"ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΡΩΜΗ - Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ" τού MICHAEL SOMMER

2. "NOMEN EST OMEN". Η ΠΕΤΡΑ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ DAVID PETRAEUS, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ

Ο Πλάτων αφιέρωσε ένα Διάλογο, τον “Κρατύλο” (“Περί των Ονομάτων Ορθότητος”) σε ζητήματα γλώσσας και ετυμολογίας, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ονόματα των ανθρώπων. Ιδιαίτερα γνωστή είναι επίσης και ρήσις τού Αντισθένους “Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις”. Τα ονόματα δεν αποκαλύπτουν μόνον σημαντικές ιδιότητες αυτών που τα φέρουν, αλλά μπορούν κατά κάποιο τρόπο να τις διαμορφώνουν. Σε σχόλιο τής προηγούμενης ανάρτησης, παραπέμπει ένας φίλος σε ένα άρθρο τής πολύ ενδιαφέρουσας ιστοσελίδας terrapapers.com με τίτλο “Ξέχνα τις 12 Αλυσίδες του DNA. Tο ανθρώπινο DNA προγραμματίζεται με σκέψεις και λέξεις". Πρόκειται πράγματι για μια πολύ εύστοχη παρέμβαση, σε μια ανάρτηση, που ευθύς εξ αρχής, ήδη από τον τίτλο της, παραπέμπει στον συμβολισμό τού ονόματος μιας πολύ σημαντικής προσωπικότητος. Η προβληματική έχει τεθεί εδώ και αρκετά χρόνια από τον βιολόγο Bruce Lipton, ο οποίος με πολλά βίντεο στο διαδίκτυο και πληθώρα ζωντανών παρουσιάσεων, έχει επιχειρήσει ένα ριζοσπαστικό επαναπροσδιορισμό των αρκετών αντιλήψεών μας σε σχέση με το γενετικό κώδικα και την σχέση του με την διαμόρφωση τής ψυχοσύνθεσής μας. Το μόριο τού DNA έχει την μορφή μιας σπειροειδούς περιέλιξης σε κυλινδρικό σχήμα. Επιστήμονες που διερεύνησαν την ηλεκτρομαγνητική του λειτουργία, διαπίστωσαν, ότι το μόριο αυτό έχει ταυτοχρόνως ιδιότητες τόσο ηλεκτρικής, όσο και μαγνητικής κεραίας. Οι ηλεκτρικές κεραίες λειτουργούν διαμήκως ενός άξονα, ενώ οι μαγνητικές έχουν κυκλικό σχήμα. Η μορφή τού γενετικού μακρομορίου έχει βάσει τής δομής της αυτήν την διπλή ιδιότητα. Οι λέξεις, όταν εκφέρονται, δημιουργούν ηχητικά κύματα. Η κυματική τους ιδιότητα όμως πηγαίνει πολύ πιο μακρυά από την ηχητική διάσταση. Η μαθηματική διάσταση τής γλώσσας προσδίδει στούς όρους κυματική μορφή στην σφαίρα τής πληροφορίας. Και δεν είναι μόνον η διάδοση τους σε αυτή την βάση, που έχει συνέπειες. Η μαθηματική υπόσταση είναι η πλέον αφηρημένη μορφή κύματος, η οποία μπορεί να διαμορφώνει, αυτό που ο Αριστοτέλης ονόμασε πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα. Αυτή η διάσταση τής πραγματικότητος αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την σύγχρονη θεωρητική φυσική. Η εξέλιξη τής κβαντομηχανικής, έχοντας εντοπίσει ήδη από την δεκαετία τού 1920 τον καθοριστικό ρόλο τής πληροφορίας και των συνεπειών τής καταγραφής της από την συνείδηση στην διαμόρφωση τής ύλης και τής ενέργειας στην σφαίρα τού μικροκόσμου, ευρισκόμενη σε μια πορεία συνεχούς περεταίρω διαμόρφωσης μέσω τής ερευνητικής διαδικασίας, πιστοποιεί, ότι η διάδοση των κυμάτων μαθηματικής υφής διέπεται από φαινόμενα συντονισμού και επαγωγής, που εκδηλώνονται ακαριαία, παραμερίζοντας το όριο τής ταχύτητας τού φωτός.

(Η ενεργοποίηση υποτίτλων στα Ελληνικά είναι σκόπιμη για όσους δεν γνωρίζουν αγγλικά)

Πολλοί εξέχοντες πολιτικοί, στρατιωτικοί, συγγραφείς, ηθοποιοί και καλλιτέχνες κάθε είδους επέλεξαν και επιλέγουν να προβάλλονται δημόσια με ψευδώνυμα. Αυτά συχνά σχετιζόντουσαν με τον τρόπο που αυτοί αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους και την δραστηριότητά τους. Υπάρχουν απτά ιστορικά παραδείγματα, που πιστοποιούν, ότι μετά την αλλαγή τού ονόματος, ή την υιοθέτηση ενός ψευδωνύμου, η δράση αυτών που υιοθέτησαν αυτήν την πρακτική, εντάθηκε σε θεαματικό βαθμό προς την κατεύθυνση τού περιεχομένου, που δηλώνουν τα ονόματα και τα ψευδώνυμα που επελέγησαν.

Αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται, όταν ένα πρόσωπο ονομάζεται ευθύς εξ αρχής με ένα όνομα, που χαρακτηρίζεται από κάποιο ισχυρό περιεχόμενο, έχοντας ιδιότητες προφανούς συμβολισμού. Έτσι, η διαπίστωση που έχει καθιερωθεί εν πολλοίς „Nomen est Omen“ (Το όνομα είναι σημάδι / σημείο) προέκυψε σε μια εποχή, που οι άνθρωποι απέδιδαν σημασία στα σημεία και στα σύμβολα. Στα πλαίσια τής κυριαρχίας τού ρασιοναλισμού, που επικράτησε μετά τον Διαφωτισμό, τέτοιου είδους ερμηνείες θεωρήθηκαν προλήψεις και προσπερνώνται με περιφρόνηση.

In reality - excerpts - "DNA is an electromagnetic antenna"

Στην ουσία αποδόθηκε σκόπιμα και εσφαλμένα στην φυσική, που καθιερώθηκε από τον Ισαάκ Νεύτων μια αυστηρά ρασιοναλιστική υπόσταση, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δεδομένου, ότι ο θεμελιωτής των αρχών τής φυσικές επιστήμης, κατίσχυσε σε αδιαμφισβήτητη βάση μέχρι τις αρχές τού 20ου αιώνα, ήταν κατά τα 2/3 αλχημιστής. Τα αλχημιστικά έργα του κρατήθηκαν σκόπιμα σφραγισμένα από τούς κληρονόμους του, προφανώς μέσω παρέμβασης της “γνωστής παρασκηνιακής αρχής”, που καθόριζε τι επιτρέπεται να έχει δημόσια πρόσβαση και τι όχι.

Αντιλήψεις, όπως αυτή τού Pierre – Simon Laplace για αυτό που ονόμασε “κοσμικό ρολόι” στρίμωξαν τις αντιλήψεις για την πραγματικότητα μέσα στα στενά όρια μιας μηχανιστικού τύπου αιτιοκρατίας.

Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, η αυστηρή και μονοσήμαντη αιτιοκρατία συνεπάγεται ανά πάσα στιγμή μια τελείως συγκεκριμένη εξέλιξη σε κάθε σημείο ή περιοχή τού σύμπαντος, την οποία μπορούμε να εντοπίσουμε εκ των προτέρων, εφ' όσον διαθέτουμε ακριβή γνώση των αρχικών τιμών και τούς φυσικούς νόμους, που διέπουν την συγκεκριμένη διαδικασία. Με την ανακάλυψη όμως των βασικών νόμων και διαδικασιών από την κβαντική φυσική, που σχετίζονται με τον μικρόκοσμο, αυτή η θεωρία έχει εκπέσει τελείως. Βάσει τής διττής υποστάσεως τής ύλης και τής ενέργειας στην σφαίρα τού μικροκόσμου, οι “σωματιδιακές” και οι ενεργειακές οντότητες (ηλεκτρόνια, φωτόνια κλπ.) μπορούν να προσλαμβάνουν τόσο κοκκώδη, όσο και κυματοειδή μορφή. Όσο δεν υφίσταται παρατήρηση, αυτές οι οντότητες έχουν κυματοειδή μορφή, η οποία μετατρέπεται σε συγκεκριμένο κόκκο – πακέτο μόλις τύχη παρατήρησης. Οι τιμές τής κυματοειδούς υπόστασης δεν αφορούν συγκεκριμένη θέση στο χώρο, αλλά υποδηλώνουν την πιθανότητα να βρίσκεται το σωματίδιο σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Κατά συνέπεια, ένα ηλεκτρόνιο πχ., όταν έχει κυματική υπόσταση δεν βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο τού χώρου, αλλά καταλαμβάνει στην βάση πιθανοτήτων μια ολόκληρη περιοχή, στην οποία οι πιθανότητες να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο σε μια συγκεκριμένη θέση ποικίλουν, βάσει ενός φάσματος πιθανοτήτων διαφορετικού μεγέθους. Γι αυτό γίνεται λόγος περί “ηλεκτρονικού νέφους”. Αυτό δεν σημαίνει, ότι το ηλεκτρόνιο αποτελείται από περισσότερα μικρά τμήματα, κατ' αναλογία, με ένα νέφος στον ουρανό που αποτελείται από μεγάλο αριθμό μορίων υδρατμού. Πρόκειται για πιθανές θέσεις, που θα μπορούσε εν δυνάμει αυτό να βρίσκεται. Όταν “σπάσει”, όπως λέγεται στην ορολογία τής κβαντικής φυσικής η κυματική οντότητα μέσω τής παρατήρησης και προσλάβει το ηλεκτρόνια συγκεκριμένη μορφή κόκκου – πακέτου στον χώρο, τότε οι συγκεκριμένες διαστάσεις τού κόκκου στον χώρο είναι πολύ μικρότερες από την περιοχή, που υπέχει το πιθανοκρατικό νέφος. Η πρόσληψη ενός σώματος που αντιλαμβανόμαστε έχει στατιστικό χαρακτήρα και αφορά ένα μεγάλο πλήθος “σωματιδίων” τού μικροκόσμου. Όταν το πλήθος του τους βρίσκεται άνωθεν ενός ορίου, τότε λέγεται, ότι αυτά έχουν υπερβεί το κατώφλι, οπότε οι ιδιότητες που εκδηλώνει η ύλη στα πλαίσια τού μεσοκόσμου είναι διαφορετικές από αυτές που εκδηλώνονται στην σφαίρα τού μικροκόσμου. Την στατιστική μελέτη στην φυσική εισήγαγε τον 19ο αιώνα ο Friedrich Bolzmann με την μελέτη τής θερμοδυναμικής. Η θερμοκρασία ενός σώματος ανάγεται στην κινητική ενέργεια των μορίων του. Αυτά τα μόρια δεν έχουν όλα ακριβώς την ίδια ταχύτητα, η οποία ποικίλει ελαφρώς μεταξύ αυτών. Η θερμοκρασία που μετράμε, αποδίδει τον μέσο όρο αυτών των ταχυτήτων.

Η πιθανοκρατική υπόσταση τού μικροκόσμου καταργεί την υποτιθέμενη αρχή τής αιτιότητας και στον μεσόκοσμο. Τα φαινόμενα σε αυτήν την σφαίρα, όπως έχει αποδειχθεί, λαμβάνουν επίσης χώρα βάσει μαθηματικών συσχετισμών, τούς οποίους μελετά η Θεωρία τού Χάους. Σε αυτήν την σφαίρα κυριαρχούν κατά διαστήματα οι λεγόμενοι “ελκυστές”, όταν αυτά χαρακτηρίζονται από σχετική κανονικότητα, ενώ εναλλάσσονται με περιοχές, που έχουν “χαοτική” έκφανση. Πλην όμως, σε όλες τις περιοχές ισχύουν οι ίδιοι μαθηματικοί συσχετισμοί, που εκφράζονται από διαφορικές εξισώσεις, καθ' ότι υπεισέρχεται σε αυτές το διαφορικό τού χρόνου “dt“. Οι τιμές που προσλαμβάνουν αυτές οι εξισώσεις, αναλόγως με τιμές των μεταβλητών που τις διέπουν, ανήκουν σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από κανονικότητα, οι οποίες εναλλάσσονται με περιοχές, που οι τιμές των εξισώσεων προσλαμβάνουν ακατάσχετη μορφή.

Η απόρριψη τής αιτιοκρατίας (ή “ντετερμινισμού”) η όποια έλαβε χώρα τόσο πειραματικά, όσο και με μαθηματικούς υπολογισμούς, άλλαξε άρδην την επιστημονική αντίληψη για τις διαδικασίες τού γίγνεσθαι, καταργώντας ταυτοχρόνως και τον ρασιοναλισμό - νοησιαρχία, τον οποίον υποστήριξε με πάθος όχι μόνον οι ομάδα τού Albert Einstein και οι πνευματικοί του επίγονοι, αλλά και οι πρώιμοι επιστήμονες, που ανέπτυξαν την κβαντομηχανική (Max Bohr, Erwin Schrödinger). Οι επίγονοί τους όμως, αναπτύσσοντας περεταίρω πειραματικά και σε μαθηματική βάση την έρευνα, κατέρριψαν αυτές τις αντιλήψεις (Werner Heisenberg, Wolfgang Pauli).

Με την προώθηση τής έρευνας και τής σκέψης έξω από τα όρια της νοησιαρχίας και τής αιτιοκρατίας, σημαντικοί ερευνητές των θετικών επιστημών έστρεψαν τα ενδιαφέροντά τους προς την διερεύνηση φαινομένων, που είχαν εντοπιστεί από επιστήμονες των επιστημών τού ανθρώπου, όπως η ψυχολογία. Το ενδιαφέρον σημαντικών θεωρητικών φυσικών στράφηκε προς φαινόμενα όπως η “Συγχρονικότητα”, που ανέλυσε ο ψυχολόγος Carl Gustav Jung, ή η τηλεπάθεια, η αυξημένη διαίσθηση, η τηλεκίνηση και άλλοι τομείς τής παραψυχολογίας, που μέχρι τα μέσα τού περασμένου αιώνα είχαν αποδοθεί σε παραισθήσεις και εθεωρούντο προλήψεις αντιεπιστημονικά προσανατολισμένων αδαών, ή και αφελών. Σήμερα, ενώ οι επιστημονικές εργασίες, που αφορούν τα λεγόμενα “πεδία πληροφορίας”, ή αυτές που επιχειρούν να ψηλαφίσουν το φαινόμενο τής συνείδησης αυξάνονται συνεχώς, απέχουμε ακόμη αρκετά από τα να ερμηνευθούν αυτά τα φαινόμενα ενδελεχώς και να εντοπιστούν οι μαθηματικοί συσχετισμοί, που ενέχονται. Χωρίς, λοιπόν, να είμαστε σε θέση να να εντοπίσουμε τούς μηχανισμούς συνεκτικά και επαρκή τεκμηρίωση, που διέπουν τον τρόπο, με τον οποίον το όνομα ενός ανθρώπου επηρεάζει την συμπεριφορά του βάσει τής υλικής του υποστάσεως, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι το φαινόμενο αυτό, που βρίσκει γλαφυρή έκφραση σε σε πλείστες περιπτώσεις προωθημένων στους τομείς τους προσωπικοτήτων, δεν αποτελεί σύμπτωση και η διαπίστωσή του και ερμηνεία του δεν είναι προδίνονται νοητικής παράκρουσης, ή προλήψεων, αλλά αποτελεί απτό, ρεαλιστικό δεδομένο, που αρμόζει να στραφούν οι έρευνες και η προβληματική μας. Εκτιμώ, ότι θεμελιώδη βοήθεια προς αυτήν την κατεύθυνση παρέχουν τα συγγράμματα Ελλήνων Σοφών τής κλασικής περιόδου, που μεταφέρουν αρχαία, προγενέστερη αυτών γνώση. Αυτό το δεδομένο θα απασχολήσει σε σύντομο μέλλον αυτήν την σελίδα, όταν επιχειρηθεί αναφορά στα πεδία πληροφορίας σε συνδυασμό με τον διάλογο τού Πλάτωνος “Θεαίτητος”, ή “Περί Επιστήμης”.

Σύμφωνα με τα γραπτά τού Πλάτωνος, μια οντότητα διατρέχει περίπου δέκα χιλιάδες ενσαρκώσεις στα πλαίσια τού χωροχρόνου, μέχρι να συνάγει τις απαραίτητες για την περεταίρω εξέλιξή της εμπειρίες. Υπάρχουν θρησκείες και δοξασίες, ότι μια οντότητα επιλέγει τα πλαίσια τής επικείμενης ενσαρκώσεώς της, στην βάση τής άντλησης των σκόπιμων εμπειριών. Μέσα από αυτήν την οπτική, η προεπιλογή τού ονόματος έχει μείζονα σημασία, στον βαθμό που οντότητα έχει προγραμματίσει να εκπληρώσει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στα πλαίσια τής ενσαρκώσεώς της. Και εάν αυτό δεν καταστεί εφικτό στα πλαίσια των οικογενειακών δεδομένων και αυτών τής παιδικής ηλικίας, υφίσταται η δυνατότητα να επιλεγεί ένα πρόσφορο ψευδώνυμο. Για όσους περιφέρονται παρεμβαίνοντες κατά τα πρόσφατα έτη στην μπολογκόσφαιρα, αποτελεί πλέον πάγια συνήθεια η επιλογή ενός “nick name“. Πολλοί θεωρούν αυτήν την επιλογή ως τάση για διατήρηση ανωνυμίας. Όμως πάντοτε υπάρχει πίσω από αυτές τις επιλογές κάτι περισσότερο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο, ότι “nick“ σημαίνει χαρακιά και εγκοπή. Εκτός, λοιπόν, ότι με αυτό ο επιλέγων χαράσει ενδομυχα κάποια κατεύθυνση, στην ουσία χαράσει τον εαυτό του, ώστε να χαράξει και άλλους.

Η επιλογή τού ονόματος Petreaus, όπως και εάν αυτή έχει προκύψει, διαθέτει στην συγκεκριμένη περίπτωση μια αναμφισβήτητη συνάφεια με τον φορέα αυτού τού ονόματος. Η πέτρα σαν σύμβολο χαρακτηρίζεται από την σκληρότητα, την συνοχή, την μακροπρόθεσμη ευστάθεια όταν τοποθετείται σωστά, την ικανότητα να συνδέεται μα άλλες πέτρες στα πλαίσια ενός οικοδομήματος ή τείχους, την αντοχή στα φορτία και τούς κραδασμούς, ακόμη αυτή είναι κάτι πολύ χειροπιαστό, που εμφανιζόμενο στην φύση σε πρωτογενή μορφή μπορεί να εξυπηρετήσει πολλές ανάγκες τού ανθρώπου. Τα πρώτα εργαλεία του κατασκεύασε ο άνθρωπος από πέτρες την περίοδο τής λίθινης εποχής. Η πέτρα είναι το πλέον χρήσιμο ανόργανο υλικό στην υπηρεσία τού ανθρώπου κατά την διάρκεια τής παρουσίας του από την πρωτόγονη εποχή μέχρι σήμερα. Ουσιαστικό ανταγωνιστή απόκτησε στην πορεία μόνο από ένα υλικό, που βρισκόταν βαθιά μέσα στην γη: Το κάρβουνο. Ενώ στην σύγχρονη εποχή αναδείχθηκε σε κύριο ανταγωνιστή της η άμμος, όταν το πυρίτιο αποτέλεσε το βασικό υλικό στις ηλεκτρονικές κατασκευές. Η εξέχουσα συμβολική αξία τής πέτρας βρήκε έκφραση στην επιλογή τού Ιησού Χριστού, να μετονομάσει σε Κηφά τον Σίμωνα, που στα Συριακά σημαίνει Πέτρος, όταν τον επέλεξε για να στηρίξει αυτός ως επικεφαλής την αποστολική διάδοση τού ονόματός του.

Υπό αυτήν την έννοια ο David Petraeus είναι αναμφισβήτητα μια πέτρα άκρως υψηλής αποδοτικότητος, όπως θα μπορούσε να διατυπώσει κάποιος είναι “όνομα και πράγμα”. Με μια μόνον ουσιαστικότατη απόκλιση από την αποστολή και χρησιμότητα τής σπουδαίας αυτής φυσικής οντότητος. Και στις δυο εξαιρετικής σημασίας ιστορικές της εκφάνσεις, αυτή η Πέτρα επέλεξε να μπαίνει σε λάθος οικοδόμημα και να μην καθίσταται χρήσιμο δομικό στοιχείο στα χέρια οικοδόμων, αλλά να υπηρετεί με άκρα ένταση και αποφασιστικότητα αυτούς, που επιχείρησαν και επιχειρούν να μετατρέψουν το οικοδόμημα σε μπάζα. Την πρώτη φορά δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Έτσι η Πέτρα επανεμφανίζεται σε μια απέλπιδη προσπάθεια να πάρει ρεβάνς.

US General David Petraeus passes out during Senate testimony - Wikinews, the free news source

Ο David Petraeus είναι άνθρωπος εξαιρετικών ικανοτήτων και έχει διεκπαιερεώσει με εκπληκτική επιτυχία τον ρόλο και τις αποστολές, που τού ανατέθηκαν. Στην ουσία πρόκειται για ένα ρόλο κλειδί, όσο αφορά την πολιτική των ΗΠΑ στην φάση τής “παγκοσμιοποίησης” και τής “νέας τάξης πραγμάτων”, εφόσον θεωρήσουμε ότι, σύμφωνα με την γνωστή ρήση τού Κλαούζεβιτς, “ο πόλεμος είναι συνέχιση τής πολιτικής με άλλα μέσα”. Τότε είχε γραφεί μάλιστα, “με άλλα, βιαιότερα, μέσα”. Στην σύγχρονη εποχή όμως καθίσταται μια εκτίμηση προβληματική, κατά πόσο οι καταστροφική πόλεμοι, που διεξήγαν οι ΗΠΑ σε συνεργασία με τούς “συμμάχους” τους σε βάρος πολύ ασθενέστερων από αυτές από στρατιωτική σκοπιά χωρών, είχαν πράγματι βιαιότερα αποτελέσματα, από ότι η υπόλοιπη πολιτική τους, που έχει μετατρέψει συν τοις άλλοις ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους σε μεταλλαγμένα υποχείρια των ενέσιμων δηλητηρίων. Ο ρόλος κλειδί τού Petraeus αποτελεί την δεύτερη ακραιφνούς σημασίας ρύθμιση σε επίπεδο απόδωσης θεσμικού ρόλου σε υψηλόβαθμο στέλεχος τού στρατού, αποτελεί την οργανική της συνέχεια και απολεί την συμπλήρωσή της κατά την δεύτερη φάση τής νεοταξικής ατζέντας γύρω στο 2007. Η πρώτη ρύθμιση, που έγινε στις αρχές τής πρώτης δεκαετίας του 2000, σηματοδότησε την πρώτη φάση τής νεοταξικής ατζέντας και αφορούσε την προώθηση από την διοίκηση τού γέρου Τζωρτζ Μπους ενός στρατιωτικού στην κορυφή τού State Department.

Η επιλογή τού Colin Powel στην θέση τού υπουργού εξωτερικών είχε εν τέλει συμβολικό χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικές οι σκηνές από την θλιβερή και άκρως αποτυχημένη παρέμβασή του στην γενική συνέλευση τού Ο”Η””Ε”, για να πείσει ότι το Ιρακ διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής και ότι με αυτά απειλεί την οικουμένη, οπότε ήταν δήθεν αναγκαία μια στρατιωτική παρέμβαση για να αποτραπεί αυτός ο ανύπαρκτος κίνδυνος.

Η επιλογή τού Powel έγινε για να σηματοδοτηθεί, ότι η δύση έμπαινε πλέον σε μόνιμη τροχιά πολεμικών διενέξεων, όπου οι βίαιες επεμβάσεις θα αποτελούσαν την μια καραμπόλα μετά την άλλη από τούς μπιλιαρδόρους τού κατεστημένου, για να καταλήξουν κλιμακούμενες στην τελική ρεβάνς τού αρμαγεδώνα. Ο δεύτερος στόχος, που εξυπηρετούσε η επιλογή ενός έγχρωμου σε πόστο αιχμής σηματοδοτούσε, μαζί με την προώθηση τής μούμιας κοντολίζα ράις στο πόστο τού συμβούλου ασφαλείας, την επιβολή τού φυλετικού ανακατέματος στα πλαίσια τής παγκοσμιοποίησης, προλειαίνοντας σημειολογικά το σπρώξιμο τού Μπάρακ Ομπάμα στην προεδρεία. Αναμφίβολα οη πλέον αδικημένη, βάναυσα καταπιεσμένη και στην κυριολεξία εξανδραποδισμένη φυλή είναι η μαύρη. Στα πλαίσια τής συστημικής παντομίμας, όπου το θύμα προβάλλεται να είναι ο θύτης, η επιλογή τού Powel στο υπουργείο εξωτερικών αφορούσε ένα πρόσωπο, που το μόνον που δεν ήταν εις θέση να κάνει, αφορούσε την άσκηση υψηλής πολιτικής. Παρόλο που αυτός έγινε σύμβουλος εθνικής ασφασλείας για την περίοδο 1987 μέχρι 1989, και chairman of the Joint Chiefs of Staff από το 1989 μέχρι το 1993, οι ικανότητές του και οι παρεμβάσεις του ήταν σε στρατιωτικό επίπεδο περιορισμένες και τον θεωρούσαν “φιλελεύθερο” και συγκρατημένο, έχοντας έλθει σε σύγκρουση με την Madeleine Albright στο ζήτημα τής επέμβασης στην Βοσνία.

Τελείως διαφορετική περίπτωση όμως από τον Colin Powel είναι ο David Petreaus, ο οποίος είναι, κατά την εκτίμησή μου, ο αρχιτέκτων τής στρατιωτικής οργάνωσης τής νεοταξικής ατζέντας.

3. ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗΣ ΑΤΖΕΝΤΑΣ

O David Petraeus γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1952 στο χωριό Cornwall-on-Hudson, που βρίσκεται στην μείζονα περιοχή τής Νέας Υόρκης, σε απόσταση 80 χλμ.. Κρίνοντας από το μέσον εισόδημα αυτής τής περιοχής, που είναι περίπου διπλάσιο από αυτό τής Νέας Υόρκης, πρόκειται μάλλον για μια περιοχή, που κατοικούν σχετικά προνομιούχα στρώματα. Ο πατέρας του ονομαζόταν Sixtus και ήταν μετανάστης από την Ολλανδία, που εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια τού Β`ΠΠ. Ήταν πλοίαρχος στο εμπορικό ναυτικό και εργάστηκε σε ένα πλοίο τύπου Liberty κατά την διάρκεια τού πολέμου, που έκανε μεταφορές προς την Ευρώπη. Η μητέρα του ήταν από την Νέα Υόρκη και γεννήθηκε στο Brooklyn. Πρόκειται για την δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή στις ΗΠΑ, με πολύ μεγάλο ποσοστό Εβραίων, αλλά και την δική της Chinatown. Ιδρύθηκε πριν 350 χρόνια από Oλλανδούς εποίκους και έλαβε το όνομά του από το Breukelen τής Ολλανδίας, αποτελώντας το κέντρο της New Nehmerlands. Η πιθανότητα να ήταν η σύζυγος τού Sixtus ολλανδικής καταγωγής είναι μεγάλη. Και βάσει τής αναφοράς, ότι γνωρίστηκαν σε ένα εκκλησιαστικό ίδρυμα, που παρέχει φροντίδα στους ναυτικούς στο Μανχάταν, είναι πιθανό να προέρχεται και αυτή από οικογένεια Ολλανδών ναυτικών.

Ο σωματότυπος τού Petraeus αποκαλύπτει ένα άνθρωπο, που η δύναμίς του δεν προέρχεται από μεγάλη μυική μάζα, αλλά από νευρώδη συγκρότηση. Παρουσιάζεται πάντοτε πρόσχαρης και είναι έκδηλη η μόνιμη προσπάθειά του να γίνεται συμπαθής. Τα χαρακτηριστικά του μού επαναφέρουν στην μνήμη μια σειρά ανθρώπους που γνώρισα, οι οποίοι ανήκαν στο ζώδιο τού Σκορπιού και είχαν στις επίτευξη όσων προγραμμάτιζαν πάντοτε ιδιαίτερη επιτυχία. Με μόνιμο χαμόγελο έκαναν μόνιμα εκτεταμένη χρήση επιχειρημάτων, ώστε να πείσουν τούς άλλους για τις επιδιώξεις τους. Επιτυγχάνοντας την συμπάθεια πολλών, πάντα είχαν στην σκέςψη τους την προώθηση των δικών τους υποθέσεων και στόχων. Αυτή η πρακτική δεν αντίκειται στην ορθή συμπεριφορά, εφ' όσον όμως οπωσδήποτε οι στοχεύσεις είναι θεμιτές. Ο Petraeus έχει οπωσδήποτε πολύ μεγάλο έρεισμα μέσα στην κοινωνία των ΗΠΑ και χαίρει αναμφιβόλως ιδιαίτερης προσοχής και εκτιμήσεως, ένεκα όσων έχει φέρει εις πέρας μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην έχει αυτός κάποια ιδιαίτερη δημοτικότητα στο εξωτερικό, όπως πολλοί αστέρες των διαφόρων τομέων και οπωσδήποτε η διεθνής ακτινοβολία του δεν μπορεί να συγκριθεί στο ελάχιστο με αυτήν, αυτού που ίδιος θεωρεί αντίπαλο δέος, δηλαδή την παγκόσμια λάμψη τού Βλαδίμηρου Πούτιν. Πλην όμως, εφόσον στην παρούσα φάση το τρέχον διακύβευμα είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, αναμφίβολα ο David Petraeus είναι εκείνη η προωθημένη μορφή, που θεωρούν στις ΗΠΑ οι θιασώτες και υποστηρικτές τής παρέμβασης των δυτικών ως την πλέον αποτελεσματική και κατάλληλη, για να ηγηθεί τόσο ιδεολογικά, όσο και στην διαμόρφωση τής αναγκαίας στρατηγικής σε επίπεδο γεωπολιτικών και στρατηγικών επιλογών. Για να γεφυρώσει ο Petraeus την απόσταση σε επίπεδο ακτινοβολίας, που τον χωρίζει από το αντίπαλο δέος, φρόντισε να αναπτύξει το γοητρό του με πολύ στοχευμένες επιλογές. Αυτές, όπως θα αναφέρω στην συνέχεια, κάποιες φορές παραβίασαν έντονα τα παρεχόμενα επιτρεπτά όρια, με αποτέλεσμα η ικανοποίηση τής ανάγκης για αναγνώριση να τού επιφέρει σημαντικό κόστος σε άλλους ευαίσθητους τομείς. Έτσι έδειξε στην πράξη, ότι αυτό που τον ενδιέφερε πρώτιστα ήταν κατίσχυση τής γοητείας, που θεωρούσε ότι βρίσκεται υπερ άνω τού σεβασμού, που όφειλε έναντι τής όποιας γραφειοκρατικής ή ηθικής νόρμας, ως ανώτατο στέλεχος τής κεντρικής διοικήσεως. Με διαφαινόμενο στόχο την έκβαση τής τελικής συγκρουσής του με το αντίπαλο δέος, που έχαιρε ανυπέρβλητης διεθνούς ακτινοβολίας.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι και ο πολέμαρχος Petreus έχαιρε στην κοινωνία τής αρχαίας Ρώμης ιδιαίτερα μεγάλης εκτίμησης, ακόμη και μετά την ήττα του από τις λεγεώνες τού Ιουλίου Καίσαρα. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ επέστρεψε από την εκστρατεία στην βόρειο Αφρική, διοργάνωσε για εορτασμό τής νίκης του ένα μεγάλων διαστάσεων θρίαμβο. Στα πλαίσια αυτού τού θριάμβου έκανε μεγάλες χρηματικές δωρεές στα λαϊκά στρώματα, διοργανώνοντας πλουσιοπάροχα εορταστικές εκδηλώσεις. Οι αντίστοιχοι μηχανισμοί προπαγάνδας, επειδή τότε δεν υπήρχαν τα μαζικά μέσα, στα οποία εθιστήκαμε κατά τούς τελευταίους αιώνες και ως μόνος μηχανισμός μαζικού επηρεασμού ήταν οι θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες επιδίδονταν με ένταση οι προπαγανδιστές τής κάθε πλευράς, οργανώθηκε μια μεγάλη θεατρική παράσταση με περιεχόμενο την διαπόμπευση τού Πετρέους. Τότε η πλειοψηφία των θεατών, που δεν μπορούν να θεωρηθούν, ότι κατά βάση ενεργούντο από τα παράσιτα τής συγγκλήτου, αιστάνθηκαν, ότι θίγεται με βάναυσο τρόπο μια σοβορή στρατιωτική προσωπικότητα και αφού ξεσηκώθηκαν, μετέτρεψαν τα τής παραστάσεως σε λαμπόγυαλο.

Η καριέρα του Πετρέους στάθηκε από το ξεκίνημά της μέχρι την κατάκτηση των ανώτατων στρατιωτικών αξιωμάτων και τα πόστα ανάληψης ευθυνών μια ασυγκράτητη εκτόξευση ενός διάττοντα αστέρα προς την ύστατη κορυφή. Αλλά οι υπευθυνότητες του δεν περιορίζονται μόνο σε στρατιωτικά καθήκοντα. Αυτός ο στρατηγός τεσσάρων αστέρων έδρασε ταυτοχρόνως και ως δόκτωρ τής φιλοσοφίας, κάτοχος πτυχίων πολιτικών σπουδών στις διεθνής σχέσεις, αλλά και στην οργάνωση επιχειρήσεων. Η υψηλή θεωρητική του κατάρτιση δεν περιορίστηκε σε αφηρημένες σφαίρες, αλλά επενδύθηκε με αριστοτεχνικό τρόπο τόσο στις συγκεκριμένες δραστηριότητές του στα πεδία των μαχών, αλλά και στους εκπαιδευτικούς μηχανισμούς τού στρατεύματος. Πολυγραφότατος, εκπόνησε μια σειρά έργα αιχμής συγγράφοντας συν τοις άλλοις 16 βιβλία, με τα οποία χειρίστηκε ενδελεχώς την πρόσφατη στρατιωτική ιστορία των ΗΠΑ, τα διδάγματα που εξάγονται από τις κατά καιρούς πολεμικές συγκρούσεις στα διάφορα μέτωπα των επεμβάσεων, τις αναγκαιότητες και τις βάσεις για ένα νέο επαναπροσδιορισμό των ενόπλων δυνάμεων, τον τρόπο παρέμβασης τού στρατού σε κατακτημένες περιοχές, καθώς και αναφορικά με ζητήματα τακτικής σε μέτωπα με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Κάποια από τα βιβλία του είναι πλέον μνημειώδη μεταξύ των πονημάτων με πολιτικό περιεχόμενο στρατηγικής, ή σε ζητήματα στρατιωτικού προσανατολισμού και δόμησης τακτικών επιλογών. Η δράση που ανέπτυξε ο Πετρέους δείχνει, ότι αυτός κατά την διάρκεια τής ημέρας πολεμούσε και κατά την διάρκεια τής νύχτας έγγραφε. Δεν ήταν απλά στρατιωτικός, αλλά στην κυριολεξία με ένθερμα και μέχρι έσχατης συνέπειας στρατευμένη φυσιογνωμία. Είναι προφανές, ότι αντιλαμβανόταν τον ρόλο του σαν χαρισματικό πολέμαρχο, που το πεπρωμένο τού είχε εναποθέσει την διεκπεραίωση μιας υψηλής αποστολής σε πλανητικό επίπεδο.

Τόσο σε επίπεδο πολεμικής δραστηριότητος, όσο και σε θεωρητικό επίπεδο τα ενδιαφέρον εστιάστηκε σε ένα μόνον βασικό άξονα. ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ Ο ΠΕΤΡΕΟΥΣ ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΕ ΣΕ ΚΥΡΙΟ ΓΟΥΡΟΥΝΟΣΚΥΛΟ ΤΗΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. ΤΑ ΔΥΟ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΕΦ' ΕΝΟΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΞΕΡ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ PAX AMERIKANA ΚΑΙ ΑΦ' ΕΤΕΡΟΥΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ. Το πρώτο από αυτά είναι το “Η Στρατιωτική Μηχανή Των ΗΠΑ και τα Διδάγματα τού Βιετνάμ, Μια Μελέτη για την Στρατιωτική Επιρροή και την Χρήση Επιβολής στην Μετά το Βιετνάμ Εποχή “, “The American Military And The Lessons Of Vietnam: A Study of Military Influence and the Use of Force in the Post-Vietnam Era". Πρόκειται για την διδακτορική διατριβή τού Πετρέους στο πανεπιστήμιο Princeton, με την οποία τού δόθηκε ο τίτλος τού δόκτορος φιλοσοφίας το 1987. Το δεύτερο είναι μια επανέκδοση τού βιβλίου τού DAVID GALULA από το 1963, με εκτενή πρόλογο τού Πετρέους για τα επίκαιρα ζητήματα, με τίτλο “Εναντίον των Εξεγέρσεων”, “Contre-Insurrection: Théorie et pratique”, εκδοθέν το οποίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 2006 και επανεκδόθηκε στην πορεία 20 ακόμη φορές. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, ότι ο Πετρέους ανέδειξε αυτό το βιβλίο σε λειτουργική και επιχειρησιακή βίβλο των φανατικών αντιδραστικών.

Τα βιβλία τού David Petraeus βρίσκονται στον κάτωθι σύνδεσμο τής ιστοσελίδας GOODREADS.COM και όποιος επιθυμεί μπορεί να τα ξεφυλίσει και κάποια να τα κατεβάσει από εκεί. Αυτά ασχολούνται με τον δεύτερο πόλεμο τού Ιράκ, όπου ο Πετρέους υπήρξε διοικητής των δυνάμεων κατοχής, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, όπου ο ίδιος διετέλεσε επίσης διοικητής των δυνάμεων κατοχής, ζητήματα τακτικής σε συγκρούσης καθώς και πολύ σημαντικά ζητήματα οργάνωσης τού στρατεύματος. Λόγω χώρου δεν είναι δυνατόν να γίνει επί μέρους πασρουσίαση εδώ, εφ' όσον εξ άλλου αυτό που ενδιαφέρει στα πλαίσια αυτής τής ανάρτησης είναι να συναχθούν τα γενικά συμπεράσματα από την συγγραφική δραστηριότητα τού Πετρέους.

https://www.goodreads.com/author/list/3466733.David_H_Petraeus

Κάποιες από τις θεωρητικές διαπιστώσεις τού Πετρέους, που διατύπωσε με την μορφή φορτισμένων ρήσεων, έχουν αναχθεί έκτοτε σε βασικές αρχές τής πολιτικής τού στρατού των ΗΠΑ σε χώρες υπό κατοχήν. Κλασική είναι πλέον η ρήση του "τα χρήματα είναι πυρομαχικά και οπλικό σύστημα", "money is ammunition and weapon system", που συμπυκνώνει την στρατηγική τού Πετρέους στις χώρες, που μετέτρεψε σε μπάζα η "θεωρητική" αρχή των neoconsστις ΗΠΑ για "το τέλος τής ιστορίας" και τα "failed states", "κράτη υπό διάλυση", σύμφωνα με τις "θεωρητικές" διεκυρήξεις τής νεοταξικής ατζέντας τού αλητάμπουρα Francis Fukuyama, όταν οι "έγχρωμες επαναστάσεις" που οργάννωνε το ιλλουμινιστικό χτικιό, μετέτρεπε υποθαλπτικά τις δομές περισσότερων χωρών σε μπάζα, με στόχο την οργάνωση και τον οπλισμό τού χαλιφάτου. Στα κολαστήρια των ΗΠΑ, όπως οι φυλακές Abu Gareib στην Βαγδάτη, που επέβλεπε ο Πετρέους και στο Γκουαντανάμο επωαζόταν τεχνηέντως το τζιχαντιστικό χτικιό με τον βούρδουλα, όταν τα θύματα προορίζοντο, με στόχο να εκδικηθούν τον θύτη, να μετατραπούν στα πιο ενεργούμενα πιόνια του. Όμως η πολιτική τού βούρδουλα κρίθηκε σκόπιμο να συνδυαστεί με το καρότο. Όταν αναφερόταν σε χρήματα ο Πετρέους, δεν εννοούσε επενδύσεις στον τουρισμό, στα μικροηλεκτρονικά, ή την ανάπτυξη τής καλλιέργειας τής μπάμιας στα υπό κατοχήν εδάφη τής Μέσης Ανατολής και τής κεντρικής Ασίας. Αυτά τα χρήματα προορίζοντο να δαπανηθούν για την εξαγορά τμημάτων τού εγχώριου πληθυσμού, με στόχο την επάνδρωση κατασταλτικών μηχανισμών με εκπαίδευση και υπό την εποπτεία τού στρατού των ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενοι τις σθνθήκες πλήρους ένδειας και έλλειψης προοπτικής για την επιβίωση, που είχαν επιβληθεί. Οι πρώτοι που καλούντο να συμμετέχουν στην σύσταση αυτών των κατοχικών δυνάμεων, ήσαν αυτοί που γνώριζαν από βέσπα, τουτέστιν τα πρώην στελέχη τού στρατού των κατακτημένων χωρών. Με αυτήν την μέθοδο φθάσαμε στο αποτέλεσμα τα πλέον εμπειροπόλεμα στελέχη τού ISIS στην Συρία, να είναι πρώην αξιωματικοί τού στρατού τού Ιράκ. (Στους Ταλιμπάν δεν θα αναφερθώ με αυτήν την ευκαιρία, διότι τούς θεωρώ μια τελείως παρεξηγημένη περίπτωση, που δεν έχει καμία σχέση με τον τζιχαντισμό και την “Αλ Καΐντα”. Την αντίστοιχη παραπληροφόρηση οεργάνωσε σκόπιμα η προπαγάνδα των δυτικών και θα χρειαστεί ειδική ανάρτηση, για να αποκατασταθεί αυτή η προβληματική στην βάση, που θεωρώ ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα).

Επίσης τα αξιώματα που ανατέθηκαν στον Πετρέους δεν ήσαν μόνον στρατιωτικά. Την περίοδο μεταξύ 28 Απριλίου 2011 μέχρι 9 Νοεμβρίου 2012 διετέλεσε αυτός διευθυντής τής CIA για την περίοδο περίπου ενάμισι έτους. Θεωρώ αυτήν την περίοδο εξαιρετικά σημαντική, διότι ο λεγάμενος ήταν από τούς καλύτερους και από θεωρητικής σκοπιάς και βάσει των άμεσων εμπειριών του αναμφισβήτητα ο καλύτερος γνώστης των δεδομένων τού ριζοσπαστικού ισλάμ και των οργανωτικών του δεδομένων, ενώ εκείνη την περίοδο έλαβε χώρα εμφανώς η συγκεκριμένη τελειοποίηση στην οργάνωση και τον εξοπλισμό τού ISIS. Μερικούς μήνες μετά την παραίτηση τού Πετρένιους από την CIA, η οποία σχετίζεται και με την έκδοση ενός βιβλίου με τίτλο “All In: The Education of General David Petraeus“ των Paula Bradwell και Vernon Loeb, στο οποίο θα αναφερθώ αναλυτικά στην συνέχεια αργότερα, ακολούθησε η επίθεση τού Χαλιφάτου στην Συρία, με επόμενο στόχο τήν επέκταση τής τζιχαντιαστικής επιθετικότητας στα νότια τής Ρωσίας. Παρακολουθώντας τις δυσκολίες που έχει επιφέρει την τρέχουσα περίοδο η αντιμετώπιση τής επιθετικότητας τού ΝΑΤΟ από την περιοχή τής Ουκρανίας στην άμυνα τής Ρωσίας, μπορεί κάποιος να συμπεράνει, πόσο ζοφερή θα ήταν η κατάσταση γι αυτήν, εάν ταυτοχρόνως δεχόταν διευρυμένη επίθεση από τον συνασπισμένο τζιχαντισμό των Βαχαμπιστών και των τουρκογενών στον νότο, ενώ τον έλεγχο των πυρινικών όπλων στις ΗΠΑ είχαν ακόμη τα γεράκια τού πενταγώνου, πριν περιέλθει το βαλιτσάκι ελέγχου στον έλεγχο των Λευκών Καπέλων.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, θεωρώ βασικό εγκέφαλο στην πραγματοποίηση τού σχεδίου για την οργάνωση τού Χαλιφάτου τον Πετρέους. Θεωρώ ότι δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι το πρώτο μέρος που στάλθηκε αυτός στα εξωτερικό ήταν η Ιταλία το 1974 στην 509η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία Μάχης, που έδρευε στην Vicenza, ώστε να επέλθει μόχλευση τού απώτερου πεπρωμένου του στην σύγχρονη παρουσία του. Κατά πόσο επέδρασαν συνειδητά και στη βάση προκαθορισμένου σχεδίου κάποιες δυνάμεις παρασκηνιακά, που ήσαν σε θέση να εκτιμήσουν τόσο το απώτερο παρελθόν, όσο και το τεράστιο δυναμικό, που ελλόχευε μέσα στο νεαρό τότε στρατιωτικό καριερίστα, νομίζω ότι δεν είναι δυνατόν να απαντηθεί με βεβαιότητα. Θεωρώ όμως μια τέτοια περίπτωση μάλλον απίθανη. Σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στην περίπτωση τού γάμου τού Πετρέους, που όπως θα παραθέσω στην συνέχεια, μπορούν να προκύπτουν αντίστοιχα ερωτήματα, θεωρώ ότι αυτά συνέβησαν μέσα σε διαδικασίες όσμωσης τού πεπρωμένου. Εάν ισχύει αυτό, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να εξάγουμε το συμπέρασμα, ότι η όσμωση τού πεπρωμένου σε προσωπικό επίπεδο, μπορεί να εδράζεται, σε περιπτώσεις που είναι καίριες για μεγάλο αριθμό ανθρώπων, τόσο στο προσωπικό πεπρωμένο, όσο και στοιχεία τού συνολικού πεπρωμένου. Σύμφωνα με την θεώρηση των Ινδών για το κάρμα, κάθε συγκεκριμένος άνθρωπος δεν διέπεται μόνον από το προσωπικό του κάρμα, αλλά είναι ταυτοχρόνως φορέας τού κάρμα τής οικογένειάς του, τής περιοχής από την οποία προέρχεται, τού έθνους και τής φυλής στην οποίαν ανήκει και εν τέλει καλείται συμβάλει στην αποκατάσταση τού κάρμα τής σύνολης ανθρωπότητος. Μέσα από αυτό το πρίσμα δεν υφίσταται αποκλειστικό ατομικό κάρμα για τον David Petraeus, αλλά τόσο ο γράφων, όσο και αναγιγνώσκοντες αυτές τις γραμμές, όσο και ο πας εις, ή πάσα μια, μετέχουν αμέσως ή εμμέσως σε αυτό και καλούνται στον βαθμό των δυνατοτήτων τους και στο μέτρο που τους αναλογεί, να συμβάλλουν στον χειρισμό τής αποκατάστασής του. Αυτό εξ άλλου φρονεί και η Εκκλησία, πρεσβεύουσα, ότι δεν υφίσταται ατομική σωτηρία και ότι μια τέτοιου είδους προαίρεση αποτελεί αυταπάτη, που προάγει η φιλαυτία. Η ρήση τού Αποστόλου Παύλου “Χίλιες φορές να απολέσω την ψυχή μου, προκειμένου να κερδίσει την δική του ο αδελφός μου” επισφραγίζει την μάχη για την ενότητα των πάντων, στην οποία προσβλέπει και για την οποία απευθύνει δεήσεις η ευχαριστιακή σύναξις τής Εκκλησίας, έχοντας επίγνωση τής κοινοτικής της διαστάσεως, ως “παραδόξου ενότητος αμαρτωλών και αγίων” στα πλαίσιά της. Ή, για να το εκφράσω αυτό με όρους θεωρητικής φυσικής, πραγματώνοντας την αλήθεια τής ύπαρξης των όντων ως ολογράμματα, μέσα σε ολογραμμικό σύμπαν. Η αντίληψη, "ότι όλοι έχουν δίκιο και εγώ την ησυχία μου", μάλλον οδηγεί στο πουθενά.

Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Πετραίους για καλύψει τα ίχνη του σε αυτήν την διαδικασία εξέδοσε το 2019, πριν ξεκινήσει τις παρεμβάσεις του στο επερχόμενο ουκρανικό ζήτημα ένα βιβλίο για τον υποτιθέμενο πόλεμο των ΗΠΑ ενάντια στο χαλιφάτο, με τίτλο „Hunting the Caliphate: America's War on ISIS and the Dawn of the Strike Cell” Wes J. Bryant, Dana J. H. Pittard, David H. Petraeus (Foreword)

Είναι όμως χαρακτηριστικό, ότι το δεύτερο μέρος που στάλθηκε ο Πετρέους στο εξωτερικό ήταν το 2000 στην Βοσνία, όπου συμμετείχε για την διάρκεια δέκα μηνών στις δυνάμεις σταθεροποίησηση τού ΝΑΤΟ (Stabilization Force). Η Βοσνία ήταν η πρώτη περιοχή, που πολέμησαν τζιχαντιστές από κοινού, που είχαν συναχθεί από όλες τις χώρες του κόσμου. Επίσης ήταν το πρώτο μέρος, όπου οι δυνάμεις τού ΝΑΤΟ οργάνωσαν και διέπραξαν την πρώτη μεγάλης εμβέλειας επιχείρηση ψευδούς σημαίας, τοποθετώντας την 5η Φεβρουρίου 1994 και την 28η Αυγούστου 1995 βόμβες, που εξεράγησαν στην αγορά τού Σεράγεβο με αποτέλεσμα τον θάνατο 85 και 37 ανθρώπων αντίστοιχα και οι οποίες αποδώθηκαν σε ενέργεια τού Σερβικού στρατού. Στην κατάθεση του, ως πρώτος μάρτυρας υπεράσπισης στην δίκη τού διεθνούς δικαστηρίου σε βάρος τού Ράντοβαν Κάτατζιτς , ο πρώην επικεφαλής του επιτελείου της Δύναμης Προστασίας του ΟΗΕ (UNPROFOR) στο Σαράγεβο, Ρώσος συνταγματάρχης, Αντρέι Ντεμουρένκο. Κατέθεσε ότι «το πιθανότερο είναι να επρόκειτο για τρομοκρατική ενέργεια δυνάμεων από περιοχή υπό τον έλεγχο του στρατού των μουσουλμάνων της Βοσνίας», καταλήγοντας ότι «οι οβίδες δεν θα μπορούσαν να είχαν εκτοξευθεί από τις σερβικές θέσεις».

«Ήταν προβοκάτσια το μακελειό στη λαϊκή αγορά του Σαράγεβο»

https://neoskosmos.com/el/2012/10/17/news/world/itan-provokatsia-to-makeleio-sti-lai/

Συμμετέχοντας στην δύναμη τής Βοσνίας ο Πετρέους, που εκτελούσε υποτιθέμενη αντιτρομοκρατική αποστολή, είχε την ευχέρεια νε έλθει σε επαφή με τους μουσουλμάνους ινστρούκτορες τού τρόμου, που έδρευαν εκεί, ώστε να αποκτήσει χρήσιμες εμπειρίες για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων σε ανάλογους τομείς. Το Σεράγεβο είναι το πρώτο σχολείο τζιχαντιστικής τρομοκρατίας.

Παρόλο που σε αυτό το κεφάλαιο έγινε σχετικά εκτενής αναφορά σε βιβλία, αξίζει να προστεθεί η μνεία σε ένα βιβλίο, που είναι εύστοχα επικριτικό για τον ρόλο τού Πετρέους και συνοψίζει με ιδιαίτερη ευκρίνεια τις στοχεύσεις και την αποστολή που τού ανατέθηκε. Ο συγγραφέας του ονομάζεται Fred Kaplan και έχει γράψει περισσότερα πολύ αποκαλυπτικά βιβλία σχετικά με την πυρηνική στρατηγική των ΗΠΑ. Το βιβλίο που κυκλοφόργησε το 2014 τιτλοφορείται “Οι Εξεγερμένοι – Ο David Petraeus και η Συνωμοσία με Στόχο την Αλλαγή τού Τρόπου Διεξαγωγής Πολέμων από τις ΗΠΑ“, „Insurgents-David-Petraeus-Change and the Plot to Change the American Way of War “. Στην παρουσίαση τού βιβλίου αναφέρονται τα εξής άκρως χαρακτηριστικά


"...Η εσωτερική ιστορία της μικρής ομάδας στρατιωτών-λόγιων που

 ενάντια στη σφοδρή αντίσταση από τις δικές τους τάξεις - άλλαξε

τον τρόπο με τον οποίο το Πεντάγωνο δραστηριοποιείται και ο

αμερικανικός στρατός πολεμά.

Οι Εξεγερμένοι είναι η εσωτερική ιστορία της μικρής ομάδας

στρατιωτών-λόγιων, με επικεφαλής τον στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους,

ο οποίος σχεδίασε να φέρει επανάσταση σε έναν από τους

μεγαλύτερους, παλαιότερους και πιο κρυφούς θεσμούς - τον στρατό

των Ηνωμένων Πολιτειών. Στόχος τους ήταν να οικοδομήσουν έναν

νέο Στρατό, που θα μπορούσε να πολεμήσει το νέο είδος πολέμου

στη μεταψυχροπολεμική εποχή:

Όχι μαζικούς πολέμους σε τεράστια πεδία μάχης, αλλά «μικρούς

πολέμους» σε πόλεις και χωριά, ενάντια σε αντάρτες και τρομοκράτες

Αυτοί θα ήταν πόλεμοι όχι μόνο ανοικτής μάχης, αλλά και

«οικοδόμησης έθνους», συχνά όχι από ανάγκη αλλά από επιλογή.

Βασισμένη σε μυστικά έγγραφα, ιδιωτικά email και συνεντεύξεις με

περισσότερους από εκατό βασικούς συμμετέχοντες,

συμπεριλαμβανομένου του Πετρέους, η ιστορία εκτυλίσσεται με

φόντο τους πολέμους κατά των ανταρτών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

 Αλλά η κύρια εξέγερση είναι αυτή που έγινε μέσα στις ΗΠΑ από

φιλόδοξους, συνειδητά διανοούμενους αξιωματικούς—Petraeus,

John Nagl, H. R. McMaster και άλλους—που πολλοί από αυτούς

ήσαν συμμαθητές ή συνάδελφοι στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών

του West Point που ανήλθαν σε αξιώματα και καταλήφθηκαν από την

ιδέα, για το πώς θα μπορούσαν να κατευθύνουν με συμφέροντα τρόπο αυτούς

τους πολέμους.

Εν μέσω της κρίσης, δημιούργησαν ένα ομόθυμο κύκλο (ορισμένοι

από αυτούς την αποκαλούσαν κλίκα ή μαφία) και μελέτησαν τις

τεχνικές των εχθρών τους, για να αναθεωρήσουν την κουλτούρα και

τους θεσμούς του δικού τους Στρατού.

Ο Fred Kaplan περιγράφει, πώς αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες

χειρίστηκαν την φιλοδοξία και τούς στόχους τους και τον τρόπο που

εκμεταλλεύθηκαν θέσεις και αξιώματα μέσω τής πρόσβασης σε

γραφειοκρατικά πόστα και την έκαναν επίσημη πολιτική. Αυτή είναι

μια ιστορία επιβολής, πολιτικής ιδεοληψίας, και των φορέων της, που

αφορά τον τρόπο που κάποιοι συνεργάστηκαν για να

αναδιαμορφώσουν τον αμερικανικό στρατό του εικοστού πρώτου

αιώνα.

Αλλά είναι επίσης μια προειδοποιητική ιστορία για τον τρόπο που μια

δημιουργική θεώρηση μπορεί να καταντήσει να γίνει ένα στείρο

δόγμα, και πώς κάποιοι πονηροί στρατηγοί - που αξιολογήθηκαν

κάποτε ως οι «καλύτεροι και λαμπρότεροι» - μπορούν να κερδίσουν

τις μάχες στο εσωτερικό, αλλά όχι τους πολέμους στο εξωτερικό. Ο

Πετρέους και οι άλλοι αντάρτες του έκαναν τον αμερικανικό

στρατό πιο προσαρμοστικό στις συγκρούσεις της σύγχρονης

εποχής, αλλά δημιούργησαν επίσης τα εργαλεία - και μετέτρεψαν

το όλο περιβάλλον σε άκρως δελεαστικό για τους πολιτικούς

ηγέτες να μπουν σε πολέμους, που θα ήταν σοφό να αποφύγουν.

Οι παρατηρητές που διαθέτουν στοιχειώδες κριτήριο και ενημέρωση μπορούν αμέσως να διαπιστώσουν, ότι τα σχέδια για ρεφορμισμό τού στρατού δεν προέκυψαν ως αποκύημα των φιλοδοξιών, ή τής διορατικότητος ως προς τις ανάγκες που θα προέκυπταν από κάποιους φερέλπιδες νεολαίους αξιωματικούς, οι οποίοι δεν περιορίστηκαν σε μια τυπική στρατιωτική εκπαίδευση, αλλά φρόντισαν ταυτοχρόνως να ακολουθήσουν σοβαρές ακαδημαϊκές σπουδές, που θα τούς παρείχαν τα αναγκαία εφόδια, ώστε να μπορούν να παρέμβουν στα γνωσιολογικά δεδομένα και στούς μηχανισμούς διαμόρφωσης τής προπαγάνδας, που αφορούσαν την λειτουργία και τον ρόλο τού στρατεύματος. Ούτε ο David Petraeus προήλθε από παρθενογένεση, πέφτοντας από τον ουρανό. Ως επικεφαλής, διοργανωτής, εμψυχωτής και κύριος ιδεολογικός εκπονητής τής ομόθυμης συσπείρωσης των νεολαίων αξιωματικών, που ανέλαβαν στην ουσία να προσαρμόσουν πρακτικά και θεωρητικά τις επιταγές τής νέας τάξης πραγμάτων στα δεδομένα τού στρατού και των πολέμων που μέσω αυτού διεξήχθησαν, εμφορείτο αναμφίβολα από καταβολές τής κυτταρικής μνήμης, που εδράζονται σε πολύ απώτερο παρελθόν. Όμως, στην περίπτωση αυτή, δεν βρίσκει μόνον διέξοδο μια κατάφωρα πιεστική όσμωση τού πεπρωμένου, που προέρχεται από το απώτερο παρελθόν. Στην διαμόρφωση τού αντίστοιχα κατάλληλου πλαισίου προς την δρομολόγηση εξελίξεων προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση συμβάλει καταλυτικά ταυτοχρόνως και η παρέμβαση των θεσμικών μηχανισμών που ενέχονται. Όπως θα περιγράψω στην συνέχεια στην περίπτωση τού David Petraeus καταγράφεται με γλαφυρό τρόπο μια σύμπλεξη τής ενδόμυχης ιδιοδυναμικής που τον διέπει με την δυναμικότατη παρέμβαση εξωτερικών θεσμικών παραγόντων. Ο Πετρέους και γνωρίζει και επιθυμεί ευθύς εξ αρχής πάρα πολλά σχετικά με τον πόλεμο. Όμως, το άμεσο περιβάλλον του θα παίξει επίσης μέσω τού γάμου του καθοριστικό ρόλο στον εξοπλισμό τής γνωστικής φαρέτρας του, στον γοργό εμπλουτισμό των εμπειριών μέσω επιγνώσεων, που αποκτήθηκαν με έμμεσο τρόπο, στην παροχή πολύ χρήσιμων υποδείξεων σχετικά με τον τρόπο που είναι σκόπιμο αυτός να πορευτεί, ώστε να ανέλθει στην κλίμα τής στρατιωτικής ιεραρχίας, καθώς και στην παροχή εκείνων των διασυνδέσεων με σημαντικά πρόσωπα, που θα συμβάλλουν στην ανέλιξή του. Ο πεθερός τού Πετρέους, δίπλα στον οποίον θα βρεθεί ο Πετρέους από πολύ νεαρή ηλικία, όταν ακόμη φοιτούσε ως υποψήφιος αξιωματικός στην περιώνυμη στρατιωτική ακαδημία των ΗΠΑ West Point, ήταν διευθυντής σπουδών τής στρατιωτικής Ακαδημίας. Αλλά εκτός αυτού, ο μέλλον πεθερός του έγινε στην πορεία και αρχηγός τού επιτελείου των ΗΠΑ ως στρατηγών τεσσάρων αστέρων.

Είναι βέβαιο, ότι όταν το υπνοδωμάτιο ενός φέρελπη νέου υποψήφιου αξιωματικού βρίσκεται δίπλα στο δωμάτιο ενός τόσο σημαντικού προσώπου για τα δεδομένα στρατού, αυτός έχει να παραλάβει ένα σωρό πράγματα από τον δεύτερο. Στην ουσία η σχέση συγγενείας, που δημιούργησε ο David Petraeus με την οικογένεια τού στρατηγού William A. Knowlton σηματοδοτεί την μεταβίβαση τής σκυτάλης από τούς βετεράνους τού πολέμου τού Βιετνάμ στους μελλοντικούς αιμοδιψείς πολέμαρχους των πολέμων των ΗΠΑ, που ακολούθησαν στα τέλη τού 20ου και στις αρχές τού 21ου αιώνα.

Η αμοιβαία περιέλιξη τής δράσης των θεσμών και τού προσωπικού δράματος κάποιων πρωταγωνιστών στις εκάστοτε ιστορικές εξελίξεις αποκαλύπτει την εξής διαδικασία: Οι γενικότερες ανάγκες και στοχεύσεις στην σφαίρα τής μείζονος πολιτικής διαμορφώνουν τις δραστηριότητες των θεσμών. Αυτές αποτελούν την έκφραση των ελκυστών, που βρίσκονται στα πεδία πληροφορίας και έλκουν τις εξελίξεις προς μια συγκεκριμένη περιοχή πιθανών εκδηλώσεων. Οι συγκεκριμένες δυναμογραμμές αυτών των ελκυστών, που προσδίδουν συγκεκριμένη έκφανση στις εκάστοτε εξελίξεις σημαντικών ιστορικών ζυμώσεων διέπονται από το προσωπικό πεπρωμένο σημαντικών ανθρώπων και έχουν συχνά βαθιές ιστορικές ρίζες. Η έκβαση τής πορείας κοινωνικών ομάδων με μεγάλη ισχύ και οι πολιτικοί εκφραστές τους, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των δουλεμπόρων και των μεγάλων δουλοκτητικών τής αρχαίας Ρώμης και την πολιτική εκπροσώπησή τους από την σύγκλητο, μέχρι την σημερινή εποχή, που αυτούς που ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χαρακτήρισε ως “εμπόρους των εθνών” και εμείς θα μπορούσαμε να ευθέως να κατονομάσουμε ως δουλεμπόρους, που απεργάζονται την κατάργηση των εθνών, καθορίζεται από την σύγκρουση με αντίπαλες δυνάμεις στα πλαίσια ιστορικών κύκλων πολύ μακράς διαρκείας. Οι δουλέμποροι και μεγαλοϊδιοκτήτες δούλων τής συγκλήτου και οι πολέμαρχοι που επέβαλαν και υπερασπίστηκαν την επιβολή τους, καλύφθηκαν πίσω από την πλαστή μάσκα τής δημοκρατίας, τής λεγόμενης τότε RES PUBLICA. Αντιστοίχως συμβαίνει σήμερα με τούς θιασώτες τού αγγλοσαξονικού μορφώματος, που ονομάζεται κοινοβουλευτισμός και εκπροσωπεί τον καλυμμένο ολοκληρωτισμό των ισχυρότατων δουλεμπόρων τής εποχής μας. Όταν αυτό το καθεστώς πέταξε την μάσκα, οδήγησε στην άκρατη παγκόσμια δικτατορία, μιας μονοκρατορίας, η οποία επιμένει στην επιβολή πλανητικού μονοπολισμού. Αυτοί που αμφισβήτησαν αυτό το καθεστώς, τότε και σήμερα, ήσαν ισχυροί άνδρες με υπέρμετρα ισχυρή προσωπικότητα και πάρα πολύ μεγάλη κοινωνική ακτινοβολία, όπως ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ τότε και η έκφανσή του στην σύγχρονη εποχή ως Βλαδίμηρος Πούτιν. Και στις δυο περιπτώσεις οι αντίπαλοί τους ισχυριζόντουσαν τότε και εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να ισχυρίζονται, αυτοί οι ηγέτες προωθούν προσωποπαγείς στοχεύσεις με δικτατορικό τρόπο και επιβάλλονται μέσω μηχανισμών βίας , που καταδυναστεύουν τις κοινωνίες. Όμως, αυτή η προσπάθεια αποπροσανατολισμού και δυσφήμησης των Μεγάλων Ηγετών και τού προγράμματός τους για την απελευθέρωση και αποκατάσταση των κοινωνιών, αποσιωπά ένα πολύ βασικό δεδομένο. Ο όρος RES PUBLICA, που σημαίνει “το δημόσιο πράγμα”, έχει κοινό τον προσδιορισμό “RES“ με τον όρο MANUS RES, που σημαίνει “ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΑΓΜΑ”, Με αυτόν τον προσδιορισμό χαρακτήριζαν οι δουλέμποροι και οι δουλοκτήτες τούς σκλάβους, που δεν θεωρούσαν ανθρώπους αλλά πράγματα, που ήσαν ολοσχερώς και κατά βούληση διαχειρίσιμα, χωρίς να διαθέτουν το παραμικρό δικαίωμα στα πλαίσια τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η πρόσφατη εξόντωση ενός εκατομμυρίου ανθρώπων μέσω των εναίσιμων δηλητηρίων και σκόπιμη βάσει σχεδίου παγκόσμιας έκτασης γονιδιακή μετάλλαξη ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων από μόνη της, για να μην γίνει ειδική αναφορά σε πληθώρα άλλων γενοκτονικών πρακτικών, αποδεικνύει ότι η μετατροπή τής δημοκρατίας και των ανθρώπων σε RES, τουτέστιν σε μπαλάκι στα χέρια των σκοταδιστών τής οικουμένης, εξακολουθεί να επιβάλεται, παραλάσσοντας μόνον τις κατά καιρούς μορφές, με απαράλλακτο το περιεχόμενο.

Όπως είναι επόμενο, οι λεγάμενοι επικαλούνται μονίμως λόγους ηθικής, με στόχο να βολέψουν τις στρεβλές πρακτικές τους. Η ηθική μοιάζει να είναι μια ιδιαίτερα εύπλαστη μάζα, που παίρνει το σχήμα τού δοχείου των αντιλήψεων και των ιδεασμών αυταπάτης τού κάθε κατεργάρη. Αυτά, που καταμαρτυρεί ο Πετρέους στον Βλαδίμηρο Πούτιν είναι λίγο πολύ γνωστά. Εάν κάνουμε όμως προσπάθεια εμβάθυνσης τής κυτταρικής μνήμης, που ελλοχεύει μέσα στο ασυνείδητό του από απώτερες ιστορικές εποχές, μπορούμε να εντοπίσουμε μια συγκεκριμένη καταγγελία, που μεταφέρει και όλο το παράπονο τής ήττας του από τον Ιούλιο Καίσαρα σε περιοχή τής βορείου Αφρικής. Στα πλαίσια αυτής τής σύγκρουσης οι δυνάμεις τού Ιουλίου Καίσαρος ήταν αριθμητικά αρκετά μικρότερες από τις λεγεώνες των Πετρέους, Labienus και Afranius. Και ένα σημαντικό μειονέκτημα σε επίπεδο δυνάμεων μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνον με συνθηκολόγηση, ή να παραμερισθεί μέσω ενός τεχνάσματος υψηλής στρατηγικής. Και ο Ιούλιος Καίσαρ ήταν τότε ήδη έμπειρο θηρίο σε ζητήματα εξεύρεσης λύσεων μέσω στρατηγικών επιλογών. Έτσι εφάρμοσε ένα ευφυές, αλλά άκρως παράτολμο σχέδιο. Στην συγκεκριμένη φάση είχαν αργήσει να φθάσουν οι εφεδρείες και ο ανεφοδιασμός από την Αίγυπτο στις λεγεώνες του, οι οποίες βρισκόντουσαν στα πρόθυρα τής λιμοκτονίας. Τότε ο Καίσαρ προσποιήθηκε ότι ήταν βαριά άρρωστος και αποχώρησε από το στρατόπεδο, διαμηνύοντας στις ενισχύσεις, που ήσαν καθ' οδόν να προπορεύονται τα τμήματα στρατού και να έπονται σε σχετική απόσταση οι δυνάμεις ανεφοδιασμού. Όταν έφθασαν οι ενισχύσεις χωρίς τρόφιμα στο στρατόπεδο, οι λεγεωνάριοι εξεγέρθηκαν και αποφάσισαν να επιτεθούν αυτόβουλα στον αντίπαλο, χωρίς εντολή τού Καίσαρος. Το μένος των πεινασμένων εναντίον των χορτάτων ήταν ο παράγων, που οδήγησε στην νίκη τους. Αμέσως μετά την νικηφόρα έκβαση τής μάχης εμφανίστηκε ο Καίσαρ με ένα τεράστιο χαμόγελο, λέγοντας “Φιλαράκια μόλις έφτασε το ψωμάκι και τα φιλέτα. Καλή μας όρεξη”. Αυτό το τέχνασμα αποκλείεται να μην προκάλεσε αποτροπιασμό στον Πετρέους, που το θεώρησε απαράδεκτη κακοποίηση ενός πιστού στρατεύματος από τον στρατηλάτη του, για να καρπωθεί αυτός ανομολόγητα στρατηγικά οφέλη. Πλην όμως, αυτό που κυριάρχησε στην όλη συλλογιστική τού Καίσαρος ήταν μια πολύ απλή διαπίστωση. Να φθάσει κάποιος στα όρια τής λιμοκτονίας είναι σαφώς προτιμότερο από το να σκοτωθεί άδοξα σε μάχη εναντίον τών αντιπάλων του.

Δεν είναι μόνον ο David Petreous, που υπήρξε και εξακολουθεί να είναι πολυγραφότατος αναφορικά με ζητήματα μείζονος πολτικής, ιστορικά θέματα, ζητήματα στρατηγικής και τακτικής και θεσμοθέτησης κανόνων λειτουργίας τού στρατού. Πολυγραφώτατος υπήρξε και ο Ιούλιος Καίσαρ, εκπονώντας έργα ιστοριογραφίας, μαρτυριών και καταγραφής των απόψεών του μέσω τής παράθεσης των εμπειριών του από τούς πολέμους που ηγήθηκε. Επίσης ανέπτυξε μεγάλη μεταρρυθμιστική δραστηριότητα με την θέσμιση νόμων. Πρόκειται για ένα ανταγωνισμό, που προσλαμβάνει τις διαστάσεις μιας ολοκληρωτικής αμφισβήτησης τού αντιπάλου και που εκδηλώνεται τόσο σε στρατιωτικό, όσο και σε νοητικό επίπεδο.

Παρατηρώντας την κατάσταση στην αρχαία Ρώμη, διαπιστώνει πολύ χαρακτηριστικές ομοιότητες με την εξέλιξη των δυτικών χωρών στην τρέχουσα φάση, αλλά πρωτίστως και με την κατάσταση στην Ελλάδα, τού λεγόμενου “αθηναϊκού κράτους”. Οι 50 οικογένειες, που εξασκούσαν κυριαρχία, επιβάλλοντας και ρυθμίζοντας το καθεστώς, είχαν μετατρέψει την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων, που προήρχοντο σε μεγάλο ποσοστό από κατεστραμμένους αγρότες, που τούς είχαν αρπάξει τις ιδιοκτησίες οι δουλοκτήτες για να τις προσαρτήσουν σε μεγάλα λατιφούντια, σε άεργα, αγόμενα και φερόμενα κολλητάρια των πολιτικών φατριών, που συνωστίζονταν στις αρένες, για να παρακολουθήσουν τις συγκρούσεις των GLADIATORI BESTIALICI με άγρια θηρία, ή εκμαυλιζόντουσαν αμοιβαία στα όργια των “εορτασμών” τού κρόνου, τα λεγόμενα SATURNALIA.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, που απεικονίζεται στην έναρξη τής ανάρτησης, κάθε φατρία είχε τα δικά της κολλητάρια, ή clienti, που τούς εξασφάλιζαν με ψήφο τους την εκλογή τους στην σύγκλητο. Ταυτοχρόνως είχαν οργανώσει και τούς λεγόμενους DISTRIBUTORI, αυτούς που διένειμαν τρόφιμα και άλλες παροχές στα κομματόσκυλα. Δεν γνωρίζω εάν οι οικογένειες στην Ελλάδα, που συγκροτούν τον πυρήνα τού πολιτικού και χρηματιστικού κατεστραμμένου είναι 50, ή ακόμη λιγότερες. Μετά από μερικές ημέρες θα κληθεί ο “κυρίαρχος λαός” να εξασκήσει τα “κυριαρχικά του δικαιώματα”. Οι μηχανές των εγχώριων DISTRIBUTORI μπήκαν ήδη σε έξαρση παροχών. Ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κλαύδιος, ήταν αυτός που καθιέρωσε νομοθετικά την υποχρέωση τού κράτους να διανέμει δωρεάν συγκεκριμένο ποσό δημητριακών, με στόχο να κτυπήσει την βάση τού κομματοσκυλισμού. Και μπορεί μεν έκτοτε οι πίτσες και τα μακαρίνια να αποτελούν την βάση τού διαιτολόγιου των Ιταλών, πλην όμως κάθε καθεστώς εδράζεται κυρίως στην σφαίρα τής συνείδησης και κατά προέκταση μόνον στην σφαίρα τής γαστέρας. Έτσι δεν είναι τυχαίο, ότι σχεδόν όλοι οι αυτοκράτορες, που προήρχοντο από την δυναστεία των Γαΐων είτε δηλητηριάστηκαν, είτε δολοφονήθηκαν βίαια. Όσο αφορά τούς de facto και de jura Βρούτους στην Ελλαδική επικράτεια, ρωτήστε τον γείτονά σας για την υπεράριθμη διαπλοκή, ασυτών που εξυπηρέτησε ο κουμπάρος τους, που ανήκει στην στοά. Μα καλά, υπάρχει τέτοιο πράγμα; Τι να σάς απαντήσω καλέ, αφού αυτοί έτσι κι αλλιώς κρύβονται. Εγώ πάντως, ούτε είδα, ούτε άκουσα κάτι σχετικά.Βεβαίως εκτιμώ τα μέγιστα την απόφαση των Λευκών Καπέλων να καθιερώσουν το βασικό εισόδημα άνευ υποχρεώσεων ως ανθρώπινο δικαίωμα. Πλην όμως, ως διακηρυξε ο Χριστούλης "ουκ ζήσητε μόνον εφ' άρτου". Γι αυτό λέμε, ότι η επέκταση των δυνατοτήτων παρέμβασης, που προεικάζονται στα πλαίσια μιας αληθούς δημοκρατίας χωρίς ασφυκτικούς καθεστωτικούς ελέγχους και άνωθεν χειραγώγηση, είναι αυτό που πρότιστα ενδιαφέρει.

Μελετώντας στην πορεία κάτι ψιλά σχετικά με το ρωμαϊκό δίκαιο, διαπίστωσα, ότι αυτό βρωμάει αδρενόχρωμα. Εξ άλλου, πίσω από τον κάθε συγκλητικό και κάθε δουλέμπορα κρύβεται το κρόνιο ιερατείο και η όλη κατάστρωση δεν εξυπηρετεί στο βάθος που εδράζεται ο πύθων, άλλους από τους εκπεσόντες, που σέρνονται σαν σκιές στο συνολικό διάβα τής ιστορίας, μέχρι να φροντίσουμε να ξεκουμπιστούν. Χαρακτηριστικά αναφέρω ένα μόνον νομοθέτημα. Σε περίπτωση θανατώσεως ενός δουλοκτήτη από ένα σκλάβο του, ήταν υποχρεωτικό να θανατωθούν όλοι οι σκλάβοι, που είχε αυτός στην κατοχή του. Όταν φρόντιζαν λοιπόν τα ιερατεία να φονευθεί ο λεγάμενος, που τού έπεφτε ο κλήρος, τρέχανε τα βαμπίρια κάτω από τούς σταυρούς για γεμίσουν τους κουβάδες με αδρενόχρωμα. Και κάτι ακόμη. Πρόβαλα το βιβλίο τού Michael Sommer, όχι μόνον για όσα παραθέτει για το χτικιό τής αρχαίας Ρώμης, αλλά διότι ρίχνει ράμματα και στην δική μας γούνα, μια και δεν αρέσκομαι να συγκαταλέγομαι μεταξύ αυτών, που θεωρούν, ότι |η κόλαση είναι οι άλλοι”. Αναφέρει λοιπόν αυτός, ότι το τελεστήριο των Ελευσίνιων μυστηρίων χωρούσε 7.000 νοματαίους. Σε μια πόλη με πληθυσμό ελεύθερων πολιτών περίπου 15.000 ανθρώπων, τι μένει εάν αφαιρέσουμε τα παιδιά, τους υπερήλικες και τους κρεβατωμένους; ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΧΑΛΙ ΤΩΝ 7000 ΔΕΜΕΝΩΝ ΜΕ ΟΡΚΟ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝΕ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ ΓΙΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ, ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΩΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

Και μια υπόθεση εργασίας, για όσους επιθυμούν. Τι αντιπροσώπευε ο δαίμων “Λάχης”, που λατρευόταν στα ελευσίνια μυστήρια και τι συνέβαινε με αυτούς, που τούς έπεφτε το λαχείο;

Δεν θέλω να κλείσω το δεύτερο μέρος αυτής τής αναφοράς, μόνον με την μνεία τού άσματος τού μακαρίτη Παύλου Σιδηρόπουλου “Άντε, και Καλή Τύχη Μάγκες”, ούτε με το άσμα τού αγέραστου Μητσάρα Πουλικάκου, που λέει “Είτε προφίλ, είτε ανφάς, ούτως ή άλλως θα τον φας. Βαδίζουμε στο χάος, κι άντε να μείνεις πράος”. Ευτυχώς ο στρατός των ΗΠΑ δεν παραδόθηκε ολοσχερώς στις ύαινες τής περιώνυμης 101 αερομεταφερόμενης μηχανοκίνητης ταξιαρχίας, που ηγήθηκαν όλα τα τσακάλια, συμπεριλαμβανομένου και τούς Πετρέους. Τα παλικάρια από την Ιρλανδία επικράτησαν με υπομονή δεκαετιών στο ναυτικό και τις ειδικές δυνάμεις. Τα βαπόρια είναι αυτά, που μεταφέρουν τα αεριωθούμενα και τα πυραυλικά βλήματα, που εποπτεύουν οι αδελφοί Φλυν. Και στις συγκρούσεις μέσα στις πόλεις είναι οι ειδικές δυνάμεις, που μπορούν να επιβληθούν.

Αναλογιζόμενος αυτά, έρχεται στην μνήμη μου ένα στιχάκι, που έγραψα πριν 25 χρόνια.

Τις νύκτες παρακολουθώ το μαύρο σου διαμάντι

που με σφυρί από έβενο έμπηξαν στις πληγές

νομίζοντας πως πρόκειται για κάποια μαύρη τρύπα

που άνοιξαν στον ουρανό τις μοίρας προσταγές.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ