14 Ιουνίου, 2011

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΤΑΝ ΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΣ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΓΑΚΙ ΕΓΚΥΟΣ

Εσείς ποιές οκτάβες προτιμάτε;


1. ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ

Από τότε που ευτύχησα να ξεκινήσω αυτήν την σελίδα υποστήριξα μια σειρά θέσεις, από τις οποίες κάποιες, προϊόντος του χρόνου, ευδοκιμούν εκ των πραγμάτων να χαίρουν όλο και περισσότερο κοινής αποδοχής. Θα ισχυριζόμουν λοιπόν, ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ των ιδεών, τις οποίες πρεσβεύω, άρα ουδόλως αρμόζει να μέμφομαι ενάντια στο επερχόμενο γήρας.
Δεν διεκδικώ επί του οιοδήποτε την παραμικρή πρωτοτυπία και ούτε σκοπεύω στο μέλλον να πατεντάρω κάποια ευρεσιτεχνία ιδεών. Γνωρίζω ότι είμαι αποδεδειγμένα βλάκας και η ευφυϊα μου, στο βαθμό που υπάρχει, έγκειται αποκλειστικά σε αυτήν την επίγνωση. Συνειδητά επιλέγω να ανήκω στα παιδία του αιώνος, τα οποία αναζητούν παιδεία.
Ως μη αποδεχόμενος τους όρους και τις διαδικασίες της υπαρχούσης κοινωνικής συμβιώσεως, ως αυτοί έχουν παγιωθεί, προσβλέπω τόσο στην ανατροπή τους, αμφισβητών τα κοινωνικά δεδομένα, όσο και στην ανατροπή του τρόπου με τον οποίον εντάσσομαι σε αυτά, αμφισβητών τον εαυτόν μου και την προσωπική μου συγκρότηση.
Τουτέστιν, δεν βρίσκω άλλη διέξοδο στις προσδοκίες μου, από το να είμαι κατά τα τελευταία 39 έτη επαγγελματίας επαναστάτης. Ένεκα αυτής της επιλογής, η οποία είναι αυστηρώς προσωπική, δεν διεκδικώ κάποια κοινωνικά εύσημα, ή την όποια αποδοχή από άλλους, ή παροχές από οπουδήποτε.

Παρ' όλο που γενικώς καταφέρομαι εναντίον του λεγόμενου "Μαρξισμού - Λενινισμού", πιστεύω ότι έχω αντλήσει από τα γραπτά των δυο αυτών προσωπικοτήτων σημαντικά οφέλη, έστω κι αν απορρίπτω την διδασκαλία τους στο σύνολό της. Η έμπρακτη ενασχόληση με αυτήν την διδασκαλία, θεωρώ ότι αποτελεί σημαντικό τμήμα παιδείας, για αυτούς που στοχεύουν σε ανατροπές. Η παιδεία αυτή, επειδή δεν διαθέτει ευρύ ορίζοντα και ούτε είναι εκλεπτισμένη, αφορά κυρίως τις πρώτες τάξεις του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου από την σκοπιά της πολιτικής . Η αξία όμως των πρώτων τάξεων πρέπει να μην υποτιμάται. Όχι διότι το παρεχόμενο υλικό είναι κυρίως πρωταρχικό. Το πρωταρχικό βρίσκεται αλλού.
Η μάθηση σε πρώιμη ηλικία έχει κυρίως αρνητικό χαρακτήρα. Το μικρό παιδί μαθαίνει κυρίως από τις γκάφες και τα παθήματά του, τι είναι σκόπιμο να προσέχει και να αποφεύγει. Αλλά και οι οδηγίες των μεγάλων προς το παιδί αποτελούν σε αυτήν την ηλικία βασικότατη πηγή μαθήσεως. Ο όρος "καθοδήγηση", ο οποίος καθιερώθηκε στα οργανωτικά πλαίσια της αριστεράς, μπορεί μεν στην ουσία να απαξιώνει τις δυνατότητες κρίσεως του συνόλου των μελών και των οπαδών, ανάγοντας σε αυθεντία αυτούς, οι οποίοι έχουν διαβάσει δυο μπροσούρες πάρα πάνω και μάλιστα σε χώρο, ο οποίος είχε ανάγει την κοινωνική χειραφέτηση σε θεμελιώδη στόχο του. Ανταποκρίνεται όμως στον στοιχειώδη χαρακτήρα αυτής της στάθμης πολιτικής παιδείας.

Μια βασική διαπίστωση του Λένιν, την οποία ενστερνίστηκα (και δεν είναι η μόνη) είναι ότι, δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατική θεωρία. Πρόκειται για μα θεμελιώδη διαπίστωση, ενός ανθρώπου, ο οποίος θεωρήθηκε - οπωσδήποτε όχι χωρίς αιτία - ο κατ' εξοχήν πρακτικός νους των κοινωνικών ανατροπών. Πράγματι στην περίπτωση του Λένιν, πρόκειται για ένα εξαιρετικό "μάγειρα" της επαναστατικής "μαγειρικής", ο οποίος γνώριζε σε βάθος την λειτουργία των μηχανημάτων, των συσκευών και των σκευών της "κουζίνας". Είναι κάτι άλλο, ότι τα υλικά που προμηθευόταν
για το μαγείρεμα προήρχοντο από τα σκουπίδια, με αποτέλεσμα το έδεσμα να προκαλεί τελικά αναγούλα και διάρροια. Ο "τσελεμεντές" τον οποίον συνέγραψε, περιέχει αρκετές αξιόλογες συνταγές και μπορεί να συνδράμει σαφώς τις προσπάθειες αυτών που σκοπεύουν να κάνουν χρήση κατάλληλων υλικών.

Η πλέον βασική διαπίστωση, όσο αφορά τον Μαρξ, η οποία προκύπτει από το τρόπο που οργάνωσε την θεωρία του, είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει θεωρία κοινωνικής ανατροπής, η οποία να μην στηρίζεται σε πολύ συγκεκριμένα επεξεργασμένο και οριοθετημένο όργανο. Υπό τον όρο "όργανο" εννοείται η βάση του αναλυτικού τρόπου προσεγγίσεως και ερμηνείας των υπό εξέταση φαινομένων και δεδομένων. Ο όρος είναι φιλοσοφικός, αφορά την έδραση της φιλοσοφίας, η οποία είναι η οντολογία και προέρχεται από τον Αριστοτέλη.
Ο Μαρξ από την πρώιμη ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του εντάχθη στον κύκλο των "Νεοχεγγελιανών" του Βερολίνου, στον οποίον ανήκαν και άλλοι αξιόλογοι διανοητές της συγκεκριμένης εποχής. Ενστερνιζόμενος την χεγγελιανή "διαλεκτική", την κατέστησε βάση των θεωρητικών του αναζητήσεων, κατασκευών και συμπερασμάτων, αφού προηγουμένως - συμφώνως προς τους ισχυρισμούς του - την αποκατέστησε, δεδομένου ότι "ο Χέγγελ την είχε τοποθετήσει με το κεφάλι προς τα κάτω". Εκκινώντας από τον θεμελιώδη ισχυρισμό, ότι η συνολική κοινωνική παρουσία του ανθρώπου βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη, η οποία διέπεται από την πάλη των αντιθέτων με βάση την χεγγελιανή εκδοχή της Διαλεκτικής αρχής "θέση - αντίθεση - σύνθεση", απέδωσε την σύγκρουση των αντιθέτων όχι στην σφαίρα των ιδεών, όπως είχε πράξει ο Χέγγελ, αλλά στην σφαίρα των απτών δεδομένων της κοινωνίας, δομώντας μια ιδιότυπη υλιστική θεώρηση, την οποία ονόμασε "διαλεκτικό υλισμό", σε αντιδιαστολή με τον "ιδεαλισμό" των Χεγγελιανών, οι οποίοι είχαν προηγηθεί.
Στην συγκεκριμένη ιστορική φάση δεν είχε συντελεσθεί ακόμη η σκόπιμη απαξίωση της Κλασσικής Ελληνικής Φιλοσοφίας, όπως συνέβη στην συνέχεια και ήταν αδύνατο τότε να πουλήσει κάποιος, έστω και θεωρητικά, λεμόνια, χωρίς συγκεκριμένη αναφορά και προσπάθεια άντλησης επιχειρημάτων από τους Έλληνες. Ο Μαρξ τελείως συγκεκριμένα προσαρμοσμένος προς αυτό το δεδομένο, συνέγραψε την διδακτορική του διατριβή, μεγέθους 56 σελίδων σημερινού βιβλίου, με τίτλο "Διαφορά της Δημοκρίτειας και Επικούρειας Φυσικής Φιλοσοφίας", επιλέγοντας για προφανείς λόγους σκοπιμότητος δυο φιλοσόφους, τους οποίους θεωρούσε "υλιστές". Όλες οι αναφορές στην Ελληνική Φιλοσοφία και το σύνολο των Κλασικών Ελλήνων Φιλοσόφων, οι οποίες υπάρχουν στα διάφορα συγγράμματα των Μαρξ/Έγκελς ανέρχονται στην έκδοση του οίκου Reclam της Ανατολικής Γερμανίας σε ακόμη 57 σελίδες.
Την φιλοσοφική πεμπτουσία των θεωρήσεων του ο Μαρξ προσπαθεί να στηρίξει κυρίως σε δυο ρήσεις του Ηρακλείτου:
Στο "τα πάντα ρει"
και στο "πατήρ πάντων πόλεμος"
τα οποία εξωτερικά φαίνονται στους αδαείς, ότι στηρίζουν τον "διαλεκτικό υλισμό". Το πως όμως ο Κάρολος Μάρξ επιχείρησε να μετατρέψει ένα Φιλόσοφο, ο οποίος αποτελεί ογκόλιθο της μεταφυσικής σε δεκανίκι μιας αυτοαποκαλούμενης "υλιστικής" θεωρίας, αποτελεί μαγγανεία, η οποία διαφεύγει των ορίων της παρούσης αναφοράς.
Αυτό το οποίον θέλω να τονίσω τουναντίον από την όλη δεοντολογία του Μαρξιανού θεωρητικού οικοδομήματος, είναι η ευστοχότατη - και τελικώς ζωτικά απαραίτητη - επιλογή, προκειμένου να αμφισβητηθεί το τότε ισχύον θεωρητικό οικοδόμημα, ή σύστημα ιδεών, αυτή η αμφισβήτηση να εδράζεται σε ένα όργανο διαφορετικό από τότε ισχύον.

Η θεμελιώδης αμφισβήτηση ενός κοινωνικού συστήματος οφείλει να εκκινεί από τις βάσεις της φιλοσοφικής εδράσεως αυτού του συστήματος και δη την οντολογία.

Ακολουθώντας πιστά αυτήν την θεμελιώδη διαπίστωση, παρουσίασα εδώ και με διάφορες ευκαιρίες σε άλλα φόρα, μια οντολογία, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της ισχυούσης οντολογίας, τόσο της συμβατικής, όσο και της μαρξιστικής, η οποία - κατά την άποψή μου - είναι όχι μόνο αυτή, η οποία αρμόζει ως θεμέλιο μιας σύγχρονης θεωρίας των απαραίτητων κοινωνικών ανατροπών, αλλά αποτελεί οντολογία κατ' εξοχήν. Αυτή απηχεί μια εκδοχή της Διαλεκτικής, η οποία ανταποκρίνεται όχι μόνο στα δεδομένα της Κλασσικής Ελληνικής Φιλοσοφίας, αλλά και στα δεδομένα της Ελληνικής Μυθολογίας, η οποία αποτελεί την βάση της πρώτης. Ως αναγόμενη στα δεδομένα του Μύθου αντλεί την αφετηρία της από την θρησκειολογία, ένα κλαδο, ο οποίος δεν εμπλέκεται μέχρι σήμερα στην πολιτική ανάλυση, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί την βάση της.

Κατά συνέπεια η οντολογία, την οποία πρεσβεύω και προτείνω, έχει ως απόρροια το γεγονός, ότι η βάση του κοινωνικού γίγνεσθαι δεν είναι - όπως ισχυρίζεται ο Μαρξισμός - η οικονομία, αλλά με συγκεκαλυμμένο τρόπο οι θρησκείες. Η δε Διαλεκτική, η οποία αποτελεί την βάση της, έχει ως σύνθεση ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ, η οποία δεν αποτελεί καταστάλαγμα της όποιας δημιουργικής πάλης αντιθέτων, όπως στην Χεγγελιανή περίπτωση, αλλά συνίσταται σε δραστική, συνολική και άνευ όρων απόρριψη της δυαρχίας. Η Τριαδικότης πραγματώνεται οντολογικώς ως Υπέρβασις της δυαρχίας.

Κατά συνέπεια οι συγκρούσεις, τις οποίες βιώνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, δεν προέρχονται κυρίως από διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα, τα οποία αποτελούν μόνο μέσα επιβολής και όχι αφετηρία των σχέσεων εξουσίας. Αυτό το οποίο πολώνει τις ανθρώπινες κοινωνίες, είναι οι δυο οδοί, ως δυνατές επιλογές, οι οποίες ανοίγονται συμφώνως προς τον Μύθο του Ηρακλέους έμπροσθεν των ανθρώπων. Ο δρόμος της κακίας, η οποία συνεπάγεται υποταγή στην δυαρχία και ο δρόμος της αρετής, ο οποίος συνεπάγεται Υπέρβαση της δυαρχίας. Η αρετή αποτελεί τόσο την βάση της Πλατωνικής Φιλοσοφίας, όσο και την βάση των Νεοπλατωνικών, ακόμη και υπό την μορφή των Μυστικών Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίοι εβρίσκοντο ανέκαθεν εις μόνιμο ρήξη με την επίσημη εκκλησιαστική ιεραρχία, η οποία αποτελούσε έκφραση της εξουσίας.

Η πάλη αυτή των δυο οδών περιγράφεται από τον Μύθο ως Γιγαντομαχία. Χθόνιες και Ολύμπιες δυνάμεις βρίσκονται σε συνεχή αμοιβαία διαπάλη. Η σύγχρονος εξουσία, ως έκφρασις του άρχοντος του κόσμου τούτου, αποτελεί συνάσπιση χθονίων, κρονίων ιερατείων, τα οποία καλύπτονται πίσω από το μάτριξ και πράττουν λατρεία του Μολόχ, υποταγμένοι στις δυνάμεις του ασυνειδήτου.

Τουναντίον ο Ολυμπισμός, τουτέστιν το Ελληνικόν Πνεύμα, προωθεί τον Προμηθεϊκό Άνθρωπο, τον έχοντα Συνείδηση, Λόγο και Εφευρηματικότητα στην πορεία εναποκτήσεως του άθλου της Αρετής, στην διαδικασία της συγκρούσεως με τις δυνάμεις τυφλής υποδούλωσης στο ασυνείδητο, το οποίο προωθεί οντολογικά η δυαρχία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι τα ανωτέρω θέτουν σωρεία προβλημάτων. Ο γράφων θεωρεί όμως, ότι η διάδοση των απόψεων αυτών μόνο να ωφεληθεί μπορεί από μια εξειδικευμένη πραγματεία, συζήτηση 'η και αντιπαράθεση επ' αυτών.

Όσοι φρονούν, ότι η κοινωνία ελέγχεται από τις "ελεύθερες" - ή ορθότερα ασύδοτες - δυνάμεις της αγοράς, απατώνται. Η κοινωνία υπήρξε ανέκαθεν αυστηρότατα θεοκρτατική, με ανοικτό ή καλυμμένο τρόπο. Η αντίληψη, ότι η κοινωνία "μασονοκρατείται" ή "κρυπτομασονοκρατείται" δεν αποδίδει το εν λόγω φαινόμενο στις πραγματικές και πλήρης διαστάσεις του, λόγω ότι τα χθόνια - κρόνια ιερατεία ακολουθούν πληθώρα μορφών επιβολής, η οποίες συχνά είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους, με βάση την αρχή της δυαρχίας.

Έχω αναφέρει και στο παρελθόν, ότι οι Εγκυκλοπαιδιστάι και οι Διαφωτισταί, οι οποίοι υπήρξαν οι βασικοί θιασώται της αθεΐας, ως βάσης κοινωνικών και πολιτικών πιστεύω, υπήρξαν οι ίδιοι βαθύτατα θρησκευόμενοι ως μέλη της στοάς "Φιλαλήθης" των Παρισίων. "Φιλαλήθης" υπήρξε το προσωνύμιο του άγγλου αλχημιστού George Starkey.

Στα της χθόνιας - κρόνιας λατρείας έχω αναφερθεί από θρησκειολογικής σκοπιάς στο παρελθόν. Στο επόμενο μέλλον θα επιχειρήσω να υπεισέλθω και στις συγκεκριμένες πολιτικές διαστάσεις του θέματος και στην λειτουργική σχέση θρησκείας και πολιτικής. Πρόκειται για μια άκρως λειτουργική σχέση, η οποία δομείται τελείως διαφορετικά από τον τρόπο που το μάτριξ αφήνει να διαρρέει.

2. ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΜΟΣ Η ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ;

Συνεχίζεται...

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

φίλε μου , τα καλά οινοπνεύματα , με τον καιρό γίνονται καλύτερα....
ενώ τα αδύνατα ξυνίζουν....

χρηχα

mnk είπε...

Όχι συμβιβασμός λοιπόν, αλλά υπέρβαση!
Όπως λέει και το τραγουδάκι, "το μονοπάτι της ζωής σ' ένα γκρεμό τελειώνει κι απού 'χει στην ψυχή φτερά τ' ανοίγει και γλιτώνει".

Ποτέ δεν με απογοήτευσες.
Ευχαριστώ που γράφεις.
Τα σέβη μου.

Α.Κ. είπε...

Είναι πραγματική τροφή για σκέψη τα γραφόμενά σου. Ευτυχώς που υπάρχει η ψηφιακή σου πένα.

Μία, φιλοσοφική ένσταση όμως η οποία ελπίζω να ξεκινήσει μία συζήτηση.

Η απόψεις σου, είτε όταν αναφέρεσαι στον Μαρξ, είτε όταν αναφέρεσαι στο Λένιν, στο ολύμπειο ελληνικό πνεύμα ή στις καταχθόνιες δυνάμεις, προσωπικά μου φαίνονται ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΕΣ.

Δεν αφήνει η ανάλυσή σου περιθώριο για φαντασιακή πρωτοβουλία, για υπερβολικές αντιδράσεις της στιγμής που αλλάζουν τα δεδομένα, δεν αφήνει παραθυράκι ούτε για την τυχαιότητα.

Όπως παρουσιάζεις τα πράγματα, οφείλουν να ακολουθούν μία προδιαγεγραμμένη πορεία είτε είναι η Α, είτε η Β, είτε η Γ, αλλά πάντως γνωστή εκ των προτέρων. Δεν αφήνεις περιθώριο για την ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ. π.χ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, στην μάχη που έδωσε με τον συν-αυτοκράτορα του Δυτικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί. Πού θα βρισκόταν τώρα ο Χριστιανισμός (αν βρισκόταν) ;

Αναμένω με ενδιαφέρον την απάντησή σου. Ξέρω ότι η σκέψη μου δεν έχει σταθερά φιλοσοφικά θεμέλια αλλά νιώθω ότι είναι αδύνατον όλα να εμπίπτουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες-κουτάκια και να στερούνται (ιδιαίτερα η ανθρώπινη αντίδραση) κάποιου βαθμού ελευθερίας, με τη μοφρή της τυχαιότητας τουλάχιστον.

Το Μώλυ είπε...

Η ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΑ “ΑΦΕΝΤΙΚΑ” & ΟΙ …ΟΙΚΟΝΟΜΟ- ΜΠΟΥΡΔΟ- ΛΟΓΟΙ

ΠΗΛΕΑΣ είπε:
23/11/2010 στις 12:04 am

.. Σήμερα, η Ελλάδα είναι μια Ανεπτυγμένη χώρα, που βαίνει προς τα κάτω. Αν είχες λεφτά, θα την δάνειζες; Πρέπει να προηγηθεί ΠΤΩΧΕΥΣΗ ή ΦΩΤΙΣΗ για να αρχίσει νέα ανοδική πορεία, που χωρίς αφειδή δανεικά, που πρέπει να ξεχάσουμε, γίνεται ακόμα πιό δύσκολη. Η φώτιση απαιτεί φωτισμένους ηγέτες, που θα αναρριχηθούν χαριν των ικανοτήτων τους μέσα από τον εσμό των λαμογιών, που θα τους πυροβολούν πισώπλατα με ότι διαθέτουν. Εξωκοινοβουλευτικές λύσεις δεν επιτρέπονται από την ΕΕ, που συμφωνήσαμε να θεωρούμε χρήσιμη. Άρα απαιτεί και ένα φωτισμένο λαό, που θα τους ακολουθήσει και θα τους στηρίξει στην όχι βραχεία ασκητική, που θα μας ζητήσουν. Ονειρευόμαστε;

Μέχρι τότε οι “άλλοι” θα ξέρουν ότι είμαστε εθισμένοι να τρώμε περισσότερα από όσα παράγουμε* (Κων/νος Καραμανλής) και να ζητάμε αναιδώς περισσότερα. Γιατί να μας δανείσουν; 50 χρόνια πρίν θα κινδύνευαν, όντως, να χάσουν τα λεφτά τους αν πτωχεύαμε, σήμερα όμως όχι: Το χρέος της Ελλάδας θα ξοφληθεί με κομμάτια της σάρκας μας -της γής μας, αφού η παγκοσμιοποίηση και η ΕΕ επιτρέπουν την “νόμιμη” εισβολή ξένων οικονομικών δυνάμεων στην επικράτειά μας (που, αφού υπερτερεί το Κοινοτικό Δίκαιο, ήδη δεν είναι δική μας). Το προπαρασκευαστικό πυρ για την εισβολή έχει τελειώσει: Το είχαμε αναλάβει 30 χρόνια τώρα μόνοι μας, και οι οβίδες της βλακείας μας έχουν κάνει την οικονομία μας σεληνιακό τοπίο. Καμιά επένδυση δεν έρχεται, καμιά δεν επιτρέπεται να ανθίσει και, αν ξέφυγε κάποια, είναι γιατί είναι ασυνήθης -μέχρι δηλαδή να βρεθεί ανταγωνιστής απ’ έξω (π.χ. apivita, Κορρές κλπ). Τώρα μένει να μπουν οι αγοραστές, αξιοποιώντας το Κοινοτικό Δίκαιο, και ο ΓΑΠ ή, εν πάσει περιπτώσει, η βέβαια και προϊούσα ύφεση, διευκολύνει την προέλασή τους. Σε λίγο θα παρακαλάμε να πουλήσουμε και τα σπίτια μας για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες (βασικές για τον Έλληνα του 2010, όχι για τον Έλληνα του 1970). ΤΟΣΟ ΒΑΘΕΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΥΦΕΣΗ.

Ανάγνωση του υπολοίπου… http://gkdata.wordpress.com/2011/06/02/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF-%CE%BC/

Το Μώλυ είπε...

"Ο κ. Γιανναράς, ο Δυτικός κόσμος και το …overdose διαπιστώσεων"

Κοντεύουμε να πάθουμε …overdose διαπιστώσεων! Όλοι, ανεξαιρέτως, οι σχολιαστές των τεκταινόμενων στον διεθνή και τον εθνικό μας χώρο διαπιστώνουν ότι είμαστε σε λάθος δρόμο. ΟΚ, το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν χρειάζεται και μεγάλη φιλοσοφία για να το αντιληφθείς αυτό. Αρκεί να πας σε μιας οποιασδήποτε πόλης πιάτσα πρέζας για μια στιγμή και, τότε, αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι μπροστά στο κατ’ εξοχήν “genuιne example of a social disease” (ιδιοφυές παράδειγμα κοινωνικής νόσου/πάθησης), -που θά’λεγε και ο Elton John. Αυτό, βέβαια, είναι η επιφάνεια, το ΣΥΜΠΤΩΜΑ, η εκδήλωση της ασθένειας του δυτικού/καπιταλιστικού Συστήματος. Την ίδια διαπίστωση κάνεις και όταν βλέπεις τις εικόνες από το ουρανοκατέβατο ουράνιο να έχει κατακρεουργήσει παιδάκια, γυναίκες, παππούδες κ.α. στα κρεββάτια τους: άρρωστη κοινωνία! Η ΑΙΤΙΑ, όμως, ο ΛΟΓΟΣ, ποιος είναι;

“Η Παιδεία” λέει ο Γιανναράς κι έχει δίκιο, (: «Ομηροι της ανικανότητας», Kυριακή, 9/3/08) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_09/03/2008_262315 ). Μπράβο του! Αυτή η Παιδεία, η λανθασμένη, από τι συνίσταται, ΟΜΩΣ; Με ποιες και ποιων ιδέες έχει γαλουχηθεί αυτός ο Δυτικός κόσμος, που ηγείται του πλανήτη Γη τα τελευταία 1686χρόνια, ώστε, σήμερα, να διαπιστώνουμε, τελεσίδικα, και μέσω του κ. Γιανναρά, ότι:

“Δεν υπάρχει παιδεία ικανή να συντηρήσει στους πολίτες κ ρ ι τ ι κ ή σκέψη και ε λ ε ύ θ ε ρ ο φρόνημα, έχει «αποδομηθεί» κάθε έρεισμα σ υ λ λ ο γ ι κ ο ύ αυτοσεβασμού”; Εδώ ο Γιανναράς μένει στην κρούστα της διαπίστωσης. Απεμπολεί κι ο ίδιος την διεισδυτική στα απατηλά φαινόμενα “κριτική σκέψη”, που δίνει την αιτία ή τον Λ ό γ ο ύπαρξής τους, και τα μεταλλάσει σε “γεγονότα”. Όπως αποδεικνύεται, λοιπόν, κι ο ίδιος ο πολύστροφος και πολυδιαβασμένος Γιανναράς έχει την ίδια μη “κριτική σκέψη” μ’ αυτούς που μέμφεται! Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ανάγνωση του υπολοίπου…
http://gkdata.wordpress.com/2011/06/05/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-overdose-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD/

ΥΓ. Η καλή ερώτηση κρίσεως, (και της νυν οικονομικής ...κρίσεως), είναι:

ΓΙΑΤΙ οι αρχαίοι Έλληνες που θεσμοθέτησαν ΟΛΕΣ τις επιστήμες του κόσμου/γήινου Πολιτισμόυ, ΔΕΝ είχαν καμία Οικονομολογία ΚΑΙ ψυχολογία;

Το άρθρο έχει "τσακώσει" την απάντηση "από τα κέρατα".

Εύχομαι υγεία και εύνοια σε όλους.

ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Μποτίλια
Υποκλίνομαι! Αν ήσουν καπετάνιος του ΕΑΜ θα σ ακολουθούσα (και αν ήσουν πολιτικός θα σε ψήφιζα :-) )
Οι εξελίξεις σε δικαιώνουν απόλυτα πάλι. Ο ΓΑΠ παύεται διαπομπευόμενος, όπως το φιλαράκι του ο DSK. Πρόκειται περί επικράτησης ενός εκ δυο πόλων? η περί διάλυσης παράγκας από τον ιδιοκτήτη της? Τι μέλει γενέσθαι άραγε, θα μας φάει η αγωνία…
Θερμούς χαιρετισμούς
Ηλίας Μ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα φίλε .....

Είσαι πάντα έτσι διεισδητικός; Τόσο που να πρέπει να συγκεντρωθώ να σε διαβάσω; Γιατί δεν γράφεις ένα βιβλίο; Έχω διαβάσει πολλά με περισσότερο σοβαρές επικεφαλίδες και θέματα , αλλά δεν έχουν πιάσει ούτε ποσοστό αυτών που μέσα σε λίγες αράδες , κοινωνείς( ακριβώς- δεν μεταφέρεις απλά), στον αναγνώστη....

Επίσης θέλω να διαπιστώσω το εντελώς ορθό σκεπτικό που εξ' αρχής το βάζεις στην σωστή - κατ' εμέ - βάση...το πρόβλημα είναι ότι φοβάμαι να πάρω θέση , μην βγω απ' το θέμα, ενώ συμφωνώ απόλυτα , σαν πρώτη ανάγνωση, και με όσα έχω καταλάβει από αυτήν...

Τροφή για σκέψη είναι λίγο να το πω, αλλά επιφυλάσσομαι να σου απαντήσω -όχι να σου απαντήσω ακριβώς, να πάρω θέση θέλω-, οπότε τα λέμε...

χρηχα

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ χρηχα

Γνωρίζοντας να αξιοποιούμε τόσο τα καλά οινοπνεύματα όσο και τα ξίδια, ο χρόνος δουλεύει σε κάθε περίπτωση για μας.
Εκτιμώντας τις δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο, αντιλαμβάνομαι τον ρόλο μου ως ιστολόγος μεταξύ χιλιάδων άλλων.
Εφόσον κάποιες από τις υπάρχουσες ιδέες ωριμάσουν μέσα στην διαδράση, θα προσπαθήσω να τις παραθέσω με συστηματικό τρόπο με εκτενέστερα κείμενα.
Σε ευχαριστώ, όπως πάντα, για την ενίσχυση.


@ mnk

Η βεβαίωση ότι δεν σε απογοητεύω και η ενθάρρυνση να συνεχίσω είναι για μένα πολύ σημαντικά.
Στην πορεία υποχρεώθηκα να αναθεωρήσω πολλά από τα πιστεύω που είχα, για τα οποία είχα μοχθήσει, με αποτέλεσμα να υποστώ κατά καιρούς περισσότερα σοκ. Γράφοντας με διάθεση κριτικής, υπάρχει ο κίνδυνος να προκαλέσουμε τις διαθέσεις αγνών ανθρώπων καλής θελήσεως, πράγμα που δεν μπορεί να εντάσσεται στις προθέσεις μας.
Συν τω χρόνω διαπίστωσα, ότι η κριτική θέση που πήρα απέναντι σε περισσότερες καταστάσεις, δεν συνεπάγετο εν τέλει απόρριψη, αλλά διαφοροποιημένη οπτική, η οποία πράγματι επέτρεπε να αναδειχθούν τα αξιόλογα στοιχεία, τα οποία υπάρχουν σε όλες τις θεωρήσεις, για τις οποίες έχουν μοχθήσει άνθρωποι.
Μια παρενέργεια του Μάτριξ είναι να μας αποτρέπει από την ορθή πρόσληψη των καρπών. Στηριζόμενο στην βάση της δυαρχίας, μας καλεί ή να πετάξουμε το καρύδι επειδή αυτό έχει τσόφλι, ή να το αποδεχθούμε ολοκληρωτικά και να το φάμε με το τσόφλι. Η ωφέλιμη βρώση όμως του καρυδιού προβλέπει να τρώγεται η ψίχα αφού καθαριστεί ο φλοιός.
Η μανιχαϊκή επιρροή στον τρόπο που έχει συχνά επικρατήσει να βλέπει το κοινωνικό σύνολο τα πράγματα, πρέπει να ξεπεραστεί με υπομονετική προσπάθεια και επιμονή, διότι διαφορετικά θα αυτοαναλωνόμαστε με ψευτοσυγκρούσεις μεταξύ μας, ενώ οι εχθροί της κοινωνίες θα κυοφορούν την επόμενη παγίδευση.


@ Το Μώλυ

Αγαπητέ φίλε,
είναι πράγματι ιδιοφυής η διαπίστωση σου, ότι υπάρχει ένα είδος πτώχευσης, η οποία συνεπάγεται φωτισμό. Η ρήση "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" οδηγεί σε μεταστροφή των αξιών. Πρόκειται για την μαύρη τρύπα, η οποία απορροφά τα πάντα γύρω της και τα εκσφενδονίζει ανανεωμένα προς τα πίσω. Όταν άκουσα σε νεαρή ηλικία το "...τα ξεπούλησα φτηνά το χαλί μου τα ρούχα και το σπίτι...κι είπα γεια χαρά σου στον Αντίπα κι άφησα ξωπίσω μου μια τρύπα..." του Νιόνιου, κατάλαβα ότι υπάρχουν κάποιες ανθισμένες κερασιές και απόγευμα ζεστό και πολύχρωμο χορτάρι για να αποκοιμηθώ σε κάποιο περιβόλι, που η στενή ζωή μας το θεωρεί αποκύημα τρέλας, ενώ τα πράγματα έχουν ουσιαστικά τελείως αλλιώς.


@ Ηλίας Μ.

Αγαπητά Ηλία,
η εκτίμηση που εκφράζεις έχει για μένα ιδιαίτερη αξία, διότι γνωριζόμαστε από νεαρή ηλικία, με αποτέλεσμα να γνωρίζεις εκτός από τα θετικά μου και τα στραβά μου, τα οποία ομολογουμένως δεν είναι λίγα.
Πιστεύω ότι ορθά διαπιστώνεις πως βαδίζουμε προς την διάλυση της παράγκας. Ο κατασκευαστής της όμως δεν είναι ταυτοχρόνως και ο ιδιοκτήτης, διότι αυτή αποτελεί αυθαίρετο κτίσμα σε ξένο οικόπεδο, το οποίο ανήκει σε εμάς. Ειδικά κάποιοι που το έχουμε στερηθεί, μας ανήκει ακόμη περισσότερο.
Από εδώ δεν φεύγουμε ούτε δεχόμαστε να μας βγάλουν και θα δώσουμε την μάχη για νέο, αξιοπρεπές κτίσμα.

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

@ Α.Κ.

Αγαπητέ φίλε:
Η παρατηρήσεις σου είναι μονίμως ιδιαίτερα πολύτιμες, οι πρόσφατες αποκτούν όμως ιδιαίτερη αξία στην κατεύθυνση της συζήτησης και του προβληματισμού για την εκπόνηση και εφαρμογή στις αναλυτικές προσεγγίσεις ενός μεθοδολογικού οργάνου.
Ενώ σκεπτόμουν τις αναφορές σου καθημερινά, επειδή αυτές με προβληματίζουν, αναδεικνύοντας μια πολύ σημαντική κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας κατά την διαδικασία επεξεργασίας και προβληματισμού σχετικά με ένα νέο όργανο (το οποίο να στηρίζεται μεν σε προηγούμενα, τα οποία δικαιώθηκαν στην χρονική πορεία, αλλά ταυτοχρόνως να επικαιροποιεί και να ενσωματώνει τις νεώτερες επιγνώσεις και θεωρητικές αναζητήσεις) δεν αναφέρθηκα σε αυτές στο προηγούμενο σχόλιο. Ίσως διότι στο θέμα που έθεσες είναι αναγκαία μια πρώτη ξεχωριστή τοποθέτηση.
Ένας οπαδός του Πλατωνισμού και του Νεοπλατωνισμού, όπως πιστεύω ότι είμαι, δεν μπορεί να σκέπτεται ντετερμινιστικά. Αλλά ούτε και ιντετερμινιστικά, ευρισκόμενος πέραν αυτού του διλήμματος.
Αναφορικά με την Τυχαιότητα, νομίζω ότι υπάρχουν τελείως διαφορετικοί τρόποι να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε το τυχαίο. Στον αντίποδα της εκδοχής που εκφράζει Ο Ροζέ Γκαρωντύ στην "Ελευθερία", θεωρώντας το τυχαίο έκφραση της αιτιότητος και την αιτιότητα έκφραση της αναγκαιότητος (θεώρηση που είναι βασικά ντετερμινιστική) βρίσκεται η εκδοχή του Καρλ Πόππερ, όπως αυτή διατυπώνεται στο "Η Ανοικτή Κοινωνία και οι Εχθροί της". Ο Πόππερ βάλλοντας εναντίον του "εσσεντιαλισμού" και αμφισβητώντας την λειτουργική διάσταση της ουσίας στο γίγνεσθαι, μοιραία αμφισβητεί τον Πλάτωνα. Η θεώρησή του, μοιάζει να είναι εξωτερικά αδογμάτιστη, αφήνοντας περιθώρια στο να εκδηλωθεί οτιδήποτε εν δυνάμει υπό την μορφή του "τυχαίου". Έτσι αυτοπαρουσιάζεται δήθεν χωρίς προκαταλήψεις και δεσμεύσεις εκ προοιμίου και αυτοπροβαλλόμενος ως δημοκράτης της νόησης, αφήνει πεδίο υποτιθέμενης ελεύθερης εκδήλωσης σε ότι ήθελε προκύψει από την ζύμωση των φαινομένων. Αμφισβητών όμως την ουσία - και εδώ ομολογώ απερίφραστα ότι είμαι θερμός θιασώτης της αποδοχής της ουσίας - προωθεί μια εν τέλει αποκρυφιστική αντίληψη περί χάους, η οποία εδράζεται στην βάση της μαύρης (ή άλλως πως "χαοϊτικής") μαγείας και την αρχή του "θελήματος" ή "του νόμου" του Αλάϊστερ Κρόουλυ, καθότι μασόνος και ο ίδιος.
Δεν αποσκοπώ να σου αποδώσω κάποια επιρροή από τον Πόππερ. Παραθέτω μόνο δυο αντιδιαμετρικές αντιλήψεις περί τυχαίου, μια αυστηρά ντετερμινιστική και μια αυστηρά ιντετερμινιστική, πιστεύοντας ότι ούτε η μια ούτε η άλλη σχετίζονται με το "Τα πάντα λόγου συνέχονται", το οποίον θεωρώ ότι αποδίδει την θεώρηση του θέματος από πλευράς του Ελληνικό Πνεύματος.
Η έδρασις του Λόγου εις τον Νου και η εκδήλωσίς του πρώτου μέσω του δεύτερου είναι το ζήτημα κλειδί, το οποίον δομεί την διαδικασία του γίγνεσθαι, η οποία ευρίσκεται πέραν του διλήμματος ντετερμινισμός / ιντετερμινισμός. Η ταύτιση της ουσίας με τον ντετερμινισμό και ακολούθως η απόδοση μιας στείρας κρούστας διάθεσης απριοριστικού προκαθορισμού στον ντετερμινισμό, στοχεύει τελικά στην ανατροπή των θεωρήσεων, οι οποίες αποδέχονται την ουσία.
Το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό στην προοπτική της εκπόνησης ενός οργάνου και θα προσπαθήσω να παραθέσω τις αντιλήψεις μου περί αυτού στην συνέχεια αυτής πραγματείας στο άμεσο μέλλον. Για αυτήν την αναφορά λοιπόν κρατάω το θέμα του Κωνσταντίνου και της διαδόσεως του Χριστιανισμού, διότι μια τοποθέτηση στα πλαίσια ενός σχολίου θα ήταν πολύ αφηρημένη.

porta porta είπε...

«Διότι Κύριος ο Θεός σου θέλει σε ευλογήσει καθώς υπεσχέθη εις σε και θέλεις δανείζει εις πολλά έθνη, συ όμως δεν θέλεις δανείζεσθαι, και θέλεις βασιλεύσει επί πολλά έθνη» (Δευτερονόμιον ΙΕ΄ 6)

ΠΠ

Το Μώλυ είπε...

Καλήν εσπέραν, άρχοντες,
και νοικοκύρη του e- σπιτιού!

Τι σημαίνει, άραγε, “Έλλην- ας” και “πατριωτισμός”, παίδες;

@

«Ὑπῆρξεν ἔτι τὸ ἄριστον ἐκεῖνο, Ἑλληνικὸς* -

ἰδιότητα δὲν ἔχ᾿ ἡ ἀνθρωπότης τιμιοτέραν·

εἰς τοὺς θεοὺς εὐρίσκονται τὰ πέραν»,

(Κ.Π. Καβάφης, «Ἐπιτύμβιον Ἀντιόχου, βασιλέως Κομμαγηνῆς»)

Ανάγνωση του υπολοίπου… http://gkdata.wordpress.com/2011/06/27/%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%C2%AB%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%82%C2%BB-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC/

ΓΕΙΑ + ΧΑΡΑ σε όλους!

Ανώνυμος είπε...

http://radicaldesire.blogspot.com/2011/06/alain-badiou_7885.html