Ο ΧΟΣΕ Ο ΟΓΔΟΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ

Dust in the wind

I close my eyes
only for a moment and the moment's gone
all my dreams
pass before my eyes in curiosity
dust in the wind
all we are is dust in the wind
Same old song
just a drop of water in an endless sea
all we do
crumbles to the ground though we refuse to see
dust in the wind
all we are is dust in the wind...
Now don't hang on
nothing lasts forever but the earth and sky
it slips away
and all your money won't another minute buy
dust in the wind
all we are is dust in the wind
dust in the wind 
everything is dust in the wind ... 

                            by "Kansas"



Όχι κύριοι!
Αρνούμαι να υποβιβάζομαι σε σκόνη μέσα στον άνεμο.
Αγκομαχώ να καταστώ σκόνη στα γρανάζια μηχανισμών που συνθλίβουν τον άνθρωπο.
Και σκόνη στο πρόπλασμα από το οποίο θα αναδειχθεί ο Μεταάνθρωπος.
Δεν προσβλέπω σε σωτηρία τής ψυχής, ούτε στην αθανασία αυτής.
Δεν προσβλέπω στην αθανασία τού πνεύματός "μου".
Διότι το Πνεύμα είναι Συνείδησις και δεν δύναμαι αυτή να μού ανήκει.
Μπορώ μόνον να μετέχω σε Αυτήν.
Ως εν δυνάμει κληθείς προς την Αθανασία.
Διότι οι Αρχές και οι Ιδέες ενώπιον των οποίων ωφείλω να υποκλείνομαι είναι αιώνιες.
Εδώ θα μετρηθούμε.
Διότι πριν υπάρξει κάτι στην συμβατική πραγματικότητα, αυτό κυοφορείται στην σφαίρα τού νοός.


ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ

Τριχιά, ξύλο παλιό κι ένα κομμάτι πετσί:
Η αγχόνη.
Ύστερα η απομόνωση -
κατανομή τού σφαγείου.
Κι ακόμη πιο πέρα
ονόματα, ημερομηνίες, λευκοί σταυροί
και το ποίημα.
Στην έξοδο
τής καμπάνας το σκοινί
ορφανό
περιμένει.  

Πελαγοφίαλος 


1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ο καλός φίλος Πάνδαρος μού ζήτησε σε πρόσφατα σχόλια να προβώ σε μια αναφορά σχετικά με την εκλογή τού νέου Πάπα Ρώμης καθώς και στα αστρολογικά δεδομένα, τα οποία μπορούν να αφορούν τις αναμενόμενες εξελίξεις στο Κυπριακό πρόβλημα.
Θα ήθελα σε αυτήν την ανάρτηση να αναφερθώ στην δεύτερη παράκληση τού φίλου μας, καθότι αυτή σχετίζεται άμεσα με τα καθ' ημάς και τα περί αυτής περιλαμβάνουν σειρά δεδομένων στα οποία εδώ και καιρό θέλω να καταθέσω την άποψή μου.
Ενώ το ζήτημα τής παραιτήσιως τού Βενεδίκτου και τής αναδείξεως τού Φρανκίσκου στον παπικό θρόνο σχετίζεται με ζητήματα νομής τής παγκοσμίου εξουσίας, καθότι το Βατικανό συνιστά ένα εκ των ισχυρότερων κέντρων αυτής. Και ως εκ τούτου η έρευνα στην κατεύθυνση να μπορέσει κάποιος να διακρίνει τι διαδραματίζεται στα πλαίσια των προσφάτων ζυμώσεων, έχει περισσότερες απαιτήσεις. Πλησιάζοντας προς τον εν τέλει πυρήνα τής εξουσίας τα αντίστοιχα δεδομένα κρατούνται σκοπίμως εντονότερα συγκεκαλυμμένα, από ότι οι εκφάνσεις των επί μέρους επιλογών τής παγκοσμίου υπερεξουσίας. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι η πρόσβαση από την επιφάνεια των όποιων γεγονότων προς τις βαθύτερες αιτιάσεις τους και τις επιδιωκόμενες με αυτά εξελίξεις δεν προϋποθέτει μια βαθιά και στοχευμένη διαθλασή τους στην σφαίρα τού νοός. Διότι, αυτό το οποίον εντέχνως υποβάλλεται εκάστοτε ως πραγματικότητα, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα καθ' εαυτήν.

Θέλω εκ προοιμίου, ως κάποιος ο οποίος συχνότατα επιχειρεί να λάβει υπ' οψει τα ισχύοντα αστρολογικά δεδομένα, να τονίσω εκ νέου, ότι αυτά μπορούν σε επίπεδο χρονικής μικροκλίμακος να υπέχουν συγκυριακό χαρακτήρα. Η αστρολογία δεν δομεί πεπρωμένο. Αυτό δομείται αποκλειστικώς από τις ουσιαστικές επιλογές τού δρώντος υποκειμένου, είτε αυτό αφορά μεμονωμένο άτομο, είτε ομάδα ανθρώπων, είτε κάποιο έθνος εν συνόλω, είτε ομάδα εθνών, είτε την ανθρωπότητα συνολικώς.
Η αστρολογία δύνατα να καταδεικνύει την εκδήλωση προκλήσεων μέσα στα χρονικά πλαίσια. Ουδεμία πρόκληση όμως καθ' εαυτή δύναται να ρυθμίσει ποιοτικώς τις εξελίξεις μακροπρόθεσμα. Οι δικές μας επιλογές είναι αυτές που κτίζουν το πεπρωμένο, με αφετηρία πάντοτε τα πλαίσια εντός των οποίων έχουμε κληθεί να λειτουργήσουμε ως υποκείμενα, ως πόλος δηλαδή τής διελκυνστίνδος έναντι των αντικειμενικών καταστάσεων.
Η συγκυρία αφορά την εκάστοτε "ώρα τής αλήθειας", η οποία κάποτε - ούτως ή άλλως - θα εκδηλωθεί. Τόσο η παροχή ευκαιριών, όσο και η προβολή εμποδίων, μπορούν να θεωρούνται δεδομένα στην πορεία των εξελίξεων γενικώς. Η σκόπιμη και ορθή αξιοποίηση αυτών των δεδομένων είναι αυτή που θα κρίνει μακροπρόθεσμα την έκβαση τού πεπρωμένου.
Η παροχή ευκαιριών είναι η καλύτερη προϋπόθεση για να οχυρώσουμε καλύτερα τις θέσεις μας, ενώ τα εμπόδια αποτελούν την πρόκληση και την δυνατότα να αυξήσουμε την αντοχή μας και να δυναμώσουμε. Στο βαθμό που αυτή η διαδικασία επενεργεί εν δυνάμει μια αύξηση και ποιοτική βελτίωση των ικανοτήτων μας, προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο αυτή η ανάπτυξη ικανοτήτων συνιστά και την εν τέλει ενδελεχή σκοπιμότητα τού πεπρωμένου γενικώς.
Θεωρώ, ότι μια τέτοιου είδους θεώρηση αποδίδει στο ανθρώπινο δράμα μια μηχανιστική υπόσταση και περιορίζει το νόημα τού ανθρωπίνου πεπρωμένου σε πλαίσια προγραμματισμού τού λιγότερο εξελιγμένου προς το περισσότερο εξελιγμένο, τού χαμηλά ευρισκομένου προς το υψηλότερο, τού λιγότερο καλού προς το περισσότερο καλό. Υπό αυτήν την έννοια η ανθρώπινη πορεία θα χαρακτηριζόταν από μια βαθμωτή εξέλιξη στα πλαίσια εν τέλει μιας δυαρχίας, η οποία θα κυριαρχούσε, αποτελούμενη από το λιγότερο και το περισσότερο εξελιγμένο.
Και υπό αυτήν την έννοια, όσοι πρσέβλεπαν προς μια καλώς νοουμένη εξέλιξη τού ανθρώπου, θα έπρεπε να ιδρύσουν και να λειτουργήσουν κάποιες ίδιες μυητικές εταιρίες, εμφορούμενες από δυαρχική οντολογία, οι οποίες θα προσπαθούσαν να προάγουν τα μέλη τους από κατώτερους σε ανώτερους βαθμούς ανελίξεως, όσο αφορά την εναπόκτηση / επίτευξη κάποιων ικανοτήτων. Δίπλα δηλαδή στην υπάρχουσα μασονία, που κάποιοι αρεσκόμεθα να την θεωρούμε πηγή "κακού", θα έπρεπε να ιδρύσουμε μια άλλη μασονία - πάντοτε σε δυαρχική βάση - την οποία θα οφείλαμε να καταστήσουμε λειτουργικώς πηγή "καλού".

Εάν ο Κόσμος χρησιμοποιούσε τον άνθρωπο ως υποχείριο χάρντγουερ, με στόχο τον συνεχώς ανερχόμενο προγραμματισμό της, τότε πράγματι το ανθρώπινο πεπρωμένο θα ήταν - όπως συχνά ισχυρίζεται κάποιος φίλος στα σχόλια - ένα βιντεοπαιχνίδι.
Εάν το πεπρωμένο ήταν μια απλή εναλλαγή ευχάριστων και δυσάρεστων καταστάσεων, τότε δεν θα έμενε παρά να προσβλέπουμε προς κάποιες περισσότερο ευοίονες κοσμικές συγκυρίες για να ασάνει η Κύπρος, μετά τις αλλεπάλληλες δικές μας προδοσίες και ολιγορίες σε βάρος τής Κύπρου, μετά τις επανειλημμένες ανεπάρκειες τής πλειοψηφίας των Ελλήνων τής Κύπρου να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις προκλήσεις των καιρών.

Έστω κι αν δεχθούμε την θεωρία τού "διαλεκτικού υλισμού", η οποία διατείνεται ότι η "ποσοτική επισυσσώρευση οδηγεί σε ποιοτικά άλματα", τότε μια τέτοιου είδους μηχανιστική ποιότητα, στερημένη κάθε μεγαλείου ήθους θα αποτελούσε μόνον μια καραμπογιά επάνω στην αθλιότητά μας.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε μόνον για ένα "κλικ", ευρισκόμενο πέραν τού καλού και τού κακού. Όταν ο άνθρωπος - πέραν των όποιων δυνατοτήτων του και επιτευγμάτων του - πέρνει ανάποδες και διακυρήσσει: "Ως εδώ. Αρνούμαι πλέον να υποδύομαι των καρνάβαλο και αναλαμβάνω πλήρως την ηθική συνυπευθυνότητα τής συμμετοχής σε όσα συμβαίνουν".
Αυτός ήταν ο τρόπος που η κίνηση τού "Υπαρξισμού" όρισε την "Υπέρβαση", όταν από πένας τού Σαρτρ ξεσκέπασε την γνωστή πάγια υπεκφυγή τού "Η κόλαση είναι οι άλλοι".


Συνεχίζεται

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΟ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

3. ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ

Έχοντας νταλαβεριστεί εδώ και κάποια φεγγάρια με την τέχνη τής αστρολογίας (κυρίως για λόγους προσωπικής επιβιώσεως, αλλά όχι αποκλειστικώς) προσκρούω στο ερώτημα τού τρόπου που μπορεί αυτή να συνέχεται στην ιστορία τού ανθρώπου, με προέκταση το ζητούμενο τής Μεταϊστορίας και την επίτευξη τής προσβάσεως στον Μεταάνθρωπο.
Το δεύτερο αποτελεί εν δυνάμει αλλαγή "παραδείγματος", δηλαδή εκ βάθρων μεταμόρφωση, ή ακόμη και μετουσίωση, τού συνόλου εξελεκτικού πλαισίου, ως προς το πρώτο.
Μια τέτοιου είδους βαθύτατα ριζοσπαστική μετουσίωση, η οποία οδηγεί σε αποπεράτωση, όχι μόνον τον παρόντα ιστορικό κύκλο, αλλά αυτήν ετούτη την ιστορία, ως πλήρη συγκεκριμένη εξελικτική έκφανση τής παρουσίας τού ανθρώπου σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια επάνω στον πλανήτη Γη, με στόχο να καταστεί αυτή όχι απλώς αποπερατωμένη αλλά κυρίως πεπληρωμένη μέσω τής επιτυχούς ανταποκρίσεως των ανθρώπων στην πρόκληση μεταβάσεως στον Μεταάνθρωπο, δεν μπορεί να αφορά απλά μια "νέα εποχή", αλλά ένα "νέο ποιοτικά πιο προωθημένο από τον προηγούμενο εξελικτικό κύκλο".
Όπως ανέπτυξα με κάποιους συλλογισμούς σε προηγούμενες αναρτήσεις υπό τον τίτλο "Ναυαγός τού Χρόνου", τα ενδεχόμενα ολοκληρώσεως ενός ιστορικού κύκλου είναι δύο:
- Ή θα επιτύχει ο άνθρωπος να ανταποκριθεί στην πρόκληση τής μεταβάσεως στον Μετάνθρωπο.
- Ή δεν θα επιτύχει.
Και στις δύο περιπτώσεις ολοκληρώνεται μεν ο εκάστοτε ιστορικός κύκλος, με τελείως όμως διαφορετικές συνέπειες ως προς την ποιότητα του επόμενου κύκλου, που θα ακολουθήσει.
Εάν η αποπεράτωση δεν έχει οδηγήσει στην πληρότητα τής ανταπόκρισης, τότε ο επόμενος κύκλος επανεκκινεί από ένα πρωτόγονο στάδιο. Η αποπεράτωση χωρίς επίτευξη πληρότητος συνεπάγεται ελλειπή και μονόπλευρο ωρίμανση τού ανθρώπου στα πλαίσια τού συγκεκριμένου ιστορικού κύκλου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο άνθρωπος ωριμάζει μεν διανοητικά, αποκτώντας τις διαστάσεις ενός διανοητικού γίγαντος στην πορεία τής προελεύσεως περισσότερων χιλιετιών, παραμένει όμως από πνευματικής πλευράς νάνος. Σε αυτά τα πλαίσια όλα τα διανοητικά επιτεύγματα τού ανθρώπου στρέφονται εναντίον του και οδηγούν σε πλήρη καταστροφή όσων αυτός έχει δημιουργήσει. Οι μυθολογίες μάς παραδίδουν τήν επανάλληψη τεράστιων και πολλαπλών καταστροφών στο παρελθόν, τις οποίες ανάγουν είτε σε "φυσικά αίτια", είτε σε "θεομηνίες". Αυτές οι καταστροφές καταργούν όλα τα επιτεύγματα τού συγκεκριμένου ιστορικού κύκλου, οδηγώντας τον άνθρωπο εκ νέου στην ζωή σε παλαιολιθικά πλαίσια. Στην ουσία, τα αίτια αυτών των καταστροφών δεν είναι ούτε φυσικά, ούτε απηχούν την τάση κάποιας θεότητος να αποδώσει με αυτόν τον τρόπο δικαιοσύνη. Η τεχνολογική εξέλιξη την οποία είχε επιτύχει ο άνθρωπος, στα πλαίσια μιάς μακροχρόνιας επισυσσώρευσης διανοητικών διεργασιών, τον οδηγεί ένεκα τής πνευματικής του ανωριμότητος σε συγκρούσεις, οι οποίες καθίστανται μοιραίες έναντι όσων έχει μέχρι τούδε δημιουργήσει. Αυτό το οποίον διασώζεται από τον προηγούμενο ιστορικό κύκλο είναι η επίγνωση όσων επιτεύχθηκαν και όσων δεν επιτεύχθηκαν από ένα στενό κύκλο έντονα εξελιγμένων από πνευματικής πλευράς ανθρώπων. Αυτοί διασώζουν όχι μόνο την επίγνωση, αλλά και σημαντικά τμήματα τής συγκεκριμένης γνώσεως, η οποία είχε αποκτηθεί στο παρελθόν. Αυτές οι σπανιότατες από αριθμητικής πλευράς ομάδες σοφών μοιάζουν να δύνανται να επισκοπούν ένα απροσπέλαστο για τούς κοινούς ανθρώπους παρελθόν, λειτουργώντας ως συνδετικοί κρίκοι μεταξύ των διαφόρων εξελικτικών κύκλων, οι οποίοι ξεπερνούν τα εκάστοτε συνολικά πλαίσια τού ιστορικού γίγνεσθαι.
Για τούς κοινούς ανθρώπους των ακόλουθων εξελικτικών κύκλων αυτά τα συμβάντα τού απώτερου πέραν τής ιστορίας και προϊστορίας ευρισκόμενου παρελθόντος συνιστούν εμπειρίες, οι οποίες καταγράφονται στο πανανθρώπινο ασυνείδητο. Αυτή η καταγραφή των αλλεπάλληλων καταστροφών στο συλλογικό ασυνείδητο τής προϊούσης ανθρωπότητος δύνανται να μην είναι διόλου αμεληταίες. Διότι αυτές θρέφουν την ωρίμανση τής εντελέχειας των ανθρώπων κάθε επερχόμενου νέου εξελικτικού κύκλου στην κατεύθυνση να χειρισθούν την ιστορία τους με πιο συνειδητό τρόπο σε σύγκριση προς το παρελθόν, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν καλύτερα στην πρόκληση τής πληρώσεως αυτής, στα πλαίσια τής αποπερατώσεώς της.

Η διαδικασία τού εμπλουτισμού τού παναθρώπινου ασυνειδήτου στα πλαίσια τής διαδοχής των εξελικτικών κύκλων αποτελεί μια μεγακλίμακα ωριμάνσεως τού ανθρωπίνου είδους προς την κατεύθυνση τού προορισμού του, που είναι ο Μεταάνθρωπος. Στα πλαίσια των συγκεκριμένων αυτών μεγακλιμάκων υφίστανται μικρότερες βαθμίδες, οι οποίες συντελούνται εντός των πλαισίων τής εκάστοτε ιστορίας. Αυτές οι βαθμίδες δεν έχουν μερικότερο χαρακτήρα μόνο ως προς την χρονική διάρκεια, αλλά ταυτοχρόνως διαμορφώνονται σε μικρότερη γεωγραφική κλίμακα από ότι τα συνολικά οικουμενικά δεδομένα. Ως πλέον περιορισμένες διαδικασίες δεν αφορούν το πανανθρώπινο, αλλά το εκάστοτε συλλογικό ασυνείδητο, το οποίον αφορά ένα συγκεκριμένο σύνολο ανθρώπων, ως υποσύνολο τής ανθρωπότητος. Κυρίως πρόκειται για μια πολιτιστική ομοταξία, διότι τα εκάστοτε πολιτιστικά δεδομένα είναι αυτά που διαμορφώνουν το εκάστοτε συλλογικό ασυνείδητο.

Εφόσον, λοιπόν, η μακροκλίμακα είναι ο πλήρης εξελικτικός κύκλος, ο οποίος περιλαμβάνει την σύνολη εκάστοτε ιστορία, στον οποίον θα μπορούσα ίσως με μια πρώτη προσέγγιση να διαδώ μια διάρκεια 25 με 30 χιλιάδες έτη (εκτίμηση την οποία έχει διατυπώσει και ο ΕργΔημΕργ, όπως διάβασα σε πρόσφατη ανάρτησή του) οι λειτουργικές υποδιαιρέσεις στα πλαίσια μιας περιοδολογήσεως είναι οι ιστορικές εποχές. Αυτές δεν μοιάζουν να έχουν ισόποση διάρκεια, αλλά προϊούσης τής ιστορίας φαίνεται να εκδηλώνεται μια επιτάχυνση στην ολοκλήρωση των ιστορικών εποχών και στην μετάβασή τους στην επόμενη. Είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι κινητήριος δύναμις στην ολοκλήρωση των εποχών είναι η εκάστοτε η ιστορική εμπειρία. Δεδομένου ότι αυτή αυξάνεται συνεχώς, η χρονική διαδικασία για την μετάβαση από μια εποχή στην επόμενη είναι αντιστοίχως συντομότερη. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, ότι η επισσυσώρευση τής εμπειρίας και η διάρκεια μιας εποχής είναι ποσότητες αντιστρόφως ανάλογες. Κατά πόσο αυτή η σχέση είναι γραμμική, δηλαδή ο χρόνος ενέχεται σε αυτήν στην πρώτη δύναμη, η συνιστά μια παραβολή, τουτέστιν ο χρόνος ενέχεται υψωμένος στο τετράγωνο, ή κατά πόσο μπορεί να ακολουθεί το εν λόγω φαινόμενο ένα άλλου είδους μαθηματικό συσχετισμό, θα μπορούσαν ίσως να διερευνήσουν κάποιοι φόλοι, οι οποίοι διαθέτουν μεγαλύτερη εντριβή στην επιστήμη των μαθηματικών από ότι ο γράφων.
Ενδεικτικά και χωρίς να αποσκοπώ να παρέχω συγκεκριμένα σημεία καταγραφής συναρτήσεων σε άξονες συντεταγμένων καταθέτω μια πολύ προσεγγιστική περιοδολόγηση των εποχών τού συγκεκριμένου εξελικτικού κύκλου:

- Μεσολιθική Εποχή: 12.000 π.Χ.
- Νεολιθική Εποχή:     6.000 π.Χ.
- Εποχή τού Χαλκού:  3.000 π.Χ.
- Αρχαϊκή Περίοδος:  1.500 π.Χ.
- Κλασσική Αρζαιότης: 800 π.Χ.
- Ελληνιστική Περίοδος: 250 π.Χ.
- Πρώϊμος Μεσαίων:    450 μ.Χ.
- Μεσαίων:                   850 μ.Χ.
- Ύστερος Μεσαίων:   1150 μ.Χ.
- Αναγέννηση:             1450 μ.Χ.
- Διαφωτισμός:            1700 μ.Χ.
- Σύγχρονη Εποχή       1850 μΧ.
- Εποχή τού Ιμπεριαλισμού 1900 μ.Χ.
- Εποχή τού Ύστερου καπιταλισμού 1960 μ.Χ.
- Μπάχαλο                        2000 μ.Χ.

(Η ως άνω περιοδολόγηση είναι από μνήμης και ως εκ τούτου επιδέχεται διορθώσεις. Προβάλλεται αποκλειστικά για λόγους ποιοτικής κατανοήσεως των συμφραζομένων. Κάθε διαφορετική περιοδολόγηση είναι εκ προοιμίου από τον γράφοντα αποδεκτή, δεδομένου, ότι τουλάχιστον προς το παρόν, δεν επιχειρείται ο εντοπισμός κάποιων ίσως ισχυόντων κανονικών μαθηματικών συσχετισμών).

Ως χρονική υποδιαίρεση μιας εποχής μπορεί ίσως να ισχύσει η χρονική φάση. Αυτή συμπεριλαμβάνει μια δέσμη συμβάντων με κοινή αφετηρία, αμοιβαία αλληλουχία, άμεση διαδοχή και ενιαίο ποιτικό περιεχόμενο. Η διάρκειά της θα υπέθετα ότι σχετίζεται περίπου με την διάρκεια μιας γενιάς.
Ένα συντομότερο κύκλο θα έβλεπα να συμπεριλαμβάνει η χρονική συγκυρία. Σε αυτήν θα απέδιδα τα χρονικά όρια περίπου μιας κυβερνητικής περιόδου, δηλαδή περί τα τέσσερα έτη.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά η προσπάθεια μιας συστηματικής περιοδολόγησης των εξελίξεων με βάση κάποιες χρονικές διάρκειες σε συσχετισμό με τα αστρολογικά δεδομένα.
Στην αστρολογική βιβλιογραφία υπάρχουν αρκετές μελέτες αναφορικά με τούς λεγόμενους "αστρολογικούς κύκλους". Αυτοί διέπονται από την χρονική διάρκεια τής περιφοράς συγκεκριμένων πλανητών μεμονομένως θεωρουμένων.
Κάποιοι πλανήτες τής εξωτερικής τροχιάς έχουν διάρκεια περιφοράς περισσότερων δεκαετιών. Με αυτήν την έννοια οι κύκλοι, οι οποίοι προκύπτουν από αυτόν τον τρόπο θεωρήσεως, ανάγονται σε "επιδράσεις" συγκεκριμένων πλανητών και μπορούν να έχουν ως εκ τούτου διάρκεια που αναλόγως τον πλανήτη μπορεί να περιλαμβάνει από περισσότερες δεκαετίες μέχρι λίγα έτη.
Αυτός ο τρόπος θεώρησης αφορά τα δεδομένα ενός ανθρώπινου βίου, δεδομένου ότι η διάρκεια τής συνολικής ζωής τού ανθρώπου αφορά κάποιον αριθμό δεκαετιών.
Η ως άνω οπτική όμως δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποδοτική στην προσπάθεια αποτιμήσως ιστορικών περιόδων, ένεκα τής μεγαλύτερης διάρκειας που αυτές προσλαμβάνουν. Εδώ όμως θεωρώ ότι παρεμβαίνει ένα δεδομένο, την σημασία τού οποίου εξήραστο πρώτο μέρος τής ανάρτησης. Ουδένα αστρολογικό δεδομένο δεν συμβαίνει μεμονωμένο και αποκομμένο από τα υπόλοιπα. Οι συσχετισμοί και οι συνδυασμοί δεδομένων κατά συνέπεια, οι οποίοι δύνανται να περιγράψουν κοσμικές τάσεις με περισσότερο συγκεκριμένο τρόπο από ότι τα μεμονωμένα δεδομένα σε αποκομμένη μεταξύ τους βάση, απαιτούν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια για να εκδηλωθούν. Αυτές οι χρονικές αποστάσεις είναι τόσο μεγάλες, που είναι σε θέση να χαρακτηρίζουν την πυροδότηση διαφορετικών εποχών. Για να βρεθούν π.χ. ο Πλούτων και Ποσειδών σε δύο συγκεκριμένα ζώδια ο καθείς ταυτοχρόνως μπορεί να απαιτηθεί η πάροδος χιλιετιών.

Ο λόγος ένεκα τού οποίου αναφέρομαι σε "κοσμικές" περιόδους και όχι σε "πλανητικές" στον τίτλο αυτού τού κεφαλαίου, σχετίζεται με το γεγονός, ότι στην συγκεκριμένη συστηματική δεν ενέχονται μόνο οι πλανήτες τού ηλιακού συστήματος που βρισκόμεθα, αλλά και τα ζώδια. Τουτέστιν ο συνολοικός ουράνιος θόλος, οι επηροές τού οποίου μπορεί να προέρχονται από κοσμικού τύπου περιοχές και αποστάσεις.

Βάσει τής συλλογιστικής που προηγείται σε αυτό και το προηγούμενο κεφάλαιο, θα προσπαθήσω να προβώ σε ένα συστηματικό χειρισμό των αστρολογικών ποιοτήτων, στις οποίες έκανε μνεία η κ. Ερμίδου. Σε συσχετισμό προς τα μυθολογικά σύμβολα που έγινε αναφορά και κάποια πορίσματα τής ψυχολογίας τού Βάθους. Η θεώρηση αυτή δεν έχει νόημα να περιοριστεί στην πρόσφατη συγκυρία και στον τρόπο που αυτή μπορεί να διέπει το εν λόγω δίκτυο. Οι πλανήτες οι οποίοι ενέχονται στο σχόλιο τής κ. Ερμίδου έχουν αργή περιφορά. Ως εκ τούτου σφραγίζουν τόσο τα ευρύτερα όσο και τα πλέον συγκεκριμένα χρονικά όρια τής εποχής μας, όσο και την προηγούμενη καθώς και την τρέχουσα χρονική φάση που διάγουμε. Τα δεδομένα τού δικτύου θα ενέτασσα στα πλαίσια τής τρέχουσας συγκυρίας.
Θεωρώ, ότι το πλέον προσήκον μέτρο για να αποτιμηθεί η συγκυρία ως προς το δίκτυο είναι κυρίως τα αστρολογικά δεδομένα καθ' εαυτά, συμφώνως προς τον χρόνο που αυτό εκδηλώθηκε και ξεκίνησε να μορφοποιείται. Επειδή πεδίο έκφρασης αυτών των ανησυχιών έτυχε να σταθεί το εν λόγω ιστολόγιο, θεωρώ σκόπιμο να ενταχθεί στο πρίσμα των θεωρήσεων και το οροσκόπιο αυτού τού ιστολογίου.



4. ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝΤΟΠΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ ΤΗΣ κ. ΕΡΜΙΔΟΥ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΩΝ. 

Γράφει σχετικά η κ. Ερμίδου:

"Μιλώντας αστρολογικά είμαι σίγουρη πως γνωρίζετε τον κύκλο Ουρανού/Πλούτωνα που εξωτερικεύει τις αλλαγές συνείδησης του συλλογικού. Κάθε όψη αντιπροσωπεύει και έναν βήμα της αργής εκδήλωσης της ασυνείδητης πρόθεσης που μας σπρώχνει να την εκδηλώσουμε παρορμητικά και αυθόρμητα. Φαίνεται πως κάθε φάση είναι σημαντική για την δημιουργία του όλου, και για αυτό δεν έχει τόση σημασία με ποιους τρόπους και ρόλους εκδηλώνουμε μεμονωμένα ως άτομα το συλλογικό, αλλά το πώς το ίδιο το συλλογικό εκδηλώνει και πειραματίζεται με κάτι που δεν είναι πλήρως συνειδητό ακόμη".

Κατ' αρχήν, η επίδραση όλων των πλανητών απομεμακρυσμένης τροχιάς και ως εκ τούτου τροχιάς που απαιτεί μεγάλα χρονικά διαστήματα για να συντελεστεί, έχει εν πρώτοις κυρίως συλλογικό χαρακτήρα. Ο Πλούτων κινείται εντός ενός συγκεκριμένου ζωδίου περίπου 13 έτη και ο Ουρανός 7. Κατά συνέπεια η απόδωση χρωματισμών στις ποιότητες που απεικονίζει ο εν λόγω πλανήτης μέσω τού συγκεκριμένου ζωδίου, που αυτός βρίσκεται στο γεννέθλιο ωροσκόπιο, είναι κοινός για όσους έχουν γεννηθεί κατά την περίοδο περισσότερων ετών και χαρακτηρίζει κάποιες "φουρνιές" ηλικιών.
Αυτό το οποίον προσδίδει στούς συγκεκριμένους "χρωματισμούς" των ποιοτήτων συγκεκριμένες αποχρώσεις είναι οι γωνίες, που μπορεί να σχηματίζουν οι εν λόγω πλανήτες με άλλους. Εάν αυτοί είναι αργοκίνητοι, τότε και οι αποχρώσεις έχουν συλλογικό χαρακτήρα. Εάν η περιφορά τους συντελείται γοργά, τότε η απόχρωση συνιστά προσωπική ιδιότητα.

Κατά συνέπεια, στην εξέταση των συλλογικού χαρακτήρα επιρροών, ας εξετάσουμε κατ αρχήν σε ποια ζώδιο βρίσκονται αυτήν την περίοδο ο Πλούτων και ο Ουρανός: 
Ο Πλούτων εισήλθε τον Ιανουάριο τού 2008 στο ζώδιο τού Αιγόκερω, από όπου θα αποχωρήσει τον Ιανουάριο τού 2024. Ο Ουρανός εισήλθε στο ζώδιο τού Κριού τον Μάρτιο τού  2012 και θα αποχωρήσει τον Μάρτιο τού 2019. Η θέση αυτών των δύο πλανητών δείχνει πράγματι ένα πρώτης τάξεως σφυροκόπημα για την ανθρωπότητα για μια περίοδο που θα διαρκέσει περισσότερο από δέκα έτη. Η ανθρωπότητα θα βρεθεί κατά την διάρκεια αυτής τής περιόδου μεταξύ σφύρας και άκμονος, όπου ο άκμων θα είναι μια ολοένα και πλέον απειλητικά αναπτυσσόμενη οικονομική κρίση (Πλούτων στο Αιγόκερο) και η σφύρα μια ολοένα και πιο απειλητικά αναπτυσσόμενη βία, η οποία θα αποτελεί εκμετάλλευση παρορμητικών εξάρσεων (Ουρανός στον Κριό). Αυτά τα δεδομένα, όπως ανέφερα στο πρώτο μέρος, αρμόζει να ειδωθούν ως προκλήσεις, οι οποίες δεν καταγράφουν προς τα πού θα στραφούν εν τέλει οι εξελίξεις. Αυτό θα καθορισθεί από τον τρόπο, με τον οποίον θα χειριστούν τις εν λόγω προκλήσεις τα μετέχοντα στο προκλητικό σύμπλεγμα υποκείμενα.
 
Συνεχίζεται...

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΟ

1. ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Προϊόντος τού χρόνου λειτουργίας τού παρόντος ιστολογίου διαπιστώνεται σε φάσεις που η δραστηριότητα σε επίπεδο αναρτήσεων ηρεμεί (ή αργεί) μια σχετικά έντονη δραστηριότητα στους σχολιασμούς, οι οποίοι συνεχώς αναπτύσσονται. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα ευχάριστη για τον γράφοντα. Το γεγονός, ότι κάποιοι φίλοι και φίλες επιλέγουν να καταθέτουν σχόλιά τους εδώ, ακόμη και ανεξάρτητα από τον τρόπο που οι συνεργάτες αυτής τής σελίδας αναρτούν τις απόψεις τους, προσδίδει εκείνο τον χαρακτήρα στους ιστοτόπους, που έχω χαρακτηρίσει ότι ωφείλουμε να επιδιώκουμε. Ενώ η αφετηρία των μπλογκς είναι σαφώς προσωπική, ένεκα τής συγκεκριμένης πρωτοβουλίας που εκκινεί από κάποιους εκάστοτε διαχειριστές, αυτά δέον να αναπτύσσονται ως δημόσια αγαθά διαλόγου και προώθησης κοινών προβληματισμών.
Όλοι οι άνθρωποι διάθέτουμε νοημοσύνη, είμαστε - όπως εντόπισε ο Αριστοτέλης "ζώα πολιτικά", τουτέστιν όντα με ζωική ορμή προς την εκπόνηση συλλογισμών, την οριοθέτηση στόχων και την επικοινωνία σχετικά με τα αυτά που μάς αφορούν και μάς απασχολούν, όχι μόνον στενά ατομικά, αλλά και από κοινού. Η πολιτική αναπτύχθηκε στα πλαίσια των πόλεων, εξ ου και ο αντίστοιχος όρος. Το ξεπέρασμα τής νομαδικού χαρακτήρος τής περιφοράς των ολιγάριθμων αναλογικά ομάδων και γενών και η συγκέντρωση των ανθρώπων σε μαγαλύτερα πλαίσια από αυτά των αγροτικών καταυλισμών, κατέστησε μέσω ενός εντονότερου καταμερισμού τής εργασίας δυνατή την δημιουργία και την ικανοποίηση αναγκών, οι οποίες ξεπερνούν τα στενά όρια των πρωτογενών αναγκών τής ζωϊκής μας διατήρησης και αναπαραγωγής.
Ο Αριστοτέλης διαπίστωσε στα "Πολιτικά", ότι οι πόλεις συνίστανται προσβλέποντας κυρίως στον βασικό στόχο τής αυτάρκειας. Νομίζω ότι είναι λογικό να δούμε την έννοια τής αυτάρκειας μέσα από αυτό το πρίσμα τόσο σχετικά με την ποσοτική, όσο και σχετικά με την ποιοτική της διάσταση. Η προσπόρευση πλούτου, ως βάση τής αυτάρκειας, δεν έχει μόνο ποσοτικό χαρακτήρα. Οπωσδήποτε η επίτυξη κάποιων αναγκαίων ποσοτήτων αποτελεί προϋπόθεση στο να μπορέσουν να αναπτυχθούν κάποιες ποιότητες, έστω και εάν αυτή η προϋπόθεση είναι αναγακαία, αλλά όχι αυτομάτως και ικανή. Αυτό, το οποίον συνιστούσε την αίγλη των πόλεων κατά κανόνα τής κλασσικής εποχής, δεν ήταν απλά και μόνον τα μεγαλοπρεπή οικοδομήματα, η τεχνική ανάπτυξη των υποδομών συμφώνως προς το πνεύμα τής εποχής, ή η στρατιωτική ρώμη, η δυνατότητα για οικονομικές συναλλαγές, εμπόριο ή και διασκεδάσεις, που αυτές παρείχαν. Ισχυρότερο στοιχείο όλων αυτών τής αίγλης των πόλεων ήταν ο εν τέλει και κατ' εξοχήν "πολιτισμός". Αυτός ήταν που αποτελούσε τον πόλο τής έλξης για χιλιάδες ξένους επισκέπτες και εποίκους. Πόλεις, οι οποίες δεν είχαν να επιδείξουν πολιτισμό, άφηναν τούς ξένους επισκέπτες αδιάφορους, αποτελώντας στην ουσία κλειστούς κοινωνικούς σχηματισμούς.
Η ανάπτυξη τής φιλοσοφίας, τής ποιήσεως, τού θεάτρου, κάθε είδους αισθητικής και πνευματικής εκφράσεως και δημιουργίας συνέθεταν την σπουδαία γοητεία που εξασκούσαν οι ανεπτυγμένες πόλεις. Και αυτή η έκφραση και και δημιουργία ήταν αυτή που κατεγράφετο και δομούσε την υλική έκφραση τής πόλεως.

Η ανάγκη τού ανθρώπου να διαμορφώσει συλλογισμούς και ίδιες απόψεις και να τίς καταθέσει στα πλαίσια τού κοινωνικού διαλόγου είναι αυτό που συνιστά τον πολίτη και τον διαχωρίζει από τον ιδιώτη. Ο τρόπος με το οποίον ανταποκρίνεται σε αυτήν την ανάγκη ο καθείς, διαμορφώνει την πολιτική του ποιότητα.
Στα πλαίσια τού "παγκόσμιου χωριού" το διαδίκτυο αναδεικνύεται βαθμηδόν ως το κατ' εξοχήν βήμα δημοσίου διαλόγου. Η δυνατότητα παροχής πρόσβασης σε κάθε καλοθελητή συνιστά στα πλαίσια των εκάστοτε δυνατοτήτων μας μια στοιχειώσδη ανταπόκριση σε μια ευκόλως εννοουμένη αναγκαιότητα.
Με αυτήν την συλλογιστική προβαίνω στην παρούσα ανάρτηση, αναβάλλοντας το θέμα με το οποίον είχα κατ' αρχήν αποφασίσει να συνεχίσω (με τίτλο: Η Επανάσταση στην Ελλάδα Ξεκίνησε στις Σκουριές) διακόπτωντας προσωρινά τις κατσικοπροσεγγίσεις μου. Βεβαιόντας τούς φίλους και τις φίλες επισκέπτες, ότι τις κατσικοπροσεγγίσεις μου θα καταθέσω την προσεχή εβδομάδα, στα πλαίσια μιας προσπάθειας να κλείσω από την πλευρά μου την κριτική στο υπό συζήτηση κλιπ.

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση λαμβάνω από τα τρία τελευταία (προς ώρας) σχόλια τής προγουμένης αναρτήσεως (Αρ. 53, 54 και 55) τα οποία θα παραθέσω στην συνέχεια.
Το πρώτο (Αρ. 53) κατατέθηκε από Ανώνυμο σχολιαστή, τα δύο επόμενα από την Ε. Ερμίδου. Την εν λόγω σχολιάστρια, ή κατά την άποψή μου σχολιαστή, θεωρώ κλώνο άλλου σχολιαστού. Η πρακτική να εμφανίζονται κλώνοποιήσεις σχολιαστών στο διαδίκτυο, δεν είναι νέα και ωφείλω να ομολογήσω, ότι ουδόλως με ενοχλεί. Από την στιγμή, που ο πλέον διαδεδομένος τρόπος έκφρασης στο διαδίκτυο είναι η ανωνυμία καθώς και τα εικονικά προσωνύμια (nick names), όλα τα λοιπά σχετικώς με τον τρόπο αυτοπροσδιορισμού εκάστου υποκειμένου θωρώ ότι είναι άνευ σημασίας. Προσωπικά θεωρώ την ανωνυμία πιο ειλικρινή, από την ψευδή ειλικρίνεια, την οποία υποτίθεται ότι προσδιδει στο εκάστοτε υποκείμενο η δήλωση τής ταυτότητός του, δεδομένου, ότι αυτή η ταυτότητα - κατά την άποψή μου - σχεδόν πάντοτε αποτελεί μια μάσκα, που ενδυόμεθα στα πλαίσια τής κοινωνικής προσαρμογής μας. Επί πλέον, αυτή η πρακτική μεταθέτει το βάρος τής δημόσιας εκφοράς στις εκφραζόμενες απόψεις καθ' εαυτές, με βάση τις οποίες το διαδικτυακό υποκείμενο προσδιορίζει εκόν - άκον την ταυτότητά του. Επί τού προκειμένου ισχύει το "εκφράζομαι άρα υπάρχω". Η κριτική, που άσκησαν οι "καταστασιακοί" στην μετάβαση από "την κοινωνία τού είσθε στην κοινωνία τού κατέχειν και στην συνέχεια στην κοινωνία τού φαίνεσθαι" (Γκυ Ντε Μπορ, "Η Κοινωνία τού Θεάματος"), φαίνεται πλέον την εποχή τού διαδικτύου να έχει υπερενταθεί, δεδομένου, ότι το διαδικτυακό φαίνεσθαι συντελείται στα πλαίσια τής λεγόμενης εικονικής πραγματικότητος.
Αυτό το οποίο μένει τελικά, είναι οι απόψεις, που εκάστοτε εκφράζονται και ο τρόπος που μπορούν αυτές να συμβάλλουν παραγωγικά στην ανάπτυξη μιας προβληματικής.
Σχετικά με δύο αυτά σχόλια (δεδομένου ότι το τρίτο αποτελεί συνέχεια του δευτέρου) αν και εκ πρώτης όψεως φαίνονται να μην συνδέονται αμέσως μεταξύ τους, θα ήθελα να εκθέσω τις απόψεις μου συνδυαστικά. Το δεύτερο αφορά αυτό που προσπάθησα να συμπυκνώσω στον τίτλο αυτής τής ανάρτησης. Δηλαδή, τίς κινήσεις των πλανητών σε συσχετισμό με το δίκτυο, περί τού οποίου έγινε λόγος στην προηγούμενη ανάρτηση. Θα έλεγα λοιπόν, ότι πρόκειται για τις αστρολογικές προϋποθέσεις τού δικτύου, ως τμήμα των γενικότερων κοσμικού χαρακτήρα προϋποθέσεων, σε συνδυασμό με μυθολογικού χαρακτήρα προσεγγίσεις στις οποίες προβαίνει η φίλη κ. Ερμίδου. Προσεγγίσεις, τις οποίες θεωρώ λίαν ενδιαφέρουσες, αν και διαφωνώ για μια ακόμη φορά ριζικά προς αυτές. Νομίζω όμως, ότι ένα σχόλιο μπορεί ακριβώς να κρίνεται ως λίαν ενδιαφέρον, επειδή θέτει με ενδιαφέροντα τρόπο ζητήματα, έστω κι αν δεν συμφωνεί κάποιος οπωσδήποτε με τις προσφερόμενες από αυτό ερμηνείες.
Το πρώτο σχόλιο αφορά την απάνθρωπη υλική στέρηση, η οποία έχει επιβληθεί στον λαό από την αλήτ στα πλαίσια τής κρίσης, ή "κρίσης". Επειδή όμως και αυτά τα συμβάντα λαμβάνουν χώρα  - ως κάθε τι - εντός κάποιων αστρολογικών πλαισίων, θα ήθελα να ανφερθώ συνδυαστικά εδώ σε αυτήν την συγκεκριμένη οπτική τού ζητήματος, χωρίς να αποσκοπώ να παραμερίσω τις υπόλοιπες, οι οποίες συνθέτουν μια τέτοιας ζωτικής σημασίας κατάσταση.

Ανώνυμος είπε...

ειμαι νεος δουλεύω στο ελλαντισταν σε εταιρία κολοσσό εξάωρο για 380 ευρο μικτα και με τα υποχρεωτικά οκταωρα πιάνω τα 450, θέλω βοήθεια πως μπορώ να ξοδέψω αυτό το τρομακτικό ποσό;

 

Ε. Ερμίδου είπε...

Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα του δικτύου, για αυτό θα προσθέσω μερικά ακόμη κομμάτια στο παζλ σας.
Μιλώντας αστρολογικά είμαι σίγουρη πως γνωρίζετε τον κύκλο Ουρανού/Πλούτωνα που εξωτερικεύει τις αλλαγές συνείδησης του συλλογικού. Κάθε όψη αντιπροσωπεύει και έναν βήμα της αργής εκδήλωσης της ασυνείδητης πρόθεσης που μας σπρώχνει να την εκδηλώσουμε παρορμητικά και αυθόρμητα. Φαίνεται πως κάθε φάση είναι σημαντική για την δημιουργία του όλου, και για αυτό δεν έχει τόση σημασία με ποιους τρόπους και ρόλους εκδηλώνουμε μεμονωμένα ως άτομα το συλλογικό, αλλά το πώς το ίδιο το συλλογικό εκδηλώνει και πειραματίζεται με κάτι που δεν είναι πλήρως συνειδητό ακόμη.

Το “δίκτυο” ως αυθόρμητη εκδήλωση όπως την περιεργάζεστε εδώ επομένως, δεν θα είναι παρά μία εκδήλωση κάποιων ασυνείδητων ακόμη μοτίβων.

Το αν μία μετατόπιση στη συνείδηση οδηγεί πραγματικά σε μία παραδεισένια ουτοπία ή ακόμη βαθύτερα στο τούνελ της προσωπικής πίεσης του καθενός είναι μέρος της δέσμευσης – μπλοκαρίσματος που μας οδηγεί πιο κοντά στην ενσωμάτωση μας με το όλον στο τέλος.

Το αρχέτυπο του Ουρανού είναι στην πράξη διαχωρισμός, και η επιθυμία για πλήρη εξατομίκευση από το συλλογικό. Αυτή η επιθυμία είναι τελείως καινούρια για την εξελικτική μας διαδικασία και είναι μέρος του διαχωρισμού – πτώσης και αργότερα της επιστροφής. Φαίνεται λοιπόν πως η εποχή του υδροχόου θα είναι η εποχή της πλήρους εξατομίκευσης που θα μας οδηγήσει στην πλήρη και τρομακτική μοναξιά και άρα στην ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση από την μονάδα.
Γνωρίζοντας την αστρολογία των επιρροών που θα παίξουν το ρόλο τους στην εποχή του υδροχόου , όλα τα new-age κινήματα – δίκτυα που στοχεύουν στην δικαίωση ή στην προστασία δικαιωμάτων του ειδικού, είτε εκφράζουν την ακόμη μεγαλύτερη πτώση των ατόμων που συμμετέχουν στις μάζες αυτές είτε απλά επιτρέπουν την αυτοσυνειδητοποίηση του συλλογικού πεδίου. Αυτή η συνειδητοποίηση το πιθανότερο είναι να γίνει ακόμη πιο επώδυνη, καθώς όπως είπε και ο Jung «Ο πόνος και η φώτιση έρχονται μαζί». Αυτός ο πόνος το πιθανότερο είναι να εκφραστεί από την περαιτέρω παρείσφρηση της Σκιάς (που συμβολίζεται από ένα δικτατορικό σύστημα). Αλλά υποθέτω πως αυτό τελικά δεν έχει καμία σημασία γιατί αυτό που ξεδιπλώνεται είναι πέρα από τον έλεγχο του συλλογικού.

Κατά τη μετάβαση από το κρόνειο στο ουράνιο διακρίνει κανείς τις εξής διαφορές στις εκδηλώσεις του συλλογικού. Ο κρόνος έχει να κάνει με τις δομές και τις παραδόσεις την τυραννία και την έλλειψη χιούμορ και ο ουρανός έχει να κάνει με το επαναστατικό , την διάσπαση αλλά και το χιούμορ. Ο κρόνος είναι ο θεός που κατατατρώει τα παιδιά του ενώ ο ουρανός είναι προμηθεικός και ατομικιστής.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς το προμηθεικό αντιστοιχεί τόσο στο πνεύμα της δημιουργικής επανάστασης όσο και στο πνεύμα της ύβρις. Δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, ανάλογα το πώς εφαρμόζονται. 

Η προμηθεική ύβρις είναι όντως ενδιαφέρουσα γιατί το αρχέτυπο αυτό παίρνει ανθρωπιστικό τόνο και τον κληρονομεί στα υδροχοικά ιδανικά. Στη πραγματικότητα επομένως ο Ουρανός που αντιστοιχεί σε προμηθεικό αρχέτυπο είναι η υψηλότερη επέκταση του συμπλέγματος νου-εγώ εντός της ψυχής και η ακόμη μεγαλύτερη απόσταση από την ευσπλαχνία του όλου. Η προμηθεική «ευσπλαχνία» είναι περισσότερο η εμπλοκή του υποκειμένου για την δικιά του προσωπική καλοπέραση και υγεία που άρα τελικά θα καταλήξει σε γκρέμισμα του πύργου και σφαγή του matrix του νου του υποκειμένου.

Ο Ουρανός ως προμηθεική εκδήλωση, αυτό που κάνει είναι να θερίζει φωτεινά μυαλά από τα οποία και τελικά ταΐζεται ο ίδιος. Ο Ουρανός είναι μοιραίο να γίνει η νέα κοινή μας ομοφωνία μετά την κρόνειες εκδηλώσεις των αρχόντων του κόσμου τούτου, και κατά συνέπεια αυτό που παρατηρούμε στη συλλογική εξέλιξη είναι ίσως ένα είδος εκθρόνισης.

Η δημιουργική επανάσταση και η ύβρις είναι όντως δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, αφού ο προμηθέας ήρθε κάτω με την φωτιά της διανόησης του μυαλού και την τεχνολογία των θεών. Οι τεχνολογίες μας είναι αυτή ακριβώς η προσπάθεια να ελέγξουμε τις δυνάμεις της φύσης με σλόγκαν «κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω, πόσο θεϊκός είμαι». Τελικά όμως η λατρεία των ίδιων μας των δημιουργημάτων θα έχει ως αποτέλεσμα το καρκίνο του συλλογικού προμηθεικού συκωτιού από τις συνθετικές τοξίνες, και η ιστορία συνεχίζεται.

Το νέο ουράνιο σύστημα θα είναι καθαρή ευφυΐα σε σύγκριση με το παλιό κρόνειο μηχανιστικό πρότυπο. Εφόσον ο ουρανός ελέγχει όχι μόνον το μυαλό και την τεχνολογία αλλά και τον ηλεκτρισμό και το νευρικό σύστημα η υδροχοική εποχή ενδεχομένως δεν θα είναι μία κοινωνική τυραννία όπως την εμφανίζουν τα συνομωσιολογικά σενάρια αλλά μία τυραννία του ίδιου του μυαλού του συλλογικού που θα χρησιμοποιεί την «ουράνια» τεχνολογία ,νανοτεχνολογίες, ΑΙ, internet, βιοτσιπ, κλπ, και όλα τα προιόντα της ύστατης ανθρώπινης «ύβρις». Ως περαιτέρω πτώση θα σημαίνει τον εγκλωβισμό του ανθρώπου μέσα στα ίδια του τα δημιουργήματα.
Έπειτα από όλες αυτές τις αξιωματικές τοποθετήσεις και επιστρέφοντας ξανά στην αρχή για να γίνει και η κατάλληλη σύνθεση μπορεί κανείς να διαπιστώσει τα εξής για το δίκτυο. Ίσως το «δίκτυο» να είναι και μία αντανακλαστική αντίδραση. Αν υποθέσουμε πως ο Ουρανός ο Κρόνος, ο Ποσειδώνας κλπ, ποτέ δε σταμάτησαν αστρολογικά να παίζουν το ρόλο που είναι προορισμένοι να παίζουν, είμαστε εμείς αυτοί που μετακινούμαστε πάνω στο φάσμα των συμπαντικών ενεργειών. Ο Κρόνος ως χρόνος ποτέ δε σταμάτησε να τρώει τα παιδιά του και να απορροφά οποιοδήποτε υψηλότερο (ουράνιο,ποσειδώνιο, πλουτώνιο κοκ) αρχέτυπο και να το μετασχηματίζει και να το απορροφά εκφράζοντας όπως πάντα το εξέφραζε. Αυτό που κάνει την διαφορά στην εικόνα που βλέπουμε, είναι το κομμάτι εκείνο της ανθρωπότητας που προσπαθεί να ξεφύγει από την παγίδευση του χρόνου μέσω των εποικοδομημάτων της τεχνολογίας που πλέον εκφράζουν πιο ουράνια και προμηθεικά αρχέτυπα. Στην πράξη πράξη όμως ακόμη και αυτό το κομμάτι της ανθρωπότητας δεν μπορεί να εκδηλώσει αυτές τις αλλαγές παρά μέσα από το φίλτρο του χρόνου.

Το δώρο του προμηθέα είναι η επίγνωση του χρόνου, αλλά αυτή η επίγνωση δε μπορεί να σε πάει πιο μακριά. Η ψεύτικη αθανασία που προσφέρει αυτή η επίγνωση ως υπέρβαση του Κρόνου-Χρόνου θα γίνει αντιληπτή όταν κάποιο κομμάτι της ανθρωπότητας μπει σε τροχιές χείρωνα. Είναι τότε που υπό φρικτούς πόνους αυτοεγκλωβισμού στην ιδέα κάποιας αθανασίας, ο Χείρωνας δωρίζει την αθανασία του στον Προμηθέα για να πεθάνει. 

2. Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Ωφείλω να ομολογήσω, ότι με όσα φοβερά και βαρυσήμαντα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο, δεν θα είχα γενικά την διάθεση να απασχολήσω για μια ακόμη αφορά αυτούς που έχουν την ευγενή διάθεση να διαβάζουν τα γραφόμενά μου, κάνοντας επί λέον αναφορές σε ένα δίκτυο, αποτελούμενο κατά την εκτίμηση κάποιων από λίγους ανθρώπους, το οποίο μπορεί να εκδηλώνεται - ως αυτοί ισχυρίζονται - σε συνθήκες συγχρονικότητος, ή να μην υφίσταται και καθόλου για κάποιους άλλους.
Θέλω να πιστεύω, ότι δεν τυγχάνω υπέρμετρα ναρκισσιστής, ώστε να προτίθεμαι να απασχολώ με φιλάρεσκα εσώψυχα τούς επισκέπτες εδώ, σε φάση, που τα τεκταινόμενα, τόσο σε τοπικά όσο και σε οικουμενικά πλαία, προσλαμβάνουν ζοφερές διαστάσεις. Όμως, το εν λόγω σχόλιο τής κ. Ερμίδου θέτει γενικότερα μελλοντολογικού χαρακτήρος ζητούμενα με λίαν ενδιαφέροντα τρόπο. Δηλαδή επιχειρεί προσέγγιση από μια σκοπιά, όπου συνδυάζονται ποιότητες, οι οποίες, ενώ είναι σημαντικότατες, δεν τυγχάνουν προφανείς. Ο συνδυασμός αστρολογικών δεδομένων με σύμβολα μυθολογικού περιεχομένου και η ταυτόχρονος μνεία σε μεγάλους διανοητές τής ψυχολογίας τού Βάθους, όπως ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, θεωρώ ότι θέτει την οπτική τής μελέτης των πιθανών μελλοντικών εξελίξεων επάνω σε ένα λίαν αξιόλογο αναλυτικό υπόβαθρο, για όσους τουλάχιστον έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν με ανάλογες προβληματικές. Αυτή είναι η αξιολόγηση που συνιστά την αφετηρία αυτής τής ανάρτησης και δευτερευόντως η πρόθεση μου να δώσω περεταίρω διευκρινήσεις, ή εν τέλει να υπεραμυνθώ απόψεων περί αυτού, που κάποιοι αποκαλούμε δίκτυο.

Το εν λόγω σχόλιο πραγματεύεται τις "επιδράσεις" - προσωπικά προτιμώ να αναφέρομαι μάλλον σε "αντιστοιχίες" - τριών πλανητών (Ουρανός, Πλούτων, Κρόνος), οι οποίοι απεικονίζουν προκλήσεις, οι οποίες σφραγίζουν περιόδους διαρκείας περισσότερων ετών, δοδομένου ότι πρόκειται για πλανήτες απομεμακρυσμένης τροχιάς από τον ήλιο, η περιφορά των οποίων διαρκεί περισσότερες δεκαετίες.Θεωρώ μάλιστα, ότι ειδικά οι προκλήσεις, που εκπροσωπούν οι πλανήτες Ουρανός και Πλούτων, θα κορυφωθούν κατά την διάρκεια των επόμενων ετών, για σύνολα τα παγκόμια τεκταινόμενα, πέραν των όσων μπορεί αυτοί να αποκαλύπτουν σχετικά με τις εξελίξεις τού "δικτύου". Σε προηγούμενη ανάρτηση μάλιστα είχα προαναγγείλει, ότι σύντομα σκόπευα να καταθέσω μια πραγματεία περί αυτού.
Οι αναφορές τού σχολίου επεκτείνονται και στο ζώδιο τού Υδροχόου. Όπως επίσης αναφέρονται και στον τεράστιας σημασίας μυθολογικό συμβολισμό τού Προμηθέως καθώς και τού Κενταύρου Χείρωνος.
Όσον αφορά τον Υδροχόο, νομίζω ότι αποτελεί πλέον κοινό τόπο η πληθώρα των αναφορών, που έχει προσλάβει το αντίστοιχο θέμα τής "Εποχής τού Υδροχόου" και τής "Νέας Εποχής" από πλείστες όσες πλευρές. Αυτές ξεπερνούν κατά πολύ τα στενά πλαίσια τού όποιου χώρου, είτε αυτός μπορεί να είναι οι λεγόμενοι "Νεοεποχίτες" τής Alice Bailey, ή το "Lucifer Trust" τού Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Διαβάζω σε πληθώρα ιστοσελίδων, κάποιες από τις οποίες έχουν καλούς φίλους ως διαχειριστές, ότι κυριαρχούν προσδοκίες σχετικά με επερχόμενες κοσμικής προελεύσεως ενέργειες, οι οποίες προορίζονται να πυροδοτήσουν τελείως νέα δεδομένα, στα πλαίσια των οποίων αναμένεται να αναβιβαστεί η δραστηριότητα τής ανθρωπότητος και δη των Ελλήνων.

Πριν υπεισέλθω στην παράθεση της άποψής μου αναφορικά με αυτά που έθεσε η κ. Ερμίδου, παραθέτω κάποιες απόψεις, που θεωρώ ότι αφορούν κάποια πάγια δεδομένα τής αστρολογίας. Αυτά νομίζω ότι αποτελούν απλή επανάληψη κάποιων σημαντικών δεδομένων που παρατίθενται στα σοβαρά βιβλία περί αστρολογίας. Ενώ αυτά είναι από αστρολογικής πλευράς λίαν σημαντικά, έχω διαπιστώσει εκ πείρας, ότι δεν τυγχάνουν ευραίως γνωστά και ότι ελάχιστοι είναι αυτοί αναλογικά, που προσπαθούν να αξιοποιούν αυτά τα δεδομένα στην δομή των συλλογισμών τους.
Για τού λόγου το αληθές δηλώνω ακόμη μια φορά, ότι δεν είμαι αστρολόγος και ότι η επαγγελματική μου εκπαίδευση περιορίζεται αποκλειστικά σε τεχνικό κλάδο, χωρίς να επεκτείνεται διόλου στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Η ενασχόληση μου με την αστρολογία, η οποία επεκτείνεται με μόνιμο, συνεχή και συστηματικό τρόπο σε μια περίοδο μεγαλύτερη των τριών δεκαετιών, έχει αφενός προσωπικά ελατήρια και αφεταίρου ανάγεται σε κάποιες κοινωνικές ανησυχίες μου. Εκτιμώντας, ότι έπρεπε να επιβιώσω εβρισκόμενος μέσα σε κάποιο σχετικά δυσμενές και αντίξοο περιβάλλον για τα προσωπικά μου δεδομένα, επέλεξα ως σύμμαχο την αστρολογία, καθώς και άλλες διαισθητικές πρακτικές. Θυμάμαι εκείνη την ρήση από στόματος Δον Χουάν σε κάποιο βιβλίο τού Κάρλος Καστανιέντα, ότι για τούς μάγους ινδιάνικης προελεύσεως τού Μεξικού δεν είχε μείνει άλλη δυνατότητα για την επιβίωσή τους, από την στιγμή που οι λευκοί έποικοι είχαν ισοπεδώσει την παραδοσιακή κοινωνία τους, από την στήριξη και την ενεργοποίηση τού "ναγουάλ", δηλαδή των εσωτερικών δυνάμεων, στις οποίες είχε απεργαστεί πρόσβαση η φυλή τους. Ωφείλω να ομολογήσω, ότι η εμπειρία μου είναι, πως αυτές δυνάμεις δεν αξιώνουν μόνο τούς σαμάνους τού Μεξικού να ανέλθουν σε υψηλότερες σφαίρες τής υπάρξεως, αλλά και μικρούς καθημερινούς ανθρώπους όπως ο γράφων, να αντεπεξέλθουν προκλήσεις επιβίωσης έναντι ποιοτικά ισχυρότερων αμφισβητητών, που εντάσσονται σε έντονα αντίξοο περιβάλλον.
Επί πλέον αρκετές φορές επιχείρησα να αξιοποιήσω τις αστρολογικές τεχνικές στην προσπάθειά μου να κατανοήσω κάποια φαινόμενα τού κοινωνικού γίγνεσθαι. Τόσο στα πλαίσια τής λεγόμενης "μουντάν" αστρολογίας, δηλαδή τής αστρολογίας που αφορά κοσμικές συγκυρίες σε συσχετισμό με συμβάντα κοινού κοινωνικού πεπρωμένου, όσο και με την εξέταση ωροσκοπίων προσώπων, τα οποία έτυχε να συνέχονται με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αναφέρω εκ προοιμίου, ότι θεωρώ, πως αυτά τα δεδομένα, δεν αξιοποιούνται πάντοτε με τον πλέον κατάλληλο τρόπο, στις προσεγγίσεις, στις οποίες προέβη η κ. Ερμίδου.

Ας μού επιτραπεί λοιπόν στην συνέχεια να απαριθμίσω τα βασικότερα αυτών των λειτουργικών δεδομένων, συμφώνως προς τον τρόπο που μπορώ ίσως να τα έχω κατανοήσει:

1. Οι κινήσεις των πλανητών συνιστούν μια αντικειμενική διαδικασία. Αυτές μπορούν να καταστούν προβλέψιμες με μεγάλη ακρίβεια εκ των προτέρων, μεγάλο χρονικό διάστημα πριν αυτές εκδηλωθούν. Αυτές αποτελούν την βάση των αστρολογικών προβλέψεων, όχι όμως ως αποκλειστικός παράγων, αλλά πάντοτε σε συσχετισμό με πλείστα όσα αστρολογικά, αλλά και μη αστρολογικής φύσεως δεδομένα. Αυτές οι προβλέψεις, στο βαθμό που επιχειρούνται με μηχανιστικό τρόπο, συνιστούν υπεραπλουστεύσεις, οι οποίες έχουν τύχει ευρείας και δρυμείας κριτικής, κυρίως υπό την μορφή συντόμων αστρολογικών προβλέψων επί ημερησίας ή εβδομαδιαίας βάσεως, όπως αυτές δημοσιεύονται στα έντυπα και ηλεκτρονικά μαζικά μέσα.
Προσωπικά αποδίδω κάποια σχετική αξία και σε αυτές τις προβλέψεις, συμφώνως προς την εκτίμηση των ικανοτήτων να προβαίνει σε αφαιρέσεις αυτού που τις εκπονεί.

2. Κάθε αντικειμενικό δεδομένο ανεξαιρέτως, πριν αποτελέσει παράγοντα, ο οποίος συμμετέχει στην διαμόρφωση κάποιας υποκειμενικής κατάστασης ή δραστηριότητας, πρέπει να υποστεί επεξεργασία - με συνειδητό ή μη τρόπο - από το εκάστοτε υποκείμενο που το αφορά. Στην ουσία δηλαδή, οι αντικειμενικοί παράγοντες δεν είναι εις θέσιν να καθορίζουν μονοσήμαντα την εξελικτική των υποκειμένων, τα οποία δρούν ή υφίσταναται, αλλά συνιστούν προκλήσεις προς αντιμετώπιση ή χειρισμό. Οι αντιμετώπιση και ο χειρισμός μπορούν να συμβαίνουν με περισσότερο, λιγότερο ή καθόλου συνειδητό τρόπο, καθώς και να επιχειρούνται με περισσότερο ή λιγότερο ενεργητικό, ή τελείως παθητικό τρόπο. Ακόμη όμως και στην περίπτωση της πλήρως μη συνειδητής και ολοσχερώς παθητικής αντιμετώπισης της οποιας αντικειμενικού χαρακτήρος προκλήσεως, αυτή δεν μπορεί να μετουσιωθεί επί υποκειμενικής βάσεως, εάν προηγουμένως δεν απορροφηθεί και δεν διαθλαθεί από την υφή τού εκάστοτε συγκεκριμένου υποκειμένου.
Η αντιρρητική, την οποίαν εκφράζουν οι φετιχιστές των αστρολογικών επηροών, στηρίζεται στο ότι ακόμη και η συγκεκριμένη υφή του εκάστοτε υποκειμένου διέπεται με καταλυτικό τρόπο κυρίως από την απεικόνιση τού γενεθλιακού ωροσκοπίου του, άρα η δυνατότητα τής αστρολογίας να μπορεί να προβαίνει σε εκτιμήσεις και προβλέψεις, είναι σχεδόν απεριόριστος. Αυτή η οπτική όμως διακατέχεται από ένα καθοριστικής σημασίας σφάλμα, το οποίον ανάγεται σε απόδωση ποιοτήτων στους αστρολογικούς παράγοντες με μηχανιστικό τρόπο.

3. Οι ποιότητες των αστρολογικών δεδομένων, ως προς την απεικόνιση που αυτοί εκπροσωπούν - ή άλλως πώς "επηροή που αυτοί εξασκούν" - δεν είναι ορθόν να αποδίδεται με μηχανιστικό τρόπο. Ως εκ τούτου αυτές δεν είναι δυνατόν να υπέχουν μονοσήμαντο χαρακτήρα, αλλά ακόμη και με την πλέον συγκεκριμένη έκφανσή τους, υποδηλώνουν μόνον κατευθυντήριες δυνατότητες, βάσει των οποίων οι πιθανές ή δυνατές εξελίξεις μπορούν να έχουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, συμφώνως προς τον τρόπο χειρισμού των προκλήσεων από το υποκείμενο, που αυτές επηρεάζουν.
Αναμφιβόλως - συμφώνως πάντοτε προς την άποψή μου - οι προκλήσεις αυτές είναι ως προς το πεδίο ή τομέα που αυτές εκδηλώνονται σαφώς δεδομένες. Η ποιότητά τους παραμένει όμως ανοικτή και μη μονοσήμαντος. Σε αυτά τα δυο δεδομένα, θεωρώ ότι μπορούν να στηρίζονται οι αστρολογικές προβλέψεις.
Στον βαθμό που συνεκτιμηθούν μια σειρά άλλοι σημαντικοί παράγοντες, αστρολογικής και μη υφής (οι αστρολογικοί αυτοί παράγοντες αναφέρονται στο επόμενο σημείο 4) οι επιχειρούμενες προβλέψεις μπορούν να αποκτήσουν περισσότερο ή λιγότερο συγκεκριμένο περιεχόμενο.

4. Κανένας αστρολογικός παράγων δεν είναι σκόπιμο και παραγωγικό να τύχει μεμονωμένης διερευνήσεως. Η διερεύνηση οφείλει να τον εντάσει στα γενικότρα πλαίσια τής εκάστοτε συνολικής συγκυρίας, να τον συσχετίζει δηλαδή προς τα λοιπά αστρολογικά δεδομένα τής προς εξέταση χρονικής περιόδου ή στιγμής. Η αστρολογία αφορά συνολικές συγκυρίες, εντός των οποίων κάθε μεμονωμένο ή ειδικό αστρολογικό δεδομένο φορτίζεται με ανάλογο τρόπο, συγκεριμενοποιώντας τον χαρακτήρα του. Η αποκομμένη από την συνολική συγκυρία αποτίμηση των απεικονίσεων που αυτή δύναται να προσφέρει, είναι αποσματική και μπορεί να έχει μόνο γενικό και μη συγκεκριμένο χαρακτήρα.

5. Στα πλαίσια μιας αστρολογικής πρόγνωσης, δέον να εντάσσονται, να διερευνώνται και να αξιποιούνται ταυτοχρόνως με τα αστρολογικής υφής και όλα τα λοιπά σημαντικά για το συγκεκριμένο γίγνεσθαι μη αστρολογικά δεδομένα. Οι γνώσεις αστρολογίας αφ' εαυτών κατά βάση δεν επαρκούν στην προσπάθεια να δομηθεί μια επιτυχής μελλοντική πρόβλεψη.
Η αστρολογία μπορεί να είναι μόνο ένας - των αναμφιβόλως βασικών - παραγόντων στα πλαίσια τής προσπάθειας να επιχειρηθεί κάποια πρόβλεψη επί τού συγκεκριμένου.
Το γνωσιολογικό απόθεμα όσων επιχειρούν μελλοντικές προβλέψεις είναι αναγκαίο να επεκτείνεται κατά το δυνατόν περισσότερο πέραν των στενών πλαισίων τής αστρολογικής εντριβής.

6. Αρμόζει να μην παραβλέπουμε, ότι οι όποιες προβλέψεις, σε όποια βάση και με την στήριξη σε όποιο μεθοδικό όργανο κι αν αυτές διεξάγονται, δεν παύουν να μην είναι κάτι περισσότερο από προβλέψεις. Αυτές μπορούν να είναι κατά κανόνα λίαν χρήσιμες και αξιοποιήσιμες. Πλην όμως, η επίγνωση, ότι το μέλλον δεν είναι δεδομένο, αρμόζει να αποτελεί τον τελικό γνώμονα των επιλογών και αξιολογήσεών μας.
Στα μαθηματικά εφαρμόζεται κατά την μελέτη συναρτήσεων στα πλαίσια τής  διερευνήσεως τους, η πρακτική να εντοπισθούν τιμές που μπορεί να προσλάβει προσεχώς μια συγκεκριμένη συνάρτηση, στον βαθμό που γνωρίζουμε προηγούμενες τιμές ή τον μαθηματικό τύπο αυτής τής συναρτήσεως. Ο τρόπος αυτός αφορά την λεγόμενη "παραγοντοποίηση", δηλαδή την εξεύρεση τού μαθηματικού τύπου, βάσει τού οποίου μεταβάλλεται η συγκεκριμένη συνάρτηση. Στον βαθμό, που ο τύπος τής συναρτήσεως μάς είναι γνωστός, δυνάμεθα σχετικά εύκολα να βρούμε την αντίστοιχη παράγωγο, ώστε να είμεθα σε θέση να επισκοπούμε επ' ακριβώς τον τρόπο μεταβολής τής συγκεκριμένης συναρτήσεως.
Τα φαινόμενα όμως των ατομικών και κοινωνικών συγκυριών, ακόμη και τα περισσότερα φαινόμενα, τα οποία μπορούν να εκδηλωθούν και να μελετηθούν στα πλαίσια ενός επιστημονικού εργαστηρίου, κατά κανόνα είναι σαφώς πολυπλοκότερα από το να μπορούν αυτά να αποδοθούν από την οποία μαθηματική συνάρτηση δεδομένων και ζητουμένων.
Το ζητούμενο τής αστρολογίας συνίσταται στην ικανότητα, να μπορεί αυτός που την χειρίζεται να προβαίνει σε συσχετισμό πολλαπλών αφαιρέσεων και μοντελοποιήσεων ταυτοχρόνως. Αυτή η ικανότητης αφορά εν τέλει μόνον την προσβάσιμη στην λογική αντικειμενική υπόσταση τής αστρολογίας. Κατ' ουσίαν όμως, η αστρολογική πρόβλεψη, ή εκτίμηση δεδομένων, προϋποθέτει πέραν των διανοητικών ικανοτήτων τού εκάστοτε αναλυτού και μια ανεπτυγμένη διαίσθηση, δεδομένου ότι η αστρολογία είναι ταυτοχρόνως και μια εντονότατα διαισθητική πρακτική.
Η ανεπτυγμένη διαίσθηση αφορά πάντοτε ως προϋπόθεση επιτυχούς ενασχόλησης, οτιδήποτε αφορά χειρισμό και ερμηνεία διαδικασιών, στις οποίες εντάσσονται σύμβολα και συμβολισμοί. Δεδομένου ότι τα σύμβολα ξεπερνούν τα διανοητικά δεδομένα τής σφαίρας τού συνειδητού. Αυτή η διαπίστωση μάς εισάγει και στο επόμενο, μείζονος σημασίας, σημείο.

7. Δεν είναι οι διαισθητικής φύσεως τεχνικές μόνον, αλλά αυτά τούτα τα συμπεράσματα τής θεωρητικής φυσικής επιστήμης, αυτά που ισχυρίζονται, ότι δεν είναι δυνατόν να εξετάσουμε, ή να ερυνήσουμε καποιο φαινόμενο, χωρίς να παρέμβουμε σε αυτό, με αποτέλεσμα να το επηρεάσουμε, να το συνδιαμορφώσουμε, ή ακόμη και να το τρέψουμε προς κάποια κατεύθυνση.
Κατά συνέπεια, η δραστηριότης κάθε διερυνητικού υποκειμένου δεν μπορεί να έχει ουδέτερο χαρακτήρα. Στα πλαίσια μάλιστα τής ανακοινώσεως των συμπερασμάτων τής έρευνας ή αναλύσεως την οποίαν επιχειρούμε και δη εν δυνάμει σε ευρεία πλαίσια, όπως αυτά τού διαδικτύου, συνιστά σαφέστατα ηθελημένη προσπάθεια τροποποιήσεως τού φαινομένου στο οποίο αναφερόμεθα.
Αυτή η διαπίστωση δεν συνιστά αξιολόγηση έναντι τής οποιας πρακτικής. Οι παρεμβάσεις αποτελούν αυτονόητο τμήμα τής ανθρώπινης δραστηριότητος και είναι ορθόν να αξιολογούνται βάση των προθέσεων και των προαιρέσεων που τις χαρακτηρίζουν, καθώς και εκ των αποτελεσμάτων, τα οποία αυτές δύνανται να επενεργούν.
Για να μην αναφερθώ στον λίαν ευδόκιμο εντοπισμό τού φίλτατου Κ.Δ, ότι είναι φρονιμότερο να δημιουργούμε πραγματικότητες με ενορατική πράξη, από το να προσπαθούμε να ερμηνεύουμε πραγματικότητες με την νοητική οδό.
Κάτι αντίστοιχο - σε τελείως όμως διαφορετική βάση - είχε προτείνει και ο Κάρολος Μαρξ, με την προτροπή, ότι ζητούμενο δεν αποτελεί η ερμηνεία των δεδομένων τού κοινωνικού βίου, αλλά η ενσυνείδητη προσπάθεια αλλαγής αυτών των δεδομένων. Μόνο, που όσο αφορά τον ρόλο τής κατά Μαρξ λεγομένης "πάλης των τάξεων" προτείνει ο Κ.Δ (και όχι μόνο) να τον αποδόσουμε στον Νου. Την άποψή μου επ' αυτών επιφυλάσσομαι να καταθέσω στα πλαίσια μιας πραγματείας, που σκοπεύω να κάνω προσεχώς, σχετικά με τούς σκόπιμους τρόπους παρεμβάσεων στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

8. Επιπροσθέτως σε αυτά που εγράφησαν στο προηγούμενο σημείο: Κάθε διαισθητική πρακτική εντάσσεται στα πλαίσια τής πίστεως, δεδομένου ότι κατά κανόνα δεν επιδέχεται εκ των προτέρων λογικές αποδείξεις. Η πίστη όμως δύναται να πυροδοτεί φαινόμενα συμπαθείας, αναγόμενα στον νόμο τού συντονισμού. Ως εκ τούτου η ενασχόληση με την αστρολογία δύναται ενίοτε να μην περιορίζεται σε ερμηνευτικές διαδικασίες, αλλά να πυροδοτεί την πραγματοποίηση προβλεπομένων. Ειδικά στην περίπτωση, που αυτά διοχετεύονται στην αντίληψη περισσότερων ανθρώπων.


3. ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝΤΟΠΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ ΤΗΣ κ. ΕΡΜΙΔΟΥ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΩΝ.

Συνεχίζεται...