ΔΙΕΜΒΟΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ KRANIOTOPIA

1. ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΡΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ 

Αυτή η ανάρτηση αποτελεί μια παρεμβολή στην παράθεση του θέματος που πραγματεύονται  οι προηγούμενες αναρτήσεις, με αφορμή δύο κατά την άποψή μου σημαντικά σχόλια, τα οποία κατέθεσε ο φίλος PANDAROS στην προηγούμενη ανάρτηση. Θεωρώ, ότι αυτά προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εμβαθύνουμε κάποιες σκέψεις αναφορικά με τον δοτό εικονισμό ως αλλοτρίωση τής ζωτικής πραγματικότητος και με κάποιους τρόπους που ίσως αρμόζει να τον αντιμετωπίσουμε.
Η όποια αξία ενός ιστολογίου συνίσταται σε μεγάλο βαθμό στην διαδραστική δυναμική που αυτό θέτει σε κίνηση, η οποία πρωτίστως συντελείται με τα σχόλια που καταγράφονται. Και ο καλός μου φίλος αναδεικνύεται σε μάστορα τού είδους, διότι συχνότατα επιχειρεί να εμβαθύνει σε όσα αναφέρονται στις αναρτήσεις με εμπεριστατωμένο τρόπο. Θέτοντας εύλογα ερωτήματα, ασκώντας λελογισμένη αμφισβήτηση των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν, επεκτείνοντας την προβληματική σε λίαν ενδιαφέρουσες κατευθύσνσεις, παρέχοντας πληθώρα συνδέσμων σχετικά, αναδυκνύεται σε σημαντικό συνεκπονητή όσων επιχειρούν να αναδείξουν οι αναρτήσεις.
Αναμφίβολα ο PANDAROS δεν είναι ο μόνος, που στα πλαίσια των σχολίων επιχειρεί με εμπεριστατωμένο τρόπο να εμβαθύνει και να προσδώσει εύρος στην προβληματική. Πέρα από τούς συνεργάτες αυτής τής σελίδας και άλλοι αξιόλογοι φίλοι - οι οποίοι συχνά  είναι και διαχειριστές ιστολογίων - συμβάλλουν τακτικότατα στην ανάπτυξη τής προβληματικής εδώ. Ιδιαίτερα ευτυχής καθίσταμαι από την πολύτιμη γυναικεία συμμετοχή. Αυτή προσδίδει στην διαδράση μια αναγκατάστατη γείωση και απογείωση ταυτοχρόνως, όπως και κάτι από την αρμονία τού κύκλου.

Στην συνέχεια παραθέτω τα σημαντικά χωρεία των δύο αυτών σχολίων, τα οποία όπως προανέφερα - τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση - στάθηκαν αφετηρία για κάποιες σκέψεις, τίς οποίες στην συνέχεια επίσης θα παραθέσω. Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει αυτά τα σχόλια στο σύνολο τούς, μπορεί να ανατρέξει στη προηγούμενη ανάρτηση:


"... χθες ξαναδιαβασα το πονημα του μποτιλια και το ματι μου επεσε πανω καταστασιακη διεθνη .Ειλικρινα δεν ηξερα τι ηταν αυτη και αρχισα το ψαξιμο μεσα απο το οποιο εβγαλα αντυπωσιακα συμπερσματα [τουλαχιστον για μενα] τα οποια θελω να τα μοιραστω μαζι σας

Τι ειναι λοιπον αυτη η καταστασιακη διεθνης?

αντιγραφω απο wiki[ η Αντιγραφη δεν ειναι ντροπη ειδικα αν δεν εχεις χρονο]

''Η Καταστασιακή Διεθνής ή ομάδα των Σιτουασιονιστών ή Σιτουασιονιστική ομάδα (γαλ. Internationale situationniste) ήταν καλλιτεχνικό κίνημα στον ακροαριστερό χώρο στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1960. Συγκροτήθηκε από θεωρητικούς καλλιτέχνες, ακαδημαϊκούς, αρχιτέκτονες, πολιτικούς και άλλους. Η δράση τους επηρέασε την πολιτική γραμμή της Αριστεράς καθώς και τα γεγονότα που ξέσπασαν τον Μάιο του 68 στην Γαλλία. Στον τομέα της τέχνης επηρέασαν την μαζική κουλτούρα. Ήταν μια μικρή ομάδα που αποτελείτο από 40 έως 75 άτομα. Διαλύθηκε το 1972.''
σε αυτο το σημειο επιβεβαιωνεται πληρως ο μποτιλια οταν εγραψε πως ελαχιστα ατομα μπορει να αλλαξουν το συμπαν.Οπως βλεπετε αυτοι ηταν μολις 75 ατομα

και τωρα παμε στο ζουμι

ο κυριος εκπροσωπος αυτης της ομαδας Guy Debord δεν εγραψε μονο αυτα που μας ειπε ο μποτιλιας αλλα ηταν ο πρωτος που αναφερε τον ορο ΨΥΧΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

τι ειναι λοιπον αυτος ο ορος?

ψυχογεωγραφια ειναι η μελετη συγκεκριμενων κανονων και επιρροων του γεωγραφικου περιβαλλοντος πανω στα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ και την ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ των αστων
βεβαια ο ορος αυτος μπορει να διαβαστει και αναποδα..
''η ψυχογεωγραφια δεν αφορα μονο της επιπτωσεις που το γεωγραφικο περιβαλον εχει στον ψυχισμο του ατομου αλλα και τις επιιπτωσεις που εχει ο ΙΔΙΟΣ ο ΨΥΧΙΣΜΟΣ του πανω στο γεωγραφικο περιβαλλον!!!

δηλαδη τι μας λεει εδω ,πως οποιος ελεγχει τους κανονες του γεωγραφικου περιβαλλοντος [μεσω,μαλλον αρχιτεκτωνικων κατασκευων και οχι μονο ] τοτε ελεγχει και τον ψυχισμο των αστων!!!!
βεβαια ισχυει και το αντιστροφο πως ο ψυχισμος των αστων επιδρα στο γεωγραφικο περιβαλλον

οπως και να εχει μου ηρθε το πρωτο ερωτημα και σας το καταθετω

Ποιοι ειναι αυτοι που ελεγχουν τους κανονες [πολεοδομικους και οχι μονο] μιας πολης?

τωρα πως εφτασαν σε αυτην την ανακαλυψη?

στο εργο του κοινωνια του θεαματος ο Debord υποστηριζει πως οταν υποβαθμιζεται η ποιοτητα ζωης του ανθρωπου αλλαζουν και οι ψυχικες του διαδικασιες και υποβαθμιζεται ο νους και η γνωση [θα μου πειτε γνωστα αυτα κανα αλλο εχει να πει?]
-βεβαια και εχει..  "

 στο επωμενο εργο του, ΄΄θεωρια της περιπλανησης ΄΄ο Debord μας λεει οτι ο μοναδικος τροπος να γλυτωσει ο ανθρωπος απο την υποβαθμιση και την εμπορευματοποιηση ειναι η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗς!! Η οποια βασιζεται στην ελευθερια του ασυνειδητου και στην κυριαρχεια των ψυχογεωγραφικων παραλλαγων της πολης μεσω της γνωσης και την και της αξιολογησης των δυνατοτητων του ατομου''

ετσι κατεγραψαν και χαρτογραφησαν ολο το παρισι [δηλαδη κατεγραψαν ατμοφαιρες και κινησεις και ροες μεταξυ των διαφορων τομεων της πολης..]βεβαια αυτος ο χαρτης δεν ειχε καμμια σχεση με το συμβατικο χαρτη του παρισιου

με αυτον τον τροπο δημιουργησαν ενα κολαζ απο διαδρομες που για τον περπατητη[κατι σαν τον τζονυ γουωκερ ηταν οι τυποι.χαχαχα γιατι ηταν φτιαγμενοι οταν εκαναν τις περιπλανησεις στα σοκακια της πολης, αλλοι με ξυδια και αλλοι με πρεζα ] τελως παντων οι τυποι σημειωναν τις περιοχες που ειχαν μια ιδιαιτερη σημασια για υτους και μερικες φορες απεριπταν ολοκληρες περιοχες,οταν γιαυτους δεν ειχαν καμμια σημασια..νομιζω πως ηταν ενας ψυχικος χαρτης του παρισιου
αυτος ειναι ο χαρτης της πολης του παρισιου κατα debord, στην ουσια ειναι ενας ψυχικος χαρτης της πολης

http://blog.art21.org/wp-content/uploads/2013/04/Guy-Debord-The-Naked-City.jpg

πολλοι αρχιτεκτωνες μεταξυ των οποιων κι ο αμερικανος πολεοδομος
στο βιβλιο του the image of the city .
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEn3oK2wRod5Irc70DAZh5ysBCo97ov5JlIYlIdSKvfSspATi3ptmL8FziHKuLTMY9vyiyhtQOMsEuYO_6KZ95tfw7j4Btzy4qahh_rxAyJPiJi0mutLRTidOcC66yCUH4lBYxgEUKhMA/s1600/0262620014.jpg

προχωρησαν παραπανω χωρισαν τις διαδρομες σε κομβους που ειναι οι πυρηνες της πολης και συνδεοναι με μονοπατια ,που αποτελουν ταυτοχρονα συμβαντα τους ταξιδιου ,σε οροσημα , σε συνοικιες και φυσικα σε διαδρομες..περιεργα πραγματα

σκοπος της ψυχογεωγραφιας ηταν να μελετηθουν οι συνθηκες που επικρατουσαν στην πολη οπως το κλιμα, η ,οι κοπωση συναντησεις που τυχον θα συμβουν κατα την διαρκεια της , πως αισθανεται οταν καποιος βρισκεται σε μερη με απουσια φωτος η μερη με πολυφως κ.λπ και ιδιαιτερα να ανακαλυψει τους κομβους ατμοσφαιρων της πολης οταν δυο ατμοσφαιρες αλληλεπιδρουν μεταξυ τους!!!!!

παντως ξεκαθαριζει πως ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΕ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ ΣΤΙς ΠΟΛΕΙς ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΠΕΡΙΠΛΑΝΤΗΤΗΣ !!!

περιεργα πραγματα , δεν πολυκαταλαβαινω και πολλα απο αυτα που γραφει ,,
ποιοι ειναι αυτοι γαμωτο που μεσω των κατασκευων μπορει να εξυψωσουν η να καταστρεψουν εναν ολοκληρο λαο?
πως ειναι δυνατον να τα ξερουν ολα αυτοι και εμεις τιποτα?

κλεινοντας,για να ξαναγυρισω στο αρθρο του μποτιλια και συγνωμη αν σας κουρασα, οι καταστασιακοι ηταν ενας σημαντικος αντιπαλος του κατεστημενου.

Ηταν η θεωρια πισω απο το πληθος , οπως πολυ σωστα λεει ο μποτιλιας η μπαρουταποθηκη και ο Δανιήλ Κοέν Μπεντίτ ηταν ας πουμε ο εκπροσωπος τυπου αυτης της ομαδας ,[δεν ειναι απαραιτητο να ηταν και γνωστης των παραπανω, μπορει να ηταν και προβοκατορας -δεν ξερω-

Για μενα ο ντε γκωλ δεν πιστευω να ηταν το προβλημα αλλα οι απο πισω του . ο Ν τε Γκωλ ηταν ας πουμε ο Σαμαρας της Γαλλιας στο πιο πατριωτικο του , κανενα προβλημα για αυτους , ο ι καταστασιακοι ενδιαφερονταν για τον ελεγχο κεντρικων σημειων της πολης με σκοπο να αλλαξουν την συνειδηση του λαου.Αυτος ηταν ο στοχος τους.

τωρα, αν θα το εκαναν για καλο η κακο δεν το ξερω, μπορει να ηταν και οι ιδιοι χειροτεροι δυναστεις απο τους προηγουμενους ,μπορει να απελευθερωναν τον ανθρωπο, τροφοδοτωντας το κουκουναρι των ανθρωπων με ασυνειδητες εικονες δημιουργωντας,μια αλλη πραγματικοτητα .Μπορει και οχι

Ομως εχοντας ομως στις ταξεις τους, προσωπικοτητες του μεγεθους Σατρ και Καμυ [δηλαδη ογκολιθους του πνευματος ] μαλλον προς το καλυτερο θα πηγαινε η ανθρωποτητα,ετσι θελω να πιστευω.

η πιστη μου αυτη ενισχυεται απο τις διακυρηξεις του Guy Debord:

''καθε ανθρωπος να προσπαθησει γιαυτο που αγαπαει,γιαυτο που τον ελκει[...]Μεσω αυτης της μεθοδου καποιος μπορει να συνοψισει τα στοιχεια απο τα οποια μπορουν να δομηθουν καταστασεις καθως και τους σχεδιασμους που ενισχυουν τα στοιχεια αυτα''

η δομησση αυτων των καταστασεων ,προηλθε απο αστικους πειραματισμους και δημιουργησαν περιβαλλοντα για την πραγματοποιηση των εκαστοτε επιθυμιων!!!!
και η δομηση αυτη μπορουσε να ερθει κυριως μεσα απο την αρχιτεκτονικη και των υποσυνειδητων μηνυματων της. Αυτο μου θυμιζει τον πατωνικο κοσμο των ιδεων που και μονο η θεαση ενος αγαλματος η ενος κτηριου προκαλουσε την θυμιση της πρωταρχικης ιδεας.

γιαυτο εχουμε στην αρχαια αθηνα --και στις αλλες ελληνικες πολεις κτισματα .και αγαλματα τοσο αρμονικα φτιαγμενα που μονο και μονο στην θεαση τους μας καταλαμβανει κατι το μαγικο ,νιωθουμε ενα αισθημα καλλους και δεους μαζι, ειναι η στιγμη ,που εστω και με αυτο το σπρωξιμο , ανακαλουμε την αρχικη ιδεα
αυτο ενιωσα την τελευταια φορα στην ανδρο οταν ειδα το αγαλμα του Ερμη, οι τυποι του μουσειου ειχαν παραγει ενα σκηνικο που μεσα απο συνεχης στροφες -βλεποντας αλλα εκθεματα- ξαφνικα σε εβγαζε σε μια αδεια αιθουσα και ειχε μονο αυτο

http://www.cycladen.be/images/AndrosHermes.jpg

ολος ο κοσμος μαζι και εγω μολις αντικρισαμε το αγαλμα ,ειπαμε ωωωωωωω
αυτη πρεπει να ειναι η δομηση των καταστασεων που πρωτοειπαν οι καταστασιακοι
με τετοιες εντυπωσεις,θελω να πιστευω , ηθελαν να τροφοδοτησουν το κουκουναρι μας.

κλεινοντας, τωρα μου ηρθε αυτο, ασυνειδητες εντυπωσεις που προκαλει στο κουκουναρι μας η θεα αυτου του κτηριου

http://agiotokos-kappadokia.gr/wp-content/uploads/2013/04/customer_works_megaro.jpg

μιλαμε τωρα για το μεγαρο μουσικης.αυτο το τερατουργημα που θυμιζει γερμανικο τανκ οπως φαινεται απο κατω οι κολωνες του μου θυμιζουν ερπιστριες .τι σκατα υποσυνειδητα να στελνει αυτο το κτισμα στα κουκουναρια μας?

ενω το αντιθετο συμβαινει με την αμερικανικη πρεσβεια ,η οποια ειναι ακριβως διπλα του

οι αμερικανοι βεβαια δεν ηθελαν να κανουν ενα μισητο κτισμα σε ξενη χωρα ετσι τα μηνυματα που μας στελνει ειναι εντελως αλλα απο το το ογκωδες τερατουργημα που ειναι διπλα του..

http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/american_empassy.jpg

μπορει να ειναι και μεγαλυτερο κτισμα απο το διπλανο του ,αλλα δεν φαινεται !!!ειναι δειγμα καλλους και αρμονιας ,παρολο τον ογκο του περναει απαρατηρητο και μας καθησυχαζει,οπως ακριβως ηθελαν οι αμερικανοι κατασκευαστες τους,
σεκηνοθετησαν και δομησαν μια κατασταση για να επηρεασουν τις μαζες.

ακριβως οπως θα εκαναν και οι καταστασιακοι.."

Η αναφορά στην αρχή τής προηγούμενης ανάρτησης στούς Καταστασιακούς έγινε με αφορμή, να τονιστεί ο πλασματικός χαρακτήρας τής εικονικότητος, η οποία έχει κυριαρχίσει, χωρίς να αποσκοπείται κάποια ιδαίτερη περεταίρω αναφορά σε αυτούς. Αυτή η κίνηση ανήκει σε σχετικά μεμακρυσμένο παρελθόν, αναγόμενη σε φάση, που ακόμη επικρατούσαν τα δεσμά των νοητικών σχημάτων τού μαρξισμού. Ως εκ τούτου θώρησα, ότι παρά τον πρωτοποριακό χαρακτήρα που είχε η ομάδα των καταστασιακών στην εποχή της, μη έχοντας ακόμη επιτύχει να καταρρίψει ολοκληρωτικά τον μύθο τής "προλεταριακής επανάστασης", μια πιο συγκεκριμένη μνεία σε αυτούς δεν θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερη παραγωγική. Αυτά όμως που παρέθεσε ο PANDAROS στάθηκαν αφορμή να κατανοήσω, ότι ακριβώς η μνεία τόσο στούς Καταστασιακούς, όσο και σε κάποιες άλλες πρωτοποριακές πρωτοβουλίες τού σύγχρονου παρελθόντος, σχετίζονται άμεσα με το θέμα που προσεγγίζω εδώ.

Στο βαθμό που κεντρικός άξονας τής παρούσης προβληματικής είναι η αποτίμηση τής τρέχουσας φάσεως υπό το γενικότερο ιστορικό πρίσμα, δεν μπορεί παρά μια ανάλογη αναφορά στο γίγνεσθαι των κινήσεων με πρωτοποριακό χαρακτήρα αμφισβήτησης τού κατεστημένου, όπως αυτό καταγράφθηκε στην πορεία των τελευταίων πέντε δεκαετιών, να είναι όχι μόνον χρήσιμη, αλλά και αναγκαία.

Ακριβώς, διότι η συγκροτημένη αμφισβήτηση δεν εμφανίζεται ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά προκύπτει σε σχέση με όσα συνέβησαν προηγουμένως. Ειδικά στην περίπτωση κοινωνικών ακτιβιστών, οι οποίοι έχουν παρακολουθήσει με τον ένα ή άλλο τρόπο, αλλά έχουν αναπτύξει και ίδιοι συμμετοχή σε αυτές τίς ζημώσεις. Η συμμετοχή αυτή άλλοτε μπορεί να είχε άμεσο χαρακτήρα, άλλοτε όμως έμμεσο, έχοντας κάποιο νταλαβέρι στα αντίστοιχα κυκλώματα, με αυτούς που πρωταγωνίστησαν στις εν λόγω φάσεις.

Η απόσταση ηλικίας κάποιων που βρίσκονται σε πρώιμη ωριμότητα - και που ίσως αισθάνονται την αναγκαιότητα να συμβάλλουν με την συμμετοχή και την δράση τούς στο υπό συγκρότηση σύγχρονο ιστορικό υποκείμενο με πιο ώριμο τρόπο - από τούς πρωταγωνιστές εκείνης τής εποχής κυμαίνεται στα όρια μιάς γενιάς. Όταν αυτοί ήσαν ακόμη νέοι, αυτοί που σφράγισαν της οδούς τής αναζήτησης στην σφαίρα τής αμφισβήτησης, όπως ο Σαρτρ, ο Γκυ Ντε Μπορ, ο Καστοριάδης, ο Αντόνιο Νέγκρι, ο Νίκος Πουλατζάς ήσαν οι ώριμοι τής τότε εποχής. Μοιραία λοιπόν, συντελέστηκε κάποια σημαντική επηροή από τούς προηγούμενους, ως είναι φυσικό στην διαμόρφωσή τους.

Κάθε κίνηση, η οποία επιχείρησε να αρθρώσει ουσιαστικό λόγο αμφισβήτησης, δεν αρκέστηκε μόνον στο να στρέψει την προσοχή της στην κριτική στο κατεστημένο. Ταυτοχρόνως προσπάθησε να εξελίξει την προβληματική, την οποίαν είχαν δομήσει οι οι προηγούμενοι. Αυτή η εν τέλη καλώς νοούμενη και αναγκαία τάση, συχνά οδήγησε σε μια αντιμετώπιση των θεσμίσεων, τις οποίες εκπόνησε και εφάρμοσε στην πρακτική η προηγούμενη γενιά, ως όριο, το οποίον αισθανόμαστε ότι καλούμαστε να καταρριφθεί. Αυτή η δυναμική συνήθως μάς προσδίδει ένα είδος κεκτημένης ταχύτητας, η οποία μάς εμποδίζει να επεξεργαστούμε με ορθό τρόπο την αυτογνωσία μας. Διότι πριν επιχειρήσουμε να καταρρίψουμε ίσως κάποια όρια των προηγούμενων, διαμορφωθήκαμε από αυτούς, διαδικασία την οποίαν καλούμεθα να αποτιμήσουμε και να αξιοποιήσουμε δεόντως. Άρα ζητούμενο δεν μπορεί παρά να είναι η επαναφορά αυτού τού υλικού στο προσκήνειο τής προβληματικής με συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος εκτιμώντας την αντίστοιχη προσφορά, προσβλέπει στην κριτική της επεξεργασία.

2. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΠΟΥ ΔΙΑΚΥΡΗΞΕ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ "ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!" 

Κατά τα μέσα τής δεκαετίας τού '60 οι χώρες τής δυτικής Ευρώπης έθεταν τις βάσεις ανάπτυξης και διάδοσης τού καταναλωτικού προτύπου, με αποτέλεσμα οι ενώσεις των εργατών και τα μαρξιστικά κόμματα να προσανατολίζονται σε έντονα ρεφορμιστικούς και εξωραϊστικούς για το οικονομικό σύστημα στόχους. Οι ολιγομελείς ομάδες αμφισβήτησης, οι οποίες προσπάθησαν να λειτουργήσουν μη ελεγχόμενες από αυτές τις δομές ουσιαστικά στις παρυφές των πολυάριθμων ενώσεων, ενώ είχαν καταστεί πλέον εμφανή τα όρια τής μαρξιστικής ιδεολογίας, δεν ήταν δυνατόν, τόσο για λόγους υποκειμενικής επηροής, όσο και ένεκα τής δυναμικής την οποίαν επιδείκνυε το οικονομικό σύστημα στην διαδικασία τής ανάπτυξής του, να θέσουν καν ζήτημα της καθεστωτικής ανατροπής ως τακτική προοπτοκή. Ο στόχος, ο οποίος επικράτησε στην συγκεκριμένη φάση στούς κύκλους αυτούς, οι οποίοι αποτελούντο κυρίως από διανοούμενους, που ασκούσαν μια μικρή επηροή σε ανήσυχους νεολαίους, ήταν αυτός τής "παρέμβασης".

Οι ιδεολογικές ομάδες, οι οποίες έδρασαν εκείνη την εποχή, όπως οι Καταστασιακοί και αυτοί που είχαν συσπειρωθεί γύρω από έντυπο "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα" με επικεφαλής τον Κορνήλιο Καστοριάδη, προσβλέποντας με πολιτική διορατικότητα πέραν τής καταναλωτικής νηνεμίας τής κοινωνίας τής "συνεργασίας των τάξεων", διείδαν, ότι δεν θα καθίστατο δυνατόν τόσο οι κοινωνίες όπου κυριαρχούσε η κεφαλαιοκρατἰα, όσο και αυτές τού υποτιθέμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού" να αναπαράγονται επί μακρόν, χωρἰς να εκδηλωθούν κοινωνικές συγκρούσεις κάποιου μεγέθους. Έκριναν λοιπόν σκόπιμο να παρέμβουν σε αυτές τις διαδικασίες, ώστε να μπορέσουν στον βαθμό τού δυνατού, να προσδώσουν στα επερχόμενα γεγονότα και την δική τους σφραγίδα. Έτσι η μακρόπνοη ουτοπία τής ριζοσπαστικής ανατροπής επικεντρώθηκε στην βραχυπρόθεσμη στόχευση τής "παρέμβασης".

Εκτιμώ, ότι σημαντική ώθηση στην ανάπτυξη τής ανάλογης διάθεσης για "παρεμβάσεις", επενέργησε η υπό διαμόρφωση ακόμη τότε φιλοσοφία τού Υπαρξισμού, η οποία είχε με την παρέμβαση τού Σαρτρ αποκτήσει πολιτική χροιά. Ο Υπαρξισμός, τονίζοντας την αναγκαιότητα τής αναλήψεως ευθύνης έναντι αυτών που εκάστοτε συνέβαιναν, προσέδιδε στις αντιδράσεις κάθε συνειδητού ανθρώπου χαρακτήρα ήθους, πέρα από την όποια μηχανιστική τελεολογία τής "πάλης των τάξεων" και το "αναπόφευκτο τής επικράτησης τού σοσιαλισμού". Ο άνθρωπος, για να είναι εις θέσιν να αιτείται επαξίως να φέρει αυτήν την ιδιότητα και να μην αφομοιώνεται στον αγόμενο και φερόμενο χυλό τής μάζης, ώφειλε να σταθεί έμπροσθεν τής κοινωνικής του υπευθυνότητος, αναλαμβάνοτας το ποσοστό τής απαραίτητης δράσεως και αντιδράσεως που τού αναλογεί. Το ηθικό αυτό πρόταγμα, ουδόλως κατ' αρχήν αμφισβητούσε τα πάγια με μετωπικό τρόπο τα δεδομένα των πολιτικών και κοινωνικών αναλύσεων τής εποχής, διαδικασία που καθίσταται προφανής από ότι για κάποιο διάστημα ο Σαρτ διετέλεσε μέλος τού κομμουνιστικού κόμματος. Και η πρώιμη κριτική που αυτός αποτόλμησε στο αναλυτικό όργανο τού "διαλεκτικού υλισμού", ήταν, ότι αυτό δεν ισχύει μεν σε φυσικά πλαίσια, αλλά είναι αρκούντως ισχύον αναφορικά με το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Οι εξελίξεις στην συνέχεια δικαίωσαν τούς θιασώτες τής "παρέμβασης". Μετά τα μέσα τής δεκαετίας του '60 αναπτύχθηκε ένα σημαντικό κύμα αμφισβήτησης των συμβατικών τρόπων σκέψεως και των διαφόρων κοινωνικών πρακτικών, που συχνότατα προσέλαβε την μορφή πολιτικών συγκρούσεων. Ενώ αρχικά αυτό εκδηλώθηκε με αντικομφορμιστικό τρόπο στα πλαίσια της κίνησης των "μπήτνικς" στις αγγλοσαξωνικές χώρες, τα γεγονότα τού Μαϊου τού 68 στο Παρίσι, οι φοιτικές και νεολαιίστικες κινητοποιήσεις στο Βερολίνο υπό την "Εξωκοινοβουλευτική Αντιπολίτευση" (APO), το κίνημα πολιτών εναντίον των φυλετικών διακρίσεων και οι φοιτικές εξεγέρσεις στις ΗΠΑ, καθώς και το αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ, αμφισβήτησαν με έμφαση την μονοκρατορία των κυρίαρχων προτύπων.
Η τάση αμφισβήτησης τού υπάρχοντος status quo εκδηλώθηκε εξίσου έντονα στο "σοσιαλιστικό" μπλοκ - που οι εν λόγω ιδεολογικές ομάδες είχαν χαρακτηρίσει ως σφαίρες επικράτησης τής γραφειοκρατίας - με τα γεγονότα τής Πράγας τού 1968 και την "Πολιτιστική Επανάσταση" στην Κίνα.
Οι κοινωνικές συγκρούσεις ήσαν πλέον γεγονός. Και αναμφίβολα οι ομάδες αμφισβήτησης που έπραξαν "παρεμβάσεις" προσέδωσαν σε αυτές την σφραγίδα τους, με τρόπο καταλυτικό, θέτοντας ορόσημα και οδοδείκτες, τούς οποίους κάθε σοβαρή προσπάθεια να δομηθεί μια σκέψη και θωρία ανατροπής στην σύχρονη φάση δεν μπορεί να παρακάμψει χωρίς αποτίμηση και χωρίς να επιχειρήσει να αντλήσει τα διδάγματα, τα οποία προκύπτουν από την συγκεκριμένη εμπειρία.
Αυτή η διαδικασία αναμφιβόλως έχει συντελεστεί ως ένα πρωταρχικό βαθμό, όχι όμως με συστηματικό και ολοκληρωμένο τρόπο, από τούς ίδιους τούς θιασώτες αυτών των ομάδων. Ένας από αυτούς είναι αναμφίβολα ο Κορνήλιος Καστοριάδης, η ύστερη σκέψη και τα πονήματα τού οποίου συγκεφαλαιώνουν σημαντικά στοιχεία αυτής τής εμπειρίας.

Εάν θέσουμε σήμερα το ερώτημα μιας πρώτης αποτιμήσεως αυτών των εμπειριών, φρονώ, ότι δύνανται να εξαχθούν συμπεράσματα μεγίστης σημασίας από την εμπειρία των κοινωνικών συγκρούσεων, οι οποίες έλαβαν χώρα κατά το δεύτερο μισό τής δεκαετίας τού '60.

Προσωπικά από τις αναλύσεις και τις "παρεμβάσεις" των καταστασιακών - αλλά και τής συσπείρωσης γύρω από τον Κορνήλιο Καστοριάδη, θα έβγαζα τέσσερα ζωτικής σημασίας συμπεράσματα, τα οποία θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα προσοδόφορα, στην πορεία μιάς θεωρητικής αναζήτησης. Συγκεκριμένα:

1. Ο ρόλος που μπορούν να επιτελέσουν και οι δυνατότητες οι οποίες παρέχονται σχετικά στα πλαίσια ολιγάριθμων ιδεολογικών συσπειρώσεων, οι οποίες προσβλέπουν σε παρεμβάσεις.
2. Ο χαρακτήρας τής δημιουργίας "καταστάσεων" και η αξία του σουρεαλισμού στην δόμησή τους, στην διαδικασία αποδόμησης τού Μάτριξ.
3. Το τεράστιο ζήτημα τού δημιουργικού χαρακτήρα, ο οποίος αρμόζει να διέπει την εξεγερσιακή στρατηγική.
4. Η επιβολή τής περιβαλλοντικής ζούγκλας, η μετατροπή τού ζωτικού χώρου σε κρανίου τόπο και ο διεμβολισμός τής Kraniotopia με συγκεκριμένη πρακτική μέθοδο.

Ως είναι λογικό, αυτές οι προσεγγίσεις δεν επαρκούν για να εξαντλήσουν τούς άξονες, πέριξ των οποίων είναι σκόπιμο να περιστρέφεται η προσπάθεια των θεωρητικών ζυμώσεων. Επίσης υπάρχουν περιοχές - όπως η δημιουργική αναβίωση τού μύθου - οι οποίες προσφέρουν βασικότερες των προηγουμένως απαριθμισθέντων δυνατότητες θεωρητικής έδρασης. Παρ'όλα αυτά, εκτιμώ ότι η επί μέρους πραγματεία αυτών των σημείων μπορεί να αποβεί όχι μόνο παραγωγική, αλλά και ουσιαστικά δημιουργική.

συνεχίζεται