ΦΥΛΛΟΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΕΝΟΣ ΑΜΟΡΑΛΙΣΤΗ ΚΑΡΠΑΖΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ - ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ

 

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ 

Πριν προχωρήσω στην συνέχιση της παράθεσης των απόψεων μου, σχετικά με την άμεσα επικείμενη καρατόμηση της κλίκας ερντογκάν και τον συνακόλουθο διαμελισμό του τερατουργηματικού υπολείμματος της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας, που οι ιλλουμινιστές σκάρωσαν με την επωνυμία “τουρκικό κράτος”, επειδή η κοινή γνώμη δονείται σήμερα από την εξέλιξη της τουρκοαζέρικης επίθεσης στο Αρτσάχ, επιθυμώ να καταθέσω επ' αυτής κάποιες θεωρήσεις. Αυτές, ως συνήθως, διέπονται από σημαντική διαφορά φάσεως έναντι των ισχυουσών εντυπώσεων, αντιλήψεων και μυθευμάτων. Εάν δεν ίσχυε αυτή η εκτίμηση μου, δεν θα είχα και λόγο να διατηρώ αυτόν τον ιστότοπο και να αναπτύσσω την προβληματική επί του παρόντος θέματος. Επίσης, θα προβώ κατόπιν σε μια σύνοψη των συμπερασμάτων, που προκύπτουν από την μέχρι στιγμής επεξεργασία, όσων προηγούνται.

Για μια ακόμη φορά, όπως έγινε σε προηγούμενες αναρτήσεις, υπογραμμίζω, ότι ενώ διαθέτω άποψη, δεν αποσκοπώ να “περάσω” τις απόψεις μου σε άλλους. Αποκλειστικός στόχος μου είναι προβληματίσω, αυτούς που δεν αρκούνται στις πάγιες αντιλήψεις, οι οποίες διοχετεύονται αφειδώς στον δημόσιο διάλογο τόσο από τα συστημικά, αλλά και από πλείστους ιστοχώρους εναλλακτικής ενημέρωσης. Ενημερώνω επίσης, ότι απέναντι σε σχόλια που εκφράζουν κριτική στις απόψεις που προβάλλονται εδώ, εφόσον αυτά στηρίζονται σε επιχειρήματα, τοποθετούμαι μεν, όχι όμως εξαντλητικά. Θεωρώ χρήσιμο να κατισχύουν και αντίρροπες από τις δικές μου απόψεις, ούτως ώστε ο καθείς να καταλήγει στα συμπεράσματα του συνυπολογίζοντας διαφορετικές οπτικές. Φρονώ, ότι σε ζητήματα πολιτικών θεωρήσεων ουδείς μπορεί να κατέχει την "απόλυτη" αλήθεια. Η προσπάθεια εξεύρεσής της αποτελεί αναζήτηση ενός εκάστου και ο διάλογος μπορεί να συμβάλλει προς αυτήν την κατεύθυνση πολύ περισσότερο από ότι οι εμμονές.

Η πρόσφατη επίθεση εναντίον του Αρτσάχ εκτιμώ, ότι πιστοποιεί τις εκτιμήσεις που προηγήθηκαν εδώ σε αυτό το θέμα. Η κλίκα ερντογκάν είναι ένα θανάσιμα πληγωμένο θηρίο, που βρίσκεται κάτω από το καθεστώς αφόρητων πιέσεων, ξεσπώντας σε επιθετικό παροξυσμό, που στρέφεται εναντίον πάσης κατευθύνσεως, με την ονείρωξη, ότι μπορεί να διαφύγει με αυτόν τρόπο από την άμεσα επερχόμενη καταστροφή της., Η μανία όμως, που επιδεικνύουν τα γουρουνόσκυλα της άγκυρας, στρέφεται πρώτα και κύρια εναντίον των ιδίων. Η θηλιά που πέρασαν στον ρυπαρό σβέρκο τους, ως υπερτροφική προέκταση του λιπαρού συρρικνωμένου εγκεφάλου τους, έχει ήδη σφίξει. Στην επόμενη κίνηση θα θραύσει την καρωτίδα τους, συμπαρασύροντας το τουρκικό τερατούργημα στα αζήτητα του ταμερλάνου και του τζέγκινς χαν. Ο ερντογκάν, προβαίνοντας στην κλιμάκωση της μανιώδους επιθετικής αλαζονείας του, δήλωσε εχθές με παιδαριώδη τρόπο, μετά την καταστρατήγηση της συμφωνίας εκεχειρίας που επέβαλλαν οι Ρώσσοι, "ότι δίνει λογαριασμό μόνο στον αλλάχ". Ξέχασε όμως μια λεπτομέρεια: Πριν βρεθεί κάποιος ενώπιον του αλλάχ για να λογοδοτήσει, έχει προηγουμένως λογοδοτήσει στον δήμιο.

Πλείστοι όσοι αναλυτές θεωρούσαν και εξακολουθούν να θεωρούν, την κλίκα ερντογκάν ως ικανούς πολιτικούς, που αναδεικνύουν βήμα προς βήμα την τουρκία σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη, με δυνατότητα να επιβάλλει τετελεσμένα κατά το δοκούν. Το ίδιο εσφαλμένα αξιολογούν και την υποτιθέμενη διεθνή στήριξη που δέχεται η Άγκυρα, κυρίως από την Διοίκηση Ντόναλντ Τραμπ και την Διοίκηση Βλαδιμίρου Πούτιν. Μεταξύ τέτοιων αναλυτών συγκαταλέγονται και αρκετοί τσελιγκάδες της εναλλακτικής ενημέρωσης στο διαδίκτυο, που φιλάρεσκα θεωρούν τον εαυτό τους συνωμοσιολόγο. Κρίνοντας από την εξωτερική - επιδερμική έκφανση των σημενόντων της πολιτικής σκηνής, αδυνατούν να διεισδύσουν στοιχειωδώς στα σημενόμενα που τα συνθέτουν. Σε πληθώρα αναρτήσεων και βιντεοσκοπήσεων με live chats και τα τοιαύτα παρουσιάζονται μπροστά από βιβλιοθήκες με συνωμοσιολογικής κατευθύνσεως βιβλία, για να υποβάλλουν την υποτιθέμενη, αλλά εν τέλει ανύπαρκτη, πολυμάθειά τους. Αγνοούν τον στοιχειώδη κανόνα της πολιτικής επιγνώσεως. Όσο καλά κι αν είναι τα κιτάπια, που προμηθεύτηκαν προσκολλημένοι στα μικροαστικά δεδομένα μιας κοινωνίας, που σε σημαντικό βαθμό έχει εθισθεί να κλέβει, η πολιτική επίγνωση αναπτύσσεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην βάση της ανάπτυξης πολιτικής δραστηριότητος. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ουδέποτε έχουν συνεισφέρει οργανωμένα σε κάποιο οργανισμό αμφισβήτησης του συστήματος σε συγκρουσιακή βάση και δεν έχουν καταθέσει προσωπική μαρτυρία σε ανάλογους αγώνες, υφιστάμενοι και τις συνακόλουθες κυρώσεις από πλευράς του συστήματος. Όπως τόνισε ο Πλάτων, "Η γνώσις επιφυλάσσεται δια τους εναρέτους" και δεν συνιστά αποτέλεσμα ευκαιριακής και αποσπασματικής βιβλιακής περιήγησης. Με αποτέλεσμα, δίπλα στον ισχύοντα κοινωνικό μύθο να καλλιεργούνται και τα "εναλλακτικά" μυθεύματα. Ουδέποτε αμφισβήτησα, ότι όλοι όσοι συμβάλλουν στα πλαίσια της εναλλακτικής ενημέρωσης, έχουν αγνές προθέσεις και εύχομαι σε όλους χωρίς εξαίρεση καλή συνέχεια στην προσπάθειά τους. Όταν όμως κρίνουμε τις επιλογές των ογκόλιθων που ευεργετούν την ανθρωπότητα, όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν, πριν προβούμε σε κατ' αποκοπήν εκτιμήσεις, αρμόζει να ενημερωνόμαστε και να προβληματιζόμαστε βαθύτερα, από αυτά, που για λόγους σκοπιμότητος κάποτε απεικονίζονται στην επιφάνεια. Κυρίως με ελεγχόμενη εμμονή και αυτοέπαρση. Η συνωμοσιολογία δεν αφορά την πρακτική να κόβουμε τις άκριες του γκαζόν με όσα κυοφορεί η κοιλιά μας, αλλά να διεισδύουμε βαθύτερα και από τις ρίζες, μέσα στην λαγουδότρυπα.

Η χθεσινή δήλωση του Πούτιν, ότι "στην πολιτική δεν ισχύουν φιλίες", εκτιμώ, ότι έχει ως αποδέκτη την τουρκία και όχι τους Αρμένιους, όπως κάποιοι υποθέτουν. Εάν συνέβαινε το αντίθετο, τότε ο Πούτιν θα είχε προβεί σε μια διακήρυξη υπέρ της στυγνής πολιτικής, που διέπεται με αποκλειστικό γνώμονα την επιβολή συμφερόντων πέρα από κάθε αίσθηση, όχι μόνον δικαίου, αλλά και της καλλιέργειας συμπάθειας και σύμπτυξης μεταξύ ομοδόξων, σε μια γενικότερη περιοχή που έχει μονίμως αιματοκυλίσει η σουνιτική βαρβαρότητα. Ειδικά μάλιστα, στην περίπτωση, που ισχύει μια πολύ συγκεκριμένη συμμαχία στην περιοχή, στην οποία εκ των πραγμάτων η Ρωσία έχει την πρωτοκαθεδρία. Μια τέτοια δήλωση σε βάρος της χειμαζόμενης Αρμενίας και του Αρτσάχ θα οδηγούσε σε πλήρη οικειοθελή αποδόμηση της Ρωσικής φερεγγυότητας. Το δεδομένο, ότι η συγκεκριμένη δήλωση αφήνει περιθώρια εσφαλμένων παρερμηνειών, σχετίζεται ακριβώς με την ένδειξη διάθεσης φερεγγυότητας από τον Πούτιν και απέναντι στην Τουρκία, με την οποία έχουν δομηθεί συγκεκριμένες σχέσεις στενότερης συνεργασίας. Στα πλαίσια μάλιστα, που με πρωτοβουλία της Ρωσίας έχει συμφωνηθεί μια εκεχειρία, οπότε αυτή καλείται, ακόμη και για λόγους σκοπιμότητος, να προβάλλει την διάθεση ισοβαρούς αντιμετώπισης των συμβαλλομένων. Η Ρωσία δεν την χρειάζεται πλέον την τουρκία. Και βρίσκεται σε συνεχή τριβή, ή και ανοιχτή ρήξη, με την επιθετική πρακτική της, όπως συμβαίνει στην βόρειο Συρία και την Λιβύη. Όμως για την Ρωσική εξωτερική πολιτική, αλλά και για τον Πούτιν ειδικότερα, η διατήρηση των υποσχεθέντων, δεν αποτελεί μόνον επολογή διάσωσης της φερεγγυότητας, αλλά βαθύτερη ανάγκη του ψυχισμού του. Όπως ανέφερα σε προηγούμενες αναρτήσεις εντοπίζω πολύ μεγάλους παραλληλισμούς μεταξύ της προσωπικότητος του Βλαδίμηρου Πούτιν και αυτής του Ιουλίου Καίσαρος, καταλήγοντας στο συμπέρασμα, ότι ο δεσμός μεταξύ των δυο αυτών μορφών είναι καρμικού χαρακτήρα. 

Επιχειρώντας μια ανάλυση σε γεωπολιτικό επίπεδο, το πρώτο που καλούμεθα να αναλογισθούμε, είναι η κύρια αντίθεση, που διέπει το όλον γίγνεσθαι. Αυτή η αντίθεση στην τρέχουσα φάση εστιάζεται στην σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων που προσβλέπουν στο λεγόμενο πολυπολικό μοντέλο για την παγκόσμια διαχείρηση και εναντιώνονται στην πολιτική της λεγόμενης "παγκοσμιοποίησης" και το λεγόμενο "βαθύ κράτος". Ή για να αποκαλέσουμε τα μέρη αυτής της αντίθεσης με το πραγματικό τους όνομα, πρόκειται για την αντίθεση ανάμεσα στην Διοίκηση Τραμπ και στην Διοίκηση Πούτιν, που γνωρίζουν πολύ καλά τις συνέπειες της δράσης των σατανολατρών - αρμαγεδονιστών - παιδοβιαστών - παιδοκτόνων και των ιλλουμινιστών. Η αδυσώπητη σύγκρουση στα πλαίσια αυτής της αντίθεσης ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΕΚΔΗΛΩΘΗΚΕ ΕΝΕΚΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΧΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΡΙΩΝ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ. Ενώ η εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι κατά την γνώμη μου περισσότερο από αναμενόμενη, έχοντας εισέλθει ήδη στον πλέον συγκρουσιακό μήνα της εικοσαετίας, δεδομένο που καταγράφεται εντονότατα και στα αστρολογικά σημεία, ενώ ο "κόκκινος Οκτώμβριος" (Red Oktober) όπου οι πάγιοι "θήτες μετατρέπονται σε θήραμα" με την καμπάνια "αποξήρανσης του βούρκου", ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΘΑΝΑ ΛΕΠΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ.

 

Μέσα στα τρέχοντα πλαίσια ο ταγίπ καρασφαλιάρας δεν κινείται απλά όπως ο ελέφαντας σε κατάστημα πορσελάνης, αλλά όπως ο κρετίνος, που κάνει ισλαμικό μνημόσυνο για την προγιαγιά του, ανάβοντας σαράντα λαμπάδες μέσα σε αποθήκη πυρομαχικών. Η τουρκική τηλεόραση έχει προβάλλει ήδη δυο εκπομπές σχετικά πρόσφατα ενάντια στο αδρενόχρωμα, πρακτική που ανταποκρίνεται πλήρως στην λογική αυτών που έβγαλαν από την λήθη το φάντασμα του διαλυμένου χαλιφάτου, για να αντιμετωπίσουν αυτούς, που εσφαλμένα θεωρούσαν, ότι με μοχλό το κουρδικό και τους κεμαλιστές κλιμάκωναν τον διαμελισμό, έχοντας εκδώσει παλαιότερα σωρεία λαϊκιστικών λιβέλων ενάντια στην μασονία και τον σιονισμό. Με αυτήν την πρακτική, μοιραία έδειξαν την αναντίθεση τους προς τους ιλλουμινιστές. Επί πλέον όμως, φέρνοντας σε κίνδυνο πλήρους αποδιοργάνωσης την λεπτή γεωπολιτική ισορροπία, που έχουν με τεράστιους κόπους εγκαθιδρύσει ο Τραμπ με τον Πούτιν, ώστε να φέρουν σε αίσιο πέρας το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, που θα σημάνει την ταφόπετρα επάνω στο βαθύ κράτος, καθίσταται η κλίκα ερντογκάν με την ακαταλόγιστα ξέφρενη επιθετικότητα της εναντίον των πάντων, παράγων εξαιρετικά απρόβλεπτος και άκρως επικίνδυνος, που είναι εις θέσιν ένεκα άκρατου κρετινισμού, αλλά και πολύ δύδσκολων εσωτερικών εμποδίων, να τινάξουν μια ολόκληρη κατάστρωση των Αντιδυνάμεων στον αέρα. ΕΝΑ ΑΚΡΩΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΕΚΔΟΧΗ ΕΝΟΣ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΕΠΙΣΟΔΕΙΟΥ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΙΝΑΖΕ ΤΗΝ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ. Εάν αναλογιστούμε, ότι η πολιτική της διοίκησης Τραμπ έχει οδηγήσει το Νάτο σε καλπάζουσα υπολειτουργεία, στην προοπτική εφαρμογής μιας πολιτικής κατάργησης των πολεμικών συρράξεων, εάν λάβει χώρα μια θερμή σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, θα έχει ως συνέπεια να δοθούν τόσο ισχυρά επιχειρήματα στο κανιβαλικό επιτελείο των "δημοκρατικών", που θα μπορούσαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση την βέβαιη επικράτηση του Τραμπ στις εκλογές. Η παροχή της δυνατότητας, να εγερθεί καταγγελία σε βάρος του Τραμπ, ότι με την υποβάθμιση του Νάτο, οδήγησε στην πλήρη επιχειρησιακή του χρεωκοπία, οδηγώντας την υφήλιο στο χάος και στο έλεος των πρόθυρων μιας γενικευμένης σύγκρουσης σε παγκόσμια κλίμακα, θα μπορούσε να σταθεί μοιραία για μια προσπάθεια δεκαετιών των υγειών δυνάμεων μέσα στον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ καθώς για όλη την κατάστρωση, που εδώ και δεκαετίες οδήγησε στην προώθηση του Πούτιν, με στόχο την απαλλαγή της ανθρωπότητος από τους αρμαγεδωνιστές. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΙΚΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΡΑΜΠ ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΟΥΤΙΝ, ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΘΕΙ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΝ. Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν να γίνει πριν τις αμερικανικές εκλογές. Η διατάραξη της ισοοροπίας, που θα προέκυπτε από ένα κενό εξουσίας στην τουρκία, ή πολεμικές διαδικασίες, που θα οδηγούσαν στην απομάκρυνση της κλίκας ερντογκάν, είναι το τελευταίο που θα πειθυμούσαν οι Αντιδυνάμεις, στο διάστημα πριν τις εκλογές.

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι κατά τα τελευταία χρόνια τόσο η Διοίκηση Τραμπ, όσο και η Διοίκηση Πούτιν έδειξαν μεγάλη ανοχή στις αλλοπρόσαλες πρακτικές της κλίκας. Αυτή η ανοχή μετατρεπόταν ολοένα και περισσότερο σε κριτική αποστασιοποίηση στην πορεία του χρόνου. Αυτή η πρακτική όμως των δυο μεγάλων δυνάμεων κάθε άλλο παρά σε φιλικά αισθήματα προς την Τουρκία ωφειλόταν, ή διέπετο από στενά προσωπικά συμφέροντα του Τραμπ ή του Πούτιν, λόγω του ότι αυτοί είχαν κοινά οικονομικά συμφέροντα με την κλίκα. Η όλη παραφιλολογία περί "ουρανοξυστών", "κτιρίων στην Κωνσταντινούπολη κοινής ιδιοκτησίας", σαλοτραπεζαρίες στο ικόνιο, λουτροκαμπινέδες στην Άγκυρα, σταύλους, οικοσκευές και μπρίκια του καφέ, αποτελούν φαιδρότητες, που κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, που κατέχει τα στοιχειώδη της πολιτικής ανάλυσης, μπορεί να παρακάμψει αμέσως. Από πότε πέντε γκαρσιονιέριες, είκοσι δυάρια, επτά ρετιρέ και τρια καταστήματα, ως επαγγελματικοί χώροι είναι σε θέση να ρυθμίζουν τις στρατηγικές επιλογές των μεγάλων δυνάμεων; Οι λόγοι της επιλογής παροχής ανοχής στην κλίκα από τους μεγάλους, έχει πολύ βαθύτερα αίτια, που δεν είναι σε θέση να επισκοπούν, ούτε έχουν την διάθεση να μπουν στον κόπο να ερευνήσουν, οι άκρως "επαϊόντες", που όμως δεν κατέχουν το σπορ. Αυτούς τους λόγους όμως θα παραθέσω σε επόμενο κεφάλαιο, για να παραμείνω στην συνέχεια μέσα στα πλαίσια της ροής, όσων προηγουμένως κατέθεσα. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΛΙΚΑΣ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΕΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Η μέχρι τούδε τακτική των δυο μεγάλων δυνάμεων εστιάζεται προς ώρας σε δυο πολύ βασικές επιλογες.

1. Κατά πρώτον επιχειρείται να κερδηθεί χρόνος μερικών εβδομάδων χωρίς να διαταραχθούν πέραν του ανεκτού οι ισορροπίες.

2. Κατά δεύτερον επιχειρείται να καταστεί εμφανές στην κλίκα της άγκυρας, ότι κλιμακώνονται ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ αποτρεπτικά μέτρα εναντίον τους, που - εάν δεν κόψουν αμέσως την επιθετική τρέλα - θα τους κοστίσουν όχι μόνον το σβέρκο, αλλά θα μετατρέψουν το οθωμανικό τμήμα της σημερινής επικράτειας της λεγόμενης "τουρκίας" μετά τον διαμελισμό της, στο μόνο που μπορούν να επιτελέσουν τα παντουρκικά μεμέτια. Δηλαδή σε χοιροστάσιο, επειδή και οι γίδες είναι πολύ ευγενικά ζώα, για να ανεχθούν την βρωμιά του αναθεωρητισμού αλλά νταβούτογλου.

Τα εν λόγω αντίμετρα έχουν κλιμακωθεί κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών, ακολουθώντας μια συνεχή και όχι απότομη αύξηση της έντασης. Είναι απορείας άξιον, ότι όσοι αναφέρονται σε στήριξη της τουρκίας από ΗΠΑ και Ρωσία, επιμένουν να μην τα αναγνωρίζουν, θεωρώντας παρ' όλα αυτά ότι διαθέτουν πολιτικό κριτήριο.

Αυτά ξεκίνησαν με απαλό τρόπο στην αρχή, όταν η Ρωσία δήλωσε πριν μερικές εβδομάδες, ότι η πρακτική τής Τουρκίας δεν συμβάλει στην διαδικασία ειρήνευσης στο Ιντλίμπ. Αξίζει να σημειωθεί, ότι αυτή η δήλωση έγινε ενώ ο Συριακός στρατός σφυροκοπούσε τουρκικά φυλάκια. Προηγουμένως είχε δράσει η Ρωσία καλυμμένα, χωρίς να προσφέρει άμεσα δικαίωμα κριτικής, αποστέλλοντας δυνάμεις της Βάγκνερ στην Λυβίη για ενίσχυση του Χαφτάρ.

Οι ΗΠΑ κατήργησαν αρχικά τον αποκλεισμό της Κύπρου για οπλικά συστήματα αμυντικού χαρακτήρα. Στην συνέχεια έκαναν στην πράξη κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τους Κυπρίους, με την παρουσία Κυπρίων αξιωματικών σε πολεμικά σκάφη των ΗΠΑ στα κυπριακά ύδατα.

Στην συνέχεια ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ επισκέφθηκε την Ελλάδα και συμφώνησε με την ελλαδική κυβέρνηση (η οποία επιβλήθηκε με καλπονοθεία) την διεύρυνση των ναυτικών εγκαταστάσεων στην Σούδα. Αυτή η ρύθμιση αποτελεί προφανή αμυντική αναβάθμιση της Ελλάδας στην προοπτική του πλήρους υποβιβασμού της τουρκίας. Είναι εμφανές, ότι τα έργα που προγραμματίστηκαν θα γίνουν για την μεταφορά των οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ, που βρίσκονται στο Ιντσιρλίκ. Για ποιο λόγο προβαίνει ΤΩΡΑ η διοίκηση Τραμπ σε αυτόν τον σχεδιασμό και δεν κατήργησε εδώ και καιρό την βάση της στο Ιντσιρλίκ, εφόσον αυτή έχει καταστεί εκ των πραγμάτων ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ανενεργή, ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΙΤΙΕΣ, που όπως προανέφερα θα επιχειρήσω να ερμηνεύσω σε επόμενο κεφάλαιο. 

Σε αυτήν την πορεία πρέπει να συνυπολογιστούν και μια σειρά μέτρα, στα οποία προχώρησαν άλλες χώρες στην περιοχή, που αναπτύσουν αυτήν την περίοδο σημαντικές σχέσεις συμμαχίας με τις ΗΠΑ ή την Ρωσία. Μέσα σε αυτό κλίμα η Αίγυπτος πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργηθεί μια παναραβική συμμαχία ενάντια στον κίνδυνο του παντουρκισμού, η Σαουδική Αραβία προχώρησε σε πλήρη εμπορικό αποκλεισμό τουρκικών προϊόντων, το Ισραήλ προέβη σε καταδίκη της τουρκικής πρακτικής επεκτατισμού (ειδικά στην φάση της τουρκοαζερικής εισβολής στο Αρτσάχ αυτό εκτίθεται άγαρμπα για την παροχή στρατιωτικού υλικού, αλλά κυρίως άκρως ευαίσθητης υψηλής πολεμικής τεχνολογίας στο Ατζερμπαϊτζάν στο παρελθόν) και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα απαίτησαν την απομ΄κρυνση του τουρκικού στρατού από το Κατάρ. (Προφανώς οι εμίρηδες έχουν αντιληφθεί, ότι η τουρκία πάει για διάλυση και ανησυχούν για το τι θα αποκάμει το αλητοασκέρι μετά, που βρίσκεται στα σύνορά τους).

Όλη αυτή η κλιμάκωση βρήκε αυτές τις ημέρες ΔΥΟ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑΤΑ. Το ένα από τις ΗΠΑ το άλλο από την Ρωσία.

Πριν μερικές ημέρες έστειλαν οι ΗΠΑ μετά από είκοσι χρόνια ένα πολεμικό σκάφος στην Ελλάδα. Ο ελλαδικός τύπος είχε γεμίσει κατά την δεκαετία του εννενήντα από δημοσιοεύματα, σχετικά με την εξουδετέρωση των ηλεκτρονικών μέσων του ελληνικού στόλου στο Αιγαίο κατά την άσκηση "Display Determination", που είχαν επενεργήσει πλοία των ΗΠΑ στην περιοχή. ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ ΔΙΕΜΗΝΥΣΑΝ ΕΜΜΕΣΑ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ ΟΙ ΗΠΑ ΣΤΗΝ κλίκα ερντογκάν, ΟΤΙ ΕΑΝ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΔΕΝ ΕΪΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.

Γι αυτόν τον λόγο, όταν έφθασε το πολεμικό πλοιο των ΗΠΑ στην Ελλάδα ξεκίνησαν τα μεμέτια τις διαμαρτυρίες, ξεσκίζοντας τα ιμάτια τους.

Η άλλη σφαλιάρα ήλθε αναγκαστικά από την Ρωσία, αφού ο ερντογκάν εξήγγειλε δοκιμή των S 400 στην βέρειο τουρκία. Η Ρωσία εξήγγειλε κοινές ναυτικές ασκήσεις με την Αίγυπτο στην μαύρη θάλασσα. Μα τι άλλο μπορεί να γυρεύει η Αίγυπτος εκεί, από το να δωθεί το ματζούνι στον ερντογκάν, προειδοποιώντας, ότι η "γαλάζια πατρίδα" μπορεί να μεταβληθεί σε πιο κόκινο χρώμα, εάν οι λεγάμενοι δεν τουμπεκιαστούνε;

Αυτήν την διαδικασία επιστέγασε εχθές με δηλώσεις της η νέα πρόξενος των ΗΠΑ στην Θελασσονίκη, ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν την Ελλάδα, στέλνοντας στα αζήτητα προηγούμενες φιλοτουρκικές δηλώσεις του διπλωματικού μπατήρη πάϊατ στα αζήτητα.

Μέσα από αυτό το πρίσμα αρμόζει να αξιολογήσουμε και την δήλωση του Βλαδίμηρου Πούτιν περί "φίλων στην πολιτική". Ο πούτιν πάντοτε ακριβοδίκαιος ένατι συμφωνιών και συνομιλητών, έβαλε κάποιους της "συντηρητικής πτέρυγας" να κάνουν δηλώσεις, ότι "η Τουρκία με την εισβολή στο Αρτσάχ υπονομεύει την άμυνα της Ρωσίας". Θα έπρεπε να πάσχει από αυτοκτονικό ιδεασμό ο κάθε Ρώσος σε υπεύθυνη κυβερνητική θέση, εάν δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίζει τον κίνδυνο που προκύπτει από την σουνιτική παρουσία στο υπογάστριο της Ρωσίας, παραβλέποντας τα δεινά που έχει υποστεί αυτή η χώρα από τον ισλαμοφασισμό, τόσο σε προηγούμενες εποχές, όσο και προσφάτως.

Η Διοίκηση Πούτιν προέβη σε μια σύμπρξη το 2016 με την ερντογκανική κλίκα στα πλαίσια του πολέμου στην Συρία. Αυτή η σύμπραξη ήταν μια πολύ ευφυής κίνηση του Μεγάλου Σκακιστή, που ανέτρεψε ριζικά όχι μόνο τα δεδομένα του πολέμου εκεί, αλλά και τις συνολικές σταθερές στην μείζονα περιοχή. Οφείλουμε να λάβουμε υπ' όψει, ότι κατά το έτος 2015 ο συριακός στρατός είχε καταπονηθεί σε τεράστιο βαθμό και βρισκόταν στα πρώθυρα της ολοκληρωτικής ήττας. Χωρίς την διάσπαση του μετώπου των εισβολέων, που ταυτοχρόνως βοήθηκαν μαζικά και οι νατοϊκοί, θα ήταν αδύνατη η αναστροφή της πολεμικής διαδικασίας υπέρ των Σύρων. Χωρίς την μεταστροφή και την μερική ουδετεροποίηση της τουρκίας δεν θα επαρκούσε η από αέρος συμβολή της Ρωσίας, ούτε και η παραχή εξοπλιστικής βοήθειας από τους Ρώσους στις υπεράνθρωπα αγωνιζόμενες, αλλά άκρως καταπονημένες και αποδυναμωμένες αριθμιτικά Σύριες Ένοπλες Δυνάμεις. Η συμφωνία με την κλίκα ερντογκάν ήταν για λόγους στρατηγικής επιβίωσης περισσότερο από αναπόφευκτη. Όμως είτε μας αρέσει, είτε όχι, οι συμφωνίες ωφείλουν να υπόκεινται σε αρχές, να οικοδομούν σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και πάνω από όλα να τηρούνται οι όροι και το πνεύμα αυτών που συμφωνήθηκαν.  Και όλα αυτά συνιστούν για ένα άνθρωπο με την ιδιοσυγκρασία του Πούτιν και της ομάδας που βρίσκεται γύρω από αυτόν, αρχές που αρμόζει να τηρηθούν και να χαίρουν σεβασμού, αναμφίβολα όμως σε αμοιβαία βάση.

 

Πέραν όμως των συμπεφωνημένων δεσμεύσεων έναντι της τουρκίας, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε στην όλη προβληματική, ότι με την στρατηγικά που ακολουθήθηκε, επιτεύχθησαν δυο τεράστια επί πλέον ωφέλη, πέραν της αναστροφής της εξέλιξης στα συριακά μέτωπα υπέρ των Σύρων. Αυτά τα δυο στρατηγικής σημασίας οφέλη διεμβόλησαν την στρατηγική των αρμαγεδωνιστών, καθιστώντας αδύνατη πλέον την επιβολή ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, όπως πrόβλεπε η επιστολή Pyke. Αυτά δεν έχουν αποτιμηθεί από τους πολιτικούς αναλυτές μέχρι σήμερα δεόντως, καθ' ότι, όπως πολλαπλά επανέλαβα, στερούνται γενικώς οι πλείστες των αναλύσεων της απαραίτητης συνωμοσιολογικής σκοπιάς. Αυτά τα στρατηγικά οφέλη είναι τα εξης:

 

1. Διασπάστηκε το ενιαίο σουνιτικό μέτωπο μεταξύ των βαχαμπιστών / σαλαφιστών και τουρκογεννών τζιχαντιστών. Όπως ανάφερα στα προηγούμενα μέρη αυτής της πραγματείας, είχε προχωρήσει ήδη μια απορρόφηση των τουρκογενών από τους βαχαμπιστές, βάσει του αρμαγεδωνικού σχεδιασμού. Η ερντογκανική κλίκα καταβροχθίζοντας τα εκατομμύρια που έστελνε το κατάρ και οι σαουδάραβες έχτιζαν περιχαρείς παλατάκια, μέσα σε συνθήκες μπουνταλάδικου βαυκαλισμού, ενώ οι σαλαφιστές τους τράβαγαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Σε όλη την τουρκική επικράτεια είχαν διασπαρεί χιλιάδες βαχαμπιστών. Αυτοί, χρησιμοποιώντας μια σκληρότερη τζιχαντιστική προπαγάνδα από ότι το χαλιφάτο, αποτελούσαν πόλο έλξης για όλα τα πορωμένα τζιχάντια και γινόντουσαν μέρα την μέρα κράτος εν κράτει μέσα στην τουρκία. Η ερντογκανική κλίκα, πιστεύοντας ότι οι σαλαφιστές επιδιώκουν κοινά με αυτήν συμφέροντα, που εξυπηρετούν μεσοπρόθεσμα τις παντουρκικές ονειρώξεις τύπου νταβούγλου, αναγκάστηκε να εξέλθη από τον μακάριο ύπνο της, όταν διαπίστωσε, ότι αυτοί που αποστεθεροποιούσαν με πληθώρα τρομοκρατικών ενεργειών την τουρκία, δεν ήσαν κυρίως οι κούρδοι, αλλά τα βαχαμπιστικά στίφη, που με δική τους ανοχή και συνεργασία την είχαν κατακλύσει. Στην ουσία από τότε η τουρκία είχε μετατραπεί σε fail state. Έκτοτε κάθε άλλο παρά αυτή κατόρθωσε να ανακάμψει. ενώ η διαδικασία της εσωτερικής της διάλυσης συνεχίζεται αμείωτη.

2. Με την άτυπη συμμαχία Ρωσίας - τουρκίας - Ιράν, όπως αυτή προέκυψε εκ των πραγμάτων μέσα από διαπραγματεύσεις, περιορίστηκε στο ελάχιστο η δυνατότητα για μια επίθεση των δυτικών εναντίον του Ιράν. Η δυνατότητα να εξορμήσουν οι δυτικοί από το έδαφος της Τουρκίας και την βάση του Ιντσιρλίκ για μια τέτοια επίθεση αποκλείστηκε. Πού θα πηγαίναν οι δυτικοί να εγκαταστήσουν πυρηνικά επιθετικά όπλα μετα από αυτό στην περιοχή; Μήπως στο Ιράκ; Και με αυτόν τον τρόπο περιορίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, ο σχεδιασμός των αρμαγαδωνιστών για μια επίθεση στο Ιράν, όπως εξακολουθούσαν να την προωθούν ακόμη και επί Διοικήσεως Τραμπ τα γεράκια του Πενταγώνου, όπως ο αλητάμπουρας Τζόν Μπόλτον, πριν την απομ΄κρυνση του.

Μέσω αυτών των δυο πλεονεκτημάτων, δηλαδή τηνματαίωση μιας επίθεσης των ενωμένων τζιχαντιστών εναντίον της Ρωσίας από τον νότο και την ανατροπή των αναγκαίων στηριγμάτων για μια επίθεση των δυτικών εναντίον του Ιράν, αποσωβήθηκε ανεπιστρεπτί ο κίνδυνος του τρίτου ππ. Αναμφίβολα, όμως, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενες αναρτήσεις ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΪΑ ΕΚΡΙΝΕ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΕΡΟΠΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ, ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

 

 

Στον βαθμό, που ο Λένιν, ως ο μεγαλύτερος καιροσκόπος από όσους πέρασαν σε ηγετικές θέσεις στο Κρεμλίνο, διακήρυξε, ότι "η μόνη ορθή πολιτική είναι η πολιτική αρχών" (χωρίς όμως να τηρήσει ποιτέ αυτήν την διακήρυξη) δεν είναι δυνατόιν να αναμένουμε από την διοίκηση Πούτιν, η οποία χαρακτηρίζεται πράγματι για το ήθος της, την τήρηση όσων συμφωνεί, αλλά και την υπέρμετρη συγκαταβατική της διάθεση,απέναντι σε όσους συνθηκολογούν, που καταγράφηκε έντονα στα κέντρα αναπροσαρμογής στην Συρία, να στραφεί από την μια μέρα στην άλλη εναντίον της τουρκίας. Αυτό αναμένεται να γίνει, όταν η τουρκία εκτεθεί επαρκώς, όταν φανείότι απομακρύνεται συνειδητά από αυτά που έχουν συμφωνηθεί. Και ο τζάμπα σουλτάνος κάνει ότι μπορεί για να απογυμνωθεί πολύ γρήγορα με την μπουνταλάδικη υπεροψία που τον διακατέχει, παραβιάζοντας την συμφωνία εκεχειρίας στο Αρτσάχ και δηλώνοντας, ότι "η τουρκια υπακούει μόνον στον αλλάχ".

 

Επειδή η παρούσα εισαγωγή έχει προσλάβει έκταση μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, κλείνω το τέταρο μέρος σε αυτό το σημείο για να συνεχίσω το θέμα προσεχώς.