ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΑΛΠΑΡΙΣΜΑ - ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ, ΑΚΑΓΚΑΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

 

"Περιμένοντας  Κάποιο Σαλπάρισμα", Ακουαρέλα, Μποτίλια στο Πέλαγος

  Στα σχόλια τής προηγούμενης ανάρτησης διεξάχθηκε μια γόνιμη συζήτηση, θέτοντας κάποια ζητήματα, που θεωρώ, ότι είναι σημαντικά, είτε σαν εκτιμήσεις για τα επερχόμενα και τις προκλήσεις ενώπιον των οποίων αυτά μάς θέτουν, είτε σαν αναφορές σε αναγκαιότητες και προϋποθέσεις στις οποίες καλούμαστε να ανταποκριθούμε, για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις. Οι σχετικές αναφορές έγιναν από το σύνολο των σχολίων και θα ήταν πρόσφορο να προσεχθούν επίσης στο σύνολό τους. Επειδή επιθυμώ να τοποθετηθώ κάπως εκτενέστερα σε μια σειρά ζητήματα που έχουν τεθεί, προβαίνω σε αυτήν την ανάρτηση, ώστε η τοποθέτησή μου, αλλά και ίσως κάποια σχόλια που μπορεί να προκύψουν σχετικά, να είναι με συστηματικότερο τρόπο προσβάσιμα, δεδομένου ότι αφ' ενός αριθμός των σχολίωνστην προηγούμενη ανάρτηση είναι ήδη μεγάλος και η αφ' ετέρου η προβληματική που προκύπτει ξεπερνάει με δημιουργικό τρόπο την εν τέλει θαματολογία που προηγείται.

  Παρόλο που αυτή η προβληματική δομείται από το σύνολο των σχολιασμών, παραθέτω εκ νέου στα πλαίασια αυτής τής ανάρτησης μερικά από τα σχόλια που προηγήθηκαν, χωρίς ελατήρια αξιολόγησης, αλλά διότι θεωρώ σκόπιμο να επαναληφθούν κάποια ζητήματα αιχμής σε συσχετισμό μεταξύ τους, τα οποία με τον τρόπο που διατυπώθηκαν, συνθέτουν την ροή των σκέψεων, που επιθυμώ να προβάλλω στην συνέχεια.

 

1. ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΧΟΛΙΩΝ

Ο/Η Αναστασία είπε...

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να μάθει το ευρύ κοινό της οικουμένης τον πραγματικό ρόλο του εωσφορικού μορφώματος στις υποθέσεις χωρών που ουδεμία σχέση δεν θα έπρεπε να έχει. Το απολύτως παρανοϊκό είναι ότι από το 1948, που δημιουργήθηκε ως κρατική οντότητα, πήρε αίφνης τόσο μεγάλη ισχύ, ώστε να καθορίζει την τύχη άλλων εθνών. Βέβαια, εδώ δεν μιλάμε για τη γνώση των συνωμοσιολόγων, αλλά για την εξάπλωση της γνώσης της αληθινής ιστορικής πραγματικότητας, περί του μεταστατικού καρκινώματος του σιωνισμού.

Δεκεμβρίου 02, 2023

---------------------------------------------------------------------------------------

Ο/Η ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ είπε...

Εμείς, θέλουμε να πιστεύουμε, και κατά τις έρευνες του φίλου Διονύση, ότι από τις αρχές του 2024 θα αρχίσει μια ανατροπή του ελεγχόμενου σκηνικού. Είναι όμως πολλοί αστρολόγοι που λένε ότι μάλλον και σε αυτή τη διετία (2024-25), όπως έκαναν την διετία 2020-21, θα εξαπολύσουν άλλη μια κόλαση επί του Δυτικού κόσμου. Και πάλι με τον ίδιο φόβο: Την επικράτηση Τραμπ στις εκλογές.
Με ανησυχεί πολύ η δημιουργία του νέου ψευτοϊού (του πνευμονοϊού) που ακολουθεί την ίδια σειρά η μέθοδος τρομοκράτησης, όπως έγινε με τον μπουρδο-κόβιντ. Και ότι ήδη, ακόμα και η Κούλα μίλησε για επιτελική ψήφο στις ευρωεκλογές. Να φάω τη γλώσσα μου γι αυτά που ανέφερα, πάντως εύχομαι να είναι ίδια και μεγαλύτερη η αντίσταση του κόσμου στη νέα υγειονομική δικτατορία που ετοιμάζουν. Είμαι σίγουρος ότι κάτι ετοιμάζουν. Μάλιστα θεωρούν πως αρκετά ξεκουραστήκαμε μέσα στο 2022 και 2023.
Πρέπει λοιπόν να τούς μαμίσουμε ό,τι έχουν και δεν έχουν. Γιατί και εδώ στην Ελλάδα έχουν εστιαστεί περισσότερο από οπουδήποτε. Έβαλαν ήδη μπρος την εξόντωση ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ. Ανεβάζουν στο θεό τα διόδια επίτηδες, το σουβλάκι 4 ευρώ από Ιανουάριο, το λάδι 25 ευρώ το λίτρο, οι λογαριασμοί ρεύματος θα ξανανέβουν κατά 40% κ.ά.. ΜΑΣ Ετοιμάζουν λοιπόν λιμοκτονία, να πεινάσουμε ΟΛΟΙ αυτή τη φορά. Αυτό είναι το κόλπο τους, η δραστική τους απόφαση αυτή τη φορά, μπας και καταφέρουν να μπούμε όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, στο υγειονομικό/τροφοδοτικό ψηφιακό τους σύστημα (= φακέλωμα, απόλυτος έλεγχος, στυγνή δικτατορία). Δεν παρακολουθώ τηλεόραση, αλλά φαντάζομαι τί μπορεί να τους λένε εδώ και καιρό, γιατί αυτό το Νεέμβριο πρόσεξα στην Αθήνα ότι το ποσοστό 1/10 που περπατάγανε στους δρόμους φορώντας το φίμωτρο.. πήγε πάλι στο 3/10 (ακριβέστερα 4/11).
Θα φτύσουμε αίμα, αυτοί οι λίγοι που έχουμε απομείνει, για να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς, ξανά όλα αυτά.

Δεκεμβρίου 02, 2023

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο/Η ΑΚΜΩΝ είπε...

Στην αρχή υπήρχε μόνον η φωνή με το να φωνάζει και να φωνάζει γεννήθηκε και το αυτί

Δεκεμβρίου 02, 2023

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο/Η ΑΚΜΩΝ είπε...

Κατ αρχάς Κώστα σε χαιρετώ και εσένα καθώς και όλους τους φίλους και λαμβάνω από το σχόλιο σου αφορμή να δώσω από πλευράς μου μια απάντηση σε όλους τους εαυτούς μας
Δεν είναι μόνον οι ποσότητες εκείνο το οποίο διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε έναν όποιο αγώνα
Οφείλεται να υπολογιστούν και παράγοντες επ ουδενί δευτερεύουσας σημασίας οπως οι ποιότητα ο βαθμός γνώσης τών αναγκών και των αναγκαίων (υλικών και άυλων) η συνειδητοποίηση και η σφαιρική κατά το δυνατόν αντίληψη περί του σκοπού της στόχευσης και των απαραίτητων μεθόδων
Και κυρίως εκτίμηση δυνάμεων και δυνατοτήτων
Πρώτιστο ρόλο σχετικά με ότι προανέφερα παίζει ο βαθμός οργανωτικοτητας και συντονισμού δράσης η αδράνειας διότι και η αδράνεια παράγει αποτέλεσμα όπως και η δράση
Και εδώ είναι και το μέγα κατ εμέ ζήτημα
Βασικό χαρακτηριστικό κάθε ομαδικού αγώνα είναι πως οι τακτικοί νικούν τους άτακτους
Βασικό είναι πως οι οργανωμένοι νικούν τους ανοργανωτους
Βασικό είναι πως οι γνώστες νικούν τους αδαείς
Δεν υπάρχει στην ιστορία κανένα παράδειγμα που να εξαιρείται αυτών των κανόνων
Εδώ πλέον είμαστε στο σημείο εκείνο όπου οι αποφάσεις θα πρέπει να συνοδεύονται από υποσχέσεις και δεσμεύσεις αλλιώς ας μην υπολογίζονται σαν αποφάσεις κάποιας βαρύτητας διότι μικρό αντίκτυπο θα έχουν στην ταλάντευση της ζυγαριάς ώστε να επέλθει μια κάποια ισορροπία όσο το δυνατόν ωφέλιμη και βεβαίως σε κάποιον μικρό η μέσο χρόνο
Απλούστερα συμπεριλαμβάνοντας τα ανωτέρω λέω και πιστεύω αυτό πως ή θα σφίξουμε το λουρί στην μέση και θα πληγιάσουμε τα χέρια η αλλιώς να χουμε να λέμε
Με την τελευταία φράση επ ουδενί λόγο δεν προσπαθώ να μειώσω την αξία της θεωρητικής γνώσης όπως και την αξία της μετάδοσης της γνώσης αυτής
Το έγραψα και πιο πάνω άλλωστε πως η φωνή γέννησε το αυτί και μάλιστα με μια βεβιασμένη διαδικασία δηλαδή με το στανιό
Απλώς προσπαθώ να δηλώσω πως το αναγκαίο δεν είναι και αρκετό δηλαδή καμμία συζήτηση όσο γόνιμη και αν ήταν δεν γέννησε αποτέλεσμα χωρίς την δραση
Η σωστή κατά την γνώμη μου σειρά είναι συζήτηση συμφωνία δράση αποτέλεσμα και κάθε κίνηση μη περιέχουσα και τα τέσσερα αυτά στοιχεία καθίσταται εξ αρχής προβληματική

Δεκεμβρίου 02, 2023

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο/Η (/) είπε...

Το Δύο Χιλιάδες Είκοσι Τέσσερα=2830
///
ΑΦΥΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ θΑ ΣΥΜΒΟΥΝ=2830

ΔΙΑΣΤΡΕΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗθΕΙΑΣ=2830

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝθΡΩΠΟΤΗΤΑΣ=2830

ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΣΥΜΒΟΛΩΝ=2830

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙθΜΩΝ=2830

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ θΕΡΑΠΕΙΑΣ=2830

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ=2830
///
Το Τελευταίο Γράμμα Του Αλφάβητου=3758

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ=3758

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΙΕΡΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ θΕΟΥ=3758

ΕΠΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝθΡΩΠΟΥ=3758

Η ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΙΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ=3758

ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ=3758

Δεκεμβρίου 02, 2023

--------------------------------------------------------------

Μόνο μια ηχώ Ω=2489
///
ΗΧΟΣ ΚΥΜΑΤΩΝ=2489
θΥΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ=2489
ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΩΝ ΕΞΟΛΟθΡΕΥΣΗ=2489

Δεκεμβρίου 02, 2023 

--------------------------------------------------------------

2. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ  

Τα κύρια ζητήματα που έχουν τεθεί, δίπλα στον εντοπισμό υφιστάμενων προκλήσεων, αφορούν την συγκρότηση μιας θεωρίας, ως οδοδείκτη σε μια πορεία ανατροπής των δεδομένων που επικρατούν από την πλευρά τού κατεστημένου, καθώς και το ζητούμενο τής ανάπτυξης σχετικών πρακτικών δραστηριοτήτων , οι οποίες είναι συνυφασμένες με τις ανάλογες οργανωτικού χαρακτήρα προϋποθέσεις.

  Ξεκινώντας από το ζήτημα τής διαμόρφωσης θεωρητικών θέσεων, κατ' αρχήν με την προσπάθεια αποκατάστασης τής πραγματικότητας, που αναφέρεται το πρώτο από τα αναπαραχθέντα σχόλια. με την διατύπωση “Βέβαια, εδώ δεν μιλάμε για τη γνώση των συνωμοσιολόγων, αλλά για την εξάπλωση της γνώσης της αληθινής ιστορικής πραγματικότητας”, γίνεται συμβατική χρήση τού όρου “συνωμοσιολόγια”, στην βάση ότι τα επιχειρήματα που προβάλλονται στην προηγούμενη ανάρτηση δεν αποτελούν αποτέλεσμα έρευνας, αλλά είναι διαπιστώσεις χειροπιαστών δεδομένων, για όποιον επιθυμεί να ασχοληθεί σοβαρά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Συμφωνώντας με την ορθότητα αυτής τής διατύπωσης, είναι σκόπιμο να αναφερθεί σχετικά με την προσπάθεια αποκατάστασης τής πραγματικότητας, ότι η σκόπιμη συσκότισή της, που επιβάλλεται από άκρως οργανωμένα κέντρα παραπληροφόρησης είναι τεράστια. Αυτή η πρακτική δεν προωθείται μόνον από τα εμφανώς συστημικά μέσα, τους εκπαιδευτικούς μηχανισμούς, υποτιθέμενους “ερευνητές” και συγγραφείς βιβλίων, αλλά προωθείται επίσης δυστυχώς και από κάποια αργυρώνητα ιστολόγια, τα οποία επιτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά σε κάποιο βαθμό και από εμπαθείς δημοσιογράφους χαμηλότατου μορφωτικού επιπέδου, που συγχέουν την δημοσιογραφία και την ανταπόκριση (ρεπορτάζ) με την επιστημονικής υφής έρευνα, επαιρόμενοι ως ξερόλες. Η νοητική χειραγώγηση που έχουμε υποστεί άπαντες στο Μάτριξ, ακόμη και αυτοί που είναι σε σημαντικό βαθμό αφυπνισμένοι, καθιστά την πρόσβαση στην πλήρη πραγματικότητα σχεδόν αδύνατη. Ακόμη και δόκιμοι συνωμοσιολόγοι επιτυγχάνουν με καταβολή μεγάλης προσπάθειας, να αποκαλύψουν πτυχές μόνον τής συσκοτισμένης πραγματικότητος. Το σωτήριο σε αυτήν την πορεία, είναι ότι το επερχόμενο, πάντοτε μερικό, ξεκαθάρισμα συχνά αφορά κάποιους νευραλγικής υφής τομείς, με αποτέλεσμα να ανατρέπεται στο συστημικό αφήγημα πλήρως, όσο αφορά αυτές τις περιοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι αυτό, είναι η καμπάνια ενάντια στα ενέσιμα δηλητήρια, που έσωσε στην κυριολεξία εκατομμύρια ζωές και οι αποκαλύψεις σχετικά με την ύπαρξη και πτυχές δράσεις το βαθέος κράτους. Ειδικά οι αποκαλύψεις που σχετίζονται με τούς παιδοβιασμούς και το αδρενόχρωμα, επέφεραν φοβερής ισχύος πλήγμα στο κατεστημένο. Τεράστια αξία είχε επίσης η προώθηση των γνώσεων αναφορικά με την λειτουργία και τις δυνατότητες τής επίφυσης. Με αυτόν τον τρόπο αποκαθίσταται βαθμηδόν η άρση τής αναπηρίας, που έχει επιβάλλει το σύστημα στους ειλικρινείς κοινωνικούς ακτιβιστές, να αδρανεί η πνευματική διαισθητικής υφής εγρήγορσή τους, στην προσπάθεια κατάργησης τής συστημικής χειραγώγησης. 

  Είναι γνωστό, ότι τα μυστηριακά τάγματα, οι αδελφότητες και τα μυητικά κυκλώματα, που πρόσκεινται στα ιερατεία, που εξασκούν την υψηλή εξουσία στο κατεστημένο, ως ευρισκόμενο σε άμεση επαφή με τούς εκπεσόντες, δεσμεύουν τα μέλη τους με όρκους πλήρους εχεμύθειας και επισύρουν σκληρά αντίποινα στην περίπτωση που κάποιος προβεί σε αποκαλύψεις των δρώμενων στο εσωτερικό τους. Υπάρχουν κάποιες ιστορικές μαρτυρίες σχετικά με έντονη καταδίωξη και απόπειρες θανατώσεων κάποιων, που προέβησαν σε αποκαλύψεις αυτών που συνέβαιναν στα μυστήρια στην κλασσική εποχή, όπως συνέβη στην περίπτωση τού Ευρυπίδη, που καταγγέλθηκε ότι προέβη σε σχετικές αποκαλύψεις διαδικασιών που αφορούσαν τα μυστηριακά δρώμενα. Πλην όμως τέτοιου είδους αποκαλύψεις έχουν έμμεσο χαρακτήρα. Και μπορεί αυτές να επιβεβαιώνουν τις σχετικές αντιλήψεις κάποιων υποψιασμένων, πλην όμως δεν επαρκούν για να καταδείξουν με αδιάσειστο τρόπο αυτά που συμβαίνουν εν κρυπτώ και πίσω από τις πλάτες τής δημοσιότητος στην πλατιά πλειοψηφία, η οποία παραμένει δέσμια των συστημικών αφηγημάτων. Λόγω αυτών των εμποδίων είναι οι συνωμοσιολόγοι υποχρεωμένοι να κάνουν χρήση μιας πάγιας μεθόδου, που χρησιμοποιείται συνήθως στις αστυνομικές έρευνες για την εξιχνίαση εγκληματικών πράξεων. Οι ντεντέκτιβς δομούν θεωρίες σχετικά με κάποιους, που υποπτεύονται ότι οι ενδείξεις που υπάρχουν, τούς καθιστούν υπόπτους ως δράστες. Στην συνέχεια συλλέγουν περισσότερα στοιχεία, τα οποία επεξεργάζονται μέσω λογικών συνεπαγωγών, οι οποίες οφείλουν να διέπονται από λογική συνέπεια και να μην αποτελούν νοητικούς ακροβατισμούς. Εφόσον καταλήξουν μέσω αυτής τής διαδικασίας σε συμπεράσματα που θεωρούν χρήσιμα, περιμένουν τις επόμενες κινήσεις των δραστών, τις οποίες ως ένα βαθμό μπορούν να προβλέψουν και προσπαθούν να πιάσουν τούς ενόχους “στα πράσα”, όταν επιχειρούν αυτοί την τέλεση κάποιας πράξεως, που αποκαλύπτει διαπιστωμένα την ενοχή τους. Οι συνωμοσιολόγοι όμως δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε χώρους, που είναι “ερμητικά” κλεισμένοι (εκ τού ονόματος τού Ερμού, που είναι χθόνια θεότητα τής αποκάλυψης μυστηριακών καταστάσεων και συμβόλων, εάν αναλογιστούμε και την καταστροφή των “Ερμών”, που ήσαν στήλες ως φαλλικά μυστηριακά σύμβολα, που καταστράφηκαν στην Αθήνα κατά την διάρκεια τής Σικελικής εκστρατείας, με στόχο να ενοχοποιηθούν οι συνεργάτες τού Αλκιβιάδη). Αυτό το εμπόδιο να αποκομίσουν εικόνα για πράγματα και καταστάσεις, που συμβαίνουν με συστηματικό και βίαιο τρόπο σε συνθήκες συγκάλυψης, τούς οδηγεί μέσω υποψιών που έχουν προκύψει να δομούν υποθέσεις σχετικά με την φύση και την διαδικασία κάποιων πραγμάτων. Στην συνέχεια προσπαθούν μέσω λογικών επεξεργασιών, που οφείλουν να διέπονται από πλήρη λογική συνέπεια, να σταθμίσουν κάποιες επερχόμενες εξελίξεις. Εάν οι εξελίξεις που επέρχονται ανταποκρίνονται σε σημαντικό βαθμό στα όσα αυτοί εκτίμησαν σχετικά εκ των προτέρων, τότε η πιθανή ορθότητα των υποθέσεων που έκαναν ενισχύεται, με αποτέλεσμα αυτή να προχωρήσουν σε περαιτέρω προσπάθεια επίρρωσης της,, διαφορετικά αυτή παραμένει μετέωρη, χωρίς αυτό να συνεπάγεται αυτομάτως και την πλήρη απόρριψή της. Αυτή η μέθοδος επαλήθευσης είναι ιδιαίτερη επίπονη και πρόσκειται στην λεγόμενη “εις άτοπον απαγωγή” των μαθηματικών. Η έννοια τής επίρρωσης, ως σταδιακή επι-πρόσθεση ρώμης, δηλαδή δύναμης, στην διερεύνηση για την κατίσχυση μιας θεωρίας, απαιτεί την συνακολουθία περισσότερων αποδεικτικών βημάτων, μέχρι η συνεχής και επανειλημμένη πιστοποίηση να οδηγήσει στην βεβαιότητα τής ισχύος μια υποθέσεως. Αυτή η σύνθετη και επίπονη προσπάθεια προϋποθέτει ασκημένη και οξυμένη νόηση, που δεν υπάρχει σε πολλούς, διότι αυτή κατακτάται μέσα σε μια πορεία συνεχούς έρευνας και ασκήσεως των αντίστοιχων κέντρου τού εγκεφάλου. Η πλειονότης των εφησυχασμένων και όσων είναι προσκολλημένοι σε εκ των προτέρων έτοιμα σχήματα, που δεν είναι εθισμένοι και δεν επιθυμούν να προβούν στην βάσανο τής ίδιας και ενδελεχούς διερεύνησης των φαινομένων, απορρίπτουν λόγω συμπλεγμάτων, που προσβλέπουν στην δικαιολόγηση τής πνευματικής και νοητικής τους οκνηρίας, μια τέτοιου τύπου εγρήγορση. Και η ρήση, πού λέει ότι “Στην Ρωσία αυτούς που γνώριζαν πολλά, τούς έστελναν στην Σιβηρία”, δεν έχει εφευρεθεί και δεν επαναλαμβάνεται τυχαία. Οι συνωμοσιολόγοι είναι συνειδητοί σκαπανείς στην αποκάλυψη σκόπιμων περιοχών τής γνώσης, που όταν ωριμάσουν οι καταστάσεις και ανέλθουν κάποια δεδομένα στο φως, τότε επαίρεται ο κάθε ξερόλας, ότι τα γνώριζε αυτά από καταβολής κόσμου. Επειδή όμως ορθώς έχει διακηρυχθεί, ότι “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΤΟ ΦΩΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΦΩΣ Η ΓΝΩΣΗ”, οι συνωμοσιολογικώς μοχθούντες, που κρούουν τις θύρες τής γνώσεως με υπομονή, επιμονή, ταπεινότητα και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολον, η Γνώσις τούς ανοίγει αυτές τις θύρες των αποκαλύψεών της πλουσιοπάροχα. Η βεβαίωσις τής Αγίας Γραφής “Όποιος ψάχνει, βρίσκει” είναι χαρακτηριστική, για ότι η αλήθεια στις πλείστες των περιπτώσεων βρίσκεται μακράν τού εύκολου και τού προφανούς. Η δριμεία απαξίωση τής συνωμοσιολογίας από πλείστους όσους, δεν τεκμηριώνει αφελώς τίποτε περισσότερο από την στενότητα των δικών τους ορίων. Στο εδώ ιστολόγιο γίνεται αναφορά στο αδρενόχρωμα υπό την μορφή τής τελετουργικής αποσπάσεως διμεθίλτρυπταμίνης εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία. Οι μετέπειτα εξελίξεις, που έγιναν μέσω τής δράσεως τής Συμμαχίας των Αντιδυνάμεων, επιβεβαίωσαν τις σχετικές θεωρίες, που διατύπωσε προηγουμένως αυτό το ιστολόγιο. Με αυτήν την πορεία αποδείχθηκε, ότι μπορούμε να παραβιάσουμε τις ερμητικά κλεισμένες πόρτες των μυστηριακών καταγωγίων, άνθρωποι, που μπορεί να μην διαθέτουμε μηχανισμούς άσκησης φυσικής βίας, αλλά παραμένουμε πιστοί χειριστές στο νυστέρι τής έρευνας.

 

3. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ 

Η ρήση “Στην αρχή υπήρχε μόνον η φωνή με το να φωνάζει και να φωνάζει γεννήθηκε και το αυτί" χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερο κάλλος, έχει πολύ βάθος και μπορεί να επεκτείνεται σε περισσότερες κατευθύνσεις. Ο φίλος που την κατέθεσε αποσκοπούσε προφανώς να την συσχετίσει από μια σκοπιά με την προηγούμενη ανάρτηση. Νομίζω πέραν αυτού, ότι αυτή η ρήση αποκαλύπτει με το βαθύ νόημά της επίσης μια πραγματικότητα, που μπορεί να αποβεί χρήσιμη στην πορεία ανάπτυξης των κοινωνικών και πολιτικών δραστηριοτήτων, εάν την εστιάσουμε στην προοπτική τους. Η συγκεκριμένη διατύπωση φέρνει στην μνήμη μου τόσο το “Εν αρχή ήν ο λόγος”, όσο και την γνωστή παροιμία “φωνή λαού – οργή Θεού”. Επιθυμώ να σταθώ στο δεύτερο. Συχνά συνδυάζεται αυτή η παροιμία, με τον ισχυρό ήχο τής Θείας Φωνής, όπως αυτός περιγράφεται στην Αποκάλυψη, Αποκ. 14:2 “...και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών”. Η επιλογή των συμβόλων στην Αποκάλυψη έχει γίνει με πολύ σκόπιμο τρόπο. Ότι η ισχύς τής φωνής τού Θεού παραπέμπει σε ύδατα και όχι σε κεραυνό, ή κάποιο άλλο πολύ ηχηρό φαινόμενο, θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο. Ο έντονος ήχος των υδάτων παράγεται όταν εκδηλώνονται μεγάλα κύματα. Εξάλλου γνωρίζουμε, ότι ο ήχος είναι κυματισμός τού αέρα που παράγεται από διέγερσή του. Τα γράμματα και οι λέξεις χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένη συχνότητα που τα διέπει και αυτή εκδηλώνεται ακόμη και όταν τα οι λέξεις δεν εκφωνούνται, αλλά παράγονται και με άλλο τρόπο, όπως η γραφή. Στις λέξεις και στις φράσεις αποδίδεται η ικανότητα να παρεμβαίνουν και να διαμορφώνουν κάτω από συνθήκες την υλική πραγματικότητα. Κάθε τι που υπάρχει, έχει ψηφιακή δομή και μεταβαίνει στα πεδία πληροφορίας. Δύο πολύ βασικοί νόμοι τού σύμπαντος είναι ο συντονισμός και η επαγωγή. Χαρακτηριστικά γι αυτό το δεδομένο είναι τα σχόλια τού (/) που έχουν συνήθως λεξαριθμικό χαρακτήρα. Δεν είναι όμως μόνον οι θρύλοι και οι διάφορες σχολές μεταφυσικής, που εμμένουν σε αυτό το δεδομένο, όπως πχ. Η γνωστή μυθική αναφορά στην σπηλιά, που άνοιγε όταν προφερόταν μια συγκεκριμένη λέξη. Κάποιοι γνωστοί, που ασχολήθηκαν με εμπράγματο τρόπο με πολιτικά κινήματα, διατύπωσαν σχετικές ρήσεις, που έγιναν μνημειώδεις σε αυτούς τούς χώρους, όπως “δεν υπάρχει επαναστατική πράξη χωρίς επαναστατική θεωρία” και “η θεωρία είναι μια υλική δύναμη”. Επίσης η Εβραϊκή Καβαλά έχει δομήσει μια συγκεκριμένη θεωρία, σύμφωνα με την οποία η εκφορά συγκεκριμένων λέξεων τής Εβραϊκής γλώσσας μπορεί να επιφέρει υλικά δεδομένα. Το όνομα τού αρχαίου θεού “Ίακχου”, από το οποίον παράγεται πιθανώς και ο όρος “Ιεχωβά”, προέρχεται σύμφωνα με τις εκτιμήσεις καταξιωμένων θρησκειολόγων από την επίκληση “ιαεο”. Αναμφίβολα η δυναμική, που χαρακτηρίζει ένα όρο αφ' εαυτού, χρωματίζεται ή ενισχύεται από την διάθεση αυτού που τον εκφέρει.

   Μέσα από αυτήν την οπτική η επιλογή των συγκεκριμένων όρων, που θέτουμε σε κίνηση, για να συμπυκνώσουμε νοήματα και προτάγματα στα πλαίσια τής συγκρότησης μιας πολιτικής θεωρίας έχει ιδιαίτερη αξία, που ξεπερνάει το νοηματικό τους περιεχόμενο. Οπωσδήποτε και το νόημα των όρων που επιλέγονται έχει καθ' εαυτό εξέχουσα σημασία. Η καταχώρησή τους στο συνειδησιακό γίγνεσθαι επηρεάζει τον τρόπο σκέψης και όταν αυτή η διαδικασία προωθείται με συστηματικό και εύστοχο τρόπο, μπορεί να διαμορφώνει σε κάποιο βαθμό την νοοτροπία τού δέκτη αυτών των σημάτων. Αυτή η επίδραση δεν περιορίζεται μόνον στην σφαίρα τού συνειδητού, αλλά εισχωρεί και στην σφαίρα τού υποσυνείδητου. Αυτή η διαδικασία αφορά την φοβερή τέχνη τής υποβολής, η οποία εφαρμόζεται κατά κόρον τα τελευταία εκατό χρόνια μέσω τού κινηματογράφου, τής τηλεόρασης, τού εβδομαδιαίου και ημερήσιου τύπου και κυρίως μέσω τής διαφήμισης. Μέσω τής υποβολής μεταδίδονται στον δέκτη με υπόγειο τρόπο πρότυπα αξιών και συμπεριφοράς. Κλασσική περίπτωση αυτής τής διαδικασίας είναι ο σχηματισμός και η επικράτηση τού λεγόμενου “lifestyle“. Ακόμη μεγαλύτερη επίδραση μπορεί να έχει η λογοτεχνία, οι παραστατικές τέχνες, η αρχιτεκτονική και η χωροταξία, αλλά προ πάντων η μουσική, επειδή αυτές αποτείνονται κατ' ευθείαν στο ανθρώπινο θυμικό, χωρίς να απασχολούν την συνειδησιακή σφαίρα. Η ανατροπή όμως τέτοιου είδους δεδομένων, μέσω τής σκόπιμης και εύστοχης θεσμοθέτησης όρων, που δομούν έννοιες, μπορεί να έχει μεγαλύτερο δυναμισμό, από ότι τα μέσα, που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Η διαμορφωμένη ιδεολογία, ή κυρίως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η ιδεοληψία και ο δογματισμός, δομούν στο εσωτερικό των ανθρώπων ένα ιστό από ιδεατό οπλισμένο σκυρόδεμα, που πολύ σπανίως μπορεί να επιτρέψει παρακλήσεις από προδιαγεγραμμένους τύπους συμπεριφοράς. Η περιχαράκωση των ανθρώπων μέσα σε αρνητικά συνήθως στερεότυπα, εγκαθίσταται μέσω τής σταδιακής διοχέτευσης στρεβλωμένων εννοιών, που αντιμετωπίζονται από τούς δέκτες στην συνέχεια ως αυτονόητες και απαράβατες αξίες. Ακόμη και στις πιο χαμερπείς προαιρέσεις ελλοχεύει η βάση, που συνίσταται από ένα στρεβλό αξιακό κώδικα, που θεωρείται αυτονόητος. Αυτή η βάση διέπεται αφ' ενός από προσωπικές αδυναμίες χαρακτήρα, αλλά σχηματίζεται επίσης σε σημαντικό ποσοστό από διαδικασίες κοινωνικής χειραγώγησης. Ειδικά στην σύγχρονη εποχή, όπου προωθείται η επιβολή δυστοπικών μοντέλων, η συστηματική στρέβλωση εννοιών αποτελεί τον κύριο άξονα τής παρέμβασης τού κατεστημένου, όπως περιέγραψε ο Τζωρτζ Όργουελλ το “new speak“ στο “1984”.

   Αυτή η κατάσταση επιτάσσει αναμφιβόλως στα πλαίσια των αναγκαίων θεωρητικών ανασκευών, να προωθείται με συστηματικό τρόπο ο αποκαθαρισμός των βασικών εννοιών, στην στρέβλωση των οποίων δομείται το συστημικό αφήγημα. Όμως δεν είναι ο χειρισμός αυτής τής κατάστασης, η διαδικασία την οποία σηματοδοτεί “η φωνή των υδάτων πολλών”, η οποία αποτείνεται σε άλλο βάθος τής πραγματικότητος και συνιστά υπόδειξη για πολύ πιο εκλεπτισμένες διαδικασίες. Η ψηφιακή συγκρότηση τού λόγου παρέχει εξαιρετικές δυνατότητες παρέμβασης στα πρακτικά δρώμενα μέσω τής θεσμοθέτησης των κατάλληλων όρων και εννοιών, που ξεπερνάει κατά πολύ το εν τέλει νοηματικό τους περιεχόμενο και τον τρόπο που αυτό προσλαμβάνεται από τούς υποψήφιους δέκτες. Η συγκεκριμένη δόνηση των όρων μπορεί να επιφέρει διαδικασίες συντονισμού με άλλες καταστάσεις και ενέργειες, που έχουν καταχωρηθεί εκεί στο παρελθόν, ή σχετίζονται με πρωταρχικές έννοιες, που αφορούν αξίες τής ανώτερης σφαίρας των ιδεών. Ιδιαίτερα η αξιοποίηση τής ιερής φύσεως κάποιων όρων μπορεί να θέσει σε κίνηση υψηλής σημασίας ενέργειες. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί ο θεωρητικός λόγος να αποκτά χαρακτήρα προσευχής, που να μην καθίσταται άμεσα αντιληπτός και να είναι εις θέση να μεταλλάξει με ωφέλιμο ή ακόμη με σωτήριο τρόπο πραγματικότητες. Για παράδειγμα η συνειδητή θέσμηση όρων που σχετίζονται με την ευλογία, μπορεί αφ' εαυτής να ενεργοποιήσει την Χάρη ευγενών και Θεοφόρων προγόνων μας. Αλλά αυτή είναι μόνον μια εκδοχή των δυνατοτήτων που υπάρχουν. Η συνειδητή προσφώνηση τής μαθηματικής αρμονίας, μπορεί να ενεργοποιήσει την απόδοση επιδιωκόμενης τάξεως σε κάποιο γίγνεσθαι που προγραμματίζεται. Κατ' αντιστοιχία, η επιλογή εννοιών, που έχουν αρνητικό περιεχόμενο και εν δυνάμει είναι εις θέσιν να αποδομούν διαδικασίες, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, σε μια κατεύθυνση , που δεν μπόρεσαν καν ούτε να φαντασθούν, αυτοί που θεσμοθέτησαν αυτούς τούς όρους. Εκτιμώ, ότι η επιλογή τού όρου “ταξική πάλη” από αυτούς που θεσμοθέτησαν αυτήν την έννοια κατά την εκπόνηση τής Μαρξιστικής θεωρίας, είχε αρνητικότατα αποτελέσματα και για τούς ίδιους. Πρόκειται για ένα συγκρουσιακό όρο, ο οποίος ήταν επόμενο, να πολώσει μεν τμήματα τής εργατικής τάξεως απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών, πλην όμως ήταν αναπόφευκτο να επιφέρει η φύση τού συγκεκριμένου όρου μονίμως μεγάλες διασπάσεις και ρήγματα εξ ίσου και μεταξύ αυτών που ακολούθησαν την Μαρξιστική θεωρία. Κατά συνέπεια η εμμονή στην επίγνωση και στην μελέτη κάποιων όρων και των σχετικών εννοιών, που μπορούν να υπέχουν ρόλο κλειδί στην διαμόρφωση μιας κοινωνικής θεωρίας, είναι ένα υψηλής σημασίας μέσον, που μπορεί να αξιοποιηθεί με απρόβλεπτα θετικές συνέπειες από αυτούς που την επεξεργάζονται. Όπως και η όποια ατυχής επιλογή όρων, που συνήθως στηρίζεται σε πνευματικά ελλείμματα και ψυχικό μένος, ιδιαίτερα στην κατεύθυνση τής κοινωνικής αμφισβήτησης, αυτών που τούς θεσμοθέτησαν, είναι επόμενο να μην λειτουργήσουν δημιουργικά και να επιφέρουν μη αναμενόμενο κόστος.

 

Το θέμα και αντίστοιχη συζήτηση θα συνεχιστούν στην επόμεμενη ανάρτηση.