Τις πολύ μεγάλες απώλειες
μπορεί να σκεπάσει
μονάχα η σιωπή
αντίο
Μητσάκο
ήσυχα
όπως το βήμα των αγγέλων
όπως ο χoρός των φύλλων του φθινόπωρου
αυτοί που μπορούνε να γελάνε πάνω από ένα πιάτο φακές
και να ενώνουν τον κόσμο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ +18 Ιανουαρίου 2009
ο καλός φίλος
ο καλός άνθρωπος
ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ
Μια μέρα του χειμώνα
μέσα στο σταθμό
κόπηκε η ανεμώνα
δίχως γυρισμό
Σε άλλο τραίνο μπήκε μέσα
η χρυσή καρδιά
στη στερνή επιστροφή της
αναπάντεχα
Πέντε άγγελοι το σπρώχναν
με το βήμα απαλό
καθώς κάμπτονταν οι ράγες
προς τον ουρανό
Και οι καρδιές μας ματωμένες
στο μυστήριο
που έφυγες δίχως να κόψεις
εισητήριο
4 σχόλια:
Θεός σ΄χωρέσ΄τον.
Ελαφρύ το χώμα.
Το μεγαλείο της ψυχής σου
μου επιβάλει τη σιωπή
Αντίο φίλε και αδελφέ μου
Αντίο Μήτσο, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!
Εξαιρετικό και βαθύ κλαρίνο σπάνιο στην εποχή μας .συλληπτήρια στους φίλους που τον γνώρισαν από κοντά
Δημοσίευση σχολίου