ΠΕΡΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΠΕΜΠΤΟΝ ΜΕΡΟΣ

"Φτιάξαμε από την Ελλάδα ένα προτεκτοράτο. Γιατί αυτό μπορεί να είναι κάτι κακό";

Robert Ficο, πρωθυπουργός τής Σλοβακίας 

 

 

 ᾨδὴ Ἕκτη. Αἱ Εὐχαί, Ανδρέα Κάλβου

 
Τῆς θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τὰ κύματα
῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου
ὡσὰν ἀπελπισμένην,
ἔρημον βάρκαν.

῾Στὴν στεριάν, ῾ς τὰ νησία
καλήτερα μίαν φλόγα
῾νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην,
τρώγουσαν πόλεις, δάση,
λαοὺς καὶ ἐλπίδας.

Καλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες
῾νὰ τρέχωσι τὸν κόσμον,
μὲ ἐξαπλωμένην χεῖρα
ψωμοζητοῦντες·

Παρὰ προστάτας ῾νἄχωμεν....

 1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ. Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΣ ΜΕΓΓΕΝΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Η ιστοσελίδα Voltaire.net, η οποία ασχολείται με θέματα γεωπολιτικής και τυγχάνει μεγάλης προσοχής διεθνώς, τούς τελευταίους μήνες παρουσιάζει συχνά θέματα που αφορούν την Ελλάδα. Στις 5 Σεπτεμβρίου έχει αναρτηθεί ένα σύντομο κείμενο, το οποίον αναφέρεται σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε και μάς υποβιβάζει καθέτως στην διεθνή σκηνή: Με τίτλο Η Ελλάδα έχει μετατραπεί πλέον σε προτεκτοράτο τής Ευρωπαϊκής Ενώσεως καταδεικνύει αφ' ενός μεν το χάλι εις το οποίον έχει περιέλθει η χώρα, αφ' εταίρου τον εμπαιγμό που επιχειρείται με τις επερχόμενες εκλογές.
Γράφεται σχετικά στο εν λόγω άρθρο:
"Ο εντεταλμένος Διευθυντής τής επιτροπής για τα οικονομικά και τα δημοσιονομικά ολλανδός Maarten Verwey προΐσταται τής επιτροπής εργασίας. Αυτός δύναται να καθορίζει το σχέδιο για κάθε νομοθέτημα σε όλους τούς τομείς, είτε αυτοί αφορούν την φορολογία, την αγορά εργασίας, τις κοινωνικές ασφαλίσεις". 
Το χθεσινό Eurogroup ήταν επ' αυτού ξεκάθαρο: "Κάντε ότι θέλετε με τις εκλογές, μην τολμήσετε όμως να αλλάξετε ή να προσπαθήσετε να επιχειρήσετε την παραμικρή επαναδιαπραγμάτευση στο μνημόνιο". Ποιος μπορεί να είναι όμως ο ρόλος τής κυβέρνησης μιας χώρας, η οποία έχει με βάναυσο τρόπο απολέσει και τύποις πλέον την (ουδέποτε υφισταμένη) εθνική της κυριαρχία και μάλιστα δήθεν οικειοθελώς; Το "νέον" που υπόσχεται ο κ. Τσίπρας, που είναι τόσο παλαιό όσο ο Μαυροκορδάτος και ο Γκούρας, ή οι καλπάζουσες επενδύσεις σε εργασιακό καθεστώς και μισθούς Βουλγαρίας, που ευαγγελίζεται ο κ. Μεϊμαράκης συνεπικουρούμενος τής ευλογίας τών θρησκευτικών προκαθημένων;
Η χώρα υποβιβασμένη σε καθεστώς Αφρικανικής αποικίας τών αρχών τού περασμένου αιώνος θέτει κάθε συνειδητό πολίτη ενώπιον τών ευθυνών του σε σχέση με το τραγικά επίκαιρη καταγγελία τού Χάρυ Κλυν, η οποία προ δυο δεκαετιών αντιμετωπίζετο ως χαριτολόγημα: "Η Ελλάδα είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα με Αφρικανούς κατοίκους".
Ποιος είναι ο πολιτισμός τής Ολλανδίας, τον οποίον θαυμάσαμε στο παρελθόν και θελήσαμε να μιμηθούμε ως άνθρωποι τών ενστίκτων, ως κολαούζοι τών πολιτικών απατεώνων, οι οποίοι έθεταν την χώρα "στον σκληρό πυρήνα" τής ΕΕ; Σήμερα υφιστάμεθα αμέσως τις συνέπειες  τής hardcore απολαύσεως, να καθορίζει τον βίο μας ως εντεταλμένος αρμοστής το στέλεχος μιας χώρας, εις την οποιαν τα κυκλώματα τής παιδοφιλίας προωθούν βήμα προς βήμα την ατζέντα τής πλήρους καταργήσεως πάσης εννοίας πολιτισμού.
Θυμάμαι το σχόλιο ενός φίλου, όταν είχαμε επισκεφθεί το 1980 το Άμστερνταμ, αντικρύζων τα γυμνόστηθα σφαχτάρια πίσω από τις βιτρίνες τών πορνείων, τα οποία μαζί με τους πρεζέμπορους κατακλύζουν αυτήν την πόλιν, αναφερόμενος σε διαφήμιση τής εποχής: "Γάλα η μικρή ολλανδέζα".  Περιττόν να αναφέρω, ότι ενώ είχαμε μεταβεί εκεί δια λόγους αναψυχής, επιστρέψαμε ψυχικώς καταρρακωμένοι.
Ενθυμούμαι επί πλέον την προειδοποίση, την οποίαν είχα απευθύνει εν έτει 1973 κατά την πρώτη επισκεψή μου στην Ελλάδα μετά την αποδημία μου στην μακαρίτισα την μάνα μου: Εάν μπεί η Ελλάδα στην ΕΟΚ θα τρίβεις το τυρί στο τσιγάρο σου, γιατί ένα κομμάτι τυρί στην γερμανία κοστίζει όσο ένα κομμάτι χασίσι. Με τις προειδοποιήσεις μου όμως είχα καταστεί γραφικός, στην φάση που στην Ελλάδα τρομπαριζόταν αβέρτα χρήμα, συνοδευόμενο με στρεβλή ανάπτυξη. Κατά την περίοδο τού κάργα σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου έβλεπα την πλειοψηφία τών αποφοίτων τού πολυτεχνείου τού Βερολίνου να απορροφώνται από την πολεμική βιομηχανία; Τί γυρεύει ένας αρχιτέκτονας στην Πυρκάλ; αναρωτιόμουν τότε. Όταν όμως διάβασα στην συνέχεια στο περιοδικό "Αντί", ότι η Ελλάδα εξήγαγε κατά την διάρκεια τού πολέμου Ιράν - Ιράκ το ίδιο βλήμα και στους δυο εμπολέμους στην τιμή τών 108 δολαρίων, ενώ ενσωμάτωνε σε αυτό ένα πυροκροτητή, τον οποίον εισήγαγε από βιομηχανία τών ΗΠΑ έναντι 102 δολαρίων, κατέστει πλήρως εμφανές το σχέδιο ηθικού εξανδραποδισμού τής Ελλάδος. Εφ' όσον συμμετέχουμε στην φάμπρικα τού ανθρωπίνου κορνμπήφ, κάποτε ήταν επόμενο να έλθει και η σειρά μας.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι πρόβλημα νομίσματος. Μπορεί μεν το δημοψήφισμα που προηγήθηκε, να έγινε τελείως στοχευμένα, ώστε να επιβληθούν τα capital contolls και να βάλουν οι άνθρωποι στην Ελλάδα την ουρά τους μέσα, για να καταπιούν στην συνέχεια το τρίτο μνημόνιο χωρίς ουσιαστική διαμαρτυρία. Μπορεί ο Ευρωστρατός να επέβαλε απερίγραπτη βία κατά την διάρκεια των διαμαρτυριών ενάντια στο πρώτο μνημόνιο στην πλατεία Συντάγματος, όμως το πρόβλημα δεν βρίσκεται ούτε στις δυνατότητες για αντιπαράθεση. Το πρόβλημα είναι κυρίως συνειδησιακό: Θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι, ή μάς βολεύει να ζήσουμε και σαν ανθρωποπίθικοι;
Και ας μην ξεχνάμε κάτι βασικό: Ο άνθρωπος δεν διαθέτει μόνο χέρια και πόδια για να αμύνεται. Έχει προικισθεί επίσης και με καρδιά για να συμπονά και με μυαλό για να σκέπτεται. Βεβαίως, αναπόσπαστο και λίαν χρήσιμο τμήμα τού εγκεφάλου είναι ο ερπετικός εγκέφαλος, ο οποίος είναι προσανατολισμένος στην άμεση εξασφάλιση τών συνθηκών επιβίωσης. Όμως αυτός αποτελεί μόνον ένα τμήμα του, διότι όπως η ζωή καταδεικνύει, η επιβίωση δεν είναι μόνον άμεσος, αλλά συνιστά - ειδικά για τούς Έλληνες - βαθύτατη πρόκληση. Αυτή απαιτεί κινητοποίηση και εγρήγορση, όχι μόνον όλων των κέντρων εγκεφάλου και καρδίας, αλλά και τού μύχιου εαυτού, ως πεμπτουσία τής συνειδήσεως.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, ότι σκοπίμως το σύστημα αποσκοπεί και απεργάζεται τον αποπροσανατολισμό τών πολιτών. Όμως η καιροσκοπική επιλογή από την μεριά μας καλλιεργεί μια αυταπάτη: Ελπίζουμε ότι η προσαρμογή θα έχει λιγότερα επώδυνα αποτελέσματα από την αμφισβήτηση. Παραβλέπουμε σε αυτήν την περίπτωση, ότι ο πρώτος που καλούμεθα να αμφισβητήσουμε είναι ο κακός εαυτός μας. Έτσι παραδινόμαστε με την δύναμη τής συνήθειας σε μια συνεχώς εντεινόμενη αργή σήψη. Την οποία αποφεύγουμε να αναγνωρίζουμε. Το περιβάλλον μας αποτελείται από το ολοκλήρωμα τών στοιχείων που το αποτελούν. Όπως αναφέρουν οι Stereo Nova σε κάποιο άσμα: "Τρώμε φρούτα για να παρατείνουμε την αργή μας σήψη".
Το σύστημα επιχειρεί και επιτυγχάνει να καλλιεργεί την μοιρολατρία. Δημιουργώντας το ίδιο πλασματικές ευκαιρίες με υποτιθέμενο στόχο την καλυτέρευση, τις μετατρέπει σε φούσκες. Και όσο αυτές πολλαπλασιάζονται συν τω χρόνω, εξατμίζεται κάθε προοπτική για αλλαγή στα κοινωνικά υποκείμενα. Τότε κυριαρχεί ο πεσιμισμός και τάση προσαρμογής με το ερώτημα: "Εγώ είμαι αυτός/ή, που θα αλλάξει τον κόσμο";
Δύο είναι οι βασικοί μοχλοί που δρομολογούνται, ώστε να επάλθει αμηχανία στα υποκείμενα. Η πρώτη αναπαράγει το μύθευμα, ότι η αρρωστημένη διάσταση αποτελεί πάγιο και διαχρονικό χαρακτηριστικό τών κοινωνιών, η οποια εντέχνως ανάγεται στην φύση τού ανθρώπου. Ο άνθρωπος παρουσιάζεται από τούς προπαγανδιστές, που διαμορφώνουν το Μάτριξ, ως μέρος τής φύσεως, η οποία διέπεται εξ ολοκλήρου από την τάση για επιβίωση, στην βάση τής οποίας υποτίθεται ότι βρίσκεται ο ανταγωνισμός. Φράσεις όπως "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό" επιχειρείται να σφραγίζουν την συλλογική αντίληψη περί βίου. Οι πατεράδες τής δυτικής "φιλοσοφίας" και ψευτοεπιστήμης, όπως ο Ρουσώ, ο οποίος διακήρυξε το "φυσικό δίκαιο" και ο Δαρβίνος, ο οποίος διακήρυξε την επιλογή τών ειδών, στηριζόμενη στην υπεροχή τού ισχυροτέρου, ο Νίτσε με την περί δυνάμεως θεωρία του, οικοδόμησαν τον άκρατο ιντιβιντουαλισμό, ο οποίος πλασαρίσθηκε προηγουμένως από τον Μαρτίνο Λούθηρο στην υποτιθέμενη βάση τής αμφισβητήσεως αυθεντιών. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργήθηκε και επικράτησε μια εγωιστική αντίληψη τής ζωής, όπου η επιβίωση στηρίζεται στον παραγκωνισμό τών άλλων. Ειδικά αυτή η στρεβλή θεώρηση καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτούς, οι οποίοι επρόκειτο να αποτελέσουν τούς "μορφωμένους" τούς τόπου, μέσω τής καθιερώσεως τών εισαγωγικών εξετάσεων για την φοίτηση στα ιδρύματα "ανωτέρας και ανωτάτης παιδείας". Πράγματι το ελλαδικό προτεκτοράτο αποτελεί παγκοσμίως την μοναδική εξαίρεση, που προϋπόθεση για να σπουδάσει κάποιος, δεν είναι η εναπόκτηση κάποιων προϋποτιθέμενων προσόντων, αλλά η συμμετοχή σε ένα "διαγωνισμό" παραγκωνισμού τών υπολοίπων. Ταυτοχρόνως ο "διαγωνισμός" αυτός επιβάλλει εντέχνως και το λεγόμενο brain drain, με αποτέλεσμα κάποιοι πραγματικά προικισμένοι να παίρνουνε ποδάρι, παραμένοντες εκτός νυμφώνος εγκαταλείποντες λόγω σπουδών την χώρα, στα πλαίσια μιας δοτής φασιστικού τύπου κοινωνικής επιλογής.

Η πλέον βάναυση εκδοση τής θεωρίας τού κοινωνικού ανταγωνισμού διαμορφώνεται όταν αυτή διεκδικεί μια συλλογική έκφραση. Είτε με μορφή φυλετισμού, όπως αυτή εκφράζεται στα ναζιστικά και νεοναζιστικά συγκροτήματα, είτε με την πλέον ύπουλη μορφή τής κοινωνικής ομάδος ενιαίων συμφερόντων. Έτσι επιχειρείται η διάσπασις τών κοινωνιών σε ιδεολογικώς φερόμενα μορφώματα και συντεχνίες, όπου με συνθήματα αρπαγής όσων κατέχουν οι άλλοι, τα ανθρώπινα μπουλούκια τίθενται σε κίνηση. Αυτή η διαπίστωση βεβαίως δεν αντιτίθεται στην φρόνιμη στόχευση τής κοινωνικοποιήσεως τών πλουτοπαραγωγικών πηγών ενός τόπου. Αυτό όμως είναι φρόνιμο να γίνεται προς όφελος τού κοινωνικού συνόλου και όχι στο όνομα μιας κοινωνικής τάξεως, την οποίαν υποτίθεται ότι εκφράζει κάποια συνασπισμένη κάστα κομματικών συμφερόντων. Και η διαχείρισις αυτού τού πλούτου είναι σκόπιμο να διεξάγεται από το κοινωνικό σύνολο και όχι τούς εντεταλμένους αυτής τής κάστας, οι οποίοι καταδείχθησαν ιστορικώς ως γραφειοκρατικό καρκίνωμα.
Ως απλούστατο και συντομότατο επιχείρημα τής ανάγκης κοινωνικοποιήσεως τού πλούτου, τον οποίον επισυσυσσώρευσαν ως τοποτηρηταί ξένων συμφερόντων τα ληστρικά κυκλώματα εν Ελλάδι, επαρκεί να αναφερθεί ένα και μόνον δεδομένον: Τα περιουσιακά στοιχεία τών πενήντα μεγαλύτερων λεφτάδων εν Ελλάδι, ξεπερνούν το δημόσιο χρέος. Μόνον ο Λάτσης και Νιάρχος διαθέτουν δηλωμένα 10 δις δολάρια. Βεβαίως μια τέτοιου είδους κοινωνικοποίηση ουδόλως θα έλυνε το πρόβλημα, δεδομένου ότι αυτό είναι γεωπολιτικής υφής, καθότι το ελλαδικό προτεκτοράτο βρίσκεται επάνω στα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικών πόρων παγκοσμίως. Σε φάση μάλιστα, κατά την οποίαν αυτά φθίνουν κατακόρυφα σε άλλες περιοχές, ενώ το σύστημα τών ατλάντιων διεξάγει μια μετωπική σύγκρουση με την Ρωσία, με στόχο να αποκοπεί από αυτήν σε ενεργειακή βάση η Ευρώπη. Αλλά επ' αυτού θα επανέλθω διεξοδικώς στην συνέχεια.

Το έτερο μύθευμα, το οποίον μάς έχουν χώσει βαθιά στο κεφάλι, αλλά πρέπει να απαλλαγούμε το δυνατόν γρηγορότερο από αυτό διότι πρόκειται περί πομφόλυγος, αφορά το εντέχνως επιβληθέν σύμπλεγμα κατωτερότητος, που αφορά το γεγονός ότι είμεθα μια σχετικά μικρή χώρα τεραστίας όμως γεωστρατηγικής σημασίας, εν μέσω επιθετικών γειτόνων και άρα δήθεν δεν μπορούμε να πορευθούμε παρά υποταγμένοι στις λεγόμενες "μεγάλες" δυνάμεις. Τεράστια ευθύνη για την επιβολή αυτού τού συνδρόμου ψυχολογικής υποτελείας έχει - πλην τού οχετού τών μαζικών μέσων και τής κομματικής προπαγάνδας - δυστυχώς και η παιδεία στην χώραν μας.
Δυστυχώς διακατεχόμεθα υπό μιας πλήρως στρεβλής αντιλήψεως περί τής ιδίας ιστορίας μας. Κεντρικό σημείο στην ψυχοσύνθεση και νοοτροπία μας υπέχει η επανάστασις τού 1821 και τα αποτελέσματά της, βάσει ενός σκοπίμως στρεβλού τρόπου δια τού οποίου υπνούμεθα περί αυτής (Για να μην αναφερθώ σε προηγούμενες περιόδους, περί τών οποίων οι αντιλήψεις που επικρατούν είναι κυριολεκτικώς για κλάματα).
Το συμπέρασμα το οποίον εξάγουμε από τον Αγώνα τής Παλιγενεσίας τού Έθνους, είναι ότι ενώ διαθέταμε εις αυτόν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ήρωες, ο συσχετισμός τών δυνάμεων ήτο ποσοτικώς τελείως δυσμενής για το νοσυσταθέν μικρό κράτος, με αποτέλεσμα να υποχρεωθούμε να απαλλαγούμε τού οθωμανικού ζυγού δια τής ξένης επικουρίας και να διατελέσουμε εις την συνέχειαν υποτελείς τών ξένων, δια τού σχηματισμού του αγγλικού, τού γαλλικού και τού ρωσικού κόμματος.
Η πραγματικότης όμως είναι τελείως διαφορετική: Ο ΑΓΩΝ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΔΙΕΘΕΤΕ ΑΓΝΗ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ. Με εξαίρεση τον Γέρο τού Μοριά, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και κάποιους λίγους ακόμη, όλοι οι λοιποί προεξέχοντες, τούς οποίους θεωρούμε ήρωας, ήσαν διφορούμενες ή και αναφανδόν επιζήμιες προσωπικότητες. Αναμφιβόλως αρκετοί εξ αυτών ηγωνίσθησαν και τούς ωφείλουμε ευγνωμωσύνη δι' αυτό. Δεν δύναμαι όμως να κατανοήσω τον λόγον, ένεκα τού οποίου ωφείλω να αποδεχθώ ως πρότυπα διφορούμενες προσωπικότητες, οι οποίοι δια τών καιροσκοπικών και ιδιοτελών επιλογών τους, οδήγησαν τον αγώνα στην υποτέλεια.
Ο συγγραφεύς των ιστορικών πονημάτων στο κάτωθι βίντεο ακροθιγώς μόνον παραθέτει την εν λόγω ιστορικήν αυτήν κακοδαιμονία. Από πλευράς μου θα είχα να παραθέσω σωρεία άλλων επί πλέον στοιχείων, όσο αφορά την εσφαλμένη ηρωοποίηση προσώπων και την εξιδανίκευση καταστάσεων, τυγχάνω όμως βιοπαλαιστής μετανάστης και όχι συγγραφεύς, αλλά έχει η ζωή και γυρίσματα:

Η αδυναμία, η οποία επεδείχθη συνεπώς, δεν ήτο έλλειψις ποσότητος, αλλά ποιότητος.

Δεν σχετίζεται με το ότι είμεθα μικρή χώρα. Σθένος σημαίνει πρωτίστως αρετή, συνέπεια και αποφασιστικότητα, πέραν τής ετοιμότητος για αυτοθυσία, η οποία πράγματι μάς χαρακτηρίζει πλουσιοπαρόχως ως λαόν, πλην όμως δεν επαρκεί από μόνη δια να απαλλαγούμε τών δεσμών υποτελείας. Υπό άλλας συνθήκας θα ηδύνατο το αποτέλεσμα τού Αγώνος Παλιγενεσίας, έστω και εάν είμεθα αριθμητικώς σαφέστατα ολιγότεροι των δυναστών μας, να είναι τελείως διαφορετικόν.

Το επιχείρημα, ότι σήμερον πλέον έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες, οι λεγόμενοι "δυνατοί" διαθέτουν υπεροπλίαν, πακτωλόν υλικών μέσων και τα τοιαύτα αυγά τουρκίας, είναι εξ' ίσου σαθρόν.

Για να μην μεταβώμεν εις άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, ας δούμε μια χώρα, η οποία βρίσκεται δίπλα μας και με την οποίαν έχουμε κοινά θαλάσια σύνορα: Την Αίγυπτο.

Αυτή η χώρα επέτυχε προσφάτως να απαλλαγεί από την προδοτική παρουσία τού αχθοφόρου των ατλαντίων την λεγομένη "ισλαμική αδελφότητα", καθώς και την λαίλαπα τών εμπριμέ "επανάστεσεων", κλείνοντας προ εβδομάδων αμυντικήν συμφωνίαν με την Ρωσίαν επί τής βάσεως αμοιβαίου οφέλους.

Το επιχείρημα, ότι η Ελλάδα βρίσκεται από πλευράς γεωστρατηγικής σε σημαντικότερη θέση από την Αίγυπτο, δεν ευσταθεί. Εάν αναλογιστούμε την σημασία τής διώρυγος τού Σουέζ, το επιχείρημα αυτό καθίσταται ανούσιο. Το άλλο επιχείρημα, ότι η Ελλάδα συνορεύει με γείτονες, οι οποίοι την επιβουλεύονται αμέσως, καθίσταται παρόλογο στην περίπτωση τής συγκρίσεως με την Αίγυπτο. Αυτή συνορεύει με το Ισραήλ, μια δηλαδή πάνοπλο χώρα με τεράστια διεθνή υποστήριξη, με την οποία έχει διεξάγει πόλεμο στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν.
Να αναφερθούμε στο αξιόμαχο τών Αιγυπτιακών ενόπλων δυνάμεων, όταν οι Ισραηλινοί πέταγαν τούς Αιγυπτίους στρατιώτες έξω από τα άρματα σαν τα κουνέλια, οι οποιοι έσπευδαν να τα εγκαταλείψουν στον πόλεμο τών έξι ημερών;
Κατά συνέπεια αλλού βρίσκεται το πρόβλημα: Η Ελλάδα δεν ευδοκίμησε να έχει ένα Νάσερ επικεφαλής. Ένα πατριώτη, που θα γαλούχιζε τις ένοπλες δυνάμεις της και το κοινωνικό σώμα σε εθνική βάση. Τα μαρσαλοθρεμένα ζωντόβολα τών "Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας", οι σαμποτέρ ΙΔΕΑτες τού στρατεύματος, οι οποίοι έριχναν ζάχαρη στις δεξαμενές βενζίνης τών αρμάτων τού Έβρου ώστε να δημιουργήσουν στημένη ψύχωση περί ανυπάρκτου κομμουνιστικού κινδύνου τύπου Γιώργου Παπαδόπουλου, τα μεμέτια τού κάθε Δημήτρη Ιωαννίδη, οι Αραπάκηδες, οι οποίοι γύριζαν τον στόλο πίσω, όταν διεξάγετο η επιχείρησις Αττίλας ΙΙ, οι "εθνοπατέρες" τού "Η Κύπρος κείται μακράν", οι "σοσιαλιστές" δολοφόνοι τού φίλου Χάρη Αντωνακόπουλου, όταν αυτός έβγαζε τα σκάνδαλά τους στην "Ελληνική" Βιομηχανία Όπλων τού Αιγίου, οι βόμβες, που έβαζε ο "σοσιαληστής" Ανδρέας Παπανδρέου στις αποθήκες πολεμοφοδίων στην Μαλακάσα, ενώ τις είχε αδειάσει ξεπουλώντας τα ζωτικά για την άμυνα τής χώρας υλικά στούς εμπολέμους Ιρακ και Ιράν, οι μιζαδόροι υπουργοί και οι κομματικές συμμορίες τους τών εξοπλιστικών, οι εισαγγελείς που τούς καλύπτουν, οι σημερινοί επιτελικοί τού στρατεύματος, οι οποίοι εκλιπαρού τον κάθε Καμμένο για 300 Ευρώ στο μισθολόγιο, αντί να πάρουν στα χέρια τους την Ελληνική Σημαία και να μάς καλέσουν στα όπλα, όσους τουλάχιστον είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε το αίμα μας ενάντια στην ξένη ακρίδα, ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο Επικρατείας, οι οποίοι αποφαίνονται περί αντισυνταγματικότητος τών περικοπών των μισθών τών ενστόλων, αντί να θέτουν εκτός νόμου τα μνημόνια, τα ανήψια τού Πατακού και γόνοι τών μεγαλοεργολάβων που εκκολάφθησαν για να διαλύουν την χώρα, οι γόνοι τών διευθυντών τής χαλυβουργικής και οι καθηγητάδες τής Οξφόρδης, οι οποίοι μεθοδεύουν ειδικού τύπου grexit, για να περάσει η Ελλάδα στο δολάριο, όταν οι πολυθνικές ξεκινήσουν να εκμεταλλεύονται το πετρέλαιο και το γαιαέριο τής Ελλάδος και last but not least τα εκατομμύρια τού ανθρώπινου χυλού που τούς ψηφίζει, παρέχοντας νομιμοφάνεια στην στυγνή ξένη εξάρτηση: ΝΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Η Ελλάδα δεν είναι μικρή, όπως μας έθισαν να εκτιμούμε λανθασμένως. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΧΩΡΑ.
Μια μητέρα μού είπε, ότι λυποθύμησε όταν επιβλήθηκαν τα capital controlls, διότι δεν μπορούσε να προμηθευθεί τρόφιμα για το παιδί της. Όταν αυτή η μητέρα κατανοήσει, ότι για να επιβιώσει σαν άνθρωπος το παιδί της, δεν χρειάζεται μόνον τα εξήντα ευρώ, αλλά κυρίως αξιοπρέπεια και προοπτική, ήθος και αγωνιστική ετοιμότητα, όταν ο τόπος αποκτήσει πνευματική ηγεσία, τότε θα φανεί το μέγεθος τής Ελλάδος.
Μέχρι τότε θα φοβόμαστε μπροστά στούς λεονταρισμούς κρατών τής πλάκας, όπως τα σκόπια και η αλβανία (Στην τουρκία δεν αναφέρομαι, διότι με τα μυαλά που κουβαλούν οι ιθύνοντες αυτής τής χώρας είναι λίγα τα ψωμιά της στο μέλλον). Και μέχρι τότε θα μπορεί ο κάθε τζιτζιφιόγκος τύπου Robert Ficο να επαίρεται ότι μάς φτύνει. Όμως παλικάρι μου, όποιος σπέρνει ανέμους, θα θερίσει θύελλες. Και πρόσεξε, διότι η επόμενη άνοιξη τής Πράγας μπορεί να συμβεί χειμώνα καιρό. Διότι μια ζωή είσαστε προτεκτοράτο κάτω από την σταλινική μπότα καi καταντήσατε ακόμη χειρότερη παράγκα κάτω από την J.P. Morgan, η οποία σάς μοιράζει σήμερα φιστίκια, για να σάς κατεβάσει αύριο στο πεζοδρόμιο.

Και μια παρατήρηση για τον Χάρυ Κλυν:
Ας κοιτάξουμε προς την Αίγυπτο, κόβοντας τα καλαμπούρια περί Αφρικανών κατοίκων.
Θα χρειαστούμε ακόμη μπόλικη ηλιοθεραπεία, μέχρι να μαυρίσει το δέρμα μας όπως τού Νάσερ.


Συνεχίζεται...