CASABLANKA FOR EVER - PLAY IT ONCE MORE SAM!

Στο ιστολόγιο Διόδοτος κατέθεσα  σε μια εξαιρετική ανάρτηση με τίτλο ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2022/10/blog-post_48.html#more

ένα σχόλιο, το οποίο αναπαράγω και εδώ, προς ενημέρων των επισκεπτών και επισκεπτριών τής εδώ σελίδας.

Ακολουθεί η ανάρτηση τού Διοδότου:

 

Οι δύο ανωτέρω (φωτο από συνάντησή τους) αγαπημένοι μας καλλιτέχνες, Σταμάτης Κόκοτας και Ειρήνη Παππά, έφυγαν από τη ζωή, πάνω στο ίδιο δεκαπενθήμερο. Δεν συμβολίζουν όμως μια εποχή που τελείωσε τώρα, αλλά μια εποχή που έχει τελειώσει προ πολλού.

Η ελληνική κοινωνία, που στην πλειοψηφία της αποτελείται, όχι ακριβώς από Έλληνες, αλλά από ελλαδίτες, έχει φάει πολιτισμική ισοπέδωση εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον. 12 χρόνια μνημόνια δεν μπόρεσαν να την συνεφέρουν.

Για 5 χρόνια, η κοινωνία αυτή, ψήφισε κι έφαγε στη μάπα για πρωθυπουργό, έναν αγράμματο κνίτη που υποδύθηκε τον αριστερό πατριώτη, για να μάς τον φορτώσουν στο σβέρκο (κι όμως, υπάρχουν αριστεροί που είναι πατριώτες· αριστεροί μόνο σε ό,τι αφορά το ταξικο-οικονομικό μοντέλο· θα τους δούμε να βοηθούν την Ελλάδα, που ίσως δώσει ο Θεός και φτιάξουμε στο μέλλον). Για τα επόμενα 4 χρόνια, ψήφισε έναν maλάκα που ονειρευόταν να γίνει πρωθυπουργός. Θα μού πείτε.. "μα.. singular logic.. κλπ", αλλά.. όση νοθεία και να έγινε (σε όλες τις περιπτώσεις), ένα 25% πραγματικών ψηφοφόρων, σίγουρα έβαλε στην κάλπη τον koulis, και ήταν σαν να έδωσε μια οριστική κλωτσιά στη χώρα του, προς τον γκρεμό.

Δεν πρέπει να μάς εκπλήσσει το "πολιτικό" κριτήριο αυτών των ελλαδιτών, όταν ο καραμανλισμός και η εκκοσμίκευση που έφερε στη χώρα ο παπανδρεϊσμός, τελικά απέδωσαν καρπούς ώστε από τη δεκαετία του '90, ήδη μέσω της TV και των εντύπων του σατανά, οι άνδρες άρχισαν να θηλυκοποιούνται και οι γυναίκες να πορνοποιούνται. 

Και αν τουλάχιστον στις δεκαετίες '80 και '90, υπήρχε ακόμα μια τάση στον κόσμο να κρίνει αυστηρά την τηλεοπτική ενημέρωση (ειδήσεις) σε σημείο που να κυριαρχεί η άποψη "Η τηλεόραση το είπε; ..ψέμματα* είναι" [ *βοήθησε σε αυτό και η καταφανής δουλοπρέπεια των κυβερνήσεών μας στο ΝΑΤΟ, όταν οι νέοι της γενιάς μου θέλαμε να πάμε εθελοντές στην Γιουγκοσλαβία να βοηθήσουμε τα αδέλφια μας τους Σέρβους, αλλά δεν μάς άφησαν οι οικογένειές μας και οι αρραβωνιαστικιές μας ], σήμερα φτάσαμε στο σημείο να νομίζει ο κόσμος ότι μία κλίκα απατεώνων, σεξουαλικά διεστραμμένων και μισανθρώπων, μαζί με τον πρωθυπουργό, νοιάζεται για την υγεία μας.

Φτάσαμε σήμερα, με όλα αυτά, συν την ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, συν την ανάμιξη με αλβανούς και αφροασιατικούς βαρβάρους, ..φτάσαμε σε σημείο που ο δείκτης νοημοσύνης του μέσου Έλληνα έκανε κατακόρυφη βουτιά προς την άβυσσο. Αγαπημένη μουσική της νεολαίας μας, έφτασε να γίνει αυτό το έκτρωμα ονόματι "τραπ", με πολύ χυδαίους στίχους, το οποίο ξεκίνησε να φτιάχνεται από κακοποιά στοιχεία αλβανικών συμμοριών, 2ης και 3ης γενιάς ηλικιακά, και να εξαπλώνεται σαν ιός και στα δικά μας παιδιά, με σκοπό να τα καταντήσει παραβατική "νεολέρα" ζωώδους κατεύθυνσης και εκπόρνευσης.

Ο διάβολος τώρα θριαμβολογεί μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Κατάφερε να κάνει την ελληνική κοινωνία ένα MARKET ΚΡΕΑΤΩΝ.

Η youtuber Merlin Avalon -και δεν θα κάτσω εδώ να ασχοληθώ με το ποιο είναι το ποιόν της, "τί ρόλο βαράει" και ποιοι την προωθούν ή ό,τι άλλο συζητιέται από συνιστολόγους- ανέβασε σήμερα ένα βίντεο με τίτλο "Γι' αυτό θα γίνει πόλεμος", βίντεο που επηρέασε κατά πολύ την συγγραφή του παρόντος κειμένου. Στο βίντεο βλέπεις την εκπορνευτική πασαρέλα του 'Greece's Next Top Model', ενώ περνούν μπροστά από την εικόνα οι στίχοι του ποιήματος "Σατραπεία" του Κωνσταντίνου Καβάφη. Παράλληλα, ακούγεται το τραγούδι "Παραπονεμένα Λόγια" των Γιάννη Μαρκόπουλου-Μάνου Ελευθερίου. Ομολογουμένως, μια πολύ εμπνευσμένη και σοκαριστική ιδέα για βίντεο. Στους αρχικούς υπότιτλους της youtuber, διαβάζουμε: "Ένας πόλεμος θα μάς σώσει, ένας πόλεμος μόνο μπορεί να σώσει τα παιδιά μας από αυτόν τον κατήφορο της εκπόρνευσης".

 

Καλή εβδομάδα σε όλους και καλό μήνα Οκτώβριο.

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ 

 

Το βίντεο τής ανάρτησης αναπαράγω ως σύνδεσμο, ώστε να μην αργεί το άνοιγμα τής σελίδας:

 https://www.youtube.com/watch?v=PtfYHOGs4hU

 

Ακολουθεί ο σχολιασμός μου:

 

Πρόκειται για ένα πολύ μεστό κείμενο τού φίλτατου Κώστα, που επιχειρεί συν τοις άλλοις, με σύντομο αλλά πετυχημένο τρόπο, να εστιάσει σε κάποια πρόσωπα τού κυβερνητικού κατεστημένου των παρελθουσών δεκαετιών, οι οποίοι ήσαν πρωταγωνιστές στην θεμελίωση τού ξεχερσώματος των ηθών και τού φρονήματος, ενώ το βίντεο στο τέλος τής ανάρτησης θέτει ως επισφράγισμα τον προωθούμενο κτηνώδη μιντιακό σεξισμό, ως μέθοδο αποβλάκωσης και απαξίωσης τού υγιούς μέτρου.

Κατά την γνώμη μου, αφ' ενός τόσο τα χρονικά δεδομένα τής αποσάθρωσης των κοινωνικών δομών και τού χαρακτήρος ξεκίνησαν και κλιμακώθηκαν βήμα προς βήμα βάσει σχεδίου σε ένα παρελθόν, το ποίον κείται πολύ πιο πίσω από τις τελευταίες δεκαετίες, βάσει τού “γενικού σχεδίου” (μάστερ πλαν) των σατανιστών. Αφ' ετέρου, οι διαδικασίες, στις οποίες αναφέρεται η ανάρτηση επεκτείνονται πέραν των όσων εντοπίζονται, επιπλέον και σε ένα άκρως νευραλγικό τομέα, που είναι το δημογραφικό ζήτημα. Πέραν αυτών και σε αντίθεση με την αισιοδοξία, που εκφράζεται στα σχόλια σχετικά με τούς νέους (την οποίαν συμμερίζομαι σε κάποιους τομείς) διαβλέπω ένα τεράστιο κίνδυνο για την νεολαία, που εάν δεν αντιπαρέλθουμε, κινδυνεύουμε να θρηνήσουμε για επερχόμενες καταστάσεις.

Σχετικά με τον πρώτο εντοπισμό: Οι Έλληνες θεοποιήσαμε τον Έρωτα μέσω των Πλατωνικών συγγραμμάτων. Επί πλέον εξήραμε το κάλλος, τόσο τής μορφών, όσο και των ψυχών (καλός και αγαθός) και τής θελκτικής έλξεως, που αυτό εξασκεί, μέσω τής απαράμιλλης κλασσικής αισθητικής. Πέραν αυτού, καθιερώσαμε στην περίοδο τής ιστορίας τον κοινοτισμό, στα πλαίσια μιας υπαίθρου, που λειτουργούσε αρμονικά και συμπληρωματικά στον θεσμό των πόλεων, οι οποίες μέχρι την φάση τής ακατάσχετης και στρεβλής αστικοποίησης, συμπλήρωναν οργανικά την ικανοποίηση των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτισμικών και αμυντικών αναγκών. Στα πλαίσια των πόλεων λειτουργούσε μέχρι τότε ο άτυπος θεσμός τής γειτονιάς, ο οποίος προήγαγε ισχυρές διαπροσωπικές σχέσεις μέσα σε ένα οργανικά λειτουργούν ανθρώπινο περιβάλλον. Αυτοί οι θεσμοί εδράζονταν επάνω σε μια έντονη κοινωνικότητα, με όλα τα καλά και τις αδυναμίες της, προς τις οποίες ο υπέρμετρος ατομικισμός, που επικράτησε στην πορεία, ήταν εκ των πραγμάτων τελείως ξένος.

Εάν μεταβεί κάποιος, σε μια μεγάλη, ή μικρή πόλη, ή ένα χωριό σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα, θα διαπιστώσει, ότι το σύνολο πολεοδομικό γίγνεσθαι επεκτείνεται γύρω από δυο κεντρικά κτίσματα. Το ένα είναι το δημαρχείο και το άλλο ο κεντρικός ναός. Αυτή η διάταξη υποδηλώνει τον πρωταρχικό ρόλο τής πολιτικής εξουσίας και των θρησκευτικών θεσμών στην διαμόρφωση τής συνείδησης των κατοίκων. Τουναντίον, στην κλασσική Ελλάδα δεσπόζουν στο κέντρο τής πόλεως, δίπλα στούς ναούς και τα θυσιαστήρια, η ακρόπολις, η αγορά και το θέατρο. Η αγορά ήταν εκτός από χώρος διάθεσης εμπορευμάτων και τόπος δημόσιας επικοινωνίας, όπου οι ζυμώσεις των απόψεων πραγμάτωναν το αμοιβαίως κοινωνείν.

Η βάναυση ποδηγέτηση, που εξασκούσε ο παπισμός με την φιλαργυρία, τον σκοταδισμό και την επιβολή απροσμέτρητης βίας, οδήγησε - καθότι τα άκρα αποτελούν τις δυο όψεις ενός νομίσματος που διαχειρίζεται ένα και το αυτό κέντρο - στην υπέρμετρη ατομικότητα, που καθιέρωσε ο προτεσταντισμός στην ερμηνεία των Γραφών, παραμερίζοντας τον ρόλο των θρησκευτικών ταγών και τής σύναξης των πιστών. Για να προωθηθεί η θρησκευτική εξατομίκευση έλαβαν χώρα θρησκευτικοί πόλεμοι, πρακτική που είχε εφαρμόσει ο παπισμός στο παρελθόν εναντίον των Ορθοδόξων. Η άνοδος τής ατομικής κοσμοθέασης βάδισε χέρι με χέρι με τις οικονομικές εξελίξεις εκείνης τής περιόδου. Ενάντια στο πνεύμα τής συλλογικής υποταγής των δουλοπάροικων, η ανάπτυξη τής κεφαλαιοκρατίας προϋποθέτει υποκείμενα με αυξημένο ατομισμό. Στα πλαίσια τής Αναγέννησης, που ακολούθησε, η ενίσχυση τού ατομικού πνεύματος προσέλαβε πολιτικό περιεχόμενο, με χαρακτηριστική εξύψωση τής έννοιας τού “χειραφετημένου πολίτη”, που διακήρυξε ο Ζαν Ζακ Ρουσώ στο “Κοινωνικό Συμβόλαιο”. Συνήθως, το δηλητήριο ανακατεύεται με ζάχαρη, ώστε να καταναλώνεται ευκολότερα. Ο μεμονωμένος πολίτης γίνεται ευκολότερα διαχειρίσιμος από το καθεστώς. Γι αυτό καθιερώθηκε ταυτοχρόνως και η χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η θέσπιση τού Habeas Corpus, που όριζε, ότι απαγορεύεται η σύλληψη οιουδήποτε, εάν αυτή δεν συνοδεύεται από τεκμηριωμένη δικαστική εντολή, εξασφάλιζε θεσμικά την εγγύηση τής σωματικής ακεραιότητας των πολιτών απέναντι σε κρατικές αυθαιρεσίες.. Με την υποτιθέμενη εγγύηση των ατομικών ελευθεριών, καθίστατο τύποις και η συλλογική συσπείρωση των πολιτών, για να αμυνθούν έναντι κρατικής αυθαιρεσίας, περιττή, εφ' όσον ο καθείς δικαιούταν να διαμορφώνει τις αντιλήψεις του κατά το δοκούν. Ο ανταγωνισμός, που επικράτησε στα πλαίσια τής κεφαλαιοκρατίας, μετέτρεψε τα συνεργαζόμενα κοινωνικά υποκείμενα σε ανταγωνιστικά. Η συγκέντρωση των κεφαλαίων και τής παραγωγικής διαδικασίας, οδήγησε στην πορεία στην εμφάνιση ενός νέου συλλογικού υποκειμένου, που ήταν η εργατική τάξη, με αποτέλεσμα στα πλαίσια τής νομής των παραγόμενων προϊόντων να προκύψουν μορφές συλλογικής οργάνωσης, όπως τα συνδικάτα και τα σοσιαλιστικά κινήματα. Η άνοδος όμως τής παραγωγικότητας, σε συνδυασμό με την υπερεκμετάλλευση των αποικιών, οδήγησε το κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο στην εξαγορά τής εργατικής τάξης μέσω τού καταναλωτισμού. Όλος ο κοινωνικός μύθος στηρίζεται έκτοτε στον άκρατο υλισμό, τόσο όσο αφορά την κεφαλαιοκρατία, όσο και τα κάθε είδους σοσιαλιστικά κινήματα. Ο υλισμός και ο καταναλωτισμός απογείωσαν στην πορεία την εξατομίκευση. Η νέα οργάνωση των συμβόλων που ακολούθησε, εκτόπισε σε μεγάλο βαθμό τα θρησκευτικά και εθνικά σύμβολα από την συνείδηση των μαζών, αντικαθιστώντας τα με τα trade marks των καταναλωτικών προϊόντων. Την πλήρη αξατομίκευση επέβαλε στην συνέχεια η επιβολή τής τηλεόρασης. Την ανάγκη τής συλλογικής έκφρασης υποκατέστησε ο οπαδισμός, μέσω των αθλητικών ομάδων και ο φατριασμός, μέσω τής προσκόλλησης σε πολιτικά κόμματα. Η συλλογικότητα προσέλαβε έκτοτε χαρακτήρα κοινωνικής διάσπασης, που διεπόταν από την ψυχολογία τής γκρούπας. Μέχρι τήν ιδρυτική συνεδρίαση τής λέσχης μπίλντερμπεργκ, το κοινωνικό ιδεολόγημα, που προωθήθηκε, ήταν η επικράτηση των συντηρητικών αντιλήψεων, τού λεγόμενου πουριτανισμού.

Ο πουριτανισμός, ως ηθικολογικός προσανατολισμός, που συνδυάστηκε με την κεφαλαιοκρατία, καθιέρωσε την λεγόμενη “διπλή αστική ηθική”, τού έξω κούκλα και μέσα πανούκλα. Η βερμπαλιστική διπλοπρόσωπη εμμονή στον θεσμό τής οικογένειας, ο εξοβελισμός των προγαμιαίων σεξουαλικών σχέσεων, η δαιμονοποίηση τού ανθρώπινου σώματος, οδήγησε στην κυριαρχία των οίκων ανοχής και στην επιβολή τής πορνογραφίας. Η έκθεση τού ανθρώπινου σώματος σε εξωσυζυγικά πλαίσια, σταμπαρίστηκε ως ιδιότητα “άσεμνων” και ξεπεσμένων υπάρξεων. Η αυστηρή πουριτανική ηθική οδήγησε σε έξαρση τής κεκαλυμμένης παλακίας, τής πορνείας, τής πορνογραφίας, τού αυνανισμού και τής εκ περιτροπής ομοφυλοφιλίας, καθώς και στο “στρίβειν δια τού αρραβώνος”, σε περιπτώσεις, που κατά την δεκαετία τής δεκαετίας τού '60 κάποιοι ξελιγωμένοι σεξουαλικώς νεανίες, δεν δίσταζαν ακόμη και να ανταλλάξουν βέρες, προκειμένου να φιλήσουν μια νέα κοπέλα. Πλείστοι όσοι “αξιοπρεπείς” κύριοι την έκαναν με απαλά πηδηματάκια και με πλήρεις προφυλάξεις προς τα στέκια τού αγοραίου έρωτα, ενώ αρκετές αξιοπρεπείς κυρίες αγόραζαν βερνίκι παπουτσιών, για να βάφουν το κέρατο, καθόσον τα αλσίλια ήσαν γεμάτα ηδονοβλεψίες, για να μην αναφερθώ στους οίκους ανοχής πέριξ των επαρχιακών στρατοπέδων, τα οποία διαχειρίζοντο βαθμοφόροι καραβανάδες. Ας μην παραβλέψουμε, ότι κατά την δεκαετία τού '60 η μοιχεία ήταν στην Ελλάδα ποινικό αδίκημα, όπως και η ομοφυλοφιλία, ενώ κάμποσοι ταγοί των “ηθικών αρχών”, όπως ο “εθνάρχης” Κώστας Καραμανλής, ο Ευάγγελος Αβέρωφ και ο υπασπιστής τού βασιλέως Ευταξίας, ήσαν πασίγνωστες “συκιές”, συχνά με ιδιαίτερες προτιμήσεις στο ναυτικό. Καθόσον οι μαστροπεία και τα ξυραφώματα όργωναν, η τιμή τής “άμεμπτης” κοινωνίας διασωζόταν με παρθενοραφές, εγκλήματα για λόγους τιμής και εξαναγκαστικές, ή μέσω χρημάτων εξαγορασμένες εκτρώσεις . Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα τής διαστροφής και διπλοπρόσωπης ηθικής, που είχε οδηγήσει η σκόπιμα επιβεβλημένη από την καμπάλ σεξουαλική πενία με ταυτόχρονο ξεσάλωμα στο ημίφως καταγωγίων, είχε καταρρακωθεί στην πράξη η έννοια τού καλώς νοούμενου μέτρου και των χρηστών ηθών, πίσω από το παραπέτασμα μιας πλασματικής αξιοπρέπειας. Οπότε ήταν πανεύκολο για τούς σατανιστές, να προχωρήσουν στην συνέχεια στην πλήρη καταρράκωση των ηθών, θέτοντας τις βάσεις αυτής τής διαδικασίας στις αρχές τής δεκαετίας τού '70, ρίχνοντας το δηλητήριο τής λεγόμενης “σεξουαλικής επανάστασης” με διπλό αποδέκτη. Από την μια μεριά, οι ελεγχόμενες από το σύστημα δισκογραφικές εταιρείες, έριξαν στην νεολαία, που από την φύση της διψούσε για ελευθερία, μέσω τής ποπ μουσικής τα συνθήματα τού πανσεξουαλισμού, των ναρκωτικών και τής ρέμπελης ζωής, χωρίς ηθικούς φραγμούς. Από την άλλη, προώθησαν στούς ηλικιακά μεγαλύτερους το πρότυπο τού γιάπη, που έχοντας κονομήσει πέντε παράδες στα πλαίσια τού καταναλωτισμού, έβαζε στο κασετόφωνο μέσα στο γυαλιστερό αμάξι το “η λογική τού μέλλοντος είναι κυρά μου η τρέλα”, για να προσελκύσει κάποιες σαβουροποιημένες θύλειες υπάρξεις με βαμμένο μαλλί, κάργα μανικιούρ και τσιγαράκι, που γούσταραν “διασκέδαση” στα σκυλάδικα τής παραλίας. Το παρωχημένο κενόδοξο πατριαρχικό πρότυπο τού πάτερ φαμίλια, που εξουσίαζε την οικογένειά του καταπιεστικά και φιλάρεσκα, έσπασε το κατεστημένο, βάζοντας τις γυναίκες στην παραγωγή. Αυτές, στα πλαίσια μιας άκρως εξατομικευμένης κοινωνίας, που θεωρούσε κάθε είδος φραγμών έκφραση καταπίεσης, όταν τα μυαλά ήσαν έξω από το κρανίο, ανακτώντας οικονομική ανεξαρτησία, έλεγαν, μόλις έσκαγαν από το αυγό: “Μπαμπά, πάω να νοικιάσω γκαρσονιέρα”. Ή, όταν αισθανόντουσαν “κυρίες” τού εαυτού τους, έλε4γαν στον σύζυγο: “Δικέ μου απόψε θα βγω. Σού άφησα ένα κατοστάρικο στο τραπέζι, για να αγοράσεις πάνες για το παιδί”.

Η φρικαλεότητα τού ξεσαλώματος των σεξουαλικά πεινασμένων υπάρξεων, στα πλαίσια τού έντεχνα προωθούμενου από την καμπάλ κοινωνικού αλαλούμ, αυξήθηκε θεαματικά στην δεκαετία τού '80. Όπως ορθά εντοπίζει η ανάρτηση, η εκκοσμίκευση, δηλαδή η κατάργηση παντός ιερού και οσίου, οδηγεί στην πλήρη υποταγή στα ένστικτα, δηλαδή στην αποκτήνωση. Αυτό προωθήθηκε έντεχνα από την κυβέρνηση τού Πασόκ, με το σύνθημα “όλα θα κριθούν από την οικονομία”. Ρίχνοντας άφθονο παραδάκι στην κοινωνία των “μικρομεσαίων” παρασίτων, μέσω καλπάζοντος εξωτερικού δανεισμού, κατέστρεφε συστηματικά την πραγματική οικονομία με την ένταξή των μεγάλων παραγωγικών επιχειρήσεων στις “προβληματικές”, περιορίζοντας με κάθε παρεχόμενο τρόπο τήν αγροτική παραγωγή, μιζάροντας φουλ επιδοτήσεις τής ΕΟΚ για να ξεχερσωθούν καλλιέργειες, τοποθετώντας με ξέφρενο τρόπο κομματόσκυλα και κολλητούς σε δημόσια πόστα αργομισθίας με κάθε είδους πολυθεσίτες, αναδεικνύοντας μια δοτή κάστα εργοληπτών, που έβαζαν το μέγιστο μέρος των αμοιβών τής ανάθεσης στην τσέπη τους ή σε μίζες και αναθέτοντας την διεκπεραίωση των εργασιών σε υπεργολάβους έναντι δυσανάλογα ευτελών ποσών, που γέμιζαν την χώρα κακοτεχνίες, υποβιβάζοντας βάναυσα τις υποδομές της. Το κεντρικό σύνθημα έδωσε τότε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ότι όποιος έπινε νερό αντί για ουίσκυ ήταν χωριάτης και δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα, ότι όποιο γερασμένο ραμολιμέντο δεν χώριζε την γυναίκα του, για να νυμφευθεί μια νεότερη με στήθος σιλικόνης, δεν μπορεί να λογίζεται μοντέρνος. Τοποθετώντας βασικά στελέχη τής αριστεράς σε δημόσιους οργανισμούς και ρίχνοντας σημαντικές καρέκλες στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση σε σημαντικούς διανοούμενους, που είχαν προάγει αξιόλογο κριτικό έργο, κατάφερε να ενσωματώσει στο σύστημα σημαντικό μέρος τής ενεργού πνευματικής δημιουργίας, ώστε “να ηρεμήσουν τα πνεύματα”.

Ενώ το φθόριο στις οδοντόκρεμες και στο πόσιμο νερό ανακατευόταν με τα καντάρια, ώστε να αυξάνονται τα οιστρογόνα στούς άρρενες, με στόχο να προωθηθούν τα νέα επερχόμενα χούγια, κατά την δεκαετία τού 90 απογειώθηκε το “δημιουργικό” χάος με το άνοιγμα των συνόρων. Τότε ο κάθε κηφήνας ελλαδίτης απόκτησε τον Αλβανό του, για να αράζει σταυροπόδι και να θωπεύει μια γυναίκα από την Βουλγαρία, ή την Ουκρανία, που η στυγνή ανέχεια την οδηγήσει στην μετανάστευση. Καθώς η σήψη προχωρούσε, ένα σημαντικό μέρος τής ανήσυχης

κοινωνίας στράφηκε με προσμονή και αγωνιστική διάθεση προς τις παραδοσιακές αξίες με πατριωτικό προσανατολισμό, εκφράζοντας έντονο σκεπτικισμό και κριτική ενάντια στα δυτικά πρότυπα και συχνά αγνή ελπίδα σε όσα μπορεί να επενεργεί η Ορθόδοξη πίστη. Τότε, αρκετοί αξιόλογοι αριστεροί διανοητές έθεσαν το κύριο βάρος των δραστηριοτήτων τους προς την προώθηση των εθνικών θεμάτων με την έκδοση περιοδικών, στη φάση που είχε χρεοκοπήσει το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, ενώ τα γραπτά σημαντικών θεολόγων, που έκαναν δημόσιες παρεμβάσεις στο κοινωνικό γίγνεσθαι έχαιραν αύξουσας προσοχής και συμπάθειας. Στο Άγιον Όρος καταγραφόταν μια πολυσχιδής ανάπτυξη, ενώ ταυτοχρόνως έντυπα και πρωτοβουλίας με θέμα την αρχαία Ελλάδα κατέγραφαν αύξουσα επιρροή. Αυτή η διαδικασία έριξε αναμφίβολα νέες ελπιδοφόρες ρίζες στην συνείδηση σημαντικού αριθμού ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, αλλάζοντας σε μη ευκαταφρόνητο βαθμό τον κοινωνικό αλγόριθμο, χωρίς όμως να μπορέσει να οδηγήσει σε κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Όπως ήταν επόμενο, η άτσαλη αποδόμηση ενός συντηρητικού παρελθόντος οδήγησε μετά το 2000 σε ένα κορεσμό, μια βαρυνομία και μια απάθεια. Τα κινήματα, που κληροδότησε στην συνέχεια των εξελίξεων, όπως αυτό των λοάτκι, μοιάζουν περισσότερο με ένα κενόδοξο τσίρκο, παρά με μια έντονη προσπάθεια κάποιων να βιώσουν και να πραγματώσουν την όποια λίμπιντο διαθέτουν. Όμως, παρ' όλα αυτά, άλλαξε με πολύ αρνητικό τρόπο τα συνολικά και κύρια ανθρωπολογικά δεδομένα τής Ελλάδας.

Η διαδικασία τής ακραίας εξατομίκευσης, που διέπεται από ηδονοθηρία, αποτελεί κοινωνική στρέβλωση με πολύπλευρες αρνητικές συνέπειες για την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική εξέλιξη, στο βαθμό βέβαια, που μπορεί να γίνεται αναφορά σε κοινωνία και όχι συνονθύλευμα ανθρώπων χωρίς συνεκτικούς δεσμούς, που διέπουν ένα οργανικό σύνολο Όταν οι άνθρωποι παύσουν να αντιλαμβάνονται την ζωή ως πρόσκληση και πρόκληση για δημιουργία και την αντιμετωπίζουν ως μια ως αδόμητη από υπερκείμενες αξίες αρένα ικανοποίησης τού ατομικού εγώ και προσπορισμού ανούσιας επικύρωσης τού φαίνεσθαι, με αποκλειστικό γνώμονα την εξωτερική ευχαρίστηση, αψηφώντας κάθε εσωτερική ανάπτυξη, τότε έχουν ευνουχιστεί εκουσίως από το νόημα τής ζωής. Η οχύρωση στο εγώ οδηγεί στην νοοτροπία των “sιngle“, που είναι το τρέχον συστημικό πρότυπο. Όταν απολέσει ο άνθρωπος την δημιουργική ορμή του, διαστρέφοντας την εντελέχεια, που διέπει το είδος στο ποίον ανήκει, τότε χάνει και την δυνατότητα πραγμάτωσης τού προορισμού τής αναπαραγωγής. Αυτό δεν σημαίνει, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κληθεί από την φύση τους να τεκνοποιήσουν. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να συμβάλει κάποιος στην δημιουργία. Κάποιοι, που έχουν κληθεί να δημιουργήσουν έντονα σε κάποια ιδιαίτερη βάση, κάποτε παρακάμπτουν την τεκνοποιία, για να εστιάσουν την δράση τους σε άλλους στόχους. Όμως για την πλειοψηφία τής κοινωνίας, η τεκνοποιία αποτελεί σημαντικό προορισμό. Σε ένα παλιό, άκρως αξιόλογο κείμενό του, ο ΕργΔημΕργ είχε εντοπίσει, ότι οι γυναίκες που είναι ιδιαίτερα γοητευτικές και εξασκούν έντονη έλξη στο ανδρικό φύλο, συνήθως φέρνουν στον κόσμο αρκετά παιδιά. Μια άλλη παλιά και σοφή διαπίστωση είναι, ότι το σεξ σκοτώνεται από την υπέρμετρα συχνή παρουσία του και την πολύ μακρά απουσία του. Στην εποχή μας λιγοστεύει ευαίσθητα ο αριθμός των ανθρώπων, που παντρεύονται και δημιουργούν οικογένεια. Και πολλοί που παντρεύονται, κάνουν κάτω από την πίεση των συνθηκών, μόνον ένα παιδί. Αυτό συνεπάγεται πληθυσμιακή συρρίκνωση. Η υπογεννητικότητα, που χαρακτηρίζει πλέον το γένος των Ελλήνων, στα πλαίσια τής ταυτόχρονης διοχέτευσης στην χώρα τεράστιου αριθμού αλλογενών, συνεπάγεται μοιραίες εξελίξεις για ένα έθνος, που είναι ανάδελφο.

Ο Ελληνισμός έχει βιώσει στα πλαίσια τής ιστορικής του πορείας αλλεπάλληλους ακρωτηριασμούς τού εθνικού ζωτικού χώρου του. Την έννοια τού ζωτικού χώρου προβάλλω βάσει τού ιστορικού δεδομένου, ότι ο χώρος, που έζησαν και αναπτύχθηκαν οι Έλληνες, δεν ήταν πάντοτε και παντού αμιγώς εθνικός, αλλά συχνά υπήρξε πολυεθνικός, με έντονη και καθοριστικά σημαντική όμως την Ελληνική παρουσία. Σήμερα βάλλεται απρόσκοπτα ο Ελληνισμός μέσα στην κεντρική ιστορική του κοιτίδα. Βεβαίως υπεράνω όλων των καθοριστικών δεδομένων ενός έθνους βρίσκεται η συνειδησιακή του συγκρότηση και συνοχή. Πέραν όμως, τού ότι και σε αυτόν τον τομέα καταγράφονται πολύ επικίνδυνες απώλειες, υπάρχει ένας ακόμη τομέας, στον οποίον μέχρι σήμερα δεν αποδοθεί καμία προσοχή, ενώ οι απώλειες που καταγράφονται σε αυτόν, μπορεί να αποβούν δυσμενέστερες όλων των υπολοίπων. Και αυτός είναι ανθρωπολογικού χαρακτήρος, καθότι αφορά τόσο την πνευματική, όσο και την ψυχική αλλά και την σωματική δομή των Ελλήνων. Πρόκειται για την έδραση τής λεγόμενης “λίμπιντο”, τής γενετήσιας δηλαδή ιδιοσυγκρασίας των Ελλήνων. Αυτή φορά ταυτοχρόνως και εξ ίσου και τα δυο φύλα των ενηλίκων, αλλά το πλέον επικίνδυνο είναι, ότι η νέα γενιά διακρίνεται πλέον από φθίνουσα γενετήσια ορμή σε πνευματικό, ψυχικό και φυσιολογικό επίπεδο. Την αύξουσα πορεία αυτού τού φαινομένου εντείνει συστηματικά το κατεστημένο με πολλαπλά μέσα και επηρεασμούς.

Ο Αριστοτέλης διατείνεται στο έργο του “Περί Ποιητικής”, ότι οι κανόνες τής αισθητικής δεν είναι έμφυτοι, ούτε ρυθμίζονται a priori, αλλά καθορίζονται από τα μεγάλα και έξοχα καλλιτεχνήματα. Ως εκ τούτου, οι αντιλήψεις περί κάλους προάγονται από την εκάστοτε κοινονικοποίησή των ανθρώπων. Μετά την επικράτηση τού κινηματογράφου, των έγχρωμων εντύπων, αλλά ιδιαίτερα τής τηλεόρασης, οι άνθρωποι κατακλύζονται από διαφημίσεις και έμμεση προώθηση προτύπων, που διέπουν πλέον στην συντριπτική τους πλειοψηφία τις αντιλήψεις περί κάλους. Η ερωτική έλξη διέπεται από την πολυπλοκότητα τού ανθρώπινου ψυχισμού μέσω τής παρέμβασης πληθώρας προαιρέσεων, ενστίκτων και αντανακλαστικών. Στα πλαίσια αυτής τής σύνθετης διαδικασίας και πριν λειτουργήσουν άλλοι, πιο πολύπλοκοι παράγοντες, πρωτογενή ρόλο επιτελεί ο πόθος,. Αυτός εγείρεται με βάση το εξωτερικό παρουσιαστικό βάσει των αισθήσεων. Έτσι, ο πόθος προκύπτει αυτομάτως από μια αισθησιακή παρουσία, ενώ η ερωτική έλξη αυξάνεται στην συνέχεια από στοιχεία τής συμπεριφοράς, που συνθέτουν το λεγόμενο ταμπεραμέντο. Αλλά και αυτό μπορεί να αυξάνει την έλξη στην βάση διάφορων σταθερών, που έχουν κυριαρχήσει κατά την διαδικασία τής κοινονικοποίησης. Το λεγόμενο lifestyle είναι κατά τα τελευταία 50 χρόνια καθοριστικό στην διαμόρφωση τού πόθου. Πρότυπα αισθησιασμού, που έχουν εμφυτευθεί σκόπιμα από το μιντιακό κατεστημένο, ρυθμίζουν πλέον την πρωτογενή ερωτική έλξη. Αυτή λειτουργεί μεσοπρόθεσμα με βάση την ορμονική συγκρότηση των ανθρώπων. Το συγκινησιακό τους δυναμικό και η τάση για μετάβαση τής γενετήσιας ορμής (η λίμπιντο μπορεί να είναι εισαχθείς γλωσσικά όρος, όμως ας μην παραβλέπουμε το ρήμα “λιμπίζομαι”, που σημαίνει ποθώ έντονα) σε συγκεκριμένη πράξη, διέπεται από την έκκριση ορμονών, η οποία μόνον εν μέρει αποτελεί σταθερή οργανική διαδικασία, ενώ οι ποσοτικές και ποιοτικές διακυμάνσεις της διέπονται από ψυχικές διαθέσεις.

Ενώσω οι άνθρωποι απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το φυσικό περιβάλλον, οι αντιλήψεις για το φυσικό κάλλος των ανθρώπων, στο οποίο εδράζεται τόσο η αρρενωπότητα, όσο και θηλυκότητα, έχουν μετατραπεί σε τεχνητά προβαλλόμενα, όπου η όψη έχει αλλοιωθεί σε πρόσοψη. Ο αρχέγονος, από τα βάθη τής ιστορίας καλλωπισμός, κυρίως των γυναικών, αλλά ως ένα βαθμό και των ανδρών, με περιποίηση τού προσώπου μέσω φυσικών ουσιών, κοσμήματα, καλαίσθητα στολίδια και προσεγμένα ενδύματα, έχει μετατραπεί κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια σε μπλάστρωμα με καραμπογιές, σπατουλαρίσματα με κάθε είδους σοβάδες τού lifestyle, φόρτωμα με μπιχλιμπίδια τής γκλαμουριάς, που συχνά ως ακριβά “αξεσουάρ” πασχίζουν να διαδηλώσουν το κοινωνικό status τού φέροντος, ενίοτε δε με ξετσίπωτες αμφιέσεις, που προβάλουν μέρη τού σώματος ως κορόμηλα σε καφάσι οπωροπωλείου, με κορδόνια αντί εσωρούχων (στριγκάκια) και see through κελεμπίες. Τα πλέον οδυνηρά όμως όλων των προηγούμενων, είναι η κατά την τελευταία δεκαετία έξαρση τού μπότοξ, των δερματοστίξεων και το τρύπημα τού σώματος με τα λεγόμενα “piersings“, που συνιστούν βάναυση αλλοίωση τού ανθρώπινου παρουσιαστικού.

Η μόδα και η διαφήση ωθούν όλο και περισσότερο την νεολαία στην ωραιοποίηση τού αποκρουστικού. Αρχικά προωθήθηκε το “τρεντ”των punk (κατά λέξη “περιτώματα”) και στην συνέχεια ακολούθησαν οι νεκράδες μέσω των χεβυματαλλάδων, προβάλλοντας νεκροκεφαλές, αράχνες, φέρετρα, βρυκόλακες, αναποδοστάβρια, μπαλντάδες και κάθε είδος ξερατού, που δεν χωράει με τίποτα στην υγιή ανθρώπινη αντίληψη. Όλες αυτές οι διαδιδικασίες νεκρώνουν βήμα προς βήμα την λίμπιντο, πνύγοντάς την μέσα στούς σκουπιδότοπους τής νοσηρότητας, ενώ η έκκριση ορμονών και ντοπαμινών επιδιώκεται πλέον με υποκατάστα, όπως ο σαδομαζοχισμός, τα ναρκωτικά, η άσκηση βίας, η κραιπάλη, ο μηδενισμός, η αποκτήνωση ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΟΛΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΥΡΕΩΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ, ΤΑ ΒΙΝΤΕΙΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, στα οποία έχει εθισθεί μέγα μέρος τής νεολαίας.

Σήμερα, η πλειοψηφία των ανθρώπων, όταν επιθυμεί την αναψυχή της εκτός των πόλεων και μεταβαίνει σε μέρη παραθερισμού, αποφεύγει το φυσικό περιβάλλον και την ζωοδότρα ἡλιοφάνεια, κοιμωμένη κατά την διάρκεια τής ημέρας και “ξεφαντώνοντας” την νύχτα μέχρι το πρωί σε χαμαιτυπία τού ξεπεσμού, όπως τα μπαρ σε διάφορα νησιά τού lifestyle, όπου ρέει άφθονη η κοκαΐνη. Τα παραδοσιακά μέρη παραθερισμού έχουν πλέον μαραζώσει. Στην Νέα Μάκρη και τα Μέθανα, που βρέθηκα εφέτος τον Ιούνιο και Ιούλιο είδα μια αποκαρδιωτική ερήμωση. Στην πλατεία τής Νέας Μάκρης, η οποία κατά την νεότητά μου ἔσφυζε από ζωή το καλοκαίρι, υπήρχαν μόνον κάποιοι λίγοι γερόντοι στα καφενεία. Στον αιγιαλό συνάντησα μόνον άτομα, που ξαπλωμένοι στις ακτές επιδείκνυαν τα τατουάζ τους, ενώ ελαχιστότατοι κολυμπούσαν στην θάλασσα. Στην θάλασσα, ως τεράστια δεξαμενή οργόνης, που αποτελεί μέγα επιταχυντή τής ζωτικότητας και της λίμπιντο, υπήρχαν σχεδόν μόνον κάποια απομείναντα ψάρια, ενώ το κατεστημένο είχε φροντίσει να γεμίσουν οι παραλίες με τσούχτρες, ώστε να παραμένουν οι άνθρωποι μακρυά. Το έρημο Λιμάνι των Μεθάνων γέμιζε μονον τα Σαββατοκύριακα με κότερα και σκάφη λεφτάδων, ενώ τα ιαματικά λουτρά παρέμεναν κλειστά, παραδομένα στην διάβρωση τού χρόνου. Ο λαουτζίκος, βαθιά χωμένος μέσα στην ανέχεια, που επέβαλαν οι “σωτήρες τής χώρας”, ήταν καταδικασμένος να ξύνει τα αρθριτικά του, χωρίς να μπορεί να μεταβεί έστω σε κάποιο φτηνό πανδοχείο, για να μπει χωρίς εισιτήριο στην θάλασσα, που βρίσκεται δίπλα στα λουτρά, όπου επίσης διαχέεται το ιαματικό ύδωρ.

Ένας επί πλέον άκρως σημαντικός παράγων, που φθείρει ανεπανόρθωτα την έγερση τού πόθου, είναι οι συνέπειες τής μεγάλης οικονομικής πίεσης, των φασιστικά ἐπιβληθέντων εγκλεισμών, των κυνηγητών με τα πιστοποιητικά, τής καλπάζουσας αβεβαιότητας, τής καταστροφής των θρεπτικών συστατικών των τροφών, τής μόλυνσης τού περιβάλλοντος, και τής γενικής πτώσης τής ποιότητας ζωής, που διαγράφεται πλέον στα σκυθρωπά πρόσωπα και στις πεσμένες διαθέσεις των ανθρώπων για κοινωνική επαφή. Συχνά στερημένοι από τους στοιχειώδης πόρους για να πιουν ένα καφέ έξω από το σπίτι τους, είναι παραδομένοι στην έντονη χρήση καπνίσματος και στην μονοκουλτούρα τής τηλεόρασης και των σόσιαλ μίντια στο ίντερνετ. Σκυθρωποί, με ταλαιπωρημένο δέρμα από το έντονο κάπνισμα, παραδομένοι σε μια μοιρολατρία, παρακολουθούν την γενετήσια ορμή τους να καταβυθίζεται στα έγκατα τού πουθενά. Επιδιώκοντας την συνεύρεση με νέους ανθρώπους τούς παρελθόντες μήνες, διαπίστωσα, ότι σε πολλά πολύ αξιόλογα πρόσωπα, ηλικίας μεταξύ 20 και 30 ετών, έλλειπε από το φαντασιακό τους τελείως η εκδοχή συνάντησης με το άλλο φύλο. Πολλοί αξιόλογοι νέοι σχεδίαζαν την διαφυγή τους στο εξωτερικό, πιστοποιώντας μου, ότι η πλειοψηφία των πιο αξιόλογων φίλων τους είχε ήδη μεταναστεύσει. Σαν μακροχρόνιος μετανάστης αισθάνθηκα μια απροσμέτρητη λύπη να διαπερνάει τα κόκαλά μου.

Παρακολουθώντας καθημερινά τις ειδήσεις, με τρομάζει η την έξαρση βίας, κυρίως ενδοοικογενειακής, που καταγράφεται. Οι χώροι, που ήσαν προηγουμένως χώροι θαλπωρής και εκδήλωσης ενδιαφέροντος, μετατρέπονται βαθμηδόν σε χώρους περιχαράκωσης τού εγώ, διενέξεων και απάθειας. Εκεί, που άνθιζε ο πόθος, η γενετήσια ορμή, η γοητεία που εξασκεί το κάλος κυριαρχεί πλέον η νέκρωση τής αγάπης, η αδιαφορία και η διαστροφή, με απροσμέτρητες συνέπειες για την δημογραφική εξέλιξη και την ψυχική διαμόρφωση τής νεολαίας αναφορικά με την φυσική τάση για αναπαραγωγή. Στην Ελλάδα απεργάζεται η καμπάλ την πλήρη εξόντωση τής λίμπιντο. Σύμφωνα με την φροϋδική θεωρία, όλα τα ένστικτα προέχονται από το ένα και βασικότερο όλων, που είναι ένστικτο τής επιβίωσης και τής διατήρησης τού είδους. Κατά τον Φρόυντ, το ένστικτο αυτό εκφράζεται υγιώς ως ένστικτο τού έρωτος, ενώ η διαστροφή του το μετατρέπει σε ένστικτο τού θανάτου. Η χαρά, που προκύπτει από την σύντηξη των δυο φύλων αντικαθίσταται βαθμηδόν από εκφάνσεις βίας, όπως μεταδίδεται στην ακόλουθη είδηση:

Ξεσπά θύμα του revenge porn στην Πάτρα: «Νιώθω σαν να βιάζομαι καθημερινά – Δεν θα τους χαρίσω τη ζωή μου»

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ksespasei-thyma-tou-revenge-porn-stin-patra-niotho-san-na-viazomai-kathimerina-den-tha-tous-xariso-ti-zoi-mou/

Οφείλουμε να αντιδράσουμε τάχιστα. Η λύση βρίσκεται στην έναρξη κινηματικών διαδικασιών. Αυτές θα αναπτύξουν την κοινωνική μας έξοδο, την ανάπτυξη αμοιβαίας αλληλεγγύης, την διαδικασία διάσωσης τής νεολαίας, την θεμελίωση τής έμπρακτης άμυνάς μας. Έχοντας διανείμει το τελευταίο μου παραδάκι στους πτωχούς, όπως θεώρησα ότι είχα καθήκον, αυτήν την φορά θα σπεύσω στην Μεγάλη μου Ερωμένη με το φανελάκι, αφιερώνοντας της εδώ τούς στίχους από ένα ερωτικό άσμα, που έγραψα πριν 25 χρόνια.

ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ

 

Αυτή η πόλη δεν είναι η Καζαμπλάνκα

για να 'χει χωροφύλακα και αεροπλάνο

όμως ο μαύρος και δω κάθεται στο πιάνο

τον ίδιο πάλι παίζοντας σκοπό.

Ένα χαμόγελο έκρυψε ο Χάμφρευ σε μιαν άκρη

γνωρίζοντας καλά από παλιά

ότι ο έρωτας το τρυφερό του δάκρυ

έχει κρυμμένο πίσω απ' τα φιλιά.

Ένα σενάριο μάς δώσανε μωρό μου

για δυο τρελαμένους εραστές

που έξω απ' τα όρια τού πόνου και τού τρόμου

το αίμα τους στεγνώνουν στις πληγές.

Το άσπρο μου μεταξωτό σακάκι

μπήκε στο πλύσιμο και 'χει τσαλακωθεί

γι αυτό θα σού 'ρθω με το φανελάκι

κι ο σκηνοθέτης πάλι θα εξαγριωθεί.

Ο γόης σαγηνεύει με το βλέμμα

κι ο έμπορος τής νύχτας με λεφτά

μα εγώ δεν έχω να πληρώσω ούτε το ρεύμα

καθώς σε περιμένω στην γωνιά.

Τα μάτια σου γυαλίζουνε σαν χάντρες

αισθάνομαι να έρχεσαι ξανά

στην Καζαμπλάνκα είχανε πέραση οι άντρες

που ξέραν να φιλούν στα σκοτεινά.

“Κυριαρχείστε πάνω στον πόνο και τον τρόμο!”

Στρατηγός Βεν Γκουγιέν Γκιάπ.