520 + 1 ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η προσοχή μου ήτο πλήρως εστραμμένη εις όσα ο φίλος μου από την ασυνήθη οπτική του ορμώμενος ανέλυε. Έστω και εάν ησθανόμην, ότι συνειδητά παρεβίαζε η επιχειρηματολογία του κάποιες στοιχειώδεις αντιλήψεις μου, ήμουν βέβαιος, ότι θα συμφωνούσα με αυτόν, τουλάχιστον ως προς την αδιαφορίαν του για το καρπούζι. Ναι, δεν πα να το κλέβανε, βρε αδερφέ! Εδώ μάς έχουν υποκλέψει όλον τον βίο μας, τον παρελθόντα και τον παρόντα. Έναντι τής απωλείας τού εν τέλει βίου, ποια αξία μπορεί να έχει το βιός μας; Η όποια περιουσία μας περιβάλλει την κατ' εξοχήν μας ουσία. Και όταν αυτή έχει υποστεί βάναυσον αλλοτρίωσιν ένεκα  τού συνειδιασικού σκότους που μάς επιβάλλουν, η σχετικοποίησις των υλικών μας επιτευγμάτων καθιστά αυτά χιμαιρικά συμπράγκαλα. Θεωρούμε ότι είμεθα χειραφετημένοι, ότι δυνάμεθα να συναποφίζωμεν και να συνδιαμορφόνωμεν τα κοινωνικά δρώμενα, ότι διαθέτωμεν απόψεις. Κατ' ουσίαν όμως η παρασκευή, η οποία με τούς πλέον δυσδιακρίτους τρόπους μάς επιβάλλεται - έστω και εάν θεωρούμε ότι κινητήριος ροπή των επιλογών μας είναι το αυτεξούσιον - αποτελεί αίτιον να αγόμεθα και να φερόμεθα εντός τεχνητής ομίχλης. Αυτή αποτελεί την πρώτην ύλην τής αναπνοής μας. Όχι δεν πρόκειται περί οξυγόνου. Το οξυγόνον ως φορεύς ζωής μάς προσδίδει την δια των καύσεων ενέργεια. Εμείς όμως είμεθα τουναντίον ομιχλώδαι σκιαί, που νομίζουν ότι δύνανται να ενεργούν, κατ' ουσίαν όμως αυταί στερούμεναι αληθούς ενεργείας, ενεργούνται. Εστιάζουμε την προσοχήν μας εις την ύλην και την τύποις ενέργεια. Έχει αποδειχθεί όμως επιστημονικώς, ότι η ύλη και η ενέργεια δεν επαρκούν, ώστε να συνιστούν ύπαρξιν. Εις τών πατέρων τής θεωρητικής φυσικής, ο Μαξ Πλανκ, είχε διακηρύξει σχετικώς εις τα πλαίσια λόγου, που εξεφώνησε κατά την διεξαγωγήν επιστημονικού συμποσίου στην Φλορεντία:
"Ως ένας άνθρωπος, που αφιέρωσε όλη την ζωή του στην προώθηση τής επιστημονικής ακριβολογίας και την έρευνα τής δομής τής ύλης, μπορώ να σάς ενημερώσω για τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα ερευνών μου σχετικά με τα δομικά σωματίδια τής ύλης το εξής: Δεν υφίστασται ύλη καθ' εαυτή! Κάθε ύλη δημιουργείται και υπάρχει μόνο μέσω τής επενέργειας μιας δυνάμεως, η οποία ωθεί τα ατομικά σωματίδια σε ταλάντωση και συνέχει αυτό το ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτο μόρφωμα, που ονομάζεται άτομο. Είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε ως αιτία αυτής τής δυνάμεως ένα πλήρες συνειδήσεως και ευφυίας Πνεύμα, το οποίον την επενεργεί. Αυτό το Πνεύμα είναι η Μάτριξ (ορίζουσα) κάθε ύλης".
Το ίδιο είχε διακηρύξει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής χίλια έτη προ τού Μαξ Πλανκ:
"Τα πάντα Λόγου συνέχονται".
Άνευ σχεδίου και προθέσεως, τίποτε δεν καθίσταται πραγματοποιήσιμον. Η πληροφορία είναι αυτή η οποία διέπει την διαμόρφωσιν πάσης εκφάνσεως. Και η πληροφορία συνιστά προϊόν τής συνειδήσεως. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να λειτουργήσει η συνείδησίς μας, εντός των πλαισίων τής παραπληοφορήσεως, η οποία μαζικώς αναπαραγομένη και τεχνιέντως διοχετευομένη εις αυτό, το οποίον συνιστά τον αυτοκαθορισμόν μας, την αλλοτριώνει; Το όν μετέχει εις το είναι. Το είναι όμως εκδηλώνει την ουσίαν, διότι μόνον το ευρύτερον δυναται να περικλείει το περιορισμένον και δεν είναι δυνατόν να τελείται το αντίστροφον. Δεν υπάρχει και από γραμματικής πλευράς πληρέστερον ουσιαστικόν τής ουσίας. Δια τής αλλοτριωμένης συνειδήσεως η παρ-ουσία μας εκδηλώνεται εκτός ουσίας, αποτυγχάνουσα να πραγματώνει το αληθεύειν. Η πρόσληψις τής παραπληροφορήσεως και η ταύτισις τής συνειδήσεώς μας με αυτήν, μάς καθιστά σκιάς τού αληθούς εαυτού μας. Φιλαρέσκως θεωρούμε ότι είμεθα πρωταγωνισταί τού βίου μας, ενώ λανθάνουμε κομπάρσοι εντός ονειρώξεως. Εντός αυτών των πλαισίων κάθε υλικό ή μή απόκτημά μας, υπέχει ονειρικού χαρακτήρος, όστις  θρέφει την διαρκήν μας ύπνωσιν. Αντί να αντλούμε το υπαρκτικό μας νόημα από την κοπιώδη οδό τής διαρκούς αναζητήσεως τής αληθείας, απολαμβάνουμε βεβαιότητες γραπωμένοι από δόγματα, τα οποία ησπάσθημεν. Χαίρουμε τής πραστασίας των ειδικών επιβολής δογμάτων, μετρώντας την επιτυχία και την αποτυχία μας εντός των ορίων τής εφαρμογής των. Έχουμε εκ των προτέρων παρακάμψει την διακινδύνευσιν να υποπέσωμεν εις πλάνην, με αντίτιμον την αποστασιωποίησιν από την βιωματικήν αναζήτησιν τής αληθείας. Ως ορθώς διεπίστωσε ο Τζωρτζ Φόρστερ στο έργον "ο Φανατικός", έχοντες αφομοιωθεί εντός τής γκρούπας, υπό την σκέπην τού όποιου δόγματος, έχουμε αποποιηθεί την προσωπικήν εθύνην. Η εμμονή εις την τήρησιν και εφαρμογήν τού δόγματος πιστεύουμε ότι οδηγεί εις επιγείους ή επουρανείους παραδείσους. Η υποταγή μας εις τούς ηγήτορας και επικεφαλείς τού δόγματος καθορίζει την ευσέβειάν μας. Η αμφισβήτησις αυτών συνιστά ύβριν. Πνευματικός ηρωισμός είναι η προάσπισις τού δόγματος, ενώ εκπεσμός θεωρείται πάσα από αυτό αποστασία ή αμφισβήτησίς του.
Ο μηχανισμός λειτουργείας των δογμάτων είναι κοινός και δεν εξαρτάται από το εκάστοτε περιεχόμενό τους. Από την σκοπιά τής επιστήμης τής πληροφορίας, εις την περίπτωση τού δόγματος αυτή συνιστά αδιαμφισβήτητο και απαράβατο κώδικα.
Ενώ ο Ιάκωβος είχε εκκινήσει να θίγει το μυθιστόρημα τού Όργουελλ "1984", κατενόησα, ότι αυτά τα οποία είχαν προηγηθεί κατά την σύντομον ιστορικήν του αναφοράν, ηκολούθουν κάποιαν χρονικήν σειράν, αναφερόμενα εμμέσως εις όσα ο Όργουελλ είχε  αποτιμήσει αληγορικώς εις το προτελευταίον μυθιστόρημά του, την "Φάρμα των Ζώων".  Το συγκεκριμένον έργον αναφέρεται εις όσα διεδραματίσθησαν μέχρι ολίγον προ τής λήξεως τού Δευτέρου Παγκοσμίου εις την Σοβιετικήν Ένωσιν. Επί σειράν ετών προσεπάθει ματαίως ο Όργουελλ να βρεί κάποιον εκδότην δι αυτό το έργον. Η προσομοίωσις τού σταλινισμού με το γουρούνι, ως ηγέτου τής σοβιετικής στάνης, έφτυνε εις την σούπαν τού αγγλικού υποτιθεμένως φιλελευθέρου κατεστημένου. Η απασχόλησις πληθώρας γερμανικών μεραρχιών εις το ανατολικόν μέτωπον απέτρεπε μια επιχείρησιν αποβάσεως γερμανικών στρατευμάτων εις Αγγλικόν έδαφος, με αποτέλεσμα το σταλινικόν καθεστώς να θεωρείται αξιόπιστος και αξιοσέβαστος σύμμαχος. Ο Όργουελλ ηργάζετο τότε ως σχολιαστής στο BBC. Οι ανάγκες τού πολέμου δεν επέτρεπαν να παραμένουν αναξιοποίητοι από το κατεστημένον διανοούμενοι τού διαμετρήματος ενός Eric Blair, ως ήτο το πραγματικόν του όνομα. Ο Όργουελ είχε καταστεί μέσω των ραδιοφωνικών εκπομπών του σχετικά αξιαγάπητος και γνωστός εις την δημοσιότητα. Ως συγγραφεύς όμως παρέμενε άγνωστος. Βιβλία, όπως το "Φόρος Τιμής στην Καταλονία", όπου ο Όργουελλ κατέθετε τίς εμπειρίες του από την συμμετοχή του στον Ισπανικό εμφύλιο, ενταγμένος στις δυνάμεις των δημοκρατικών εντός των στρατιωτικών γραμμών τού τροτσκιστικού POUM, ή άλλα, όπου περιέγραφε τις εμπειρίες του ως περιφερόμενος άστεγος στο Παρίσι, δεν ενδιέφεραν το μέσο αγγλικό αναγνωστικό κοινό τής τότε περιόδου. Η αποστασιωποίησή του από κάθε είδους ιδεολογικές ομάδες και κόμματα, τού προσέδιδε την αύρα ενός αντικοινωνικού αιρετικού, ο οποίος δεν δίσταζε να στραφεί εναντίον πάντων.
Ο Ιάκωβος έστρεψε εν συνεχεία τούς οφθαλμούς του προς τούς δικούς μου παραμένων παραμένων ολίγα δεφτερόπτα σιωπηλός, ως να επροσεπάθη να αναγνώσει τούς συλλογισμούς μου.

 - Η πρόσληψη τών μηνυμάτων, που προσπάθησε να διαμηνύσει στούς αναγνώστες με το "1984" ο Όργουελλ γίνεται αποσπασματικά, συνέχισε. Για τον καθένα έχει καταστεί στο αναμεταξύ κατανοητό, ότι πλείστα όσα από τα στοιχεία και τις καταστάσεις, περί των οποίων προειδοποιεί ο Όργουελλ σε αυτό το μυθιστόρημα, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Για παράδειγμα, η πλήρης παρακολούθηση των προσωπικών δεδομένων από τις κρατικές υπηρεσίες και η κατάργηση τής λεγόμενης ιδιωτικής σφαίρας, ακόμη και στην περίπτωση πρωθυπουργών, είναι πια για κάθε εχέφρονα προφανής. Έστω κι αν κανένας "μεγάλος αδελφός" δεν έχει παρουσιαστεί ακόμη στις πανταχού παρούσες οθόνες, που περιγράφονται στο μυθιστόρημα, όλοι αισθάνονται να τούς περιβάλλει επικίνδυνα κάτι από την παρουσία του big brother, με ένα κλοιό που συνεχώς σφίγγει. Δεν πρόκειται μόνον για τα κινητά τηλέφωνα και το διαδίκτυο, που παρέχουν μια πλήρη εικόνα με το πάτημα ενός κουμπιού στα κέντρα αστυνόμευσης τών πολιτών. Κάθε σημείο τής υφηλίου σαρώνεται από δορυφόρους σε πραγματικό χρόνο με εκπληκτική ευκρίνεια. Τα μηχανήματα που λειτουργούν με θερμική και υπέρυθρη ακτινοβολία παρέχουν την δυνατότητα οπτικής και ηχητικής πρόσβασης πίσω από τοίχους. Η ελαχιστοποίηση των διαστάσεων των στοιχείων αποθήκευσης δεδομένων αυξάνεται γεωμετρικά και μάλιστα αυτή εξελίσσεται αντιστρόφως ανάλογα με την αύξηση τής χωρητικότητάς τους. Η καθιερωμένη έκφραση "και οι τοίχοι έχουν αυτιά" δεν επαρκεί πλέον. Οι τοίχοι απέκτησαν και μάτια. Και μάλιστα κάργα.
Όμως, όσο και εάν διαπιστώνουμε καθημερινά τα μέλη τού τέρατος να σαρκώνονται, δεν μπορούμε - τουλάχιστον ακόμη να διακρίνουμε το ίδιο το τέρας. Κατά συνέπεια μάς είναι δύσκολο να προβάλλουμε το "1984" και τον μεγάλο αδελφό συνολικά στο σήμερα. Η ατμόσφαιρα, η οποία κυριαρχεί στην μελλοντολογική προβολή τού Όργουελλ είναι άκρατα και απόλυτα ολοκληρωτική. Αυτό όμως δεν διαφαίνεται ως συνολική εξέλιξη στις χώρες τής Δύσεως, που αποκαλούνται σε αυτή "Ωκεανία". Αναμφίβολα τα δημοκρατικά δικαιώματα ξηλώνονται καθημερινά όλο και περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και σχετικά με την μαζική παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών. Ακόμη και τα σενάρια για τον κίνδυνο επικείμενης επιβολής στρατιωτικού νόμου κατά περιπτώσεις, ως και στις ΗΠΑ, κυκλοφορούν σε κάποιο βαθμό. Όμως ακόμη ισχύει μια σχετική ελευθερία στην δημόσια διατύπωση τής γνώμης και υφίσταται το δικαίωμα τής άσκησης αντιπολίτευσης. Ειδικά στην φάση τού διαδικτύου, έχει καταστεί ευκολότατα πραγματοποιήσιμη η προώθηση τής όποιας άποψης σε πραγματικό χρόνο. Έστω κι αν τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας καθιστούν την πλήρη αστυνόμευση ευκολότατη σε αυτούς που διαθέτουν τον κεντρικό έλεγχο των μηχανισμών λειτουργίας τους, από την άλλη παρέχουν εξαιρετικές δυνατότητες επικοινωνίας, ανοίγοντας θεαματικές ευκαιρίες στην προσπάθεια αμφισβήτησης των κρατούντων. Οπωσδήποτε αυτή η αμφισβήτηση μοιάζει με κάποιους, που προσπαθούν να αποτρέψουν με σκουπόξυλα την επέλαση αρμάτων μάχης. Κανείς όμως δεν διαφαίνεται να επιχειρεί να τούς εμποδίσει, τουλάχιστον στην επιφάνεια των πραγμάτων, εφόσον αυτοί επιθυμούν, να οργανώσουν και να διαμορφώσουν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά τις προσπάθειές τους. Πέραν αυτού πληθώρα αντιπολιτευόμενων καλούν τούς πολίτες να τούς συνδράμουν με την ψήφο τους στην ανατροπή των ισχυόντων δεδομένων στα πλαίσια τού κοινοβουλευτισμού, ασχέτως εάν η πλειοψηφία τους είναι πολιτικοί Κοκοβιοί, δοτοί από το σύστημα, στην βάση τής εξαπάτησης.
Αυτό το δεδομένο θολώνει την συνολική διαμήνυση τού Όργουελλ, προσδίδοντάς της για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, χαρακτήρα ενός εν τέλει φανταστικού μυθιστορήματος, στο οποίον μπορεί μεν να κατάφερε αυτός να προβλέψει με εκπληκτική ακρίβεια πολλές σημαντικές πλευρές των εξελίξεων που ήδη επήλθαν, όμως ο κεντρικός πυρήνα της, η επιβολή δηλαδή ενός άκρατου και πλήρως απόλυτου ολοκληρωτισμού, δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχει πραγματοποιηθεί.

- Οπωσδήποτε όμως η πραγματοποίηση τής επιβολής του φαίνεται να κλιμακώνεται στο μέλλον, με αποτέλεσμα ο Όργουελλ να δικαιωθεί πλήρως μελλοντικά αναφορικά με τις προειδοποιήσεις του, είπα, σε μια προσπάθεια διαφοροποίησης από την άποψη που είχε αρχίσει να αναπτύσσει ο φίλος μου. Ειδικά στην περίπτωση τής κατάργησης τού ρευστού χρήματος, η οποία ως ένα βαθμό έχει επιβληθεί ήδη και η οποία οδηγεί στα εμφυτεύματα, με τις μοιραίες για τους ανθρώπους συνέπειές τους, διαφαίνεται να οδηγούν εκεί. Η προώθηση τής ολοκλήρωσης στην ένωση κρατών, μοιάζει με τον καλπασμό ενός μαστιγωμένου αλόγου. Η κατάργηση των τελωνειακών δασμών, η πλήρης κυριαρχία λίγων μεμονωμένων τραπεζικών συγκροτημάτων, που αποτελούν ένα και το αυτό παρασκηνιακό καρτέλ, πάνω στις υποτιθέμενες ισχυρές κυβερνήσεις υπερχρεωμένων εθνικών κρατών, το πλήθος των οποίων αυξάνεται με μεγάλη ταχύτητατα και τα γοργά αυτοκαταργούνται, μεταθέτοντας τα κέντρα αποφάσεων από τα εθνικά κοινοβούλια σε υπερεθνικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, όπου κυριαρχούν οι χαρτογιακάδες τού τραπεζικού κατεστημένου, όπως οι κάθε Πρόντι και Ντράγκι, σε συνδυασμό με την άκρατη εκποίηση τής περιουσίας τους μέσω τής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που υποβιβάζει τα κράτη στο επίπεδο να μην μπορούν να εκπληρώσουν καν τον ρόλο ενός πτωχοκομείου, η συνεχής πτωχοποίηση τών πολιτών, που τούς εξαρτά άμεσα από υποτυπώδεις για την επιβίωση κρατικές παροχές διεθνώς, οδηγεί σε αυτό που πλείστοι όσοι έχουν καταγγείλει ως επιβολή παγκοσμίου δικτατορίας. Ειλικρινά απορώ σε ποιά βάση αμφισβητείς την επιβολή αυτού τού επερχόμενου σεναρίου. Απορώ ακόμη σε ποια βάση αμφισβητείς την επιβολή τού αποπληθυσμού, ενώ μάς ψεκάζουν παντού ολοένα και πιο αδιάντροπα με δηλητήρια και βλαβερότατους μικροοργανισμούς. Ενώ τα μεταλλαγμένα τρόφιμα τείνουν να μετατρέψουν πλήρως την διατροφή μας σε βρώση διοξίνης και ενώ αυτοί οι στόχοι έχουν διακηρυχθεί απερίφραστα από τούς επικυριάρχους στις στήλες τής Γεωργίας και στις τοιχογραφίες τού αεροδρομίου τού Ντένβερ. Τι σε κάνει λοιπόν να να πιστεύεις, ότι ο "μεγάλος αδελφός" έχει επιβληθεί ήδη πλήρως και ότι τα απάνθρωπα σενάρια για την πιο ειδεχθή ποδηγέτηση τής ανθρωπότητος, τα οποία και διαφαίνονται και καθημερινά εξαγγέλλονται από τούς επικυριάρχους και τούς δουλικούς τους εντολοδόχους, που προσποιούνται τούς ηγέτες, δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, αλλά αποτελούν αντικείμενο παραπληροφόρησης τής δημοσιότητας, ώστε να επιβληθεί η προγραμματισμένη επιβολή άλλων, ακόμη πιο απάνθρωπων καταστάσεων, τις οποίες δεν μπορούμε καν να φανταστούμε;
Ο φίλος μου μειδιάζων, ως να ανέμενε τις αντιρρήσεις μου, τις οποίες είχα ως ένα βαθμό εκφράσει και προηγουμένως κατά την διάρκειαν τής συζητήσεώς μας εσυνέχισεν να παραθέτει τις απόψεις του:

- Ο Όργουελλ στο τελευταίο βιβλίο του, έχοντας σπάσει ήδη το φράγμα να παραμένει άγνωστος με την πενταπλή έκδοση που γνώρισε η "Φάρμα των Ζώων" σε σύντομο χρονικό διάστημα, είχε πάρει τότε την μεγάλη απόφαση, η οποία αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα τής ζωής του. Η πρώτη έκδοση το 1945 με 4.500 αντίτυπα εξαντλήθηκε εντός δύο εβδομάδων. Ο θάνατος τής συζύγου του, που είχε πριν από λίγο προηγηθεί και η φυματίωση που αυτός κουβαλούσε από την εποχή που κοιμόταν στα υγρά υπόγεια των μαγαζιών, όπου δούλευε σαν λαντζέρης στο Παρίσι, σύνθεταν μια ατμόσφαιρα έντονα πιεστική μέσα στην πρώιμη μεταπολεμική περίοδο τού Λονδίνου, ενώ αυτός βίωνε τούς καρπούς τής πρώτης εκδοτικής επιτυχίας. Το πεπρωμένο μοιάζει να επιζητά μια υπεραυξημένη ανθρώπινη συνέπεια από αυτούς που επιλέγει να αναθέσει κάποια υψηλή αποστολή στα πλαίσια τού συνειδησιακού διαφωτισμού των κοινωνιών. Ο Έρικ Μπλερ, γόνος "καλής μικροαστικής οικογένειας" και απόγονος γνωστών αριστοκρατών αποφοίτησε το περιώνυμο αριστοκρατικό κολέγιο Eton, στο οποίο φοίτησαν είκοσι πρωθυπουργοί τής Αγγλίας. Το 1921 κατατάχθηκε στην Αγγλική αποικιακή αστυνομία τής Ινδίας. Έξι χρόνια συμμετοχής μιας ευαίσθητης φυσιογνωμίας σε ένα απάνθρωπα σκληρό μηχανισμό αποικιακής επιβολής οδήγησαν τον Όργουελλ στο να  ξεράσει αυτόν το 1927. Από τότε, ως εικοσιτετράχρονος και μέχρι τον θάνατό του εικοσιδύο χρόνια μετά τον Ιανουάριο τού 1951, αντιμετώπισε την ζωή τελείως αντιδιαμετρικά από την μέχρι τότε οπτική τού αποικιοκρατικού μπουλντόγκ. Σαν να ήθελε να βιώσει μια ενεργό μετάνοια για εκείνη την περίοδο, περιφερόταν ως άστεγος αλήτης στα άσυλα τού υγρού Λονδίνου, στα υπόγεια στο Παρίσι και στα χαρακώματα τής Καταλονίας ως μέλος τής Διεθνούς Ταξιαρχίας στον Ισπανικό εμφύλιο. Η αποστροφή του προς την περίοδο κατά την οποίαν ήταν αστυνομικός, εκδηλώνεται έντονα στα πρώτα του βιβλία και ιδιαίτερα στο "Ημέρες στην Μπίρμα". Εσωστρεφής και απόκοσμος έμοιαζε να αναζητά επίπονα κάτι παράξενο, που μόνο η ψυχή του στο βάθος της γνώριζε. Αυτό δεν ήταν άλλο από την επιλογή του από την Πρόνοια. Θα δώριζε στην σύγχρονη ανθρωπότητα εκείνα τα δυο μνημειώδη βιβλία στην κατεύθυνση τής κοινωνικής χειραφέτησης, που τον καθιέρωσαν με 25.000.000 αντίτυπα ως τον πλέον επιτυχημένο συγγραφέα τού αγγλόφωνου χώρου, ξελασπώνοντας ως ένα βαθμό και την κωλόγρια Γηραιά Αλβιόνα ως μόνιμη μήτρα μεγάλων αληταμπουράδων τύπου Τσώρτσιλ και τού καθ' ημάς Σκόμπυ.
Το "1984" δεν είναι γραμμένο με μελάνι, αλλά με αιμόπτυση, ως βιωματική προειδοποίηση ενάντια στην καλπάζουσα φθίση των σύγχρονων κοινωνιών, που κινδυνεύουμε να μάς οδηγήσει σύντομα σε ρόγχο. Με την επιλογή τής συνειδητής του απομόνωσης στο νησί Jura τής Σκοτίας, όπου για να φθάσει ο Όργουελλ στην απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο αγροικία χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τηλέφωνο από το Λονδίνο, απαιτούνταν να επιβιβαστεί δυο φορές σε πλοίο και να διανύσει στην συνέχεια 8 μίλια με πεζοπορία, έμοιαζε να έχει επιλέξει ένα παράξενο πεδίο για την επόμενη αναμέτρηση. Ο πλησιέστερος γιατρός βρισκόταν για τον βαριά άρρωστο Όργουελλ σε απόσταση τριάντα χιλιομέτρων, χωρίς να παρέχονται κάποια άξια λόγου συγκοινωνιακά μέσα. Εκεί επέλεξε να πολιορκεί από τις κορυφαίες επάλξεις τού Πνεύματος ο Όργουελ, κατά την διάρκεια τής συγγραφής τού "1984", που κράτησε με μεγάλα διαλείμματα λόγω τής αρρώστιας του τρία χρόνια, τον ίδιο του τον εαυτό. Όταν ολοκλήρωσε την δακτυλογράφηση τού χειρογράφου, μεταφέρθηκε σε σανατόριο, στον τελευταίο σταθμό τής ζωής του. Πράγματι ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Όχι για τον ίδιο, η ζωή τού οποίου ήταν ήδη ξεγραμμένη. Αλλά για αυτούς, στούς οποίους θα έφθαναν οι προειδοποιήσεις τού βιβλίου. Διότι εμείς δεν έχουμε τον βάκιλο στούς πνεύμονες, αλλά στην πιο μύχια στροφή τής ψυχής μας. Εκεί ακριβώς που συνδέεται ο ιμάντας που μας ενώνει με την συνείδηση. Ένας ιμάντας, πάνω στον οποίον εάν εγκαθήσει η συστημική κουκίδα, τού επιφέρει αγκύλωση.




Συνεχίζεται


Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΡΩΣΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΚΡΑΜΠΟΒΟΙ

520+1 Παιδικό Παραμύθι

Υπό Αλεξάνδρου Παπαδιαμάγκλη

Το μύθευμα που ακουλουθεί διηγήθη μοι φίλος ιστολόγος κατά την διάρκειαν τυχαίας συνατήσεώς μας εις εξοχικόν καφενεδάκι προ ετών. Ο εν λόγω μεσήλιξ εθεωρείτο μάλλον ιδιόρρυθμος ως προς τας αντιλήψεις του, δι αυτό και το μόνον κέρδος το οποίον ενόμιζα ότι απεκόμιζα από τάς διηγήσεις του, ήτο η χαλαρωτική επίδρασις, ήτις εξασκείτο από τας ηρέμους αφηγήσεις και την άνεσιν με την οποίαν αυτός εκάθητο επί των παλαιών καθισμάτων τού καταστήματος.
Αναλογιζόμενος όμως σήμερον άτινα, εξ όσων αυτός ο φίλος ηρέσκετο να μού διηγείται κατά το παρελθόν, αναρωτιέμαι κατά πόσον αυτός έπασχε από φαντασιοπληξίαν, ως αρκετοί ισχυρίζοντο, ή κατά πόσον μάλλον η μέση περί πραγματικότητος αντίληψις συνιστά πλήρην παραμόρφωσιν όσων συμβαίνουν πέριξ αλλά - το κυριότερον - εντός ημών.
Κατά την νεαράν ηλικίαν αμφοτέρων ημών, εθεώρουν αυτόν πλούσιον, ως διαθέτοντα πληθώραν παιδικών περιοδικών εστιβαγμένων επί ερμαρίου, τα οποία και προς τέρψιν αναγνώσεως εδανειζόμην από αυτόν κατά μικράς στίβας. Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μίκυ Μάους, τεύχη τού Μικρού Ήρωος και τού Μικρού Σερίφη, αλλά προ πάντων τα "Παράξενα Διαπλανητικά" με τον Σούπερμαν, τον Νυκτερίδαν και τόσους άλλους συναρπαστικούς πρωταγωνιστάς οίτινες εδιήγηρον την παιδικήν μας φαντασίαν. Η χώρα μας, έχουσα επουλώσει τότε τας εκ τού εμφυλίου πολέμου πληγάς της, διήγει υπό ηρέμας συνθήκας κοινοβουλευτισμού, αι οποίαι επέτρεπον εις ημάς να απολαμβάνομεν την από κοινού ποδηλασίαν και τα επιτραπέζια παιχνίδια, χωρίς να αποδίδομεν την παραμικράν σημασίαν εις τας ατερμόνους πολιτικάς συζητήσεις ή και διενέξεις των ενηλίκων.
Η εν λόγω συνάντησίς μας έλαβε χώραν εις το άκρον κωμοπόλεως πλησίον των Αθηνών, ήτις αποτελεί και παραθεριστικήν περιοχήν με πλήθος εξοχικών κατοικιών εις τα περίχωρά της. Ενώ ηξηρχόμην τραπεζικού καταστήματος επί τής κεντρικής οδού ηνταμώθημεν μετά τού φιλτάτου Ιακώβου Κ., όστις είχεν ανά χείρας εποχιακόν καρπόν μεγάλου σχήματος.
Η επί δεκαετιών αμοιβαία συμπάθεια μάς οδήγησε εντός πλαισίων ευχαρίστου εκπλήξεως εις αμοιβαίον εγκάρδιον ασπασμόν. Εις τοιαύτας περιπτώσεις καθίσταται κατανοητόν, ότι η συνέβρεσίς μας ουδόλως δύναται να είναι ολιγόλεπτος. Ως εκ συστήματος ποδηλάται εντός ολίγων λεπτών μετέβημεν από την μεσογειακήν εις την παραλιακήν λεωφόρον εις το από την εποχήν τής νεότητός μας αγαπητόν μας καφενεδάκι. Υπό την σκέπην των δένδρων τής εν είδη εξέδρας υπερυψωμένης αυλής και την θέαν των κυματισμών τής θαλάσσης η διακριτική θέρμη τού απογευματινού ηλίου θα απερρόφη άπαν το θυμικόν μας, εάν ο Ιάκωβος δεν ήταν μονίμως πομπός σκέψεων και προβληματισμών πέραν τού συμβατικού.
- Ρε Ιάκωβε δεν πετάγεσαι να φέρεις το καρπούζι από το ποδήλατο μέχρι να μάς φέρουν τούς καφέδες, μην το κλέψουν; τού είπα, γνωρίζων εκ των προτέρων, ότι η συζήτησις που θα επακολουθούσε θα απερρόφη την προσοχήν μας.
- Άσε να το κλέψουν, μού απήντησε αυτός.
- Κρίμα είναι. Αυτό είναι πάνω από δέκα κιλά πράμα.
- Έχω βαρεθεί εφέτος να τρώω καρπούζια. Το μετέφερα μόνο για προκάλυμμα.
- Για προκάλυμμα; Αφού είσαι μεγαλύτερος από το καρπούζι. Πώς περίμενες να κρυφτείς πίσω του.
- Μιλάς σαν να μην με γνωρίζεις.
- Κατάλαβα. Πάλι την είχες στημένη και παρακολουθούσες καταστάσεις;
- Κάποιος φίλος, που είναι Εργοδότης Δημοσίων Έργων, κάτοχος τής μαθηματικής επιστήμης, υπολόγισε συναστρίες και τα τοιαύτα σχετικά με τα αναμενόμενα σήμερα. Από την στιγμή που με ενημέρωσε για την χρονική στιγμή, τα αντίστοιχα μέρη τα γνωρίζω πολύ καλά ο ίδιος. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, δεν έμενε παρά να μεταβώ εκεί. Και ο καλύτερος τρόπος για να κρυφθείς είναι να φαίνεσαι. Αλλά κάτι πρέπει να κρατάς για να μην δίνεις στόχο. Γέμισα και τρείς νάυλον σακούλες με ξερές πευκοβελόνες, ώστε να φαίνονται για ψώνια. Το καρπούζι το βάσταγα και έκανα ότι δυσανασχετώ από το βάρος. Κοίταζα συνεχώς το ρολόι, ώστε να φαίνεται ότι η λεγάμενη με το αυτοκίνητο με είχε στήσει...
- Και πού όλα αυτά, Ιάκωβε;
- Σού τα έχω περιγράψει κι άλλες φορές, Όμως ενώ περνάς συχνά από εκεί ρε Αλέξη, δεν μπορείς να τα προσέξεις. Αυτό λέγεται "επιλεκτική πρόσληψη". Ότι δεν είναι σε θέση ο εγκέφαλος να το επεξεργασστεί νοητικά, απλά το προσπερνάει. Η αντίληψη δεν καταγράφει όλα τα στοιχεία, που προσλαμβάνει το οπτικό νεύρο. Είναι αδύνατον για τον εγκέφαλο να επεξεργάζεται ανά πάσα στιγμή τα χιλιάδες πίξελς μιάς παράστασης, η οποία μπορεί μερικώς σύντομα να μεταβάλλεται. Αυτό που συμβαίνει, είναι κατ' αρχήν να συγκρίνονται τα χοντρικά περιγράμματα όσων προσλαμβάνονται με βασικά δεδομένα που είναι αρχειοθετημένα στον εγκέφαλο. Εάν κάποιο στοιχείο από αυτά που προσλαμβάνονται, ταυτιστεί με κάποιο από τα ήδη αρχειοθετημένα είδη, τότε η αντίληψη προβαίνει στην λεπτομεριακή επεξεργασία
του. Σε διαφορετική περίπτωση το προσπερνά. Αυτήν την λειτουργεία δικαιολογούμε με την υποτιθέμενη στροφή τής προσοχής μας εκάστοτε.
- Δηλαδή τι εννοείς; Άλλα βλέπουμε και άλλα αντιλαμβανόμαστε;
- Στην ουσία λειτουργούμε μόνο με στερεότυπα. Σ' το έχω πει κι άλλη φορά. Τεράστιοι μηχανισμοί προπαγάνδας μάς επιβάλλουν μια μαζική ύπνωση, όχι μόνο σχετικά με το τι είναι πραγματικό, αλλά και με το τι μπορεί να είναι πραγματικό.
- Εννοείς τότε που ισχυριζόσουνα, ότι η βασική τους δύναμη στηρίζεται στο να μάς πείσουν ότι δεν υπάρχουν;

Ο σερβιτόρος, εσώγαμβρος τού ιδιοκτήτου, φέρων επί δίσκου κρεμομένου εις τον αρμόν τής χειρολαβής τα ροφήματα, έσειεν αυτόν μετά υποτιθεμένης μαεστρίας. Μάς εγνώριζεν από δεκαετιών και δεν ησθάνετο διόλου ευτυχής δια την επίσκεψήν μας εις το μικρόν αναψυκτήριον, ένεκα των σκέρτσων και αταξιών μας κατά την νεαράν μας ηλικίαν εκεί. Παρακολουθών τα λεγόμενα τού Ιακώβου είχα τοποθετήσει υποβασταζόμενος τούς αγκώνας μου επί τού τραπεζίου.
- Πάρε τα κουλά σου ρε μάστορα να αφήσουμε τούς καφέδες, τέλος πάντων, ανεφώνησε, λαμβάνων προειδοποιητικώς μέτρα, ώστε να μην επαναληφθούν καταστάσεις τού παρελθόντος, ειδικώς δια την περίπτωσιν που θα εκάθηντο παρ' ελπίδαν του κάποιαι τρυφεραἰ υπάρξεις πλησίον ημών και ήρχιζεν ο τζερτζελές.
Αναμένοντες μικράν ψύξιν των ζεόντων καφέδων, ο Ιάκωβος συνέχισε την επιχειρηματολογία του:
- Βιώνουμε την πραγματικότητα ως αυτή να έχει αναλογική υφή, ενώ τα πάντα υφίστανται σε ψηφιακή φάση. Όταν πηγαίνουμε στο κινηματογράφο παρακολουθούμε στην οθόνη τήν συνεχή ροή μιας παράστασης που προβάλλεται, ενώ μπροστά από τον φακό τής μηχανής διέρχεται συγκεκριμένος αριθμός ξεχωριστών εικονιδίων. Η ιδιότητα τής αντίληψής μας να δημιουργεί ροή συνδέοντας ξεχωριστά ερεθίσματα σε γοργή διαδοχή μεταξύ τους, μοιάζει με την νοητή ένωση ξεχωριστών σημείων μιάς καμπύλης. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται στα μαθηματικά "γραμμική περεμβολή". Η πρόσληψη τής πραγματικότητος από τις αισθήσεις μας έχει λειτουργικό χαρακτήρα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας, χωρίς να ανταποκρίνεται στην καθ' εαυτή υφή τής πραγματικότητος. Οι αρχιτέκτονες τής κοινωνικής μηχανικής έχουν μελετήσει σε βάθος την λειτουργία των προσληπτικών μας ικανοτήτων, ώστε να επιχειρούν να μάς υποβάλλουν αυτό που εκείνοι θεωρούν ότι τούς συμφέρει να θεωρείται και να αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικό. Το ζήτημα αυτό όμως ακόμη μεγαλύτερες προεκτάσεις. Όσο αφορρά αυτήν καθ' εαυτή την υφή τής πραγματικότητος δεν υπάρχει σχάση μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, μεταξύ παρατηρητού και πραγματικότητος. Όταν προχωρήσουμε στην ψηφιακή υφή τής πραγματικότητος και την ασυνέχεια με την οποία αυτήν δομείται, εκεί καθίσταται πλέον διαπιστώσιμο και με πειραματικό τρόπο, ότι ο παρατηρητής όχι μόνον επηρεάζει την πραγματικότητα, αλλά κάτω από συνθήκες μπορεί να την διαμορφώνει, χωρίς να παρεμβαίνει άμεσα σε αυτή.
- Τι εννοείς;
- Ενημερώσου σχετικά με το πείραμα τής "διπλής σχισμής". Στην ουσία μάς χρησιμοποιούν με βάση τον νόμο τού συντονισμού, για να δημιουργούμε μια πραγματικότητα, η οποία είναι αναφανδόν σε βάρος μας και προς όφελός τους.
- Εννοείς αυτό που μού είχες κάποτε αναφέρει, ότι οι επαναστάτες οφείλουν να μην αναζητούν πολιτικούς καθοδηγητές, αλλά πνευματικούς οραματιστές;
- Όχι. Οι ίδιοι οφείλουν να γίνουν πνευματικοί οραματιστές. Ο οφθαλμός δόθηκε σε όλους. Και δεν χρειαζόμαστε αφεντάδες και κολαούζους με βέργα για γαλοπούλες. Υπάρχει μόνον μια επανάσταση. Αυτή τής συνειδήσεως. Διότι δεν καθορίζει το είναι την συνείδηση, αλλά η συνείδηση το είναι. Αυτό που ζητούν να μάς αποσπάσουν εν τέλει δεν είναι η υπερεργασία μας, η απλήρωτη εργασία μας ως υπεραξία. Αυτό που ιδιοποιούνται είναι ολόκληρη η οντότητά μας.
- Ποια είναι η αιτία όμως γι' αυτό;
- Η αιτία είναι ότι αυτοί είναι ήδη νεκροί. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν να σείρουν αυτοί μια εικονική ύπαρξη, είναι να υποχρεώνουν εμάς να σερνόμαστε ως όντα, να αλλοτριώνουμε οι ίδιοι την οντολογική μας υπόσταση. Πρόσεξε τον τρόπο που καταστρέφονται γύρω μας οι παραγωγικές δομές. Εάν σκόπευαν να αυξήσουν την οικονομική εκμετάλλευσή μας, δεν θα τις κατέστρεφαν, αλά θα τις ανέπτυσσαν.
- Εννοείς την καταστροφή των παραγωγικών δομών με την κρίση;
- Όχι, αγαπητέ φίλε. Κοίταξε πριν από κάθε τι τούς πολέμους. Τις μεθόδους με τις οποίες μάς ωθούν εκούσια φανατισμένους στην μηχανή τού κιμά. Όλη η στρατηγική τους στηρίζεται μόνιμα στην επιβολή ενός υποτιθέμενου αντίπαλου δέους, το οποίο καλούμεθα να περιορίσουμε, να αντιμετωπίσουμε, να εξουδετρώσουμε και σε τελευταία συνέπεια να εξοντώσουμε.
- Μα μεγάλοι επαναστάτες στο παρεθόν ισχυρίστηκαν ότι και ανέλυσαν τον τρόπο, με τον οποίον οι κρίσεις αναπαραγωγής οδηγούν στούς πολέμους με στόχο την αναδιανομή των αγορών και των σφαιρών επιβολής από τούς παγκόσμιους δυνάστες.
- Αγαπητέ φίλε ακόμη μια φορά όχι. Η πρόσφατη κρίση δεν είναι "κρίση υπερπαγωγής", αλλά όπως οι αχθοφόροι των σκιών ισχυρίζονται "κρίση ρευστότητος", "χρηματιστική κρίση". Κάθε φορά κατασκευάζουν διαφορετικές πραγματικότητες, με βάση τον κεντρικό τους σχεδιαζμό.
-Μάλιστα αγαπητέ μου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως παραβλέπεις, ότι αυτές οι ενέργειες αποβλέπουν σε κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Η πρόσφατη κρίση και το επιδιωκόμενο κραχ προσβλέπουν στην κατάργηση τού ρευστού χρήματος, την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων και την επιβολή παγκόσμιου ηλεκτρονικού λογιστικού νομίσματος στα πλαίσια επιβολής παγκόσμιας δικτατορίας. Σκλαβώνοντας όλη την ανθρωπότητα και επιβαλλοντας τον πλήρη ηλεκτρονικό έλεγχο, θα μπορούν να μάς εκμεταλλεύονται για ένα ξεροκόμματο. Μήπως δεν τα πρόβλεψε αυτά και ο Αη Γιάννης στην "Αποκάλυψη" εδώ και κάτι χρόνια και ζαμάνια;
- Θα ήταν σκόπιμο να εξετάσουμε αυτές τις οπτικές σε μαγαλύτερο βάθος. Η θεωρία, ότι οι παγκόσμιοι οικονομικοί δυνάστες θα ενωθούν κάποτε - και μάλλον σχετικά σύντομα - σε ένα ενιαίο παγκόσμιο τραστ, το οποίο μάλιστα επιβάλλοντας μια ενιαία επηροή θα καθιστούσε άσκοπες και τις μεγάλες πολεμικές διενέξεις, στηρίχθηκε στις πρώτες βαθυστόχαστες περί χρημαστιστικού κεφαλαίου αναλύσεις, τις οποίες επιχείρησε ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης Ρούντολφ Χίλφερντιγκ στο ομόνυμο έργο του, που εκδόθηκε το 1910. Η ανάλυση των τραστ και των καρτέλ σε αυτό άφηνε να διαφανεί, ότι η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση τού κεφαλαίου ήταν μια συνεχής διαδικασία χωρίς δυνατότητα να εμποδιστεί. Αυτή οδηγώντας το τραπεζικό κεφάλαιο, το οποίο είχε ήδη επιβληθεί στο βιομηχανικό αναδεικνύοντας το "χρηματιστικό" κεφάλαιο, αφ'ενός μεν θα διαμόρφωνε ένα χαρακτήρα επικρατήσεως τής οικονομίας τού τζόγου σε βάρος του παραγωγικού της τμήματος - πού πρωτος ο Χίλφερντιγκ χαρακτήρισε "πραγματική οικονομία" - και αφ'ετέρου θα οδηγούσε τον έλεγχο τού συνολικού όγκου τού χρηματιστικού κεφαλαίου σε όλο και λιγότερα μεγάλα κέντρα. Αυτά, ακολουθώντας την μόνιμη διαδικασία τής σύμφυσης σε συνασπισμούς, ώστε να παραμερίσουν τα οικονομικώς ασθενέστερα κέντρα, ως απώτερη συνέπεια δεν μπορούσαν παρά να επιφέρουν μεσοπρόθεσμα την επικράτηση ενός μόνον κέντρου, που θα εξασκούσε τον συνολικό χρηματιστηριακό έλεγχο. Οι αντιλήψεις περί "σιδερένιων νόμων τής οικονομίας", που χαρακτήριζαν τότε την οικονομική αναλυτική σκέψη, η οποία εξελίσσετο  βάσει διαδικασιών αντίστοιχων με αυτές τής μηχανικής, δεν άφηναν περιθώρια για άλλες δυνατότητες.
Ο έμπιστος φίλος και συνεργάτης τού Χίλφερντιγκ Καρλ Κάουτσκυ, ο οποίος ερπικράτησε ως η κυρίαρχη μορφή στο εργατικό κίνημα τής Γερμανίας πριν τον Πρώτο Π.Π., παρουσίασε τότε την θεωρία τού "Υπεριμπεριαλισμού", κατά την οποία στα πλαίσια τής συγκέντρωσης τού χρηματιστικού κεφαλαίου σε ένα κέντρο θα καθίσταντο οι παγκόμιες πολεμικές διενέξεις περιττές. Σε αυτήν την προβληματική στήριξε ο Κάουτσκυ και την περί "Ρεβιζιονισμού" θεωρία του, η οποία αναφερόταν στην αναθεώρηση τής Μαρξιστικής θέσεως περί αναγκαιότητος βίαιης επιβολής τής εργατικής εξουσίας επί των καπιταλιστών.
Ο Λένιν υπεραμυνόμενος τής μαρξιστικής ιδεολογικής καθαρότητος αμφισβήτησε τις ρεβιζιονιστικές θεωρήσεις τού "αποστάτη" Κάουτσκυ, στην βάση τού ισχυρισμού ότι οι καπιταλιστές ήταν αδύνατο να "τα βρουν ματαξύ τους". Προέβλεψε ορθά το αναπόφευκτο τού επερχόμενου παγκοσμίου πολέμου, επιχειρηματολογώντας, ότι το κύριο χαρακτηριστικό τού χρηματιστικού κεφαλαίου δεν ήταν η τάση συγκέντρωσης μέχρις εσχάτων, αλλά η αρπακτική διάθεση στην διαδικασία αναδιανομής των αποικιών και των σφαιρών οικονομικής υποδουλώσεως. Στο έργο του "Ιμπεριαλισμός το Τελευταίο Στάδιο τού Καπιταλισμού", το οποίο εκδόθηκε το 1916, πρόβαλε την θέση για το αναπόφευκτο τής επερχόμενης επανάστασης. Στηριζόμενος στο σλόγκαν, ότι "ή η εανάσταση θα φέρει τον πόλεμο, ή ο πόλεμος θα μετατραπεί σε επανάσταση" επιχείρησε να δημιουργήσει το αντίστοιχο επαναστατικό κλίμα.
Ενώ η εκτίμηση τού Λένιν, όσο αφορά το αναπόφευκτο τού πολέμου, ήταν ορθή, η αναγωγή τού πολέμου στα αίτια που αυτός πρόβαλε ήταν τελείως λανθασμένη. Οι πόλεμοι δεν γίνονται για το χρήμα και τις σφαίρες κυριαρχίας, αλλά για το αίμα, αποτελώντας τελετουργικές μαζικές εκατόμβες ανθρώπων εις την νιοστή δύναμη.Το χρήμα και οι σφαίρες επηροής αποτελούν τον μοχλό τής εμπλοκής κάποιων δυνάμεων και κέντρων εξουσίας στην λογική των πολέμων. Πίσω από αυτά όμως δρουν εν κρυπτώ μολοχιστικά κέντρα κρόνιων ιερατείων, τα οποία κλιμακώνουν την πρακτική τους βάσει σχεδιασμών, οι οποίοι αφορούν πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, από ότι οι σχεδιασμοί τής όποιας κρατικής εξουσίας, ή τού όποιου οικονομικού κατεστημένου. Το λέγόμενο κεντρικό πλάνο, ή "μάστερ πλαν" των μολοχιστών, αφορά περιόδους, οι οποίοι επεκτείνονται περισσότερες δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Από την εποχή που η ανθρωπότητα ξεκινάει σε συνθήκες πρωτογονισμού μέσα σε σπηλιές, μέχρι να την επαναφέρουν οι κρόνιες δυνάμεις μετά την διαδικασία τού "εκπολιτισμού" της στα πλαίσια τής συγκεκριμένης ιστορικής στροφής στην σπείρα ανακυκλώσεως των ανθρώπων μέσα στο Μάτριξ ξανά στα σπήλαια.
Καθήκον μιας συνεπούς συνωμοσιολογίας, ή "συνωμοσιολογικής θεωρήσεως τής ιστορίας", είναι να καταδείξει με συγκεκριμένο τρόπο αυτήν την διαδικασία στις συγκεκριμένες ιστορικές της φάσεις και περιπτώσεις. Σχετικά με αυτήν υπάρχουν πλείστες όσες άξιες λόγου και πολύ χρήσιμες μελέτες, οι οποίες όμως έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα. Ή, όποτε αυτές επιχειρούν μια συνολική σύνθεση, αδυνατούν να φθάσουν επιτυχώς στον στόχο τους, διότι στερούνται ενός συνεκτικού αναλυτικού οργάνου. 
Ότι η εκτίμηση τού Λένιν περί τού αναπόφευκτου μιας προλεταριακής επαναστάσεως στα πλαίσια τού παγκοσμίου πολέμου ήταν λαθεμένη, καταδεικνύουν τα γεγονότα, που έλαβαν χώρα το 1917 στην Ρωσία. Ακόμη και η εκτίμηση των Μενσεβίκων, ότι στην Ρωσία θα μπορούσε να καταστεί επιτεύξιμη μια αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα επανάσταση εκείνη την εποχή, ήταν ανεδαφική. '΄Οσα συνέβησαν τότε πιστοποιούν, ότι αυτό που έλαβε χώρα δεν ήταν επανάσταση, αλλά ήταν ένα στημένο πραξικόπημα από διαφορετικές ομάδες με αντικρουόμενα συμφέροντα, οι οποίες δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τον Ρωσικό λαό.
Κυρίαρχη ομάδα στο εσωτερικό τής Ρωσίας, κατά την διάρκεια τής ασκήσεως ακραιφνούς τσαρικής τρομοκρατίας, δεν μπορούσε να είναι άλλη από τούς συασπισμένους χαφιέδες πράκτορες τής Οχράνα, τής τσαρικής αστυνομίας. Αυτή η ομάδα απολάμβανε διακριτική αστυνομική προστασία και είχε επικεφαλής τούς Ιωσήφ Στάλιν και Μαλινόφσκυ, ο οποίος ήταν διευθυντής τής παράνομης εφημερίδας των Μπολσεβίκων "Πράβδα". Μόλις οι Μπολσεβίκοι κατέκτησαν την εξουσία, ο Μαλινόφσκι, καίτοι επιστήθιος κολλητός τού Στάλιν, εκτελέστηκε ως χαφιές. Ήταν το θύμα που θυσίασε η ομάδα τής Οχράνα, ώστε να καταδείξει, ότι οι λοιποί πρακτορές της ήσαν "αγνοί" κομμουνιστές. Η Οχράνα είχε κατανοήσει εγκαίρως, ότι κυρίως οι Σιονιστές προσπαθούσαν να προσποριστούν το εργατικίο κίνημα στην Ρωσία, ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως υποχείριό τους εναντίον τού τσαρισμού. Έτσι επιχείρησε να τούς προλάβει αυτή με μια παράλληλη συνωμοσία. Ο Στάλιν, ως νόθος υιός ενός αξιωματικού τής τσαρικής αστυνομίας, εισήχθηκε από νεαρή ηλικία στα εκκλησιαστικά σεμινάρια, όπου επικρατούσε έντονη αντισιονιστική προπαγάνδα. Σε αντίθεση με άλλους αντικαθεστωτικούς, οι οποίοι έλιωσαν επί δεκαετίες μέσα στα κάτεργα, αυτός υπέστη μόνον εικονικές συλλήψεις. Ακόμη και ο άκρως οξύνους δολοφονηθείς συγγραφέας Νίκος Βεργίδης, καίτοι επιχειρεί μια σταλινική αγιογραφία στο έργο του "Η Διπλή Δολοφονία τού Στάλιν" καταδεικνύει ότι από όλο το ηγετικό επιτελείο των Μπολσεβίκων, μόνο ο Στάλιν βρισκόταν και δρούσε στο εσωτερικό τής Ρωσίας, έχοντας εκ των πραγμάτων αναδειχθεί σε αναμφισβήτητο ηγέτη των οργανώσεων εντός τής χώρας. Οι λοιποί ηγέτες των Μπολσεβίκων ζούσαν ως εμιγκρέδες σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Ο Λένιν δεν ήταν μέχρι την επάνοδό του στην Ρωσία μετά την επανάσταση τού Απριλίου 1917 τίποτε περισσότερο παρά ένας εμιγκρές, τελείως αποκομμένος από την Ρωσική πραγματικόιητα. Η συζυγός του Κρούπσκαγια αναφέρει χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματά της με τίτλο "Αναμνήσεις Με τον Λένιν", ότι η έκπληξη τού συζύγου της ήταν τόσο μεγάλη, όταν ο εν λόγω "επαναστάτης" πληροφορήθηκε την διεξαγωγή τής επανάστασης τού Απριλίου, που έσπασε το πόδι τής καρέκλας σε καφενείο τής Γενέβης όπου καθόταν πέφτοντας στο πάτωμα.
Ο Λένιν θα παρέμενε μια θλιβερή παρανυχίδα στο ιστορικό γίγνεσθαι, εάν δεν τον επέλεγε ο Γερμανός Κάιζερ Γουλιέλμος για να τον αναδείξει σε "ηγέτη" τής "επανάστασης" μέσω τής επικουρίας και στήριξης ενός πράκτορα του Γερμανικού υπουργείου εξωτερικών με επικεφαλής τον δόκτορα Τσίμμερμαν με στόχο την προσάρτηση των επίμαχων εν μέρει γερμανόφωνων περιοχών τής Εσθονίας, Λεττονίας και Λιθουανίας μετά την ενορχηστρωμένη ήττα τής Ρωσίας στον πόλεμο, τις οποίες πράγματι η Γερμανία προσήρτησε μετά την ανάδειξη των Μπολσεβίκων σε πραξικοπηματική κυβέρνηση με την συνθήκη τού Μπρεστ - Λιτόφσκ. Ο θαυμασμός τού Λένιν για κάθε τι Γερμανικό, έχει ομολογηθεί από τον ίδιο στα γραπτά του. Ο εβραίος Δρ. Χέλπχαντ, ή επί το "επαναστατικότερον" Πάρβους, ήταν ο σύνδεσμος που μύησε τον Λένιν στην συνεργασία με τούς Γερμανούς. Η χρηματοδότηση των Μπολσεβίκων από τούς Γερμανούς προήρχετο από το βαλάντιο των Ρώσων στρατευμένων, στούς οποίους με καλυμμένα τα μετόπισθεν μπορούσε ο Πάρβους να εμπορεύεται προφυλακτικά και χειρουργικά εργαλεία. Οι Γερμανοί βεβαίως τυγχάνουν και έξοχοι κατασκευαστές προφυλακτικών, προ τής ακακαλύψεως των ελαστικών, από έντερα ζώων και από την εποχή που ο αυτοκράτοράς τους Φρειδερίκος ο δεύτερος πλάγιαζε με τούς πιτσιρικάδες στα ανάκτορα των οργίων Σαν Σουσί, όπου η καμαρίλα του μπεκρούλιαζε με τα χρήματα από την ενοικίαση τού αυτοκρατορικού στρατού σε ξένους δυνάστες, όπως στην Αγγλία, κατά την διάρκεια των πολεμου ενάντιον τής Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Ότι οι Γερμανοί θεωρούν ύψιστη τιμή τους να θυσιάσουν την ζωή τους για τον αυτοκράτορα, είναι παλιά ιστορία. Ο ρόλος τού Πάρβους αφορά ιστορικά ζητήματα μεγάλου εύρους, όχι μόνο ένεκα της καθοριστικού χαρακτήρα εκδούλευσης Γερμανικών συμφερόντων κατά την πρετοιμασία και διεξαγωγή τής "μεγάλης Οκτωμβριανής επαναστάσεως", οποία είχε μόνον επτά θύματα (από τα οποία τέσσερα ήταν γυναίκες, μέλη των γυναικείων ταγμάτων των Κοζάκων) κατά την διάρκεια τής διεξαγωγής της στην Αγία Πετρούπολη, όπου ήταν και ο βασικός χώρος ως πρωτεύουσα και έδρα τής επαναστατικής κυβερνήσεως υπό τον Αλεξάντερ Κερένσκυ - στην οποία μάλιστα συμμετείχαν και οι Μπολσεβίκοι  - όπου κρίθηκε η επικράτηση τού πραξικοπήματος. Ο Πάρβους σχετίζεται επί πλέον με τον ρόλο των εβραίων στρατηγών στο επιτελείο του αυτοκρατορικού στρατού, οι οποίοι αποτελούσαν τον βασικό πυρήνα τού γερμανικού επιτελείου και ίσχυαν ως οι πλέον έμπιστοι επιτελείς τού αυτοκράτορα. Ο εν τέλει ρόλος τους δεν έχει τύχει κάποιας ιστορικής αξιολογήσεως ακόμη, αλλά σε αυτό ίσως αναφερθούμε σε άλλη συνάντησή μας, αγαπητέ Αλέξη.
Για εμάς όμως τούς Έλληνες, ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ρόλος τού Πάρβους κατά την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο των Νεοτούρκων. Ο Πάρβους υπήρξε βασικός ενδιάμεσος για την παροχή οπλισμού σε αυτούς. Ενέχεται δηλαδή στην διαδικασία εξόντωσης των εθνοτήτων στην Μικρά Ασία. Ταυτοχρόνως με τον Πάρβους παρέμεινε για αρκετό διάστημα στην Κωνσταντινούπολη και ο Λέον Τρότσκυ. Το τρίο συμπληρονόταν από τον Ιακώβ Σαμποτίνσκυ, ο οποίος ήταν εκδότης τής εφημερίδας των Νεοτούρκων και μετά την ίδρυση τού κράτους τού Ισραήλ διετέλεσε ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος τής Ισραηλινής κυβέρνησης. 
Απέναντι στα ψυχολογικά συμπλέγματα τού Λένιν δεν μπορώ παρά να έχω πλήρη συμπάθεια και κατανόηση, άσχετα εάν αυτά συντέλεσαν ώστε ένεκα τού μένους που τον δονούσε να καταντήσει αυτός υποχείριο τής Γερμανικής αυτοκρατορικής επεκτατικής πολιτικής, εις βάρος τής Ρωσίας. Όταν κρέμασαν τον αδελφό του στην φυλακή τού φρουρίου Πέτρου και Παύλου για την απόπειρα δολοφονίας εναντίου του Τσάρου Νικολάου τού δευτέρου σε συνεργασία με άλλους Ναρότνικους, η μητέρα του παρακάλεσε όλους τούς αμαξάδες τής περιοχής για να μεταφερθεί η σωρός του στο νεκροταφείο. Όλοι αρνήθηκαν. Δεν έμενε τίποτε πλέον στην άμοιρη γυναίκα από το να δανιστεί το κάρο ενός καρβουνιάρη και να το σπρώξει μαζί με τα παιδικά χέρια τού Βλαδίμιρου. "Σπρώχναμε με μητέρα μου το καρότσι καθώς έβλεπα το αίμα τού αδελφού μου να στάζει στο χιόνι", γράφει σε κάποιο κείμενό του του ο Λένιν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Σάσα ήταν ένα φοβερό παιδί. Ο πατέρας τού Λένιν δεν ήταν τυχαία φυσιογνωμία. Ήταν εκπαιδευτικός και ήταν υπεύθυνος για όλα τα σχολεία τής μείζονος περιοχής. Πίστευε στην εκπαιδευτική αναγέννηση τού Ρωσικού λαού, η οποία έλπιζε ότι θα τον βοηθούσε να βγεί από τον σκοταδισμό τής φεουδαρχικής μοιρολατρείας και είχε κάνει τεράστιους αγώνες γι αυτήν. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τον συνολικό περίγυρο και αυτό διευκόλυνε μια επιεική μεταχείρηση τού Σάσα από τούς δικαστές. Όταν τον επισκέφθηκε η μητέρα του στην φυλακή τού είπε: "Το μόνο που απαιτούν από εσένα παιδί μου είναι μόνο μια δήλωση μετανοίας. Μην θυσιάσεις την ζωή σου χωρίς λόγο". Τότε ο Σάσα τής απάντησε: "Δεν μπορώ μητέρα. Λυπάμαι τόσο πολύ που δεν μπορώ..."
Ιδιαίτερα παράξενο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σχέση αυτού τού ψυχικά τραυματισμένου ανθρώπου, που αναδείχθηκε όσο ελάχιστοι άλλοι σε σταρ τής παγκόσμιας επανάσης με τον μεγάλο του αντίπαλο, που ανέτρεψε στην πορεία, τον Αλέξανδρο Κερένσκυ. Ο Λένιν μεγάλωσε στην ίδια κομώπολη με τον Κερένσκυ. Τα πατρικά τους σπίτια ήταν σε μικρή απόσταση. Οι πατέρες τους διατηρούσαν μια έντονη επιστήθεια σχέση. Ήταν και οι δύο εκπαιδευτικοί, δωσμένοι με όλη την δύναμή τους στην ιδέα τής μόρφωσης των μουζίκων. Ιδεολογικοί συνοδοιπόροι και συναγωνιστές. Ο Λένιν συναντιώταν με τον Κερένσκυ όταν ήταν παιδιά στον ορθόδοξο ναό τής γειτονιάς τους. Όταν ο πατέρας τού Λένιν έλαβε δυσμενή μετάθεση στα βάθη τού Ουσμπεκιστάν, επειδή είχε ενοχληθεί υπεβολικά από την δράση του το σκοταδιστικό τσαρικό κατεστημένο, όργωνε στην κυριολεξία τις χιονισμένες στέππες με ένα έλκυθρο που το έσερναν σκυλιά, για να προωθήσει το εκπαιδευτικό έργο. Κάποτε διένυσε μια τεράστια απόσταση για συνατήσει ξανά τον καλό του φίλο Κερένσκυ. Σύντομα μαράζωσε από την άδικη μεταχείρησή του από τούς τσαρικούς και πέθανε σχετικά νέος. Το όνειρό του για την μόρφωση τού Ρωσικού λαού μπορεί να μην γίνεται σήμερα ορατό μέσα στα αγκάθια τής μονοκομματικής προπαγάνδας, που ακολούθησε ως εκπαιδευτική φιλοσοφία μετά την "απελευθέρωση" τού Ρωσσικού λαού από τον τσαρισμό. Στην ουσία οι Βογιάροι, οι κρατικοί γεωκτήμονες και οι τσαρικοί χωροφύλακες τής Οχράνα εξακολουθούν να δεσπόζουν ως τύραννοι σε αυτήν την χώρα μέχρι σήμερα μετά την εξόντωση των περιφερειακών φεουδαρχών από τον Ιβάν τον "τρομερό" και τον "μέγα" πέτρο, με τον ένα ή άλλο μανδύα. Όσο δαφορετική κι αν είναι η εκάστοτε μεταμφίεση τους, το στιλέττο και το μαστίγιο στις τσέπες τους παραμένει το ίδιο. Όμως εάν προσέξει κάποιος περισσότερο η προσφορά των ανθρώπων, όπως οι πατέρες των Λένιν και Κερένσκυ, καθίσταται περισσότερο από ορατή. Τα επιτεύγματα των Ρώσων επιστημόνων παραμένουν ασύγκριτα. Ακόμη και στα ανώτατα ιερατικά μαθηματικά. Εάν είχαν την Ελληνική Γλώσσα ως μητρική, ίσως να μάς είχαν εκτοπίσει από την πρώτη θέση. Ίσως στην θέση τού Καραθεοδωρή να είχε βρεθεί κάποιος Ρώσος. Η Γλώσσα μάς κρατάει επικεφαλείς στην παγκόσμια πνευματική πρωτοπορεία και η ευλογία των προγόνων.
Για να μπορέσει να διερευνήσει κάποιος την καρμική σχέση πεπρωμένου ανάμεσα στον Βλαδίμιρο Ίλιτς Ουλιάνωφ και τον Αλέξανδρο Κερένσκυ, ίσως να μην επαρκεί μια ενσάρκωση, έστω κι αν ασχοληθεί μόνο με αυτή. Διαβάζοντας τα απομνημονεύματα τού Κερέσκυ, αναδεικνύεται μέσα από αυτά η ανιδιοτελής μορφή ενός Ρώσου πατριώτη, που με την μελαγχολία ενός ευαίσθητου αγωνιστή βλέπει να γκρεμίζονται τα λαϊκά επιτεύγματα προς την κατελυθυνση της κοινωνικής χειραφέτησης από μια αγόμενη και φερόμενη πλέμπα. Μα ήταν μασόνος και Εβραίος, θα ισχυριστούν κάποιοι. Έχω λιώσει σόλες στο παρελθόν για την καταγγελία τού σιονισμού. Όμως πάντοτε κάποιοι από τούς καλύτερους φίλους μου ήταν και είναι εβραίοι. Δεν μπορεί να είναι όλοι το ίδιο, μόνο επειδή έτυχε να ανήκουν κάπου. Ούτε δικαιούμεθα να πάψουμε να υποκλεινόμαστε μπροστά στον Βιλχελμ Ράιχ, τον Φρόυντ, τον Κουρτ Τουχόλσκυ καθώς και τόσους και τόσες άλλες.
Η τρίτη βασική ομάδα, που έπεξε σημαντικό ρόλο στο δράμα του οκτωμβριανού πραξικοπήματος στην Ρωσία, ήταν υπό την καθοδήγηση τού Λέοντος Τρότσκυ. Ο "Μπρόνσταϊν" ήταν πράκτορας τού διεθνούς σιονιστικού κατεστημένου και τής Γουώλλ Στρητ, με την οποίαν διατηρούσε δεσμούς αίματος. Ήταν νυμφευμένος με την Άννα Μπάουρ, κόρη τού μεγάλου τραπεζίτη Όττο Μπάουρ. Έχει γράψει και ένα βιβλίο για την μασονία, το οποίο η κρατική βιβλιοθήκη τού Βερολίνου αρνήθκε επί σειρά ετών να μού δανίσει, παρουσιάζοντάς το ως μονίμως και κατ' επανάλληψη δανισμένο.  
Για τον ρόλο τού σιονισμού στα γεγονότα τού πραξικοπήματος και εντεύθεν έχουν γραφεί κατά καιρούς περισσότερο από αρκετά, ώστε να χρειάζεται κάποιος να επιμείνει.
Αναμφίβολα στο εργατικό κίνημα τής Ρωσίας, αλλά όχι μόνο, συμμετείχαν αρκετοί αγνοί ιδεολόγοι, οι οποίοι αντιμετώπισαν το κομμουνιστικό όραμα με διάθεση μέγιστης προσφοράς και ετοιμότητα αυτοθυσίας. Αρκετοί από αυτούς πέρασαν σχεδόν όλη την ενεργό ζωή τους στα κάτεργα. Ένας από αυτούς ήταν ο Τζερτζίνσκυ. Τον συνέλαβαν όταν η γυναίκα του ήταν έγγυος και γνώρισε το παιδί του όταν αυτό είχε πλέον ολοκληρώσει την εφηβεία. Μια τέτοια περίπτωση παιδιού ήταν και ο δικός μας Δημήτρης Μητροπάνος. Οι πιο ζεστές λαϊκές φωνές στο ελληνικό τραγούδι αναδείχθηκαν μέσα από το ατελείωτο μαρτυρολόγιο τής αριστεράς, τα γιαπιά και τις φάμπρικες. Ήταν φυσικό, αυτοί που απόδωσαν τα πάθη και τούς πόνους τού λαού να έχουν αναδειχθεί μέσα από την καρδιά του και το στοργικό χάδι τής μάνας, για την οποία  η επιβίωση των παιδιών στάθηκε το πιο αυτονόητο ιερό καθήκον. Δεν θέλω να ισχυροστώ με αυτά, ότι στην Ελλάδα μόνο οι αριστεροί ήσαν καλοί άνθρωποι. Γνώρισα κάποιους βαμμένους δεξιούς, οι οποίοι είχαν μια απαράμιλλη αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης. Άνθρωποι, που αρκετές φορές έμειναν νηστικοί τις δύκολες μέρες τής κατοχής, για να φάει το παιδί τού γείτονα μια φέτα ψωμί. Οι σκιές δίχασαν με ύπουλη μανία την λαϊκή ψυχή. Όμως, παρ'ο΄λα αυτά η ποιότητά της δεν διαβρώθηκε. Όπως, όταν ένα χρυσό τάληρο κοπεί στα δύο και τα δύο μέρη του εξακολουθούν να αποτελούνται από ατόφιο χρυσό.
Δεν κρύβω όμως, ότι η καρδιά μου κτυπάει αριστερά, έστω κι αν δεν είμαι αριστερός. Εκεί βρίσκεται η φυσική της θέση. Όπως κτυπάει χριστιανικά, ενώ δεν είμαι χριστιανός. Κάποιοι άνθρωποι, που γνώρισα σε μαναστήρια, όπου έτυχε να βρεθώ, νεώτεροι αλλά και ηλικιωμένοι, μού άνοιξαν με την αγνή καρδιά τους και την αυτονόητη καλοσύνη τους τις πύλες τού παραδείσου. Η φύση και κάθε τι γύρω τους έχαιραν σε κατάσταση διαρκούς ευδαιμονίας. "Αυτοί είναι οι δικοί μας Άγιοι", που λέει ο Γιάννης Ρίτσος στο "Καπνισμένο Τσουκάλι". Θυμάμαι μια διήγηση τού μπάρμπα μου Χ., ο οποίος ήταν αριστερός και τα αδέλφια του πέρασαν δεκαετίες στις εκτοπίσεις. Ο μπάρμπα Χ. όντας χαμάλης σπούδασε δυο παιδιά στην Ιταλία. Μού είχε παι κάποτε: "Ότι είχαμε το στέλναμε στα παιδιά. Κάποτε αναγκαστήκαμε για τρείς βδομάδες να την βγάλουμε με ένα καλάθι καρύδια, που μάς είχαν στείλει από το χωριό. Αυτά μετά από κάμποσες ημέρες μού δημιουργούσαν φοβερή διάθεση για σεξ. Την γυναίκα μου την είχα φέρει στο απροχώρητο. Μετά από κάποιες μέρες, το απόγευμα έτρωγα ασταμάτητα από την πείνα καρύδια, την νύχτα αυνανιζόμουνα και άντε την άλλη μέρα να κουβαλάω τσουβάλια. Οπότε επέστρεφα από την δουλιά τρομερά κουρασμένος και πλάκωνα ξανά τα καρύδια".
Νομίζω ότι και στο ανώτατο κομματικό κλιμάκιο των Μπολσεβίκων υπήρχαν και κάποιοι αγνοί αγωνιστές, όπως ο Κάμενεφ. Αναμφίβολα, όταν φτιάξει κάποιος ένα ωραίο σπίτι με λάθος υλικά, αυτό θα γκρεμιστεί από μόνο του, ίσως πριν καν τελειώσει και θα πλακώσει όσους βρίσκονται μέσα. Πριν από τούς ενοίκους θα πολτοποιηθούν οι μάστορες και οι κάλφες. Όμως αυτά τα ερείπια αξίζουν πολλά. Πιστεύω ότι συγκαταλλέγονται σε αυτά, που ονόμασε ο Ελύτης "ωραία ερείπια μέσα μας". Η πέτρα όταν πέσει στη γη με την οξείδωση των καιρών γίνεται ξανά βράχος. Και καραδοκεί αποφασισμένη τούς επόμενους και τις επόμενες λαξευτές με την ελπίδα, ότι αυτοί θα έχουν φτιάζει προηγουμένως κάποιο σχέδιο, ώστε να μην ματώνουν τα χέρια τους με τα κτυπήματα. Μέσα στις πέτρες φωλιάζουν Θείες Μορφές. Οι Έλληνες τις ονόμασαν αγάλματα. Οντότητες που μπορούν να οδηγήσουν στον στόχο. Εάν θέλεις να πνιγείς στο ποτάμι δέσε στον λαιμό σου μια πέτρα. Εάν θέλεις να ανέβεις στον ουρανό, δέσε στον λαιμό σου μια άλλη. Μόνο εάν σπουδάσεις τους νόμους τής βαρύτητας, θα κατανοήσεις τούς νόμους τής πτήσης. 
 

Καθόλην την διάρκειαν τής μακροσκελούς διηγήσεως τού φίλου μου ήμουν αυστηρώς προσηλωμένος εις τα λεγόμενά του, πρόλον που δεν εθεώρησα ότι απήντησε ευθέως στο ερώτημα που τού έθεσα. Ο σερβιτόρος είχε αρχίσει να περιφέρεται εδώ και αρκετήν ώραν πλησίον ημών, θέλων να κατανοήσωμεν, ότι είχεν έλθει πλέον το πλήρωμα τού χρόνου δια να αποχωρήσωμεν. Εμείς όμως πεπεισμένοι ότι το εν λόγω θέμα σηκώνει και δεύτερον καφέ, τού εδώσαμεν νέαν παραγγελίαν.
Εμμένων λοιπόν εις το θέμα, το οποίον είχα θέσει απευθύνθην εκ νέου εις τον φίλον μου.
- Καλώς μεν ανέφερες αυτά, αλλά δεν μού τεκμηρίωσες γιατί οι πόλεμοι δεν γίνονται για χρήματα, αλλά μονον για το αίμα και τούς σκοτωμούς σαν αυτοσκοπό.
Ο Ιάκωβος εμειδίασε, ως η παρατήρησίς μου να επήλθε ως ώιμον φρούτον.
- Δεν χρειάζεται να πάμε μακρυά, μού απεκρίθει. Απορώ πώς μια σειρά καταστάσεις που φωνασκούν δεν γίνονται αντιληπτές. Δες για παράδειγμα την κατάσταση στην Ελλάδα κατά την κλασσική περίοδο. Μια τεράστια δύναμη, αυστηρά μιλιταριστικά δομημένη, η οποία ήταν προσανατολισμένη μόνο στην βίαιη επιβολή και την διεξαγωγή πολέμων, είχε καταργήσει σχεδόν στο εσωτερικό της το χρήμα και κάθε είδους κατανάλωση. Οι άνθρωποι εκεί δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ρομποτοποιημένες πολεμικές μηχανές. Οι είλωττες έλεγαν χαρακτηριστικά για τούς πολίτες τής Σπάρτης, ότι αυτοί ήσαν οι μόνοι αφέντες, που ζούσαν χειρότερα από τούς δούλους τους. Μελέτησε προσεκτικά τούς "Παράλληλους Βίους" τού Πλουτάρχου το έργο "Λυκούργος - Νουμάς" και το "Αγησίλαος Πομπήιος". 
- Εντάξει, δεν είχαν μεν οικονομικά συμφέροντα, αλλά πολεμούσαν για να επιβάλλουν τις αξίες τους στούς άλλους.
- Είπαμε: Διάβασε τα βιβλία που ανάφερα, ώστε να δούμε συγκεκριμένα ποιες ήταν αυτές οι αξίες. Τώρα δεν θα δώσω περισσότερα στοιχεία. Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα έχουμε και τα βιβλία, ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση.
- Πάλι θα με βάλεις να τρέχω να αγοράζω βιβλία;
- Μπορείς να τα κατεβάσεις στο διαδίκτυο. Υπάρχουν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου τής Κρήτης και αλλού. 
- Όσο αφορά το άλλο θέμα που έθεσες, την επιβολή παγκόσμιας δικτατορίας ως μελλοντικό καθεστώς διαρκείας και αυτό αποτελεί προπαγανδιστικό φιάσκο με στόχο τον αποπροσανατολισμό μας από την πλευρά τής υποτιθέμενης ελίτ των αληταμπουράδων.
- Μα πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο. Αφού όλες οι ενδείξεις αποκαλύπτουν ότι οδεύουμε ολοταχώς προς τα εκεί.
- Μα, καλέ μου φίλε, περιμένεις ποτέ ο αλήτ να σού αποκαλύψει εγκαίρως τα πραγματικά της σχέδια;Όλα στο Μάτριξ απαιτείται να γκρεμιστούν. ΟΛΑ.
- Μα εσύ με την φόρα που πήρες, θα γκρεμίσεις και εμένα. Προσπαθείς να με αποδομήσεις σαν αριστερό, προσπαθείς να με αποδομήσεις σαν Έλληνα, μετά δεν ξέρω και γω σαν τι θα προσπαιήσεις να με αμφισβητήσεις.
- Σαν οτιδήποτε. Όλα όσα μάς επέβαλλαν νοητικά είναι στην πλειοψηφία τους μυθεύματα. Εμφανίζονται πλείστοι όσοι υποτιθέμενοι τιμητές αξιών, οι οποίοι όμως δεν είναι τίποτε περισσότερο από γυρολόγοι τής ύπνωσης τού Μάτριξ. Με ύφος και παχιά λόγια μόνο δεν πρόκειται να φθάσουμε κάπου. Το ζήτημα τής λεγόμενης παγκόσμιας δικτατωρίας είναι απλό: Πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Και όπως έδειξε ό Νίκος Πουλατζάς, σαν ένας από τούς μεγαλύτερους θεωρητικούς που ανέλυσαν την φύση και την δομή των ολοκληρωτικών καθεστώτων, αυτά είναι καθεστώτα εκτάκτου ανάγκης. Δηλαδή είναι βραχύβια. Δεν μπορούν να επιβιώσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φτιάχνονται για κάποιο συγκεκριμένο στόχο και μετά αντικαθίστανται από άλλα. Και αυτά μπορεί να είναι ολοκληρωτικά, όχι όμως με προφανή τρόπο.
- Μα και ο Όργουελλ, που είναι τεράστιος, δεν μίλησε για το κράτος τού μεγάλου αδελφού; Εξ άλλου και στους λίθους της Γεωργίας δεν ανέγραψε τελείως ανοικτά η ελίτ τον στόχο αποπληθυσμού, που κλιμακώνει σήμερα;
- Διάβασε ξανά προσεκτικά το 1984 τού Όργουελλ και θα διαπιστώσεις, ότι το καθεστώς που περιγράσφεται εκεί δεν αφορά κάποια μελλοντική κατάσταση, αλλά έχει επιβληθεί ήδη.
- Τι εννοείς;
-Ο μεγάλος αδελφός δεν είναι καποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, αγαπητέ φίλε, αλλά είναι μια κατάσταση. Ας δούμε τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένα:  


Συνεχίζεται....

Ο ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΡΙΓΗΛΗΣ, ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΑΒΓΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΤΣΑΜΙΚΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Το δάκρυ στην αρχή διδάσκει την ήττα
το βλέμμα μετά καλωσορίζει την δύναμη
πέρα από το εμπόδιο.
Αρχή και τέλος συμπλέκονται
αρχές είναι οι στόχοι
και οι στόχοι είναι αρχές.
Τεντώνεις το τόξο για να φθάσεις
εκεί που βίσκεσαι κάθε στιγμή -
έτσι το σπας.
Μετά ψάχνεις το βέλος:
Όταν όμως γνωρίζεις, ότι δεν γνωρίζεις πού πηγαίνεις
τότε μόνον γνωρίζεις πού πηγαίνεις.
Το τόξο υπάρχει για να το σπας
μια μονάχη ώθηση μπορεί να λειτουργεί
η έλξη που εξασκεί ο στόχος
αυτή που οδηγεί στην καρδιά του
ή όπως λέμε, στην δική σου καρδιά.
Κοινός τόπος τής καρδιάς η δύναμις

Να τεντώνεις κραταιά τα χέρια μέσα στο πήδημα
να ωθείς με δόνηση πίστεως την ράβδο
που γύρω της τυλίγεται η γούνα τού αετού
να αισθάνεσαι χρυσή την ροή τής βροχής
στους λογισμούς και το κορμί
να αφουγκράζεσαι με τα πόδια μέσα στις λάσπες
τα πτερά τής γης.
Να βαστάς γερά την αρχή
για να σε βαστάει το τέλος.
Οι σκιές βαραίνουν συνεχώς
ποτέ δεν μπόρεσαν, ποτέ δεν θα μπορέσουν
την περιδύνηση στην μαύρη οπή.
Ακόμη ένα τσάμικο τής βροχής
ως έσχατο κατώφλι
ενορχηστρωμένης εκφυγής.

Μποτίλια στο Πέλαγος


2. ΟΙ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ