ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

... Yes, I received your letter yesterday, about the time the doorknob broke
When you asked me how I was doing, was that some kind of joke
All these people that you mention, yes, I know them, they're quite lame
I had to rearrange their faces and give them all another name
Right now, I can't read too good, don't send me no more letters no
Not unless you mail them from Desolation Row....

Bob Dylan - Desolation Row 

 1. ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

  Η ενεργητική σιωπή είναι ισχυρότερη της όποιας προσπάθειας αναλύσεων και διαλόγου, εφόσον εστιάζεται η προσοχή με έμφαση σε άκρως ζωτικά ζητούμενα. Ο Γιεχούντι Μενουχίν ώρισε την μουσική ως την εναλλαγή ήχου και η ησυχίας με κριτήριο την αισθητική. Μετά από παύση διαρκείας δημιουργώ εκ νέου στίγματα επί τής οθόνης, κάπως γρηγορότερα από ότι είχα προηγουμένως αποφασίσει. Εκτιμώντας ότι η παύση που προηγήθηκε, εισάγει ομαλά αλλά και αναγκαία στην παρούσα ήχηση.

  Κατά την παρούσα περίοδο ηχούν με έμφαση τα τύμπανα τού πολέμου. Οι θιασώτες τού ολοκαυτώματος διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την εκκίνηση μιάς νέας παγκοσμίου συρράξεως, το πιθανότερο αποτέλεσμα τής οποίας θα ήτο, βάσει τών υπαρχόντων μέσων μαζικής καταστροφής, η επαναφορά τής ανθρωπότητος στην λίθινη εποχή. Αφορμή για τό νέο αυτό ξέσπασμα τών θιασωτών τού αυτοκτονικού ιδεασμού στις ΗΠΑ καθίστανται οι ζοφερές για το δυτικό συγκρότημα επιβολής εξελίξεις στην Συρία. Οι εξελίξεις σε μια γεωγραφική περιοχή, που βρίσκεται σε άμεση γειτονεία προς τον βιβλικό Αρμαγεδώνα.

  Η συγκεκριμένη πώρωση που προσβλέπει στην καταστροφή του όποιου πολιτισμού και τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων αποτελεί σαφέστατα διακηρυγμένη στόχευση από πλευράς τών κρονίων ιερατείων. Μέσω επισφαλούς και εν τέλει ηλιθίας επιχειρηματολογίας για δήθεν "οικολογική βελτίωση" και επί το "ηθικότερον" μεταβολή τών συνθηκών διαβιώσεως τού ανθρώπου επί τουπλανήτου, έχουν διακηρύξει την στοχευμένη μείωση τού ανθρωπίνου πληθυσμού μέχρις ενός ελαχίστου αριθμού ανθρώπων. Η κλιμακούμενη αποψίλωση έχει καταστεί ήδη ορατή, μέσω τής πληθώρας τών μέτρων, τα οποία πάρθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση και τα οποία επιφέρουν βαθμηδόν μεν, αλλά σωρηδόν δε, την αποδημία εκατομμυρίων ανθρώπων προς τόπον χλοερόν ένθα απέλιπεν πάσα ωδύνη. Εάν κοιτάξουμε γύρω μας, προς το άμεσο περιβάλλον μας, μπορούμε να διαπιστώσουμε, ότι το προσδόκιμο τού ανθρώπινου βίου έχει δραστικά συρρικνωθεί. Μια αποψίλωση, η οποία δεν αφήνει έξω από την κόσα τού χάρου ούτε τα ίδια ακραιφνώς προωθημένα στελέχη τών κρονίων ιερατείων, ως ο πρόσφατος θάνατος τής υποψηφίας για το προεδρικό χρίσμα τών ΗΠΑ κατέδειξε.

  Η περιβαντολλογική καταστροφή και η δραστική εξουθένωση τών οικοσυστημάτων τού πλανήτου, η πληθώρα τών πυρηνικών και λοιπόν περιβαλλοντογικού χαρακτήρος "ατυχημάτων", η εφαρμογή όπλων γεωδυναμικής όπως το HAARP με σεισμούς και τσουνάμια, η δηλητηριώδης διάβρωση τής χλωρίδος και τής πανίδος, όπου αυτό καθίσταται δυνατόν, η εξουθένωση τών θρεπτικών ιδιοτήτων τών τροφών και η κλιμακούμενη μετατροπή τους σε φορείς δηλητηρίων, μέσω τών λεγόμενων "εντατικών καλλιεργειών" και τής επιβολής τών μεταλλαγμένων, οι αεροψεκασμοί με ενώσεις αλουμινίου, βαρίου και μικροκυκλώματα, η καταστροφή τών κοινωνικών δομών και η επιβολή ενός εξατομικευμένου τρόπου ζωής, ο οποίος τεντώνεται απάνθρωπα μεταξύ μιάς έντονης πίεσης εργασιακού ρυθμού για την επιβίωση και τής ρίψεως στο βάραθρο τής απογοητεύσεως όσων στερούνται εργασιακής απασχολήσεως, και last but not least, η κλιμακούμενη άνοδος τών τοπικών πολέμων και την μετατροπή ολόκληρων χωρών σε ζώνες όπου επικρατεί ολοκληρωτικό χάος, με την εκτός κανόνων διεθνούς δικαίου δήθεν τιμωρητική πρακτική τών επιθετιστών τού ΝΑΤΟ εις βάρος πρώην συνεργατών του συστήματός τους, καθώς και την τερατογένεση τής ισλαμικής τρομοκρατίας και τού ισλαμοφασισμού, διαδικασίες πού επιβάλλουν προσφυγοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων με όλα τα ζοφερά αποτελέσματα που αυτή συνεπάγεται, έχουν μειώσει το προσδόκιμο ζωής σε ένα πρωτόγνωρο για τα ιστορικά χρονικά ναδίρ. Και τον επίλογο αυτού τού φρικαλέου δράματος έχουν προγραμματίσει τα κρόνια ιερατεία να επιφέρει ως επιστέγασμα τής ολοκληρωτικής καταστροφής τού όποιου ανθρωπίνου πολιτισμού επί τού πλανήτου το ολοκαύτωμα ενός ολοκληρωτικού παγκοσμίου πολέμου.

  Όσο αφορά τα κρόνεια ιερατεία και τούς υποτιθέμενους "θεούς", οι οποίοι κινούν τα νήματα όπισθεν αυτών (οι οποίοι συμβολικώς παρίστανται στις θρησκείες και την μυθολογία μέσω τών τεράτων, όπως ο μολώχ, η λερναία ύδρα, οι στυμφαλίδες όρνιθες, ο μινώταυρος, η μέδουσα, ο μπαφομέθ και που στην ουσία αποτελούν την τοπική και χρονική παραλλαγή τών ιδίων δαιμονικού χαρακτήρος μη οντοτήτων) η πρακτική τής υποταγής σε αυτά και η εξυπηρέτηση τών μακάβριων σκοπιμοτήτων τους έχει αναλυθεί τουλάχιστον στοιχειωδώς σε προηγούμενες αναρτήσεις από τον γράφοντα:

  Στα λεγόμενα "μυστήρια" τής χθονίου λατρείας τού κάθε είδους αποκρυφιστών, καθίστανται οι "μη οντότητες", ή "σεσαπησμένοι" κατά την ορολογία τού γράφοντος στούς συμμετέχοντες σε αυτά κατά κάποιον ειδικό τρόπο αντιληπτοί, μέσω τής λήψεως ψυχοτρόπων ουσιών, κυριότερη τών οποίων είναι η διμεθίλτρυπταμίνη. Κοινό χαρακτηριστικό όλων τών ψυχότροπων ουσιών είναι η ύπαρξις στον χημικό τους μοριακό τύπο ενός δακτυλίου του άνθρακος τής ιδίας πάντοτε μορφής. Ο δακτύλιος αυτός ευρισκόμενος εντός τού ανθρωπίνου σώματος αντιδρών υφίσταται διάσπαση ενός από τους δεσμούς του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δύο κεραίες. Αυτές συναπτόμενες σε κάποια αντιληπτικά κέντρα διευρύνουν την προσληπτική ικανότητα τού μαστούρη. (Χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο σκοπίμως ένεκα κατανοήσεως τού φαινομένου, δεδομένου ότι αυτός είναι λεκτικώς αμέσως συγγενής προς τον όρο mushroom, αγγλιστί μανιτάρι. Στα αρχαία ελληνικά το μανιτάρι λέγεται μυς, εξ ού και ο όρος μυστήρια, ως διάδοχος τού όρου μυκιστήρια). Τα ψυχότροπα μανιτάρια και ιδίως η amanita muscaria είναι όταν ωριμάσουν πλήρη διμεθίλτριπταμίνης.

  Η ΔΜΤ παράγεται με φυσικό τρόπο από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και ειδικά μέσω τής επιφύσεως, η οποία εκκρίνει τις ορμόνες μελατονίνη και σερατονίνη κατά την διάρκεια τού ύπνου. Η ΔΜΤ συνιστά το εισιτήριο τών κοιμωμένων προς τον κόσμο τών ονείρων. Η πλέον δραστική της μορφή παράγεται αναμειγνυομένη στο αίμα τού ανθρώπου, όταν ο άνθρωπος ζήσει μεγάλη ένταση, είτε με την μορφή επιβολής βασανιστηρίων, είτε με την μορφή σεξουαλικής υπερδιεγέρσεως. Αυτή είναι η αιτία, ένεκα τής οποίας, πριν υποστεί το θύμα μιας ανθρωποθυσίας θανάτωση, υφίσταται είτε αφόρητη τυραννία, είτε σεξουαλικό εκμαυλισμό. Άλλος τρόπος παραγωγής διμεθίλτρυπταμίνης είναι η σεξουαλική επαφή μέσω τών νεύρων τού πρωκτού. Αυτή είναι και η αιτία τού τελετουργικού ευνουχισμού τών ιερέων τής λεγομένης "μεγάλης μητέρας", λευκής θεάς, τήσ ίσιδος, τής κυβέλης, κά. Αυτή είναι επίσης μια από τίς αιτίες τής λατρείας τού ερμαφρόδυτου από τα μυητικά τάγματα. Χαρακτηριστική είναι επίσης η εμμονή κάποιων θεωρητικών τού αποκρυφισμού, όπως ο Κρόουλυ, στην λεγόμενη σεξουαλική μαγεία. Η δήθεν απαελευθέρωση τού ανθρώπου από τα ασφυκτικά κυκλώματα τού πουριτανισμού, την οποίαν προφασίζονται διάφορα εωσφορικά κυκλώματα αφορά ακατάσχετη εφαρμογή ελευθεριότητος με στόχο την έκκριση ΔΜΤ.

  Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν συμβαίνουν απαραιτήτως τελετουργικά αίματος σε κάθε μυστηριακή τελετουργία. Η ΔΜΤ είναι δυνατόν να διατηρείται χωρίς αλλοίωση με διαφόρους τρόπους, όπως η πρόσμιξή της σε μέλι.Την μέλισσα συμβολίζει και ο λεγόμενος κρίνος τής Λίλης, ως σύμβολο τών σταυροφόρων αρχικώς και τού κάθε είδους δαιμονολατρών στην πορεία. Το επιχείρημα τών στοών, ότι το μελίσσι, ως ένα από τα κατ' εξοχήν σύμβολα τού τεκτονισμού, συμβολίζει την εργατικότητα τών τεκτόνων, μπορεί να πείσει μόνον όσους στοιχειωδώς αγνοούν τα εγωιστικά και συνήθως ιδιοτελή κίνητρα, που ισχύουν για την πλειοψηφία κατά την διαδικασία αυτών που μυούνται στην εν λόγω "αδελφότητα". Η τελετουργική λήψη κυρίως τής ΔΜΤ αλλά και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών γίνεται, ιδιαίτερα στα αρχικά τελετουργικά στάδια βαθυτέρας μυστηριακής μυήσεως από "κονσέρβα". Και είναι προφανές, ότι η πλειοψηφία τών συμμετεχόντων στα μυητικά τάγματα, δεν έχουν εισχωρήσει στο βαθύ χέβυ μέταλλ λάϊβ τών τελετουργικών. Η πλειοψηφία τών υπό κάποιον τρόπον μυημένων είναι επόμενον να ενίστανται άκρως προσβεβλημένοι, όταν δημιουργείται θέμα τελετουργικών αίματος κατά την διάρκεια τών τελετουργιών, ως αγνοούντες πράγματα, τα οποία κατέχουν οι βαθύτερα μυημένοι. Η εξαφάνιση όμως διακοσίων χιλιάδων παιδιών στην Ευρώπη (και όχι μόνον ετησίως) αποκαλύπτει, ότι ο φόρος αίματος τής ανθρωπότητος στον μινώταυρο δυόμυσι χιλάδες χρόνια μετά την εξτρατεία τού Θησέως εξακολουθεί να υφίσταται, σε βαθμό που καθιστά την ανθρωπότητα τελετουργικό κοτέτσι κάτω από τα νύχια τών σεσαπησμένων και των αχθοφόρων τους, δομόντας το Πλατωνικό σπήλαιο ή καθ' ημάς Μάτριξ.

  Διαφορετικά ίσως από την διάδωση τών τελετουργικών αίματος πρέπει να εκτιμηθεί η διάδοση τής τελετουργικής ομοφιλοφυλίας. Αναμφιβόλως υπάρχουν άνθρωποι με εκ γεννετής ροπή προς την αμφιφυλία, ή άνθρωποι οι οποίοι γίνονται εκ παρεκτροπής ομοφιλόφυλοι. Αυτό το φαινόμενο ουδόλως με απασχολεί, δεδομένου ότι αφ' ενός σέβομαι αυστηρώς την προσωπική σφαίρα και τις σεξουαλικές επιλογές τών συνανθρόπων μου, εφόσον αυτές δεν παραβιάζουν την προσωπική ελευθερία τρίτων και δεν εκμαυλίζουν σκοπίμως τρίτους με δόλωμα υλικά κίνητρα. Αφ' εταίρου γνωρίζω αρκετούς δεδηλωμένους ομοφιλόφιλους, οι οποίοι διάγουν σε συνθήκες πλήρους αξιοπρεπείας, χωρίς να προκαλούν, ή να εκμεταλλεύονται κάποιους. Εξ' άλλου και η ετεροφυλόφυλες πρακτικές συχνά είναι πλήρης προκλητικότητος, ξιπασμού, εξαγοράς, σωματεμπορίας, εκβιασμών και καταναγκασμού, οικονομικής εκμεταλλεύσεως και στοχευμένης αλλιώσεως τών σεξουαλικών ενστίκτων τής νεολαίας. Πλην όμως, θεωρώ ότι το φαινόμενο τής τελετουργικής ομοφυλοφιλίας οδηγεί σε επίκτητο διαστροφή, η οποία συνδέεται αμέσως και με τον στόχο τών μυητικών ταγμάτων για διάδωση τού αμοραλισμού και διάλυση τής κοινωνικής συνοχής. Κατ' αυτόν τον τρόπο καταλήξαμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες να κυριαρχεί σε όλα τα κράτη το φαινόμενο τών Αγγλοσαξονικών χωρών, όπου δεσπόζει ο ελευθεροτεκτονισμός, με την μετατροπή τής ομολοφυλίας σε πάγιο εθνικό σπόρ, με τον αντίστοιχο σοδομισμό τής νομοθεσίας.

  Η μελέτη τής "Φολοσοφίας Τής Θρησκείας" τού Γκοττφρηντ Φον Χέγγελ (καίτοι ο εν λόγω "φιλόσοφος" ευρίσκετο σε διετατεγμένη υπηρεσία με στόχο την διαστρέβλωση) και ιδαιτέρως το κεφάλαιο περί τών θρησκειών που αποκαλεί "αναγεννητικές", βοηθά στο να καταστεί ερμεινεύσιμος η διαδικασία τών μυστηρίων. Το βασικό επίγραμμα, με σύμβολο τον φοίνικα, επικεντρώνεται στο πέθανε τελετουργικά, κάτσε δηλαδή να σε θυσιάσουν, ή πιές ανθρώπινο αίμα, για να γίνεις αθάνατος. Οι σεσαπισμένοι υπόσχονται στους επικοινωνούντες με αυτούς την αθανασία, εφόσον αυτοί γίνουν προηγουμένως βρικόλακες.

  Εντός τέτοιων διαδικασιών, ουδόλως απασχολούν τα ιερατεία τής κρονίας θρησκείας, τα ζοφερά αποτελέσματα ενός παγκοσμίου ολοκαυτώματος. Τουναντίουν θεωρούν, ότι αυτό θα επιταχύνει την διαδισία μετατροπής τους σε αθανάτους και μάλιστα με ιδιαίτερα "αξιώματα" στην εωσφορική συμμορία τών σεσαπισμένων. Αυτό το οποίον όμως παραβλέπουν στα πλαίσια τής πλήρους πωρώσεως είναι , ότι αυτόν που βλέπουν δήθεν να ανασταίνεται μετά την ανθρωποθυσία του, παίρνοντας την μορφή τών δήθεν "αθανάτων" σεσαπισμένων, ουδεμία σχέση έχει με αυτόν τπου θυσιάστηκε, δεδομένου ότι η αιθερική όψις τών σεσαπισμένων παίρνει  όποια μορφή επιθυμούν.

  Δυστυχώς δεν είναι μόνον τα βαμπίρ τών δεδηλωμένων κρονίων ιερατείων, που προσβλέπουν με ανυπομονυσία και εμμονή στην διεξαγωγή τού Αρμαγεδώνος. Ταυτοχρόνως πλείστες όσες θρησκείες προσβλέπουν προς αυτόν, ως το αναγκαίον και αναπόφευγο κόστος, το οποίο θα οδηγήσει στη έλευση τού μεσία των. Ο Ινδουισμός θεωρεί την εξέλιξη τού κόσμου να διέπεται από τέσσερα επαναλλαμβανόμενα στάδια, όπου κατά το τέλος τού τετάρτου σταδίου ο κόσμος καταστρέφεται και επαναδημιουργείται σε πλαίσια ανθήσεως και ευτυχούς ευημερίας για τούς ανθρώπους, που χαρακτηρίζουν το πρώτο στάδιο τού κύκλου. Συμφώνως προς τον Ιουδαϊσμό η καταστροφή που πρόκειται να επιφέρει ο Αρμαγεδών προηγείται τής ελεύσεως τού μεσία και την ακόουθο παγκόσμιο επικράτηση τού Ιουδαϊσμού. Το σημείο στο οποίον διαφοροποιείται η χριστιανική προφητεία από τον Ιουδαϊσμό, είναι ότι αυτή θεωρεί τον μεσία τον Ιουδαίων ως τον επιλεγόμενο "αντίχριστο" διακυρύσσοντας μετά την έλευση τού αντιχρίστου τον θρίαμβο τής Δευτέρας Παρουσίας. Και οι Ισλαμιστές Σιίτες προσβλέπουν στην έλευση τού δικού τους μεσία μετά τον Αρμαγεδώνα, ως επανενσάρκωση τού εμίρη "Μα Ντι".

  Πέραν αυτού η αντίληψη περί νομοτελεικού χαρακτήρος και κατ' ουδένα τρόπο ανατρέψιμος διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου έχει παρεισφρύσει εις πλείστα όσα μυαλά καλοθελητών, οι οποίοι κάθε άλλο παρά το στο κακό τής ανθρωπότητος προσβλέπουν. Για τον γράφοντα είναι σοκαριστικό, ότι ακόμη και αρκετοί άνθρωποι που είναι ιδιαίτερα προικισμένοι και διαθέτουν μεγάλη οξύνοια και μόρφωση επιχειρηματολογούν στην βάση, όχι μόνον ότι ο 3ος ΠΠ. είναι αναπόφευγος, αλλά ότι αυτός ξεκίνησε ήδη (!) και ότι θα συμβάλλει με θετικό τρόπο να λάβει χώρα ξεκαθάρισμα τών καταστάσεων (!), υιοθετώντας στην ουσία τα ξεπλύμματα τών αρμαγεδονιστών.

  - Είναι όμως η διεξαγωγή τού Αρμαγεδώνος νομοτελιακώς μη ανατρέψιμος;

  - Για ποιό λόγο επιδιώκουν οι αρμαγεδονιστές την επαναφορά τής ανθρωπότητος στο στάδιο τής λίθινης εποχής;

  - Για ποιον λόγο βρίσκεται πλήρως στην επιχειρησιακή ετοιμότητα τής ανθρωπότητος κατά το παρόν ιστορικό σπείρωμα η ματαίωση τής διεξαγωγής τού Αρμαγεδώνος;

  Τα πράγματα είναι πολύ διάφορετικά από τον τρόπο που κάποιοι τα υποβάλλουν στην επιφάνεια τού ανθρώπινου νοητικού κατόπτρου.

  Με περισσότερες αναρτήσεις, κυρίως όμως αυτές υπό τον τίτλο "ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ" προετοίμασα το έδαφος, ώστε να καταδειχθεί, ότι τα κουμπιά τής Αλέξαινας είναι τελείως διαφορετικά από τον τρόπο που πασχίζουν κάποιοι να τα παρουσιάζουν. Υπάρχουν όμως κάποια δεδομένα στα οποία αρμόζει επιπροσθέτως να αναφερθώ, ώστε να αχίσει σιγά - σιγά το θέμα να συμμαζεύεται, διότι έχει ξεχυλώσει υπέρ τού δέοντος με τούς κάθε λογής "φωστήρες", εγκυμωνώντας τον κίνδυνο επηρεασμού τών πεδίων πληροφορίας σε επικίνδυνη κατεύθυνση. Πριν όμως αναφερθώ στον κορμό τής προβληματικής, ας μου επιτραπεί κάποια χρήσιμη ανακεφαλαίωση περολθόντων εντοπισμών, που θεωρώ ιδιαίτερα γόνιμες.

2. ΦΛΑΣ ΜΠΑΚ ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

  Τα όσα κατά καιρούς γράφηκαν εδώ, αποτελούν στοιχειώδεις ψηφίδες ενός παζλ, το οποίον καίτοι δεν αποδίδει πλήρως την απεικόνιση αυτού το οποίο έθεσα ως στόχο, αναδεικνύει ήδη ευκρινώς το βασικό του περίγραμμα. Το γράψιμο τών αναρτήσεων στάθηκε για τον υποφαινόμενο, οπωσδήποτε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία επικοινωνίας με πληθώρα ανθρώπων που αρμενίζουν στο διαδίκτυο. Πέραν αυτού όμως η όλη διαδικασία είχε και τον χαρακτήρα εσωτερικής αναζητήσεως. Εφόσον η αλήθεια συνιστά ενθύμηση πληροφορίας που βρίσκεται ήδη μέσα μας, η συστηματική καταγραφή βήμα προς βήμα τών σκέψεων και τών ανησυχιών μας συμβάλει στην δόμηση μιας ατραπού αυτογνωσίας και γνώσεως ταυτοχρόνως συν τού άλλου. Δεδομένου, ότι το "εγώ" και το "άλλο" αποτελούν ένα και το αυτό. Αυτό που εντόπισε η φιλοσοφία ως "άρση τής σχάσεως υποκειμένου και αντικειμένου", ενώ συνιστά βασική ιδιότητα τής ουσίας τών όντων, αποτελεί για την συνειδησιακή μας συγκρότηση κάτι πού είναι μόνον εν δυνάμει δεδομένο και εν τέλει εξορισθέν από τον ψυχισμό μας, ως κεντρικό πρόθεμα τής εντελέχειας που μάς διέπει.

  Αναφορικά με την επιταγή τού Ευαγγελίου "Όψεσθε τής αληθείας και αυτή ελευθερώσει υμάς" νομίζω ότι αρμόζει να αποδίδεται έμφαση στο "όψεσθαι". "Σε γνωρίζω από τήν όψη"...  Η επιταγή επικεντρώνεται στο "κοιτάξτε!", στο "δείτε".  Ήδη κατά τίς αρχές τού περασμένου αιώνα ο Φροϋδισμός καθιέρωσε μέσω τής ψυχολογίας τού βάθους μια άνευ προηγουμένου τομή σχετικά με τις συνέπειες τής συνειδήσεως. Εισάγοντας την έννοια τού ασυνειδήτου, προσάρτησε στην προβληματική και την έρευνα μιας τεράστιας σημασίας περιοχή τού ψυχισμού, η οποία παρέμενε μέχρι τότε ανεξερεύνητη. Το καταλυτικής σημασίας κλινικό συμπέρασμα συνίστατο στην λεγόμενη "άρση τής καταπλάκωσης". Αποδείχθηκε πολλαπλώς από την ψυχαναλυτική πρακτική, ότι επαρκούσε από την πλευρά τού ψυχαναλυτού να ανεβάσει από την σφαίρα τού ασυνείδητου στην συνειδησιακή επιφάνεια κενά και δεδομένα, που ταλάνιζαν τον ψυχαναλυόμενο, χωρίς αυτός να είναι εις θέσιν προηγουμένως να τα εποπτεύει, ώστε αυτά να ξεπεραστούν και να φθάσουν στην ίαση με χειρισμούς στούς οποίους προέβαινε αυτοβούλως και αυτονόμως ο ασθενής. Η συνειδητοποίηση από τον παθόντα ενός υλικού, το οποίο ευρίσκετο σε συνθήκες καταπλάκωσης μέσα στην περιοχή τού ασυνείδητου, ήταν επαρκής ώστε τα σχετιζόμενα κενά να ξεπερασθούν από τον ίδιο. Έφτανε δηλαδή αυτός να μπορέσει να "δει" αυτό που ήταν κρυμμένο μέσα του, ώστε να το χειριστεί και να το ξεπεράσει. Στην περίπτωση τής ψυχανάλυσης η διά-γνωση πυροδοτεί αυτομάτως την θεραπεία.

  Αυτά τα δεδομένα ήταν στούς Έλληνες γνωστά σε πολύ μεγαλύτερο βάθος και εύρος από την εποχή τής αρχαιότητος. Ήδη από τις απαρχές διαμορφώσεως τού Ελληνικού Φιλοσοφικού Λόγου τίθεται με έμφαση το ζήτημα τής ισχύος τού οράν ως συναρτήσεως τής συνειδήσεως. Το δεδομένον τής όψεως οδηγεί αρχικώς στην άπ-οψη σχετικά με τα πράγματα και τον κόσμο ως νοητική επεξεργασία τού αισθητηριακώς προσλαμβανομένου. Η αισθητηριακή πρόσληψη συνιστά μια μέση κατάσταση μεταξύ του παθητικού και αφθορμήτως συμβαίνοντος οράν και τής ενεργητικής στροφής τής προσοχής προς την πρόσληψη δεδομένων που καθίστανται ενδιαφέροντα. Στο βαθμό που η παρατήρηση γίνεται με συστηματικό τρόπο, οδηγεί μέσω τής νοητικής επεξεργασίας στην θεωρία. Η θεωρία όμως, που έχει ως αφετηρία την αισθητηριακή πρόσληψη και στην συνέχεια την νοητική επεξεργασία πληροφορίας, κρίνεται ότι δεν είναι η μόνη δυνατή. Ο ανθρώπινος νους εκτιμάται ήδη από τούς Προσωκρατικούς Φιλοσόφους, ότι διαθέτει την ικανότητα, πέραν από το να επεξεργάζεται την έξωθεν αισθητηριακώς αποκτηθείσα πληροφορία, να δημιουργεί και ο ίδιος πληροφορία, εστιαζόμενος όχι σε εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά προσανατολιζόμενος εσωτερικώς προς τα εντός αυτού αποθηκευμένα και καταχωρημένα δεδομένα, είτε με την μέθοδο τής αφηρημένης νοητικής διεργασίας, είτε με την μέθοδο τής εσωτερικής προβολής δεδομένων. Ο θάλαμος τού εγκεφάλου συνιστά εσωτερική οργανική αίθουσα προβολών, όπου ο νούς είναι εις θέσει να προβάλει αφηρημένα και να αναπαράγει κατά βούλησιν, ότι επιλέγει, είτε αυτό αφορά απεικονίσεις στατικών, είτε δυναμικών καταστάσεων και εξελίξεων. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, στον βαθμό που ευθύς εξ αρχής η πραγματικότητα σχετικοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων από τούς Έλληνες Φιλοσόφους (και όχι μόνον) μέχρις εσχάτων ορίων. Η αναφορά σε Έλληνες Φιλοσόφους που ακολουθεί δεν αποσκοπεί να παρακάμψει σκοπίμως άλλες πηγές σοφίας, που εκδηλώθηκαν σε άλλους γεωγραφικούς χώρους. Ούτε συμβαίνει μονομερώς, με παρόρμηση την εθνική έπαρση, επειδή ο γράφων τυχαίνει να γεννήθηκε στην Ελλάδα. Και οι Ινδοί έκαναν αναφορά στην ύλη, ως "μάγια" τουτέστιν αυταπάτη, υποδεικνύοντας ταυτοχρόνως σπουδαίες ατραπούς πνευματικής ανατάσεως. Το αυτό ισχύει και για άλλους γεωγραφικούς χώρους - ευρισκόμενους κυρίως στην Ανατολή - οι οποίοι προήγαν σημαντικούς πολιτισμούς, παρέχοντας έξοχα στοιχεία για την οικοδόμηση τής ανθρωπίνου πνευματικότητος και την φρόνιμη ανάπτυξη τού κοινωνικού γίγνεσθαι. Όμως η δράσις τού Ελληνικού Πνεύματος είναι απαράμιλλος και ξεχωρίζει για ένα σημαντικό λόγο: Οι Έλληνες διαμόρφωσαν σπιθαμή προς σπιθαμή ένα ολοκληρωμένο σύστημα για την απελευθέρωση τού ανθρώπου επί προσωπικής και συλλογικής βάσεως, στοχεύοντας στην εξόντωση τών τεράτων, που καταδυναστεύουν την άνθρωπότητα και την τελική επικράτηση τού ανθρώπου. Αυτό το σύστημα μπορεί εν πολλοίς να επικαλύπτεται από την σκόνη τών αιώνων και να έχει υποστεί πληθώρα υποθαλπτικών επιθέσεων με την σκόπιμο καταστροφή αρχαίων συγγραμμάτων, τις πολλαπλές εκστρατείες διαστρεβλώσεως και την οργανωμένη επιβολή τής άγνοιας από το σύστημα εξουσίας. Όμως ο κορμός του παραμένει ανά πάσαν στιγμήν ανέπαφος και προσιτός, σε όσους επιθυμούν να επωμίζονται το καθήκον τής ανθρωπίνου χειραφετήσεως. Επιπλέον το γνωσιολογικό σύστημα που διεμόρφωσε ο Ελλην Λόγος έχει δραστικώς αγκυρωθεί εντός τών πεδίων πληροφορίας, κατέχον μια άριστο ιδιοδυναμική, που τού προσδίδει την ικανότητα δια τής επενεργείας τού φωτισμού να διαχέεται δια τής Χάριτος εις πάντα ενάρετο αναζητητή, εις πάντες τούς πεινώντες και διψώντες την δικαιωσύνη.

Ας προχωρήσουμε όμως στο τρόπο, με τον οποίον εξέφρασαν οι Ελληνες Φιλόσοφοι την σχετικοποίηση τών αυθορμήτως επικρατούντων αντιλήψεων περί πραγματικότητος, ήδη στην φάση εκκινήσεως στην πορεία διαμορφώσεως φιλοσοφικών προτάσεων:
- ΤΑΥΤΟΝ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΕΙΝ, διακηρύσσει πρώτος ο Ηράκλειτος.
- Ο άλλος άνευ προηγουμένου ριζοσπαστικός εντοπισμός τού Ηρακλείτου αφορά το: ΤΑΥΤΟΝ ΤΟ ΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗ ΟΝ, αρχή που προώθησαν και οι Ελεάτες φιλόσοφοι, όπως ο Μέλισσος. 
Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι αρχαίοι Έλληνες Σοφοί είχαν ως κατοικίδιο ζώο την γάτα τού Erwin Schrödiger δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν αυτός διατυπώσει μαθηματικώς τήν εξίσωσή τής κυμματοσυναρτήσεως, η οποία δεν υποδεικνύει πραγματικώς υπάρχοντα σημεία στον χώρο, όπου ευρίσκεται η συγκεκριμένη ηλεκτρομαγνητική οντότης κατά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά την πιθανότητα να βρεθεί αυτή σε κάποιο σημείο τού χώρου.
  Εικοσιπέντε αιώνες πριν βδιαβεβαιώσει ο πατέρας τής κβαντομηχανικής Max Planck μέσω τής πειραματικής εμπειρίας και τών επιστημονικών ερευνών του το ευρύ κοινό, ότι "αυτό που αποκαλούμε ύλη τελικά δεν υπάρχει, αλλά θα πρέπει να υποθέσουμε όπισθεν αυτής μια τεράστια διάνοια, η οποία προάγει αυτό το φαινόμενο" και πριν ο Werner Heisenberg διατυπώσει την "Αρχή τής Απροσδιοριστίας", οι Έλληνες Φιλόσοφοι ήδη από τα πρώτα στάδια τής Κλασσικής Περιόδου είχαν συλλάβει τις οντικές αλληλουχίες, τις οποίες συνέδεσαν με συγκεκριμένο σύστημα αξιών, παρέχοντας στην ανθρωπότητα πολυτιμότατες υποδείξεις για τον χειρισμό τού πεπρωμένου της. Εικοσιπέντε αιώνες πριν τήν διεξαγωγή τού πειράματος τής διπλής σχισμής, που ανέδειξε τον καταλυτικό ρόλο που επενεργεί ο παρατηρητής και η συνείδηση, στον τρόπο εκδηλώσεως των "σωματιδίων" με βάση τον ισχίοντα "δυισμό" τής ήλης (και τής ενέργειας) - το κατά πόσο δηλαδή αυτή εκδηλώνεται κυμματικά ή συγκεκριμένα, οι Έλληνες είχαν διακηρύξει απερίφραστα την πρωτοκαθεδρία τού πνεύματος επί παντος επιστητού και μη. Δεν αποσκοπώ με τα αναφερθέντα να προβώ σε μια μηχανιστικού τρόπου μεταφορά επιστημονικών διαπιστώσεων στα καθ΄ ημάς απτά δεδομένα τού λεγόμενου μεσοκόσμου, τον οποίον είμεθα εις θέσιν να αντιλαμβανόμεθα μέσω τών αισθήσεών μας, ώστε να εξάγω προκατασκευασμένα συμπεράσματα. Είναι γνωστόν, ότι από την μετάβαση τών δεδομένων τού μικροκόσμου σε αυτά τα μεσοκόσμου οι ισχύοντες φυσικοί νόμοι και διαδικασίες εκδηλώνονται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Κατά την μετάβαση από την μια τάξη μεγεθών στην άλλη εκδηλώνεται το φαινόμενο τής λεγομένης "αποσυνοχής" ("decohernce") το οπίον δεν έχει ακόμη καταφέρει να προσεγγίσει σε βάθος η σύγχρονη επιστήμη, ενώ αυτή η διαδικασία συνιστά μια σύγχρονη ερευνητική πρόκληση για κορυφαίες μορφές. Όμως ο μεσόκοσμος και οι εξελίξεις σε αυτόν δεν παύουν να προάγονται τόσο από τον μικρόκοσμο, όσο και από τον μακρόκοσμο. Οι αντιλήψεις τού μηχανιστικού υλισμού έχουν ξεπεραστεί εδώ και τουλάχιστον ένα αιώνα από την συμβατική επιστημονική έρευνα (για να μην αναφερθούμε ακόμη στα επιτεύγματα τής μη συμβατικής, διαδικασία που θα γίνει στην συνέχεια αυτής τής πραγματείας). Η ρήσις τού Αγίου Μαξίμου τού Ομολογητού: "Τα πάντα λόγου συνέχονται", συνιστά πλέον κοινό τόπο για τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.

Λιαν εγκαίρως κατά την εκπόνηση τής εννοίας  τής θεωρίας προέβη ο Έλλην Λόγος σε διαχωρισμό μεταξύ των αισθητών και νοητών, εξαίρων την σημασία τών δευτέρων στην προοπτική τής παρέμβασης στην διαμόρφωση τής πραγματικότητος. Τα περί θεωρίας προθέματα καταγράφονται γλαφυρά στο έργο τού Πλωτίνου. Με την ρήση: "Τα πάντα θεωρίας εφίεσθαι" (Τά πάντα έχουν έφεση προς την θεωρία) συνάγει κάτω από την σκέπη τής θεωρίας όχι μόνο τα νοήμωνα όντα αλλά το σύνολο τών εμβίων και αβίων όντων. Γράφει ο Πλωτίνος στο έργο του "Περί Φύσεως και Θεωρίας και τού Ενός" (παραθέτω το κείμενο σε μετάφραση τού Γιάννη Τζαβάρα) σχετικά με τον καθολικό χαρακτήρα τού προθέματος τής θεάσεως:
   "... Τόσο εμείς, όσο και οι άλλοι πού παίζουν, συμπεριλαμβάνονται μέσα στην θέαση. Παίζουν από επιθυμία για θέαση. Τελικά είτε παίζει κάποιο παιδί, είτε σοβαρεύεται κάποιος άνδρας, η θέαση είναι ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει το παιδικό παιχνίδι και η αντρική σοβαρότητα: κάθε πράξη μεριμνά για θέαση".
Στο άνωθεν χωρίο η έννοια τού παιχνιδιού αναφέρεται στην αυθόρμητο και μη συνειδητή πρακτική. Η δε μέριμνα αφορά την ενδόμυχη ανάγκη για συλλογή εμπειριών και ερεθισμάτων, η οποία οδηγεί μέσω μιας επιπόνου πορείας στην ωρίμανση τού νοός και τής ανθρωπίνου ιδιοσυγκρασίας, ώστε να επιτελεσθεί το πρόθεμα τής δημιοτργικής θεάσεως.
Αναφέρει ο μεταφραστής στον πρόλογο τού βιβλίου συμυκνώνοντας τα νοήματα, που προβάλλει ο Πλωτίνος στό Έργο:
"... Το κατ' εξοχήν ωραίο είναι ο νους, και σε αυτό συμμετέχουν οι θεοί - και κατ' επέκτασιν οι άνθρωποι - μόνο ως νοούντες. Όσον αφορά τούς θεούς, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι άλλοτε σκέπτονται και άλλοτε δρουν απερίσκεπτα, ή ότι νοούν κάτι αληθές και άλλοτε κάτι ψευδές. Το μέτρο τής θεϊκότητάς τους συνίσταται στην αδιάκοπη και σταθερή λειτουργία τής νόησης, η οποία ταυτίζεται με το κατ' εξοχήν βλέπειν...
...Έτσι ένα ατομικό όν μέσα στον νού δεν είναι κάτι λιγότερο  και άρα μειονεκτικό τού όλου, αλλά είναι ο εαυτός του συν όλα τα άλλα. Ο φωταγωγών νους δεν διαφέρει από τα φωταγούμενα, αλλά είναι ο εαυτός του συν όλα τα φωταγούμενα, όπως και αντίστροφα κάθε τι, είναι τόσο για τον εαυτό του όσο και για τα άλλα ένας φωτεινός ήλιος: αυτή τούτη η νοητή ωραιότητα...
... Εάν λοιπόν η θεωρία τού ενός είναι το καθαρό βλέπειν, που δεν μεριμνά για τα βλεπόμενα και δεν μολύνεται από αυτά, το χαρακτηριστικό τού νου έγκειται στην σύμπτωση θεατή και θεάματος, ως σχέση που δεν διακρίνεται σε ενεργητικό βλέπειν και σε παθητικά βλεπόμενα, αλλά απαρτίζει μια σταθερή και καθολική ταυτότητα αυτενεργούς και αυτοπαθούς θέασης...
... Αλλά αντίστοιχα προς την καθολική θεϊκή ματιά, που είναι στραμμένη τόσο προς τα ύψιστα, όσο και προς τα κατώτατα αισθητά, οφείλει να είναι και το ανθρώπινο βλέμμα: όχι στραμμένο προς τα ατομικά του συμφέροντα, αλλά προς την θεϊκή συμπαντικότητα: "προς το πάν δει βλέπειν"....
  Ο Πλωτίνος υποδείχνει την ετυμολογική συγγένεια τών όρων "θεός" και "θεώμαι". Η βάση τής όλης προβληματικής τής θεάσεως ανάγεται από τον Πλωτίνο, ως είναι φυσικόν, στον Πλάτωνα και ειδικότερα στην περιώνυμο μνεία του στο Ηνίοχο στα πλαίσια τού διαλόγου Φαίδρος (253c 7):
"...Να γιατί λέγεται ότι "ο ηνίοχος τρέφει τα άλογα με ότι ο ίδιος έχει δει", και όταν αυτά το παίρνουν, εγείρεται μέσα η όρεξη για όσα είδαν. Διότι δεν τα πήραν εξ ολοκλήρου. Και οι πράξεις που κάνουν όταν έχουν μια τέτοια όρεξη, στρέφονται προς αυτό που ορέγονται. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο θέασης και η ίδια η θέαση...". Η προηγούμενη παρομοίωση αφορά την ψυχή με ένα ηνίοχο και τα άλογά του. Ο ηνίοχος είναι το ανώτερο (ρυθμίζον), ενώ τα άλογα είναι το κατώτερο (παρορμητικό) μέρος τής ψυχής.
"...ΔΙΟ ΑΡΑ ΠΡΑΞΙΣ ΕΝΕΚΑ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΜΑΤΟΣ..." συμπεραίνει ο Πλωτίνος.

  Σήμερα πλέον υπάρχουν στις προθήκες τών βιβλιοπωλείων πληθώρα βιβλίων, που επιχειρούν να αναλύσουν τον τρόπο με το οποίον η σκέψη διαμορφώνει την πραγματικότητα.

  Σε αυτό το σημείο εισερχόμεθα στην θεματική, η οποία σχετίζεται με τον τρόπο που λειτουργεί η επίφυσις (το επιλεγόμενο "κουκουνάρι") σε συνδυασμό με τα λεγόμενα πεδία πληροφορίας, δεδομένα που αναλύει ο Πλάτων στον διάλογο Θεαίτητος (ή Περί Αληθούς Επιστήμης) καθώς και άλλοι διανοητές στην συνέχεια. Στην εποχή μας δεσπόζουν οι πρωτότυπες και πολύτιμες αναλύσεις επί τών πεδίων πληροφορίας τού Άγγλου βιολόγου Ruppert Sheldrake. Σε αυτήν την θεματολογία, καθώς και στην μαθηματική υφή τής πληροφορίας, μέσω αναφορών στην θεωρία περί αριθμών τού Πυθαγόρου και τις ανακαλύψεις σχετικά με την ψηφιακή τεχνολογία από τον John Shannon έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. Θα παρακαλέσω τούς επισκέπτες, στην περίπτωση που τυχαίνει να αγνοούν τις απόψεις μου επί αυτού τού θέματος, να ανατρέξουν εφόσον επιθυμούν σε αυτές, ώστε να εισέλθω στην συνέχεια με το δεύτερο μέρος τής πραγματείας στην συγκεκριμένη προσέγγιση τών αρμαγεδονιστών.