Μόνο στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις αδέλφια. Μην περιμένετε βοήθεια από πουθενά αλλού, πέρα από την συνείδησή σας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη. Αυτή έπλασε τον σύμπαν. Αυτή κυριαρχεί παντού. Ότι βρίσκεται έξω από αυτή είναι αυταπάτη. Είναι ψέμα. Γι αυτό λέει ο Αρεοπαγίτης ότι "το κακόν είναι το μη όν" (Περί Θείων Ονομάτων). Γιατί δεν μετέχει στην Αγάπη του Σύμπαντος. Δεν έχει συνείδηση. Γι αυτό λέει ο Αρεοπαγίτης ότι η Αγία Τριάς δεν είναι ούτε Πατρότης, ούτε Υιότης, ούτε το Πνεύμα (Περί Μυστικής Θεολογίας). Διότι η Υπέρβαση καταργεί τους φραγμούς πάσης δυαρχίας. Εδώ και τώρα και πάντοτε και πανταχού:
"...Αύθις δε ανιόντες λέγομεν, ως ούτε ψυχή εστίν, ούτε νους, ούτε φαντασίαν, ή δόξαν, ή λόγον, ή νόησιν έχει. ουδέ λόγος εστίν, ούτε νόησις. ουδέ λέγεται ούτε νοείται. ούτε αριθμός εστίν, ούτε τάξις, ούτε μέγεθος, ούτε σμικρότης, ούτε ισότης, ούτε ανισότης, ούτε ομοιότης ή ανομοιότης. ούτε έστηκεν, ούτε κινείται, ούτε ησυχίαν άγει, ούτε έχει δύναμην, ούτε δύναμις εστίν, ούτε φως. ούτε ζη, ούε ζωήν εστί. ουδέ ουσία εστίν, ούτε αιών, ούτε χρόνος. ουδέ επαφή εστιν αυτής νοητή. ούτε επιστήμη, ούτε αλήθειά εστιν, ούτε βασιλεία, ούτε σοφία, ουδέ έν, ουδέ ενότης, ουδέ θεότης, ή αγαθότης, ουδέ πνεύμά εστιν ως ημάς ειδέναι. ούτε υιότης, ούτε πατρότης..."
Γιατί αυτό που είναι πραγματικά δικό μας δεν μπορούν να μας το πάρουν. Γιατί δεν μας ανήκει. Εκατοντάδες γενεών το δημιούργησαν και εμείς καλούμεθα να το παραδώσουμε στους επομένους. Ακόμη πιο συνειδητό, αδιαπραγμάτευτο, αγέρωχο. Διότι αυτό πάντοτε αναπτύσσεται και θα αναπτύσσεται. Διότι δεν υπόκειται σε φραγμούς. Μπορεί να χωράει μέσα μας, αλλά είναι το σύμπαν.
ΠΟΙΟΣ ΙΣΧΥΡΙΣΤΗΚΕ ΟΤΙ ΟΙ ΗΠΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ;
Παλαιότερα, για να επιβάλουν οι ΗΠΑ την πολιτική τους στην Ελλάδα, κατέβαζαν τα τανκς στους δρόμους, επέβαλαν στρατιωτικό νόμο, εξόριζαν πολίτες σε ξερονήσια, γέμιζαν τις φυλακές με "αντιφρονούντες", αιματοκύλιζαν τον λαό στο Πολυτεχνείο, έκαναν το πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β΄.
Τώρα ένας λαοπλάνος "πολιτικός" με ένα ψέμα, το "τα λεφτά υπάρχουν" στάθηκε αρκετός, για την βάναυση πτώχευση του λαού και της χώρας, για την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, για την κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας με την στημένη, προγραμματισμένη και ηθελημένη προσαγωγή στο ΔΝΤ, για τον κατάργηση κάθε είδους Ελληνικότητας, για το στρώσιμο της ένταξης της χώρας στην παγκόσμια χούντα της "νέας τάξης". Και ουδείς γνωρίζει τι έπεται ακόμη.
Ενάντια στην δικτατορία ο λαός αγωνίστηκε. Αντίθετα, η μοιραία οικογένεια των ξενόδουλων Παπαντρέου χειροκροτήθηκαν ως "δημοκράτες" και "σοσιαλιστές".
Τι να υποθέσουμε;
Οι ΗΠΑ είναι ιδιοφυείς ή εμείς αδιόρθωτα αφελείς;
Και το "χούντα είναι, θα περάσει", που εφηύραν κάποιοι για το Πασόκ, μάλλον μαύρο χιούμορ αποτελεί. Διότι τα κατάλοιπα προδιαγράφονται χειρότερα αυτών των Παπαδόπουλου / Ιωαννίδη.
Επανέρχομαι στο θέμα της απαγόρευσης των πτήσεων, που επέβαλε η ΕΕ. - καθότι οι χώρες μέλη σε αυτήν εκχώρησαν την ρύθμιση του εναερίου χώρου τους - μετά από την έκρηξη του ηφαιστείου Eyjafjallokul στην Ισλανδία. Η έκρηξη αυτή ήταν σχετικά πολύ μικρή. Η μάζα που εκτινάχθηκε έχει μέγεθος 0,029 κχλμ. ενώ κατά κανόνα οι ηφαιστειακές εκρήξεις που καταγράφονται λόγω συνεπειών έχουν εκτινασόμενη μάζα τουλάχιστον 1 κχλμ. Οι εκρήξεις στο ηφαίστειο, όπως δείχνουν οι βιντεοσκοπήσεις που παρατίθενται έχουν σήμερα σταματήσει. Το πρώτο βίντεο έγινε στις 14.04 την πρώτη ημέρα της έκρηξης, το δεύτερο έγινε σήμερα.
Παρ' όλα αυτά η απαγόρευση των πτήσεων εξακολουθεί να ισχύει, ενώ οι αεροπορικές εταιρείες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μετά την απαγόρευση πάν από 66.000 πτήσεων. Στον χορό των καταγγελιών προστέθηκε και η διεθνής ένωσής τους ΙΑΤΑ. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η απόφαση της απαγόρευσης από την ΕΕ. δεν πάρθηκε μετά από μετρήσεις, αλλά βάσει μοντέλου προσομοίωσης, που έκανε με ηλεκτρονικό υπολογιστή ένα περιώνυμο για την ψευδή προπαγάνδα σε σχέση με την λεγόμενη "κλιματική αλλαγή", ινστιτούτο στην Αγγλία. Αναφορά στα στοιχεία βρίσκεται εδώ.
Κάποιοι φρόντισαν ό Γαλλοιταλικός σταθμός μέτρησης σεισμικών δονήσεων Concordia, που βρίσκεται στην Ανταρκτική να καταστραφεί το 2009. Ξαφνικά όλα τα όργανα και οι κεραίες αυτού του σταθμού βρέθηκαν εκτός λειτουργίας. Οι υπεύθυνοι του σταθμού υπέθεσαν ότι αυτό συνέβη μέσω κάποιου συστήματος ανεπτυγμένης τεχνολογίας. Είναι προφανές ότι αυτοί που διαθέτουν τέτοιου είδους τεχνολογία, θέλουν να μην μπορεί να ενημερώνεται η δημοσιότητα από τα αποτελέσματα της εφαρμογής των τεκτονικών όπλων.
Η δραστηριότητα του HAARP, σύμφωνα με τα διαγράμματα των συχνοτήτων των εκπομπών του, πριν και μετά την έκρηξη, καταδεικνύουν ότι αυτή οφείλεται στο εν λόγω σύστημα. Η δραστηριότητα του HAARP στις 14.04 που ξεκίνησε η έκρηξη είναι παρόμοια με αυτήν κατά την ημέρα που έγινε ο σεισμός στην Αϊτή. Υπάρχει μια μικρή παλινωδία στις συχνότητς που παρατίθενται κατωτέρω, μεταξύ 2,1 και 2,3 Hz, μέχρι να βρεθεί η ακριβής συχνότητα συντονισμού. Στα διαγράμματα που παρατίθενται στο κάτω μέρος υπάρχει η ημερομηνία. Στον οριζόντιο άξονα απεικονίζονται οι ώρες και στον κάθετο οι συχνότητες:
Η αυθαιρεσία των μαθητευόμενων μάγων με τα όπλα υπερμαζικής καταστροφής, που επηρεάζουν ευαίσθητα τις πλανητικές ισορροπίες, με την απαγόρευση των πτήσεων χωρίς ουσιαστικό λόγο, με την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών σε οργανισμούς με ύπουλους στόχους, με την χειραγώγηση των πολιτών με ψευδή στοιχεία μέσω της προπαγάνδας των μαζικών μέσων που προωθείται, καθίσταται ορατό ότι γίνεται χοντρό μαγείρεμα. Ενώ έχουν ξεσαλώσει με το "ημερολόγιο των Μάγιας" και το 2012, κατέχουν μηχανές και συστήματα, που μπορούν να καταστρέψουν τον πλανήτη, βάζοντας τα όλο και συχνότερα σε δράση. Μήπως σχεδιάζεται μια στημένη καταστροφή στα πλαίσια επιβολής της παγκόσμιας δικτατορίας; Περί αυτού πολλά μπορούν να γραφούν ακόμη.
Η έκρηξη του ηφαιστείου πρόσφατα στην Ισλανδία έχει απασχολήσει έντονα την δημοσιότητα, σε συνδυασμό με την απαγόρευση των πτήσεων στην κεντρική Ευρώπη, που την ακολούθησε. Βασικό επιχείρημα της απαγόρευσης ήταν ο κίνδυνος εισόδου της στάχτης στις τουρμπίνες των αεροσκαφών. Κι όμως... Το Σάββατο 17 Απριλίου έγινε μεγάλη αεροναυτική άσκηση του ΝΑΤΟ η BRILLAND ARDENT με συμμετοχή 60 αεροπλάνων. Το κέντρο συντονισμού της άσκησης βρίσκεται στην Σμύρνη.
Πολλούς μπορεί να εξαπατήσουν τα κέντρα εξουσίας σχετικά με την σκοπιμότητα της απαγόρευσης των πτήσεων. Όχι όμως και τις θιγόμενες αεροπορικές εταιρίες που έχουν εξοργιστεί. Οι Ισλανδοί μπλόγκερς εξαρχής κατήγγειλαν , ότι στα περισσότερα μέρη της Ισλανδίας δεν είναι ορατό το μαύρο σύννεφο της αιθαλομίχλης. Το ίδιο αποδεικνύουν και οι αεροφωτογραφίες. Το μαύρο σύννεφο αποτελεί μια στενή λωρίδα, πάνω από τμήμα της Ισλανδίας. Ενώ σε κάποιες περιοχές της Γερμανίας και της Αγγλίας οι πτήσεις συνεχίζονται., γεννιέται το εύλογο ερώτημα για ποιους λόγους η ομίχλη εισέρχεται σε κάποιες τουρμπίνες αεροπλάνων, ενώ σε άλλες όχι.
Είναι προφανές ότι η απαγόρευση των πτήσεων δεν έγινε για λόγους ασφαλείας, αλλά για άλλες σκοπιμότητες, που κρατούνται μυστικές. Οι σεισμοί και οι εκρήξεις ηφαιστείων γίνονται κυρίως με το οπλικό σύστημα HAARP. Για αυτό έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αριθμός τους, τελείως δυσανάλογα πέρα από τα δεδομένα κάθε άλλης εποχής. Η άνοδος του διοξειδίου του θείου στην στρατόσφαιρα ενισχύει την απόδοση του HAARP. Πέραν αυτού σε πολλά σημεία της Γερμανίας σήμερα φωτογραφήθηκαν αεροψεκασμοί, οι οποίοι αποκαλύπτουν πτήσεις αεροπλάνων.
Ας θέσουμε το ερώτημα QUI BONO, ποιός ωφελείται; Αυτές τις μέρες πραγματοποιείται στο Ιράν διεθνής συνδιάσκεψη για τον αφοπλισμό, με πρωτοβουλία της Ιρανικής κυβέρνησης, στην οποία το Ιράν έχει δηλώσει ότι θα παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία ενάντια στις καταγγελίες που δέχεται από χώρες του ΝΑΤΟ . 14 Υπουργοί Εξωτερικών διαφόρων χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, δήλωσαν συμμετοχή. Με την απαγόρευση των πτήσεων όμως, πολλοί από αυτούς δεν θα καταστεί δυνατόν να συμμετέχουν. Το γεγονός ότι η άσκηση του ΝΑΤΟ συντονίζεται στην Σμύρνη, που βρίσκεται κοντά στο Ιράν, δημιουργεί συγκεκριμένες υποψίες για τα τεκταινόμενα.
Ο Αχμεντινετζάντ παρουσίασε σχέδιο απομάκρυνσης 5.000.000 κατοίκων της Τεχεράνης, λόγω κινδύνου σεισμού. Η αίσθηση απειλής από το HAΑRP είναι προφανής.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον με αυτήν την προβληματική είναι το βίντεο του Bob Chapmann (International Forecaster) που ανήρτησε το ιστολόγιο "Φιλοπατρία" σχετικά με την κρίση.
Ακολουθούν σύνδεσμοι σχετιζόμενοι με αυτά που προηγούνται:
Η μεταπολίτευση χαρακτηρίστηκε από διαχεόμενη καχεξία του υπάρχοντος δυναμικού. Αποβιομηχανοποίηση, αποαγροτοποίηση και παρασιτισμός στην οικονομία. Μονομερής καταναλωτική αναζήτηση της χαράς και κυριαρχία των σκουπιδομίντια στην σκέψη. Αποχρωματισμός και μετάλλαξη των πολιτικών ιδεών. Οι έννοιες φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός και αριστερά απώλεσαν όχι μόνο το περιεχόμενο, αλλά και τα προσχήματα. Ο δικομματισμός έφτασε να εκπέμπει την θέα των πλευρών ενός περιστρεφόμενου σκιάχτρου. Η αίσθηση αμηχανίας των πολιτών έλαβε διαστάσεις πολιτικής πάρκινσον. Η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες κατέστη διογκούμενη επιλογή. Οι εκλογική δύναμη των κυβερνώντων σε απόλυτους αριθμούς τους καθιστούσε θλιβερούς εκπροσώπους ισχνών αριθμητικά μειοψηφιών, οι οποίοι αποσκοπούσαν όχι σε μια κοινωνία που συνοδοιπορεί, αλλά που ανέχεται, στα πλαίσια πολιτικής περιθωριοποίησης της πλειοψηφίας, ευνουχισμού των διαθέσεων ουσιαστικής κινητοποίησης και συμμετοχής, εκτοπισμού της όποιας ελπίδας. Ιδανική κατάσταση για την επικράτηση των φαύλων και αδιάντροπων. Η Πρωθυπουργία στην Ελλάδα σήμαινε και εξακολουθεί να σημαίνει μόνιμα ρεζίλεμα διεκπεραίωσης αντιθέτων από τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου συμφερόντων, στα πλαίσια μιας αποκρουστικής ρεμούλας. Τον πολιτικό διάλογο αντικατέστησαν ευτελή επικοινωνιακά τεχνάσματα, τα οποία προσέδιδαν στα πολιτικά πρόσωπα χαρακτήρα κομπάρσου σε σαπουνόπερα. Ως τρόπος επιβίωσης προωθήθηκε ο διορισμός μέσω γλειψίματος κομματικών κατεστημένων, η αδράνεια στις καφετέριες, ή προσφορά εργατικής δύναμης σε τιμές κάτω των ορίων πτώχειας. Η πρακτική μιας επιβεβλημένης διαμαρτυρίας αποκαταστάθηκε στις πλείστες των περιπτώσεων από δοτό μπάχαλο, στρεφόμενο ενάντια στον ίδιο τον λαό. Ένας σοβαροφανής κοινωνικός οργανισμός, με επιλογές punk του no future, οργανισμός χλεμπόνας. Αυτά όμως δεν παύουν να συμβαίνουν στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, γεννήθηκε και ανδρώθηκε η Φιλοσοφία και το ανθρωπιστικό μήνυμα. Στη χώρα που ακόμη και στην πρόσφατη ιστορία της, ο λαός της πάντοτε διακρίθηκε για τον ηρωισμό του, την πατριωτική του αυταπάρνηση, το έντονο πολικό ενδιαφέρον, έστω και εάν μονίμως ποδηγετήθηκε. Ότι κι δύναται να καταλογίσει κάποιος στις κατά καιρούς ηγεσίες, ο λαός μέχρι την περίοδο της μεταπολίτευσης, δεν έπαυσε να ελπίζει και να αγωνίζεται. Τα εκάστοτε καθεστώτα ήταν υποχρεωμένα να αντιτίθενται κατασταλτικά. Φυλακίσεις, εξορίες, τρομοκρατία στην ύπαιθρο, αστυνομικό κράτος. Δεκαετίες δεκαετιών τράβηξε ο ίδιος χαβάς καταστολής, από την ίδρυση του Ελλαδικού κρατιδίου. Ξεκινώντας από το ρίξιμο στα μπουντρούμια των αγωνιστών του 21 και φτάνοντας μέχρι τις φυλακίσεις και στρατεύσεις φοιτητών που διαμαρτύροντο εναντίον της χούντας. Είναι φυσικόν επόμενο, αυτός ο λαός να μην χωράει στα σχέδια της πλανηταρχίας. Αυτό το δυναμικό κλήθηκε να εξουδετερώσει έντεχνα η μεταπολίτευση. Την ίδια περίοδο που έλαβε αυτή την εκκίνησή της, είχε αλλάξει στρατηγική και η πλανηταρχία, η οποία καταγράφηκε με την επικράτηση των "ρεφορμιστών" στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Τα κράτη κλήθηκαν να αντικαταστήσουν το εξωτερικά αρτηριοσκληρωτικά συντηρητικό περίβλημα που επικρατούσε, με έντεχνη αποδόμηση όλων των αξιών, βάζοντας με υποκρισία στο στόχαστρο τις παραδοσιακές αξίες, που είχαν σκόπιμα υποστεί μεγάλη φθορά, από την διπρόσωπη πρακτική των υποτιθέμενων ταγών. Ως βασικός διεκπεραιωτής του μπάχαλου επιλέχθηκαν τα σοσιαλιστικά κόμματα και στην συνέχεια τα κόμματα των οικολόγων. Επικεφαλής τους τέθηκαν λαοπλάνοι πολιτικοί, τους οποίους είχαν επωάσει τα κέντρα εξουσίας. Ως τακτική τότε επιλέχθηκε, όχι πλέον η δίωξη και η περιθωριοποίηση των πολιτικών ακτιβιστών, αλλά η αφομοίωση και εξουδετέρωσή τους, μέσω προσεταιρισμού. Με μια θεαματική εκκίνηση, πρώτος στόχος της μεταπολίτευσης στάθηκε η νομιμοποίηση των κομμουνιστικών κομμάτων. Αυτοί οι χώροι, έστω και εάν δεν διακρίνονταν από γνήσια επαναστατική ιδεολογία και τίμιο προλεταριακό προσανατολισμό, δεν έπαυαν να είναι σημαντικοί εκπρόσωποι της ριζοσπαστικοποιημένης μικροαστικής ιδεοολογίας, περιλαμβάνοντας και μεγάλο μέρος της διανόησης. Η προσέλευση μελών και οπαδών στις τάξεις τους είχε προσλάβει μαζικό χαρακτήρα κατά την ανάπτυξη του αντιδικτατορικού κινήματος. Η κοινοβουλευτική ένταξη αυτών των κομμάτων αποτέλεσε το πρώτο βήμα της πλήρους ενσωμάτωσής τους στο σύστημα. Αφ' ενός μεν οι μηχανισμοί τους κλήθηκαν να μετατραπούν σε εκλογικούς μηχανισμούς, αφ' ετέρου η κοινοβουλευτική παρουσία τους αποτέλεσε ισχυρό αντίβαρο στην ριζοσπαστική προπαγάνδα της άκρας αριστεράς, η οποία ήταν πλέον υπαρκτή δύναμη, κύρια στους ευαίσθητους χώρους της εκπαίδευσης. Ο κίνδυνος της εισόδου τους στο αυθόρμητο συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο βρήκε ευκαιρία να αναπτυχθεί μετά την παύση της απαγόρευσης των πολιτικών ελευθεριών, ήταν υπαρκτός. Η άκρα αριστερά έπρεπε να βρεθεί σε όρια δαγκάνας, της οποίας δεύτερο σφιγκτήρα αποτέλεσε ο ύποπτος και δοτός χώρος των Εξαρχείων. Για την ολοκληρωτική αποτυχία της άκρας αριστεράς που ακολούθησε, δεν δικαιούμεθα να καταστήσουμε υπεύθυνο το κράτος με όσα κλιμάκωσε σε βάρος της. Η βασική ευθύνη εναπόκειται στην ίδια. Κύρια στον στείρο δογματισμό της, τον μιμητισμό που την διέκρινε, τον καρναβαλίστικο υπερσταλινισμό της, το γεγονός ότι αυτή προέκυψε από διασπάσεις της παραδοσιακής αριστεράς, με συνέπεια αυτή να διακατέχεται από την στάνταρ παθολογία της πρώτης. Το δεύτερο μεγάλο πλήγμα ενσωμάτωσης των αντικομφορμιστών, όσο μπορεί βέβαια να τους αποδοθεί μια τέτοια ιδιότητα, ήταν η προώθηση του Πασόκ στην κυβέρνηση. Ο εν λόγω σχηματισμός, υιοθετώντας σκόπιμα τα συνθήματα, αλλά όχι τους στόχους της αριστεράς, επιχείρησε να ενσωματώσει και το ανθρώπινο δυναμικό της. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και η "Ε"ΥΠ άνοιξε τότε τις πύλες της σε πρόσληψη μελών της ΚΝΕ. Η ιδιότητα του αριστερού, από προηγούμενο κοινωνικού κατατρεγμού, έφτασε να θεωρείται κοινωνικός τίτλος ευγενείας. Η δωρεάν παροχή σούπας φιδέ στον λύκο, που αποδέχθηκε τον ρόλο κατοικίδιου ζώου, αδυνάτισε τις σιαγόνες του και έφθειρε τα δόντια του. Η βαθμιαία εξουδετέρωση των εννοιών, οδήγησε και στην μετάλλαξη του υποκειμένου. Η αριστερά της μεταπολίτευσης αποτέλεσε το καθεστωτικό κερασάκι στην σάπια τούρτα του μεταπολιτευτικού δικομματισμού. Οι εργατικές κινητοποιήσεις είχαν ως μόνο αποτέλεσμα την αύξηση του εργατικού κόστους, στα πλαίσια μιας ευκαιριακής βιομηχανικής συγκρότησης, ή οποία μόνιμα αρνείτο να λάβει μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας. Ως αποτέλεσμα ακολούθησε η έξοδος του παραγωγικού κεφαλαίου από την Ελλάδα και η στροφή του προς άλλες χώρες, όπου τα δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα εγγυούνταν τα προσδοκώμενα υπερκέρδη. Σε αυτά τα πλαίσια ακολουθήθηκε μια ακόμη μέθοδος εκμαυλισμού του εργατικού δυναμικού. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε μια άνευ προηγουμένου ώθηση στην εγχώρια πολεμική βιομηχανία, εκμεταλλευόμενος τον τότε πόλεμο μεταξύ Ιράν και Ιράκ και την δίψα των εμπολέμων για πυρομαχικά. Στην Πυρκάλ και στην ΕΒΟ απορροφήθηκαν τότε πλήθος νέων πτυχιούχων. Θυμάμαι πληθώρα αποφοίτων από τα πανεπιστήμια του Βερολίνου, είτε αρχιτέκτονες ήταν αυτοί, είτε φυσιοδίφες, να "αποκαθίστανται" επαγγελματικά σε αυτά τα συμπλέγματα. Η όλη λειτουργία συνέβαινε ως συνήθως προς όφελος των υπερατλαντικών "προστατών", με ελάχιστη ενσωματωμένη αξία στο τελικό προϊόν από την παραγωγή στην Ελλάδα . Χαρακτηριστικά αναφέρω, ότι για βλήμα που πούλαγε η Ελλάδα ταυτόχρονα και στους δυο εμπολέμους, το οποίο εκόστιζε 107 δολάρια, ο εισαγόμενος από τις ΗΠΑ πυροκροτητής κόστιζε 92 δολάρια. Η μερίδα του λέοντος από τα κέρδη, κατέληγε ως ήταν φυσικό στην γραφειοκρατία του Πασόκ και στα πάρτι της καμαρίλας του "αρχηγού " (της συμμορίας). Τα πολιτικά συνθήματα εξόδου από το ΝΑΤΟ και απομάκρυνσης των βάσεων των δήθεν συμμάχων, υποκαταστάθηκαν από βερμπαλιστικούς λεονταρισμούς και τον "στόχο" "σωτηρίας" της οικονομίας. Την καταρράκωση των φρούδων ελπίδων, ότι δήθεν κάτι τρέχει, ήρθε να επισφραγίσει το σκάνδαλο Κοσκωτά και ο διασυρμός των "μεγάλων σοσιαλιστικών ταγών" στις εξεταστικές επιτροπές και τα ειδικά δικαστήρια. Τότε άρχισαν και οι αφελείς οπαδοί της μεταπολίτευσης να αισθάνονται τον πονοκέφαλο μετά την μέθη. Η αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας και η στροφή προς την ιδιοτεία είχε συντελεστεί με επιτυχία, συμφώνως προς τα σχέδια των λεσχών. Η ανάγνωση πολιτικών βιβλίων, η ανάπτυξη φοιτητικού κινήματος, η στροφή της νεολαίας στην πολιτική, η εκδήλωση μάχιμης διάθεσης και η ανάληψη δραστηριοτήτων από τα στελέχη και τα μέλη της αριστεράς είχε παρέλθει. Σε αντικατάσταση αυτού του έστω φρούδου ονείρου, έπρεπε να προσφερθεί μια νέα ονείρωξη, για την επιβίωση της τζάμπα μαγκιάς του κάθε εξυπνάκια. Τα νέα "σοσιαλιστικά" τζάκια έδιναν πλέον το παράδειγμα. Ξέφρενος καταναλωτισμός, εργασιακή ξάπλα και πάνω τούρλα, μέσω των κλαδικών, των κομματικών ταυτοτήτων και των συντεχνιών. Οι εισαγόμενες οικονομικές ενέσεις εξουδετέρωναν κάθε τι που ήταν τίμια παραγωγικό. Στην πρόοδο δια της προκοπής απέκλεισε κάθε δυνατότητα η ανέλιξη μέσω της ρεμούλας. Η ατομική προσαρμογή εις το έρπειν ανέδειξε σε μακροοικονομικό επίπεδο μια εξογκωμένη διαφθορά με καλπάζουσες μεταστάσεις. Τα κόκαλα που είχαν μοιραστεί προς γλύψιμο στους συνοδοιπορούντες, έπρεπε όμως να μαζευτούν ξανά μέσα. Αφού χάλασε η συνταγή, η στρατηγική της πλανηταρχίας ήταν "το διάλειμμα τελείωσε", με στόχο τον συνολικό καταποντισμό της χώρας και του λαού. Το πρώτο μάζεμα το έκανε ο Σιμήτης με το χρηματιστήριο. Ότι παρανόμως μοιράστηκε δια της παραοικονομίας, παρανόμως επανασυλλέχθη δια των χρηματιστηριακών τεχνασμάτων. Την δεύτερη κατάσχεση πόρων και εισοδήματος έκανε πάλι ο Σιμήτης με την είσοδο στην ΟΝΕ και την ένταξη στο Ευρώ. Δια νυκτός είδαν οι Έλληνες να μετατρέπονται όλα τα χρήματά τους σε πενηνταράκια. Για να αντιμετωπίσουν την δυσαρέσκεια, δρομολόγησαν οι λέσχες τον Κώστα Καραμανλή. Ένα άνθρωπο ίσως καλών διαθέσεων, αλλά στηριζόμενο σε ένα σάπιο μηχανισμό, ανάλογο με αυτόν του Πασόκ. Η εξαγγελία της "επανίδρυσης του κράτους" και του "σεμνά και ταπεινά" κατέληξε στα γνωστά σκάνδαλα. Το κυριότερο όμως ήταν η διακήρυξη της "ήπιας προσαρμογής". Το σύνθημα δηλαδή ότι το μάζεμα του εισοδήματος θα έπαιρνε ακόμη γρηγορότερες και πλέον απότομες μορφές, με την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους, την καταβαράθρωση των ήδη απαράδεκτα υποβιβασμένων εργασιακών σχέσεων, την αποδόμηση των ισχνότατων κοινωνικών παροχών. Στοχοποιώντας ως πρόφαση προνομιούχους και αντικοινωνικές συντεχνίες αυτή η πολιτική δεν έπαυε να είχε στόχο τον λαό. Τους νεόπτωχους, τους συνταξιούχους της πείνας, την ευρισκόμενη υπό διωγμόν μεσαία τάξη, αλλά ακόμη και μεγαλύτερα υποκείμενα της εσωτερικής αγοράς με την εξουδετέρωση της ζήτησης. Το κόλπο γκρόσο της πλήρους κατεδάφισης της εσωτερικής οικονομίας είχε αποκτήσει ήδη θεμελίωση. Δεν απέμενε μετά από αυτά παρά οι διάδοχη κυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων του "τα λεφτά υπάρχουν" να δρομολογήσει με διαδικασία επείγοντος την πτώχευση. Για να γίνει η χώρα από καλυμμένο προτεκτοράτο, απροκάλυπτο προτεκτοράτο. Μέσα σε συνθήκες ανύπαρκτης αντιπολίτευσης. Η κ. Μπακογιάννη διακηρύσσει ότι η έλευση του ΔΝΤ. έχει θετικά στοιχεία, το Λάος συνδράμει το Πασόκ για την "σωτηρία της πατρίδας", ο κ. Σαμαράς εγκαλεί μέσα σε συνθήκες πλήρους αντιπολιτευτικής αδράνειας σε "νέα μεταπολίτευση", σαν να μην έφτανε η προηγούμενη και να είμαστε υποχρεωμένοι να φάμε ξανά μια από τα ίδια στην μάπα, μέσα στο πάγιο καθεστώς ξενοδουλείας, με πρότυπα την Μέρκελ και τον Σαρκοζί ενώ και το ΚΚΕ τώρα θυμήθηκε να θέσει σε κίνηση "την εργατική τάξη".
Άντε από εδώ ρε! Δεν παίρνω! Είπα ότι αποβιβάζομαι!
Όλα συντείνουν στην διαπίστωση, ότι βρισκόμαστε στο τέλος ενός κύκλου. Επειδή αυτά που έπονται προδιαγράφονται ζοφερά, θα μπορούσε κάποιος να συνοψίσει με "το διάλειμμα τελείωσε". Αναμφίβολα η μεταπολίτευση ήταν περίοδος φαινομενικά κοινοβουλευτικής σταθερότητας και καταναλωτικής ευημερίας. Για τους περισσότερους μάλιστα με μικρότερο κόπο, από αυτόν που απαιτήθηκε πριν. Με την ένταξη στην ΕΟΚ οι ώρες της εβδομαδιαίας εργασίας μειώθηκαν από 48 σε 40. Με την καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας η μεταπήδηση σε παρασιτικές εργασίες έγινε εύκολη. Οι βαριές δουλειές ανατέθηκαν όλο και περισσότερο σε μετανάστες, οι οποίοι προερχόμενοι από συνθήκες έντονης φτώχειας, ήταν πρόθυμοι να προσφέρουν την εργασία τους ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί. Οι επιδοτήσεις στους αγρότες στράφηκαν αδιακρίτως προς καλλιεργούντες και μη, αρκεί αυτοί να ξερίζωναν ελαιόδενδρα και να εντάσσονταν στα προγράμματα μονοκαλλιέργειας. Οι εισαγόμενες ενέσεις από το εξωτερικό για κρατικά έργα έγιναν θερμά αποδεκτές από τον λαό μιας χώρας με τριτοκοσμική υποδομή, έστω κι αν κατευθύνοντο κυρίως σε "νταβατζήδες" και εξήρχοντο πολλαπλάσιες στο πορτοφόλι των δαπανούντων με την μορφή εξωτερικού χρέους, κύρια μέσω των "εξοπλιστικών" προγραμμάτων. Η κατανάλωση προϊόντων της αλλοδαπής θεωρήθηκε ευλογία ανέσεως. Δίπλα όμως στο αυτοκινητάκι, που αποτελούσε ίσως αναγκαίο μέσο μετακίνησης σε μια χώρα με απαρχιωμένα συγκοινωνιακά μέσα, τα εισαγόμενα προϊόντα εκτόπιζαν ταυτοχρόνως και κάθε τι που προήρχετο από την εσωτερική παραγωγή, εκμηδενίζοντάς την. Αρκετοί έμαθαν να ζουν για ένα διάστημα στην τζάμπα μαγκιά, προμηθευόμενοι χρηματιστικά κουρελόχαρτα. Όταν διαπίστωσαν ότι το κόλπο γκρόσο έγινε για να τους φάνε οι καρχαρίες τις οικονομίες, αφήνοντάς τους στον άσσο, ήταν αργά. Εκατοντάδες χωράφια εκποιήθηκαν για να γίνουν τζιπάκια, φουλάρια και τραλαλά. Κάθε γιαγιά που πέθαινε, δρόσιζε τον θάνατό της με την παρηγοριά, ότι άφηνε πίσω της κάποια μετρητά για να ξεκοκαλισθούν. Η μεταπολίτευση υπήρξε μια γλυκιά εποχή συνεχούς διολίσθησης προς την εκποίηση ακινήτων, εξανεμισμό αποταμιεύσεων, ρευστοποίηση αξιών, με στόχο την καταναλωτική ηδονή. Και όταν τελείωσαν τα έτοιμα, τα κοράκια της αγοράς είχαν έτοιμη την λύση: Κάρτες, πλαστικό χρήμα, χρήμα δήθεν από το πουθενά με δάνεια παντός είδους, με πάσα ευκαιρία και δια πάντα σκοπό. Το αποτέλεσμα ήταν η καταβαράθρωση του παραγωγικού ιστού, η ανάπτυξη της παρασιτικής νοοτροπίας, ο καταναλωτικός εκμαυλισμός, η κυριαρχία των σκουπιδομίντια, υποβιβασμός του περιβάλλοντος προς το τριτοκοσμικότερον, δημιουργία πόλεων εν είδει ζούγκλας με εξογκωμένα γκέτο ανθρώπων του κοινωνικού περιθωρίου και εξαθλιωμένων αλλοδαπών. Αλλά και last but not least, αυτό που σφράγισε την μεταπολίτευση ήταν η κυριαρχία του δικομματισμού. Όχι πως δεν αναπτύχθησαν και άλλοι πολιτικοί χώροι, δια τους μάγκες που διέθεταν ιδιαίτερα πολιτικά γούστα, ως πολιτικά υποκείμενα με ειδικές ανάγκες: Μια μεταλλαγμένη συστημική αριστερά και μια ακροδεξιά διακατεχόμενη από φυλετικό κανιβαλισμό, αρτηριοσκληρωτικά πρότυπα και ελλαδεμπορία. Νομίζω ότι δύο δεδομένα αποτελούν χαρακτηριστικό καθρέπτη της μεταπολίτευσης: Το κέντρο της πρωτεύουσας και η διαφθορά. Λίγο πάρα δίπλα από εκεί που συνεδριάζουν οι λαδαριάδηδες της "εθνικής αντιπροσωπίας" το εμπόριο της πρέζας και η έκδοση εξαθλιωμένων κοριτσιών από τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης στα πεζοδρόμια. Να χαρακτηρίσουμε αυτήν την κατάσταση καλπάζουσα παρακμή, σαπίλα, Σόδομα και Γόμορα, Βαβυλωνιακό Μολόχ; Απορούμε με το ότι πτωχεύουμε οικονομικά, χωρίς να θέλουμε να παραδεχθούμε ότι πτωχεύσαμε εδώ και καιρό οικειοθελώς εγκεφαλικά. Απόληξη της μεταπολίτευσης είναι η πολιτική, κοινωνική και οικονομική χωματερή. Μα υπεράνω αυτών ευρίσκεται δυστυχώς το πνευματικό μας σκουπιδαριό. Μια κοινωνία, η οποία αρνείται επίμονα να συνετισθεί, να μετανοήσει, να ανανήψει, αναπαράγοντας με πρωτοφανή εμμονή τις ίδιες και τα ίδιες σαθρές αυταπάτες. Εναποθέτοντας την προοπτική της στους ίδιους και τους ίδιους αποτυχημένους "σωτήρες" τους χθες, οι οποίοι προβάλουν ως ταγούς ενός υποτιθέμενου καλύτερου αύριο, τους εκλιπόντες πολιτικούς κανιβάλους της μεταπολιτευτικής περιόδου, προσφωνώντας τους ως νέους Μεγαλέξαντρους εν καθαρευούση: Γεώργιος, Κωνσταντίνος, Ανδρέας, Ευάγγελος κατά το Ελευθέριος, Ιωάννης, ακριβώς όπως τους πρώην βασιλείς. Αναμφίβολα υπέχουμε σοβαρών και μοιραίων ευθυνών, είμαστε συνένοχοι. Όμως οι "ταγοί" για να βγάλουν λάδι το σύστημα, δηλαδή την ξενόδουλη πολιτική του τόπου, αποδίδουν την ενοχή αποκλειστικά στον εσωτερικό παράγοντα, εξακολουθώντας να προβάλουν ως πρότυπα τα αλλοδαπά μόμολα. Τους νεοεποχίτες μεταπράτες της διεθνούς αλήτ, που είναι υποταγμένοι στην παγκοσμιοποίηση και την πλανηταρχία. Είτε "συντηρητικοί", τύπου Σαρκοζί και Μέρκελ, είτε "σοσιαλιστάδες" της κουτάλας, τύπου Στρος Καν, είτε "επαναστάτες" των Αγγλοσαξονικών μυστικών υπηρεσιών και του Σιωνιστικού λόμπι, τύπου Δανιήλ Κοέν Μπεντίτ και Ιωσήφ Φίσερ είναι αυτοί. Όμως για τον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και την ένταξη εις αυτόν της μιας ή της άλλης χώρας, καθώς και την μορφή την οποία αυτή επιβάλλεται να προσλάβει ουδεμία χώρα αποφασίζει αυτοβούλως. Αυτές οι αποφασίσεις παίρνονται στις λέσχες από τους "διεθνείς πολίτες". Στα διαβατήριά τους αναγράφεται αντί χώρας η λέξη "Internatinal". Και όποιος υπαλληλάκος τους θέλει να αποκτήσει υψηλή καρέκλα, υποχρεούται να πάει στις συνεδριάσεις της λέσχης, υποσχόμενος να προσφέρει γη και ύδωρ. Τα συνθήματα και η μεγαλεπίβολη φρασεολογία υπάρχουν μόνο για να χαϊδεύουν τα ώτα των οπαδών και να δίνουν γραμμή στους κολαούζους. Και για όλα φταίνε οι "άλλοι". Κυρίως οι προηγούμενοι "που άφησαν καμένη γη". Ουδέποτε συνέβη μεγαλύτερη λογιστική παραχάραξη από την αξιολόγηση των δημόσιων οικονομικών στην εποχή μας. Όποιος πολιτικός τολμήσει όχι μόνο να βγει έστω και λίγο έξω από τον χορό, αλλά έστω να μην τρέξει με την ταχύτητα που επιβάλλουν τα μαστίγια των λεσχών, απαξιώνεται, εκμηδενίζεται, γελοιοποιείται, το άμεσο περιβάλλον του τρώει μπαλάκι κοβαλτίου για να βγάλει το σπυρί. Για μια ακόμη φορά θα εκστομίσουν υποσχέσεις για στήσιμο μεγάρου στην χωματερή. Χωρίς όμως να εξηγήσουν πως σκοπεύουν να μπαζώσουν τα σκουπίδια. Διότι απλά κάθε πρόγραμμα που μπορεί να δίνει ρεαλιστική προοπτική, λειτουργεί από την φύση του ανατρεπτικά. Γνωρίζουν ότι η μάζα θέλει αφιόνι, ξεσάλωμα, ηχηρή φράση, ανέξοδο βερμπαλισμό, ταμπέλα χωρίς αντίκρυσμα. Η έννοια διοικώ ξέπεσε στην με κάθε μέσο διεκδίκηση της καρέκλας και της κουτάλας. Και η έννοια διοικούμαι στην κατανάλωση ψευδών και γενικόλογων υποσχέσεων. Ένας κόσμος ψεύτης και ψεύτικος, με κοινό παρανομαστή την απάτη και την αυταπάτη.
Η πραγματική ζωή όμως βρίσκεται αλλού. Η αμαρτία γεννάει τον θάνατο.
Συνεχίστε στο εξπρές της μετά την μεταπολίτευση κοροϊδίας χωρίς εμένα. Αποβιβάζομαι.
Κώστα τώρα που πονάς, αν ακούς... Κώστα τώρα που πονάς είμαι δίπλα σου...
Δεν είμαι κάτι περισσότερο από ένας μοναχικός κάου-μπόι του διαδικτύου, κάποιος που αισθάνεται την αναγκαιότητα να καταγράψει την μαρτυρία της εποχής του μέσα σε μια μποτίλια και να την αφήσει στην θάλασσα της μπλογκόσφαιρας. Όταν αυτοπροσδιορίζομαι σαν "ναυαγός της συνείδησης", δεν εννοώ ότι πάσχω από μοναξιά, ή ότι δεν έχω φίλους. Απλά επέλεξα να σταυρωθώ μέσα σε ένα σταυρόλεξο έξω από την πατρίδα, τριάντα έξι χρόνια στην μετανάστευση. Όταν λέω "σταυρωθώ" εννοώ ότι στην εναλλαγή των μαύρων και άσπρων τετραγώνων του σταυρόλεξου, απαιτείται να συμπληρωθούν οι ζητούμενες λέξεις στα άσπρα, με τρόπο όμως, που τόσο οριζοντίως όσο και καθέτως να εντοπίζεται η λύση. Και όσο και εάν στο σταυρόλεξο και στην λύση του μπορεί να ενέχονται άπειροι άνθρωποι, καταστάσεις και δεδομένα, δεν παύω να θεωρώ τον εαυτό μου μέρος του σταυρολέξου, όπως κι εσύ. Θεωρώ αυτή την ιστορία πολύ προσωπική και την λύση της πρόκληση ζωής, όπως και συ. Γράφοντας "λύση" δεν εννοώ επίλυση. Θεωρώ κάθε συνειδητό ανθρώπινο βήμα, ως μια ανταπόκριση στην μόνιμη έκκληση ενός Προμηθέως Δεσμώτου, που αποδεχόμενος - έστω ως ένα βαθμό, έστω στα όρια ακόμη κάποιας αυταπάτης - την αναγκαιότητα της απονομής ενός είδους φωτιάς, του έλαχε ο Καύκασος. Έτσι βλέπω την ανθρώπινη μοίρα, έχοντας εξοικειωθεί και συμφιλιωθεί ως ένα βαθμό με το γεράκι, που μας τρώει το συκώτι. Βλέπω τον Προμηθέα Λυόμενο σε κάθε μικρή ή μεγαλύτερη επίγνωση, την οποία κατακτούμε θυσιάζοντας ένα τμήμα από το συκώτι μας, που μας οδηγεί πέρα από τους δρόμους της απάτης. Όλοι γνωρίζουμε, ότι ο Κρόνος/Χρόνος θα βγει τελικά νικητής. Όλοι γνωρίζουμε, ότι ενταγμένοι στον κύκλο γέννησης και θανάτου, κάποια στιγμή - την οποία συχνά θέλουμε να απέχει χρονικά - θα πεθάνουμε. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Τι έπεται, δεν γνωρίζει κανείς. Κι αν κάποιοι μυστικοί στοχαστές χαρακτήρισαν την ζωή "μελέτη θανάτου", δεν μπορούσαν να εννοούν κάτι διαφορετικό από ότι ο θάνατος μας υποχρεώνει σε μελέτη ζωής, νοήματος, μαρτυρίας και καθήκοντος. Όχι μόνο διότι αποτελεί τμήμα και οργανική της απόληξη, όχι μόνο διότι αναγκαστικά σημαδεύει ότι προηγήθηκε, αλλά δομώντας μαζί με την γέννηση τα όρια της ζωής μας, μας καλεί να την δούμε ως δομημένο σύνολο, ανά πάσα στιγμή με μάτια νεκροκρέβατου, σαν αυτή η στιγμή να ήταν η τελευταία. Δηλαδή με ένα χαμόγελο και ένα δάκρυ, όπως θα βλέπαμε κάτι που καλούμαστε να ολοκληρώσουμε. Όπως ίσως ένα φαγητό που αφήσαμε να καεί, επειδή μιλάγαμε στο τηλέφωνο με τον/την αγαπημένο/η μας. Το όλο εγχείρημα, για να είσαι σε θέση να χαμογελάς και πονάς, απαιτεί αγάπη, δηλαδή ερωτική αυθυπέρβαση. Δηλαδή τον άνθρωπο. Με αυτήν την έννοια, κάθε λέξη που συμπληρώνουμε στα τετράγωνα, είναι ένα ραβασάκι στον Κρόνο, ακόμη και όταν σχίζουμε το τεφτέρι και πετάμε τον στυλογράφο. Κοιτώντας μέσα από τον υαλοπίνακα, βλέπουμε αυτά που υπάρχουν πίσω του, αλλά και αυτά που βρίσκονται εμπρός του - αντανακλώμενα. Μέσα σε αυτή την κάθετη τομή στον χώρο, αφήνουμε τον χρόνο να κυλά. Όταν όλα ησυχάζουν, ρέει η συνείδηση σαν συνείδηση και εάν θέλουμε αυτό το ονομάζουμε εδώ και τώρα, άλλοτε στην χαρά, τώρα στον πόνο . Διαπιστώνοντας δηλαδή, ότι δεν είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε. Ένα μάτσο άνωθεν τεχνογνωσίας του πόθου, πέρα και πάνω από την συνείδησή μας, μέσα σε ένα άλλο μάτσο τεχνογνωσίας και πληροφορίας που ονομάζουμε "περιβάλλον". Προσδιοριζόμενοι από τις εμπειρίες και τις παρορμήσεις μας, σφραγισμένοι από την εντελέχεια, πιλοτάρουμε ένα ούφο μέσα στο πεπρωμένο, που κάνει βουτιές μέσα στην πραγματικότητα, όχι όπως υποθέσαμε, μα όπως αυτή είναι. Ας συγχωρέσουμε λοιπόν τον ξιπασμό του υποκειμένου, που πιστεύει ότι ο κόσμος είναι αυτό που αντιλαμβάνεται και επιχειρεί να ερμηνεύσει. Αυτοί που έχουν ασχοληθεί με την τέχνη, την πολιτική, ή τον πόλεμο καθ' οιονδήποτε τρόπο, γνωρίζουν ότι δεν είναι οι ίδιοι παραγωγοί συμπερασμάτων, μηνυμάτων, θριάμβων, πανωλεθριών ή αίματος, αλλά ενδιάμεσοι σταθμοί, που η έμπνευση τους επιλέγει κάτω από το βάρος του πεπρωμένου, για να εκδηλώνεται βρίσκοντας έκφραση. Κιτάπια, τεφτέρια, στυλογράφοι, οθόνες, πληκτρολόγια, βήματα, κάμερες και σκοτάδι δεν είναι παρά εργαλεία εξιλασμού της έμπνευσης για το δέον γενέσθαι, στην διάθεση αστικών σαμάνων, που πιστεύοντας ότι βγαίνοντας από τα δάση τα ξεπέρασαν, μέσα από την αυταπάτη, ότι κάτι τι μπορούν να ελέγχουν και αυτοί οι ίδιοι, ενώ αυτοί δεν ελέγχονται. Από τι μπορεί να ελέγχονται; γεννάται το ερώτημα. Νομίζω ότι γνωρίζω κάποια από αυτά, που μπορεί να ελέγχει η συνείδηση. Όμως πίσω από όλα υφίσταται η πρόθεση. Πότε όμως μπορεί αυτή να είναι ελεύθερη; Πότε μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερη; Ήθελα στην αρχή να τα πω πιο απλά, πιο συγκεκριμένα. Τι αξία έχουν όμως οι λέξεις, όταν η μικρή φλόγα μέσα μας είναι αυτή που κρατάει ζεστό τον κόσμο; Κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν και ειρωνεύονται. Πως να εξηγήσεις ότι το ζεϊμπέκικο είναι ο θείος χορός που δώρισε ο Ζαγρεύς, πως να εξηγήσεις το "μέγεθος εχούσης", ή το ζητούμενο της κάθαρσης; Ή ότι η λύσις απαιτεί λύτρα;
Έχω προαναγγείλει στην ανάρτηση με το βίντεο του Joseph Farrell (ίδε και www.gizadeathstar.com) μια συνέχεια της ενασχόλησης με το θέμα της Ναζιστικής Διεθνούς σήμερα. Ο Farrell είναι αναμφίβολα σημαντικότατος οξύνους και φιλόπονος ερευνητής, με ιδιαίτερα ευρείς γνώσεις σε τομείς κλειδιά, όπως η θεωρητική φυσική, η ιστορία, η φιλοσοφία, η θρησκειολογία και η συνωμοσιολογική προβληματική. Βρίσκω τους εντοπισμούς του - στον βαθμό που είμαι σε θέση να τους παρακολουθήσω - ιδιαίτερα ενδιαφέροντες. Τυχαία - και εφ' όσον μπορούν να υπάρχουν ασύνδετες συμπτώσεις - προσέκρουσα την ίδια περίοδο με αφορμή το ανθελληνικό δημοσίευμα στο Focus και σε αρκετά άλλα ενδιαφέρονται στοιχεία, που αφορούν την Ναζιστική Διεθνή, η επεξεργασία των οποίων είναι αρκετή για να προβώ σε πρώτες αναρτήσεις. Προτίμησα όμως να αναβάλω, τόσο τις επόμενες αναρτήσεις για τον Χέγκελ (για τις οποίες διαθέτω σχεδόν έτοιμο υλικό εδώ και καιρό) καθώς και την συγκεκριμένη αναφορά στην Ναζιστική Διεθνή, με διάθεση να προτάξω δυο άλλα θέματα, τα οποία θεωρώ ιδιαίτερα επίκαιρα και ζωτικά, όπου όμως δυστυχώς έχω στοιχειώδη κενά γνώσεων και που τον τελευταίο καιρό μελετάω. Οι αναφορές νομίζω ότι αξίζουν περισσότερο, όταν υπάρχει κάτι που δεν είναι ίσως τόσο γνωστό και αυτονόητο για να εκτεθεί. Ασχολούμενος λοιπόν κύρια με την μελέτη τους, στα περιθώρια που επιτρέπει ο βιοπορισμός, αρκούμαι το πρόσφατο διάστημα είτε σε σύντομες αναφορές, είτε σε αναδημοσιεύσεις για άλλα.
Το ένα είναι η επανάσταση του 1821. Ερεθίσματα έλαβα από άλλους ιστολόγους, επ' ευκαιρία της πρόσφατης επετείου. Το θέμα είναι τεράστιας σημασίας, όχι μόνο διότι τα αντίστοιχα γεγονότα σφράγισαν την ίδρυση του Νεοελληνικού κρατιδίου, αλλά και διότι επανεμφανίζονται μονίμως, επιζητώντας κατ' αρχήν ένα "ξεκαθάρισμα λογαριασμών" κατ' αρχήν τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, μέσα από τις εξελίξεις, οι οποίες μοιάζουν να μεταφέρουν στο διάβα της σύγχρονης ιστορίας μας ένα φάντασμα από το παρελθόν. Ακόμη και στα γεγονότα που ακολούθησαν την Γερμανική κατοχή μέχρι τον εμφύλιο, το ίδιο φάντασμα εμφανίζεται, επιζητώντας επιτέλους την αποκοπή του από το ιστορικό γίγνεσθαι, για να μπορέσει να ησυχάσει ενταφιασμένο στα κοιμητήρια της κακοδαιμονίας που κάποτε μπορέσαμε να ξεπεράσουμε. Εκκινώντας από υποψίες και ενστικτώδεις υποθέσεις γι αυτήν την προβληματική, με την σύντομη μελέτη που ακολούθησε, αυτές έλαβαν το σχήμα συγκεκριμένης θεώρησης, η οποία αξίζει να εκτεθεί στοιχειωδώς συνεκτικά, όταν ολοκληρωθεί αυτή η αναζήτηση.
Το δεύτερο θέμα αφορά την πορεία της μεταπολίτευσης προς την επικείμενη πτώχευση. Θέμα "καυτό", που απασχολεί έντονα - και συχνότατα με τρόπο ιδιαίτερα επάξιο - πλείστους όσους ιστολόγους, με κάποιους από τους οποίους υπάρχει και διαδικτυακή φιλία. Το θέμα όμως αποκτά διαστάσεις πολιτικής αιχμής, στο βαθμό που σημαντικότατοι συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι, οι οποίοι εδράζονται μάλιστα σε διαφορετικούς τόπους του πολιτικού φάσματος, συνδέουν την επικείμενη πτώχευση με το "τέλος της μεταπολίτευσης". Κάποιοι ίσως διότι λόγω θέσεως μπορούν να γνωρίζουν κάποια επικείμενη νέα κατάστρωση του πολιτικού σκηνικού (ίσως πχ. κύκλοι γύρω από την νέα ηγεσία της ΝΔ. υπό τον κ. Σαμαρά) κάποιοι ως αποτέλεσμα πράγματι βαθυστόχαστων κατά την εκτίμησή μου αναλύσεων από παλαιότερα. Σε αυτούς νομίζω ότι ανήκει αναμφίβολα ο Γιώργος Καραμπελιάς, ο οποίος με το άξιο θεωρητικό του έργο προΐσταται της ομάδας "Ρήξη". Ήδη στο θαυμάσιο βιβλίο του "Κράτος και Κοινωνία στην Μεταπολίτευση" που εκδόθηκε το 1989 από τον "Εξάντα" και έχει τύχει αρκετά μικρότερης προσοχής από άλλα βιβλία του που ακολούθησαν, αναλύει και τεκμηριώνει με πολύ εμπεριστατωμένο τρόπο ότι - ήδη από τότε - με τρόπο αμετάκλητο έκλεινε η μεταπολίτευση τον κύκλο της. Την ίδια θέση εκφράζει και στο πρόσφατο βίντεο της εκπομπής της "Ρήξης" "Ρηξι-κέλευθα" (http://www.ardin.gr/), η οποία έχει αναρτηθεί στις 05.04.2010 στην ιστοσελίδα Άρδην/Ρήξη. (Στα ζητήματα που θέτει ο Γ. Καραμπελιάς στο βιβλίο που παρέθεσα, θα κάνω προσεχώς αναφορά).
Το θέμα του Ναζισμού και ειδικά της απόκρυφης διάστασης του, μελετάω με ευκαιριακό τρόπο εδώ και δεκαετίες. Επειδή οι αξιώσεις μου περιορίζονται πάντοτε στη σφαίρα του μη ειδικού, πιστεύω ότι διαθέτω έτοιμο υλικό που μπορώ σύντομα να παρουσιάσω. Πρωθύστερα και με διάθεση να προκαλέσω το αισθητήριο των επισκεπτών, αναρτώ το βίντεο που ακολουθεί, μέχρι να μπορέσω να κάνω κάποια ανάρτηση με συγκεκριμένο περιεχόμενο στο θέμα των ζυμώσεων που γίνονται στην Γερμανία, σε συνδυασμό με την Ναζιστική Διεθνή.
Από το ιστολόγιο HELLAS ORTHODOXY αναδημοσιεύω το κάτωθι βίντεο με την παράκληση στους επισκέπτες να με ενημερώσουν στην περίπτωση που μπορούν να μου χαρίσουν κοντή φούστα και καλτσόν (ξυριστική μηχανή για τα ποδάρια μου διαθέτω ο ίδιος, καίτοι γενειοφόρος). Ο κατήφορος με το ΔΝΤ. δεν έχει τέλος, ευτυχώς όμως που διαθέτει η χώρα προαγωγούς υψηλής ποιότητος, για να μην πεινάσουμε.
Και μην ξεχνάμε αυτό που λέει στην τελευταία φράση η καταγγέλλουσα, την οποία συγχαίρω και εγώ για το θάρρος και την παρρησία της: "Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις".
Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον λεγάμενο, όσο αφορά πλείστους όσους ταγούς, που προτείνουν το λευκό γιλεκάκι...
Το γιλεκάκι που φορείς στό' χουν καλά ραμμένο με κόπρο και με βδέλυγμα σου το 'χουν στολισμένο...
Τα φορολογικά μέτρα, καθώς και αυτά που αφορούν τις συναλλαγές μετά το 2011, από την κυβέρνηση του Πα"σο""κ" αποτελούν μέτρα ταχέως περιορισμού του ρευστού χρήματος, οδηγώντας τις συναλλαγές με καλπάζοντα ρυθμό στο ηλεκτρονικό χρήμα και το εμφύτευμα.
Τα μέτρα αυτά επιβάλλονται με το πρόσχημα της δήθεν πάταξης της φοροδιαφυγής, σε μια φάση που μεθοδεύεται η πτώχευση των δημόσιων οικονομικών. Κατ' αυτόν τον τρόπο διαφεύγει της προσοχής των πολιτών ο πραγματικός σκοπός αυτών των μέτρων, που αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο τους μέσω του εμφυτεύματος, το οποίο έχει περάσει ήδη το πειραματικό στάδιο και εφαρμόζεται πλέον στην πράξη, για να "διευκολύνει" δήθεν τους πολίτες, όπως για την είσοδο των γλεντζέδων σε κάποιες δισκοθήκες στην Ισπανία.
Δυστυχώς σήμερα στην χώρα μας δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Οι βαρύμαγκες της πολιτικής συνδράμουν άμεσα ή έμμεσα τον "Γιωργάκη", τον τρίτο "κυβερνήτη" της γνωστής "δυναστείας" του Τιτανικού, που συνέβαλε όσο κανείς στον καταποντισμό της Ελλάδας. Στην ουσία, αυτή η οικογένεια έβαλε τις βάσεις για το ματοκύλισμα του λαού τον Δεκέμβριο του 1945, τον μονόπλευρο εμφύλιο που ακολούθησε, τον εμφύλιο πόλεμο, το καθεστώς κοινοβουλευτικής ανωμαλίας και την δικτατορία από τα κολλητάρια του Ανδρέα, Στειακάκη και Ιωαννίδη, την αποβιομηχανοποίηση που ακολούθησε στην δεκαετία του 80, τον εκμαυλισμό της εργατικής τάξεως και των πτυχιούχων στην πολεμική βιομηχανία για να πουλάνε μπόμπες στον πόλεμο Ιράκ - Ιράν και για να τρώνε τις εισπράξεις στις πλαζ με τις χοντρές. Συνένοχός τους η ηγεσία μιας δοτής και στημένης από ξένες δυνάμεις αριστεράς, που εκμεταλλεύτηκε τους αγώνες του λαού και των μικρότερων στελεχών για ένα καλύτερο αύριο, καθώς και μιας δεξιάς που υπηρέτησε τα ξενόδουλα ανάκτορα και τα ξένα συμφέροντα. Οι Παπανδρέου αποτέλεσαν μαζί με τα ανάκτορα του δυο πόλους δημιουργίας πολιτικής ανωμαλίας. Οι εξαιρέσεις των πολιτικών που δεν σύρθηκαν πίσω από αυτούς τους πόλους είναι ελάχιστες. Έλληνες πρωθυπουργοί άλλοτε πλήρωσαν ακριβά τον πρόσκαιρο προσεταιρισμό στα σενάρια που προωθούσαν οι Παπανδρέου, όπως ο γέρος Καραμανλής με την κλωτσιά που έφαγε για να εγκαταλείψει την Ελλάδα ως "Τριανταφυλλίδης" και άλλοτε έγιναν θύματα σφοδρών επιθέσεων επειδή αντιτάχθηκαν στις επιλογές που κλήθηκαν να εφαρμόσουν οι Παπανδρέου, όπως αποδεικνύει το σύγχρονο δράμα του Κώστα Καραμανλή νεώτερου, που χτυπήθηκε και εξακολουθεί να χτυπιέται κάτω σαν χταπόδι, επειδή αρνήθηκε δύο φορές να λάβει μέρος στις συνεδριάσεις της Μπίλντερμπεργκ ως πρόεδρος της ΝΔ, μετά από συμβουλή του γέρου Καραμανλή (για να ανταποκριθεί όμως στην τρίτη πρόσκληση αποσκοπώντας να πάρει το χρίσμα πρωθυπουργού από την λέσχη, με τις τραγικές συνέπειες που πλήρωσε στη συνέχεια, ως μη πλήρως προσαρμοζόμενος στα κελεύσματά της, επιχειρώντας υπαναχωρήσεις από αυτά που συμφωνήθηκαν). (Εάν θέλετε κατεβάστε ατελώς το βιβλίο του ΤΑΣΟΥ ΔΑΡΒΕΡΗ με τίτλο "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ" από την Ελληνική Διαδικτυακή Βιβλιοθήκη στο: http://ellinikibibliothiki.blogspot.com/2010/02/blog-post_19.html και διαβάστε αυτά που αναφέρονται στην σελίδα 39).
Κατά κανόνα για να περάσουν αντικοινωνικά μέτρα δημιουργείται μια κατάσταση από αυτούς που επιδιώκουν να τα περάσουν τέτοια ούτως ώστε να αντιμετωπιστούν αυτά με ανακούφιση, κατά το σύνθημα των "πεφωτισμένων": "Δημιούργησε ένα πρόβλημα και πείσε τους ότι η λύση του βρίσκεται στα χέρια σου".
Τι εξήγγειλε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου:
- Από το 2011 απαγορεύονται πληρωμές μεταξύ ατόμων και επιχειρήσεων, καθώς και μεταξύ επιχειρήσεων που ξεπερνούν τα 1.500 Ευρώ να γίνονται σε ρευστό. Αυτές οι πληρωμές μπορούν να γίνονται μόνο με τραπεζική κάρτα, πιστωτική κάρτα ή έμβασμα από λογαριασμό.
- Πιστοποιήσεις λογαριασμών επιτρέπονται μόνο δια της ηλεκτρονικής οδού. Ποσά άνω των 3.000 Ευρώ απαγορεύονται να αναγράφονται σε χαρτί και επιβάλλεται η καταγραφή τους με ηλεκτρονικό τρόπο σε βάση δεδομένων.
- Η κατοχή τραπεζικού λογαριασμού γίνεται υποχρεωτική.
- Εμπορικές και επιχειρηματικές συναλλαγές επιτρέπονται από το 2011 μόνο δια της τραπεζικής οδού. Η τράπεζες οφείλουν να κοινοποιούν ΟΛΕΣ τις συναλλαγές στο κράτος. Οι λογαριασμοί εξωτερικού υπόκεινται σε κρατικό έλεγχο.
- Επιβάλλονται παντού ταμειακές μηχανές, ακόμη και στα περίπτερα, ταξί, πάγκους λαϊκών αγορών. Επιβάλλεται η πιστοποίηση ποσού 30% στα φορολογικά έξοδα και με αναφορά σε ήδη ελάχιστης κατανάλωσης. Έτσι πριμοδοτείται η πληρωμή με πλαστικό χρήμα ακόμη και όταν αγοράζονται τσιγάρα στο περίπτερο (τα οποία φυσικώ τω λόγω απαγορεύεται να καπνίζουμε εκτός τουαλέτας).
- Δημιουργείται δίκτυο ηλεκτρονικού ελέγχου και μονίμου ηλεκτρονικής αποθηκεύσεως όλων των λογιστικών δεδομένων και πληρωμών.
- Σε μικρές μονάδες που δεν ανταποκρίνονται σχολαστικά στα μέτρα θα επιβάλλεται κλείσιμο.
Οι επιλογές του μέρους όπου διεξάγονται οι συνεδριάσεις της λέσχης Μπίλντερμπεργκ έχουν μόνιμα συμβολικό χαρακτήρα και σχετίζονται με τα συνωμοτικά σχέδια που επιβάλλονται εκεί. Το 2009 η σύνοδος έγινε στην Βουλιαγμένη των Αθηνών. Χαρακτηριστικό είναι ο δεν παραβρέθηκε το μόνιμο στέλεχος της λέσχης Χ. Κίσινγκερ. Όπως διάβασα σε κάποια μαχητική Γερμανική ιστοσελίδα: "Αποσκοπούσε να διαδηλώσει με την απουσία του ότι η Ελλάδα αποτελεί μιαρή χώρα".
Ο Τζιμάκος τα έλεγε από παλιά: "ΣΤΟ Γ....Ι ΠΡΟΣΤΗΜΑ ΜΑΓΚΙΑ ΚΛΑΝΙΑ ΚΙ ΑΠΟΣΤΗΜΑ"
Χθεσινές Γερμανικές εφημερίδες δημοσίευσαν φωτογραφίες από την μαγνητοσκόπηση δολοφονικής επίθεσης ενός ελικοπτέρου Απάτσι των ΗΠΑ, σε συνεννόηση με το επιτελείο του στο έδαφος, όπου εν είδει διασκεδαστικού βιντεοπαιγνίου μεταδίδεται η εν ψυχρώ εξόντωση δυο παιδιών, δυο δημοσιογράφων του πρακτορείου Ρόιτερς και άλλων αμάχων στο Ιράκ. Η εφημερίδα NEUE WELT έθεσε το θέμα ως πρώτη είδηση, ενώ ακόμη και ο προσκείμενος τύπος στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν μπόρεσε για λόγους διαφύλαξης της (ανύπαρκτης) αξιοπιστίας του να αποφύγει αναφορές. Ειδικά η BILD ZEITUNG του συγκροτήματος SPRINGER έβαλε το βίντεο στην ηλεκτρονική σελίδα της. Δεκάδες Γερμανοί μπλόγκερς, που υπηρετούν την εναλλακτική ενημέρωση, έκαναν αναρτήσεις, στη φάση που στην Γερμανία ετοιμάζεται κηδεία με ιδιαίτερες επισημότητες και συμμετοχή της καγκελαρίου των τριών Γερμανών στρατιωτών, που σκοτώθηκαν πρόσφατα στο Αφγανιστάν. Χιλιάδες πολίτες στις συζητήσεις στα Γερμανικά ηλεκτρονικά φόρα απαιτούν να σταματήσει η άσκοπη αιματοχυσία, που χει αποκλειστικό στόχο την επέκταση της δύναμης των ισχυρών και την καλλιέργεια της παπαρούνας σε βάρος εξαθλιωμένων από τον ιμπεριαλισμό λαών. Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος μεταξύ κυβερνήτου του ελικοπτέρου και του υπεύθυνου του επιτελείου που δίνει εντολές.
Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο προσέκρουσα πάνω στο ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο "Τι Είναι η Πατρίδα μας". Στίχοι απλοί, αλλά μεστοί νοήματος, που αποδίδουν το πατριωτικό φρόνημα της γενιάς στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, που πάσχισε για να μπορέσει να επιβιώσει το Νεοελληνικό κρατίδιο μέσα στις θύελλες των ισχυρών. Και στον Πολέμη δεν έλειπαν οι λόγιες βάσεις, μια και χρημάτισε ως και διευθυντής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Η απλή γλώσσα όμως που επέλεξαν οι Δημοτικιστές, απευθυνόμενοι πολύ συνειδητά στο λαό, πέρα από πολύπλοκα αισθητικά σχήματα, εγκαλούντες το αισθητήριό του σε μεγαλειώδεις προσπάθειες, συνιστά νομίζω σήμερα ένα πόλο απαράμιλλης τέρψης. Εγκλωβισμένοι σήμερα στην υπερπροσφορά των ειδών κατανάλωσης που πρεοσφέρουν τα σύγχρονα πολυμέσα, η απλή εκφορά του συνθήματος "Εμπρός παιδιά", που καταλήγει το ποίημα, αποτελεί για μας δρόσο ψυχής. Καθότι η υπαγωγή όλων σε μια μητέρα ιδέα μπορεί να μας προσδώσει την παιδική αμεσότητα, την αυτονόητη ισότητα και την οργανική άνευ όρων ένταξη στο φυσική, κοινωνική μας ομήγυρη.
Σκέφτηκα λοιπόν, όπως στην περίπτωση του ποιήματος του Δροσίνη πρόσφατα, να γράψω ένα σκοπό και γι αυτό το ποίημα και να το τραγουδήσω. Ενώ, κατά την γνώμη μου, πέραν της λόγιας προέλευσής της, αυτή η ποίηση είναι τελικά γνήσια λαϊκή, διότι όχι μόνον πέτυχε να βρει τον ανάλογο παραλήπτη της, αλλά συνέβαλε και στο να μεγαλουργήσει αυτός, μας φέρνει κοντά στην νεαρή ηλικία μας, όταν γνωρίσαμε αυτούς τους ποιητές από τα αναγνωστικά στο σχολείο. Μέσα στην σημερινή σύγχυση οι έννοιες "λαός" και "παιδί" μπορούν να συμβάλουν στην ενεργοποίηση εκείνου του χώρου της καρδιάς, που παραμένει απρόσιτος στα στημένα "καμώματα" ποδηγέτησης.
Μια σύντομη βιογραφική αναφορά και άλλα ωραία ποιήματα του Ιωάννη Πολέμη υπάρχουν στην διεύθυνση: http://androspoets.homestead.com/PolemisIoannis.html
Τι είναι η πατρίδα μας;
Ιωάννης Πολέμης
Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ' άπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι και κάθε χώρα της με τα χωριά; κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει, κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα αρχαία μνημεία της χρυσή στολή που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα, και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
