ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ D:\ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

"Οι επιστήμες είναι σαν τα πουλιά"

Πλάτων, "Θεαίτητος"

3.  Η ΓΛΩΣΣΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ

Εκτιμώ, ότι ο Πλάτων στον Διάλογο "Θεαίτητος" παρέχει αρκετά συγκεκριμένες πληροφορίες αναφορικά με κάποιον τρόπο που μπορεί κάποιος να εισέλθει συνειδητά σε εκείνη την περιοχή τής μνήμης, η οποία είναι μη προσβάσιμος υπό συμβατικές συνθήκες και η οποία περιέχει συσσωρευμένο το σύνολο τής γνώσεως. Αυτό που θα ονόμαζα "D:\ τού Ανθρώπου", ή που εκτιμώ ότι αναφέρεται ο Ύμνος στην Θεά Μνημοσύνη ως "Δ". Η τεράστια σημασία και το εύρος αυτού τού εγχειρήματος είναι προφανή. Ο τρόπος όμως τής παραθέσεως τής αντιστοίχου διαδικασίας είναι κεκαλυμμένος και παρατίθεται με τον πάγιο τρόπο, που οι Μυστικοί προβαίνουν σε αποκαλύψεις.

Στην ουσία οι Μυστικοί δεν αποκαλύπτουν κατά κανόνα κάτι ούτε αμέσως, ούτε εμμέσως, αλλά πιστοποιούν σε κάποιον, ο οποίος αναζητά τίς αντίστοιχες πληροφορίες, μια επίγνωση, στην οποία αυτός έχει ήδη προσβεί. Λόγος δομημένος με σύμβολα και κωδικοποίηση, που για όσους δύνανται να τον ερμηνεύουν καθίσταται εύλογος, τουτέστιν ΕΥ-ΛΟΓΟΣ.  Λόγος που ευεργετεί.

Εκτιμώ επί πλέον, ότι η ευεργεσία τού Μυστικού Λόγου, η διαδικασία δηλαδή να καθίσταται αυτός εύλογος στηρίζεται σε συγχρονικότητες. Ο Μυστικός Λόγος είναι ζωντανός. Δεν λειτουργεί αφηρημένα, ως η συνήθης καταγραφή σκέψεων, εντυπώσεων, πληροφοριών ή θεωριών, αλλά με τρόπο ο οποίος πυροδοτείται από την ζωή. Αποτυπώνει δηλαδή έγκλειστο γνώση μέσα σε ένα γλωσσικό πακέτο, η οποία δύναται να έχει ανατρεπτικό χαρακτήρα, όταν και εφόσον τα πακέτο απασφαλισθεί.

Ο Νίκος Λυγερός ισχυρίζεται, ότι η γνώση είναι "εγκλωβισμένο μέλλον στο παρελθόν". Θεωρώ ότι πρόκειται περί ενός λίαν σημαντικού και ευστόχου εντοπισμού. Αυτός ο εγκλωβισμός αποτελεί στην περίπτωση τού Μυστικού τρόπου μεταδόσεως τής γνώσεως μια συνειδητότατη αγκύρωση από την πλευρά των Μυστικών Διδασκάλων κάποιου εκάστοτε ζωτικά πολύτιμου οδοδείκτου. Ο απεγκλωβισμός, η απασφάλιση τού πακέτου και η μετατροπή τού περιεχομένου του από εν δυνάμει πληροφορία σε πληροφορία λειτουργική προϋποθέτει την συγχρονικότητα. Αυτή συνιστά ένα τεράστιο ανθρώπινο δράμα.

Η περιφορά μας στο "σπήλαιο" ως "δεσμώτες" είναι βαθύτατα τραυματική. Η πορεία μας είναι δεινότατη μέσα σε ένα κόσμο, στην επιφάνεια τού οποίου φαίνεται να κυριαρχούν δυνάμεις που στρέφονται αναφανδόν εναντίον τού ανθρώπου. Η καταδυνάστευση που εξασκούν στηρίζονται αφ' ενός στην αλλοτρίωση με ύπουλες μεθόδους, αφ' ετέρου στον εκφοβισμό με την υποβολή ενός άκρως πονηρού σκηνογραφήματος, όσο και στον πλέον τυραννικό εξαναγκασμό αναλόγως προς τις περιστάσεις. Το θεριό που αποκαλείται εξουσία αρέσκεται να επιδεικνύει τα "κάλη" του: Την μπιζουτιέρα τής Κίρκης για όσους παρασύρονται στον βούρκο τής προσαρμογής, το αφιόνι τού εφησυχασμού για όσους επιλέγουν το υποτιθέμενο παυσίπονο τής αδιαφορίας μέχρι αποκτηνώσεως, τα χαλιά των ναπάλμ από τα Β52 για όσους σκιάζονται και το ανελέητο μαστίγωμα για όσους στράβωσε η καμπούρα τους από το βρομόξυλο. Πίσω από την απαστράπτουσα πρόσοψη τού συστήματος καλύπτεται η νοσηρή του πραγματικότητα. Ακριβώς στον αγγλοσαξονικό χώρο, εκείνο τον χώρο δηλαδή, που η πρόσοψή του υπαινίσσεται τον μέγιστο βαθμό τής υποτιθέμενης ευημερίας, με την πρόσβαση στον άπλετο καταναλωτισμό, στις δυνατότητες κοινωνικής ανέλιξης, στην πραγμάτωση των ατομικών πόθων με την δήθεν κοινωνική απελευθέρωση και ατομική χειραφέτηση, όπου ο υποτιθέμενος θρίαμβος τής λογικής και των επιστημονικών επιτευγμάτων διαφεντεύουν δήθεν το κοινωνικό γίγνεσθαι, ήλθε το αγγλικό θέατρο να καταρρακώσει το φτιασίδωμα της. Ο A.J. Cronin, χαρακτηριστικός για την γενιά και τον χώρο του, αποκαλύπτει την νοσηρή πραγματικότητα που βυσσοδομεί πίσω από την απαστράπτουσα πρόσοψη στο "Κάστρο τού Καπελά (The Hatter´s Castle)": Άτομα εξωτερικά καθώς πρέπει, άνετα και ανέμελα, ταμπουρωμένα πίσω από ένα ψευδές επικάλυμμα, που αποκρύπτει την βαθιά δυστυχία και την νοσηρότητά τους.
Πορευόμενος ο άνθρωπος την δύσβατη οδό τού πεπρωμένου, τα πλαίσια τού οποίου καθορίζονται από δυνάμεις που στρέφονται αναφανδόν εναντίον του, θα πληγωθούν τα πόδια του βάναυσα από τούς τρίβους και τούς ακάνθους. Πλήρης οιδημάτων ο Οιδίπους καλείται να επιτελέσει την μόνη πράξη που μπορεί να αποβεί γι' αυτόν σωτήριος. ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙ ΜΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟ. Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ. ΕΝΩ ΟΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Το δίλημμα που αντιμετωπίζει είναι ή να κατορθώσει να κάνει ορθή χρήση των οφθαλμών του, ή στην αντίθετη περίπτωση να τούς εξορύξει ο ίδιος, θέτοντας βίαιο τέρμα στην θέαση τής απάτης και τής άγνοιας.
Η Α-λήθεια συνιστά την διέξοδο από το "σπήλαιο". Ο Λαβύρινθος είναι με τέτοιον τρόπο δομημένος, ώστε το εξαντλημένο από την περιπλάνηση θύμα να οδηγείται βορρά στον Μινώταυρο. Σε κάποια στροφή του όμως βρίσκεται ένα σπαγγάκι. Όσοι αναγνωρίσουν σε αυτό τον Μίτο τής Αριάδνης, κρατούν άθικτο την ενέργειά τους για να ψάξουν για κρεμμύδια. Για να κάνουν στιφάδο τον Μινώταυρο. Αλλά - είτε το θέλουμε, είτε όχι - χωρίς τον Μίτο δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος. Και οι Μυστικοί με τα γραφόμενά τους αγκύρωσαν αυτόν τον Μίτο μέσα στις συγχρονικότητες τού μέλλοντος.
Η Μυστική Γνώση συνιστά ένα ειδικού τύπου λόγο, που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως γλώσσα πέρα από την γλώσσα. Επειδή διασπά ακριβώς τα όρια τής συμβατικής γλώσσας.
Αναμφιβόλως ένας από τούς σημαντικότερους φιλοσόφους τού περασμένου αιώνος είναι ο Ludwig Wittgenstein. Αυστηρότατος οπαδός και μάστορας τής λογικής στις μεθοδολογικές προσεγγίσεις δεν θα διστάσει να διακηρύξει, ότι υπάρχουν πραγματικά δεδομένα, τα οποία είναι απροσπέλαστα για την γλώσσα: "Τα όρια τής γλώσσας μου είναι τα όρια τού κόσμου μου. Περί αυτού, περί τού οποίου δεν δυνάμεθα να ομιλούμε, αρμόζει να σωπαίνουμε". Οι Μυστικοί, γνωρίζοντας αυτό το δεδομένο, χειρίζονται μια γλώσσα πέρα από την συμβατική.

Υπάρχει βεβαίως και ένας επί πλέον λόγος για την χρήση κωδικοποιημένης διατύπωσης τού απερίφραστου: Ο φθόνος τού όχλου για κάθε τι που δεν δύναται να αυτός προσεγγίσει, συνιστά άμεσο κίνδυνο για όσους αποσκοπούν στην διαφώτιση των ανθρώπων. Αυτός ο φθόνος αποτελεί δώρο για τούς εξουσιαστικούς φορείς, οι ιθύνοντες των οποίων μπορεί να υποψιάζονται, χωρίς όμως να κατέχουν το μήνυμα τού διαφωτισμού, στην κατεύθυνση τής καταδιώξεως των διαφωτιστών. Ο Μυστικός Λόγος με την κωδικοποιημένη και συμβολικού χαρακτήρος διατύπωσή του, φαίνεται απροσπέλαστος, "ακαταλαβίστικος", ανενεργός ως αφηρημένο διανοητικό κατασκεύασμα και κατ' αυτόν τον τρόπο εν τέλει ανώδυνος, έως ότου κατά χρονικά διαστήματα οι συγχρονικότητες τον απασφαλίσουν και τον καταστήσουν ενεργό.

Για να αποβεί αποδοτική η μελέτη των Μυστικών Διδασκάλων προϋποθέτει να αφήσουμε τις εξυπνάδες και τις τζάμπα μαγκιές τής υποτιθέμενης πολυπραγμοσύνης μας κατά μέρος και να σκύψουμε πάνω από το κείμενο με ανοικτό πνεύμα, διάθεση διερευνήσεως τών νοημάτων σε βάθος και με επίγνωση τών αντιληπτικών ορίων μας. Ίσως είναι φρόνιμο να κατανοήσουμε εκ των προτέρων, ότι όχι μόνον οι Μυστικοί, αλλά πάντες όσοι είναι σοβαροί και ψαγμένοι συγγραφείς, δεν συγγράφουν δελτία ειδήσεων για κανάλια τής διαπλοκής με στόχο την νοητική χειραγώγηση τού καθενός, αλλά καταθέτουν πονήματα κυρίως (ή και μόνον) για όσους επισκύψουν επ' αυτών με την δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, αλλά και κατέχοντες τις προϋποθέσεις να κοινωνήσουν με αυτά. Η επιπόλαιη ή αφοριστική κριτική ουδόλως μπορεί να τούς αφορά, δεδομένου ότι αυτοί δεν είναι αγοραίοι, αλλά υπηρετούν στόχους που τουλάχιστον οι ίδιοι θεωρούν υψηλούς. Εάν πάρουμε τις μετρητοίς κάποια γραφόμενα από τον Πλάτωνα, θα μπορούσαμε από μια τελείως εξωτερική σκοπιά  να τον θεωρήσουμε άκρως αγνωστικιστή και φαντασμένο, ο οποίος ενεργεί ως ήρωα κάποιον που δηλώνει, ότι το μόνον που γνωρίζει, είναι ότι δεν γνωρίζει τίποτε. Δηλαδή ενεργεί κάποιον, ο οποίος είναι τελείως αδαής και δεν μπορεί παρά να απευθύνεται σε κάποιους που είναι ακόμη χειρότερα χαϊβάνια από τον ίδιο.
Εάν αφήσουμε όμως την επιφάνεια και προσπαθήσουμε να υπεισέλθουμε στην ουσία, θα διαπιστώσουμε, ότι το "ΈΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ" έσπασε στην κυριολεξία κόκαλα ενάντια στο κατεστημένο τής τότε εποχής. Δεδομένου, ότι αυτή η ρήση τού Σωκράτους αποτέλεσε την μια από τις δυο κατηγορίες στην δίκη του, που τον οδήγησαν σε θανατική καταδίκη. Και δεν μπορεί πίσω από το κατηγορητήριο να ήσαν τα δυο πληρωμένα αληταριά, που το κατέθεσαν. Ότι ο Σωκράτης ισχυρίζετο ότι είναι αδαής, θεωρήθηκε βλασφημία εναντίον τού "θεού" Απόλλωνος, το ιερατείο τού οποίου στο μαντείο των Δελφών είχε αποφανθεί, ότι αυτός ήτο ο σοφότερος εν ζωή άνθρωπος. Καθίσταται λοιπόν εμφανές, ότι πίσω από την κατηγορία ενεργούσαν κεκαλυμμένα πίσω από τούς δύο αλητάμπουρες τα χθόνια - κρόνια ιερατεία τής εποχής.
Η αναφορά στην εν λόγω ρήση τού Σωκράτους γίνεται εδώ και σε συνδυασμό με τον "Θεαίτητο". Πρόκειται για ένα έργο απίθανα ζυγισμένο από όλες τις πλευρές από τον συγγραφέα του, όπου κατατίθενται με αριστοτεχνικό τρόπο ζωτικής σημασίας ιδιαίτερα προχωρημένες μυστικές γνώσεις, τέτοιες που ξεπερνούν σε συνέπειες ακόμη και αυτές που κατατίθενται στο "Φαίδρος" (στις οποίες έχω κάνει μνεία στο παρελθόν εδώ με βιντεοσκοπήσεις, σε συνδυασμό με αναφορά στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή και τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά). 
Είναι εμφανές ότι η εν λόγω προκλητική ρήση τού Σωκράτους αποσκοπούσε στο καταδείξει την άγνοια και τον αποπροσανατολισμό, η οποία καταδυναστεύει τον μέσο άνθρωπο εντός τού "σπηλαίου" - Μάτριξ. Το γνωστικό υλικό, το οποίον παρέχει ο Πλάτων στα έργα του, ακόμη και από συμβατικώς επιστημονικής σκοπιάς, προσδίδει και σε αυτόν και στον Διδάσκαλό του την ιδιότητα όχι αδαούς, αλλά ακραιφνούς σοφού, ο οποίοιος προηγείται κατά χιλιετίες τής εποχής του. Αρκεί να σημειωθεί ως παράδειγμα προς αυτό, ότι ο Πλάτων στον "Τιμαίο" αποκαλύπτει τον χημικό τύπο τού ύδατος, γράφοντας ότι η υφή τού ύδατος αποτελείται από δύο μέρη υδάτινα και ένα πύρινο (H2 O).


4. NOMEN EST OMEN

Στην συμβολικού χαρακτήρος κωδικοποίηση τής κατατεθειμένης γνώσεως στον εν λόγω Διάλογο η επιλογή τού τίτλου δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί συνειδητά κάποια ιδιαίτερα σημαντική στόχευση. Εκτιμώ, ότι η συγκεκριμένη οναματοδότηση συμπυκνώνει τον κεντρικό άξονα τής όλης προβληματικής και στις δυο συνιστώσες του, όπως αποκαλύπτει η αριστοτεχνική αυτή επιλογή. Ο Πλάτων χτυπάει στην προκείμενη περίπτωση με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Καθ' ότι, αφ' ενός μεν επιτελεί συγκεκριμένη λειτουργικότητα επιστεγάσματος η ετοιμολογία τού ονόματος "Θεαίτητος", αφ' εταίρου η ιδιότης τού φορέως τού ονόματος ως μαθηματικού αποκαλύπτει τον τρόπο που εκδηλώνεται αυτή η λειτουργικότητα. Ο κεντρικός άξονας δηλαδή διατρέχει αφ' ενός μεν μια εξαιρετικής σημασίας συνέπεια τού όλου εγχειρήματος, αφ' εταίρου συμπυκνώνει την λειτουργική αρχή αυτής τής διαδικασίας.
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να εξετάσουμε την ετοιμολογία τού ονόματος: Αυτό συντίθεται από τούς όρους Θεός και αιτούμαι. Πρόκειται δηλαδή περί κάποιου θείου αιτήματος. Βεβαίως είναι συνήθης και γνωστότατη  η πρακτική οι άνθρωποι να αιτούνται προς το Θείον κατά το "Αιτείσθε και δοθήσεται υμίν". Επί τού προκειμένου όμως φρονώ, ότι δεν υποδηλώνεται κάποιο συγκεκριμένο αίτημα, ούτε επιχειρείται γενικού τύπου αναφορά στο να απευθυνόμαστε με κάποια παράκληση ή αίτηση προς το Θείον. ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΗ ΓΝΩΣΗ. ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Όπως έχω όμως αναφερθεί στο παρελθόν, και όπως η επιγνώσεις τής κβαντομηχανικής πιστοποιούν, η πρόσβαση στην πληροφορία δεν έχει απλά και μόνον θεωρητικό χαρακτήρα. Δεδομένου, ότι η πληροφορία υπό την μορφήν τής συνειδήσεως είναι αυτή η οποία διαμορφώνει τις πραγματικότητες στις διαστάσεις τού μικροκόσμου.
Όπως ανέφερα σε προηγούμενες αναρτήσεις, βάσει των πειραματικών δεδομένων τής κβαντομηχανικής, η ύπαρξη των σωματιδίων τής ύλης έχει στατιστικό χαρακτήρα, υφίσταται δηλαδή αφ' εαυτής μόνον ως δυνατότητα. Η συνείδηση ως ενεργώσα την πληροφορία προσδίδει συγκεκριμένη μορφή τόσο στην ύλη όσο και στην ενέργεια, διαμορφώνει δηλαδή τα πράγματα φέρουσα το πλήρες (in - form - ation). Καθορίζει τουτέστιν την πορεία των πραγμάτων. Αυτές οι διαδικασίες δεν γίνονται αμέσως αντιληπτές στο μεσοεπίπεδο όπου λειτουργούν οι ανθρώπινες αντιληπτικές προσλήψεις, οι οποίες υπόκεινται σε αυτό που η κβαντομηχανική αποκάλυψε ως πλάνη των αισθήσεων. Σε προηγούμενες αναρτήσεις έχω κάνει αναφορά στο φαινόμενο που ο Πλωτίνος αποκαλεί "μόχλευση", αντιδιαστέλλοντας αυτό προς την δράση τού Λόγου. Γράφει χαρακτηριστικά ο Πλωτίνος στο έργον "Περί Θεωρίας - Η Φύσις, η Θέασις και το Εν":
"... ΝΥΝ ΔΕ ΛΕΓΟΜΕΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΣ ΦΥΤΩΝ ΤΙΣ ΑΥΤΩΝ Η ΘΕΩΡΙΑ, ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΑΡ' ΑΥΤΗΣ ΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΩΜΕΝΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΑΝΑΞΩΜΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ, ΚΑΙ ΠΩΣ Η ΦΥΣΙΣ, ΗΝ ΑΦΑΝΤΑΣΤΟΝ ΦΑΣΙ ΚΑΙ ΑΛΟΓΟΝ ΕΙΝΑΙ, ΘΕΩΡΙΑΝ ΤΕ ΕΝ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ Α ΠΟΙΕΙ ΔΙΑ ΘΕΩΡΙΑΝ ΠΟΙΕΙ, ΗΝ ΠΩΣ ΕΧΕΙ.
ΟΤΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΟΥΤΕ ΧΕΙΡΕΣ ΕΝΤΑΥΘΑ ΟΥΤΕ ΠΟΔΕΣ ΟΥΤΕ ΤΙ ΟΡΓΑΝΟΝ ΕΠΑΚΤΟΝ Η ΣΥΜΦΥΤΟΝ, ΥΛΗΣ ΔΕ ΔΕΙ, ΕΦ ΗΣ ΠΟΙΗΣΕΙ ΕΙΔΗ ΠΟΙΕΙ, ΠΑΝΤΙ ΠΟΥ ΔΗΛΟΝ, ΔΕΙ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΧΛΕΥΕΙΝ ΑΦΕΛΕΙΝ ΕΚ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ. ΠΟΙΟΣ ΓΑΡ ΩΘΙΣΜΟΣ Ή ΤΙΣ ΜΟΧΛΕΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΙΚΙΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΑΠΑ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΑ ΠΟΙΕΙ;"
Η μόχλευσις τουτέστιν εγκύπτει στο μεσοεπίπεδο, εκεί όπου μπορούν να ισχύουν οι διαπιστώσεις τής Νευτώνειας λογικής. Στο μικροεπίπεδο όμως, όπου ισχύουν και εκδηλώνονται οι νόμοι τής κβαντομηχανικής, δεν παρεμβαίνουν οι μοχλοί και τρόμπες, αλλά η συνείδηση είναι αυτή που καθορίζει τα καθ' έκαστα.
Όταν ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διακήρυσσε το "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΛΟΓΟΥ ΣΥΝΕΧΟΝΤΑΙ" μπορεί να μην γνώριζε τούς νόμους τής κβαντομηχανικής, γνώριζε όμως κάλλιστα τι μπορεί να επενεργήσει μια ενεργός συνείδησις.
Ο έχων υπό αυτήν την έννοιαν πρόσβασιν στην πληροφορία, ενώ ταυτοχρόνως είναι εις θέσιν να την χειρίζεται καταλλήλως, δύναται να διαμορφώνει πραγματικότητες χωρίς να παρεμβαίνει μόχλευσις, δηλαδή κάποια μηχανικού, ή άλλου τύπου αντιληπτή στο μεσοδιάστημα πρακτική. Υπό αυτήν την έννοια αυτός δύναται να υπερσκελίζει τα φαινομενικά συμβατικά όρια, ενεργούμενος δυνατότητες οι οποίες για τα δεδομένα τής τυπικής λογικής ξεπερνούν τα ανθρώπινα μέτρα. Τέτοιου είδους ιδιότητες θεωρούνται γενικώς υπερφυσικές και αποδίδονται στο Θείον. Ο έχων κατά συνέπεια πρόσβαση στην απώτερη και μη προσιτή στα συνήθη μέσα πληροφορία, όταν είναι εις θέσιν να την ενεργοποιεί αναλόγως στο γίγνεσθαι αποκτά θείες ιδιότητες. Κατά συνέπεια το αίτημα που εκφράζει ο Θεαίτητος ως πρόταγμα είναι η επίτευξις αυτών των Θείων Ιδιοτήτων. Η ικανότης δηλαδή τής διαμορφώσεως τής πραγματικότητος εκτός των ορίων τής μοχλεύσεως, τουτέστιν η διαμόρφωσις των δεδομένων τού μεσοκόσμου με τρόπον ενεργούντα πέραν των διαστάσεων αυτού.


Το δεδομένο επί πλέον ότι ο Θεαίτητος ήτο μαθηματικός παραπέμπει στον μαθηματικό χαρακτήρα τής πληροφορίας. Ας τονισθεί ακόμη μια φορά, ότι όταν ο Πυθαγόρας ερωτήθη τι είναι ιερότατον πάντων, απήντησε "ο αριθμός".
Όπως ανέφερα στο προηγούμενο μέρος τής αναρτήσεως θεωρώ, ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει δομηθεί με πρότυπο την ανθρώπινη. Δεδομένου ότι η πληροφορία αφορά από καταβολής τον άνθρωπο, είναι επόμενο η επιστήμη τής πληροφορικής να προσανατολίζεται στην φυσική δομή τής πληροφορίας καθ' εαυτήν, που είναι ψηφιακή.
Πατέρας τής επιστημονικής θεωρίας τής πληροφορίας είναι ο Claude Shannon. Στην θεωρία τού Shannon στηρίχθηκε μετέπειτα και η εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο Shannon ανέπτυξε την θεωρία του στα μέσα τής δεκαετίας τού 1930 κατ' εντολήν των εταιριών τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ με στόχο την ακριβή πιστότητα στην μετάδοση ενός σήματος. Και η μετάδοση ενός σήματος χωρίς παράσιτα γίνεται βασικά με ψηφιακό τρόπο. Ο Shannon εφηύρε το bit και την αντίστοιχη με αυτό τεχνολογία. Κατά πόσο αυτός αξιοποίησε συνειδητά την επίγνωση τής μεταφυσικής, ότι η πληροφορία έχει ψηφιακό χαρακτήρα (ότι δηλαδή αυτή δύναται να ενεργοποιείται εντός των πεδίων πληροφορίας ευστοχότερα και αποδοτικότερα με μαθηματικό τρόπο) η έφτασε σε αυτήν την διαπίστωση από άλλη οδό δεν γνωρίζω, αν και στις μεγάλες ανακαλύψεις καθοριστικός παράγων είναι πάντοτε οι διαίσθηση, όπως έχουν αποδείξει οι ογκόλιθοι των μαθηματικών.
(Το ζήτημα τού ψηφιακού χαρακτήρα τής πληροφορίας προσπάθησαν να οικειοποιηθούν κάποιοι Εβραίοι μυστικές τού μεσαίωνος με την δημιουργία τής Καβαλά, η οποία διατείνεται, ότι μπορεί να κάνει τον άνθρωπο θεό. Στην ουσία πρόκειται για φθηνή και ατελέσφορη ιδιοποίηση Ελληνικής Γνώσεως, η οποία μαγγανεία δεν μπορεί να ξεπεράσει τα δεδομένα τής δαιμονικού χαρακτήρος επικλήσεως. Όπως αδυσώπητα αποκαλύπτει ο Πλάτων, είναι αδύνατον να υπάρξει Ενεργός Γνώσις εκτός των ορίων τής αρετής. Αυτό κατέδειξε και η κατά κράτος ήττα τού ΝΑΤΟ στην Συρία, όπου τα καλαμπαλίκια τής μοχλεύσεως τής texas instruments αποδείχθηκαν ατελέσφορα μπροστά στην τεχνολογία πληροφορίας των Ρώσων Μαθηματικών. Εδώ αξίζει να σημειωθεί, ότι η Ρωσική τεχνολογία πληροφορίας έχει αναπτυχθεί με βάση την Ρωσική γλώσσα, η οποία έχει περιορισμένο μαθηματικό βάθος. Όταν επικρατήσει η Τεχνολογία Πληροφορίας, η οποία αναπτύσσεται με βάση την κατ' εξοχήν μαθηματική γλώσσα που είναι τα Ελληνικά, θα αλλάξουν άρδην οι συσχετισμοί. Μπορεί κάποιοι να αγοράζουν με εμμονή Ελληνικούς παπύρους στις δημοπρασίες. Χωρίς όμως την προϋπόθεση τής αρετής αυτά παραμένουν νεκρά γράμματα. Όμως ουδόλως δικαιούμεθα να υποτιμήσουμε την επικινδυνότητά τους, δεδομένου ότι το όταν που εγράφη προηγουμένως συντίθεται εκ τού ότε και τού εάν).

Συνεχίζεται...