ΑΡΟΥΡΑΙΩΝ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ

1. ΜΙΑ ΟΦΕΛΟΜΕΝΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΟΥ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Το παρόν κείμενο γράφεται μεν με αφορμή τίς πρόσφατες “κοινοβουλευτικές εκλογές”,αυτές όμως αποτελούν μόνον την αφορμή σχετικά με τον τρόπο, που επέλεξα να επανέλθω σε πορεία αναρτήσεων. Την επάνοδό μου στο διαδικτυακό προσκήνιο είχα προαναγγείλει ήδη αρκετό καιρό πριν. Πριν καταγράψω όσα επιθυμώ αναφορικά με το εν λόγω θέμα, θέλω να αναφερθώ στην πολύμηνη απουσία μου από την παρουσίαση τών σκέψεων, τών απόψεων και τών αναζητήσεών μου:

Αυτήν την αναφορά νομίζω ότι οφείλω έναντι τών φίλων αυτής τις σελίδας, οι οποίοι και οι οποίες συνέχισαν αδιαλείπτως να την επισκέπτονται κατά την διάρκεια που αυτή δεν ανανεούτο. Από τα στατιστικά στοιχεία τού ιστολογίου, είναι δυνατόν να παρακολουθούνται οι λεγόμενες “πηγές επισκεψιμότητας”, οπότε είμαι εις θέσιν να έχω αρκετά καλή εικόνα αυτών που με τιμούν με το ενδιαφέρον τους. Αυτό δεν συνεπάγεται κάποια εκ προοιμίου συμφωνία, έστω στα βασικά. Όμως ο διάλογος και οι ανοικτοί δίαυλοι ενδιαφέροντος και επικοινωνίας είναι σημαντικότατα στοιχεία στην προσπάθεια να συγκροτηθεί σκέψη και διαμορφωθεί και προωθηθεί πληροφορία.

Θέλω να διαβεβαιώσω τούς φίλους και τις φίλες τής σελίδας, ότι δεν προβαίνω σε αναρτήσεις από διάθεση φιλαρέσκιας ή χόμπυ. Προσπαθώ να δομήσω την διαδικτυακή παρέμβασή μου ως προέκταση και συνεκτικό στοιχείο τής κινηματικής μου δραστηριότητος κατά το διάστημα 47 ετών και να την εντάξω στην διαδιακασία αναπτύξεως και εμπεδώσεως κινηματικής προοπτικής με στόχο την ανατροπή τών πολιτικών δεδομένων. Οι στοχεύσεις μου ούτε εκκινούν, ούτε εξαντλούνται στα όρια ενός πληκτρολογίου και μιας οθόνης, εναξαρτήτως τών τεράστιων δυνατοτήτων, που παρέχει στην φάση τών δώδεκα τελευταίων ετών, κατά την οποίαν υφίσταται το παρόν ιστολόγιο, η διαδράση. Λαμβάνω πολύ σοβαρά τις συνέπειες τής συνεχούς συμπάθειας, που αυτοί καταγράφουν και τής ευθύνης να ανταποκριθώ σε αυτήν.

Πλην όμως, όπως κατέδειξαν οι τελευταίες αναρτήσεις, πριν προβώ στην αναστολή τού ιστολογείν που ακολούθησε, ο τρόπος, με τον οποίον χειρίστηκα το ζήτημα τής συμφωνίας τών Πρεσπών, υπήρξε ριζικά διαφορετικός από τις επιλογές και την πρακτική τού χώρου, ο οποίος προσδιορίζεται ως πατριωτικός. Χωρίς βεβαίως να επιθυμώ να αμφισβητήσω τις αγνές προθέσεις, την φιλοτιμία, την φιλοπονία, τον έντονο αλτρουισμό, την εντιμότητα και την ετοιμότητα σε έκθεση προσωπικής διακινδύνευσης πάρα πολλών ακτιβιστών τού πατριωτικού χώρου, που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο, με κάποιους από τούς οποίους συνδεόμαστε και με θερμή προσωπική φιλία, διαπίστωσα, ότι σε τελευταία ανάλυση οι εκτιμήσεις μου σε σειρά θεμάτων δεσποζούσης σημασίας διέπονται από μια μεγάλη ποιοτική διαφορά φάσεως. Οπότε η αίσθηση ευθύνης μού επέβαλε να εφαρμόσω μια περίοδο σιωπής, ώστε να ελένξω κυρίως τον εαυτό μου και τον ρόλο μου, αλλά μοιραία εμμέσως και αυτόν πλείστων άλλων που περεμβαίνουν στα διαδικτυακά δρώμενα. Εκτιμώ, ότι όφειλα να θέσω το ερώτημα στον εαυτό μου, κατά πόσο είμαι επιζήμιος και θα πρέπει άρα να αναστείλλω τις δραστηριότητές μου ολοσχερώς, εφ' όσον αδυνατώ να εκτιμήσω τις καταστάσεις μέσα από άλλο πρίσμα, από αυτό που διέπουν η πείρα, τα βιώματα και η λογική μου. Ή κατά πόσο αναλογεί στις εκτιμήσεις και τις θεωρήσεις μου κάποιο σημαντικό ποσοστό ορθότητος (δεδομένου ότι ουδείς δύναται να διεκδικήσει την πλήρη ορθότητα όσο αφορά την οπτική του) οπότε και άρμοζε να προσδιορίσω τον τρόπο που θα συνεχίσω σε πλαίσια διαδικτυακής μοναξιάς. Βεβαίως,αναφερόμενος σε μοναξιά δεν εννοώ απομόνωση, διότι δεν έλλειψαν και αυτοί που με έμφαση και εμπράκτως με ενεθάρρυναν να συνεχίσω και τούς οποίους ευχαριστώ από καρδιάς.

Βεβαίως εκτιμώ, ότι και άλλοι ιστολόγοι, τούς οποίους θεωρώ ιδιαιτέρως αξιόλογους ανθρώπους, αντιμετώπισαν σε κάποιες φάσεις ανάλογα διλήμματα. Ο ΕργΔημΕργ μετά από κάποιο κείμενο που ανήρτησε για  τις “Παθογένειες τού Πατριωτικού Χώρου”, ανήστειλε στο παρελθόν για κάποιο διάστημα τις αναρτήσεις. Ο Μάρκος Ντε Σαντ, ο οποίος ανρθρώνει ένα αδυσώπητα ώριμο και πολύ συνεπή πολιτικό λόγο, κάνει χρήση ενός τραχύ τρόπου στην διατύπωση αυτών που καταθέτει. Εκτιμώ, ότι αυτό συμβαίνει για λόγους αυτοάμυνας μέσα σε ένα συνειδησιακά ναρκοθετημένο και τοξικό περίγυρο, δεδομένου ότι η εντύπωση που έχω αποκομίσει γι αυτόν, είναι ότι πρόκειται για μια βαθύτατα ευγενική φυσιογνωμία, που διαθέτει μια ελκυστικότατη εγκαρδιότητα. Εγώ, ως αναζητητής τής αισθητικής, έχοντας δαπανήσει κάποιο χρόνο και χρήμα μπροστά στα αναλόγια, δεν δύναμαι να προσβλέπω σε άλλες εκφραστικές οδούς, από την τρυφερότητα που χάραξαν τα ινδάλματά μου, όπως ο Chet Baker, ο Bill Evans, ο Stan Getz, η Bilie Holyday και oi λoιποί τής παρέας, που πολτοποίησε η μαρμάγκα τών μεγαλουπόλεων.

Οι απόψεις που παρουσίασα εδώ,περισσότερο από συχνά μπορεί να ήταν πρωτότυπες και να είχαν έντονο προσωπικό χαρακτήρα. Κάποια θέματα – τουλάχιστον όσο αφορά συγκεκριμένες πτυχές τους – ίσως να τέθηκαν και για πρώτη φορά στο Ελληνικό διαδίκτυο. Συνήθως άφησα την πραγματεία θεμάτων ημιτελή, ή τα έθεσα μόνον ακροθιγώς, δεχόμενος κριτική, ακριβώς διότι η πορεία τής αναζήτησης σχετικά δεν ολοκληρώθηκε. Κάποια από αυτά συνιστούν πλέον τόπο προβληματικής περισσότερων. Αυτό δεν σημαίνει, ότι μού δόθηκε κατ' αποκοπήν δώρημα να πρωτοτυπώ. Όταν κάποιες περιοχές δωθούν σε πρόσβαση από το  πεπρωμένο, επόμενο είναι να κάνουν το πρώτο βήμα κάποιοι, από αυτούς που επιλεγμένα επιδιώκουν να είναι αντισυμβατικοί. Η αναζήτηση συχνά οδηγεί σε μοναξιά. Όμως αυτό δεν αρμόζει να συνιστά εμπόδιο, διότι όπως λέει το τραγούδι “... και η αγάπη δυο λογιών, στην μια καλογερεύεις...”. Διαφορετικά όμως πρέπει να αντιμετωπίζεται μια κατάσταση, όταν διαπιστώνεται ρήγμα.

Στο ζήτημα τής “Συμφωνίας” τών Πρεσπών προσπάθησα να αναλύσω τον ρόλο τού Νίκου Κοτζιά, ως επικεφαλή κάποιας ομάδας τεχνοκρατών στο υπουργείο Εξωτερικών, επειδή η περίσταση το έφερε να τον γνωρίζω από απόσταση κατά τήν περίοδο τών μαθητικών χρόνων, αλλά να γνωρίζω και ιδιαίτερα καλά το περιβάλλον τής Γερμανίας, τόσο τής Δυτικής όσο και τής Ανατολικής, όπου αυτός σχημάτισε σημαντικό μέρος τού ψυχισμού του. Κατ' αυτόν τον τρόπο ανέδειξα κάποιες ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ πλευρές τής εν λόγω “συμφωνίας”, τις οποίες επισταμένως παραβλέπουν ΤΟΣΟ ΟΙ ΤΜΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ. Αυτός ο χειρισμός δεν συνέβη μόνον στην βάση ενός ακριβοδίκαιου χειρισμού τού θέματος, αλλά και διότι πάσα άλλη αντιμετώπιση ΕΠΙΧΕΙΡΗΤΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ. Και δεδομένου, ότι η συγκεκριμένη συμφωνία συνιστά ΔΟΛΟΠΟΛΟΚΙΑ, με τον ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΟΥΦΩΝ, τον οποίον έπέλεξαν ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ, κερδισμένοι βγαίνουν ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΔΟΛΟΠΛΟΚΟΙ, ακριβώς διότι δεν ξεσκεπάζονται αυτοί που πρέπει να αποκαλυφθούν. Καθότι επαναστατική διαδικασία δεν είναι μόνον να καταβαίνουν διαμαρτυρόμενοι εκατομμύρια άνθρωποι στον δρόμο, αλλά μόνον όταν αυτό συντελείται ΕΠΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΒΑΣΕΩΣ. Και δεν μπορεί να υπάρξη επαναστατική πράξη χωρίς επαναστατική θεωρία. Εάν δεν αποκαλυφθούν οι βασικές πτυχές τών κακοδαιμονιών, δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν δραστηριότητες για την ματαίωση και την ανατροπή τους. Η εν λόγω συμφωνία προβλέπει ΠΑΤΑΞΗ ΠΑΣΗΣ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ. Κατά συνέπεια δεν είναι ουδόλως τυχαίο, ότι αυτή πέρα από τίς μεγαλόστομες τυμπανικρουσίες τών τιμητών της και τούς ονειδισμούς τών αντιπάλων της ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΙΚΥΡΩΘΗΚΕ ΕΠΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΝΟΜΙΚΑ ΚΕΝΑ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ. Εάν αυτή εφαρμοζόταν στην πράξη, έπρεπε πάραυτα να τεθεί εκτός νόμου το “ουράνιο τόξο” και όλες οι χαφιέδικες αλητρωτικές ΜΚΟ. Κάθε αλυτρωτική διαμαρτυρία έπρεπε να συνοδεύεται από σύλληψη και ποινικοποίηση τών συμμετεχόντων. Επίσης θα έπρεπε να έχει καταγγελθεί σε όλους τούς διεθνείς οργανισμούς το κρατίδιο τών σκοπίων, ένεκα κλιμακώσεως σωρείας αλυτρωτικών ενεργειών και να έχουν διακοπεί οι διπλωματικές σχέσεις προς αυτό, ως παραβιάζοντος την συμφωνία και ως υποθάλπτον κατ' εξακολούθησιν και εκ συστήματος την εθνική κυριαρχία τής Ελλάδος. Όμως περί αυτού ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΨΙΛΟΚΟΜΕΝΟ ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ. Καταδεκνύοντας την σφοδρή αγκύλωση σε στοιχειώδη ζητήματα, που διέπει αυτούς, που θα έπρεπε να ειναι η μαχόμενη πνευματική ηγεσία τής Ελλάδος. Δεν αμφισβητώ ούτε τις διαθέσεις, ούτε τις προθέσεις, ούτε την αγωνιστική διάθεση κανενός. Αλλά πριν δούμε την γκλάβα μας στον καθρέπτη για να την κτενίσουμε, να την ξυρίσουμε, ή να την καλωπίσουμε άλλως πώς, οφείλουμε να την έχουμε βάλει να δουλέψει. Αλλιώς αυτή καταδικάζεται σε διακοσμητικό συμβάν.

Ο πρώτος, που όφειλε να θέση αυτά τα ζητήματα, είναι ο Νίκος Κοτζιάς και η ομάδα τεχνοκρατών στο ΥΠΕΞ που αυτός συνεργάστηκε για την διαμόρφωση και ουδέποτε πραγματωθείσα επικύρωση τής “συμφωνίας”, ο οποίος από “ευφυές παιδί', μετά την αποπομπή του από το υπουργείου από το δίδυμο τής ξένης ακρίδας Τσίπρα / Καμμένου, αποδείχθηκε – επιεικώς χαρακτηριζόμενος – ως ο αφελής τής παρέας.

Η όλη ιστορία με την αποδοχή τής ενσωμάτωσης ΚΑΠΟΙΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΡΘΡΩΝ στην συμφωνία έγινε μόνο ως δόλωμα με στόχο να επιβληθή ΠΑΡΕΛΚΥΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ. Έτσι, αφού η ομάδα Κοτζιά κατάπιε το όνομα, έφαγε μετά την κλωτσιά ο Νικολάκης από το υπουργείο, ώστε η συμφωνία ΟΥΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΥΡΩΘΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Το δεδομένο, ότι η συμφωνία ουδέποτε επικυρώθηκε, παρέχει κάθε άνεση στα σκόπια, έχοντας κατωχειρώσει τεχνιέντως το όνομα, να βγουν κατά βούληση  και να ισχυρισθούν: “Ελάτε ρε παιδιά,δεν καταλάβατε ότι πρόκειται μόνο για ένα πρωταπριλιάτικο αστείο;” Αυτό βεβαίως ουδέποτε πρόκειται να συμβεί, δεδομένου ότι οι κουίσλιγκς τών Αθηνών ουδέποτε πρόκειται να θέσουν ζήτημα διεξαγωγής αλυτρωτικής δραστηριότητος και όχι μόνον να ζητήσουν εφαρμογή τής “συμφωνίας”, αλλά να πατάξουν τα πρακτόρια με κάθε δικαίωμα, που τούς παρέχει σύμπασον το νομικό πλαίσιο.

Όσο αφορά τον Νικολάκη, μετά την εκδίωξη του από την καρέκλα, έβαλε το δάχτυλο στο στόμα και το παίζει καθηγητής, σφυρίζοντας αδιάφορα και πλέκων εγκώμια στον Τσίπρα. Έτσι καταδίκασε ένα οργανισμό με σφριγηλόταες προϋποθέσεις, όπως το "Πράττω", που διαθέτει ένα κεντρικό όργανο πεντακοσίων ατόμων, πολλοί τών οποίων είναι πανεπιστημιακοί και πρώην ανώτατα στελέχη τού στρατού, σε πλήρη απραξία. Ένα οργανισμό, που θα ζήλευε ο κάθε συνεπής επαγγελματίας επαναστάτης, διότι η συμμετοχή στην καθοδήγησή του θα τού παρείχε βήμα, όχι μόνον για την ανατροπή τών Ελλαδικών δεδομένων, αλλά για σοβαρή συμμετοχή στην διαμόρφωση τού γεωστρατηγικού πλανητικού αύριο. Το  οποίο συντελείται πλέον με καλπάζοντα ρυθμό, από άλλους, στούς οποίους συμμετέχουν ακραιφνείς σταλινικοί, όπως ο Βλαδίμηρος Πούτιν και όχι ψευτοσταλινικοί, όπως ο Κοτζιάς. Έτσι αυτός καταδικάζεται να καταπιεί όλον τον ονειδισμό τού ονόματος, με την ρετσινιά τού πράκτορα ξένων συμφερόντων. Δεν αμφιβάλλω, ότι αυτός δεν ήταν ο εν τέλει στόχος του. Πλην όμως καλά είναι τα καθηγητηλίκια, όμως ανατροπές μπορούν να κάνουν μόνον οι γιοί και οι κόρες τής Επαναστάσεως. Καθότι το μόνο που κατάλαβε από τα κατεστημένα που εθήτευσε ο τζιτζιφιόγκος, είναι η μπόχα από τις ιδρωμένες μασχάλες τής κλίκας τού χόνεκερ.

Καθότι ο Στάλιν, ως γνήσιος αντικομμουνιστής Ρώσος Πατριώτης, ο μεγαλειωδέστερος και αποτελεσματικότερος τών χαφιέδων τής τσαρικής Οχράνα, κατάφερε να τυλίξει σε μια κόλλα όσους σχεδίαζαν την καταστροφή τής Μεγάλης Θηβαΐδος με ξενοκίνητα προνουντσιαμέντα, επανιδρύοντας με δήθεν κομμουνιστικό μανδύα την τσαρική κυριαρχία. Αναδεικνύοντας και τον σύγχρονο Μέγα Τσάρο Πασών Τών Ρωσιών Βλαδίμηρο Πούτιν, Σωτήρα τής ανθρωπότητος.

Αναμφιβόλως η μετεξέλιξη τής Οχράνα, ως ΝιΚαΒεΝτε και στην συνέχεια ως ΚαΓκεΜπε ως την ΓκεΕρΟυ επέβαλε την σωτηρεία τού Ρωσικού Έθνους με το μπιστόλι. Όμως, όπως θα καταδείξω στο επόμενο καιφάλαιο αυτής τής αναρτήσεως, η ιστορία γράφεται και με τα περίστροφα και τα χασαπομάχαιρα. Κυρίως από τούς εχθρούς τής ανθρωπότητος. Οπότε τα περιθώρια αυτών που θέλουν να διαφυλάξουν και να προασπίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, στενεύουν. Ο κοινός νους δικαιολογείται να θεωρή εξωφρενικό το δεδομένο, ότι η σωτηρία τής ανθρωπότητος περνάει μέσα από γκούλακ. Όμως, πιο πολύτιμη από την βία τών όπλων στάθηκε η συνομωσιολογική διαφώτιση τών φτωχών κληρικών και μοναχών, που αφοσιωμένοι στην νηστεία και στο κομποσχοίνι γαλούχησαν στα ιερατικά σεμινάρια που εθήτευσε τον νεαρό Στάλιν, ως νόθος γιός τού τοπικού δειευθυντού τής αστυνομίας. Έτσι, η συζυγική απιστία τής πονηρούλας Κέκε αποδείχθηκε σωτήρειος. Διότι ένας αξιωματικός τής αστυνομίας δεν μπορεί να εξασφαλίση την καριέρα τού νόθου γιού του στις ακαδημίες αξιωματικών, αλλά μόνον μέσα στις γκρούπες επωάσεως χαφιέδων. Εκεί που είχαν στοχευμένα δράσει οι αγνές ψυχές τών Ρασκόλνικων, διαφωτίζοντας τούς επωαζόμενους ηγέτες περί τού χτικιού που αποκαλούσαν “αντίχριστα”.

Κατά συνέπεια, κάθε γνήσιος Σταλινικός, δεν μπορεί παρά να είναι συνειδητός υποστηρικτής τών Σωμάτων Ασφαλείας τής πατρίδος του. Διότι δίπλα σε αυτούς, οι οποίοι εκπαιδεύονται ως ασυνείδητοι πραιτωριανοί, που ξυλοφορτώνουν άδικα τον κοσμάκη, βρίσκονται και εκείνοι οι ευσυνείδητοι ολιγόμισθοι εγγυητές τής καλώς νοουμένης προστασίας τών πολιτών. Δεν αμφιβάλλω, (για να μην ισχυρισθώ ότι γνωρίζω) ότι κάποιοι από αυτούς αντιλαμβάνονται τις καταστάσεις και όταν ωρημάσει η κατάλληλη στιγμή, θα πράξουν τα δέοντα. Όπως και άλλοι, που έχω υποδείξει σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Όμως σχετικά με το ζήτημα Κοτζιά, δεν εξαντλούνται όσα επιθυμώ να καταθέσω στα προηγούμενα. Εκεί που η χωλαίνουσα πνευματική ηγεσία τού τόπου (την οποία δεν αποσκοπώ να απαξιώσω, διότι έχει προσφέρει πάμπολλα και εξακολουθεί με αυταπάρνηση να προσφέρει) κατέδειξε πλήρη ανεπάρκεια, είναι η αξιολόγηση τού ζητήματος καθορισμού τής Ανεξαρτήτου Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και την Αλβανία και η αποτίμηση τής άμεσως ευρισκομένης σε συσχετισμό με αυτήν δολοφονίας τού Κωνσταντίνου Κατσίφα. Ζήτημα που θα χειριστώ στην επόμενη ανάρτηση με τίτλο “Αγαίο, Ξανά και Ξανά η Θάλασσα τού Πολέμου”.

2. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2019: ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

 

Εφόσον αυτό που παρουσιάστηκε από τούς τεχνικούς τού εξουσιασμού ως αποτέλεσμα τού θεάτρου τού παραλόγου ως αποτέλεσμα τών πρόσφατων εκλογών υπείχε έστω ίχνη γνησιότητος, θα είχε ήδη βρικολακιάση ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, μόνον και μόνον για να καταστρέψει δημοσίως όλες τις σελίδες περί σαδομαζοχισμού τών έργων του. Ότι δεκάδες χιλάδες ανθρώπων εσύρθησαν κατά την διάρκεια τών μηνμονίων στο τραγικό αδιέξοδο τού αυτοαπαγχονισμού και τής εκουσίας πτώσεως στο κενό, είναι γνωστό και αποτελεί βαναυσότατη ένδειξη τής απάνθρωπης ψυχολογικής συγκροτήσεως τού ελλαδικού κομματικού κατεστημένου. Όμως η ταχυδακτυλουργία τού ισχυρισμού από την μεριά του, ότι σύσσωμο το εκλογικό σώμα μια κοινωνίας εκατομμυρίων ανθρώπων διακατέχεται από σφοδρότατο σύνδρομο αυτοκτονικού ιδεασμού, ώστε να δώση ποσοστό άνω τού 80% σε αχθοφόρους τών μνημονίων, είναι παραλογισμός, τον οποίον ούτε οι σφαίρες τού όπλου που αυτοκτόνησε ο Μιχάλης Καριώτουγλου, πρόεδρος τής Singular Logic , στα τέλη Μαρτίου τού παρελθόντος έτους μπορούν να μεταδώσουν με σήματα μορς στον παράδεισο, για να ενημερωθεί ο Τσαλικίδης, που και αυτός “αυτοκτόνησε” για τις υποκλοπές σε βάρος Πρωθυπουργού τής χώρας. Όταν ένας πρώην Πρωθυπουργός έχει καταδικασθεί σε διαδήλωση εκούσιας εκωφαντικής σιωπής, σε ποια “δημοκρατία” αναφέρονται οι σκιές τής κοινοβουλευτικής παντομίμας και σε ποια κάλπη να προστρέξη ο “κυρίαρχος” λαός τής πλουσιότερης από πάσης απόψεως χώρας τού κόσμου, για να φορτώση τα μπάζα τής πατρίδος του στον ρότορα, που απεργάζεται το σκυρόδεμα τού εθνικού και κοινωνικού του τάφου;

Το επιχείρημα τών “αναλυτών”, ότι ο λαός ψήφισε τιμωρητικά με στόχο να διώξη τούς προηγούμενους τοποτηρητές τού ιλλουμινισμού, ξεπερνάει σε σαρκασμό το ανέκδοτο, που λέει ότι κάποιος αφαίρεσε το πέος του, για να εκδικηιεί την γυναίκα του, επειδή τον απατούσε. Θεσμοθέτησαν να αφαιρούν δια νόμου το πέος αφήβων, οι αυτοευνουχισμένοι τελετιστές τής ίσοδος και τής λερναίας ύδρας, επιστρέφοντας την κοινωνία σε πλαίσια όχι μόνον απροκάλυπτου ανοικτού φασισμού, αλλά απροκάλυπτης δημόσιας λατρείας τού μολώχ. Παραδίδοντας την πόλη στις φιέστες τού μαζικού κιναιδισμού και στην πολτοποίηση ανθρώπων από την SEEBRIG, μετέτρεψαν την δημόσια καθημερινότητα σε μαζική τελετουργία μαύρης μαγείας.

Φίλοι και φίλες, κοιτάξτε ολόγυρα πώς ψοφάνε οι άνθρωποι σωρηδόν σαν τα ποντίκια, με την μηχανή πληθυσμιακής αποψιλώσεως που έχει στηθεί και θερίζει. Εάν αυτό το ονομάζετε ζωή, τότε προτιμάω το Ζάλογγο. Όμως τα οστά τών προγόνων, που έχυσαν αφειδώς το αίμα τους για την Ιερή Ιδέα τής Αγίας Γης, προδιαγράφει πολύ συγκεκριμένη παρακαταθήκη για τον τρόπο που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τα κοπέλια τού μάμαλη.

Όπως βγήκα δημοσίως και επωνύμως και υπερασπίστηκα το δικαίωμα τού Ζακ Κοστόπουλου στη ζωή, διότι δεν ανέχομαι κατ' ουδένα τρόπο να αφαιρείται η ζωή τού οιουδήποτε αυθαιρέτως, όποιος κι αν είναι αυτός, έτσι αυτούς που αμφισβητούν το HABEAS CORPUS, τον σεβασμό δηλαδή τού απαραβίαστου τής σωματικής ακεραιότητος, που καθιέρωσαν αγγλοσάξονες, τουτέστιν μια ομοεθνία που είναι για λύπηση ένεκα τού χαμηλού της υποβάθρου, στοχοποιώ εδώ και τώρα ως δεύτερος, ανταποκρινόμενος σε αυτονόητη υποχρέωση ανθρώπου, που πρωτοάνοιξε τούς οφθαλμούς του υπό το Φως τής Ακροπόλεως. Μιχάλη ισχυρίστηκες “ότι Αθήνα θα γίνει Καμπούλ”. Εδώ όμως είναι Μπαλκάνια.

  Κάποια πολύ σοβαρά ιστολόγια, όπως τα “Αττικά Νέα”, ο “Εργοδότης Δημοσίων Έργων” αλλά και άλλοι, κατέδειξαν με λιαν εμπεριστατωμένο τρόπο την νοθεία τών εκλογών. Καταθέτει χαρακτηριστικά σε πρόσφατη ανάρτηση ο Εργοδότης:

“...Πάντως, αν πάρετε τα επίσημα στοιχεία τόσο του Υπ.Εσ., όσο καί της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (απογραφές 2001 καί 2011), θα δήτε κάτι σαν: πληθυσμός 10,300,000 / εκλογικό σώμα 10,300,000. Καί δεν κάνω πλάκα....”

Εδώ πραγματικά σκίζουν τα πτυχία, όχι μόνον όσοι καθηγητές μαθηματικών δεν έχουν ακόμη σαλτάρει δημοσίως και θα υποχρεωθούν την επαύριο να προσέλθουν στα σχολεία για να διδάξουν στούς μαθητάς την προπαίδεια, αλλά και όσοι συνταξιούχοι μπακάληδες κράτησαν τευτέρια απλήρωτων δώσεων. Όμως το ζητούμενο δεν είναι να εντοπίσουμε μόνον τα συμπτώματα ενός απροκάλυπτου ευτελισμού την δημόσιας νοημωσύνης, αλλά να αποκαλύψουμε τον μηχανισμό γιγαντώσεως τής τεχνητής σπειροχαίτης, ώστε να προσπαθήσουμε να ψιλαφήσουμε ΤΙ ΜΕΘΟΔΕΥΕΤΑΙ. Αγαπημένη μου Δώρα Ζαμπέρη γνωρίζω, ότι με το πληκτρολόγιο μόνον δεν μπορεί να βρεί ανάπαυση το αίμα, όμως ας ξεκινήσουμε με αυτό.
 

Διαλαλούσε ο “πολύς” Γιώργος Τράγκας εδώ και μήνες στις εκπομπές του, διαφημίζοντας την εμπειρία του στην δημοσιογραφία επί έξι δεκαετίες, ότι “οι συριζαίοι στις εκλογές δεν θα βρούν πάνω από την Λάρισα ούτε την ζήφο τους”. Όμως με βάση τα “αποτελέσματα” που ανακοινώθηκαν ο “σύριζα”, συνυπολογιζομένου και τού σορικού υποκαταστήματος βαρουφάκη, διατήρησε τα ποσοστά του, όχι μόνον στην Μακεδονία, αλλά παντού. Όλοι λοιπόν οι εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένοι, που μπουγέλωναν με πτύελα τούς περιφερόμενους “ιθύνοτες” τού σύριζα, τούς αποκαλούσαν προδότες και διαδήλωναν με χεμάρρους εκατομμυρίων, οι οποίοι συμφώνως με τα κυβερνητικά φερέφωνα ήσαν χρυσαυγίτες, έσπευσαν στις εκλογές να ζηφίσουν το αναηψάκι τού στέλιου πατακού. Να γιατί λοιπόν συρρικνώθηκαν τα ποσοστά τού Μιχαλολιάκου. Εάν είναι δυνατόν ο κάθε χαφιεδάκος, που γράφει ύμνους στον εωσφόρο, να συγκριθεί με τούς ιεράρχες τής σατανολατρείας τής "Σπύρος Νάγος". Μα αφού είναι ακροδεξιοί, ποιόν θα στηρίξουν; Μα αφού θέλουν να λιμοκτονούν, να πεθαίνουν χωρίς να μπορούν να αγοράσουν φάρμακα, να ξεκουμπίζονται τα παιδιά τους στο εξωτερικό, να γίνονται πρεζόνια, φλώροι και λεσβίες, να ευνουχίζονται από εφηβική ηλικία για να μην κουβαλάνε περιττά βάρη στο πάτερο, για να απόκτήσουν επί τέλους οι σλαυομακεδόνες και αυτοί την πατρίδα που τούς στερούν τα εθνίκια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο εθνικισμός, όπως τόνισε ο Κούλης. Κατά τα άλλα φοράμε γραβάτα. Και προς θεού, αξιοπρέπεια.

Όλοι στις εκκλησίες, αγαπάτε αλλήλους, ό έχων δυο χιτώνας, εξ άλλου ο παράδεισος δεν βρίσκεται καθόλου μακρυά. Εννιά μαχαιριές δρόμο από τα paradise papers.

Στην συνέχεια βγήκε ο μπαρμπαγιώργος να εξηγήσει με δημοσιογραφική σοβαροφάνεια τα εκλογικά αποτελέσματα στην σελίδα του. Γιατί έτυχε τής εκτιμήσεως τών εκλογέων το πατακοπαίδι και γιατί 'θριάμευσε” ο κούλης. Τελικά πώς θα προχωρήσουμε μπαρμπαγιώργο; Θα βγείς πάλι αύριο το πρωί στο ραδιόφωνο να μάς λούσης με μεγαλόστομη μπούρδα, ή θα σεβαστείς τελικά την ηλικία σου και θα πάψης να μηλάς για πείρα 60 χρόνων στην πληρωμένη εξαπάτηση; Ξέρω, σε χρειάζεται κι ο καμμένος. Όμως, όταν τραβάς φύλλο από τα 32, πρτόσεξε λίγο το χρώμα τής τσόχας, διότι το κόκκινο ξεκίνησαν να το διακρίνουν αρκετοί.

Δυστυχώς, τον πειρασμό ανάλογων “βαθυστόχαστων” εκτιμήσεων δεν μπόρεσαν να αποφύγουν ασυλλόγιστα και κάποιοι άνθρωποι καλής θελήσεως. Κάποιοι οικονομολόγοι με αδιαμφισβήτητα υψηλή προσφορά στις ριζοσπατικές οικονομικού χαρακτήρα αναλύσεις, αλλά και κάποιοι φίλοι, που αν δεν τούς ξεματιάσει καμιά γριά, αποκλείεται να απαλλαγούν από το σύνδρομο τής “ταξικής ανάλυσης”, ενώ αυταπατώνται ότι άφησαν τον μαρξισμό στα αζήτητα εδώ και χρίνια. Όπως και να το κάνουμε κάλλιστοι οι οικονομολόγοι, οι δημοσιογράφοι και οι εκδότες περιοδικών. Όμως ο πόλεμος είναι δουλειά τών Σαμουράι και όχι τού κουρέα, που πρόσφερε την λεκάνη στον έσχατο τών ιπποτών. Όλοι συμβάλλουν θετικά. Όμως χωρίς ζώσα πολιτική υπεθυνότητα, όλα παραμένουν ορφανά. Το κύριο στην συγκεκριμένη περίπτωση κατόρθωσαν να διακρίνουν μόνον μερικοί απλοί ιστολόγοι: Οι τεχνητή κατανομή τής χώρας σε περιοχές που “επικράτησε” ο σύριζα (Θράκη και Κρήτη) και σε περιοχές που “επικράτησε” η “ν””δ” χαράσουν επί χάρτου τον μεθοδευομένη καλπάζουσα επιβολή διαμελισμού. Απέναντι σε όλους τούς ευπειθείς ή εγκαθέτους θιασώτες τής υποτιθέμενης “γνησιότητος” τών εκλογικών “αποτελεσμάτων έχω να θέσω την απλούστερη τών ερωτήσεων κρίσεως: Εσείς, εάν είχατε κληθεί ως στελέχη διεξαγωγής κοινωνικής μηχανικής να καθορίσετε τον σκόπιμο τρόπο νοθείας τών εκλογικών αποτελεσμάτων, ποια είναι τα ποσοστά που θα επιμερίζατε σε έκαστο κόμμα;

180 έδρες σε κούλη και κυνάλ με στόχο την αλλαγή τού εκλογικού νόμου, αμπάρωμα τού υποτιθέμενου “εθνικού χώρου” αρχικά στο χρυσαυγίτικο τσίρκουλο και στην συνέχεια στην παιδική χαρά τού καραφλάκια τής κηραλιφής, ώστε να φανεί ότι ο πατριωτισμός είναι σύνδρομο που χαρακτηρίζει κάποια παθογενή άτομα, ξωπέταγμα τής Ζωής, λες και το ξεμπρόστιασμα μέσα στην “βουλή” έχει μεγαλύτερη απήχηση από ότι όταν αυτό ακούγεται εκτός.

Όλα αφ' ενός για να οδηγήσουν σε αμηχανία και αγκύλωση το κοινωνικό σώμα, αλλά και για να αποκτήσουν επίφαση νομιμότητος όσα ζοφερά μεθοδεύνται. Με την επιβολή όμως φασισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα εξαντλεί το σύστημα το έσχατο επιχείρημά του. Έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι τελείως βραχύβεια. Άρα το σύστημα δίνει τα ρέστα του, ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΟ ΕΝΤΟΣ ΦΙΝΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ. Δεν είναι μόνον ότι έχει απωλέσει πλήρως την νομιποίηση του στην συνείδηση τών πολιτών, αλλά αναγνωρίζει πλέον, ότι μέσα στην δίνη τών ταχέως μεταβαλλόμενων γεωπολιτικών δεδομένων χάνει το οξυγόνο, που το κράταγε στην ζωή εδώ και χιλιετίες. Τουτέστιν την βάση τή εννάτης κεφαλής τής λερναίας ύδρας, επί τής οποίας αυτό εδράζεται, με τα δεκανίκια τού διεθνούς ιλλουμινισμού. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αναγνωρίζοντας το σύστημα, ότι δεν χάνει μόνον τα αβγά, αλλά και τα καλάθια, δεν βρίσκει άλλη διέξοδο από το να πιαστή από μαλιά. Τουτέστιν τα φίδια τής μέδουσας. 

  Για να προσεγγίσουμε το δεύερο, σχετικά με τις παγκόσμιες γεωπολιτικές ζυμώσεις με τρόπο στοιχειώδους πληρότητος, χρειάζεται ξεχωριστή ανάλυση, που θα ακολουθήσει σύντομα, εκτιμώντας, ότι οι βασικοί παράμετροι τού θέματος, που αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο και Πρόσω Ασία δεν έχουν ακόμη τεθεί ούτε ακροθιγώς στον δημόσιο διάλογο. Όσο αφορά όμως την διαπίστωση αναφορικά με την πλήρη καταβαράθρωση σής αποδοχής τού συστήματος στην συνείδηση τής κοινωνίας, αρκεί να παρακολουθήσουμε την ανάπτυξη τής αποχής κατά την πορεία από την λεγόμενη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα:

   Η αποχή ακολούθησε την εξής ανάπτυξη μεταπολιτευτικά ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ Σ΅ΤΟΙΧΕΙΑ:
                    1974              20 %
                    1981              21 %
                    1989              15 %
                    2009              35 %
                    2015, Ιαν.      35 %
                    2015, Σεπτ.   43 %
                    2019              42,3%  με τα στοιχεία όμως τού 2015 περίπου 55 %

Παρατηρούμε δηλαδή, ότι μετά το 2000 η πτώση αξιοπιστίας τού συστήματος ακολουθεί αναδική  πορεία, μετατρεπόμενη σε καλπάζουσα κρίση εμπιστοσύνης μετά την επιβολή τού σύριζα, για να καλήξη σε σφοδρή αποστροφή κατά τις πρόσφατες εκλογές. Όσο αφορά την καταγραφή τού ποσοστού τής αποχής κατά τις πρόσφατες εκλογές, πρέπει να ληφθεί υπ' όψει, ότι μετά το 2015 έγινε εκκαθάριση τών εκλογικών καταλόγων με διαγραφή περίπου τού 10 % τών συμπεριλαμβανόμενων σε αυτούς. Η σκοπιμότητα αυτής τής ρύθμισης είναι κραυγαλέα. Στόχος η απόκρυψη τού ποσοστού αποχής το κατά το 2019 σε σύγκριση με τα στοιχεία τού 2015. Η καμπύλη ανάπτυξης τής αποχής τείνει σε ασυμτωτική πορεία ως προς τον άξωνα τών ποσοστών, με αναμενόμενη την γοργή της γιγάντωση. Υπό αυτήν την έννοια τα ποσοστά τών "κομμάτων εξουσίας" ακόμη και με τα ποσοστά νοθείας που προσκομίζονται, μετατρέπονται από μαθηματικής σκοπιάς σε ταχέως φθίνουσες συναρτήσεις με επικείμενο όριο στο εγγύς μέλλον το μηδέν. Όποιος εκτιμά, ότι αυτήν την εξέλιξη δεν την αντιλαμβάνονται οι δυνάστες δεν είναι εις θέσιν να κατανοήση την σημειολογία τής μετοτροπής τού σχοινιού στην περίπτωση τού Τσαλικλίδη σε καυτό μολύβι στην περίπτωση τού Καριώτογλου. Τα μαθηματικά αποτελούν ανέκαθεν την βάση στην μελέτη τής αντοχής τών υλικών.

  Αυτή η προβληματική οδηγεί στην υποχρέωση να ασχοληθούμε στην συνέχεια με μια ακόμη σημειολογική προσέγγιση:
- Ποιοι είναι οι λόγοι επιλογής ΕΝΟΣ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ για να δολοφονηθεί με πολλαπλές μαχαιριές μια νέα γυναίκα, από κάποιον που οδηγεί ΜπεΕμΒε, για να τής κλέψη το κινητό τηλέφωνο και να το πουλήσει στην συνέχεια σε κάποιο ψιλικατζήδικο;

Επί πλέον:
- Ποιοι είναι οι λόγοι, που προαλείφεται ήδη τουλάχιστον από το 2018 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ως επελθών υπουργός δημοσίας τάξεως; Έγινε η επιλογή, ως ισχυρίζονται πλείστοι όσοι στο διαδίκτυο, επειδή αυτός είναι ευήκοος σε κελεύσματα τής πρεσβείας τών ΗΠΑ, ή μήπως η λαγουδότρυπα πάει σε άλλο βάθος; Ή μήπως δεν υπήρχουν άλλοι "υπάκουοι" σε αυτήν την χώρα, τού "ανήκομεν εις την δύσιν" και τού "στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας"; Εγώ γνωρίζω τουλάχιστον μερικές δεκάδες χιλιάδες.
- Για ποιό λόγο διορίζεται ως επικεφαλής τής ΚΥΠ ο διευθυντής τής δεύτερης μεγάλης ιδιωτικής εταιρίας εκπαιδεύσεως και μισθώσεως ιδιωτικών στρατιωτικών μονάδων με κέντρο κύκλου εργασιών την Μέση Ανατολή;

 

συνεχίζεται...