ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ - ΑΓΓΙΝΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΟΥ ΤΗΣ ΒΟΣΤΩΝΗΣ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

2. ΟΡΝΙΘΟΤΡΟΦΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΓΓΙΝΑΡΑΣ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΡΞ

Από τον Μάϊο τού 1968 μέχρι σήμερα οπωσδήποτε επήλθαν κάποιες ποσοτικές αλλαγές, όσο αφορά την αντιμετώπιση τής ανθρώπινης αγγινάρας στα πλαίσια τής ανθρωποκαλλιέργειας.

Πριν όμως αναφερθώ σε κάποιες ποσοτικές αλλαγές, οι οποίες αφορούν το ανθρώπινο πεπρωμένο και επήλθαν κατά την πάροδο των τελευταίων δεκαετιών, θα ήθελα να προβώ σε μνεία κάποιων πολύ βασικών ποιοτικών δεδομένων, τα οποία διέπουν την παρουσία μας επάνω σε αυτόν τον πλανήτη, επί παγίας βάσεως. Βάσις, η οποία ξεπερνά και αυτά ετούτα τα συγκεκριμένα ιστορικά δεδομένα τής παρούσης ιστορικής σπείρας, έχοντα διαϊστορικό χαρακτήρα:

Οι άνθρωποι -  βαυκαλιζόμαστε να θεωρούμε τούς εαυτούς μας ως "το απαύγασμα τής δημιουργίας" (να χαρώ και κάτι πολλά βαρείς μαγκίτες τύπου "Θεόδοτος", οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους σχετικά με την "ανωτερότητα τής λευκής φυλής"). Από εποχής "αγίου" αυγουστίνου τού "μεγάλου" και "αγίου" θωμά ακινάτου, οι "πολιτισμένοι" λαοί θεωρούν, ότι διαθέτουν την απαραίτητη κρίση, ώστε να κατανοούν δια τής νοησιαρχίας την Βίβλο, από εποχής μαρτίνου λούθηρου θεωρεί η προτεσταντική Ευρώπη ότι "η ερμηνεία τής αλήθειας της Αγίας Γραφής αποτελεί ατομικό ζήτημα τού κάθε πιστού" - πέραν των ορίων τής όποιας κοινότητος - και από τότε που ο αλητάμπουρας των στοών ζαν ζακ ρουσσώ συνέγραψε το "Κοινωνικό Συμβόλαιο", θεωρεί ο κάθε γερμανός μανάβης, ότι είναι "χεiραφετημένος πολίτης" ("Mündiger Bürger") ώστε να δύναται αυτοδικαίως και επαξίως να συναποφασίζει και να συγκαθορίζει τις τύχες τής κοινωνίας και τής ανθρωπότητος, για να μην αναφερθώ στον ιδεολογικό προπαγανδιστή - μπράβο του "τάγματος των πεφωτισμένων τής βαυαρίας" γκέοργκ φρίντριχ βιλχελμ χέγγελ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι, "ότι υπάρχει είναι καλό, ως προϊόν τού Πνεύματος", με "ύψιστο απόκτημα τής Δημιουργίας το Γερμανικό Κράτος", τουτέστιν και το Άουσβιτς και το Νταχάου μέσα.
Το Μάτριξ διαθέτει αβέρτα - κουβέρτα μηχανισμούς στην προσπάθειά του να αναπαράγεται - και κακά τα ψέματα - όλοι εδώ μέσα βράζουμε.
Εκατοντάδες χιλιάδες μόμολα επάνδρωσαν και επανδρώνουν (είτε ως "άνδρες", είτε ως "γυναίκες") τούς εκούσιους αλλά και ακούσιους μηχανισμούς υπνώσεως και αυτοϋπνώσεως, που το αναπαράγουν. Είτε ως "συντηρητικοί" ιδεολογικοί χαφιέδες, οι οποίοι θεωρούν ενδωμύχως ότι "απολαμβάνουν" επαξίως τα δήθεν προνόμια που το σύστημα τούς εξασφαλίζει, είτε ως σαλταρισμένοι "επαναστάτες" και "αντιφρονούντες", στων οποίων την μαυρισμένη πανκ ψυχή χέουν ακόμη μεγαλύτερη μαυρίλα οι πρακτοράτζες των αδερφάτων αλλά Σόρος-Τσίπρας-Μιχαλολιάκος-Κουφοντίνας. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών: Η πάκτωσις τής απολύτου αληθείας μέσω τού φανατισμού. Κατά πόδας βαβαίως και οι καναπεδάτοι προπαγανδιστές τού ωχαδερφισμού, τού "εντάξει αρχίζει να φαίνεται φώς στο βάθος τού τούνελ", οι οποίοι αναμένουν να αγιάσουν προσεχώς δια τής σχολαστικής τηρήσεως των "χρηστών ηθών".

Όμως, για να το πω εξω από τα δόντια και χωρίς περιστροφές, ουδόλως βοηθάει η ενασχόλησις με τις ποσοτικές αλλαγές που επιοβάλλονται - όσο υπερβολικά ξεδιάντροπες μπορεί αυτές να εκδηλώνονται - εάν δεν καταστεί κατανοητή η βαρεία ποιότητα που μάς σφραγίζει όλους τούς ανθρώπους - αγγινάρες μέσα στο Μάτριξ:
Διότι κατ'ουσίαν δεν είμαστε περισσότερο από τροφή για όντα που δεν έχουν άλλη δυνατότητα επιβιώσεως από το να σπαράσουν αίμα και ανθρώπινες σάρκες και κατά προτίμηση παιδιών, βρεφών ή και εμβρύων, τα οποία διαθέτουν αυξημένη ζωϊκή ενέργεια. Και δυστυχώς αυτό είναι το μικρότερο κακό - καθότι για όσους δεν κρέμονται από τον υλισμό, δεν αποτελεί το σαρκίον τους (ή κοινώς τομάρι) το ανώτατο διακύβευμα. Δυστυχώς, αυτό το οποίον σπαράσουν και είναι το πλέον ζοφερό, είναι η ψυχή μας. Μια γρήγορη ματιά ολόγυρά μας είναι αρκετή, ώστε να πείσει πάντα εχέφρονα άνθρωπο (όχι όμως και τα χεγγελιανά μαγκάκια) περί τής ποιότητος τού Μάτριξ εις το οποίον είμεθα εντειχισμένοι. Και όπου πάσα έννοια δικαίου και ανθρωπισμού βιάζεται απροκαλύπτως στο όνομα των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", τού "πολιτισμού", τής "ανοικτής κοινωνίας", τής "προόδου", τής "αναπτύξεως", τής "λογικής", τής "υπηρεσίας τού Θείου Θελήματος", τής "ελευθερίας", τής "δικαιοσύνης" και των αυγών τουρκίας.

Στην "Αποκάλυψιν τού Ιωάννου" γίνεται αναφορά στον πόλεμο που έλαβε χώρα μεταξύ τού "Αρχαγγέλου Μιχαήλ και των αγγέλων αυτού και τού Εωσφόρου (Δράκοντος) και των αγγέλων αυτού". Καθώς και ότι "Ο Εωσφόρος και οι άγγελοι αυτού ηττήθησαν και εβλήθησαν εις την γην και  ουδέ τόπος ευρέθει αυτώ έτι εν τω ουρανώ".  (Αποκάλυψις, κεφ. 12, στίχοι 7-10).
Το ζήτημα των προφητειών γενικώς είναι πολύπλοκο και ιδιαίτερα αυτό τής "Αποκαλύψεως τού Ιωάννου", το ενδιαφέρον πέριξ τής οποίας βαθμηδόν αυξάνεται τάχιστα. Στο παρελθόν έτυχε να κάνω κάποιες γενικές αναφορές σχετικά με την όλη προβληματική και αναμφιβόλως σκοπεύω να επανέλθω διεξοδικά. Επί τού προκειμένου όμως προτίθεμαι να παραμείνω αποκλειστικά στο χωρείο που προηγείται:
Στο υποθετικό ερώτημα, ως προς το συγκεκριμένο που αναφέρεται, ότι ο Δράκων έβλήθη ηττηθής εις την γην, χωρίς να υπάρχει περιοχή στον ουρανό που αυτός και οι άγγελοί του θα μπορούσαν πλέον να σταθούν, πού μπορεί αυτό να ανάγεται, η απάντηση στην οποία μετά από συγκεκριμένες παρατηρήσεις δεκαετιών έχω καταλήξει, είναι, ότι αυτά τα προφανώς μη υλικά όντα (ως άγγελοι) αδυνατούν να σταθούν οπουδήποτε στον ουρανό, διότι τα προσβάλλει η κοσμική ακτινοβολία. Η δε παραμονή εντός τής γης, τούς εξασφαλίζει το απαραίτητο φίλτρο, για την προστασία τους από αυτήν.

Tα κείμενα τού Ion Maggos στην ιστοδελίδα "Terrapapers" αναφορικά με την ένταξη τού ανθρώπου στην διατροφική αλυσίδα, αλλά και κάποια άλλα κείμενα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά, όπως και μερικά σημαντικά βίντεο τού David Icke, θεωρώ ότι σηματοδοτούν κάποια πολύ σημαντικά δεδομένα, τα οποία δεν μπορούν, όσοι διαθέτουν ανοικτό ορίζοντα και προβληματίζονται χωρίς προσκώματα, να παρακάμψουν.
Η λογική τής διατροφικής αλυσίδας χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένη προβληματική: Η φωτοσύνθεση στηρίζεται βασικά στην ηλιακή ενέργεια. Αυτή οδηγεί στο να αναπτυχθεί το χόρτο, με το οποίον θρέφονται τα φυτοφάγα ζώα. Τα σαρκοφάγα ζώα θρέφονται με το κρέας των φυτοφάγων ζώων. Οι άνθρωποι θρεφόμαστε τόσο με φυτά, όσο και με το κρέας και το γάλα των φυτοφάγων ζώων, αποφεύγοντας - πλην των περιπτώσεων εξαιρετικής ελλείψεως τροφής - την βρώση κρέατος σαρκοφάγων ζώων. Η όλη αλυσίδα έχει κατά συνέπεια ως βάση την ηλιακή ενέργεια. Η έμμεση πρόσληψή της όμως από εμάς, μέσω τής βρώσεως φυτών και κρέατος φυτοφάγων ζώων, δεν επαρκεί για την επιβίωσή μας. Αυτή προϋποθέτει ταυτοχρόνως και την συχνότατη έκθεσή μας στο ηλιακό φως (και τις λοιπές κοσμικές ακτινοβολίες, οι οποίες όμως λόγω τής υψηλής συχνότητος που διαθέτουν, παρουσιάζουν υψηλότερη ικανότητα διαπερατότητος από το φως και δύνανται να διαπερνούν μέσα, εντός των οποίων η διάδοση τού φωτός ανακόπτεται).
Όντα, τα οποία αδυνατούν να εκτίθενται αμέσως στην ηλιακή ενέργεια και την κοσμική ακτινοβολία, είναι υποχρέωμένα να αντλούν την απαραίτητη για την επιβίωσή τους ζωική ενέργεια με την βρώση άλλων όντων. Ο μύθος τού βρικόλακα κωδικοποιεί αυτόν τον συμβολισμό: Οι βρικόλακες υποτίθεται ότι μπορούν να κυκλοφορούν μόνο στο σκότος της νυκτός, διότι το φως τού ηλίου τούς εξοντώνει. Κατά συνέπεια, πίνουν αίμα ανθρώπων για να επιβιώσουν.Ο συμβολισμόςαυτός έχει περάσει και στην συμβολική χρήση κάποιων πτηνών τής νύκτας, όπως η νυκτ-ερίδα. Ως πτηνό που κυκλοφορεί μόνον την νύκτα συνδέεται συμβολικά με την πόση αίματος και αποτελεί συνακόλουθα πάγιο σύμβολο των αποκρυφιστών, το οποίον εντέχνως διοχετεύεται και από τα κυκλώματα τού Μάτριξ τού Μάτριξ στις παιδικές ψυχές μέσω παιχνιδιών και εικονογραφημένων, αφού προηγουμένως αυτό υποστεί την αντίστοιχη ωραιοποίηση, ώστε να καταστεί αποδεκτό.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει τόσο η ετοιμολογία τής λέξεως βρικόλακας, από την σύνθεση των όρων "βριλ", η οποία σημαίνει το ον που ζει υπογείως (ιδέ και "Βριλίσια") και τού όρου "κολάζω", ο οποίος σημαίνει "τιμωρώ" και "τυραννώ". Η σημασία αυτών των ρημάτων είναι προφανής κατά την διαδικασία βασανισμού τού θύματος τής ανθρωποθυσίας, πριν αυτό θανατωθεί, με στόχο την παραγωγή διμεθίλτρυπταμίνης ( (ιδέ και την "δύναμη βριλ" των ναζί).
Προφανής είναι και η σύνθεση τού όρου νυκτερίς εκ των "νύξ" και "Έρις".

Ένα ακόμη "νυχτοπούλι", το οποίον έχει προσλάβει συμβολικό χαρακτήρα είναι η κουκουβάγια. "Περιέργως" παρακολουθούμε να γίνεται χρήση τού εν λόγω συμβόλου από κυκλώματα, τα οποία εμφανίζονται εκ πρώτης όψεως ετερόκλητα: Αφ'ενός μεν η κουκουβάγια αποτελεί το ιερόν ζώον τής θεάς Αθηνάς, αφ'ετέρου βλέπουμε να γίνεται χρήση αντιστοίχου ειδώλου στις τελετουργίες των "Bohemian Groove", οι οποίοι θεωρούνται σατανολάτραι και στις τελετουργίες των οποίων, όπως έχει καταγγελθεί από συνωμοσιολόγους όπως ο Alex Jones, το είδωλο τής κουκουβάγιας συμβολίζει το μολόχ . Επί τού προκειμένου αξίζει να αναφερθεί, ότι η κουκουβάγια είναι ένα πουλί, το οποίον συνδέεται όχι μόνον με την νύκτα, αλλά και την αυγή, την εκδήλωση δηλαδή τού πρώτου πρωϊνού φωτός, το οποίον συνδέεται και με τον πρωϊνό αστέρα, τουτέστιν την Αφροδίτη (σύμβολον τής οποίας είναι η πεντάλφα, ή ορθότερον τα πέντε Λ, τουτέστιν "Πεντέλη").Το φως τής αυγής αποκαλείται και "λυκαυγές" και λυκόφως, συνδεόμενο με τούς "λυκάωνες", τούς "λυκανθρώπους", τον "Λύκειο Δία", ιερόν τού οποίου υπήρχε στην λίμη Λέρνη (εξ ού και η "λερναία ύδρα") και τα αντίστοιχα τελετουργικά αίματος.
(Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες αναφορές σχετικά με το "λυκόφως" και την συμβολιστική αντιπαραβολή του προς το φως τού Ηλίου, μπορεί να ανατρέξει στην ανάρτησή μου "΄Ελληνες Εναντίον "Πεφωτισμένων"", όπου επιχειρείται γραμματολογική προσέγγισις τού όρου "lux", τού όρου Έλλην - Ήλιος, καθώς και ανάλυση των λόγων, οι οποίοι οδήγησαν τούς λατίνους στην αντιστροφή της ενεργειακής ακίδος τού γράμματος Λ με την εξουδετέρωσή του μέσω τού L και στην διάσπαση τής πληρότητος τής διφθόγγου ΟΥ και την αντικατάστασή της με την σχιζοφρένεια τού γράμματος U).

Η κουκουβάγια υπήρξε αρχικώς σύμβολο τής "Λίλιθ", η οποία αποτελούσε συμφώνως προς τις διδασκαλίες των αποκρυφιστών, την πρώτη σύζυγο τού Αδάμ. Η Λίλιθ θεωρείται δαιμονική οντότης και εκπροσωπεί την θυλική έκφραση τού Βάαλ. Η Λίλιθ πέρασε στον ελληνόφωνα χώρο ως θεά Εκάτη, σύμβολο τής οποίας υπήρξε η κουκουβάγια. Η επικρατώσα άποψη τής ετοιμολογίας τής λέξεως "Παλλάς" συνάγει αυτόν τον όρο εκ τού "Βάαλ". Κατά πόσο με τον συμβολισμό τής κουκουβάγιας - παλλάδος, επιχείρησαν να αποδώσουν κάποιοι εντέχνως και κρυφίως στοιχεία μητριαρχικής λατρείας σε μια θεότητα, η οποία αποτελεί την κατ' εξοχήν θεότητα τής πατραρχίας, ή κατά πόσο οι ιθύνοντες τής πατριαρχίας έκαναν σε βάση ανοχής και σκοπιμότητος χρήση αυτών των συμβολισμών, ώστε να προωθήσουν ομαλώς πατριαρχικά σύμβολα σε μητριαρχικώς δομημένο ασυνείδητο, δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω, ούτε και αυτό αποτελεί ζητούμενο επί τού παρόντος.
Κάποιοι, μεταξύ των οποίων και λίαν εξαίρετοι λεξικογράφοι, όπως ο Π. Χ. Δορμπαράκης, αποδίδουν τον όρο "Παλλάς" στο ρήμα "πάλλω", ήτοι την "η πάλλουσα το δόρυ". Συμπληρώνει όμως ο Δορμπαράκης, ότι η εν λόγω ερμηνεία είναι λίαν αμφίβολος, δεδομένου ότι - κατά την γνώμη μου - αυτή στερείται λογικού νοήματος. Τουναντίον το ρήμα "παλάσσω", το οποίο πλησιάζει ηχητικώς περισσότερο στο "Παλλάς", σημαίνει ραντίζω, μολύνω, μιαίνω. Ένας δυνατός συνδυασμός των ρημάτων ραντίζω και μιαίνω συνεπάγεται ραντισμό με αίμα, ως τελετουργική διαδικασία.
Ας μην παραβλέπουμε, ότι αρχικώς ο "Πάλλας" ήτο Τιτάν (τουτέστιν χθόνια θεότης) και στην συνέχεια η "Παλλάς" ήτο ξόανον - τουτέστιν κεραία - το οποίον ετοποθετείτο εις το "Παλλάδειον", τόπον όπου συνήρχετο το δικαστήριον των εφετών, το δικάζον ακούσιους φόνους (Ερώτημα τού γράφοντος: Ήσαν οι φόνοι κατά κανόνα πράγματι "ακούσιοι"; Και τι εγίνοτο με την παραγομένη μέσω αυτών "διμεθίλτρυπταμίνη";). (Το ξόανον ήτο κορμός δένρου, η κορυφή τού οποίου είχει ξυστεί προσλαμβάνοντας μορφή ακίδος.  Η μορφή τής θεότητος ήτο ελαφρώς εξυσμένη επί τού ξύλου. Δεν είναι τυχαίο, ότι και τα πρώϊμα ξόανα, τα οποία έγιναν σε πέτρα, παρουσιάζουν ευθυτενείς μορφείς με τα χέρια αφαπτόμενα πλαγίως των μηρών, ως εξέλιξη τής προηγουμένης πρακτικής).
Επί των κεραιών (υπό μορφήν οβελίσκων, μενχίρ, ξοάνων κλπ.) και των φίλτρων (σπήλαια, καταβάσια) όπου ετελούντο - και εξακολουθούν να τελούνται ανθρωποθυσίες - έχω κάνει αναφορές κυρίως στις σειρές αναρτήσεων "Με το Σκυλί τού Μπάσκερβιλ Υπό το Φως τής Ακροπόλεως" και στην "Απορείες Αφελούς".





Θα ήθελα να ολοκληρώσω το παρόν κεφάλαιο με κάποιους εντοπισμούς, οίτινες αφορούν το πρόβλημα των ενέσιμων σκληρών ναρκωτικών, τα οποία θεωρώ, ότι όχι μόνον άπτονται τής παρούσης προβληματικής, αλλά αποτελούν απτές ενδείξεις σχετικώς με όσα προαναφέρθησαν.
Επανειλημμένως έχω δηλώσει, ότι είμαι πραγματιστής, χωρίς όμως να απαιτώ σώνει και καλά να χωρέσει η πραγματικότης στα στενά διανοητικά σχήματα, τα οποία η "μέση" περί αυτής αντίληψη επιχειρεί να επιβάλλει.
Η προσεκτική παρατήρησις κάποιων πραγμάτων, τα οποία εκτυλίσσονται περιξ ημών και τα οποία η μέση αντίληψις προσπερνά εκ συστήματος, θεωρώ ότι δύνανται να προάγουν μια ρεαλιστικότερη εκτίμησή τους, από αυτήν που επικρατεί και την οποίαν το Μάτριξ επιβάλλει στην βάση τής "εχεφρόνου λογικής", συνθέτοντας τα ισχύοντα κοινωνικά μυθεύματα.
Αυτά τα συμπεράσματα έχω συνάγει παρατηρώντας κάποια δεδομένα στα μέρη, όπου πλασσάρεται η πρέζα. Δυστυχώς αυτά τα "στέκια", ευρίσκονται διασκορπισμένα εν μέση οδώ, εκεί όπου οι μη συμμετέχοντες στο εν λόγω αλισιβερίσι πολίτες, είθισται καθημερινώς να διάγουν. Είναι προφανής η προκλητικότης των λόγω κυκλωμάτων στην βάση τού σλόγκαν "θα μάς φάτε στην μάπα με το στανιό". Η πλήρης συμπαιγνεία και αρρωγή τούς κράτους (ως δουλικότατου αχθοφόρου τού Μάτριξ) θεωρείται πλέον περισσότερο από δεδομένη.
Προσωπικά δεν έχω τίποτε εναντίον των εξαρτημένων ατόμων. Όλοι είμαστε άνθρωποι και "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω". Πλην όμως πίσω από το εμπόριο και την υπέρμετρη διάδοση των ναρκωτικών φαίνονται να διεκπεραιόνονται στοχεύσεις εβρισκόμενες πολύ πέραν τής παρανόμου κερδοφορίας και τής χρηματοδοτήσεως μέσω αυτής παρανόμων επιχειρήσεων των κρατικών μυστικών υπηρεσιών.

Εάν παρατηρήσουμε την διαδικασία τής δια ενέσεως διοχετεύσεως ναρκωτικών ουσιών εις το αίμα των δυστύχων εξαρτημένων προσώπων, θα δούμε, ότι αυτοί πρίν διοχετεύσουν την ναρκωτική ουσία στην φλέβα τους, αντλούν δια τής σύρριγγος ποσότητα αίματος εξ αυτής, η οποία και αναμιγνύεται εις την σύριγγα με την ναρκωτική ουσία.
Το φαινόμενο, το οποίον υφίσταται κατά την διάρκεια αυτής τής διαδικασίας, είναι να παραβρίσκεται ποσότης αίματος, ως φορεύς ζωτικής ενεργείας, πλησίον κεραίας, η οποία συγκεντρώνει την περιξ αυτών κοσμική ακτινοβολία εις την ακίδα της. Τοιουτοτρόπως επικρατούν συθήκες, κατά τις οποίες οι εθαιρικές οντότητες δύνανται να αποσπάσουν αυτήν την ζωική ενέργεια, χωρίς να εκτεθούν στο εν λόγω σημείο σε μεγάλη κοσμική ακτινοβολία. Την εν λόγω κεραία αποτεί η βελόνα τής σύρριγγος.

Πιθανόν να θεωρήσουν κάποιοι αναγιγνώσκοντες αυτήν την ερμηνεία αυθαίρετη και υπερβολική.
Υπάρχει όμως ένα επί πλέον δεδομένο στην όλη διαδικασία, το οποίον είναι αδύνατον να παρακάμψουμε, αιτούμενοι ταυτοχρόνως την ικανοποίηση τής λογικής συνέπειας:
Η πλειοψηφία των εξαρτημένων από τα ναρκωτικά άτομα, είτε τρώνε τα νύχια τους, είτε υπάρχουν σε αυτά μεγάλες ποσότητες ρύπων.
Η ερμηνεία που δίδω σε αυτό το αναμφισβήτητο δεδομένο, είναι ότι μπορεί μεν οι ναρκομανείς να προβαίνουν ασυνειδήτως σε αυτές τις πρακτικές, χωρίς να αντιλαμβάνονται την συνέπειά τους. Τα δάκτυλα αποτελούν όμως φυσικές κεραίες τού σώματος, προς απορρόφηση τής κοσμικής ακτινοβολίας. Η τέχνη τής χειρολογίας έχει προβεί σε λίαν ακριβείς αναλύσεις, οι οποίες αφορούν τον ψυχισμό τού ατόμου σε συνδυασμό με τις ιδιότητες και την μορφολογία τής χειρός και δη των δακτύλων. Τα νύχια αποτελούν την ακμή  τής φυσικής κεραίας, το ρόλο τής οποίας επιτελούν τα δάκτυλα. Συνεπώς η στόμωσις των ονύχων εμποδίζει την απρόσκωπτη απορρόφηση τής κοσμικής ακτινοβολίας από τα δάκτυλα, με αποτέλεσμα η περιεκτικότητα του αίματος των εξαρτημένων προσώπων σε αυτήν να είναι περιορισμένη, ώστε το αίμα τους να μπορεί να καταναλωθεί από αιθερικές οντότητες.
Εκ τούτου προκύπτει, ότι ο θάνατος των εξαρτημένων από τα σκληρά ναρκωτικά δεν επέρχεται κυρίως από αναιμία, δηλητηρίαση τού αίματος, ή άλλες μεταδοτικές νόσους, αλλά από την βαθμιαία υποκλοπή τής ζωτικής τους ενέργειας από αιθερικές οντότητες.
Ένα σχετικό ζήτημα αφορά την αίσθηση ευφορίας και υπερμέτρου απολαύσεως, η οποία συμβαίνει τόσο στην περίπτωση τής καταναλώσεως διμεθίλτρυπταμίνης, όσο και τής καταναλώσεως σκληρών ναρκωτικών. Αυτή προφανώς δεν προέρχεται από βιοχημικές διαδικασίες, οι οποίες διεγείρουν το νευρικό σύστημα, αλλά από παρεμβάσεις των αιθερικών οντοτήτων στην αύρα των εις μέθην ευρισκομένων. Υποπτεύομαι, ότι οι αιθερικές οντότητες δύνανται, όταν μπορέσουν να βρεθούν πλησίον ατόμων τα οποία εβρίσκονται υπό την επήρεια παραισθησιογόνων ουσιών, να διεγείρουν τεχνιέντως κάποιες συχνότητες τής αύρας, οι οποίες επιφέρουν ευφορεία και αίσθηση υπερμέτρου απολαύσεως.
Κάτι ανάλογο διάβασα προ δεκαετιών και σε βιβλία τού Λόμπσανγκ Ράμπα, ο οποίος δηλώνει σε αυτά, ότι τυγχάνει θιβετιανός μοναχός βαθυτάτου μυήσεως και ισχυρίζεται σε κάποιο από αυτά, ότι "στούς χρήστες σκληρών ναρκωτικών γλύφουν δαιμονικές οντότητες την αύρα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τρύπες στο αιθερικό σώμα αυτών των ατόμων".

Εφ'όσον ισχύουν οι ως άνω υποθέσεις, πρικύπτει, ότι η διάδοσις των σκληρών ναρκωτικών έχει βαθύτερες αιτιάσεις. Υπό αυτήν την έννοια καθίσταται νοητή και εικονική καταπολέμησις τού προβλήματος από πλευράς ιθυνόντων. Στην βόρειο Ευρώπη έχει επικρατήσει μέσω τής ακατάσχετης προπαγάνδας των κυκλωμάτων των "πράσινων σκουλικιών" δήθεν "οικολόγων", των κυκλωμάτων προωθήσεως ομοφυλικής προπαγάνδας, των σοράδων και λοιπών "χειραφετημένων" κατά ζαν ζακ ρουσσώ γουρουνιών και η επικράτηση τού λεγόμενου "δικαιώματος στην έκσταση των ναρκωτικών" (Rauschrecht).

Έχοντας παρουσιάσει στο παρελθόν φωτογραφικό υλικό από κεραίες και φίλτρα στην περιοχή Αθηνών, σε προσεχή ανάρτηση θα καταθέσω φωτογραφική τεκμηρίωση αντίστοιχων δεδομένων στο Βερολίνο, ώστε να καταστεί παραστατικά κατανοητό, ότι το Μάτριξ δεν έχει γεωγραφικά όρια, αλλά πέραν από τις ωραιοποιήσεις που επιχειρούν οι ιδεολογικοί του αχθοφόροι, ο ίδιος ανθρώπινος σταυλισμός επιβάλεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Με κωρύφωση κάποιες χώρες όπως η Βραζιλία, όπου εκεί η ζωή των παιδιών δεν αξίζει ούτε μια πεντάρα.

Ας μού επιτραπεί εκ προοιμίου ο εντοπισμός, ότι οι αναφορές μου στην ανθρώπινη αγγινάρα δεν αποσκοπούν να επιφέρουν ηθική κατάπτωση, διάθεση μοιρολατρικής αποδοχής των δεδομένων και περαιτέρω προσαρμογή στο Μάτριξ. Τουναντίον εκτιμώ - και θα προσπαθήσω προσεχώς να καταδείξω - ότι η ανθρώπινη αγγινάρα δύναται να αποτελέσει την πλέον ισχυρή γόμωση για το πυροβόλο που θα εξοντώσει δια παντός τις αιθερικές οντότητες, οι οποίες την ταλανίζουν, επιλύοντας δια παντός το ζητούμενον των ιστορικών μεταπτώσεων στην προοπτική τής μεταβάσεως στον μεταάνθρωπο.


2. ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΗ ΔΙΕΘΝΗ" ΣΤΙΣ ΤΡΟΜΠΕΣ ΕΚΤΟΞΕΥΣΕΩΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΛΑΔΟΜΠΟΓΙΑ

Συνεχίζεται