ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΜΕ ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΗΧΟΥΣ

Προσβλέποντας σε μια επάνοδο σε τροχιά αναρτήσεων, έχοντας προσπαθήσει να εκτιμήσω τίς επιγνώσεις που συνέλεξα στην δωδακαετή ενεργό συμμετοχή μου στην μπλογκόσφαιρα, επιχειρώ το πρώτο ελεφροπάτητο βήμα με το ανέβασμα κάποιων παλιών ηχογραφήσεων. Αυτές πηγαίνουν χρονικά αρκετά πίσω, φτιαγμένες στο πόδι κατά τα έτη 2000 και 2001. Έκτοτε δεν επιχείρησα την καθ' οιονδήποτε τρόπο διάδωσή τους, αποδίδοντας βάρος στην διαδικτυακή (και όχι μόνον) προώθηση άλλων μηνυμάτων και ανησυχιών. Εξ άλλου εκτιμώ, ότι με το παρόν πόνημα επέτυχα πλήρως τον στόχο που είχα τότε θέσει, να αποφύγω τον όποιον καρδιοχειρουργό και το τρελάδικο.
Στην πορεία τών έτών που ακολούθησαν ευδοκίμησα να ηχογραφήσω με σκόρπιες απόπειρες και άλλο ψυχοφελές (τουλάχιστο για τον υποφαινόμενο) ηχητικό υλικό. Προτάσσω όμως σε ανάρτηση τα κομμάτια που ακολουθούν, για λόγους χρονικής ακολουθίας.
Προς ώρας πιλατεύω ένα νέο κύκλο μουσικού πειραματισμού, που τιτλοφόρησα PSYCHEDELIA ORIENTIS. Με αυτόν τον κύκλο προσβλέπω σε ένα διαφορερτικό προσδιορισμό τής ψυχεδελικής ηχητικής σύντιξης, από αυτόν που επιχειρήθηκε κατά τις δεκαετίες '60 και 70. Εάν ολοκληρώσω κάποια αποτελέσματα, ίσως βρώ το θράσος προσεχώς να τα αναρτήσω.
Πιστεύω, ότι με την μουσική μπορεί να πει πολύ δύσκολα κάποιος ψέματα. 

Δάκτυλα Λευκά
Αφορμή για το κομάτι αυτό στάθηκε μια παιδική ανάμνηση. Όταν ήμουν πέντε ετών δεν υπήρχαν οικιακά πλυντήρια. Τότε ερχόταν στο σπίτι μας και ξενόπλαινε μια ταιπωρημένη γυναίκα. Τα δακτυλά της ευρισκόμενα ολημερίς μέσα στούς σάπωνες είχαν πρηστεί απορροφώντας τα νερά τής μπουγάδας. Όμως το λευκό τους χρώμα αναδείκνυε μια αγνή λευκότητα τής βιοπάλης. Υπάρχουν λευκές αποχρώσεις και αναλαμπές, που μπορούν να γοητεύουν, ή να εμπνέουν. Εγώ κράτησα αυτήν την παιδική ανάμνηση ως προσδιορισμού τού λευκού, βάφοντας με αυτό την σημαία μου. Όχι ως χρώμα συνθηκολόγησης, αλλά προσπάθειας.

https://vocaroo.com/delete/s1C6OExUqrKv/b0d35f53ac306237

Φίλε μου
Το άσμα αυτό έγραψα κατά το έτος 1972. Με μεταφέρει στην εφηβική ηλικία. Για το ίδιο ακριβώς θέμα έφερε η τύχη να συνθέσουν οι Αδελφοί Κατσιμίχα το πολύ ευαίσθητο τραγούδι τους "Ο Έφηβος ο Φάνης". Δεν γνωρίζω πότε και πού γνώρισαν τον Φάνη, ή κατά πόσο άκουσαν από κάποιους άλλους τα σχετικά συμβάντα. Εγώ με τον Φάνη ζυμώθηκα σε χρόνια που νοσταλγώ.

https://vocaroo.com/i/s1gQFkyMgRAk

Αντίο Γιέ Μου 
Αυτό το τραγούδι έγραψα για την μητέρα μου δέκα χρόνια μετά αφού αυτή είχε αποβιώσει.

https://vocaroo.com/delete/s1ShHnEfkqiM/8e4495385a02f89c

Πουλιά τού Αιγαίου 
https://vocaroo.com/delete/s1za5RFIehTP/492af971e3b77b6a

Οι Εραστές Είναι οι Ζητιάνοι τού Σύμπαντος 
"...Ξέχασες ότι αλλάζεις την δοξαστή τροφή με το γυμνό εφαλτήριο τού νέφους...": Από τον χορό Θεών, Ημιθέων και Ηρώων στον Πλατωνικό "Φαίδρο".

https://vocaroo.com/delete/s1ZjsJgxOarq/16056cbb4ce8d561

Μοίρα τού Ξύλου 
Μια κινεζική παροιμία λέει: "Μοίρα τού ξύλου η φωτιά".
Κάποια Κρητική μαντινάδα εκφράζει το ίδιο: "Ο έρωτας και ο θάνατος μεντένια ρίχνουν χάμου".

https://vocaroo.com/delete/s01YY6TED6ti/0e80623fccae2ab8

Δρόμοι τής Απαλής Αύρας 
https://vocaroo.com/delete/s1szrnehWHni/ac7e5991c80890e4

Χαλάνδρι 71
Αφιερωμένο στο φιλαράκι, που το 1971 γράφαμε στο μαγνητόφωνο με τις μπομπίνες.
https://vocaroo.com/i/s0WMH9hUCnfo

Τα κομμάτια που ακολουθούν γράφτηκαν με διάθεση πειραματισμού σε λαϊκούς δρόμους:

Ταξίμι σε Πλάγιο Δεύτερο
 https://vocaroo.com/i/s1dvRGkYQPhf

Ταξίμι σε Πλάγιο Τέταρτο
https://vocaroo.com/i/s1XKa6JLWcBR

Αμανές
https://vocaroo.com/i/s14FoZssj02J

Ως κάθε τι που αναρτήθηκε σε αυτήν την σελίδα έτσι και τα παρόντα ηχογραφήματα διατίθενται στην διάθεση όσων επιθυμούν για χρήσεις τής αρεσκείας τους χωρίς την όποια υποχρέωση. 

Ως μουσικό επίλογο ανεβάζω το βίντεο τής "ΓΑΛΛΕΡΑΣ".
Το άσμα γράφτηκε την ίδια περίοδο με τα κομάτια που προηγούνται ενώ η βιντεοσκόπηση έγινε το 2008.
Ευχαριστώ τον φίλο Προκόπη για την συμμετοχή του.



Η ΓΑΛΛΕΡΑ

Μια γαλλέρα η αγάπη κι έχει φύγει
σ' ένα ρεύμα που απαλά την παρασύρει
δίχως άλμπουρα κατάρτι και τιμόνι  
για νερά που θάμαστε για λίγο μόνοι.

Με ουίσκυ ο πλοίαρχος έχει μεθύσει
και το πλήρωμα έχει μείνει στο λιμάνι
τον εξάντα άλλαξα με δυο λουλούδια
για να βλέπουμε τ' αστέρια στο ταβάνι.

Το SOS δεν χρειάζεται να στείλης
για να δώσης τής καρδιάς το στίγμα
στα φιλιά κι οι δυο πολύ βαθιά πνυγμένοι
ας τούς άλλους να μάς ψάχνουνε στο κύμα.

Δες το σκάφος μας γλυκά πώς λαμπυρίζει
μαγκωμένο στα κλαράκια τής σελήνης
ένα κλάμα τρυφερό μέσ' από τη λέμβο
κάποιον ύμνο πειρατών μάς ψυθιρίζει.