ΠΕΡΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΤΟ ΛΟΥΡΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑΤΡΗΤΟΥ

"Έχε υπομονή και θα δεις τα πτώματα των εχθρών σου να επιπλέουν στον Γάγγη"
Ινδική Παροιμία



1. JENSEITS VON GUT UND BÖSE

Περί ενός μπορώ να διαβεβαιώσω τούς ευγενείς επισκέπτες αυτής τής σελίδας. Κατά την διάρκεια τών προσεχών μηνών δεν πρόκειται να μονοτονήσουμε. Το ελληνικό στοιχείο μοιάζει να έχει ανακαλύψει εκ νέου την χαρά. Αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, όχι μόνον διότι κατ' αυτόν τον τρόπο ανεβαίνουνε οι συχνότητες τού πεδίου, αλλά, καθώς ξεκαθάρισε πριν κάμποσες δεκαετίες ο Δημήτρης Πουλικάκος, "Και εμείς για γιορτές ψάχνουμε".

Περιδαβαίνοντας τις δυο τελευταίες ημέρες το διαδίκτυο, αποκομίζω την εντύπωση, ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων γράφουν, τεντώνουν ένα σχοινί μεταξύ αυτοκτονίας και ευτυχίας, αναλόγως τού ρόλου και τής ιδιοσυγκρασίας, που χαρακτηρίζουν ένα έκαστο:

Για τούς μεν βρισκόμαστε, λόγω αυτών που εξαγγέλλει και πράττει η νέα κυβέρνηση, όχι μόνον έμπροσθεν τού γκρεμού, αλλά έχουμε επιχειρήσει ήδη βουτιά στο βάραθρο. Ισχυρίζονται, ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα αποτολμά μια ανυπολόγιστης επιπολαιότητος μετωπική ρήξη με τούς "εταίρους", χωρίς να είναι εις θέσιν να σταθμίσει και να ελέγξει τις συνέπειες αυτών των κινήσεων. Αναλόγως βεβαίως των πολιτικών επιλογών τους, θεωρούν αυτοί, ότι η κυβέρνηση καταστρέφει ασύστολα και απερίσκεπτα την χώρα, ή ότι επί τέλους αποτολμάται η ποθούμενη ριζική μεταστροφή, στην κατεύθυνση της κοινωνικής και εθνικής αναγεννήσεως.

Η εκτιμήσεις τής άλλης κατηγορίας βρίσκονται στον αντίποδα τής περί μετωπικής συγκρούσεως επιχειρηματολογίας. Ισχυρίζονται, ότι η κυβέρνηση ξεκίνησε ήδη τις κυβιστήσεις και ότι δεν ασκεί ρήξη ούτε καν σε επίπεδο επιχειρημάτων και προπαγάνδας.

Εγώ εξακολουθώ να επιμένω, ότι μια φρόνιμη και πράα αποτίμηση όσων συμβαίνουν, πείθει ότι ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε το άλλο.

Εγώ το έγραψα και επιμένω: Ασπιρίνες ναι, εγχείρηση όχι.

Αλλαγές θα γίνουν στις φόρμες και μάλιστα θεαματικότατες. Όσο αφορά όμως την ουσία, δεν θα αλλάξει τίποτε. Και επιμένω: Ναι, οι αλλαγές στις φόρμες είναι και αναγκαίες και ωφελούν. Και μπράβο τους που τις κάνουν. Όμως χωρίς αλλαγές ουσίας, τα υπάρχοντα αδιέξοδα απλώς θα μετατεθούν χρονικά, ενώ οι αιτίες που τα αναπαράγουν θα βαθαίνουν.

Βεβαίως, μπορεί κάποιος να μού απευθύνει το ερώτημα, ποιες αλλαγές είναι αλλαγές μορφής και ποιες αλλαγές ουσίας;

Ευχαριστώ, όποιον καλοθελητή επιχειρεί να με στριμώχνει με επιχειρήματα. Παρεπιπτόντως, το βρισίδι δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα, διότι έχω ζήσει ήδη 43 χρόνια σε μια τραχιά χώρα τού εξωτερικού ως πολίτης δευτέρας κατηγορίας. Δεν είχα την μανούλα μου εδώ να μού ψήνει καφεδάκι και τα τελευταία 10 χρόνια πριν πεθάνει (πριν 24 χρόνια) δεν μπόρεσα να την δω, με ελάχιστες εξαιρέσεις κάθε 4 χρόνια, όταν εγίνοντο εκλογές στην Ελλάδα, ως ακτιβιστής τού κινήματος αντιρρησιών στρατεύσεως.

Υπό αυτήν την οπτική, η νέα κυβέρνησις μεγάλου συνασπισμού, έχει στόχο να δώσει μια ανάσα σε ένα σύστημα, που έχει φθάσει σε  όρια ακατάσχετης δύσπνοιας. Τα παράθυρα θα ανοιχθούν, ώστε να μπει οξυγόνο. Οι μυτιές όμως, οι οποίες βγάζουν άχρηστα τα πνευμόνια, το διάφραγμα και κυρίως  τον εγκέφαλο, όλο το θυμικό και το παρασυμπαθητικό, θα συνεχισθούν. 

Ας δούμε όμως συγκεκριμένα τα βασικά στοιχεία των πρόσφατων εξελίξεων:
Πέρα από επαναπροσλήψεις τών καθαριστριών, ελαφρύνσεις των δανειοληπτών, αυξήσεις μισθών σε κάποιες "ειδικές" ομάδες, κατάργηση τής αξιολόγησης, σταμάτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, πράγματα που είναι αφάνταστα θετικά και είμαι εις θέσιν να γνωρίζω τι έστί άστεγος και πεινασμένος, τι εστί μια οικογένεια σε πλήρη απόγνωση, αποτίμηση τής δεούσης τιμής σε ηρωϊκώς υπέρ πατρίδος πεσόντες - όσο κι αν αυτό ηχεί παράδοξο - όλα αυτά είναι ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ. Για ποιο λόγο, θα αναπτύξω στην συνέχεια, χωρίς όπως ήδη έγραψα να αμφιβάλλω, ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει όλα τα υποσχεθέντα.
Κατά την άποψή μου τρία είναι τα βασικά δρώμενα τις τελευταίες ημέρες, οι οποίες σηματοδοτούν τις κυβερνητικές επιλογές και στο μέλλον:

1) Η άσκηση βέτο στην επέκταση των κυρώσεων τής ΕΕ. εις βάρος τής Ρωσίας
2) Η δημόσιες δηλώσεις κατά την συζήτηση του υπουργού οικονομικών κ. Βαρουφάκη με τον εκπρόσωπο τού Eurogrup κ. Ντάισελμπλουμ υπό δημοσιογραφική κάλυψη
3) Η ρίψη στεφάνου από τον υπουργό αμύνης κ. Καμένο στα Ίμια.

Οπωσδήποτε θα αναφερθώ στην συνέχεια και στο γενικότερο κλίμα και στην επιλογή προσώπων. Και με αφορμή την μαγνητοσκόπηση, σύνδεσμος τής οποίας κατατέθηκε στα σχόλια τής προηγούμενης αναρτήσεως, σχετικά με την πρόσφατη διάλεξη τού νέου υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στο βιβλιοπωλείο "Ιανός". 

Ας πάρουμε το πρώτο σημείο:
Όταν είχε εκλεγεί ο τραμπάκουλας και νεκροθάφτης τής Ελλάδας Παπαντρέας το 1981, με τα συνθήματα "έξω το ΝΑΤΟ, έξω η ΕΟΚ, έξω οι βάσεις τού θανάτου", η πρώτη κίνηση που έκανε σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, ήταν να βάλει σε σύνοδο τού ΝΑΤΟ βέτο σε απόφαση καταδίκης τού Γιαρουζέλσκι. Το πόπολο χειροκρόταγε τότε περιμένοντας ουσιαστική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική. Από την διαδικασία όμως των συνομιλιών τής επιτροπής για την διαπραγμάτευση με στόχο την απομάκρυνση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ από την Ελλάδα, μετά από μια δαιδαλώδη διαδικασία παρελκυσμών, ώστε να υπάρχει σασπένς για το πόπολο, όχι μόνο δεν έφυγαν οι βάσεις, όχι μόνο δεν απομακρύνθηκαν τα πυρηνικά από τις Γούρνες, αλλά έπεσε καπάκι και βάση στο Άκτιο, για την στάθμευση και υπηρεσιακή λειτουργία των AWACS, η οποία αναβάθμισε τον ρόλο τής Ελλάδος στην πρόσδεσή της στο άρμα τού ψυχρού πολέμου. 

Οι εναγκαλισμοί στην συνέχεια τού παπατζή με τον Γιασέρ Αραφάτ και η απομάκρυνση των μαχητών τής Φατάχ και τού Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση τής Παλαιστίνης από την Βηρυτό στην Λιβύη με ελλαδικά πλοία, ήταν το επόμενο πυροτέχνημα. Τελικά το ζητούμενο ήταν πώς θα ξεκουμπιστούν οι Παλαιστίνιοι από την Λίβανο, στα πλαίσια τής προώθησης τής διχοτομήσεώς του, ή η φορολόγηση τού ΚΙΣ; Καθότι η επιθετική στρατιωτική μηχανή τού Ισραήλ, έχει φτιαχθεί και εξακολουθεί να φτιάχνεται με ελληνικό χρήμα. 

ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΛΟΙ - ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΦΟΡΜΑΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το κάζο τής ΕΕ. με τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία, θα πρέπει να μπορέσουμε να κατανοήσουμε, πώς λειτούργησαν αυτές οι κυρώσεις, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΝΩ ΕΝΙΣΧΥΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ ΒΓΗΚΑΝ ΞΥΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ.
Ο πολιτική τής Ρωσίας δεν έχει γίνει κατανοητή. Όσο επιχειρούμε γεωπολιτικές αναλύσεις με αναφορά την Ρωσία (ή και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση) είτε καταναλώνοντας την κοπριά των δυτικών μαζικών μέσων, είτε εγκλωβισμένοι σε μαρξιστικού τύπου σχήματα, ανοίγουμε τρύπες στο νερό.
Η Ρωσία επί Χρουτσώφ αντιμετώπιζε άμεσο επισιτιστικό πρόβλημα, εισάγοντας μεγάλη ποσότητα δημητριακών από τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Σήμερα η Ρωσία όχι μόνον είναι αυτάρκης σε δημητριακά, αλλά εξάγει 140.000 τόνους δημητριακών ετησίως στις ΗΠΑ.
Μια χώρα για να επιβιώσει σε συνθήκες αποκλεισμού χρειάζεται δυο πράγματα. ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. Και η Ρωσία είναι σε θέση σήμερα, όχι μόνον να είναι αυτάρκης στούς δυο αυτούς τομείς ΑΛΛΑ ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Δεν αντιλέγω, ότι χρειάζονται και τα πορτοκάλια και τα φουλάρια. Αυτά όμως μπορεί η Ρωσία να τα προμηθευθεί και από την Τουρκία. Οι τούρκοι πασάδες, μπροστά στα σχέδια διαμελισμού τής παράγκας τους, που προωθούν οι δυτικοί, είναι αναγκασμένοι να ελιχθούν με την ανατολίτικη κουτοπονηρία που τους διακρίνει, προς πάσα κατεύθυνση. Και το ΝΑΤΟ πλέον βάζει από παντού νερά. Διότι οι κύριοι με τα σουτιέν τής Bohemian Groove έχουν βάλει μπροστά την επιβολή τού Αρμαγεδώνος, ως τελευταία φάση τού σχεδίου τής κουκουβάγιας, που υπηρετούν.

Για ποιο λόγο δεν τόλμησαν να κάνουν οι δυτικοί την εισβολή που σχεδίαζαν στην Συρία με τα χαλιά από βόμβες των Β52; Οι επικεφαλείς τού στρατού ήταν αυτοί, που συγκρούστηκαν με την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ. Έκαναν το πείραμα και φάγανε σφαλιάρα πρώτης τάξεως. Οι Ρώσοι καταρρίψανε δυο πυραύλους, όταν το θέμα ήταν ακόμη σε εξέλιξη. Γράφτηκε, ότι οι πύραυλοι αυτοί εκτοξεύθησαν από πλοία τού Ισραήλ. Αυτό είναι ψεύδος. Οι πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από την βάση τού Γιβραλτάρ και έγιναν αλοιφή για κάλους. Όταν οι δυτικοί κατάλαβαν πού πάει η δουλειά, προτίμησαν μια ήττα από αδράνεια, μπροστά σε ένα στρατιωτικό ξεβράκωμα. Διότι έτσι κι αλλιώς το ΝΑΤΟ συμβατικό πόλεμο εναντίον τής Ρωσίας δεν είναι πλέον σε θέση να κάνει.
Γι' αυτόν τον λόγο υποχρεώθηκαν οι δυτικοί να ανοίξουν μετά το μέτωπο στην Ουκρανία. Προσπάθησαν να σώσουν τα προσχήματα από την ήττα τους, δείχνοντας, ότι είναι εις θέσιν να απειλούν την Ρωσία δίπλα στα σύνορά της.
ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΑΜΕΝΟΙ.
Οι Ρώσοι τούς ροκανίζουν σιγά - σιγά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, κάνοτας εν τέλει μια κατανοητότατη για την δημοσιότητα φιλειρηνική πολιτική στο ζήτημα. Οι δυτικοί έχοντας ταυτιστεί με τούς ισλαμοφασίστες, ταυτίστηκαν στην Ουκρανία και με τους ναζί. Έτσι χάνουν βήμα προς βήμα την νομιμοποίηση μέσα στην δική τους περιοχή, ενώ η συμπάθεια για την Ρωσία διογκώνεται.
Και έχουν γίνει και άλλα πολύ χοντρά λάθη από τούς δυτικούς, όσο αφορά τις στρατηγικές επιλογές, στα οποία θα αναφερθώ στο κεφάλαιο τής γεωπολιτικής.

Να γράψουμε και το άλλο; Πριν από δυο μήνες περίπου, πέρασαν για μερικές ημέρες δυο πολεμικά πλοία των ΗΠΑ στην Μαύρη Θάλασσα και πλησίασαν την Κριμαία για λόγους αντιπερισπασμού και γοήτρου. Μετά δυο ημέρες τα μάζεψαν και έφυγαν σαν βρεγμένες γάτες. Μετά την αποχώρηση των πλοίων από την μαύρη θάλασσα δήλωσαν παραίτηση 45 μέλη τών πληρωμάτων. Αυτό που είχε συμβεί ήταν, ότι κάποια στιγμή πετούσαν πάνω από αυτά τα πλοία μαχητικά τής Ρωσίας, ενώ στα πλοία δεν λειτουργούσε τίποτε. Όχι μόνον τα ραντάρ, αλλά ούτε τα καζανάκια στις τουαλέτες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν. 

Οι προηγούμενες αναφορές για την Ρωσία εγράφησαν σχετικώς με τις κυρώσεις που επιβλήθησαν σε βάρος της. Η παρουσία όμως τής Ρωσίας στην διεθνή σκηνή συνδιαμορφώνει μονίμως με έντονο τρόπο τον κεντρικό άξονα τής γεωπολιτικής πραγματικότητος. Στο ζήτημα αυτό θα επανέλθω σε αυτό το κείμενο, όταν προσπαθήσω να προσεγγίσω το ζητούμενο τής γεωπολιτικής. Στην βιντεοσκόπηση τής διαλέξεως τού νέου ΥΠΕΞ που προανέφερα, ο κ. Κοτζιάς υπεισήλθε στο ζήτημα αυτό  και με συγκεκριμένες αναφορές στον Αλεξάντερ Ντούγκιν. Σχετικά με τον ρόλο αυτού στην διαδικασία διαμορφώσεως τών γεωπολιτικών επιλογών τού Κρεμλίνου έχουν επικρατήσει εσφαλμένες αντιλήψεις και θεωρώ, ότι ένας επαναπροσδιορισμός τού ζητήματος τής γεωπολιτικής πέραν των παρανοήσεων που επικρατούν, επιβάλλει και την αποτίμηση τού ρόλου του Ντούγκιν συμφώνως προς τις πραγματικές του διαστάσεις. Γενικότερα όμως, το ζήτημα τής γεωπολιτικής ως επιστήμης μάς ανάγει στα ιστορικά δεδομένα, από τα οποία αυτή έλκει την εν τέλει διαμόρφωσή της από τον καθηγητή Karl Haushofer, τουτέστιν στις ζυμώσεις, που αφορούν την συγκρότηση και μετέπειτα πορεία τού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας NSDAP. Σχετικά με τα αντίστοιχα γεγονότα έχουν κυριαρχήσει μυθεύματα, τα οποία εάν δεν αναιρεθούν βήμα προς βήμα, είναι αδύνατον να συγκροτηθεί ένα φρόνιμο αναλυτικό όργανο επί γεωπολιτικής βάσεως. Πάντοτε στα ζητήματα υψηλής πολιτικής υφαρπάζει την προσοχή μας κάποιο προσκήνιο. Όπισθεν αυτού όμως λειτουργούν παρασκήνια, τα οποία είναι καθοριστικής σημασίας, στα οποία η πρόσβαση δεν είναι αυτονόητος και δεν είναι δυνατόν να καταστεί αυτή δυνατή χωρίς διεισδυτική διάθεση, κριτικό πνεύμα, αλλά και κατά το δυνατόν προσωπική εμπειρία στούς χώρους όπου αυτά διαδραματίζονται.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα τής πρόσφατης αρνησικυρίας τής Ελληνικής κυβερνήσεως εναντίον τής αποφάσεως περαιτέρω κυρώσεων σε βάρος τής Ρωσίας αξίζει να σημειωθεί - πέραν τής αναφοράς τού βέτο, που πρόβαλε ο Παπανδρέου το 1982 στην απόφαση καταδίκης τού Γιαρουζέλσκι και τών λόγων, ένεκα τών οποίων αυτές στρέφονται περισσότερο εναντίον αυτών που τις επιβάλλουν παρά εναντίον αυτών που τις δέχονται - και το βέτο τής κυβερνήσεως Καραμανλή στο Βουκουρέστι σχετικά με την είσοδο των Σκοπιανών στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. με το όνομα Μακεδονία.
Είναι ενδιαμέσως εμφανέστατο, ότι και οι δυο παλαιότερες περιπτώσεις, στις οποίες έκαναν Ελλαδικές κυβερνήσεις χρήση του δικαιώματος βέτο σε φόρα τής δύσης, αυτή ουδόλως εκλήφθη ως διάθεση ρήξης με τις πάγιες συμμαχίες ή τον δυτικό προσανοτολισμό τής Ελλάδος.
Η αρνησικυρία τού Παπανδρέου διευκόλυνε την τακτική εξαπάτησης τού Ελληνικού λαού για την παραμονή των βάσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα, το ξεπούλημα των εθνικών πόρων για την προμήθεια αεροπλάνων φερέτρων με ελαττωματικό σύστημα εναερίου ανιχνεύσεως από τις ΗΠΑ, με την ανάπτυξη και διεύρυνση των διευθαρμένων κυκλωμάτων διαμεσολαβήσεως κλπ.
Η αρνησικυρία τού Καραμανλή στο Βουκουρέστι, ουδόλως απότρεψε τήν έξαρση των αλυτρωτικών διεργασιών με πατρονάρισμα τών δυτικών στο γειτονικό προτεκτοράτο, με στόχο την διατήρηση μιας εστίας γάγγραινας, την οποία με την κατάλληλη ευκαιρία θα επιχειρήσουν να μετατρέψουν οι "σύμμαχοί" μας σε καρκίνωμα.

Τα μέτρα αποκλεισμού που επέβαλλαν οι δυτικοί στην Ρωσία είχαν ως αποτέλεσμα, μετά τα αντίμετρα που έλαβε το συγκρότημα Πούτιν, να περισφίξουν την θηλειά στον λαιμό τών δυτικών. Αυτά οδήγησαν σε προσπάθεια ενίσχυσης των διεργασιών των BRICS, οι οποίοι διαμορφώνουν ένα ζωτικό χώρο έξω από τα δεδομένα τής παγκοσμιοποίησης, που αποτελεί την στρατηγική των δυτικών. Πέραν αυτού, ο Πούτιν εξήγγειλε ένα νέο αναπτυξιακό πρόγραμμα, στηριζόμενο σε ποιοτική αύξηση δαπανών τής πολεμικής βιομηχανίας. Είναι επόμενο, κατασκευάζοντας νέα οπλικά συστήματα με εντονότερο ρυθμό από πριν, αφού αντικαταστήσουν με αυτά μετά την ολοκλήρωση τους παλαιότερα συστήματα, να προσπαθήσουν να πουλήσουν ότι δεν χρειάζονται οι ίδιοι στο εξωτερικό. Και για τέτοιου είδους εξοπλισμούς εκλιπαρούν οι ενδιαφερόμενοι το Κρεμλίνο. Έτσι η μόνη συνέπεια δεν θα είναι να βρουν οι δυτικοί αυτά τα όπλα μπροστά τους κατά τις επόμενες αποστολές τών κανονιοφόρων τους, αλλά με αυτό τρόπο συνέβαλλαν στην ενδυνάμωση τής πολεμικής βιομηχανίας τού βασικού τους αντιπάλου.
Πέραν αυτού οι Ρώσοι εστράφησαν προς το να βρουν νέους προμηθευτές για μια σειρά προϊόντα πέρα από τις χώρες του ΝΑΤΟ, αφού προηγουμένως εντατικοποίησαν την διαδικασία να καταστούν αυτάρκεις στα απολύτως αναγκαία.
Δεν μπορούμε, ως είναι φυσικόν, να γνωρίζουμε τούς τρόπους, με τούς οποίους προβληματίζονται στις ανάλογες δεξαμενές σκέψεως οι ανεγκέφαλοι εγκέφαλοι τού ΝΑΤΟ. Εάν όμως δεν κατενόησαν, ότι το βέτο τής νέας κυβερνήσεως λειτουργεί προς ώφελός τους, σε μια ρύθμιση που επέβαλλαν αυτοί κατ' ανάγκην για λόγους γοήτρου και που λειτουργεί αναστρόφως, τότε είναι τελείως ανάξιοι να συμμετέχουν σε τέτοιους οργανισμούς και θα βοηθούσαν το ΝΑΤΟ περισσότερο, εάν φόρτωναν κάποιο καρότσι παγωτά, για να  τα πουλήσουν στο Μανχάταν.

Αξίζει επίσης, αποτιμώντας τις διαστάσεις τής εν λόγω αρνησικυρίας στην βάση κατά πόσο αυτή κινείται στην σφαίρα των φορμαλιστικών δεδομένων ή κατά πόσο αυτή άπτεται τής ουσίας, να μνημονεύσουμε την έξοδο τής Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος τού ΝΑΤΟ, όταν επέστρεψε ο Καραμανλής στην Ελλάδα μετά την πτώση τής δικτατορίας. Εκείνο το διάστημα ήταν ακριβώς, που ωρύετο ο ίδιος πολιτικός με το σλόγκαν "Ανήκομεν εις την Δύσιν", χρυσώνοντας το χάπι τής υποτέλειας.

Ας μην μπερδεύουμε λοιπόν τις ενέργειες μερικού χαρακτήρος, που γίνονται κάτω από την πίεση συγκεκριμένων συνθηκών, κατά τις οποίες το άρχον συγκρότημα κινδυνεύει να περιέλθει σε κρίση ηγεμονίας, με στρατηγικού χαρακτήρος επιλογές, οι οποίες στοχεύουν σε ουσιαστικές ανατροπές μέσω ενεξέλεγκτων συγκρούσεων.

ΑΛΛΟ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ.

Φυσικώ τω λόγω, δεν επιτρέπεται να αποκλείονται οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και όταν μεθοδεύεται η ρήξις. Όμως οι "σύμμαχοι" γνωρίζουν, ως κάθε εχέφρων: Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, όπως ένα βέτο δεν καταργεί την συνοχή σε μια συμμαχία.  

Σχετικά με την επιβολή κυρώσεων τού ΝΑΤΟ στην Ρωσία:

Beitrag

 

Συνεχίζεται...