ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ - ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΜΕΡΟΣ

3. Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΙΣΜΟΥ

  Πρεσβεύω ότι τέσσερα είναι τα βασικά δεδομένα, τα οποία αποτελούν τήν βάση τού Αρμαγεδονισμού. Αυτά αφορούν ένα τελείως διαφορετικό βάθος ζυμώσεων από τις εξελίξεις που καθίστανται ορατές στην επιφάνεια τών πραγμάτων. Ο καθείς γνωρίζει πλέον την σήμερον ημέρα, μετά τούς τόνους μελάνης, η οποία έχει δαπανηθεί τόσον επί τών οθονών όσον και επί χάρτου, ότι το σύνολον αυτών που αποτελούν την παγκόσμιο εξουσιαστική ελίτ, ασχέτως τού συγκεκριμένου κλάδου εξουσίας που αυτοί μετέχουν, ανήκουν σε αποκρυφιστικά, μυητικά τάγματα. Γι αυτούς άπαντες οι μη μυημένοι θεωρούνται συμφώνως προς την ορολογία που χρώνται "βέβηλοι" και  συμφώνως προς τον αγγλοσαξονικό όρο "profan". Αυτό το δεδομένο συνιστά απτή πραγματικότητα, την οποία υποχρεούται να λάβει από λογικής σκοπιάς εις έκαστος υπ' όψει, ασχέτως τού κατά πόσο αποδέχεται την λεγόμενη "συνωμοτική θεώρηση τής ιστορίας", ή την απορρίπτει ως ευφάνταστα σενάρια συνωμοσιολογίας. Όπως ακριβώς την ύπαρξη τού Θείου αμφισβητούν πλείστοι όσοι, ενώ την ύπαρξη τών θρησκειών ουδείς εχέφρων αμφισβητεί. Η αναφορά τών μυημένων τής εξουσιαστικής ελίτ σε "βεβήλους", οι οποίοι αντιλαμβάνονται μόνον το κατ' αυτούς "προφανές", καταδεικνύει, ότι οι ουσιαστικές ζυμώσεις επί τών οποίων εδράζεται το παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα, βρίσκονται πέραν τού προφανούς. Αφορούν δηλαδή μια πολύ βαθύτερη βάση δεδομένων, από τα φαινόμενα, τα οποία εκδηλώνονται στην επιφάνεια τών εξελίξεων και τα οποία καθίστανται το δίχως άλλο αντιληπτά, ασχέτως τού τρόπου, με τον οποίον επιχειρεί ο καθείς να εντρίψει σε αυτά, να τα αναλύσει, να τα καταστήσει ερμεινεύσιμα και να εξάγει μέσω νοητικών διαδικασιών και επαγωγών συμπεράσματα και εκτιμήσεις περί τών επικειμένων προσεχώς εξελίξεων.

  Η προσπάθεια τοιουτοτρόπως να δοθεί ερμηνεία τών γεωπολιτικών εξελίξεων και να προαχθούν προβλέψεις σχετικά με τις μελλοντικές εξελίξεις παραμένουν ατελέσφορες και οδηγούν ως επί το πλείστον σε εσφαλμένα συμπεράσματα, όσον αυτοί που επιχειρούν αυτό το έργο παραμένουν στην εξωτερική επιφάνεια τών ζυμώσεων, περιορίζονται δηλαδή στην περιοχή τού προφανούς. Αναμφιβόλως υπάρχει και δρα στα πλαίσια τού διαδικτύου ένα αριθμός φιλόπονων και φιλότιμων αναλυτών τών γεωπολιτικών εξελίξεων, οι οποίοι μοχθούν, έχοντας συνήθως αμιγώς ευγενείς διαθέσεις, στην κατεύθυνση τής διαφωτίσεως τού κοινού. Πλην όμως, πέραν τών όποιων προσόντων αυτοί διαθέτουν, τα οποία συχνά είναι λίαν αξιόλογα και τής όποιας διάθεσης για συστηματική και ενδελεχή επεξεργασία τών δεδομένων, στα οποία αυτοί ένεκα τών υποκειμενικών τους προϋποθέσεων έχουν πρόσβαση, στερούνται ενός συνεκτικού αναλυτικού οργάνου. Την έλλειψη αυτή υποκαθιστούν με τις γενικότερες εμπειρίες τους και τις ικανότητες κρίσεως που διαθέτουν. Αυτά όμως κατ' ουδένα τρόπον δύνανται να υποκαταστήσουν ένα αυστηρώς δομημένο αναλυτικό όργανο. Αυτό δεν μπορεί παρά να οικοδομηθεί μόνον με συνειδητό τρόπο μετά από πολυετή προσπάθεια, η οποία δεν είναι δυνατόν να έχει αποκλειστικώς θεωρητικό και αφηρημένο χαρακτήρα. Ο μεγαλύτερος δάσκαλος τού ανθρώπου είναι η ίδια ζωή, υπό την έννοια ότι τα παθήματα είναι αυτά, που οφείλουν να καταστούν μαθήματα. Όχι όμως με τρόπο αταξινόμητο και μέσω αυτοματισμών. Εάν μια συγκεκριμένη στόχευσις δεν τεθεί ως συνειδητό πρόθεμα με τελείως συγκεκριμένο τρόπο και δεν καταβληθεί με επιμονή και υπομονή συστηματικώς η αντίστοιχος προσπάθεια,  είναι αδύνατον να προκύψει οτιδήποτε σοβαρό και άξιο λόγου από παρθενογένεση. Άπαντες όσοι καταπιάνονται συστηματικώς με κάτι, είναι βαθύτατα πεπεισμένοι ότι διαθέτουν επαρκές κριτήριο. Χωρίς να προτίθεμαι να αμφισβητήσω το εχέφρον στοιχείο στις προσπάθειές τους, εμμένω στην εκτίμησή μου, ότι χωρίς ξεκάθαρο αναλυτικό όργανο, πάσα προσπάθεια ερμηνείας τών ζητημάτων αιχμής, τα οποία αφορούν την επιβίωση τής ανθρωπότητος, δεν μπορεί να καρποφορήσει με δημιουργικό τρόπο και οδηγεί σε μη πρόσφορους ατραπούς. Όπως έχω αναλύσει διεξοδικά σε παρελθούσες αναρτήσεις ένα αναλυτικό όργανο δεν μπορεί παρά να εδράζεται στην φιλοσοφία και δη στην οντολογία.

  Σε παρελθούσες αναλύσεις έχω προβεί επίσης σε αρκετά διεξοδικές και με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία αναφορές, για ποιους λόγους θεωρώ, ότι η μαρξιστικές θεωρήσεις είναι λανθασμένες, πέραν τών εωσφορικών κυκλωμάτων, τα οποία συνέλαβαν αυτήν την στόχευση και δημιούργησαν το μαρξιστικό κίνημα. Στην συνέχεια έχω προβεί σε σύντομο μεν, πλην όμως τεκμηριωμένη μνεία τών βασικών ζυμώσεων στην Σοβιετική Ένωση από την εποχή τού πραξικοπήματος τού Οκτωμβρίου 1917 μέχρι και τής εποχής Γκορμπατσώφ, διαχωρίζοντας από τον ιλλουμινισμό το σταλινικό φανόμενο, το οποίο αποτελεί δημιούργημα τής τσαρικής αστυνομίας Οχράνα. Ουδέποτε κύκλοι τής δεξιάς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, προέβησαν σε σοβαρές προσπάθειες αναιρέσεως τής μαρξιστικής ιδεολογίας, πέρα από τις χαμερπείς αντικομμουνιστικές κορώνες, λόγω ότι όπισθεν τής δεξιάς κινούν τα νήματα τα ίδια κυκλώματα τού ιλλουμινισμού, τα οποία άνδρωσαν το μαρξιστικό κίνημα. Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως η περίπτωσις τού Γεωργίου Γιωργαλά, ο οποίος έχει προβεί σε αξιολογότατη και πολύ εμπεριστατωμένη αντιρρητική ενάντια στον μαρξισμό, ακριβώς επειδή προέρχεται από το βαθύ κομμουνιστικό κίνημα και διαθέτει τόσο τις γνώσεις, τις προσωπικές εμπειρίες, όσο και την αξιοπιστία να το πράξει, τα επιχειρήματα που ανέπτυξαν οι δεξιοί αναλυτές ενάντια στον μαρξισμό στάθηκε έντονα ρηχός, εγκλωβισμένος σε προπαγανδιστικά ευφυολογήματα και εμποτισμένος από εμφυλιοπολεμική εμπάθεια. Κατ' αυτόν τον τρόπο αποτελεί κοινή διαπίστωση τόσο τών δεξιών όσο και τών αριστερών αναλυτών, ότι ενώ η αριστερά ηττήθηκε στρατιωτικά στην Ελλάδα, κατάφερε αυτή να επικρατήσει στον ιδεολογικό τομέα. Δυστυχώς, όσο κι αν αποποιούνται την αριστερά οι διάφοροι αναλυτές, ειδικά μετά την ξεδιάντροπη πρόσφατη αριστεροφανή αλητο- τερατογένεση τού λεγόμενου "σύριζα", η βάση τής σκέψης τού συνόλου τών αναλυτών, ασχέτως τού όποιου πολιτικού προσανατολισμού τους, διέπεται αμειγώς από την μαρξιστική μέθοδο τού λεγόμενου "διαλεκτικού υλισμού". Οι αντίστοιχες προσεγγίσεις είναι σχεδόν πάντοτε βαθύτατα ορθολογιστικές με την μηχανιστική έννοια, αντιπαραθέτοντας μονίμως με τελείως επιφανειακό τρόπο υποκείμενα μεταξύ τους, τα οποία ανάγονται μεν στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, αφορούν όμως τις ζυμώσεις στην επιφάνεια (στην προφανή περιοχή) τών ζυμώσεων. Οι αναλύσεις προσανατολίζονται σε διάφορα δίπολα, είτε αυτά αφορούν τις πολυεθνικές εταιρίες, είτε το τραπεζικό κατεστημένο, την μονοκουλτούρα των μέσων μαζικής προπαγάνδας, τούς διεφθαρμένους πολιτικούς, τούς ανθελληνικούς θεσμούς τής ΕΕ., τα πρακτορεία τών ΜΚΟ, τούς πληρωμένους κοντυλοφόρους τού εθνομηδενισμού, τους πράκτορες τού τζιχαντισμού σε αντιδιαστολή με την αφηρημένη έννοια κάποιου λαού (ή ενάντια στούς μικρομεσαίους, που έλεγε και ο αείμνηστος τζάμπα φασίστας Ανδρέας Παπανδρέου). Και όλα αυτά διανθισμένα με κορώνες ενάντια στην "νέα τάξη", ώστε να φαίνονται οι συγγράφοντες και "ψαγμένοι". Όλα αυτά τα οποία σύσσωμοι οι κάθε είδους αναλυτές καταγγέλλουν είναι οπωσδήποτε υπαρκτές λαίλαπες. Όμως παρ' όλα αυτά το σύνολο τών προσεγγίσεών περιορίζεται σε εκφάνσεις τών συμφορών που ταλανίζουν την κοινωνία, που εκδηλώνονται αποκλειστικά στην επιφάνεια τών πραγμάτων. ΚΑΘΟΤΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΕΛΛΟΧΕΥΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟ ΒΑΘΟΣ.

  Μπορεί μεν όλη αυτή η προσπάθεια μιας καλώς νοουμένης κατά τα άλλα διαφωτίσεως να επιφέρει κάποια εγρήγορση στο θυμικό ενός στην κυριολεξία ποδοπατημένου κοινωνικού σώματος, δυστυχώς όμως - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - αδυνατεί να αποκαλύψει σε βάθος τις αιτίες, να επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα για την αντιμετώπισή τους και να συσπειρώσει το δυναμικό τού Έθνους στην προοπτική δημιουργίας διεξόδων. Το βασικότερο πρόβλημα είναι, ότι η δόμηση λανθασμένης πληροφορίας δεν επενεργεί μόνον αποπροσανατολισμό. Αυτή δομεί μια ψευδή συνείδηση. Και η συνείδηση είναι αυτή που προάγει την πραγματικότητα.

  Είναι αδύνατον να δοθούν εύστοχες ερμηνείες τών συμβάντων, όσο στην βάση τών αναλύσεων κυριαρχεί η μαρξιστική αντίληψη, ότι βάση τού όλου οικοδομήματος είναι η οικονομία και συνεπώς το εν τέλει κίνητρο τής εξουσίας είναι "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο", ειδικότερα ως αρχή, που εφαρμόζεται στις διεθνείς σχέσεις στα πλαίσια τού παγκοσμίου καταμερισμού τής εργασίας. Ακόμη και οι ακραιφνώς δεξιοί αναλυτές διέπονται από λενινιστικού τύπου δόγματα, τού τύπου, ότι οι πόλεμοι διεξάγονται από τούς ισχυρούς με στόχο την αναδιανομή τών αγορών και τών περιοχών που διαθέτουν πρώτες ύλες. Ή, ότι η βάση τού μηχανισμού τών κρίσεων συνίσταται ένεκα τών αδηφάγων και παρασιτικών πρακτικών που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές εταιρίες (τα κατά Λένιν "μονοπώλια"). Η χειρότερη και πλέον επικίνδυνος τάσις, η οποία έχει ολοσχερώς επικρατήσει είναι ότι "η κρίση γεννάει τον πόλεμο". Τέτοιου είδους απλοϊκά σχήματα δεν μπορούν παρά να καταλήγουν στο ολέθριο συμπέρασμα, ότι η διεξαγωγή τού Αρμαγεδόνος είναι αναπόφευγος και ότι για την ανθρωπότητα δεν υφίσταται η παραμικρή ελπίδα να ματαιώσει το ολοκαύτωμα, το οποίον την απειλεί. Βεβαίως ο υπερβολικότατος οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ τών ισχυρών είναι προφανέστατος. Όμως εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα: Ότι αυτός είναι προφανέστατος, τουτέστιν συνιστά έκφανση στην επιφάνεια τού γίγνεσθαι και αφορά την εξώτατη πλευρά τών πραγμάτων. Στην Ελλάδα σύμπασα η πολιτική σκέψις και πρακτική έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου αποκαθήλωση τής λογικής. Ενώ οι "αριστεροί" εφαρμόζουν την πλέον φιλελεύθερη πολιτική τής Σχολής τού Σικάγο, καταστρέφοντας τα εναπομείναντα ψυχία εθνικής οικονομίας και εφαρμόζοντας τις πλέον βάναυσες μεθόδους καταστολής τού λαού, οι "δεξιοί", παρόλη την "αντικομουνιστική" εμπάθεια που εκδηλώνουν, εμφορούνται ασυνειδήτως πλην ολοκληρωτικώς από την ιδεολογία τού μαρξισμού - λενινισμού, ως Δονκιχώτες, οι οποίοι πασχίζουν να διεμβολίσουν ανεωγμένες θύρες, τουλάχιστον από την περίοδο που οι χώρες τού λεγόμενου σοσιαλιστικού μπλογκ επέλεξαν αυτοβούλως την υιοθέτηση τής ελεύθερης αγοράς και την καθιέρωση τού κοινοβουλευτισμού, ενώ η "αριστερά" στην Ελλάδα μετετράπη στο πλέον ειδεχθές καθεστωτικό δεκανίκι. Στην Ελάδα επικρατεί η τραγέλαφος, όπου μπορεί πλέον να γίνεται κυριολεκτικώς αναφορά σε φασισταριά τής αριστεράς και κομμούνια τής δεξιάς.

   Εφόσον αποσκοπούμε να ασχοληθούμε στο απαραίτητο βάθος με τα βασικά δεδομένα, τα οποία αποτελούν τήν πάγια βάση τού Αρμαγεδονισμού - πέραν τών όποιων συγκεκριμένων εξελίξεων στην σφαίρα τής γεωπολιτικής κατ' αρχήν - οφείλουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στα κάτωθι τέσσερα σημεία:

α) Η ανθρωπότητα βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα σε ένα κοτέτσι, το λεγόμενο Μάτριξ, ως τροφή τών σεσαπισμένων μη οντοτήτων.

β) Την πραγματικότητα δημιουργεί οι συνείδηση, οθώντας την πιθανή δυνατότητα να εκδηλωθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει την λειτουργία - συνειδητή ή μη - τής επιφύσεως.

γ) Οι σεσαπισμένοι δεν διαθέτουν επίφυση, γι αυτό επιχειρούν να αλλοτριώσουν την επίφυση τών ανθρώπων - δεσμωτών. Η προφητείες δεν προέρχονται από το φημί - λέγω, αλλά από το φυτεύω. Πρόκειται δηλαδή περί προφητειών, με στόχο την ιδιοποίηση τής επιφύσεως τών ανθρώπων με στόχο την στρεβλή φόρτιση τών πεδίων πληροφορίας.

δ) Ο ανθρώπινος πολιτισμός ανά διαστήματα περισσότερων χιλιάδων ετών καταστρέφεται μέσω τής  διεξαγωγής Αρμαγεδόνων, ώστε να μην μπορέσουν να εξελιχθούν οι κότες και να αμφισβητήσουν το κοτέτσι. Η κότα ανακυκλώνεται, ώστε να παραμείνει κότα.

Σχετικά με το σημείο α) έχει κυκλοφορίσει αρκετά έντονα στο διαδίκτυο το κάτωθι αποκαλυπτικό χωρίο από το βιβλίο τού Κάρλος Καστανιέντα "Η Ενεργός Πλευρά Τού Απείρου":

...Τι είναι αυτό, δον Χουάν, ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.

Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.

Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή. Τι ανακάλυψαν δον Χουάν; τον ρώτησα.

Ανακάλυψαν πως έχουμε έναν ισόβιο σύντροφο, απάντησε με όση σαφήνεια μπορούσε. Ενα αρπακτικό, που ανέβηκε από τα βάθη του κόσμου και πήρε τον έλεγχο της ζωής μας. Τα ανθρώπινα όντα είναι αιχμάλωτοί του. Τούτο το αρπακτικό, που είναι πολλοί άρπαγες μαζί, είναι κύριος και αφέντης μας. Μας έκανε υπάκουους, αβοήθητους. Όταν πάμε να διαμαρτυρηθούμε, καταπνίγει τις διαμαρτυρίες μας. Κι όταν θελήσουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μη δράσουμε καθόλου.

...Το γυροφέρνω τόση ώρα για να σου πω ότι κάτι μας κρατά αιχμαλώτους. Κι είμαστε όντως αιχμάλωτοι, δεσμώτες! Αυτό ήταν ένα ενεργειακό γεγονός για τους σαμάνους του Μεξικού.

Και γιατί μας κυρίευσε αυτό το αρπακτικό με τον τρόπο που μου περιγράφεις δον Χουάν; τον ρώτησα. Κάποια λογική εξήγηση πρέπει να υπάρχει.

Υπάρχει μια εξήγηση, μου αποκρίθηκε τότε σοβαρά. Και είναι η απλούστερη εξήγηση στον κόσμο. Αυτές οι οντότητες μας κυρίευσαν επειδή είμαστε η τροφή τους και μας απομυζούν ανελέητα γιατί είμαστε τα μέσα συντήρησής τους. Κι όπως εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα σε ορνιθοτροφεία, έτσι και τα αρπακτικά εκτρέφουν εμάς σε ανθρωποτροφεία. Ετσι έχουν πάντα άφθονο φαγητό.

Οχι, όχι, όχι, άκουσα τον εαυτό μου να κραυγάζει. Είναι παράλογο δον Χουάν. Είναι τερατώδες αυτό που λες. Απλώς δεν μπορεί να 'ναι αλήθεια, για τους μάγους τους κοινούς ανθρώπους ή οποιονδήποτε άλλο!

Γιατί όχι; έκανε ήρεμα ο δον Χουάν. Γιατί όχι; επειδή σε εξοργίζει;
Ναι, με εξοργίζει! απάντησα αμέσως. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τερατώδεις!

Καλά, μου είπε, όμως δεν τα άκουσες όλα ακόμη. Περίμενε λίγο, να δεις πως θα νιώσεις. Θα σε βομβαρδίσω. Θα κάνω δηλαδή στο μυαλό σου τρομακτικές επιθέσεις, ασύλληπτες εφόδους. Και μη θαρρείς πως μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί είσαι εγκλωβισμένος. Οχι γιατί σε κρατάω εγώ αιχμάλωτο, αλλά επειδή υπάρχει κάτι μέσα σου που θα σε εμποδίσει να φύγεις, ενώ ένα άλλο κομμάτι σου θα γίνει αληθινά έξω φρενών. Γι αυτό, θωράκισε τον εαυτό σου.

Κάνω έκκληση στο αναλυτικό σου μυαλό, είπε ο δον Χουάν. Σκέψου για μια στιγμή και πες μου: Πως εξηγείς την αντίφαση ανάμεσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου που μηχανεύεται, οργανώνει και κατασκευάζει και την ηλιθιότητα των συστημάων των πεποιθήσεων και δοξασιών του ή την ηλιθιότητα της αντιφατικής συμπεριφοράς του; Οι μάγοι πιστεύουν ότι τα αρπακτικά μας έχουν δώσει τα συστήματα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε, τις ιδέες μας για το καλό και το κακό, τα κοινωνικά μας ήθη. Τα αρπακτικά είναι που δημιούργησαν τις ελπίδες τις προσδοκίες μας, το όραμα της επιτυχίας, τον εφιάλτη της αποτυχίας. Αυτά τα αρπακτικά μας έδωσαν την πλεονεξία, την απληστία και τη δειλία μας. Είναι τα αρπακτικά αυτά που μας κάνουν αυτάρεσκους, κοινότοπους και εγωπαθείς.

Μα πως μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, δον Χουάν; τον ρώτησα, ενώ τα λόγια του μ' είχαν θυμώσει ακόμη περισσότερο. Τι κάνουν δηλαδή; Τα ψιθυρίζουν στ' αυτί μας όλα αυτά όταν κοιμόμαστε;

Οχι δεν το κάνουν έτσι. Αυτό είναι βλακώδες! Απάντησε χαμογελώντας ο δον Χουάν. Είναι απείρως πιο ικανά και συγκροτημένα. Για να μας κρατούν υπάκουους, μειλίχιους κι ανίσχυρους, τα αρπακτικά χρησιμοποιούν ένα καταπληκτικό τέχνασμα – καταπληκτικό από άποψη στρατηγικής φυσικά. Είναι ένα φρικτό τέχνασμα για όσους το υφίστανται. Μας έδωσαν το μυαλό τους! Μ' άκουσες; Τα αρπακτικά μας έδωσαν το μυαλό τους, που έγινε και δικό μας. Το μυαλό των αρπακτικών είναι ταραγμένο, αντιφατικό, σκυθρωπό, πλημμυρισμένο από το φόβο μην αποκαλυφθεί από στιγμή σε στιγμή.

Ξέρω πως μολονότι δεν πείνασες ποτέ, συνέχισε, ανησυχείς για το πως θα εξασφαλίσεις την τροφή σου, κάτι που δεν είναι παρά η ανησυχία του αρπακτικού που φοβάται μήπως ανά πάσα στιγμή αποκαλυφθεί το τέχνασμά του και του αρνηθούν την τροφή που έχει τόση ανάγκη. Μέσω του ανθρωπίνου νου, που άλλωστε είναι ο δικός τους νους, τα αρπακτικά εισάγουν στη ζωή των ανθρώπινων όντων οτιδήποτε τα εξυπηρετεί. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνουν να αποκτήσουν λίγη ασφάλεια, που λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στο φόβο τους. 

Δεν είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ τη φαινομενική αξία όσων λες δον Χουάν, είπα. Θα μπορούσα, αλλά υπάρχει κάτι τόσο αηδιαστικό σ' αυτό τον ισχυρισμό, που με απωθεί και με αναγκάζει να κρατήσω αντίθετη στάση, να επιχειρήσω να σε αντικρόυσω. Αν είναι αλήθεια πως μας τρώνε πως το κάνουν;

Μου εξήγησε ότι οι μάγοι βλέπουν τα ανθρώπινα όντα σαν παράξενες, φωτεινές σφαίρες ενέργειας, που καλύπτονται ολόκληρες από ένα λαμπερό περίβλημα, κάτι σαν λούστρο, σαν επίχρισμα, ένα κάλυμμα που εφαρμόζει σφιχτά στο κουκούλι της ενέργειάς τους. Συνέχισε λέγοντας πως αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι που καταναλώνουν τα αρπακτικά, και πως όταν ένα ανθρώποινο ον φτάσει στην ενηλικίωση, το μόνο που απομένει από αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι μια στενή λωρίδα που φτάνει από το έδαφος ως τις άκρες των δαχτύλων των ποδιών. Αυτή η λωρίδα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να επιζήσει, μόλις και μετά βίας.

Σαν να 'βλεπα όνειρο, άκουσα τον δον Χουάν Μάτους να μου εξηγεί ότι, απ' όσο ήξερε, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που διαθέτει το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης έξω από το φωτεινό του κουκούλι. Γίνεται επομένως εύκολο θύμα μιας διαφορετικής επίγνωσης όπως είναι η σκλήρή επίγνωση του αρπακτικού.

Στη συνέχεια έκανε την πιο δυσοίωνη δήλωση που είχα ακούσει ποτέ από τα χείλη του. Μου είπε ότι αυτή η στενή λωρίδα επίγνωσης αποτελεί τον πυρήνα της αυτοανάκλασης, όπου εγκλωβίζεται αμετάκλητα ο άνθρωπος. Με τον επιδέξιο χειρισμό της αυτοανάκλασης, της μοναδικής λάμψης επίγνωσης που αφήνουν στον άνθρωπο τα αρπακτικά δημιουργούν αναλαμπές επίγνωσης, τις οποίες στη συνέχεια καταναλώνουν με αδίστακτο, ληστρικό τρόπο. Μας φορτώνουν με ανόητα προβλήματα που αναγκάζουν εκείνες τις αναλαμπές επίγνωσης να γεννηθούν, και κατορθώνουν μ' αυτό τον τρόπο να μας κρατούν ζωντανούς, ώστε να μπορούν να τρέφονται από την ενεργειακή αναλαμπή των ψευδοανησυχιών μας.
Τον ρώτησα: γιατί οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού, όπως και όλοι οι σύγχρονοι σαμάνοι, μολονότι βλέπουν τα αρπακτικά δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό;

Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε γι' αυτό εσύ ή εγώ, μου απάντησε θλιμμένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε αυτοπειθαρχία και να τη φτάσουμε σ' ένα σημείο όπου δε θα μπορούν να μας αγγίξουν.

Πως μπορείς να ζητήσεις από τους συνανθρώπους σου να ακολουθήσουν μια τόσο αυστηρή αυτοπειθαρχία; Θα σε περιγελάσουν και θα σε γελοιοποιήσουν, ενώ οι πιο επιθετικοί θα σε μαυρίσουν στο ξύλο. Κι όχι τόσο επειδή δεν θα σε πιστέψουν. Κάπου στα βάθη κάθε ανθρώπινου όντος υπάρχει η προγονική γνώση της ύπαρξης των αρπακτικών. Το ξέρουν τα σπλάχνα σου.

...Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού είδαν τα αρπακτικά. Τα ονόμασαν ιπτάμενους επειδή κάνουν βουτιές στον αέρα. Δεν είναι όμορφο θέαμα. Μεγάλες, αδιαπέραστες σκιές που σκίζουν τον αέρα. Μετά προσγειώνονται βαριά στο έδαφος. Οι σαμάνοι προβληματίστηκαν πολύ για το πότε εμφανίστηκαν στη γη. Είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος ήταν κάποτε ένα τέλειο ον, ικανό να επιτελέσει με θαυμαστη διορατικότητα άθλους επίγνωσης που στις μέρες μας έχουν τη μορφή μύθων και θρύλων. Κι έπειτα όλα χάθηκαν κι έχουμε τώρα έναν άνθρωπο σε καταστολή.
Τι λες τώρα, δον Χουάν; τον ρώτησα άψυχα.

Αυτό που λέω είναι πως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια συνηθισμένα αρπακτικά. Είναι πολύ έξυπνα, πολύ συγκροτημένα. Χρησιμοποιούν πολύ μεθοδικά το σύστημα που θα μας εξουδετερώσει. Ο άνθρωπος, το μαγικό ον που προορίζεται να γίνει, παύει να είναι πλάσμα μαγικό. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι κρέας. Δεν υπάρχουν πια άλλα όνειρα γι' αυτόν, πέρα από τα όνειρα ενός ζώου αναθρεμμένου για να γίνει κάποτε ένα κομμάτι κρέας: κοινότοπα, συμβατικά, ηλίθια... 

  Χιλιάδες χρόνια όμως πριν επιχειρήσουν με αλληγορίες κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς να αποκαλύψουν τα δεσμά τής ανθρωπότητος μέσα στο κοτέτσι, οι πρόγονοί μας διαμόρφωσαν μια άνευ προηγουμένη αποκαλυπτική διαφώτιση. Τα κείμενα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν και να μάς προκαλούν. Παρόλα αυτά, παραμένοντες στην επιφάνεια τών πραγμάτων, εμμένουμε τα τα αγνοούμε. Γράφει ο κλασσικός προσωκρατικός φιλόσοφος Εμπεδοκλής (492 - 432 π.Χ.) στο απόσπαμα 115 σχετικώς:

Υπάρχει ένας χρησμός τής αναγκαιότητας, ένα αρχαίο διάταγμα στους θεούς,
αιώνιο, σφραγισμένο με μεγάλους όρκους:
Όταν κάποιος στα αμαρτήματά του, μολύνει τα δικά του μέλη με φόνο - 
Ένας που έχει προδώσει τον όρκο του και είναι επίορκος -
Τα πνεύματα που τούς έχει παραχωρηθεί μια αιώνια ζωή:
Ότι πρέπει να περιπλανώνται από τούς μακάριους τρεις φορές, δέκα χιλιάδες εποχές
Γενόμενοι με το πέρασμα του χρόνου όλα τα ήδη τών θνητών πλασμάτων,
Ανταλλάσσοντας τα σκληρά μονοπάτια της ζωής
Διότι τού αιθέρα η σκληρότητα τούς κυνηγά μέχρι μέσα στη θάλασσα
Και η θάλασσα τους βγάζει φτύνοντάς τους πάνω στις προεξοχές τής γης και η γη
Μέχρι τις ακτίνες τού καυτού ήλιου και εκείνος τους ρίχνει στον ανεμοστρόβιλο τού αιθέρα.
Το ένα λαμβάνει από το άλλο, αλλά όλα τούς μισούν.
Από αυτούς είμαι κι εγώ τώρα ένας, εξόριστος από τον θεό και περιπλανώμενος,
Έχοντας εμπιστοσύνη στη φοβερή σύγκρουση.

και συνεχίζει ο Εμπεδοκλής, στον πάπυρο τού στρασβούργου, ΄"σύνολο D":

...Να χωριστούν το ένα από το άλλο και μετά να βρούν τη μοίρα τους ενάντια στην βούλησή τους, στα χέρια μιας πικρής ανάγκης, σαπίζοντας σταδιακά. Αλλά για μάς που τώρα έχουμε ανάγκη και καλή πρόθεση, θα έρθουν στο μέλλον οι Άρπυιες με ετυμηγορία θανάτου. Αλίμονο που η χωρίς οίκτο ημέρα δεν με κατέστρεψε νωρίτερα, πριν εγώ μετα νύχια μου, να μηχανευθώ πράξεις αναζητώντας τροφή.

Κατ΄ αρχήν θα παραπέμψω τούς επισκέπτες σε σχετικές προηγούμενες αναρτήσεις, οι οποίες περιγράφουν την επίδραση τής κοσμικής ακτινοβολίας επί τών σεσαπισμένων, και η οποία έχει ως αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό τους εντός τής γής και την επιβολή τής χθόνιας - κρόνιας λατρείας. 

Βάσει όσων προηγούνται, οι φίλοι και οι φίλες που παρακολουθούν με κάποια συνέχεια αυτό το ιστολόγιο, εκτιμώ ότι μπορούν να κατανοήσουν ανέτως το νόημα τών χωρίων τού Εμπεδοκλέους. Παρ' όλα αυτά επιχειρώ μια γρήγορη ερμεινία τους:

συνεχίζεται...
 

ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

... Yes, I received your letter yesterday, about the time the doorknob broke
When you asked me how I was doing, was that some kind of joke
All these people that you mention, yes, I know them, they're quite lame
I had to rearrange their faces and give them all another name
Right now, I can't read too good, don't send me no more letters no
Not unless you mail them from Desolation Row....

Bob Dylan - Desolation Row 

 1. ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

  Η ενεργητική σιωπή είναι ισχυρότερη της όποιας προσπάθειας αναλύσεων και διαλόγου, εφόσον εστιάζεται η προσοχή με έμφαση σε άκρως ζωτικά ζητούμενα. Ο Γιεχούντι Μενουχίν ώρισε την μουσική ως την εναλλαγή ήχου και η ησυχίας με κριτήριο την αισθητική. Μετά από παύση διαρκείας δημιουργώ εκ νέου στίγματα επί τής οθόνης, κάπως γρηγορότερα από ότι είχα προηγουμένως αποφασίσει. Εκτιμώντας ότι η παύση που προηγήθηκε, εισάγει ομαλά αλλά και αναγκαία στην παρούσα ήχηση.

  Κατά την παρούσα περίοδο ηχούν με έμφαση τα τύμπανα τού πολέμου. Οι θιασώτες τού ολοκαυτώματος διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την εκκίνηση μιάς νέας παγκοσμίου συρράξεως, το πιθανότερο αποτέλεσμα τής οποίας θα ήτο, βάσει τών υπαρχόντων μέσων μαζικής καταστροφής, η επαναφορά τής ανθρωπότητος στην λίθινη εποχή. Αφορμή για τό νέο αυτό ξέσπασμα τών θιασωτών τού αυτοκτονικού ιδεασμού στις ΗΠΑ καθίστανται οι ζοφερές για το δυτικό συγκρότημα επιβολής εξελίξεις στην Συρία. Οι εξελίξεις σε μια γεωγραφική περιοχή, που βρίσκεται σε άμεση γειτονεία προς τον βιβλικό Αρμαγεδώνα.

  Η συγκεκριμένη πώρωση που προσβλέπει στην καταστροφή του όποιου πολιτισμού και τον θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων αποτελεί σαφέστατα διακηρυγμένη στόχευση από πλευράς τών κρονίων ιερατείων. Μέσω επισφαλούς και εν τέλει ηλιθίας επιχειρηματολογίας για δήθεν "οικολογική βελτίωση" και επί το "ηθικότερον" μεταβολή τών συνθηκών διαβιώσεως τού ανθρώπου επί τουπλανήτου, έχουν διακηρύξει την στοχευμένη μείωση τού ανθρωπίνου πληθυσμού μέχρις ενός ελαχίστου αριθμού ανθρώπων. Η κλιμακούμενη αποψίλωση έχει καταστεί ήδη ορατή, μέσω τής πληθώρας τών μέτρων, τα οποία πάρθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση και τα οποία επιφέρουν βαθμηδόν μεν, αλλά σωρηδόν δε, την αποδημία εκατομμυρίων ανθρώπων προς τόπον χλοερόν ένθα απέλιπεν πάσα ωδύνη. Εάν κοιτάξουμε γύρω μας, προς το άμεσο περιβάλλον μας, μπορούμε να διαπιστώσουμε, ότι το προσδόκιμο τού ανθρώπινου βίου έχει δραστικά συρρικνωθεί. Μια αποψίλωση, η οποία δεν αφήνει έξω από την κόσα τού χάρου ούτε τα ίδια ακραιφνώς προωθημένα στελέχη τών κρονίων ιερατείων, ως ο πρόσφατος θάνατος τής υποψηφίας για το προεδρικό χρίσμα τών ΗΠΑ κατέδειξε.

  Η περιβαντολλογική καταστροφή και η δραστική εξουθένωση τών οικοσυστημάτων τού πλανήτου, η πληθώρα τών πυρηνικών και λοιπόν περιβαλλοντογικού χαρακτήρος "ατυχημάτων", η εφαρμογή όπλων γεωδυναμικής όπως το HAARP με σεισμούς και τσουνάμια, η δηλητηριώδης διάβρωση τής χλωρίδος και τής πανίδος, όπου αυτό καθίσταται δυνατόν, η εξουθένωση τών θρεπτικών ιδιοτήτων τών τροφών και η κλιμακούμενη μετατροπή τους σε φορείς δηλητηρίων, μέσω τών λεγόμενων "εντατικών καλλιεργειών" και τής επιβολής τών μεταλλαγμένων, οι αεροψεκασμοί με ενώσεις αλουμινίου, βαρίου και μικροκυκλώματα, η καταστροφή τών κοινωνικών δομών και η επιβολή ενός εξατομικευμένου τρόπου ζωής, ο οποίος τεντώνεται απάνθρωπα μεταξύ μιάς έντονης πίεσης εργασιακού ρυθμού για την επιβίωση και τής ρίψεως στο βάραθρο τής απογοητεύσεως όσων στερούνται εργασιακής απασχολήσεως, και last but not least, η κλιμακούμενη άνοδος τών τοπικών πολέμων και την μετατροπή ολόκληρων χωρών σε ζώνες όπου επικρατεί ολοκληρωτικό χάος, με την εκτός κανόνων διεθνούς δικαίου δήθεν τιμωρητική πρακτική τών επιθετιστών τού ΝΑΤΟ εις βάρος πρώην συνεργατών του συστήματός τους, καθώς και την τερατογένεση τής ισλαμικής τρομοκρατίας και τού ισλαμοφασισμού, διαδικασίες πού επιβάλλουν προσφυγοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων με όλα τα ζοφερά αποτελέσματα που αυτή συνεπάγεται, έχουν μειώσει το προσδόκιμο ζωής σε ένα πρωτόγνωρο για τα ιστορικά χρονικά ναδίρ. Και τον επίλογο αυτού τού φρικαλέου δράματος έχουν προγραμματίσει τα κρόνια ιερατεία να επιφέρει ως επιστέγασμα τής ολοκληρωτικής καταστροφής τού όποιου ανθρωπίνου πολιτισμού επί τού πλανήτου το ολοκαύτωμα ενός ολοκληρωτικού παγκοσμίου πολέμου.

  Όσο αφορά τα κρόνεια ιερατεία και τούς υποτιθέμενους "θεούς", οι οποίοι κινούν τα νήματα όπισθεν αυτών (οι οποίοι συμβολικώς παρίστανται στις θρησκείες και την μυθολογία μέσω τών τεράτων, όπως ο μολώχ, η λερναία ύδρα, οι στυμφαλίδες όρνιθες, ο μινώταυρος, η μέδουσα, ο μπαφομέθ και που στην ουσία αποτελούν την τοπική και χρονική παραλλαγή τών ιδίων δαιμονικού χαρακτήρος μη οντοτήτων) η πρακτική τής υποταγής σε αυτά και η εξυπηρέτηση τών μακάβριων σκοπιμοτήτων τους έχει αναλυθεί τουλάχιστον στοιχειωδώς σε προηγούμενες αναρτήσεις από τον γράφοντα:

  Στα λεγόμενα "μυστήρια" τής χθονίου λατρείας τού κάθε είδους αποκρυφιστών, καθίστανται οι "μη οντότητες", ή "σεσαπησμένοι" κατά την ορολογία τού γράφοντος στούς συμμετέχοντες σε αυτά κατά κάποιον ειδικό τρόπο αντιληπτοί, μέσω τής λήψεως ψυχοτρόπων ουσιών, κυριότερη τών οποίων είναι η διμεθίλτρυπταμίνη. Κοινό χαρακτηριστικό όλων τών ψυχότροπων ουσιών είναι η ύπαρξις στον χημικό τους μοριακό τύπο ενός δακτυλίου του άνθρακος τής ιδίας πάντοτε μορφής. Ο δακτύλιος αυτός ευρισκόμενος εντός τού ανθρωπίνου σώματος αντιδρών υφίσταται διάσπαση ενός από τους δεσμούς του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δύο κεραίες. Αυτές συναπτόμενες σε κάποια αντιληπτικά κέντρα διευρύνουν την προσληπτική ικανότητα τού μαστούρη. (Χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο σκοπίμως ένεκα κατανοήσεως τού φαινομένου, δεδομένου ότι αυτός είναι λεκτικώς αμέσως συγγενής προς τον όρο mushroom, αγγλιστί μανιτάρι. Στα αρχαία ελληνικά το μανιτάρι λέγεται μυς, εξ ού και ο όρος μυστήρια, ως διάδοχος τού όρου μυκιστήρια). Τα ψυχότροπα μανιτάρια και ιδίως η amanita muscaria είναι όταν ωριμάσουν πλήρη διμεθίλτριπταμίνης.

  Η ΔΜΤ παράγεται με φυσικό τρόπο από τον ανθρώπινο εγκέφαλο και ειδικά μέσω τής επιφύσεως, η οποία εκκρίνει τις ορμόνες μελατονίνη και σερατονίνη κατά την διάρκεια τού ύπνου. Η ΔΜΤ συνιστά το εισιτήριο τών κοιμωμένων προς τον κόσμο τών ονείρων. Η πλέον δραστική της μορφή παράγεται αναμειγνυομένη στο αίμα τού ανθρώπου, όταν ο άνθρωπος ζήσει μεγάλη ένταση, είτε με την μορφή επιβολής βασανιστηρίων, είτε με την μορφή σεξουαλικής υπερδιεγέρσεως. Αυτή είναι η αιτία, ένεκα τής οποίας, πριν υποστεί το θύμα μιας ανθρωποθυσίας θανάτωση, υφίσταται είτε αφόρητη τυραννία, είτε σεξουαλικό εκμαυλισμό. Άλλος τρόπος παραγωγής διμεθίλτρυπταμίνης είναι η σεξουαλική επαφή μέσω τών νεύρων τού πρωκτού. Αυτή είναι και η αιτία τού τελετουργικού ευνουχισμού τών ιερέων τής λεγομένης "μεγάλης μητέρας", λευκής θεάς, τήσ ίσιδος, τής κυβέλης, κά. Αυτή είναι επίσης μια από τίς αιτίες τής λατρείας τού ερμαφρόδυτου από τα μυητικά τάγματα. Χαρακτηριστική είναι επίσης η εμμονή κάποιων θεωρητικών τού αποκρυφισμού, όπως ο Κρόουλυ, στην λεγόμενη σεξουαλική μαγεία. Η δήθεν απαελευθέρωση τού ανθρώπου από τα ασφυκτικά κυκλώματα τού πουριτανισμού, την οποίαν προφασίζονται διάφορα εωσφορικά κυκλώματα αφορά ακατάσχετη εφαρμογή ελευθεριότητος με στόχο την έκκριση ΔΜΤ.

  Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί, ότι δεν συμβαίνουν απαραιτήτως τελετουργικά αίματος σε κάθε μυστηριακή τελετουργία. Η ΔΜΤ είναι δυνατόν να διατηρείται χωρίς αλλοίωση με διαφόρους τρόπους, όπως η πρόσμιξή της σε μέλι.Την μέλισσα συμβολίζει και ο λεγόμενος κρίνος τής Λίλης, ως σύμβολο τών σταυροφόρων αρχικώς και τού κάθε είδους δαιμονολατρών στην πορεία. Το επιχείρημα τών στοών, ότι το μελίσσι, ως ένα από τα κατ' εξοχήν σύμβολα τού τεκτονισμού, συμβολίζει την εργατικότητα τών τεκτόνων, μπορεί να πείσει μόνον όσους στοιχειωδώς αγνοούν τα εγωιστικά και συνήθως ιδιοτελή κίνητρα, που ισχύουν για την πλειοψηφία κατά την διαδικασία αυτών που μυούνται στην εν λόγω "αδελφότητα". Η τελετουργική λήψη κυρίως τής ΔΜΤ αλλά και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών γίνεται, ιδιαίτερα στα αρχικά τελετουργικά στάδια βαθυτέρας μυστηριακής μυήσεως από "κονσέρβα". Και είναι προφανές, ότι η πλειοψηφία τών συμμετεχόντων στα μυητικά τάγματα, δεν έχουν εισχωρήσει στο βαθύ χέβυ μέταλλ λάϊβ τών τελετουργικών. Η πλειοψηφία τών υπό κάποιον τρόπον μυημένων είναι επόμενον να ενίστανται άκρως προσβεβλημένοι, όταν δημιουργείται θέμα τελετουργικών αίματος κατά την διάρκεια τών τελετουργιών, ως αγνοούντες πράγματα, τα οποία κατέχουν οι βαθύτερα μυημένοι. Η εξαφάνιση όμως διακοσίων χιλιάδων παιδιών στην Ευρώπη (και όχι μόνον ετησίως) αποκαλύπτει, ότι ο φόρος αίματος τής ανθρωπότητος στον μινώταυρο δυόμυσι χιλάδες χρόνια μετά την εξτρατεία τού Θησέως εξακολουθεί να υφίσταται, σε βαθμό που καθιστά την ανθρωπότητα τελετουργικό κοτέτσι κάτω από τα νύχια τών σεσαπησμένων και των αχθοφόρων τους, δομόντας το Πλατωνικό σπήλαιο ή καθ' ημάς Μάτριξ.

  Διαφορετικά ίσως από την διάδωση τών τελετουργικών αίματος πρέπει να εκτιμηθεί η διάδοση τής τελετουργικής ομοφιλοφυλίας. Αναμφιβόλως υπάρχουν άνθρωποι με εκ γεννετής ροπή προς την αμφιφυλία, ή άνθρωποι οι οποίοι γίνονται εκ παρεκτροπής ομοφιλόφυλοι. Αυτό το φαινόμενο ουδόλως με απασχολεί, δεδομένου ότι αφ' ενός σέβομαι αυστηρώς την προσωπική σφαίρα και τις σεξουαλικές επιλογές τών συνανθρόπων μου, εφόσον αυτές δεν παραβιάζουν την προσωπική ελευθερία τρίτων και δεν εκμαυλίζουν σκοπίμως τρίτους με δόλωμα υλικά κίνητρα. Αφ' εταίρου γνωρίζω αρκετούς δεδηλωμένους ομοφιλόφιλους, οι οποίοι διάγουν σε συνθήκες πλήρους αξιοπρεπείας, χωρίς να προκαλούν, ή να εκμεταλλεύονται κάποιους. Εξ' άλλου και η ετεροφυλόφυλες πρακτικές συχνά είναι πλήρης προκλητικότητος, ξιπασμού, εξαγοράς, σωματεμπορίας, εκβιασμών και καταναγκασμού, οικονομικής εκμεταλλεύσεως και στοχευμένης αλλιώσεως τών σεξουαλικών ενστίκτων τής νεολαίας. Πλην όμως, θεωρώ ότι το φαινόμενο τής τελετουργικής ομοφυλοφιλίας οδηγεί σε επίκτητο διαστροφή, η οποία συνδέεται αμέσως και με τον στόχο τών μυητικών ταγμάτων για διάδωση τού αμοραλισμού και διάλυση τής κοινωνικής συνοχής. Κατ' αυτόν τον τρόπο καταλήξαμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες να κυριαρχεί σε όλα τα κράτη το φαινόμενο τών Αγγλοσαξονικών χωρών, όπου δεσπόζει ο ελευθεροτεκτονισμός, με την μετατροπή τής ομολοφυλίας σε πάγιο εθνικό σπόρ, με τον αντίστοιχο σοδομισμό τής νομοθεσίας.

  Η μελέτη τής "Φολοσοφίας Τής Θρησκείας" τού Γκοττφρηντ Φον Χέγγελ (καίτοι ο εν λόγω "φιλόσοφος" ευρίσκετο σε διετατεγμένη υπηρεσία με στόχο την διαστρέβλωση) και ιδαιτέρως το κεφάλαιο περί τών θρησκειών που αποκαλεί "αναγεννητικές", βοηθά στο να καταστεί ερμεινεύσιμος η διαδικασία τών μυστηρίων. Το βασικό επίγραμμα, με σύμβολο τον φοίνικα, επικεντρώνεται στο πέθανε τελετουργικά, κάτσε δηλαδή να σε θυσιάσουν, ή πιές ανθρώπινο αίμα, για να γίνεις αθάνατος. Οι σεσαπισμένοι υπόσχονται στους επικοινωνούντες με αυτούς την αθανασία, εφόσον αυτοί γίνουν προηγουμένως βρικόλακες.

  Εντός τέτοιων διαδικασιών, ουδόλως απασχολούν τα ιερατεία τής κρονίας θρησκείας, τα ζοφερά αποτελέσματα ενός παγκοσμίου ολοκαυτώματος. Τουναντίουν θεωρούν, ότι αυτό θα επιταχύνει την διαδισία μετατροπής τους σε αθανάτους και μάλιστα με ιδιαίτερα "αξιώματα" στην εωσφορική συμμορία τών σεσαπισμένων. Αυτό το οποίον όμως παραβλέπουν στα πλαίσια τής πλήρους πωρώσεως είναι , ότι αυτόν που βλέπουν δήθεν να ανασταίνεται μετά την ανθρωποθυσία του, παίρνοντας την μορφή τών δήθεν "αθανάτων" σεσαπισμένων, ουδεμία σχέση έχει με αυτόν τπου θυσιάστηκε, δεδομένου ότι η αιθερική όψις τών σεσαπισμένων παίρνει  όποια μορφή επιθυμούν.

  Δυστυχώς δεν είναι μόνον τα βαμπίρ τών δεδηλωμένων κρονίων ιερατείων, που προσβλέπουν με ανυπομονυσία και εμμονή στην διεξαγωγή τού Αρμαγεδώνος. Ταυτοχρόνως πλείστες όσες θρησκείες προσβλέπουν προς αυτόν, ως το αναγκαίον και αναπόφευγο κόστος, το οποίο θα οδηγήσει στη έλευση τού μεσία των. Ο Ινδουισμός θεωρεί την εξέλιξη τού κόσμου να διέπεται από τέσσερα επαναλλαμβανόμενα στάδια, όπου κατά το τέλος τού τετάρτου σταδίου ο κόσμος καταστρέφεται και επαναδημιουργείται σε πλαίσια ανθήσεως και ευτυχούς ευημερίας για τούς ανθρώπους, που χαρακτηρίζουν το πρώτο στάδιο τού κύκλου. Συμφώνως προς τον Ιουδαϊσμό η καταστροφή που πρόκειται να επιφέρει ο Αρμαγεδών προηγείται τής ελεύσεως τού μεσία και την ακόουθο παγκόσμιο επικράτηση τού Ιουδαϊσμού. Το σημείο στο οποίον διαφοροποιείται η χριστιανική προφητεία από τον Ιουδαϊσμό, είναι ότι αυτή θεωρεί τον μεσία τον Ιουδαίων ως τον επιλεγόμενο "αντίχριστο" διακυρύσσοντας μετά την έλευση τού αντιχρίστου τον θρίαμβο τής Δευτέρας Παρουσίας. Και οι Ισλαμιστές Σιίτες προσβλέπουν στην έλευση τού δικού τους μεσία μετά τον Αρμαγεδώνα, ως επανενσάρκωση τού εμίρη "Μα Ντι".

  Πέραν αυτού η αντίληψη περί νομοτελεικού χαρακτήρος και κατ' ουδένα τρόπο ανατρέψιμος διεξαγωγή τού τρίτου παγκοσμίου πολέμου έχει παρεισφρύσει εις πλείστα όσα μυαλά καλοθελητών, οι οποίοι κάθε άλλο παρά το στο κακό τής ανθρωπότητος προσβλέπουν. Για τον γράφοντα είναι σοκαριστικό, ότι ακόμη και αρκετοί άνθρωποι που είναι ιδιαίτερα προικισμένοι και διαθέτουν μεγάλη οξύνοια και μόρφωση επιχειρηματολογούν στην βάση, όχι μόνον ότι ο 3ος ΠΠ. είναι αναπόφευγος, αλλά ότι αυτός ξεκίνησε ήδη (!) και ότι θα συμβάλλει με θετικό τρόπο να λάβει χώρα ξεκαθάρισμα τών καταστάσεων (!), υιοθετώντας στην ουσία τα ξεπλύμματα τών αρμαγεδονιστών.

  - Είναι όμως η διεξαγωγή τού Αρμαγεδώνος νομοτελιακώς μη ανατρέψιμος;

  - Για ποιό λόγο επιδιώκουν οι αρμαγεδονιστές την επαναφορά τής ανθρωπότητος στο στάδιο τής λίθινης εποχής;

  - Για ποιον λόγο βρίσκεται πλήρως στην επιχειρησιακή ετοιμότητα τής ανθρωπότητος κατά το παρόν ιστορικό σπείρωμα η ματαίωση τής διεξαγωγής τού Αρμαγεδώνος;

  Τα πράγματα είναι πολύ διάφορετικά από τον τρόπο που κάποιοι τα υποβάλλουν στην επιφάνεια τού ανθρώπινου νοητικού κατόπτρου.

  Με περισσότερες αναρτήσεις, κυρίως όμως αυτές υπό τον τίτλο "ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ" προετοίμασα το έδαφος, ώστε να καταδειχθεί, ότι τα κουμπιά τής Αλέξαινας είναι τελείως διαφορετικά από τον τρόπο που πασχίζουν κάποιοι να τα παρουσιάζουν. Υπάρχουν όμως κάποια δεδομένα στα οποία αρμόζει επιπροσθέτως να αναφερθώ, ώστε να αχίσει σιγά - σιγά το θέμα να συμμαζεύεται, διότι έχει ξεχυλώσει υπέρ τού δέοντος με τούς κάθε λογής "φωστήρες", εγκυμωνώντας τον κίνδυνο επηρεασμού τών πεδίων πληροφορίας σε επικίνδυνη κατεύθυνση. Πριν όμως αναφερθώ στον κορμό τής προβληματικής, ας μου επιτραπεί κάποια χρήσιμη ανακεφαλαίωση περολθόντων εντοπισμών, που θεωρώ ιδιαίτερα γόνιμες.

2. ΦΛΑΣ ΜΠΑΚ ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

  Τα όσα κατά καιρούς γράφηκαν εδώ, αποτελούν στοιχειώδεις ψηφίδες ενός παζλ, το οποίον καίτοι δεν αποδίδει πλήρως την απεικόνιση αυτού το οποίο έθεσα ως στόχο, αναδεικνύει ήδη ευκρινώς το βασικό του περίγραμμα. Το γράψιμο τών αναρτήσεων στάθηκε για τον υποφαινόμενο, οπωσδήποτε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία επικοινωνίας με πληθώρα ανθρώπων που αρμενίζουν στο διαδίκτυο. Πέραν αυτού όμως η όλη διαδικασία είχε και τον χαρακτήρα εσωτερικής αναζητήσεως. Εφόσον η αλήθεια συνιστά ενθύμηση πληροφορίας που βρίσκεται ήδη μέσα μας, η συστηματική καταγραφή βήμα προς βήμα τών σκέψεων και τών ανησυχιών μας συμβάλει στην δόμηση μιας ατραπού αυτογνωσίας και γνώσεως ταυτοχρόνως συν τού άλλου. Δεδομένου, ότι το "εγώ" και το "άλλο" αποτελούν ένα και το αυτό. Αυτό που εντόπισε η φιλοσοφία ως "άρση τής σχάσεως υποκειμένου και αντικειμένου", ενώ συνιστά βασική ιδιότητα τής ουσίας τών όντων, αποτελεί για την συνειδησιακή μας συγκρότηση κάτι πού είναι μόνον εν δυνάμει δεδομένο και εν τέλει εξορισθέν από τον ψυχισμό μας, ως κεντρικό πρόθεμα τής εντελέχειας που μάς διέπει.

  Αναφορικά με την επιταγή τού Ευαγγελίου "Όψεσθε τής αληθείας και αυτή ελευθερώσει υμάς" νομίζω ότι αρμόζει να αποδίδεται έμφαση στο "όψεσθαι". "Σε γνωρίζω από τήν όψη"...  Η επιταγή επικεντρώνεται στο "κοιτάξτε!", στο "δείτε".  Ήδη κατά τίς αρχές τού περασμένου αιώνα ο Φροϋδισμός καθιέρωσε μέσω τής ψυχολογίας τού βάθους μια άνευ προηγουμένου τομή σχετικά με τις συνέπειες τής συνειδήσεως. Εισάγοντας την έννοια τού ασυνειδήτου, προσάρτησε στην προβληματική και την έρευνα μιας τεράστιας σημασίας περιοχή τού ψυχισμού, η οποία παρέμενε μέχρι τότε ανεξερεύνητη. Το καταλυτικής σημασίας κλινικό συμπέρασμα συνίστατο στην λεγόμενη "άρση τής καταπλάκωσης". Αποδείχθηκε πολλαπλώς από την ψυχαναλυτική πρακτική, ότι επαρκούσε από την πλευρά τού ψυχαναλυτού να ανεβάσει από την σφαίρα τού ασυνείδητου στην συνειδησιακή επιφάνεια κενά και δεδομένα, που ταλάνιζαν τον ψυχαναλυόμενο, χωρίς αυτός να είναι εις θέσιν προηγουμένως να τα εποπτεύει, ώστε αυτά να ξεπεραστούν και να φθάσουν στην ίαση με χειρισμούς στούς οποίους προέβαινε αυτοβούλως και αυτονόμως ο ασθενής. Η συνειδητοποίηση από τον παθόντα ενός υλικού, το οποίο ευρίσκετο σε συνθήκες καταπλάκωσης μέσα στην περιοχή τού ασυνείδητου, ήταν επαρκής ώστε τα σχετιζόμενα κενά να ξεπερασθούν από τον ίδιο. Έφτανε δηλαδή αυτός να μπορέσει να "δει" αυτό που ήταν κρυμμένο μέσα του, ώστε να το χειριστεί και να το ξεπεράσει. Στην περίπτωση τής ψυχανάλυσης η διά-γνωση πυροδοτεί αυτομάτως την θεραπεία.

  Αυτά τα δεδομένα ήταν στούς Έλληνες γνωστά σε πολύ μεγαλύτερο βάθος και εύρος από την εποχή τής αρχαιότητος. Ήδη από τις απαρχές διαμορφώσεως τού Ελληνικού Φιλοσοφικού Λόγου τίθεται με έμφαση το ζήτημα τής ισχύος τού οράν ως συναρτήσεως τής συνειδήσεως. Το δεδομένον τής όψεως οδηγεί αρχικώς στην άπ-οψη σχετικά με τα πράγματα και τον κόσμο ως νοητική επεξεργασία τού αισθητηριακώς προσλαμβανομένου. Η αισθητηριακή πρόσληψη συνιστά μια μέση κατάσταση μεταξύ του παθητικού και αφθορμήτως συμβαίνοντος οράν και τής ενεργητικής στροφής τής προσοχής προς την πρόσληψη δεδομένων που καθίστανται ενδιαφέροντα. Στο βαθμό που η παρατήρηση γίνεται με συστηματικό τρόπο, οδηγεί μέσω τής νοητικής επεξεργασίας στην θεωρία. Η θεωρία όμως, που έχει ως αφετηρία την αισθητηριακή πρόσληψη και στην συνέχεια την νοητική επεξεργασία πληροφορίας, κρίνεται ότι δεν είναι η μόνη δυνατή. Ο ανθρώπινος νους εκτιμάται ήδη από τούς Προσωκρατικούς Φιλοσόφους, ότι διαθέτει την ικανότητα, πέραν από το να επεξεργάζεται την έξωθεν αισθητηριακώς αποκτηθείσα πληροφορία, να δημιουργεί και ο ίδιος πληροφορία, εστιαζόμενος όχι σε εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά προσανατολιζόμενος εσωτερικώς προς τα εντός αυτού αποθηκευμένα και καταχωρημένα δεδομένα, είτε με την μέθοδο τής αφηρημένης νοητικής διεργασίας, είτε με την μέθοδο τής εσωτερικής προβολής δεδομένων. Ο θάλαμος τού εγκεφάλου συνιστά εσωτερική οργανική αίθουσα προβολών, όπου ο νούς είναι εις θέσει να προβάλει αφηρημένα και να αναπαράγει κατά βούλησιν, ότι επιλέγει, είτε αυτό αφορά απεικονίσεις στατικών, είτε δυναμικών καταστάσεων και εξελίξεων. Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, στον βαθμό που ευθύς εξ αρχής η πραγματικότητα σχετικοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων από τούς Έλληνες Φιλοσόφους (και όχι μόνον) μέχρις εσχάτων ορίων. Η αναφορά σε Έλληνες Φιλοσόφους που ακολουθεί δεν αποσκοπεί να παρακάμψει σκοπίμως άλλες πηγές σοφίας, που εκδηλώθηκαν σε άλλους γεωγραφικούς χώρους. Ούτε συμβαίνει μονομερώς, με παρόρμηση την εθνική έπαρση, επειδή ο γράφων τυχαίνει να γεννήθηκε στην Ελλάδα. Και οι Ινδοί έκαναν αναφορά στην ύλη, ως "μάγια" τουτέστιν αυταπάτη, υποδεικνύοντας ταυτοχρόνως σπουδαίες ατραπούς πνευματικής ανατάσεως. Το αυτό ισχύει και για άλλους γεωγραφικούς χώρους - ευρισκόμενους κυρίως στην Ανατολή - οι οποίοι προήγαν σημαντικούς πολιτισμούς, παρέχοντας έξοχα στοιχεία για την οικοδόμηση τής ανθρωπίνου πνευματικότητος και την φρόνιμη ανάπτυξη τού κοινωνικού γίγνεσθαι. Όμως η δράσις τού Ελληνικού Πνεύματος είναι απαράμιλλος και ξεχωρίζει για ένα σημαντικό λόγο: Οι Έλληνες διαμόρφωσαν σπιθαμή προς σπιθαμή ένα ολοκληρωμένο σύστημα για την απελευθέρωση τού ανθρώπου επί προσωπικής και συλλογικής βάσεως, στοχεύοντας στην εξόντωση τών τεράτων, που καταδυναστεύουν την άνθρωπότητα και την τελική επικράτηση τού ανθρώπου. Αυτό το σύστημα μπορεί εν πολλοίς να επικαλύπτεται από την σκόνη τών αιώνων και να έχει υποστεί πληθώρα υποθαλπτικών επιθέσεων με την σκόπιμο καταστροφή αρχαίων συγγραμμάτων, τις πολλαπλές εκστρατείες διαστρεβλώσεως και την οργανωμένη επιβολή τής άγνοιας από το σύστημα εξουσίας. Όμως ο κορμός του παραμένει ανά πάσαν στιγμήν ανέπαφος και προσιτός, σε όσους επιθυμούν να επωμίζονται το καθήκον τής ανθρωπίνου χειραφετήσεως. Επιπλέον το γνωσιολογικό σύστημα που διεμόρφωσε ο Ελλην Λόγος έχει δραστικώς αγκυρωθεί εντός τών πεδίων πληροφορίας, κατέχον μια άριστο ιδιοδυναμική, που τού προσδίδει την ικανότητα δια τής επενεργείας τού φωτισμού να διαχέεται δια τής Χάριτος εις πάντα ενάρετο αναζητητή, εις πάντες τούς πεινώντες και διψώντες την δικαιωσύνη.

Ας προχωρήσουμε όμως στο τρόπο, με τον οποίον εξέφρασαν οι Ελληνες Φιλόσοφοι την σχετικοποίηση τών αυθορμήτως επικρατούντων αντιλήψεων περί πραγματικότητος, ήδη στην φάση εκκινήσεως στην πορεία διαμορφώσεως φιλοσοφικών προτάσεων:
- ΤΑΥΤΟΝ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΕΙΝ, διακηρύσσει πρώτος ο Ηράκλειτος.
- Ο άλλος άνευ προηγουμένου ριζοσπαστικός εντοπισμός τού Ηρακλείτου αφορά το: ΤΑΥΤΟΝ ΤΟ ΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗ ΟΝ, αρχή που προώθησαν και οι Ελεάτες φιλόσοφοι, όπως ο Μέλισσος. 
Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι αρχαίοι Έλληνες Σοφοί είχαν ως κατοικίδιο ζώο την γάτα τού Erwin Schrödiger δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν αυτός διατυπώσει μαθηματικώς τήν εξίσωσή τής κυμματοσυναρτήσεως, η οποία δεν υποδεικνύει πραγματικώς υπάρχοντα σημεία στον χώρο, όπου ευρίσκεται η συγκεκριμένη ηλεκτρομαγνητική οντότης κατά την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά την πιθανότητα να βρεθεί αυτή σε κάποιο σημείο τού χώρου.
  Εικοσιπέντε αιώνες πριν βδιαβεβαιώσει ο πατέρας τής κβαντομηχανικής Max Planck μέσω τής πειραματικής εμπειρίας και τών επιστημονικών ερευνών του το ευρύ κοινό, ότι "αυτό που αποκαλούμε ύλη τελικά δεν υπάρχει, αλλά θα πρέπει να υποθέσουμε όπισθεν αυτής μια τεράστια διάνοια, η οποία προάγει αυτό το φαινόμενο" και πριν ο Werner Heisenberg διατυπώσει την "Αρχή τής Απροσδιοριστίας", οι Έλληνες Φιλόσοφοι ήδη από τα πρώτα στάδια τής Κλασσικής Περιόδου είχαν συλλάβει τις οντικές αλληλουχίες, τις οποίες συνέδεσαν με συγκεκριμένο σύστημα αξιών, παρέχοντας στην ανθρωπότητα πολυτιμότατες υποδείξεις για τον χειρισμό τού πεπρωμένου της. Εικοσιπέντε αιώνες πριν τήν διεξαγωγή τού πειράματος τής διπλής σχισμής, που ανέδειξε τον καταλυτικό ρόλο που επενεργεί ο παρατηρητής και η συνείδηση, στον τρόπο εκδηλώσεως των "σωματιδίων" με βάση τον ισχίοντα "δυισμό" τής ήλης (και τής ενέργειας) - το κατά πόσο δηλαδή αυτή εκδηλώνεται κυμματικά ή συγκεκριμένα, οι Έλληνες είχαν διακηρύξει απερίφραστα την πρωτοκαθεδρία τού πνεύματος επί παντος επιστητού και μη. Δεν αποσκοπώ με τα αναφερθέντα να προβώ σε μια μηχανιστικού τρόπου μεταφορά επιστημονικών διαπιστώσεων στα καθ΄ ημάς απτά δεδομένα τού λεγόμενου μεσοκόσμου, τον οποίον είμεθα εις θέσιν να αντιλαμβανόμεθα μέσω τών αισθήσεών μας, ώστε να εξάγω προκατασκευασμένα συμπεράσματα. Είναι γνωστόν, ότι από την μετάβαση τών δεδομένων τού μικροκόσμου σε αυτά τα μεσοκόσμου οι ισχύοντες φυσικοί νόμοι και διαδικασίες εκδηλώνονται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Κατά την μετάβαση από την μια τάξη μεγεθών στην άλλη εκδηλώνεται το φαινόμενο τής λεγομένης "αποσυνοχής" ("decohernce") το οπίον δεν έχει ακόμη καταφέρει να προσεγγίσει σε βάθος η σύγχρονη επιστήμη, ενώ αυτή η διαδικασία συνιστά μια σύγχρονη ερευνητική πρόκληση για κορυφαίες μορφές. Όμως ο μεσόκοσμος και οι εξελίξεις σε αυτόν δεν παύουν να προάγονται τόσο από τον μικρόκοσμο, όσο και από τον μακρόκοσμο. Οι αντιλήψεις τού μηχανιστικού υλισμού έχουν ξεπεραστεί εδώ και τουλάχιστον ένα αιώνα από την συμβατική επιστημονική έρευνα (για να μην αναφερθούμε ακόμη στα επιτεύγματα τής μη συμβατικής, διαδικασία που θα γίνει στην συνέχεια αυτής τής πραγματείας). Η ρήσις τού Αγίου Μαξίμου τού Ομολογητού: "Τα πάντα λόγου συνέχονται", συνιστά πλέον κοινό τόπο για τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.

Λιαν εγκαίρως κατά την εκπόνηση τής εννοίας  τής θεωρίας προέβη ο Έλλην Λόγος σε διαχωρισμό μεταξύ των αισθητών και νοητών, εξαίρων την σημασία τών δευτέρων στην προοπτική τής παρέμβασης στην διαμόρφωση τής πραγματικότητος. Τα περί θεωρίας προθέματα καταγράφονται γλαφυρά στο έργο τού Πλωτίνου. Με την ρήση: "Τα πάντα θεωρίας εφίεσθαι" (Τά πάντα έχουν έφεση προς την θεωρία) συνάγει κάτω από την σκέπη τής θεωρίας όχι μόνο τα νοήμωνα όντα αλλά το σύνολο τών εμβίων και αβίων όντων. Γράφει ο Πλωτίνος στο έργο του "Περί Φύσεως και Θεωρίας και τού Ενός" (παραθέτω το κείμενο σε μετάφραση τού Γιάννη Τζαβάρα) σχετικά με τον καθολικό χαρακτήρα τού προθέματος τής θεάσεως:
   "... Τόσο εμείς, όσο και οι άλλοι πού παίζουν, συμπεριλαμβάνονται μέσα στην θέαση. Παίζουν από επιθυμία για θέαση. Τελικά είτε παίζει κάποιο παιδί, είτε σοβαρεύεται κάποιος άνδρας, η θέαση είναι ο σκοπός στον οποίο αποβλέπει το παιδικό παιχνίδι και η αντρική σοβαρότητα: κάθε πράξη μεριμνά για θέαση".
Στο άνωθεν χωρίο η έννοια τού παιχνιδιού αναφέρεται στην αυθόρμητο και μη συνειδητή πρακτική. Η δε μέριμνα αφορά την ενδόμυχη ανάγκη για συλλογή εμπειριών και ερεθισμάτων, η οποία οδηγεί μέσω μιας επιπόνου πορείας στην ωρίμανση τού νοός και τής ανθρωπίνου ιδιοσυγκρασίας, ώστε να επιτελεσθεί το πρόθεμα τής δημιοτργικής θεάσεως.
Αναφέρει ο μεταφραστής στον πρόλογο τού βιβλίου συμυκνώνοντας τα νοήματα, που προβάλλει ο Πλωτίνος στό Έργο:
"... Το κατ' εξοχήν ωραίο είναι ο νους, και σε αυτό συμμετέχουν οι θεοί - και κατ' επέκτασιν οι άνθρωποι - μόνο ως νοούντες. Όσον αφορά τούς θεούς, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι άλλοτε σκέπτονται και άλλοτε δρουν απερίσκεπτα, ή ότι νοούν κάτι αληθές και άλλοτε κάτι ψευδές. Το μέτρο τής θεϊκότητάς τους συνίσταται στην αδιάκοπη και σταθερή λειτουργία τής νόησης, η οποία ταυτίζεται με το κατ' εξοχήν βλέπειν...
...Έτσι ένα ατομικό όν μέσα στον νού δεν είναι κάτι λιγότερο  και άρα μειονεκτικό τού όλου, αλλά είναι ο εαυτός του συν όλα τα άλλα. Ο φωταγωγών νους δεν διαφέρει από τα φωταγούμενα, αλλά είναι ο εαυτός του συν όλα τα φωταγούμενα, όπως και αντίστροφα κάθε τι, είναι τόσο για τον εαυτό του όσο και για τα άλλα ένας φωτεινός ήλιος: αυτή τούτη η νοητή ωραιότητα...
... Εάν λοιπόν η θεωρία τού ενός είναι το καθαρό βλέπειν, που δεν μεριμνά για τα βλεπόμενα και δεν μολύνεται από αυτά, το χαρακτηριστικό τού νου έγκειται στην σύμπτωση θεατή και θεάματος, ως σχέση που δεν διακρίνεται σε ενεργητικό βλέπειν και σε παθητικά βλεπόμενα, αλλά απαρτίζει μια σταθερή και καθολική ταυτότητα αυτενεργούς και αυτοπαθούς θέασης...
... Αλλά αντίστοιχα προς την καθολική θεϊκή ματιά, που είναι στραμμένη τόσο προς τα ύψιστα, όσο και προς τα κατώτατα αισθητά, οφείλει να είναι και το ανθρώπινο βλέμμα: όχι στραμμένο προς τα ατομικά του συμφέροντα, αλλά προς την θεϊκή συμπαντικότητα: "προς το πάν δει βλέπειν"....
  Ο Πλωτίνος υποδείχνει την ετυμολογική συγγένεια τών όρων "θεός" και "θεώμαι". Η βάση τής όλης προβληματικής τής θεάσεως ανάγεται από τον Πλωτίνο, ως είναι φυσικόν, στον Πλάτωνα και ειδικότερα στην περιώνυμο μνεία του στο Ηνίοχο στα πλαίσια τού διαλόγου Φαίδρος (253c 7):
"...Να γιατί λέγεται ότι "ο ηνίοχος τρέφει τα άλογα με ότι ο ίδιος έχει δει", και όταν αυτά το παίρνουν, εγείρεται μέσα η όρεξη για όσα είδαν. Διότι δεν τα πήραν εξ ολοκλήρου. Και οι πράξεις που κάνουν όταν έχουν μια τέτοια όρεξη, στρέφονται προς αυτό που ορέγονται. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο θέασης και η ίδια η θέαση...". Η προηγούμενη παρομοίωση αφορά την ψυχή με ένα ηνίοχο και τα άλογά του. Ο ηνίοχος είναι το ανώτερο (ρυθμίζον), ενώ τα άλογα είναι το κατώτερο (παρορμητικό) μέρος τής ψυχής.
"...ΔΙΟ ΑΡΑ ΠΡΑΞΙΣ ΕΝΕΚΑ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΜΑΤΟΣ..." συμπεραίνει ο Πλωτίνος.

  Σήμερα πλέον υπάρχουν στις προθήκες τών βιβλιοπωλείων πληθώρα βιβλίων, που επιχειρούν να αναλύσουν τον τρόπο με το οποίον η σκέψη διαμορφώνει την πραγματικότητα.

  Σε αυτό το σημείο εισερχόμεθα στην θεματική, η οποία σχετίζεται με τον τρόπο που λειτουργεί η επίφυσις (το επιλεγόμενο "κουκουνάρι") σε συνδυασμό με τα λεγόμενα πεδία πληροφορίας, δεδομένα που αναλύει ο Πλάτων στον διάλογο Θεαίτητος (ή Περί Αληθούς Επιστήμης) καθώς και άλλοι διανοητές στην συνέχεια. Στην εποχή μας δεσπόζουν οι πρωτότυπες και πολύτιμες αναλύσεις επί τών πεδίων πληροφορίας τού Άγγλου βιολόγου Ruppert Sheldrake. Σε αυτήν την θεματολογία, καθώς και στην μαθηματική υφή τής πληροφορίας, μέσω αναφορών στην θεωρία περί αριθμών τού Πυθαγόρου και τις ανακαλύψεις σχετικά με την ψηφιακή τεχνολογία από τον John Shannon έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. Θα παρακαλέσω τούς επισκέπτες, στην περίπτωση που τυχαίνει να αγνοούν τις απόψεις μου επί αυτού τού θέματος, να ανατρέξουν εφόσον επιθυμούν σε αυτές, ώστε να εισέλθω στην συνέχεια με το δεύτερο μέρος τής πραγματείας στην συγκεκριμένη προσέγγιση τών αρμαγεδονιστών.

ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΡΟΔΟ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΣΚΕΙ ΠΙΕΣΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ

"Στην μικρή μας φυλακή στρώνει για να κοιμηθεί η κυρία Μάρω.
Την αλήθεια την πικρή δεν θα την πώ για να μην τρελαθεί η κυρία Μάρω..."

Διονύσης Σαββόπουλος


1. NOMEN ES OMEN

Κατά τις παρελθούσες ημέρες εγράφησαν πλείστα όσα εγκωμιαστικά σχόλια για τον εκλιπόντα Ουμπέρτο Έκο. Σχεδόν άπαντες οι βιβλιόφιλοι και φιλοθεάμονες αισθάνθηκαν να τούς ψιθυρίζει εκ τού μακρόθεν τον στερνό ασπασμό ένας φίλος, τον οποίον μπορεί να συνάντησαν μόνον στις αράδες κάποιων βιβλίων, στα άρθρα εφημερίδων και περιοδικών, ή στις φωτιζόμενες οθόνες, αλλά που θεωρούσαν δικό τους. Αναμφιβόλως ο Έκο κέρδισε την συμπάθεια εκατομμυρίων ανθρώπων με τον τρόπο που ένας σημειολόγος ολκής είναι σε θέση να το πετύχει. Ένα έργο τέχνης είναι σε τελευταία ανάλυση μια δομημένη αλληλουχία συμβόλων με γνώμονα την αισθητική. Τα σύμβολα δεσπόζουν μιας ακαταμάχητου ισχύος, διότι δύνανται να εισέρχονται στον δέκτη, χωρίς να χρειάζεται να ανοιχθούν συνειδητά οι θύρες τού ψυχισμού του. Η υφή τών συμβόλων είναι αιθέρια. Μπορούν να διέρχονται δια μέσου τού ξύλου και τού μετάλλου τής όποιας συναισθηματικής επιφυλάξεως, ενεργοποιώντας το περιεχόμενό τους με τρόπο που φαίνεται αυθόρμητος και πηγαίος, σχεδόν άδολος, ενώ όμως πάντοτε ελλοχεύει πίσω από αυτά κάποια πρόθεσις. Μια δύναμις υπάρχει μόνον, η οποία είναι εις θέσιν να υπερκεράσει την διεισδυτικότητα τών συμβόλων: Η αγνή καρδιά, όταν αυτή δομεί συνειδητές εκλάμψεις.
Ως μαέστρος τής σημειολογίας ο Έκο εφρόντισε και επέτυχε να φέρει αυτήν την επιστήμη για πρώτη φορά κοντά στον καθημερινό άνθρωπο. Πέρα από ακαδημαϊκή φιλαρέρσκεια, ως διανοούμενος και όχι διανοουμενίζων, οργάνωσε με αριστοτεχνικό τρόπο την άμεσα δική του προσωπική σημειολογική διάταξη, ως γέφυρα προσβάσεως στους αποδέκτες του. Στα μέσα τής δεκαετίας τού '80 επιχειρεί με τρόπο ανεπαίσθητο αλλά καλυτικό μια ρωγμή στο φράγμα τού αυτονόητου εκδίδοντας την "Σημειολογία στην καθημερινή Ζωή". Η σημειολογία τού τίτλου αυτού τού έργου σηματοδοτεί χωρίς παρεκτροπές το εύρος και το βάθος τού εγχειρήματος. Ο Έκο γνωρίζει και δεν διστάζει να να πατάει επάνω σε αχνάρια άλλων μεγάλων μαστόρων τής πνευματικής δημιουργίας δικαιωματικά και απροκάλυπτα. Εξ ορισμού η ίδια η τεχνική του κατωχειρώνει αδιαπραγμάτευτα την επίγνωση, ότι όποτε εκδηλώνεται μια συνειδητή τομή στα πεπραγμένα τού πνεύματος, αυτή αποκτά έξοχη σημειολογική διάσταση. Στις αρχές τού περασμένου αιώνος ο Ζίγκμουντ Φρόιντ εξέδωσε την "Ψυχοπαθολογία στην καθημερινή Ζωή" διακηρύσσοντας ουσιαστικά, ότι η ψυχοπαθολογία ορίζει με ένταση την καθημερινή ζωή τού μέσου ανθρώπου. Η αναλυτική θύελλα που δρομολόγησε ο Φρόιντ τότε, έτριξε τα θεμέλια τών πουριτανικών αντιλήψεων τής αστικής ηθικής. Η Εγελειανή αντίληψη τού "Ότι υπάρχει, υπάρχει διότι αυτό είναι καλό", η οποία είχε κυριαρχίσει επί διάστημα αιώνων, δέχθηκε τότε μια άνευ προηγουμένου κριτική. Στον πρόλογο αυτού τού βιβλίου, που δόθηκε στην δημοσιότητα το 1910, έγραφε ο Φρόιντ: "Διαπιστώνω να κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή μια τεράστια επιθετικότητα. Αυτή δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στο ξέσπασμα ενός μεγάλου πολέμου". Ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, τρίζοντας συθέμελα τίς βεβαιότητες, οι οποίες σφράγιζαν την ευρωπαϊκή κοσμοαντίληψη. Το Νευτώνειο κοσμοείδωλο, όπως αυτό είχε διατυπωθεί από τον μαθητή του Λαπλάς, ότι δηλαδή το σύμπαν λειτουργούσε ως μια μηχανή, υποκείμενο σε πλήρη προβλεψιμότητα στα πλαίσια πρυτανείας τής λογικής, βάσει τού δόγματος, ότι εφ' όσον οι συνθήκες εκκινήσεως και οι νόμοι μεταβολής τού όποιου φαινομένου έχουν ήδη εντοπισθεί, η πορεία του είναι εκ τών προτέρων αυστηρώς προβλέψιμος, εδέχετο ήδη από τα τέλη τού πρόπερασμένου αιώνος τις πρώτες σοβαρές αμφισβητήσεις. Έξοχοι μαθηματικοί, όπως ο Πουανκαρέ, έθεσαν τότε τις βάσεις αυτού, που εξελίχθηκε στην συνέχεια ως "Θεωρία τού Χάους". Η έννοια τής καθημερινής ζωής απέκτησε μέσω αυτού τού έργου τού Φρόιντ καθολική ισχύ από σημειολογικής πλευράς. "Ναι, η ψυχοποθολογία μάς διέπει !" θα βροντοφωνάξει ο Φρόιντ, προάγων μαθητές και πνευματικούς διαδόχους, οι οποίοι θα ανέπτυσαν την  προβληματική προς πλείστες όσες κατευθύνσεις, ως την "Μαζική Ψυχολογία τού Φασισμού", τού Βίλχελμ Ράιχ. Η διαπίστωση, ότι "Όλα είναι συνέπεια μια ανεξέλεκτης στρέβλωσης τού ψυχισμού, την οποίαν επενεργούν ήθη, θεσμοί και κοινωνικοί μηχανισμοί, συνεπικουρόμενοι από ατομικές ολιγορίες", συνιστούν την σημειολογική ισχύ της καθολικότητος τού όρου "καθημερινή ζωή" ως προς την έννοια τής ψυχοπαθολογίας.
Αυτή την καθολική σημειολογική ισχύ τού συγκεκριμένου όρου, όπως αυτή έχει καταγραφεί στην σύγχρονη ιστορία, θα θέσει σε κίνηση και ο Έκο. Με την διαφορά, ότι γι' αυτόν δεν είναι όλα σχιζοφρένεια, αλλά σημειολογία.
Μέχρι τα μέσα τής δικαετίας τού '80, οπότε ανατέλει το έργο του Έκο, κυριαρχεί η αριστερόστροφη ιδεολογία στις όποιες εκφάνσεις της. Μεγάλες μορφές διανοητών, οι οποίες μεν έχουν απορρίψει τον μαρξισμό, εξακολουθούν να πορεύονται ως ένα βαθμό στα αχνάρια του, παρά τις φιλότιμες και φιλόπονες προσπάθειες να θέσουν σε κίνηση κάποια ριζική υπέρβαση τής παραδοσιακής ειμαρμένης, χωρίς όμως να επιτυγχάνουν - κατά την ταπεινή γνώμη τού γράφοντος - κάποια ολοκληρωτικά δομημένη διέξοδο. Ενώ ο μαρξισμός με την πολιτική στροφή τής Κίνας μετά τον θάνατο τού Μάο Τσε Τουνγκ και την πολιτική τής Περεστρόικα στην πρώην Σοβιετική Ένωση πνέει τα λίσθια, η ανθρώπινη διανόηση μοιάζει ανήμπορη να δημιουργήσει νέα πρότυπα, που να επενδύουν τις ελπίδες της. Το ιδεολογικό κενό θα εκμεταλλευθούν έντεχνα τα υποχθόνεια επιτελεία τών νεοταξιτών, τα οποία με την φρούδα προπαγάνδα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον λεγόμενο "πόλεμο των πολιτισμών" και την πλήρη κατάργηση τών ηθών, ταυτίζοντας με θολό τρόπο την ελευθεριότητα με την ελευθερία, θα οδηγήσουν τεράστιες ανθρωπομάζες στον θρησκευτικό παροξυσμό και στην σεξιστική αμοραλιστική έκκλιση. Η τραγέλαφος που συναντούσαμε στούς δρόμους τής γερμανίας να περιφέρονται κάποιες κυρίες με προέλευση την Μέση Ανατολή, φορόντας στο κεφάλι μαντήλα και ταυτοχρόνως κάτω από την μέση στριγγάκι, είναι χαρακτηριστική τού μείγματος σχιζοφρένειας, που επέβαλαν τα "ιδρύματα δημοκρατίας" και "χειραφετήσεως μειονοτήτων", τα οποία σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες, νεοναζιστικές κινήσεις και την "ισλαμική αδελφότητα" οδήγησαν στην λαίλαπα τών "έγχρωμων επαναστάσεων".
Τα μέσα τής δεκαετίας τού '80 προεικάζουν ακριβώς κάποια ιδεολογικά γεννητούρια. Οι σχολές σκέψεις και τα σπουδάγματα που έχουν προηγηθεί, έχουν αναμφισβήτητα προσφέρει στο ματσακόνισμα τής ιδεολογικής σκουριάς παρωχημένων θεωρήσεων και δογμάτων, δεν έχουν επιτύχει όμως να δώσουν τελική διέξοδο στην διαμόρφωση μιάς σύγχρονης θεωρίας για την χειραφέτηση τού ανθρώπου. Δεν έχουν επιτύχει να διαμορφώσουν ένα συνεκτικό αναλυτικό όργανο, το οποίον να διαθέτει στέρεη φιλοσοφική έδραση, να είναι εις θέσιν να ερμηνεύσει την ιστορία (και την προϊστορία) και να δύναται να δομεί οδηγό δράσεως για μελλοντικές ανατροπές.
Ο Υπαρξισμός επιχείρησε πρώτος ένα ξεκαθάρισμα με τα μαρξιστικά - λενινιστικά στερεότυπα "των σιδερένιων νόμων τού καπιταλισμού" στρέφοντας την προσοχή προς τον άνθρωπο, τήν έννοια τής προσωπικής ευθύνης που αυτός οφείλει να διέπεται, καθώς και το πρόταγμα τής ελευθερίας, ως ανθρώπινη εντελέχεια. Το ξεκαθάρισμα όμως που επιχείρησε ο Σαρτρ με τον μαρξισμό, ήταν πολύ προσεκτικό. Στην "Κριτική τής Διαλεκτικής Λογικής" αυτός αμφισβήτησε την ορθότητα τής Διαλεκτικής στα κοινωνικά φαινόμενα, αποδεχόμενος όμως την ισχή της στην επιστήμη. Στην ουσία άφησε την φιλοσοφική υπόσταση τής Διαλεκτικής ανέπαφη. Μια ουσιαστική όμως ανατροπή τού Μαρξισμού προϋποθέτει συνειδητή τσεκουριά στον Εγελιανισμό, διότι εκεί εδράζεται ο Μαρξισμός.
Η γαλλική σχολή γενικότερα εκτιμώ, ότι επαναδρομολογεί τήν την έννοια τής ψυχοπαθολογίας με έμμεσο τρόπο στα πλαίσια μιάς αριστερόστροφης κοινωνικής κριτικής. Ο Μισέλ Φουκώ είναι κατ' ουσίαν δόκιμος ψυχοπαθολόγος τής συλλογικής τρέλας, ενώ σύνολη η κίνηση τού "Στρουκτουραλισμού" επιχειρεί κυρίως με έννοιες σχετιζόμενες με το ασυνείδητο. Και ο Ζακ Λακάν είναι επίσης ψυχαναλυτής και ψυχίατρος και από εκεί εφορμά στις αναλύσεις του.
Αυτός ο οποίος καταρρίπτει τα όρια τού Μαρξ και τού Φρόιντ στην κοινωνική κριτική είναι ο Καστοριάδης. Εκτιμώ, ότι η τομή του είναι εξίσου σημαντική με αυτή τού Έκο, αν και είναι δυνατόν η σύγκριση μεταξύ τών δύο αυτών διανοητών να εξοργίζει κάποιους θερμούς υποστηρικτές τού Καστοριάδη. Η μεγάλη τομή που επιχείρησε ο Καστοριάδης είναι η ένταξη τού φαντασιακού στο ανθρώπινο γίγνεσθαι. Αυτή η τομή είναι πράγματι ιδιαίτερα πρωτοποριακή, διότι ανατρέπει τα πάγια δεδομένα τής ευρωπαϊκής σκέψης. Η "Φαντασιακή Θέσμιση" είναι και αυτή παιδί αυτής τής περιόδου. Μέχρι τον Καστοριάδη και τον Έκο η "καθημερινή ζωή" κυριαρχείτο από την ψυχοπαθολογία. Στο ύστερο έργο του "Οι δρόμοι τού Λαβύριθου", στο οποίο ο Καστοριάδης επιχειρεί μια ταξινόμηση τού δαιδαλώδους τών αναζητήσεων στην συγκεκριμένη φάση, θα αφιερώσει ένα εκτενές κεφάλαιο στην ψυχανάλυση.
Νομίζω, ότι αναφερόμενος στα ιδεολογικά τεκτενόμενα αυτής τής περιόδου, αρμόζει να εξάρω και την συμβολή τού Χρήστου Γιανναρά, η οποία είναι σημαντική. Ο Γιανναράς στιγματίζοντας τον Ρασιοναλισμό που επικρατεί στην δυτική σκέψη, αισθανόμενος ότι δικαιώνεται φιλοσοφικά και από την τομή περί φαντασιακού τού Καστοριάδη, θα αναδείξει το στοιχείο τής μεταφυσικής αναζητήσεως, εκφρασμένο μέσα από την ορθόδοξη χριστανική παράδοση. Αυτός ο εντοπισμός είναι σπουδαίος και ζωτικής σημασίας. Αν και η προσωπική μου αποτίμηση για την ορθόδοξη πατερική παράδοση είναι διαφορετική από αυτή τού Χρήστου Γιανναρά, καθότι ως ακολουθών την Πλατωνική φιλοσοφία διαβλέπω στους Έλληνες Μυστικούς τών μέσων χρόνων να λειτουργεί εντόνως η Πλατωνική χροιά, θεωρώ την προσφορά τού Χρήστου Γιανναρά σπουδαία. Αυτός εδράζει το σύστημα τών αναλύσεών του στην ανθρωπολογία, διαπίστωση που διέπει και τον Υπαρξισμό. Προσωπικά θεωρώ ότι παν αναλυτικόν όργανον οφείλει να εδράζεται αποκλειστικώς στην οντολογία, διότι αυτή είναι η κατ' εξοχήν φιλοσοφική βάσις. Αυτήν την προβλημική όμως έχω αναπτύξει στο παρελθόν με άλλη ευκαιρία. Η Υπερβατική εμπειρία όμως στην οποία εμμένει ο Χρήστος Γιανναράς και ιδιαίτερα αυτό το οποίον εξάρει ως "ασκητικόν επίτευγμα", εκτιμώ ότι αποτελούν διαδικασίες κλειδιά στην οδό πάσης επιγνώσεως.
Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να ισχυρισθεί, ότι οι εξελίξεις δικαιώνουν την οπτική που προτείνει ο Χρήστος Γιανναράς, ως ένθερμος υποστηρικτής τής ορθοδόξου πίστεως. Την περίοδο που διάγουμε πράγματι η Ρωσία με επικεφαλής τον Βλαδίμιρο Πούτιν ανατρέπουν άρδην τα σχέδια τών νεοταξιτών στο όνομα τών απανταχού ορθοδόξων χριστιανών. Εγώ δεν συντάσσομαι με αυτήν την άποψιν, παρότι αντιλαμβάνομαι τον εαυτόν μου ως ένθερμο υποστηρικτή τών αγώνων τού Ρωσικού λαού και τού Βλαδιμίρου Πούτιν. Τις απόψεις μου όμως επί τού θέματος θα καταθέσω σε προσεχή ανάρτηση με τίτλο "Το φαινόμενο Πούτιν και το άλλο τέλος τής ιστορίας".
Εκτιμώ ότι θα ήταν παράληψη, εάν στην επί τροχάδην αυτήν απαρίθμιση τών διανοητικών αναζητήσεων τής δεκαετίας τού '80 δεν έκανα μνεία σε ένα λίαν βασικό φαινόμενο, το οποίον επιρρέασε - και αναμφιβόλως εξακολοθυεί να επιρρεάζει - την σύγχρονη Ευρωπαϊκή ιστορία. Αυτό είναι ο αποκρυφισμός με την μορφή τού Νεοπαγανισμού, όπως αυτός εκφράστηκε από το κίνημα τού Εθνικοσοσιαλισμού και άλλα ακροδεξιά κινήματα (τα οποία ενίοτε για λόγους σκοπιμότητος αρέσκονται να ενδύονται τον μανδύα τής ορθοδόξου εκκλησίας). Το βιβλίο τού γάλου ακροδεξιού Αλαίν Ντε Μπενουά "Η θρησκεία τής Ευρώπης" έχει τύχει πολλαπλών επανεκδόσεων. Το φαινόμενο αυτό έχουν επιχειρήσει να αναλύσουν αξιόλογοι συγγραφείς με αρκετά ενδιαφέρουσες αναλύσεις. Ένας από αυτούς είναι Ο Ζακ Μπερζιέ. Στην "Αυγή τών Μάγων" που συνέγραψε με τον Λ. Πάουελ και αναφέρεται σχεδόν σε όλα τα βασικά βιβλία που πραγματεύονται την αποκρυφιστική διάσταση τού ναζισμού, πραγματεύεται ταυτοχρόνως ζητήματα αλχημείας, μαθηματικών, κβαντομηχανικής και μυστικών εταιριών, αναλύοντας την έννοια τού "Φανταστικού Ρεαλισμού". Αλλά προκειμένου περί μυστικών εταιριών, κρυφής γνώσεως και τα τοιαύτα εισερχόμεθα ήδη στα χωράφια του Ουμπέρτο Έκο.


2. ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΟΥΜΠΕΡΤ ΕΚΟ

 Τρία είναι τα σήματα κατατεθέν, που ενσωμάτωσε στην προσωπική του σημειολογία ο Έκο. Τα χαρακτηριστικά γυαλιά του, η κοντή γενειάδα και κάποια ήδη ταμπάκου. Όσο αφορά το τσιμπούκι τον πρόλαβε ο Σέρλοκ Χολμς. Στα άφιλτρα προηγήθηκε ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ και στα χοντρά πούρα ο Κάστρο και ο Γκουεβάρα. Ως σωστός σημειολόγος ο Έκο πόνταρε στα πουράκια. Άρωμα ταμπάκου και η οσμή που διαδίδουν κάποιοι όγκοι βιβλίων. Ατμόσφαιρα που οδηγεί μοιραία σε σφαίρες αιωρήσεως ιδεών. Γι' αυτό το βλέμμα τών ματιών, που στεφανώνουν οι οβάλ φακοί, κατευθύνεται στο βαθύ πουθενά. Επειδή ακριβώς το αφηρημένο είναι ο καλύτερος τρόπος αποδόσεως τού συγκεκριμένου. Και όταν η θύελλα των ιδεών κατακάθεται στο κρανίο, το ειδικό βάρος των απόψεων αυξάνεται. Κάποιο χέρι χρειάζεται τότε πολύ

κοντά, ώστε να στηρίζει ισορροπίες μεταξύ φαντασίας και πραγματικού. Η σιωπή δεν είναι σημείο. Είναι το σημείο. Και μια πολύ μικρής διάρκειας σιωπή είναι συνεννόηση. Ανάμεσα στον εικονιζόμενο και αυτόν που κοιτά. Διότι ο οφθαλμός πίσω από την κάμερα, αφού ανοίξει το διάφραγμα, μετρέπεται σε άλλους, πολλούς οφθαλμούς. Εσύ τι λες;
Γιατί η ψυχή σου επέλεξε ως σημείο το σώμα σου; Γιατί το σώμα σου σημειολογεί την ψυχή σου;
Λες, ότι πραγματικότητα είναι αυτό που υπάρχει. Και ότι υπάρχει πάλεται. Γιατί όμως η εξίσωση μιας ταλαντώσεως επιλύεται ευκολότερα με φανταστικούς αριθμούς;
Και τα δύο βασικά μυθιστορήματα τού Έκο, τόσο το "Στο Όνομα τού Ρόδου", όσο και "Το Εκρεμμές τού Φουκώ" αναφέρονται σε ατμόσφαιρες, μέσα στις οποίες κυριαρχεί κάποιο είδος συνωμοσίας. Η τεράστια απήχηση, τής οποίας ευτύχησαν αμφότερα τα πονήματα, διατρανώνει κατά παράφραση τη ρήση: Την συνωμοσιολογία πολλοί αμφισβήτησαν, τον αριστοτέχνη συνωμοσιολόγο ουδείς.

Ο Έκο, επενεργώντας μια έντονη στροφή τού ενδιαφέροντος προς την σημειολογία, τον συνεκτικό ρόλο τής οποίας αποκάλυψε στην "καθημερινή ζωή", άνοιξε μια τεράστια πύλη εισόδου ταυτοχρόνως και στην συνωμοσιολογία, εντάσσοντας και αυτήν με την ανάλαφρο μέθοδο τής τέχνης στα καθημερινά ενδιαφέροντα. Μετά την ευρεία διάδωση τών βιβλίων τού Έκο, ξεκίνησε μια έξαρση μυθιστορίας με συνομωσιολογική αναφορά και από άλλους συγγραφείς. Πλείστοι όσοι από αυτούς εγνώρισαν μια μεγάλη απήχηση, με κορυφαίο βιβλίο από πλευράς πωλήσεων και αίσθησης που αυτό προκάλεσε, τούς "Ιλλουμινάτι" τού Νταν Μπράουν.
Δεν είναι τελικά καθοριστικής σημασίας, αναφορικά με την τομή που επέτυχε Έκο, ότι η συνωμοσιολογία απασχόλησε τον μέσο αναγνώστη και θεατή με την μορφή τής μυθοπλασίας. Ο μύθος στοχεύει κατ' ευθείαν στο ασύνείδητο και το διαμορφώνει με τρόπο ανεπαίσθητο. Εκεί βρίσκεται ακριβώς η δύναμή του. Η αναγωγή απτών δεδομένων σε συμβολική μορφή  τα εξοπλίζει με μια ισχυρή δυνατότητα να καταστούν αυτά εν πρώτοις αποδεκτά ως δεδομένα, περνώντας από την αφάνεια τής αγνοίας στην σφαίρα τού νοητώς - αλλά κυρίως στην σφαίρα τού ψυχολογικώς - υπαρκτού. Ο καρλ Γκούσταβ Γιουνγ εξήρε το ρόλο που επιτελεί ο μύθος στην διαμόρφωση αυτού που ονόμασε "συλλογικό ασυνείδητο". Στον πυρήνα τής θεωρητικής παρεμβάσεως τού πατρός τής ψυχαναλυτικής πραγματείας, τού ίδιου τού Φρόιντ, δεσπόζει η ανάλυση τών συμβόλων από την σκοπιά τού ανθρώπινου ψυχισμού.
Ο Έκο με την "Σημειολογία στην Καθημερινή Ζωή" παίρνει κατ' ουσίαν μια συνειδητή ρεβάνς έναντι τού Φρόιντ και τής "Ψυχοπαθολογίας στην Καθημερινή Ζωή", αναδεικνύοντας μια άλλη δεσπόζουσα επιρροή τών συμβόλων, η οποία κυριαρχεί εδώ και χιλιετίες στον οργανωμένο βίο τών ανθρώπων σε κοινωνίες. Πρόκειται για την μυστηριακή - και την γενικότερα κοινωνική - διάσταση τών συμβόλων. Αυτή οργανώνεται και δρομολογείται στο βαθύ γίγνεσθαι μέσα στούς αιώνες από πληθώρα μυστικές εταιρίες και αδελφότητες, αλλά ταυτοχρόνως και από θρησκευτικές ομολογίες και κοινότητες. Στο έργο "Στο Όνομα τού Ρόδου" ο Έκο επιχειρεί μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στο σημείο που επικαλύπτονται αυτές οι δυο περιοχές τού μυστικισμού. Με αυτόν τον τρόπο, ενώ ο Φρόιντ ανέδειξε με μοναδικό αριστοτεχνισμό τον ρόλο τών συμβόλων σε ατομικό γίγνεσθαι, ο Έκο θέτει επί τάπητος τον ρόλο τους σε επίπεδα συλλογικότητος. Διότι οι κάθε λογής μυστηριακές κοινότητες προβάλλουν το αίτημα τής διαμορφώσεως τού σύμπαντος κόσμου.
Η μυθοπλασία είναι ο πλέον εύληπτος τρόπος στην μετάδοση μηνυμάτων Ο Φρόιντ ισχυρίστηκε, ότι η γέννηση είναι μια τραυματική εμπειρία. Η αντιμετώπιση τών δυσκολιών τής ζωής επενεργεί από μια άποψη τήν ενδόμυχο τάση να επιστρέψει ο άνθρωπος στο καθεστώς τής κυήσεως. Τα παραμύθια μάς βοηθούν να γίνουμε εκ νέου παιδιά, φέρνοντας  μας χρονικώς πλησιέστερα στην φάση, που ευρισκόμενοι στην γαστέρα τής μάνας μας, χαίραμε τής παροχής κάθε αναγκαίου από το σώμα τής μητέρας. Ο Έκο μάς βοήθησε να επικοινωνήσουμε με την συνωμοσιολογία με τον πλέον ευχάριστο τρόπο, οδηγώντας μας εκ νέου μέσα στην κοιλιά τής μάνας μας.


3. ΟΤΑΝ ΤΟ ΡΟΔΟ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΚΡΕΜΕΣ 

Συνεχίζεται...

ΦΟΡΜΟΛΗ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ;

1. Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΣ ΠΑΝΤΟΣ ΟΡΙΟΥ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΗΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ  

Θεωρήθηκε ότι ο υπερρεαλισμός κάνει χρήση τής υπερβολής ως εκφραστικό στοιχείο που προσβλέπει στην πρόκληση. Ο σουρεαλισμός όμως τής καθημερινής πραγματικότητος μοιάζει πλέον να ξεπερνά κάθε όριο προκλήσεων, από αυτά που επινόησαν κάποιοι καλλιτέχνες, που επιχείρησαν να αφυπνίσουν κάνοντας χρήση τής υπερβολής.

Μια σουρεαλιστική κινηματογραφική ταινία, η οποία στιγμάτισε τις ζυμώσεις στην ελλαδική πραγματικότητα, ήταν η "Οι Τεμπέληδες τής Εύφορης Κοιλάδας". Η νωχελικότητητα, η νοητική αδράνεια, η πνευματική οκνηρία, η φυγοπονία, η τάση προσαρμογής και η φιλαρέσκεια καλλιεργήθηκαν με συστηματικό τρόπο από τούς κρατούντες, αλλά δυστυχώς και υιοθετήθησαν από την κοινωνική πλειοψηφία χωρίς ενδοιασμούς επί διάστημα περισσότερων δεκαετιών. Αυτό δεν σημαίνει, ότι εξέλιπεν παντοειδώς η εγρήγορση και η διάθεση κριτικής σκέψεως από την χώρα. Η συρρίκνωσή τους όμως τούς προσέδιδε χαρακτήρα μικρής οάσεως μέσα σε αλματωδώς επεκτεινόμενη έρημο. Σαν κάποιος, ο οποίος έχει μαζέψει τα μπογαλάκια του και την έχει κάνει εδώ και μπόλικες δεκαετίες από την χώρα, κάθε σύντομος επάνοδός μου σε αυτήν σε αραιά διαστήματα στάθηκε μια ψυχρολουσία μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Παρακολουθώντας τον λύκο στο οδοντιατρείο να τού κάνουν αναισθητικές ενέσεις στο στόμα, κατάλαβα, ότι πλησίαζε η στιγμή που θα τού έβγαζαν τα δόντια.
Εδώ και εννέα χρόνια, που δημοσιεύω σε αυτήν την σελίδα, αναφέρομαι συνεχώς στο πολλαχόθεν υποβόσκον εντόνως κλιμακούμενο ανθελληνικό κλίμα, το οποίον ήτο επόμενον κάποια στιγμή να βγεί στην επιφάνεια τών εξελίξεων. Στόχος του η εξουδετέρωσις τών Ελλήνων, με ενδιάμεσο στόχο την καταδάφιση τού ελλαδικού κρατιδίου. Φαινομενικώς το εγχείρημα αυτό στρέφεται εναντίον τής Ελληνικότητος. Κατ' ουσίαν όμως αποσκοπεί στην καταστροφή τής ανθρωπότητος συνολικώς, γι αυτό ακριβώς εστιάζεται πρωτίστως εναντίον τού βηματοδότου της, που είναι το Ελληνικόν Πνεύμα.

Οι υποτιθέμενοι ταγοί τού έθνους και τής κοινωνίας απεδείχθησαν ο ένας μετά τον άλλον λύκοι εν δορά προβάτου, ενεργούμενοι από σκοτεινά ανθελληνικά κυκλώματα, με αποκλείστικον στόχον τήν δια δολίων μεθόδων αποδόμησιν τού Ελληνισμού. Με ηχηρά συνθήματα και φανφαρονισμούς επέβαλαν τον εθισμό τού λαού στην φυγοπονία, στην επιδίωξη τής ποταπότητος, στην έλλειψη παιδείας, στον μονόπλευρο υλισμό, στον αμοραλισμό, στις τεχνητές πολώσεις τού κομματικού οπαδισμού, στην θρησκοληψία και στην κατεδάφιση τών αξιών, αποθρασώνοντας ή διαστρέφοντας τις κοινωνικές αξίες, την εθνική συνείδηση και τήν τάση για εσωτερική αναζήτηση και ανάταση.
Αυτό, που εδώ και δεκαετίες κατηγγέλθη αφυπνιστικώς ως σχέδιον παγκοσμίου επιβολής και εξανδραποδισμού (master plan), εξηγγέλθη στην συνέχεια απεριφράστως από τούς ίδιους τούς ατλαντιστάς ως "νέα τάξη" και σχέδιον "παγκοσμιοποίησης". Σε κάποια φάση εθεώρησαν τα εν λόγω ζωντόβολα τών κρονείων ιερατείων, ότι είχαν κατισχύσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε επαίροντο μέσω τών αληταμπουράδων τών καθικίων "σκέψεως" ("think tanks") περί "τέλους τής ιστορίας", "αναδόμησης αποτυχημένων κρατών" ("state building" - "failed states"), παρδαλές "επαναστάσεις" και πράσινα άλογα. Εθεώρησαν την οικουμένη ως μια μάζα πηλού μέσα στην παλάμη τους, στην οποία θα προσέδιδαν ευκόλως και ταχέως με ταχυδακτυλουργική άνεση και έπαρση το σχήμα που είχαν αποφασίσει, τουτέστιν το σχήμα απορρίμματος. Πλήρης μπαχαλοποίησις, επιβολή χάους αποκτήνωσις ηθών, έξαρση τής βίας σε υπερθετικό βαθμό,

καταβαράθρωσις τής οικονομίας, πλήρης δηλητηριασμός τής τροφικής αλυσίδας και τής ατμόσφαιρας με χημικές τοξίνες, επιβλαβή μικρόβια, νανορομπότ και μικροκύματα ελέγχου τής συμπεριφοράς, έξαρση τών ναρκωτικών, πλήρη χαφιεδισμό τών προσωπικών δεδομένων, αναμόχλευση μέχρις αμοιβαίας αλληλοεξοντώσεως τών θρησκευτικών παθών, μετατροπή ολόκληρων χωρών σε σεληνιακά τοπία με χαλιά βομβαρδισμών τών Β52 και ανατινάξεις "χειρουργικής ακριβείας", προσφυγοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων, μηχανισμούς φανατισμού ηλιθίων για την μετατροπή τους σε βομβιστές αυτοκτονίας, κατάργησις τού φυσικού διαχωρισμού τών ανθρώπων σε διαφορετικά φύλα, διαστροφικός πανσεξουλιασμός με κύρια κατεύθυνση χειραγωγήσεως τον σαδομαζοχισμό, παγκόσμια επιβολή τής μπότας τού πενταγώνου στο όνομα μάλιστα τής "προασπίσεως τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Και last but not least τις ανθρωποθυσίες εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών, που εξαφανίζονται στην ευρώπη - και όχι μόνο κάθε χρόνο:

 http://tvxs.gr/news/kosmos/europol-pano-apo-10000-prosfygopoyla-exoyn-eksafanistei

Αυτόν τον οχετό υπέδειχναν και εξακολουθούν να υποδεικνύουν όλοι οι εγκάθετοι τού ρυπαρού κομματικού φάσματος στούς ιθαγενείς ως "απαύγασμα τού πολιτισμού", "κοινές ευρωπαϊκές αξίες", "κοινό ευρωπαϊκό σπίτι", "επιτεύγματα τής γαλλικής επαναστάσεως" (η οποία πέρασε από την λαιμητόμο το ένα τρίτο τού πληθυσμού ως ανθρωποθυσίες στον εξαποδώ). Εγκαλώντας ταυτοχρόνως το πόπολο να κουβαλάει στούς ώμους του την ταφόπετρα τής "ευρωπαίκής ένωσης" ως υποτιθέμενο ανώτατο θεσμό ανθρωπισμού και αξιών, μέχρι αυτό να πέσει νεκρό, οπότε δεν θα προκύψουν και έξοδα ενταφιασμού του.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις ανέπτυξα διεξοδικώς τούς λόγους  και τούς τρόπους ένεκα και μέσω τών οποίων η ανθρωπότης αποτελεί ένα είδος κοτέτσι, με στόχο να εφοδιάζονται με ενέργεια οι σάποιοι. Αυτοί που δεν μπορούν να καταναλώσουν εμμέσως ή αμέσως ηλιακή ενέργεια - διότι αυτή τούς καίει - από τότε που ερρίφθησαν στα τάρταρα. Για την πλειψηφία τών "χειραφετημένων πολιτών" είναι πλήρως αδιάφορο, το γεγονός, ότι χιλιάδες συνάνθρωποί τους καταλήγουν κάτω από το τελετουργικό εγχειρίδιο, αρκεί αυτό να μην σκάει στον δικό τους λαιμό. Παραβλέπουν όμως το δεδομένο, ότι αυτή η διαδικασία μάς μετατρέπει όλους σε κτήνη και ότι παραβλέποντάς την δεν γινόμαστε στο ελάχιστο περισσότερο άνθρωποι.
Όσοι νομίζουν ότι ο Δημιουργός έπλασε τον άνθρωπο ως κτήνος και όχι κατ' εικώνα και καθ' ομοίωσιν πλανώνται. Διότι "Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός καλεύει".

Κινηματογραφικές ταινίες όπως "Οι Τεμπέληδες τής Εύφορης Κοιλάδας" και "Το Μεγάλο Φαγοπότι" μπορεί να δημιούργησαν αίσθηση και να απέσπασαν βραβεία την περίοδο όταν πρωτοπροβλήθηκαν, όμως πιστεύω, ότι τότε δεν κατέστη κατανοητό τότε το νόημά τους. Η υπερβολή, που εκτιμήθηκε ότι περιείχαν, προσελήφθη περισσότερο ως κομικό και όχι ως βαθύτατα δραματικό στοιχείο. Η πορεία όμως κατέδειξε, ότι η πρόκληση στην οποία αυτές οι τανίες αποσκοπούσαν ξεπεράστηκε κατά πολύ από την ίδια την ζωή. Ο σκηνοθέτης Marco Ferreri, πέρα από τα όποια σουρεαλιστικά εκφραστικά μέσα, αποδείχθηκε σκληρός και συνεπής ρεαλιστής, αποκαλύπτοντας με τιε ταινίες που έστησε καταλυτικά σπουδαίες διαστάσεις τής πραγματικότητος. Η επιπόλαιη ταχύτητα τής οπτικής τών εφησυχασμένων και αδρανοποιημένων κοινωνιών δεν ήταν ικανή να συλλάβει το νόημα που μετέφερε "Το μεγάλο Φαγοπότι" και πολύ περισσότερο η ταινία "Το κρέας", που πραγματεύεται το θέμα τού κανιβαλισμού στην σύγχρονη κοινωνία. Η τομή που επιχείρησε το "Μεγάλο Φαγοπότι" είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ο λόγος που αποσκοπούσαν οι τέσσερεις χαρακτήρες τού έργου, μέσω τού οργίου τής ακόρεστης βουλημίας που πραγματεύεται η ταινία, δεν ήταν η ικανοποίηση εν τέλει κάποιου ηδονοθηρικού ενστίκτου. Στόχος τους ήταν η αυτοκτονία, να σκάσουν δηλαδή από το πολύ φαγητό. Οι σοφοί τού παρελθόντος προειδοποίησαν τις κοινωνίες με την διαπίστωση, ότι "Η αμαρτία γεννάει θάνατο". Κατ' ουσίαν θάνατος είναι και μια ζωή ανόητη, χωρίς περιεχόμενο, διεπομένη από την κενοδοξία, την σαχλαμάρα, την υποταγή και την φιλαυτία. Όταν επικύρωση τού βίου αποτελεί η επιδειξιομανεία, η ψευδής επιτυχία που στηρίζεται στον έντεχνο παραγκωνισμό τού άλλου, η επιφάνεια χωρίς ουσία, η παράδωση στην κυριαρχία τών ενστίκτων, η μικροψυχία και η τζάμπα μαγκιά. Δυστυχώς αυτές είναι οι "αξίες", με τις οποίες ιδαιτέρως κατά τις τελευταίες δεκαετίες μετά την ένταξη στην ΕΕ. γαλουχέστηκε η ελλαδική κοινωνία. Το πρόβλημα δεν είναι τελικά ούτε οι κότες, ούτε το κοτέτσι. Αυτά αποτελούν πεπρωμένο που μπορεί να ανατραπεί. Η συνταγή σαπίζει, όταν οι κότες νομίζουν ότι είναι αετοί.
Συχνά τίθεται προσφάτως το δίλημμα να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη και την ΕΕ., ή να αποχωρήσει από αυτές ένεκα αιτιάσεων οικονομικής και διοικητικής υφής. Το σύστημα πρόβαλλε τούς απογόνους αυτών, που πριν μερικούς αιώνες αγνοούσαν τι εστί πηρούνι και την σύζυγό τους έπρεπε να την προβάρει την πρώτη νύχτα τού γάμου ο κατά τόπους φεουδάρχης, ως ανώτερους ανθρώπους και υποδείγματα πολιτισμού. Οι ιθαγενείς θαμπώθηκαν και πίστεψαν, ότι με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες τις ΕΕ. θα μπορούσαν να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες λεζάντες στα σκυλάδικα. Ακόμη κατηγορήθηκε η Ελλάδα, ότι εισήλθε με αλλοίωση τών οικονομικών της δεδομένων στην ΕΕ. Το δεδομένο, ότι έπιασε η ψυχή τού γηγενούς πληθυσμού μαλλί, όπως αυτό των γουναρικών που φόραγαν τα βαρβαρικά φύλα τών ευρωπαίων, όταν αυτοί ζούσαν επάνω στα δένδρα με τα πιθίκια, δεν μάς απασχολεί.


2. Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ

Από όσα αφήνει η συγκυρία να διαφαίνονται, μάλλον έχει φθάσει η ώρα για το μεγάλο φαγοπότι. Αφού διαλύθηκε η ελλαδική οικονομία με τα συνεχή κτυπήματα, αφού πτωχοποιήθηκαν  όλα σχεδόν τα στρώματα με την καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, αφού δημεύθηκε η ακίνητη περιουσία με την υπερφορολόγηση, αφού ετέθη η οικογενειακή στέγη υπό διαρκή επικείμενο κίνδυνο απαλλοτριώσεως από τα κοράκια τών τραπεζών, αφού κατέστη η γή μη καλλιεργήσιμος με το καθεστώς τών φόρων, δασμών και παραβόλων, αφού κατέστη ασύμφορος η άσκησις επιτθδεύματος για την πλειοψηφία τών επαγγελματιών, έφθασε προφανώς η ώρα να κτυπηθεί και το τελευταίο αποκούμπι τών ανθρώπων στην Ελλάδα με το κούρεμα τών καταθέσεων.

Ούτως ώστε εντός ολίγου η πλειοψηφία μα μην είναι εις θέσιν να αγοράσει ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Εάν εξετάσουμε προσεκτικά την συγκυρία, μπορούμε να διακρίνουμε ότι τόσο το θέατρο τών κυβερνόντων, όσο και το θέρετρο των εξελίξεων αποκαλύπτουν ότι βρισκόμαστε εμπρός από αυτό το κτύπημα.







 
Συνεχίζεται...

ΠΕΡΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΒΔΟΜΟΝ ΜΕΡΟΣ - ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Η γεωπολιτική μοιάζει με πλεκτό γιλέκο. Όταν αυτό αποκτήσει μια τρύπα, ή ξηλωθεί σε κάποιο εμφανές μέρος, ο ιδιοκτήτης του αισχύνεται να το φοράει, διότι τού χαλάει όλη την μόστρα. Αυτό όμως είναι το μικρότερο μειονέκτημα. Διότι ή λύσις τής συνεχείας τού νήματος απελευθερώνει μίτους, τούς οποίους, εάν ξεκινήσει κάποιος να τούς τραβάει, ξηλώνεται όλο το γιλέκο, μετατρεπόμενο σε μπάλα νήματος.
Το ευτράπελο στην προκειμένη περίπτωση είναι, ότι οι Ατλαντιστές είχαν αμολύσει λυτούς και δεμένους για να πείσουν, ότι το γιλέκο είναι αλεξίσφαιρο. Έχοντας εθισθεί μια ζωή να βγάζουν τον άσσο από το μανίκι, δεν κατανόησαν, ότι αυτοί που δεν παίζονται τον βγάζουν από την καλτσοδέτα.

Μποστοπέλ


1. ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΛΑΜΠΡΟΝ ΜΕΛΛΟΝ

Εύχομαι εις όλους τούς επισκέπτας, καθώς και εις όλους τούς φίλους και φίλες αίσιον και ευτυχές το νέον έτος, βαθύτατα πεπεισμένος, ότι αυτό θα αποβεί ιδιαζόντως ευτυχές και δημιουργικόν δι όλην την αγωνιζομένην ανθρωπότητα εναντίον τών δυνάμεων τού σκότους. Ο φιλεύσπλαχνος Δημιουργός, προικίσας τον άνθρωπον με νόησιν, αλλά καί με νου, τού παρείχε άπασας τας προϋποθέσεις, ώστε κατακτών αυτός την αρετήν, να ενεργοποιήσει αυτό το διττόν οπλοστάσιον και να καταστεί συνδημιουργός τής Ογδόης Ημέρας, εγκαθιδρύων τον επί γης παράδεισον. Μετά το πέρας τού καιρού και την αναδιάταξιν τού χρόνου στα πλαίσια τής καταργήσεως τής ανακυκλώσεως τής ανθρωπότητος, η οποία επιβάλλεται μέσω τών σαθρών και καταστροφικών Αρμαγεδώνων τών κρονείων ιερατείων, θα σημάνει η αληθής ώρα τής ανθρωπότητος. Προσβλέποντες εις τήν αποτινάξιν - εκφυγήν από τα ιστορικά σπειρώματα, θα αναδείξουμε τον εν τέλει παράξενον ελκυστήν, τον οποίον ενέταξε ο Δημιουργός δια την μετάβασιν από το χάος εις την τάξιν. Διότι οι επαναλαμβανόμενοι Αρμαγεδώνες τών κρονείων δεν συνιστούν παράξενους ελκυστάς, αλλά παρελκισμούς από τον εν τέλει στόχον τής Θείας Δημιουργίας, όστις συνίσταται στην απελευθέρωσιν τού ανθρώπου από τα δεσμά τής αγνοίας, δια τής αναπτύξεως τών πραγματικών  δυνατοτήτων τού ανθρώπου, ως κοινωνού Θείας Φύσεως. Στα σχέδια τών κρονείων για την επιβολή ενός σαθρού - καταστρεπτικού Αρμαγεδώνος, όστις απεργάζεται την κατστροφήν τού πολιτισμού και την επιστροφήν τών ανθρώπων εις τα σπήλαια,  οφείλουμε να αντιτάξουμε τον δικόν μας πνευματικόν Αρμαγεδώνα, όστις δια τού πυρός τής συνειδήσεως θα ανατρέψει το Μάτριξ.

Η πραγματικότητα επιτρέπει περισσότερες αναγνώσεις. Πέρα από τις επιφανειακές εκτιμήσεις υφίσταται και η τάσις μιας βαθύτερης διεισδύσεως στο γίγνεσθαι. Αυτή όμως συνιστά ειδικού τύπου ανάγνωσιν, καθότι ο αξιωθείς εις το λειτούργημα τού αναγνώστου πριν αναγνώσει, διαβάζεται ο ίδιος τελετουργικώς, δεδομένου ότι ο ρόλος του προηγείται τής ιεροσύνης. Υπό αυτήν την έννοιαν η ορθή ανάγνωσις συνιστά προσευχήν. Όπως επισήμανε ο Εξιπερί, "το αληθές αποκαλύπτεται μόνον εις τούς οφθαλμούς τής καρδιάς". Κατά συνέπειαν, η ιερά ανάγνωσις (τουτέστιν η ανάγνωσις τού γίγνεσθαι υπό την επίγνωσιν, ότι ο συνειδητός άνθρωπος, ως ενεργών εις χώρον και χρόνον ευρισκομένους εντός τών πλαισίων τής Θείας Δημιουργίας, είναι επιφορτιμένος με το καθήκον τής ιεροπραξίας) συνιστά αρίθμησιν, ήτοι αυτή διέπεται μαθηματικώς. Συμφώνως προς τήν διδαχήν τού Πυθαγόρα, ότι "αριθμός ιερότατος πάντων". Ο Πλάτων ταυτίζει στον Διάλογον "Θεαίτητος" την έννοιαν τής αληθείας με αυτήν τής επιστήμης. Επί τού προκειμένου όμως αυτός αναφέρεται με συγκεκριμένον τρόπον εις την επιστήμη, εισάγων την έννοιαν τής "αληθούς επιστήμης", διαχωρίζων αυτήν από την πλάνην. Η αντίληψις, η οποία κυριάρχησε στα όρια τού Ελληνικού Πνεύματος", ότι "Επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται", νοηματοδοτεί εν τέλει την ταύτισιν επιστήμης και αρετής. Η επιστήμη είναι η αρετή και η αρετή είναι η επιστήμη. Εις αυτήν την επίγνωσιν εδράζεται και η γνωσιολογική αντίληψη τού Πλάτωνος, η οποία ευρίσκεται στον αντίποδα τών γνωσιολογικών αντιλήψεων τών δυτικών, είτε αυτές αφορούν τον αγγλικόν εμπειρισμόν, είτε την γερμανικήν νοησιαρχίαν. Αυτή η γνωσιολογική αντίληψις διαπερνά ως ερυθρόν νήμα την αυτοσυνειδησία τού Έλληνος έκτοτε μέχρι σήμερον. Όταν διακηρύσσει ο Μενέλαος Λουντέμης, ως σύγχρονος λογοτέχνης "Δεν είναι η γνώση το φως, αλλά το φως η γνώση", αυτή ακριβώς η αυτοσυνειδησία καταγράφεται. Μπορεί αυτός να υπήρξε στρατευμένος αριστερός. Όμως στα κεντρικά ζητήματα, τουτέστιν στα ζητήματα πνευματικής αυτογνωσίας, η μαρξιστική θεωρία έμεινε στα αζήτητα, διότι το ευλογημένο αίμα δεν είναι δυνατόν να γίνει αλαλούμ νερό.
Συμφώνως προς τον Πλάτωνα η γνώσις επιφυλάσσεται δια τούς εναρέτους. Μέσω αυτής τής οπτικής η γνώσις δεν είναι ουδέτερη έναντι τών αξιών. Τουναντίον η "αληθής γνώσις" διέπεται από τις αξίες. Άρα δεν υφίσταται "αντικειμενική γνώσις", δεδομένου ότι η συνειδησιακή της συνιστώσα είναι καθοριστική. Εξ αυτού προκύπτει συμπερασματικώς, ότι δεν υφίσταται και αντικειμενική πραγματικότης, πέραν τής υποκειμενικής συνειδήσεως. Τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα τεκμηριώνουν όμως ακριβώς την οπτική τού Πλάτωνος. Με το πείραμα τής λεγομένης "διπλής οπής" (ή "σχισμής") ανετράπη πειραματικώς πλήρως κατά την δεκαετία τού 1920 η μέχρι τότε ισχύουσα αντίληψη περί αντικειμενικής πραγματικότητος, όσο αφορά τον μικρόκοσμο. Στην θεμελιώδη ανατροπή αυτής τής αντιλήψεως είχε προβεί ήδη δυο δεκαετίες πιο πριν ο μεγάλος φυσικός επιστήμων Max Plank με την διακήρυξή του, ότι αυτό που θεωρούμε ύλη, στην ουσία δεν υπάρχει και ότι είμαστε υποχρεωμένοι να θεωρήσουμε, ότι πίσω αυτήν ευρίσκεται κάποιος υπερνούς, ο οποίος  την προάγει. Με αυτήν την δήλωση έπιανε θριαμβευτικά η μεταφυσική την επιστήμη από το χέρι σε μια πορεία κοινής αναζητήσεως για να δοθούν απαντήσεις στην μεγάλη πρόκληση κατανοήσεως τού πραγματικού. Στην συνέχεια ο Werner Heisenberg με την ανακάλυψη τής Αρχής τής Απροσδιοριστίας ανέτρεψε την αντίληψη τής μονοσήμαντης και συγκεκριμένης δομής τής ύλης. Ένθερμος μελετητής τών πλατωνικών έργων επέμεινε ότι ο Πλάτων είχε δίκιο στις διαπιστώσεις του, εξαίροντας τον ρόλο που υπέχει στην συγκρότηση τής ύλης η κατά Πλάτωνα συμμετρία. Αλλά και δεύτερος μεγάλος ερευνητής τών δεδομένων τού μικροκόσμου, ο Erwin Schrödiger μελέτησε σε βάθος την κλασσική Ελληνική φιλοσοφία. Γόνος ελληνιστών φιλολόγων συνέγραψε και βιβλίο γι αυτήν. Η κυματική συνάρτησις σχετικά με την υφή των βασικών υποατομικών "σωματιδίων", την οποία αυτός διατύπωσε, καθιέρωσε την διάγνωση, ότι αυτά υπέχουν στατιστικού χαρακτήρος, χωρίς να είναι η παρουσία τους μονοσήμαντα καθορισμένη. Η πιθανότητα (probability) ως στοιχείο τής παρουσίας τους εκφράζει για μεταγενέστερους ερευνητές την δυνατότητα (potentiality) να εκφαίνεται η ύλη με συγκεκριμένο τρόπο ως αποτέλεσμα τής συνειδήσεως τού υποκειμένου. Η ύλη δηλαδή συνιστά ένα υπαρκτικό προθάλαμο, τον οποίον μορφοποιεί συγκεκριμένα η συνείδηση. Αυτή η διαδικασία συνιστά - ως είναι επόμενο - καθοριστικό παράγοντα και στην διαμόρφωση τής ύλης, η οποία συνιστά τούς ζωντανούς οργανισμούς. Για το θέμα τής συγκροτήσεως τών ζωντανών οργανισμών έγραψε ο Schrödiger μια μελέτη. Ο James D. Watson, ο οποίος ανακάλυψε τον διπλό έλικα τού DNS μαζί με τον Francis Crick αναφέρει στο ομώνυμο βιβλίο του, ότι έναυσμα για την έρευνά τους στάθηκε η μελέτη τού Schrödiger.
Σε αντιδιαστολή με την πλατωνική γνωσιολογική θεώρηση η αντίληψη τής μονοσημάντως καθορισμένης αντικειμενικής πραγματικότητος επιχείρησε αρχικώς να τεκμηριώσει  στην δυτική σκέψη ο αγγλικός εμπειρισμός. (Την πρώτη σημαντική αμφισβήτηση τών πυθαγορείων - πλατωνικών θεωρήσεων επιχείρησε ο Αριστοτέλης. Το έργο του "Μετά τα Φυσικά" αποτελεί μια κατά μέτωπον επιχείρηση ανατροπής τών πυθαγόρειων - πλατωνικών θέσεων, επικεντρώνοντας τήν κρητική του στο ζήτημα τής φύσεως τών αριθμών. Δεν εντάσσεται όμως στην προκειμένη προβληματική μια διεξοδικότερη αναφορά προς ώρας). Συμφώνως προς την εμπειρική σχολή πηγή τής γνώσεως αποτελεί η εργαστηριακή καταπόνησις τού δοκιμίου. Η μαθηματική επεξεργασία των αντιστοίχων μετρήσεων είναι αυτή, η οποία μπορεί να οδηγήσει στον εντοπισμό τών νόμων, οι οποίοι διέπουν τα φαινόμενα. Τις αντιλήψεις τών άγγλων εμπειριστών επιχείρησε να ανατρέψει ο γερμανός φιλόσοφος Gottfried von Leibnitz, ισχυριζόμενος ότι ο άνθρωπος διαθέτει νοητικές ικανότητες, ώστε να δύναται να φθάσει στην κατανόηση τής φύσεως τών πραγμάτων με αφηρημένο τρόπο αποκλειστικά μέσω νοητικών πορισμάτων. Την αντίθεση εμπειρισμού και λογικοκρατίας επιχείρησε να γεφυρώσει ο Immanuel Kant, συνδυάζοντας τις δυο αυτές θεωρήσεις σε ένα κοινό σύστημα. Αφετηρία όλων αυτών τών σχολών σκέψης αποτελεί η αρχή, ότι η πραγματικότητα είναι αυστηρώς με αντικειμενικό τρόπο δεδομένη, χωρίς να υπεισέρχεται στην διαμόρφωσή της η υποκειμενική συνείδησις. Ως εκ τούτου ζητούμενον τής ανθρωπίνου παρεμβάσεως δεν είναι η διαμόρφωσις τής πραγματικότητος, αλλά ο χειρισμός της προς επιθυμητές κατευθύνσεις.

Η αντίληψις περί μη αυστηρώς καθορισμένης αντικειμενικής πραγματικότητος προϋπάρχει χρονικώς στην Ελληνική Σκέψη τών σχολών τού Πυθαγόρα και τού Πλάτωνος. Η ριζοσπαστική ρήσις τού Ηρακλείτου "Ταυτόν το είναι και το μη είναι" υποδηλώνει το διφορούμενον ή και πολυφορούμενον τής πραγματικότητος. Η προτροπή τού ιδίου να αποτολμούμε την πραγμάτωση τού ανέλπιστου προσβλέπει στην ίδια δυνατότητα. Μέσα από το πρίσμα τής κβαντομηχανικής αποκτά μια χειροπιαστή διάσταση η έννοια τού θαύματος. Μια σειρά ανακαλύψεις από τον περασμένο αιώνα μέχρι σήμερα ανέτρεψαν αρκετά από αυτά, τα οποία θεωρούσαμε ως αντικειμενικά δεδομένα. Η ανακάλυψη τού φαινομένου Einstein - Podolsky - Rosen, η λεγομένη κβαντική παρεμβολή, ήλθε να ανατρέψει σε ένα βασικό τομέα τις σχέσεις αιτίας και αιτιατού, όπως αυτές πιστεύαμε ότι ισχύουν. Συμφώνως προς αυτό το φαινόμενο, όταν υποστούν κάποια μεταβολή μερικές υποατομικές οντότητες, αυτή μεταδίδεται ακαριαία - σε μηδενικό χρόνο - σε άλλες οντότητες, οι οποίες σχετίζονται μαζί τους. Εάν, για παράδειγμα, χωρίσουμε μια ποσότητα φωτονίων ή ηλεκτρονίων μέσω ενός πρίσματος σε δυο δέσμες και απομακρύνουμε την μια δέσμη από την άλλη σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων, όταν πολώσουμε την μια δέσμη εξ αυτών μέσω ενός πολωτού, πολώνεται ακαριαίως και άλλη. Επί τού προκειμένου λαμβάνει χώρα η μετάδοσις μιας μεταβολής πέρα τών ορίων τής ταχύτητος τού φωτός.
Η διαπίστωσις τών νεοπλατωνικών πατέρων τής εκκλησίας "Όπου βούλεται Κύριος καταργείται πάσα φύσεως τάξις" μοιάζει να ενεργείται μέσων συγκεκριμένων νομοτελειών, οι οποίες σχετίζονται με την δράσιν τής συνειδήσεως.

Ο Πλάτων στον Θεαίτητο καλεί τούς θιασώτες τής αληθούς επιστήμης να αναλογισθούν πόσα ήδη περιστερών υπάρχουν και να οικοδομήσουν ένα περιστεραιώνα. Η περιστερά βεβαίως αποτελεί σύμβολον αγνότητος. ("Εσταί αγνοί ως οι περιστεραί και πονηροί ως οι όφεις", είναι το παράγγελμα τού Ευαγγελίου). Σαφώς η βάσις τής αρετής σχετίζεται με την αγνότητα των προθέσεων. Η δρομολόγησις όμως τού συμβόλου τής περιστεράς τού Πλάτωνος δεν μπορεί παρά να αποβλέπει πιο μακρυά. Τα ήδη περιστερών είναι τρία: Οι άγριες, οι ήμερες, καθώς και οι ταχυδρομικές περιστερές. Τι είναι αυτό όμως, που οδηγεί μια ταχυδρομική περιστερά στην οποία έχει στερεωθεί ένα μήνυμα να βρίσκει ακριβώς την διεύθυνση τού παραλήπτου;
Το θέμα αυτό συνέχεται με την θεωρία τών πεδίων πληροφορίας, την οποίαν έχει αναπτύξει ο ερευνητής - βιολόγος Rupert Sheldrake. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι αυτή η θεωρία αναπτύχθηκε από ένα βιολόγο, διότι η ύπαρξις τών πεδίων πληροφορίας συνδέεται με την δυνατότητα των ζώων και ιδιαιτέρως τών πτηνών να επικοινωνούν με αυτά.
Η αντίληψις, ότι η ουσία τών όντων αποτελείται από ύλη και ενέργεια δεν είναι ολοκληρωμένη. Υπάρχει ένας τρίτος παράγων, ο οποίος είναι καθοριστικός και αυτός συνίσταται στην πληροφορία. Αυτή έχει αποδειχθεί, ότι έχει αυτοτελή οντότητα πέρα από τα συγκεκριμένα όντα, άρα υφίσταται σε συγκεκριμένους αυτοτελείς χώρους, οι οποίοι είναι τα πεδία της. Οι επιστημονικές αποδείξεις περί αυτού είναι ποικίλες. Λόγω χώρου θα αναφερθώ σε μια πολύ βασική, την οποία τονίζει ο Rupert Sheldrake. Αυτή αναφέρεται στην σύνθεση τής ινσουλίνης. Όταν η ινσουλίνη κατασκευάσθηκε συνθετικά πριν μερικές δεκαετίες, η χημική αντίδραση χρειαζόταν περίπου εικοσιπέντε λεπτά για να ολοκληρωθεί. Με την επανάληψη τής διαδικασίας αυτής η αντίδραση αυτή χρειαζόταν όλο και λιγότερο χρόνο, ως οι ουσίες να μάθαιναν συν τω χρόνω. Ήτο εμφανές, ότι η αντίστοιχη πληροφορία είχε κάπου αποθηκευθεί και επανάληψη τού φαινομένου επισυσσώρευε στην έντασή της. Ένα άλλο βασικό πείραμα είναι αυτό που ονομάζεται πείραμα τών 101 πιθήκων. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει σχετικά στο διαδίκτυο, διότι αυτό το πείραμα είναι ενδιαμέσως αρκετά γνωστό.
Τα περιστέρια είναι κατά κανόνα μονογαμικά. Όταν συζήσουν ένα διάστημα με κάποιο ταίρι, μετά το επιζητούν. Το ταίρι τών ταχυδρομικών περιστεριών βρίσκεται στον παραλήπτη τού μηνύματος. Η επικοινωνία τών ταχυδρομικών περιστεριών με τα πεδία πληροφορίας τα οδηγεί εκεί. Είναι εμφανής η στόχευση τού Πλάτωνος να μάς βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη τών πεδίων πληροφορίας και να εξοικειωθούμε με αυτά, ώστε αφ' ενός να μπορέσουμε να αντλήσουμε από αυτά γνώση, αφ' ετέρου να παρέμβουμε στην συγκρότησή τους, όταν μάς προτείνει να ασχοληθούμε με τα ταχυδρομικά περιστέρια.

Κατά την δεκαετία τού 40 ο John Shannon ανέπτυξε κατ' εντολήν τής General Electric στις ΗΠΑ την ψηφιακή τεχνολογία. Στόχος τού εγχειρήματος ήταν η καλύτερη λειτουργεία τών συσκευών επικοινωνίας. Όπως αποδείχθηκε, η ψηφιακή μετάδοσις ενός σήματος γινόταν χωρίς πολλά παράσιτα. Αυτό καταδεικνύει ότι η πληροφορία έχει ψηφιακή υφή. Αυτό βεβαίως δεν ισχύει μόνον για την πληροφορία, αλλά για τα πάντα. Δεν είναι τής στιγμής όμως να αναλυθεί και να τεκμηριωθεί αυτό. Η βάση του αφορά την κβαντομηχανική, χωρίς να σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα πολύπλοκο.
Κατά συνέπεια η επικοινωνία και η παρέμβαση στα πεδία πληροφορίας γίνεται με ψηφιακό τρόπο. Γι αυτόν τον λόγο ισχυρίσθηκα προηγουμένως, ότι η προσευχή είναι αρίθμησις. Και γι αυτόν τον λόγο τα ιερά μαθηματικά συνιστούν εξαιρετικόν στοιχείον ιερότητος. Αυτά όμως δεν μπορούν να λειτουργούν σε ουδέτερη βάση, διότι η ενεργοποιός τους βάσις είναι η αρετή. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο η αληθής γνώσις διέπεται από μια ασφαλιστική προστασία, την οποία δεν μπορούν να παραβιάσουν οι φαύλοι, όσα εργαστήρια ερευνών κι αν κατέχουν.

Είναι λογικόν να αναρωτηθεί κάποιος, ποια η σχέσις όσων προηγούνται με την γεωπολιτική;
Δυστυχώς, δεν είναι δυνατον, εάν δεν προσπαθήσουμε να μπούμε λίγο πιο βαθιά, ούτε αυγά να τηγανίσουμε σε μακροεπίπεδο.
Τα όσα συνέβησαν με την παρέμβαση τής Ρωσίας στην Συρία ανατρέπουν πλήρως τα μέχρι σήμερα γεωπολιτικά δεδομένα. ΠΡΑΓΜΑΤΙ Η ΟΨΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΡΔΗΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Αυτά όμως δεν είναι δυνατόν να ερμεινευθούν, ούτε με την τυπική λογική, ούτε με τα παραμύθια τής χαλιμάς. Το γιλεκάκι ξηλώθηκε και μπάζει κάργα.
Η αναφανδόν υπεροπλία και η αναμφισβήτητη στρατηγική υπεροχή τών Ρώσων δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν με την δυτική γνωσιολογία. Αυτά αποτελούν μια λαμπρή τεκμηρίωση τής Πλατωνικής Γνωσιολογίας.

Ο Φριδερίκος Έγκελς, στο έργο του "Ο Ρόλος τής Βίας στην Ιστορία" είχε ισχυρισθεί ως βασική θέση αυτού τού πονήματος, ότι η πολεμική ισχύς μιάς μεγάλης δυνάμεως εξαρτάται αποκλειστικώς από τον οικονομικό της δυναμισμό. Στις πλείστες τών περιπτώσεων αυτή η ανάλυσις ισχύει, δεδομένου ότι η θεωρητική διεισδυτικότητα τού Έγκελς είναι βαρβάτη και αυτός είχε επωμιστεί κυρίως τον ρόλο τής ανάλυσης τών κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων, ενώ ο Μαρξ είχε επικεντρώσει την έρευνά του περισσότερο στην φιλοσοφία και την οικονομία.
Πώς είναι όμως δυνατόν μια χώρα, η οποία διαθέτει μόνον το ένα δέκατο τών οικονομικών πόρων, σε σύγκριση με αυτούς που διαθέτουν οι ΗΠΑ στούς πολεμικούς εξοπλισμούς να είναι εις θέσιν να διαθέτει μια υπεροπλία κλάσεις ανώτερη από αυτήν όλων των δυτικών χωρών στο σύνολό τους; Τι λείπει τελικά από τούς Ατλαντιστάς, το οποίον διαθέτουν οι Ρώσοι; Τα χρήματα, οι επιστήμονες, η τεχνολογική πείρα, οι υποδομές στην έρευνα, ή το λουρί τής μάνας;

Οι προϊδεασμένοι επισκέπτες ίσως παρατήρησαν ήδη, ότι στο παρελθόν έχω κάνει αναφορές και στις ιστορικές ζυμώσεις μέσα στην Ρωσία (φθάνοντας μέχρι την εποχή τού Αντρόπωφ) και σε κάποια βασικά δεδομένα τής κβαντομηχανικής γενικώς και σε κάποιους Ρώσους μαθηματικούς, αλλά και στην ρωσική υπεροπλία με αφορμή το φιάσκο τού Ντόναλντ Κουκ στην Μαυρη Θάλασσα. Αυτές όμως οι αναφορές έγιναν μεμονωμένα, χωρίς να συντίθενται συνολικώς σε κάποιο λειτουργικό σύνολο. Ο ισχυρισμός όμως, ότι την τρύπα στο γιλεκάκι την έβλεπα εδώ και καιρό, νομίζω ότι δεν είναι αυθαίρετος. Καθώς και το συμπέρασμα, ότι το γιλέκο θα καταντήσει στο τέλος ένα κουβάρι μαλί, που θα σκουπίζουν με αυτό τούς κάδους ανακύκλωσης, αντί να στριμώξουν εκεί μέσα την ανθρωπότητα, μάλλον αρχίζει να διαφαίνεται.
  

συνεχίζεται...