ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να βρούμε, αλλά και να υπερβούμε τον εαυτό μας.
Μάρλον Μπράντο


1. ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΓΡΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΣΤΑ ΣΕΛΗΝΙΑΚΑ ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟΥ

Στην πορεία τής ζωής μου κάποιοι κατάφεραν να περάσουν συρματόπλεγμα σε ένα σωρό πράγματα από αυτά που αρμόζει να μού ανήκουν. Ένα όμως από αυτά δεν κατάφεραν να περιφράξουν: Τα όνειρά μου. Ίσως το ουσιαστικότερο από τα πενιχρά μου επιτεύγματα είναι η εντύπωση που διασώζω, ότι στο βάθος τής ψυχής μου κατόρθωσα να παραμείνω τρελός.
Διαπιστώνοντας όμως, ότι ήμουν ευνούχος από πλευράς ονείρων, αποφάσισα να τα σκηνοθετήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις γνωρίζω που θα βρω τον κατάλληλο μπερμπάντη σεναριογράφο: Αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την ίδια την Ζωή. Έτσι ανέσυρα από την μνήμη κάποια παλιά προτροπή ενός αγαπημένου κουμπάρου μου: "Ρε βλάκα η διαφορά σου από τον Χάφρεϋ Μπόγκαρτ είναι ότι εσύ μπορείς και κάνεις και στατικές μελέτες για κτήρια".
Γουστάρω την επιμονή. Όμως αυτή με απωθεί όταν καταντάει ρουτίνα. Τότε αισθάνομαι μέσα στην καρδιά μου ένα είδος πνευματικής πτωμαΐνης. Επέλεξα την αγρανάπαυση ενός διμήνου, όχι ως εκφυγή από επαναλήψεις, αλλά ως αποδημία σε χώρους, οι οποίοι μπορεί να κρύβουν κάτι αναπάντεχο. Ίσως αυτό να μην ήταν επιλογή, αλλά ένα αθέλητο black out, που θα με οδηγούσε στο ηθελημένο freak out. Αυτό επέρχεται όταν συναντώ τον εαυτό μου, οπότε τον σιχαίνομαι για τα χάλια που έχει περιπέσει. Η αποδόμησή του όμως αποδεικνύεται εύκολη δουλειά, έστω κι αν αρχικά αυτή φαίνεται απροσπέλαστη. Θα τολμούσα να ισχυριστώ, ότι στο αναμεταξύ γνωριζόμαστε λιγάκι, εφόσον πλέον τυγχάνω μεγάλο παιδί. Και η τρομάρα, ότι καταντάω κουρασμένο παλικάρι, αποδεικνύεται φαντασίωση άλλων. Το πέλαγος έχει πάντα φρέσκο αεράκι. Τι να βάλω στο γραμμόφωνο; σκέφτηκα. Eric Dolphy ή Μουφλουζέλη; Προτίμησα όμως από το "Outward Bound" τον Γιώργο:
"Με μια λάμπα πετρελαίου
και μια κουβέρτα απ' τό στρατό
κι ένα κορμί με δίχως έννοιες
τέτοιο πορτραίτο είμ' εγώ".
Μετά αναλογίστηκα, ότι ως μακροχρόνιος ανυπότακτος μού λείπουν οι κουβέρτες.


2. SELFNECROPSY  -  ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΠΟΤΙΛΙΑ

Η προτροπή τού Βούδα προς αυτούς που ακολουθούσαν την διδασκαλία του ήταν κατά την ώρα που απεβίωνε: "Σκοτώστε με". Εγώ όμως ποτέ δεν έτυχε να τον τρακάρω. Άρα, το μόνο που έμενε ήταν να σκοτώσω τον παλιό εαυτό μου. Δεν αξίζει να κολλάμε στην καρέκλα μας. Η εξέλιξη των όντων ως ένα βαθμό αρμόζει να είναι γραμμική, να στηρίζεται σε αυτά που προϋπήρχαν και να τα προάγει. Αυτή η διαδικασία όμως, εφόσον αποκτήσει μονιμότητα, καθίζει στο σβέρκο μας και μας φρακάρει. Όταν κάποια φάση ολοκληρώνεται, πρέπει να μπαίνει τελεία. Τότε το παλαιό είναι σκόπιμο να αποδομείται και να το αποχωριζόμαστε. Θεωρώ, ότι η ταύτιση με τον εαυτό μας αποτελεί τροχοπέδη. Δυσκολευόμαστε να κατεδαφίσουμε αυτό, με το οποίο ως εχθές ταυτιζόμαστε. Νομίζουμε, ότι κάτι είμαστε. Όμως δεν είμαστε τίποτε. Η ουσία τής υπάρξεως δεν είναι παρά ένας ταξιδιώτης σε πορεία συνεχούς αναζητήσεως - ηθελημένης ή μη, συνειδητής ή μη. Δεν είμαστε κάτι. Πασχίζουμε να γίνουμε αυτό που αληθώς είμαστε. Η συνεχής μεταβολή τού ανθρωπίνου, σε αντίθεση προς την αέναη Πληρότητα τού Θείου, αναλύεται από τον Πλάτωνα στα πρώτα κεφάλαια τού "Τιμαίου".

Αναζητώντας, ίσως κάποτε ανακαλύψουμε κάτι. Τότε η υποψία, αφού μετατραπεί σε άποψη, στη συνέχεια συνιστά επίγνωση. Αυτή μπορεί να μάς βοηθήσει να προχωρήσουμε με καλύτερη σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Τότε έχει επέλθει η ώρα να νεκρωθεί αυτό που αμφέβαλε. Αποχωριζόμενοι το παλαιό, επιτρέπουμε στην υπευθυνότητα να οδηγήσει προσεχώς τα βήματά μας.
Σαρκοφάγος τής νεκρώσεως τού παλαιού είναι η Σιωπή. Ο ησυχασμός των εξωτερικών ερεθισμάτων και τής λειτουργίας τής σκέψεως δεν αποτελεί αδράνεια, αλλά αφήνει τον Νου να κυριαρχήσει στο προσκήνιο τής σύνολης διαδικασίας. Ποτέ δεν είναι δυνατόν να κυριαρχήσουμε στο Πνεύμα, ή να το κατέχουμε. Αυτό ευρίσκεται υπέρ άνω ημών και η δυνατότητα που διαθέτουμε, είναι να συμμετέχουμε ταπεινά σε αυτό: Όταν ανοιγόμαστε στην άπλετο αγκάλη του, με εμπιστοσύνη, ότι αυτό μάς συνέχει και μάς ζωογονεί.

Όσο βαθύτερη είναι η Σιωπή, τόσο ουσιαστικότερα αυτή μάς μεταλλάσσει. Όταν αγγίξει τον πυρήνα μας μπορεί να μάς μετουσιώσει. Τότε πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στον κυοφορούμενο σούπερμαν να τινάξει από την μπέρτα του στα γραφεία κηδειών τού χθες τα ρινίσματα που μαγνήτιζαν ολόγυρά μας νοοτροπίες και αντιλήψεις, οι οποίες είναι πλέον ανούσιες και παρωχημένες.
Η αναγέννηση όμως πονάει. Πολλά από αυτά που αποχωριζόμαστε, τα αγαπούσαμε και ταυτιζόμαστε μαζί τους. Και εξακολουθούμε να τα αγαπούμε και να τα πονούμε. Είναι οδυνηρό να συμμετέχει κάποιος στην κηδεία του. Ο πόνος από τις "πίσω μας σελίδες" προέρχεται από ότι αυτές "μάς περιφρονάνε τώρα και πετάνε σαν πουλιά μέσα στην μπόρα".
Το παλιό - είτε το θέλουμε είτε όχι - προορίζεται όμως να πεθάνει. Η δυνατότητα να συνεχίσουμε τότε, προϋποθέτει μια ριζική μας μετεξέλιξη.

Όσα προηγούνται δεν καταθέτω με αυτογραφική διάθεση. Αυτοί που παρακολουθούν την σελίδα εδώ, ίσως γνωρίζουν ότι δεν συνηθίζω να απασχολώ άλλους φίλους και φίλες με τα εσώψυχα μου.
Έχω αναφέρει σε προηγούμενα γραφόμενα, ότι προσπαθώ να ζω σε συντονισμό με αυτήν που θεωρώ μητέρα μου, δηλαδή την Γαία. Ο ισχυρότερος συντονισμός συντελείται όταν πατάω την Αγία Γη. Από την 18η Δεκεμβρίου μέχρι την 23η Ιανουαρίου ήμουν κοντά της. Εκεί είδα μια χώρα να πεθαίνει. Ταυτοχρόνως με δόνησε ο σπόρος τής αναγεννήσεώς της, ο οποίος πλέον προβάλλει δυναμικά και αγέρωχα. Έτσι αποφάσισα να επιστρέψω - μετά από σχετικά μακρά περιπλάνηση - σε αυτήν, αφού απόλαυσα την τραμπάλα πάνω στην ράχη της.
Συχνά ρωτήθηκα στο παρελθόν αναφορικά με τα σχέδιά μου για το μέλλον. Μονίμως απαντούσα, ότι ποτέ δεν επιχειρώ να προγραμματίσω την ζωή μου. Αυτό έλειπε, να εμπιστεύομαι το αστείο μυαλουδάκι μου. Μού αρκεί να αφουγκράζομαι την επέλαση των ταπεινών.


3. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΎΣ. ΚΑΙΡΌΣ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΘΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΠΙΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Αυτό που αντιλαμβανόμεθα ολόγυρα ως δύναμη των υποτιθέμενα ισχυρών, αποτελεί αυταπάτη. Πρόκειται περί παρωχημένων και από εσχατολογικής πλευράς εξοφλημένων πρώην οντοτήτων, οι οποίες επιχειρούν με τεχνάσματα να μάς εγκλωβίσουν σε ιστορικά σπειρώματα, τα οποία ανακυκλώνουν την αδυναμία μας να λάβουμε την απόφαση τής εκφυγής από αυτά και τον απεγκλωβισμό μας από το Μάτριξ.
Η καταδυνάστευσή μας έχει αποκλειστικά και μόνο πνευματικό χαρακτήρα. Και πρόκειται για την καταδυνάστευση των εν δυνάμει ισχυρών από τούς εσχατολογικά ξοφλημένους. Όπως ανέλυσα στο παρελθόν, αυτοί δεν διαθέτουν χάρντγουερ. Χάρντγουερ διαθέτουμε οι άνθρωποι, ως δημιουργηθέντες κατ' εικώνα και καθ' ομοίωσιν τού Θείου. Αυτοί αλλοτριώνουν την δική μας χάρντγουερ, επιβάλλοντάς μας μια απάνθρωπη δική τους σόφτγουερ, με στόχο να συγκροτήσουν συμφώνως προς τις απεγνωσμένες τους προσπάθειες τα πεδία πληροφορίας.

Η προσεκτική εξέταση τής τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να πείσει ότι αυτή κατασκευάστηκε με πρότυπο την ανθρώπινη νοημοσύνη. Δεν υπήρχε εξ άλλου πριν αυτή δημιουργηθεί κάτι άλλο - πλην τής ανθρωπίνου νοημοσύνης - το οποίον να παρέχεται ως κατασκευαστικό πρότυπον.
Στο παρελθόν έκανα εδώ κάποιες πρώτες προσεγγίσεις στο W-LAN των ανθρώπων, το οποίον συνιστά η επίφυσις. Η καταλυτική βοήθεια για την ρωγμή στο Μάτριξ μπορεί να προέλθει μέσω τής προσβάσεως στο μη εκ των προτέρων προσβάσιμο τμήμα τού σκληρού δίσκου, το οποίον συνιστά η ανθρώπινος μνήμη. Διότι και αυτή έχει υποστεί μερισμόν σε C:\, το οποίον αποτελεί το προσβάσιμον τμήμα τής ανθρωπίνου μνήμης και σε D:\, το οποίον αποτελεί το μη εκ των προτέρων προσβάσιμον. Το τρόπο προσβάσεως εις αυτό αναλύει μετά πλήρους πνευματικής τρυφής και φροντίδος ο Πλάτων εις τον Διάλογον "Θεαίτητος". Πρόκειται για την ευεργεσία τής Θεάς Μνημοσύνης, ως εχαρακτήριζαν αυτήν την διαδικασία οι Διδάσκαλοι τής κλασσικής αρχαιότητος. Χαρακτηριστική είναι η διαπίστωσις τού Πλάτωνος, ότι η γνώσις είναι ενθύμησις. Εξ ού και ο όρος Α-ΛΗΘΕΙΑ.
Ας προσέξουμε και την γλαφυρή αναφορά στο Δ:\ που περιέχει ο Ορφικός  Ύμνος εις την Θεά Μνημοσύνη:

Ότι υπάρχει, υπάρχει, υπάρχει πρωτίστως μόνον ως πληροφορία.
Η πληροφορία μπορεί να εκδηλώνεται με δύο μορφές: Είτε ως πληροφορία δυνατότητος, είτε ως καταγραφείσα αισθητώς ροή δεδομένων.
Επ' αυτού η σύγχρονος θεωρητική φυσική επέβαλε με αδυσώπητο τρόπο την απομυθοποίηση αυτού που προηγουμένως εθεωρείτο πραγματικόν.
Από την δεκαετία του '20 τού περασμένου αιώνος και εντεύθεν πληθώρα πειραματικών δεδομένων, ως το λεγόμενον "πείραμα τής διπλής σχισμής", ως και τεκμηριωμένες θεωρίες από μεγάλους ερευνητές, οι οποίες καθιέρωσαν την "Αρχή τής Απροσδιοριστίας", η οποία αποδίδει στατιστικό χαρακτήρα στις δυνατότητες εκδηλώσεως των δεδομένων τού μικροκόσμου, ανέτρεψαν τις αντιλήψεις μας περί πραγματικότητος, οι οποίες εστηρίζοντο στις εμπειρίες μας από τις ερμηνείες  τού μεσοκόσμου μέσω των αισθητηριακών μας δυνατοτήτων προσλήψεως.
Δεδομένα, τα οποία ηχούν παράδοξα, όπως η διττότητα (ή ορθότερον πολλαπλότητα) των τρόπων που δύναται να εκδηλώνεται η ύπαρξις, ως γλαφυρά διαμηνύει στην αντιληπτική μας εφησύχαση η περιώνυμη "Γάτα τού Σρέντιγκερ", έφεραν τα πάνω κάτω στα δεδομένα τού μηχανιστικού υλισμού, ο οποίος εν πολλοίς εξακολουθεί να διέπει την νοητική μας ανεπάρκεια, επιβάλλοντας ένα ανατρεπτικό κοκτέιλ άνευ προηγουμένου με κύρια συστατικά την πειραματική επιστήμη και την μεταφυσική. Η πρώτη προσέκρουσε σε εκ πρώτης όψεως παράδοξα, όπως ο λεγόμενος "κβαντικός εναγκαλισμός", τον οποίον διεπίστωσε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ή η απελευθέρωσις φωτονίων, η οποία λαμβάνει χώρα κατά την επιτάχυνση ηλεκτρονίων. Αυτά όμως βαθμηδόν καθίστανται ερμηνεύσιμα συν τω χρόνω από την πειραματική τεκμηρίωση νέων θεωριών, όπως η θεωρία περί "Υπερχώρου" τού μεγάλου ερευνητού Burkhardt Heim, ο οποίος απέδειξε, ότι οι τανιστές με τούς οποίους απέδωσε μαθηματικώς τα δεδομένα του χωροχρόνου ο Αϊνστάιν αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου τού θαύματος που αποκαλείται ύπαρξις, ενσωματώνοντας σε αυτούς πληθώρα επί πλέον διαστάσεων.

Αυτά βεβαίως εγνώριζαν καλώς οι πατεράδες και οι παππούδες μας, οι οποίοι "κρεμούσαν τούς λογισμούς τους ως άρματα στής Έφεσος τον ναό".  Όταν διεκήρυσσε ο Πυθαγόρας ότι "Ιερότατον Πάντων Αριθμός", απεκάλυπτε την ψηφιακή συγκρότηση τής υπάρξεως, στρώνοντας την οδό στους Μαθηματικούς Επαναστάτες του Μέλλοντος. Καταδεικνύοντας, ότι τα τρομοκρατικά σενάρια των "προφητειών" καταστροφής, δεν αποτελούν παρά προφυτείες, απόπειρες εμφυτεύσεως σκάρτης σόφτγουερ στο κουκουνάρι μας.
Δεν μπορεί να υπάρξει Αρμαγεδδών, αγαπητοί φίλοι και φίλες, εφ' όσον εμείς το αποφασίσουμε. Η Θεία Ιδιότης, η οποία εν δυνάμει ελλοχεύει εντός των ανθρώπων, συνιστά την ΙΣΧΥ στην διαμόρφωση τού μέλλοντος. Καθότι ο Άνθρωπος εκλήθη - ως ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής διακήρυξε - συνδημιουργός τού Θείου στα πλαίσια τής Ογδόης Ημέρας τής Δημιουργίας.
Ο Πατάτζαλι προειδοποιεί ότι επιτρέπεται να φθείρουμε ή ακόμη και να καταστρέψουμε τα πάντα πλην ενός. Τον "Άτμαν", δηλαδή τον ατμό. Την αναπνοή, τουτέστιν το οξυγόνο, το οποίον αναζωογονεί τα όργανά μας, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στα φυσικά τοιαύτα. Και ο Πλάτων κατέδειξε, ότι οξυγόνον τού Πνεύματος είναι η αρετή. Αυτή συνιστά τον ιμάντα, ο οποίος δονεί την σχέση μας με Αυτό.
Τόσο η Δύναμις, όσο και το μέλλον μας ανήκουν.
Εμπιστευθήκαμε και υποταχθήκαμε στα σαθρά πρότυπα συγκροτήσεως τής ζωής, τα οποία μας επιβάλλει, αλλά πρωτίστως μάς υποβάλλει το σύστημα κοσμικής εξουσίας. Η καταδυνάστευσή μας εδράζεται στην πνευματική μας προσαρμογή, η οποία δομεί την ολοκληρωτική μας υποταγή. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η εκφυγή δεν μπορεί να συντελεστεί παρά με την ανάκτηση της πνευματικής μας ελευθερίας. ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΗΘΩΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ. Η επανάστασις συνιστά πνευματική διαδικασία. Δεν έχει ανάγκη από τσεκούρια και τραπεζομάχαιρα. Η βία συνιστά την λογική τού συστήματος, στην οποία αυτό επιχειρεί να μάς εγκλωβίσει.
Τα όπλα ενός αφυπνισμένου Πνεύματος είναι ακαταμάχητα. Απεργαζόμενοι την πνευματική μας ευρωστία, το σύστημα θα καταρρεύσει. Αυτό αποτελεί καλαμπαλίκι των νεκρών και των σάπιων. Η λογική τής ζωής είναι απλή: Οι ζωντανοί με τούς ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τούς πεθαμένους.

Ίσως να ξέχασα στα πλαίσια αυτού τού σημειώματος να αναφερθώ στο σημαντικότερο:
Στα πλαίσια τής πρώτης αναρτήσεως αυτής τής χρονιάς δεν θα σας ευχηθώ κάτι για τον νέο χρόνο. Θα σάς διαβεβαιώσω, ότι αυτή η χρονιά θα αποβεί η καλύτερη χρονιά, που θα βιώσουμε.
Έπαθλον τής Ζωής είναι ο Έρως. Ο Έρως προς όλους και όλα. Η ρωγμή στο Μάτριξ, η μετάβασις από την κόλαση τού εγώ στον παράδεισο τού εμείς.

Άντε και καλό σαλπάρισμα, μάγκες και μαγκιόρες φίλες μου.
Αγγίξτε την επερχόμενη ευτυχία. Είναι εδώ και θα την κατακτήσουμε ΟΛΗ.
Η συνείδηση μπορεί να επενεργεί τσάρκες από σύμπαν σε σύμπαν.
(Δείτε και:
BRIAN GREEN, 
"Η Κρυμμένη Πραγματικότητα. Παράλληλα Σύμπαντα και Κοσμικοί Νόμοι" )

http://books.google.de/books?id=KgIOCK28Y7QC&printsec=frontcover&dq=the+elegant+universe+brian+greene&hl=de&sa=X&ei=ReKfUaOvKee34ASK54G4Dw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false