17 Ιουνίου, 2012

ΤΟ ΣΚΑΚΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ



 Παραλληλισμοί

Τρία πράγματα στον κόσμο αυτό, πολύ να μοιάζουν είδα.
Τα ολόλευκα μα πένθιμα σχολεία των Δυτικών,
των φορτηγών οι βρώμικες σκοτεινιασμένες πλώρες
και οι κατοικίες των κοινών, χαμένων γυναικών.

Έχουνε μια παράξενη συγγένεια και τα τρία
παρ' όλη τη μεγάλη τους στο βάθος διαφορά,
μα μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατί τους λείπει
η κίνηση, η άνεση του χώρου και η χαρά.


Νίκος Καββαδίας
Από τη συλλογή Μαραμπού (1933)


Και ένα σχόλιο...
Τολμώ κάποιες ερωτήσεις, γιατί έχω την αίσθηση πως όλα γίνονται πολύ βιαστικά και τα γεγονότα μας υπερβαίνουν. Πως θα κυριαρχήσουμε του πόνου και του φόβου, όπως ωραία αναγράφεις στον πίνακα του ιστολογίου ; Μέχρι της νίκης. Και πως θα νικήσουμε έναν εχθρό που ετοιμάζεται, προφανώς, από τότε που άρχισε ο χρόνος ίσως. Όπως και πάλι ο ίδιος τον ορίζει, τον χρόνο εννοώ.

    Παρηγοριά μας είναι ο κόσμος των Ιδεών ; Πανίσχυρος είναι, και η αιτία των πάντων, ανατροφοδοτείται όμως κάθε ώρα και στιγμή από την ισχυροποιημένη μέσω του φόβου ασχήμια και απανθρωπιά που μας έχει τυλίξει. Καταστάσεις μάτριξ, αναμφίβολα. Παγίδες που ενισχύουν η μια την άλλη. Με ποιον τρόπο δυναμώνει η νόηση μας σε τέτοιες εποχές και στιγμές και οδηγείται στην κατάλληλη κατεύθυνση; Ξέρουμε ότι το συναίσθημα είναι που ενισχύει κάθε οραματισμό που κάνουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα. Ποιο όμως το αντίδοτο, το αντίβαρο, στους ατελείωτους οραματισμούς που ασυνείδητα προκαλούνται από τον φόβο που μας ρίχουν στην σκέψη, ως άλλο δηλητήριο ; Τι είναι αυτό που θα σπάσει τον φαύλο κύκλο της αυτοπαγίδευσης στην απελπισία και την αναμονή μιας ματαιότητας και καταστροφής ; Αυτό που θα ακυρώσει όλες τις αρνητικές αυτοεκπληρούμενες προφητείες.

    Ποιος εν τέλει μπορεί να μας βοηθήσει ; Και πόσοι απαιτούνται για να επέλθει η αλλαγή και η τελική νίκη ; Αναφέρομαι στην κρίσιμη μάζα, και την δύναμή της. Αναρωτιέμαι πόσοι θα είναι αρκετοί για να αλλάξουν το συλλογικό ασυνείδητο μιας κοινωνίας, της ανθρωπότητας ίσως, πόσοι είναι ικανοί να μετασχηματίσουν τα δεδομένα του μορφογεννητικού πεδίου.

    Σίγουρα - όποιοι, όποιας φύσης και όσοι κι αν είναι - οι σκοτεινοί είναι ψυχαναγκαστικοί, σύμφωνα και με τις εμμονές τους σε αυστηρά τελετουργικά και ημερομηνίες. Είναι ταυτόχρονα φοβικοί, πιστεύω ότι τρομάζουν και κρατούν ο ένας τον άλλο υποταγμένο και φοβισμένο. Και ποιος ξέρει ποιες άλλες νοσηρές ιδιότητες έχουν, που ίσως αποτελέσουν την Αχίλλειο πτέρνα τους.

    Και είναι και βιαστικοί. Άρα τι κάνουμε, περιμένουμε να σκοντάψουν, ή υπάρχει κάτι άλλο για εμάς για να μην νιώθουμε μόνιμα ότι είμαστε ακίνητος στόχος, και καταδικασμένοι να υποταχθούμε στα σχέδιά τους ακολουθώντας τις βουλές των άχρηστων και άβουλων του πολιτικού μας συστήματος που έβγαλαν βόλτα τις ματαιοδοξίες και τους παραλογισμούς τους, δείχνοντας να μην έχουν την παραμικρή Αγάπη για την Ελλάδα. Λες και δεν βούτηξαν ποτέ στο Αιγαίο Πέλαγος, που ξέρουμε καλά, πόσο ιερό είναι. Για αυτούς είναι μόνο νερό και αλάτι. Και εμείς περιμένουμε να μας σώσουν, ενώ το μόνο που είναι ικανοί να κάνουν είναι να μας πνίξουν.

    Μήπως έχει έρθει ο καιρός της Προσευχής ;
    Καλό Βράδυ και καλή μας Δύναμη.
    Ρίκα



Δεν έτυχε να ταξιδέψω πολύ όπως ο Νίκος Καββαδίας...
Έφυγα μια και μόνη φορά πριν σαράντα χρόνια για να καρφωθώ μόνιμα στο Βερολίνο. Έτσι αυτά που μπόρεσα να δω ήσαν αναμφίβολα πολύ λιγότερα από όσα είδε αυτός. Όμως και εγώ
Τρία πράγματα στον κόσμο αυτό, πολύ να μοιάζουν είδα:
Οι σκακιέρες,
το πάτωμα των τεκτονικών στοών
και η πίσω πλευρά που έχει το φανελάκι που φορούμε.

Χέρια, ορατά και μη, που μετακινούν πιόνια με τελικό στόχο μια εξαγγελία:
- Ρουά Ματ. Ναι αγαπητοί μου, παίξατε. Δεν παίξατε; Δυστυχώς όμως χάσατε - για μια ακόμη φορά. Έτσι είναι οι κανόνες τού παιχνιδιού. Εφόσον απολέσατε τον βασιλιά, χάσατε. Πώς είπατε; Γνωρίζατε όλες τις κινήσεις και όλα τα τεχνάσματά μου εκ των προτέρων και αυτό το είχατε εγκαίρως κατονομάσει; Και τι θέλετε τώρα; Δεν σας άρεσε, ότι η σκακιέρα ήταν στημένη στην πλάτη σας και ότι δεν επαρκούσε το μήκος των χεριών σας για να κινήσετε τα πιόνια σας κατά το δοκούν; Σας παρακαλώ. Αυτά συμβαίνουν εξ ορισμού. Μήπως γνωρίζετε κάποιον, που να κατάφερε κάποτε να πάρει παρτίδα από εμένα;
Ουδεμία έκπληξις:

 Να γράψω για μια ακόμη φορά, ότι τα αποτελέσματα των εκλογών είναι εκ των προτέρων γνωστά; Τουλάχιστον οι δημοσκοπήσεις εδώ και ημέρες τα είχαν προβλέψει επακριβώς, όπως πχ. αυτή στην σελίδα "Μακελειό" του Στέφανου Χίου: http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2349:to-makeleiogr------&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2
Στην ουσία αυτά δεν ήταν γνωστά εδώ και ημέρες, αλλά εδώ και περισσότερα έτη, τουλάχιστον σε όσους διαθέτουν κάποιο αισθητήριο. Για την επερχόμενη κυβέρνηση γκρουπούσκουλων και την έλευση της βασίλισσας της ερημίας κάνω αναφορές εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια. Όλοι υποκρίνονται τις κότες. Δήθεν δεν μπορούν να πετάξουν, καταναλώνουν μόνο καλαμπόκι. Τότε γιατί άλλαξαν έγκαιρα τον εκλογικό νόμο, ο οποίος δίνει με τον πλέον νοθευτικό για την εκλογική ετυμηγορία 50 επί πλέον έδρες στο πρώτο κόμμα; Ποιος Καραμανλής, ποιος Παυλόπουλος και ποιο λουρί της μάνας; Γιατί αύξησαν το ποσοστό του μπόνους των 40 εδρών, που προέβλεπε ο εκλογικός νόμος του 2004, σε 50 κατά το έτος 2008, εάν δεν ήτο ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ η επερχόμενη κυβέρνηση αποκομμάτων;
Εδώ και δυο χρόνια εξήγγειλαν με βαρύγδουπες δηλώσεις "το τέλος της μεταπολίτευσης". Ποιοι; Αυτοί που την δημιούργησαν και κυριάρχησαν μέσω αυτής; Υπάρχουν δυο τρόποι για να εκλείψει κάτι: Ο φυσικός θάνατος και το βρικολάκιασμα. Αυτό το οποίο έπεται είναι το βρικολάκιασμα της μεταπολίτευσης:  Του  "κεντροδεξιού χώρου" αλλά Βορίδη - Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια (ξεπούλημα, DMT, διάλυσις ηθών) μιας τρασβεστί σοσιαλδημοκρατίας, μιας αριστεράς μαϊμού και last but not least The Golden Down, ορθοδοξία αλλά Aleister Crowly με σάλτσα Χίμλερ. 

Αντί καρέκλα, ποδάρι με εύφημο μνεία: 
Το κείμενο αυτό ξεκίνησε να γράφεται στις 9:30 ημέρα Κυριακή 17 Ιουνίου σωτηρίου έτους 2012, ενώ είχαν δημοσιευθεί μόλις πριν λίγο τα "exit pols" των εκλογών.
Μια ημέρα, η οποία ευνοεί το ζώδιο των Διδύμων, στο οποίο ανήκει και ο κ. Σαμαράς. Με τον Ήλιο, τον Δία και την Αφροδίτη εντός αυτού του ζωδίου. Μια καταπληκτικά ευνοϊκή ημέρα...
Έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι αυτοί που διαχειρίζονται την κοινωνική μηχανική αξιοποιούν με ιδιαίτερη προσοχή τα υπό τής αστρολογίας διεπόμενα.
Έτσι αυξήθηκαν θεαματικά τα ποσοστά τής ΝΔ. Ήταν όμως πράγματι αυτό μια έξοχη νίκη για τον κ. Σαμαρά, συμφώνως προς το εξαγγελθέν υπ' αυτού δόγμα, ότι "ο αρχηγός του πρώτου κόμματος χρίεται αυτομάτως και αυτοδικαίως πρωθυπουργός";
Θεωρώ όχι. Πρόκειται για μια πύρρειο νίκη. Σε τρεις ημέρες ο ήλιος μεταβαίνει από το ζώδιο των Διδύμων σε αυτό του Καρκίνου. Ακριβώς το ζώδιο του κ. Τσίπρα. Οι ανήκοντες στον Καρκίνο αποκτούν από την ερχόμενη Πέμπτη την ενεργειακή ευχέρεια χειρισμού καταστάσεων, οπότε αλλάζει πλέον εντόνως το σκηνικό. Τα περί πρωθυπουργοποιήσεως Σαμαρά λήγουν τότε και ξεκινάει η προβολή αυτής "που χαίρει τής εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων".
Βρε πόσα γνωρίζει ο Επίτιμος...
Πού συμφωνούν ο Καρατζαφέρης και ο Καμμένος; Αμφότεροι θεωρούν τον Σαμαρά "φθαρμένο" για να γίνει πρωθυπουργός. 
Και η γκρουπουσκουλιακή συνεργασία, τουτέστιν ανύπαρκτος πρωθυπουργοποίησις Σαμαρά, εξαρτάται αποκλειστικά από δυο ανθρώπους του Μητσοτάκη:
Τον Τούρκογλου και τον Κουβέλη, οι οποίοι σαν έρθει η ώρα θα θέσουν  τα " αναγκαία προσκόμματα".
Οπότε κατά το Σαββατοκύριακο κάποιος θα φιλήσει το χέρι του Επιτίμου ακούγοντας:
- Πάλι τους την φέραμε. Εύγε μας. Μην στενοχωριέσαι. Τώρα είναι σειρά τής Βασίλισσας. Όμως κάποια ημέρα φθάνει και δική σου. Στο φινάλε διετέλεσες υπουργός εξωτερικών και πρόεδρος τού κώματος. Το επόμενο σκαλί είναι η μεγάλη καρέκλα. Δεν αποπέμπεσαι. Αναχωρείς με εύφημο μνεία. Είσαι ο νικητής των εκλογών. Λίγη υπομονή ακόμη και θα σε καμαρώσουμε και εσένα. Να είσαι βέβαιος, ότι θα ζήσω πολύ ακόμη. "Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει". Τώρα όσο αφορά την Ελλάδα....

Όσο αφορά τον φίλο μου τον Αλεκάκη, θέλω να του πω τα εξής:
Μην ανησυχείς μεγάλε. Και πρωθυπουργός υπήρξε, που ανήκε στο ζώδιο του Καρκίνου. Ο Τζωρτζ Μπους, ο νεώτερος. Όλα γίνονται: Ή, όπως έγραψε ο Καρλ Μαρξ για την άνοδο του Λουδοβίκου Βοναπάρτη στην "18η Μπρυμαίρ", σχετικά με την πρωθυπουργοποίησή του, "Παντρεύτηκε την νύφη, αφού αυτή προηγουμένως είχε καταντήσει πόρνη". Ή δεν διαθέτει και αυτή χώρα λούμπεν προλεταριάτο; Για πέρασε από το σίτυ του λονδίνου να δεις ποιοι αγαπάνε τούς Πακιστανούς περισσότερο από εσένα και έχουν γεμίσει τα πλοία τους με αυτούς. Ή - πολιτικός μηχανικός είσαι εξ άλλου - σκάψε μέσα στα μπετά των "ολυμπιακών έργων", για να δεις πόσοι από αυτούς θάφτηκαν μέσα σε αυτά τα μπετά, αφού γκρεμίστηκαν από τις σκαλωσιές. Τι θέλεις, να πληρώνει η εργοδοσία νοσοκομεία; Όλοι παραμονή στο Ευρώ* θέλουμε. Μέχρι θανάτου. (*εννοώ τον άνωθεν θάνατο τού Ευρώ, ο οποίος καταφθάνει, ένεκα της επιβολής τού παγκοσμίου νομίσματος της σχεδιαζόμενης παγκόσμιας δικτατορίας).


Και μετά φωνάζει ο Μητσάκος "Εκλογές με κόμματα, με φρουφρού κι αρώματα".
Εδώ κάτι άλλο μυρίζει Μητσάκο:
Ο Γιώργος Πάλμος έκανε λόγο σε πρόσφατη βιντεοσκόπηση περί επερχομένης δικτατορίας light με επικεφαλής την βασίλισσα τής ερημίας.  

Τέλος μια απάντηση στην φίλη Ρίκα:
Ρίκα, καληνύχτα κι από εμένα.
Αύριο ξημερώνει μια όμορφη ημέρα. Στο Αιγαίον Πέλαγος και οι τρικυμίες και οι μπουνάτσες άξιζαν και αξίζουν. Στα μπρίκια, τις γαλέρες και τις μπρατσέρες ονόμασαν τις κουπαστές επάλξεις, γνωρίζοντας καλά, ότι ακόμη και το σάπιο ξύλο μπορεί να αρμενίζει. 


ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:

Όπως ορθώς πληροφορεί ανώνυμος/η φίλος/η στα σχόλια (σχόλιο 2) ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανήκει στο ζώδιο τού Καρκίνου, όπως εσφαλμένα ισχυρίζομαι στην ανάρτηση, αλλά τού Λέοντος (ως γεννηθής στα τέλη Ιουλίου).  
Διορθώνοντας λοιπόν το παρόραμά μου, παρηγορώ τον Αλέξη με το επιχείρημα - αναιρώντας το προηγούμενο - ότι μπορεί μεν ο Τζώρτζ Μπους, ο νεώτερος, να μην γεννήθηκε στο ζώδιό του, αλλά γεννήθηκε σε αυτό ο Μπαράκ Ομπάμα, οπότε πάλι οι ελπίδες του Αλέξη να ανέβει ψηλά παραμένουν ανέπαφες. 
Όσο αφορά τα υπόλοιπα της αναρτήσεως, δεν νομίζω ότι θίγεται ένεκα τού παροράματος κάποια άλλη από τις εκτιμήσεις που προηγούνται.


ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ

σύνολο που ψήφισαν 6.215.150,295
νδ 1.843.413,578
πασοκ 763.220,456
συριζα 1.671.253,914
χ.α. 430.088,400

δεν ψήφισαν 3.832.360,963

ιδέ και:
http://aorata-gegonota.blogspot.de/2012/06/blog-post_6045.html

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου Μποτίλια στο Αρχιπέλαγος, καλημέρα ..

Με συγκινείς, πραγματικά, με την σημασία που δίνεις στο σχόλιο και στον πόνο μου, φυσικά.
Είναι σαφές ότι είμαστε ΑΚΙΝΗΤΟΙ. Το Σοκ μια χαρά λειτούργησε, και οι κότες που δεν θα γίνουν ποτέ αετοί, οι γελοίες μαϊμούδες όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ, ακόμα κατακτούν την σκηνή. Στο θέατρο του παραλόγου. Είναι όμως πιο ακίνητοι από εμάς, έχουν το χάρισμα ... κληρονομικό.
Γιατί εμείς μπορούμε να αποκτήσουμε χρώμα ξανά, να ζωντανέψουμε. Εκείνοι όμως παγωμένοι θα παραμείνουν. Άχρωμοι και θολοί.

Καλά το λες, τα πιόνια στην πλάτη μας κινούνται και δεν τα φτάνουν τα χαζά χεράκια μας, αυτά που μόνο να μουτζώνουν, ήξεραν, κυρίως γιατί δεν σκεφτήκαμε ποτέ να κινήσουμε ο ένας τα πιόνια του άλλου. Πάνε οι αγκαλιές, η αλληλεγγύη, ακόμα κοιμούνται.

Προς το παρόν ΑΙΜΑ πολύ χύνεται, αυτοκτονίες λένε. Είπε και ο Μπένυ ότι δεν τις καταλαβαίνει. Καλά, τον πιστέψαμε. Το πάλεψαν να μας βάλουν και ιδέες «ωραίες», για «εμφύλιο», έτσι να γίνει το αίμα ποτάμι, τα ρυάκια δεν τους είναι αρκετά. Ακόμα και το αίμα το θέλουν σε ποσότητα, οι μη έχοντες ποιότητα.

Τους λείπουν πολλά, αυτά που λέει ο Καββαδίας : η κίνηση, η άνεση του χώρου και η χαρά. Κίνηση = Ζωή. Άνεση χώρου = Ανάσες. Χαρά = Αισθήσεις που πάλλονται, Ψυχές με κραδασμούς, με χρώματα.

Αξιοθρήνητοι είναι, αλλά κι εμείς, τι ;;; Που είναι η κρίσιμη μάζα που με βασάνιζε στο σχόλιο ; Μόνο μάζα άκριτη, δίχως «κρίση», γι’ αυτό και είμαστε βουτηγμένοι μέσα στην άλλη ΚΡΙΣΗ, μέχρι τον λαιμό. Προβλεπόμενοι και αυτο-καταδικασμένοι να χορεύουμε στον ρυθμό Τους.

Απαντήσεις δεν έχουμε, ερωτήσεις πολλές. Κάτι είναι κι αυτό. Όσο υπάρχουν οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις είναι εν δυνάμει ζωντανές. Ερωτώ. Έρωτας.

Τουλάχιστον εμείς «πεθαίνουμε», αλλά Εκείνοι βρυκολακιάζουν. Όσο τους δίνουμε το αίμα μας, τουλάχιστον. Γιατί μια μέρα θα γίνουν αναιμικοί. Δίχως αίμα.
Όταν γίνουμε εμείς ανεμικοί. Με ΠΟΛΥ άνεμο.

Προς το παρόν, ας «απολαύσουμε» άλλη μια παράστασή ΤΟΥΣ. Αλυσοδεμένοι στα καθίσματα της άγνοιας, και με το εισιτήριο πληρωμένο με το αίμα και την Ψυχή μας.

Σε χαιρετώ, και ναι, αύριο θα είναι άλλη μια όμορφη μέρα, όμορφη γιατί εμείς μπορούμε να αρμενίζουμε και με τα σάπια τα ξύλα μας. Δεν μας πειράζει, αρκεί να κινούμαστε μέσα στο Πέλαγός Μας, μέσα στα κύμματά του. Κι ας έχει τρικυμία.

Ανώνυμος είπε...

Ο Αλέξης Τσίπρας γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1974, οπότε δεν είναι Καρκίνος αλλά Λέων.

Μποτίλια στι Πέλαγος είπε...

@ Ρίκα

Αγαπητή φίλη,
πιστεύω ότι κατέθεσες για μια ακόμη φορά ένα μεστό και πολύτιμο σχόλιο.
Θα ήθελα να προσθέσω, ότι δεν είμαστε ακίνητοι και ότι έχουμε θέσεις. Οι εκλογές έδειξαν, ότι παρά την πόλωση, η οποία επήλθε, αυτοί που απορρίπτουν ριζικά το σύνολο του συστήματος αυξήθηκαν. Η άνοδος της αποχής - η οποία είναι από αριθμητική σκοπιά η πολυπληθέστερη των υπαρχουσών πολιτικών τάσεων - αυξήθηκε κατά τρεις μονάδες, φθάνοντας το 38%. Βεβαίως δεν σηματοδοτεί το σύνολο της αποχής απόρριψη τού συστήματος. Η συγκεκριμένη όμως άνοδος του 3%, στην συγκεκριμένη συγκυρία, αποτελεί ποσοστό σαφέστατης απόρριψης. Άρα ο αριθμός όσων ζητούν λύσεις ΕΞΩ από το σύστημα ΑΥΞΗΘΗΚΕ.
Όσο αφορά τις απαντήσεις, αυτές υπάρχουν. Και δεν αφορούν βεβαίως μόνον κάποια θεωρητικού χαρακτήρος ερωτήματα. Ζητώ κατανόηση, για την πρακτική που ακολουθώ, να αναφέρομαι βαθμηδόν σε ζητήματα τα οποία επισκοπώ. Όποιος παρατηρήσει προσεκτικά, ίσως μπορέσει να διακρίνει, ότι επάνω στο σαπιόξυλο έχει χαραχθεί όνομα σκάφους. Και όσο περισσότερο σαπίζει το ξύλο, τόσο ελαφρύτερο γίνεται.


@ ανώνυμος

Θερμά ευχαριστώ για την διόρθωση.
Έλα όμως που εκεί που έφθασαν τα πράγματα, δεν κρύβονται πια.

nikos είπε...

αδελφε αμεση απαντηση της φύσης στην εγκληματική βλακεία της διαπλοκής και ρεμούλας http://www.kozan.gr/?p=11921

Μποπτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ nikos

Αγαπητέ αδελφέ,
οι σεισμοί στην σημερινή φάση σπανίως έχουν να κάνουν με την φύση. Φοβάμαι, ότι δυστυχώς δεν θα είναι μόνο όσοι έδωσαν ψήφο στο σύστημα, επιλέγοντας την "σταθερότητα" αλλά Ευρώ, αυτοί που θα δουν να κουνιέται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Τα φιλαράκια των πολιτικών είναι αυτοί, που πατάνε τα κουμπιά τού HAARP και ως γνωστόν έχουν αποφασίσει την καταστροφή τής Ελλάδος. Η ριζική ρήξη με το σύστημα, η οποία συνεπάγεται άμυνα έξω από τις πόλεις, με διασπορά και οργάνωση παντός είδους όσων δεν προσκυνούν τους επίδοξους εκτελεστές στην ύπαιθρο, θα είναι ο μελλοντικός τρόπος σύγκρουσης.

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Μποτίλια. Μου κάνουν μεγάλη εντύπωση οι αναφορές σου στο DMT. Έχω πάρει ayahuasca και στο μέλλον θα κάνω το δικό μου extraction DMT. Φίλοι μου που έχουν καπνίσει κρυσταλους DMT με παρακαλούν να δοκιμάσω αφού κατά ομολογία τους είναι συγκλονιστική εμπειρία. Πως συνδέεις την ουσία αυτή με τους μηχανισμούς εξουσίας ;
Σε ευχαριστώ.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ανώνυμος

Αδελφούλη,
από το ερώτημα που έθεσες, συμπεραίνω ότι είσαι πρόσφατος επισκέπτης εδώ, καθότι στο σύμπλεγμα διμεθυλτριπταμίνης και εξουσίας έχω κάνει επανειλημμένες αναφορές, ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο. Επίτρεψέ μου λοιπόν κατ' αρχήν να σε καλωσορίσω.
Το θέμα αυτό είναι τεράστιας σημασίας, διότι σχετίζεται με την βάση του Μάτριξ.
Είναι βεβαίως δικαίωμα του καθενός να επιχειρεί κατά το δοκούν τις εμπειρίες του, εφόσον δεν βλάπτει συνανθρώπους του και παρόλο που είμαι σχετικά παλιός και έχω περάσει μέσα σε από πολλά τρόκολα, αποφεύγω να κάνω παραινέσεις. Παρ' όλα αυτά, δυσχεραίνομαι να κατανοήσω το ότι σε "παρακαλούν" οι φίλοι σου. Θα μπορούσα ίσως να κατανοήσω να σε παρακινούν.
Εν ολίγοις θα επαναλάβω επί τού θέματος τα εξής, διότι αυτό το θέμα είναι τεράστιο, καθ' ότι διέπει τον κορμό της εξουσίας:
Το DMT δεν είναι μόνο παραισθησιογόνο, αλλά δημιουργεί και φοβερή ευφορία και αίσθηση ηδονής. Την ουσία αυτή παράγει σε διαφορετικούς τύπους και το σώμα μας, όταν βρεθεί σε συνθήκες υπερβολικής σεξουαλικής δραστηριότητος ή σε συνθήκες υπερβολικού στρες, όπως τα βασανιστήρια. Η ΔΜΤ που βρίσκεται στα μανιτάρια, δεν είναι τόσο ισχυρή, όπως αυτή που παράγεται μέσα στο ανθρώπινο αίμα. Πίσω από τις πύλες που ανοίγονται με αυτή, δεν γνωρίζεις τι καραδοκεί. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα λαμβάνει χώρα ένα όργιο διάδοσης της ΔΜΤ, η οποία δημιουργεί ισχυρό εθισμό, ειδικά με την μορφή αιμοποσίας, κανιβαλισμού και ζομπισμού. Την πρακτική αυτή εφαρμόζουν τα κυκλώματα χθόνιας λατρείας. Διάβασε εάν θέλεις και το κείμενό μου "Θρησκειολογικές Προσεγγίσεις" στο scribd.com αναφορικά με την οντολογική πλευρά του θέματος, καθώς και τους συνδέσμους από αναρτήσεις εδώ, που παραθέτω στο επόμενο σχόλιο. Όπως επίσης και αναρτήσεις, που πρόκειται να ακολουθήσουν σύντομα, σχετικά με την δημιουργία ρωγμής στο Μάτριξ.

mnk είπε...

Xαχα... Τον έστειλες τον άνθρωπο, Πελαγοφύαλε.
Τώρα, αυτός θ' αναρωτιέται τι καπνίζεις εσύ. ;)

Χριστίνα είπε...

Αγαπητέ Μποτίλια στο κόσμο αυτό 3 πράγματα δεν αλλάζουν κατ εμέ και είναι πάντα σε αναλογική πλειοψηφία :
1. Τα άρρωστα μυαλά
2. Οι ελάχιστοι εκτός μάτριξ οι οποίοι πάντα είναι σε γεωμετρική αναλογία μικρότερη από τους υπόλοιπους
3. Η ανυπέρβλητη μανία των ανθρώπων στο πλείστον να κατηγορούν οτιδήποτε άλλο (από κατάσταση έως άνθρωπο, ζώο, )για τις επιλογές τους.

Ανώνυμος είπε...

μέρος των κανιβάλων που επιδίδονται σε φρικιαστικές αιμοποσίες πιθανότατα σε αυτό το βίντεο της ομιλίας του αρχικανιβαλου

κοσμοσυρροή παρατηρήθηκε στο κολεγιο αθηνών από στελέχη και επιφανή μέλη της αθηναίκης κοινωνίας

πρόσεξε τα αδεια ανέκφραστα και νεκρά μάτια του που κοιτάνε στο κενό και ποτέ το φακό ούτε τολμούν να αντικρίσουν το συνομιλητή

πρόσεξε την άδεια έκφραση του προσώπου το χαμόγελο χωρίς χαμόγελο

τα μάτια δεν γελουν ποτέ

http://www.antenna.gr/webtv/watch?cid=3h_v69_zy_g_i_b_e=

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Χριστίνα

Αγαπητή φίλη,

Τα τρία δεδομένα που εντοπίζεις, αναμφιβόλως ίσχυσαν επί μακρόν και εξακολουθούν να ισχύουν. Θεωρώ όμως, ότι δεν ίσχυσαν πάντοτε στο παρελθόν και δεν συνιστούν apriori δεδομένα, άρα είναι δυνατόν αυτά να ανατραπούν στο μέλλον. Η ανατροπή τους συνιστά προϋπόθεση κάθε ουσιαστικής αλλαγής, διαφορετικά κάθε προσπάθεια αναλώνεται στην επιφάνεια των πραγμάτων.
Επιφυλάσσομαι να υπεισέλθω στο επόμενο μέλλον σε μια παράθεση απόψεων επ' αυτού.


@ Ανώνυμος

Δυστυχώς αγαπητέ/ή, ο παρατεθείς σύνδεσμος δεν είναι εκτός Ελλάδος προσβάσιμος, οπότε αδυνατώ να παρακολουθήσω τον συλλογισμό σου. Μήπως υπάρχει κάτι αντίστοιχο στο youtube;
Θα ήταν δυνατή κάποια αναφορά περί τίνων πρόκειται, ώστε να ερευνήσω και εγώ;

Ανώνυμος είπε...

"ΣΥΜΠΤΩΣΗ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΊΤΕ:

1. Στις 7 Ιούνη έγινε η πρώτη προβολή της ταινίας "ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ" όπου δείχνεται ένα καταφύγιο των "Μηχανικών"-Κατασκευαστών του ανθρώπινου είδους με ωοειδές σχήμα!

2. Στις 15 Ιούνη, ομάδα δυτών ανακαλύπτει στην Βαλτική αρχαίο(?) κτίσμα ωοειδούς σχήματος!! http://www.pygmi.gr/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-ocean-x-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD/

ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ-ΣΥΓΚΛΙΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Φίλε Μποτίλια,

Σ’ ευχαριστώ για τα λόγια σου αλλά και τις αισιόδοξες διαπιστώσεις. Είναι τελικά η αισιοδοξία μέρος, μητέρα του ρεαλισμού, πως αλλιώς…

Ναι τελικά, ίσως δεν είμαστε ακίνητοι, κι αν φαινόμαστε έτσι, αρκεί μια μικρή κίνηση γραμμάτων, το νι και το κάππα να μπουν στην σωστή θέση, και να γίνουμε, όπως μας πρέπει, ΑΝΙΚΗΤΟΙ.

Επέτρεψέ μου δύο απορίες, ως συνήθως :
Σχετικά με την αποχή. Από την μια είναι ίσως ο μόνος τρόπος έκφρασης ανθρώπων που δεν εκπροσωπούνται από κανέναν κλόουν, ούτε πολιτικά, ούτε συνειδησιακά, ουσιαστικά. Από την άλλη, όμως, έτσι κι αλλιώς ακόμα κι εκείνοι δεν θα λάβουν τις συνέπειες των αποφάσεων των εκπροσώπων, των επιλογών, των λοιπών, των συμμετεχόντων ;
Με προβληματίζει το κατά πόσο, προκειμένου να νικηθεί οποιοδήποτε σύστημα – μάτριξ, οφείλουμε να κινηθούμε μέσα στα πλαίσιά του, φαινομενικά, με σκοπό την ρήξη του, ουσιαστικά. Αυτό που λέμε ότι τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Οι Δούρειοι Ίπποι ενός συστήματος, που το χτυπούν από μέσα. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλήξω ποια τακτική είναι πιο αποτελεσματική.

Σχετικά με την απάντησή σου στον/ην Nikos, αναρωτιέμαι αν τελικά θα χρειαστεί να πάρουμε τα βουνά για να αντιμετωπίσουμε αυτό που έρχεται. Θέλω να πω, είναι πλέον οι πόλεμοι που ασκούνται πάνω μας, πιο σοφιστικέ ίσως, το αίμα όχι τόσο εμφανές, οι απώλειες κρύβονται εύκολα, και οι μάχες πραγματικό τοπίο άνθησης των δειλών, των κουτοπόνηρων και των υποκριτών.
Παίζουν με το μυαλό και την ψυχολογία μας, το σώμα μας δεν είναι ο προφανής στόχος, αν και τελικά, εννοείται είναι και εκείνο, ως αναπόσπαστο όχημα της συνείδησης του καθενός μας, μέρος του απώτερου στόχου τους.
Τα θέλουν ΟΛΑ οι σάπιοι που προσκυνούν τα σκοτάδια, δεν έχουν όμως καλή ορατότητα, καλά θα κάνουν «να το κοιτάξουν» αυτό το θέμα, τον φόβο τους απέναντι στο ΦΩΣ. Αν και εξ ορισμού δεν δύνανται.
Αιώνιο το σκοτάδι τους, κι ας προσποιούνται πως το απολαμβάνουν.

Τέλος, κρατώ την αναφορά στο όνομα του σκάφους. Ναι, είναι η ύπαρξή του αήττητη κι ας φαίνεται να είναι ένα καρυδότσουφλο, απ’ την στιγμή που έχει ΟΝΟΜΑ, έχει και ΜΕΛΛΟΝ, έχει τον δικό του πραγματικό ΧΡΟΝΟ, το αιώνιο δικό του ΣΠΙΤΙ.
Άξιον Εστί κι αυτό, κυρίως αυτό, το όχημά μας. Που πραγματικά γίνεται όλο και πιο ελαφρύ, καλά λες πως όσο σαπίζει το ξύλο, τελείται η τελική ΔΙΑΚΡΙΣΗ.
Ποιος έχει την ελαφρότητα να παραμείνει πάνω του… ως γνωστόν, τα μπάζα είναι βαριά, γι’ αυτό και θα είναι τα πρώτα που θα βρουν βυθό. Και Λήθη.

Χαιρετώ για τώρα, φίλε μου, και εύχομαι να έχουμε όλοι Δύναμη.
Ρίκα

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Ρίκα

Αγαπητή φίλη,

όπως έχω γράψει στο παρελθόν, αυτές τις εξελίξεις τις περίμενα εδώ και 25 χρόνια. Εάν δεν διέβλεπα ουσιαστική διέξοδο, θα είχαν πάψει αυτά να με απασχολούν εδώ και πολύ καιρό.
Στο ζήτημα της αποχής δεν κατέθεσα προεκλογικά κάποια άποψη, όπως και σε κανένα άλλο θέμα, το οποίο αφορούσε τις εκλογές. Θεωρώ αυτά τα θέματα εκ προοιμίου ληγμένα, δεδομένου ότι άλλοι προαποφασίζουν και οι ψηφοφόροι εκτελούν. Τα ζήτημα των επιχειρησιακών αποφάσεων, όσο αφορά παρεμβάσεις στα πολιτικά δρώμενα, είναι μεγάλης σημασίας και κρίνονται με συγκεκριμένο τρόπο. Για να καταστεί αυτό όμως εφικτό, υπάρχουν προϋποθέσεις, οι οποίες στην τρέχουσα φάση βρίσκονται ακόμη σε στάδιο οικοδόμησης. Η αποχή αποτελεί συγκεκριμένο - και υπό προϋποθέσεις σημαντικό - μέσο προς ανάπτυξη δράσης, το οποίο αυτήν την στιγμή δεν τίθεται εκ των πραγμάτων. Με την αναφορά μου στην άνοδο της αποχής κατά τις πρόσφατες εκλογές επιχείρησα μια μνεία σε ένα δεδομένο, το οποίο στην συγκεκριμένη φάση δεν είχε τύχη προσοχής, ενώ εφαίνοντο όλα μαύρα και κυριαρχούσε απαισιοδοξία.
Επειδή ακόμη δεν έχω δώσει πλήρες δείγμα γραφής, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω με ποιους συμπορεύομαι. Αυτό θα καταστεί ορατό, όταν περάσω στην ρωγμή, διαδικασία που επίκειται. Γνωρίζω όμως πολύ καλά κάποιους, με τους οποίους συνδεόμεθα ήδη μέσω ανεξίτηλου συναγωνιστικού δεσμού, άρα γνωρίζω πού ανήκω και αυτό δικαιούται ονόματος, εφόσον υπάρχει.
Το παλιό πεθαίνει ήδη - είτε το θέλουμε, είτε όχι. Μαζί του εκλείπει και η σάπια οργανωτική βάση του, που είναι οι πόλεις. Αυτό το επενεργεί ήδη η "νέα τάξις" μετατρέποντας τα πάντα βαθμηδόν σε μπάζα. Μέρα με την μέρα ημέρα αυτό θα γίνεται περισσότερο ορατό. Οι πόλεις μετατρέπονται βάσει προγράμματος σε χαβούζες. Η μετάβαση από την μια οργανωμένη μορφή στην άλλη δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτομάτως. Μέχρι να συμβεί αυτό, δεν είμαι διατεθειμένος να εγκλωβιστώ στα σχήματα που μού επιβάλουν. Ένα πράγμα δεν επιδέχεται επ' ουδενί επαναδιαπραγμάτευση: Ο θάνατός μου. Άρα πρέπει να δράσω, πριν με φτάσουν εκεί. Και δεν παραμένω σε τίποτε κολλημένος, διότι έτσι θεωρώ, ότι τους παρέχω την πρωτοβουλία των κινήσεων. Δεν είμαι εις θέσιν να ορίσω την ζωή μου. Για τον τρόπο όμως που θα πεθάνω, προτίθεμαι να αποφασίσω εγώ.

Δεν με απασχολεί η μάζα, ως πνευματικό στάδιο των ανθρώπων, τους οποίους όμως δεν απορρίπτω ή περιφρονώ, θεωρώντας, ότι βαθμηδόν πάρα πολλά μπορούν να αλλάξουν. Ο μαζάνθρωπος δεν χωράει στα μαθηματικά τής ανατροπής. Αυτή στηρίζεται σε άλλες ποιότητες, οι οποίες λειτουργούν ήδη. Άρα συνεχίζω την εργασία μου, σε συνθήκες πλήρους βεβαιότητος. Διότι η διακινδύνευση, έστω κι αν δεν είναι εις θέσιν να προδικάσει, υπηρετεί τον τελικό στόχο τής δημιουργίας. Μέσα στο Μάτριξ μπορεί να αναπτυχθεί μόνο η προσπάθεια για ζωή. Η ζωή βρίσκεται εκτός και είναι εφικτή - εδώ και τώρα, καταργώντας την ονείρωξη.
Σε ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου. Σου εύχομαι και εγώ καλή δύναμη.