ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ D:\ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. ΔΙΑΤΙ Η ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ D:\ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

Ερευνώντας και κάνοντας σε αυτήν την σελίδα αναφορές με την μορφή αναρτήσεων οι εντοπισμοί που γίνονται, συνάγονται βαθμηδόν και έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι σε ένα ιστολόγιο δεν μπορεί κατά βάση να υπάρχει συνεχής ροή στις κατά καιρούς προσεγγίσεις. Έτσι θα ήθελα με πολύ σύντομο τρόπο να ανακεφαλαιώσω στήν συνέχεια κάποιες διαπιστώσεις μου, που έχω καταθέσει εδώ κατά καιρούς, στις οποίες αποδίδω ιδιαίτερη σημασία, ως τεκμηρίωση τής αναγκαιότητος τού εντοπισμού και τής ενεργοποιήσεως αυτού που ονόμασα στο πρώτο και δεύτερο μέρος αυτής τής θεματολογίας D:\. Πέραν αυτού, αυτή η σύντομη ανακεφαλαίωση στοχεύει να συνδέσει κάποιους επί μέρους εντοπισμούς, δομώντας μια πιο ολοκληρωμένη προβληματική σχετικά με ζητήματα αιχμής, που απασχολούν αυτήν την σελίδα τα τελευταία χρόνια.

α΄) Ο κύριος στόχος που έχει προβληθεί εδώ, συνοψίζεται σε αυτό που αποκαλώ "πρόκληση ρωγμής στο Μάτριξ". Ο στόχος αυτός είναι αναφανδόν μεγαλεπήβολος, δεδομένου ότι αφορά την βάση τής ατομικής και κοινωνικής υποστάσεως τού ανθρωπίνου βίου διαχρονικώς και σε οικουμενικό επίπεδο. Η αντίστοιχος θεώρησις διατείνεται, ότι ζούμε μέσα σε ένα περιβάλλον, οι βασικοί παράμετροι τού οποίου παραμένουν εκτός αντιλήψεως τής συντριπτικής πλειοψηφίας τών ανθρώπων και συνιστούν εν τέλει εντέχνως κεκρυμμένο γρίφο ακόμη και για όσους επιχειρούν να καταστήσουν αυτούς αντιληπτούς, με στόχο ενός είδους αλλοτρίωση και εκμετάλλευση των ανθρώπων. Αρκετές φορές στο παρελθόν έχουν γίνει αναφορές με διαφορετικούς τρόπους στο επιλεγόμενο Μάτριξ. Η πλέον γλαφυρή - και ίσως σημαντικότερη όλων των υπολοίπων - είναι αναφορά τού Πλάτωνος στην παραβολή τού "Σπηλαίου" στο έργο του "Πολιτεία".
Η ομώνυμη ταινία επικαιροποίησε έντονα την προβληματική σχετικά το Matrix, καθιστώντας την προσιτή σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, που μέχρι την προβολή της δεν είχαν ασχοληθεί στο ελάχιστο με τα δεδομένα τής πραγματικότητος, που αφορούν τα παρασκήνιά της. Έκτοτε το ενδιαφέρον για αυτήν την προβληματική αναπτύσσεται συνεχώς. Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών η αντίστοιχη αρθρογραφία στο διαδίκτυο συνιστά μόνιμες αναφορές.
Μέχρι σήμερα όμως οι αναφορές, οι οποίες έχουν γίνει σχετικά με το Μάτριξ, έχουν κατά βάση συμβολικό χαρακτήρα. Επιχειρούν με παραβολές και συμβολισμούς να στρέψουν την προσοχή μας σε κάποια δεδομένα, τα οποία δεν αποκαλύπτουν με συγκεκριμένο και απτό τρόπο. Ευλόγως λοιπόν προκύπτει το ερώτημα: Αυτοί που έκαναν αναφορές στην αθέατη πλευρά τής πραγματικότητος, η οποία όμως - ως ισχυρίζονται - παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωσή της, για ποιο λόγο δεν προβαίνουν σε συγκεκριμένες αποκαλύψεις πέραν των συμβολισμών; Γνωρίζουν κάτι συγκεκριμένο σχετικώς και σιωπούν για λόγους σκοπιμότητος, ή μήπως υποπτεύονται κάποια πράγματα, τα οποία όμως δεν επισκοπούν πλήρως, ή εξωτερικεύουν κάποια ενδόμυχη γνώση, η οποία προσκρούει σε κάποια όρια, όταν φθάνει να αποκτήσει συγκεκριμένη μορφή;
Επί πλέον: Οι κατά καιρούς αναφερόμενοι στο Μάτριξ, έστω κι αν οι αναφορές τους έχουν γενικόλογο και αφηρημένο χαρακτήρα, εννοούν τουλάχιστον κάτω από αυτές κάποιες από κοινού αποδεκτές αντικειμενικότητες, ή προσβλέπουν σε τελείως διαφορετικές μεταξύ τους θεωρήσεις;
Εάν επιχειρήσουμε μια ταξινόμηση των περί Μάτριξ θεωρήσεων, φρονώ ότι έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα δύο βασικές κατευθύνσεις, οι οποίες έστω κι αν εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, υφίσταται μεταξύ τους ένα είδος συσχετισμού, η ενασχόληση με τον οποίον μπορεί να οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα:
Η πρώτη θεώρηση είναι αυτή που περιγράφει ο Πλάτων στο "Σπήλαιο" (και την οποία πραγματεύεται επίσης η ομώνυμος κινηματογραφική ταινία) και η οποία θεωρεί το Μάτριξ ως ένα τύπο δεσμωτηρίου. Ο μέσος άνθρωπος θεωρείται εκεί "δεσμώτης", τα δεσμά τού οποίου στρεβλώνουν τις αντιληπτικές του δυνατότητες, παρέχοντας στούς "θαυματοποιούς" την δυνατότητα κατ' αυτόν τον τρόπο να υποβάλλουν στούς δεσμώτες ενός είδους πλασματικής πραγματικότητος. Σε αυτήν την θεώρηση δηλαδή εντάσσονται τόσο ενεργούσες οντότητες (θαυματοποιοί) όσο και ενεργούμενες (δεσμώτες). Τα υποκείμενα αυτής τής διαδικασίας χωρίζονται ούτως σε δύο είδη, όπου τον μεν πρώτο επιχειρεί, ενώ το άλλο υφίσταται τις συνέπειες.
Η δεύτερη κατεύθυνση δεν άπτεται κάποιων κοινωνικών δεδομένων αναφερόμενη στις αντιληπτικές δυνατότητες τού ανθρώπου καθ' εαυτές και εξ αντικειμένου. Αυτή ανάγεται στις διαπιστώσεις των πατέρων τής κβαντομηχανικής και έχει αποκλειστικά επιστημονικό - πειραματικό υπόβαθρο. Η πρώτη αναφορά σε Μάτριξ τέτοιου τύπου, προερχομένη από τις προσπάθειες των ερευνητών να εισχωρήσουν στα δεδομένα τού μικροκόσμου, έγινε από τον Μαξ Πλανκ, όταν αυτός με ριζοσπαστικό τρόπο έναντι των αντιλήψεων που κυριαρχούσαν διακήρυξε:
"Ως έμπειρος φυσικός επιστήμων και μετά από μακρόχρονη εργαστηριακή έρευνα μπορώ να πιστοποιήσω, ότι αυτό που αποκαλούμε ύλη δεν υπάρχει καθ' εαυτό. Όλη η ύλη προέρχεται και υπάρχει ως συνέπεια μια δυνάμεως, η οποία κινεί και συνέχει τα υποατομικά σωματίδια. Πίσω από αυτήν είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε την δράση ενός πνεύματος που συνέχει και διέπει όλα αυτά. Αυτό είναι το Μάτριξ τής ύλης". 

Σε αυτά τα πλαίσια συντελείται ένας πολύ ενδιαφέρον συσχετισμός τής μαθηματικής εννοίας τού Μάτριξ με την κοινωνική. Στα ελληνικά το Μάτριξ σημαίνει μήτρα. Η αντίστοιχη έννοια όμως στα μαθηματικά είναι ορίζουσα. Η ορίζουσα αποτελείται από το διατεταγμένο σύνολο των συντελεστών ενός συστήματος, οι οποίοι προσδίδουν συγκεκριμένες τιμές στις μεταβλητές του. Δηλαδή η ορίζουσα ορίζει, καθορίζει συγκεκριμένη τιμή των μεταβλητών ενός συστήματος. Δηλαδή διαμορφώνει με συγκεκριμένο τρόπο δεδομένα, τα οποία εν δυνάμει ποικίλουν. Στην θεωρητική φυσική η μαθηματική απεικόνιση των δεδομένων τής ύλης συντελείται από μια ορίζουσα. Η εν τέλει όμως σημασία τής μήτρας - πέραν τής πρωταρχικής, η οποία συνιστά τον συλλαμβάνον και κυοφορούν όργανο τού θύλεως γενετησίου οργάνου, το οποίο διαμορφώνει την σύντηξη σπερματοζωαρίου και ωαρίου σε πλήρη οργανισμό - είναι το καλούπι. Το καλούπι είναι αυτό, το οποίον προσδίδει συγκεκριμένη μορφή στο υλικό που προσλαμβάνει. Από κοινωνικής σκοπιάς το Μάτριξ πρεσάρει απάνω στο άνθρωπο μια συγκεκριμένη έξωθεν επιβεβλημένη μορφοποίηση, με στόχο την αλλοτρίωσή του ένεκα κάποιας σκοπιμότητος. Υπό αυτήν την έννοια η μαθηματική και η κοινωνική σύσταση τού Μάτριξ έχουν ως κοινό τόπο την πρόσδοση συγκεκριμένης μορφοποιήσεως σε υπό διαμόρφωση δεδομένο.
Οι περί Μάτριξ θεωρήσεις που έχουν αφετηρία τις διαπιστώσεις τής θεωρητικής φυσικής, σχετίζονται με τον περιορισμένη ή και παραμορφωτική λειτουργικότητα τής ανθρωπίνου προσληπτικότητος τής πραγματικότητος και ως εκ τούτου έχουν αντικειμενικό υπόβαθρο, χωρίς να αναφέρονται σε κάποια συνωμοσία σε βάρος τής πλειοψηφίας τής κοινωνίας. Αυτές οι θεωρήσεις είναι βεβαίως πολύ παλαιότερες από την εποχή που ξεκίνησε να διαμορφώνεται η σύγχρονος θεωρητική φυσική. Συμφώνως προς πανάρχαιες αντιλήψεις, οι οποίες διέπουν τα μεταφυσικά πιστεύω, αλλά και την ασκητική πρακτική των χωρών  τής άπω ανατολής, η ύλη θεωρείται "μάγια", όπως αποκαλείται στον ινδουισμό, δηλαδή απάτη. Ο καθηγητής αστροφυσικής Μάνος Δανέζης έχει προωθήσει μια σειρά άκρως ενδιαφέρουσες μαγνητοσκοπημένες διαλέξεις σχετικά με αυτό που αποκαλείται "πλάνη τών αισθήσεων".



Η θεώρηση τού Μάτριξ ως δεσμωτηρίου αποκαλύπτει υπό γενική μορφή τήν σύσταση κάποιας συνωμοσίας, δεδομένου ότι υπαρχόντων των δεσμών των "δεσμοτών", οι λεγόμενοι "θαυματοποιοί" υποβάλλουν σε αυτούς μια παραμορφωμένη αντίληψη τής πραγματικότητος, οι οποία κρατάει τούς πρώτους δέσμιους εντός τού σπηλαίου. Εάν αυτή η θεώρηση έχει βάση αληθείας, τότε όλες οι σχολές συνωμοσιολογίας, οι οποίες ανάγονται στην παρασκηνιακή επιβολή κάποιων συνωμοτικών κυκλωμάτων, είτε αυτά είναι οι αποκρυφιστικές εταιρίες, οι πολιτικές λέσχες, ή ο "σιωνισμός" είναι τουλάχιστον επιφανειακές και στερούνται τού απαραίτητου βάθους, αδυνατώντας να αποκαλύψουν την εν τέλη βάση τής συνωμοσίας, η οποία εδράζεται στο Μάτριξ.
Ένα εύλογο ερώτημα το οποίο προκύπτει και στο οποίο έχω δώσει καταφατική απάντηση, είναι κατά πόσο συνδέεται η "αντιμενική" θεώρηση με την "συνωμοσιολογική" θεώρηση περί Μάτριξ. Κατά πόσο δηληδη οι περιορισμοί τών αισθητηριακών ανθρωπίνων προσλήψεων συνδυάζονται με την έντεχνο απόκρυψη από αυτούς ενός συστήματος, το οποίο τούς υποδουλώνει.

2. Η ΧΡΗΣΗ ΕΝΘΕΟΓΕΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΧΘΟΝΙΑ - ΚΡΟΝΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ

Όπως είχα αναφερθεί σε προηγούμενες μαγνητοσκοπημένες παρουσιάσεις παλαιότερα, τα όργανα που επιτελούν την αισθητηριακή μας πρόσληψη είναι δύο ειδών. Η διάκρισις αυτών γίνεται βάσει τής περιοχής που αυτά εδράζονται. Στο εξωτερικό μέρος τού σώματος βρίσκονται εκείνα τα όργανα τα οποία προσλαμβάνουν ερεθίσματα, τα οποία έχουν σχετικώς μεγάλο μήκος κύματος, ήτοι μικρή συχνότητα. Κύματα με μεγάλο μήκος κύματος διαθέτουν περιορισμένη διεισδυτική ικανότητα σε υλικά σώματα. Όπως πχ. η ηλιακή ακτινοβολία, η οποία ανακόπτεται από μια κουρτίνα. Κύματα με μεγαλύτερη συχνότητα έχουν ισχυρότερη ικανότητα διαπερατότητος, όπως πχ. τα ραδιοκύματα, τα οποία είναι εις θέσιν να διαπερνούν τοίχους. Αισθητηριακά όργανα, που βρίσκονται στην εξωτερική περιοχή τού σώματος είναι πχ. οι οφθαλμοί και τα ώτα χρησιμεύουν στην πρόσληψη μικρών σχετικά συχνοτήτων, όπως το φως τής περιοχής τού ορατού φάσματος και τα ηχητικά κύματα. Για κάποια κύματα μεγαλύτερης συχνότητος, τα οποία είναι εις θέσιν να διαπερνούν το κρανίο, υπάρχουν όργανα που δύνανται να τα προσλαμβάνουν - ή και να τα εκπέμπουν - εντός αυτού, όπως η επίφυσις, το επιλεγόμενον κουκουνάρι.

υπό κατασκευή...