520 + 1, Παιδικό Παραμύθι - ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

 

Ο φίλος μου είχε φθάσει στο σημείο τής αποτιμήσεως τού μηνύματος τού συγγραφέως ως προς την τρέχουσα φάση:

- Ας πάρουμε όσα προβάλλει ο Όργουελλ στο 1984 με την σειρά. 
Το βιλίο χωρίζεται σε τρία μέρη, που περιλαμβάνουν συνολικά 22 κεφάλαια. Πρόκειται για ένα πολυσυζητημένο μυθιστόρημα, κορυφαίο σε πωλήσεις από τότε που εκδόθηκε. Ο επίκαιρος χαρακτήρας αυτής τής προβολής στο μέλλον  γινόταν μόνιμα εντονότερος με την πάραδο τού χρόνου. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις βιβλίων, τα οποία άντεξαν στον χρόνο ως κλασσικά έργα, αναδεικνύοντας ένα διαχρονικό μήνυμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο συγγραφέας έριξε στα χέρια μας κάτι που έμοιαζε με αβγό, το οποίο θα επώαζε ο χρόνος μέσα στην φωλιά τής συνείδησής μας. Το βιβλίο περιγράφει μεν καταστάσεις ενός φαντασιακού χωροχρόνου, μοιάζει όμως να περιέχει κρυμμένη μέσα στον μικρόκοσμό του ως πέμπτη διάσταση την επερχόμενη πραγματική εξέλιξη. Οι προφήτες κατέγραψαν με βεβαιότητα κάποια οράματά τους με τρόπο συμβολικό. Ο οραματισμός τού Όργουελ όμως ξεπερνάει την προφητεία, επιχειρώντας τελείως συγκεκριμένες αναφορές. Αναφορές, οι οποίες δεν έχουν στατικό χαρακτήρα, αλλά αφού ξεκινήσουν να διαγράφονται ρεαλιστικά μέσα στην ροή των γεγονότων που βιώνουμε, αναπτύσσονται δυναμικά μέρα με την ημέρα προς το έσχατο όριο τού τελεταίου κεφαλαίου τού βιβλίου. Ενώ γίνονται έκτοτε ακατάσχετες αναφορές σε αυτό, δεν τού αποδόθηκε η συστηματική ενασχόληση που αρμόζει. Ίσως η δυναμική σχέση του με την πραγματικότητα να μάς ωθεί στην αντιμετώπισή του ως ένα φανταστικό λογοτέχνημα στην βάση μιας ψυχολογικής καταπλάκωσης τού οργανικού του ρόλου στην σύνθεση τού γίγνεσθαι. Ίσως προσπαθούμε να πακάμψουμε ότι οι πρωταγωνιστές τού βιβλίου σε πραγματικό χρόνο είμαστε εμείς. 
Ο συγγραφέας, περιγράφοντας μελλοντικές καταστάσεις μέσα από το προσωπικό πρίσμα τής κρίσης και τής διαίσθησης, προσπάθησε να εισχωρήσει εκ των προτέρων δυναμικά μέσα στην επερχόμενη διαμόρφωση όσων περιγράφει. Πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο επιχειρεί να δυειδύσει μέσα στον εαυτό του, ενεργώντας μια ζώσα πνοή δυναμικής αμοιβαίας εξαρτήσεως με αυτά που περιγράφει. Ένα βιβλίο, που γράφτηκε έτσι ώστε να επαναπροσδιορίζει ανά πάσα στιγμή όσα αναφέρει με ανάστροφο παρέμβαση. Στην ουσία πρόκειται για ένα άψογα συγκροτημένο ιό που σκάλωσε σκόπιμα μέσα στο πρόγραμμα κοινωνικής μηχανικής των τεχνικών τής εξουσίας. Το βιβλίο αυτό εκπονήθηκε με τρόπο που να γράφεται εκατομμύρια μορφές. Την πρώτη φορά γράφτηκε με την γραφομηχανή τού συγγραφέα. Τα εκατομμύρια γραφής που ακολούθησαν και ακολουθούν ενεργούνται από τις συνειδησιακές ίνες αυτών που το διαβάζουν. Ο μεγάλος αδελφός έλαβε για πρώτη φορά έδρα μέσα από τα τάστα μιάς γραφομηχανής. Έκτοτε αυτή πριονίζεται από τις συνάψεις τής ευαισθητοποίησης των αναγνωστών, όσο αυτή ωριμάζει με την επώασή του. Το μήνυμα αναβλύζει από την πηγή τού πρώτου κεφαλαίου, κινούμενο στα είκοσι ενδιάμεσα προς τον χείμαρρο τού τελευταίου. Η προσεκτική ανάγνωση όμως τού βιβλίου δεν επιτρέπει άλλα περιθώρια: Συγγραφέας σε πραγματικό χρόνο τού τελευταίου κεφαλαίου είναι αυτός που κρατάει το βιβλίο στα χέρια του. Πρόκειται για ένα ανοικτό πόνημα. Όπως είναι ανοικτό κάθε δυναμικό πόνημα, το οποίο αγκυρώνει με οργανικό τρόπο το μήνυμά του στο μέλλον. Όπως ο "Φαίδρος" και ο "Θεαίτητος", όπως το "Περί τού Νοητού Κάλλους" τού Πλωτίνου, όπως το "Περί Διαφόρων Αποριών" τού Αγίου Μαξίμου, όπως το "Άξιον Εστί" τού Οδυσσέα Ελύτη. Όλα αυτά μοιάζουν με αυγά που κυοφορούν το αναπάντεχο. Όποιος όμως ερευνήσει με συνέπεια την επιφάνειά τους μπορεί να διαγνώσει οριζόντιες και κάθετες εκρηκτικές εγκοπές, που απειλούν την συνειδησιακή αμηχανία. Και η περόνη στον άνω πόλο σηματοδοτεί το αναστάσιμο τσούγκρισμα, όταν, αφού αυτή τραβηχτεί, διαχυθεί η συνείδηση στο πέλαγος των πεδίων πληροφορίας.

Ο Όργουελ πριν συγγράψει αυτό το έργο, είχε βιώσει σε πρώτο πλάνο τις κλασσικές για την εποχή του μορφές τού ολοκληρωτισμού. Συμμετέχοντας στον Ισπανικό εμφύλιο ήλθε σε άμεση επαφή με τον φρανκισμό, καθώς και με την πρακτική των σταλινικών στα πλαίσια τού Δημοκρατικού Μετώπου. Τα Άουσβιτς και Γκούλακ είχαν καταστεί ήδη γνωστά, αλλά προικισμένος με απαράμιλλη διορατικότητα είχε αυτός διαγνώσει, ότι οι πυροβολισμοί στον κρόταφο τού μελλοντικά επερχόμενου ολοκληρωτισμού δεν θα δινόντουσαν από περίστροφα, αλλά από οθόνες. Και διέγνωσε ορθά: Το μολύβι μπορεί να διαπερνά και να καταστρέφει κορμιά. Η ακτινοβολία όμως σε συνδυασμό με τον μαζικά αναπαραγόμενο ήχο μπορούν να φθείρουν με πιο επικίνδυνο τρόπο τίς συνειδήσεις. Οι σφαίρες προκαλούν τρόμο, με αποτέλεσμα το υποψήφιο θύμα να προσπαθεί να διαφύγει για να σωθεί. Το εκπεμπόμενο σήμα όμως των μηχανών οπτικοακουστικής διάδωσης τής προπαγάνδας είναι σε θέση να εξασκεί έλξη και να επιφέρει μοιραίο εθισμό. Χιλιάδες χρόνια πριν τον Όργουελ προειδοποίησε ο Ὀμηρος για την γουρουνοποίηση τού ανθρώπου, που επιφέρει η στρατηγική τής Κίρκης. Ο Όργουελλ διέγνωσε προφητικά το επερχόμενο μιντιακό της πέπλο.
Η εκάστοτε τεχνολογία σφραγίζει την εποχή που αυτή λειτουργεί. Ο παπούς μου ήταν από τούς πρώτους πού είχαν καταφέρει να προμηθευθούν προς το τέλος τής γερμανικής κατοχής ραδιόφωνο. Τότε μαζεύονταν οι γείτονες γύρω από το μαγκάλι στο μικρό κουζινάκι τα βράδια, για να ακούσουν τα νέα, γνωρίζοντας ότι η γενναιοδωρία τού μακαρίτη προέβλεπε και αλάδωτη χαρουπόσουπα, για να μην βαράνε τούμπανο τα στομάχια. Στις αρχές της δεκαετίας τού '50, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, ο κόσμος μπουχτισμένος από την βία και την απόγνωση των πολέμων, ήθελε να ξεδώσει. Τότε οι γιορτές κάτω από τούς ήχους των πικ-απ, που είχαν αρχίσει να διαδίδονται, έκαναν θραύση. Οι δίσκοι μουσικής από την Λατινική Αμερική και την Ιταλία, που έφερναν κάποιοι ναυτικοί στην Ελλάδα, λειτουργούσαν σαν μαγνήτης, με πρωτόγνωρους ρυθμούς, που αξιοποιούσαν χορευτικά οι νεώτεροι. Κατά την δεκαετία τού εξήντα ξεκίνησε στις μεγάλες πόλεις η πρώτη ευχερέστερη προμήθεια καταναλωτικών προϊόντων. Οι εξέλιξη έμοιαζε να απομακρύνεται με βεβαιότητα από τον εφιάλτη των πολέμων που είχαν προηγηθεί, που φάνταζαν πλέον ως κακό όνειρο. Τα πράγματα έμοιαζαν να αποκτούν ταχύτητα. Τότε τα ραδιοφωνάκια τρανζίστορ με προσιτή τιμή μετέφεραν τούς ρυθμούς τού ροκ εντ ρολ στην νεολαία και την φωνή τού Καζαντζίδη στις λαϊκές συνοικίες. Στις αρχές τής δεκαετίας τού '70 πρόβαλλε δειλά το καταναλωτικό μοντέλο με την ταυτόχρονη πρώτη εισβολή τής ασπρόμαυρης τηλεόρασης. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η αγιοποίηση τού αναπτυσσόμενου καταναλωτισμού και ο καλπάζων μιντιαλισμός οδήγησαν στην γνωστή αποκτήνωση. 

Ο Όργουελλ στο πρώτο κεφάλαιο τού 1984 πρόβλεψε με εκπληκτική διορατικότητα το πού στόχευαν οι επερχόμενες απανταχού παρούσες οθόνες. Ο προπαγανδιστικός οχετός που αυτές θα εκτόξευαν στις συνειδήσεις των μετατρεπόμενων σε τηλεθεατές ανθρώπους, θα διαμόρφωνε νέες πραγματικότητες, τις οποίες κωδικοποίησε με κάποιες πολύ βασικές έννοιες αυτός στο πρώτο κεφάλαιο τού βιβλίου. Ο τρόπος που πέρναγε η προπαγάνδα των επικυριάρχων πριν τον Β' παγκόσμιο πόλεμο στηριζόταν κυρίως στα έντυπα, ως ιμάντες τρέχουσας μεταβίβασης κατασκευασμένης ψευδοπληροφορίας. Αυτά ήσαν κυρίως οι εφημερίδες και λιγότερο τα βιβλία. Βεβαίως η πρωτογενής επιβολή τής νομιμοποίησης τού συστήματος συντελούντο μέσω των θεσμών, οι οποίοι ήσαν η εκπαίδευση, η εκκλησία και ο στρατός. Οι θεσμοί έχουν όμως ένα πρωτογενή και βασικό χαρακτήρα στην διαδικασία τής δόμησης τής συνειδησιακής έδρασης. Το συνειδησιακό πελέκημα όμως απαιτεί την διαρκή παρασκευή τού κοινωνικού σώματος με επίκαιρη μπουγάδα, που συντελείται μέσω των εντύπων. Αυτά απευθύνοντο τότε στούς υποτιθέμενους "μορφωμένους", που έπαιζαν ένα καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση τής λαϊκής συνειδήσεως. Ο Όργουελλ είχε δηλώσει κατά την συγγραφή τού 1984, ότι αυτό που τον έκανε να ανησυχεί περισσότερο από όλα, όσο αφορά τις επερχόμενες μελλοντικές εξελίξεις, ήταν η στάση και η πρακτική των διανοούμενων στην συγκεκριμένη φάση. Είναι προφανές, ότι είχε διαπιστώσει μια μεταστροφή στον τρόπο σκέψης και δράσης αυτών, που εκ των πραγμάτων καλούντο να διεκπεραιώσουν τον ρόλο τής καθημερινής διαμόρφωσης τής μέσης συνείδησης.
Γνώριζε πολύ καλά τον συγκεκριμένο χώρο. Η περιφορά του στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και τα δείγματα πολιτιστικής γραφής, που έφθαναν τόσο από τον υπερπόντιο επερχόμενο γίγαντα στην διαμόρφωση τής παγκόσμιας κουλτούρας μέσω τού τότε αναδυόμενου Χόλλυγουντ, αλλά και η αναπτυσσόμενη ιδεολογική μονόχνωτη μούχλα τού σταλινισμού ήσαν αφετηρίες, που στήριζαν τον σκεπτικισμό του όσο αφορά ένα ζοφερό μέλλον.
Τα βασικά στοιχεία, που πρόβλεψε, ότι επάνω τους θα στηριζόταν μέρα με την ημέρα η οικοδόμηση τού μελλοντικού ολοκληρωτισμού, η οποία θα ενεργοποιούσε πριν απ' όλα στον διαβρωτικό ρόλο που θα ανελάμβανε η αλλοτριωμένη διανόηση στην διεκπεραίωση των αντικοινωνικών και απάνθρωπων στόχων ενός παγκόσμιου μάστερ πλαν στο πρώτο κεφάλαιο είναι:

- Η πλήρης επικράτηση τής κυριαρχίας των μαζικών μέσων στην καθημερινη ζωή. Η προπαγανδιστική επιβολή νέων απάνθρωπων προτύπων, κενών ουσιαστικού περιεχομένου.
- Η αστυνόμευση τής σκέψης (thought police)
- Η ανοιχτή διαστροφή των κρατικών θεσμών σε αναφανδόν αντιλαϊκή κατεύθυνση, επιδεικνύοντας μια ψευδεπίγραφη στήριξη τής κοινωνίας (Ministry of Love).
- Καταστροφή τής γλώσσας (new speak)
- Η άκρα διάσπαση τής κοινωνίας σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα και η καλλιέργεια μισαλλοδοξίας στο εσωτερικό της έως τα όρια μεταφυσικής πίστης ("two minite hate" ritual).
- Καταστροφή τού έρωτα (antisex League)
- Απαγόρευση τής σκέψης και γενική πλήρης αποβλάκωση
- Διάσπαση τής κοινωνίας σε άνω γραφειοκράτες, διεκπαιρεωτές τού κομματοσκυλισμού και κάτω πλέμπα. 

Στο δεύτερο κεφάλαιο τα θέματα που καταγράφονται είναι:

- Συστηματική διαστροφή τής νεολαίας, με μετατροπή των νέων σε αποφασμένους καταδότες - χαφιέδες σε βάρος των συναδέλφων τους. Με την μόνιμη έκθεση σε θεάματα άκρας βίας και με την ανάπτυξη τής επιθετικότητας, τού μίσους και τού χουλιγκανισμού. (The Spies and the Youth League)
- Καταστροφή τής παιδείας
- Καταστροφή τής ιστορικής γνώσης
  

520 + 1 ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η προσοχή μου ήτο πλήρως εστραμμένη εις όσα ο φίλος μου από την ασυνήθη οπτική του ορμώμενος ανέλυε. Έστω και εάν ησθανόμην, ότι συνειδητά παρεβίαζε η επιχειρηματολογία του κάποιες στοιχειώδεις αντιλήψεις μου, ήμουν βέβαιος, ότι θα συμφωνούσα με αυτόν, τουλάχιστον ως προς την αδιαφορίαν του για το καρπούζι. Ναι, δεν πα να το κλέβανε, βρε αδερφέ! Εδώ μάς έχουν υποκλέψει όλον τον βίο μας, τον παρελθόντα και τον παρόντα. Έναντι τής απωλείας τού εν τέλει βίου, ποια αξία μπορεί να έχει το βιός μας; Η όποια περιουσία μας περιβάλλει την κατ' εξοχήν μας ουσία. Και όταν αυτή έχει υποστεί βάναυσον αλλοτρίωσιν ένεκα  τού συνειδιασικού σκότους που μάς επιβάλλουν, η σχετικοποίησις των υλικών μας επιτευγμάτων καθιστά αυτά χιμαιρικά συμπράγκαλα. Θεωρούμε ότι είμεθα χειραφετημένοι, ότι δυνάμεθα να συναποφίζωμεν και να συνδιαμορφόνωμεν τα κοινωνικά δρώμενα, ότι διαθέτωμεν απόψεις. Κατ' ουσίαν όμως η παρασκευή, η οποία με τούς πλέον δυσδιακρίτους τρόπους μάς επιβάλλεται - έστω και εάν θεωρούμε ότι κινητήριος ροπή των επιλογών μας είναι το αυτεξούσιον - αποτελεί αίτιον να αγόμεθα και να φερόμεθα εντός τεχνητής ομίχλης. Αυτή αποτελεί την πρώτην ύλην τής αναπνοής μας. Όχι δεν πρόκειται περί οξυγόνου. Το οξυγόνον ως φορεύς ζωής μάς προσδίδει την δια των καύσεων ενέργεια. Εμείς όμως είμεθα τουναντίον ομιχλώδαι σκιαί, που νομίζουν ότι δύνανται να ενεργούν, κατ' ουσίαν όμως αυταί στερούμεναι αληθούς ενεργείας, ενεργούνται. Εστιάζουμε την προσοχήν μας εις την ύλην και την τύποις ενέργεια. Έχει αποδειχθεί όμως επιστημονικώς, ότι η ύλη και η ενέργεια δεν επαρκούν, ώστε να συνιστούν ύπαρξιν. Εις τών πατέρων τής θεωρητικής φυσικής, ο Μαξ Πλανκ, είχε διακηρύξει σχετικώς εις τα πλαίσια λόγου, που εξεφώνησε κατά την διεξαγωγήν επιστημονικού συμποσίου στην Φλορεντία:
"Ως ένας άνθρωπος, που αφιέρωσε όλη την ζωή του στην προώθηση τής επιστημονικής ακριβολογίας και την έρευνα τής δομής τής ύλης, μπορώ να σάς ενημερώσω για τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα ερευνών μου σχετικά με τα δομικά σωματίδια τής ύλης το εξής: Δεν υφίστασται ύλη καθ' εαυτή! Κάθε ύλη δημιουργείται και υπάρχει μόνο μέσω τής επενέργειας μιας δυνάμεως, η οποία ωθεί τα ατομικά σωματίδια σε ταλάντωση και συνέχει αυτό το ιδιαίτερα λεπτεπίλεπτο μόρφωμα, που ονομάζεται άτομο. Είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε ως αιτία αυτής τής δυνάμεως ένα πλήρες συνειδήσεως και ευφυίας Πνεύμα, το οποίον την επενεργεί. Αυτό το Πνεύμα είναι η Μάτριξ (ορίζουσα) κάθε ύλης".
Το ίδιο είχε διακηρύξει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής χίλια έτη προ τού Μαξ Πλανκ:
"Τα πάντα Λόγου συνέχονται".
Άνευ σχεδίου και προθέσεως, τίποτε δεν καθίσταται πραγματοποιήσιμον. Η πληροφορία είναι αυτή η οποία διέπει την διαμόρφωσιν πάσης εκφάνσεως. Και η πληροφορία συνιστά προϊόν τής συνειδήσεως. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να λειτουργήσει η συνείδησίς μας, εντός των πλαισίων τής παραπληοφορήσεως, η οποία μαζικώς αναπαραγομένη και τεχνιέντως διοχετευομένη εις αυτό, το οποίον συνιστά τον αυτοκαθορισμόν μας, την αλλοτριώνει; Το όν μετέχει εις το είναι. Το είναι όμως εκδηλώνει την ουσίαν, διότι μόνον το ευρύτερον δυναται να περικλείει το περιορισμένον και δεν είναι δυνατόν να τελείται το αντίστροφον. Δεν υπάρχει και από γραμματικής πλευράς πληρέστερον ουσιαστικόν τής ουσίας. Δια τής αλλοτριωμένης συνειδήσεως η παρ-ουσία μας εκδηλώνεται εκτός ουσίας, αποτυγχάνουσα να πραγματώνει το αληθεύειν. Η πρόσληψις τής παραπληροφορήσεως και η ταύτισις τής συνειδήσεώς μας με αυτήν, μάς καθιστά σκιάς τού αληθούς εαυτού μας. Φιλαρέσκως θεωρούμε ότι είμεθα πρωταγωνισταί τού βίου μας, ενώ λανθάνουμε κομπάρσοι εντός ονειρώξεως. Εντός αυτών των πλαισίων κάθε υλικό ή μή απόκτημά μας, υπέχει ονειρικού χαρακτήρος, όστις  θρέφει την διαρκήν μας ύπνωσιν. Αντί να αντλούμε το υπαρκτικό μας νόημα από την κοπιώδη οδό τής διαρκούς αναζητήσεως τής αληθείας, απολαμβάνουμε βεβαιότητες γραπωμένοι από δόγματα, τα οποία ησπάσθημεν. Χαίρουμε τής πραστασίας των ειδικών επιβολής δογμάτων, μετρώντας την επιτυχία και την αποτυχία μας εντός των ορίων τής εφαρμογής των. Έχουμε εκ των προτέρων παρακάμψει την διακινδύνευσιν να υποπέσωμεν εις πλάνην, με αντίτιμον την αποστασιωποίησιν από την βιωματικήν αναζήτησιν τής αληθείας. Ως ορθώς διεπίστωσε ο Τζωρτζ Φόρστερ στο έργον "ο Φανατικός", έχοντες αφομοιωθεί εντός τής γκρούπας, υπό την σκέπην τού όποιου δόγματος, έχουμε αποποιηθεί την προσωπικήν εθύνην. Η εμμονή εις την τήρησιν και εφαρμογήν τού δόγματος πιστεύουμε ότι οδηγεί εις επιγείους ή επουρανείους παραδείσους. Η υποταγή μας εις τούς ηγήτορας και επικεφαλείς τού δόγματος καθορίζει την ευσέβειάν μας. Η αμφισβήτησις αυτών συνιστά ύβριν. Πνευματικός ηρωισμός είναι η προάσπισις τού δόγματος, ενώ εκπεσμός θεωρείται πάσα από αυτό αποστασία ή αμφισβήτησίς του.
Ο μηχανισμός λειτουργείας των δογμάτων είναι κοινός και δεν εξαρτάται από το εκάστοτε περιεχόμενό τους. Από την σκοπιά τής επιστήμης τής πληροφορίας, εις την περίπτωση τού δόγματος αυτή συνιστά αδιαμφισβήτητο και απαράβατο κώδικα.
Ενώ ο Ιάκωβος είχε εκκινήσει να θίγει το μυθιστόρημα τού Όργουελλ "1984", κατενόησα, ότι αυτά τα οποία είχαν προηγηθεί κατά την σύντομον ιστορικήν του αναφοράν, ηκολούθουν κάποιαν χρονικήν σειράν, αναφερόμενα εμμέσως εις όσα ο Όργουελλ είχε  αποτιμήσει αληγορικώς εις το προτελευταίον μυθιστόρημά του, την "Φάρμα των Ζώων".  Το συγκεκριμένον έργον αναφέρεται εις όσα διεδραματίσθησαν μέχρι ολίγον προ τής λήξεως τού Δευτέρου Παγκοσμίου εις την Σοβιετικήν Ένωσιν. Επί σειράν ετών προσεπάθει ματαίως ο Όργουελλ να βρεί κάποιον εκδότην δι αυτό το έργον. Η προσομοίωσις τού σταλινισμού με το γουρούνι, ως ηγέτου τής σοβιετικής στάνης, έφτυνε εις την σούπαν τού αγγλικού υποτιθεμένως φιλελευθέρου κατεστημένου. Η απασχόλησις πληθώρας γερμανικών μεραρχιών εις το ανατολικόν μέτωπον απέτρεπε μια επιχείρησιν αποβάσεως γερμανικών στρατευμάτων εις Αγγλικόν έδαφος, με αποτέλεσμα το σταλινικόν καθεστώς να θεωρείται αξιόπιστος και αξιοσέβαστος σύμμαχος. Ο Όργουελλ ηργάζετο τότε ως σχολιαστής στο BBC. Οι ανάγκες τού πολέμου δεν επέτρεπαν να παραμένουν αναξιοποίητοι από το κατεστημένον διανοούμενοι τού διαμετρήματος ενός Eric Blair, ως ήτο το πραγματικόν του όνομα. Ο Όργουελ είχε καταστεί μέσω των ραδιοφωνικών εκπομπών του σχετικά αξιαγάπητος και γνωστός εις την δημοσιότητα. Ως συγγραφεύς όμως παρέμενε άγνωστος. Βιβλία, όπως το "Φόρος Τιμής στην Καταλονία", όπου ο Όργουελλ κατέθετε τίς εμπειρίες του από την συμμετοχή του στον Ισπανικό εμφύλιο, ενταγμένος στις δυνάμεις των δημοκρατικών εντός των στρατιωτικών γραμμών τού τροτσκιστικού POUM, ή άλλα, όπου περιέγραφε τις εμπειρίες του ως περιφερόμενος άστεγος στο Παρίσι, δεν ενδιέφεραν το μέσο αγγλικό αναγνωστικό κοινό τής τότε περιόδου. Η αποστασιωποίησή του από κάθε είδους ιδεολογικές ομάδες και κόμματα, τού προσέδιδε την αύρα ενός αντικοινωνικού αιρετικού, ο οποίος δεν δίσταζε να στραφεί εναντίον πάντων.
Ο Ιάκωβος έστρεψε εν συνεχεία τούς οφθαλμούς του προς τούς δικούς μου παραμένων παραμένων ολίγα δεφτερόπτα σιωπηλός, ως να επροσεπάθη να αναγνώσει τούς συλλογισμούς μου.

 - Η πρόσληψη τών μηνυμάτων, που προσπάθησε να διαμηνύσει στούς αναγνώστες με το "1984" ο Όργουελλ γίνεται αποσπασματικά, συνέχισε. Για τον καθένα έχει καταστεί στο αναμεταξύ κατανοητό, ότι πλείστα όσα από τα στοιχεία και τις καταστάσεις, περί των οποίων προειδοποιεί ο Όργουελλ σε αυτό το μυθιστόρημα, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί. Για παράδειγμα, η πλήρης παρακολούθηση των προσωπικών δεδομένων από τις κρατικές υπηρεσίες και η κατάργηση τής λεγόμενης ιδιωτικής σφαίρας, ακόμη και στην περίπτωση πρωθυπουργών, είναι πια για κάθε εχέφρονα προφανής. Έστω κι αν κανένας "μεγάλος αδελφός" δεν έχει παρουσιαστεί ακόμη στις πανταχού παρούσες οθόνες, που περιγράφονται στο μυθιστόρημα, όλοι αισθάνονται να τούς περιβάλλει επικίνδυνα κάτι από την παρουσία του big brother, με ένα κλοιό που συνεχώς σφίγγει. Δεν πρόκειται μόνον για τα κινητά τηλέφωνα και το διαδίκτυο, που παρέχουν μια πλήρη εικόνα με το πάτημα ενός κουμπιού στα κέντρα αστυνόμευσης τών πολιτών. Κάθε σημείο τής υφηλίου σαρώνεται από δορυφόρους σε πραγματικό χρόνο με εκπληκτική ευκρίνεια. Τα μηχανήματα που λειτουργούν με θερμική και υπέρυθρη ακτινοβολία παρέχουν την δυνατότητα οπτικής και ηχητικής πρόσβασης πίσω από τοίχους. Η ελαχιστοποίηση των διαστάσεων των στοιχείων αποθήκευσης δεδομένων αυξάνεται γεωμετρικά και μάλιστα αυτή εξελίσσεται αντιστρόφως ανάλογα με την αύξηση τής χωρητικότητάς τους. Η καθιερωμένη έκφραση "και οι τοίχοι έχουν αυτιά" δεν επαρκεί πλέον. Οι τοίχοι απέκτησαν και μάτια. Και μάλιστα κάργα.
Όμως, όσο και εάν διαπιστώνουμε καθημερινά τα μέλη τού τέρατος να σαρκώνονται, δεν μπορούμε - τουλάχιστον ακόμη να διακρίνουμε το ίδιο το τέρας. Κατά συνέπεια μάς είναι δύσκολο να προβάλλουμε το "1984" και τον μεγάλο αδελφό συνολικά στο σήμερα. Η ατμόσφαιρα, η οποία κυριαρχεί στην μελλοντολογική προβολή τού Όργουελλ είναι άκρατα και απόλυτα ολοκληρωτική. Αυτό όμως δεν διαφαίνεται ως συνολική εξέλιξη στις χώρες τής Δύσεως, που αποκαλούνται σε αυτή "Ωκεανία". Αναμφίβολα τα δημοκρατικά δικαιώματα ξηλώνονται καθημερινά όλο και περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και σχετικά με την μαζική παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών. Ακόμη και τα σενάρια για τον κίνδυνο επικείμενης επιβολής στρατιωτικού νόμου κατά περιπτώσεις, ως και στις ΗΠΑ, κυκλοφορούν σε κάποιο βαθμό. Όμως ακόμη ισχύει μια σχετική ελευθερία στην δημόσια διατύπωση τής γνώμης και υφίσταται το δικαίωμα τής άσκησης αντιπολίτευσης. Ειδικά στην φάση τού διαδικτύου, έχει καταστεί ευκολότατα πραγματοποιήσιμη η προώθηση τής όποιας άποψης σε πραγματικό χρόνο. Έστω κι αν τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας καθιστούν την πλήρη αστυνόμευση ευκολότατη σε αυτούς που διαθέτουν τον κεντρικό έλεγχο των μηχανισμών λειτουργίας τους, από την άλλη παρέχουν εξαιρετικές δυνατότητες επικοινωνίας, ανοίγοντας θεαματικές ευκαιρίες στην προσπάθεια αμφισβήτησης των κρατούντων. Οπωσδήποτε αυτή η αμφισβήτηση μοιάζει με κάποιους, που προσπαθούν να αποτρέψουν με σκουπόξυλα την επέλαση αρμάτων μάχης. Κανείς όμως δεν διαφαίνεται να επιχειρεί να τούς εμποδίσει, τουλάχιστον στην επιφάνεια των πραγμάτων, εφόσον αυτοί επιθυμούν, να οργανώσουν και να διαμορφώσουν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά τις προσπάθειές τους. Πέραν αυτού πληθώρα αντιπολιτευόμενων καλούν τούς πολίτες να τούς συνδράμουν με την ψήφο τους στην ανατροπή των ισχυόντων δεδομένων στα πλαίσια τού κοινοβουλευτισμού, ασχέτως εάν η πλειοψηφία τους είναι πολιτικοί Κοκοβιοί, δοτοί από το σύστημα, στην βάση τής εξαπάτησης.
Αυτό το δεδομένο θολώνει την συνολική διαμήνυση τού Όργουελλ, προσδίδοντάς της για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, χαρακτήρα ενός εν τέλει φανταστικού μυθιστορήματος, στο οποίον μπορεί μεν να κατάφερε αυτός να προβλέψει με εκπληκτική ακρίβεια πολλές σημαντικές πλευρές των εξελίξεων που ήδη επήλθαν, όμως ο κεντρικός πυρήνα της, η επιβολή δηλαδή ενός άκρατου και πλήρως απόλυτου ολοκληρωτισμού, δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχει πραγματοποιηθεί.

- Οπωσδήποτε όμως η πραγματοποίηση τής επιβολής του φαίνεται να κλιμακώνεται στο μέλλον, με αποτέλεσμα ο Όργουελλ να δικαιωθεί πλήρως μελλοντικά αναφορικά με τις προειδοποιήσεις του, είπα, σε μια προσπάθεια διαφοροποίησης από την άποψη που είχε αρχίσει να αναπτύσσει ο φίλος μου. Ειδικά στην περίπτωση τής κατάργησης τού ρευστού χρήματος, η οποία ως ένα βαθμό έχει επιβληθεί ήδη και η οποία οδηγεί στα εμφυτεύματα, με τις μοιραίες για τους ανθρώπους συνέπειές τους, διαφαίνεται να οδηγούν εκεί. Η προώθηση τής ολοκλήρωσης στην ένωση κρατών, μοιάζει με τον καλπασμό ενός μαστιγωμένου αλόγου. Η κατάργηση των τελωνειακών δασμών, η πλήρης κυριαρχία λίγων μεμονωμένων τραπεζικών συγκροτημάτων, που αποτελούν ένα και το αυτό παρασκηνιακό καρτέλ, πάνω στις υποτιθέμενες ισχυρές κυβερνήσεις υπερχρεωμένων εθνικών κρατών, το πλήθος των οποίων αυξάνεται με μεγάλη ταχύτητατα και τα γοργά αυτοκαταργούνται, μεταθέτοντας τα κέντρα αποφάσεων από τα εθνικά κοινοβούλια σε υπερεθνικούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, όπου κυριαρχούν οι χαρτογιακάδες τού τραπεζικού κατεστημένου, όπως οι κάθε Πρόντι και Ντράγκι, σε συνδυασμό με την άκρατη εκποίηση τής περιουσίας τους μέσω τής πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που υποβιβάζει τα κράτη στο επίπεδο να μην μπορούν να εκπληρώσουν καν τον ρόλο ενός πτωχοκομείου, η συνεχής πτωχοποίηση τών πολιτών, που τούς εξαρτά άμεσα από υποτυπώδεις για την επιβίωση κρατικές παροχές διεθνώς, οδηγεί σε αυτό που πλείστοι όσοι έχουν καταγγείλει ως επιβολή παγκοσμίου δικτατορίας. Ειλικρινά απορώ σε ποιά βάση αμφισβητείς την επιβολή αυτού τού επερχόμενου σεναρίου. Απορώ ακόμη σε ποια βάση αμφισβητείς την επιβολή τού αποπληθυσμού, ενώ μάς ψεκάζουν παντού ολοένα και πιο αδιάντροπα με δηλητήρια και βλαβερότατους μικροοργανισμούς. Ενώ τα μεταλλαγμένα τρόφιμα τείνουν να μετατρέψουν πλήρως την διατροφή μας σε βρώση διοξίνης και ενώ αυτοί οι στόχοι έχουν διακηρυχθεί απερίφραστα από τούς επικυριάρχους στις στήλες τής Γεωργίας και στις τοιχογραφίες τού αεροδρομίου τού Ντένβερ. Τι σε κάνει λοιπόν να να πιστεύεις, ότι ο "μεγάλος αδελφός" έχει επιβληθεί ήδη πλήρως και ότι τα απάνθρωπα σενάρια για την πιο ειδεχθή ποδηγέτηση τής ανθρωπότητος, τα οποία και διαφαίνονται και καθημερινά εξαγγέλλονται από τούς επικυριάρχους και τούς δουλικούς τους εντολοδόχους, που προσποιούνται τούς ηγέτες, δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, αλλά αποτελούν αντικείμενο παραπληροφόρησης τής δημοσιότητας, ώστε να επιβληθεί η προγραμματισμένη επιβολή άλλων, ακόμη πιο απάνθρωπων καταστάσεων, τις οποίες δεν μπορούμε καν να φανταστούμε;
Ο φίλος μου μειδιάζων, ως να ανέμενε τις αντιρρήσεις μου, τις οποίες είχα ως ένα βαθμό εκφράσει και προηγουμένως κατά την διάρκειαν τής συζητήσεώς μας εσυνέχισεν να παραθέτει τις απόψεις του:

- Ο Όργουελλ στο τελευταίο βιβλίο του, έχοντας σπάσει ήδη το φράγμα να παραμένει άγνωστος με την πενταπλή έκδοση που γνώρισε η "Φάρμα των Ζώων" σε σύντομο χρονικό διάστημα, είχε πάρει τότε την μεγάλη απόφαση, η οποία αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα τής ζωής του. Η πρώτη έκδοση το 1945 με 4.500 αντίτυπα εξαντλήθηκε εντός δύο εβδομάδων. Ο θάνατος τής συζύγου του, που είχε πριν από λίγο προηγηθεί και η φυματίωση που αυτός κουβαλούσε από την εποχή που κοιμόταν στα υγρά υπόγεια των μαγαζιών, όπου δούλευε σαν λαντζέρης στο Παρίσι, σύνθεταν μια ατμόσφαιρα έντονα πιεστική μέσα στην πρώιμη μεταπολεμική περίοδο τού Λονδίνου, ενώ αυτός βίωνε τούς καρπούς τής πρώτης εκδοτικής επιτυχίας. Το πεπρωμένο μοιάζει να επιζητά μια υπεραυξημένη ανθρώπινη συνέπεια από αυτούς που επιλέγει να αναθέσει κάποια υψηλή αποστολή στα πλαίσια τού συνειδησιακού διαφωτισμού των κοινωνιών. Ο Έρικ Μπλερ, γόνος "καλής μικροαστικής οικογένειας" και απόγονος γνωστών αριστοκρατών αποφοίτησε το περιώνυμο αριστοκρατικό κολέγιο Eton, στο οποίο φοίτησαν είκοσι πρωθυπουργοί τής Αγγλίας. Το 1921 κατατάχθηκε στην Αγγλική αποικιακή αστυνομία τής Ινδίας. Έξι χρόνια συμμετοχής μιας ευαίσθητης φυσιογνωμίας σε ένα απάνθρωπα σκληρό μηχανισμό αποικιακής επιβολής οδήγησαν τον Όργουελλ στο να  ξεράσει αυτόν το 1927. Από τότε, ως εικοσιτετράχρονος και μέχρι τον θάνατό του εικοσιδύο χρόνια μετά τον Ιανουάριο τού 1951, αντιμετώπισε την ζωή τελείως αντιδιαμετρικά από την μέχρι τότε οπτική τού αποικιοκρατικού μπουλντόγκ. Σαν να ήθελε να βιώσει μια ενεργό μετάνοια για εκείνη την περίοδο, περιφερόταν ως άστεγος αλήτης στα άσυλα τού υγρού Λονδίνου, στα υπόγεια στο Παρίσι και στα χαρακώματα τής Καταλονίας ως μέλος τής Διεθνούς Ταξιαρχίας στον Ισπανικό εμφύλιο. Η αποστροφή του προς την περίοδο κατά την οποίαν ήταν αστυνομικός, εκδηλώνεται έντονα στα πρώτα του βιβλία και ιδιαίτερα στο "Ημέρες στην Μπίρμα". Εσωστρεφής και απόκοσμος έμοιαζε να αναζητά επίπονα κάτι παράξενο, που μόνο η ψυχή του στο βάθος της γνώριζε. Αυτό δεν ήταν άλλο από την επιλογή του από την Πρόνοια. Θα δώριζε στην σύγχρονη ανθρωπότητα εκείνα τα δυο μνημειώδη βιβλία στην κατεύθυνση τής κοινωνικής χειραφέτησης, που τον καθιέρωσαν με 25.000.000 αντίτυπα ως τον πλέον επιτυχημένο συγγραφέα τού αγγλόφωνου χώρου, ξελασπώνοντας ως ένα βαθμό και την κωλόγρια Γηραιά Αλβιόνα ως μόνιμη μήτρα μεγάλων αληταμπουράδων τύπου Τσώρτσιλ και τού καθ' ημάς Σκόμπυ.
Το "1984" δεν είναι γραμμένο με μελάνι, αλλά με αιμόπτυση, ως βιωματική προειδοποίηση ενάντια στην καλπάζουσα φθίση των σύγχρονων κοινωνιών, που κινδυνεύουμε να μάς οδηγήσει σύντομα σε ρόγχο. Με την επιλογή τής συνειδητής του απομόνωσης στο νησί Jura τής Σκοτίας, όπου για να φθάσει ο Όργουελλ στην απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο αγροικία χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τηλέφωνο από το Λονδίνο, απαιτούνταν να επιβιβαστεί δυο φορές σε πλοίο και να διανύσει στην συνέχεια 8 μίλια με πεζοπορία, έμοιαζε να έχει επιλέξει ένα παράξενο πεδίο για την επόμενη αναμέτρηση. Ο πλησιέστερος γιατρός βρισκόταν για τον βαριά άρρωστο Όργουελλ σε απόσταση τριάντα χιλιομέτρων, χωρίς να παρέχονται κάποια άξια λόγου συγκοινωνιακά μέσα. Εκεί επέλεξε να πολιορκεί από τις κορυφαίες επάλξεις τού Πνεύματος ο Όργουελ, κατά την διάρκεια τής συγγραφής τού "1984", που κράτησε με μεγάλα διαλείμματα λόγω τής αρρώστιας του τρία χρόνια, τον ίδιο του τον εαυτό. Όταν ολοκλήρωσε την δακτυλογράφηση τού χειρογράφου, μεταφέρθηκε σε σανατόριο, στον τελευταίο σταθμό τής ζωής του. Πράγματι ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Όχι για τον ίδιο, η ζωή τού οποίου ήταν ήδη ξεγραμμένη. Αλλά για αυτούς, στούς οποίους θα έφθαναν οι προειδοποιήσεις τού βιβλίου. Διότι εμείς δεν έχουμε τον βάκιλο στούς πνεύμονες, αλλά στην πιο μύχια στροφή τής ψυχής μας. Εκεί ακριβώς που συνδέεται ο ιμάντας που μας ενώνει με την συνείδηση. Ένας ιμάντας, πάνω στον οποίον εάν εγκαθήσει η συστημική κουκίδα, τού επιφέρει αγκύλωση.




Συνεχίζεται


Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΡΩΣΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΚΡΑΜΠΟΒΟΙ

520+1 Παιδικό Παραμύθι

Υπό Αλεξάνδρου Παπαδιαμάγκλη

Το μύθευμα που ακουλουθεί διηγήθη μοι φίλος ιστολόγος κατά την διάρκειαν τυχαίας συνατήσεώς μας εις εξοχικόν καφενεδάκι προ ετών. Ο εν λόγω μεσήλιξ εθεωρείτο μάλλον ιδιόρρυθμος ως προς τας αντιλήψεις του, δι αυτό και το μόνον κέρδος το οποίον ενόμιζα ότι απεκόμιζα από τάς διηγήσεις του, ήτο η χαλαρωτική επίδρασις, ήτις εξασκείτο από τας ηρέμους αφηγήσεις και την άνεσιν με την οποίαν αυτός εκάθητο επί των παλαιών καθισμάτων τού καταστήματος.
Αναλογιζόμενος όμως σήμερον άτινα, εξ όσων αυτός ο φίλος ηρέσκετο να μού διηγείται κατά το παρελθόν, αναρωτιέμαι κατά πόσον αυτός έπασχε από φαντασιοπληξίαν, ως αρκετοί ισχυρίζοντο, ή κατά πόσον μάλλον η μέση περί πραγματικότητος αντίληψις συνιστά πλήρην παραμόρφωσιν όσων συμβαίνουν πέριξ αλλά - το κυριότερον - εντός ημών.
Κατά την νεαράν ηλικίαν αμφοτέρων ημών, εθεώρουν αυτόν πλούσιον, ως διαθέτοντα πληθώραν παιδικών περιοδικών εστιβαγμένων επί ερμαρίου, τα οποία και προς τέρψιν αναγνώσεως εδανειζόμην από αυτόν κατά μικράς στίβας. Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μίκυ Μάους, τεύχη τού Μικρού Ήρωος και τού Μικρού Σερίφη, αλλά προ πάντων τα "Παράξενα Διαπλανητικά" με τον Σούπερμαν, τον Νυκτερίδαν και τόσους άλλους συναρπαστικούς πρωταγωνιστάς οίτινες εδιήγηρον την παιδικήν μας φαντασίαν. Η χώρα μας, έχουσα επουλώσει τότε τας εκ τού εμφυλίου πολέμου πληγάς της, διήγει υπό ηρέμας συνθήκας κοινοβουλευτισμού, αι οποίαι επέτρεπον εις ημάς να απολαμβάνομεν την από κοινού ποδηλασίαν και τα επιτραπέζια παιχνίδια, χωρίς να αποδίδομεν την παραμικράν σημασίαν εις τας ατερμόνους πολιτικάς συζητήσεις ή και διενέξεις των ενηλίκων.
Η εν λόγω συνάντησίς μας έλαβε χώραν εις το άκρον κωμοπόλεως πλησίον των Αθηνών, ήτις αποτελεί και παραθεριστικήν περιοχήν με πλήθος εξοχικών κατοικιών εις τα περίχωρά της. Ενώ ηξηρχόμην τραπεζικού καταστήματος επί τής κεντρικής οδού ηνταμώθημεν μετά τού φιλτάτου Ιακώβου Κ., όστις είχεν ανά χείρας εποχιακόν καρπόν μεγάλου σχήματος.
Η επί δεκαετιών αμοιβαία συμπάθεια μάς οδήγησε εντός πλαισίων ευχαρίστου εκπλήξεως εις αμοιβαίον εγκάρδιον ασπασμόν. Εις τοιαύτας περιπτώσεις καθίσταται κατανοητόν, ότι η συνέβρεσίς μας ουδόλως δύναται να είναι ολιγόλεπτος. Ως εκ συστήματος ποδηλάται εντός ολίγων λεπτών μετέβημεν από την μεσογειακήν εις την παραλιακήν λεωφόρον εις το από την εποχήν τής νεότητός μας αγαπητόν μας καφενεδάκι. Υπό την σκέπην των δένδρων τής εν είδη εξέδρας υπερυψωμένης αυλής και την θέαν των κυματισμών τής θαλάσσης η διακριτική θέρμη τού απογευματινού ηλίου θα απερρόφη άπαν το θυμικόν μας, εάν ο Ιάκωβος δεν ήταν μονίμως πομπός σκέψεων και προβληματισμών πέραν τού συμβατικού.
- Ρε Ιάκωβε δεν πετάγεσαι να φέρεις το καρπούζι από το ποδήλατο μέχρι να μάς φέρουν τούς καφέδες, μην το κλέψουν; τού είπα, γνωρίζων εκ των προτέρων, ότι η συζήτησις που θα επακολουθούσε θα απερρόφη την προσοχήν μας.
- Άσε να το κλέψουν, μού απήντησε αυτός.
- Κρίμα είναι. Αυτό είναι πάνω από δέκα κιλά πράμα.
- Έχω βαρεθεί εφέτος να τρώω καρπούζια. Το μετέφερα μόνο για προκάλυμμα.
- Για προκάλυμμα; Αφού είσαι μεγαλύτερος από το καρπούζι. Πώς περίμενες να κρυφτείς πίσω του.
- Μιλάς σαν να μην με γνωρίζεις.
- Κατάλαβα. Πάλι την είχες στημένη και παρακολουθούσες καταστάσεις;
- Κάποιος φίλος, που είναι Εργοδότης Δημοσίων Έργων, κάτοχος τής μαθηματικής επιστήμης, υπολόγισε συναστρίες και τα τοιαύτα σχετικά με τα αναμενόμενα σήμερα. Από την στιγμή που με ενημέρωσε για την χρονική στιγμή, τα αντίστοιχα μέρη τα γνωρίζω πολύ καλά ο ίδιος. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, δεν έμενε παρά να μεταβώ εκεί. Και ο καλύτερος τρόπος για να κρυφθείς είναι να φαίνεσαι. Αλλά κάτι πρέπει να κρατάς για να μην δίνεις στόχο. Γέμισα και τρείς νάυλον σακούλες με ξερές πευκοβελόνες, ώστε να φαίνονται για ψώνια. Το καρπούζι το βάσταγα και έκανα ότι δυσανασχετώ από το βάρος. Κοίταζα συνεχώς το ρολόι, ώστε να φαίνεται ότι η λεγάμενη με το αυτοκίνητο με είχε στήσει...
- Και πού όλα αυτά, Ιάκωβε;
- Σού τα έχω περιγράψει κι άλλες φορές, Όμως ενώ περνάς συχνά από εκεί ρε Αλέξη, δεν μπορείς να τα προσέξεις. Αυτό λέγεται "επιλεκτική πρόσληψη". Ότι δεν είναι σε θέση ο εγκέφαλος να το επεξεργασστεί νοητικά, απλά το προσπερνάει. Η αντίληψη δεν καταγράφει όλα τα στοιχεία, που προσλαμβάνει το οπτικό νεύρο. Είναι αδύνατον για τον εγκέφαλο να επεξεργάζεται ανά πάσα στιγμή τα χιλιάδες πίξελς μιάς παράστασης, η οποία μπορεί μερικώς σύντομα να μεταβάλλεται. Αυτό που συμβαίνει, είναι κατ' αρχήν να συγκρίνονται τα χοντρικά περιγράμματα όσων προσλαμβάνονται με βασικά δεδομένα που είναι αρχειοθετημένα στον εγκέφαλο. Εάν κάποιο στοιχείο από αυτά που προσλαμβάνονται, ταυτιστεί με κάποιο από τα ήδη αρχειοθετημένα είδη, τότε η αντίληψη προβαίνει στην λεπτομεριακή επεξεργασία
του. Σε διαφορετική περίπτωση το προσπερνά. Αυτήν την λειτουργεία δικαιολογούμε με την υποτιθέμενη στροφή τής προσοχής μας εκάστοτε.
- Δηλαδή τι εννοείς; Άλλα βλέπουμε και άλλα αντιλαμβανόμαστε;
- Στην ουσία λειτουργούμε μόνο με στερεότυπα. Σ' το έχω πει κι άλλη φορά. Τεράστιοι μηχανισμοί προπαγάνδας μάς επιβάλλουν μια μαζική ύπνωση, όχι μόνο σχετικά με το τι είναι πραγματικό, αλλά και με το τι μπορεί να είναι πραγματικό.
- Εννοείς τότε που ισχυριζόσουνα, ότι η βασική τους δύναμη στηρίζεται στο να μάς πείσουν ότι δεν υπάρχουν;

Ο σερβιτόρος, εσώγαμβρος τού ιδιοκτήτου, φέρων επί δίσκου κρεμομένου εις τον αρμόν τής χειρολαβής τα ροφήματα, έσειεν αυτόν μετά υποτιθεμένης μαεστρίας. Μάς εγνώριζεν από δεκαετιών και δεν ησθάνετο διόλου ευτυχής δια την επίσκεψήν μας εις το μικρόν αναψυκτήριον, ένεκα των σκέρτσων και αταξιών μας κατά την νεαράν μας ηλικίαν εκεί. Παρακολουθών τα λεγόμενα τού Ιακώβου είχα τοποθετήσει υποβασταζόμενος τούς αγκώνας μου επί τού τραπεζίου.
- Πάρε τα κουλά σου ρε μάστορα να αφήσουμε τούς καφέδες, τέλος πάντων, ανεφώνησε, λαμβάνων προειδοποιητικώς μέτρα, ώστε να μην επαναληφθούν καταστάσεις τού παρελθόντος, ειδικώς δια την περίπτωσιν που θα εκάθηντο παρ' ελπίδαν του κάποιαι τρυφεραἰ υπάρξεις πλησίον ημών και ήρχιζεν ο τζερτζελές.
Αναμένοντες μικράν ψύξιν των ζεόντων καφέδων, ο Ιάκωβος συνέχισε την επιχειρηματολογία του:
- Βιώνουμε την πραγματικότητα ως αυτή να έχει αναλογική υφή, ενώ τα πάντα υφίστανται σε ψηφιακή φάση. Όταν πηγαίνουμε στο κινηματογράφο παρακολουθούμε στην οθόνη τήν συνεχή ροή μιας παράστασης που προβάλλεται, ενώ μπροστά από τον φακό τής μηχανής διέρχεται συγκεκριμένος αριθμός ξεχωριστών εικονιδίων. Η ιδιότητα τής αντίληψής μας να δημιουργεί ροή συνδέοντας ξεχωριστά ερεθίσματα σε γοργή διαδοχή μεταξύ τους, μοιάζει με την νοητή ένωση ξεχωριστών σημείων μιάς καμπύλης. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται στα μαθηματικά "γραμμική περεμβολή". Η πρόσληψη τής πραγματικότητος από τις αισθήσεις μας έχει λειτουργικό χαρακτήρα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας, χωρίς να ανταποκρίνεται στην καθ' εαυτή υφή τής πραγματικότητος. Οι αρχιτέκτονες τής κοινωνικής μηχανικής έχουν μελετήσει σε βάθος την λειτουργία των προσληπτικών μας ικανοτήτων, ώστε να επιχειρούν να μάς υποβάλλουν αυτό που εκείνοι θεωρούν ότι τούς συμφέρει να θεωρείται και να αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικό. Το ζήτημα αυτό όμως ακόμη μεγαλύτερες προεκτάσεις. Όσο αφορρά αυτήν καθ' εαυτή την υφή τής πραγματικότητος δεν υπάρχει σχάση μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, μεταξύ παρατηρητού και πραγματικότητος. Όταν προχωρήσουμε στην ψηφιακή υφή τής πραγματικότητος και την ασυνέχεια με την οποία αυτήν δομείται, εκεί καθίσταται πλέον διαπιστώσιμο και με πειραματικό τρόπο, ότι ο παρατηρητής όχι μόνον επηρεάζει την πραγματικότητα, αλλά κάτω από συνθήκες μπορεί να την διαμορφώνει, χωρίς να παρεμβαίνει άμεσα σε αυτή.
- Τι εννοείς;
- Ενημερώσου σχετικά με το πείραμα τής "διπλής σχισμής". Στην ουσία μάς χρησιμοποιούν με βάση τον νόμο τού συντονισμού, για να δημιουργούμε μια πραγματικότητα, η οποία είναι αναφανδόν σε βάρος μας και προς όφελός τους.
- Εννοείς αυτό που μού είχες κάποτε αναφέρει, ότι οι επαναστάτες οφείλουν να μην αναζητούν πολιτικούς καθοδηγητές, αλλά πνευματικούς οραματιστές;
- Όχι. Οι ίδιοι οφείλουν να γίνουν πνευματικοί οραματιστές. Ο οφθαλμός δόθηκε σε όλους. Και δεν χρειαζόμαστε αφεντάδες και κολαούζους με βέργα για γαλοπούλες. Υπάρχει μόνον μια επανάσταση. Αυτή τής συνειδήσεως. Διότι δεν καθορίζει το είναι την συνείδηση, αλλά η συνείδηση το είναι. Αυτό που ζητούν να μάς αποσπάσουν εν τέλει δεν είναι η υπερεργασία μας, η απλήρωτη εργασία μας ως υπεραξία. Αυτό που ιδιοποιούνται είναι ολόκληρη η οντότητά μας.
- Ποια είναι η αιτία όμως γι' αυτό;
- Η αιτία είναι ότι αυτοί είναι ήδη νεκροί. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν να σείρουν αυτοί μια εικονική ύπαρξη, είναι να υποχρεώνουν εμάς να σερνόμαστε ως όντα, να αλλοτριώνουμε οι ίδιοι την οντολογική μας υπόσταση. Πρόσεξε τον τρόπο που καταστρέφονται γύρω μας οι παραγωγικές δομές. Εάν σκόπευαν να αυξήσουν την οικονομική εκμετάλλευσή μας, δεν θα τις κατέστρεφαν, αλά θα τις ανέπτυσσαν.
- Εννοείς την καταστροφή των παραγωγικών δομών με την κρίση;
- Όχι, αγαπητέ φίλε. Κοίταξε πριν από κάθε τι τούς πολέμους. Τις μεθόδους με τις οποίες μάς ωθούν εκούσια φανατισμένους στην μηχανή τού κιμά. Όλη η στρατηγική τους στηρίζεται μόνιμα στην επιβολή ενός υποτιθέμενου αντίπαλου δέους, το οποίο καλούμεθα να περιορίσουμε, να αντιμετωπίσουμε, να εξουδετρώσουμε και σε τελευταία συνέπεια να εξοντώσουμε.
- Μα μεγάλοι επαναστάτες στο παρεθόν ισχυρίστηκαν ότι και ανέλυσαν τον τρόπο, με τον οποίον οι κρίσεις αναπαραγωγής οδηγούν στούς πολέμους με στόχο την αναδιανομή των αγορών και των σφαιρών επιβολής από τούς παγκόσμιους δυνάστες.
- Αγαπητέ φίλε ακόμη μια φορά όχι. Η πρόσφατη κρίση δεν είναι "κρίση υπερπαγωγής", αλλά όπως οι αχθοφόροι των σκιών ισχυρίζονται "κρίση ρευστότητος", "χρηματιστική κρίση". Κάθε φορά κατασκευάζουν διαφορετικές πραγματικότητες, με βάση τον κεντρικό τους σχεδιαζμό.
-Μάλιστα αγαπητέ μου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως παραβλέπεις, ότι αυτές οι ενέργειες αποβλέπουν σε κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Η πρόσφατη κρίση και το επιδιωκόμενο κραχ προσβλέπουν στην κατάργηση τού ρευστού χρήματος, την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων και την επιβολή παγκόσμιου ηλεκτρονικού λογιστικού νομίσματος στα πλαίσια επιβολής παγκόσμιας δικτατορίας. Σκλαβώνοντας όλη την ανθρωπότητα και επιβαλλοντας τον πλήρη ηλεκτρονικό έλεγχο, θα μπορούν να μάς εκμεταλλεύονται για ένα ξεροκόμματο. Μήπως δεν τα πρόβλεψε αυτά και ο Αη Γιάννης στην "Αποκάλυψη" εδώ και κάτι χρόνια και ζαμάνια;
- Θα ήταν σκόπιμο να εξετάσουμε αυτές τις οπτικές σε μαγαλύτερο βάθος. Η θεωρία, ότι οι παγκόσμιοι οικονομικοί δυνάστες θα ενωθούν κάποτε - και μάλλον σχετικά σύντομα - σε ένα ενιαίο παγκόσμιο τραστ, το οποίο μάλιστα επιβάλλοντας μια ενιαία επηροή θα καθιστούσε άσκοπες και τις μεγάλες πολεμικές διενέξεις, στηρίχθηκε στις πρώτες βαθυστόχαστες περί χρημαστιστικού κεφαλαίου αναλύσεις, τις οποίες επιχείρησε ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης Ρούντολφ Χίλφερντιγκ στο ομόνυμο έργο του, που εκδόθηκε το 1910. Η ανάλυση των τραστ και των καρτέλ σε αυτό άφηνε να διαφανεί, ότι η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση τού κεφαλαίου ήταν μια συνεχής διαδικασία χωρίς δυνατότητα να εμποδιστεί. Αυτή οδηγώντας το τραπεζικό κεφάλαιο, το οποίο είχε ήδη επιβληθεί στο βιομηχανικό αναδεικνύοντας το "χρηματιστικό" κεφάλαιο, αφ'ενός μεν θα διαμόρφωνε ένα χαρακτήρα επικρατήσεως τής οικονομίας τού τζόγου σε βάρος του παραγωγικού της τμήματος - πού πρωτος ο Χίλφερντιγκ χαρακτήρισε "πραγματική οικονομία" - και αφ'ετέρου θα οδηγούσε τον έλεγχο τού συνολικού όγκου τού χρηματιστικού κεφαλαίου σε όλο και λιγότερα μεγάλα κέντρα. Αυτά, ακολουθώντας την μόνιμη διαδικασία τής σύμφυσης σε συνασπισμούς, ώστε να παραμερίσουν τα οικονομικώς ασθενέστερα κέντρα, ως απώτερη συνέπεια δεν μπορούσαν παρά να επιφέρουν μεσοπρόθεσμα την επικράτηση ενός μόνον κέντρου, που θα εξασκούσε τον συνολικό χρηματιστηριακό έλεγχο. Οι αντιλήψεις περί "σιδερένιων νόμων τής οικονομίας", που χαρακτήριζαν τότε την οικονομική αναλυτική σκέψη, η οποία εξελίσσετο  βάσει διαδικασιών αντίστοιχων με αυτές τής μηχανικής, δεν άφηναν περιθώρια για άλλες δυνατότητες.
Ο έμπιστος φίλος και συνεργάτης τού Χίλφερντιγκ Καρλ Κάουτσκυ, ο οποίος ερπικράτησε ως η κυρίαρχη μορφή στο εργατικό κίνημα τής Γερμανίας πριν τον Πρώτο Π.Π., παρουσίασε τότε την θεωρία τού "Υπεριμπεριαλισμού", κατά την οποία στα πλαίσια τής συγκέντρωσης τού χρηματιστικού κεφαλαίου σε ένα κέντρο θα καθίσταντο οι παγκόμιες πολεμικές διενέξεις περιττές. Σε αυτήν την προβληματική στήριξε ο Κάουτσκυ και την περί "Ρεβιζιονισμού" θεωρία του, η οποία αναφερόταν στην αναθεώρηση τής Μαρξιστικής θέσεως περί αναγκαιότητος βίαιης επιβολής τής εργατικής εξουσίας επί των καπιταλιστών.
Ο Λένιν υπεραμυνόμενος τής μαρξιστικής ιδεολογικής καθαρότητος αμφισβήτησε τις ρεβιζιονιστικές θεωρήσεις τού "αποστάτη" Κάουτσκυ, στην βάση τού ισχυρισμού ότι οι καπιταλιστές ήταν αδύνατο να "τα βρουν ματαξύ τους". Προέβλεψε ορθά το αναπόφευκτο τού επερχόμενου παγκοσμίου πολέμου, επιχειρηματολογώντας, ότι το κύριο χαρακτηριστικό τού χρηματιστικού κεφαλαίου δεν ήταν η τάση συγκέντρωσης μέχρις εσχάτων, αλλά η αρπακτική διάθεση στην διαδικασία αναδιανομής των αποικιών και των σφαιρών οικονομικής υποδουλώσεως. Στο έργο του "Ιμπεριαλισμός το Τελευταίο Στάδιο τού Καπιταλισμού", το οποίο εκδόθηκε το 1916, πρόβαλε την θέση για το αναπόφευκτο τής επερχόμενης επανάστασης. Στηριζόμενος στο σλόγκαν, ότι "ή η εανάσταση θα φέρει τον πόλεμο, ή ο πόλεμος θα μετατραπεί σε επανάσταση" επιχείρησε να δημιουργήσει το αντίστοιχο επαναστατικό κλίμα.
Ενώ η εκτίμηση τού Λένιν, όσο αφορά το αναπόφευκτο τού πολέμου, ήταν ορθή, η αναγωγή τού πολέμου στα αίτια που αυτός πρόβαλε ήταν τελείως λανθασμένη. Οι πόλεμοι δεν γίνονται για το χρήμα και τις σφαίρες κυριαρχίας, αλλά για το αίμα, αποτελώντας τελετουργικές μαζικές εκατόμβες ανθρώπων εις την νιοστή δύναμη.Το χρήμα και οι σφαίρες επηροής αποτελούν τον μοχλό τής εμπλοκής κάποιων δυνάμεων και κέντρων εξουσίας στην λογική των πολέμων. Πίσω από αυτά όμως δρουν εν κρυπτώ μολοχιστικά κέντρα κρόνιων ιερατείων, τα οποία κλιμακώνουν την πρακτική τους βάσει σχεδιασμών, οι οποίοι αφορούν πολύ μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, από ότι οι σχεδιασμοί τής όποιας κρατικής εξουσίας, ή τού όποιου οικονομικού κατεστημένου. Το λέγόμενο κεντρικό πλάνο, ή "μάστερ πλαν" των μολοχιστών, αφορά περιόδους, οι οποίοι επεκτείνονται περισσότερες δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Από την εποχή που η ανθρωπότητα ξεκινάει σε συνθήκες πρωτογονισμού μέσα σε σπηλιές, μέχρι να την επαναφέρουν οι κρόνιες δυνάμεις μετά την διαδικασία τού "εκπολιτισμού" της στα πλαίσια τής συγκεκριμένης ιστορικής στροφής στην σπείρα ανακυκλώσεως των ανθρώπων μέσα στο Μάτριξ ξανά στα σπήλαια.
Καθήκον μιας συνεπούς συνωμοσιολογίας, ή "συνωμοσιολογικής θεωρήσεως τής ιστορίας", είναι να καταδείξει με συγκεκριμένο τρόπο αυτήν την διαδικασία στις συγκεκριμένες ιστορικές της φάσεις και περιπτώσεις. Σχετικά με αυτήν υπάρχουν πλείστες όσες άξιες λόγου και πολύ χρήσιμες μελέτες, οι οποίες όμως έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα. Ή, όποτε αυτές επιχειρούν μια συνολική σύνθεση, αδυνατούν να φθάσουν επιτυχώς στον στόχο τους, διότι στερούνται ενός συνεκτικού αναλυτικού οργάνου. 
Ότι η εκτίμηση τού Λένιν περί τού αναπόφευκτου μιας προλεταριακής επαναστάσεως στα πλαίσια τού παγκοσμίου πολέμου ήταν λαθεμένη, καταδεικνύουν τα γεγονότα, που έλαβαν χώρα το 1917 στην Ρωσία. Ακόμη και η εκτίμηση των Μενσεβίκων, ότι στην Ρωσία θα μπορούσε να καταστεί επιτεύξιμη μια αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα επανάσταση εκείνη την εποχή, ήταν ανεδαφική. '΄Οσα συνέβησαν τότε πιστοποιούν, ότι αυτό που έλαβε χώρα δεν ήταν επανάσταση, αλλά ήταν ένα στημένο πραξικόπημα από διαφορετικές ομάδες με αντικρουόμενα συμφέροντα, οι οποίες δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τον Ρωσικό λαό.
Κυρίαρχη ομάδα στο εσωτερικό τής Ρωσίας, κατά την διάρκεια τής ασκήσεως ακραιφνούς τσαρικής τρομοκρατίας, δεν μπορούσε να είναι άλλη από τούς συασπισμένους χαφιέδες πράκτορες τής Οχράνα, τής τσαρικής αστυνομίας. Αυτή η ομάδα απολάμβανε διακριτική αστυνομική προστασία και είχε επικεφαλής τούς Ιωσήφ Στάλιν και Μαλινόφσκυ, ο οποίος ήταν διευθυντής τής παράνομης εφημερίδας των Μπολσεβίκων "Πράβδα". Μόλις οι Μπολσεβίκοι κατέκτησαν την εξουσία, ο Μαλινόφσκι, καίτοι επιστήθιος κολλητός τού Στάλιν, εκτελέστηκε ως χαφιές. Ήταν το θύμα που θυσίασε η ομάδα τής Οχράνα, ώστε να καταδείξει, ότι οι λοιποί πρακτορές της ήσαν "αγνοί" κομμουνιστές. Η Οχράνα είχε κατανοήσει εγκαίρως, ότι κυρίως οι Σιονιστές προσπαθούσαν να προσποριστούν το εργατικίο κίνημα στην Ρωσία, ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως υποχείριό τους εναντίον τού τσαρισμού. Έτσι επιχείρησε να τούς προλάβει αυτή με μια παράλληλη συνωμοσία. Ο Στάλιν, ως νόθος υιός ενός αξιωματικού τής τσαρικής αστυνομίας, εισήχθηκε από νεαρή ηλικία στα εκκλησιαστικά σεμινάρια, όπου επικρατούσε έντονη αντισιονιστική προπαγάνδα. Σε αντίθεση με άλλους αντικαθεστωτικούς, οι οποίοι έλιωσαν επί δεκαετίες μέσα στα κάτεργα, αυτός υπέστη μόνον εικονικές συλλήψεις. Ακόμη και ο άκρως οξύνους δολοφονηθείς συγγραφέας Νίκος Βεργίδης, καίτοι επιχειρεί μια σταλινική αγιογραφία στο έργο του "Η Διπλή Δολοφονία τού Στάλιν" καταδεικνύει ότι από όλο το ηγετικό επιτελείο των Μπολσεβίκων, μόνο ο Στάλιν βρισκόταν και δρούσε στο εσωτερικό τής Ρωσίας, έχοντας εκ των πραγμάτων αναδειχθεί σε αναμφισβήτητο ηγέτη των οργανώσεων εντός τής χώρας. Οι λοιποί ηγέτες των Μπολσεβίκων ζούσαν ως εμιγκρέδες σε Ευρωπαϊκές χώρες.
Ο Λένιν δεν ήταν μέχρι την επάνοδό του στην Ρωσία μετά την επανάσταση τού Απριλίου 1917 τίποτε περισσότερο παρά ένας εμιγκρές, τελείως αποκομμένος από την Ρωσική πραγματικόιητα. Η συζυγός του Κρούπσκαγια αναφέρει χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματά της με τίτλο "Αναμνήσεις Με τον Λένιν", ότι η έκπληξη τού συζύγου της ήταν τόσο μεγάλη, όταν ο εν λόγω "επαναστάτης" πληροφορήθηκε την διεξαγωγή τής επανάστασης τού Απριλίου, που έσπασε το πόδι τής καρέκλας σε καφενείο τής Γενέβης όπου καθόταν πέφτοντας στο πάτωμα.
Ο Λένιν θα παρέμενε μια θλιβερή παρανυχίδα στο ιστορικό γίγνεσθαι, εάν δεν τον επέλεγε ο Γερμανός Κάιζερ Γουλιέλμος για να τον αναδείξει σε "ηγέτη" τής "επανάστασης" μέσω τής επικουρίας και στήριξης ενός πράκτορα του Γερμανικού υπουργείου εξωτερικών με επικεφαλής τον δόκτορα Τσίμμερμαν με στόχο την προσάρτηση των επίμαχων εν μέρει γερμανόφωνων περιοχών τής Εσθονίας, Λεττονίας και Λιθουανίας μετά την ενορχηστρωμένη ήττα τής Ρωσίας στον πόλεμο, τις οποίες πράγματι η Γερμανία προσήρτησε μετά την ανάδειξη των Μπολσεβίκων σε πραξικοπηματική κυβέρνηση με την συνθήκη τού Μπρεστ - Λιτόφσκ. Ο θαυμασμός τού Λένιν για κάθε τι Γερμανικό, έχει ομολογηθεί από τον ίδιο στα γραπτά του. Ο εβραίος Δρ. Χέλπχαντ, ή επί το "επαναστατικότερον" Πάρβους, ήταν ο σύνδεσμος που μύησε τον Λένιν στην συνεργασία με τούς Γερμανούς. Η χρηματοδότηση των Μπολσεβίκων από τούς Γερμανούς προήρχετο από το βαλάντιο των Ρώσων στρατευμένων, στούς οποίους με καλυμμένα τα μετόπισθεν μπορούσε ο Πάρβους να εμπορεύεται προφυλακτικά και χειρουργικά εργαλεία. Οι Γερμανοί βεβαίως τυγχάνουν και έξοχοι κατασκευαστές προφυλακτικών, προ τής ακακαλύψεως των ελαστικών, από έντερα ζώων και από την εποχή που ο αυτοκράτοράς τους Φρειδερίκος ο δεύτερος πλάγιαζε με τούς πιτσιρικάδες στα ανάκτορα των οργίων Σαν Σουσί, όπου η καμαρίλα του μπεκρούλιαζε με τα χρήματα από την ενοικίαση τού αυτοκρατορικού στρατού σε ξένους δυνάστες, όπως στην Αγγλία, κατά την διάρκεια των πολεμου ενάντιον τής Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Ότι οι Γερμανοί θεωρούν ύψιστη τιμή τους να θυσιάσουν την ζωή τους για τον αυτοκράτορα, είναι παλιά ιστορία. Ο ρόλος τού Πάρβους αφορά ιστορικά ζητήματα μεγάλου εύρους, όχι μόνο ένεκα της καθοριστικού χαρακτήρα εκδούλευσης Γερμανικών συμφερόντων κατά την πρετοιμασία και διεξαγωγή τής "μεγάλης Οκτωμβριανής επαναστάσεως", οποία είχε μόνον επτά θύματα (από τα οποία τέσσερα ήταν γυναίκες, μέλη των γυναικείων ταγμάτων των Κοζάκων) κατά την διάρκεια τής διεξαγωγής της στην Αγία Πετρούπολη, όπου ήταν και ο βασικός χώρος ως πρωτεύουσα και έδρα τής επαναστατικής κυβερνήσεως υπό τον Αλεξάντερ Κερένσκυ - στην οποία μάλιστα συμμετείχαν και οι Μπολσεβίκοι  - όπου κρίθηκε η επικράτηση τού πραξικοπήματος. Ο Πάρβους σχετίζεται επί πλέον με τον ρόλο των εβραίων στρατηγών στο επιτελείο του αυτοκρατορικού στρατού, οι οποίοι αποτελούσαν τον βασικό πυρήνα τού γερμανικού επιτελείου και ίσχυαν ως οι πλέον έμπιστοι επιτελείς τού αυτοκράτορα. Ο εν τέλει ρόλος τους δεν έχει τύχει κάποιας ιστορικής αξιολογήσεως ακόμη, αλλά σε αυτό ίσως αναφερθούμε σε άλλη συνάντησή μας, αγαπητέ Αλέξη.
Για εμάς όμως τούς Έλληνες, ιδιαίτερα σημαντικός είναι ο ρόλος τού Πάρβους κατά την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο των Νεοτούρκων. Ο Πάρβους υπήρξε βασικός ενδιάμεσος για την παροχή οπλισμού σε αυτούς. Ενέχεται δηλαδή στην διαδικασία εξόντωσης των εθνοτήτων στην Μικρά Ασία. Ταυτοχρόνως με τον Πάρβους παρέμεινε για αρκετό διάστημα στην Κωνσταντινούπολη και ο Λέον Τρότσκυ. Το τρίο συμπληρονόταν από τον Ιακώβ Σαμποτίνσκυ, ο οποίος ήταν εκδότης τής εφημερίδας των Νεοτούρκων και μετά την ίδρυση τού κράτους τού Ισραήλ διετέλεσε ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος τής Ισραηλινής κυβέρνησης. 
Απέναντι στα ψυχολογικά συμπλέγματα τού Λένιν δεν μπορώ παρά να έχω πλήρη συμπάθεια και κατανόηση, άσχετα εάν αυτά συντέλεσαν ώστε ένεκα τού μένους που τον δονούσε να καταντήσει αυτός υποχείριο τής Γερμανικής αυτοκρατορικής επεκτατικής πολιτικής, εις βάρος τής Ρωσίας. Όταν κρέμασαν τον αδελφό του στην φυλακή τού φρουρίου Πέτρου και Παύλου για την απόπειρα δολοφονίας εναντίου του Τσάρου Νικολάου τού δευτέρου σε συνεργασία με άλλους Ναρότνικους, η μητέρα του παρακάλεσε όλους τούς αμαξάδες τής περιοχής για να μεταφερθεί η σωρός του στο νεκροταφείο. Όλοι αρνήθηκαν. Δεν έμενε τίποτε πλέον στην άμοιρη γυναίκα από το να δανιστεί το κάρο ενός καρβουνιάρη και να το σπρώξει μαζί με τα παιδικά χέρια τού Βλαδίμιρου. "Σπρώχναμε με μητέρα μου το καρότσι καθώς έβλεπα το αίμα τού αδελφού μου να στάζει στο χιόνι", γράφει σε κάποιο κείμενό του του ο Λένιν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο Σάσα ήταν ένα φοβερό παιδί. Ο πατέρας τού Λένιν δεν ήταν τυχαία φυσιογνωμία. Ήταν εκπαιδευτικός και ήταν υπεύθυνος για όλα τα σχολεία τής μείζονος περιοχής. Πίστευε στην εκπαιδευτική αναγέννηση τού Ρωσικού λαού, η οποία έλπιζε ότι θα τον βοηθούσε να βγεί από τον σκοταδισμό τής φεουδαρχικής μοιρολατρείας και είχε κάνει τεράστιους αγώνες γι αυτήν. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τον συνολικό περίγυρο και αυτό διευκόλυνε μια επιεική μεταχείρηση τού Σάσα από τούς δικαστές. Όταν τον επισκέφθηκε η μητέρα του στην φυλακή τού είπε: "Το μόνο που απαιτούν από εσένα παιδί μου είναι μόνο μια δήλωση μετανοίας. Μην θυσιάσεις την ζωή σου χωρίς λόγο". Τότε ο Σάσα τής απάντησε: "Δεν μπορώ μητέρα. Λυπάμαι τόσο πολύ που δεν μπορώ..."
Ιδιαίτερα παράξενο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σχέση αυτού τού ψυχικά τραυματισμένου ανθρώπου, που αναδείχθηκε όσο ελάχιστοι άλλοι σε σταρ τής παγκόσμιας επανάσης με τον μεγάλο του αντίπαλο, που ανέτρεψε στην πορεία, τον Αλέξανδρο Κερένσκυ. Ο Λένιν μεγάλωσε στην ίδια κομώπολη με τον Κερένσκυ. Τα πατρικά τους σπίτια ήταν σε μικρή απόσταση. Οι πατέρες τους διατηρούσαν μια έντονη επιστήθεια σχέση. Ήταν και οι δύο εκπαιδευτικοί, δωσμένοι με όλη την δύναμή τους στην ιδέα τής μόρφωσης των μουζίκων. Ιδεολογικοί συνοδοιπόροι και συναγωνιστές. Ο Λένιν συναντιώταν με τον Κερένσκυ όταν ήταν παιδιά στον ορθόδοξο ναό τής γειτονιάς τους. Όταν ο πατέρας τού Λένιν έλαβε δυσμενή μετάθεση στα βάθη τού Ουσμπεκιστάν, επειδή είχε ενοχληθεί υπεβολικά από την δράση του το σκοταδιστικό τσαρικό κατεστημένο, όργωνε στην κυριολεξία τις χιονισμένες στέππες με ένα έλκυθρο που το έσερναν σκυλιά, για να προωθήσει το εκπαιδευτικό έργο. Κάποτε διένυσε μια τεράστια απόσταση για συνατήσει ξανά τον καλό του φίλο Κερένσκυ. Σύντομα μαράζωσε από την άδικη μεταχείρησή του από τούς τσαρικούς και πέθανε σχετικά νέος. Το όνειρό του για την μόρφωση τού Ρωσικού λαού μπορεί να μην γίνεται σήμερα ορατό μέσα στα αγκάθια τής μονοκομματικής προπαγάνδας, που ακολούθησε ως εκπαιδευτική φιλοσοφία μετά την "απελευθέρωση" τού Ρωσσικού λαού από τον τσαρισμό. Στην ουσία οι Βογιάροι, οι κρατικοί γεωκτήμονες και οι τσαρικοί χωροφύλακες τής Οχράνα εξακολουθούν να δεσπόζουν ως τύραννοι σε αυτήν την χώρα μέχρι σήμερα μετά την εξόντωση των περιφερειακών φεουδαρχών από τον Ιβάν τον "τρομερό" και τον "μέγα" πέτρο, με τον ένα ή άλλο μανδύα. Όσο δαφορετική κι αν είναι η εκάστοτε μεταμφίεση τους, το στιλέττο και το μαστίγιο στις τσέπες τους παραμένει το ίδιο. Όμως εάν προσέξει κάποιος περισσότερο η προσφορά των ανθρώπων, όπως οι πατέρες των Λένιν και Κερένσκυ, καθίσταται περισσότερο από ορατή. Τα επιτεύγματα των Ρώσων επιστημόνων παραμένουν ασύγκριτα. Ακόμη και στα ανώτατα ιερατικά μαθηματικά. Εάν είχαν την Ελληνική Γλώσσα ως μητρική, ίσως να μάς είχαν εκτοπίσει από την πρώτη θέση. Ίσως στην θέση τού Καραθεοδωρή να είχε βρεθεί κάποιος Ρώσος. Η Γλώσσα μάς κρατάει επικεφαλείς στην παγκόσμια πνευματική πρωτοπορεία και η ευλογία των προγόνων.
Για να μπορέσει να διερευνήσει κάποιος την καρμική σχέση πεπρωμένου ανάμεσα στον Βλαδίμιρο Ίλιτς Ουλιάνωφ και τον Αλέξανδρο Κερένσκυ, ίσως να μην επαρκεί μια ενσάρκωση, έστω κι αν ασχοληθεί μόνο με αυτή. Διαβάζοντας τα απομνημονεύματα τού Κερέσκυ, αναδεικνύεται μέσα από αυτά η ανιδιοτελής μορφή ενός Ρώσου πατριώτη, που με την μελαγχολία ενός ευαίσθητου αγωνιστή βλέπει να γκρεμίζονται τα λαϊκά επιτεύγματα προς την κατελυθυνση της κοινωνικής χειραφέτησης από μια αγόμενη και φερόμενη πλέμπα. Μα ήταν μασόνος και Εβραίος, θα ισχυριστούν κάποιοι. Έχω λιώσει σόλες στο παρελθόν για την καταγγελία τού σιονισμού. Όμως πάντοτε κάποιοι από τούς καλύτερους φίλους μου ήταν και είναι εβραίοι. Δεν μπορεί να είναι όλοι το ίδιο, μόνο επειδή έτυχε να ανήκουν κάπου. Ούτε δικαιούμεθα να πάψουμε να υποκλεινόμαστε μπροστά στον Βιλχελμ Ράιχ, τον Φρόυντ, τον Κουρτ Τουχόλσκυ καθώς και τόσους και τόσες άλλες.
Η τρίτη βασική ομάδα, που έπεξε σημαντικό ρόλο στο δράμα του οκτωμβριανού πραξικοπήματος στην Ρωσία, ήταν υπό την καθοδήγηση τού Λέοντος Τρότσκυ. Ο "Μπρόνσταϊν" ήταν πράκτορας τού διεθνούς σιονιστικού κατεστημένου και τής Γουώλλ Στρητ, με την οποίαν διατηρούσε δεσμούς αίματος. Ήταν νυμφευμένος με την Άννα Μπάουρ, κόρη τού μεγάλου τραπεζίτη Όττο Μπάουρ. Έχει γράψει και ένα βιβλίο για την μασονία, το οποίο η κρατική βιβλιοθήκη τού Βερολίνου αρνήθκε επί σειρά ετών να μού δανίσει, παρουσιάζοντάς το ως μονίμως και κατ' επανάλληψη δανισμένο.  
Για τον ρόλο τού σιονισμού στα γεγονότα τού πραξικοπήματος και εντεύθεν έχουν γραφεί κατά καιρούς περισσότερο από αρκετά, ώστε να χρειάζεται κάποιος να επιμείνει.
Αναμφίβολα στο εργατικό κίνημα τής Ρωσίας, αλλά όχι μόνο, συμμετείχαν αρκετοί αγνοί ιδεολόγοι, οι οποίοι αντιμετώπισαν το κομμουνιστικό όραμα με διάθεση μέγιστης προσφοράς και ετοιμότητα αυτοθυσίας. Αρκετοί από αυτούς πέρασαν σχεδόν όλη την ενεργό ζωή τους στα κάτεργα. Ένας από αυτούς ήταν ο Τζερτζίνσκυ. Τον συνέλαβαν όταν η γυναίκα του ήταν έγγυος και γνώρισε το παιδί του όταν αυτό είχε πλέον ολοκληρώσει την εφηβεία. Μια τέτοια περίπτωση παιδιού ήταν και ο δικός μας Δημήτρης Μητροπάνος. Οι πιο ζεστές λαϊκές φωνές στο ελληνικό τραγούδι αναδείχθηκαν μέσα από το ατελείωτο μαρτυρολόγιο τής αριστεράς, τα γιαπιά και τις φάμπρικες. Ήταν φυσικό, αυτοί που απόδωσαν τα πάθη και τούς πόνους τού λαού να έχουν αναδειχθεί μέσα από την καρδιά του και το στοργικό χάδι τής μάνας, για την οποία  η επιβίωση των παιδιών στάθηκε το πιο αυτονόητο ιερό καθήκον. Δεν θέλω να ισχυροστώ με αυτά, ότι στην Ελλάδα μόνο οι αριστεροί ήσαν καλοί άνθρωποι. Γνώρισα κάποιους βαμμένους δεξιούς, οι οποίοι είχαν μια απαράμιλλη αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης. Άνθρωποι, που αρκετές φορές έμειναν νηστικοί τις δύκολες μέρες τής κατοχής, για να φάει το παιδί τού γείτονα μια φέτα ψωμί. Οι σκιές δίχασαν με ύπουλη μανία την λαϊκή ψυχή. Όμως, παρ'ο΄λα αυτά η ποιότητά της δεν διαβρώθηκε. Όπως, όταν ένα χρυσό τάληρο κοπεί στα δύο και τα δύο μέρη του εξακολουθούν να αποτελούνται από ατόφιο χρυσό.
Δεν κρύβω όμως, ότι η καρδιά μου κτυπάει αριστερά, έστω κι αν δεν είμαι αριστερός. Εκεί βρίσκεται η φυσική της θέση. Όπως κτυπάει χριστιανικά, ενώ δεν είμαι χριστιανός. Κάποιοι άνθρωποι, που γνώρισα σε μαναστήρια, όπου έτυχε να βρεθώ, νεώτεροι αλλά και ηλικιωμένοι, μού άνοιξαν με την αγνή καρδιά τους και την αυτονόητη καλοσύνη τους τις πύλες τού παραδείσου. Η φύση και κάθε τι γύρω τους έχαιραν σε κατάσταση διαρκούς ευδαιμονίας. "Αυτοί είναι οι δικοί μας Άγιοι", που λέει ο Γιάννης Ρίτσος στο "Καπνισμένο Τσουκάλι". Θυμάμαι μια διήγηση τού μπάρμπα μου Χ., ο οποίος ήταν αριστερός και τα αδέλφια του πέρασαν δεκαετίες στις εκτοπίσεις. Ο μπάρμπα Χ. όντας χαμάλης σπούδασε δυο παιδιά στην Ιταλία. Μού είχε παι κάποτε: "Ότι είχαμε το στέλναμε στα παιδιά. Κάποτε αναγκαστήκαμε για τρείς βδομάδες να την βγάλουμε με ένα καλάθι καρύδια, που μάς είχαν στείλει από το χωριό. Αυτά μετά από κάμποσες ημέρες μού δημιουργούσαν φοβερή διάθεση για σεξ. Την γυναίκα μου την είχα φέρει στο απροχώρητο. Μετά από κάποιες μέρες, το απόγευμα έτρωγα ασταμάτητα από την πείνα καρύδια, την νύχτα αυνανιζόμουνα και άντε την άλλη μέρα να κουβαλάω τσουβάλια. Οπότε επέστρεφα από την δουλιά τρομερά κουρασμένος και πλάκωνα ξανά τα καρύδια".
Νομίζω ότι και στο ανώτατο κομματικό κλιμάκιο των Μπολσεβίκων υπήρχαν και κάποιοι αγνοί αγωνιστές, όπως ο Κάμενεφ. Αναμφίβολα, όταν φτιάξει κάποιος ένα ωραίο σπίτι με λάθος υλικά, αυτό θα γκρεμιστεί από μόνο του, ίσως πριν καν τελειώσει και θα πλακώσει όσους βρίσκονται μέσα. Πριν από τούς ενοίκους θα πολτοποιηθούν οι μάστορες και οι κάλφες. Όμως αυτά τα ερείπια αξίζουν πολλά. Πιστεύω ότι συγκαταλλέγονται σε αυτά, που ονόμασε ο Ελύτης "ωραία ερείπια μέσα μας". Η πέτρα όταν πέσει στη γη με την οξείδωση των καιρών γίνεται ξανά βράχος. Και καραδοκεί αποφασισμένη τούς επόμενους και τις επόμενες λαξευτές με την ελπίδα, ότι αυτοί θα έχουν φτιάζει προηγουμένως κάποιο σχέδιο, ώστε να μην ματώνουν τα χέρια τους με τα κτυπήματα. Μέσα στις πέτρες φωλιάζουν Θείες Μορφές. Οι Έλληνες τις ονόμασαν αγάλματα. Οντότητες που μπορούν να οδηγήσουν στον στόχο. Εάν θέλεις να πνιγείς στο ποτάμι δέσε στον λαιμό σου μια πέτρα. Εάν θέλεις να ανέβεις στον ουρανό, δέσε στον λαιμό σου μια άλλη. Μόνο εάν σπουδάσεις τους νόμους τής βαρύτητας, θα κατανοήσεις τούς νόμους τής πτήσης. 
 

Καθόλην την διάρκειαν τής μακροσκελούς διηγήσεως τού φίλου μου ήμουν αυστηρώς προσηλωμένος εις τα λεγόμενά του, πρόλον που δεν εθεώρησα ότι απήντησε ευθέως στο ερώτημα που τού έθεσα. Ο σερβιτόρος είχε αρχίσει να περιφέρεται εδώ και αρκετήν ώραν πλησίον ημών, θέλων να κατανοήσωμεν, ότι είχεν έλθει πλέον το πλήρωμα τού χρόνου δια να αποχωρήσωμεν. Εμείς όμως πεπεισμένοι ότι το εν λόγω θέμα σηκώνει και δεύτερον καφέ, τού εδώσαμεν νέαν παραγγελίαν.
Εμμένων λοιπόν εις το θέμα, το οποίον είχα θέσει απευθύνθην εκ νέου εις τον φίλον μου.
- Καλώς μεν ανέφερες αυτά, αλλά δεν μού τεκμηρίωσες γιατί οι πόλεμοι δεν γίνονται για χρήματα, αλλά μονον για το αίμα και τούς σκοτωμούς σαν αυτοσκοπό.
Ο Ιάκωβος εμειδίασε, ως η παρατήρησίς μου να επήλθε ως ώιμον φρούτον.
- Δεν χρειάζεται να πάμε μακρυά, μού απεκρίθει. Απορώ πώς μια σειρά καταστάσεις που φωνασκούν δεν γίνονται αντιληπτές. Δες για παράδειγμα την κατάσταση στην Ελλάδα κατά την κλασσική περίοδο. Μια τεράστια δύναμη, αυστηρά μιλιταριστικά δομημένη, η οποία ήταν προσανατολισμένη μόνο στην βίαιη επιβολή και την διεξαγωγή πολέμων, είχε καταργήσει σχεδόν στο εσωτερικό της το χρήμα και κάθε είδους κατανάλωση. Οι άνθρωποι εκεί δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ρομποτοποιημένες πολεμικές μηχανές. Οι είλωττες έλεγαν χαρακτηριστικά για τούς πολίτες τής Σπάρτης, ότι αυτοί ήσαν οι μόνοι αφέντες, που ζούσαν χειρότερα από τούς δούλους τους. Μελέτησε προσεκτικά τούς "Παράλληλους Βίους" τού Πλουτάρχου το έργο "Λυκούργος - Νουμάς" και το "Αγησίλαος Πομπήιος". 
- Εντάξει, δεν είχαν μεν οικονομικά συμφέροντα, αλλά πολεμούσαν για να επιβάλλουν τις αξίες τους στούς άλλους.
- Είπαμε: Διάβασε τα βιβλία που ανάφερα, ώστε να δούμε συγκεκριμένα ποιες ήταν αυτές οι αξίες. Τώρα δεν θα δώσω περισσότερα στοιχεία. Την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε θα έχουμε και τα βιβλία, ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση.
- Πάλι θα με βάλεις να τρέχω να αγοράζω βιβλία;
- Μπορείς να τα κατεβάσεις στο διαδίκτυο. Υπάρχουν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου τής Κρήτης και αλλού. 
- Όσο αφορά το άλλο θέμα που έθεσες, την επιβολή παγκόσμιας δικτατορίας ως μελλοντικό καθεστώς διαρκείας και αυτό αποτελεί προπαγανδιστικό φιάσκο με στόχο τον αποπροσανατολισμό μας από την πλευρά τής υποτιθέμενης ελίτ των αληταμπουράδων.
- Μα πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο. Αφού όλες οι ενδείξεις αποκαλύπτουν ότι οδεύουμε ολοταχώς προς τα εκεί.
- Μα, καλέ μου φίλε, περιμένεις ποτέ ο αλήτ να σού αποκαλύψει εγκαίρως τα πραγματικά της σχέδια;Όλα στο Μάτριξ απαιτείται να γκρεμιστούν. ΟΛΑ.
- Μα εσύ με την φόρα που πήρες, θα γκρεμίσεις και εμένα. Προσπαθείς να με αποδομήσεις σαν αριστερό, προσπαθείς να με αποδομήσεις σαν Έλληνα, μετά δεν ξέρω και γω σαν τι θα προσπαιήσεις να με αμφισβητήσεις.
- Σαν οτιδήποτε. Όλα όσα μάς επέβαλλαν νοητικά είναι στην πλειοψηφία τους μυθεύματα. Εμφανίζονται πλείστοι όσοι υποτιθέμενοι τιμητές αξιών, οι οποίοι όμως δεν είναι τίποτε περισσότερο από γυρολόγοι τής ύπνωσης τού Μάτριξ. Με ύφος και παχιά λόγια μόνο δεν πρόκειται να φθάσουμε κάπου. Το ζήτημα τής λεγόμενης παγκόσμιας δικτατωρίας είναι απλό: Πρόκειται για ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Και όπως έδειξε ό Νίκος Πουλατζάς, σαν ένας από τούς μεγαλύτερους θεωρητικούς που ανέλυσαν την φύση και την δομή των ολοκληρωτικών καθεστώτων, αυτά είναι καθεστώτα εκτάκτου ανάγκης. Δηλαδή είναι βραχύβια. Δεν μπορούν να επιβιώσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φτιάχνονται για κάποιο συγκεκριμένο στόχο και μετά αντικαθίστανται από άλλα. Και αυτά μπορεί να είναι ολοκληρωτικά, όχι όμως με προφανή τρόπο.
- Μα και ο Όργουελλ, που είναι τεράστιος, δεν μίλησε για το κράτος τού μεγάλου αδελφού; Εξ άλλου και στους λίθους της Γεωργίας δεν ανέγραψε τελείως ανοικτά η ελίτ τον στόχο αποπληθυσμού, που κλιμακώνει σήμερα;
- Διάβασε ξανά προσεκτικά το 1984 τού Όργουελλ και θα διαπιστώσεις, ότι το καθεστώς που περιγράσφεται εκεί δεν αφορά κάποια μελλοντική κατάσταση, αλλά έχει επιβληθεί ήδη.
- Τι εννοείς;
-Ο μεγάλος αδελφός δεν είναι καποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, αγαπητέ φίλε, αλλά είναι μια κατάσταση. Ας δούμε τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένα:  


Συνεχίζεται....

Ο ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΡΙΓΗΛΗΣ, ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΑΒΓΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΤΣΑΜΙΚΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Το δάκρυ στην αρχή διδάσκει την ήττα
το βλέμμα μετά καλωσορίζει την δύναμη
πέρα από το εμπόδιο.
Αρχή και τέλος συμπλέκονται
αρχές είναι οι στόχοι
και οι στόχοι είναι αρχές.
Τεντώνεις το τόξο για να φθάσεις
εκεί που βίσκεσαι κάθε στιγμή -
έτσι το σπας.
Μετά ψάχνεις το βέλος:
Όταν όμως γνωρίζεις, ότι δεν γνωρίζεις πού πηγαίνεις
τότε μόνον γνωρίζεις πού πηγαίνεις.
Το τόξο υπάρχει για να το σπας
μια μονάχη ώθηση μπορεί να λειτουργεί
η έλξη που εξασκεί ο στόχος
αυτή που οδηγεί στην καρδιά του
ή όπως λέμε, στην δική σου καρδιά.
Κοινός τόπος τής καρδιάς η δύναμις

Να τεντώνεις κραταιά τα χέρια μέσα στο πήδημα
να ωθείς με δόνηση πίστεως την ράβδο
που γύρω της τυλίγεται η γούνα τού αετού
να αισθάνεσαι χρυσή την ροή τής βροχής
στους λογισμούς και το κορμί
να αφουγκράζεσαι με τα πόδια μέσα στις λάσπες
τα πτερά τής γης.
Να βαστάς γερά την αρχή
για να σε βαστάει το τέλος.
Οι σκιές βαραίνουν συνεχώς
ποτέ δεν μπόρεσαν, ποτέ δεν θα μπορέσουν
την περιδύνηση στην μαύρη οπή.
Ακόμη ένα τσάμικο τής βροχής
ως έσχατο κατώφλι
ενορχηστρωμένης εκφυγής.

Μποτίλια στο Πέλαγος


2. ΟΙ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ

Ο ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΡΙΓΗΛΗΣ, ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΑΒΓΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ

1. ΠΑΡ' ΤΟ ΑΒΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΦΤΟ

Όταν μπει κάποιος σε μπαρμπέρικο, περιμένει να δει τίποτε ψαλίδια, κτένες, καραμπογιές και τα τοιαύτα. Όταν όμως μεταξύ τού καθίσματος τού πελάτου και τού καθρέπτη έχει τοποθετηθεί η καρμανιόλα, τότε  μάλλον ο κουρέας ενδιαφέρεται περισσότερο για το σκαλπ παρά για το μαλλί τού πελάτου. Σε τέτοιου είδους κουρεία δεν αναγράφεται στον τιμοκατάλογο πόσο κοστίζει το κούρεμα, αλλά πόσο πάει το μαλλί. Οι κουρείς ανεδείχθησαν λόγω επαγγέλματος δεινοί στην διήγηση ανεκδότων, κουτσομπολιού, ή όποιας άλλης αληθοφανούς ιστορίας, ώστε να μην χασμουριέται ο πελάτης κατά την διάρκεια τής κουράς. Όταν όμως αυτός δει να καραδοκεί η γκιγιοτίνα, για άψογη γραμμή στο σβέρκο, τότε χαμένος βγαίνει ο Δον Κιχώτης. Όταν ο κουρεύς, ως νέος Πάντσο Βίλα, παραδώσει την λεκάνη τού κουρείου για να την φορέσει αυτός ως κράνος, τότε δυστυχώς αυτή θα είναι πλήρης με τον εμετό τού πελάτου. Και άντε μετά να την φορέσει στην γκλάβα ο κάθε κυβερνητικός δουλοτροϊκανός Δον Κιχώτης, για να μπορέσει να πείσει το πόπολο, ότι πράγματι αυτός μάχεται στα σοβαρά εναντίον ανεμομύλων.
Μετά τον αποκεφαλισμό τού πελάτου και αφού ο κουρεύς ρίξει με το φυσόν το απαραίτητο άρωμα χούντας στον ορφανό κεφαλής αυχένα, θα ξεχυθεί εις τας οδούς αλαλάζων την θεωρίαν των δύο άκρων: "Φέρτε μου γκιγιοτίνες! Χρειάζομαι κι άλλες Γκιγιοτίνες.  Ένα κεφάλι καρατόμησα, αλλά αυτός ο ακραίος ήταν η Λερναία Ύδρα. Μένουν ακόμη οκτώ που πρέπει να κόψω"!
Ενώ η προσοχή τών ρητόρων και τών στρατοδικών τής αγοραίας αυτής οδού θα είναι πλήρως εστραμένη προς τον ωρυόμενο κουρέα, το ακέφαλον σώμα τού πελάτου εν πλήρη ηρεμία θα πάρει μια από τις πετσέτες τού κουρείου και θά σκουπίσει την κόκκινη μπογιά από τα ενδύματά του. Μετά θα ξεκουμπώσει το υποκάμισο, ώστε να βγεί η πραγματική κεφαλή, που εκρύβετο εκεί. Αποκεφαλίσας ο κουρεύς μια τεχνητόν κεφαλή από αφρολέξ, θα καταδείξει, ότι σε τέτοιου είδους καταστήματα υφίσταται μεταξύ ιδιοκτήτου και πελάτου ειδικού τύπου σχέσις.
Πριν εξέλθει απαρατήρητος ο πελάτης, στέκεται μπροστά στον καθρέπτη μειδιάζων, για να θαυμάσει τόσο την μασέλα, όσα και τα λοιπά κάλη του. Στην πόρτα μουρμουρίζει: "Καλή δουλειά έκανε ο μπαγάσας. Εάν κατέβαινε με την λάμα κανένα πόντο χαμηλότερα, θα μου κατάστρεφε την χωρίστρα και το απόγευμα έχω γύρισμα σε άλλο στούντιο. Το καλό είναι ότι εκεί υποδύομαι εγώ τον κουρέα. Οπότε ας πέσει η λάμα όπου βρει. Σιχάθηκα πια τις σαπουνόπερες χωρίς σασπένς".
Στην στροφή τού δρόμου συναντά ο πελάτης το παιδί τού κουρείου, κάποιον Αλέξη Τσίπρα. "Με τις υγείες σας!" θα τού ευχηθεί ο μικρός. "Που ήσουνα ρε κοκοβιέ;", θα ρωτήσει ο πελάτης. "Άντε τρέξε να σκουπήσεις τις μπογιές. Έχεις μόνο καμιά μιάμυση ώρα καιρό. Μετά θα πλακώσει το ασθενοφόρο, κι αν βρούν ίχνη μέσα, μετά μπορεί ο Γεωργιάδης να ζητάει κανένα εικοσάρικο από την γυναίκα μου, για να μού στήσουν ράτζο στο νεκροταφείο".


Από παλαιοτάτων χρόνων αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου ως αντιφασίστα. "Κούνια που σε κούναγε", θα πούν μερικοί. Κι όμως και εγώ συνέβαλα με τις πεπειθήσεις μου να μισθοδοτηθούν χαφιέδες, ώστε να θρέψουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να τα βγάλουν χρήσιμους ανθρώπους στην κοινωνία, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν το "ορθόν" έργον των γεννητόρων των από πλέον ισχυρές θέσεις. Άρα ουδόλως μπορεί να μου αποδοθεί η ιδιότης τού κολαούζου τής ούτω αποκαλουμένης "Χρυσής Αυγής". Δεν δίστασα όμως να δηλώσω απεριφράστως σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι ουδόλως μπορεί η εν λόγω οργάνωσις να έχει σχεδιάσει την στυγερή δολοφονία τού Παύλου Φύσσα, ως ηθικός αυτουργός τού εγκλήματος. Βεβαίως δεν αποσκοπώ να ισχυριστώ στο ελάχιστο, ότι ο κ. Δελαστίκ επηρεάστηκε από τα γραφόμενά μου, όταν συνέγραψε το δικό του επί τού θέματος άρθρο, με παράλληλη επιχειρηματολογία. Υπόκειται πλήρως στον νόμο των πιθανοτήτων, εντός μιας κοινότητος εκατομμυρίων ανθρώπων να μπορούν να σκέπτονται στοιχειδώς λογικά περισσότεροι από ένας άνθρωποι.
Δεν είναι μόνο το QUI BONO, το οποίον καλείται να αντιπαραβάλλει πας εχέφρων, έναντι τής εκδοχής τής κυβερνήσεως, των ΜΜ"Ε" και τής συντριπτικής πλειοψηφίας όσων αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως υποτιθέμενοι αντιφασίστες, ενώ αναπαράγουν εκόντες άκοντες τα επικύνδυνα στερεότυπα, στα οποία στηρίζεται η εν λόγω επιχείρησις ψευδούς σημαίας, η οποία στρέφεται και εναντίον τους, ως εφαλτήριο για άλματα εκφασισμού.Εξ ίσου καθοριστικής σημασἰας είναι, πριν εξαχθούν συμπεράσματα να εκτιμώνται σύνολες οι συγχρονικότητες, σε μακροπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη κλίμακα. Όχι για να υποδυθεί ο κοινωνικά ευαίσθητος άνθρωπος τον ρόλο τού εγκληματολόγου, ή τού ντεντέκτιβ. Όπως η συνέχεια τής προκείμενης δολοφονίας καταδεικνύει, αυτή επιτελεί ένα άνευ προηγουμένου καθοριστικό ρόλο στην εκτίναξη των πολιτικών εξελίξεων που έπονται. Δυστυχώς όμως οι κοινωνίες εθίστηκαν να κοιτάζουν, χωρίς να βλέπουν. Αυτά που εξελίσσονται, αποτελούν θεματολογία για τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, η οποία καταλώνεται από αυτούς που παρακολουθούν, με τον εγκέφαλο να βρίσκεται στην ίδια συχνότητα, όπως προσλαμβάνει την κινηματογραφική ταινία που ακολουθεί.

Οι συγχρονικότητες όμως σε αυτήν την περίπτωση μιλούν μια πολύ συγκεκριμένη γλώσσα.
Εάν εξετάσσουμε τις μακροπρόθεσμες συγχρονικότητες, θα διαπιστώσουμε, ότι το καθεστώς έχει περιέλθει πλέον σε μια κατάφωρη πόλωση άνευ προηγουμένου και χωρίς προοπτικές ομαλής επιλύσεώς της προς το κοινωνικό σύνολο.
Επί τού προκειμένου δεν πρόκειται περί ταξικών λεγόμενων αντιθέσεων, αντιτιθέμενων οικονομικών συμφερόντων, καπιταλισμού ή τουρμποκαπιταλισμού των καζίνων, ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των πολιτικών ή κοινωνικών προτύπων αναπαραγωγής τού συστήματος, ή αβγών τουρκίας. Στην παρούσα φάση δεν ανταγωνίζονται κάποιες κοινωνικές τάξεις εν Ελλάδι μεταξύ των, ούτε τίθεται θέμα υπερβολικής εκμεταλλεύσεως κάποιων ανθρώπων από άλλους στα πλαίσια τής παραγωγικής διαδικασίας. Για να καταστεί δυνατή η ύπαρξις οικονομικής εκμεταλλεύσεως, πρέπει πριν από κάθε τι άλλο να υφίσταται μια ελάχιστη παραγωγική διαδικασία και να λειτουργεί υποτυποδώς το όποιον εκμεταλλευτικό σύστημα στούς βασικούς τομείς τής κοινωνικής και πολιτικής οργανώσεως, όπως στην παιδεία, την πρόνοια, την εθνική άμυνα, την δημόσια τάξη και την δημόσια οργάνωση. Εδώ όμως τα πάντα διαλύονται με γεωμετρική ταχύτητα. Οι κυβερνώντες επιδίδονται σε μια λαίλαπα ξέφρενης αποδομήσεως παντός ιστού, εἰτε αυτός αφορά την εθνική κυριαρχία, την οικονομία, την κοινωνική συνοχή, το βιωτικό επίπεδο, την παιδεία, την εθνική άμυνα, την δημόσια υγεία, τις υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας, τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, την πρόνοια. Προωθούν στις θέσεις αιχμής πρόσωπα, τα οποία είναι στην κυριολεξία φαιδρά, τα οποία δεν διστάζουν με έξαλη προκλητικότητα να διαγείρουν εκτός ορίων το δημόσιο αίσθημα. 
Με το σαθρό επιχείρημα, ότι με τα μέτρα που εφαρμόζουν εγγυώνται  δήθεν μισθούς και συντάξεις και αποφεύγουν την κρατική χρεωκοπία, ρίχνουν ολόκληρο το λαό στην άκρατη πενία και την απόγνωση.
Στερούν ακόμη από τον λαό, ως τύραννοι που τρέμουν τις αντιδράσεις του, το συνταγματικό δικαίωμα τής ειρινικής διαμαρτυρίας, ούτως ώστε να μπορούν τουλάχιστον οι άνθρωποι να εκτονωθούν πριν κρεπάρουν. Με ολόκληρες στρατειές προβοκατόρων, οι οποίοι συνεργάζονται ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΠΛΕΙΣΤΑ ΟΣΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥ ΤΑΞΕΩΣ καταστέλλουν με την πλέον βάναυση αγριότητα, η οποία ευρίσκεται πέραν τής πρακτικής ακόμη και δικτατορικών καθεστώτων μέχρι και την παραμικρή διαμαρτυρία.
Φωνασκούν κάποιοι "έξυπνοι", βαυκαλιζόμενοι ότι ασκούν "κοινωνική κριτική", έναντι τού λαού  "να αφήσει αυτός τις πολυθρόνες" και να προβεί σε διαμαρτυρίες. Δεν είναι όμως σε θέση όλοι αυτοί να κατανοήσουν, με ποιο τρόπο ένας πεινασμένος άνθρωπος, ο οποίος δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί μια στοιχειώδη ιατρική και νοσοκομιακή περίθαλψη ή μια επαρκούσα διατροφή στα παιδιά του, θα κατέβει επί πλέον σε διαμαρτυρίες, για να τού κάνουν τα ΜΑΤ το κεφάλι γλάστρα.
Το χειρότερο όλων είναι, ότι κατά την διάρκεια τής καταστολής των μεγάλων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, έγινε εμφανής η συμμετοχή σε αυτήν μονάδων τής παραστρατιωτικής ευρωχωροφυλακής. Τομάρια με πλήρως καλυμμένα τα πρόσωπα με κάσκες, ως εξωγίηνοι, εχειρίζοντο τα ρόπαλα και τις τρόμπες δηλητηρίων ως ανθρώπινα ρομπότ, κακοποιούσαν τούς διαμαρτυρόμενους πολίτες ως να ήσαν αυτοί μυίγες, όπως διδάχθηκαν στα άσυλα και τα ορφανοτροφεία τής λατινικής και νοτίου Αμερικής, όπου ειδικοί τής κοινωνικής μηχανικής τούς μετάλλαξαν από ανθρώπους σε μηχανές εξοντώσεως.
Το άκρον άωτον τής προκλητικότητος καρέρριψαν οι "λεβέντες" τού "δημοκρατικού τὀξου", δίνοντας παραγγελία στούς επαγγελματίας φονείς τής εταιρείας των ΗΠΑ "Blackwaters" να καταστείλει τις προσεχείς αντιδράσεις στην λαίλαπα νέων μέτρων που σχεδιάζουν. Είναι πλέον εμφανές, ότι η κακοποίηση Ελλήνων, εν όψει αναγγελίας νέων μέτρων, δεν μπορεί να ανατεθεί σε δυνάμεις καταστολής, οι οποίες επανδρώνεται από προσωπικό, το οποίον έχει ελληνική ιθαγένεια.
Καταλάβατε, αγαπητοί φίλοι και φίλες, ποιος είναι ο πατριωτισμός τής "εθνικοφρόνου" δεξιάς, των "Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας" και του "Η Κύπρος βρίσκεται μακράν";
Και μήπως καταλάβατε ακόμη ποια είναι η αντίληψη περί δημοκρατίας τού "Πα""σο""κ", καθώς και ποιον ρόλο επιτελούν κάποιοι "αριστεροί" τύπου Κουβέλη;

ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΤΕ ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΗΚΕ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΦΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ - ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΣΤΡΑΤΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ - ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ;
ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ ΣΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ BLACKWATERS, ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ, ΑΠΟΣΠΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΑΣΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΑΥΤΟΥΣ ΩΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΟΚΑΟΠΟΙΟΥΝ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΩΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ;


ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ;

ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ ΕΠΙΛΕΧΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟ ΣΩΟΥ "ΘΕΣΕΩΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ" ΕΝΟΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ, ΤΟ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ "ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ", ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΠΑΣΑ ΕΝΝΟΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΟΣ;

Χειροκροτούν βεβαίως την όλη μασκαράτα και πλείστοι όσοι άνθρωποι με δημοκρατικές προεραίσεις. Αυτές τις προαιρέσεις ουδείς δύναται να αμφισβητήσει ως ειλικρινείς. ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ, ΟΤΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ. Και επειδή στην Ελλάδα οι άνθρωποι, οι οποίοι εμφορούνται από δημοκρατική νοοτροπία, ανέκαθεν αδυνατούσαν να διαχωρήσαν τα κότερα από τα κοτόφτερα, είναι υποχρεωμένη η χώρα να ζει από ιδρύσεως τού νεοελληνικού κρατιδίου σε καθεστώς προτεκτοράτου ανοικτού ή καλυμμένου φασισμού.


συνεχίζεται...










Η Blackwaters στην Ελλάδα:
http://attikanea.blogspot.de/2013/09/blackwater_29.html#more

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΓΑΡ ΕΝ ΤΟ ΣΟΦΟΝ ΕΠΙΣΤΑΣΘΑΙ ΓΝΩΜΗΝ ΟΤΕΗ ΕΚΥΒΕΡΝΗΣΕ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΝ
.........................................................
ΛΗΣΕΤΑΙ ΜΕΝ ΓΑΡ ΙΣΩΣ ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΟΝ ΦΩΣ ΤΙΣ ΤΟ ΔΕ ΝΟΗΤΟΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΕΣΕΙ
(Ίσως σταθεί δυνατόν για κάποιον να αποφύγει το αισθητόν φως, όμως να αποφύγει το νοητόν φως είναι αδύνατον)
...........................................................
ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ

Ηράκλειτος



ΟΣΟΙ ΑΛΗΘΩΣ ΕΚΛΗΘΗΣΑΝ
ΕΠΕΝΕΡΓΟΥΝ ΜΟΝΙΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ

..........................................................
Η ΠΡΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΠΡΑΚΤΟΥ
ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ

 Λαο Τσε, "Ταο Τε Κινγκ"

1. ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ, Ή ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ;

Με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση έγιναν σχόλια, που έθεσαν σημαντικά ζητήματα. Η συζήτηση που αναπτύχθηκε εκεί, κυρίως αμφισβήτησε όσα υποστήριξα στο κείμενό μου, εμβαθύνοντας νομίζω την προβληματική που προηγήθηκε, ενώ ταυτοχρόνως έγιναν αναφορές σε κάποια πολύ βασικά δεδομένα πρωταρχικής σημασίας για τις προκλήσεις που μάς πολιορκούν.

Σχετικά με κάποια από αυτά καταθέτω στην συνέχεια εκ βαθέων θεωρήσεις μου, επιχειρώντας να συνοψίσω και να συγκεκριμενοποίησω περισσότερο απόψεις, που έχω εκφράσει στο παρελθόν σε αυτήν την σελίδα.

Η πλέον ριζική αμφισβήτηση αφορά την σκοπιμότητα, την πρακτική αξία και το νόημα σε επίπεδο ουσιαστικών συνεπειών αυτών που έγραψα.

Υπάρχει μια μόνιμη τάση, καθ'όλα αποδεκτή και αιτιολογημένη, να αξιολογούνται αυτά που γράφονται κάθε φορά με βάση την πρακτική τους χρησιμότητα. Εάν δεν καθίσταται διαπιστώσιμη η λειτουργική απόδωση όσων παρατίθενται έναντι των συγκεκριμένων αναγκών, σύμφωνα με τον τρόπο που εκτιμούμε αυτές, τότε συχνά αυτά υποβιβάζονται στην εκτίμηση αρκετών φίλων ως πάρεργο και χασομέρι, που στόχο έχει να ικανοποιήσει την φιλαρέσκεια και την φλυαρία τού γράφοντος.
Στο παρελθόν αρκετές φορές δήλωσα ποια είναι τα επίδοξα κίνητρά μου, ως αυτόκλητος κοινωνικός ακτιβιστής. Ισχυρίστηκα, ότι δεν προσβλέπω σε αυτά που γράφω ως αυτοσκοπό, αλλά ότι αρέσκομαι να θεωρώ, πως αυτά τίθενται σε κίνηση βασικά για τις πρακτικές τους συνέπειες και μάλιστα βάσει συγκεκριμένου σχεδίου, το οποίον υπηρετεί αναπτυσσόμενες στοχεύσεις. 
Παλινωδίες, όσο αφορά την συνέχεια τής θεματογραφίας, ανοίγοντας θέματα χωρις να τα οδηγώ σε πέρας και αποσπασματική ενασχόλιση όσο αφορά την χρονική συνέχεια τής παρουσίας, αποτελούν αναμφίβολα στοιχειώδεις αδυναμίες. Επί τού προκειμένου όμως χρειάζονται κάποιες αποσαφηνίσεις, ώστε να καταστούν ίσως κατανοητές οι προθέσεις μου, από αυτούς που έχουν την καλή διάθεση και την υπομονή να διαβάζουν τα γραφόμενά μου: 

Το διαδίκτυο είναι ένα νέο μέσον, το οποίον δημιουργεί τελείως διαφορετικά δεδομένα, που μάς ωθούν εκ των πραγμάτων να τα αξιοποιήσουμε δεόντως. Οπωσδήποτε, αυτοί που το δημιούργησαν, προσβλέπουν σε στόχους ριζικά αντίρροπους προς την προοπτική χειραφετήσεως τής κοινωνίας από τα κυκλώματα εντέχνου επιβολής, μέσω τής ενεργοποιήσεως των μελών της. Όμως, αυτό που σχεδιάστηκε αρχικά με στόχο την εξατομίκευση και την προσκόληση των ατόμων για περισσότερες ώρες μπροστά στούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές ημερησίως, μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας νέας κοινωνικότητος εντός τού πλαισίου τής εικονικής διαδικτυακής πραγματικότητος, χωρίς να είναι διόλου απαραίτητο αυτή να εξαντλείται σε διαδικτυακά όρια . Ίσως η λεγόμενη "κοινωνική δικτύωση" στα ηλεκτρονικά μέσα να βρήκε εκκίνηση και να αναπτύχθηκε με στόχο να τεθούν με μια άνευ προηγουμένου από πλευράς ταχύτητος και σφοδρότητος τής επηροής μεγάλες μάζες ανθρώπων σε ελεγχόμενες κινητοποιήσεις, στα πλαίσια άνωθεν ελεγχομένων σχεδιασμών, υποθάλπτοντας εν τέλει τα καλά και συμφέροντά τους, ως φερόμενος και αγόμενος συρμός. Όμως, όσο αφορά την ταχύτητα τής διαδώσεως και τον όγκο τής διακινούμενης πληροφορίας, οι δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο από μια ειδική, αλλά εξόχως σημαντική σκοπιά, αυτή συντελείται επί ίσων όρων, για όλους όσους επιθυμούν να συμμετέχουν σε αυτό. Αναμφιβόλως,  η αριθμητική απήχηση την οποία δύναται να εξασκεί μια μεγάλη επαγγελματική ιστοσελίδα, η οποία στηρίζεται στην συστηματικώς οργανωμένη συμμετοχή ικανού αριθμού συνεργατών, δεν μπορεί να συγκριθεί με τα δεδομένα αναγνωσιμότητος πτωχού συγγενούς, τα οποία μπορεί να ισχύουν για κάποιους καλοθελητές ιδιώτες ιστολόγους, οι οποίοι προτάσσουν την ουσία τής θεαματικότητος στις παρεμβάσεις τους. Όμως η φύση τής πληροφορίας καθιστά αυτή δίκοπο μαχαίρι. Διότι όσο αφορά την πληροφορία, θα πρέπει να διαχωρήσουμε την ποσοτική της διάσταση από την ποιοτική. Και η ποιοτική διάσταση τής πληροφορίας, ουδόλως εξαντλείται στις ιδιότητες, που είθισται να τής αποδίδονται.  

Εάν αντιπαραβάλλουμε στην πληροφορία την παραπληροφόρηση, πράγματι ίσως η ποσοτική διάσταση τής πληροφορίας σταθεί αφορμή νά επικρατήσει εν πρώτοις κάποιος σκεπτικισμός. Εκείνοι, οι οποίοι διαθέτουν την ποσοτική υπεροχή στην διαμόρφωση και την διάδωση μηνυμάτων, μοιάζουν εκ προοιμίου να είναι αυτοί, οι οποίοι δύνανται να επηρεάσουν καθοριστικά την διαμόρφωση των μέσων θεωρήσεων και ερμηνευτικών προσδιορισμών στα πλαίσια τής επικοινωνιακής διαδικασίας.
Οι κοινωνίες στηρίζονται ανέκαθεν σε κάποιο άνωθεν (από πλευράς εξουσίας) επιβαλλόμενο κύριο (με την έννοια τόσο τής απηχήσεως όσο και τής κυριαρχικής ισχύος) κοινωνικό μύθευμα. Η επιβολή αυτού τού κοινωνικού μυθεύματος επενεργεί την σχεδόν ολοκληρωτική - πλην εξαιρέσεων - αποδοχή του σε βαθμό αυτονόητου. Ούτως ώστε πάσα αμφισβήτηση αυτού να φαίνεται ότι αντιφάσκει προς την κοινή λογική. Ασχέτως τού ότι και η "κοινή λογική", ως κοινή, απαιτεί προστασία με τριπλό προφυλακτικό, εάν κάποιος που έχει νταλαβέρι με αυτήν δεν σκοπεύει να καταλήξει οροθετικός τής συνειδήσεως. 
Η καλώς νοουμένη πληροφορία δεν διαφοροποιείται από την παραπληροφόρηση στην βάση, ότι η πρώτη αναταποκρίνεται σε πραγματικά ενώ η δεύτερη σε μή πραγματικά ή ψευδή γεγονότα. Ούτως ή άλλως η έννοια τής πραγματικότητος αφορά τελείως υποκειμενικές αξιολογήσεις και κατατάξεις ατομικών προσλήψεων μέσω των αισθητηρίων οργάνων, ασχέτως ότι η εκάστοτε υποκειμενικότητα καταλήγει κοινή για μια ομοταξία υποκειμένων, μέσω τής καταχωρήσεώς της στο συλλογικό ασυνείδητο που τα διέπει. Εάν ερωτηθεί επί παραδείγματι ένα μερμύγκι τι είναι οι άνθρωποι, ίσως τούς περιγράψει - ως αποτέλεσμα των δεδομένων προσλήψεως που το χαρακτηρίζουν - ως δύο τεράστιες πατούσες, οι οποίες απειλούν να συνθλίψουν χωρίς να προϋπάρξει συγκεκριμένη αφορμή πλείστα όσα αθώα έντομα. Οι δυνατότητες προσλήψεως αισθητηριακών ερεθισμάτων και η δυνατότητα τής ερμηνείας τους είναι πλήρως προσαρμοσμένες στα δεδομένα και τις ανάγκες επιβιώσεως ενός εκάστου όντος, χωρίς να αποδίδουν κάποια υπερτιθεμένη αντικειμενική πραγματικότητα. Και το κατά πόσο μπορεί να υπάρχει κάτι ανάλογο ως μονοσήμαντο δεδομένο, αμφισβητεί όλο και εντονότερα επί διάστημα μεγαλύτερο τών εκατό προηγουμένων ετών η επιστήμη. 

Στην έννοια τού ψεύδους μπορεί να αντιπαραβάλλεται μόνο η έννοια τής αληθείας, η οποία είναι βαθύτερη τού κατ' αποκοπήν ψεύδους, το οποίον καλούμε "πραγματικότητα", διότι η δεύτερη δύναται να υφίσταται μόνον σε υποκειμενικά πλαίσια. Τουναντίον, η αλήθεια δεν σχετίζεται διόλου με την ακρίβεια ή την πιστότητα τού τρόπου, με τον οποίον προβαίνουμε στην ερμηνεία των εξωτερικών αισθητηριακών ερεθισμάτων. Η αλήθεια αφορά την  εκπλήρωση ή μη τού λόγου, ένεκα τού οποίου υφιστάμεθα ως οντότητες εντός των παρόντων πλαισίων. Χαρακτηριστικό είναι προς αυτήν την κατεύθυνση και το απόφθεγμα τού Ηρακλείτου: "Εάν μεν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, εάν δε ιδιωτεύσωμεν ψευδόμεθα".  Η αλήθεια ορίζεται - κατά ένα τρόπο, δεδομένου ότι υφίστανται και άλλοι ορισμοί, μη όμως αντιφάσκοντες μεταξύ τους - ως η ανταπόκριση στην πρόκληση και πρόσκληση οντολογικής υφής να γίνουμε αυτό που είμαστε, εναρμονιζόμενοι με την αιτία - λόγο - τής υπάρξεώς μας. Κατά συνέπεια η αλλοτρίωση συνίσταται στην μη επιδίωξη αυτής τής εναρμονήσεως και την αποστασιοποίησή μας από αυτήν.

Η έξωθεν και άνωθεν επιβολή τού κοινωνικού μυθεύματος συντελείται μέσω τής λεγόμενης "κοινωνικής ενσωματώσεώς" μας. Πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία ενώ αφορά πρωτίστως την συνειδησιακή μας διάπλαση, επεκτείνεται και σε όλους τούς λοιπούς τομείς που μάς διέπουν, οργανικούς (υπό την βιολογική έννοια) και μη. Αυτή η διαδικασία ξεκινά από την στιγμή τής γεννήσεώς μας και μάς καταδιώκει στην κυριολεξία, χωρίς να γίνεται αντιληπτή στις πλείστες των περιπτώσεων, μέχρι να αποδημήσουμε για τα θυμαράκια. Αυτή η διαδικασία ταυτίζεται με την επιβολή, την οποία αποκαλώ "εντειχισμό στο Μάτριξ". Η επιλογή τού όρου "εντειχισμός" γίνεται υπό το πρίσμα, ότι δεν ευρισκόμεθα εντός εκείνου τού καλουπιού - μήτρας η οποία μάς φορμάρει - διαμορφώνει ως πανοιότυπες εν τέλει "προσωπικότητες" (παρ' όλες τις δευτερεύουσες ιδιομορφίες μας) βάσει υπερτιθένης συνταγολογίας και ξένων προς την ουσία μας επιβληθέντων προδιαγραφών, αλλά είμεθα συμπλεκόμενοι εντός των ασφυκτικών του οριοθετήσεων, έστω και εάν ο σαδομαζοχιοσμός τής καθημερινότητος συχνά μας ωθεί να θεωρούμε αυτή την κατάσταση δήθεν προνομιακή. Η συμπλοκή μας με τούς περιορισμούς αφορά διαδικασία ταυτίσεως με αυτούς, σε βαθμό που αυτοί να συνιστούν δικό μας τμήμα και εμείς δικό τους. Η απόπειρα απεγκλωβισμού από αυτούς συνεπάγεται κατ' ακολουθίατην απώλεια τμήματός μας, το οποίον εμείς θεωρούμε καθοριστικά ζωτικής λειτουργικότητος. Ενδόμυχα θεωρούμε, ότι ο απεγκλωβισμός μας από το Μάτριξ συνεπάγεται άρνηση τής οντότητός μας, η οποία αντιστοιχεί με αυτοδιαμελισμό. Πρόκειται για το φαινόμενο που ο Έριχ Φρομμ χαρακτήρισε "Φόβο Μπροστά στην Ελευθερία" με την τιτλοφορεία ενός βιβλίου του. Γι αυτόν τον λόγο διακυρίσσουν τα Δερβίσια ότι: "Εάν δεν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα ζήσεις". 
Όσο όμως κι εάν εμείς γραπωνόμαστε από τα αυτιά τής υπολειτουργούσης εικονικής μας ψευδοϋπάρξεως, την οποίαν αγκομαχούμε να διατηρήσουμε εν ζωή διάγοντας σε διαφορά φάσεως από τον αληθή εαυτό μας, οι πλέον αδυσώπητες ενέργειες, αυτού που ο Ηράκλειτος χαρακτήρισςσε ως "ΠΥΡ" και "ΠΟΛΕΜΟ", δηλαδή οι Πλουτώνειες δυνάμεις, που εκπροσωπούνται από τον πανίσχυρο πλανήτη τής ριζικής μεταμορφώσεως, μάς καταδιώκουν επίσης, ως αντίρροπες προς την "λογική" τού Μάτριξ δυνάμεις. Η ειμαρμένη μάς καλεί μονίμως μέσω των ισχυρών προκλησεων τού πεπρωμένου σε ηρωική έξοδο αποεμπλοκής από τον εντειχισμό. Και οι δικές μας επιλογές καθορίζουν, κατά πόσο το χαμόγελό μας συνιστά υποκριτικό παυσίπονο προς εξαπάτηση τού εαυτού μας, ή προάκουσμα τού κρότου που θα προκύψει από το φυτίλι που ανάψαμε κάτω από το σκαμνάκι που στρογγυλοκάθεται η σκιά μας.  

Υπό αυτήν την έννοια, σε περιβάλλον όπου οι δυνάμεις διίστανται σε σχέση αμοιβαίας πολώσεως τόσο εντός, όσο και έξω από εμάς, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΟΥΔΕΤΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ. Η πληροφορία φέρει το πλήρες, αυτό που δομεί. Και η εκάστοτε δόμηση μπορεί να μας διαμορφώνει είτε σε αρμονία, είτε σε δυσαρμονία προς την ουσία μας. (Αντιστοίχως λειτουργεί και ο λατινικός όρος "Information". Πρόκειται για τον ένδον προσδιορισμό τής μορφής).
Η πληροφορία δύναται να υφίσταται ένεκα τής ροπής η οποία την χαρακτηρίζει - αμέσως ή εμμέσως - μόνον ως διαφώτιση ή συσκοτισμός. Μόνον δηλαδή ως αληθή πληροφορία ή παραπληροφόρηση. Η πληροφορία διαμορφώνει το προς την ουσία εναρμονιζόμενο. Η παραπληροφόρηση επιχειρή να ανακόψει την ροπή αυτής τής εναρμονίσεως, παρεμβαίνουσα τερατογενετικώς και επιφέρουσα αλλοτρίωση.

Η πληροφορία δεν είναι τουτέστιν στατική έννοια, αλλά δυναμική. Συνιστά ροπή, η οποία τείνουσα αναλόγως προς την αξιακή της υπόσταση προς το αληθεύειν ή το ψεύδεσθαι, επιφέρει δόμηση ή αποδόμηση τής προσωπικότητος και κατ' επέκτασιν τής κοινωνικής φυσιογνωμίας.
Και ως είναι προφανές, δεν είναι δυνατόν υγιή πρόσωπα να δομούν μια νοσούσα, ή μάλλον νοσηρά, κοινωνία. Ούτε και είναι δυνατον μια νοσηρά κοινωνία να διαμορφώνει υγιή άτομα.
Στην σχέση αλληλουχίας μεταξύ τού ατομικού και τού συλλογικού, ο Πλάτων απέδωσε τον κυριαρχικό ρόλο τόσο στο συλλογικό όσο και στο ατομικό, αναδεικνύων την οργανική συνοχή τους. Η διακήρυξη τού Σωκράτους "Ουδείς εκών κακός" αναιρεί την περίπτωση να συνιστά η κακία εκούσια ατομική επιλογή των ατομικών υποκειμένων. Αποδίδοντας εμμέσως πλην σαφώς την αναπαραγωγή τής κακίας σε θεσμούς και μηχανισμούς συλλογικού χαρακτήρος.
Αλλά και η εμμονή τού Πλάτωνος, στο ότι η επίτευξη τής αρετής επενεργείται μέσω τής παιδείας, αναδυκνύει την αναγκαιότητα τής παρεμβάσεως φρονίμων συλλογικών πρωτοβουλιών στα προσωπικά ζητούμενα σε εκούσια βάση. Από την άλλη όμως, το πρόταγμα που ενσωματώθηκε στην "Πολιτεία", να άρχουν τής κοινωνίας οι φιλόσοφοι, δεν προωθεί κάποια αριστοκρατικού χαρακτήρος επιβολή, ως λανθασμένως ερμηνεύουν πολλοί, αλλά διακηρύσσει την αναγκαιότητα, να συγκεράζονται οι προσωπικώς πρωτοπορούντες στην σφαίρα τής αναζήτησεως τής συνειδήσεως σε συλλογικού χαρακτήρος οργανισμούς, ούτως ώστε αυτοί ως υπεύθυνοι πνευματικές ηγεσίες να προσπαθούν να πρωτοστατήσουν στην διαδικασία τής συλλογικής προόδου. 

Οι αρχιτέκτονες τής κοινωνικής μηχανικής και θιασώται τής παραπληροφορήσεως στηρίζονται μονόπλευρα στην ποσοτική διόγκωση ενός μιντιακού οχετού. Η πρακτική τής παραπληροφορήσεως έχει πράγματι χαρακτηριστικά καρκινικού όγκου, αποκαλύπτουσα τον τρόπο, βάσει τού οποίου η εσωτερική αναπαραγωγή τής αλλοτριώσεως οδηγεί και εξωτερικά στην επικράτηση ακατάσχετα πολλαπλασιαζόμενων εξαμβλωμάτων υπό την μορφήν των συγκροτημάτων κυριαρχίας στα λεγόμενα ΜΜ"Ε", τα οποία επιχειρούν να μονοπωλούν την επικοινωνιακή σκηνή. 
Η περί ποιότητος αντίληψη που επικρατεί σε αυτά τα συγκροτήματα, στηρίζεται στην υπολειτουργία τής προσληπτικής ικανότητος αυτών που είναι αποδέκτες των μηνυμάτων τους, στην ανέξοδη παραγωγή υποκαταστάτων αδρεναλίνης, στην αναπαραγωγή αγοραίων στερεοτύπων και στην παντελή έλλειψη αισθητικής.
Η πλέον εκχυδαϊσμένη εκδοχή τής μονομερούς ποσοτικής διαστάσεως στην διαδικασία τής μαζικής επικοινωνίας είναι η περιώνυμος προτροπή τού Ιωσήφ Γκαίμπελς "Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει". Έκτοτε τα μέσα μαζικής ποδηγετήσεως την υιοθέτησαν ως πεμπτουσία.
Οι μάχες και οι διαμάχες για την κατάληψη των μηχανισμών, μέσω των οποίων πλάθεται επικοινωνιακώς η κοινή γνώμη από τούς συστημικούς αφεντάδες, έχουν υποβιβάσει την πλαθόμενη πρώτη ύλη σε όγκους κοπριάς.

Τουναντίον η κατ' εξοχήν ποιοτική δύναμις τής πληροφορίας εδράζεται στο αληθεύειν. Η επίγνωση, ότι "για να καταστεί αποδεκτό ένα ψέμμα απαιτούνται χιλιάδες λέξεις, ενώ για την αποκατάσταση τής αλήθειας επαρκούν ελάχιστες φράσεις" είναι χαρακτηριστική.
Αυτές όμως οι φράσεις αποκαταστάσεως τής αληθείας, δεν είναι δυνατόν να προβληθούν από τον καθένα. Εδώ δεν επαρκούν τα όποια επικοινωνιακά επιτελεία ολκής. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν απέδωσε με αριστοτεχνικό τρόπο σε ένα παιδικό παραμύθι το μεγαλείο αυτού, που είναι εις θέσιν να κονιορτοποιήσει την επικοινωνιακή μούχλα των αφεντάδων τής παραπληροφορήσεως. Στα "Καινούρια Ρούχα τού Αυτοκράτορα" η αγνότητα μιας παιδικής ψυχής είναι η μόνη, η οποία καταδεικνύεται ως ισχυροτέρα πάντων, ώστε να ανατρέψει άπαντα τα μέχρι τούδε κατισχύσαντα επικοινωνιακά δεδομένα.
Μια φράση ενός παιδιού επαρκεί για να ξεσκεπάσει την γύμνια τής εξουσίας τού ηγεμόνος, να διακομωδήσει τα αίσχη της και να την υποβιβάσει σε ρεντίκολο των σκυλιών.
- Μάννα, κοίταξε! Ένας τρελός κυκλοφορεί με το σώβρακο! 
Το παιδί είναι ακόμη όμως φορεύς τής Θείας ιδιότητος τού αληθεύειν, διότι ο κοινωνικός περίγυρος δεν πρόλαβε ακόμη να τού επιβάλλει ολοκληρωτικά την κοινωνική ενσωμάτωση. Γι αυτό ισχυρίζονται στην ανατολή, ότι αυτό που επιτυγχάνει άθελά του ένα παιδί, συνιστά την πλέον συνειδητή επιλογή των Αγίων.

Η ποιοτική υπεροχή τής πληροφορίας εδράζεται εις το αληθεύειν. Η μεγίστη δύναμις όμως τής αληθείας δεν εδράζεται εις τα νοήματα, τα οποία αυτή αποκαθιστά, αλλά σε αυτόν τούτον τον Νου, ο οποίος προάγει αυτά τα νοήματα, ως πηγή αληθείας.

Ως εκ τούτου η αληθής πληροφορία υπέχει ακραιφνούς μαθηματικού χαρακτήρος.


2. Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΟΥΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΩΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ. Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΩΣ ΕΝ ΑΠΡΑΞΙΑ ΠΡΑΞΙΣ. ΜΟΡΦΟΓΕΝΕΤΙΚΑ ΠΕΔΕΙΑ, ΚΩΝΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΕΝΘΥΜΙΣΙΣ.

Συνεχίζεται...