07 Οκτωβρίου, 2018

ITS A HARD RAIN IS GONNA FALL









...And the Good Samaritan, he’s dressing
He’s getting ready for the show
He’s going to the carnival tonight
On Desolation Row...


...To her, death is quite romantic
She wears an iron vest
Her profession’s her religion
Her sin is her lifelessness
And though her eyes are fixed upon
Noah’s great rainbow
She spends her time peeking
Into Desolation Row...




Παρόλο που η προβαλλόμενη κυρία στην μαγνητοσκόπιση που έπεται, προβαίνει σε παράθεση, το ύφος τής οποίας θεωρώ σχετικά μετριοπαθές, την  παραθέτω, ώστε να μην κάθομαι να ξαναγράφω τα προβαλλόμενα με σκληρότερο ύφος.




https://www.pronews.gr/koinonia/718315_fotografia-ntropi-o-andras-stin-omonoia-aytoktonei-kai-apo-kato-ton-travoyn-me-ta




"Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες τείνουν να μετατραπούν σε κοινωνίες «τηλεθεατών». Δηλαδή κοινωνίες στις οποίες οι άνθρωποι είναι τόσο αποχαυνωμένοι που όταν συμβαίνει κάτι, δεν αντιδρούν αλλά το τραβούν με τα κινητά τους τηλέφωνα.
Άλλο ένα τέτοιο θλιβερό φαινόμενο είχαμε στην Ομόνοια.Την ώρα που ένας συμπολίτης μας ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει το πλήθος αντί να προσπαθήσει να βοηθήσει, είχε μαζευτεί από κάτω και τον τράβαγε με το κινητό. 
Μάλιστα κάποιοι από τους «θεατές» χαμογελούσαν σαν να έβλεπαν κάτι αστείο.
Τελικά το θρίλερ είχε αίσιο τέλος, με τον άνδρα που είχε ανέβει στο γλυπτό «Πεντάκυκλος» του καλλιτέχνη Γιώργου Ζογγολόπουλου στην Ομόνοια να κατεβαίνει μετά από μιάμιση ώρα.
Οι άνδρες της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής κατάφεραν να τον πιάσουν, να τον δέσουν με ειδικό σχοινί και γάντζο και αφού τον έβαλαν στο κουβούκλιο του γερανού, τον οδήγησαν να ασφάλεια στο έδαφος.

Γιατί ανέβηκε στο γλυπτό -Η απίστευτη ταλαιπωρία στο Α.Τ. Ομόνοιας
Πίσω από την κίνηση απελπισίας του μεσήλικα, κρύβεται μια προσωπική περιπέτειά του. Σύμφωνα με πληροφορίες ο άνδρας αυτός, είχε μεταβεί το βράδυ της Πέμπτης, στο Α.Τ. Ομόνοιας, προκειμένου να δηλώσει την κλοπή του πορτοφολιού του, μέσα στο οποίο είχε ταυτότητα, πιστωτικές κάρτες και χρήσιμα έγγραφα.
«…Δύο ημέρες τώρα πηγαινοέρχομαι στο τμήμα της Ομόνοιας για να τους πω ότι μου έκλεψαν το πορτοφόλι με όλα μου τα χαρτιά. Κανένας, όμως, δεν μου έδινε σημασία. Αγανάκτησα με την αδιαφορία και ανέβηκα εδώ πάνω μήπως και μου δώσει κάποιος λίγη σημασία». Αυτό επαναλάμβανε συνεχώς ο άνδρας, ο οποίος από νωρίς το μεσημέρι είχε ανέβει σε γλυπτό στην Ομόνοια και απειλούσε να αυτοκτονήσει, στον αστυνομικό που είχε δεθεί με τον ειδικό ιμάντα μαζί του.
Όπως επανέλαβε πολλές φορές ο άνδρας, ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες είναι τοξικομανής, χτες το πρωί του έκλεψαν το πορτοφόλι, που είχε μέσα όλα του τα χαρτιά.
Υποστηρίζει ότι πήγε στο τμήμα της Ομόνοιας για να το καταγγείλει και λόγω φόρτου εργασίας εκείνοι του ζήτησαν να πάει πάλι σήμερα το πρωί.
Και σήμερα το πρωί, όμως, όταν πήγε στο τμήμα, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται, οι υπεύθυνοι δεν ασχολήθηκαν μαζί του, λέγοντας ότι έχουν δουλειά, καθώς είχαν φτάσει στο τμήμα αρκετές προσαγωγές.
Ο άνδρας άρχισε να διαμαρτύρεται, χωρίς, όμως, κανένα αποτέλεσμα. Όπως είπε, δεν άντεξε να μην του δίνουν καμία σημασία και ανέβηκε στο γλυπτό για να διαμαρτυρηθεί και επιτέλους κάποιος να ασχοληθεί μαζί του.
Στο σημείο δεν πήγαν διαπραγματευτές της ΕΛ.ΑΣ. και τελικά τον έπεισε να κατέβει με ασφάλεια ο αστυνομικός διευθυντής Ηλίας Αλεβιζόπουλος, ο οποίος ανέβηκε στο γερανοφόρο όχημα της πυροσβεστικής και μετά από διάλογο που είχε με τον άνδρα για πάνω από δύο ώρες, τον έπεισε να κατέβει με ασφάλεια."





Κάποιοι φρόνιμοι μού υπέδειξαν, ότι ίσως κάποιες κεραίες συμβάλλουν, ώστε να διαισθάνομαι κάποια επερχόμενα, διαπιστώνοντας,ότι μετά την ανάρτησή μου για τον νεκροθάφτη ακολούθησε ο εμπρησμός τών μολοχιστών με περισσότερους από διακόσιους δολοφονημένους ανθρώπους στο Μάτι Αττικής.

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ

(Ενημερώνω, ότι κατά τα άλλα οι θέσεις μου περί τής καταπτώσεως τών κοινωνικών ηθών από τούς σατανιστές, περί τελετουργικής ομοφιλοφυλίας, αιμοποσίας, λετσαρίας, ναρκομανίας, τζόρτζ σόρος, κοινωνικού κυναιδισμού, τελετουργικής παιδοφιλίας και τα τοιαύτα έχουν διατυπωθεί και αναλυθεί και επαρκώς και ευκρινώς στις εκατοντάδες ιδιόχειρες αναρτήσεις που προηγούνται, ώστε να μην είμαι διατεθειμένος να αποδεχθώ φροντιστήριο "εθνικής - ηθικής διαπαιδαγωγήσεως" από χθεσινούς κήνσορες).

ΣΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΔΟΧΗ ΠΡΑΞΕΩΝ ΑΚΡΑΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΒΛΕΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΤΟΝΩΣΗ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΩΝ.

Ο ΑΓΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ.

Desolation Row

Written by: Bob Dylan 
They’re selling postcards of the hanging
They’re painting the passports brown
The beauty parlor is filled with sailors
The circus is in town
Here comes the blind commissioner
They’ve got him in a trance
One hand is tied to the tight-rope walker
The other is in his pants
And the riot squad they’re restless
They need somewhere to go
As Lady and I look out tonight
From Desolation Row

Cinderella, she seems so easy
“It takes one to know one,” she smiles
And puts her hands in her back pockets
Bette Davis style
And in comes Romeo, he’s moaning
“You Belong to Me I Believe”
And someone says, “You’re in the wrong place my friend
You better leave”
And the only sound that’s left
After the ambulances go
Is Cinderella sweeping up
On Desolation Row

Now the moon is almost hidden
The stars are beginning to hide
The fortune-telling lady
Has even taken all her things inside
All except for Cain and Abel
And the hunchback of Notre Dame
Everybody is making love
Or else expecting rain
And the Good Samaritan, he’s dressing
He’s getting ready for the show
He’s going to the carnival tonight
On Desolation Row

Now Ophelia, she’s ’neath the window
For her I feel so afraid
On her twenty-second birthday
She already is an old maid
To her, death is quite romantic
She wears an iron vest
Her profession’s her religion
Her sin is her lifelessness
And though her eyes are fixed upon
Noah’s great rainbow
She spends her time peeking
Into Desolation Row

Einstein, disguised as Robin Hood
With his memories in a trunk
Passed this way an hour ago
With his friend, a jealous monk
He looked so immaculately frightful
As he bummed a cigarette
Then he went off sniffing drainpipes
And reciting the alphabet
Now you would not think to look at him
But he was famous long ago
For playing the electric violin
On Desolation Row

Dr. Filth, he keeps his world
Inside of a leather cup
But all his sexless patients
They’re trying to blow it up
Now his nurse, some local loser
She’s in charge of the cyanide hole
And she also keeps the cards that read
“Have Mercy on His Soul”
They all play on pennywhistles
You can hear them blow
If you lean your head out far enough
From Desolation Row

Across the street they’ve nailed the curtains
They’re getting ready for the feast
The Phantom of the Opera
A perfect image of a priest
They’re spoonfeeding Casanova
To get him to feel more assured
Then they’ll kill him with self-confidence
After poisoning him with words
And the Phantom’s shouting to skinny girls
“Get Outa Here If You Don’t Know
Casanova is just being punished for going
To Desolation Row”

Now at midnight all the agents
And the superhuman crew
Come out and round up everyone
That knows more than they do
Then they bring them to the factory
Where the heart-attack machine
Is strapped across their shoulders
And then the kerosene
Is brought down from the castles
By insurance men who go
Check to see that nobody is escaping
To Desolation Row

Praise be to Nero’s Neptune
The Titanic sails at dawn
And everybody’s shouting
“Which Side Are You On?”
And Ezra Pound and T. S. Eliot
Fighting in the captain’s tower
While calypso singers laugh at them
And fishermen hold flowers
Between the windows of the sea
Where lovely mermaids flow
And nobody has to think too much
About Desolation Row

Yes, I received your letter yesterday
(About the time the doorknob broke)
When you asked how I was doing
Was that some kind of joke?
All these people that you mention
Yes, I know them, they’re quite lame
I had to rearrange their faces
And give them all another name
Right now I can’t read too good
Don’t send me no more letters, no
Not unless you mail them
From Desolation Row


PS1.
Φίλε Γρηγόρη, δεν είσαι ούτε εσύ, ούτε ο πρέσβυς στους Αμπελόκηπους, αυτός που πασχίζει για ανθρώπινα δικαιώματα. Σουλατσάρετε σε ξένα χωράφια, πρεσέξτε τις λακκούβες. Το μόνο θετικό που έχετε να επιδείξετε στην κοινωνία είναι το αποτέλεσμα τού AIDS-τεστ που υπεβλήθησαν κάποιοι ασθενείς. Αναρωτηθήκατε σχετικά με το δεδομένο, ότι ο ιός αυτός κατασκευάστηκε στα εργαστήρια αυτών που σάς χρηματοδοτούν;

PS2.
Ο Ζαχαρίας Κωστόπουλος εξακολουθεί να λιντσάρεται μετά θάνατον από πληθώρα "ανθρωπιστών", που βαυκαλίζονται να ονειρεύονται ότι κατ' αυτόν τον τρόπο "πολεμάνε τον σόρος" και την εγκληματικότητα(!!!).
(ΤΖΑΜΠΑ) ΜΑΓΚΕΣ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΓΕ Ο ΜΠΑΤΣΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΤΟΤΕ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ.

6 σχόλια:

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ είπε...

Ο θάνατος του Ζακ ήταν θεία δίκη. Συνέχισε να εκδίδεται από τα 24 του που γνώριζε ότι είναι οροθετικός. Δεν ξέρουμε πόσο κόσμο έχει κολλήσει AIDS.

Τί θέλει να πει η ποιήτρια με τα κόκκινα κρόνια μαλλιά;
Η σταντ-απ κομεντού με τζορτζ σορος θεματολογία που ανοίγει με λογύδρια τα γκεϊ πράιντ της Αθήνας;

https://www.youtube.com/watch?v=CoQmBz8-h94

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ είπε...

το μαχαιρι και το γυαλί (το γυαλί ακόμα πιο φονικό) δεν είναι βία;
μόνο οι κλωτσιες ειναι βία;


*βρεθηκαν τελικά τα αποτυπώματα του ζακ στο μαχαίρι.*

από τί πέθανε γιατί δεν μας το ανακοίνωσαν;
απλούστατα γιατί βολεύει για την ώρα να φαίνεται ότι πέθανε από τις κλωτσιές και τα γκλοπ και να λεηλατούν μέχρι σήμερα οι υπάλληλοι του σορος τα μαγαζια στην Αθήνα "λόγω Ζακ".

Όποιος δεν ζει καθημερινά στην πουστροχώρα αυτή όπως την κατάντησαν, είναι εύκολο να παρασυρθεί συγκινησιακά από κάποια δεδομένα τηλεοπτικά και ιντερνετικά. Δεν φτάνουν όμως μόνο αυτά.

Ο αφανισμός των Ελλήνων συνεχίζεται, όπως και όλης της λευκής (μη σημιτικής) φυλής γενικά στην Ευρώπη.
Τις προάλλες ένας πατέρας στην Γερμανία επιτέθηκε σε κάποιον "έγχρωμο" που πήγε να βιάσει την κόρη του και οι μπάτσοι συνέλαβαν τον πατέρα.

Θέλουν την μιγαδικη τους χειραγωγήσημη φυλή στην Ευρώπη, μόνον.

botilastopelagos είπε...

@ ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ
Θα σε δώ στο πλοίο.
Παραμένω μόνο σε αυτό, γιατί δεν θέλω να ξεκινήσω την περιποίηση από εσένα.
Σε παρακαλώ μόνον να μην ξαναπάρεις κείμενο από αυτήν την σελίδα.

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ είπε...

Την ασέβεια προς τον νεκρό πάντως, δεν την κάναμε εμείς, αλλά το δικό του σινάφι που εκμεταλλεύτηκε τον θάνατό του πολιτικά. Και το έχουν ξανακάνει.

Μπορεί να σε στενοχώρησα, αλλά ξανασκέψου αυτά που έγραψα.

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ είπε...

http://amfipolinews.blogspot.com/2018/10/blog-post_61.html

botilastopelagos είπε...

@ ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ
Δεν με στεναχώρησες στο ελάχιστο αφού σε ξέρω, εφόσον σε διαβάζω. Ή γράφεις εδώ για πρώτη φορά αυτές τις μπούρδες για τον Κωστόπουλο, ώστε να με εκπλήξεις;
Με εγκαλείς να ξανασκεφτώ αυτά που έγραψες, λες και είμαι χαϊβάνι και δεν μπορώ να καταλάβω με την πρώτη. Νομίζει το μερμύγκι, ότι έβγαλε φτερά και ότι πετάει ψηλά, κακομοίρη. Δεν καταλαβαίνεις, ότι θεωρώ το επίπεδό αυτής τής επιχειρηματολογίας τόσο ευτελές, ώστε να μην θέλω να τραβήξω μια αντιπαράθεση μαζί σου σε αυτό το θέμα, για λόγους κάποιων υπόλοιπων συμπάθειας;
Το συνάφι τού Κωστόπουλου εκμεταλλεύονται το θάνατό του, διότι είναι κομπλεξικοί και καθίκια. Εάν όμως είχες διαβάσει έστω και ένα βιβλίο ψυχολογίας, ίσως να μπορούσες να κατανοήσεις, ότι το νόμισμα τού κομπλεξισμού έχει δύο όψεις. Διότι εκτός από τούς πούστηδες υπάρχουν και οι μαλάκηδες.
Επιμένεις ξανά και ξανά, ενώ έχω προειδοποιήσει ξεκάθαρα στην ανάρτηση, ότι δεν θα ανεχθώ μαλακό "φροντιστήριο". Εάν πιάσω να χειριστώ ένα προς ένα αυτά που γράφεις, δεν θα μείνει ούτε φρόκαλο. Όχι μόνο από σένα, αλλά από εκατομμύρια δον κιχώτες στην Ελλάδα. Δεν θα το κάνω όμως με αφορμή αυτά που γράφεις εσύ, γιατί είσαι πρώην καλός φίλος και εξακολουθώ να σε έχω στην καρδιά μου, παρόλο που τα αυτιά σου χρειάζονται τράβηγμα. Άσε να μπεί στα σχόλια καμιά κυράτσα να φτύσει και μετά βλέπουμε πως θα μπορέσει να ξεπλυθεί.
Και ένα τελευταίο:
Εγώ ούτε διατίθεμαι να αναστείλω την λειτουργία, ούτε να κλείσω το μπλογκ με τελευταία ανάρτηση την "παθογένεια τού πατριωτικού χώρου" όπως ο Εργοδότης, παρόλη την μέγιστη εκτίμηση που θρέφω πάντοτε γι αυτόν. Εφαρμόζω την μέθοδο "δέρνε να σε αγαπάνε και γάμα να σε φοβώνται" πρώτα ενάντια στον εαυτό μου και μετά σε ότι αγαπώ. Οι υπόλοιποι δεν με αφορούν, δεν με απασχολούν, τούς αγνοώ.