07 Ιανουαρίου, 2015

ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ

Αν και θα ήθελα να συνεχίσω την ανάρτηση σχετικά με την αναζήτηση τού D:\, στούς σχολιασμούς τής οποίας αφ' ενός εκφράστηκαν  κάποιες πολύ χρήσιμες διορθώσεις, αφ' ετέρου καταγράφησαν ευαίσθητες παρανοήσεις, που καθιστούν σκόπιμες περαιτέρω αποσαφηνίσεις, προτιμώ με την εκκίνηση τού νέου έτους, καθώς αυτό προδιαγράφει την δρομολόγηση μη ευκαταφρόνητων πολιτικών εξελίξεων, να παραθέσω την οπτική μου αναφορικά με αυτές.
Επί πλέον στο ιστολόγιο"Κίνηση Ιδεών" αναρτήθηκε προσφάτως από τον φίλο Κ.Δ. ένα κείμενο που θέτει ένα ζήτημα αιχμής υπό τον τίτλο "Δεν Είμαι. Είμαστε". Ο συσχετισμός τού προσωπικού με το συλλογικό, τού συγκεκριμένου υποκειμένου με το κοινωνικό σύνολο διαφαίνεται να επιτελεί καθοριστικό ρόλο στην φάση που οι ζυμώσεις γύρω από την επεξεργασία μια διεξόδου ενάντια στα πιεστικά αδιέξοδα συνιστούν το εν τέλει ζητούμενο. Από τον μέχρι σήμερα προβληματισμό μου κατέληξα σε κάποιο συμπέρασμα, το οποίο αντιστρέφει την εν λόγω θεώρηση. "Δεν Είμαστε. Είμαι" αναγράφω πλέον στην σημαία μου. Αυτήν την προοπτική - σε συνδυασμό με τα ζητήματα που θέτει η "Κίνηση Ιδεών" - σκοπεύω να απασχολήσει την επόμενη ανάρτηση, με στόχο μια νέα αντίρροπο θεώρηση στα θέματα τής συλλογικότητος.


1. Η ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 

Το ξεκίνημα τού νέου έτους ωθεί στο να επιχειρούνται ισολογισμοί τής παρελθούσης χρονιάς και να εκτιμούνται προοπτικές σχετικά με τα επερχόμενα. Οι εμπειρίες των πρόσφατων ετών δεν μοιάζουν να ενθαρρύνουν πλέον παρόμοια εγχειρήματα. Κατά τα παρελθόντα έτη αρκετές φορές κατέγραψα εδώ τούς κινδύνους που προδιέγραφαν κάποιες ζοφερές προοπτικές. Όμως, όσο δύσκολο κι αν προδιαγράφεται εκάστοτε το μέλλον, δεν συγκαταλέγομαι μεταξύ αυτών που πρεσβεύουν το "κάθε  πέρσι και καλύτερα". Όσο σκληρό κι αν είναι το ανθρώπινο πεπρωμένο, όσο απάνθρωπο κι αν είναι το Μάτριξ μέσα στο οποίο ευρισκόμεθα εγκλωβισμένοι, κάθε διαδικασία στην όποιαν ενέχεται ως παράγων ο χρόνος έχει δυναμικό χαρακτήρα. Πιστεύοντας στην παγκόσμια Αρμονία και στην συνοχή πάντων από τον Λόγο, διαβλέπω στον χρόνο μια σαφή σωτηριολογική προοπτική, όσο τραγικά κι αν έληξαν στο παρελθόν αυτές που αποκαλώ στροφές τής ιστορικής σπείρας.
Το εν τέλει ζητούμενο, όχι μόνο τής παρουσίας τού ανθρώπου, αλλά τής συνόλου δημιουργίας - ως και η σύγχρονος θεωρητική φυσική επιτρέπει να δια φαίνεται - είναι η ανάπτυξις τής συνειδήσεως. Η Ύπαρξις συνειδητοποιούσα το δράμα της - για να το εκφράσω με τον όρο τής "υπαρξιστικής" φιλοσοφίας, μιας και ο λόγος περί υπάρξεως - παρεμβαίνει ως συνδημιουργός ροπή στην συμπαντική διαμόρφωση. Βάσις τής διαδικασίας αναπτύξεως τής συνειδήσεως είναι η εμπειρία. Και αυτή συνιστά το ευεργέτημα τού χρόνου.
Βεβαίως το αντίτιμον των εμπειριών που καταβάλλουμε είναι μεγάλο. Η εμπειρία αποκτάται μέσω διαφορετικών οδών. Κυρίως δύο: Είτε μέσω τής αμαρτίας - τουτέστιν τής αποτυχίας (και κατά τον Πλάτωνα τής άγνοιας) είτε ως επίτευγμα ηρωισμού. Τόσο όμως η αμαρτία όσο και ο ηρωισμός συνιστούν επίπονους και δύσβατους οδούς. Η αμαρτία φαινομενικώς μόνον απαλλάσσει από δυσάρεστες εμπειρίες. Η ρομφαία που κρατάει ο Άγγελος είναι δίστομος. Είτε από την μια πλευρά πορευτούμε, είτε από την άλλη, θα κοπούμε. Ο ηρωισμός έχει συν τοις άλλοις ένα βασικό προτέρημα: Επισπεύδει τίς διαδικασίες.
Όσο κι αν σπαράσσονται οι Κασάνδρες σχετικά με την αύξηση τής εντροπίας στα υλικά δεδομένα, που συμφώνως προς τις φοβίες τους οδηγούν βαθμιαίως στην καταστροφή τού σύμπαντος, φρονώ ότι σε πνευματικό επίπεδο ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η συνείδησις αυξάνεται συνεχώς - μέσω τής εμπειρίας και όχι μόνον - δεδομένου ότι σημαντικό ρόλο επιτελεί προς αυτήν την κατεύθυνση και η διαδικασία τού Φωτισμού. Εφόσον λοιπόν η συνείδησις επιτελεί τον κυρίαρχο ρόλο σε όλα τα επίπεδα εκφάνσεως τής υπάρξεως, η όλη πορεία οδηγεί προς την πλήρη επικράτησή της. Τουτέστιν οδηγεί προς την απελευθέρωση από την άγνοια ως τελική σωτηρία.
Αναμφιβόλως οι δρόμοι στον λαβύρινθο έχουν στροφές που μοιάζουν να είναι ατελείωτες και συχνά  υποβάλλουν μια εντύπωση ματαιότητος. Αυτή η εντύπωσις ενισχύεται από την ίδια την φύση τού ηρωισμού - ο οποίος καλείται να φωτοδοτήσει τούς δρόμους και να επισπεύσει την πορεία προς την Ελευθερία - επειδή αυτή είναι τραγική. Όμως η τραγικότης δεν συνεπάγεται καταστροφή, αλλά τουναντίον επιφέρει την Κάθαρση. Τι είναι όμως η Κάθαρσις και πώς μπορούμε να εννοήσουμε αυτήν;

 Ουδόλως επιχειρώ να συμπληρώσω τον Αριστοτέλη στα περί καθάρσεως. Αλλά όπως και να το κάνουμε έκαστος εξ ημών προσβαίνει στις δικές του επιγνώσεις, προχωρώντας το νταλαβέρι του στην οδό τής αναζητήσεως. Θυμάμαι λοιπόν πριν κάποια χρονάκια, όταν είχα προβεί επίσης σε εναρκτήριο τού έτους αναφορά, σε μνεία που είχα κάνει σε κάποια διαπίστωση τού Νίκου Βεργίδη (Θανάσης Κατσαρός). Έγραφε στούς "Μιγάδες Τής Νεοελληνικής Ιστορίας" αυτό το άκρως προικισμένο παιδί, που οι σκιές φρόντισαν πολύ εσπευσμένα να δολοφονήσουν, ότι οι Έλληνες έχουν μια έμφυτο ροπή προς τον ηρωισμό. Οι ηρωικές τους προσπάθειες καταλήγουν σχεδόν πάντοτε σε ήττες. Όμως όλοι οι λαοί τής οικουμένης - και προπάντων αυτοί των Μεσογειακών χωρών - προσβλέπουν προς τούς Έλληνες. Αυτές οι ηρωικές εξάρσεις, έστω κι αν δεν στέφονται από επιτυχή επίτευξη τών στόχων που τίθενται, εμπλουτίζουν παρ' όλα αυτά το συλλογικό ασυνείδητο εν γένει. Ούτως ώστε, η συσσωρευμένη επίγνωσις να οδηγεί ολοένα σε πλέον αυξημένη συνείδηση.
Είναι απορίας άξιον, ο τρόπος που αυτό το παιδί κατόρθωσε να εντοπίσει τον ρόλο που διεκπεραιώνουν τα μορφογενετικά πεδία πληροφορίας στην συγκρότηση τής συνειδήσεως, πολύ πριν η ύπαρξις αυτών τών πεδίων εντοπιστεί και πριν αυτά αποτελέσουν στοιχειωδώς αντικείμενο μελέτης.
Η δυναμική τού ρυθμιστικού ρόλου τών μορφογενετικών πεδίων πληροφορίας στο γίγνεσθαι διαφαίνεται με γλαφυρότατο τρόπο π.χ. από μια συγκεκριμένη αναφορά τού βιολόγου Rupert Sheldrake στο "A New Science of Life": Κάθε φορά που παράγεται συνθετικά μια χημική ένωση στο εργαστήριο απαιτείται λιγότερος χρόνος για την χημική αντίδραση από ότι την προηγούμενη φορά. Ο χρόνος που χρειάζεται η χημική αντίδραση για την παραγωγή συνθετικής Ινσουλίνης έχει μειωθεί κατά 20% από τότε πού ο εν λόγω ερευνητής ξεκίνησε να παρακολουθεί αυτήν την διαδικασία. Η εμπλουτισμός δηλαδή των αντίστοιχων πεδίων με πληροφορία παρεμβαίνει άμεσα σε διαδικασίες, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ την συνειδησιακή σφαίρα και αφορούν άμεσα αντικειμενικά δεδομένα.
Υπό αυτήν την έννοια καθίσταται κατανοητό, ότι ο Ελληνισμός συνιστά τον βασικότερο τροφοδότη των πεδίων πληροφορίας σε ζητήματα απελευθερώσεως τού ανθρώπου και τής αντιστοίχου τεχνογνωσίας. 

Σε παλαιότερη αναφορά που έκανα στην θεωρία τού μεγάλου νομπελίστα επιστήμονα τής θερμοδυναμικής Ilja Progogine σχετικά με το κατά πόσο το μέλλον είναι δεδομένο ή όχι, είχα κάνει ειδική μνεία στα λεγόμενα σημεία διακυμάνσεων, όπου μια σχετικά πολύ περιορισμένη παρέμβαση δύναται να είναι καθοριστική ως προς την περαιτέρω πορεία.Τέτοιου είδους παρεμβάσεις μπορεί να λάβουν ή να μην λάβουν χώρα. Υπό αυτήν την έννοια - ενώ η εξέλιξη παραμένει ανοικτή προς όλες τίς δυνατές κατευθύνσεις - το αν θα επιδράσει ο καταλυτικός παράγων συνιστά μια ανοικτή πρόκληση. Ο τρόπος, με τον οποίον εκδηλώνεται η αντίδραση προς αυτήν την πρόκληση, καταγράφεται στα πεδία πληροφορίας και συνδιαμορφώνει τα δεδομένα τού επόμενου γύρου. Η δυνατότητα των υποκειμένου που παρεμβαίνουν να αφουγκράζονται και να επικοινωνούν με αυτά τα πεδία δεν μπορεί παρά στην βάση τής επαναλαμβανόμενης εμπειρίας να είναι αύξουσα. Υπό αυτήν την οπτική, η απελευθέρωση συνιστά τάση, την οποίαν τα δρώντα υποκείμενα δύνανται να επιταχύνουν. Και σαφώς προκύπτει εντός αυτών τών πλαισίων μια τελεολογία τής απελευθερώσεως. Αυτή όμως δεν είναι εκ προοιμίου δεδομένη βάσει κάποιων απαράβατων μηχανιστικών νόμων, όπως κάποιες κοινωνικού χαρακτήρος τελεολογίες - όπως ο Μαρξισμός - διατείνονται. Αλλά ούτε και διέπεται μονομερώς από τήν Θεία Χάρη κάποιου υπερτεθημένου Θείου Λόγου, ο οποίος παρεμβαίνει αφ' εαυτού στα πλαίσια μιας σωτηριολογικής διαδικασίας χωρίς την καθοριστική συμβολή τού ανθρωπίνου παράγοντος.


2. ΟΙ ΔΕΣΜΩΤΕΣ ΣΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Αυτά που προηγούνται μπορεί να ηχούν τελείως αφηρημένα. Εάν όμως τα εξειδικεύσουμε στο εδώ και τώρα, θα διαπιστώσουμε ότι προκύπτουν από αυτά άμεσες πρακτικές συνέπειες.  Συνέπειες που μπορούν να δομήσουν με εύστοχο τρόπο σκόπιμες επιλογές και να οριοθετήσουν την δράση μας προς την κατεύθυνση τής απελευθερώσεως. Είναι αυτονόητον, ότι εφ' όσον γίνεται λόγος περί απελευθερώσεως οφείλουμε εν πρώτοις να εντοπίσουμε τα δεσμά, τα οποία μάς διέπουν.
Για να επανέλθω σε αυτά που είχα ξεκινήσει να παραθέτω στην περί τού D:\ πραγματεία μου προηγουμένων αναρτήσεων, τα δεσμά μας αφορούν την κατηγορία αυτών που ο Πλάτων χαρακτήρισε ως δεσμώτες στην περί σπηλαίου αλληγορία του.
Ως όμως εισαγωγικώς αναφέρθην, παρακάμπτω προσωρινώς τον χειρισμό αυτού τού θέματος, με στόχο να επανέλθω στο άμεσο μέλλον. Δεδομένου λοιπόν, ότι επιλέγω προς στιγμήν να μην εμβαθύνω στην ουσία τού θέματος, αποσκοπώ στα πλαίσια αυτού τού κειμένου, το οποίον προσανατολίζεται σε επίκαιρα θέματα, όπως οι προοπτικές τού νέου σωτηρίου έτους 2015, να αναφερθώ σε συγκεκριμένες εκφάνσεις τού προβλήματος, οι οποίες το περιγράφουν, χωρίς να διεισδύουν σε αυτό. Τοιουτοτρόπως προσβλέπω στην διαμόρφωση χρήσιμων συμπερασμάτων στην διαμόρφωση τής πρακτικής αντιμετωπίσεως αμέσων προκλήσεων.

Στις απαρχές τού νέου χρόνου οι βασικότερες των προκλήσεων που μάς απασχολούν εκτιμώ ότι συνοψίζονται στα κάτωθι:

- Σε εθνικά πλαίσια η τρίτη των μνημονιακών κυβερνήσεων κατέρρευσε εν μέσω καλπαζούσης κρίσεως σε όλους τούς τομείς. Το εκλογικό σώμα καλείται εντός ολίγων ημερών να εκλέξει αυτούς που θα αποτελέσουν την προσεχή βουλή.

- Σε πλαίσια μείζονος περιοχής τεράστιες ποσότητες όπλων και επιθετισμού συσσωρεύονται στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική. Στην περιοχή που η προφυτεία - η εμφύτευσις δηλαδή προγραμμάτων (software) από αυτούς, που στερούνται τής απαραιτήτου για την επιβίωσή τους hardware, σε αυτούς που διαθέτουν κάτι ανάλογο - ενώ όμως είναι γενικώς βόδια - έχει τοποθετήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια τον λεγόμενο "Αρμαγεδώνα".

- Ένας νέου τύπου "Ψυχρός Πόλεμος" κλιμακώνεται όλο και εντονότερα μεταξύ των νατοϊκών χωρών και τής Ρωσίας. Τα κύρια συστατικά της είναι δύο: Αφ' ενός προωθείται μια έντονη προπαγανδιστική εκστρατεία δαιμονοποιήσεως τού Ρωσικού καθεστώτος και τού προέδρου Πούτιν προσωπικώς. Αφ' εταίρου ποικιλόμορφες επιθέσεις οικονομικού περιεχομένου κατευθύνονται εναντίον τής Ρωσίας, ενώ αιματηρότατες εχθροπραξίες οργανώνονται σε περιοχές που συνορεύουν με την Ρωσία. Οι νατοϊκές χώρες καταργούν τα προσχήματα τού δήθεν πολιτισμένου τρόπου ταυτιζόμενες απροκάλυπτα με τούς τζιχαντιστές και τούς νεοναζιστές.

- Ενώ στις περισσότερες δυτικές χώρες η οικονομική κρίση, το δημόσιο χρέος, η ανεργία και η κοινωνική αναταραχή διογκώνονται, προωθούνται σημαντικές συνεργασίες και συμπράξεις χωρών με άμεσα φυγόκεντρες τάσεις από το δυτικό μοντέλο, όπως αυτές των χωρών που συμμετέχουν στην BRICS. Η αυξανόμενη πόλωση αναπτύσσεται κόντρα στα εξαγγελθέντα μοντέλα τής παγκοσμιοποιήσεως και τής "νέας τάξεως".

Εντός αυτών των πλαισίων η διεθνής ασφάλεια υφίσταται ολοένα και αυξανόμενες άμεσες απειλές. Ο όρος "συνεργασία" αποκτά διαστάσεις μαύρου χιούμορ. Η "Συνδιάσκεψη Για την Ασφάλεια και την Συνεργασία Στην Ευρώπη" (KSZE) μοιάζει να αποτελεί φάντασμα τού παρελθόντος. Η αντίληψη που επικράτησε στο παρελθόν περί "παγκοσμίου σταθερότητος" έχει ήδη ανατραπεί πλήρως, ενώ οι τιμονιέρηδες τού λεγόμενου δυτικού κόσμου μοιάζουν με παλαβιάρηδες, που έχουν ως μόνο στόχο να ρίξουν το όχημα στο γκρεμό, αρκεί να ικανοποιηθεί η αδηφαγία κάποιων ασυνείδητων συνασπισμένων μεγαλοκαρχαριών, όπως οι σπεκουλάντηδες των χρηματιστηρίων, οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι διεθνείς παραγωγοί όπλων.

Η Ελλάδα δίνει την εικόνα αυτού που πνίγεται και προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλιά του. Αυτού που πιστεύει ότι μπορεί να αποφύγει επερχόμενες καταστροφές κλείνοντας τα μάτια. Στην εγκληματολογία τής καθημερινής ζωής έρχεται να προστεθεί ως κορυφαία ποινική αλλά ποτέ κολάσιμη πρακτική αυτή των πολιτικών "προσώπων". Από πλευράς πολιτικού κατεστημένου εφαρμόζεται ανελέητη λαϊκιστική αμετροέπεια, πολιτικάντικος ξιπασμός, κατεδάφιση τής οικονομίας και τού κοινωνικού ιστού, τής περιθάλψεως, τής παιδείας, τής δημοσίου ασφαλείας και των χρηστών ηθών. Από πλευράς μαζών εφαρμόζεται η επιλογή τής αναισθησίας και της εθελοτυφλίας ως παυσίπονου αγωγής, ο αυνανισμός τού ξύλινου λόγου και η προσφυγή στην πόρωση συναισθηματικών εξάρσεων εναντίον αποδιοπομπαίων τράγων. 
Ενώ κυοφορείται ο επόμενος λιπώδης παιδοβούβαλος, ο οποίος θα ανακράξει: "Μαζί τα φάγαμε!", εννοώντας αυτήν την φορά κάποιους τόνους βοθρολύμματα.

Εντός αυτών των πλαισίων γενάται το ερώτημα:
Είναι δυνατόν εντός αυτών των πλαισίων να συσταθεί προσπάθεια και αγώνας για την οικοδόμηση μιας άλλης προοπτικής, για την επίτευξη ενός ανθρώπινου αύριο, για το ξεπέρασμα αυτής τής απέραντης τοξικότητος;

Πιστεύω ότι αυτό είναι δυνατόν. Για να καταστραφούν οι κοινωνίες και να οδηγηθούν στον  Αρμαγεδώνα τής πλήρους καταστροφής, επιχειρείται να εξοβελιστεί από το φαντασιακό κάθε ανθρώπου η έννοια τής ελπίδας.
Φρονώ, ότι όσο πιο μελανά προβάλλονται τα πράγματα, τόσο πιο σημαντικές είναι οι ευκαιρίες για την ανατροπή τους.
Ο Μαρξ στα πλαίσια τού σκόπιμου αποπροσανατολισμού των κοινωνιών προπαγάνδιζε την μόνιμη και αύξουσα άνοδο τής εξαθλιώσεως των συνθηκών διαβιώσεως τής πλειοψηφίας των πληθυσμών ως απαράβατο νόμο τού συστήματος. Το σύστημα αντιθέτως επέτυχε με πλήρη πανουργία να επιφέρει το αντίθετο: Την καταναλωτική αποκτήνωση, την εφησύχαση στα πλαίσια μιας ψευδούς εξασφαλίσεως, το κυνήγι τής κοινωνικής και επαγγελματικής ανόδου, τον φετιχισμό τού μπετόν και τον προσπορισμό περιουσίας, τον μαζοχισμό τής αυτοκίνησης στις χωματερές των πόλεων
Όμως τώρα αυτό ρίχνει την μάσκα του.
Διότι στην κατεύθυνση επιβολής τού Αρμαγεδώνος, ώστε να επιστρέψουν τα κοτόπουλα σε συνθήκες σπηλαίων, θεωρεί το σύστημα προϋπόθεση να καταργηθεί πάσα αίσθηση ελπίδος. Κατ' αυτόν τον τρόπο η συνταγή είναι πλέον μια και μόνη: ΓΕΝΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΡΕΛΑΣ.

Πώς είναι όμως δυνατόν να δημιουργηθεί μια προοπτική στην φάση που το σύστημα τα παίζει όλα για όλα, πετώντας την μάσκα;
Ισχύει το παραμύθι που πούλησε ο Μαρξ και τα συναφή λαμόγια, ότι η συνεχής εξαθλίωση θα οδηγήσει νομοτελειακά στην κοινωνική ανατροπή;

Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, από αυτά που ισχυρίζονται όσοι στήνουν παγίδες για λογαριασμό τού συστήματος. Όμως για να βρούμε κάποια άκρη είμεθα υποχρεωμένοι να εκτιμήσουμε κάποια δεδομένα αναλυτικότερα.


3. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΩΣ ΦΡΟΥΤΟ ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

Το ζήτημα τής κοινωνικής - πολιτικής ανατροπής δεν διαφέρει ουσιαστικά από κανένα άλλο ζήτημα. Εάν αναλογιστούμε τις στοιχειωδέστερες των αναγκών μας, καταλήγουμε σε κάποια προφανή συμπεράσματα, τα οποία όμως περιορίζονται στην πλέον λεπτή επιφάνεια τών πραγμάτων:
- Γιατί τρώμε;
Μήπως (μόνο) για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας;
- Γιατί κοιμόμαστε;
Μήπως (μόνο) για να αναπαύσουμε το σώμα μας;
Αυτές οι αιτίες μπορεί να είναι προφανείς και αναμφισβήτητες. Όμως ουδόλως μπορούν να ικανοποιούν το βάθος τών πλέον στοιχειωδών ερωτημάτων.
- Για ποιο λόγο είναι αναγκαία ενός είδους κοινωνική - πολιτική ανατροπή των ισχυόντων δεδομένων;
Εφόσον όλα ανάγονται σε πρωταρχικότερες αιτιάσεις, ακολουθώντας τις συνέπειες αυτής τής προβληματικής, καταλήγουμε στην οντολογία, επί τής οποίας εδράζεται η φιλοσοφία συνολικώς. Οπότε προκύπτει το ερώτημα: Ώστε να μπορέσω να πάω στο σούπερ μάρκετ να αγοράσω σαπούνι σε πλήρη συνείδηση  τής εντελέχειας αυτής τής πράξεως, οφείλω να διαθέτω μια πλήρως επεξεργασμένη και δομημένη  οντολογικώς φιλοσοφική θεώρηση; Δεν επαρκεί το δεδομένο, ότι εάν δεν πλυθώ επί μακρόν, οι συνέπειες θα είναι δυσάρεστες για την υγεία και την αισθητική τής παρουσίας μου;
Προϋπόθεση τής υπάρξεως τού ανθρώπου είναι η ικανοποίησις των στοιχειωδών του αναγκών. Πού βρίσκεται όμως εν τέλει το νόημα τής ζωής; Μήπως στο αναπτυχθούν ανάγκες πολυπλοκότερες, ανώτερες και ευγενέστερες των στοιχειωδών; Στην φάση τής βιομηχανικής κοινωνίας, όπου η μηχανιστική αντίληψη τής ζωής έφθασε στο κορύφωμά της, η ικανοποίηση αναγκών έλαβε διευρυμένο και μαζικό χαρακτήρα. Σε αυτήν την φάση κάποιοι όρισαν τον πολιτισμό ως "δημιουργία νέων αναγκών", ορίζοντας σε αυτό το πλαίσιο το νόημα τής ζωής. Μπορεί όμως το νόημα τής ζωής να εστιάζεται εν τέλει στο τρέξιμο πίσω από την ικανοποίηση των όποιων αναγκών, ασχέτως πόσο ευγενώς μπορεί να είναι αυτές δομημένες και πόσο υψηλά από αισθητικής, θεωρητικής ή όποιας άλλης οπτικής αυτές επιδιώκουμε να εδράζονται;
Εάν προσέξουμε την απόληξη αυτής πορείας, θα δούμε, ότι αυτή καταλήγει στην ζούγκλα και εν τέλη στο αδιέξοδο τής αδυναμίας να μην είμαστε σε θέση να ικανοποιήσουμε, ούτε τις στοιχειώδεις συχνά ανάγκες μας στα πλαίσια διογκώσεως τής κρίσης.
Ένα ερώτημα, το οποίον προκύπτει από αυτήν την διαπίστωση, είναι κατά πόσο ορίσαμε με φρόνιμο τρόπο τις ανάγκες μας. Επ' αυτού επιχειρούν να δώσουν απάντηση οι κριτικοί τού καταναλωτικού προτύπου ζωής, προτείνοντας διαφορετικές επιλογές από τις ισχύουσες, όσο αφορά την οριοθέτηση τών αναγκών μας. Αυτές, μέσω αυτού τού επαναπροσδιορισμού, προσανατολίζονται σε "εναλλακτικού" τύπου αναγκαιότητες - ως ισχυρίζονται - οι οποίες συνδέονται με άλλους τρόπους παραγωγής και κατανομής του οικονομικού και κοινωνικού προϊόντος: Προστασία τού περιβάλλοντος, χωροταξική αποκέντρωση, συμμετοχή των παραγωγικών υποκειμένων στον σχεδιασμό τής παραγωγής προϊόντων, ανάπτυξη τής κοινωνίας των πολιτών, αποφυγή τού φιλοπολεμικού κλίματος και ανάπτυξη φιλειρηνικών επιλογών, κατάργηση τής κερδοσκοπίας και τής υπερσυσσωρεύσεως πλούτου στην διάθεση των ολίγων, ανάπτυξη τής παιδείας, τής περιθάλψεως και τής κοινωνικής αλληλεγγύης, καταπολέμηση τού εγκλήματος και ξεπέρασμα των καταπιεστικών δομών στα πλαίσια τής οικογένειας, που αναπαράγονται από παρωχημένα δεσποτικά ήθη.
 Όλα αυτά μπορούν να αποτελούν αναμφιβόλως ευσεβείς πόθους. Η ιστορική διαδικασία όμως κατέδειξε, ότι παρέμειναν και παραμένουν στα αζήτητα. Όχι διότι συνιστούν προοπτικές, οι οποίες δεν θα έκαναν την ζωή μας πιο αποδεκτή, πιο φρόνιμη, πιο ανθρώπινη. Όλα όμως προσέκρουσαν στο ίδιο μόνιμο αξεπέραστο εμπόδιο: Την εξουσία.
Υποτίθεται ότι ζούμε σε μια περίοδο ορθολογισμού, στην οποία η ανάπτυξη τής επιστήμης εξορθολογίζει ολοένα και περισσότερο τής συνθήκες τής ζωής μας. Οι δυτικές κοινωνίες, οι οποίες ρύθμιζαν μέχρι σήμερα τον βηματισμό στην παγκόσμια αναπαραγωγή τού συστήματος, υποτίθεται ότι εστηρίζοντο στην ιδέα τού χειραφετημένου πολίτου, όπως αυτός διακηρύχθηκε από τον Διαφωτισμό, απολήγοντας στην καθιέρωση των κοινοβουλευτικών καθεστώτων.
Η κριτική τού Μαρξισμού στο λεγόμενο"αστικό" μοντέλο είναι γνωστή: Την καθιέρωση τού φιλελευθερισμού, που επέβαλε αρχικώς η αστική τάξη, στην φάση που αυτή ήτο ανερχόμενη και εμάχετο εναντίον τής φεουδαρχίας, αναίρεσε η επιβολή τής δικής της επικρατήσεως: Μετά από αυτήν θυσιάστηκε πάσα προοδευτική προοπτική ένεκα τής λογικής τού μεγιστοποιήσεως τού κέρδους. Ο Κάρολος Μαρξ επιχείρησε μέσω μιας οικονομικής αναλύσεως να καταδείξει στο "Κεφάλαιο", ότι η ανάγκη τής μεγιστοποιήσεως τού κέρδους είναι ζωτικής σημασίας, σύμφυτος με την αναπαραγωγή τού συστήματος και απαράβατος άγραφος νόμος τής διαδικασίας τής κεφαλαιοκρατικής παραγωγής.
Όλες οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές στρεβλώσεις ανήχθησαν έκτοτε σε αυτήν την υποτιθέμενη νομοτέλεια. Ακόμη και την συφιλίδα τού ανθρωπίνου βίου επί γης, η οποία είναι ο πόλεμος, ανήγαγον οι μαρξισταί στην εν λόγω "νομοτέλεια". Ισχυρίσθησαν, ότι ο κεφαλαιοκρατικός ανταγωνισμός οδηγεί στην συγκέντρωση και συγκεντροποίηση τού κεφαλαίου σε ολοένα και λιγότερα χέρια. Ο κοινωνικός χαρακτήρας τής παραγωγής και ο αντικοινωνικός χαρακτήρας τής ιδιοποιήσεως τού προϊόντος της υποτίθεται ότι οδηγεί με νομοτελειακό τρόπο στις οικονομικές κρίσεις. Για τούς κεφαλαιοκράτες υποτίθεται, ότι δεν υφίσταται τότε άλλη επιλογή από τον αναδασμό των αγορών μέσω τής επιβολής πολέμων. Κατά την διάρκειά τους καταστρέφονται οι "υπερδομές", που σχηματίστηκαν κατά την διάρκεια τής προπολεμικής συσσωρεύσεως, με αποτέλεσμα να παίρνει το σύστημα ανάσα, ώστε να μπορέσει στο μέλλον να συνεχίσει το ίδιο βιολί.

Σε αυτό το σημείο ας μού επιτραπεί ένα ρητορικό - πλην όμως ουσιαστικής αξίας - ερώτημα: Για ποιόν λόγο τα κάθε είδους απανταχού αντικομουνιστικά επιτελεία, που λειτούργησαν κάτω από την φρούδο σλόγκαν "πατρίς - θρησκεία - οικογένεια" δεν επιχείρησαν την παραμικρή ανατροπή τής μαρξιστικής θεωρίας; Τα βασικά τους αντεπιχειρήματα περιορίστηκαν πάντοτε στο ότι ο κομμουνισμός επιβάλλει στέρηση τής ελευθερίας και το επίπεδο διαβιώσεως στις χώρες, όπου επικράτησαν μαρξιστικά καθεστώτα, ήταν πολύ χαμηλό. Πράγματι τα δήθεν "σοσιαλιστικά"  καθεστώτα επέβαλλαν ένα βάναυσο ολοκληρωτισμό και το επίπεδο τής διαβίωσης σε αυτά, σε σύγκριση με τον καταναλωτικό οργασμό τών κεφαλαιοκρατικών χωρών ήταν κατά κανόνα πολύ χαμηλό. Για ποιόν όμως λόγο απέφυγαν συστηματικά τα προπαγανδιστικά επιτελεία τού δήθεν αντικομουνισμού να ανατρέψουν ιδεολογικά την κατάφωρα λαθεμένη θεωρία τού μαρξισμού;
Σήμερα - στις συνθήκες τής κρίσης στην Ελλάδα - έχει καταστεί ηλίου φαεινότερον, ότι όλα τα κομματικά τσόφλια, ανεξαρτήτως ιδεολογικής βαφής και αποχρώσεως, ενεργούνται από το ίδιο κοινό σύστημα. Αυτοί που κινούν τα νήματα πίσω από τον συνολικά χρεοκοπημένο κομματικό οχετό είναι τα ίδια κυκλώματα. Εδώ διαφαίνεται με απροσχημάτιστο τρόπο, ότι τα κάθε λογής ιδεολογήματα, τα οποία προβάλλονται ως "αρχές" από τα κόμματα μαριονέτες "ευωδιάζουν" την μπόχα της κοινής τους χωματερής.
Ο λόγος που αποφεύγεται πάσα κριτική στην μαρξιστική θεωρία μπορεί να συνοψιστεί στο δεδομένο, ότι αυτή είναι βαθύτατα συστημική. Ο Μαρξ υπήρξε η βασικότερη πρακτοράτζα τού ΄μεγάλοτραπεζικού κατεστημένου στον προπερασμένο αιώνα, γι αυτό και επέλεξε επισταμένα, όχι μόνον να μην προβεί στην παραμικρή αναφορά προς αυτό, αλλά τσιμεντάρησε ιδεολογικά και τα σχέδια τής επιβολής μιας παγκοσμίου κυριαρχίας του.
Στα θέματα τού μαρξισμού και τής λεγομένης "σοσιαλιστικής επαναστάσεως" έχω προβεί στο παρελθόν σε περισσότερες αναφορές. Μια διεξοδική ανατροπή τής μαρξιστικής θεωρίας δεν είναι δυνατόν να επιχειρηθεί εδώ, δεδομένου ότι το φάσμα των ζητουμένων έχει οριοθετηθεί σε ευρύτερο και διαφορετικό πλαίσιο. Οι βιβλιογραφικές αναφορές που έχουν προηγηθεί στο παρελθόν επαρκούν κατά την άποψή μου για να προβληματίσουν σχετικά όσους ακολουθούν οδό αναζητήσεως.
Παρ' όλα αυτά θα ήθελα ακολούθως με σύντομο τρόπο να συνοψίσω κάποια δεδομένα - για μια ακόμη φορά - που ανατρέπουν την μαρξιστική θεωρία. Με στόχο να καταστεί κατανοητό, ότι η βάση τής κακοδαιμονίας των κοινωνιών δεν ανάγεται στην (πράγματι) αδηφάγο επιδίωξη τού κέρδους, ούτε και διέπεται εν τέλη από οικονομικού χαρακτήρος επιδιώξεις. Μέσα από αυτήν την αναγωγή αποσκοπώ να καταδείξω, ότι η επισφαλής επιλογή μας δεν προέρχεται από τον πράγματι λαθεμένο προσδιορισμό των αναγκών μας, αλλά από την ανάδειξη ττής ικανοποιήσεως των όποιων αναγκών σε πεμπτουσία τού βίου μας. Το τρέξιμο πίσω από το κάθε είδους καλαμπόκι - ασχέτως ποιας μορφής αυτό μπορεί να είναι - πακτώνει τον εντειχισμό μας μέσα στο κοτέτσι τού Μάτριξ και μάς εμποδίζει να φθάσουμε στην επίγνωση, ότι βάση τής αλλοτριώσεώς μας είναι να μάς αποσπούν το κρέας και τα αυγά μας, ενώ η εν τέλη παρουσία μας στον αισθητό κόσμο έχει τελείως διαφορετική αποστολή.

Ο φίλος "ΚΟΛΑΦΟΣ" είχε προβεί στην φιλότιμη προσπάθεια πριν κάποιο χρονικό διάστημα να μεταφράσει κάποια σημαντικά μέρη από τα "Πρωτόκολλα τού Ρακόφσκι". Πρόκειται για ένα κείμενο, που καταγράγφει συνοπτικά όλα τα θεμελιώδη ζητήματα, με περιεκτικό τρόπο, τα οποία αφορούν την ιστορία τού μαρξιστικού κινήματος. Δίπλα σε αυτό υπάρχει μια εκτενής βιβλιογραφία εκατοντάδων τόμων σχετικά, που εάν κάποιος εντρίψει στον ένα ή άλλο βαθμό σε αυτήν, δεν μπορεί παρά να κατασταλάξει στο συμπέρασμα, ότι αφ' ενός μεν οι επιδιώξεις τών ιθυνόντων αυτού τού κινήματος υπήρξαν τελείως διαφορετικές από τίς στοχεύσεις που αυτοί διακήρυξαν. Αφ' ετέρου, τα αντίστοιχα γεγονότα προβλήθηκαν από τούς διάφορους συμμετέχοντες σε αυτό με κατάφωρη παραποίησή τους, ώστε να προβάλλουν πλασματικές πραγματικότητες μέχρι σημείου τερατολογίας.
Ιδιαίτερη παρεξήγηση σχετικά αφορά τα κείμενα που εκλαμβάνονται ως πηγές. Ως τέτοιες αντιμετωπίστηκαν σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα τα λεγόμενα "έργα των κλασικών τού μαρξισμού λενινισμού" και τα εκδοτικά τής "Ακαδημίας Επιστημών τής ΕΣΣΔ", τα οποία έχουν προφανή προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Εάν όμως σκύψει κάποιος πάνω από κείμενα, τα οποία συνιστούν κατά ουσιαστικό τρόπο πηγές, ως άμεσες μαρτυρίες ανθρώπων, οι οποίοι βρέθηκαν δίπλα και μέσα στα συμβάντα - πρόσωπα, τα οποία συχνά όχι μόνο εκ προοιμίου δεν αντιμάχοντο τον μαρξισμό, αλλά αποτελούσαν και ένθερμους οπαδούς του - μπορεί να διαπιστώσει, ότι ξεπροβάλλει μέσα από αυτά μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα, από αυτή των μαρξιστικών μυθευμάτων. Τέτοια κείμενα είναι μεταξύ πολλών άλλων τα απομνημονεύματα τής Κρούπσκαγια (συζύγου τού Λένιν) τα απομνημονεύματα τού Αλεξάνδρου Κερένσκυ, τα απομνημονεύματα τής Σβετλάνα Αλληλούγιεβα (θυγατέρας τού Στάλιν), το βιβλίο τού Αλεξάντερ Ορλώφ, ο οποίος ήταν επικεφαλής τής σταλινικής αντικατασκοπίας μέχρι τού σημείου που συγκρούστηκε με το σταλινικό συγκρότημα, με τίτλο "Η Μυστική Ιστορία των Εγκλημάτων τού Στάλιν". Μια προσεκτική και με κριτικό πνεύμα ανάγνωση ακόμη και τού βιβλίου τού John Reed "Οι Δέκα Μέρες Που Συγκλόνισαν τον Κόσμο", το οποίο προωθήθηκε για σκοπούς προπαγανδίσεως κατά κόρον από τα μαρξιστικά επιτελεία, επαρκεί για να καταδείξει, ότι η λεγόμενη "μεγάλη οκτωβριανή επανάσταση" δεν ήταν παρά ένα στημένο πραξικόπημα τής μπολσεβίκικης ομάδος εναντίον τού εαυτού της, δεδομένου, ότι όταν έλαβαν χώρα τα ανάλογα γεγονότα, οι μπολσεβίκοι ενέμοντο την διακυβέρνηση στα πλαίσια τής λεγομένης "δυαδικής εξουσίας", η οποία είχε προκύψει από την "επανάσταση" τού Απριλίου τού ιδίου έτους.
Στην εποχή μας βιώνουμε με απροκάλυπτο τρόπο την επιβολή μιας δικτατορίας σε πλανητικό επίπεδο των κρονίων ιερατείων. Η διακηρυχθείσα "παγκόσμια διακυβέρνηση" οικοδομείται βήμα προς βήμα από τούς υπηρέτες τής λερναίας ύδρας και τού μολώχ από την απαρχή τού ιστορικής στροφής τού σπειρώματος, που διατρέχουμε εδώ και χιλιετίες. Τα κοτόπουλα στο κοτέτσι θεωρούμεθα από αυτούς τόσο αφελείς, ώστε να μην διστάζουν να προβάλλουν χωρίς προσχήματα τα τέρατα, τα οποία υπηρετούν. Όταν επιβλήθηκε η μνημονιακή κυβέρνηση τού Λουκά Παπαδήμου, έγινε ευρέως γνωστό, ότι αυτό το ανώτατο στέλεχος τού διεθνούς μαγαλοτραπεζικού κεφαλαίου ανήκει στην επιλεγόμενη "τρομερή επιτροπή", η οποία επιχειρεί παρασκηνιακώς να διαχειρίζεται τής τύχες τού δυτικού κόσμου, μέσω τής συμμετοχής "υψηλών" παραγόντων τών ΗΠΑ, τής ΕΕ. και τής Ιαπωνίας. Τότε βρήκε έντονη προβολή το σήμα αυτής τής επιτροπής, που εικονίζει την λερναία ύδρα (με επτά κεφάλια).
 


Η παραγωγή συνδέεται με την εργασία. Η εργασία μπορεί να συνδέεται αναμφιβόλως με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δεν παύει όμως να συνδέεται και με την φιλοπονία, την προκοπή, την ορθολογική οργάνωση δραστηριοτήτων. Ο άνθρωπος που προσπορίζεται τα προς το ζην και το ψωμί τών παιδιών του με τον ιδρώτα τού προσώπου του, κατά το μάλλον ή ήσσον μάχεται, παλεύει. Γι' αυτό και αποκαλείται βιοπαλαιστής. Σε όποιο επίπεδο κι αν μοχθεί για τούς καρπούς τής εργασίας του. Αυτόν ακριβώς το τύπο ανθρώπου απεχθάνονται τα κρόνια ιερατεία. Ο ανθρώπινος τύπος, ο οποίος είναι κατάλληλος για να διεκπεραιώσει τις στοχεύσεις τους είναι ο οκνηρός, ο αργός, ο άσωτος, ο επιδειξίας, ο ξιπασμένος, αυτός που ρέπει προς την κραιπάλη, το εύκολο και γρήγορο κέρδος άνευ φραγμών ήθους, ο ρέμπελος και απειθάρχητος, ο ψευτοτσαμπουκάς και τζάμπα μάγκας. Αυτός ο τύπος ανθρώπου καθίσταται ευκόλως εξαγοράσιμος. Γι' αυτόν τον λόγο αυτά τα ιερατεία προσανατολίσθηκαν ανέκαθεν προς τον έλεγχο τού χρυσίου, την αποδιοργάνωση και τον εκχυδαϊσμό των κοινωνιών.
Τοιουτοτρόπως ανέκαθεν έστρεψαν τα στελέχη τους να γίνουν σαράφηδες και να συντονίσουν αυτό, που ο Αριστοτέλης ονόμασε "παιδί τού θανάτου", ήτοι τον τόκο. Το χρήμα, ως ποσότητα στερούμενη ιδίας ζωής, δεν δύναται να τίκτει. Ο τόκος συνιστά θνησιγενή για την παραγωγική διαδικασία ποιότητα και στην εξεζητημένη έκδοσή του, την τοκογλυφία, βαμπιρισμό εις βάρος τών παραγωγών. Μα...! θα φωνασκήσει ο κάθε αστός, που προσβλέπει σε εξωτερική χρηματοδότηση τών δραστηριοτήτων του και ο κάθε μικροαστός, που με το στεγαστικό δάνειο απέκτησε το σπιτάκι ή το διαμέρισμά του. Παραβλέπουν όμως και οι δύο, ότι επί τού προκειμένου έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα βαθμιαίας απορροφήσεως ΟΛΩΝ των παρεχόμενων πόρων, που σήμερα τού κλείνει βάναυσα την επιχείρησή του και τού αρπάζει ταχυδακτυλουργικά το σπιτάκι, για το οποίο μια ζωή εργάστηκε.
Και αυτήν την συλλογιστική δεν προάγω εγώ, αλλά ο ίδιος ο μαρξισμός, ο οποίος ανήχθη σε πιστό διεκπεραιωτή τών συμφερόντων τών σαράφηδων. Ο Ρακόφσκι προκαλεί στο κείμενο των πρωτοκόλλων τον καγκεμπίτη ανακριτή του αποστομώνοντάς τον με την εξής ερώτηση: "Στην "επανάσταση" που κάναμε καταλάβαμε τα πάντα: Εργοστάσια, στρατώνες, αστυνομικά και κυβερνητικά κτήρια. Μπορείς να μού ονομάσεις έστω και ένα κτήριο τράπεζας που παραβιάσαμε βίαια";  Ο Μαρξ ανέλυσε στο Κεφάλαιο, ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο επιβλήθηκε στην αγροτική οικονομία, θέτοντάς την υπό τον έλεγχό του με την μεταφορά αξίας από την αγροτική παραγωγή στο βιομηχανικό κεφάλαιο μέσω τής διαδικασίας οικονομικής επιβολής τού μέσου ποσοστού κέρδους. Ο Λένιν στην συνέχεια κατέδειξε στο σύγγραμμα "Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο (τελευταίο) στάδιο τού καπιταλισμού", το οποίον εκδόθηκε το 1916, ότι το τραπεζικό κεφάλαιο επεβλήθη στην πορεία επί τού βιομηχανικού, μέσω τής συμφύσεως τών δύο στα πλαίσια χρηματιστικού κεφαλαίου. Τότε εμφανίσθηκαν τα τραστ και τα καρτέλ, τα οποία είτε συνέτριψαν, είτε έθεσαν υπό την κυριαρχία και τον έλεγχό τους όλους τους κλάδους και τις μονάδες τής οικονομίας, εγκαθιδρύοντας την οικονομική μονοκρατορία των χρηματιστών. Έκτοτε ξεκίνησαν τα εξόφθαλμα καρκινώματα τής επιβολής τής οικονομίας τού τζόγου επί τής πραγματικής οικονομίας και τής απόσπασης από τούς τραπεζίτες τού νομισματικού ελέγχου από το κράτος. Στο Τζέκυλ Άιλαντ τής Νέας Υόρκης δημιουργήθηκε το ίδιο έτος, κατά το οποίον εξεδόθη ο "Ιμπεριαλισμός" το Ομοσπονδιακό Σύστημα Αποθεμάτων (Federal Reserve System).  Στα πλαίσια αυτού τού συστήματος παρεχώρησε η κυβέρνηση τών ΗΠΑ το δικαίωμα σε μια ομάδα τραπεζιτών να κόβουν κατά βούληση και χωρίς αντίκρυσμα άλλων αξιών χρήμα, το οποίο εδάνιζαν στο κράτος έναντι τόκων. Η περίφημη ρήση τού τραπεζίτη Ρότσιλντ "Δώστε μου τον έλεγχο τού νομίσματος μιας χώρας και δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο για να ελέγχω ανά πάσα στιγμή την κυβέρνηση" ήλθε ως συνέχεια / συνέπεια τής δήλωσης τής μητέρας των Άνσελμ, Νάθαν και λοιπών: "Πόλεμος μπορεί να γίνει μόνο όταν αποφασίσουν οι γιοί μου".
Ο αστός υπήρξε επικίνδυνος για τον πράκτορα τών κρόνιων ιερατείων τραπεζίτη, ο οποίος στόχευε να τον ελέγξει, για να τον απαλλοτριώσει στην πορεία. Επικεφαλείς τών αστικών επαναστάσεων τέθηκαν εντέχνως οι οργανώσεις των μολοχιστών. Στοές, αδερφάτα, συνωμοτικά κακά συναπαντήματα, με πλάτες τον χρυσό, που είχαν συγκεντρώσει στις τράπεζές τους οι ιππότες ναϊτες κατσαπλιάδες, οι έμποροι των συγχοροχαρτιών του βατικανού και τα μπορντέλα στα σαλόνια και τα βρώμικα σοκάκια, κατόρθωσαν να καθορίσουν παρασκηνιακά τις εξελίξεις, προσδίδοντας στις αστικές επαναστάσεις χαρακτήρα ανέκδοτου. Αποτέλεσμα αυτών τών "επαναστάσεων" ήταν να περάσει - σε πλείστες περιπτώσεις με απλή μεταβίβαση - η εξουσία από τα κυκλώματα τής απολυταρχίας στα αδερφάτα. Σε εκείνους τούς βασιλικούς οίκους που αυτά ήλεγχαν, όπως στην Αγγλία και Σουηδία - δεν τόλμησε κανένας "επαναστάτης" να αγγίξει ούτε τρίχα στον σβέρκο.
Ειδικά τραγική περίπτωση σε αυτήν την αλυσίδα επιβολής τού χτικιού αποτελεί η χειραγώγηση και εξουδετέρωση τής εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης τού 1821. Τα ανάλογα γεγονότα - παρά των τόνων μελάνης που έχει δαπανηθεί σχετικά - δεν έχουν φωτιστεί από ιστορικής σκοπιάς στο ελάχιστο. Όμως αυτά συνιστούν άλλες πονεμένες ιστορίες. Πόσοι έχουν κατανοήσει π.χ. ότι αυτός που λιάνισε τις δυνάμεις τού Κολοκοτρώνη στην Πελοπόνησο κατά την διάρκεια τού εμφυλίου κατ' εντολήν των αληταμπουράδων τής λεγόμενης "κυβέρνησης" ήταν ο Γιώργης Καραϊσκάκης - χωρίς αυτό να μειώνει την γενικότερη προσφορά αυτού τού αγωνιστού;
Στο δράμα τής ανά τόπους αστικής επαναστάσεως υπήρξαν δύο πρωταγωνισταί: Η απολυταρχία και τα αδερφάτα. Οι αστικές δυνάμεις επωμίσθησαν στην καλύτερη περίπτωση ρόλο κομπάρσου, εάν όχι τού παιδιού που πούλαγε στραγάλια επάνω στο ταμπλάτσο κατά την διάρκεια τού διαλείμματος τής προβολής τής σαπουνόπερας.

Σε αντίθεση προς την "αστική επανάσταση" η "προλεταριακή επανάσταση" περιείχε κάποιο πολύ αναπάντεχο χοντρό σασπένς για τα κρόνια ιερατεία, που φάγανε γερή σφαλιάρα. Εξ αιτίας ενός παμπόνηρου και αδίστακτου χαφιεδάκου τής τσαρικής αστυνομίας "Οχράνα". Μήπως όμως είναι η πρώτη ή η τελευταία φορά, που οι δυνάμεις ασφαλείας αναλαμβάνουν πρωτοποριακό ρόλο στην διεξαγωγή τής "επανάστασης";  


4. ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΕΣ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ" Ή ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ΜΕ ΚΗΠΟΥΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ 

Ως προανέφερα, ο Μαρξισμός στερείται ολοσχερώς μιας θεωρίας περί κράτους. Αυτήν την θέση περιόπτου αγνοίας για ένα δεδομένο, το οποίον μάλιστα κατά πλήρη πονηρεία ευαγγελίζεται μακροπροθέσμως αυτός να καταργήσει, δεν κατέχει μόνος του. Τον συντροφεύουν χιλιάδες πανεπιστήμια και σχολές πολιτικών και κοινωνικών "επιστημών" ανά την οικουμένη και τούς αιώνες. Τα μισθά στις έδρες πέφτουν ακατάσχετα, τα πόμολα στις βιβλιοθήκες τών σχολών γυαλίζονται σχολαστικότατα, τα τσουλούφια, οι μπούκλες και οι καράφλες τών "ειδικών" κτενίζονται καταλλήλως, ώστε να υποβάλλουν υποτιθέμενη πολυμάθεια, η ανθρωπότης όμως δεν ευδοκίμησε ακόμη να αποκτήσει την όποια, έστω στοιχειώδη θεωρία για το κράτος.
Το σπορ τού καλαμοκαβαλήματος δίνει και παίρνει στην περίπτωση τού κάθε μπάρμπα, ο οποίος μέσα σε φιλάρεσκες υπνώσεις αγνοίας και προκαταλήψεων, θεωρεί τον εαυτό του χειραφετημένο και επιστώντα, ώστε να αποφαίνεται μετά πλήρους βεβαιότητος επί παντός επιστητού αναφορικά με ζητήματα όπως τι είναι "ταξική πάλη", "κοινωνική ευημερία", ή τί μπορεί να είναι η να μην είναι η συνομωσιολογία.
Τόσο ο μαρξισμός, όσο και οι λοιποί κρατιστές μεγαλοαστοί, μεγαλοτραπεζίτες, αλλά προ πάντων οι μυητικές εταιρείες δεν έχουν το παραμικρό συμφέρον, ώστε να δομηθεί μια θεωρία περί κράτους. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε γι αυτούς ιδεολογική αυτοκτονία και θα τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια τους.
Το σάπιο εμπόρευμα περί κράτους δομείται στην εποχή τού επιλεγόμενου διαφωτισμού από τις σαχλαμάρες, τις οποίες εκτόξευσε σχετικώς το κρυφό μέλος τού "Τάγματος τών Πεφωτισμένων τής Βαυαρίας" Γκότφρηντ Γκέοργκ Φον Χέγκελ, ο οποίος - όλως παραδόξως - εξακολουθεί να θεωρείται "φιλόσοφος". Ας μην παραβλέπουμε, ότι και ο Μαρξ ανεδείχθη ως "φιλόσοφος" μέσα από την κίνηση τών "Νεοχεγκελιανών". Ο Χέγκελ διατείνεται στο "πόνημα" "Φιλοσοφία τής Ιστορίας", ότι το κράτος συνιστά το απαύγασμα τού Αγίου Πνεύματος(!) στα πλαίσια τής ανθρωπίνου φρονήσεως. Το "χριστιανικό κράτος" είναι κατά τον άρχοντα τής μωροδοξίας Χέγκελ, ότι σπουδαιότερο επέτυχε η ανθρώπινη λογική υπό την θεία φώτιση. Και - βεβαίως - η κορωνίς όλων τον κρατών είναι κατά Χέγκελ το γερμανικό κράτος. Αυτά τα "ιδεολογικά" σκουπίδια αποσιωπούνται σκοπίμως μετά το μακελειό των δύο παγκοσμίων πολέμων και κυρίως την άνοδο των ναζί στην εξουσία, μέσω τών οποίων η ανθρωπότης αισθάνθη στο πετσί της το μεγαλείο των διακηρύξεων τού Χέγκελ. Πλείστοι όσοι είναι αυτοί, ο οποίοι άσκησαν κριτική στον Χέγκελ, από τον Χρήστο Γιανναρά μέχρι τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Όμως αυτό το έπραξαν με το γάντι και όχι με το κράξιμο, ως αρμόζει στην περίπτωση κάθε στημένου σκοταδιστή.

Κάποια στοιχεία αναλυτικών προσεγγίσεων, τα οποία είναι αναμφιβόλως γόνιμα εξεπόνησαν ο Αντόνιο Γκράμσι, ο Ραλφ Μίλιμπαντ και ο Νίκος Πουλαντζάς. Ενώ αυτά συνιστούν σημαντικά βοηθήματα σε όσους προσβλέπουν στην ανάπτυξη τής αντιστοίχου περί κράτους προβληματικής, περιορίζονται να είναι μεμονωμένες ψηφίδες, οι οποίες αδυνατούν να αποκαλύψουν έστω κάποιο συνολικό περίγραμμα.
Το πρώτο μύθευμα, το οποίον θα αναιρείτο από μια συστηματική θεωρία περί κράτους, θα ήτο η αναγωγή τής "ταξικής πάλης" σε κινητήριο δύναμη τής ιστορίας, ως ο Μαρξισμός πάσχισε να οριοθετήσει.

Μια μελέτη χωρίς προκαταλήψεις και ιδεολογικές αγκυλώσεις, όσων συνέβησαν κατά την διεξαγωγή τού Λενινιστικού - Τροτσκιστικού - Σταλινικού προνουντσιαμέντου μπορεί να οδηγήσει μέσω των αναγκαίων συστηματικών αφαιρέσων στο να συστηματοποιηθούν κάποια στοιχειώδη δεδομένα περί κράτους. Αυτή η διεργασία είναι δυνατόν να συντελεσθεί εξ ίσου αποδοτικά με την μελέτη κάθε άλλου ιστορικού δεδομένου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η μεθοδική ενασχόληση μπορεί να οδηγήσει ταυτοχρόνως σε σημαντικότατες επιγνώσεις περί τού τι μπορεί να είναι μια επανάστασις.
Δεν είναι διόλου παράδοξο, ότι κάποιοι από αυτούς οι οποίοι τόλμησαν να χειριστούν με αναλυτικό τρόπο αυτά τα δεδομένα, ήσαν Ρώσοι αναλυτές, μετά την "Περεστρόϊκα". Στην φάση που η εξέλιξη τών οπλικών συστημάτων είχε καταστήσει ασύμφορα παρωχημένο να σύρει η Ρωσία πίσω από το άρμα της το φορτίο τών χωρών τής ανατολικής Ευρώπης, μαζί με την απαλλαγή από αυτό, έπρεπε να καταλήξει στον κάλαθο αχρήστων και η προπαγάνδα των γηρασμένων μηχανισμών τού Πονομαριόφ.

Στην κατανόηση και ρεαλιστική αξιολόγηση όσων συνέβησαν στην Ρωσία κατά το πρώτον ήμυσι τού παρελθόντος  αιώνος συμβάλει αποφασιστικά να ληφθούν υπ' όψει κάποια πολύ βασικά δεδομένα τής τσαρικής περιόδου:

α΄) Η τσαρική Ρωσία δεν διέθετε περί το 1900 αστική τάξη, προλεταριάτο, αξιόλογη μέση αγροτική ιδιοκτησία, αλλά ούτε και φεουδαλική ολιγαρχία. Η οικονομική - κοινωνική διαστρωμάτωσή της αποτελείτο από δύο βασικούς παράγοντες: Κράτος και φτωχολογιά. Αυτό το οποίον καταγγέλθηκε ως κρατικός καπιταλισμός με σοσιαλιστικό προσωπείο μετά τα γεγονότα τού 1917 μέχρι και την περίοδο Γκορμπατσόφ, δεν ήταν παρά η συνέχιση τού προηγούμενου - τσαρικού - καθεστώτος υπό άλλη μορφή.
Το τσαρικό κράτος αποτελείτο από τις εξής συνιστώσες:
Την τσαρική αριστοκρατεία, την τσαρική αστυνομία, τον στρατό, τον διοικητικό μηχανισμό, τον εκπαιδευτικό μηχανισμό και τούς επιλεγόμενους Βογιάρους, ως τάξη γαιοκτημόνων. Κατά τον 16ο αιώνα ο Ιβάν ο Τρομερός οριοθετεί με ριζικές μεταρρυθμίσεις αυτήν την κάστα γαιοκτημόνων. Οι Βογιάροι προ τού Ιβάν ενέμοντο σε περιφερειακή βάση την εξουσία. Ο Ιβάν συγκεντροποιεί την εξουσία στα χέρια των τσάρων περιορίζοντας την εξουσία τους. Σε ένα μεγάλο ποσοστό τούς εξοντώνει, εγκαθιδρύοντας νέους Βογιάρους, οι οποίοι ήσαν αμέσως ενεργούμενοι από τον έλεγχο τής κεντρικής εξουσίας. Κατ' αυτόν τον τρόπο μετατρέπεται η φεουδαλική τάξις σε κρατικό υποχείριο. Το παραγωγικό σύστημα τής Ρωσίας είναι έκτοτε ο κρατικός φεουδαλισμός.
Η δουλοπαροικία καταργείται στην Ρωσία μόλις το 1892 από τον τσάρο Νικόλαο Ιο. Οι πρώην δουλοπάρικοι μετατρέπονται τότε κυρίως σε εργάτες γης, χωρίς να λάβει χώρα κάποιος άξιος λόγου αναδασμός τής γής.
Δίπλα σε αυτές τις τάξεις υφίσταται ως σημαντικότατος οικονομικός και κοινωνικός παράγων ο κλήρος τής ορθοδόξου εκκλησίας. Ο κλήρος είναι άμεσα προσαρτημένος στον τσαρισμό, απολαμβάνει μεγάλα προνόμια και κατέχει σημαντικό τμήμα τής εγγείου ιδιοκτησίας.
Αυτό το κατεστημένο ελέγχεται άμεσα από την κεντρική εξουσία, στην οποία είναι προσαρτημένο σε συνθήκες πλήρους ταυτίσεως και υποταγής.

Μόνο τρεις κοινωνικοί παράγοντες χορεύουν στις αρχές τού περασμένου αιώνος σε διαφορετικό σκοπό, από αυτόν που βαράνε οι τσαρικές μπαλαλάικες:
- Κάποια φιλότιμα στελέχη των εκπαιδευτικών μηχανισμών, οι οποίοι με αυταπάρνηση εντός τών κατάφωρα δυσμενών συνθηκών πασχίζουν για την μόρφωση τού κοσμάκη, που βρίσκεται μέσα στο βαθύ σκότος, το οποίο αναπαράγει μεθοδικότατα το τσαρικό κατεστημένο, με κύριο μηχανισμό τον προνομιούχο εκκλησιαστικό κλήρο. Τον αντιλαϊκό και απάνθρωπο ρόλο αυτής τής ομάδος έχει περιγράψει μεταξύ άλλων και ο Νικολάι Μπερντιάγεφ στο μνημιώδες έργο "Οι Πηγές και το Νόημα τού Ρωσικού Κομμουνισμού". Σε αυτά τα στελέχη έθεσαν όλα τα δυνατά εμπόδια οι Ρώσοι Ρισελιέ, επενεργώντας στις πλείστες τών περιπτώσεων την φυσική τους εξόντωση.
- Τα από τα κρόνεια ιερατεία υποκειμενούμενα αδερφάτα καρμποναρικού - μηδενιστικού προσανατολισμού. Αυτά περιέγραψε με βαθυστόχαστο τρόπο ο Βλαδίμιρος Ντοστογιέφσκυ στούς "Δαιμονισμένους". Οι εν λόγω δυνάμεις αποσκοπούσαν στην ανατροπή τού τσαρισμού και στην ένταξη τής Ρωσίας στα πλαίσια τού παγκόσμιου ολοκληρωτικού κράτους, την επιβολή τού οποίου και σήμερα κλιμακώνουν με κάθε παρεχόμενο μέσον.
- Η εβραϊκή οργάνωση βιομηχανικών εργατών  Bund, στην οποίαν συμμετέχουν και αρκετοί διανοούμενοι - προπαγανδιστές με μαρξιστικό προσανατολισμό. Τα νήματα αυτής τής οργανώσεως κινούν μέσω τής άνωθεν χειραγωγήσεως τού διεθνούς σιονιστικού κινήματος τα κοράκια τής Γουώλλ Στρητ. 

Στην περίπτωση τής οικογένειας τού Ιωσήφ Λένιν εκπροσωπούνται και οι τρείς αυτές κοινωνικές - πολιτικές δυνάμεις:
Ο πατέρας τού Λένιν είναι ανώτατο εκπαιδευτικό στέλεχος, που μοχθεί με πρωτόγνωρη αυταπάρνηση για την διάδοση τής εκπαιδεύσεως. Στενός συνεργάτης του είναι ο πατέρας τού Αλεξάνδρου Κερένσκυ. Ο πατέρας τού Λένιν οργώνει στην κυριολεξία τις χιονισμένες στέπες με έλκηθρα που έσυραν σκύλοι, με στόχο την ίδρυση σχολείων, ώστε να μορφωθούν οι χωρικοί. Δέχεται φοβερές πρακτικές και ψυχολογικές επιθέσεις από την πλευρά τού κλήρου. Με μεταθέσεις τον εξορίζουν στην ουσία σε απομεμακρυσμένες περιοχές, υποθάλπτοντας με κάθε μέσο την προσπάθειά του. Ο άνθρωπος αυτός θα καταρρεύσει φυσικά και ψυχολογικά σε σχετικά μικρή ηλικία. Ο θάνατός του θα λειτουργήσει στον περίγυρο ως εκ των πραγμάτων καταγγελία τών σκοταδιστικών πρακτικών.
Αλλά και ο αδελφός τού Λένιν θα εξοντωθεί μέσα από τις μηχανορραφίες τού δεύτερου είδους σκιών. Εμπλέκεται με τούς Ναρότνικους και γίνεται συνδιοργανωτής μιάς αποτυχημένης δολοφονικής απόπειρας εναντίον του τσάρου, που τον οδηγεί στον απαγχονισμό. Ο Λένιν διηγείται στα γραπτά του αναφορικά με την άρνηση όλων τών αμαξάδων να μεταφέρουν την σωρό τού αδελφού του από φρούριο Πέτρου και Παύλου, που βρίσκονται οι φυλακές, στο νεκροταφείο. Στο τέλος θα υποχρεωθούν με την μητέρα του να δανειστούν από κάποιον καρβουνιάρη ένα καρότσι, για να μεταφέρουν το πτώμα.
Οι ερμηνείες, ότι ο Λένιν ήταν Εβραίος και φασκελωμένος από τούς σιωνιστές αποτελούν εύκολα εφευρήματα από αυτούς που υποκαθιστούν πολιτική ανάλυση με την ρατσιστική εμπάθεια. Οι παρορμήσεις που οδηγούν τον Λένιν στην αγκαλιά τής τρίτης δυνάμεως που αντιμάχεται τον τσαρισμό είναι τελείως διαφορετικές. Εν πολλοίς πηγάζουν από μια άκρως κατανοητή ανθρώπινη αφετηρία. Όμως οι σκιές μπορούν να συνωμοτούν σε βάθος. Μέχρι να συντελεσθεί η μοιραία συμφωνία με το πρωτοπαλίκαρο των μολοχιστών Πάρβους στην Ζυρίχη, για το λεγόμενο "σφραγισμένο" τραίνο, που μετέφερε το 1917 τον Λένιν μέσα από γερμανοκρατούμενες περιοχές στην Ρωσία το 1917 θα χρειαστεί οι σκιές να παίξουν αρκετό σκάκι στην πλάτη του.


5. ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! ΖΗΤΩ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!

Ως είναι φυσικό, εντός ενός κοινωνικού σχηματισμού είναι φυσικόν να συγκρούονται οι υπάρχουσες κοινωνικές δυνάμεις και υπάρχοντες διαμορφωμένοι μέσα από το παρελθόν οργανισμοί. Αυτό ετόνισε εξ άλλου ο Μαρξ και είναι πάρα πολύ σωστό: Το νέο αναδύεται μέσα από το παλαιό. Και επειδή - εξ όσων γνωρίζω - παρθενογένεσις υφίσταται μόνο στούς ιπποκάμπους, η κυοφορία τέκνου προϋποθέτει τήν μήτρα τής γυναικός στην περίπτωση ενός φυσιολογικού τοκετού. Καθότι, εάν η κυοφορία συντελεστεί εντός φερέτρου, τότε δεν προκύπτει τοκετός, αλλά βαμπιρισμός.
Στην περίπτωση, κατά την οποίαν την ανθρωποποποιό σπορά καταβάλλουν κάποια εκκλησιαστικά σεμινάρια, δεν μπορεί παρά την μήτρα να προσφέρει η τσαρική αστυνομία Οχράνα. Δεν αντιλέγω, ο Επίσκοπος Σέργιος Νείλος έκανε πολύ καλή δουλειά εκδίδοντας για πρώτη φορά τα "Πρωτόκολλα τών Σοφών τής Σιών", εν έτη 1906. Έστω, κι αν ακόμη δεχθούμε, ότι αυτά δεν υπήρξαν πόνημα τού πρώτου σιονιστικού συνεδρίου στην Βασιλεία τής Ελβετίας, αλλά επλαστογραφήθησαν από το πέριξ τού Σεβασμιωτάτου Σεργίου Νείλου ιερατικό κύκλωμα, ωφείλουμε να αναγνωρίσουμε σε αυτό μια θαυμαστή οξυδέρκεια και διορατικότητα, εάν εξετάσουμε 109 έτη μετά την δημοσίευση των "Πρωτοκόλλων", πόσα από αυτά που οριοθετεί το κείμενο αυτό ως πρόγραμμα, έχουν στο αναμεταξύ διάστημα πραγματοποιηθεί. Αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε - κατά την εκτίμησιν τού γράφοντος - ότι το σχέδιον παγκοσμίου κυριαρχίας εντός των πλαισίων ενός ολοκληρωτικού παγκοσμίου καθεστώτος - ή άλλως πώς αποκαλούμενον "Μάστερ Πλαν" - εξεπονήθη και ελέγχεται στην κορυφή από τούς Σιωνιστάς, ή κάποιο ανώτατο συνέδριο Ραβίνων, οι οποίοι υπηρετούν την Αστάρτη και το Μολώχ. Πολύ πριν ξεκινήσουν οι Εβραίοι να οικοδομήσουν Ναό, για να κάνει στα υπόγειά του ο βασιλεύς Σολομών ανθρωποθυσίες, ως το βιβλίον τής Βίβλου "Βασιλέων Β'" πληροφορεί, η λερναία ύδρα είχε ρίξει γερές ρίζες στον Ελληνόφωνο χώρο. Όταν οι Εβραίοι βοσκοί μάζευαν κοπριές για να τις ρίξουν στα κάρβουνα, ο ελληνόφωνος χώρος διέθετε κεντρική θέρμανση.
Αναμφιβόλως η Γουώλ Στρητ ευρίσκετο στις αρχές τού προηγούμενου αιώνος υπό την κυριαρχία Εβραίων μεγαλοτραπεζιτών. Ας μην συγχέουμε όμως το ταμείον με το γραφείον εκπονήσεως σχεδιασμού, εντός τού οποίου προΐσταται ο κύριος διευθυντής. Ως πολύ ορθά ο Ρακόφσκι εξηγεί στο πρωτόκολλο τού σταλινικού ανακριτού του, τούς εν τέλει ιθύνοντας ουδείς γνωρίζει, δεδομένου ότι αυτοί κρύπτονται σχολαστικώς. Ώστε να βρίσκονται στο απυρόβλητο, προστατευμένοι από την ανωνυμία. Οι μεγαλοτραπεζίτες και οι "πολιτικοί" δεν είναι παρά υπάλληλοί των. Και αυτοί που πλέκουν το πέπλον προστασίας αυτών που είναι τα πραγματικά "κεφάλια" στον μηχανισμό εξανδραποδίσεως τής ανθρωπότητος, είναι "συγγραφείς" τύπου Αλφέδρου Ρόζενμπεργκ και Κωνσταντίνου Πλεύρη. Αποδίδοντας την κορυφή τής κακοδαιμονίας στούς προφανέστατους και μάλιστα με τρόπο κατάφωρα ρατσιστικό, ο οποίος επιφέρει αναγούλα στην μέση αισθητική, δεν είναι μόνον ότι καλύπτουν τούς εν τέλει "πεφωτισμένους", αλλά προωθούν και τα σχέδιά τους. Δεν είναι διόλου τυχαίου, ότι για τον κ. Πλεύρη υποδειγματικό ήτο το πολίτευμα τής αρχαίας Σπάρτης, ένεκα τού απολυταρχικού - αντιδημοκρατικού της χαρακτήρος, ενώ αυτή αποτελούσε την έδρα τής λερναίας ύδρας. Κόπτεται ο "πολυμαθής" αυτός κύριος εναντίον τής ομοφυλοφιλίας. Έχει όμως διαβάσει το βιβλίον τού Πλουτάρχου από τούς παραλλήλους βίους "Αγησίλαος - Πομπήιος";

Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι η Γουώλλ Στρητ χειραγωγούσε εκατοντάδες Εβραίους στα πλαίσια τού ελέγχου των εβραϊκών οργανώσεων τής Ρωσίας, με στόχο την ανατροπή τού τσάρου μέσω ενός δήθεν "εργατικού κινήματος". Όμως, όπως κάθε ιδεολογία και θρησκεία αποτελεί γαλότσα, την οποία δύναται ο καθείς να φορέσει για να κατευθυνθεί όπου γουστάρει, το αυτό ίσχυσε στην περίπτωση τού μαρξισμού όχι μόνο για την Γουώλλ Στρητ, αλλά και για την Οχράνα. Δεν ήσαν μόνον οι Ρότσιλντ, αυτοί οι οποίοι έβαφαν το ψάρι πράσινο, επειδή ήταν δικό τους, αλλά την ίδια μέθοδο κλιμάκωναν με ακόμη μεγαλύτερη μαεστρία κάποιοι τσαρικοί.
Κατά την περίοδο τού μεσοπολέμου το ΚΚΕ εμφανίσθηκε να έχει δυο αντικρουόμενα πολιτικά γραφεία, τα οποία αλληλοκατηγορούντο ως πράκτορες τού αρχηγού τής αστυνομίας Μανιαδάκη. Εκ των υστέρων απεδείχθη, ότι ο Μανιαδάκης είχε επιτύχει να διεισδύσει με πρακτορές του και στα δύο. Οι καταγγελίες περί "εισοδισμού" ήσαν άψογα τεκμηριωμένες. Και οι αντίστοιχες πηγές πληροφορήσεως προήρχοντο και στις δυο ομάδες από "ψηλά". Με αυτόν τον τρόπο καλλιεργήθηκε μια άνευ προηγουμένου σύγχυσις στα μέλη τού κομμουνιστικού κόμματος, που είχε ως στόχο την αδρανοποίησή τους.

Αφού οι μπολσεβίκοι απέσπασαν την πλήρη εξουσία, ο διευθυντής τής Πράβδα Μαλινόφσκι στήθηκε στον τοίχο ως χαφιές. Τα καλυμμένα τσαρικά κυκλώματα θυσίασαν το άλογο για να σωθεί ο βασιλιάς. 

Η μελέτη των πεπεραγμένων είναι σκόπιμο να προσανατολίζεται σε αυτά που διαφαίνονται ανάμεσα στις γραμμές. Από τούς κατά καιρούς βιογράφους τού Στάλιν και ιστοριογράφους μια πολύ μικρή μειοψηφία αναφέρεται στην σχέση του με την αστυνομία. Όμως ο προσεκτικός βιογράφος τού Στάλιν Simon Sebag Montefiore, που ασχολήθηκε και με την νεαρή του ηλικία τού Στάλιν,  στο έργο "Ο Νεαρός Στάλιν", χωρίς να τού αποδίδει άμεσα την ιδιότητα τού χαφιέ, κάνει τρεις πολύ βασικούς εντοπισμούς.
α') Η μητέρα τού Στάλιν Γκέγκε φαίνεται να ήταν μια πεταχτούλα σχετικά ελαφρών ηθών, ενώ ο φερόμενος ως φυσικός του πατέρας, μικροκατασκευαστής και έμπορος υποδημάτων ήταν παραδομένος στην κραιπάλη και την μέθη, απουσιάζοντας το μεγαλύτερο διάστημα από την οικογενειακή κατοικία. Ο φερόμενος ως γιός του Ιωσήφ τον περιφρονούσε και δεν είχε τίποτε κοινό με αυτόν. Η Γκέκε είχε μεταξύ άλλων ερωτικές επαφές και με τον επικεφαλής τής αστυνομίας τής περιοχής, προς τον οποίον είχε ο Στάλιν έντονο φυσιογνωμική ομοιότητα. Χωρίς να μπορούν οι ερευνητές να διειδύσουν στα άδυτα τής κρεβατοκάμαρας, οι εικασίες, ότι ο Ιωσήφ ήταν νόθο παιδί  τού αστυνομικού είναι περισσότερο από πυκνές. Αυτός ήταν επόμενο να ενδιαφερθεί για την επαγγελματική προώθηση τού νόθου γιού του με μέθοδο νοθείας, εντάσσοντας τον στα μυστικά μισθολόγια τής Οχράνα.
β') Η "επαναστατική" δραστηριότητα τού Στάλιν λαμβάνει εκκίνηση με ληστείες τραπεζών προς οικονομική στήριξη τής "προλεταριακής επαναστατικής οργάνωσης", δηλαδή τής Οχράνα, πέρα από κάθε παρέμβαση σε χώρους όπου βρίσκονται βιομηχανικοί εργάτες. Η βία, η οποία εφαρμόζεται σε βάρος τών αστυνομικών φρουρών τών χρηματαποστολών, είναι σχεδόν πάντοτε τρομερή. Με αυτοσχέδιες βόμβες και εν ψυχρώ εκτέλεση δολοφούνται όλοι. Οι "απαλλοτριώσεις", όπως ονομάζει η σταλινική ομάδα αυτές τις εγκληματικές ληστείες, θυμίζουν τα καλά τής ελλαδικής χαφιεδοκίνητης παρέας, υπό την επωνυμία "17 Νοέμβρη", η οποια χρησιμοποίησε για τις εγκληματικές της ληστείες τον ίδιο ακριβώς όρο με την σταλινική ομάδα. Όπως φάνηκε στην σκηνοθετημένη δίκη - παρωδία αυτής τής αληταμπουρίας πριν τούς "ολυμπιακούς αγώνες", όλο το χτικιό ασχολείτο αποκλειστικά με ληστείες τραπεζών και εκβιασμούς πλουσίων, ώστε να γεμίζουν τα σεντούκια των μυστικών υπηρεσιών χρήματα, για να οργανώνονται υποθαλπτικές για την κοινωνία ενέργειες. Ο μόνος, ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη ΟΛΩΝ των δολοφονιών, ήταν ο επιλεγόμενος "βαρυχέρης", ο οποίος κρατούσε και το τεφτέρι "εσόδων - εξόδων", μεταφέροντας τα κλοπιμαία στους εργοδότες του (Όσοι επιθυμείτε μπορείτε να πιστέψετε το παραμύθι, ότι τόσες και τόσες δολοφονίες υψηλά φυλαγόμενων ατόμων, διεξήγε ένας μελισοκόμος τής συμφοράς). Στην ουσία όσοι δικάστηκαν για συμμετοχή σε αυτήν την "οργάνωση" με εξαίρεση τον Κουφοντίνα, καταδικάστηκαν για ληστείες τραπεζών και χρηματαποστολών. 
γ') Όσοι συλλαμβάνονταν από την Οχράνα για συμμετοχή στο "προλεταριακό" κίνημα, εστέλνοντο εξορία στην Σιβηρία, όπου σάπιζαν εκεί. Κατά παράδοξο τρόπο ο Στάλιν, ενώ εξορίσθη περισσότερες φορές, μονίμως μετά από σύντομο διάστημα κατάφερνε να "δραπετεύσει". Η μέθοδος είναι πολύ παλαιά και πάγια για την πρακτική τού συστήματος μέσω τών δυνάμεων ασφαλείας. Με την "επιλεκτική εξόντωση αντιφρονούντων" ανέκαθεν πετύχαινε το καθεστώς να επιπλέουν στις αντικαθεστωτικές οργανώσεις πρόσωπα τής επιλογής τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι όλα τα βασικά εβραϊκά στελέχη είχαν διαφύγει στο εξωτερικό, όπου ζούσαν τελείως αποκομμένοι από το εργατικό κίνημα στην Ρωσία, το οποίον βρισκόταν σχεδόν ολοκληρωτικά στην επιχειρησιακή ευχέρεια τής αστυνομίας. Τα συνέδρια των "προλεταριακών ηγετών" διεξάγοντο κατά κανόνα στην Ελβετία, η οποία μπορεί να ήταν στο κέλυφος μια ουδέτερη, φιλελεύθερη και φιλειρηνική χώρα, στην ουσία όμως αποτελούσε το κέντρο τού χρηματιστικού κατεστημένου και τής υψηλής διοικήσεως των αδερφάτων. Η Swissa ήταν κόρη τού αιμοπότου θεού Οσίρεως. Η άλλη του κόρη ήταν η Scotta, τού "αρχαίου και παραδεδεγμένου δόγματος".

Αφού ο νεαρός Ιωσήφ ποτίστηκε κανονικά στα θερησκευτικά σεμινάρια με την προπαγάνδα των "Πρωτοκόλλων", προωθήθηκε στην συνέχεια σε μια θέση τεμπέλη στο αστεροσκοπείο τής Τιφλίδας, όπου όταν δεν μετρούσε τα άστρα, είχε όλο τον χρόνο να εντρίψει στην μαρξιστική βιβλιογραφία, ως μελλοντικός προβοκάτορας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι όλη η πρακτική τού Στάλιν, ως νέου Τσάρου, αποτέλεσε ένα γερό χαστούκι στα κυκλώματα των μεγαλοτραπεζιτών, που σχεδίαζαν την παγκόσμια δικτατορία. Με την "θεωρία τής οικοδόμησης τού σοσιαλισμού σε μια χώρα" έθεσε φραγμό στα σχέδια που προωθούσε ο πράκτοράς τους Λέων Τρότσκυ για την λεγόμενη "εξαγωγή τής επανάστασης". Όμως ο μεγαλορωσικός πατριωτισμός δεν ήταν το μόνο - και κατά την άποψή μου θετικότατο - χαρακτηριστικό τής σταλινικής στρατηγικής.
Η πρακτική τού Στάλιν όχι μόνον διέπεται από τα βασικά διαχρονικά στοιχεία τής νοοτροπίας τού τσαρισμού, αλλά τα ανάγει στα άκρα. Για τον τσαρισμό η ζωή ενός μουζίκου δεν μετράει περισσότερο από ότι η ζωή μια μύγας. Στην διαδικασία ιδρύσεως τής "αγίας" Πετρούπολης μέσα στούς βάλτους καταδικάζονται σε ακρωτηριασμό ένεκα των πασαλοπήξεων μέσα στα βρωμόνερα χιλιάδες εργάτες από το κατεστημένο τού "μέγα" Πέτρου. Στην πορεία τής κολλεκτιβοποιήσεως θυσιάζονται σε λιμοκτονία 4,5 εκατομμύρια Ουκρανοί, όταν οι σταλινικοί αποσπούν με τα περίστροφα και τον τελευταίο σπόρο παραγωγής. Υποθέτουμε, ότι οι Ουκρανοί είναι αλητήριοι ως λαός, όταν συνασπίζονται σήμερα με τους νεοναζί που πατρονάρει η Δύση εναντίον των Ρώσων. Όμως το συγκρουσιακό δυναμικό στην Ευρώπη έχει πολύ βαθύτερες ρίζες και αυτό το γνωρίζουν επισταμένως οι αρχιτέκτονες, που οικοδομούν την καταστροφή με αφετηρία το μίσος.

Στην σύγκρουση Γουώλλ Στρητ και Οχράνας το νεοτσαρικό κατεστημένο επιβάλλεται στο Μπρα Ντεφέρ με αριστοτεχνικό τρόπο. Εκεί που οι τραπεζίτες είχαν γεμίσει τις βιομηχανικές χώρες με τούς πράκτορές τους, που είχαν διεισδύσει στο κατεστημένο τής "δεύτερης διεθνούς", οι σταλινικοί επιβάλλουν την τρίτη διεθνή, εγκαθιδρύοντας παντού σταλινικά κόμματα.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι πλείστοι όσοι αγνοί άνθρωποι, πιστεύντας στην ιδεολογία τού Μαρξισμού με ειλκρινείς προαιρέσεις, προσέφεραν τα πάντα με αυταπάρνηση σε ένα αγώνα, που θεώρησαν ότι στόχευε στην κοινωνική δικαιωσύνη και στον σοσιαλιστικό μετασχησμό. Όμως μεταξύ πόθων και πραγματικότητος ασχημονεί η παραπληροφόρησις, η προπαγάνδα και η συνωμοσία των μυημένων στις πραγματικές στοχεύσεις των λύκων με δορά αρνίου. Οι όποιες διακηρύξεις περί λαϊκών επαναστάσεων και κοινωνικών ανατροπών καταλήγουν επικίνδυνα και επιζήμια τεχνάσματα, όταν τα καλώς νοούμενα ενεργούντα υποκείμενα κινητοποιούν μόνον τα ποδάρια τους και όχι την γκλάβα τους.

Οι εξελίξεις εν τέλει διέπονται πρωτίστως από τις νομοτέλειες τής απλής λογικής. Αναλογιζόμενος για ποιον λόγο στην περίπτωση τής Ρωσίας επικράτησαν τελικά οι μπάτσοι επί τών χρηματιστών, η εξήγηση που δίνω είναι απλή. Το χρήμα καθιερώθηκε μετά την εύρεση τής επεξεργασίας τών μετάλλων. Παρά την φοβερή ισχύ τού χρήματος, το ρόπαλο που έχει δεμένη στην άκρη του την κοτρώνα για να συνθλίβει τα κρανία τών αδυνάτων, είναι πολύ παλαιότερο. Οι μπάτσοι διαθέτουν μεγαλύτερη ιστορική πείρα από τούς χρηματιστάς.
Δεν αντιτίθεμαι στην αναγκαιότητα τής ουσιαστικής αστυνομεύσεως στα πλαίσια μιας ευνομουμένης πολιτείας, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας διαφυλάττουν το κοινωνικό σύνολο από υπονόμευση. Ούτε αποσκοπώ στην κατάργηση τού χρήματος στις οικονομικές συναλλαγές. Ομως προσβλέπω σε μια δύναμη μεγαλύτερη από αυτή τού ροπάλου και τού χρήματος. Και αρχαιότερη αυτών των δύο. Πρόκειται για την δύναμη τής Ζωής. Γι' αυτό τον λόγο είμαι πεπεισμένος, ότι στο τέλος δεν θα επιβληθεί ούτε ο μπάτσος, ούτε ο χρηματιστής, αλλά θα αναδειχθεί ο Άνθρωπος σε πρωταγωνιστή τών εξελίξεων.
Η ανθρώπινη κοινωνία έχει ανάγκη και τής τάξεως και τών συναλλαγών. Δεν υποτιμώ κανένα ευσυνείδητο επαγγελματία, ανεξαρτήτως τού τομέως στον οποίον αυτός εργάζεται. Πλην όμως, για να λειτουργήσει οτιδήποτε, απαιτούνται υγιεί πλαίσια. Έξωθεν αυτών αλλοτριώνονται τα πάντα, ώστε οι οπαδοί μιας κατ' επίφασιν μόνον τάξεως και "καθωσπρεπισμού" καταλήγουν να είναι οι φανατικότεροι οπαδοί τής ανομίας και τής παρανομίας.


6. ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ


Συνεχίζεται...

50 σχόλια:

Κ.Δ είπε...

Καλημέρα μποτίλια . Χρόνια πολλά σε σένα κ στους αναγνώστες φίλους εδώ.

Με τιμά το ενδιαφέρον σου στα γραφόμενα μου, ιδιαίτερα όταν σε κάνω συνένοχο κάποιων σκέψεων μου. Άλλωστε αυτός ήταν ο στόχος γ τους αναγνώστες μ.

Κάποια πραγματάκια εν τάχει. Μιας κ η ανάρτηση σου την ώρα που γράφω τούτο το σχολιάκι βρίσκεται στο σημείο όπου θέλει να εκτιμήσει κάποια δεδομένα αναλυτικότερα... θέτω υπόψιν κα τα κάτωθι -και καταλήγω στο τέλος σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, που θεωρώ πως θα επρεπε να λάβεις υπόψιν:

Το να συνειδητοποιήσουμε την συνέχεια των πραγμάτων και το ότι είμαστε μέρος πολλών στοιβάδων σε ένα πλέγμα πραγμάτων είναι κάτι σημαντικό. Το ότι δεν είμαστε τπτ μόνοι μας και ότι η ασημαντότητα μας και το δυναμικό μας αποκτά κ τη σημασία του ως διαβαθμισμένη ετερότητα (προσοχή σε αυτό... όχι πολτοποίηση … την επιδιώκουμε την ιδιοσυγκρασία μας) στο δίχτυ του κόσμου είναι κάτι σημαντικό επίσης. Το αληθεύειν εστί κοινωνείν άλλωστε. Τί θα ήταν ο ήρωας χωρίς τον κόσμο που ευεργετεί άλλωστε (ή μήπως ο Κόσμος τον ευεργετεί) ?

Το ερώτημα που θέτει το εν λόγω κειμενάκι μου είναι εκ του πονηρού. Αντιστρέφει το ερώτημα του “τί είμαι” στον πληθυντικό του “τί είμαστε” αλλά δεν επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό. Επιπρόσθετα επιχειρηματολογεί υπέρ της ατομικής παρέκλισης και της έκφρασης του ριζικού φαντασιακού και καταφέρεται εντανίον της μαζοποίησης αλλά … δεν προτείνει κάτι.

Έχω αναφέρει πλειστάκις … πως η παρέκκλιση του καθενός προκύπτει πάντα σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο κ χρόνο. Ένα ερώτημα σαν και το “τί είμαστε” … αφορά άπαντες στο βαθμό που τους επιτρέπει να οραματιστούν πάνω στα όρια περιφρούρησης που στοιβαδωτά ορίζουν τους ορίζοντες εποπτείας τους.

Δε προτάθηκαν από μέρους μου κάποια τέτοια όρια. Άλλωστε κάποια όρια δε μας αφορούν και δε μπορούν να μας απασχολούν. Είπαμε συγκεκριμένος χώρος και χρόνος μας αφορά πάντα. Πχ ίσως δε μας ενδιαφέρει αν το σύμπαν είναι τελικά black hole-like μηδενικής εντροπίας στο διασημπαντικό πλέγμα. Ίσως δε μας ενδιαφέρει αν το τοπικό σύμπλεγμα άστρων αυτή τη στιγμή κινείται προς τα κάπου.

Το τί μας αφορά όμως τελικά είναι μία διεργασία που απασχολεί την όποια ετερότητα σε έναν ορίζοντα συμφωνίας με τα συγγενικά και φίλια. Αν ο ελληνισμός είναι αυτό το συγγενικό κ φίλιο γ σένα μποτίλια … κι αν αυτό σε κάνει να ξανα-αντιστρέφεις τον πληθυντικό σε ενικό … είναι μέσα στο τέχνασμα της άσκησης αυτής αυτογνωσίας που προτείνω, κ κάτι θεμιτό στη πορεία της.

Επέτρεψε μου το λοπόν τα εξής ερωτήματα επί των λεγομένων σου :
Ποια η σχέση του ελληνισμού με την ανθρωπότητα κ ποια με το σημερινό κράτος της ελλάδα.Ποια η σχέση του σημερινού ελλαδίτη με όλα αυτά?

Αν όντως δεχτούμε την ιδιαιτερότητα του ελληνισμού να ενδύεται ρούχο ήρωος … αυτό γίνεται για σωτηρία ημέτερων ή έχει ευρύτερη θυσιαστική σημασία; Πως μπορεί ο ελληνισμός αντιλαμβανόμενος τη δικιά του ρίζα και αντιλαμβανόμενος το ρόλο του να απαντήσει σε όλα αυτά τα ερωτήματα ταυτόχρονα; Ενα παραπάνω όταν έχοντας κάνει συνείδηση πλέον αυτό τον ιστορικό ρόλο …κ οφείλει με κάποιο τρόπο να υπερκεράσει κ αυτό τον προγραμματισμό ώστε να ανέβει συνειδησιακή στοιβάδα; ?Και το θέτω το ερώτημα έτσι γ να υπερθεματίσω το θυσιαστικό δίλλημα: Ή θυσιάζεται πλέον ολοκληρωτικά κ εκπληρώνει εκεί την ειμαρμένη του αναδιπλώνοντας τα πράγματα … αυτή τη φορά σε πλανητικό επίπεδο ή δεν ολοκληρώνει στο χώρο … αλλά σαν άλλος πολυμήχανος επιβιώνει στο χρόνο όπως έκανε πάντα? Ή μήπως τελικά αναφερόμαστε στο ίδιο πράγμα;?

Έχε υπόψιν πως καποιοι έχουν ήδη καταλάβει την ιδιαιτερότητα του αυτή κ την εκμπεταλλεύονται γ να την εμφανίσουν τοπικά…. οπότε πιθανόν να πρέπει να εμφανίσει τον ακόμη πιο βαθύ προγραμματισμό του που τον θέλει ικανό γ το αναπάντεχο … ένα ανοικτό σύστημα … που ανατρέπει οτιδήποτε στο οποίο είναι μέσα. Τί προσπαθεί να ανατρέψει κ τί προστατεύει ο ελληνισμός;

Agent είπε...

http://www.egriechen.info/2014/10/o-ellinas-plastis-anthropon.html

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Κ.Δ.

Το κείμενό σου είναι πράγματι ενδιαφέρον και μού παρείχε έναυσμα να δω το ζήτημα από μια τελείως διαφορετική σκοπιά, ίσως συγκεφαλαιώνοντες σκέψεις προς διαφορετικές κατευθύνσεις που ωρίμαζαν εδώ και καιρό.
Στα ερωτήματα που θέτεις θα λάβω θέση στην πορεία τού κειμένου, διότι θέλω να καταθέσω σκέψεις, οι οποίες ξεπερνούν τα όρια ενός σχολίου. Εκ προοιμίου όμως μπορώ να αναφερθώ σε ένα βασικό συμπέρασμα, που διαφαίνεται ήδη από την μέχρι τώρα ανάπτυξη τού κειμένου: Εκτιμώ, ότι σε τελευταία ανάλυση ο ρόλος που επιτελεί ο Ελληνισμός, δεν εστιάζεται κυρίως στο να ανατρέψει κάποια συγκεκριμένα δεδομένα, ή να προστατεύσει κάποια επιτεύγματα. Αυτά αφορούν εκφάνσεις καποιων διεργασιών. Ο πόλος όμως τού Ελληνισμού οδεύει βαθύτερα. Εκτιμώ, ότι εφόσον η πεμπτουσία τής υπάρξεως είναι η οικοδόμηση τής συνειδήσεως, η οποία επενεργεί συμβολή στην περαιτέρω ανάπτυξη τής υπάρξεως συνολικώς, ο Ελληνισμός συνιστά πυροδότη αυτής τής διαδικασίας. Βεβαίως όχι κατά αποκλειστικότητα, αλλά αυτός αποτελεί τον πυρήνα. Οι λοιποί συμβάλλοντες στην πυροδότηση αποτελούν κατά το μάλλον ή ήττον πνευματικά του τέκνα, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την αξία τής ιδιαιτερότητός τους και τών ιδίων στοιχείων τους. Ο Ελληνισμός επωμίζεται ρόλο βασικού καταλύτου στην όλη διαδικασία. Ως γνωστόν, οι καταλύτες που συμβάλουν στον μετασχηματισμό δεδομένων, είναι περισσότεροι. Κάποιος όμως από αυτούς είναι ο βασικός, που επιφέρει και την πυροδότηση.
Σε αυτό νομίζω ότι αναφέρεται και ο σύνδεσμος, που κατέθεσε ο Agent.
Το μεγάλο ζητούμενο σε αυτήν την την διαδικασία είναι η μετάβαση από τον μετασχηματισμό στην μετουσίωση. Εκεί νομίζω ότι ελλοχεύει το νόημα τού χρόνου, σε συνδυασμό με την συνείδηση. Αλλά αυτό προσπαθώ να ανιχνεύσω στην πορεία τής αναζήτησης.


@ Agent

Πρόκειται για ένα πολύ στοχευμένο κείμενο σε ένα θαυμάσιο ιστολόγιο. Είναι χαρμόσυνη η διαπίστωση, όταν κάποιοι προφανώς κάπως νεώτεροι φίλοι αναπτύσσουν αναζήτηση με δομημένο και εύστοχο τρόπο.

PANDAROS είπε...

Καλημέρα μποτιλια και χρόνια πολλά

Φαίνεται να είμαστε σε κομβικό σημείο και ο Ελληνισμος να βάλεται απο παντού. Τα κοράκια ήδη έχουν φέρει τον σύριζα και δε μπορεί να προβλέψει κανείς που μας πάνε.θα ηθελα πολυ να γνωριζα τι λενε τα αστρα για την Ελλαδα για το νέο χρόνο. Δεν τα βλεπω καλα τα πραμματα για τον Ελληνισμο. Να κάνουμε πατριωτική κυβέρνηση και να στραφούμε στον Πούτιν?

Ανώνυμος είπε...

Το πρόβλημα είναι τεράστιο και αναρωτιέμαι πραγματικά κατά πόσο το γνωρίζετε αυτό το πρόβλημα από κοντά ή από μακριά, ενόσω μιλάτε για ελληνισμούς και ηρωισμούς. Και όταν λέω πρόβλημα εννοώ πρόβλημα διαβίωσης. Σαφώς και δεν με αφορά η οικονομική σας κατάσταση, όλων εσάς που δείχνεται να έχετε την ευχέρια να λέτε όσα λέτε, καλές προθέσεις έχετε δεν αντιλέγω, αλλά οι καλύτεροι επαναστάτες λέει είναι οι απελπισμένοι. Και αυτοί που δεν έχουν κάτι να χάσουν. Το κατέχειν είναι θέμα, είτε αφορά οικογενειακό είτε επαγγελματικό είτε περιουσιακό δεδομένο. Και από οτι φαίνεται, οι πλείστοι έχουν και από κάτι που ΔΕΝ θέλουν να χάσουν, όσο κι αν αρθρώνουν όμορφα...

Αναρωτιέμαι επίσης, αν όντως υπάρχουν αρκετοί που θυμούνται το πεπερασμένο της ύπαρξης μας. Γνώθι σαυτόν είπε ο θείος και εννοούσε αυτό ακριβώς ως βάση που θα χτίσει κανείς επάνω τα υπόλοιπα που τον ορίζουν ως ύπαρξη. Αλλά βεβαίως, τείνουμε να αφήνουμε αδουλευτα τα μικρά και να επιχειρούμε άλματα στα πιο ψηλά «ηρωικά» σκαλιά. Οι υστεροφημίες μας μάραναν.

Αντε και καλή επανάσταση! Αλλά να θυμάσαι τον θάνατο πριν από όλα.

Ανώνυμος είπε...

@μποτίλια με το agent link ως συνέχεια αυτών που έλεγα ήθελα να δείξω τον ανθρωποκεντρικόν του ελληνισμού... κ τη βάση από την οποία ξεκινάς κι εσύ τελικά... τέσπα

@(ανώνυμε) έχεις κι εσύ ένα δίκιο. Εδώ όμως ομιλούμε ως ζωντανοί νεκροί. Δεν επιδιώκουμε κάποια υστεροφημία κ δε μας νοιάζουν τα χρήματα. Να γίνω λίγο σκληρός? Το ότι έχει ο χ ή ψ ανώνυμος γίνει βουνίσιος ή ποταμίσιος κ ζει με λίγα... κ το αναφέρει αυτό με κάθε ευκαιρία ως δείγμα κάποιας τυχόν πνευματικής ανωτερότητας εμένα δε μου λέει κάτι. Οι τραμπάλλες εις έκαστου με το συλλογικό και οι ποιότητες του πήγαινε έλα αυτού... είναι σοβαρότερος δείκτης ανθρωπιάς. Εσύ δλδ τί περιμένεις από το μποτίλια, να αφήσει το σπίτι του κ τη δουλειά μου ... και να χυμήξει στα χωράφια για να ολοκληρώσει την όποια εικόνα αυτονομίας κ αυτοέκφρασης έχεις εσύ κατα νου ή εγώ οραματίζομαι στρεβλά ως κάποιο βελτιόδοξο trend γ το σύνολο; Ε δε πάει έτσι sorry.

Προσωπικά δε πιστεύω σε καμιά επανάσταση. Η επανάσταση διακόπτει τη ροή της πληροφορίας. Επανάσταση είναι να ζει κάποιος συνειδητά. Οι νέοι ήρωες... τοχω ξαναπεί αυτό... οφείλουν πλέον να αυτοαναιρoύνται.

Τέλος πάντων την κάνω

Ανώνυμος είπε...

Το πας πολύ προσωπικά το θέμα και κάνεις και αλαμπουρνέζικες δικές σου προβολές. Αναρωτήθηκα παραπάνω, αν κάνεις τον κόπο να ξαναδιαβάσεις ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ τα γραφόμενα μου, μιας και για σενα επανάσταση είναι να ζει κανείς συνειδητά... Τουλάχιστον εφάρμοσε έστω και σε μικρό ποσοστό τα όσα διαλαλείς... Εσύ ήσουν όμως αυτός, που ήρθε για να κάνει δηλώσεις σιγουριάς για τους υπόλοιπους συνομιλητές. Το τι νομίζω και δε νομίζω, προφανώς δεν είσαι σε θέση να το ξέρεις, γι' αυτό λοιπόν, κοίτα να είσαι λίγο πιο προσεχτικός με τους χ,ψ ανώνυμους και τις προτάσεις σου προς αυτούς για το πώς πάει και πώς δεν πάει.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ PANDAROS

Αγαπητέ φίλε σε ευχαριστώ για τις ευχές και εύχομαι καλό κουράγιο στην νέα χρονιά.
Συμφωνώ, ότι το σημείο που βρισκόμαστε είναι κομβικό. Όμως οι κόμβοι βρίσκονται πάντοτε σε άμεσο συσχετισμό με το νήμα τών εξελίξεων που προηγήθησαν. Στην ουσία αποτελούν το ώριμο φρούτο προηγούμενων διεργασιών. Τίποτε δεν πέφτει από τον ουρανό. Ο ζοφερός χαρακτήρας τών εξελίξεων ήταν ορατός για όσους είχαν ανοικτές κεραίες από την εποχή που βάραγαν οι μπαγλαμάδες. Για να συνοψίσω την μετάβαση από το νήμα στον κόμβο: Πρώτα αποθράσωση, μετά κατεδάφιση.
Πέραν αυτού, η μελέτη τής αστρολογίας δεν είναι κατά την αποψή μου εις θέσιν να αποκαλύψει τον καθορισμό εξελίξεων. Σε αυτήν την περίπτωση το ενεργούν υποκείμενο θα ήταν έρμαιο μιας άνωθεν επιβεβλημένης τελεολογίας. Η αστρολογικές αντιστοιχίες υποδεικνύουν προκλήσεις και όχι τον δικό μας χειρισμό αυτών τών προκλήσεων, ο οποίος συνιστά και τον αποφασιστικό παράγοντα. Πχ.: σε μια περίπτωση που η κοσμική θέση τού Διός υποδηλώνει επέκταση, εάν το υποκείμενο δεν διαθέτει επεκτατική διάθεση, επεκτατική ενέργεια, επεκτατικό σχεδιασμό και δεν διαθέτει τίς ανάλογες ικανότητες, που απαιτούνται, τότε ότι συντελεστεί θα έχει επιφανειακό και πρόσκαιρο χαρακτήρα, χωρίς να μεταβάλλει κάτι ουσιαστικό.
Παλιά οι αγρότες μπορούσαν να διαβάζουν την εξέλιξη τού καιρού από διάφορα σημεία, ώστε να προσαρμόσουν αντιστοίχως τις αγροτικές τους εργασίες. Όμως, πού μπορεί να βοηθήσει η πρόγνωση τού καιρού, αυτούς που δεν θέλουν να σπείρουν;
Και από την άλλη:
Όσοι είναι προκομένοι, αποφασισμένοι να σπείρουν, να θερίσουν και να αλωνίσουν, δεν θα πεινάσουν, είτε βρέξει, είτε δεν βρέξει.
Κατά την άποψή μου η αστρολογία είναι ένα πολύ χρήσιμο όπλο για όσους είναι μάχιμοι. Όσοι φορούν κράνος και άρβυλα, θα βρουν και την αναγκαία στρατηγική στην πορεία.
Στις εκτιμήσεις μου σχετικά με τα επερχόμενα θα αναφερθώ στην πορεία τού κειμένου.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Αγαπητέ φίλε,
θα ζητήσω συγγνώμη, αλλά, όπως έχω δηλώσει συχνά, είναι αρχή μου να μην περιαυτολογώ. Έτσι, καλώς ή κακώς, εν τέλει κριτήριο για την όποια αξία αυτών που γράφω είναι το τα κείμενα καθ' εαυτά.
Εξ' άλλου, ουδέποτε κάλεσα εδώ κάποιον σε συσστράτευση για κάτι συγκεκριμένο. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν βεβαίως αναγκαίο να δοθούν πειστήρια για την φερεγγυότητα τού γράφοντος. Όσο όμως η συζήτηση περιορίζεται στο επίπεδο τών θεωρήσεων, νομίζω ότι είναι γόνιμο και επαρκές, να προσανατολιζόμαστε σε αυτό.
Πέραν αυτού, ούτε σε άλλο πλανήτη ζώ, ούτε κρύβομαι. Υπάρχουν αρκετοί επισκέπτες, οι οποίοι με γνωρίζουν προσωπικά. Και δεν μπορεί όλοι σώνει και καλά να με συμπαθούν. Τα σχόλια είναι ανοικτά και στην διάθεση αυτών που με συγκεκριμένο τρόπο - και όχι με εικασίες - επιθυμούν να με στηλιτεύσουν ένεκα αναστοιχίας λόγων και έργων. Ονομάζομαι Διονύσιος Κλαδάς και διαμένω επί 41 έτη στο Βερολίνο. Νομίζω, ότι δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι ακόμη.
Με την άποψη, ότι η απελπισία αποτελεί την καλύτερη δυνατή προϋπόθεση για να αναπτυχθεί αντισυστημική πρακτική, διαφωνώ καθέτως. Επ' αυτού όμως θα παραθέσω την οπτική μου στην πορεία τού κειμένου.
Κατά τα άλλα δεν με ενδιαφέρει ούτε η υστεροφημία, ούτε η γνώμη των άλλων για το πρόσωπό μου. Θέλω να προσπαθώ, γνώμων τών επιλογών μου να είναι αυτά που εγώ θεωρώ αρχές. Εάν το πέτυχα και σε ποιο βαθμό, σκοπεύω να καταθέσω έκθεση πεπραγμένων στον νεκροθάφτη.

Ανώνυμος είπε...

Μποτίλια, το σχόλιό μου ήταν γενικό. Δεν αναφέρθηκα σε κανέναν συγκεκριμένα. Το ότι τσίμπησε όμως συγκεκριμένο άτομο, μάλλον επιβεβαιώνει ξανά την γενικότερη τάση, να είναι ταυτισμένοι κάποιοι με τις όποιες «απόψεις» τους αλλά και την γενικότερη άλλη τάση να παρουσιάζονται «καλογυαλισμένοι» με δήθεν αυτοαναιρέσεις... Και βεβαίως, καλώς κάνεις και δεν περιαυτολογείς, διότι όπως έχει αποδειχθεί πλειστάκις, τα προσωπικά μοιράσματα ελάχιστοι είναι σε θέση να κατανοήσουν και εν συνεχεία να εκτιμήσουν.

Τέλος πάντων, θεωρώ ότι καλώς γίνεται ό,τι γίνεται, μια και το πεδίο όντως ξεκαθαρίζει περισσότερο πλέον και γίνεται και περισσότερο εμφανές το τί και ποιός συντονίζεται με τί και ποιόν. Βασικό σημείο για τα περαιτέρω...

Καλή συνέχεια.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Νομίζω ότι το σχόλιό σου είναι καθ' όλα εποικοδημητικό και δεν το εξέλαβα σε προσωπική βάση. Τόσο το θέμα τής συνέπειας όσο και τού θανάτου είναι ιδιαίτερα σημαντικά και είναι αναγκαίο να προβάλλονται.
Το θέμα τής απελπισίας που έθεσες, είναι εξ' ίσου σημαντικό και προσφέρει έναυσμα να αναπτύξουμε την προβληματική μας και τον διάλογο. Η απελπισία ως αφετηρία διαφοροποιήσεως δεν έχει τύχει στο ελάχιστο, κατά την γνώμη μου, τής προσοχής που αρμόζει.
Το ζήτημα τής απελπισίας έχει πολλές πλευρές και είναι φρόνιμο να μην το χειριστούμε στα γρήγορα και επιφανειακά. Ο Χρήστος Γιανναράς έχει συγγράψει ένα βιβλίο με τίτλο "Το Προνόμιο τής Απελπισίας". Η απελπισία μπορεί να λειτουργήσει τελείως διαφορετικά κάτω απο διαφορετικές προϋποθέσεις και εκτιμώ, ότι αυτή συνιστά ένα πολύ σημαντικό παράγοντα, που εντάσσει η εξουσία στην στρατηγική της. Γι' αυτό το ζήτημα είχα σκοπό να καταθέσω την οπτική μου στην συνέχεια τού κειμένου εξ' αρχής.

Ανώνυμος είπε...

@ρε ανώνυμη
Ειλικρινά, δε βλέπω να δικαιολογεί κάτι τόση ένταση. Έγραψες γ όλους εμάς που δείχνουμε να έχουμε την ευχέρεια να μιλάμε εξαιτίας της «οικονομικής μας κατάστασης»… κ έκανες μία απαξιωτική συσχέτιση ότι όσο όμορφα και να τα λένε κάποιοι… όλα εξαρτώνται από όσα έχουν να χάσουν… Και άρα μας λέγεις καλλίτερος επαναστάτης είναι αυτός που έχει χάσει την αξιοπρέπεια του…

Κι εγώ σου απάντησα πως δε λέει κάτι αυτός ο μηδενισμός … γιατί δεν έχει σχέση με τα πολλά ή τα λίγα η ποιότητα … και η επανάσταση της ζωής … αλλά με τους τρόπους…. που επιλέγει σε κάθε θέση κ στιγμή (το μπες βγες που λέγαμε). Γιατί στο πα αυτό; Γιατί οι τρόποι είναι κατά βάθος διμερείς (ασχέτως που εσύ είσαι από τη μία πλευρά) … και ορίζουν … το δούναι και το λαβείν… μεταξύ θηρίων και … ανθρώπων ή μεταξύ του θηρίου κ του ανθρώπου μέσα του.

Σου έγραψα θα είμαι λίγο σκληρός… Αν ξεπέρασα τα όρια σου…sorry. Δεν περίμενα αυτή την αντίδραση.

Ανώνυμος είπε...

Βρε χρυσό μου αγοράκι Μητσάκο... Το ότι είδες εντάσεις, μηδενισμούς, καθώς και ότι όλη η άνωθεν συμπερασματική σου αναφορικά με τα εδώ γραφόμενα μου είναι πραγματικά αλλού γι' αλλού, (για δεύτερη φορά στο παρόν τοπίκιο...), με κάνει πραγματικά να αμφιβάλλω κατά πολύ για το ότι εννοήσες κάτι «άλλα» κατ' ιδίαν προ ολίγων ημερών... Ας μην μπερδεύουμε την σκληρότητα με την συμπερασματική ...παπαριά. Ας με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι για το άσχετο σχολιανό μου και τη ντεγκαντάνς γλώσσα, αλλά πραγματικά δεν αντέχω να μη βελάζω με τις προσωπικές προβολές του καθενός, ιδίως όταν υποτίθεται ότι προσφάτως έχω εξηγηθεί περί πολλών... Άιντε, πολλά είπα μάλλον και πάλι, τζάμπα το σάλιο λένε στα έγχορδα, τζάμπα το τάιπιν στα κρουστά εν προκειμένω. Με το μπαρδόν και τέλος, να μη σας βγάζω και από τη ροή σας.

Ανώνυμος είπε...

Άσε ρε συ τα εντός κ εκτός θέματος και τις προβολές τώρα μεταξύ μας... συνειδητά σε τήζαρα δημοσίως… Απλά το ότι είσαι γκρινιάρα κ τπτ δε σου γεμίζει το μάτι δεν αλλάζει… Μου αρκεί το τελευταίο σχόλιο. Τσίου σας.

Ανώνυμος είπε...

Α καλά εντάξει κοίτα τώρα όλοι τρώμε έργα δε λέω, αλλά εσύ το χεις πάει στα τέρματα εδώ. Ας πούμε ότι πατσίσαμε. Μία σου τώρα, μία μου κάποτε. Και για να τελειώνουμε και πριν τελειώσουμε, Νίο παιδί μου, πιάσε 5-6 σταγονίτσες για την περίσταση μπας και βγάλουμε άκρη με τον ανώνυμο που νομίζει ότι τηζάρει κιόλας...

Ξέρω γω άνθρωπε μου ποια είναι η οικονομική κατάσταση η δική σου ή οποιουδήποτε άλλου εδώ μέσα για να μιλήσω γι' αυτήν;;;; Και δλδ όποιος αρθρώνει τα χει και όποιος δεν αρθρώνει δεν τα χει; Δε νομίζω... Ξέρεις εσύ τί κάνω γω σε όποια ευκαιρία μου δίνετε για να μιλήσω; Και κάθεσαι και μας λες για πνευματικές ανωτερότητες, ανθρωπιές, αξιοπρέπειες και μπαρμπούτσαλα. Πώς να το κάνουμε, στην κάθε μορφή επανάστασης, έχεις κάτι να χάσεις από αυτό που νόμιζες ότι είσαι πριν. Η απελπισία αναφερόταν στην κάθε λογής ελπίδα που έχουν οι περισσότεροι ότι θα επιστρέψουν στις εποχές τις γνωστές των παχιών αγελάδων. Ο θάνατος και η σκέψη του, στην αναπόφευκτη εγρήγορση που σε βάζει σε δράση για τώρα, σήμερα, αύριο και όχι για ΘΑ, ΙΣΩΣ, ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Εκτός κι αν είμεθα Χαϊλαντέρια και δεν το λέμε.

Και φυσικά και δεν είναι κακό να θες να βγάλεις φράγκα. Ζεις εσύ με αέρα; Ή μήπως δουλεύεις από χόμπι χωρίς να πληρώνεσαι για ντεμέκ ηθικούς λόγους; Και φυσικά και δεν περιμένω ούτε συ ούτε κανένας άλλος να αφήσει τη δουλειά του για να ορμήξει στα χωράφια. Το χω κάνει εγω για να το προτείνω; Ή μήπως δεν ξέρω τι ζωή κάνω εγώ και ξέρεις καλύτερα εσύ; Ελληνισμοί και ηρωισμοί. Ωραία δε λέω, αλλά εδώ μιλάτε για κάτι που ΑΝ και ΘΑ γίνει μετά από γενιές. Τι για μας, στις ηλικίες που είμαστε; Πάει πέταξε το πουλάκι. Κλείδωσε το μοντέλο διαβίωσης. Οι μπουρζουαδες και οι χουριάτς. Μπεεεεε. Ή αν προτιμάς, ποοοοοοκ ποκ ποκ ποκ. Σκεφτόμαστε δε λέω, δεν κλείνει αυτό αλλά νοίκια, μήκια, σύκα, συγκεκριμένοι τρόποι για να βγουν τα φταλέ. Ή εντός ή εκτός νόμου, διαλιέχτε.

Μποτίλια, περί πλούτου και παιδείας, τα λέει ωραία ο δικός σου στους Νόμους, τι Γιανναρά με λες. Γι αυτό, λοιπόν, ας κοιτάξουν όσοι έχουν παιδάκια ή όσοι προτίθενται να φέρουν παιδάκια στο μέλλον και να συμμετέχουν στην κρεατομηχανή, τουλάχιστον να το κάνουν ΣΩΣΤΑ, μπας και περάσουν από τη χονδρή λάμα και όχι από τη ψιλή και βγει χονδροκομμένος ο κεφτές, να κολλάει στον κυνόδοντα της εξουσίας και να την δυσκολεύει λιγουλάκι. Και τότε ίσως, κάποτε, να ρθουν άλλα παιδιά, με μάτια λέηζερ και μαλλιά τυρκουάζ και να κάνουνε σαμποτάζ, που λέει και το άσμα.

Και συ ανώνυμε, μήπως να αφήσεις τον Καστοριάδη και να πιάσεις ξέρω γω Καμυάδη ή ίσως και Κιρκεγκωριάδη;;; Λέω μήπως. Και φάει και καμιά σταγονίτσα, δεν κάνει κακό, ίσα ίσα.

Κ.Δ είπε...

Χα, χα, χα .. μωρή κατσίκα ... μας έκανες πάλι κ γελάσαμε ... με το υποβόσκον στρώμα αλλοπερτινίασης...

Στη τελική τί είπα δλδ ο έρμος πραγματικά. Χα, χα... έλεος.

Είπα μήπως στην αρχή ... αλλά εδώ είναι που λες ...μόνο το γερό κλαδί λυγίζει στον άνεμο...

Να καταγραφεί στα πρακτικά... πως δε θα σε ξανατηζάρω. Σιγά το πείραγμα δλδ ... αλλά τέλος πάντων. Άντε πρόσεχε τώρα

Ανώνυμος είπε...

Συνεχίζεις εσύ τα δικά σου... Τις παπαριές για τα αλοπερντίνια μην τις λες σε μενα, στα τζάνκια τράβα πες τες. Το θέμα δεν είναι τι είπες εδώ μεμονωμένα, το θέμα είναι τι είπες εδώ εν συναρτήσει με τα κατ΄ιδίαν και μάλιστα σε μπλογκ άλλου... Ντεμέκ για να μας τηζάρεις δημόσια... Αλλά άμα δεν καταλαβαίνουμε τα απλά και τα καθημερινά και άμα λέμε κόκκινο μήλο και ο άλλος καταλαβαίνει λαχανί πατάτα, τι συζήτηση να κάνουμε για τα βαθύτερα υπαρξιακά; Να τηζάρεις, αλλά να ξες καταρχίν και τι σου γίνεται και σε ποιον και γιατί μιλάς. Τα επί προσωπικού, επί προσωπικού. Δεν γνωριζόμαστε. Κατάλαβες; Κοίτα συ να προσέχεις για ποιον λόγο ταυτίζεσαι με γενικά σχόλια που ΔΕΝ φέρουν το όνομά σου. Αιντε μπράβο.

Κατερινα είπε...

Γεια σας.Καποιος ειπε παραπανω για τον σωκρατικο Κιρκεγκορ,πολλη μεγαλη μορφη,,,,
Μποτιλια κολαει πολυ αυτος με το¨Δεν ειμαστε.Ειμαι ""Πολλη μεγαλη μορφη,νατον ψαξεται ειπε πολλα,,,,,,







Κ.Δ είπε...

@Ρε πουλάκι μου γλυκό όντως δε σε ξέρει κανείς. Έτσι όπως τα λες. Τέσπα σ ζήτησα sorry γ την αναστάτωση κ τέρμα δε σε ξανατηζάρω … αφού δεν...

nikos είπε...

Η επένδυση να είναι επένδυση - δηλαδή ένδυση του υπάρχοντος - κι όχι απέκδυση….

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/01/blog-post_79.html

Ανώνυμος είπε...

http://www.full-time.gr/provlepseis-eklogon/

Ανώνυμος είπε...

Πάλι με το ass berger ασχολείσαι?

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Έχεις δίκιο ότι σχετικά με αυτό το θέμα έχω κάνει αναφορές στο παρελθόν. Λυπάμαι εάν κουράζω εκ νέου, όμως κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω κάποια πράγματα, αυτήν την φορά όμως για να συστηματοποιήσω στην συνέχεια κάποια συμπεράσματα.
Κατονοώ, ότι θα μπορούσα να παραπέμψω σε προηγούμενα κείμενα. Όμως αποσκοπώ αυτό το κείμενο να μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα.

the elf at bay είπε...

Κύριε μποτίλια

Έπειτα από αρκετό χρόνο παρουσίας στα ελληνικά κοινωνικά δίκτυα, το συμπέρασμα δεν είναι διττό: πολύ σκουπίδι, ανωμαλίες, ανωνυμίες και σχιζοτυπίες και κρεμαστάρια από ζώα που τίποτα δε φτάνουν.Παρατηρήσεις και συζητήσεις αφορούν τον Αριστοτέλη που διασταύρωσε την φρόνηση με την φιλία, την εμπιστοσύνη με την διαλεκτική ελευθερία, το πόρισμα με την ηθική αγωγή. Στις επάλξεις ασχολούνται ακόμα με τους θεούς, τα ελαττώματα του αισθητού κόσμου, με τις ολονύχτιες καταγγελίες λόγω απόντος κενοτάφιου για τους τρελούς και τους ανερμήνευτους. Νέοι και γέροι με καμένο υποσυνείδητο, συμπεριφορά συνταξιούχου διανοητή σε μεταφυσική οργή, λειτουργία που μπερδεύει το ένστικτο με την πολιτισμική ιδιαιτερότητα. Πολέμιοι παρά υπερασπιστές της μεθοδολογίας.
Προσπαθώ να είμαι ουδέτερος και προπάντων νηφάλιος. Δεν υπάρχει μυστικό, ωστόσο. Η ταμπελοποίηση εναντίον τρίτων και η πολιτική ορθότητα, οι λεκτικοί φόνοι και η αίσθηση του νικητή, η βραδυκίνητη αλυσίδα της υστερίας, η διελκυστίνδα της θλιμμένης καμπύλης που επαίρεται για την μονοδιάστατη εξουσία, συνηγορούν στο σύνδρομο Asperger. Τα κουβούκλια πίσω από τα avatars επώνυμων κι ανώνυμων, χαρίζουν την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας μέχρι να σημάνει δώδεκα και να ξαπλώσουν οι κήνσορες για την επόμενη ημέρα. Η πολιτική ασκείται στο Κοινοβούλιο και ουχί στα πεζοδρόμια, στα πάρτι αντιεξουσιαστών με iphone και πλυμένα σώβρακα από την μαμά, στο χωράφι της ψηφιακής ζωής που θυμίζει έντονα την υπεροχή της Ρώμης εναντίον των Καρχηδονίων το 200 π.Χ. Η γνώμη δεν συνιστά κυριαρχία.

Δημιουργούνται αποικίες δήθεν αυτόνομες, σύγκλητοι που αποφασίζουν πίσω από γκρουπς, ακατάσχετη φλυαρία, μοναξιά που θέλει να ξεσπάσει αλλιώς θα ανοίξει το ντουλάπι με τη θοραζίνη μπας και εξαφανιστούν τα διαόλια και τα τριβόλια. Βεβιασμένη αμετροέπεια για να απαλυνθεί ο πόνος, η ψυχική οδύνη, η παραδοχή ότι κατά βάθος δεν συγχωρούμε, δεδομένου ότι η κόλαση είναι οι άλλοι. Λανθασμένη θεώρηση, σαρτρική μεγαλοψυχία για τα θύματα. Σχεδόν όλοι απαιτούν προσοχή, οι άλλοι μισοί γλείφουν αυτούς που ο αυτοκαταστροφικός θυμός δημιουργεί φυλακές για τους οπαδούς της κερκίδας. Συλλογική δυσλειτουργία νευρώνων η οποία αποζητά την μεγάλη Καππαδοκία. Εν τω μεταξύ εκτός Ελλάδος, οι άνθρωποι χαμογελούν και η επιστήμη νικά κατά κράτος τις αοριστολογίες της μυθολογίας. Δεν είναι πλέον ταμπού να το ομολογήσω. Η ζωή προχωρά χωρίς ελλαδισμούς και βλακανιές δοξασίες.

Ευτυχώς.

Ανώνυμος είπε...

Απλη η λυση γ το προβλημα σου, ελφιδιον
OFF γραφει επανω
Πατα το
Κ αφου το κανεις ,βαλε μπρατσακια κ ξεκινα την μεταναστευση κολυμπωντας

the elf at bay είπε...

Το γινάτι δεν βγάζει μάτι αλλά προκατάληψη και ψυχική ανισορροπία. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη κοινοποίησης του ψυχωσικού θράσους στο συμπαθές τούτο γήπεδο εν είδει συγκροτημένου λόγου, αλλά οι εμμονές προσαρμόζονται στον χρόνο με σοφία. Οι κήρυκες που προπαγανδανίζουν τα απαιτούμενα ξεχνούν ότι η φλυαρία επικάθεται στις γωνίες που επωάζεται η εθελοτυφλια. Η αποκωδικοποίηση των πληροφοριών αργεί ίσως αλλά έρχεται καθώς η πραγματικότητα είναι εδώ και όχι στην αμετροέπεια της θέσει διαφωνίας για τα τσουγκρίσματα της επουράνιας μέθεξης που μπερδεύει την συνθετική κρίση με την ανάγκη της καθ’έξιν αντιλογίας για την τροφή του υπογάστριου με τσιτατολογικό υπόκοσμο για το θεαθήναι.

Εν προκειμένω μιλαμε για συμπεριφορικές και αντιλήψεις.

Ανώνυμος είπε...

Εν προκειμενω, ελφιδιον, δειχνεις αδυναμια να πατησεις το OFF ,δειγμα ψυχαναγκαστικης αυτοκαταπιεσης : 0-1

Εν προκειμενω [δις], ελφιδιον, εχεις μπερδεψει τον καθρεφτη του WC σου με τα σχολια του εδω blog ,δειγμα ελλειψης τοποχωρικης διακρισης : 0-2

Εν προκειμενω [τρις], ελφιδιον, οσο κ αν ζοριστεις την αρτεζανια του καμυκου κριτου-μετανοητου δεν την φτανεις .Ισα που αγγιζεις με πολυ κοπο κ ιδρωτα τις κακαλοτριχες του Γιωσαφατ : 0-3

Ημιχρονο

Τρεχα τωρα στ αποδυτηρια γ ντουζ
Κ στριψε μονο τη ροδελα με τη μπλε βουλα ,μηπως κ επιστρεψεις δριμυτερος





Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟ !!! ΜΠΡΑΒΟ !!!

ΣΥΓΧΑΡΙΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ https://www.youtube.com/watch?v=zEIBgSEqFG8

ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ https://www.youtube.com/watch?v=pJC8k7gESwY

the elf at bay είπε...

Βλέπει κανείς ένα ακόμη παράδειγμα ότι η ανάγνωση κειμένων στην ελλάδα που αφορούν τα κοινωνικά, συμπεριφορές και επανακαθορισμό εννοιών, γίνεται πολύ συχνά από αγχωμένους, άρρωστους ή τσιτατολόγους που θεωρούν λογικό κι θεμιτό να προπηλακίζουν, με επιδερμική αντιληπτική εμπειρία , τραγελαφική αναλυτική ικανότητα κι φανατική μεθοδολογική λειτουργία με σκοπό την χωροχρονική διαμόρφωση κατά το δοκούν με νηπιακή αποδόμηση προς επίρρωσιν του εφιαλτικού φαντασιακού με απούσα δομή και πλαίσιο λόγω δυσεπίλυτων καταστάσεων και απωθημένων.
Τέτοιες αντιδρασεις κατόχων διανοητικών παθών, θυμίζουν καταθλιπτικούς πρώην δόκιμους μοναχούς που δεν πέρασαν τις πύλες του επουράνιου σχεδίου , ψυχωσικούς που εμφορούνται από γενετική συναισθηματική ένδεια η οποία εξαντλείται στις παρακάτω λέξεις ως αποστομωτική απάντηση: «ψόφα, να πάθεις καρκίνο στο συκώτι, χύνω σε ό,τι αγάπησες, χέζω σε όλο το ανατομικό σου κατεστημένο»• δεν μου κάνει εντύπωση η αντίδραση διότι προδίδεται το προφανές: ο όχλος διέπεται από συντηρητικό αλλόδοξο ή εξουσιαστικό μίσος και φθόνο, ετερόκλητα μισάνθρωπα συνθήματα κι φοβικό απωθημένο από την παράδοση του χωριού του, τα εμβόλιμα πανσεξουαλικά ναρκισσιστικά κοσμοείδωλα, την μη γραμμικότητα της ψυχοσωματικής οντότητας.
Μέχρι η ευταξία της λογικής να επαναλειτουργήσει, με βάση την ψυχοσεξουαλική ωριμότητα, την δυνατότητα της αισθητηριακής γνώσης να ξεχωρίζει το παρόν από το μακρινό μέλλον με σκοπό την διαφύλαξη των υπερβατικών προταγμάτων και την ανάλυση του παραλόγου ως γκροτέσκας φιγούρας που βανδαλίζει οτιδήποτε κινείται ή αναπνέει σε αντικαπιταλιστικό ή εγωπαθή και φρενοβλαβή πανικό, πρέπει να εξακολουθούμε να καυτηριάζουμε (αν έχουμε την ωριμότητα και το θάρρος) τους καινοφανείς μπουρδολόγους της «wannabe κάτι εκτός από αυτό που είμαι» σκηνής και τα άκομψα παραβατικά ρεμάλια που αδυνατούν να καταλάβουν ότι ο παραψυχολογικός τους καμμένος κόσμος, προσκρούει σε αυτό που αγνοούν: ότι η ψηλάφηση του κορμιού της γνώσης προϋποθέτει την αποφυγή της ύβρεως• λέξη που οι προαναφερόμενοι αμέλησαν να νοηματοδοτήσουν στην ψευδοκυριαρχική τους θλιβερή και περιοριστική θνητότητα. Επαληθεύτηκε δυστυχώς πολύ άμεσα το θέμα του σχολίου που μπήκα νωρίτερα να γράψω, ως κριτική εδώ.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ elf at bay

Αγαπητέ φίλε,
εικάζω ότι γνωρίζω και από προηγούμενα σχόλιά σας, ότι η γραφή μου όχι μόνον δεν σάς ικανοποιεί, αλλά την απορρίπτετε ολοσχερώς. Σάς ευχαριστώ όμως θερμά για τον κόπο σας, όχι μόνον να διαβάζετε τα γραφόμενά μου, αλλά και να σχολιάζετε.
Εκτιμώ, ότι ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβανόμεθα κάποιες ριζικές έννοιες, όπως αυτή τού μέτρου, τού θανάτου και τής πολιτικής δεν είναι συμβατές, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολη την προοπτική ουσιαστικού διαλόγου στα πλαίσια μιας ιστοσελίδας.
Δυστυχώς δεν σκοπεύω να σταματήσω οικειοθελώς στο άμεσο μέλλον να γεμίζω οθόνες με το πληκτρολόγιο, οπότε μάλλον θα αναγκαστείτε να με υποστείτε και στο επόμενο μέλλον δίπλα σε μύρια άλλα κακά που ταλανίζουν την ανθρωπότητα.
Η κριτική σας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος. Ο γράφων μπορεί να στερείται τής ικανότητος να κατανοήσει ορθώς ή να αξιοποιήσει την κριτική σας. Όμως ουδέποτε μπορώ να ισχυριστώ, ότι γνωρίζω την πλειψηφία αυτών, που συνθέτουν την μικρή επισκεψιμότητα αυτής τής σελίδας. Οπότε δεν αποκλείω, άλλοι αναγιγνώσκοντες να εκτιμούν διαφορετικά από εμένα τις εκτιμήσεις και την κριτική σας και να αντλούν από αυτά όφελος.
Σε κάθε περίπτωση με τιμά, ότι ασχολείστε με τα γραφόμενά μου, ενώ δεν τα θεωρείτε άξια λόγου. Αυτό μού προσδίδει την αίσθηση, ότι παρ' όλα αυτά μού αποδίδετε κάποια σημασία, έστω αρνητικού χαρακτήρος, κάνοντας την συμμετοχή σας ευχάριστη.
Ειλικρινά δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα, όταν αυτά που γράφω χαρακτηρίζονται ανοησίες. Επειδή όμως αντιλαμβάνομαι την κριτική σας να έχει γενικό χαρακτήρα, αδυνατώ να αντιπαρατεθώ με συγκεκριμένο τρόπο, χωρίς να αποσκοπώ να παρακάμψω τις επισημάνσεις σας.

Ανώνυμος είπε...

Τωρα μαλιστα! Κατι γινεται. Ως εις εκ των επαληθευοντων των γεγραμμενων σας, οφειλω να αποδεχτω πληρως την ευστοχια κ ορθοτητα των ανωθεν χαρακτηρισμων. Με μια μικρη διαφορα. Δεν γνωριζω δια τους ετερους επαληθευσαντες, αλλα σε οτι με αφορα προσωπικως, δεν ανηκω εις την μεριδα που ενδιαφερεται δια την ψηλαφηση του κορμιου της γνωσεως. Βρισκω περισσοτερο ελκυστικα αλλου τυπου κορμια δια πασπατεμα.
Εσεις ομως, ελφιδιον, που φαινεσθε σπουδαγμενο, ψυχονοητικα καλλιεργημενο κ με κλιση προς τη γνωση κ τη σοφια, με λεπτοτητα διακρισης κιολας των βαθυτερων σιχαμερων παθων των βοθροσυνανθρωπων σας, αληθεια, πως κ δεν καταφερατε να μετουσιωσετε την αλαζονια της επικριτικοτητας σε συμπονοια κ αγαπη? Μακρινες και απιαστες εννοιες για ολους τους παραπανω αρρωστημενους υβριστες, ασωτους διαφθορεις κ κολασμενους που λετε, συμπεριλαμβανομενου κ εμου, αλλα εσεις... Επιτρεπεται? Με το συμπαθειο κιολας, αλλα μαλλον στην ιεραρχικη δομη που κηρυττετε , δεν επιτρεπεται.

Ανώνυμη είπε...


+1 στον elf at bay!!!..... συμφωνω απολυτως μαζι του.
η γυφτια, η κατινια, η δυσωδια, η ακατασχετη μπαρουφολογια και τα ανισορροπα συνδρομα του αμορφωτου οχλου εχουν βαρεσει κοκκινο.
τρανταχτη αποδειξη η παραπανω πανικοβλητη αντιδραση των προηγουμενων......
ωστοσο δε νομιζω οτι αρκει πλεον μονο ο λεκτικος καυτηριασμος των απανταχου ζωων!!!......
ζουμε την εποχη της πραξης!!!
μηπως λοιπον θα πρεπει να αναρωτηθουμε εμεις οι ανθρωποι της ορθης γνωσης και ευταξιας αν εφτασε ο καιρος για δραστικοτερα μετρα 'απαλλοτριωσης' των υβριδιων;;

Μάνια είπε...

Καλησπέρα.Θά ήθελα να πώ ότι συμφωνώ πάρα πολύ μέ τους προλαλ'ησαντες,δέν σας κρύβω ότι μέ απασχολεί εντόνως και ε΄μένα τελευταία τό πρόβλημα των ξαμολυμένων χωριαταραίων και των κακόκγουστων ζώων που σέρνουν μαζί τους ολούθε.
Ευχαριστώ έκ των προτέρον πο μου δίνετε η ευκαιρία σ''αυτήν τήν ιστοσελίδα να εκφράσω τον προβληματιμό μου για το έν λόγω ζήτημα.
Μετά από ωρίμου σκέψεως,φρονώ ότι αναμφιβόλως η δράση θά πρέπει να είναι η πρώτιστη έγνοια μας γιά την αποκάθαρση τού τόπου από κάθε λογής σκουπίδι.
Θεωρώ ότι οι μέθοδοι μπορούν να ποικ'ιλουν,είτε όσων αναφορά την απολύτως εξόντωση τών,είτε την προσπάθεια αναμόρφωση τών.Καί τοποθετούμε,παρακαλώντας τις απόψεις σας.


Α./ΕΞΟΝΤΩΣΙς ΔΙΑ:
-------------------------------
i)Απαγχονισμού;
ii)Αποκεφαλισμού;
iii)Πυροβολισμού;
iv)Στραγκαλισμού;
v)Δηλητηριασμού;
vi)Ψεκασμού ;

Η'


Β./ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΙς ΔΙΑ:
----------------------------------------
i)Μαστιγώματος;
ii)Βουρδουλιών στις πατούσες;
iii)Ηλεκτροσόκ στα αχαμνά;
iv)Ανάποδο κρέμασμα όχι δεττόν αλλά μέ τσιγγέλια;
v)Κινέζικης μέθοδου με νερό;
vi)Σβίσιμο τσιγάρων στο εσωτερικό των μηρών;
vii)Βραστά αυγά κάτω από τίς μαχάλες;
viii)Λιωμμένο καυτό κερί στα βλέφαρα;
viv)Προκρούστρια τεχνική;


Ευχαριστώ καί πάλι γιά την φιλοξενία,αναμένω με ανυπομονησία τις προτα'σεις σας.







Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Μάνια

Αγαπητή φίλη,
είδα το σχόλιό σου και σε προηγούμενη ανάρτηση, πού είχε θέμα τον εκλιπόντα FactorX. Σού ζητώ συγγνώμη που δεν ανταποκρίθηκα σε αυτό, παρόλο που ήθελα να το κάνω, διότι εκείνες τις ημέρες είχα κάτι τρεχάματα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που δηλώνεσαι εκ νέου στα σχόλια και σού εύχομαι καλή χρονιά.

Τόλης είπε...

Αχ! Καλέ τι γίνεται δω? Δικάζονται όλοι της γης οι κολασμένοι? Χαχαχαχα! Κολασμένο και γω το δόλιο, ούτε να το μυριζόμουνα ο φούτσης.... Ο τουρκοεμάγιας λείπει μόνον από το γκρούπι, ε?????. Και πώς ήθελα, αχχ πώς ήθελα η τρελλήηη να γίνω δικαστικός μικρήηηη! απαππαπα... Αλλάαα, παρδαλή δικαστίνα σου λέει μετά? Πάει πέταξε το όνειρο. Και τώρα, νάσουτηνα η καραμουντζού, σκούπισμα-σφουνγγάρισμα-σιδέρωμα ala μπονμπόν. Ένιγουέηςς..

Καλέ κυρ-Μποτίλια μου! Αχ, χαθήκαμε καλέεε! Καλή χρονιά, καλή χρονιά, οοοτι καλλίτερο σας εύχομαι, όοοοτι αγαπάτε να το πάθετε ΧΑΧΑΧΧΑΧΑ!! Συνέχιζετε να τα λέτε ωραία βλέπω, ε?? Μπράβο μπράβο, μ' αρέσει πολύ μ' αρέσει, σας συμπαθώ εγώ πολύ το ξέρετε....Μακρυνάρι μεν το ποστ, αλλάααα άξιζε τον κόπο το διάβασμα άξιζε.

Τώρα, μεταξύ μας τα μπόυζ,αυτές οι μούντζες καλέ οι αποπάνω τι λένε ακριβώς δεν καταλαβαίνει αλλά,
Χέη πσίτ, εσείς οι αποπάνω καλέ, εσάς λέω ναι! Κοιτάχτε μαρή να προσέξετε τι θα διαλέξετε, εε, διότι μην σας πω ότι τα αναμορφωτικά σας ενδέχεται να μη λειτουργήσουν και πολύ αναμορφωτικά αλλά μάλλον... ψυχαγωγικά!
ΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑ

the elf at bay είπε...

Κύριε μποτίλια

Δεν νομίζω ότι είμαι πολύ αυστηρός στα γραφόμενά μου όπως διατείνονται σαρκαστικά διάφοροι αναγνώστες· για να είμαι ειλικρινής προσπαθώ να είμαι ψύχραιμος, αντικειμενικός κι αφάνταστα δύσπιστος. Δεν είχα ποτέ βλέψεις μεγαλείου αν και κάποιες φορές ελπίζω ότι οι σκέψεις μου θα καταφέρουν να πείσουν έστω κι έναν περιπατητή του διαδικτύου να σταθεί για τρία λεπτά να διαβάσει κάτι εκτός Zeitgeist, ασχέτως εάν θα με βρει τουλάχιστον αντιπαθητικό και στομφώδη.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί να μην ξαναγράψω για την πολιτική αλλά για την λογοτεχνία, την μοναξιά και την ευτυχία· τομείς που έχω αγγίξει τις παρυφές τους αν και για να είμαι ειλικρινής οι προϋπάρχουσες πεποιθήσεις υπάρχουν, παιδιόθεν: αγάπη για την Δημοκρατία, υποχωρητικότητα και σεβασμός στην διαφορετικότητα αλλά όχι στην πολυπολιτισμικότητα, λατρεία για τα γνωστικά αντικείμενα της εν γένει επιστήμης, της πολιτιστικής διπλωματίας, της κυβερνητικής και της κβαντικής απροσδιοριστίας. Εξάλλου η επαλληλία και τα παιχνίδια της με κυνηγούν εξ απαλών ονύχων αφού για να βγω απ’την κοιλιά της μάνας μου άργησα κάποια χρόνια. Δεν ήθελα να βγω στην πραγματικότητα την οποία εξακολουθώ να θεωρώ αισθητικά ανώτερη από εμένα κι απίθανα παρανοϊκή, καθώς ο Wittgenstein μου δίδαξε τον μαγικό διαμελισμό του κόσμου, ο Καστοριάδης την πίστη στους θεσμούς, στο Δημοκρατικό Ιδεώδες και στην συνεχή αμφισβήτηση στις εξουσίες, ο Διαφωτισμός την χαρά της διάδοσης, οι σωκρατικοί διάλογοι την απόκλιση του ψεύδους, η οντολογική θεμελίωση της γλώσσας την διττή διέγερση.
Τις τελευταίες ημέρες τυχαίνει να διαβάζω ιαχές σε θλιβερή έξαρση. Μέσα απ’τις γρίλιες ακούω για την υπεραξία, γλωσσικές βαρβαρότητες, βαθύ μίσος, αυτοκαταστροφή. Θυμήθηκα την βλακεία που ενδύεται εθνικιστική προβιά με μυστικιστική έξη (άλλο ελλαδισμός κι άλλο ελληνισμός), το χωριάτικο πείσμα που βαφτίζεται αγωνιστικό λάβαρο με σύνθημα το «γαία πυρί μιχθήτω», την αδυναμία τήρησης της λογικής, τα ψευδοδιλήμματα της σοσιαλφασιστικής απολυτότητας, το δήθεν αγωνιστικό μπρίο της αναρχικής ανοησίας που μπερδεύει τον ψυχολογισμό με τον βανδαλισμό και την εκ των ων ουκ άνευ φρενοβλάβεια, την βουλευτική επαιτεία, την σιγουριά ότι αυτό που βλέπω είναι καθρέφτης της συλλογικής νοοτροπίας. Για αυτό μπήκα στο κόπο να μοιραστώ δυο λόγια. Πετώ κι εγώ τούβλα στο ποτάμι μπας και πετύχουμε τον βάτραχο του παραμυθιού. Σε ένα κόσμο που οι ευχές δεν αποτελούν ντροπή κι η αγάπη μικροαστισμό, συνηγορώ υπέρ της συντριβής της υστεροβουλίας και των κακομούτσουνων. Εμπρός για την ψηλάφηση του κορμιού της γνώσης του εαυτού μας. (Όντως, ποιοί είμαστε;) Επουδενί δεν ήταν σκοπός μου να καταφερθώ επί προσωπικού εις βάρος κανενός.

Ανώνυμος είπε...

Πφφ
Του ματς μπουρου μπουρου, ελφιδιον .Αλλα το πιο διασκεδαστικο με εσας ολους που δηθεν κοπτεστε να φερετε στον ισιο δρομο τους υππολοιπους ,ειναι οτι εχετε το ταλεντο να πραττετε ταυτοχρονα τα οσα μεμφεστε .Μιλας για μιση, αμετροεπειες, χολεριασμενους, φανφαρολογιες, ναρκισσιμους κτλ κ αυτο ακριβως περιεχουν ολα σου τα σχολια .Κ λιγη αυτοκριτικη δε βλαπτει .Μεγαλο προβλημα η δηθεν υπερανω επικριτικοτητα .Απο τα ιδια υλικα εισαι φτιαγμενος κ συ με οσους χολερικα επικρινεις, στο ιδιο χωμα με αυτους θα καταληξεις .Δεν πετας πετρες ,παραπονεμενη κ συμπυκνωμενη χολη πετας, που τη μεταφραζεις σε καυστικη αξια .Εμετικο το λιγοτερο .

the elf at bay είπε...

Τα προσωπεία της αλληλεγγύης, του ανθρωπισμού, του ψευδούς ενδιαφέροντος για το συλλογικό ή για τον κορμό της γνώσης του εαυτού κάποτε πέφτουν. Ευτυχώς τα γραφόμενά μου, γραφικά κι κατακριτέα από κάποιους, δρέπουν τις δάφνες της ματαιότητας και του αστείου της περιστάσεως και του θεάτρου σκιών του σκοτεινού ασυνείδητου της παραφρένειας , από τον όχλο της νοσηρότητας και της δήθεν κατοχής της αλήθειας και του δικαιώματος του βανδαλισμού δικαιών και αδίκων: αναρχοφασίστες, τρομολάγνοι, συνιστώσες μίσους, ψυχαναγκαστικοί με σπαρακτικό εγκεφαλικό ασυνεχές, δεδομένου ότι η έξη στην ανάλυση δεδομένων των ανθρωπιστικών επιστημών με όρους κατήχησης κι περισπούδαστης βεβαιότητας, προδίδει την αμορφωσιά την πνευματική τεμπελιά και την αποσπασματική καχεκτική θέαση του κόσμου με όρους ανθρώπινης νόησης σε νάρκη ποικιλόθερμων.
Η έωλες αντιλογίες της θέσει διαφωνίας για την τροφή του υπογάστριου προκαλούν τουλάχιστον θυμηδία αφού οι ίδιοι που φιλολογούν για την βλακεία, την γραφικότητα και την ακραία συμπεριφορά, αποτελούν συγχρόνως το προσάναμμα και το συγκοινωνούν δοχείο που τροφοδοτεί την γελοιότητα και την σπαραξικάρδια σιλουέτα των οπαδών της κερκίδας. Δεν έχουν ιδέα από τίποτε αλλά λοιδορούν καθημερινά για να κρύβουν τις δικές τους αναπηρίες. Εμείς όμως είμαστε το κράτος, το έθνος η ανθρωπότητα το είναι μας.
Ας πέσουν λοιπόν οι μάσκες και τα άλλοθι για την ανημπόρια που κουβαλάει ο καθένας που κραδαίνει μπαστούνια, αυτιστική διάθλαση της πραγματικότητας και συναισθηματικό μπόγο ενοχών με ατάκες από το βόθρο.

Ανώνυμος είπε...

Με αρεσεις, ελφιδιον. Ξες γιατι? Γιατι ο,τι εχεις γραψει εδω μεσα μεχρι στιγμης, μου ταιριαζει προσωπικα κ μου δινει την ευκαιρια να ταυτιστω πληρως, κατι π ειχα καιρο να βιωσω. Συν τοις αλλοις, αποτελει κ εξτρα βοηθημα αυτο γ την περαιτερω κατανοηση των γραφομενων σου, καθοτι παντα το απτο κ ζωντανο εργαστηριακο δειγμα ειναι το ζουμι.
Βεβαιως, η διαφορα μας ειναι [οπως σου ειπα κ παραπανω] οτι ενω εσυ παρουσιαζεσαι ως ανθρωπος της "δεξιοστροφης" ανελικτικης γνωσης, εγω ειμαι συνειδητα ταγμενος στην "αριστεροστροφη" υποελικτικη διαφθορα. Χάιλ Σεϊτάν κ Άξιος ο Διαβαλών! Ο Κρόνειος της παρέας είμαι, ακόμη δεν το κατάλαβες??
Άρα λοιπον, δικαιωμα στην αλαζονεια, τον εγωκεντρισμο, το ναρκισσισμο, την ψυχανωμαλια και ολα οσα λες εις τριπλουν εχω ΕΓΩ κ οχι εσυ. Κ αυτο ειναι μια απολυτα συνειδητη δικη μου επιλογη, οσο κ αν δε σου αρεσει.
Η υποκρισια των πνευματικα "δεξιων" σαν κ του λογου σου ειναι αυτο ακριβως που κανεις σε ολα τα σχολια σου. "Κανε το καλο" δεν ειπανε ολοι οι ηλιακοι δασκαλοι σας? ΧΑΧΑΧΧΑ! Ουτε εναν απο εσας δεν εχω συναντησει μεχρι τωρα που να μπορει να το ακολουθησει. ΕΓΩ ειμαι αυτος που εχει επιλεξει τον κατω δρομο οχι εσυ. Γι αυτο συμμορφωσου στα ανω που κυρηττεις.
Εκτος βεβαια κι αν κατα βαθος ελκεστε απο τα χαμηλα κ δεν το λετε... Ελα μια βολτα στους σκατοϋπονομους μας, δε θα σου κλεισουμε την πορτα. Εχουμε κ κούκις! Που ξες... Μπορει να σου αρεσει :-)

the elf at bay είπε...

Να ένα πρόβλημα. Η ψευδοβαυκαλιζόμενη «ηθική» κοινότητα που προβοκατόρικα καπηλεύεται το χώρο της ανθρώπινης αλήθειας, κάθιδρη για το καλό μας, έμπλεη φιλάρεσκου συγκεντρωμένου τάγματος, δρα μεθοδικά με αυθόρμητα άρρωστα γλωσσολογικά ορμέμφυτα, με σκοπό κανονιστικές αρχές που εμπνέονται από σκατολογικά στερεότυπα, κοσμοθεωρητικές εκκρίσεις και λέξεις εργαλειακής πιστότητας προς άκρατο εντυπωσιασμό του πόπολου: Η φασαρία συνετισμού στις ψηφιακές πικετοφορίες ,με την οποία συγχέεται κάθε λογής αγνή πρόθεση, γίνεται πρωτίστως για την προβοκάτσια και για το επιδεικτικό κομμάτι που κολακεύει εαυτόν και ουχί για τα κρίσιμα ζητήματα. Στην ουσία στο όνομα των δυνάμεων προόδου, υπάρχουν αυτοί που χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια μέτρα και σταθμά με τους «διχασμένους» προπιλακιστές και εωσφορίσκους των αναρχοφασιστών και των λοιπών αντισυστημικών πιονιέρων, με σκοπούς που αγιάζουν τα μέσα για να μηδενίσουν την οποιαδήποτε αντίσταση στον κίνδυνο διατήρησης της ατομικότητας, νομικού θετικισμού και δήθεν δικαιικού συστήματος το οποίο και σφετερίζονται. Τη δυσωδία των πράξεων μίσους με παντιέρα τον μπαμπούλα δηλαδή μοιράζεται και το μίσος των αυτάρεσκων «ηθικών» ή θεόπληκτων θεωρητικών που με λογική τετράεδρου, ονειρεύονται την κατάλυση της ζωής των άλλων με σκοπό το ωφελιμίστικο και εγωιστικό πηλίκον. Αμφότερες οι δύο κατηγορίες, νομίζουν ότι προτοτυπούν ή ότι καταλαβαίνουν κάτι και κατασκευάζουν νοητικές διακοσμητικές προσθήκες με μαύρα ή άσπρα γκραφίτι. Κατά βάθος διαιωνίζεται η ανία της αντίληψης του εαυτού ως κάτι άλλο και η εφεύρεση φανταστικών σχημάτων με δύναμη(σαν το θεό ή το δαίμονα) για την ικανοποίηση του στρεβλού της θεώρησης. Όλα αυτά δυστυχώς δημιουργούν τη σύγχυση του αριστερού ή του δεξιού με το κέντρο ή μέσα και του τελευταίου με το πάνω ή κάτω ανάλογα τη φρενοβλάβεια. Για να ξεκινήσουμε από την αρχή, αφήνοντας πίσω τα πάσης φύσεως ανωμαλίες που απλά γκαρίζουν, πρέπει να παραδεχόμαστε καθημερινά τα εξής: α). ότι δεν τα γνωρίζουμε όλα β). να παραδεχόμαστε τα λάθη μας γ) να επισκοπούμε το κέντρο του εαυτού εξ αριστερών και δεξιών δηλαδή από τα άκρα δ) δεν είμαστε όλοι ίδιοι : όμως αυτό δεν είναι άλλοθι ή δικαιολογία για δικαιωματική χρήση οποιουδήποτε είδους βίας και καφρίλας που καταστρέφει οποιαδήποτε ικανότητα πρόσληψης μέτρου και ομορφιάς. Κάτω από αυτές της συνθήκες θα επαναγεννήσουμε το πνεύμα, τη φυλή, και τους εαυτούς μας. Δεν κάνουμε παρέα ούτε με θεούς ούτε με τριβόλια. Είμαστε άνθρωποι ή θηρία;

Ανώνυμος είπε...

Ωωωωω! Κουραζεις, ελφιδιον. Καλα το πηγαινες αλλα πλεον ειναι τοσο εμφανης η ζυλοτυπια σου μεσα απο την ακατασχετη αρλουμπολογια που συνεχιζεις να επιδεικνυεις. Φθονεις. Φθονεις το μεγαλειο μας να εχουμε τα αρχιδια να τιμουμε την μπηστιαλ πλευρα μας ως χθονιοι. Εσυ; Καταπιεσμενο μικρουλικο ελφιδιον; ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Τοσος ιδρωτας, αληθεια, για μια καποια δηθεν υψηλη ηθικη, για ενα καποιο υψηλο ιδανικο, που τοσο εμφανως καταπιεζεσαι να φτασεις; Γιατι αραγε;
Ομως, εχεις ηδη "μαυρισει". Απλως αρνεισαι να το αποδεχτεις. Οι δυσαρμονικες οκταβες της γραφης σου φωνασκουνε. Εισαι ηδη δικος μας :-) Εν καιρω θα αποδεχτεις κ εσυ τις κλισεις σου. Κ τωρα σ αφηνω, βαρετον ελφιδιον. Με περιμενουνε για παρτυ με ...[συμπληρωσε εσυ τη συνεχεια]. Φιλακια, μικρο καταπιεσμενο μου.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

όλοι όσοι γράφουμε και σχολιάζουμε εδώ, το πράττουμε, διότι αισθανόμαστε κάποια έλξη από τον συγκεκριμένο χώρο. Μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε, αλλά αυτό, ασχέτως τού τρόπου που εκφδηλώνεται, είναι δευτερεύον και είναι θεμιτό. Ακόμη και τα "μπινελίκια" αποτελούν μέρος τού προγράμματος και είναι αποδεκτά, εφ' όσον με αυτόν τον τρόπο εκφράζουμε τις σκέψεις, τις ανησυχίες, την τρέλα και τον πόνο μας. Όλα αυτά ανήκουν στην συζήτηση μεταξύ ανθρώπων και συμβάλλουν στον εμπλουτισμό τής διαδικτυακής συνευρέσεως.
Σάς ευχαριστώ όλους για την φιλική σας συμμετοχή και αισθάνομαι χαρά, που αυτή η σελίδα συμβάλλει στο να ερχόμαστε πλησιέστερα, έστω και σε συνθήκες σχετικής τριβής. Εάν εκ προοιμίου συμφωνούσαμε όλοι σε όλα, δεν θα είχε νόημα η διαδικασία σχολιασμού.
Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, αυτή η σελίδα είναι ανοικτή σε όσους επιθυμούν να προβάλλουν τίς απόψεις τους και με την μορφή αναρτήσεων, ασχέτως συμφωνιών ή διαφωνιών. Έχω δεσμευθεί ήδη εδώ και καιρό, να δημοσιεύω κείμενα που αποστέλλονται, εφ' όσον αυτά συνοδεύονται από ρητή επιθυμία να αναρτηθούν. Η αξία βρίσκεται στον διάλογο.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Τόλης

Φιλαράκι,
σε καλωσορίζω στην νέα χρονιά και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Εύχομαι να είναι για σένα όλα καλά προσεχώς και να εξακολουθείς να μάς ξεμπροστάζεις, μην τυχόν και γλιστρώντας πάρουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά, οπότε ρίχνουμε την μαούνα στα βράχια.

NIO είπε...

Βουνίσια σχιζοτυπικια κατσίκα τις σταγόνες που τις παω? Έχω αλοπερτιν, θοραζινη κ κωδεινη σε β άμα

ΝΙΟ είπε...

Βουνίσια σχιζοτυπικια κατσίκα τις σταγόνες που τις παω? Έχω αλοπερτιν, θοραζινη κ κωδεινη σε β άμα.

Ανώνυμος είπε...

Νίο παιδί μου, μη μπερδεύεσαι (ξανά)
Οταν λέμε σταγονίτσες εννοούμε ΠΑΝΤΑ C20H25N3Ο και ΜΟΝΟ C20H25N3Ο.

the elf at bay είπε...

Υπάρχει ένα σφάλμα λογικής, το οποίο διαιωνίζεται μέσω των σεχταριστών υποψηφίων για το αταξικό αξίωμα. Διαιωνίζεται μια ψευδοηθική ελευθερία με όρους μεταφυσικής αυτοδιάθεσης, με άλλοθι το «δεν υπάρχουν όρια». Κοινωνικά ανώνυμα μηδενικά κατηχούν λούμπεν ασήμαντους στα κοινωνικά δίκτυα. Δήθεν θανατοκουβαλητές ονειρεύονται με φρενοβλαβής επιδειξιομανία πανηγύρια στους χώρους των σχολίων. Τους ξεφεύγει όμως το εξής απλό: το γεγονός ότι ο φανατισμός και η αδιαλλαξία των ιδεών, δανείζεται γλωσσικά παιχνίδια από εδώ και από εκεί, για να πείσει πρωτίστως εαυτούς για το γνήσιο της διαλεκτικής υπογραφής και το δίκιο, δεν σημαίνει αυτόχρημα ότι αυτό έχει κύρος και χρώμα ούτε μπορεί να κρύψει την γύμνια τους. Μουρλοκακομοίρες με σύνδρομο ασπέργκερ ξημεροβραδιάζονται στον καναπέ παρέα με ένα laptop λόγω φυσικής αναγκαιότητας για ένα βλέμμα αποδοχής. Τα θύματα της εξάρτησης ρεύονται και μπερδεύονται γιατί χρειάζονται φιλοσοφικό αποκούμπι για να αποδείξουν ότι βεβιασμένα έστω αξίζουν προσοχής. Το εγώ τους θυμίζει το γυμνό βασιλιά με το παρδαλό φαντασιακό και την ουρά που στάζει αίμα (από το γαμήσι του διαόλου που βαριόταν) νομίζοντας ότι αθάνατο θα χορεύει κάτω από το σεληνόφως. Η συνείδηση όμως που προετοιμαζεται για το θάνατο, δε μπερδεύει, και δε βλέπει bollywood σκούζοντας για το δικαίωμα του υπογάστριου σουβλίζοντας παράλληλα τον οβελία. Η Θλιβερή επαναλήψη με ακτιβιστικές κορόνες απολυταρχίας και ψυχωσικής δυσαρμονίας που γλύφει σπέρμα από βρώμικους τοίχους καταδεικνύει το προφανές. Η εγγύτητα για τα ζώα παραμένει το πιο απόμακρο. Η φανταστική προβιά του βασιλιά υπάρχει όσο η εθελοτυφλία επιμένει. Η αποκωδικοποίηση των πληροφοριών αργεί ίσως αλλά έρχεται καθώς η πραγματικότητα είναι εδώ και όχι στα φρενοβλαβή τσιτάτα του εγω. Επειδή βελάζει δεν σημαίνει ότι αυτό που λέει έχει νόημα και δη διάνοια. Τα στιχάκια του αντιρρησία νου που αρνείται να αποδεχτεί, ο ρεμαλισμός που απαγγέλλει παραφρενή χωρία δεν άποτελούν επιχείρημα αλλά αυτιστική διάθλαση και ομοφοβική μάσκα επιεικώς γελοία.

Τόλης είπε...

Κοίτα το μαρή το κακιασμένο,κοίτα το που λύσιαξε παναθεμά το, λύσιαξε απ' το κακότ! Δεν τις χορταίνει τις μπούφλες!Αμ πες το ντε χρυσούλι μου, πες το, ότι εκτός από παραπονεμένο και καταπιεσμένο, έχεις ΚΑΙ κρυφά βίτσια και είσαι ΚΑΙ ...εγωτευμένο... Και τι σε νοιάζει μαρή ελφοκατινάντζα εσένα τι κάνει ο ένας και ο άλλος? Ε? Τι σε νοιάζ? Στον δικός τον γκαναπέ παρκάρουνε τις κωλάθρες τους ή μήμπως το δικός το κουδούν χτυπάνε για να πουν τα κάλαντα??Δε νομίζω δε νομίζω! Σ' άλλους γκαναπέδες κατσικώνονται κι άλλα κουδούνια χτυπάνε...Ζουλεύεις ζουλεύεις?? Εεε??Εκεί εσύ όμως παλιοπίμπερ, απ' την κλειδαρότρυπα να παίρνεις μάτι τις ουροσταλαγματιές και τα διαόλια, μην και σε ξεφύγει τίποτις...Και πώς θά θελες, αχ πώς θά θελες να είσαι ΕΣΥ στη θέση των διαολιών που βαριούνται...Αλλά ξες τι με θυμίζεις?Ξες?Ε?Να το πω?Αντε θα το πω.Κάτι δήθεν μάτσο άντρουκλες ντεμέκ αγριωπούς χομοηθικολάγνους, που με τό 'να χέρι στο πληκτρολόγιο γράφουν χομοφοβικούς διθύραμβους και με τ' άλλο λίγο πιο χαμηλά κάνουν ..."άλλα"...Και πού ν' ακούσεις, αχ πού ν' ακούσεις χρυσούλι μου αυτά τα ματσομάνια, κάτι νύχτες καυτές υγρές και αντρουά αδελφοανδρειωμένες, πώς χλιμιντράνε χάμου απ' τα παπλώματα...Άιντε.Σαχλαμπούχλα.Που θες και να τηζάρεις.Γράψε κει βρε κανά δομημένο και ωραίο κείμενο και δως το δω στον κυρ-Μποτίλια, τό πε ο άνθρωπος ορίστε, κείθε παραπάν, ότι όποιος θέλει να του ποστάρει τις παρλαπίπες του, δε θα του πει όχι. Ο κυρ-Μποτίλιας έλφι, ο κυρ-Μποτίλιας. Ο ανεκτικός, ανοιχτόμυαλος και σοβαρός κύριος,που του χουμε κάμει αρένα το μπλόγκι και ξέρει ΚΑΙ να συμμετέχει στις ανωμαλίες του καθενός και να το διασκεδάζει κιόλας.Αλλά τα ξέχασες με φαίνεται κάτι "άλλα" παλιότερα...Βλέπε να μαθαίνς, έλφι, βλέπε να μαθαίνς.Όχι σαν κάτι ηθικιστές φλούφληδες μπλογκεράδες, που γράααφουν γράααφουν γράααφουν κατεβατά ολάαακερα, αδόοομητα,σα να βγάζουνε λόγο μονάχοι τους ομπρός σε κοτρώνια κι ούτε και οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν τι λέν...Εκείιιι, ταμπουρωμέεεενοι,με σχόλια κλειστά, άντε και μ'έγκριση στην καλλίτερη,μην και βρεθεί κανείς να τους χαλάσει τη μόστρα...Σε άλλα δέ μπλόγκια,ξέρουν να ξεσαλώνουν και με το παραπάνω...Εεεεε???Άιντε.Σε βαρέθηκα.Μείνε τώρα μονάχος με την λύσσια σου παρέα.

Mania είπε...

@@Διονυση
Καλη Χρονια!
Αλλη η Μάνια του σχολιου για τον factora και αλλη η απο πάνω.
(Σημ.εγω είμαι του Factora)

Απιστευτη συμπτωση προφανως , να σου γραφουν 2 Μανιες ;!¨η κατι αλλο;

Ανώνυμος είπε...

Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας ή ἥσσονος καί ατελείας;;
Κατά την πλατωνική εκδοχή βεβαίως και ουχί κατά την αριστοτελική :)
Είτε λοιπόν πρόκειται δια απλή σύμπτωση , είτε δια στιγμιαίο (anti)proof του speculative των parallel worlds , είτε δια περιοδική αμνησία της Mania και περιοδική αποπροσωποποίηση της Μάνιας , είτε δια του τυπογραφικού δαιμονίου που τόνισε στην παραλήγουσα της δισύλλαβης Μάνιας και ουχί στην παραλήγουσα της τρισύλλαβης Μανίας , είτε υψωμένο είς τη νιοστή , θα συμφωνείτε νομίζω ή και γιατί όχι θα διαφωνείτε , ότι μες είς την πολυπρισματική (αντι)κατοπτρική μήτραν είς την οποία όλοι ή και όχι όλοι μιμούμεθα την επική σκηνή του Μπρους Λη που παλεύει με τους καθρέφται , το ζήτημα του λογοϊκού (φωνητικού τε γραπτού) τόν(ισμ)ού , όπως και αι διαρροαί της αρχής του αντιπεπονθότος εν συνεπαγωγή των προηγούμενων 'είτε' , καθώς και η συνειρμική σύνδεση του παράγοντος Χ με την κεφαλή του Μινώταυρου , εγείρουν α μη τι άλλο ισάριθμες ερωτήσεις τε απαντήσεις. Ω ναι! Και φευ! Τελικώς Είμαι. Διότι αν Είμαι , Είμαστε. Και αν δεν Είμαι , δεν Είμαστε. Διότι ο ενικός προηγείτο του πληθυντικού. Διότι είς την μήτραν που με γέννησε και εις την οποία θα ξαναγυρίσω , μόνος , από ένα μόνο κύτταρο ξεκίνησε η δόμησις μου και μέσα σε ένα μόνο σώμα θα ξαναγυρίσω εις αυτήν.
Ευχαριστώ.