τρόπος που διασκεδάζουμε: Αλκοόλ από την πρώϊμη εφηβία, χασισόματα, σκυλάδικα, αποκτήνωση μπροστά στην τηλεόραση και το ιντερνέτ. Πλήρης αποχή από το διάβασμα βιβλίων, καλπάζων περιορισμός της συναναστροφής, χαρτοπαιξία σε συνθήκες χαμαιτυπίου, φιλαθλητισμός αντί άθλησης.
Κατόπιν τα μαζικά μέσα. Χαμερπής και αγοραία επιλογή θεμάτων. Γελοία ενημέρωση. Κόμματα που στηρίζουν όλη τη δραστηριότητά τους από τις εμφανίσεις και μπουρδολογίες ενός χοντρού σ΄ένα κανάλι. Μπαρμπάδες που μας καλούνε να κάνουμε την επανάσταση ενάντια στους εξωγείινους καθισμένοι στους καναπέδες και τις πολυθρόνες μας.
Πολιτικοί αυθάδεις και αθυρόστομοι, που δυσκολεύονται τα μέγιστα να βρούνε εσώρουχα στο νούμερο τους. Κυρίες με τριάντα λίφτινγκ, που τα ξέρουνε όλα, χωρίς να έχουνε ανοίξει στη ζωή τους ένα βιβλίο. Λιμοκοντόροι που στάζει το μαλλί τους λίγδα και μπριγιαντίνη, άψογοι γνώστες της επικοινωνιολογίας (που υποκαθιστά πλέον τον πολιτικό λόγο) τους οποίους μια υγιής κοινωνία θα απαξιούσε να απασχολίση σαν μπόγιες, από έλεος προς τα αδέσποτα σκυλιά.
Να πάμε στην αισθητική της γεύσης; Στο μαρασμό της μαγειρικής τέχνης, που αποτελεί τον κορμό της παράδοσής μας; Στο άκαρδο επισιτισμό των παιδιών με τα ορμονικά κατασκευάσματα των φασφουντάδικων, στο γέμισμα των μανάβικων με το σκουπιδαριό της ΕΟΚ, τα πειραγμένα φρούτα, τα ναύλον λαχανικά;
Να πάμε στον χεβυμεταλλάδικο οχετό, που σερβίρει τις άναρθρες κραυγές του βρυκόλακα για μουσική στην αδιαμόρφωτη ψυχή των εφήβων;
Που να πρωτοπάς και τι να πρωτοπιάσης.

Όμως όλα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό, ούτε οικοδομήθηκαν ξαφνικά.
Κάποια ισχυρά κυκλώματα, με παγκόσμια επιρροή φρόντισαν να αλλοτριώσουν συστηματικά την έννοια της αισθητικής.
Φτάνει να δή κάποιος τα εκθέματα στο Μουσείο Μοντέρνας "Τέχνης" της Νέας Υόρκης για να βγάλη συμπεράσματα για την "καλιτεχνική" τερατογέννεση.
Ή τά ογκώδη μνημεία "Νεοκλασσικής" ακαλαισθησίας που έστησε ο Εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία την περίοδο του μεσοπολέμου.
Ή τα μύκι-μάους του σταλινικού "Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού". Τον υπεράνθρωπο προλέτο με τα σφυριά και τα δρεπάνια, που κάποιοι νηπιακοί μαθητές προσχολικής εκπαίδευσης θα παρίσταναν περισσότερο καλαίσθητα.
Ή τα κτίρια που σχεδίασαν τα μεγάλα αρχιτεκτονικά κεφάλια, εμπνευσμένοι προφανώς από πεταμένα καφάσια σε σκουπιδότοπο.
Η το ντιζάιν στο ογκώδες τζιπ του σύγχρονου διαπλεκόμενου γιάπη, που αποτελεί το σημερινό σύμβολο επιτυχίας.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι κάθε μας κίνηση οριοθετεί, δομεί αισθητική.
Ο Ελληνισμός δεν είναι παχιά λόγια.
Είναι πριν απ΄όλα αισθητική. ΑΡΜΟΝΙΑ - ΧΑΡΙΣ - ΚΑΛΟΣ. ΣΩΜΑΤΟΣ, ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ. ΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.

ΜΠΡΑΒΟ ΚΩΣΤΑ

"Πιο άνετα νιώθω στο αυτοκίνητο που οδηγώ ο ίδιος"
Κώστας Καραμανλής


Κομίζοντας από ένα φορητό υπολογιστή για καθένα από τα 24 παιδιά-μαθητές του δημοτικού σχολείου, του γυμνασίου και των λυκειακών τάξεων του νησιού, ο πρωθυπουργός εγκαινίασε χθες το πρωί στον Αϊ-Στράτη το "σπίτι των κομμουνιστών".
Ήταν το παλιό ιατρείο των εξόριστων, όπου τον δύσκολο χειμώνα του 1941 πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες πολλοί κομμουνιστές. Σήμερα είναι το "Μουσείο της Δημοκρατίας".

Στην ομιλία του, αναφέρθηκε στους επώνυμους που εκτοπίστηκαν στο νησί, "ανάμεσα στους οποίους, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Μάνος Κατράκης, ο Τίτος Πατρίκιος" και κάλεσε τους πολίτες να κλείσον "τα αυτιά τους στις σειρήνες του διχασμού, της πόλωσης και της οξύτητας και να αγωνιστούμε έμπρακτα για τη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών.

Μια ανθρώπινη πράξη, που νομίζω ότι δεν είχε αφετηρία την επικοινωνιακή πολιτική, αλλά το βαθύτερο πόθο του πρωθυπουργού να μπαζώση το χάσμα ανάμεσα στην τραυματική λαϊκή εμπειρία και το πάλαι-ποτέ καραμανλικό "αστυνομικό κράτος", δείχνοντας ο ίδιος ένα άλλο ήθος.

Νομίζω ότι γνωρίζει, πως με τέτοια βήματα δεν πρόκειται να κερδίση κάποια ανθοδέσμη. Στη πολυτάραχη από τα πολιτικά πάθη Ελλάδα, έχει έτσι και αλλιώς τους αριστερούς απέναντι και οι οπαδοί του δεν μοιάζουν να είναι σε θέση να κατανοήσουν τέτοιο είδους υπερβάσεις.

Βεβαίως πέρα από τους εκφρασθέντες πόθους και παραινέσεις θα πρέπη να προβληματιστή, πως είναι δυνατόν να ματαιωθή η πόλωση και η οξύτητα με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνησή του κάθε μέρα...
Πρόκειται για το χάσμα που βιώνουν κάποιοι πολιτικοί, που έχουν μέσα τους ανθρωπιά, ανάμεσα στις προαιρέσεις της ψυχής τους και τον άχαρο ρόλο της διεκπεραίωσης μιας αντικοινωνικής πολιτικής.

Παρ΄όλα αυτά τέτοιου είδους ενέργειες αποτελούν μικρό, αλλά μεθοδικό σφυροκόπημα της ανθρώπινης σκληροκαρδίας. Μικρά ψήγματα φωτός που αγκομαχούν να διασώσουν την αντιφατική μας φύση. Έτσι λέγοντας χωρίς ενδοιασμούς "μπράβο", κλείνω το σημείωμα αυτό παραθέτοντας μια εύστοχη απάντηση του Κώστα Καραμανλή, σε ερώτηση κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο περιοδικό "Ε" της 22ας Μαϊου 2005, όταν ο κόσμος έμοιαζε ακόμη προσπελάσιμος για κάποιους μύχιους πόθους του:

"Η πολιτική δεν είναι μόνο ζήτημα διαχείρισης. Δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Πολύ περισσότερο, πιστεύω ότι η πολιτική είναι η τέχνη της διεύρυνσης του εφικτού. Γνωρίζετε το σύνθημα της αριστεράς "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός"; Λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο εύστοχα συνθήματα της γενιάς μας. Αν δούμε την πολιτική ως κάτι που υπερβαίνει τη διαχείριση, οφείλουμε οι πολιτικοί και οι πολίτες αυτό το σύνθημα να το χρησιμοποιούμε ως γνώμονα σκέψης και δράσης".

Πως τα φέρνει η ζωή, για κάποια οράματα...Κακό πράγμα η διαχείριση. Ιδιαίτερα στη σημερινή φάση της παγκοσμιοποίησης, που το σύστημα πετάει τη φιλολαϊκή μάσκα...

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ

ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ:

Πρώην τερατάκι. Απαιτεί και το κρέας του. Παλιά του στέλνανε κάτι καραβιές νεολαίους. Γιατί όπως και να το κάνουμε χωρίς Μινώταυρο δε λειτουργεί λαβύρινθος. Ούτε μπάχαλο, ούτε σύγχιση, ούτε χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα...


Αναφέρθηκα αγαπητοί φίλοι πριν μερικές ημέρες στα γεγονότα των βανδαλισμών στο Έβδομο Γενικό Λύκειο Παγκρατίου. Τρείς εβδομάδες έκτροπα και βανδαλισμοί άνευ προηγουμένου, αλλά η αστυνομία και οι "υπεύθυνοι" άφαντοι...
Το αποτέλεσμα συν τοις άλλοις και άνω του ενός εκατομμυρίου ζημιές. Οι αρχές δεν παρενέβησαν, δεν απέτρεψαν, δεν περιόρισαν την καταστροφή, αλλά το κυριότερο δεν διερεύνησαν εγκαίρως από τα μέσα τα αίτια και αιτιατά. Καθότι η πέμπτη φάλαγγα σχεδιάζει ήδη προφανώς το επόμενο έκτροπο...

Κατόπιν εορτής και αφού άπαντες οι δράσται είχαν εγκαταλείψει το χώρο ενεφανίσθη και ο υπουργός...Κάλιο αργά παρά ποτέ, θα έλεγε κανείς, περιμένοντας έστω εκ των υστέρων, τη λήψη κάποιων λογικών μέτρων. Θα το επαναλάβω ακόμη μια φορά: Πιστεύω ότι ο κ. Στυλιανίδης είναι άνθρωπος έντιμος και καλής θελήσεως, ένα από τα τελευταία καλόκαρδα στελέχη της κυβέρνησης, που απέμειναν μετά τους ανασχηματισμούς.
Όμως δυστυχώς στην πολιτική δεν πρόκειται περί προσώπων. Διότι οι σιδερένιοι νόμοι της παγκοσμιοποίησης, που αποτελεί υπερεθνική λέλαπα , με τεράστια κυκλώματα ισχύος πίσω της, είναι αδυσώπητοι. Οι πρώτοι που υφίστανται την πολτοποιητική απειλή της, όσο αφορά την προσωπικότητά τους, είναι οι πολιτικοί. Και η ανθρώπινη ζωή δυστυχώς ποτέ δεν είχε μεγάλη αξία.

Έτσι η κριτική σε βάρος τους μοιάζει εύκολη (αν και η καμπούρα μας γνωρίζει τι μας έχει στοιχίσει αυτή και τι πρόκειται να μας στοιχίση ακόμη). Ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή, που δεν μπορούν να κρατηθούν καν τα προσχήματα. Για τα συγκεκριμένα πρόσωπα (βεβαίως όχι όλα) έχω κατανόηση. Δεν θέλω να γίνω κριτής των συνανθρώπων μου, γιατί είμαι ανάξιος να τους κρίνω. Ένας Ινδός Διδάσκαλος είπε ότι δεν υπάρχει άγιος χωρίς παρελθόν και αμαρτωλός χωρίς μέλλον. Εξάλλου όλοι συνοδοιπορούμε και έχουμε το δικό μας κομμάτι ευθύνης. Και οι πολιτικοί, όπως όλοι μας, κάνουνε τη δική τους τραγική υπαρξιακή εμπειρία, μέσα στην αυταπάτη της ύλης. Μεταξύ τους και κάποιοι που φέρουν μέσα τους τον πλέον πρωτόγονο εαυτό τους. Οι ωραιοπαθείς που είναι κατά κανόνα και πορωμένοι. Άδειοι, αναίσχυντοι, ηθοποιοί του εαυτού τους.

Η κριτική μου δεν στοχεύει κύρια σε πρόσωπα, αλλά σε νοοτροπίες και πρακτικές. Φέρνω στο νού μου τη ρήση ενός Πατέρα: "Άλλαξε τον εαυτό σου και θα αλλάξης τον κόσμο". Και την άλλη: "Μια αγνή καρδιά είναι σε θέση να αλλάξη, όχι μόνο το παρόν και το μέλλον, αλλά και το παρελθόν".

Ο Ευριπίδης δεν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων χωρίς ευαισθησία. Τουναντίον. Όμως ο Πρωθυπουργός τον έριξε στον λάκκο των λεόντων, ακριβώς γιατί είναι, νομίζω, ο καλύτερος. Ο Ευριπίδης δέχτηκε από αίσθηση καθήκοντος, όχι από φιλοδοξία. Όμως για να αντέξη κάποιος εκεί μέσα, πρέπει να είναι ή ο προφήτης Δανιήλ ή ο Ορφέας. Το κατά πόσο θα αντέξη θα το δείξη το μέλλον.

Κάθε μέρα τον βλέπω όλο και πιο σκυθρωπό, πιο προβληματισμένο. Νομίζω ότι απ΄όλα τα κυβερνητικά στελέχη είναι ο πλέον ευαίσθητος απέναντι σε προσβολές. Υποθέτω ότι ίσως να μην έχει προσβάλει ποτέ άνθρωπο στη ζωή του. Αντίστοιχα οι προσβολές τον πληγώνουν.
Όμως καλώς ή κακώς η αξιοπρέπεια είναι κάτι πολύ βαθύτερο από την
καλή συμπεριφορά. Έχει να κάνει με τις βαθύτερες επιλογές του ανθρώπου. Εκεί πρέπει να βγάλουμε κίτρινη κάρτα. Παραθέτοντας και μια φράση από το γερμανικό σύνταγμα: Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ. Αν δεν συμφωνείς φίλε, ΔΕΝ ΠΡΑΤΕΙΣ.

Και επί του προκειμένου. Προϋποθέτω από τον Υπουργό Παιδείας, εάν δεν κατέχει, τουλάχιστον να προβληματίζεται στα ζητήματα διαπαιδαγώγησης. Διότι Παιδεία σημαίνει πριν απ΄όλα διαπαιδαγώγηση.
Τι έκανε λοιπόν ο κ. Υπουργός κατόπιν εορτής; Κατέθεσε αγωγή ενάντια σε δεκατρείς μαθητές και ένα δεκαοκτάχρονο εξωσχολικό, καθώς και εναντίον οκτώ γονέων που τους μήνυσε ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ. Διαιρώ: 1.000.000 / 8 = 125.000 Ευρώ περίπου συν τα δικαστικά κλπ.

Όλοι και πριν απ΄όλους οι καθηγητές (αυτοί που δεν επέτρεψαν ποτέ σ΄αυτό το σχολείο να διεξαχθή μαθητικό συμβούλιο ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, παραβιάζοντας εντολές του κράτους, όπως κατήγγειλε ο αντιπρόεδρος της συνομοσπονδίας των γονέων και κηδεμόνων Ελλάδος κ. Θωμάς Τσούπος) φωνασκούν για να επιβληθούν αυστηρότατες ποινές στους μηνυθέντες. Ας δούμε όμως και το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αυτής της ποινικής διαδικασίας, διότι όπως ισχυρίστηκε στην εφημερίδα ο κ. Τσούπος υπάρχουν και ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ.

1. Αυτοί που από τα παρασκήνια οργάνωσαν τον Βανδαλισμό, διότι δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι μαθητές κουβάλησαν αυτόβουλα αλβανική σημαία στο χώρο της κατάληψης (δεν νομίζω να έχουνε και κάποιοι Αλβανοί την αφέλεια να κάνουν κάτι τέτοιο) παραμένουν άθικτοι, για να συνεχίσουν το "έργο" τους.

2. Κάποιο πιτσιρικάδες με αποδειγμένα έντονη παραβατική τάση οδηγούνται για πολλά φεγγάρια στα ελλαδικά "σωφρονιστήρια", τις μεγάλες σχολές της ηρωΐνης και της κατασκευής εγκληματιών. Εκεί που ο φοροωφειλέτης κάθεται μαζί με το δολοφόνο. Μετά από κάποια χρονάκια εξέρχονται - με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου βέβαια - μια και η προδιάθεση υπάρχει αφθόνως, στην καλύτερη περίπτωση καθάρματα- ντήλερ και στη χειρότερη εκτελεστές αυτοκτονίας. Ή μπορεί να υπογράψη κανείς ότι τα θινκ τανκς έχουν εξαιρέσει τη χώρα μας;

3. Όταν το παιδί ενός βουλευτού του Συνασπισμού έκανε γυαλιά - καρφιά μια τράπεζα, δεν θυμάμαι με τι είδους οπλισμό, πριν μερικές εβδομάδες, τρέξανε όλες οι πριμαντόνες, πολιτικές και δημοσιογραφικές, να τονίσουν ότι για το κατάντημα ενός παιδιού δεν μπορεί να φτέη ο γονέας. Δεδομένου ότι ο εν λόγω κύριος είναι βουλευτής και εκπροσωπεί το σύστημα. Δηλαδή είναι ένας από εμάς και το σύστημα είναι αδύνατο να κάνη ποτέ λάθος. Και να τα κορκοδήλια δάκρυα από παντού. Και να οι εκδηλώσεις κατανόησης των άλλων "υπεύθυνων" γονέων.
Τώρα που πρόκειται για κάτι εργατάκια και μικροαστάκια βαράτε.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριε Υπουργέ Εσωτερικών, ως υπεύθυνος για θέματα δημοσίας τάξεως,
Κύριε Υπουργέ Παιδείας:

ΜΗΠΩΣ ΠΟΤΕ ΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ, ΠΛΗΡΩΝΟΥΝΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΦΟΡΟΥΣ - ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΑΣ - ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ;

ΜΗΠΩΣ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΗΡΚΗΣΕ Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΒΑΛΕΤΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΣΗ;

ΜΗΠΩΣ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ ΟΤΙ ΣΑΝ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΓΚΛΟΜΠ ΚΑΙ ΧΕIΡΟΠAIΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡIΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΑ ΜΕ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ;

ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΞΗΛΩΘΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ ΣΑΣ;
ΑΣ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ (ΕΞΑΛΛΟΥ ΘΑ ΑΠΑΛΑΓΗΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΣΑΣ)

Και άμα βρείτε και καμιά ώρα χρόνο περάστε από καμιά φτωχογειτωνειά, για να δείτε πως βγάζει ο μεροκαματιάρης το 125.000 και που στέλνετε τα υπόλοιπα παιδιά του με τα πρόστιμα.

ΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΦΙΑ

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ!

ΥΠΕΡΑΜΥΝΘΗΤΕ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ - ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ

ΜΕΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ...

Αφιερωμένο στον Α.Κ.


ΑΝΤΙΟ ΓΙΕ ΜΟΥ

Τόσα χρονάκια που μου λείπεις
να ΄ξερες πώς σε νοσταλγώ
πώς η καρδιά μου σε γυρεύει
στο πέλαγο είμαι ναυαγός

Και συ πουλάκι πάνω στο σύρμα
νομίζεις είσαι τσαμπουκάς
με ένα σήμα της ειρήνης
το σημαιάκι σου κουνάς

Γερόντοι που μετράνε μέρες
και φίλοι που μας νοσταλγούν
μονάχα οι άγριοι αγέρες
κάποτε μας κατανοούν

Μέσα στην ανυποταξία
τα χρόνια φεύγουνε σερί
για μια ιδεολογία
το σπίτι βγάζεις στο σφυρί

Προσβλέπεις λες σε κοινωνία
δίχως πολέμους και σφαγές
με τους εμπόρους του θανάτου
δεν θέλεις λες συναλλαγές

Εγώ ξέρω όμως πλέον
ότι δεν θα σε ξαναδώ
γι αυτό θα γίνω περιστέρι
στο σημαιάκι το μικρό

ΣΚΥΛΟΨΑΡΟ ΜΠΛΟΥΖ

ΕΠΙΤΑΧΙΝΣΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΑΝΗ ΣΤΟΧΟ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ)

ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΘΑΝΟΝΤΟΣ

"Τελικά ποιός κυβερνάει αυτή τη χώρα;"

- Κωνσταντίνος Καραμανλής (πρεσβύτερος) -



Παροιμιώδης η ρήσις του γέροντος, που έγινε με αφορμή τη δολοφονία του βουλευτού, αλλά και λαϊκού ινδάλματος, του μεγάλου ανθρωπιστού και ειρηνιστού, Γρηγορίου Λαμπράκη.
Του ανθρώπου, που ζωσμένος το σήμα της ειρήνης, ξεχύθηκε επικεφαλής μιας αέναης πορείας πολλών άλλων, στο όνομα του μεγάλου αυτού πόθου των ειρηνοποιών, προς το άπειρο. Ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται...
Παροιμιώδης αλλά και πάντοτε επίκαιρη.
Όχι μόνο στον τόπο μας. Διότι το βδελιρό χέρι του παρακράτους, πολλαχού έκανε χρήση της πολιτικής δολοφονίας, για να κλείση το στόμα της αληθείας.
Μα δεν επαρκείται μόνο σ΄αυτό. Με τη μορφή των βανδαλιστών κουκουλοφόρων αναμιγνύεται, για να βιαιοπραγήση ασύστολα με χουλιγκανική "μέθοδο", στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών, για να τις αμαυρώση και να παρέχη τα προσχήματα νομιμοποίησης στην εφαρμογή ανεξέλεγκτης βιαιοπραγίας από της δυνάμεις κρατικής καταστολής. Το δυστυχέστερο όλων, είναι ότι οι κουκουλοφόροι χαίρουν της κρατικής κάλυψης.

Επανειλλημένα δημοσιεύτηκαν στον τύπο φωτογραφίες με κουκουλοφόρους, δίπλα σε αμέριμνους αστυνομικούς. Το κράτος φαινεται αδύναμο να ελέγξει, αυτούς που τόσο τραγικά για την έννοια της δημοκρατίας χαρακτηρίστηκαν "γνωστοί - άγνωστοι".

Το πιό πρόσφατο χτύπημα τους η ολιγομελέστατη κατάληψη του Εβδόμου Γενικού Λυκείου Παγκρατίου, κύρια από εξωσχολικούς χούλιγκαν για διάρκεια μεγαλύτερη των δύο εβδομάδων. Αφού κατάστρεψαν τα πάντα, εξαφανίστηκαν δια νυκτός και ούτε γάτα ούτε ζημιά για την αστυνομία. Στο τέλος ίσως την πληρώσουν κανένα δυο παρασυρμένοι μαθητές που δεν κατάλαβαν τη μπλόφα και βρέθηκαν μέσα, έτσι για να φοβόνται τα άλλα παιδιά, στην περίπτωση που αποφασίσουν να κινητοποιηθούν για κάποια δίκαια αιτήματα που αφορούν την παιδεία.

Της καταλήψεως του Εβδόμου Γενικού Λυκείου προηγήθησαν οι καταλήψεις 400 περίπου σχολείων σε ολόκληρη τη χώρα. Ένας ογκοδέστατος αριθμός της διαμαρτυρίας των νέων παιδιών, που θα έπρεπε, εάν υπήρχε στοιχειώδης ευαισθησία, να προκαλεί ρίγη ενοχής, όχι μόνο στους υπεθύνους, αλλά σε κάθε ενήλικα. Διότι η νέα γενιά με αυτή την ογκώδη διαμαρτυρία εξέδοσε ένα πιστοποιητικό απορείας προς όλους μας.

Προσποιήθηκε ο κ. Πρωθυπουργός σε ομιλία του στη βουλή, ότι δεν κατανοεί τους λόγους των καταλήψεων. Τα τετρακόσια σχολεία όμως αποτελούν ένα μέγιστο δείγμα της δυσφορίας της νέας γενιάς (και όχι μόνο) έναντι της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Και αυτά που προηγήθησαν των καταλήψεων και που έγιναν αιτία για την αποπομπή από μέρους του της πρώην υπουργού παιδείας, του υπουργού δημοσιας τάξεως και της κατάργησης από τον ίδιο του υπουργείου δημοσίας τάξεως, δεν τον προβληματίζουν;
Διότι εάν μεν δεν προβληματίζεταί, σημαίνει ότι έχει απολαίσει παν αισθητήριο έναντι των κοινωνικών και πολιτικών δρόμενων. Εάν δε προβληματίζεται, αυτό σημαίνει ότι κατανοεί την αιτία της δυσφορίας, άρα ψεύδεται από βήματος της βουλής. Και εδώ ταιριάζει άλλη μία φορά η γνωστή παροιμία: "Ποιός Θανάσης;"

Εις μάτην προσπάθησαν οι γονείς των μαθητών του Εβδόμου Γενικού Λυκείου να περέμβουν οι δυνάμεις αποκαταστάσεως της τάξεως προς απομπήν των μεταμφιεσμένων εις μαθητάς κανιβάλων από τους σχολικούς χώρους, πριν αυτοί ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους παραλήρημα. Οι αστυνομία τους παράπεμψε στον εισαγγελέα. Ο δε εισαγγελέας στον υπουργό. Εκεί βεβαίως τελειώνουν οι δυνατότητες των δίστυχων γονέων και του διευθυντού του Λυκείου.
Αυτονόητα ο υπουργός είναι δυσπρόσιτος και εν τέλει παίρνει εντολές από τον κ. Πρωθυπουργό. Ο Κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΝΤΟΛΕΣ;
ΔΙΟΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ Κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ - ΕΚΤΙΜΩΝ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΣΑΣ - ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΑΤΕ ΠΟΤΕ ΙΔΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙ ΑΝΟΧΗ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΟΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ.
ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ Η ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΝ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΕΙ ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΚΑΙ ΥΠΟΠΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΩΝ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ Ο ΜΕΣΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΔΙΔΑΚΤΩΡΙΚΑ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΥΠΟΥ TUFTS ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΑΤΕ;


Αξιότιμε κ. Πρωθυπυργέ:

Υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του θείου σας, δια να μην εγερθεί εκ του τάφου και σας ερωτήσει ο ίδιος, σας ερωτώ εγώ:

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;

Με τη δέουσα τιμή προς το πρόσωπο σας
και ειληκρινή αισθήματα συμπαθείας,

Σας εύχομαι καλή δύναμη στο δύσκολο έργο σας,
ΜποΣτοΠελ
(Τα πλήρη στοιχεία μου ευχαρίστως ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή σας)



ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ - ΙΣΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΝΕΟΥΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

"ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΗ Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΣΚΕΠΑΡΝΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΓΕΝΟΣ"

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, "Διηγήσεις Ελληνικής Φυλής"

EKOLOGIA KE XERO PSOMI

"Όσο υπάρχουν οι ζογκλέρ θα υπάρχουν και οι κρεμασμένοι"
- Κρυφός νόμος του Ταρώ -

"Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε! Στο τέλος κάτι θα μείνη"
- Γιόζεφ Γκέμπελς -

"Έχω μια λύση. Έχεις ένα πρόβλημα;"
- Τζων Λέννον -

"Μερικοί νομίζουν ότι δουλεύουν, όταν μας δουλεύουνε."
- ΜποΣτοΠελ - "Εγχειρίδιον επαγγελματικού προσανατολισμού για τεμπέληδες, κλέφτες κα απατεώνες"

Η Χαλιμά ήταν μια πολύ ωραία γυναίκα. (Δεν λέω και έξυπνη διότι το "γυναίκα" το προϋποθέτει). Κάποτε την είδε ο Σουλτάνος και την πόθησε. Διέταξε να την φέρουν μπροστά του. Η φουκαριάρα η Χαλιμά κατάλαβε αμέσως τι την περίμενε. Αλλά σ΄αυτές τις περιπτώσεις τα όχι κοστίζουν μπελάδες. Έτσι με μεγάλη προθυμία δέχθηκε να συνβρεθή την νύχτα με το Σουλτάνο, κρατώντας όμως πισινή την τέχνη που της δίδαξε η γιαγιά της.
Αφού την οδήγησε την νύχτα ο Σουλτάνος στον πολυτελή οντά, μόλις έβγαλε το πουκάμισό του, αυτή άρχισε να του διηγείται ένα παραμύθι. Τι μαγεία ήταν αυτή για τα κουρασμένα από τα βαρειά σκουλαρίκια αυτιά του...Τι ωραία ηχούσε το παραμυθάκι...
Η Χαλιμά σαν έμπειρη γνώριζε ότι τα παραμύθια αποκοιμίζουν. Η γλυκιά της φωνή ήτανε λές και είχε βγεί από τις ειδήσεις των εννέα. Τα βλέφαρα του μονάρχου βάρυναν, σε λίγο άρχιζε να ροχαλίζη. Άντε, ακόμη μια νύχτα, που κατάφερε η Χαλιμά να διασώση την από αρχαιοτάτων χρόνων απολεσθείσα παρθενία της...
Την επόμενη νύχτα φόρεσε το Αρμάνι νυχτικό που της χάρησε ο μεγάλος, τον κοίταξε ηδονικά στα μάτια και με πονηρό χαμόγελο ξεκίνησε το μια φορά κι ένα καιρό...
Αυτός ο χαβάς τράβηξε χίλιες και μία νύχτες...
Την νύχτα χίλια δύο είχανε τελειώσει όμως τα παραμυθάκια. Τότε έγινε διστυχώς και η πράξις. ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΕΧΟΥΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ.


ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ" ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Το να κλέβη κάποιος τους συνανθρώπους του είναι παλιά ιστορία. Το να μετατρέπη τους συνανθρώπους του σε σκλάβους, εφευρέθηκε λίγο αργότερα. Και τα δύο αποδείχθησαν στο παρελθόν και προσοδοφόρες και μη κοπιώδης μέθοδοι προσπορισμού των αναγκαίων προς το ζείν (συν κάτι βιλλάρες και κάτι πόρσε βρε αδελφέ, γιατί δεν μπορεί να είμαστε όλοι το ίδιο).
Και τα δύο προϋποθέτουν όμως κάποιους βάναυσους διακανονισμούς. Μαστίγια, περίστροφα, μπετόνια με βενζίνη, γραββάτες και καβουράκια Αλ Καπόνε, Πραιτοριανούς, βρωμόξυλο, σιδερογροθιές, δυνάμεις καταστολής, ξερονήσια και άλλα τοιαύτα. Και τι θα πης δηλαδή και στο παιδί σου, που μεγαλώνοντας πρέπει αυτό να αναλάβη τη Φίρμα; Ότι είσαι κάθαρμα και ότι πρέπει κι αυτό να γίνη σαν τα μούτρα σου; Τι θα το κάνουμε δηλαδή, Ζωνιανά;
Εμείς φοράμε γραββάτα, κυρίες και κύριοι. Εμείς κρεμάμε στο σπίτι μας πίνακες του Πικάσσο, έχουμε στην κολότσεπη διδακτωρικά διπλώματα, περγαμηνές από πνευματικά ιδρύματα της αλλοδαπής. Δεν υπάρχουν αυτά σε μας. Είμαστε Κύριοι, τη βρωμοδουλειά την κάνουν άλλοι. Αλλά θέλουμε όμως και τα λεφτά σας, την εφτελιστικά κακοπληρωμένη εργασία σας, την προγραμματισμένη φτώχια σας, την αθλιότητα σας μέσα στο υποβαθμισμένο περιβάλλον, το μαρασμό της γης σας, την μονοκουλτούρα της πολυεθνικής απαλλοτρίωσης, το απαλλαγή σας από οποιοδήποτε πλουτοπαραγωγικό δυναμικό οικοδόμησαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους οι πατεράδες σας και οι μανάδες σας στον τόπο, που εσείς με περισσή αφέλεια αποκαλείτε πατρίδα.
Και όπως είπαμε: Όχι μόνο θα σας τα πάρουμε χοντρά, όχι μόνο θα σας εξαθλιώσουμε, αλλά θα έρθετε να μας φιλήσετε και με ευγνωμωσύνη το χέρι. Διότι θα κατανοήσετε ότι σας ευεργετούμε. Όχι, δεν απαιτούμε δουλοπρέπεια. Κάθε άλλο. Αναμένουμε την δική σας ενεργό και εθελοντική συμμετοχή. Ποιός μίλησε για τράπεζες, για λέσχες, για πολυεθνικές, για στρατιοτικοβημαχανικά σύγκροτήματα, για φλοπ, διαπλοκή, φούσκες; Δεν καταλάβατε ρε κορόϊδα ότι εδώ πρόκειται για φιλανθρωπικό οργανισμό, ΓΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΠΑΓΚΑΡΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;
Δεν πήρατε είδηση ρε αφελείς ότι ξυρίσαμε τα μουστάκια; Ποιός Χίτλερ ρε; Ποιός Στάλιν; Δεν είδατε ότι περνάμε στην περούκα κάργα μπριγιαντίνη; ΑΛ ΓΚΟΡ, ρε κοιμισμένοι, ξυπνήστε. Άνθρωπος με συνείδηση, οικολόγος!

Σαν ώριμο φρούτο άκουσα προχτές στις ειδήσεις των 21 του ΣΚΑΙ, ότι αυτός ο σταθμός οργανώνει ημερίδα σε συνεργασία με την Πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου και την εφημερίδα "Καθημερινή" με θέμα την "καταστροφή του κλίματος" και το "φαινόμενο του θερμοκηπίου". Στην ίδια εκπομπή αναφέρθηκε ο "πολιτικός αναλυτής" του σταθμού ότι η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να ακριβίνη. Διότι κατά τα λεγόμενα του το φτηνό ρεύμα σημαίνει υπερκατανάλωση, δηλαδή μεγαλύτερη ρύπανση, με αποτέλεσμα να πληρώνη η Ελλάδα ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ. Άρα, ισχυρίστπίσηηκε, το φτηνό ρεύμα ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ! Στην ιστοσελίδα του εν λόγω σταθμού διάβασα επίσης ότι:

- Η μετοχή της ΔΕΗ εκτοξεύτηκε.
- Η ΔΕΗ θα μειώση το προσωπικό της.
- Η ΔΕΗ πρόκειται να μειώση τις απολαβές των εργαζομένων.

(Παρά την άνοδο της τιμής του ρεύματος).
Και last but not least τη ΔΕΗ θα την πάρη κάποιος ξένος όμοιλος.

Και να που η Αγγλική πρεσβεία έγινε οικολόγα!
Και να που ο ιδιοκτήτης του πολυεθνικού πετρελαιοπαραγωγικού κολοσσού, πρώην OXYDENTAL, Αλ Γκορ, που κονομάει τρελλά και πράλογα με την άνοδο της τιμής του πετρελαίου, σβήνοντας και την τελευταία ελπίδα των οικονομιών για ανάπτυξη, το παίζει Οικολόγος.
Κακό πράγμα η ανάπτυξη! Ρίχτε πρόστημα! (Εκεί που θα σας πω...)

Διστυχώς όμως για όλους αυτούς. σχετικά το παραμύθι της "καταστροφής του κλίματος" και το "φαινόμενο του θερμοκηπίου" δεν μιλάνε μόνο οι βασιλικοί οίκοι, ιδικτήτες της τράπεζας της Αγγλίας, και οι "πεφωτισμένοι" δισεκατομμυριούχοι των πολυεθνικων πετρελαίου, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝΕΣ.
Όχι αυτοί με τις άσπρες ρόμπες που πουλάνε κατ΄εντολήν παραπληροφόρηση, αλλα αυτοί που υπηρετούν την αλήθεια.

Έτσι δεν μπορώ παρά να επανέλθω, Θεού θέλοντος. Με ανάλυση, διαγράμματα, μετρήσεις και τεκμηριωμένη παράθεση της επιστημωνικής θεώρησης.

(Τώρα ότι πήρε το Nόμπελ κάποιος άλλος και αδικήθηκε η Χαλιμά, καλά να πάθη. Διότι τα παραμύθια δεν πρέπει να λέγονται για την αναστολή της σεξουαλικής πράξεως, αλλά αντιθέτως για να την διευκολύνουν).

ΔΕΝ ΤΕΜΝΕΤΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ "ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ"

ΜποΣτοΠελ, "Τζερόνιμο"

Πέρασαν εικοσιένα χρόνια από τότε που στριμωγμένος στους τέσσερεις τείχους, με νοσταλγία για τη μάνα μου και τους δικούς μου, βρήκα σα διέξοδο εκφυγής το να γράψω το "Κόκκαλο του Αετού". Ίσως να παραμύθιαζα τον εαυτό μου, σκαρώνοντας ένα γράπωμα επί χάρτου.
Πιστεύοντας ότι έτσι εκπλήρωσαν το ρόλο τους αυτές οι σύντομες ιστορίες, δεν επιδίωξα κάποια δημοσίευση.

Γιατί επιτρέπω τώρα στον Τζερόνιμο να χαρή λίγο το ψηφιακό αεράκι; Νομίζω σαν μια μικρή ανταπόδοση της παρέας που μού κράτησε. Το πνεύμα της εποχής θέλησε να είναι ερυθρόδερμος. Θα μπορούσε όμως να είναι άνετα και μπαστουνόβλαχος. Οι εκδρομείς της συνείδησης γνωρίζουν, ότι η ένταση που αναδύουν τα υψίπεδα του Μεξικού δεν υπερέχει έναντι του ψιθυρίσματος που σιγοτραγουδούν κάποια πλακόστρωτα δίπλα μας. Ιδιαίτερα όταν αυτό διέρχεται μέσα από το μπουζουκάκι και γίνεται αμανές.

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ

Εκείνο το μεσημέρι δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Πολλά ήταν αυτά που με απασχολούσαν. Όλος ο κόσμος έμοιαζε προβληματικός.
Θυμήθηκα τα λόγια του Τζερόνιμο: "Να μη φοβάσαι τους μπελάδες. Πάρε φόρα και πέσε πάνω τους".
"Μα αγώ είμαι πιο ευάλωτος από αυτούς", απάντησα. "Άν πέσω απάνω τους θα με μαζέυετε."
Αυτός μετά χαμογέλασε, περιμένοντας μια τέτοια αντίδραση.
"Έλα ρε", είπε. "Αυτό που σκοτώνει είναι το σοκ μπροστα στην ασθένεια, όχι η ίδια. Βουνά από μερμύγκια είναι όλα, για να μή σου πώ από κεραμιδόσκονη. Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβή, είναι να τα αφήσης στην ησυχία τους".
"Γιατί;" ρώτησα.
"Τα μερμύγκια τρέφονται με ψυχές. Θα σου την καταφάνε λίγο-λίγο. Αυτή είναι η τέχνη τους. Αργά αλλά σταθερά. Έτσι ώστε να μη φαίνεται το αίμα που χάνεις. Μια γρατζουνιά τη φοβόμαστε. Το φαγοπότι πάνω μας όταν γίνεται με το μαλακό, το ανεχόμαστε. Τα μερμύγκια γίναν με το αίμα σου τερμίτες, φίλε", είπε.

Προσπάθησα να ξεχωρίσω με το βλέμμα ένα κομμάτι ήλιο ανάμεσα στη μόλυνση. Αυθόρμητα επανήλθε στο μυαλό μου μια άλλη φράση του Τζερόνιμο: "Ο ήλιος όταν είναι στην Αττική, είναι στο σπίτι του".
"Το αίμα είναι η ζωή. Άς το να τρέξη - γίνε ευαίσθητος. Όπως το αίμα διαχέει τη ζωή, έτσι το πνεύμα διαχέει τα πάντα." συμπλήρωσε.
Άρχισα να σφυράω το "Σημαία από νάυλον".
"Κάθε λάβαρο είναι πλαστικό", μού ανταπόδοσε. "Ο ρόλος του είναι να τρομάζη τ΄άγρια. Στο λάβαρο ζωγραφίζουμε τις καρδιές μας".

Άνοιξα τα μάτια μου και τεντώθηκα. Οι φωτεινές γραμμές στο παράθυρο έσπαγαν τη σκιά που δημιουργούσαν οι τέσσερεις τείχοι. Τράβηξα την κουρτίνα και κοίταξα ανάμεσα στις γρίλλιες. Στο απεναντι πεζοδρόμιο ένα ανθρωπάκι ντυμένο στα άσπρα μου χαμογελούσε. Η πιο ευχάριστη έκπληξη είναι αυτή που την περιμένεις.
Έτρεξα έξω. Ο Τζερόνιμο με αγκάλιασε.
"Πάμε μέσα", του είπα.
"Άσε καλύτερα", απάντησε. "Δεν είμαι για μέσα. Όπως βλέπεις σήμερα σιδέρωσα τα ρούχα μου. Απόψε πρέπει να δείξουμε το καλύτερό μας πρόσωπο. Θα συναντήσουμε κάποιους αθανάτους. Απαιτείται σεβασμός", κατάληξε.
"Πάλι για τον Υμητό;" ρώτησα.
"Απόψε θα πάμε σε άλλο ύψωμα", απάντησε. "Πρόκειται για μια έξαρση της γης ώστε να πλησιάση τον ουρανό με τρόπο πέραν του φυσικού. Σ΄αυτή την περίπτωση έβγαλε η γη έξω όλα της τα σωθηκά, όλη την πέτρα που είχε μέσα της. Είναι μια υπέρβαση που την πάτησαν οι Αθάνατοι για να φτειάξουν ένα άκρο της πόλης σε ύψος. Το πλησιέστερο σημείο της στον ήλιο. Εκεί έφτειαξαν Ναό στην Παλλάδα, τη θεά της Σοφίας. Κάτι που βρίσκεται στα όρια ανάμεσα στην ύλη και την ενέργεια. Η σηματοδότηση ενός νέου κόσμου. Απόψε θα ανεβούμε στο μάρμαρο", συμπλήρωσε.
Σάστησα. Δηλαδή ένας ινδιάνος θα με πήγαινε βόλτα στην Ακρόπολη;
"Μη σε πτοούν τα σκουπίδια της κατανάλωσης. Κράτα το πόστο σου. Φύλαγε τα αυτά τα σκουπίδια. Τα ρόδα μεγαλώνουν μέσα στο έλος. Εδώ γεννήθηκε η Τραγωδία, όχι για να κλαίμε", είπε. "Το μάρμαρο αποτελεί βεβαιότητα", συνέχισε. Θα λάμπη πάντετε μέσα στις καρδιές, ενσωματώνοντας τα τμήματα του σε κάθε πορεία προς το Φως".

Σε λίγο ανεβαίναμε τα σκαλάκια της Πλάκας. Η Αθήνα φαινόταν να αγκομαχάη για μια ακόμη φορά μέσα σ΄ένα αβέβαιο, σ΄ένα δύσκολο δρόμο.
Η εσωτερική αναχώρηση ήταν ο τρόπος άμυνας του Τζερόνιμο. Ο πραγματικός κόσμος βρισκόταν γι΄αυτόν πέρα από την καθημερινότητα. Εκεί συνήθιζε να στήνη παγίδες στον εαυτό του, για να τον συλλάβη.
"Μη σε ανησυχεί τι θα κάνης με τον εαυτό σου. Βρές τον πρώτα. Τότε όλα θα μπούν σε σειρά", είπε. "Υπάρχει ένα παιχνίδι που λέγεται κρυφτούλι με τον εαυτό. Προϋποθέτει πριν από κάθε τι τα δικά σου υλικά. Αυτά πλάθονται μόνο ενάντια στη νέκρωση που προσπαθούν να σου επιβάλλουν. Όταν οι αισθήσεις αλλοτριωθούν, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δοθή, γίνεται στείρος. Το μόνο χρώμα που σου πλασάρουν οι σκιές είναι το γκρίζο. Σε πάρα πολλές ανταύγειες βέβαια...
Θέσμισε τα δικά σου χρώματα. Ζωγράφισε τον εαυτό σου και μετά κυνήγα τον. Στήνοντας του καρτέρι θα διαπιστώσης ότι είναι πολύ μπερμπάντης. Δεν μπορείς να τον πιάσης ποτέ. Γλιστράει συνέχεια, θα σε παιδέψη."
"Τότε προς τι η προσπάθεια", ρώτησα.
"Τα όνειρα είναι πάντοτε πιο γρήγορα από μας", απάντησε ο Τζερόνιμο. Ο κύριος στόχος δεν είναι να συλλάβουμε τον εαυτό μας. Μέσα από το κυνηγητό θ΄αρχίσης να ακτινοβολής χρώματα. Το γκρίζο φόντο θα αρχίση τότε να μπερδεύεται, να αποκτά λακούβες και παραμορφώσεις. Εσύ όμως θα γίνεσαι πιο ανάλαφρος. Αυτό το κυνηγητό θα σου μάθη πότε - πότε να ξεπερνάς τους νόμους της βαρύτητος, θα σού διδάξη την πτήση. Θα διαπιστώσης τότε, ότι τα κόλπα του εαυτού σου δεν είχαν στόχο να σε βλάψουν. Έτσι θα γίνης μια μέρα φίλος του".
"Πώς;" ρώτησα. "Χτυπόντας μου την πλάτη με την παλάμη σαν παλιός φιλαράκος;"
"Ακριβώς" απάντησε ο Τζερόνιμο. "Τότε θα σου ανοίξη την πόρτα στη σφαίρα των αθανάτων. Αυτός θα ρυθμίση τις συμμαχίες σου εκεί. Και θα σου φέρη τα όπλα που ετοίμασαν αυτοί για σένα".
"Πως έτσι;" ρώτησα.
"Είναι αυτονόητο. Μην ξεχνάς ότι είμαστε παιδιά τους", είπε.

Στο τέλος της σκάλας φάνηκε επιβλητικός ο Ιερός Βράχος. Κορωνίδα του τα λίγα μάρμαρα που απόμειναν. Μια βαθιά ησυχία μας σκέπασε.
"Μόνο στ΄όνειρο θα βρούμε παρηγοριά", είπα.
"Γιατί το λές αυτό;" ρώτησε με ένα μορφασμό ο ινδιάνος φίλος μου, θέλοντας να δείξη ότι η παραβίαση ήτανε από τη μεριά μου στοιχειώδης. "Αν δεν ακουμπήσης απαλά το όνειρο θα καταντήσης σχιζοφρενής. Αν δεν κυνηγάς τον εαυτό σου, τον αφήνεις μόνο του. Τον καταδικάζεις να κυνηγάη αυτός εσένα. Μένει τότε άνεργος, γίνεται ρέμπελος. Πάψε να παίζης κρυφτό με τον εαυτό σου. Γύρνα το βλέμμα σου και δες την πόλη. Από σένα περιμένει. Όχι εικωνικά. Το γιουρούσι ενάντια στις σκιές σε καλεί."
Ο Τζερόνιμο γονάτισε και φίλησε το χώμα.

Μετά σηκώθηκε. Ακούμπησε την παλάμη στα φρύδια του αν και ο ήλιος είχε αρχίσει να δύη, μόνο για να τονίση ότι επιδίωκε μια καλύτερη ορατότητα. Το βλέμμα του έμοιαζε να εστιάζεται σ΄ένα σημείο.
Δυό γερανοί ξεπρόβαλαν μέσα από τα μάρμαρα. Ότι είχε μείνει δηλαδή υπόλειπο από αυτούς που προσπάθησαν να ρημάξουν κατά τη διάρκεια αιώνων, αυτό που ήταν αδύνατο να κοινωνήσουν μαζί του. Αυτή τη φορά με τους γερανούς να ξεμοντάρανε τις θείες κολώνες. Τα φορτηγά που τις φόρτωναν είχαν μια ταμπέλλα που έγραφε:
"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΤΜΗΜΑ ΣΥΝΤΗΡΗΡΣΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ.
ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗ ΣΕ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ"
Ο Τζερόνιμο έβγαλε από τα ρούχα του ένα ραβδάκι βαμένο με παράξενα χρώματα και ένα φτερό στην άκρη και το έμπειξε σε μια σκισμή που άφηναν τα σκαλοπάτια.
- Γιατί καρφώνεις εσύ ειδικά το ακόντιο του πολέμου σ΄αυτό το χώρο; τον ρώτησα. - Εσύ είσαι ένας ερυθρόδερμος...
Ο Τζερόνιμο είχε γυρίσει προς τον ήλιο που έδυε... Με σηκωμένα τα χέρια και ανοιχτές τις παλάμες απάντησε κοφτά:
- Ίσως αυτοί που πρέπει να καρφώσουν το ακόντιο εμποδίζονται αυτή τη στιγμή να πατήσουν ετούτο τον Ιερό Βράχο.

ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗ...

ΜποΣτοΠελ, "Πυροφάνι"


ΜΕ ΑΔΕΙΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ

Στις φαντασίας τα κλισέ
στης σκέψης μαύρο βράχο
δε με συνάντησαν ποτέ
γιατί αλλού υπάρχω

Τις δεκατέσσερις πληγές
που άνοιξαν οι ανέμοι
δίχως καμιά αναστολή
βαράω με καλέμι

Γιατί στις μαρμαρόπλακες
έχουν Θεοί τρυπώσει
που μόνο σμίλη αιχμηρή
μπορεί να φανερώση.

Με μια σταγόνα ύδατος
ρυάκι αυτή την ώρα
τρέχω στο ξεροπόταμο
πριν να ξεσπάση η μπόρα.

Στον κάμπο άν με κυνηγάς
αμέσως θα με πιάσης
γιατί μόνο στ΄απόκρημνα
δίνω τις εξετάσεις.

Κι αν ντύθηκα πραματευτής
κοίτα με μες τα μάτια
γιατί απ΄τα νιάτα μου ληστής
δεν κουβαλώ πραμάτεια

Δεν πλέκω τα προσχήματα
ελάχιστος μα αλάστωρ
κραδαίνω μόνο τους δαυλούς
ως μαύρος ιμπεράτωρ.

Για να γευτώ τη στάχτη σου
στη γλώσσας μου τη μέθη
μέγα αιρέσεως πτηνό
πέρα από τα μεγέθη.

Του όλου φάσματος τυφλός
μες τη μορφή σου είδα
μια παλιά μου γνώριμη:
την Άγρια Ηλιαχτίδα

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΝΟΜΩΝ"

ΑΠΟΡΙΑ ΝΕΑΝΙΟΥ

Τράβηξα την κουρτίνα
και έξω κίταξα.
Βοή, οχλαγωγία, άσματα
Άλλοι κραδαίναν λάβαρα
άλλοι γραφές και στοχασμούς,
άλλοι σημαίες
και σύμβολα περίφεραν.
Οι ρήτωρες σκαρώνανε
τους λόγους με περίσκεψη
και οι ηγέτες τις άψογες
φορεσιές τους ξεσκονίζαν.
Μένος, επισημότητα,
προσωπική οδύνη, στόμφος.
Κόποτε μοιάζαν να διαφωνούν,
μα την καίρια στιγμή πάλι
όλοι συμφωνούσαν.
-Μανούλα, τι ζητούν αυτοι; απόρησα
-Ψάχνουν τους νταβατζήδες τους, υιέ μου
απάντησε η γερόντησα

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ GEORGE BUSH

Φίλε Τζώρτζη η ανωτέρω φωτογραφία σε απεικονίζει μαζί με την Αγγέλα κατά την πρόσφατη επικίσκεψή της στο σπίτι σου. Στην εικονιζόμενη στιγμή της συστήνεις το σκυλάκι σου. Δεν έκανες καλά που έδωσες αυτή τη φωτογραφία στη δημοσιότητα, γιατί δεν προσθέτει τίποτε το καινούριο. Όλοι γνωρίζαμε εκ των πρωτέρων ότι σε επισκέφθηκε για να συζητήσετε για το σκυλάκι.Έτσι κι αλλοιώς άλλοι είναι αυτοί που αποφασίζουνε και άλλοι αυτοί που εκτελούν τις αποφάσεις.
Θα προτιμούσα βέβαια να έδειχνα αντ΄αυτής την άλλη φωτογραφία, που χαϊδεύεις με πόνο ψυχής εκείνο τον πεζοναύτη στο νοσοκομείο, που του έχουνε καεί ολοσχερώς τα πόδια, τα χέρια και το δέρμα σε βομβιστική ενέργεια. Αυτή είναι πιο ειληκρινής, γιατί η κίνησή σου έγινε αυθόρμητα, χωρίς να την προβλέπη το σενάριο. Σιχάθηκες τον Τσένυ όταν σου έδωσε συγχαρητήρια και σου είπε ότι ξέρεις να σκηνοθετής πετυχημένα τον εαυτό σου. Εσύ γνωρίζεις ότι εκείνη τη στιγμή συνέβη μια μικρή επανάσταση του Γιωργάκη ενάντια στον Τζωρτζ. Δεν φτάνει όμως Γιωργάκη...Θα χρειστούν και άλλες. Πιο αποφασιστικές...Γι΄αυτό σου στέλνω την επιστολή που ακολουθεί. Είμαι βέβαιος πως κάποιος από τους χαφιέδες που παρακολουθούν τη σελίδα θα στην παραδόση. (Πρόσεξα στο πινακάκ ι με το χάρτη στη βάση της σελίδας και το κόκκινο κυκλάκι πάνω από τη WASHNGTON DC. που δείχνει ότι κάποιος εκεί μπαίνει στη σελίδα). Θα μου πεις γιατί να είναι σώνει και καλά κακός αυτός ο επισκέπτης; Εντάξει ρε Γιώργο. Δεν υπάρχει παρεξήγηση. Αφού με ξέρεις καλύτερα κι από τη μακαρίτησα τη μάνα μου. Με τόσες κάμερες, τόσες γραμμές πειραγμένες...Εξάλλου όλ΄ αυτά είναι και νόμιμα. Πότε αμφισβήτησα ότι γίνονται για καλό μου;
Γιωργάκη προχωράω στο γράμμα:

ΜποΣτοΠελ
Ιστολόγος χωρίς αιτία
Διαδυκτιακός Τόπος στο Blogspot.com
Βερολίνο
Μεγάλη Ελλάδα

προς:

Mr. George Bush
President of the United States of America
White House
Washington DC
USA

Bερολίνο 15 Νοεμβρίου σωτηρίου έτους 2007


Αξιότημε κύριε πρόεδρε των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής,
Φίλε Γιωργάκη:

Κατ΄αρχήν θα αποφύγω όλες αυτές τις τετριμένες εισαγωγές στην επιστολή μου, όπως "εύχομαι να είσαι καλά","τι κάνει η οιγένεια;" κλπ. Θέλω να σου πώ χωρίς περιστροφές, ότι έστω κι αν σε φτύνουνε δισεκατομμύρια ανθρώπων απάνω στον πλανήτη, εγώ σε συμπαθώ. Γιωργάκη, αν δεν είχες μπει στην πολιτική και τύχαινε να μένουμε στην ίδια γειτονιά, είμαι σίγουρος ότι θα είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι.
Ξέρω ότι για το κατάντημά σου φταίει ο Ντάντυ. Αυτόν δεν τον πάω καθόλου. Δεν θέλω τώρα να ξεκινήσω τις αναλύσεις και να σου δημιουργήσω σύμπλεγμα σε βάρος του. Εξάλλου γνωρίζω ότι τα καταλαβαίνεις όλα.

Ήτανε τόσο βαρεμένος, που πίστευε ότι όταν σε έκανε ενεργούμενο υποχείριό του, ότι το κάνει για το καλό σου. Φτάνει ρε Τζώρτζη σήμερα να το παίζης σοβαρός, για να μη σε κλείσουνε στο τρελλάδικο. Και έχεις δίκιο όταν μου αντιτάσεις ότι απόλα αυτά τα εγκλήματα κοναμάνε εκατομμύρια άλλοι μαζί σας. Το ξέρω ότι όλοι ενεχόμαστε. Αφού ανεχόμαστε, συνοδιπορούμε. Όλοι κοιτάμε να τη βολέψουμε και ας πεθαίνει ο διπλανός μας. Μήπως δεν είδα τι ψηφήσανε οι συμπατριώτες μου στις εκλογές; θέλεις να αναφέρω τα κόμματα ονομαστικά και να μου κόψουνε την καλημέρα οι φίλοι μου; Το ξέρω ρε Γιωργάκη, άστα να πάνε...

Θα μου πεις βέβαια ότι σου έκανε πλήση εγκεφάλου. Δεν ξέρω αν στην κάνανε με χαπάκι, όμως από τότε είσαι υποχρεωμένος να κυκλοφορείς με τα άλλα χαπάκια στο τσεπάκι. Αυτά που πέρνουνε οι πολιτικοί για να μην αυτοκτονήσουν, στην περίπτωση που αναλογιστούν τα εγκλήματα που διαπράτουν... Θα μου πεις και μεις οι υπόλοιπποι χαπάκια παίρνουμε για να μη σαλτάρουμε. Όχι βέβαια από αυτά τα καλά τα δικά σας, αλλά και αυτά δεν είναι τόσο άσχημα, βοηθάνε...

Κι όμως Γιωργάκη, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μπορεί να υπάρξη ζωή και χωρίς εγκλήματα. Φτάνει να σπάσουμε το φαύλο κύκλο. Και θέλω να σου περιγράψω πως μπορεί να γίνη αυτό στην περίπτωσή σου, γιατί σε αγαπάω ρε μπαγάσα. Ξέρω πόσο υποφέρεις όταν ακούς το ουρλιαχτά, όταν πέφτεις να κοιμηθής, πρίν ξεκινήσει η επενέργεια από το χαπάκι. Δεν είναι ζωή αυτή ρε Γιωργάκη...Πρέπει να το καταλάβουμε.

Διάβασα το βιβλίο "Fortunate Son - George W. Bush and the making of an American President" του James H. Hartfield που περιγράφει πολλά απ΄τη ζωή σου. Ωραίο βιβλίο Γιωργάκη, αλλά πολύ τραγικό. Αν το διαβάση κάποιος προσεκτικά, θα καταλάβη που στράβωσε η δουλειά. Εσύ βέβαια αυτά τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Όμως αλλοιώς τα βλέπει ένα άλλο ζευγάρι μάτια...Εξάλλου εσύ δεν θέλεις ούτε να σκέφτεσαι όλ΄αυτά. Πάμε όμως έτσι από το κακό στο χειρότερο. Κάτι πρέπει να γίνη Γιώργη.

Λοιπόν, φιλαράκι, υπάρχουν στιγμές στη ζωή του κάθε ανθρώπου που είναι καθοριστικές, που σφραγίζουν κάθε τι που ακολουθεί. Μια από αυτές είναι η αποφασιστικότερη όλων των άλλων. Είναι αυτή που λέει ο δικός μας ο Καβάφης, ότι πρέπει να πης το μεγάλο ΝΑΙ η το μεγάλο ΟΧΙ. Αυτή η στιγμή ήτανε σε σένα τότε που νεαρός προσπαθούσες να κόψης το χασισάκι και να βάλης τα πράγματα σε μια σειρά. Καλή και σωστή η προσπάθεια, δε λέω...Τότε υπηρετούσες την εναλλακτική στρατιωτική θητεία σαν πιλότος στην Πολιτοφιλακή του Τέξας. Σε είχε βάλει ο Ντάντυ για να αποφύγης το Βιετνάμ. Εξάλλου σε προόριζε για άλλα πράγματα και όχι για σακάτη βετεράνο πολέμου. Τότε ήτανε που ερωτεύτηκες αυτή την εβρεοπούλα με τα ρόδινα χειλάκια και είχες αποφασίσει να την παντρευτής. Στο φινάλε δεν ήτανε και καμιά τελείως παρακατιανή. Εργοστάσιο ενδυμάτων είχε ο πατέρας της, καλός και αξιοπρεπής άνθρωπος ήταν.

Τότε ήταν που σου την έπεσε άγρια ο Ντάντυ. Έγινε έξω φρενών, κόντεψε να πάθη εμβολή. "Τι πας να κάνης ρε αλήτη, ρε επίορκε", σου είπε. ΄"Αυτό το ρεμάλι που κουβαλάς δίπλα σου, δεν είναι καν ούτε από το σιωνιστικό λόμπυ, που είναι και άλλη από εμάς ομάδα, ρε βλάκα. Δεν έδωσες όρκο θανάτου, ρε ανίερε, στα αδέλφια σου της Skull and Bones ότι θα πάρης γυναίκα από μέσα; Τι πας να κάνης, εσύ θα μας καταστρέψης όλους. Δεν σούπα ότι τον μικρό τον προορίζω για κυβερνήτη στην Φλόριντα, για να ελέγχη το πέρασμα της κόκας και σένα για ακόμη πιο ψηλά; Ξέρεις τι αγώνες κάνω για σένα ρε, για το μέλλον σου; Ξέρεις που προορίζεσαι να φτάσης ρε; Και συ τα κλωτσάς όλα για την κατσίκα του εμποράκου; Φτού σου ρε, θα σε καταστρέψω. Αν δεν ξεκόψης αμέσως μαζί της θα σε στείλω αμέσως στο Βιετνάμ. Για να δης πως σκοτώνονται οι άλλοι, για να γινόσουνα εσύ αυτό που σε προορίζουμε!" Ο γέρος έπεσε κάτω, πρασίνησε, κοκκίνησε, ήτανε λες και θα βγή η ψυχή του.

Τότε κατάλαβες Τζώρτζη ότι ο γέρος δεν αστειεβότανε. Ήτανε ικανός για όλα. Ήξερες εξάλλου τι θυσίες ζήταγε από τα μέλη η αδελφότητα. Μ΄αυτά δεν είναι να παίζη κανείς...Αλλά και τη μικρή τη λάτρεβες...Ήτανε η παρηγοριά σου. Όταν ήσουν μαζί της έφευγες, ανάσαινες. Άλλο λίγο και θα τόλμαγες να πής ότι ζούσες...Άφηνες πίσω σου τη μούχλα των σκοτεινών θαλάμων με τα φέρετρα, τα κόκκαλα των πεθαμένων, τους όρκους...Γνώριζες όμως πως όλ΄αυτά δεν ήτανε φολκλόρ, αλλά η σκληρή, η αδυσώπητη πραγματικότητα. Η αθέατη ιστορία παρασκηνίων από καταβολής κόσμου. Και ήσουν μπλεγμένος στα πλοκάμια της. Κόλαγε ο ιστός της απάνω σου. Αν έκανες απόπειρα να αποκοληθής, φοβήθηκες ότι θα διαμελιζόσουν.

Το σκέφτηκες το πράμα. Είχες να διαλέξης ανάμεσα στα σχέδια του Ντάντυ και μια σφαίρα από Βιετκόγκ στον κρόταφο. Έτσι κι αλλοιώς θα σε πέρνανε για περισσότερα χρόνια μακρυά από την αγαπούλα. Σ΄έπιασε δυνατός πονοκέφαλος. Όλα είχανε γίνει με το γάμο ερίπια. Έκλεισες τα μάτια σου και είδες τη σφαίρα που αμόλησε το άγριο κομμούνι σε απόσταση είκοσι εκατοστων από το κρανίο σου. Πριν σε τρυπήσει έφερες τα χειλάκια της στη θύμησή σου. Έτσι, για να πεθάνης ευτυχισμένος. Η σφαίρα σε τρύπησε. Ήταν φρικτό το θέαμα. Ένοιωσες όμως μια χαρά, κατι ανάλαφρο, καθώς η ψυχή σου εγκατέλειπε το σώμα...Άφησες λίγο την ψυχή σου να αιωρείται. Κατάλαβες ότι είχε φτάσει η ώρα για το μεγάλο ταξείδι...

Σηκωνόσουν όλο και πιο ψηλά. Είδες την απαίσια ζούγκλα, τα καμένα σπίτια, τη γη σπαρμένη τμήματα κατεστραμένων αρμάτων, αεροπλάνων. Χίλια δυο πράγματα που είχαν γίνει ακαθόριστα...Μια ιδέα σου πέρασε απ΄το μυαλό. Αφού πετούσες...Πέταγες ανάλαφρα...Ήξερες πως οι δεσμοί σου με τον κόσμο αυτό ήταν παρελθόν, έφευγες. Όμως ακόμη και για πολύ λίγο ίσως, ήσουν μέσα, εδώ...Ασυναίσθητα άφησες την ψυχή να ρολάρη ανατολικά. Μέχρι το τέξας. Για να δης έστω για μερικά λεπτά στερνή φορά τη μικρή. Μόνο να τη δης, κι ας φύγης. Έστω χωρίς την όποια δυνατότητα επικοινωνίας.

Αυτό που αντίκρυσες σε έκανε κομμάτια. Όχι, ήταν αδιανόητο. Αν δεν ήσουν ήδη πεθαμένος, θα πέθαινες. Σήκωσες τα μάτια ψηλά και εκλιπάρησες το Θεό να σε αφήση να πεθάνης δεύτερη φορά. Τα καθάρματα της αδερφότητας είχανε ακινητοποιήσει την μικρή και τη βιάζανε ο ένας μετά τον άλλον. Η μικρή αιμορραγούσε άσχημα. Δεν μπορούσε ούτε να κινηθή, ούτε να φωνάξη. Κάποια στιγμή ενώ οι άλλοι συνέχιζαν αυτή έπαψε να αντιδρά. Δεν ήξερες αν ζούσε...
Ξύπνησες και άρχισες να ουρλιάζης. Χτύπαγες το κεφάλι σου στον τείχο. Και να το έσπαγες κατανόησες ότι αυτό δεν θα βοήθαγε πουθενά...Γιατί ήσουν ένας από αυτούς, Γιώργο.

Δεν ξέρω τι θα έκανα Γιωργάκη, αν ήμουνα στη θέση σου. Αυτό δεν το λέω για να σε δικαιολογήσω. Εκεί που βρίσκεσαι δεν βοηθάει καμιά παρηγοριά. Συνέχεια το θηρίο ξεσκίζει τις σάρκες της ψυχής σας.

Υπάρχουν δύο ένστικτα στον άνθρωπο, Γιωργάκη. Το ένστικτο της Ζωής και το ένστικτο του θανάτου. Σε μάθανε να λατρεύης ως θεό το ένστικτο του θανάτου. Ο Θεός είναι όμως Ζωή, Αγάπη, Έρωτας. Το άλλο είναι μόνο ονείρωξη, εφιάλτης, ανυπαρξία, ατέρμονη καταστροφή.
Δεν έχει πυθμένα η άβησσος, Γιωργάκη.
Υπάρχει μόνο ένα. Η στροφή. Η αλλαγή πορείας.

Σε καλώ εδώ και τώρα να πας να βρης την εβραία.
Χαϊδεψέ της τα μαλιά και μην πης τίποτε.

Και μετά φτύστα όλα.

Ξέρω. Θα σε βγάλουνε τρομοκράτη.
Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο Γκουντάναμο από την εξουσία.

Γιώργο, σε φιλώ
δικός σου για πάντα

AGURIA AND NEW ECONOMY - Αναδημοσίευση από το "The NASA Journal of special think tanks for a better space discovery"

ΜποΣτοΠελ, "Ορθοπεταλιά προς την ευτυχία"


Αυτό που μού έλιψε πριν από κάθε τι από τη μέρα που πήρα το σκληρό διάβα της μετανάστευσης, ήταν ο μανάβης της γειτωνιάς μου. Όχι μόνο για το καλό, φρέσκο και φτηνό πράγμα που σέρβιρε από τα καφάσια του. Ο κύριος Τάκης ήταν κάτι περισσότερο από μανάβης. Άν δεν πέθαινε ο γέρος τόσο νωρίς με αποτέλεσμα να υποχρεωθή ο Τάκης να αναλάβη το μαγαζί σε νεαρή ηλικία, σίγουρα στη συνέχεια θα γινότανε καθηγητής φιλοσοφίας. Αυτό ήτανε και το μεγάλο του πλεονέκτημα, που συνέβαλε και στην επιβίωση του μανάβικου στην δύσκολη εποχή των σούπερ μάρκετ. Διότοι πελάτες τον προτιμούσαν όχι μόνο για τις πατάτες του, αλλά και γιά να ακούσουνε κομμάτι, γιατί με βάση τη θεωρία του Αϊνστάιν όλα είναι σχετικά.

Ο κύριος Τάκης δεν ήταν απλά βαθύς γνώστης του Υπαρξισμού αλλά και σουρρεάλα επιπέδου. Πολλά του χρωστώ για τον πράγματι επιστημονικό τρόπο που βλέπω τον κόσμο. Κάνανε, μου είχε πεί τότε, τα κουρεία φιλοσοφικά εργαστήρια. Αδίκως φίλε μου. Γιατί από πού νομίζεις ότι βγήκανε τόσα σπουδαία ρητά όπως "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά", "όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε και μικρά καλάθια", "η ζωή είν΄ένα αγγούρι", "σπουδαία τα λάχανα"; Αυτά είναι ρητά μανάβικου, επέμενε ο κύριος Τάκης. Μου γεμίσανε τη βουλή δικηγόρους και πολιτικούς μηχανικούς. Βάλτε και κανένα μανάβη ρε, να δη ο τόπος άσπρη μέρα, φώναζε, αποφεύγοντας κάθε άλλη φτηνιάρικια προβολή των προϊόντων. Ίσως συχνά να υπέρβαλλε. Στην ουσία είχε όμως δίκιο.

Για μένα αποτέλεσε ψυχολογικό σοκ, όταν σε κάποιο ταξείδι μου στην πατρίδα είδα το μανάβικο κλειστό. Αυτό δεν ήταν πλήγμα μόνο για τη διάθεση οπωρολαχανικών. Ήταν πλήγμα για τη θεραπεία της φιλοσοφίας στη μείζωνα περιφέρεια. "Τί έγινε;" ρώτησα. "Συνταξιοδοτήθηκε", μου απάντησαν. Τόσα παιδιά έχει, σκέφτηκα. Δεν βρέθηκε ένας από αυτά να αναλάβη το κατάστημα;

Μεγάλη ευτυχία αιστάνθηκα όταν τον συνάντησα πρόσφατα σε τυροπιτάδικο, που αν είχα μπεί σε καλύτερο δρόμο, μπορεί να ήταν σήμερα και δικό μου.

"Καλωσόρισες ρε μπαγάσα Μποστοπέλη", με χαιρέτησε ο κύριος Τάκης. "Μου έλιψες, γιατί έδονες βάση στην πενιά, είσαι και συ φιλόσοφος παιδί", συμπλήρωσε.
"Γιατί τόκλεισες", ρώτησα. "Τα παιδιά τι κάνουνε, δε βρέθηκε κανείς να το αναλάβη;"
"Άσε ρε παίδαρε, άλλαξε ο κόσμος. Καλά κάνουνε τα παιδιά. Τραβάνε το δικό τους δρόμο. Τι θέλεις να κάνουνε δηλαδή; Εμείς τότε δίναμε πρώτο πράμα. Σήμερα δεν μου κάνει καρδιά να τα βάλω να πλασάρουνε εισαγόμενο ραδίκι, χωρίς θρεπτική αξία, που μόλις το φας πας στο μέρος. Αφού τη ριμάξαμε τη γή μας, δεν την καλλιεργούμε πια. Με τον τέταρτο είχα πολλά προβλήματα, αλλά συν τω χρόνω τα ξεπέρασε. Σήμερα είναι και το πρώτο όνομα μέσα στην αγορά."

"Χαίρομαι κύριε Τάκη που πάνε όλα καλά", του είπα. "Πες κι άλλα για τα παιδιά, ξέρεις πόσο τα αγαπούσα".

"Να ο πρώτος πουλάει φωτοβολταϊκά. Κονομάει σου λέω, όχι παραμύθια, και ξύπνα χαράματα και φόρτωνε καφάσια και πέτα και τα μισά γιατί η κυρία το πιάνει το πράμα και της φαίνεται μαλακό, όπως εμείς. Αφού τα χωράφια τα μπλαστρώνουνε με φωτοκύτταρα, τι να κάνη το παιδί; Εμείς παλιά, όταν λέγαμε ενεργήθηκα, εννοούσαμε άλλο πράμα. Σήμερα σου λέει ενέργεια. Σφάζονται άνθρωποι, το καταλαβαίνεις;"

"Μπράβο. Και ο δεύτερος τι κάνει;" ρώτησα.
"Ααααααααα,......ο Λούλης; Πάντα αυτό το παιδί ήτανε καπάτσο. Προικισμένος σου λέω. Εύστροφος, νταής, πολύ δυνατό αυτό το παιδί. Έγινε χασισέμπορας. Και μη βάλη τίποτα κακό το μυαλό σου. Μη νομίζεις ότι την έχει στήσει στο πεζοδρόμιο. Μεγαλέμπορας μοιλάμε. Μέχρι και εξαγωγές κάνει. Φέρνει συνάλλαγμα, πληρώνει το κράτος συντάξεις. Και είναι και πολύτεκνος σαν εμένα. Γεννάει νέους ανθρώπους, την ελπίδα του αύριο. Και μην ακούς διαδόσεις. Δεν στέλνουνε λέει τα παιδιά στο σχολείο. Πλάκα μας κανουνε; Τί φροντηστήρια θές, τι ξένες γλώσσες, τι μπαλέτα, τι πιάνα, όλα σου λέω. Όλα. Αλλά ξέρεις ότι κοστίζουνε αυτά τα πράγματα. Ο Λούλης όμως τα φέρνει βόλτα. Έχει βγάλει και δυό τρείς γυναίκες στο δρόμο και συμπληρώνει. Η οικογένεια είναι μεγάλο πράμα", απάντησε με χαμόγελο, που άφησε να φανή και το χρυσό του δοντάκι.

"Και με τον τρίτο, πώς πάνε τα πράγματα;" ρώτησα.
"Ξέρεις", μου λέει, " τη σήμερον ημέρα γεμίσαμε εγκληματικότητα. Αυτό το παιδί από μικρό έβλεπε πολύ Ράμπο στην τηλεόραση. Έγινε σεκουριτάς. Έτσι ρε παιδί μου για να μπορή να κοιμάται ήσυχος ο κόσμος το βράδυ. Τώρα συζητάει κι ένα πολύ καλό συμβόλαιο για το Ιράκ".

"Τα συχαρήκια μου, κύριε Τάκη!" αναφώνησα. ¨Πού είχατε όμως τα προβλήματα με τον τέταρτο;"
"Άσε είχε την παλαβή ιδέα η μάννα του να γίνη ο μικρός νεκροθάφτης. Νόμιζε ότι είναι το επάγγελμα του μέλλοντος. Πολλά τα δηλητήρια σου λέει, μεγάλη η μόλυνση, ράτζα από δώ, φακελλάκια από κει, ένοπλες ληστείες πάρα πέρα, κάτι και τα μικρόβια που διαφεύγουνε από τα λαμπόρ, είχε δίκιο η γυναίκα. Έλα όμως που ο μικρός έβλεπε μόνιμα τέρατα και βρυκόλακες στην τηλεόραση; Του την έδωσε λοιπόν και αποφάσισε να γίνη Τσόμπι. Πήγε στα καμένα και έψαχνε για πτώματα. Τι νάβρη όμως; Εκεί δεν έχει μείνει οργανισμός ούτε και πεθαμένος. Το βράδυ κίταζε το φεγγάρι και σεληνιαζότανε, ούρλιαζε. Μετά σάλταρε περισσότερο. Πήρε ένα ρόπαλο και έσπαγε μπετά. Έλεγε ότι κάνει χωροταξικό σαφάρι. Ευτυχώς όμως η μάνα του τον έσωσε. Περνώντας από τα καμένα είδαμε να κατασκευάζουν την Ιονία Οδό. Τον βάλαμε στις παρυφές της να πουλάη προφυλακτικά. Και μπήκε σε σειρά το παιδί, κονομάει λέμε κάργα".

"Καλά κυρ΄Τάκη τρέχει τόσο πολύ το προφυλακτικό;" ρώτησα.
"Αφελής είσαι, ή κάνεις τον αφελή;" είπε ο κ. Τάκης. "Δεν βλέπεις ότι όλοι κυκλοφορούν με τις τσέπες γεμάτες προφυλακτικά; Παλιά όταν πηγαίνανε για καφέ αφήνανε πάνω στο τραπέζι τα τσιγάρα και το κινητό. Τώρα ακουμπάνε δίπλα και καμιά δεκαριά προφυλακτικά. Πολύ τα ανοίγουνε και τα αφήνουν να κρέμονται από τις τσέπες τους. Οι πιο φανατικοί τα δένουνε στο λαιμό τους για γραββάτα. Και οι κουλτουριάρηδες, όσοι σκαμπάζουνε από τέχνη, τα φουσκώνουνε και μετά τα τρυπάνε γι΄ν΄ακούσουνε το μπάμ. Μάλιστα τελευταία τα γκαρσόνια στα μπαρ, όταν τους τελειώνουνε τα ψιλά, επιστρέφουν τα ρέστα σε προφυλακτικά. Πώς να μην τρέξη λοιπόν το εμπόρευμα; Πολλοί οδηγοί αγοράζουνε τα μεγάλα μεγέθη και τα περνάνε στο κεφάλι τους για σκουφί".

"Και προς τι όλα αυτά τα μασκαριλίκια;" ρώτησα.
"Να, το κάνουν για να κρατάνε τα προσχήματα", απάντησε ο σοφός μανάβης. "Αφού δεν έχει πια κανείς στήση...Μεγάλο το πρόβλημα φίλε μου..."

"Και σύ πώς πάς;" ρώτησα
"Ποιός ρε ο Τάκης ο αγγούριας;" είπε θυμωμένα ο συνομιλητής μου. " Ξέρεις τι θηρίο ανήμερο είμαι εγώ; Μόνο που μου κοστίζει ένα σωρό λεφτά. Πληρώνω μια γυναίκα δυό φορές την ημέρα. Πηγαίνω στο Καπί και βλέπω τσόντα στον υπολογιστή. Και επειδή δεν ξέρω να τον ανοίγω, την πληρώνω να μου τον ανοίγη και να μπαίνη στη σελίδα."