24 Φεβρουαρίου, 2013

ΚΑΤΣΙΚΟΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

Άγαλμα τού Άνουβη στο αεροδρόμιο τού Ντένβερ


Το "βαρκάκι τού Άνουβη στο οποίο προσφάτως ανέβασαν και τον Χρηστάκη ως συνεπιβάτη, όπως αυτό απεικονίζεται πρωτότυπα στις αρχαίες Αιγυπτιακές παραστάσεις. 


1. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΝ

Στις δύο προηγούμενες αναφορές μου στο θέμα έθιξα κάποια γενικής υφής ζητήματα, σχετικά με το εν λόγω κλιπ, που θεματοποίησε ο φίλτατος Κ.Δ.
Ενδιαμέσως είχα την δυνατότητα να ασχοληθώ πιο συγκριμένα με το πόνημα και προσπάθησα, ως είναι επόμενο, να αξιοποιήσω και όσα ετέθησαν στα σχόλια. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Πάνδαρο για την συμβολή του στην προσπάθεια αποκωδικοποίησης για τις εύστοχες επισημάνσεις του, αν και αυτές, όσο αφορά τον πυρήνα τους, μού ήταν λίγο - πολύ γνωστές. Δεν παύουν όμως, κατά την γνώμη μου, να υποδεικνύουν την κατεύθυνση που είναι γόνιμο να στραφεί η προσπάθεια αποκωδικοποιήσεως.
Θέλω εκ νέου να τονίσω την ιδιαίτερα εύστοχη επιλογή τού Κ.Δ να θέσει το συγκεκριμένο θέμα.
Προφανώς κάνοντας αυτός την συγκεκριμένη επιλογή - την οποία μάλιστα λίγο πολύ είχε προαναγγείλει και ως μια απλά ενδιάμεση ενασχόληση, κατά την διάρκεια που εγώ μελετούσα κάποια στοιχεία αναφορικά με μια μελλοντική ανάρτηση στην οποία αποδίδω ιδιαίτερη σημασία - δεν είχε εκτιμήσει το μεγάλο βάθος και εύρος τής επιλογής του. Αυτή την τεράστια σημασία που έχει το εν λόγω κλιπ, διαρκείας μόνον λίγων λεπτών, θα προσπαθήσω να αναλύσω και να τεκμηριώσω στην συνέχεια.

Περισσότερες φορές στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα έχω κάνει αναφορές σε αυτό που αρκετοί φίλοι έχουν αποκαλέσει εδώ "δίκτυο". Αυτό αφορά μια νέα μορφή συλλογικής παρεμβάσεως, η οποία εκδηλώνεται σε διαδικτυακά πλαίσια, προσαρμοσμένη ίσως στα δεδομένα των οπτικών ινών, όπου βάσει συγχρονικοτήτων και συνάψεων, προάγεται ένας προβληματισμός, ο οποίος ξεπερνά τα μεμονωμένα προσωπικά όρια. Πέρα από ιεραρχίες και αποκρυσταλλωμένες δομές, δεδομένου ότι τα πλαίσια εκδήλωσης τού φαινομένου βρίσκονται βασικά στον εικονικό χώρο, προάγεται μια πύκνωση των δυναμογραμμών τής μπλογκόσφαιρας, στην προοπτική της εμβάθυνσης προβληματισμών και προώθησης των αντίστοιχων μυνημάτων, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιος προγραμματισμός, ή κάποια άλλου είδους προσυνεννόηση.
Δεν αμφιβάλλω, παρακολουθώντας τις δραστηριότητες στο διαδίκτυο μιας σειράς φίλων, οι οποίες υπερσκελίζουν κατά πολύ τα δεδομένα αυτής τής σελίδας, ότι το δίκτυο αυτό συνεχώς δυναμώνει. Τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, με την ένταξη νέων φίλων. Εξωτερικά φαίνεται αυτή η διαδικασία να διέπεται αποκλειστικά από το αυθόρμητο, διατηρώντας στις εκφάνσεις της αναπάντεχο χαρακτήρα, πέρα από τις οποιες κανονικότητες.
Αυτοί, οι οποίοι κατανόησαν εγκαίρως τις δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο και φρόντισαν να τις αξιοποιήσουν, οπωσδήποτε έφθασαν σε απτά αποτελέσματα. Δεν θέλω να αποκρύψω, ότι στην δική μου περίπτωση το διαδίκτυο ήταν η μόνη και τελευταία δυνατότητα που απέμενε, μια και διαμένω εκτός Ελλάδος, σε μια φάση που είχα εξαντλήσει τα δεδομένα των τοπικών μου παρεμβάσεων αναφορικά με ποικίλες προσπάθειες και αναζητήσεις.

Έχω αναφέρει και στο παρελθόν, ότι στον τρόπο με τον οποίο συνήθως προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα δρώμενα κυριαρχούν δυο περιορισμοί, οι οποίοι σχετίζονται με την οπτική μας:

- Ο πρώτος αφορά τούς περιορισμένους άξονες αναφοράς που εφαρμόζουμε ως προς τα χρονικά πλαίσια, εντός των οποίων εντάσσουμε την προβληματική μας.
Ενώ η εξουσία προγραμματίζει τις δραστηριότητές της σε χρονικούς άξονες τεράστιας διαρκείας, το χρονικό φάσμα το οποίο εμείς επισκοπούμε είναι σε αντιδιαστολή εξαιρετικά περιορισμένο. Αυτή η οπτική είναι αποτέλεσμα μιας εν τέλει καιροσκοπικής αντίληψης τής ζωής, η οποία αποτελεί σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο, μέρος τού προγραμματισμού τής προσωπικότητός μας.
Στην σειρά αναρτήσεων "Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ", το πρώτο και το δεύτερο μέρος των οποίων βρίσκονται στούς κάτωθι συνδέσμους,
πρώτο μέρος
δεύτερο μέρος
είχα προβεί σε μια πρώτη αναφορά σχετικά με το ζήτημα τού χρόνου, τού ιστορικού χρόνου, τού δράματος τής ιστορίας, καθώς και τού Μεταανθρώπου, σε συνδυασμό με τα ευρήματα τού ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού και την "περί διακυμάνσεων" θεωρία τού Ilya Prigogine.
Οι προεκτάσεις τής υπάρξεώς μας, πέρα από τα τα δεδομένα τους στον χώρο, επεκτείνονται τελικά χωρίς όρια στα δεδομένα χρόνου, υπερσκελίζοντας ακόμη και αυτά τα όρια τής ιστορίας.
Αυτή η επίγνωση καθίσταται αποφασιστικής σημασίας σε φάσης χρονικής καμπής, όπου η ιστορία τού ανθρώπου φαίνεται να προσεγγίζει κάποια ευαίσθητα και καθοριστικού χαρακτήρος όρια, όπως η παρούσα φάση που διάγουμε. 

Ο σημαντικότερος δάσκαλος στο μπουζούκι είναι σήμερα κατά την γνώμη μου ο Θέμης Παπαβασιλείου, ο οποίος έχει προάγει το μεγαλύτερο ποσοστό των αξιόλογων δεξιοτεχνών αυτού τού οργάνου. Η μέθοδος τής αδυσώπητης άσκησης, που εφαρμόζει συνοψίζεται στην εξής φράση, που είχε πεί σε μια συνέντευξή του (στα 3:38 λεπτά): "Όποιος θέλει να μπορεί να σηκώσει στο μπουζούκι 4-5 κιλά στην λαϊκή αγορά, πρέπει να γυμναστεί στα 100 κιλά". Ο Θέμης Παπαβασιλείου έβαζε κάτω τούς μαθητές του και τούς μάθαινε να αποδίδουν άνετα την σημειογραφία έργων τού Παγκανίνι, τούς εισήγαγε στην προχωρημένη αρμονία και την αντίστιξη και τούς έβαζε να εξασκήσουν τα κέντρα φυσιολογίας χωρίς χρήση οργάνου.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την πρόκληση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος μέσα στον χρόνο. Εάν αποσκοπεί να ανταποκριθεί συνειδητά στις προκλήσεις τής ζωής του, η οποία έχει σε σύγκριση με τον συνολικό χρόνο ελάχιστη διάρκεια, θα πρέπει να μπορεί να διαθέτει συνείδηση τής σύνολης χρονικής προκλήσεως. Σε αντίθετη περίπτωση θα άγεται και θα φέρεται από τα βαθειά κυκλώματα τής εξουσίας, τα οποία είναι ενταγμένα μέσω των αποκρυφιστικών διαδικασιών σε θεώρηση αυτής τής συνόλου χρονικής οπτικής.

Ο δεύτερος περιορισμός αφορά τον υποκειμενισμό μας. Αναμφιβόλως είμεθα υποκείμενα και λειτουργούμε εντός υποκειμενικών πλαισίων. Επ' αυτού όμως υφίσταται μια διττή πρόκληση, η οποία αφορά τον εξαντικειμενισμό, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και παρεμβαίνουμε στην πραγματικότητα, ως υποκείμενα.
Να καταργήσουμε την υποκειμενική μας φύση, η οποία μας συγκροτεί με ένα πλήθος επί μέρους ιδιότητες είναι αδύνατον. Το ζητούμενο είναι να λειτουργήσουμε ως συνειδητά υποκείμενα, ξεπερνώντας κατά κάποιο τρόπο το ατομικό μας (όχι το υποκειμενικό μας) περίβλημα. Και αυτό έχει δύο συνιστώσες, μια φιλοσοφικής και μια υπερβατικής υφής.
Περισσότερες φιλοσοφικές σχολές έχουν προτείνει οδούς διεύρυνσης τής αντίληψης μας, η οποία σχετίζεται με τον εγκλωβισμό μας στα συγκεκριμένα ατομικά όριά μας. Παραδείγματος χάριν σχολές τής Ανατολής προτείνουν την θέαση τού εαυτού μας από την σκοπιά ενός παρατηρητού, ο οποίος προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί κατά το δυνατον από την ταύτιση με το εγώ. Στην διδασκαλία τού Κάρλος Καστανιέντα περιγράφεται πληθώρα διαδικασιών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται το "ονείρεμα" ως συνειδητή παρέμβαση στην διαδικασία των ονείρων μας, στον Πλατωνισμό η διαδικασία τής "Αναμηνήσεως", μεταξύ άλλων. Η διαδικασία αποστασιωποίησης από την ταύτιση με το αυτονόητο, όπως αυτό προκύπτει από την διαδικασία τής κεκτημένης ταχύτητας, που αναπτύσσεται από την προσπάθεια να ανταποκριθούμε σε αυτά που θεωρούμε προκλήσεις τής καθημερινής επιβιώσεώς μας, αποτελεί αναμφίβολα μια σημαντική πρακτική στην διαδικασία καλύτερης θέασης όσων συμβαίνουν. Ευρισκόμενοι εντός οχήματος το οποίον τρέχει με ταχύτητα, δεν έχουμε τα χρονικά περιθώρια ώστε να επεξεργαστούμε τις εντυπώσεις μας. Ειδικά όταν αυτό το όχημα είμαστε εμείς οι ίδιοι, σε αναφορά πάντοτε με το περιβάλλον.
Συχνά οι ερωτήσεις που τίθενται στα σχόλια, αφορούν το δέον γενέσθαι για την αντιμετώπιση των άμεσων πιεστικών προβλημάτων, τα οποία μπορεί να αφορούν ακόμη και την ίδια μας την επιβίωση, που θέτουν οι ολοένα και περισσότερι οξυνόμενες καταστάσεις. Δυστυχώς είναι αδύνατον να ανταποκριθούμε επαρκώς στις άμεσες προκλήσεις, εάν δεν διαθέτουμε βαθύτερη γνώση των αιτιάσεων. Είναι λογικό, ότι πάντοτε καθίσταται αναπόφευγη η λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την αναγκαιότητα τής αντιμετωπίσεως των συμπτωμάτων μιας νόσου, ώστε να μην προκύψουν από αυτά στο άμεσο μέλλον ανήκεστες βλάβες. Όμως η συμπτωματολογία ποτέ δεν επαρκεί για την θεραπεία τής νόσου και από μόνη της οδηγεί σε φαύλο κύκλο, ο οποίος δεν θα μπορέσει να αποφύγει την επιδείνωση και τελικά το μοιραίο.
Η ταύτιση με το εγώ μάς πακτώνει εντός των ορίων ενός υποκειμενισμού που περισφίγγει τα όρια τής οπτικής μας, μετατρέποντάς μας σε νοσοκόμους ενός ποδόγυρου νοσηλίας των ατομικών πληγών μας, χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τον χαρακτήρα επιδημίας των νόσων που μάς διέπουν τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Ο χειρονακτισμός τού λευκοπλάστη και τής ασπιρίνης που επαναλαμβάνουμε μηχανικά μάς σπρώχνει ολοένα και περισσότερο στην διαβρωτική συνέπεια τής νόσου, καθώς τα κοράκια τής εξουσίας περιίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας. Με την ένταξη των απογόνων μας στούς ιδιους νοσηρούς θαλάμους, μεταβαίνουμε βαθμηδόν προς τον τελικό στόχο των κορακιών, που είναι η μετατροπή τού αυτοσχέδιου χώρου υποτιθέμενης νοσηλίας μας σε πανμολυσματικό κολοσσό, ο ποίος μέσω τής διαβρώσεως θα καταρρεύσει στα εξ ών συνετέθει. Οι "θεράποντες ιατροί" επαναλαμβάνουν εδώ και χιλιετίες την ίδια μονίμως προτροπή: Εκούσιο υποκλυσμό με τσιμέντο. Φυσικά το κατάστημα διαδέτει και πρώτης τάξεως παυσίπονο, ώστε να διατηρείται στην πορεία το ηθικό μας: Ηρωίνη σε συσκευασία καραμέλας για τον βήχα.

Μια άλλου είδους δυνατότητα διευρύνσεως τής αντιληπτικής μας ικανότητος έχει υπερβατικό χαρακτήρα. Αυτή σχετίζεται με την αρχή, ότι τα πάντα συνδέονται κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους και συνέχονται από την πηγή τής υπάρξεως. Αυτή όμως αποτελεί μια προβληματική, που δεν αφορά την συγκεκριμένη ανάρτηση.

Συμπερασματικά, τόσο η περιορισμός των χρονικών αξόνων αναφοράς που εφαρμόζουμε, όσο και ο στενός εγκλωβισμός στο ατομικό μας περίβλημα, δεν μάς επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε σε στοιχειώδες βάθος όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κατ' αυτόν τον τρόπο καθιστάμεθα θύματα τής υποβολής εκείνων των μηχανισμών, που διοχετεύουν στους επεξεργαστές μας ένα ξένο προς την φύση μας και τις πραγματικές μας ανάγκες προγραμματισμό.

Το δεύτερο σκέλος τού περιορισμού τής αντιληπτικής ικανότητος, που αφορά τον υποκειμενισμό μας, σχετίζεται με τον τελείως ακατάσχετο και άκρατα ατομικό χαρακτήρα, το οποίον αποδίδουμε στον υποκειμενισμό μας. Αποτέλεσμα αυτής τής πρακτικής είναι να θεωρούμε, ότι τα υποκειμενικά μας φίλτρα είναι αυτά που δομούν την εκάστοτε πραγματικότητα, η οποία έχει δήθεν για έκαστον εξ ημών αποκλειστικά ατομική θέσμιση, ευρισκόμενη πέρα από συλλογικά δεδομένα. Ή άλλως πώς, το συλλογικό συρρικνούται σε αυτό, που τα επί μέρους ατομικά φίλτρα αποδέχονται από κοινού ως κοινό. Αυτό το φαινόμενο έχει ονομαστεί στην φιλοσοφική κριτική "υποκειμενικός αντικειμενισμός".
Αυτή η τάση εκπροσωπήθηκε και από κάποιους σχολιαστές στα σχόλια των προηγούμενων αναρτήσεων, αναφορικά με την αποτίμηση κάποιων συμβόλων, μετρέποντας στην ουσία την προοπτική τής προσπάθειας αποκωδικοποιήσεως τού εν λόγω κλιπ σε τελείως υποκειμενική μπαχατέλα, η οποία μπορεί να έχει μόνο ατομική αξία για τον καθένα που επιδιώκει κάτι ανάλογο, ενταγμένης αποκλειστικά στα στενά ατομικά του κριτήρια.
Θεωρώ, ότι μια τέτοια θεώρηση, η οποία πρεσβεύει την ερμηνευτική ιδιωτεία, είναι τελείως λαθεμένη και άνευ αξίας και δεν εκφράζει παρά τον εγκλωβισμό στο ατομικό περίβλημα.

Αναμφίβολα στο πρώτο μέρος αυτής τής προσπάθειας ερμηνείας τού κλιπ, εγώ ο ίδιος έκανα αναφορά, ότι τα σύμβολα δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν μονοσήμαντα. Καθώς και ότι κάτω από διαφορετικές συνθήκες αυτά μπορούν να συμβάλλουν σε μηνύματα και ερμηνείες, που όχι μόνο είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά δύνανται να είναι ακόμη και αντιδιαμετρικές. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι τα σύμβολα ερμηνεύονται από τον καθένα κατά βούληση και ακατάσχετα, αποκλειστικά με βάση το υποκειμενικό δοκούν. Αυτή η άποψη ανάγει το υποκειμενικό στοιχείο ακριβώς στα πλαίσια που το τοποθέτησε ο δυτικός ατομικισμός τού Λουθηρανισμού, τού "διαφωτισμού" και τού λεγόμενου "χειραφετημένου πολίτη" κατά το "Κοινωνικό Συμβόλαιο" τού Ζαν Ζακ Ρουσσώ, όπου η γκλάβα ενός εκάστου δύναται να καθορίζει αυθαιρέτως το τι είναι ορθόν και τι μη ορθόν.
Με βάση αυτή την οπτική τα υποκείμενα θεωρούνται ανεξάρτητες οντότητες μεταξύ τους, ως διαφορετικές νησίδες μέσα στο πέλαγος τού δήθεν σεβασμού τής ατομικής ελευθερίας, όπου η ευθυκρισία αποτελεί προνόμιο τού καθενός σε τελείως ανεξάρτητη ατομική βάση, μόνον και μόνον επειδή η φύση τού έδωσε κεφάλι.
Κατά συνέπεια, η προσπάθεια να δοθεί ερμηνεία στο εν λόγω κλιπ δεν μπορεί δήθεν να αποτελεί τίποτε περισσότερο από υποκειμενική ενασχόλιση φιλαρέσκειας τού υποφαινομένου, έχουσα αξία αποκλειστικά για το άτομό του. Από την άλλη όμως, τα ίδια πρόσωπα, τα οποία σχετικοποιούν πλήρως την ερμηνεία των συμβόλων, δεν παύουν να προβάλλουν αυτό που ίδιοι θεωρούν ορθή ερμηνεία τού ενός ή τού άλλου συμβολισμού. Εννοείται, ότι το δεύτερο το θεωρώ σαφώς πιο παραγωγικό από την πλήρη σχετικιοποίηση και θεωρώ, ότι αυτό είναι που τελικά ανταποκρίνεται στα πλαίσια μιας ουσιαστικής συζήτησης, βάσει αυτών που έθεσε η αντίστοιχη ανάρτηση.

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, ο οποίος κατά γενική παραδοχή, έχει προβεί στην πλέον ενδελεχή ανάλυση τού ρόλου των συμβόλων, δεν θεωρεί αυτά ακαταλόγιστες ποιότητες, διεπόμενες κατά το δοκούν από τον αποκομμενο υποκειμενισμό τού ενός και τού άλλου, αλλά ΤΑ ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ.
Περί αυτού έχω κάνει αναφορές σε παρελθούσες αναρτήσεις. Και θα ήθελα εδώ να τονίσω, ότι οι αναρτήσεις δεν είναι βιβλία, για να επαναλμβάνεται καθε φορά εκ νέου, ότι έχει αναφερθεί στο παρελθόν. Ο γράφων γνωρίζει καλώς, ότι η πλειψηφία των φίλων επισκεπτών και επισκεπτριών αυτού τού ιστολογίου το παρακολουθούν με σχετική συνέχεια.
Σχετικά με το συλλογικό ασυνείδητο θέλω να επαναλάβω επιγραμματικά μόνο την άποψη που έχω αναπτύξει στο παρελθόν, ότι αυτό αποτελεί τμήμα τής θάλασσας τής πληροφορίας. Αυτή η θάλασσα δεν εμπεριέχεται στα γνωσιολογικά δεδομένα μας, ή στα μη συνειδητά αποθέματα των εμπειριών μας. Υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς και εμείς συμμετέχουμε, στο βαθμό και με τον τρόπο που δυνάμεθα, σε κάποιες περιοχές της.

Εξ άλλου και ο Ζίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος ως ιδρυτής τής ψυχολογίας τού βάθους προέβη πρώτος στην ψυχολογική ερμηνεία των συμβόλων, κυρίως σε συνδυασμό με τα όνειρα, ΑΠΕΔΩΣΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Χιλιετίες παλαιότερα η Μυθολογίες των λαών συμπυκνώνουν συγκεκριμένες εμπειρίες και μυνήματα με την μορφή συγκεκριμένων συμβόλων.
Αναμφιβόλως τα σύμβολα χρωματίζονται αξιακώς κατά την διαδικασία την θέσμίσεως τους από την προαίρεση αυτών που τα δομούν. Ο τρόπος που χειρίζονται πχ. ένα σύμβολο οι δυνάμεις που επιβάλλουν την πατριαρχία είναι διαφορετικός από αυτόν των δυνάμεων τής μητριαρχίας. Όμως σε αυτές τίς περιπτώσεις πρόκειται για την δόμηση συγκεκριμένων συστημάτων, τα οποία επιχειρούν να επιβάλλουν νοοτροπίες και τρόπους ζωής μέσω τής θέσμισης συμβόλων, οι οποίοι επεκτείνονται σε ολόκληρους πληθυσμούς και διαρκούν ολόκληρες εποχές, απεργαζόμενα αδιαμφισβήτητη συλλογικότητα.

Κατά συνέπεια στην περίπτωση τής προσπάθειας αποκωδικοποιήσεως τού εν λόγω κλιπ, ζητούμενο είναι βάσει τής ερμηνείας των συμβολισμών που αυτό θέτει σε κίνηση να εντοπιστούν οι στόχοι που αυτό επιχειρεί να υπηρετήσει.
Εννοείται ότι για να γίνει επιτυχώς αυτό, αρμόζει να προβληματιστούμε σε χρονική μακροκλίμακα και πάνω από τα όρια που το ατομικό μας περίβλημα προβλέπει για το κάθε κακόμοιρο και άκακο κατσικάκι.


2. "I PET GOAT ΙΙ": ΜΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Κατ' αρχήν, πριν βγάλει κάποιος συμπέρασμα, σχετικά με κατά πόσο ο κατασκευαστής τού κλιπ είναι ένας τυχαίος ιδιώτης, ο οποίος με βάση τα σχεδόν σε όλους σήμερα περεχόμενα μέσα, επιχείρησε να διαδόσει μέσω τού διαδικτύου κάποιες διαφωτιστικές του ανησυχίες, καλό είναι να εξετάσει συγκεκριμένα ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ.
ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟ ΚΛΙΠ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ, ΠΑΡΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΕ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ.

Δεδομένου, ότι σήμερα είναι πλέον σχετικά εύκολο να εντοπίσει κάποιος μέσω τού διαδικτύου, πρόσωπα και πράγματα, που έχουν κάποια σημασία και επιτελούν κάποιο ρόλο, ειδικά στην περίπτωση που αυτοί συμμετέχουν ενεργά σε κάποιες ιντερνετικές διαδικασίες, φθάνει να ψάξει κάποιος μέσω μιας μηχανής αναζήτησης τούς συντελεστές δημιουργίας τού κλιπ, ώστε να τούς εντοπίσει επαρκώς.
Κάνοντας κάτι τέτοιο, εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε ΟΤΙ ΕΔΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΟΛΚΗΣ.
Χαρακτηριστικά αναφέρω, ότι για τον επεξεργασία τού τρόπου που χορεύουν οι κούκλες τού κλιπ, επιστρατεύθηκαν δύο κορυφαίοι χορογράφοι, η μια των οποίων είναι διευθύντρια χορογραφίας μουσικού θεάτρου.
Στην προηγούμενη ανάρτηση έχω προσαρτήσει βίντεο με τον βασικό συντελεστή, που είναι ο "Ηλιοφάντης μπαστούνι". Ο μάγκας αυτός έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα τρικ ταινιών κινηματογράφου, οι οποίες αποτελούν κορυφαίες παραγωγές κόστους πολλών εκατομμυρίων δολλαρίων, οι οποίες υποβάλλουν σημαντικότατα μυνήματα για τις επιλογές τής αλήτ σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως η τανία "300" και πολλές άλλες. 


Εάν βάλει κάποιος κάτω τι σκασμό χρήματα παίρνουν για μια παραγωγή έκαστος των ακριβοππληρωμένων αυτών ειδικών, το κόστος των 7 προγραμμάτων τής σόφτγουερ (τα οποία αναφέρονται), το κόστος των στούντιο, των οδοιπορικών, τού κάτερινγκ και τα χιλιόμετρα χαρτί τουαλλέτας που δαπανήθηκαν για την εν λόγω παραγωγή, μπορεί άνετα να κατανοήσει, ότι τα περί ερασιτέχνου ιδιώτου και αλτρουιστού αυτοονομαζόμενου καλλιτέχνου τής γειτονιάς, ουδεμία σχέσιν έχουν με το "πόνημα".
Εδώ έχουν πέσει χοντρά επιτελεία και με μπόλικο χρήμα, για να πλασσάρουν το "μυνηματάκι" τους.
Όπως η CIA με το χόλλυγουντ και τον Ντύσνευ επιχείρησε και κατάφερε να ξεσκίσει με τον άκρατο προγραμματισμό τον ψυχισμό δυσεκατομμυρίων παιδιών, που παρκάρονται μπροστά στην τηλεόραση.

"Μα καλά" θα πει κάποιος. "Τόσος σαματάς και τόσα έξοδα για επτά λεπτά κινούμενα κουκλάκια;".
Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται και μπανανόφλουδα τής υπόθεσης.
Διότι επί τού προκειμένου πρόκειται για ένα ΣΥΜΠΤΥΓΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ με τρόπο, που να μην μπορούν να αντιδράσουν τα μέσα ανθρώπινα ανακλαστικά τής αντίληψης.

Και ποιος είναι αυτός, από τα εκατομμύρια όσων δουν αυτο το κλιπ, που θα καθίσει να το εξετάσει καρέ προς καρέ, διυλίζοντας την συμβολική τής ροής των εικόνων;
Και ποιος από αυτούς που θα καθήσουν να κάνουν τα ανωτέρω, μπορεί να διαθέτει τα εφόδια μέσω μιας μακρόχρονης ενασχόλησης με τα σύμβολα, ώστε να προβεί σε μια αποκωδικοποίηση των επί μέρους, ώστε να μπορεί να προχωρήσει και σε σύνθεση εντοπισμού των στόχων που επιχειρεί να υπηρετήσει το στόρυ;
Και ποιος από αυτούς που εκπληρεί τις ανωτέρω προϋποθέσεις και θα καθήσει να τα κάνει όλα αυτά, θα επιχειρήσει μια αντιπληροφόρηση σχετικά;
Και από την στιγμή που κάποιος, έστω ότι εκπληρώνει όλα αυτά τα ζητούμενα και προβεί σε αντιπλήροφόρηση, πόσους θα μπορέσει να πλησιάσει με το μύνημά του, σε σύγκριση ποσοστών, ως προς αυτούς που θα υποβάλλει η προπαγάνδα τού κλιπ;

Και έτσι φθάσαμε να κάνουν αναφορές άνθρωποι ψαγμένοι σε "ανιδιοτελείς ιδιώτες" και σε "κακόμοιρα κατσικάκια πίσω από το συρματόπλεγμα".

Όμως παρ' όλα αυτά, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά για τούς τεχνικούς τού θανάτου.
Διότι όπως ορθώς ελέχθη ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ.


Συνεχίζεται....     


55 σχόλια:

ΕργΔημΕργ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΕργΔημΕργ είπε...

Καλημέρες σε όλους-ες!

Συγνώμη που θα γίνω λιγάκι ενοχλητικός, αλλά τόσο καιρό όλη η παρέα (γραφιάδες και σχολιαστές) χτίζετε παλάτια επάνω σε άμμο. Ήτοι, χωρίς θεμέλια.

Δεν θέλω να σας τη σπάσω (κατά το κοινώς λεγόμενον), αλλά...

...Κανένας, μα κανένας, ούτε κάν ο θεματοθέτης ΚΔ, δεν είπε το γιατί πρέπει ν' ασχοληθεί κανείς με το φιλμάκι αυτό. Τί σας τράβηξε την προσοχή σ' αυτό, δηλαδή; το αναμάσημα γνωστών πραγμάτων; Γιατί ασχολείστε τόσο πολύ;

Εδώ βλέπω δύο απαντήσεις, στο γιατί το φιλμάκι τραβάει τόση προσοχή:
(α) Το ότι αυτό το φιλμάκι μπορεί να επηρεάσει (άσχημα) παιδικές ψυχές. Δηλαδή να τις καλουπώσει σε καλούπια άσχημα, δηλαδή να ψαλλιδίσει την ελευθερία τους εξ αρχής. (Ναι, αλλά δεν είναι το μόνο!)
(β) Το ότι γι' ακόμη μία φορά φαίνεται πως παίζεται το γνωστό παιχνίδι "της κουδουνίστρας" (δική μου ορολογία), με κάποιες προεκτάσεις.
Ξέρετε, οι ποδίτσες και τα συναφή επαγγέλματα έχουν ένα αγαπημένο τους παιχνιδάκι: πρώτον, νομίζουν πως είναι οι μόνοι έξυπνοι στον πλανήτη, και πως όλοι οι υπόλοιποι τρώμε κουτόχορτο. Και δεύτερον, όταν δείχνουν φόρα-παρτίδα διάφορα δικά τους (")μυστικά(") (εντός ή εκτός εισαγωγικών, δηλαδή), όπως πχ σε "σημαδιακές" κινηματογραφικές ταινίες, σπάνε πλάκα παρατηρώντας ποιός πρόσεξε και ποιός κατάλαβε τα (")κρυφά(") μηνύματα. Ποιός τ' ...αποκωδικοποίησε! (Μη χέσω.) Ακριβώς όπως κουνάμε μία κουδουνίστρα μπροστά σ' ένα μωρό, να δούμε αν θα γυρίσει να κοιτάξει.

Εδώ εκτιμώ ότι ισχύει το (β), και ότι το ένστικτό σας σας λέει πως όλο το φιλμάκι είναι έκθεση φόρα-παρτίδα γιά τα μελλούμενα, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Διπλό το λάθος σας: Και (υπερπολύτιμο) χρόνο χάνετε, προσπαθώντας ν' "αποκωδικοποιήσετε" μαλακίες, και τα μελλούμενα ΔΕΝ θα γίνουν έτσι, όπως τα θέλουν οι ποδίτσες. Δεν εξαρτάται (μόνον) απ' αυτούς το τί θα γίνει.

Και πάλι καλημέρες!

Υγ: Σοβαρώτατη η παρατήρηση του οικοδεσπότη, ότι ο μέσος άνθρωπος σκέπτεται και δρα με όριο μερικών δεκαετιών το πολύ, ενώ οι ποδίτσες και λοιποί με χιλιετίες.
Γι' αυτό, μη χάνετε χρόνο.

Μποτιλια στο Πελαγος είπε...

@ ΕργΔημΕργ

Φιιλτατε σε παραπέμπω στην σειρά των μαγνητοσκοπησεων μου σχετικά με την μαζική ύπνωση και το κουκουνάρι.
Εαν δεν είναι η υποβολή του Αρμαγεδωνα καίριο ζήτημα, τότε πραγματι δεν γνωρίζω τι μπορεί να είναι σημαντικό.
Αναμφίβολα δεν είναι το μέλλον δεδομένο. Εφόσον όμως επιτρέπουμε στην αλητ να δρα χωρίς αντίπαλο, μάλλον αυτή θα μπορέσει να το καθορίσει, υπεξαιρουμενη την δική μας επιφυση.
Αποτελεί ευτύχημα ότι ο Κ.Δ έθεσε αυτό το θέμα, στο οποίο σκοπεύω να δαπανησω ακόμη μπόλικο ψηφιακό μελάνι..

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Εργολάβε


Η κωδωνοκρουσία έχει άλλο νουνό.

Η ανάλυση της πληροφορίας είναι πάντα μιά ευχάριστη διαδικασία.

Εξακολουθείς να νομίζεις εντελώς λαθεμένα ότι η αληθινή εξουσία είναι ποδίτσες, υπερεθνικές ελίτ και τράπεζες.

Δεν έχουν μότο οι ταινίες. Ολων οι ζωές έχουν μότο αυστηρά προκαθορισμένο. Οταν το ανακαλύψεις αυτό τρομάζεις.

Τουτέστιν δεν υπάρχει 'επίτηδες' μύνημα από κέντρο χιλιετούς σκέψης (sic). Τουναντίον μπορεί να υπάρχει κρυφό μύνημα από άλλα κέντρα και απόκεντρα.

Υπάρχει η δύναμις της Ανάγκης και ο Ερως μην το ξεχνάς. Στο είπε και στο μέρος σου.

Αλλο η γνώση του πέρα-δώθε και άλλο η προσπάθεια αλλαγής του με τεχνικά μέσα.

Σχέδιο ολοκλήρωσης έχει μόνο ο Θεός myfriend.

Κ.Δ είπε...

Μποτίλια κάποιες κουβέντες για το «δίκτυο», τον κοινωνικό-ιστορικό προγραμματισμό και την σημειολογία των εκάστοτε ταγμάτων ερμηνείας της πραγματικότητας.

Αν κανείς εποπτεύσει την ιστορία με τους τρόπους που το κάνει η επιστήμη της ιστορίας κινδυνεύει να εξαντικειμενοποιεί και να αποκρυσταλλώνει την θάλασσα της πληροφορίας που αναφέρεις σύμφωνα με τις εκάστοτε μεταφράσεις των πρόσφατων μόνον ταγμάτων ερμηνείας.

Tα προαναφερόμενα δε σημαίνουν απαραίτητα πως οι ερμηνείες αναπαράγονται επακριβώς. Αυτό που συμβαίνει είναι πως η κάθε προσπάθεια ερμηνείας, ακριβώς επειδή βασίζεται σε κομμάτια της διακειμενικής πληροφορίας, την οποία έχει επιλέξει αυθαίρετα λόγω των τυχαίων υποκειμενικών φίλτρων του αλλά και λόγω των θεσπισμένων εργαλείων του ο ιστορικός, τείνει να αναπαράγει τρόπον τινά τα σωστά και λάθη παλαιών ερμηνευτών με κάποια χρονική υστέρηση και σύμφωνα και με το κυρίαρχο ρεύμα σκέψης της εποχής.

Βέβαια κατά την διάρκεια ερμηνείας ο ιστορικός ηθελημένα ή αθέλητα εισάγει και πληροφορία από πιο αρχέγονες αρχετυπικές εικόνες της οποίες φέρει λόγω του ευρύτερου προπατορικού του προγραμματισμού. Δεν είναι τυχαίο πως οι λαοί μεταξύ τους μοιράζονται και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά λόγω των βαθύτερων ιστορικών τους συμπλεγμάτων. Αλλιώς βλέπει τα πράγματα ένας βραζιλιάνος και αλλιώς ένας έλληνας.

Εισάγει επίσης ο ιστορικός και στοιχεία στην ερμηνεία που βασίζονται καθαρά στα ιδιωτικά και ιδιοτελή συμφέροντα. Άλλωστε την ιστορία την γράφουν οι νικητές δε λένε? Εφόσον κάτι τέτοιο ισχύει επόμενο είναι αυτός που έχει την σύγχρονη ιστορική προτεραιότητα να φαίνεται ως η συνέχεια του παρελθοντικού ιστορικού διαστήματος που παρατηρούμε.
Όμως σε ένα πιο εποπτικό πλάνο, υπάρχει ένα πυκνό δίκτυο αλληλο-συσχέτισης βαθέων-παλαιών και ρηχών-νέων patterns που τείνουν να παντρεύονται με το ιστορικό υποκείμενο και να σχηματίζουν αυτό που αναφέρεται και ως «κοινωνικο-ιστορικό».

Το «κοινωνικο-ιστορικό» ως εργαλείο ανάλυσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνον για να καταδείξει το πολυδιάστατο της μυθικής ανακύκλησης. Δεν μπορεί δλδ να υποδείξει το βαθμό που έχουν υπεισέλθει αρχέγονα και αρχετυπικά patterns στην ανάλυση.

Τώρα τι συμβαίνει με αυτό που ονομάζεις «δίκτυο» και αυθόρμητη διαδικτυακή εκδήλωση. Πιστεύω πως όσο πιο αυθόρμητη και ειλικρινής είναι η έκφραση ενός τέτοιου φαινομένου σε τόσο πιο βαθειά patterns τείνει να εφάπτεται λόγω του ότι τα υποκείμενα που το εκδηλώνουν φέρουν ασυναίσθητα μέσα τους τον ριζικό τους συλλογικό προγραμματισμό ως κληρονομιά. Από αυτό ως αφετηρία θα μπορούσε κανείς να ξεκινήσει μία ανάλυση για το κάτω από ποιες προϋποθέσεις ένα δίκτυο μπορεί να συντονιστεί με όσο γίνεται πιο αρχέγονα αρχετυπικά patterns ώστε να εκτελέσει και έναν συγχρονικό ζεϊμπέκικο σε όσο το δυνατόν υψηλότερη διάσταση. Μη ξεχνάμε σε όλες τις παραδόσεις υπάρχουν εκείνα τα εργαλεία (χοροί , έθιμα, κλπ) που προσπαθούσαν να διατηρήσουν την «ηρωική» ή «θεϊκή» αν θέλετε, καταγωγή των προπατόρων τους.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Κ.Δ

Συμφωνώ με όσα έγραψες σχετικά με την γενική λειτουργική ενός δικτύου. Το συγκεκριμένο ερώτημα που προκύπτει σχετικά, είναι κατά πόσο κάθε φορά υφίσταται μια συγκεριμένη πρόκληση, στην οποία καλείται ένα δίκτυο να ανταποκριθεί.
Η ανακύκλωση δεν μπορεί να έχει μόνο αφηρημένο και αέναο χαρακτήρα, διότι τότε θα ήταν μηχανισμός χωρίς εντελέχεια.
Μπορεί να υφίσταται εντελέχεια είδους, η οποία να εκφέρεται ως εντελέχεια συγκεκριμένης εποχής; Σε τέτοια περίπτωση μπορεί τότε το ιστορικό να συμπυκνώνεται μέσα στην ιστορική πρόκληση.
Ο εντοπισμός, ότι ο χρόνος συνυπάρχει ταυτοχρόνως και στις τρεις διαστάσεις, ως παρελθόν - παρόν - μέλλον, συνεπάγεται, ότι εν τέλει ο χρόνος βρίσκεται εκτός γραμμικότητος και ότι η γραμμικότητά του αποτελεί μόνο έκφανση τού αέναου και αιωνίου; Ή μήπως αυτή η τρισδιάστατη εμπολοκή έχει λειτουργικό χαρακτήρα, η οποία νοηματοδοτεί κάθε χρονική στιγμή, φάση και εποχή στα πλαίσια τής συγκριμένης προκλήσεως;
Ο χριστιανισμός για παράδειγμα εκπροσωπεί την πρώτη άποψη, από την στιγμή που ο Ιησούς Χριστός είναι ο ΩΝ, ο Ην και ο Ερχόμενος. Τότε αυτός είναι ο Πρωταγωνιστής και ο ρόλος, ο οποίος επιμερίζεται στον άνθρωπο κατ' ακολουθία είναι η προσπάθειά τού ενερμονισμού του ως εικόνα με το Αρχέτυπο, στα πλαίσια κάποιου μυστικού συντονισμού.
Προσωπικά πιστεύω όμως, ότι ισχύει η δεύτερη εκδοχή και θεωρώ, ότι το ίδιο πρεσβεύουν κάποιοι λίαν αξιόλογοι κατά την γνώμη μου Πατέρες τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όταν επί παραδείγματι ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναφέρεται στην "Όγδοη Ημέρα τής Δημιουργίας" αναπόφευκτα θεωρεί Πρωταγωνιστή τον Άνθρωπο στην διαδικασία τής ιστορίας. Ότι ο άνθρωπος αξιούται σε αυτόν τον ρόλο κατά Χάρη, αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα, από την στιγμή που θερήσουμε γενικά τον άνθρωπο δημιούργημα. Δημιούργημα όμως δεν σημαίνει πλάσμα. Το πλάσμα συνιστά αντικείμενο, ενώ το Δημιούργημα έκφανση εντός τής οποίας μετέχει ο Δημιουργός. Το αυτό συμβαίνει με κάθε ουσιαστικό Δημιουργημα, ακόμη και ανθρωπίνου επενέργειας, από την στιγμή που ενσώματώνεται σε αυτό ένα μύχιο στοιχείο τού ανθρώπου.
Εάν λοιπόν θεωρήσουμε τον άνθρωπο τον καθ' οιονδήποτε τρόπο Πρωταγωνιστή, ή έστω Συνπρωταγωνιστή τής ιστορίας, ΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΞΑΙΡΕΡΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, άσχετα ποιές άλλες δυνάμεις δύνανται εξ ίσου να παρεμβαίνουν με ακόμη καθοριστικότερο ρόλο από αυτόν τού ανθρώπου.
Δεχόμενοι την δεύερη εκδοχή, προκύπτει το ερώτημα σχετικά με τον ρόλο τού δικτύου και σε σχέση με την θάλασα τής πληροφορίας.
Σε μια τέτοια περίπτωση καλούμεθα να ορίσουμε κατά λογική συνέπεια τον άνθρωπο ως τρισυπόστατο. Οι δυο των υποστάσεων αυτών είναι γενικότερα κατανοητές και αποδεκτές:
1. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ως ανεπανάληπτος προσωπικότης. Τουτέστιν ως εικόνα.
2. Ο άνθρωπος ως είδος. Τουτέστιν ως αφηρημένη αρχετυπικού χαρακτήρος οντότης.
Δίπλα στις δυο αυτές υποστάσεις θα πρέπει να δούμε πολύ συγκεκριμένα μια ΤΡΙΤΗ, αυτή ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Αυτή βρίσκεται μεταξύ της πρώτης και δεύτερης υποστάσεως και συνδέει αυτές λειτουργικά. Διότι, ο συλλογικός άνθρωπος υφίσταται συγκεκριμένα σε κάθε χώρο και κάθε εποχή. Όμως οι ρίζες και οι απολίξεις του ξεπερνούν αυτά τα όρια, τείνοντας προς την ολοκληρωτικού και πλήρως αφηρημένου χαρακτήρος υπόσταση. Ο συλλογικός άνθρωπος καίτοι συγκεκριμένος, επιχειρεί να συνδέσει τον προσωπικό άνθρωπο με το ανθρώπινο και κατ' επέκταση με το κοσμικό δράμα, δηλαδή συνεισφέρει αγκύρωση τής συγκεκριμένης πρόκλησης μέσα στην αφηρημένη και εν τέλει καθ' εαυτήν πρόκληση.

Συνεχίζεται...

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Συνέχεια προηγούμενου...

Γι' αυτό προσωπικά θεωρώ τούς κοινωνικούς αγώνες ουσιαστικό στοιχείο, που μπορεί και καλείται να ενεργοποιεί μέσω τής υπερβάσεως τού συγκεκριμένου την εν τέλει υπερβατική, δηλαδή μεταφυσική μας υποθήκη και επιταγή.
Κοινωνική συλλογικότητα δεν σημαίνει κατά την άποψή μου μόνο προαγωγή τής κοινωνικής επαναστάσεως υπέρ τού στόχου τής ειρήνης και τής δικαιοσύνης, αλλά κυρίως άρνηση υποταγής στον "άρχοντα" τού κόσμου τούτου. Με τον ΣΥΝΟΛΟΝ ΝΟΥ. Τουτέστι με καρδιά και με διάνοια, ήτοι με φρόνηση. ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΗΡΩΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΗΡΩΙΣΜΟ ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΩΣ ΜΟΝΟΝ ΦΡΟΝΙΜΟΝ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΕΙ.
Στον συλλογικό άνθρωπο θεωρώ ότι πρέπει να ανάγουμε και την έννοια "κοινός νούς" που θέσπισαν οι πρόγονοί μας, θέλοντας μάλλον να καταστήσουν φανερή αυτήν την ανθρώπινη υπόσταση.
Ότι τελικά ένα μαχόμενος μαρξιστής, ο Αντόνιο Γκράμσι, ήταν αυτός που στην σύγχρονη εποχή, θέτοντας το ζήτημα τού "συλλογικού διανοούμενου" επιχείρησε μια έστω εξ αποστάσεως μνεία αυτού τού σημαντικού υποστασιακού δεδομένου, σχετίζεται με το ρόλο τής επαναστάσεως. Αυτή εκ φύσεως θέτει επί τάπητος, έστω με μη πλήρως συνειδητό όργανο, το ζήτημα τού χρόνου ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Και εάν στην προκειμένη περίπτωση η απολυτοποίηση τού ανθρωπίνου ρόλου αποδείχθηκε μη παραγωγική, εξίσου ατελέσφορη καταγράφηκε η πλήρης σχετικοποίησή του ιδίου από τα ππλείστα όσα θρησκευτικά δόγματα.
Η λειτουργική θέσμιση τού ανθρώπου αφορά ταυτοχρόνως το εδώ και το επέκεινα, το τώρα και το αιώνιο, το συγκεκριμένο και το αφηρημένο, σε πλαίσια αδιαπραγμάτευτου ερωτισμού και αμοιβαίας γονιμοποιήσεως.

Ανώνυμος είπε...

ΚΔ

Μίλησες σωστά για τα της ιστοριογραφίας.

Το συλλογικό είναι μιά πραγματικότητα. Είτε μιλάμε για φυλές, είτε για λαούς, είτε για έθνη...ότι έγινε απάνω στα 'σώματα' τα οποία αντιστοιχούν σε φυλές, λαούς, έθνη...γίνεται και κάτω. Οπότε υπάρχει το συλλογικό πεπρωμένο. Φυσικά μαζί με το ατομικό, διότι μέσα σε μιά συλλογικότητα επαναλαμβάνεται μερικώς το pattern για τα όντα της.

Από την έλευση του Ιησού Χριστού και μετά, υπάρχει το δικαίωμα της ατομικής θέωσης σπάζοντας το pattern του συλλογικού. Πριν δεν υπήρχε (εξ΄ου και η ανάγκη μύησης προς σωτηρία...όχι όμως και λυτρώσεως).

Τα κληρονομούμενα είναι απαραίτητα και όπως σε κάθε έκφανση σε αυτά υπάρχουν και καλά και κακά με την κοινή έννοια, απόρροια των εξελικτικών διαδικασιών.

Αλλο το τέλος (τελείωσις) του συλλογικού και άλλο το ατομικό. Κάποτε η ολική κόσμησις ενός πλανήτου π.χ. θα τον ''μεταφέρει'' αλλού.

Η καταγωγή...είναι ακριβώς αυτό που σου λέω περί τεμπελίτιδας. Αν δεν βρεις τις σκούφιες δεν πας πουθενά.

Θα μας πεις τελικά...ποιός είναι ο άσπρος ήλιος του ζερό ?

Ανώνυμος είπε...

Μποτίλια

Οχι η ανακύκλωση δεν έχει αέναο χαρακτήρα, διότι υπάρχει και το σημείο μηδέν που δίδει την δυνατότητα σπασίματός της. Κοινώς το όριο...είναι εις εξ΄ημών. Σαφώς υπάρχουν όρια (δεν τα βάζει τζάμπα ο Ησιόδος στο παιχνίδι) αλλά υπάρχει και η στιγμή.

Ο Χρόνος είναι σαν τους 3 δείκτες του ρολογιού. Κάθε δείκτης...κυλάει σε άλλο χωροχρόνο αλλά και στον ίδιο με τους άλλους 2.

Γραμμικότητα δεν υπάρχει στον Κόσμο. Υπάρχει πάνω από τον κόσμο. Για να είμαι και ακριβής...υπάρχει ως ''αέρας κοπανιστός''...ως άξονας και στον κόσμο, αλλά τέσπα.

Ο Ων, ο Ην και ο Ερχόμενος είναι τρόπο τινά ''αντιπρόσωποι'' του Θεού...εμφάσεις σε διαφορετικούς χωροχρόνους και για διαφορετικούς λόγους. Λόγος είναι όμως anyway Εκείνος που δίδει και τους μερικούς λόγους στα όντα για να είναι εχέφρονα. O κιρνών τα κράματα εν τω κρατήρι.

Σωστά το θέτεις ως σκοπό μερικώς (για τον άνθρωπο)...απλά να συμπληρώσω. Προκειμένου να τοποθετηθεί το μερικό ον στον αιώνα (δεν υπάρχουν ΚΔ πυραμίδες μέσα σε πυραμίδες επ' αόριστον), πρέπει αφενός να πάρει τα μαθημάτά του και να παιδευθεί εν τω κόσμω, αφετέρου να καλύψει το κενό της εωσφορικής αποστασίας. Αυτό είναι και η κόσμησις. Η τελική εναρμόνισης νου-ψυχής-σώματος. Ο σωστός φορέας για το σωστό φερούμενο.

Αν το φως έπεφτε από μπροστά δεν θα υπήρχε έργο. Αν σε πάρει τώρα ο Θεός ακόσμητο να σε βάλει στον Παράδεισο...θα εξατμιστείς.
Οπότε δεν εκπροσωπεί η Ορθοδοξία απόψεις...η κόσμησις για να γίνουμε τέλειοι ως ΕΝ δεν είναι άποψη, ούτε όψη.

Η όγδοη μέρα της δημιουργίας έχει πολλές σινδόνες ρητές και άρρητες. Αυτό που ανέφερα παραπάνω είναι ουσιαστικά η τελειότητα της ογδόης ημέρας, της Λαμπρής, ήτοι της Μεγάλης Πρώτης. Από την άλλη την ογδόη μυστική ημέρα...επλάστηκε ο Ελληνας.

Ο Θεός είναι ξέχωρος από τον άνθρωπο ? Δεν είναι και εντός και εκτός και επίταυτά ? Οταν μιλάμε για Θεάνθρωπο είναι ξέχωρος ο Θεός και ο Ανθρωπος ή ΕΝ ? Είναι πλάνη να τα ξεχωρίζουμε και κανένα άνθρωπο δεν θεωρεί πρωταγωνιστή ο Μάξιμος. Αυτός ο ''ουμανισμός'' ως ισμός που ξεχωρίζει άνθρωπο και Θεό είναι βλακώδης και εωσφορικός καθαρά.

Η χάρις έχει να κάνει σχέση με την ''ακτινοβολία'' της αθανασίας...αλλά δεν είναι για την στιγμή αυτή.

Η διαφορές του πλασθέντος (πλάσμα), από τον ποιηθέντα (ποιήμα) και αυτού από τον γεννηθέντα (γέννημα) και τον πηγάζοντα (πρόβλημα)...είναι άλλες και αυτές ρητές και άρρητες.

Η Δημιουργία έχει να κάνει με την Παναύγεια, την Γαία και τον Ουρανό και είναι άπαξ.

Αυτά που συζητάμε εμείς έπονται. Για αυτό και ανακυκλώνονται, έχουν αρχή και τέλος.

Ο Δημιουργός...όμως συμμετέχει σε όλα τα μήκη και πλάτη. Με την οικιοθελή θυσία του και εντός του κόσμου, προκειμένου να τον κοσμήσει.

Το θέμα είναι από τον Ωκεανό (αλμυρό νερό) μείξης ψεύδους και αληθείας της πληροφορίας να κολυμπήσεις, να τραβήξεις κουπί...και να βρεις το Δέλτα (της γνώσης) και να το πάρεις ανάποδα στην ροή του ποταμιού...προς την πηγή (γλυκό ύδωρ) της Αληθείας (Σοφία). Αυτό είναι και ο Ολυμπιακός Αθλος.

Τότε αποκτάς πρόσωπο (που λένε και οι Πατέρες)...πέρα από συλλογικά, εικόνες, pattern, πεπρωμένο.

Οπότε...οι ''κοινωνικοί αγώνες''...είναι μιά ματαιοδοξία υλικής υποστάσεως. Υπάρχει η εκκλησία και η μυστηριακή ζωή για όλους και αυτή είναι συλλογικότητα. Η κατάκτηση της Σοφίας όμως είναι ατομική υπόθεσις ανεξάρτητα αν υποστηρίζεις ή όχι ομάδα ή ομαδάρα ή μοχθείς για το καλό της. Ξέρεις πάντα οι Τρώες προσπαθούν να κάνουν το σχολείο γη...παράδεισο επί ματαίω.

Η Ελένη όμως πάντα θα ανήκει στον Μενέλαο και μόνο το φάντασμά της θα πηγαίνει στην Τροία.

Τζάμπα 'πόλεμος' λέμε. Ουδέποτε εξέπεσε η Ουρανία Εύα.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Από πού συνάγεις, ότι μετά την έλευση τού Χριστού υφίσταται "ατομική θέωση" και μάλιστα ως "δικαίωμα"; Και πού τελικά διαφέρει η "ατομική θέωση" από την ατομική σωτηρία;
Μπορεί τελικά να λειτουργήσει ο Ιησούς Χριστός εκτός εκκλησιαστικού γεγονότος σε "ατομικό" επίπεδο; Και εάν πράγματι μπορεί, με βάση ποιά εκκλησιαστική εμπειρία είναι δυνατόν αυτο να συντελείται; Των παπικών, των προτεσταντών ή των ορθοδόξων; Ή μήπως όλων αυτών μαζί; Ή μήπως κανενός, αλλά με βάση την ατομική σου κρίση, μεταξύ κρόουλι, χρηστάκη καί άνουβη/ίσιδος;
Πώς μπορεί να υπάρξει ατομική "θέωση", εφ' όσον ο Θεός συνιστά κατά τον χριστιανισμό Κοινωνία Προσώπων; Πώς μπορεί να υπάρξει πραγμάτωση τού Ιησού Χριστού έξω από την εκκλησία, δηλαδή "την μυστική ενότητα αμαρτωλών και Αγίων";
Πώς μπορεί να υπάρξει "δικαίωμα" στην θέωση μέσω τού Ιησού Χριστού, όταν ΟΛΟΙ όσοι διακύρηξαν ότι εμφορούνται από το πνεύμα του, λειτουργούντες εντός εκκλησιαστικών πλαισίων, τόνισαν ότι αυτή μπορεί να συντελεστεί ΜΟΝΟ "κατά Χάριν" και μόνον ως εκκλησιαστικόν γεγονός ΑΓΑΠΗΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

Επί πλέον:
Πώς έσπασε ο Ιησούς Χριστός το "συλλογικό pattern", τουτέστιν τον "ΚΟΙΝΟΝ ΛΟΓΟΝ" κατά Ηράκλειτο, από την στιγμή που αποκάλυψε, ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ;

Αγαπητέ αδελφέ,
έχεις πλέξει ένα αποκλειστικά ατομικό πουλοβεράκι, ως αχταρμά "χριστιανικών" επικεφαλίδων και αποκρυφιστικών δογμάτων, το οποίο είναι επί πλέον και ατομικιστικό, αναγορεύοντας κάποιον δικό σου μυρικασμό τού αποκρυφισμού, από την στιγμή που στηρίζεις και προωθείς τα σύμβολά τους (666, ουροβόροι, Ταρώ και τα τοιαύτα) σε απαύγσμα τής σοφίας.
Βεβαίως, αυτό είναι δικαίωμα σου, πλην όμως μη έχον την παραμικρή σχέση με όσα ως διαδικασία θεώσεως ανά τούς αιώνας έχουν παραδοθεί στην ανθρωπότητα, με εξαίρεση πάντα κάποια "μυστήρια" σχετιζόμενα με τον "ηλιο τού μεσονυκτίου", λευκούς μανδύες και ερυθρούς (αιματοβαμένους) σταυρούς, τα οποία αναφέρονται σε "θεουργίες", "θεοψίες" και τα τοιαύτα, αλλά εδράζονται στην διμεθύλτρυπταμίνη.
Επί πλέον κανείς δεν δύναται να αποκλείσει, ότι όλοι οι προηγούμενοι σοφοί, με εξέραιση ίσως κάποια αποκρυφιστικά φρόκαλα όπως οι ελιφαλεβίδες, είχαν άδικο και στόχευσαν στον βρόντο, ενώ εσύ είσαι αυτός που ανακάλυψες την αλήθεια.
Ειλικρινά πιστεύω - και χωρίς την παραμικρή υποκρισία - ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κάτι ανάλογο, απο την στιγμή που ο φωτισμός τού ανθρώπου υπέχει ΚΑΙ προσωπικό χαρακτήρα.
Όμως παρ' όλα αυτά σού ζητώ συγγνώμη, διότι δεν θα πάρω.
Τώρα εάν επιθυμείς περισσότερα για τον "ασπρο ήλιο", εδώ είμαι και θα κάνω σειρά αναρτήσεων περί αυτού μελλοντικά.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Σχετικά με το σχόλιό σου, που απευθύνεται σε εμένα:
1. Τα βερμπαλιστικά σχήματα που χρησιμοποιείς κατά κόρον, εάν συμπτηχθούν, η ουσία που προκύπτει είναι περίπου μηδενική. Αυτό το έχουν εντοπίσει κι άλλοι εδώ.
Γι αυτό συμπάθα με, εάν δεν τοποθετηθώ σε αυτά, καθότι μου είναι αδύνατον. Άλλο η γλωσσοπλασία και άλλο η λεκτική ζαχαροπλαστική εκτός νοημάτων.
Ή, εφόσον θεωρείς, ότι όσα ακατάσχετα ακατανόητα παραθέτεις, έχουν κάποιο νόημα, τότε εκπόνησε περί αυτών πραγματείες, ώστε να καταστούν αυτά κατανοητά, εφόσον επιθυμείς κάποιοι νοήμονες να τα πάρουν αυτά στα σοβαρά.

2. Έγραψες:
"Ο Ων, ο Ην και ο Ερχόμενος είναι τρόπο τινά ''αντιπρόσωποι'' του Θεού...εμφάσεις σε διαφορετικούς χωροχρόνους και για διαφορετικούς λόγους. Λόγος είναι όμως anyway Εκείνος που δίδει και τους μερικούς λόγους στα όντα για να είναι εχέφρονα".
Ο Θεός δεν χρειάζεται αντιπροσώπους. Ο Ων, ο Ην και ο ερχόμενος αποτελεί Υπόσταση τής Αγίας Τριάδος σε σχέση Κοινωνίας Προσώπων.
Ο Λόγος είναι ο Θεός Λογός και όχι κάποια μερική Ενέργειά του εκλογίκευσης δημιουργημάτων του.

3. Έγραψες:
"Ο Δημιουργός...όμως συμμετέχει σε όλα τα μήκη και πλάτη. Με την οικιοθελή θυσία του και εντός του κόσμου, προκειμένου να τον κοσμήσει".
Μπορείς να μού αναφέρεις πού αρνήθηκα τον Δημιουργό; Ο Δημιουργός δεν "συμμετέχει". ΑΡΧΕΙ.

4. Έγραψες:
"Τότε αποκτάς πρόσωπο (που λένε και οι Πατέρες)...πέρα από συλλογικά, εικόνες, pattern, πεπρωμένο".
Από πότε το πρόσωπο στερείται συλλογικότητος, ως η εν τέλει βάση και προϋπόθεση τής αγαπητικής κοινωνίας και τού κοινωνείν;

5. Έγραψες
"Οπότε...οι ''κοινωνικοί αγώνες''...είναι μιά ματαιοδοξία υλικής υποστάσεως. Υπάρχει η εκκλησία και η μυστηριακή ζωή για όλους και αυτή είναι συλλογικότητα. Η κατάκτηση της Σοφίας όμως είναι ατομική υπόθεσις ανεξάρτητα αν υποστηρίζεις ή όχι ομάδα ή ομαδάρα ή μοχθείς για το καλό της."
Κατ αρχήν εάν δεν υπήρχαν οι κοινωνικοί αγώνες, και κάποια πλικάρια που έδωσαν τα πάντα, κάνοντας την Εγερση τού 1821, σήμερα δεν θα μπορούσες να κάνεις παραδόσεις περί ταρώ με αναφορά στην χρηστάκη, αλλά μόνον στον μουχαμέτη.
Πότε έκανα αναφορά σε ομαδάρες; Εάν αυτό κατάλαβες από την αναφορά μου σε αυτό που περισσότεροι εδώ αποκαλούμε "δίκτυο", τότε λυπάμαι που ασχολούμαι με αυτά που γράφεις.
Είσαι - κατά την εκτίμησή μου - βαθύτητα ατομικιστής, τουτέστιν φιλάρεσκος, προσαρμοσμένος, συστημικός και καλλιεργητής ηττοπάθειας.
Τα περί "Ελένης" αποτελούν ως εκ τούτου το κερασάκι στην τούρτα σου, που δεν με ενδιαφέρει.

5. Πού στηρίζεις την κριτική σου αναφορικά με όσα έγραψα για τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή; Όταν αναφέρθηκα σε πρωταγωνιστικό ρόλο τού ανθρώπου ως Δημιούργημα, εννοείται, ότι αυτός είναι συμπρωταγωνιστικός ρόλος, από την στιγμή που η Θεία Αρχή είναι η εν τέλει Αρχή των πάντων.
Στον ηρωικό ρόλο το Θείον επικουρεί, ενώσω ο Ήρως αντιπαλεύει των τεράτων. Το "δρώμενο" συνιστά πάντοτε προσπάθεια πλησιάσματος τού ανθρώπινου προς το Θείο και ποτέ δεν ισχυρίστηκα, ότι μπορεί να το υποκαθιστά. ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΡΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΤΟΧΗ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΔΡΩΜΕΝΟ. ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ.
Και το "Μακάριοι οι ειρηνοποιοί" και "Μακάριοι οι πεινώντες και διψόντες την δικαιοσύνη" δεν έχουν να κάνουν με κλείσιμο σε ατομικότητες.
ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΨΑΧΝΕΙ ΣΩΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΟΜΑΔΑΡΑ.
Τα λοιπά είναι ανούσιοι μικροεγωισμοί, ανδεδυμένοι παχυλό φραστικό μανδύα.

Ανώνυμος είπε...

Μποτίλια

‘Από πού συνάγεις, ότι μετά την έλευση τού Χριστού υφίσταται "ατομική θέωση" και μάλιστα ως "δικαίωμα"; Και πού τελικά διαφέρει η "ατομική θέωση" από την ατομική σωτηρία;’

Απλά πριν μιλάγαμε…για τα εφήμερα Ηλίσσια Πεδία ή την επίσης εφήμερη νήσο των Μακάρων. Η έννοια της Ουρανίου Βασιλείας είναι άνευ χρονικών περιορισμών, διότι προαπαιτεί (εφόσον και δίδει την ικανότητα) την νίκη επί του Χρόνου.

Η θέωση εμπεριέχει και την σωτηρία και την λύτρωση.

’Μπορεί τελικά να λειτουργήσει ο Ιησούς Χριστός εκτός εκκλησιαστικού γεγονότος σε "ατομικό" επίπεδο;’

???...Απορώ που το ρωτάς. Είναι αυτονόητη η απάντηση. Η συμμετοχή στην μυστηριακή ζωή όμως γίνεται μόνο μέσω των μυστηρίων που τελεί η εκκλησία. Δεν τελούν μυστήρια οι καθολικοί παρά ‘εις ανάμνησιν’…για αυτό και είναι αίρεσις η εκκλησία τους (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και φωτισμένοι καθολικοί). Οι προτεστάντες δεν είναι καν χριστιανοί, οπότε ούτε καν τους σχολιάζω.

Τα μυστήρια είναι κοινά. Το pattern είναι κοινό. Το τι έγινε και γίνεται επίσης. Για να πας να μελετήσεις τα Ευαγγέλια…με άλλα μάτια θες πολύ θράσσος και μεγάλο σέβας. Αρχή Σοφίας, Φόβος Θεού. Αφού εκπαιδευτείς από τον τελευταίο μπορείς στην κορύφωσή σου να πας στην απόλυτη αλήθεια.


’Πώς μπορεί να υπάρξει ατομική "θέωση", εφ' όσον ο Θεός συνιστά κατά τον χριστιανισμό Κοινωνία Προσώπων; ‘

Πρόσωπο γίνεται κάποιος…ατομικά. Ως ηλίθιος. Ως ιδιώτης. Ως ανόητος. Όταν το αποκτήσει ανήκει στην εν Χριστώ Κοινωνία των ίσων και ομοίων. Ουρανία αυτή και ουχί επιχθόνια. Τα κοινά των αδελφών είναι τα πνευματικά. Οποιος προσπαθεί να εφαρμόσει ισότητα και ομοιότητα στον πλανήτη είναι βλάκας και υπηρέτης του εγώ του. Ο Ενας και οι Πολλοί. Οι Πολλοί και ο Ενας.

‘Πώς μπορεί να υπάρξει πραγμάτωση τού Ιησού Χριστού έξω από την εκκλησία, δηλαδή "την μυστική ενότητα αμαρτωλών και Αγίων";’

Με τον κόπο και τον άθλο σου. Η εκκλησία σου δίδει το δικαίωμα συμμετοχής στα μυστήρια…και έχει όλη την πρακτική εξάσκησης για καλύτερα αποτελέσματα…στην οποία όμως ουδείς δίδει σημασία. Ακόμα και η φυσική δίαιτα που προτείνει είναι μελετημένη μέχρι ρανίδος για καλύτερη εκδήλωση του φυσικού σώματος. Όμως…ποιος την ακολουθεί.

Την Χάρι την δίδει Εκείνος, εφόσον την κερδίσεις με τον άθλο σου. Δεν βλέπω που είναι η απορία σου. Η άνωθεν κοινωνία είναι η αγαπητική. Η αγάπη μπορεί να ‘ενώσει’, αλλά και να ‘σκοτώσει’. Ο Θεός δεν είναι μόνο Αγάπη. Είναι και Ενέργεια. Είναι και Τρομερός. Αν αφαιρέσεις ιδιότητες…προφανώς δεν μιλάς για αληθινό Θεό, αλλά για ψευδούς.
‘Πώς έσπασε ο Ιησούς Χριστός το "συλλογικό pattern", τουτέστιν τον "ΚΟΙΝΟΝ ΛΟΓΟΝ" κατά Ηράκλειτο, από την στιγμή που αποκάλυψε, ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ;’

Χεχε…αυτός είναι άθλος σου. Να βρεις το πώς και το γιατί. Αυτό είναι και το λύσιμο και η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του ουροβόρου. Βλέπεις…δεν ήλθε για να καταλύσει τον Νόμο, διότι υπάρχει και Εκείνος που δεν ξέρει αν είναι ξύπνιος ή ονειρεύεται, αλλά και το όνειρό του στον ύπνο του που όλοι επανερχόμαστε. Για αυτό τον συμπληρώνει τον Νόμο…βρίσκει δηλαδή την ‘λύση’ στον λαβύρινθο…ώστε να δύνανται τα όντα να κάνουν εν Χριστώ Κοινωνία στους Ουρανούς. Εδώ πρέπει να βρεις…πως έγινε η δημιουργία, τι έγινε και τι δεν έγινε κ.λ.π.

Τα υπόλοιπα περί πουλόβερ, αλήθειας κ.λ.π. ασχολίαστα. Πιθανότατα να είναι όπως τα λές.

Ότι θες παίρνεις, εγώ προσωπικά δεν σου πρόσφερα χαπάκι (τριπτελομελαμίνης or whatever).

(Συνεχίζεται...)

Ανώνυμος είπε...

Τι είναι βερμπαλισμός ?

Το ότι εσύ ή άλλοι δεν πιάνεις πραματάκια σκορπιζόμενα, δεν σημαίνει ότι αυτά τα πραματάκια δεν αιωρούνται στον άνεμο ή ότι άλλοι δεν τα πιάνουν. Εγώ δεν μπορώ να γράψω πραμάτεια όμως για αυτά…Αν μη τι άλλο είναι σχιζοφρενικό να μου μιλάς για πουλόβερ και από την άλλη να μου ζητάς να ‘πουλήσω πραμάτεια’. Είπαμε, αυτά τα βγάζεις με τον άθλο σου. Εγώ απλά πετώ σημαδούρες για τους μελλοντικούς κωπηλάτες. Αν θα τις λάβουν υπόψιν ή θα τις παρακάμψουν δικό τους θέμα.


???...Κοίτα τον ήλιο κατάματα…και μέτρα πόσα δευτερόλεπτα θα αντέξεις. Μετά φαντάσου να αντίκρυζες το φως το αληθινόν τι θα γινόταν. Μελέτα ξανά τις Εννάδες του Πλωτίνου και θα κατανοήσεις καλύτερα την έννοια ‘αντιπρόσωπος’.

’’Ο Δημιουργός δεν "συμμετέχει". ΑΡΧΕΙ.’

Κουκουνάρες….εφόσον είναι Υιού-Εργία…παράγει έργο. Και ο Κόσμος…εφόσον κοσμείται σε έργο αναφέρεται. Ο Αρχοντας άρχει…και αυτού του κόσμου έχει δηλωθεί ποιος είναι.

’Από πότε το πρόσωπο στερείται συλλογικότητος, ως η εν τέλει βάση και προϋπόθεση τής αγαπητικής κοινωνίας και τού κοινωνείν;’

Σου έγραψα παραπάνω.

’Κατ αρχήν εάν δεν υπήρχαν οι κοινωνικοί αγώνες, και κάποια πλικάρια που έδωσαν τα πάντα, κάνοντας την Εγερση τού 1821, σήμερα δεν θα μπορούσες να κάνεις παραδόσεις περί ταρώ με αναφορά στην χρηστάκη, αλλά μόνον στον μουχαμέτη.’

Μεγάλη κουβέντα το τι θα μπορούσα ή μη να κάνω…αλλά επ’ ουδενί δεν θεωρώ κοινωνικό αγώνα μια επανάσταση ‘εθνικού προσδιορισμού’ (με όση κουβέντα επίσης σηκώνει αυτό) ή έναν ‘εθνικοαπελευθερωτικό’ αγώνα.

’Πότε έκανα αναφορά σε ομαδάρες;’

Και μόνο που δηλώνεις συντονιστής κινημάτων…μοιάζει σε έναν τρίτο να προσβλέπεις να γίνεις ένας φον καραγιάν μιας διαμορφούμενης γκατέ 7.

‘Είσαι - κατά την εκτίμησή μου - βαθύτητα ατομικιστής, τουτέστιν φιλάρεσκος, προσαρμοσμένος, συστημικός και καλλιεργητής ηττοπάθειας.’

Ενίοτε ναι. Ενίοτε είμαι το αντίθετο. Ενίοτε διαλέγω μισά-μισά. Εξαρτάται το τηζάρισμα.

’Τα περί "Ελένης" αποτελούν ως εκ τούτου το κερασάκι στην τούρτα σου, που δεν με ενδιαφέρει.’

Ο Ευρυπίδης τα λέγει όχι εγώ.

’ εννοείται, ότι αυτός είναι συμπρωταγωνιστικός ρόλος, από την στιγμή που η Θεία Αρχή είναι η εν τέλει Αρχή των πάντων.’

Δεν διαφωνώ αν το θέτεις έτσι. Απλά η ‘Θεία Αρχή’…δεν υφίσταται. Αν ήταν αρχή θα ήταν και πεπερασμένη.

’ Το "δρώμενο" συνιστά πάντοτε προσπάθεια πλησιάσματος τού ανθρώπινου προς το Θείο και ποτέ δεν ισχυρίστηκα, ότι μπορεί να το υποκαθιστά.’

Παλιά αυτή ήταν και έννοια της μυήσεως. Μετά την έλευσή Του, αλλάξε το pattern. Ερχεται εκείνος σε εσένα χωρίς να υπάρχει ανάγκη να αναζητάς τον Θεό στις λάσπες της νυκτός. Εξ΄ου και το Θείον Δράμα.
Τα υπόλοιπα περί ατομικού και συλλογικού…έχουν απαντηθεί πιο πάνω.

Καλό θα ήταν να βρεις τις διαφορές των εννοιών Εγώ, Ατομικότητα, Προσωπικότητα, Πρόσωπο.

Το πρόβλημα δεν είναι το Εγώ αυτό καθαυτό, αλλά ένα κομμάτι του.

To ‘Εγώ Ειμί’ δύναται να το πει μόνο ο Χριστός inside σου…απλά γιατί Εκείνος είναι.

Καλό σου μεσημέρι

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Αγαπητέ φίλε,
για όλα μπορούν να υπάρχουν απαντήσεις. Το κατά πόσο βγαίνει όμως νόημα από τα εκάστοτε γραφόμενα, ας κρίνουν οι αναγιγνόσκοντες.
Μπορείς να γράψεις ότι επιθυμείς, να αναφερθείς σε ότι κρίνεις. Θείο δικαίωμά σου. Εγώ όμως δεν θα ασχοληθώ άλλο, παρά την πρόσκλησή σου, να σού εξηγήσω τι εστί βερμπαλισμός, ποιο το τεράστιο κοινωνικό περιεχόμενο τής επαναστάσεως του 1821, για ποιο λόγο η Αρχή δεν έχει τέλος ως ατελεύτητος και τα λοιπά.
Κατά την άποψή μου, τα όσα παραθέτεις εδώ εκφράζουν ατομικιστική αυτοθωπία, τα εκτιμώ ως κατά βάση παιδαριώδη και κοινωνικά άχρηστα.
Συγνώμη, που μελλοντικά θα κρατήσω την φαιά ουσία που διαθέτω, έάν διαθέτω και όση διαθέτω, για ζητούμενα που θεωρώ σημαντικότερα.

Ανώνυμος είπε...

Μποτίλια

Μα πάντα...έτσι κάνεις και λογικά. Δεν έχω καμία απαίτηση από εσένα για 'περίεργες' ερωταπαντήσεις.

Ως νεοεισερχόμενος στις παρυφές ενός 'χώρου' που δεν έχεις παρά στοιχειώδη πληροφόρηση, δεν μπορείς παρά να περιμένεις τον χρόνο να δράσει υπέρ σου (εφόσον σου αρέσουν και οι κυλιόμενες πέτρες) ή απλά να τον αφήσεις να σε προσπεράσει.

Δεν είσαι εσύ επουδενί...σε αυτούς που ερωτώ, ούτε σε αυτούς που απευθύνομαι. Ποτέ άλλωστε δεν σε ρώτησα τι είναι ο 'άσπρος ήλιος'. Αλλους ρώτησα...αλλά έχει μαρμελάδα φαίνεται το αυτάκι τους.

Αίξ είπε...

Μποτίλια, επέτρεψε μου να πω ότι η ευθύτητα σπανίως εκτιμάται. Βέβαια, από τα λίγα που είδα ως τώρα στον χώρο σου, κατανοώ πως είσαι άνθρωπος που γουστάρει να ξηγιέται. Κάτι που ολοφάνερα δεν ισχύει με τους δήθεν ανώνυμους δω χάμω...ακόμη και ένας ηλίθιος μπορεί να καταλάβει ότι στόχος τους είναι να αποπροσανατολίσουν και να παίξουν με τους υπόλοιπους και τις ψυχοσυνθέσεις τους. Έχοντας μάλιστα το απίστευτο θράσος να έρχονται ώστε να δώσουν τους "σωστούς" ορισμούς για την αγάπη και λοιπές χριστικές έννοιες, χαχχαχααα, ενώ αγνοούν εσκεμμένα τη βασική αρχή όλων αυτών, το σεβασμό δλδ της ψυχικής κατάστασης του διπλανού και τη βοήθεια για την ισορροπία και εξέλιξη του. Αλλά ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι που αρέσκονται στη διαστρέβλωση. Σιχαμερές καταστάσεις λέμε...

Γνωρίζω προσωπικά άτομο, το οποίο ένεκα τέτοιων επιτήδειων "μυστών", που το προσέγγιζαν κατ' εξακολούθηση ώστε να το φέρουν "στον σωστό πνευματικό δρόμο, βιώνει ψυχωτικό επεισόδιο εδώ και 2 χρόνια!

Εν ολίγοις, πολλοί είναι οι αρρωστημένοι δήθεν "γνώστες" που κυκλοφορούν μέσα στο νετ και μάλλον ορθώς επιλέγεις να μην ξανασχοληθείς μαζί τους.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Το τι πληροφόρηση έχω για κάθε χώρο, καλώς ή κακώς, δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις, καθότι δεν προβάλλω εδώ το παρελθόν, ή τις δραστηριότητές μου.
Στον χώρο που αναφέρεσαι, δεν έχω το παραμικρό ενδιαφέρον ή διάθεση να εισέλθω, ούτε καν στις παρυφές του ως νεοεισερχόμενος. Το ξαναέγραψα: Σάς παρακαλώ θερμά, σταυρώματα χωρίς εμένα.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς, επειδή ξεκαθαρίζεις ευκρινώς, ότι "δεν είμαι εγώ επί ουδενί σε αυτούς που απευθύνεσαι". Άρα δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρηθεί υπερσκελισμός, εάν μελλοντικά δεν λάβω θέση σε κάποιους σχολιασμούς σου.
Οπωσδήποτε δεν αισθάνομαι την ανάγκη να τοποθετούμαι εξ ονόματος τρίτων και ότι εγράφει σχετικώς (εάν εγράφει) αποτελεί προφανώς αποτέλεσμα παραξηγήσεως από την μεριά μου.
Παρ' όλο λοιπόν, που οι ασχολιασμοί σου δεν με αφορούν, έχω μια παράκληση: Άφηνε σε παρακαλώ, εάν είναι δυνατόν, λιγότερες κενές γραμμές σε όσα πληκτρολογείς. Εάν προσέξεις το προπροηγούμενο σχόλιό σου, αυτό αποτελεί σεντόνι με πολύ δυσανάλογα μικρό από πλευράς ποσότητος πληκτρολογημένο περιεχόμενο.
Καλό είναι, όσοι θεωρούμε ότι έχουμε να μεταδώσουμε κάτι, να φροντίζουμε να μην παραποιούμε την ευαναγνωσιμότητα των σχολιασμών συνολικά, πέραν τής αξίας που μπορεί να αποδίδουμε στο άτομό μας.
Φυσικά και σε ένα σχόλιο αρμόζουν και κενές γραμμές και οπωσδήποτε αυτές είναι αποδεκτές. Όμως μέσα στο μέτρο των αναλογιών.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Αιξ

Αγαπητέ φίλε,
κατ' ουδένα τρόπο κακίζω τον ανώνυμο, που τραβήξαμε αρκετή αντιπαράθεση μεταξύ μας στα εδώ σχόλια μέχρι στιγμής.
Ο φίλος αυτός είναι παλιός σχολιαστής εδώ και επανειλημμένα έχω γράψει, ότι αναγνωρίζω και τις λίαν αγαθές προθέσεις του και ότι είναι ψαγμένος και πονεμένος άνθρωπος, στον οποίο ειλικρινά εκφράζω όλη την συμπάθειά μου.
Η συζήτηση έγινε αποκλειστικά επί τής ουσίας. Καλώς ή κακώς διαφωνούμε, χωρίς αυτό να συνεπάγεται - τουλάχιστον από πλευράς μου - κάτι μεμπτό.
Υπάρχουν όμως φάσεις στην εξέλιξη μια συζήτησης, ή και αντιπαράθεσης, που μπορεί τα εκατέρωθεν επιχειρήματα να έχουν εξαντληθεί. Εάν ένας εκ των συζητητών διαπιστώσει κάτι ανάλογο, αποσύρεται από την συζήτηση εκουσίως. Αναγνωρίζω, ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση απέδωσα και χαρακτηρισμούς. Αυτό όμως δεν έγινε με πρόθεση να απαξιώσω τον καθόλα αξιοπρεπή φίλο μου, αλλά αποτελούν συμπεράσματα δικά μου, αναγόμενα στην υποκειμενική μου αξιολόγηση των επιχειρημάτων που αυτός προέβαλλε.
Μπορεί εξ άλλου να προβαίνω και σε λάθος εκτιμήσεις. Έχει αυτός κάποιες απόψεις, έχω και εγώ διαφορετικές. Από ποια αφετηρία ωρμόμενος, δικαιούμαι να ισχυριστώ, ότι εγώ έχω ολωσχερώς δίκιο και ο άλλος ολωσχερώς άδικο; Εξ άλλου υπάρχουν πάντοτε υποκειμενικές αφετηρίες στις θεωρήσεις.
Δεν συζητάμε για να διαγράψουμε ο ένας τον άλλον, έστω και εάν οι αντιπαραθέσεις αποκτούν διαστάσεις πολεμικής. Απόψεις θέτουμε σε ανταγωνισμό, όταν αυτές αναιρούνται αμοιβαία και όχι τον χαρακτήρα μας ως άνθρωποι. Αυτός ο φίλος μπορεί να είναι χίλιες φορές καλύτερος άνθρωπος από εμένα. Ούτε τον γνωρίζω, ούτε με γνωρίζει προσωπικώς. Ούτε και γνωρίζω τι σχέσεις ίσως έχει αναπτύξει αυτός με άλλους συμμετέχοντες εδώ στο παρελθόν. Αυτά ας τα βρούν μόνοι τους. Εγώ κρίνω, ότι δεν δικαιούμαι να αποφανθώ περί τής ποιότητος του εν λόγω φίλου, έστω και εάν οι αναζητήσεις μας ακολουθούν διαφορετική οδό.
Επίσης οφείλω να αναγνωρίσω, ότι ενώ κατά την διάρκεια της συζητήσεως υπήρξα συχνότητα αιχμηρός, αυτός διατήρησε αναλόγως ευγενική μετριοπάθεια και αυτό δεν μπορώ και δεν επιτρέπεται να μην το εκτιμώ.

Αίξ είπε...

Μποτίλια, λέγε τώρα λέμε.
Ζυγός είσαι ή Δίδυμος??????????

χαχαχχαχαχααααααααααα

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Αιξ
Δίδυμος (30.05.54)

Κ.Δ είπε...

@Αίγα
Καταλαβαίνεις αγαπητή αίγα πως αν δε επιτρέψεις να τραφεί κάτι με dismissions και το εξουδετερώσεις με check mate το αλυσοδένεις ψηλά? Αλλά βλέπεις και πάλι, καμία μεταστροφή. Τι να πω, κάτι θα ξέρει ο κοσμικός κατεργάρης.

Κ.Δ είπε...

@Ανώνυμος
Αγαπητέ δεν έχω ασχοληθεί με την κάρτα του zero όσο εσύ από ότι φαίνεται. Όταν την πόσταρα στην αναρτησούλα μου είχα στο μυαλό μου το ότι η κάρτα αυτή ακολουθεί την κάρτα του «μάγου» σε ανάποδη σειρά και άρα είναι το επόμενο «μυητικό» βήμα αυτού. Είχα επίσης στο μυαλό μου το Ρώσο από το Rocky που μετά την γενικότερη αυθάδη συμπεριφορά του πήρε ένα καλό μάθημα και κατέληξε στο δρομοκαιτειο.

Οπότε ήλπιζα πως όσοι ήταν να το αντιληφθούν το μήνυμα θα καταλάβαιναν πως τους προβίβαζα σε «τρελό», ώστε να πάρουν ξανά ίσως τα καλογηριατρικά βουνά και να αναρωτηθούν αν η σιωπή που βίωσαν (φάντασμα ωραίας Ελένης) ίσως κάποτε στο παρελθόν ήταν αυτοπροστασίας ή πραγματική Σιωπή (Ωραία Ελένη).

Όσον αφορά τα περί καταγωγών και σκούφιων και λοιπών info, φίλε ομολογώ ότι κάποια δεν με απασχόλησαν και δεν θεωρώ ότι αυτό που νομίζεις ότι δουλεύει σε σένα δουλεύει σε όλους το ίδιο. Έχω τις δικές μου μεθόδους και την δικιά μου πίστη εγώ. Ρε μπας και φοβάσαι πως όλο αυτό το οικοδόμημα που έχεις φτιάξει σου αποδείξω καμιά φορά πως είναι ένα φάντασμα, για αυτό και με παροτρύνεις στην δικιά σου ελενίτσα? Δε ξέρω ρωτάω.

Κι επειδή κάποιοι δηλώνουν άκεροι (και «παντώς καιρού») θα πω χωρίς να αναφέρομαι προσωπικά, πως διαφωνώ με το νόημα που δίνουν. Ο άκερως ΔΕΝ προσπαθεί να αλλάξει ούτε ο ίδιος ούτε το περιβάλλον του αλλά βιώνει οργασμικά τη Ζωή όντας ένα με όλα και τίποτε απολύτως. Περνά δλδ σε φάση ατροπίας, δηλαδή γίνεται μία δράση μη δρώσα (δε δρα αλλά ορά). Το «άκερο» που υπονοήθηκε στις εδώ συζητήσεις από τους διάφορους “anonymous” κατέληξε να σημαίνει μία τρόπον τινά ελευθέρων ηθών πεταλουδίτσα που πάει παντού και κάνει ότι της καπνίσει. Ποιο ατομικίστικο από αυτό δε μπορώ να σκεφτώ.

Θα πω και κάτι που είπα ξανά σε κάποιον ανώνυμο τις προάλλες (δεν θυμάμαι ποιον από όλους), χωρίς να μιλάω προσωπικά. Μην βάζετε ρε παιδιά σαν όριο του Φωτός το φωτονικό φράγμα, έτσι φτιάχνεται τσόφλια στο κοσμοείδωλο σας. Υπάρχουν πιο λεπτοφυείς φορείς «φωτός» από αυτό που λέει η επιστήμη φωτόνια. Και ο χρόνος δεν έχει Αρχή γιατί όσο τείνεις συμπτωματικά στο «πέρας» ξετυλίγονται και νέες διαστάσεις του υφαντόκοσμου. Για τις πυραμίδες μέσα σε πυραμίδες, singulaties δε θυμάμαι ποιος από όλους ρώτησε. Έχω στο μπλοκ κάτι σχετικά.

Κ.Δ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Κ.Δ είπε...

@Μποτίλια
Αγαπητέ μποτίλια κι εγώ στο παρελθόν όσες φορές συνάντησα συνθήκες όπως τις περιγράφεις, κάπως έτσι αντιδρούσα. Άλλωστε γιατί να μην επιλέξει κανείς να ασχοληθεί με πράγματα που πιστεύει πως θα είναι πιο παραγωγικά ή ευχάριστα ή δεν ξέρω τι?

Τώρα όσον αφορά αυτά που έλεγα για το δίκτυο. Η σκέψεις που έδωσα όσον αφορά την συνήχηση του δικτύου σε όσο πιο υψηλό αρχετυπικό επίπεδο, ήταν με άξονα αυτόν που λέω καιρό τώρα, πως ο έλληνας πρέπει να θυμηθεί ποιος είναι και θα βρει και τους τρόπους. Άλλωστε η τροπικότητα του καθενός μας είναι ταυτόσημη με τα βιώματα μας.

Άρα τα προβλήματα μας θα βρουν τις λύσεις τους γιατί θα βιώνουμε τους εαυτούς μας και όχι αυτό που μας υπαγορεύουν άλλοι (επειδή τους δώσαμε το δικαίωμα να μας αλλοτριώσουν)

Αίξ είπε...

Δημήτρη, εγώ αυτό που παρατηρώ μετά λύπης μου στους περισσότερους που 'ψάχνονται' είναι μια ιδιαίτερη εστίαση στην εγκεφάλα τους, αμελώντας και μπλοκάροντας έτσι το κέντρο της Καρδιάς! Όλοι μιλάνε για προγραμματισμούς, αποπρογραμματισμούς, επαναπρογραμματισμούς, αύξηση της ευφυίας και των νευρώνων τους, σα να ψάχνουν δλδ τρόπους μετάλλαξης των σε έμβια ρομπότια και το μόνο ουσιαστικά που κάμουν είναι να αναπαράγουν πατριαρχικά μοτίβα με πιο μονδέρνες τακτικές βεβαίως... Μα το Θήλειο Πνεύμα που λέγαμε, στην Καρδιά ενοικεί! Εκεί που όλα συναντιούνται, εκεί που πρέπει και να κατέβει ο Θεός-Νους για να ενωθεί με τη Θεά-Καρδιά. Διαφορετικά, όσο κάθεται μονάχος του εκεί απάνω ψάχνοντας τρόπους απεγκλωβισμού, τόσο περισσότερο μονάχος θα γίνεται και τόσο περισσότερο θα εγκλωβίζεται.

Αυτό "το μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" είναι πολύ πιο βαθύ από όσο δείχνει. Η καρδιά μας πρέπει να ενεργοποιηθεί, αυτό είναι το μπλοκαρισμένο μας κέντρο. Ακόμη και ο Fool που συζητάτε, καρδιακός είναι, δεν είναι εγκεφαλικός. Στην καρδιά του στηρίζεται το αυθόρμητο της πορείας του (προσοχή, όχι το παρόρμητο, αλλά το αυθόρμητο) γι αυτό και είναι έτοιμος και κατάλληλος για να του δωθούν όλες οι κλείδες... και έρχονται μετά κάποιοι, να μιλήσουν για το άδολο της χαράς και της αγάπης, στηριζόμενοι πάνω σε περσόνες δόλου... κάτι πάει λάθος ρε σεις, κάπου κάποιοι το χάσανε... και τελικά συνειδητοποιώ ότι αυτό που με τρομάζει περισσότερο δεν είναι οι ηλίθιοι αλλά οι πολύ έξυπνοι.

Ανώνυμος είπε...

Τα συμβάντα στο εργοστάσιο Kronos-Pan!

Μακελειό σε εργοστάσιο της Ελβετίας

http://gr.news.yahoo.com/%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AC-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B5%CF%82-112518879.html

http://gr.news.yahoo.com/%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8C-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B5%CF%82-112000162.html

Ανώνυμος είπε...

Επώνυμε/οι

Αρες, μάρες κουκουνάρες.

άντε γειά

Ανώνυμος

PANDAROS είπε...

Διαβασα με πολυ προσοχη της αναρτησεις σας, εγω απο την μερια μου θα προσπαθησω να μπω σε αυτη την συζητηση με τους ορους ενος[σχεδον αιρετικου] Αγιου Της ορθοδοξιας μας, του Αγιου Γρηγοριου του Παλαμα..
Δεν ειχα σκοπο να τον αναφερω, αλλα ηθελα να τονισω την στενη σχεση της ορθοδοξιας[με ολα τα στραβα της] μας με το αρχαιο Ελληνικο πνευμα και ιδιεταιρα με τον Πλατωνισμο και το λεω σε εκεινους που αναζητουν την αληθεια μεσα απο καρτες ταρω και μυητικες και φωτισμενες ομαδες που εχουν σαν προστατη τους, τον καθε τραγο του κερατα

Ξεκινω μετα βασικα οπως π,χ τι ειναι ζωη κατα τον Αγιο και συνεχιζω μετα υπολοιπα....

Ζωη λοιπον κατα τον Αγιο ειναι ο ιδιος ο τριαδικος Θεος, τοσο κατα την φυση οσο και κατα την ενεργεια του, και εχουν ζωη χωρις να την οφειουν σε οποιαδηποτε αλλη αιτια δηλαδη μονο ο Θεος εχει ακτιστη αυτοζωη,ολα τα υπολοιπα ειναι κτισματα του Θεου

Παμε τωρα στον ανθρωπο..Η ανθρωπινη φυση εχει ως ουσια την ζωη[ τον Θεο δηλαδη] αλλα και ως ενεργεια αφου ζωοποιει το σωμα του.Αρα ο ανθρωπος συμφωνα με τον Αγιο δεν μπορει να πεθανει γιατι ο ανθρωπος σαν κτισμα του θεου. εχει την ζωη [τον Θεο ] ως ουσια του
γιατι ομως τωρα ο ανθρωπος πεθαινει?
Γιατι, συμφωνα με τον Αγιο ο θανατος ειναι αναποφεκτο αποτελεσμα της πτωσης του. θα μου πειτε ειναι μια βολικη εξηγηση γιαυτον και αποφευγει το ζουμι της υποθεσης, ομως οχι, ο Αγιος ειναι ξεκαθαρος, Μας λεει οτι αυτο που ζουμε ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ δεν ειναι ειναι η πραγματικη ζωη,γιατι απουσιαζει απο αυτην η Ζωη [ο Θεος]

Γιαυτον ζωη ειναι η απολαυση της αιωνιας βασιλειας του θεου και η κοινωνια μαζι του καθως ο θανατος ειναι η αποκοπη απο αυτον
Σε αυτο το σημειο ο Αγιος κανει την υπερβαση και διαφοροποειται απο τον αλλον μεγιστο διανοητη της ορθοδοξιας τον Αγιο Μαξιμο καθως και με ολους τους Πλατωνικους φιλοσοφους και μας λεει οτι οι παρολα αυτα οι ψυχες σε αυτην την ψευτικη ζωη που ζουμε μπορουν να νεκρωθουν[οχι να πεθανουν, γιατι δεν μπορουν να πεθανουν εχοντας την ουσια του θεου ]!!!!
Μας λεει οτι Ο Σατανας παρεσυρε τον ανθρωπο στην πτωση και ετσι νεκρωθηκε το πνευμα του,γιατι οπως λεει εχασε[λογω της αποκοπης του] το φωτεινο του ενδυμα που προερχοταν απο το ακτιστο φως και η νεκρωση αυτη μεταδωθηκε και στο σωμα του!!!![ειπαμε ειναι περιπτωσαρα ο Αγιος]


Στην συνεχεια εξηγει τι ειναι τα πνευματα..Και μας λεει οτι εχουν ως ουσια την ζωη[ ΘΕΟ],αλλα οχι ως ενεργεια γιατι δεν εχουν σωμα να το ζωοποιησουν!!!!!

Και εδω ειναι το ΖΟΥΜΙ αδελφια,ολες αυτες οι ''αδελφοτητες της γνωσης''με τα διαφορα-πνευματα- προστατες τους ,γιατι θελουν να υποδουλωσουν τον ανθρωπο? Να τουν παρουν την ψυχη του η να αποκτησουν αυτο που δεν ειχαν ποτε? Δηλαδη την ενεργεια του Θεου?
-Και πως γινεται αυτο?
-Πολυ απλα. μεσω της κατοχης του σωματος του απο αυτα!!!!!!
Παρακαλω πολυ φερτε στο μυαλο σας την καρτα ταρω του Ανοητου με τον ασπρο ηλιο της φωτησης και την εικονα της Αλικης με το μηλο στο pet goat ii ...

Αν ζουσε τωρα ο Αγιος matrix θα ελεγε την περιοδο της πτωσης του ανθρωπου μεχρι σημερα, και την προσπαθεια που κανουν οι δυναμεις του κακου να εγκλοβισουν τον ανθρωπο μεσα σε αυτο με σκοπο να του επιφερουν την νεκρωση της ψυχης του.Ετσι,οχι μονο ο ανθρωπος θα ειναι ελεγχομενος απο τις δυναμεις του κακου αλλα θα ειναι κυριολεκτικα κατεχομενος απο αυτες!!

καλησπερα σας







Ανώνυμος είπε...

Πάνδαρε

Μιά χαρά τα λέει ο Παλαμάς.
Εάν δεν σε ενδιαφέρουν οι πληροφορίες των διαφόρων συστημάτων με γειά σου και χαρά σας. Πολύ καλά κάνεις στο συνιστώ εφόσον έχεις ''εσωτερική απέχθεια'' για κάποια πράματα. Αυτό όμως δεν κάνει αυτόματα αυτά τα άλλα μη ενδιαφέροντα ή ''σατανικά''.

Μην βάζεις όμως επ΄ουδενί λόγια, γραπτά και στάσεις που ουδέποτε ειπώθηκαν, καταγράφηκαν ή τέθηκαν στον εδώ χώρο...από πρώτους και τρίτους.

Επί της ουσίας...είναι μεγάλη κλείς κατανόησης η προσπάθεια ''σωμάτωσης'' και τα πράγματα στο περίπου είναι όπως το υπέθεσες. Καμμία όμως ''οντότητα'' του 666 δεν μπορεί να σαρκωθεί εδώ χωρίς το θέλημα του ξενιστή (pure εωσφορισμός).

Οντως στον λαβύρινθο μπορείς να βρεθείς αλλού-νταλού και καραδοκούν στις γωνίες κίνδυνοι. Οντως υπάρχουν ομάδες που επιδιώκουν τέτοια πράματα.

Απέχουν όμως παρασάγγας από σκοπούς άλλων ομάδων, είτε οι τελευταίες είναι της αριστεράς ατραπού (πάντα από τους μύστες αυτής της ατραπού γίνεται η πτώσις, αλλά από εκεί βγαίνουν και πολλοί γενναίοι μύστες που συμμετέχουν στην τελική λύση)είτε όχι.

Σε κάθε περίπτωση όπως έχω ξαναπεί όλες αυτές οι ομάδες και τα τάγματα στερούνται της ουσίας των μυστηρίων και του Ορθόδοξου βιώματος...που είναι beyond ομάδων, καθότι ατομικό.

Ο Γρηγόριος ως μύστης της δεξιάς ατραπού και ησυχαστής(Κάρτα Μάντης 9) αγίασε ακριβώς γιατί έλυσε τον ''γρίφο'' και βρήκε με την νοερή προσευχή του τον μίτο του λαβυρίνθου. Είναι και αυτός ένας Κωνιστάς άλλωστε.

Οντως, η περαιτέρω ειδωλοποίηση είναι φοβερό πράγμα διότι οδηγεί στην απώλεια την οριστική της ψυχής.

Και όντως υπάρχουν λεπτές διαφορές στις έννοιες ''εκοιμήθη'' (όπως ο sleeper της πιρόγας), ''νεκρώθει'', ''απέθανε''. Εμείς όπως ο ίδιος ο Λόγος μας είπε είμαστε νεκροί και δεν το ξέρουμε.

Ο δε ''θάνατος''με την δικιά μας έννοια δεν υπάρχει ούτε ως φυσικό φαινόμενο ακόμα και στον κόσμο.

Τον δε απαθανατισμό πρέπει να βγάλουμε με τον άθλο μας...ώστε να γίνουμε ''μικροί άγιοι'', ο λαός δηλαδή της Ουρανίου Βασιλείας.

Οντως αυτός είναι ο σκοπός εγκλωβισμού των ''κακών'' δυνάμεων, αλλά είναι ταυτοχρόνως και το μεγάλο σχολείο μας.

Καληνύχτα σου

Ανώνυμος είπε...

Επικαιρότατο

http://www.youtube.com/watch?v=oK98SNecns8

στρούθος

Nikos Pappas είπε...

Δογματική σαλατα εννοιών τα πουλοβερ σας ανώνυμε! Ανακατεμα ετεροκλητων και ασχετων μεταξυ τους στοιχειων χωρις τον παραμικρο συνδετικο κρικο μεταξυ τους – πλην της εκκεντρικοτητος του σεφ.
Περι ορεξεως κολοκυθοσπορος δηλαδη, με ολίγον από ροζ σεμνοφάνεια plus κατηχητική εξαγγελία!

Πολύ σάλιας – μάλιας. Εξυπνάκιας, αυτάρεσκος. Μπλιαξ λέμε! Διαβάζω τόση ώρα. Δεν τράβαγα καμιά μ@λ@κί@ καλύτερα

nikos είπε...

Η Blackwater ως δύναμη καταστολής στις Σκουριές Χαλκιδικής . ΒΙΝΤΕΟ


http://attikanea.blogspot.gr/2013/02/blackwater_28.html?spref=fb

Ανώνυμος είπε...

@ Nikos Papas

Εφόσον ερεθίζεστε και σκανδαλίζεστε ταυτοχρόνως...πρέπει να επισκεφθείτε ειδικό.

Δεν σας εμποδίζει κανείς αγαπητέ την επόμενη φορά που θα δείτε γραπτό μου να τραβήξετε ότι ποθείτε.

Προφανώς και να το δηλώσετε με όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες...τις όσες μπορεί να έχει μια αυτοικανοποίηση για να κοιμηθούμε και ήσυχοι.

Ανώνυμος πουλοβεράκιας.

PANDAROS είπε...

@ ανωνυμος

Αγαπητε φιλε εγω δεν παραθεσα τον τροπο σκεψης του Αγιου Γρηγοριου Παλαμα,για πλακα ,το εκανα να δειξω οτι εχουμε οπλα να αμυνθουμε- αλλα γιατι οχι και να επιτεθουμε στους κακους - μεσα απο την ελληνικη μας παραδοση,εστω και μεσα απο την εκκλησιαστικη, με ολα τα στραβα της
Επισης σου εχω πει οτι εγω ειμαι πρακτικος ανθρωπος ,πεζος θα αυτοχαρακτηριζομουν .εγω ξερω 1+1 κανουν 2 .
Οποιος πιστευει το αντιθετο τα παραπονα του στην τραπεζα οταν θα του ελθει ο λογαριασμος της καρταςτου. ,Αντε να χρψστας 1000 ευρα και εσυ να δωσεις 500 ευρα γιατι ετσιεσυ τα υπολογιζεις,σε λιγο θα εισαι πισω απο τα σιδερα παρεα με τον Λακη και τον Παπαγεοργοπουλο..

Βαη των παραπανω

Εψαξα στο ινερνετ, για να δω ποιοες ειναι αυτες οι ομαδες της αριστερας ατραπου,που μερικες φορες οπως λες βγαζουν γενναιους μυστες....

με το που εβλα στο ψαχτηριομαδες αριστερας ατραπου
μου εβγαλε αυτο πρωτο- πρωτο ,,

ενα ταγμα που δεν χρειαζεται να το ποσταρω ,για να μην του κανω διαφημηση προσεξε ομως τι γραφει..
στην αρχη μας λεει με το τι ασχολειται

Δρακόντειος μυητική μαγεία

και προσεξε τωρατις βαθμιδες του

[ολες ονοματα δαιμωνων!!] Μηπως βλεπει κανεις τιποτα διαφορετικο απο μενα?Αν ειναι να μου τα πει.


1. Λίλιθ (Lilith) 1.0Β°. Η πύλη στο άγνωστο.
———
2. Γκαμάλιελ (Gamaliel) 2.0Β°. Τα σκοτεινά όνειρα. Αστρική μαγεία. Μάγια (Witchcraft). Τα μυστήρια τηςΒ μαύρης σελήνης. Η σκοτεινή Θεά.
3. Σάμαελ (Samael) 3.0Β°. Η φιλοσοφία της αριστερής ατραπού. Η σοφία της παράνοιας. Μαγεία των Γιεζίντι. Η σκοτεινή πλευρά των τσάκρα.
4. Ααράμπ Ζαράκ (A'arab Zaraq) 4.0Β°. Εωσφορική μαγεία.!!! Η σκοτεινή πλευρά της Αφροδίτης. Ερωτο-μυστικισμός και η ατραπός του μαχητή.
5. Θαγκίριον (Thagirion) 5.0Β°. Η φώτιση του σκοταδιού. Ο μαύρος ήλιος. Η ένωσις του θεού με το "κτήνος".
6. Γκόλαχαμπ (Golachab) 6.0Β°. RagnarΟ†k. Η ενεργοποίηση του Σουρτ/ Ζόραθ (Surt/Sorath). Το θέλγητρο και ο μαγνητισμός της λαγνείας και του βασανισμού
7. Γκάαγκσχεμπλα (Gha'agsheblah 7.0Β°). Τα υψηλότερα επίπεδα του ερωτο-μυστικισμού. Προετοιμασία για την άβυσσο.
8. Σατάριελ (Satariel 8.0Β°). Το άνοιγμα του ματιού του Εωσφόρου, Σίβα, Όντιν. Η "αρχή" του Δράκου.
9. Γκάγκιελ (Ghagiel) 9.0Β°. Το άναμμα του αστεριού του Εωσφόρου.
10. Τάουμιελ (Thaumiel) 10.0Β°. Η πλήρωση της υπόσχεσης του φιδιού. Θειότητα.
———
11. Τάουμιελ (Thaumiel) 11.0Β°. Η μαύρη τρύπα. Το σκαλί προς τη νέα δημιουργία. Σύμπαν Β΄.

τελος παντων εχουν εκατονταδες στο google τετοιες μυητικες ομαδες που διαφημιζονται,αστα να πανε,χαχαχαχχα

και αυτοι αγαπητε μου φιλε ειναι οι γεναιοι μυστες.που θα πολεμισουν το σκοτος? Αφου αντλουν δυναμεις απο το σκοταδι πως θα το πελεμισουν?


PANDAROS είπε...

γαμωτο μου το εκοψε ,,

συνεχεια


@ μποτιλια

Αγαπητε φιλε μου αρεσε πολυ αυτο κομματακι που εγραψες

Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται και μπανανόφλουδα τής υπόθεσης.
Διότι επί τού προκειμένου πρόκειται για ένα ΣΥΜΠΤΥΓΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ με τρόπο, που να μην μπορούν να αντιδράσουν τα μέσα ανθρώπινα ανακλαστικά τής αντίληψης.


ολοι αυτοι αγαπητε φιλε πονταρουν εκει στην φαντασια και ιδιαιτερα των μικρων παιδιων

Αλλα ας δουμε τι μας λεει ο Αγιος γιαυτη..''Η λογικη δοξα και η διανοια[δυναμεις της ψυχης κατ αυτον ]αν και ειναι λογικες δυναμεις δεν ειναι αποχωρισμενες απο την φαντασια δεν δρουν αυτοτελως και ειναι εξαρτημενες αμεσα απο τον εγκεφαλο και λεει χαρακτηριστικα αν ο εγκεφαλος υποστει μια βλαβη μπορει να μην λειτουργουν σωστα αυτς οι λογικες δυναμεις.
Ομως, δεν μπορει να παθει ο νους του ανθρωπου τιποτα, γιατι πολυ απλα δεν χρειζεται κανενα οργανο να ενεργησει
εαν ομως ο νους εκχωρησει χωρο στα παθη του, τοτε βραστα χαχαχαχχα αστα να πανε
και φυσικα τα παθη ειναι αποτελεσμα της φαντασιας του

και εξηγει ακριβως την λειτουργια της..
καταρχην ξεκοβει οτι η φαντασια ειναι αλογη δυναμη και δεν φερει ευθυνη για την κινηση του νου προς το καλο η το κακο. Ομως με τον βομβαρδισμο μεχρι αηδιας της παιδικης φαντασιας[και γιατι οχι και της δικης μας ]ο νους αρχιζει να τα παιζει..ετσι το καταλαβαινω εγω ,
και κλεινει ο Αγιος το θεμα με αυτην την διαπιστωση στο γραφω οπως το λεει

''ειναι αξιο θαυμασμου το γεγονος οτι απο την καλη η κακη χρηση των αισθητων και προσκαιρων, ο νους μπορει να δημιουργησει ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΛΛΟΣ Η ΑΙΣΧΟΣ στην ψυχη ,ΠΛΟΥΤΟ Η ΠΕΝΙΑ, ΔΟΞΑ Η ΑΔΟΞΙΑ,και γενικοτερα ειτε νοητο φως παρεκτικο αιωνιας ζωης ειτε ΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΣΚΟΤΟς'''

Αυτο το τελευταιο επιδιωκουν αγαπητε φιλε οι κακοι στα παιδια μας μεσω αυτων των φρικιαστικων βιντεο και πολυ σωστα που το εθεσες
γιατι ετσι ψαχτηκα και εγω με τον Αγιο αλλιως θα ασχολιομουν με τις καρτες με τους μαντηδες που μου ειπε ο ανωνυμος και με τα αριστερια χερια....


Ανώνυμος είπε...

...ας πούμε ότι ο V...της αριστεράς είναι ανερχόμενος

Ανώνυμος είπε...

Αριστέρα = Τέρρα του Αρεως

Ανώνυμος είπε...

Είδες με τα σεντόνια σου χθες ανώνυμε ξέχασα αυτό που μπήκα να ρωτήσω. Αυτό που είδα είπα. Μπορεί και να είσαι πολύ πιο σημαντικός από ότι φαίνεσαι. Μπορεί να είσαι ακριβώς αυτό που φαίνεσαι. Ρώτα και μην περιμένεις πολύ.

Εργοδότη είμαι “αναγνώστρια” σου από παλιά. Να ρωτήσω το λοιπόν αυτό που μπήκα να πω σε στυλ R.H.F. Το μπλοκ έχει κάποιο αντικειμενικό σκοπό ; Στο δικό σου πάντως βλέπω να κάνεις κάτι κωμικές γοτα γητειές της αριστερής όπως τις λέει ο Pandaros εδώ

Pandare Σαμαελους και σατανουήλους έχουν και από τη δεξιά μεριά και κάποιοι εξ’ αυτών δηλώνουν καθαροί του Χριστού. Μόνο που ο δικός τους είναι άλλος. Εσύ τι σχέση έχεις με τον γερο-τζεμπέτο; Γιατί κάπου σε είδα να γράφεις για τον ήφαιστο τον προμηθέα, τον γέρο και τον Ποσειδώνα. Αλλά εκεί είχες λάθος τις συνδέσεις. Στον Ουρανό έπρεπε να αντιστοιχήσεις τον Προμηθέα. (Περί ορέξεως δηλαδή). Στην πράξη δλδ το υδροχοικό αρχέτυπο που είναι στενά δεμένο με τον ανθρωπιστικό τόνο της νέας εποχής είναι πάλι προμηθεϊκός διαχωρισμός. Πτώση ξανά σε υψηλότερο ιδανικό του μυαλού. Ο Ουρανός είναι το υψηλότερο σκαλί του matrix της νόησης. Στον Ποσειδώνα ξεκινά η διάλυση του εγώ και η επανένωση. Δεν έχει σχέση η ατομικότητα του Προμηθέα με τον Ποσειδώνα. Εκτός αν δεν ήσουν εσύ εκεί που διάβαζα. Και η "ουρανία εύα" που διάβασα πιο πάνω, ακολουθεί τον όφι στην πτώση και την άνοδο του ως ψευδές δίπολο του ψευδούς ερμαφρόδιτου.

Ερμίδου (Νίκος Παππάς)

Ζιζύ είπε...

αχούυυυυυ!
πιτέλους καλέ! να κι ένα ακόμη κουρτσούδ να κάμω παρέα δω μέσα που μπούκωσε το μάτιμ τόσες μέρες με την αρκιντιά. Και πώς σε είπαμε καλόμ, εσενα; Ερμίδου (Νίκος Παππάς);;;;; άι... και πλέκεις και πουλόβερ κιόλα;; μαρέσκεις! το όνομα λίγο μας τα χαλάει, καρακιτσαντάν ένα πράμα αλλά θα στρώσεις και συ πού θα πας.

και δε με λέτε ρε μάγκεζ να σας ρώτηξω κάτι τώρα που σας βρίσκω μαζωμένους. παίζει κανάς διαγωνισμός δω χάμου; κερδίζουμε τίποτις ενδιαφέρον δω στο μποτιλιοτερέν στο τέλος; ρωτάγω γιατί σας βλέπω παιχνιδιάρηδες όλους, σα να γίνεται κανάς διαγωνισμός ένα πράμα για κατιτίς. οπότενες αν παίζει έπαθλο ενημερώστε περικαλώ να διούμε πώς θα πορευτούμε και μεις τα όλγουεηζ γουίνερζ κουρίτσα.

Ανώνυμε, για ρίξε κανά φωντάν παραπάν περί τέρρατος του Μαρτς, που μαι και μαρτιανό κουρίτς ηγώ και με ενδιαφέρει...και πρόσεξε πώς θα το ρίξεις ε, που χω κάμει και πρωτομηνιάτικο μιζαμπλί σήμερις και σε κόβω και κομματάκι άγαρμπο σενα.

Βαψοπόρδισσα είπε...

Βρε χωριάτα παλιοκατσίγκω
κατέβασες και τα ρολα ντεμέκ μαρί;
Αχ δε θες να μάθεις μαρί
δε θες. Που αν ήθελες θα σε είχα κεράσει φασολάδα να κλάσεις στα βρακιά σ'

Αίξ είπε...

τι έγινε μάγκεζ, με φώναξε κανείς???? ποια ρολά κατέβασα βρε ζαγάρ και συ... μπικουτί τα χω λιέμε, να κάμω μπουκλάκια την ουράμ σήμερα που μπέκαρε κι ο μήνας μου. και πού σαι... φασολάδα δεν τρώγω. κλάνιω πουλύ και παραπονιέτ ο τράγοζμ.

Κ.Δ είπε...

Πάνδαρε δεν υπάρχουν κτιστά και άκτιστα. Αυτό είναι ένα αξίωμα κατανόησης που πρέπει κάποια στιγμή να σπάσει. Και η ψυχή δεν είναι αιώνια όπως την φαντάζεστε αλλά φθαρτότατη. Και αυτό είναι ένα άλλο αξίωμα κατανόησης που πρέπει κάποια στιγμή να σπάσει.

Γράφοντας παραδείγματος χάριν πως η ψυχή αποτελούμενη από υποατομικά σωματίδια είναι τελικά φθαρτή ακόμη κι αν είναι «αιώνια» τοποθετούμε την χωροχρονική αρχή στα πλαίσια της βιολογικής αντίληψης. Τοποθετούμε δηλαδή την αιωνιότητα στην πέρας του παρατηρητέου μικρόκοσμου και μεγάκοσμου (άρα όντας υποατομική είναι ντεμέκ αιώνια). Θέτουμε όμως μόνο κατά σύμβαση κάποια όρια ,το σύνορο του πυρ του εξώτερου, όπως κάνει και η ορθοδοξία με τα των κτιστών και ακτίστων. Αυτό εγώ συνήθως το πράττω για χάριν του λόγου γιατί όντας υπέρμαχος του ηρακλείτιου ενεργισμού θα ήταν ανόητο να τοποθετήσω εκεί και το κατώφλι της αθανασίας και άρα να θέσω όρια στη φύση. Δεν θεωρώ ότι έχει όρια (ή πιο σωστά ότι τα έχουμε βρει) όπως θεωρώ και ανόητη όποια κουβέντα γίνεται περί εξωχωροχρονικών νοών που πάλι προϋποθέτει αποκρυστάλλωση και εξορθολογισμό της σχετικής κουβέντας περί πρώτης αρχής και πρώτης αιτίας κλπ. Προσωπικά προτιμώ να το βλέπω ως ο συμπαντικός νους να αναδύθηκε ταυτόχρονα με την δυνατότητα αυτοπαρατήρησης της φύσης.

Εν τέλει δλδ από τη στιγμή που η διαλεκτική πάσχει σε αυτό το σημείο στο να βρει το όριο μεταξύ σχετικοποίησης και αποσχετικοποίησης, δεν προτείνω την ρητορική για τα των κτιστών και ακτίστων σε βάρος του ευμετάβλητου ηρακλείτιου πυρός-λόγου, όχι γιατί δεν υπάρχει πάντα κάποιο σχετικό κατώφλι παρατήρησης αλλά γιατί αυτό πολώνει τον τρόπο σκέψης μας προς κάποια πατριαρχική ιεραρχία. Γιατί υποβάλλει κάποια μικρότερα όρια στη φύση ώστε να εμφανιστεί αργότερα ο εξωχωροχρονικός θεός και γιατί εκ του πονηρού βγάζει έξω από την κουβέντα το χάος ως κάτι υπερβατικό ,ενώ είναι η κατεξοχήν πηγή οντογένεσης, ώστε να διαιωνίσει την υπάρχουσα τάξη.

Το σχετικό κατώφλι της αθανασίας και της αιωνιότητας για μένα αυξάνει μαζί με τα όρια της παρατηρούμενης φύσης, όπως επίσης και όσο η κοινωνική συνείδηση και ο παράλληλος μεγανους εξελίσσονται. Όχι γιατί ορίστηκαν έξωθεν.

Κ.Δ είπε...

Ρε ανώνυμε πως είναι δυνατόν να λες πως το βίωμα της Ορθοδόξου και μετά των μυστηρίων κιόλας είναι ατομικό. Μεγαλύτερη κουταμάρα δεν υπάρχει από το να θεωρείς τα βιώματα ατομικά και το κάνεις επανειλημμένα. Το βίωμα είναι η τροπικότητα της ζωής. Ο τρόπος που αυτή εκδηλώνεται. Ο τρόπος αυτός ως σύναψη σχέσεως του υποκειμένου με τον κόσμο ορίζει και μυστήριο. Το μυστήριο έχει να κάνει με τον εκκοινωνισμό. Τι σχέση έχει με την ατομικότητα αυτό; Με την ατομικότητα-προσωπικότητα έχει να κάνει μόνον το πως αυτή θα κατατάξει τα πράγματα ώστε να πλέξει το πλοβεράκι της και να κοιμηθεί το βράδυ ήσυχη. Όλοι είμαστε ένα κράμα από κάτι και τίποτε. Και αυτό το κάτι ως ύφανση του πουλόβερ σε τελική ανάλυση δε μας ανήκει γιατί το έχουμε υιοθετήσει κατόπιν μυστηρίου. Το πόσα κενά έχει το πλοβεράκι και πόσα σχέδια καταφέραμε να του εγχαράξουμε ως τελείως ιδιοτελείς προσωπικότητες (η οποίες αποτελούνται και εσωτερικά από άλλα 900 τόσα μικρά δαιμονικά υπο-εγώ) δείχνει και το μέγεθος του εγωισμού μας. Για αυτό και είναι μακάριοι οι λεγάμενοι άλλωστε. Συνεχίζεις να θεωρείς εντελώς λαθεμένα πως υπάρχει κάποιο θεϊκό σχέδιο σε όλα γιατί βλέπεις παντού ρυθμούς μέσα σε ρυθμούς και τους μπερδεύεις με την επαναληπτικότητα. Επαναληπτικότητα ως ακριβώς αυτό που εννοεί η λέξη δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει γιατί το βέλος του χρόνου έχει μία και μόνον κατεύθυνση. Το «σχέδιο» είναι μόνον ότι σου επιτρέπεται να δεις. Και αυτό αλλάζει κάθε στιγμή γιατί κάθε στιγμή χτίζονται και διαλύονται συνάψεις στο συμπαντικό πουλόβερ. Δεν υπάρχει προσχέδιο. Είναι εν εξελίξει ένα πράγμα και αεί. Το Σχέδιο είναι το Τώρα. Εσύ βλέπεις παντού πατρονάρους και καρμπονάρους με μακρόπνοες σκοπιμότητες. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ υιού και πατρός ,για να μιλήσω με το terminology σου, πέραν από την αφοριστική διατύπωση του ότι ο πατέρας είναι η πιθανότητα και ο υιός η πλήρωση αυτής ως διαχωρισμός και πτώση σε δύο καταστάσεις εξίσου πιθανές και ταυτόχρονα υπαρκτές. Άρα ποιος αποθανατισμός, ποιος ύπνος και σου ξου μου ξου μανταλάκια. ΔΕΝ γνωρίζεις το πεπρωμένο. Έχεις θεσπίσει το big bang ως αρχή της φωτονικής ύπαρξης και έτσι μπορείς να «βλέπεις» και το moto της κοκκινοσκουφίτσας, στα πρώτα 0.000000000000000000000001 usec της υποτιθέμενης εκδήλωσης του πηγαδιού του όφεως σου. Δεν είναι έτσι. Εντός ουροβόρων είσαι και πολλών κιόλας.

Που έψαξες Πάνδαρε? Στο ινερνετ? Αχαχαχα. Το σκότος ρε πανδαρούλη είναι λεπτοφυές φως τρόπον τινά. Ο χωροχρονικός ρούφουλας σπεύδει να καταπιεί(και να γαμήσει) τον γονικό χώρο του “χάους” ώστε να “αυξήσει” το πέπλο του υιού. Τελείως λαθεμένη και ανθρωποκεντρική οπτική. Οι μύστες που βρίσκονται στα «άκρα» πάντα χαρακτηρίζονταν αιρετικοί. Για αυτό οφείλουμε να αναθεωρήσουμε αυτή την κουτή θέση που ορίζει άκρα. Άκρα είναι ο ορίζοντας γεγονότων μας δλδ εμείς που εποπτεύουμε από το κέντρο.

Ανώνυμε πάλι λάθος σε βρίσκω με τις μετακινήσεις , και τις καταγωγές και τα σύμπαντα `Β και θα καταλάβεις που το πάω. Αν απλά μετακινηθείς πάνω στο διασυμπαντικό πλέγμα, αν απλά μετακινηθείς πάνω σε μία συγκεκριμένη ηρωική γραμμή αποθανατισμού, αν ακολουθήσεις μία υπάρχουσα πεπατημένη δηλαδή εν γένει … τότε ΔΕΝ έχει παράγεις έργο φίλε. Έχεις ανακυκλώσει μόνον εν μέρει fragments της μνήμης και έχεις συμμετέχει στην εκδήλωση κάποιου τοπικού ρυθμού. Μία τρύπα στο νερό.

Ερμίδου με βρίσκει σύμφωνο με τα του Ουρανού και του Προμηθέα. Για τον «γερο-τζεπέτο» ο πανδαρούλης; Αχαχαχα… αυτά τα λέγει άλλος… και μάλιστα περί ορέξεως όπως λέγεις.

Ζίζες και λοιποί, υπάρχει βραβείο και αν το βλέπεις έτσι εγωκεντρικά το βραβείο είναι και πολύ προσωπικό. Μόνον μη μαλώσετε για τα λάφυρα γιατί μπορεί να είναι για κάποιους κάτι που είπε ο Απόστολος Πέτρος κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες : “Για αυτό ο κύριος σας αποκαλύπτει ένα μυστικό: Αν δεν πάρετε το δεξί μονοπάτι και το πάνω όπως το κάτω δε θα αναγνωρίσετε το βασίλειο. ” Ο καθένας με τους κρυφούς του πόθους δλδ. Σε αυτούς εμείς οι 2 διαφέρουμε.

Ζιζύ είπε...

βρε παιδούδιαμ..τι πράμα είν αυτό με σας, δεν ημποράγω να το καταλάβω..μιλάτε ούλοι [σχεδόν] με τόση μα τόση σιγουριά για θεματάκια που ο καθείς τα αντιλαβού τελείως διαφορετικά..αφηστε και καμια πισινη, γράφτε και κανά 'ίσως', 'μπορεί', 'έτσι όπως το κατανοώ ηγώ'...αυτα τα "έτσι είναι και δεν είναι έτσι όπως τα λες εσύ αλλά έτσι όπως τα λέω γω", να με συγχωρνάτε αλλά μάλλον υποδηλώνουν άτομα που ελάχιστο εμπειρικό βίωμα κατέχουν...μάλλον λέω...και το λέω αυτό γιατί από τη δική μου πλευρά, όσο αυξάνει το εμπειρικό μου βίωμα τόσο περισσότερο αδαής καταλαβαίνω ότι είμαι και τόσο περισσότερο βλέπω τη θεωρία να αναιρείται σε πολλές περιπτώσεις από την πράξη...και σε αυτό έχουν συμφωνήσει αρκετοί που έχω συναντήσει και που η πορεία τους έχει στιγματιστεί από εμπειρίες πάνω σε όλα αυτά...αυτό το τελεσίδικο του Πάπα δλδ, μάλλον ανωριμότητα δείχνει, παιδάκια...άσε που για να κάνεις τέτοιες συζητήσεις μάλλον πρέπει αρχικά να ορίσεις και να συμφωνήσεις με τους υπολοίπους ότι κατανοείς το ίδιο κάποιες έννοιες όπως "ψυχή-πνεύμα-ατομικότητα-προσωπικότητα-εγώ-Εγώ" κλπ...και καταλήγετε και τόσο εύκολα σε συμπεράσματα, με αποτέλεσμα να γίνεστε εμφανέστατα ευάλωτοι...

και ναι, μάλλον το βίωμα είναι ατομικό τελικά, συμφωνώ με τον ανώνυμο ως προς την ατομικότητα και όχι την προσωπικότητα που είναι κάτι άλλο και αρκετοί τα μπερδεύουν αυτά τα δυο...
Κ.Δ...

Και ναι, μάλλον έπαθλο παίζει εδώ μέσα, μιας και δείχνετε ότι διαγωνίζεστε-ανταγωνίζεστε σε κατιτίς, που αναθεμα και αν ξεύρετε τι είναι αυτό το κατιτίς...άμα συναγωνιζόσασταν δε θα ρώταγα...
Κ.Δ...

Και φυσικά και διαφέρουν οι πόθοι μας,Κ.Δ μιας και από ότι "βλέπω", αυτό που ποθείς εσύ, εγώ το κατέχω ήδη..γι αυτό, άμα παίζει κανά ουάν γουέι τριπ κατά Πλειάδες μεριά (βολεύομαι και με εξώτερο πυρ) ενημερώστε να θεωρηθώ ήδη νικήτρια.

Samurai είπε...

Αγαπητή Ζιζύ
Εμένα μου φαίνεται ότι θέλετε κι εσείς να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό ,ανταγωνισμό αλλά δε γνωρίζετε πως.
Το έπαθλο πάντως είναι μία μηχανή του καφέ της SIEMENS.

Ζιζύ είπε...

αχούυυυυυυυυ! νατο και το σαμουράγιον. αμ πε μας έτσ. άρα καλώς εκατάλαβα ότι παίζει διαγωνισμός. και τι ειναι το έπαθλο; μία μηχανή του καφέ της SIEMENS;;;; ούτε καν τζαπανέζικη μάρκα δλδ;;;; με ξενερώσατε. συνεχίστε μόνα σας. πάω για αποτρίχωση στήθους και φύκια. αντού τα λεγγγγ.

Κ.Δ είπε...

Καλά Ζίζυ ότι να’ ναι λες τώρα. Πολλάκις έχω αναφέρει εδώ μέσα πως δεν διεκδικώ κάποιο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και πως απλά αναφέρω τις αποψάρες μου. Δεν υποδεικνύω. Παραινώ. Τώρα αν για χάριν συντομίας λέγω λάθος εκείνο ή στρεβλό το άλλο και δε βάζω 50 ίσως δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζω την εν γένει σφαλερή φύση και της ίδιας της παρότρυνσης ή των ίδιων μας των υποθέσεων. Δεν θα δικαιολογούμαι συνέχεια.

Η αναφορά για τα λάφυρα είχε να κάνει ακριβώς με αυτό που θίγεις για την ατομικότητα. Και ναι υπάρχει one way ticket πολύ κοντά από εκεί που θες αν αυτό είναι που θες για το κωλαράκι σου. Είπαμε ο καθείς με τους κρυφούς του πόθους. Προσωπικά δε θέλω ούτε καφετιέρα γιατί χρωστάω περισσότερα από όσα έχω. Βασική αρχή Πάνδαρου γαρ

Πάπισσα Ζιζύ είπε...

ναι βρε Πάπα Κ.Δ εντάξ, πώς κάμεις και συ έτσ πγια λιες και σε πγιάνουν απ' το λαιμάρ. γενικά μίλησα. θα με πεις βεβαίως, γιατι πρώτη φορά το βλέπεις αυτούνο ή μήπως εσύ δεν το χεις κάμει και συνεχίζεις να το κάμεις κατά κόρον νεοκόρον και υιόν? γι αντιπερισπασμό τα λέγω, μη νομίζς. και δε με λιε ρε Πάπα...γω τώρανα που ούτε τίποτις έχω ούτε και τίποτις χρωστάγω, πώς να παίξω μπάλα δω χάμου; να την εδιώ λίμπερο κι ότι γίνει λιες;

Κ.Δ είπε...

Βαρύ σέντερ φορ λέω γω ...

αλλά ξες πως εγώ λέω και ενίοτε μπούρδες...

Πάπισσα Ζιζύ είπε...

λες ε?
καλά θα το σκεφτώ.
προς το παρόν, συνεχίζω να παίζω κερκίδα, ποκ μπορν, γάρα, ζουρλομανταρότσαγα, γιουχάρισμα και βέλασμα ανά περίπτωση και στις πολλές τις "κράνες στα κάγκελα", τσίτσιδη τρεχάτη έφοδο στον χλοοτάπητα λιέμε.

Samurai είπε...

Αγαπητή Ζιζύ
Πολύ απολαυστική είστε.
Μπορείτε να τρέχετε τσίτσιδη στις κερκίδες ή όπου αλλού θέλετε,αλλά φροντίστε πρώτα να κάνετε αποτρίχωση.
Το ξίφος μου στη διάθεσή σας.
Και ξυριστική μηχανή διαθέτει το κατάστημα.Sony για την πάρτη σας.
Αποφεύγετε δε το πολύ βέλασμα,εκτός αν θέλετε άρμεγμα..τότε αλλάζει το πράμα.

Ζιζύ είπε...

Ε μα δε με παρακολουθείς χρυσό μου, δε με παρακολουθείς. Stalker σου λέει μετά και σαμουραϊγένιο κιόλας. Με τα μάτια να διαβάζεις καλό μου, με τα μάτια. Ήθελα να ξευρα πού σκατά είν το μυαλός τόσον καιρό που λέγω για τα γαντεβγιού που κλιείνω για αποτρίχωση αρκιντιών, στήθους, φύκια, ρίζα, νύχι, πετικιούρ, αφαίρεση κάλων, μιζανπλί περμαναντέ και τα ρέστα. Πιο συγκεντρωμένο να σαι, πιο συγκεντρωμένο. Κι όσο για το αρμεγμα, ξέχνα το. Το εργοστάσιο έκλεισε. Είμεθα και κάποιας ηλικίας. Οπότενες προμηθεύσου βουλοκέρι για τα αυτάκιας.

Ανώνυμος είπε...

ειμαι νεος δουλεύω στο ελλαντισταν σε εταιρία κολοσσό εξάωρο για 380 ευρο μικτα και με τα υποχρεωτικά οκταωρα πιάνω τα 450, θέλω βοήθεια πως μπορώ να ξοδέψω αυτό το τρομακτικό ποσό;

Ε. Ερμίδου είπε...

Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα του δικτύου, για αυτό θα προσθέσω μερικά ακόμη κομμάτια στο παζλ σας.

Μιλώντας αστρολογικά είμαι σίγουρη πως γνωρίζετε τον κύκλο Ουρανού/Πλούτωνα που εξωτερικεύει τις αλλαγές συνείδησης του

συλλογικού. Κάθε όψη αντιπροσωπεύει και έναν βήμα της αργής εκδήλωσης της ασυνείδητης πρόθεσης που μας σπρώχνει να την

εκδηλώσουμε παρορμητικά και αυθόρμητα. Φαίνεται πως κάθε φάση είναι σημαντική για την δημιουργία του όλου, και για αυτό δεν

έχει τόση σημασία με ποιους τρόπους και ρόλους εκδηλώνουμε μεμονωμένα ως άτομα το συλλογικό, αλλά το πώς το ίδιο το συλλογικό

εκδηλώνει και πειραματίζεται με κάτι που δεν είναι πλήρως συνειδητό ακόμη.

Το “δίκτυο” ως αυθόρμητη εκδήλωση όπως την περιεργάζεστε εδώ επομένως, δεν θα είναι παρά μία εκδήλωση κάποιων ασυνείδητων

ακόμη μοτίβων.

Το αν μία μετατόπιση στη συνείδηση οδηγεί πραγματικά σε μία παραδεισένια ουτοπία ή ακόμη βαθύτερα στο τούνελ της προσωπικής

πίεσης του καθενός είναι μέρος της δέσμευσης – μπλοκαρίσματος που μας οδηγεί πιο κοντά στην ενσωμάτωση μας με το όλον στο

τέλος.

Το αρχέτυπο του Ουρανού είναι στην πράξη διαχωρισμός, και η επιθυμία για πλήρη εξατομίκευση από το συλλογικό. Αυτή η επιθυμία

είναι τελείως καινούρια για την εξελικτική μας διαδικασία και είναι μέρος του διαχωρισμού – πτώσης και αργότερα της

επιστροφής. Φαίνεται λοιπόν πως η εποχή του υδροχόου θα είναι η εποχή της πλήρους εξατομίκευσης που θα μας οδηγήσει στην

πλήρη και τρομακτική μοναξιά και άρα στην ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση από την μονάδα.
Γνωρίζοντας την αστρολογία των επιρροών που θα παίξουν το ρόλο τους στην εποχή του υδροχόου , όλα τα new-age κινήματα –

δίκτυα που στοχεύουν στην δικαίωση ή στην προστασία δικαιωμάτων του ειδικού, είτε εκφράζουν την ακόμη μεγαλύτερη πτώση των

ατόμων που συμμετέχουν στις μάζες αυτές είτε απλά επιτρέπουν την αυτοσυνειδητοποίηση του συλλογικού πεδίου. Αυτή η

συνειδητοποίηση το πιθανότερο είναι να γίνει ακόμη πιο επώδυνη, καθώς όπως είπε και ο Jung «Ο πόνος και η φώτιση έρχονται

μαζί». Αυτός ο πόνος το πιθανότερο είναι να εκφραστεί από την περαιτέρω παρείσφρηση της Σκιάς (που συμβολίζεται από ένα

δικτατορικό σύστημα). Αλλά υποθέτω πως αυτό τελικά δεν έχει καμία σημασία γιατί αυτό που ξεδιπλώνεται είναι πέρα από τον

έλεγχο του συλλογικού.

Κατά τη μετάβαση από το κρόνειο στο ουράνιο διακρίνει κανείς τις εξής διαφορές στις εκδηλώσεις του συλλογικού. Ο κρόνος έχει

να κάνει με τις δομές και τις παραδόσεις την τυραννία και την έλλειψη χιούμορ και ο ουρανός έχει να κάνει με το επαναστατικό

, την διάσπαση αλλά και το χιούμορ. Ο κρόνος είναι ο θεός που κατατατρώει τα παιδιά του ενώ ο ουρανός είναι προμηθεικός και

ατομικιστής.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς το προμηθεικό αντιστοιχεί τόσο στο πνεύμα της δημιουργικής επανάστασης όσο και στο πνεύμα της
ύβρις. Δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, ανάλογα το πώς εφαρμόζονται.

Ε. Ερμίδου είπε...

Η προμηθεική ύβρις είναι όντως ενδιαφέρουσα γιατί το αρχέτυπο αυτό παίρνει ανθρωπιστικό τόνο και τον κληρονομεί στα υδροχοικά

ιδανικά. Στη πραγματικότητα επομένως ο Ουρανός που αντιστοιχεί σε προμηθεικό αρχέτυπο είναι η υψηλότερη επέκταση του

συμπλέγματος νου-εγώ εντός της ψυχής και η ακόμη μεγαλύτερη απόσταση από την ευσπλαχνία του όλου. Η προμηθεική «ευσπλαχνία»

είναι περισσότερο η εμπλοκή του υποκειμένου για την δικιά του προσωπική καλοπέραση και υγεία που άρα τελικά θα καταλήξει σε

γκρέμισμα του πύργου και σφαγή του matrix του νου του υποκειμένου.

Ο Ουρανός ως προμηθεική εκδήλωση, αυτό που κάνει είναι να θερίζει φωτεινά μυαλά από τα οποία και τελικά ταΐζεται ο ίδιος. Ο

Ουρανός είναι μοιραίο να γίνει η νέα κοινή μας ομοφωνία μετά την κρόνειες εκδηλώσεις των αρχόντων του κόσμου τούτου, και κατά

συνέπεια αυτό που παρατηρούμε στη συλλογική εξέλιξη είναι ίσως ένα είδος εκθρόνισης.

Η δημιουργική επανάσταση και η ύβρις είναι όντως δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, αφού ο προμηθέας ήρθε κάτω με την φωτιά

της διανόησης του μυαλού και την τεχνολογία των θεών. Οι τεχνολογίες μας είναι αυτή ακριβώς η προσπάθεια να ελέγξουμε τις

δυνάμεις της φύσης με σλόγκαν «κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω, πόσο θεϊκός είμαι». Τελικά όμως η λατρεία των ίδιων μας των

δημιουργημάτων θα έχει ως αποτέλεσμα το καρκίνο του συλλογικού προμηθεικού συκωτιού από τις συνθετικές τοξίνες, και η ιστορία

συνεχίζεται.

Το νέο ουράνιο σύστημα θα είναι καθαρή ευφυΐα σε σύγκριση με το παλιό κρόνειο μηχανιστικό πρότυπο. Εφόσον ο ουρανός ελέγχει

όχι μόνον το μυαλό και την τεχνολογία αλλά και τον ηλεκτρισμό και το νευρικό σύστημα η υδροχοική εποχή ενδεχομένως δεν θα

είναι μία κοινωνική τυραννία όπως την εμφανίζουν τα συνομωσιολογικά σενάρια αλλά μία τυραννία του ίδιου του μυαλού του

συλλογικού που θα χρησιμοποιεί την «ουράνια» τεχνολογία ,νανοτεχνολογίες, ΑΙ, internet, βιοτσιπ, κλπ, και όλα τα προιόντα της

ύστατης ανθρώπινης «ύβρις». Ως περαιτέρω πτώση θα σημαίνει τον εγκλωβισμό του ανθρώπου μέσα στα ίδια του τα δημιουργήματα.
Έπειτα από όλες αυτές τις αξιωματικές τοποθετήσεις και επιστρέφοντας ξανά στην αρχή για να γίνει και η κατάλληλη σύνθεση

μπορεί κανείς να διαπιστώσει τα εξής για το δίκτυο. Ίσως το «δίκτυο» να είναι και μία αντανακλαστική αντίδραση. Αν υποθέσουμε

πως ο Ουρανός ο Κρόνος, ο Ποσειδώνας κλπ, ποτέ δε σταμάτησαν αστρολογικά να παίζουν το ρόλο που είναι προορισμένοι να

παίζουν, είμαστε εμείς αυτοί που μετακινούμαστε πάνω στο φάσμα των συμπαντικών ενεργειών. Ο Κρόνος ως χρόνος ποτέ δε

σταμάτησε να τρώει τα παιδιά του και να απορροφά οποιοδήποτε υψηλότερο (ουράνιο,ποσειδώνιο, πλουτώνιο κοκ) αρχέτυπο και να το

μετασχηματίζει και να το απορροφά εκφράζοντας όπως πάντα το εξέφραζε. Αυτό που κάνει την διαφορά στην εικόνα που βλέπουμε,

είναι το κομμάτι εκείνο της ανθρωπότητας που προσπαθεί να ξεφύγει από την παγίδευση του χρόνου μέσω των εποικοδομημάτων της

τεχνολογίας που πλέον εκφράζουν πιο ουράνια και προμηθεικά αρχέτυπα. Στην πράξη πράξη όμως ακόμη και αυτό το κομμάτι της

ανθρωπότητας δεν μπορεί να εκδηλώσει αυτές τις αλλαγές παρά μέσα από το φίλτρο του χρόνου.

Το δώρο του προμηθέα είναι η επίγνωση του χρόνου, αλλά αυτή η επίγνωση δε μπορεί να σε πάει πιο μακριά. Η ψεύτικη αθανασία

που προσφέρει αυτή η επίγνωση ως υπέρβαση του Κρόνου-Χρόνου θα γίνει αντιληπτή όταν κάποιο κομμάτι της ανθρωπότητας μπει σε

τροχιές χείρωνα. Είναι τότε που υπό φρικτούς πόνους αυτοεγκλωβισμού στην ιδέα κάποιας αθανασίας, ο Χείρωνας δωρίζει την

αθανασία του στον Προμηθέα για να πεθάνει.