Με άδειο Τσουβάλι
---------------------
Στης φαντασίας τα κλισέ
στης σκέψης μαύρο βράχο
δε με συνάντησαν ποτέ
γιατί αλλού υπάρχω
Τις δεκατέσσερις πληγές
που άνοιξαν οι ανέμοι
δίχως καμιά αναστολή
βαράω με καλέμι
Γιατί στις μαρμαρόπλακες
έχουν θεοί τρυπώσει
που μόνο σμίλη μυτερή
μπορεί να φανερώση
Στα ίσια αν με κυνηγάς
αμέσως θα με πιάσης
γιατί μόνο στ΄απόκρημνα
δίνω τις εξετάσεις
Με μια σταγόνα ύδατος
ρυάκι αυτή την ώρα
τρέχω στον ξεροπόταμο
πριν να ξεσπάση η μπόρα
Κι αν ντύθηκα πραματευτής
κοίτα με μες τα μάτια
γιατί α π΄τα νειάτα μου ληστής
δεν κουβαλώ πραμάτεια
δεν πλέκω τα προσχήματα
ελάχιστος μα αλάστωρ
κραδαίνω μόνο τους δαυλούς
ως μαύρος ιμπεράτωρ
Για να γευτώ τη στάχτη σου
στης γλώσσας μου τη μέθη
μαύρο αιρέσεως πτηνό
πέρ΄ από τα μεγέθη.
Και στο κοινό μας γκρέμισμα
μες τα μαλλιά σου είδα
μια παλια μου γνώριμη:
την άγρια ηλιαχτίδα
ΜποΣτοΠελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου