ΟΥΙΣΚΥ Ή ΞΥΝΟΓΑΛΟ; ΡΟΦΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΒΛΑΧΑΔΕΡΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΞΟΦΛΗΜΕΝΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

1. ΚΑΜΠΑΡΕ, ΜΠΑΡ, Ή ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ;

Ο Μπάρμαν με κοίταξε με ένα βλέμμα απογοήτευσης. Σχεδόν βαθιάς περιφρόνησης θα τόλμαγα να πώ.
"Μπαγάσα, μού το έχεις κάνεις το μαγαζί κοτέτσι" μού πέταξε, σκουπίζοντας ένα ποτήρι, θέλοντας να μού δείξει, ότι επάνω μου κόλλαγαν τόνοι ρύπων, ενώ δεν διέθετα ούτε ένα ίχνος κρύσταλλου. "Έρχεσαι σε ένα μαγαζί περιωπής και παραγγέλνεις μόνο λεμονάδες".
"Αφού γνωρίζεις ότι δεν πίνω αλκοόλ, ρε Μπάρακ", τού απάντησα. "Άσε που αφήνεις σαπουνάδες στα ποτήρια... Αυτό νομίζεις ότι δίνει την ιδιαίτερη γεύση στο νοθευμένο ουίσκυ που τούς πουλάς";
Αυτή την φορά το βλέμμα τού μπάρμαν σκοτείνιασε τελείως. Νόμιζε ότι αποκάλυπτα το μεγάλο μυστικό του, ενώ το ήξεραν όλοι οι αργόσχολοι που συχνάζουν εδώ.
"Ναι ρε μαγκίτη, τούς σερβίρω μπόμπες, γιατί όλοι αυτοί κατασκευάζουν κρυφά όπλα μαζικής καταστροφής" είπε με ένα άθλιο ύφος, που θα έκανε και την γιαγιά του να κουνάει με απογοήτευση το κεφάλι της για τις μειωμένες του υποκριτικές ικανότητες.
Χαμογέλασα.
Εκείνος με κοίταξε εξοργισμένος. "Φταίω εγώ που σε σερβίρω λεμονάδες και είμαι υποχρεωμένος από πάνω να ακούω και τον πόνο σου, αντί να σε πετάξω έξω με τις κλωτσιές".
"Δεν βλέπω να είσαι στα κέφια σου", τού έριξα σπόντα. "Δεν μπορεί να ρουφάμε όλοι διμεθίλτρυπταμίνη, εδώ μέσα. Μήπως σού την σπάσανε πάλι εκείνοι οι Ρωσοπόντιοι;".
"Εάν εννοείς το τζάμπα μαγκάκι τον Βλαδίμιρο, αυτός άμα κάνει ανάταση δεν μπορεί να φτάσει ούτε τον αφαλό μου", είπε με απαξίωση.
"Αφού το μαγαζί σου είναι υπερχρεωμένο", τον προκάλεσα. "Τι τσαμπουκά μάς πουλάς. Εάν δεν έκανες λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, δεν θα μάζευες ούτε για το νοίκι".
"Πάλι τα παραμύθια από αυτό το ρεμάλι τον Όργουελ θα ξεκινήσεις να μού αραδιάζεις;" μού είπε άγρια, χτυπώντας το χέρι του απάνω στην λαμαρίνα τού πάγκου, που ήταν τοποθετημένα τα ποτήρια.
"Σού τα έλεγε, ναί ή όχι; Και επειδή στα έλεγε το 1984, νόμιζες ότι σού τα έλεγε για τότε; Για σήμερα σού τα έλεγε, αλλά πού να χωρέσουν αυτά στο κεφάλι σου", απάντησα.
"Υποτιμάς την νοημωσύνη μου, επειδή είμαι μαύρος ρε. Ένας ρατσίστας είσαι και μισός" κατάγγειλε με καταφάνερα ψεύτικο ύφος θλίψης. "Ακόμη και ο Μηχαλολιάκος ρε, στο ξενοδοχείο που είναι ιδιοκτήτης, μαύρες καλλονές εκδίδονται εκεί, ρε.. Για υπηρέτες μάς αποδεχόσαστε. Μην δείτε όμως μαύρο να προκόψει. Να γίνει μπάρμαν, να ανοίξει μαγαζί. Αμέσως ξεκινάτε να κατακρίνετε".
"Στα έλεγε ρε ο Όργουελ, ή δεν στα έλεγε; Στο τέλος θα μείνουν μόνο τρία μαγαζιά σε ολόκληρο το δρόμο. Οι δυο θα το παίζουν δήθεν ανταγωνιστές και το τρίτο θα το έχουν μόνο για να ρίχνουν σφαλιάρες στούς θαμώνες εκεί μέσα. Μόνο για μηχανή τού κιμά", τού είπα.
"Εννοείς εκείνα τα μεμέτια, που τούς κλέβουμε τα λάδια και τούς πληρώνουμε με κουρελόχαρτα από το φωτοτυπικό; Αφού είναι βλήματα ρε, σηκώνουνε την κελεμπία για να μπορέσουν να αποπατήσουν", απάντησε με το γνωστό του στυλ.
"Ρε Μπάρακ" τού είπα, "δεν χωράει στο άρρωστο κεφάλι σου, ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει με τίποτα, όπως το προχωράς; Εσύ νομίζεις, ότι επειδή πας με την γυναίκα τού μεμέτη στο κρεβάτι, θα καθήσει όλη η οικογένεια να τούς κάνεις το σπίτι λίμπα. Το έχεις παρεξηγήσει το πράμα. Δεν κολλάει στο έτσι".
"Κολλάει και παρακολάει. Δεν είδες την άλλη την Λίβυα, πώς την έλιωσα; Έγινε θύμα μου. Δεν λέω, έχω και την γλύκα, παίρνω καθημερινά την λεμοναδίτσα men sex, που διαφημίζει ο Τράγκας. Εσύ μού ρουφάς κάτι λεμονάδες τής πλάκας, μόνο για να φουσκώνει η κοιλιά σου".
"Ναι ρε Μπάρακ, αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι κλείνεις σπίτια, ότι ρημάζεις οικογένειες; Και δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι τα πέντε μεμέτια που σε υποστηρίζουν, επειδή σού πουλάνε βιάγκρα, έχουν αρχίσει να την κάνουν με τρόπο, επειδή κατανόησαν ότι στην συνέχεια θα την πέσεις και στην δική τους γυναίκα; Είπαμε, τα τονοτικά είναι καλά, αλλά εσύ έχεις να μπεις σε μπακάλικο δεκαετίες. Μόνο από φαρμακεία ψωνίζεις τρόφιμα", προσπάθησα να τού εξηγήσω. "Έχουν αρχίσει να απομακρύνονται και οι φίλοι σου. Βλέπουν, ότι εκτός από τα γεννητικά σου όργανα δεν λειτουργεί τίποτε άλλο απάνω σου. Δεν λέω τα έχεις στολίσει ωραία με ηλεκτρονικά, χρωματιστά φωτάκια και ψηφιακές χάντρες. Μέρα με την μέρα καταντάς όμως όλο και περισσότερο ρεμάλι. Και αυτή η δουλειά που κάνεις απαιτεί κότσια. Το μπαρ θέλει ορθοστασία. Οι πότες έχουν ανάγκη και το παραμύθιασμα. Έρχονται εδώ για να ξεχάσουν και όχι για να ακούσουν για χιλιοστή φορά τα ίδια και τα ίδια κρυα ανέκδοτα που κοπανάς".
"Φιλαράκι, υποτιμάς πολύ τις χάντρες μου. Ξέρεις τι κρότο κάνουν αυτές; Εμένα στο φινάλε μού φτάνει ο τούρκος, πού έχει εκτόπισμα για αυτό το μαγαζί", είπε σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σπρώξει κάποια σαθρά επιχειρήματα.
"Ποιόν τούρκο εννοείς;" ρώτησα. Αυτόν τον μέθυσο που πλακώνει τα παιδάκια στις πλατείες στο ξύλο και τούς σπάει τα κεφάλια, ή το άλλο χοντροκέφαλο κοίτος, που το παίζει δόκτορας τής ανοησίας";
"Ποιο κοίτος, ρε;" μου απάντησε με ύφος ψεύτικου θριάμβου. "Τον τούρκογλου εννοώ. Ξέρεις πόσο αλκοόλ μπορεί να ρουφίξει ένας τόφαλος, όταν ο εγκέφαλός του επιπλέι σε μια λίμνη λίπους; Αυτουνού για δυο μπύρες, τού τα έχω πάρει όλα. Σπίτι, περιουσία, μέλλον. Και με γλύφει κι από πάνω".
"Καλά και δεν λυπάσαι καθόλου τα παιδάκια του, ρε;" ρώτησα
"Ποιά, τα 520 που λένε ότι εξαφανιστήκανε δήθεν από ίδρυμα; Είσαι στα καλά σου ρε άσχετε; Πήγαινε εσύ να σερβίρεις μπύρα σε αυτούς που έχουν συνηθίσει να πίνουν άλλα και εάν δεν στην ρίξουν στην μάπα, μετά έλα εδώ να κελαϊδάς. Ξέρεις ποιο είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό; Νομίζεις ότι είναι η πρέζα; Εγώ είμαι μπάρμαν. Δεν είμαι δήθεν ιστολόγος τής κακιάς ώρας. Κατάλαβες γιατί έχεις χάσει από χέρι; Τί μπορείς να κάνεις ρε; Κατέβα και συ σε απεργία πείνας μαζί την Γιαταγάνα. Ξέρεις από πότε υπάρχουν αυτά; Και ξέρεις τι διαφορετικούς μανδύες έχουν φορέσει; Και μετά μού τσαμπουνάς βλακείες για μασωνίες, σιωνιστές και δυο αβγά τουρκίας. Οι καλύτεροί σου φίλοι κρύβονται πίσω από αυτά, ρε κορόιδο. Δεν έχεις καταλάβει ακόμα, ότι όλοι αυτοί που μια ζωή καταγγέλεις, δεν είναι παρά ένα στημένο αντίπαλο δέος για να κρύβονται από πίσω τους τα φιλαράκια σου; Κούνια που σε κούναγε. Οι μποτίλιες που έχω στα ράφια, έχουν πιο πολύ μυαλό από σένα. Άκου Μποτίλια στο Πέλαγος! Σκατά στο πέλαγος, ρε. Να σού βάλω μια λεμονάδα ακόμη, ή μήπως την θέλεις στην μποτίλια;" είπε, δείχνοντάς μου την πατσαβούρα, που καθάριζει τον πάγκο.
"Τι έγινε, ξεσάλωσες επειδή χάλασε η συνταγή, που δεν μπορείς να κάνεις θερινό το δίπλα μαγαζί;" ρώτησα.
"Ακου να δεις αγοράκι", ξεκίνησε να λέει με στόμφο, "αυτό το μαγαζί μπορεί να γράφει μπαρ στην ταμπέλα, αλλά γνωρίζεις πολύ καλά ότι είναι σκυλάδικο. Άμα λάχει τα σπάμε, τα κάνουμε όλα λίμπα, για να έρθουμε στο τσακίρ κέφι. Δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο. Πίνε εσύ λεμονάδα και διασκέδαζε με την αφέλειά σου. Νομίζετε ότι μού την βγήκατε, επειδή πέρασε για μισή ώρα ο Βλαδίμιρος από εδώ και λέτε ότι πούλησε τσαμπουκά. Μού το παίζεις και αστρολόγος, βλήτο. Αφού ξέρεις, ότι το πατρντί ξεκίνησε όταν μπήκε ο Ουρανός στον Κριό. Και τώρα έφερε τετράγωνο με το Πλούτονα στον Αιγόκερω . Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Και μετά πανιγυρίζεις. Λες ότι θα μού πάρετε και τα σώβρακα. Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά. Περίμενε μέχρι το τέλος τού Οκτωβρίου, που θα γίνει το τετράγωνο ακριβές".
"Εμένα όμως αυτό το τετράγωνο με σταυρώνει", τού απάντησα. "Δες το ωροσκόπιό μου".
"Τόσο το καλύτερο" είπε. "Θα φάει η μούρη σας χώμα. Πραγματική μποτίλια κατάντησες μετά την δέκατη λεμονάδα. Να σού κολήσω μια ετικέττα τής Σουέπς στην μάπα;"
"Ρε Μπάρακ" τού είπα, "αρκετοί είναι αυτοί πού έχουν καταλάβει, ότι η κραιπάλη σύντομα ρίχνει τούς άσωτους στο καναβάτσο. Αφού αυτά γίνονται για να μην πορείς να πάρεις τα πόδια σου, ώστε να αναλάβει το μαγαζί η κινέζικη μαφία προσεχώς" είπα.
"Και σένα τι σε ενοχλεί;", ρώτησε. "Τα παντακόσια είκοσι, ή τα πέντε δις διακόσια εκατομμύρια; Δεν έχεις καταλάβει, ότι οι πιο ωραίοι ουρακοτάγκοι είναι οι καραφλοί σαν την πάρτη σου;..."
"Γιατί τόση κακία;" ρώτησα.
Εσύ βλαχαδερό μου νομίζεις, ότι τα μπαρ υπάρχουν για να σερβίρουν αλκοόλ. Δεν είναι όμως ζήτημα κακίας. Είναι θέμα επιβίωσης. Εάν οι κρυφοί μου πελάτες δεν πιούν αυτό το κόκκινο πετιμέζι
που τους φτιάχνει, θα τα τινάξουν. Γιατί είναι σκιές, ρε. Σκιές ακόμη πριν ξεκινήσει αυτό που εσείς, οι δήθεν ξεμέθυστοι ονομάζετε ιστορία. Αλλά εσείς βρισκόσαστε σε χειρότερο τριπ από εμάς, που είμαστε μόνιμα σουρωμένοι. Γιατί κοιμόσααστε όρθιοι. Γι αυτό γκρεμίζουμε κάθε φορά το κατάστημα πριν ξημερώσει και το ξαναχτίζουμε κάθε αυγή. Για να μην μπορέσετε να δείτε άσπρη μέρα. Δεν έχεις καταλάβει, γιατί σάς σερβίρουμε τζάμπα λεμονάδα εδώ; Μόνο για να φτιάχνετε πετιμέζι. Ή νομίζεις, ότι αξίζετε ένα καλύτερο πεπρωμένο; Τι κάνετε γι αυτό; Εσείς είσαστε χειρότεροι από τούς μεθύστακες, που σάς κουμαντάρουν" μου πέταξε περιφρονητικά.
"Ρε Μπάρακ, το παίζεις γκόμενος, ενώ κυκλοφορούν φήμες ότι είσε ευνούχος", τον κοντράρησα.
"Ρε άπαξ και διαθέτεις ψηφιακές χάντρες μέσα στο παντελόνι" απάντησε "οι άλλοι θα ψάχνουν μόνιμα να βρουν τσίγκινο σωβρακάκι".
Τότε άκουσα ένα ξυπνητήρι να κουδουνίζει.
"Πρέπει να φύγω", είπα. "Σε λίγο ξεκινάω να δουλεύω".
"Ρε πού πάς; Μείνε εδώ. Σε λίγο ξεκινάει ο δεύτερος γύρος, κάτσε να τον δούμε στο CNN" μού πρότεινε.
Σηκώθηκα και προχώρησα προς την πόρτα. Πριν ακόμη χαιρετήσω είδα κάποιον να μπαίνει στο μπαρ.
"Καλώς τον Τάκη τον μπόγια" τον χαιρέτησε ο Μπάρμαν. "Τα σκυλιά στα δώσαμε εχθές. Κάτσε να σε σρβίρω ένα κοκτέιλ βαφομήτη".
"Σκυλιά τέλος" απάντησε κοφτά ο Τάκης. "Από σήμερα μαζεύω τηλεοράσεις. Έγινα παλιατζής και η πραμάτεια εδώ μέσα είναι για τα σκουπίδια".
"Θα πάρεις και συ τις χάντρες μου" απάντησε ο Μπάρμαν.
"Μαζεύω και σάπια κομπολόγια" είπε παλι κοφτά ο Τάκης. "Το δρώμενο τέλος. Καταντήσατε όλοι ρεμάλια εδώ μέσα".
"YES WE CAN" φώναξε με ψεύτικο ύφος ο Μπάρμαν.
Ο Τάκης στραφηκε προς εμένα και μού είπε: "Πού πας, μείνε λίγο ακόμη εδώ, φιλαράκι".
"Πρέπει να φύγω" απάντησα. "Δουλεύω σε εργαστήριο που φτιάχνει περούκες. Όχι για τον μισθό, αλλά από αλληλεγγύη. Και γω φαλακρός είμαι, όπως βλέπεις".
"Βρε κάτσε εδώ, που σού λέω" απάντησε ο Τάκης. "Εάν φύγεις θα χάσεις τα καλύτερα. Σε λίγο οι φαλακροί θα κυκλοφορείτε με τα σώβρακα τού μπάρμαν περασμένα στο κεφάλι".
Τότε φώναξε απεγνωσμένα ο Μπάρμαν: "Ποιο τσογλάνι έβαλε στο τζουκ μποξ το "Πέντε Έλληνες στον Άδη" πάλι; Αφού σάς είπα ότι σιχαίνομαι τον Παπαϊωάνου".
"... και χορεύαν μεθυσμένοι μέχρι και οι κολασμένοι..." τραγουδούσε ο Τάκης, μαζεύοντας κάτι χάντρες με το φαράσι.



2. Ο ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΛΟΥΘΗΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΙ

Όταν ο Μαρτίνος Λούθηρος μετέφρασε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο έγραψε:
"Am Anfang war das Wort und das Wort war bei Gott und Gott war das Wort..."
Εάν όμως σκόπευε να μεταφράσει σωστά έπρεπε να γράψει:
ΕΝ ΑΡΧΗΝ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΗΝ ΠΑΡΑ ΤΩ ΘΕΩ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ
Διότι ότι σχετίζεται με την δημιουργία δεν είναι δυνατόν να μεταφρασθεί.
Διότι, όταν ο Θεός Δημιούργησε τον Κόσμο Μίλησε - ΑΡΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - Ελληνικά.



Ευχαριστώ το δίκτυο για την αγαστή συνθεωρία και σύμπραξη.

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.