19 Ιανουαρίου, 2009

ΑΠΑΛΟ ΑΝΤΙΟ ΕΙΠΕ Η ΧΡΥΣΗ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ

Τις πολύ μεγάλες απώλειες
μπορεί να σκεπάσει
μονάχα η σιωπή

αντίο
Μητσάκο


ήσυχα
όπως το βήμα των αγγέλων
όπως ο χoρός των φύλλων του φθινόπωρου
αυτοί που μπορούνε να γελάνε πάνω από ένα πιάτο φακές
και να ενώνουν τον κόσμο



ΔΗΜΗΤΡΗΣ +18 Ιανουαρίου 2009
ο καλός φίλος
ο καλός άνθρωπος


ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ

Μια μέρα του χειμώνα
μέσα στο σταθμό
κόπηκε η ανεμώνα
δίχως γυρισμό

Σε άλλο τραίνο μπήκε μέσα
η χρυσή καρδιά
στη στερνή επιστροφή της
αναπάντεχα

Πέντε άγγελοι το σπρώχναν
με το βήμα απαλό
καθώς κάμπτονταν οι ράγες
προς τον ουρανό

Και οι καρδιές μας ματωμένες
στο μυστήριο
που έφυγες δίχως να κόψεις
εισητήριο

4 σχόλια:

mnk είπε...

Θεός σ΄χωρέσ΄τον.
Ελαφρύ το χώμα.

Ανώνυμος είπε...

Το μεγαλείο της ψυχής σου
μου επιβάλει τη σιωπή

Αντίο φίλε και αδελφέ μου

Ανώνυμος είπε...

Αντίο Μήτσο, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό και βαθύ κλαρίνο σπάνιο στην εποχή μας .συλληπτήρια στους φίλους που τον γνώρισαν από κοντά