ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΪΕΣ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ

Η εκτίμηση που ακολουθεί αποσκοπεί να διερευνήσει τα βαθύτερα αίτια της πρόσφατης καταστροφής, που δεν περιορίστηκε μόνο στην Ανατολική Αττική Γη. Η διάθεση μου να προσπαθήσω να διεισδύσω βαθύτερα από τα στερεότυπα που κυριάρχησαν σχετικά με τα αίτια των πυρκαϊών, είτε ως στυγνή προπαγάνδα, είτε ως - κατ' εμέ - εύκολες ερμηνείες δεν απηχεί ανάγκη της όποιας μορφής σπέκουλας επάνω στο δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι φίλοι που επισκέπτονται με μια συνέχεια αυτήν την σελίδα γνωρίζουν την τάση του γράφοντος, να μην επαρκείται στις ερμηνείες των φαινομένων που επικρατούν, χωρίς επίπονη διερεύνηση. Οι φίλοι που αρέσκονται σε αυτονόητες ερμηνείες, που εγώ χαρακτηρίζω ερμηνείες του σειρμού, δεν νομίζω ότι θα ευτυχήσουν με την ανάγνωση ενός κειμένου, που δεν περιρίζεται σε μικρή έκταση και προβάλλει μια διαφορετική αναζήτηση. Ο στρατηγός άνεμος, τα σπασμένα μπουκάλια, η έλλειψη καθαρισμού, χάραξης δρόμων και αντιπυρηνικών ζωνών ανάσχεσης, τα σπασμένα μπουκάλια, η επικίνδυνη αδιαφορία πολλών πολιτών όσο αφρά τη χρήση φωτιάς, οι οικοπεδοφάγοι, η αναποτελεσματική, ελλειπής υποδομή και η έλλειψη οργάνωσης που χαρακτηρίζει τα υπάρχοντα μέσα πυρόσβεσης, αλλά ακόμη και η ανοργάνωτη και χαρακτηριζόμενη διοικητική ολιγωρία όσο αφορά την σωστική τους παρέμβαση, δεν αποτελούν αιτίες, αλλά ενδιάμεσες σκοπιμότητες, που διέπουν τα πραγματικά αίτια των πυρκαϊών και την κλιμακούμενη μετατροπή της χώρας σε στάχτη.

Ο τρόπος που δομώ την σκέψη μου δεν είναι άγνωστος, τόσο από κάποιες αναρτήσεις που είχαν τον χαρακτήρα αφηρημένης θεωρητικής αναζήτησης, όπως και από άλλες που επιχείρησαν να δώσουν μη συμβατικές ερμηνείες σε συγκεκριμένα γεγονότα.
Πάντοτε πιστεύω, ότι όσα κλιμακώνονται, δεν είναι κατά κανόνα ορατά στην επιφάνεια. Αυτό που βλέπουμε δεν αποτελεί κάτι περισσότερο από μια συγκεκριμένη συμπτωματολογία της νόσου. Τα αίτια και οι στοχεύσεις πάνε βαθύτερα. Εάν συνεκτιμηθεί ότι μέρος των συμπτωμάτων είναι τεχνητά και αποσκοπούν να μειώσουν την ευκρίνεια των πραγματικών συμπτωμάτων στην κατεύθυνση της διάγνωσης της νόσου, καθίσταται κατανόητο το μέγεθος της πρόκλησης και ο δύσβατος χαρακτήρας της προσπάθειας διερεύνησης.
Επειδή όμως χωρίς επιτυχή διάγνωση δεν μπορεί να υπάρξει οργανωμένη θεραπεία, ενώ ο βαλλόμενος οργανισμός παραμένει στα ατελέσφορα όρια της ίασης που μπορεί να επιτύχει ένα σκοπίμως καταβεβληθέν ανοσοποιητικό σύστημα, ωφείλουμε να ανταποκριθούμε χωρίς ενδοιασμούς σε αυτή την πρόκληση.
Ίσως κατέστη δυνατή η μέχρι σήμερα ακολουθητέα οδός εδώ, όσο αφορά τις αναρτήσεις, να ανοίγονται πολλά θέματα, τα οποία σπανίως κλείνουν. Αυτό αφορά την θεώρηση του χαρακτήρα των προσεγγίσεων που αποσκοπούν κύρια στην αναζήτηση μη άμεσα ορατών πλευρών και όχι στην καταγραφή βεβαιοτήτων από τον γράφοντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κυριαρχεί ο αγνωστικισμός ή ο σχετικισμός. Τουναντίον, έχοντας χαράξει συγκεκριμένες σταθερές, που στηρίζουν την εκάστοτε προληματική, ζητούμενο παραμένει η δίχως προσκόμματα εφαρμογή τους. Όμως, η έρευνα δεν αποτελεί μονόδρομο του διαχειριστού, αλλά απευθύνεται στην ενεργό συμμετοχή των φίλων επισκεπτών, οι οποίοι συχνά συνέβαλλαν με δημιουργικό τρόπο στην διαδικασία.
Αυτή τη φορά απευθύνω συγκεκριμένα έκκληση σε όλους τους επισκέπτες καλής θέλησης, που αναγνωρίζουν μια όποια αξία στην διάθεση αυτής της ερευνητικής προσπάθειας, να συμβάλλουν με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν στην συγκεκριμένη προσπάθεια. Είτε αντιρρητικά, ελέγχοντας την αξία των συλλογισμών που έπονται, είτε με στοιχεία που διαθέτουν, είτε με ίδιες αναρτήσεις, που ευχαρίστως θα δημοσιεύσω.
Όσοι επιθυμούν να μην εμφανιστούν στην σελίδα, μπορούν να απευθυνθούν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Όσοι επιθυμούν να αποφύγουν την καταγραφή τους από τις δυνάμεις που παρακολουθούν το διαδίκτυο μπορούν να απευθυνθούν τηλεφωνικά από κάποια - όποια τηλεφωνική συσκευή στον αριθμό: 0049-30-94885724. Φυσικά όλα είναι ελεγχόμενα από τον "μεγάλο αδελφό". Όμως χωρίς δικινδύνευση τα αποτελέσματα θα είναι ακόμη πλέον οδυνηρά. Η έννοια της ασφάλειας - όπως έδειξαν οι πρόσφατες πυρκαϊές - αποτελεί ονείρωξη.

Εν έτει 2007 κάηκε η μισή Πελοπόννησος, πρόσφατα δε το υπόλοιπο της Αττικής, που δεν είχε ήδη καεί, με εξαίρεση τις περιοχές που κατοικούν κυρίως οι φλωράδες της αλήτ, που διαχειρίζεται για λογαριασμό υπερτεθειμένων συμφερόντων την κακοδαιμονία του τόπου. Κάποιος κάνοντας κρητική στην κρατική δασική πολιτική ισχυρίστηκε ότι με βάση τα ισχύοντα δεν μπορεί να εξηγήσει σε ένα παιδί "τι είναι δάσος". Με την πορεία όμως που συντελείται, δεν θα είναι σε θέση να εξηγήσει σύντομα ούτε τι είναι δέντρο.

Η Ελλάδα μετατρέπεται ολοένα και πιο απροκάλυπτα σε καμμένη γη. Αριθμίζοντας τα βήματα αυτής της ύπουλης και σκοτεινής πορείας απαριθμώ:
1. Κατάλυση των αξιών. Μετατροπή των κατοίκων της χώρας σε γραικύλους εμφορούμενους βασικά μόνο από τα ένστικτα: Καταναλωτισμός, υποβαθμισμένος και μαζοχιστικός ευδαιμονίσμός, εγωϊσμός με παραγκωνισμό των συνανθρώπων για μια θέση στο αναξιοκρατικά διανεμούμενο σκότος από κολλητάρια, αδερφάτα και πολιτικά κόμματα.
Στην καλύτερη περίπτωση προσκόληση στο ένστικτο επιβίωσης μέσα σε μια απάνθρωπη καθημερινότητα από τους μη "προνομιούχους". Καλλιέργεια της οκνηρίας, της δήθεν μαγκιάς, της επιδειξιομανίας, της παράκαμψης του κράτους, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς απέναντι σε ανθρώπους και περιβάλλον.
2. Πολεοδομικό μολόχ, ζούγκλα μεγαλουπόλεων, μπετονοποίηση των πάντων, φοβερό πολεοδομικό κόστος στην μετακίνηση με δίκτυα που υφίστανται μονίμως κυκλοφοριακό έμφραγμα.
3. Διάλυση του αδύναμου εγχώριου παραγωγικού ιστού, προώθηση των μαστροπών της οικονομίας, εκπόρνευση των εκδιδόμενων κλάδων που επιβιώνουν από εισαγόμενα "επενδυτικά" πακέτα, τα οποία υφίστανται άνευ προηγουμένου στα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα αφαίμαξη, καταλήγοντας μετά από πολλαπλούς παρασιτικούς μεσάζοντες στον εν τέλει εργολάβο της παραγγελίας. Η απίθανη μείωση των πραγματικών αμοιβών για την πραγματοποίηση του έργου με την παρασιτική συμπίεση καθιστά αναπόφευγες τις κακοτεχνίες, την παντελή έλλειψη μέσων εργοταξιακής προστασίας και την μεσαιωνική υπερεκμετάλλευση των κυρίως αλλοδαπων εργαζόμενων.
4. Κρετινοποίηση της νεολαίας με την τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τεράτων, τον υποβιβσμό της διατροφής με νάυλον παρασκευάσματα, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τον βάναυσο υποβιβασμό της εκπαίδευσης, την παντελή έλλειψη παιδείας, την καλπάζουσα διάλυση του θεσμού της οικογένειας.
5. Ναρκωτικά. Με την οργανωμένη έλλειψη ελπίδας, την επιβολή του αδιεξόδου, την καταρράκωση των αξιών, την υποβολή του μηδενισμού, της ηδονοθηρίας και της άνευ καταβολής κόπωσης "απόλαυσης", γέμισαν μαφία-κράτος-παρακράτος με ναρκωτικά τα πάντα.
6. Βάρβαρη αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων της χώρας με μαζική μετανάστευση, με το αιτιολογικό "οφελείται η οικονομία" αρχικά και "μας τους επιβάλλει η Ε.Ε." στη συνέχεια.
7. Οικοδόμηση από τις μυστικές υπηρεσίες δοτής τρομοκρατίας. Σπρώξιμο της νεολαίας με τον επιβεβλημένο μηδενισμό και την μόδα στην αγκάλη των εισαγόμενων πρακτόρων-βανδαλιστών και των αναγκέφαλων "εξεγερμένων" της σκατοεγκεφαλίτιδος.
8. Διάλυση της αστυνόμευσης, ανοχή της διογκούμενης εγκληματικότητας.
9. Καταστροφή της μαζικής ενημέρωσης με την επιβολή των δοτών κουραδομίντια, που καταβροχθίζουν τρομακτικά οικονομικά μέσα από το κράτος, την τσέπη δηλαδή του πολίτη.
10. Επιβολή της βάναυσης αυθαιρεσίας των τραπεζών, με τρόπο που δεν συναντάται πουθενά αλλού, με κύριο στόχο να απωλέσουν βαθμηδόν οι πτοχώτεροι την ιδιοκτησία της κατοικίας τους. Μαζική υπόσκαψη της ιδιοκατοίκησης.
11. Δηλητηριασμό του πληθυσμού με υποχρεωτικό εμβολιασμό για κατασκευασμένα ψευτομικρόβια. Καταστροφή της μήτρας των κοριτσιών με υποχρεωτικούς εμβολιασμούς.
12. Μετάλλαξη του γεννετικού κόδικα με την κλιμακούμενη μόλυνση στις πολεοδομικές ζούγκλες, καταστροφή της εγχώριας αγροτικής οικονομίας, με επιβολή αμφιβόλου αξίας διατροφής από χώρες χωρίς αρκετή ηλιοφάνεια.
αλλά και
τις
Πυρκαϊές
που αποτελούν την κωρωνίδα των προηγηθέντων
Οι συνέπειες επάνω στους ανθρώπους από τα ενεργούμενα πολλαπλασιάζονται από την συνδυαστική τους επίδραση, με στόχο την πλήρη μετάλλαξη του ανθρώπου στην κατεύθυνση ενός διπόδου χωρίς ζωτικότητα, κρίση και συνείδηση.

Η βίβλος των Ινδών Bagavad Gida τονίζει ότι ολες οι απώλειες για τον άνθρωπο είναι ανατρέψιμες. Πλην αυτής του οξυγόνου, που αποτελεί τροφή των φυσικών κέντρων (και όχι μόνο) που εδράζεται ο Νους και ο Υπερνούς.

Ας μου επιτραπεί η συμπλήρωση του καταλόγου που προηγήθηκε με σημαντικό σχόλιο φίλου που έγινε και το στρατηγικής υφής συμπέρασμα που εξάγει:

"Διάλυση του μη κρατικοδιάιτου παραγωγικού ιστού. Όσοι μπορούν έχουν πάει βόρεια. Οι άλλοι θα χάνονται ένας ένας.

Αποχαύνωση του κρατικοδίαιτου μηχανισμού. Τα λογιστικά είναι αμείλικτα. No money, δεν έχει έργα Και _έσε τα έργα, χάνεται όλο το πολλαπλασιαστικό προς τα κάτω.

Ξένη ιδιοκτησία στις μεγαλύτερες γνωστές οικονομικές μονάδες. ΑΓΕΤ, ΟΤΕ, Ναυπηγεία (που τι να τα κάνεις στα χάλια τους) σουπερμάρκετ, ξενοδοχεία (μέσω τουρ οπερέητορς)

Ρευσότητα ρευσότητα ρευστότητα. Μην περιμένεις να έρθουν οι τράπεζες φιλανθρωπικά... να πάψουν να δανείζουν θέλουν και ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί και δεν πρέπει ίσως να επιβάλει αλλιώς

Απασχόληση. Μέχρι τώρα απολυόνταν οι αλλοδαποί και οι εύκολοι. Τώρα θα αρχίσουν οι 45άρηδες με δυο παιδιά, το ζευγάρι με το νεογέννητο, ο 30άρης που χρωστάει το διαμέρισμά του. Κάι πόσο καιρό θα αντέξουν οι συγγενείς και φίλοι?

Βάλε αυτά στην δική σου λίστα, και έλα πες μου για οράματα".

Πράγματι ένα ορθό, αλλά δυστυχώς αμείλικτο συμπέρασμα:
Μετατραπήκαμε σε μια κοινωνία ευνουχισμένη από το δικαίωμα στον οραματισμό.
Η αμηχανία που προξένησε η αδυναμία αντιμετώπισης των πυρκαϊών - παρά τις συχνότατα ηρωϊκές προσπάθειες των επαγγελματιών και εθελοντών πυροσβεστών - στάθηκε η ταφόπετρα στο μνημείο εσωτερικής απογοήτευσης που οικοδόμησε το κλιμακούμενο μπαράζ του άνωθεν δοτού και κάτωθεν μασηθέντος οχετού μέτρων διάλυσης των πάντων
Όπως πολύ ορθά διαπιστώνει η ρήση: "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία". Και όταν πεθάνει η ελπίδα, τότε είναι όλα νεκρά.

Είναι η κατάσταση ανατρέψιμη; Μπορεί να υπάρξει, ή - ακόμη πιο απερίφραστα - υπάρχει ελπίδα; Ένα ερώτημα το οποίο θα προσπαθήσω να θέσω στο τέλος αυτής της αναφοράς με ειδική μνεία στον δήμαρχο Πεντέλης και στην Επιτροπή Πολιτικής Προστασίας της Θεσσαλονίκης, που συμμετείχε στην πυρόσβεση.
"Θα δώσουμε εδώ την μάχη" είπε χαρακτηριστικά πριν φτάσει η φωτιά στην Πεντέλη ο κ. Δήμαρχος. Πρόκειται όμως για μια ακόμη μάχη, στα πλαίσια ενός πολέμου που χάθηκε ήδη, μια μάχη που δίνεται αποκλειστικά "για την τιμή των όπλων", μέσα από την αυτονόητη επιβολή του ενστίκτου αυτοσυντήρησης στα ωμά δεδομένα μιας απροσπέλαστης πραγματικότητας, ή είναι δυνατόν να λειτουργήσει η ελπίδα στο όρια ενός ρεαλισμού, όχι μόνο σαν σύνθημα παρηγοριάς, ή σαν ύστατη προσπάθεια διάσωσης της αξιοπρέπειάς μας;
ΟΠΩΣ ΕΔΕΙΞΑΝ ΟΙ ΠΥΡΚΑΪΕΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΥΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.

Συνεχίζεται