Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΩΣ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣΈχουμε φτάσει πλέον σε στάδιο, όπου η εξουσία έχει ολοκληρώσει σε μέγιστο βαθμό το εργαλειακό δυναμικό επιβολής, το οποίο έχει σχεδιάσει. Οι μέθοδοί της είναι πολύ εξελιγμένες, αρκούντως δοκιμασμένες στην πράξη και ιδιαίτερα εκλεπτυσμένες.
Συμφώνως προς το αναλυτικό σύστημα, το οποίο πρεσβεύω, από δομικής πλευράς, θεωρώ βάση των εξελίξεων την θρησκεία - σε αντίθεση προς το μαρξιστικό μοντέλο ανάλυσης, το οποίο θεωρεί ως βάση την οικονομία και εποικοδόμημα τα κοινωνικά δεδομένα, με κύρια έκφανση το κράτος. Εφ' όσον δεχθούμε ως βάση την θρησκεία, τότε το εποικοδόμημα συνίσταται πρωτίστως αφ'ενός από τα μυητικά τάγματα και εταιρίες, αφ'εταίρου από τις δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν την επικυριαρχία τους, δηλαδή τους όντως αντιεξουσιαστάς. Αυτό το δεδομένο αποδίδεται παραστατικώς εις την Τιτανομαχία, επάνω στην προμετωπίδα του Ναού της Περγάμου, όπου οι Ολύμπιοι - ως πτερωτές μορφές - αντιμάχονται των Χθονίων, οι οποίοι παρίστανται με μορφή όφεως από την μέση και κάτω.
Δεδομένου, ότι η μυητική λογική σε επίπεδο εταιριών καθορίζει την αξία των ατόμων ως προς τον βαθμό της μυήσεώς των, είναι δηλαδή αποκλειστικού και ελιτιστικού χαρακτήρος, αφ'ενός μεν χωρίζουσα το σύνολον των ανθρώπων σε μυημένους και "βεβήλους" (κατά την έκφραση των εταιριών) αφ' εταίρου προβαίνουσα σε διευθυντικού χαρακτήρος δομή των μυημένων σε κατωτέρους - οι οποίοι οφείλουν να υπακούουν - και ανωτέρους - που δίδουν εντολές - συμφώνως προς τον νόμον της πλήρους άνευ όρων υπακοής, ήτις σφραγίζεται δια όρκων και ισχυρότατων δεσμεύσεων.
Υπό αυτήν την έννοια καθίσταται φύσει και θέσει αδύνατον, άτομα, τα οποία ανήκουν σε μυητικά τάγματα και εταιρείες, ή μάλλον προΐστανται αυτών, να πρεσβεύουν και να απεργάζονται δομές δημοκρατικού χαρακτήρος, οι οποίες αναφέρονται στην χειραφέτηση των πολιτών, δια την γενικότερη κοινωνική οργάνωση. Οι μεγάλοι θιασώτες του Διαφωτισμού, ο οποίος κυοφόρησε τις αστικές επαναστάσεις, αλλά και οι διοικητικοί επικεφαλής αυτών των κινήσεων, υπήρξαν μέλη τεκτονικών στοών. Ο Βολταίρος, ο Μιραμπώ (ο οποίος υπήρξε μέλος και του Τάγματος των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας) και άλλοι προεξέχοντες ηγέτες της Γαλλικής επαναστάσεως υπήρξαν μέλη της τεκτονικής στοάς "Φιλαλήθης῾". "Φιλαλήθης" ήτο το ψευδώνυμο του Άγγλου αλχημιστού Thomas Vaughn (1622-1666) μέλους της "Βασιλικής Εταιρείας", κολλητού του Milton, ο οποίος έγραψε και τον ύμνο στον Εωσφόρο υπό τον τίτλο "Paradise Lost".
Εάν πράγματι ισχύει το αναλυτικό σχήμα που υιοθετώ (το οποίο ομολογουμένως δεν έχω τεκμηριώσει μέχρι τώρα με συστηματικό τρόπο, αλλά παρ' όλα αυτά οι φίλοι και φίλες που τιμούν με τις επισκέψεις τους αυτή την σελίδα από παλαιότερα μπορούν να γνωρίζουν ότι έχω παραθέσει κατά καιρούς στοιχεία προδιαγραφής μιας πρώτης τεκμηριώσεως) τότε σημαίνει, ότι η εξουσία διαθέτει πείρα, μα και λειτουργική συνέχεια, η οποία επεκτείνεται σε διάστημα όχι αιώνων, αλλά χιλιετιών. Αυτή η διαπίστωση συνεπάγεται μια αντιμετώπιση των εξελίξεων στα πλαίσια μιας άλλης από την συνήθη ιστορικότητα, η οποία σχετικοποιεί τα παραδεδεγμένα στάδια, στα οποία τεμαχίζεται από ποιοτικής πλευράς η εξέλιξη, όπως το στάδιο της βαρβαρότητος, η δουλοκτησία, η φεουδαρχία και η κεφαλαιοκρατία. Συχνά αναφέρομαι στον όρο "υπερεξουσία", αποσκοπώντας ακριβώς στην υπόδειξη μιας εξουσίας πίσω από την ορατή εξουσία, η οποία δομείται από το σύστημα παραγωγής με την αντίστοιχη κρατική δομή. Σε τελευταία ανάλυση πρόκειται για κάποια ιερατεία και για τις δυνάμεις που τα αμφισβητούν. Στην ουσία όμως πρόκειται για ιερατεία ευρισκόμενα εν πολλοίς και όπισθεν άλλων ιερατείων, εφ' όσον οι περισσότερες θρησκείες αποτελούνται από εξωτερικό στρώμα, το οποίο απευθύνεται στην μάζα των οπαδών και εσωτερική διαστρωμάτωση, η οποία απευθύνεται σε στενότερο κύκλο μυημένων.
Στον χειρισμό τέτοιου είδους δεδομένων προσκρούουμε στα όρια της γλώσσης μας, η οποία δύναται μεν να χαρακτηρίζεται από ισχυρό δυναμισμό διατυπώσεων, πλην όμως - όπως διαπιστώνει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στον επίλογο της "Φαντασιακής Θέσμισης της Ιστορίας" - από τότε που οι Ελληνόφωνοι έπαψαν να προάγουν με συγκροτημένο τρόπο γνωσιολογικές βάσεις, αδυνατεί αυτή να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του χειρισμού πολλών σημαντικών νέων δεδομένων. Αναμφιβόλως, οι πλέον σημαντικές κατηγορίες και έννοιες υπέχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Οι συγκεκριμένες εκφάνσεις τους όμως εξελίσσονται μονίμως μέσα στο χρονικό γίγνεσθαι. Άρα για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στην αναγκαιότητα των αντίστοιχων επεξεργασιών, οφείλουμε να δομήσουμε βαθμηδόν ένα νέο γλωσσάρι, με νέους ονοματισμούς, όρους, ορισμούς εννοιών και φραστικών διατάξεων. Στηριζόμενοι πάντοτε στο υπάρχον, με γνώμονα την σοφία της επισκέψεως των υπαρχόντων ονομάτων. Εδώ η "επίσκεψις" δεν αφορά το "είδα φως και μπήκα να πω καλησπέρα῾". Πρόκειται για επί-σκεψη. Δηλαδή εμμονή σπουδής και συλλογισμού σε αυτά που κάποιοι σημαντικοί όροι δηλώνουν και υποδηλώνουν. Συχνά, όταν επιτυγχάνουμε να προσεγγίζουμε το περιεχόμενο εννοιών, που μπορούν να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην κατανόηση ευρύτερων δεδομένων, απορούμε εκ των υστέρων, πώς δεν μπορέσαμε εγκαίρως να διαδούμε, αυτό που οι αντίστοιχοι όροι εμμέσως αποκαλύπτουν.
Αυτή η διαπίστωσις ισχύει ιδιαίτερα για τους όρους, οι οποίοι αφορούν τα μυστήρια, το περιεχόμενο των οποίων έχω δεσμευτεί να αποκαλύψω προσεχώς πλήρως έναντι των επισκεπτών. Τους προτείνω λοιπόν να γίνουν και πραγματικοί φιλόπονοι επισκέπται των σχετικών ονομάτων.
Ο ισχυρισμός που προηγείται, παρακαλώ να μην αποδίδεται σε ξιπασμό, ελαφρότητα, αφέλεια, διάθεση εντυπωσιασμού, ή εξαπατήσεως από πλευράς του γράφοντος.
Όπως ισχυρίσθηκα προηγουμένως, φρονώ ότι η εξουσία υπερέχει σαφώς από πλευράς δομήσεως της οργανωτικής πείρας που αυτή διαθέτει έναντι των εξουσιαζομένων, διαθέτουσα και μια τεχνογνωσία, η οποία αναπαράγεται και αναπτύσσεται σε πορεία χιλιετιών. Σε συζήτηση που έλαβε χώρα με κάποιον σημαντικό ιστορικό και ιστολόγο, αυτός πρόβαλε με παράπονο την γενικότερη αδυναμία του Ελληνισμού να μπορέσει να προβάλει στην πορεία του ένα είδος κοινωνικής μηχανικής, ως πραγματιστικού χαρακτήρος προώθησης των μηνυμάτων και των στόχων του, που θα του παρείχαν την δυνατότητα να επιβληθεί και να μην υπολείπεται των αντιπάλων του, οι οποίοι εν πολλοίς τον δυναστεύουν.
Πως είναι δυνατόν σήμερα, αυτοί που πονούν τον Ελληνισμό και την ανθρωπότητα, σε μια φάση καμπής για τον πλανήτη, κατά την οποία επιβάλλεται σε παγκόσμιο επίπεδο η αναστήλωσις καθεστώτος απροκαλύπτου βαρβαρότητος, να μπορέσουν να κατισχύσουν των πανόπλων αντιπάλων των, ως ο γράφων θεωρεί εφικτόν και επιβεβλημένον; Που ευρίσκονται τα συγκριτικά των πλεονεκτήματα, τα οποία συνιστούν την μαχητική υπεροχή των, η οποία δύναται να εξασφαλίσει την επιτυχία στην επερχόμενη σύγκρουση;
Ή για να εκφράσω αυτό το ζητούμενο στη σφαίρα της αναπτυσσόμενης προβληματικής, γιατί υπερέχουν τα Μυστήρια των Ελλήνων των μαγγανειών που απεργάζονται τα συγκροτήματα των βαρβάρων.
Η Ελληνική γλώσσα, η οποία διέπει και αναπρογραμματίζει συνεχώς τον Ελληνικό γονότυπο, αποτελεί αναμφιβόλως ένα φοβερής εμβέλειας και αποτελεσματικότητος όπλο στα πλαίσια των μαχητών του Ελληνισμού. Όμως η υπεροχή τους ευρίσκεται αλλού. Διότι, αγαπητοί φίλοι, η ηγεσία των "Πεφωτισμένων", δηλαδή των σκοταδιστών του "λυκόφωτος", μπορεί να κατοικοεδρεύει σε απόσταση μικρότερη των είκοσι χιλιομέτρων από την οικία σας.
Εάν υπάρχει κάποια δομή της ορατής εξουσίας, η οποία βρίσκεται πλησιέστερα της "υπερεξουσίας", αυτή είναι οι μυστικές υπηρεσίες. Και ας μην παραβλέπουμε τους δυο ελληνοφώνους, τον Γιώργο Τενέτη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη, οι οποίοι ήσαν προσφάτως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Για ποιον αγοράζει εξ άλλου μετά μανίας ο Μπιλλ Γκέιτς όποιον αρχαιοελληνικό πάπυρο μπαίνει κάτω από το σφυρί; Αφού ο ίδιος δεν ξέρει να βάζει ούτε την υπογραφή του. Και ο σημερινός υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ, ο οποίος φαίνεται να είναι αναντικατάστατος , για τους ρεπουμπλικάνους όσο και για τους δημοκρατικούς, έχει εντρυφίσει ως ιστορικός στην Ελληνική ιστορία.
Η υπεροχή των Ελλήνων συνίσταται στην αρετή. Αυτή αποτελεί την προϋπόθεση ανοίγματος των πραγματικών θυρών και αυτήν στερούνται οι βάρβαροι.
Είναι βεβαίως κατανοητό το ερώτημα, πως ένα ανθρωπάριον με πλείστα όσα ράμματα στην καμπούρα του, όπως ο γράφων, δύναται να επικαλείται την αρετή;
Αποσαφηνίζω, ότι θεωρώ βάση της αρετής την φιλανθρωπία. Την αγάπη προς τον άνθρωπο και την Θεία Δημιουργία γενικότερα, ιδιαίτερα δε την αγάπη προς την Μητέρα ΓΗ, η οποία είναι ζωντανός οργανισμός. Όποιος χαρακτηρίζεται από την έφεση προς αυτά - χωρίς περιστροφές - είναι ενάρετος. Δηλαδή έτοιμος να διαβεί την πύλη των πραγματικών Μυστηρίων.
Σήμερα, που Άνθρωπος και Γη βάλλονται μαζικά και ακατάπαυστα από βιαστές της Δημιουργίας, η μόνη οδός επιβιώσεως είναι η αρετή. Και εφ' όσον αυτή διαχέει το φρόνημα και την καρδιά ενεργοποιεί τον Νου, οδηγεί δηλαδή στην πραγμάτωση των μυστηρίων.
Γι' αυτό οφείλουμε η φιλανθρωπία να καταστεί το αδιαπραγμάτευτο και αδιάλειπτο νοητικό καθεστώς που μας διέπει.
Γι' αυτό αρμόζει οι πύλες των Μυστηρίων να ανοίξουν διάπλατα εδώ και τώρα.
Δείτε και:
http://alfeiospotamos.blogspot.com/2009/11/illouminati.html
ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΞΕΜΟΝΤΑΡΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ
Είχε γίνει λόγος στο δεύτερο μέρος της ανάπτυξης αυτού του θέματος στο σχέδιο εκτροπής, το οποίο κλιμακώνει η ελλαδική "κυβέρνηση" σε βάρος του εαυτού της. Ορθότερα δεν πρόκειται για κάποιο αποκλειστικά τοπικής εμβέλειας φαινόμενο, αλλά για μια διαδικασία, η οποία έχει παγκόσμιο χαρακτήρα. Η επιβολή ενός "νέου" παγκόσμιου καθεστώτος, δεν θα προκύψει από απλή συγκόλληση των ήδη υπαρχόντων μερών σε μια άλλη βάση. Όπως έδειξε η περίπτωση της διαλύσεως της Γιουγκοσλαβίας ΟΛΑ έχει σχεδιασθεί να αποδομηθούν με βίαιο τρόπο και να εν"ταχθούν" σε μια ούτως διακηρυχθείσα "νέα τάξη". Το σύνθημα "ordo ex chaos", το οποίο έχει διακηρυχθεί ανοικτά , σηματοδοτεί ότι σχεδιάζεται η επιβολή ενός αφόρητου χάους, ώστε η επιβολή του ανοικτού παγκόσμιου ολοκληρωτισμού να γίνει με ανακούφιση αποδεκτή από όσους βέβαια ευτυχήσουν - ή δυστυχήσουν - να επιβιώσουν συμφώνως προς τους σχεδιασμούς.
Αυτά έχουν διακηρυχθεί εδώ και πολύ καιρό, χωρίς προσκόμματα και υπεκφυγές από τους ίδιους τους θιασώτες της υπερεξουσίας. Αυτό εμπεριέχει βεβαίως και μια ιδιαζόντως θλιβερή πλευρά, ότι ενώ έχουν διακηρυχθεί οι στρατηγικοί στόχοι των νεοταξιτών, καθώς και οι βασικοί τρόποι τακτικής, οι οποίοι έχουν επιλεγεί, πέραν της προσπάθειας διαφωτισμού σχετικά όμως με πράγματα τα οποία δεν υπήρξαν συγκαλυμμένα - όσο και εάν επιμένουν πολλοί να τα αρνούνται μονίμως - δεν έχει συστηθεί από καμία πλευρά κάποια αντιδύναμη πρακτικής αμφισβήτησης.
Πρέπει να διαπιστωθεί, ότι οι θιγόμενοι από την λαίλαπα της κλιμακούμενης νεοταξικής χαοτικής αποδόμησης είναι πλείστοι όσοι, μη εξαιρουμένων και πολλών στυλοβατών του συστήματος. Βεβαίως ανέκαθεν επιτύγχανε το σύστημα να εντάσσει και να ενσωματώνει, μέσω των ανοικτών και των καλυμμένων μηχανισμών του, όλες τις κοινωνικές δυνάμεις όχι μόνο στην διαδικασία αναπτυξής του, αλλά και στην διδικασία αποδόμησης και αναπροσαρμοργής του.
Έστω όμως κι αν οι στόχοι, σχετικά με την μορφή και τον τρόπο που αποσκοπείται η επιβολή του παγκόσμιου ολοκληρωτικού καθεστώτος, έχουν γίνει πολλαπλώς γνωστοί, δεν υπάρχει μια σαφής και αρκετά τεκμηριωμένη γνώσις των λόγων, για τους οποίους σχεδιάστηκε αυτό. Η ίδια έλλειψη σαφούς γνώσεως περιλαμβάνει και τα εν τέλει διευθυντήρια, τα οποία απεργάζονται αυτά τα σχέδια. Έχει καταστεί από καιρό ορατό και καθίσταται ολοένα και πλέον κατανοητό για ευρύτερο αριθμό ανθρώπων, ότι αυτές οι δυνάμεις δρουν συγκαλυμμένα, ενώ αυτοί που φαίνονται στο προσκήνιο ως ηγεσίες, δεν είναι περισσότερο από διεκπεραιωτές γενικότερων και βαθύτερων σχεδίων, τα οποία μπορεί μεν να εξειδικεύουν και να οργανώνουν την εφαρμογή τους σε επιτελική βάση οι προφανείς ηγεσίες, αλλά δεν καθορίζουν αυτονόμως την τελική τους στόχευση. Ένας μεγάλος συνωμοσιολογικός όγκος εκδόσεων, αρθρογραφίας, βιντοεοσκοπήσεων και εκπομπών στα μαζικά μέσα φιλοδοξούν να αφαιρέσουν τον μανδύα, που επικαλύπτει τα εν λόγω κέντρα. Στην ουσία όμως, ενώ μεν επιτυγχάνεται σε σημαντικό βαθμό μια αποκάλυψις των μηχανισμών και των τρόπων επιβολής, μια βαθύτατη σύγχυση επικρατεί ως προς τα εν τέλει κέντρα και τις τελικές αιτιάσεις. Τα όσα γράφονται και λέγονται επ' αυτών, ξεκινούν από τις πλέον ρηχές αναλύσεις, οι οποίες ανάγουν τον τελικό σκοπό σε τελείως τετριμμένου χαρακτήρος οφέλη, όπως η εναπόκτηση οικονομικής ή κρατικής ισχύος - τα οποία αποτελούν μέσα επιβολής και όχι το τελικό ζητούμενο και απολήγουν στις πλέον τερατώδεις ερμηνείες για τέρατα διαφόρων ειδών, τα οποία αποσκοπούν να καθυποτάξουν την ασνθρωπότητα, χωρίς όμως να παρέχονται σοβαρά ερμηνευτικά σχήματα, τα οποία είναι εις θέσιν να εξηγήσουν πολλά θεμελιώδη φαινόμενα.
Αυτό αποτελεί και ένα στρατηγικό πλεονέκτημα αυτών των κέντρων. Πίσω από την παραφιλολογία των "αναλύσεων" και "αποκαλύψεων" του κάθε επιδόξου βιβλιοπώλου, παραμένουν στο απυρόβλητο, αναπτύσσοντας βήμα - βήμα την εφαρμογή της στρατηγικής των με την υπερβολική υπεροψία της διακήρυξης των ενδιάμεσων, τακτικής υφής, στοχεύσεών τους.
Η βασικότερη μέθοδος, την οποία εφαρμόζουν στην διαδικασία επιβολής, είναι ακριβώς η συσκότισις της πραγματικής ύπαρξής τους προβάλλοντας άλλους, ως τους εν τέλει αποφασίζοντες, οι οποίοι είναι μόνον εντολοδόται τους. Αυτό υποβάλει στους εξουσιαζόμενους μια αίσθηση βαθύτατης αδυναμίας, δεδομένου, ότι η σύγκρουσις με κάποιους οι οποίοι παραμένουν άγνωστοι, είναι αδύνατος. Είναι σαν να προσπαθεί να αμυνθεί κάποιος μέσα στο σκοτάδι με άσφαιρο πυροβόλο όπλο. Επειδή το σκότος προκαλεί φόβο, προσπαθούν να επιβάλλουν το σύνδρομο στους αντιπάλους τους, να προσαρμοστούν στο δεδομένο της άγνοιας και να μην ασχολούνται περεταίρω μαζί τους, περιοριζόμενοι, όσο αφορά τις αντιδράσεις τους στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων έναντι όσων είναι αμέσως ορατά. Κατ' ουσίαν όμως, τέτοιου είδους αντιδράσεις αποτελούν καταπολέμηση συμπτωμάτων και όχι της αιτίας της ασθένειας. Κατ' αυτό τον τρόπο η αντιδράσεις επιτελούν αποκλειστικά ρόλο παυσίπονου, μέχρις να υποκύψει ο βαλλόμενος οργανισμός στην επιθετική ανάπτυξη της νόσου.
Αυτή η βασική πρακτική, ως εκμετάλλευση στρατηγικού πλεονεκτήματος, εξειδικεύεται με δυο τρόπους.
1. Την δημιουργία ζυμώσεων και καταστάσεων, οι οποίες να οδηγούν μέσα από μια πορεία σημαντικής διαρκείας - δεδομένου ότι η χρονική οπτική της εξέλιξης, την οποία διαθέτει το το μεμονωμένον άτομο είναι προσαρμοσμένη στα δεδομένα του βραχυπρόθεσμου βίου του - αναπόφευκτα στο επόμενο στάδιο που σχεδιάστηκε να λάβει χώρα.
2. Την ένταξη των αντιδράσεων των ατόμων ή ομάδων εναντίον των σχεδίων στο ίδιο το σχέδιο, ούτως ώστε οι αντιδράσεις να το προάγουν αθέλητα, παρά να προβάλλουν εμπόδια.
Οι δυο τρόποι εξειδίκευσης, κατά την καμπή της εφαρμογής της αποφασιστικής φάσεως, κάνουν χρήση δυο συνδρόμων:
1α. Του συνδρόμου του σοκ
2α. Του συνδρόμου του δέους
Νομίζω, ότι μια ανάπτυξη αυτών των πρακτικών μπορεί να γίνει με βάσει συγκεκριμένα παραδείγματα. Εάν κάποιος ανατρέξει σε αυτά που έγραψα στο πρώτο μέρος αυτής της αναφοράς σχετικά με την Αίγυπτο, μπορεί να διαπιστώσει τις δυο μεθόδους - 1. και 2. - που εφαρμόστηκαν στην περίπτωση της Αιγύπτου, ως στρατηγική της φτώχειας, η οποία αποτέλεσε την βάση της τωρινής εξέγερσης. Εκμεταλλευόμενη η εξουσιαστική ελίτ τον αραβικό εθνικισμό που εκπροσωπούσε ο Νάσερ, επέβαλε μέσω της συγκρούσεως με το Ισραήλ υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, οι οποίες απορρόφησαν πλήρως το πλεόνασμα της γεωργικής παραγωγής, καθιστώντας ανέφικτη μια στοιχειώδη ανάπτυξη και μια εκβιομηχάνιση. Η στενότητα στην τροφοδοσία του πληθυσμού με τα στοιχειώδη ώθησαν στην συνέχεια στην κινούμενη άμμο του εξωτερικού δανεισμού, με αποτέλεσμα την πλήρη διάλυση της οικονομικής οντότητος της χώρας. Η εξάρτηση και η ζητιανιά των ξένων επιδοτήσεων από τους διεθνούς δημίους για ψωμί, οι οποίοι όποτε θέλουν δίνουν ότι επιθυμούν και όποτε θέλουν αφήνουν τον κόσμο να πεθαίνει από την πείνα, έγιναν μονόδρομος. Στυλοβάτης αυτής της πορείας στάθηκε το ίδιο το κίνημα ανατροπής του μονάρχη Φαρούκ, το οποίο υποσχέθηκε μια αδέσμευτη πορεία της Αιγύπτου. Ο τρόπος με τον οποίον η εξουσιαστική ελίτ εκμεταλλεύτηκε πρόσωπα και πράγματα προς αυτήν την πορεία είναι θέμα μιας πιο εκτενούς προσεγγίσεως.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε γράψει ότι:
"Το ίδιο το σύστημα καταστρέφει βαθμιαία όλους τους ανθρωπολογικούς τύπους, που είναι αναγκαίοι για την επιβίωσή του".
Αυτό, ενώ αληθεύει, δεν αποτελεί συνέπεια κάποιου αυτοκτονικού ιδεασμού του συστήματος. Όταν το σύστημα σχεδιάσει μια ριζική αναπροσαρμογή του, η οποία αποβαίνει πάντοτε σε βάρος μακροπρόθεσμα των εξουσιαζομένων, έστω κι αν για τακτικούς λόγους ενίοτε ρίχνεται προσωρινά καταναλωτικό καλαμπόκι στο κοτέτσι, φροντίζει το ίδιο να ξεμοντάρει την βάση του. Πριν συμβεί αυτό, έχει φροντίσει να καθορίσει και να προετοιμάσει τα δεδομένα των νέων επερχόμενων ισορροπιών και την καλολαδωμένη λειτουργία των οχημάτων της εταιρίας μεταφοράς.
Η εξουσιαστική ελίτ φροντίζει πάντοτε, ώστε το σύστημα να βρίσκεται αρκετά βήματα πιο μπροστά από την γνωσιολογία και τα αποτελέσματα της διερευνητικής προσπάθειας αυτών, που προσπαθούν να το αντιμάχονται, ακριβώς για να μπορέσει να εντάξει τις αντιδράσεις τους στον σχεδιασμό του, με στόχο να αποκομίσει κάποια - και όπως κατά κανόνα συμβαίνει - σημαντικά οφέλη. Η προσπόρευση δυνάμεως κρούσεως από τον αντίπαλο, η οποία αποτελεί την βασική αρχή του τζούντο, είναι απαραίτητη για μια γκρούπα επιβολής, η οποία αποτελείται αριθμητικά από ελάχιστους δήθεν "επιλέκτους", οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να εξαγοράσουν, να αποβλακώσουν ή να τρομοκρατήσουν όλες τις συνειδήσεις.
Στις πλείστες των περιπτώσεων φροντίζουν οι ανάλογες πληροφορίες και "αποκαλύψεις" να διαρρέουν από τους ίδιους. Θυμάμαι, όταν κυκλοφόρησε πριν από 22 χρόνια το βιβλίο του Ροντρίγκες Μάτα "Οι Πραγματικοί Αφέντες του Κόσμου", στο οποίο γινόταν η πρώτη δημόσια αναφορά στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ, αυτό που είχε πει ένας φίλος: "Ξέχασέ τα. Για να τα βγάζουν στην φόρα, έχουν περάσει ήδη στην εφαρμογή άλλων δομών, πιο αποδοτικών, πιο αποτελεσματικών, που είναι πιο συγκαλυμμένες και επικίνδυνες". Δεν είναι νομίζω καθόλου τυχαίο, ότι ο Μάτα πριν γράψει αυτό το βιβλίο, ήταν προϊστάμενος των Ισπανικών μυστικών υπηρεσιών.
Έτσι, συν τω χρόνω, συνήθισα να θεωρώ ως πραγματικά, ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που διακήρυσσε, ή άφηνε να διαρρέουν ως "αποκαλύψεις" το σύστημα. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ - στο μέτρο του δυνατού - να ενημερώνομαι και να μελετώ τα αντίστοιχα δημοσιεύματα, τα οποία περιέχουν πλήθος αξιοποιήσιμου υλικού, το οποίο όμως νομίζω ότι οφείλουμε να διέρχεται από τα ανάλογα φίλτρα, πριν βγουν συμπεράσματα.
Μέσα από αυτό το πρίσμα νομίζω ότι πρέπει να αξιολογήσουμε και την τοποθέτηση του Brzezinski, σε συνέντευξή του, η οποία έχει διαδοθεί έντονα στο διαδίκτυο, ότι η ανθρωπότητα και πρώτιστα η νεολαία στην τρέχουσα περίοδο έχει πολιτικοποιηθεί και αφυπνισθεί, με αποτέλεσμα να αντιδράσει αυτή μελλοντικά στα σχέδια των κρατούντων.
Εν πρώτοις, μια τέτοια διασπίστωση από μέρους ενός βασικότατου επικεφαλής των εξουσιαστικών δεξαμενών σκέψης, στο βαθμό που αυτή γίνεται δημόσια και όχι με εμπιστευτικό τρόπο σε κάποιο εξουσιαστικό φόρουμ, ως κίνδυνος που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ηχεί παράξενα. Δεν είναι όμως ότι η διαπίστωση αυτή γίνεται δημόσια, αλλά τυγχάνει και ευρείας εντέχνου αναπαραγωγής από τα μαζικά μέσα. Έστω και εάν αυτή η "διαπίστωση" είναι εν τέλει κοινότυπη, το συμπέρασμα που πρέπει να βγει, είναι ότι αυτή αποτελεί συγκεκριμένη προτροπή προς αδαείς.
Πράγματι βλέπουμε ότι το ίδιο το σύστημα δημιουργεί και θέτει στην διάθεση της κοινωνίας το πλέον σύγχρονο (δια)δραστικό σύστημα αφύπνισης, που είναι το διαδίκτυο.
Ένα σύστημα, το οποίο χαρακτηρίζεται από τρομερές ικανότητες, εμπεριέχοντας ταυτοχρόνως και τρομερούς κινδύνους. Ως σύστημα νέας τεχνολογίας απευθύνεται εντονότερα προς αυτούς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την μεγαλύτερη δεκτικότητα όσο αφορά τις νέες τεχνολογίες, δηλαδή τους νέους.
Στην πράξη καταδείχθηκε ήδη, ότι με βάση το διαδίκτυο και με την συμβολή της κινητής τηλεφωνίας, διεξήχθησαν σε μια σειρά χώρες "έγχρωμες" "επαναστάσεις", οι οποίες αποτελούν καρικατούρα κοινωνικής αντιπαράθεσης, ανεβάζοντας στην κυβέρνηση νέα ανδρείκελα του συστήματος, χειρότερα των προηγούμενων.
Η ακαριαία μεταφορά της πληροφορίας σε "πραγματικό χρόνο" παραγκωνίζει τις συμβατικές μορφές οργάνωσης των αντιστασιακών, ή ορθότερα "αντιστασιακών" κινημάτων του παρελθόντος, υπογραμμίζοντας ακόμη πιο σαρκαστικά την γελοιότητα της φράσης του Μαρξ, ότι "η άρχουσα τάξη θα δώσει το σκοινί στον λαό που θα την κρεμάσει".
Η άρχουσα τάξη είναι παλιά πόρνη, δεδομένου ότι οι οικονομικοί μεγιστάνες στο προσκήνιο είναι μόνον θελητοί ή αθέλητοι αχθοφόροι των Κρόνιων ιερατείων, που βρίσκονται καλά ταμπουρωμένοι στα μετόπισθεν. Και δεν χαρίζουν σκοινιά και παλαμάρια, αλλά μόνο βουρδουλιές και βρωμόξυλο, χωρίς να μπαίνουν καν στον κόπο να κινούν τον βούρδουλα, αφήνοντας τον κοσμάκη να πέφτει πάνω του, μέχρι να του ξηλωθούν οι σάρκες.
Η συλλογικότητα των κοινωνικών κινημάτων, που πραγματοποιείτο στις επιτροπές βάσεις και τους πυρήνες των αμφισβητιών, συρρικνώνεται στην εποχή του διαδικτύου σε μια σχέση ατόμου - πληκτρολογίου - οθόνης, για να επακολουθήσει μια συνάντηση μπαχάλου και ξεσαλώματος απρόσωπων μαζών στον δρόμο. Η συνεννόηση και η επαφή γίνεται ανώνυμα ή με ψευδώνυμα ΕΝΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΑ ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΡΟΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ. Οι ανώνυμοι και δήθεν επώνυμοι - μη εξαιρουμένου του υποφαινομένου - παραμένουν ανώνυμοι για όλους, πλην αυτών έναντι των οποίων θα υπήρχε νόημα να ισχύει το incognito.
Αυτό βεβαίως κάθε άλλο παρά σημαίνει, ότι όλοι όσοι επιχειρούν να αξιοποιήσουν αυτά τα πλαίσια προς μια θεμιτή κατεύθυνση, ματαιοπονούν. Κάθε άλλο. Τουναντίον. Στην φάση που το σύστημα επιταχύνει την πρακτική του, οφείλουμε να αναμιχθούμε όσο πιο ενεργά δυνάμεθα.
Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται, νομίζω και η καλπάζουσα αποδόμηση, την οποία κλιμακώνει η παρέα του ΓΑΠ. σε βάρους του εαυτού της, με στόχο την διάλυση της συνοχής και κρατικής οντότητος του Ελλαδικού κράτους. Εκεί αποβλέπουν και οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Στρως Καν, σχετικά με το προμελετημένο ξεπούλημα στην Τρόικα.
Όταν βγαίνει ένας από τους βασικότερους λεσχίτες, όπως ο Χέλμουτ Σμιτ και δηλώνει, ότι για τα αδιέξοδα της Ελλάδας ευθύνονται οι τράπεζες, που αλλού μπορεί να αποσκοπεί πέραν της ανόδου της λαϊκής αγανάκτησης;
Ένας όμως ελεγχόμενος εκτροχιασμός μέσω της λαϊκής αγανάκτησης δεν αποτελεί σχέδιο μόνον για την Ελλάδα. Όλες οι χώρες έχει σχεδιαστεί να περάσουν στο χάος των ανοργάνωτων εξεγέρσεων, οι οποίες θα εκφράζουν την αναμφίβολα δικαιολογημένη οργή των πολιτών, χωρίς όμως να είναι σε θέση να δώσουν μια συγκεκριμένη προοπτική στις εξελίξεις προς όφελος του λαού.
Η επιλογή των Αραβικών χωρών από την υπερεξουσία για την δημιουργία του μπάχαλου δεν είναι τυχαία. Ολόκληρη η παραγωγή και η οικονομία στηρίζεται στο πετρέλαιο, η τιμή του οποίου πάσχει από καλπάζουσα φυματίωση. Πολύ σημαντικά κοιτάσματα του πετρελαίου ευρίσκονται στις Αραβικές χώρες. Οι πολυεθνικές έδειξαν ότι είναι έτοιμες να αξιοποιήσουν κάθε κρίση, για να εκτινάξουν τις τιμές. Τα αποθέματα πετρελαίου των Ευρωπαϊκών χωρών επαρκούν μόλις για 30 ημέρες.
Το γοργότατο βάθεμα της ύφεσης και η απότομη αύξηση της ανεργίας, σε φάση που οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται σκόπιμα, έρχονται, ως μέρος τους σχεδίου μέσω της εκτίναξης των τιμών του πετρελαίου, που πρόκειται πολύ σύντομα να επιβληθούν, όπως πληροφορεί ο AMYNIAS. Αυτά θα αποτελέσουν την βάση για ελεγχόμενες εξεγέρσεις του ενεξέλεγκτου παντού. Facebook, Twitter, sms, λουρί μανάδων των "επιτροπών διαχείρισης (δηλαδή προκλήσεως) κρίσεων" των εξουσιαστικών κέντρων αναμένεται να δουλέψουν στο φουλ:
"Ordo novo seclorum".
Για να απαντήσω στην ερώτηση, που τέθηκε στο σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησης από την φίλη ιστολόγο αλλενάκι:
Ας διαβαστεί ξανά η ανάρτησή για την κατάληψη του προξενείου του Βερολίνου τον Δεκέμβριο του 2008, για να μην επαναλαμβάνονται πράγματα που γράφτηκαν εδώ, πριν από χρόνια. Ή δείτε εάν θέλετε, ξανά τα βίντεο με τα πρόσφατα γεγονότα στο πανεπιστήμιο Χούμπολντ. Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι ο Παπανδρέου ήταν ενημερωμένος για τα επεισόδια, τα οποία αυτός προφανώς είχε οργανώσει. Εκλιπαρούσε τους διαμαρτυρόμενους να ανέβουνε στο βήμα να μιλήσουνε. Αυτό δεν σημαίνει, ότι όλοι όσοι τα διοργάνωσαν ήσαν εγκάθετοι. Σήμερα να κράζει κάποιος, αυτούς που διαλύουν βάσει σχεδίου την χώρα, είναι πολύ φυσιολογικό. Στη συνέχεια τα μαζικά μέσα, αλλά και πολλοί άνθρωποι με αγνές διαθέσεις που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο, πρόβαλαν αυτά τα γεγονότα, τα οποία εκθέτουν ακόμη περισσότερο ένα πρωθυπουργό, εναντίον του οποίου στρέφεται μαζικά το λαϊκό μένος. Όμως, όπως ήδη ανέλυσα, το σύστημα είναι σε θέση να εκμεταλλεύεται τα πάντα, πλην ενός:
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ - ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ - ΤΟΝ ΗΡΩΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΑΠΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ.
ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΗΤΟ.
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Οι ογκώδης διαμαρτυρία της 23ης Φεβρουρίου μου φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα ως κρας τεστ στην κατεύθυνση μιας πολύ έντονης μελλοντικής σύγκρουσης στο διάστημα των επόμενων εβδομάδων, με επεισόδια, που μάλλον θα ξεφύγουν τελείως. Πρόκειται προφανώς για μια ελεγχόμενη "εκτός ελέγχου" κατάσταση, όπου όμως αυτήν την φορά η κοινωνική σύνθεση των διαμαρτυρόμενων θα είναι πολύ διαφορετική από την περίπτωση του Δεκεμβρίου του 2008.
Ο καταλληλότερος τρόπος εκτροχιασμού είναι να προκαλέσει το ίδιο το καθεστώς με έντεχνο τρόπο θύματα μεταξύ των αστυνομικών, για λόγους ψυχολογικού φανατισμού των μηχανισμών καταστολής, ώστε μελλοντικά να καταστεί δυνατή η εφαρμογή υπέρμετρης βίας εναντίον όλων.
Στο βιβλίο του Μάτα που έγινε αναφορά, υπογραμμίζεται, ότι η πλειοψηφία των μελών της λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι τέκτονες σκωτικού δόγματος. Πέραν αυτού τα ιερατεία, τα οποία δομούν τον πυρήνα της εξουσίας, έχουν πολύ καλές γνώσεις αστρολογίας. Η επιλογή της τρέχουσας φάσης δεν είναι τυχαία. Στις 12 Μαρτίου εισέρχεται ο πλανήτης Ουρανός στο ζώδιο του Κριού, όπου θα παραμείνει περίπου έξι έτη. Πρόκειται για την είσοδο του πλανήτου των αναταραχών, των ανατροπών, της λύσεως των ισορροπιών στο πλέον παρορμητικό ζώδιο. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί κοσμικά πλαίσια εκπομπής παλμών, οι οποίοι ενισχύουν ανάλογες τάσεις.
Την προηγούμενη φορά που εισήλθε αυτός ο πλανήτης στον Κριό ήταν το 1928. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό.
Ήδη στα μέσα του μηνός Μαρτίου ο ουρανός αναμένεται να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του.
Η αντίληψη που λέει, ότι "ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται" είναι λίγο μονόπλευρη.
Ας μην ξεχνάμε αυτό είπε κάποτε ο Δημήτρης Πουλικάκος: "Και μεις για γιορτές ψάχνουμε".
Η υψηλή ιστοσελίδα της CIA για πρόκληση και αρωγή έγχρομων "επαναστάσεων"
Και με τα διαπιστευτήρια της Κοντολίζας
Συνεχίζεται (στο τέταρτο μέρος)
3. ΜΟΝΙΜΟΣ ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΙΣ ΤΩΝ ΝΟΗΤΙΚΩΝ ΑΔΕΝΩΝ, Η ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ; Δύο είναι, κατά την γνώμη μου, οι βασικές ενότητες δεδομένων, που σφραγίζουν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα: Οι εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες και η υπέρμετρη αναλγησία της κυβέρνησης απέναντι στα προβλήματα της χώρας. Αυτές οι ενότητες - ενώ φαινομενικά μοιάζουν ασύνδετες - εντασσόμενες στην ίδια συγκυρία, αποτελούν αλληλοσυνδεόμενες πλευρές του ίδιου νεοταξικού σχεδίου στην τρέχουσα φάση.Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει απολέσει πλέον πάσα στοιχειώδη νομιμοποίηση στην συνείδηση του λαού. Αυτοί, οι οποίοι ίσχυσαν, όσο αφορά το λαϊκό αίσθημα, ως παρέα κακομαθημένων αριβιστών, ευρισκομένη πέραν παντός ήθους και αξιακού συστήματος αρχών, αντιμετωπίζονται πλέον ως ξενόδουλη και ύπουλη συμμορία. Η κάθετη πτώση τους στην συνειδησιακή κλίμακα του λαού επιταχύνθηκε από τους ίδιους, μέσω ενός απροκάλυπτου εκχυδαϊσμού του πολιτικού λόγου, που κλιμάκωσαν κυρίως μέσω του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως κ. Παγκάλου. Δεν γνωρίζω κατά πόσο το πεπρωμένο φρόντισε να εφαρμόσει ένα σκληρό μαύρο αστεϊσμό στην συγκεκριμένη περίπτωση, διά της αντιστροφής της ρήσεως "nomen est omen". Επί του προκειμένου, πράγματι η εκδοχή "Παν-καλός" αυτοαναιρείται από την πρακτική, αλλά έτι περισσότερον από την πάγια φραστική εκφορά, του υπ' αριθμόν ένα παχυδέρμου της πολιτικής ζωής, αφήνοντας ως μόνη ερμηνεία το "Παν-κάλος". Η επιλογή τέτοιας εκχυδαϊστικής και προκλητικότατης τακτικής δεν μπορεί να είναι τυχαία. Επειδή ακριβώς η νομιμοποίηση της πρακτικής μιας κυβερνήσεως έναντι των πολιτών αποτελεί κυρίαρχο πολιτικό στόχο. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει άλλη ερμηνεία από την συνειδητή, σκόπιμη και οργανωμένη κατάργηση του μέτρου από πλευράς κυβερνήσεως όσον αφορά την πολιτική εκφορά. Αυτό δεν έχει μόνο ως αποτέλεσμα την εξαγρίωση των πολιτών, σε φάση που αφ' ενός μεν η εφαρμογή αντιλαϊκών οικονομικών μέτρων κλιμακώνεται ως καλπάζουσα φυματίωσις, αφ' εταίρου δε η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, όσο αφορά τον εκτροχιασμό της διαπλοκής και την πλήρη νομική της κάλυψη από τους κρατικούς υπευθύνους.Με αυτήν την διαδικασία όμως έχει επιλεγεί ηθελημένα - και προφανώς προγραμματισμένα - μια οδός, η οποία δεν είναι μόνον ολισθηρά, αλλά μοιραίως οδηγεί σε μαζική κατολίσθηση των πολιτικών δεδομένων, η οποία σύντομα διαφαίνεται να καταλήξει στην επιχωμάτωση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος. Μέσα από αυτήν την οπτική, μπορούν να ερμηνευθούν και οι συνταγμένες καταγγελίες πλήρους απαξιώσεως της μεταπολιτεύσεως, που κλιμακώνονται τόσο στα μαζικά μέσα, όσο και από καλοθελητές, οι οποίοι ενώ ισχυρίζονται ότι δρουν ατομικώς, είναι προφανές ότι προωθούν προπαγάνδα και στοχεύσεις, τις οποίες απεργάζονται δεξαμενές σκέψης (ή επί το ορθότερον προωθήσεως υπουλίας) του κατεστημένου.Αυτό το οποίο σηματοδοτεί μορφές διακυβερνήσεως, οι οποίες επικαλούνται την δημοκρατία, σε αντίθεση προς τα απροκαλύπτως τυραννικά καθεστώτα, είναι η αντικατάστασις της εξουσίας προσώπων από την εξουσία θεσμών. Οι πολιτικοί θεσμοί συνεπάγονται την εφαρμογή κανόνων, οι οποίοι ευρίσκονται πέραν της ατομικής αυθαιρεσίας. Όταν όμως οι κανόνες λειτουργίας συρρικνώνονται σε επίφαση, με αποτέλεσμα να διαφαίνεται απροσχημάτιστα η στυγνή επιβολή ομάδων συμφερόντων, τότε η νομιμοποίηση του καθεστώτος εκλείπει. Στον βαθμό που οι ιθύνοντες κάνουν σε μια τέτοια περίπτωση χρήση υπερβολικά προκλητικού λόγου, ρίχνουν δηλαδή λάδι, όχι στην φωτιά αλλά στις στάχτες μιας καταρρακωμένης συστημικής νομιμοποιήσεως, τότε γίνεται φανερόν, ότι απεργάζονται κατ' εντολήν κάποιου σκοτεινού κέντρου την δημιουργία συνθηκών για την επιβολή εκτροπής.Δυστυχώς όμως δεν είναι η επιλογή μιας ειδεχθούς προκλητικής φραστικής πρακτικής έναντι ενός κοινωνικού σώματος, το οποίον ευρίσκεται ήδη σε αύξουσα απογοήτευση από την εφαρμογή ληστρικών και εξουθενωτικών οικονομικών μέτρων πλήρους κατεδαφίσεως πάντων των παραγωγικών δομών και της όποιας αναπτυξιακής υποψίας για τις επόμενες δεκαετίες, η οποία μετατρέπει την χώρα σε διηνεκές πτωχοκομείον, ανθρώπων άνευ της παραμικρής προοπτικής, η μόνη μέθοδος εξαγρίωσης των κοινωνικών φρένων. Εάν επρόκειτο για την μόνη έκφανση παροξύνσεως της διαθέσεως των πολιτών - η οποία ευρίσκεται πέραν από κάθε δυνατή σκοπιμότητα πολιτικής επιβίωσης από την μεριά μιας κυβέρνησης, η οποία έχει περιέλθει εκ των πραγμάτων σε δεινή θέση - θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι πρόκειται για κάποια ανεγκέφαλα άτομα της εξουσίας, τα οποία από την υπερβολική κατανάλωση κλοπιμαίων υψηλής χοληστερίνης ευρίσκονται σε μόνιμη βαρύτατη αρτηριοσκλήρωση των νοητικών αδένων.Σε όλα αυτά επισυνάπτεται μια τελείως - εξωτερικώς μεν αλόγιστος, αναπόφευκτα όμως ηθελημένη, προσχεδιασμένη και λεπτομερειακώς μελετημένη - προκλητικότατη αντιμετώπιση των αιτημάτων των πολιτών. Τόσο η υπέρμετρα κλιμακούμενη καταστολή που εφαρμόζεται στην Κερατέα, για ένα αίτημα οικολογικό, το οποίο ξεπερνά τον ομαδικό ωφελιμισμό κάποιων συντεχνιακών αιτημάτων, αποκτώντας μια εκ των πραγμάτων ψυχολογικού τύπου ιερότητα, εντός ενός καταρημαγμένου φυσικού περιβάλλοντος, όσο και βάναυσα υπέρμετρη ποινικοποίηση του κινήματος "δεν πληρώνω", δείχνουν χωρίς περιστροφές ΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΘΕΡΜΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Και αυτό σε μια φάση, όπου τα προβλήματα ταχύτατα πολλαπλασιάζονται. Και έχοντας αυτήν την φορά απέναντί της, όχι κυρίως περιθωριακά στρώματα, τα οποία εμφορούνται από ιδεολογίες σύγκρουσης όχι με το καθεστώς καθ' εαυτό, αλλά με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του, όχι στην βάση της κοινωνικής έγερσης, αλλά για ξεσάλωμα με μπάχαλο. Ούτε και κάποιες ενώσεις επαναστατών της φράσης, οι οποίες αρέσκονται σε πορείες για να αερίζουν "τα λάβαρα του αγώνα". ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕΣΟΥΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ.ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΟΜΩΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΪΕΣ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΡΥΘΜΟ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑΣ;Η απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα, ότι με αυτόν τον τρόπο αποσκοπείται η καταστολή του κινήματος των πολιτών, ούτως ώστε αυτοί να μην προβάλλουν πλέον αιτήματα, είναι αφελής. Η κατάσταση απογνώσεως, η οποία έχει επιβληθεί στους πολίτες δεν αφήνει άλλα περιθώρια από την σύγκρουση, ανεξαρτήτως κόστους. Μπροστά στην απειλή της εκτινασσομένου εξαθλιώσεως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια από την βία, εφ' όσον η νομιμοποίησις του συστήματος στην συνείδηση των πολιτών είναι μηδενική και άπαντες οι υπάρχοντες πολιτικοί φορείς έχουν απαξιωθεί. Να μιλήσουμε για την αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες, όταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση προσποιούνται ένα στημένο παιχνίδι, με επιρροή στο εκλογικό σώμα 15% έκαστος; Και μήπως οι ιθύνοντες δεν είναι εις θέσιν να γνωρίζουν τι μπορεί να συνεπάγονται αυτά; Μήπως δεν ανήκει η φράση "θα μας πάρουν με τις πέτρες" στον κ. Πρωθυπουργό; Μόνο που οι πέτρες έχουν γίνει ήδη κοτρόνες και περιμένουν από μέρα σε μέρα το ξήλωμα τους. Βεβαίως μέσα σε ένα περιβάλλον, το οποίον έχει επικαλυφθεί πλήρως από μπετόν και άσφαλτο, αυτές από κάποια στοιχεία υποδομών πρόκειται να ξηλωθούν. Που όμως μπορεί να απασχολεί αυτό τα βουτυρόπαιδα της εξουσίας, τα οποία εκκολαύθησαν στα στεγανά αναδυόμενων εντολοδόχων; Ή μήπως δεν είναι ο αρχιτέκτων της Μικρασιατικής καταστροφής, "ελευθέριος" Μπεν Εζλόν, ο πρώτος διδάξας του τρόπου, με τον οποίον διαφεύγουν άνευ κόστους οι δολιοφθορείς του Έθνους, καταπτύοντες από πάνω και τον λαό με σλόγκαν του τύπου "Εγώ σας ευεργέτησα και σεις δεν με ψηφίσατε". Το μόνον, το οποίον δεν μπορεί να περιμένει κάποιος πολιτικός πλέον - ανεξαρτήτως υπάρχονος ή μη ήθους και διαθέσεων - είναι η υστεροφημία. Οι πολιτικοί γνωρίζουν εδώ και αρκετό χρόνο και ίδιοι, ότι αποτελούν αναλώσιμα στοιχεία του συστήματος, το οποίο εν τέλει ευρίσκεται υπέρ άνω αυτών. Στοιχεία αναλώσιμα στην διαδικασία της προγραμματισμένης κλιμάκωσης της απαξίωσης του συστήματος από τον ίδιο του τον εαυτό. ΔΙΟΤΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΛΑΣΑΡΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΤΟ ΝΕΟΝ, Η ΝΕΑ "ΤΑΞΙΣ".Οι επερχόμενοι πολιτικοί έχουν παρασκευαστεί με τρόπο, που να είναι έτοιμοι ΓΙΑ ΟΛΑ, προκειμένου να αποκτήσουν την κυβερνητική καρέκλα. Πριν τους εγκρίνουν οι λέσχες επιβολής της "νέας" τάξεως, δεσμεύονται επί θεμάτων καταργήσεως παντός ιερού και οσίου. ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΙΣ, Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΔΟΜΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, Η ΔΙΑΔΟΣΙΣ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΔΕΣΜΩΝ, Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΕ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΠΛΗΡΟΥΣ ΧΑΟΥΣ. Όπως στα περισσότερα κράτη, έτσι και στην Ελλάδα τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση, μοιάζουν όσο δυο σταγόνες από την αποχέτευση. Εάν δούμε τι προτείνει ο κ. Σαμαράς - και όχι η Νέα Δημοκρατία, διότι είναι αστείο να γίνεται λόγος περί κόμματος στην παρούσα φάση, καθότι το χιλιοακουσθέν "με ψηφίσανε για να κάνω ότι γουστάρω" αποτελεί τον πάγιο κομματικό Νεοθωμανισμό - είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που προτείνει ο κ. Παπανδρέου. "Τα λεφτά υπάρχουν" και στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, εν όψει κλιμακώσεως του Αρμαγεδώνος. Αποδεχόμενος το καθεστώς της Τρόικας ο κ. Σαμαράς προτείνει "καλύτερους" τρόπους εξοφλήσεως των διεθνών ληστών. Όχι με εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά με "αξιοποίησή" της. Όχι με πώληση, αλλά με επινοικίαση. Ούτε κουβέντα για τρόπο με τον οποίο μπορεί να λάβει χώρα όχι βερμπαλιστική, αλλά πραγματική ανάπτυξη. Ένας πολιτικός φορέας, ο οποίος στηρίζεται στην δυναμική δημιουργικότητα των πολιτών, δεν χρειάζεται να γίνει κυβέρνηση, ώστε να τους οργανώσει και να τους κινητοποιήσει σε αναπτυξιακή βάση. Αυτό μπορεί να ξεκινήσει, βάσει συγκεκριμένου σχεδίου ανά πάσα στιγμή. Αυτό όμως μπορεί να καταστεί εφικτό, μόνο εφ' όσον αυτός ο φορέας δομείται και λειτουργεί από τους ίδιους τους πολίτες και όχι από άνωθεν, μέσω μηχανισμών επιβολής, εγκαθέτους πατερναλιστές-"σωτήρες".Ζούμε πλέον σε εποχές, όπου τα παρεχόμενα μέσα μας έχουν κατά πολύ ξεπεράσει. Αποτελεί κοινωνικό πρωτογονισμό να αναπαράγονται οι κοινωνίες με βάση το μοντέλο των κομματικών οπαδών. Ενώ έχει αποκτήσει και το τελευταίο χωριό γήπεδο, εξακολουθούμε να αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο τρέχοντας πίσω από τις εντεκάδες του κάθε κομματικού αγά.4. ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ ΑΛΛΑ ΗΠΑΤα 9/10 των γυναικών στην Αίγυπτο είναι θύματα ευνουχισμού. Από πότε αυτός που απαιτεί το κόψιμο της κλειτορίδας όλων των νεαρών κοριτσιών "επειδή έτσι προβλέπει το κοράνι", δηλαδή τα καθίκια της Μουσουλμανικής Αδελφότητος, μπορεί να πρωτοστατεί σε ένα αγώνα για πραγματική ελευθερία;Το ερώτημα δεν είναι κυρίως κατά πόσο του κουτρούλη ο γάμος, που παρουσιάζουν τα μίντια ως δήθεν λαϊκή εξέγερση στις Αραβικές χώρες και που ο Ομπάμα παρομοίασε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, είναι σχεδιασμένα από τα γεράκια της παγκόσμιας εξουσιαστικής αλήτ, ή οχι. Το ερώτημα είναι κυρίως, γιατί οργανώθηκε αυτό το "πανηγύρι" - φιάσκο αλλαγής φρουράς του ενός ανδρείκελου του ιμπεριαλισμού από το άλλο;Ότι πολλοί χαίρονται, ιδιαίτερα κάποιοι νεώτεροι, βλέποντας τον κόσμο να διαμαρτύρεται στους δρόμους, είναι κατανοητό. Οφείλουμε οι παλαιότεροι να παραδεχθούμε, ότι όταν κρίνεται ο παπάς από το ράσο, δεν εκδηλώνεται κάποιο έλλειμμα πίστεως, αλλά έλλειμμα θεολογικής διακονίας. Ειδικά κάποιοι, που μπορεί σε συγκεκριμένες φάσεις, οι οποίες ίσως επεκτάθηκαν σε σημαντικό τμήμα της ζωής μας, να ασχοληθήκαμε έντονα με την προώθηση των πολιτικών κινημάτων, κατανοώντας το πρωταρχικότερο, ότι δηλαδή "δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατική θεωρία", ότι δεν μπορεί να λάβει χώρα ουσιαστική κοινωνική ανατροπή χωρίς οργανωμένο υποκείμενο και συγκεκριμένη δόμηση του κοινωνικού μπλοκ των δυνάμεων της αλλαγής, πρέπει να παραδεχθούμε, ότι δεν επιτύχαμε να καθιερώσουμε ούτε τα στοιχειωδώς αυτονόητα για την ύπαρξη ενός κοινωνικού κινήματος και να αναλογιστούμε την στιγμή που θα μας σκεπάσει το χώμα, κουβαλώντας αυτό το παράπονο.Τι είδαμε; Εξεγέρσεις χωρίς πανό, που να προβάλουν κάποιους στόχους. Συνθήματα μόνο για να φύγει ο τύραννος και για ψωμί, χωρίς αναφορά στο μέλλον, σε αυτό που θα μπορούσε και πρέπει να ακολουθήσει.Ψωμί. Μια πραγματικότητα τόσο βαθιά όσο και ο άνθρωπος, καθαγιασμένη από την μεταφυσική λατρεία, αλλά και την άθεη λατρεία κοινωνικών κινημάτων, τα οποία έγραψαν στην σημαία τους τον υλισμό, υπό την "διαλεκτική" ή "επιστημονική" μορφή. Προχριστιανική λατρεία του θανάτου του σπόρου εντός της γης και της αναστάσεώς του υπό μορφήν μόσχου του σίτου, αγιασμός δέκα ψωμιών από τον Χριστούλη, για να φάνε δέκα χιλιάδες νομάτοι, οι οποίοι εκαλέσθησαν στο μεγάλο Μυστήριον του Γάμου της Καρδίας μετά του Λόγου, ο αγώνας του ΚΚΕ τον χειμώνα του 1941, για να μην πεθάνει κανείς από την πείνα, ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγίνοντο θύματα του λιμού, ο οποίος προέκυψε από τον πολεμικό θαλάσσιο αποκλεισμό της Ελλάδας από το Royal Navy των αρχιτεκτόνων του City.Είπαμε "το ψωμί ψωμάκι", λέγαν οι παλαιότεροι, "προσέξτε μην το πείτε και σεις". Ο άρτος ο επιούσιος, δηλαδή αυτό που αποτελεί τροφή για το σώμα και το πνεύμα. Συχνά ξεχνάμε το δεύτερο. "Τα φάγαμε" δεν σημαίνει πλέον για τα παχύδερμα της εξουσίας ταπεινή διαδικασία δημιουργίας και προσευχής, αλλά πράξη λεηλασίας. Γι' αυτό μας εγκαλεί ο Κομφούκιος σε μια πορεία ενδοσκόπησης σε σχέση με την τροφή, δια της ρήσεως: "Πολλοί τρώνε ψωμί, λίγοι καταλαβαίνουν την πραγματική γεύση του".Πράγματι, εάν επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε το ψωμί, ερχόμαστε πλησιέστερα στην βάση της ύπαρξής μας. Το μόνο που απομένει ανοικτό προς χειρισμό τότε πλέον, είναι το αλάτι. Διότι η βάση της υπάρξεως δεν είναι δυνατόν να νοηματοδοτείται εκτός ορίων μιας υγιούς συντροφικότητος.Η Αίγυπτος είναι η πρώτη χώρα όσο αφορά την ποσότητα εισαγωγής δημητριακών. Μια χώρα, όπου οι άνθρωποι επιβιώνουν με 1,40 Ευρώ την ημέρα, ενώ η διατροφή τους στηρίζεται κυρίως στα δημητριακά.Πως έφτασε όμως μια χώρα, η οποία διαθέτει το ευεργέτημα της κοιλάδας και του δέλτα του ποταμού Νείλου, μια χώρα από φυσικής πλευράς πάμπλουτη δηλαδή, σε σύγκριση με γειτονικές περιοχές, όπου κυριαρχεί η έρημος, να λέει το ψωμί ψωμάκι; Τι κατάλαβαν τέλος πάντων οι Αιγύπτιοι, ως κληρονόμοι ενός τεραστίου πολιτισμού της αρχαιότητος, της κλασσικής και της Ελληνιστικής περιόδου, σχετικά με το ψωμί; Προφανώς, ότι εάν δεν κάνουν τις πυραμίδες μπρελόκ για να τις πουλήσουν στους τουρίστες, ψωμί δεν έχει.Με ποια διαδικασία κατάντησε αυτή η τόσο πλούσια χώρα από πλευράς φυσικών καταβολών, να στηρίζεται στην εμποροποίηση του περελθόντος της, δηλαδή στον τουρισμό και στην εμποροποίηση της γεωγραφικής της θέσεως, δηλαδή στις εισπράξεις από τις διελεύσεις πλοίων μέσω της διώρυγας των στενών, οι οποίες αριθμούν περί τα τρία δις δολάρια ετησίως, για να σιτίσει τον πληθυσμό της;Γιατί απέτυχε αυτή η χώρα, η οποία δεν στερείται ανθρώπων οι οποίοι μπορούν να σκέπτονται περί τα οικονομικά, εάν αναλογιστούμε επί παραδείγματι τον μεγάλο Αιγύπτιο οικονομολόγο Σαμίρ Αμίν, καθηγητή στο περιώνυμο όγδοο πανεπιστήμιο στο Παρίσι (Βενσέν) και σύμβουλο πλήθους οργανισμών ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών κατά την δεκαετία του '70, στην οποία συντέλεσαν οι "αναπτυσσόμενοι" αναπτυξιακά άλματα, να μπορέσει να συντελέσει και αυτή μια πρωταρχική συσσώρευση με την αντίστοιχη οικονομική ανάπτυξη, ώστε να είναι σε θέση να εγγυηθεί μια ομαλή παροχή τροφίμων στην εσωτερική αγορά της; Που ευρίσκεται η κακοδαιμονία της πείνας και της υπανάπτυξης, την οποίαν ευελπιστούν οι επίδοξοι διαδηλωταί της σήμερον να ανατρέψουν, μέσω των διαμαρτυριών των; Εστιάζεται το πρόβλημα εις το πρόσωπο ενός τυράννου, ή οφείλεται κυρίως σε επιλογές δομικού χαρακτήρος και μάλιστα αναγόμενες και σε φάσεις, κατά τις οποίες η χώρα αυτή υπήρξε ένα από τα προωθημένα φυλάκια των αδεσμεύτων;Είναι φυσικό, μια χώρα η οποία διαθέτει μια καλή αποδοτικότητα της γης και μια σχετικά οργανωμένη εμποροβιοτεχνική τάξη, ως ήταν το Ελληνικό στοιχείο προ της εκδιώξεώς του από την Αίγυπτο, να διαθέτει τις προϋποθέσεις για μια στοιχειώδη οικονομική ανάπτυξη, κατά την περίοδο μετά τον Β΄ΠΠ., όταν η διεθνής οικονομική συγκυρία ευρίσκετο σε έντονο αναπτυξιακό κύκλο.Οι μουσουλμανικές χώρες εκ παραδόσεως στηρίζονται σε δυο βασικές δομές. Αυτές είναι ο στρατός και το ιερατείο. Πρόκειται για μη παραγωγικές, γραφειοκρατικές κάστες, οι οποίες αποτελούσαν και τον πυλώνα των μοναρχικών καθεστώτων τότε στις Αραβικές χώρες. Η Αίγυπτος ως μη πετρελαιοπαραγωγός χώρα ενδιέφερε άμεσα το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, το οποίο ενέμετο μεταπολεμικώς τις πετρελαιοπηγές των χωρών της Μέσης Ανατολής, κυρίως λόγω του στρατηγικού ρόλου της διώρυγας.
Ήταν επόμενο η αντιαποικιακή τάση, η οποία εκδηλώθηκε μεταπολεμικά, ως φυσικό επακόλουθο της εποχής, από τον αναπτυσσόμενο αραβικό εθνικισμό να βρει έδαφος και στην Αίγυπτο. Δεν είναι της στιγμής μια αναφορά στον τρόπο με τον οποίο η εξέγερση υπό τον Αμπντούλ Νάσερ οδήγησε στην αποτίναξη της αγγλικής αποικιοκρατίας και στην ανακήρυξη της εθνικής ανεξαρτησίας της Αιγύπτου. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η εν λόγω χώρα, έστω και ως μη πετρελαιοπαραγωγός, κάθε άλλο παρά ελάσσονος σημασίας ήτο για την Βρετανική κυριαρχία, λόγω της διώρυγας. Η συγκεκριμένη φάση όμως σφραγίστηκε από τον έντονο ανταγωνισμό κάποιων εξουσιαστικών κυκλωμάτων της Αγγλίας και κάποιων αντίστοιχων των ΗΠΑ. Αυτός ο ανταγωνισμός και οι συγκρούσεις που προκάλεσε, σφράγισαν και τις εξελίξεις στην Κύπρο, με κύριους εντολοδότες των δυο συγκρουόμενων μπλοκ ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους Μακάριο και Γρίβα. Το συγκρότημα περί την Aramco, ενώ είχε μεγάλη νομή στον έλεγχο των πετρελαιοπηγών της περιοχής και έλεγχε το Ισραήλ, το οποίο είχε εγκαθιδρυθεί με αγώνα εναντίον των Άγγλων, δεν διέθετε τον αντίστοιχο έλεγχο κάποιων στρατηγικού χαρακτήρα περιοχών, οι οποίες ευρίσκοντο παραδοσιακά υπό Βρετανικό έλεγχο. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, ως έχουσα άμεση οργανωτική σχέση με τους Χιτλερικούς, ήταν επόμενο μεταπολεμικώς να περάσει υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ, στην εκδούλευση των οποίων πέρασαν τα στελέχη των Ναζί, εφόσον αυτές αποτέλεσαν ανέκαθεν τα παρασκήνια χρηματοδοτήσεως και ενισχύσεως των Ναζιστών. Θεού θέλοντος στο κεφάλαιο, όπου προτίθεμαι να κάνω κάποια ειδική αναφορά στην ΜΑ. θα περιγραφεί ο τρόπος, με τον οποίον κάποια σημαντικά στελέχη των Ναζί ενίσχυσαν τις δομές της μεταπολεμικά, κατ' εντολή των ΗΠΑ. Έτσι η ΜΑ. στάθηκε σημαντικός μοχλός ενίσχυσης του Αραβικού εθνικισμού στον στόχο της καταλύσεως της Αγγλικής αποικιοκρατίας, ως ανταγωνιστού των εν λόγω κυκλωμάτων των ΗΠΑ. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον ο Νάσερ, μετά την συμμαχία σκοπιμότητος για την εκδίωξη των Βρετανών, ήλθε σε άμεση σύγκρουση με την ΜΑ. Μέσω της ασκήσεως επιθετικής πολιτικής με μοχλό το Ισραήλ εναντίον της Αιγύπτου, υποχρέωσαν οι ΗΠΑ τον Νάσερ να στραφεί προς την Σοβιετική Ένωση, κυρίως με στόχο την αγορά όπλων. Όπως καλώς γνωρίζουμε από την περίπτωση της Ελλάδος, ο βασικός τρόπος ματαίωσης της ανάπτυξης μιας χώρας, είναι να της επιβληθεί καθεστώς υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών, ματαιώνοντας την διαδικασία εσωτερικής παραγωγικής συσσώρευσης. Στο βαθμό που η εν λόγω χώρα στην συνέχεια, για να μπορέσει να δημιουργήσει απασχόληση, ενισχύει τις γραφειοκρατικές δομές της, με παράλληλο στόχο την ταυτόχρονη εμπέδωση της εσωτερικής εξουσίας, μεσοπρόθεσμα αδυνατεί να εγγυηθεί τις καταναλωτικές ανάγκες του εγχώριου πληθυσμού, οπότε καταφεύγει στην δύνη του εξωτερικού δανεισμού. Αυτή η κινούμενη άμμος την οδηγεί με βεβαιότητα στην υπερχρέωση και στην πολιτική υποδούλωση στα κατεστημένα των δανειστών της.Για να προμηθευτεί οπλισμό από την Σοβιετική Ένωση το καθεστώς του Νάσερ, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει την σύγκρουση με το Ισραήλ, αναγκάστηκε να δαπανήσει σχεδόν όλες τις εξαγωγές του βασικού εξαγώγιμου αγροτικού προϊόντος της Αιγύπτου, σε βάση κλίρινγκ, που ήταν το μπαμπάκι.Η εκδίωξη των Ελλήνων από την Αίγυπτο, επειδή ένα σημαντικό τμήμα της εκεί ομογένειας ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τα αγγλικά συμφέροντα, τα οποία διεκπεραίωνε, στέρησε την χώρα επίσης από ένα σημαντικό δυναμικό στην οργάνωση του εμπορίου και της μεταποίησης.Ο παραγωγικός μαρασμός της Αιγύπτου που συντελέστηκε συνακολούθως, είχε τις αντίστοιχες συνέπειες στην δημιουργία ψυχοσύνθεσης και συνηθειών του πληθυσμού.Οι ελπίδες να μπορέσει να εξέλθει ο λαός της Αιγύπτου από την δαγκάνα των διεθνών καρχαριών, που επιβάλουν τα αντίστοιχα πολιτικά δεσμά, υπό το υπάρχον σήμερα συνειδησιακό και οργανωτικό του επίπεδο και μάλιστα μέσα σε συνθήκες διεθνούς οικονομικής καταρρεύσεως είναι λιγότερες από μηδενικές.Άρα αυτό το οποίον αποσκοπείται με την δοτή εξέγερση στην Αίγυπτο ευρίσκεται όχι μόνον μακρόθεν των όποιων καλώς νοουμένων συμφερόντων του Αιγυπτιακού λαού, αλλά στρέφεται αναφανδόν εναντίον του και εναντίον της συνολικής ανθρωπότητος.Αυτό δεν σημαίνει ότι πάσα διαμαρτυρία αποβαίνει εκ προοιμίου άσκοπος και ανόητος. Αυτή όμως έχει νόημα εφ' όσον οργανώνεται σε βάση ειλικρινούς κοινωνικής ανατροπής και όχι από τους διεθνείς νταβατζήδες.Ο Μουμπάρακ έφυγε. Την εξουσία ανέλαβε ως πιστός σκύλος του ο διεφθαρμένος υπουργός αμύνης Μοχάμεντ Τατάβι, συνεχίζοντας την παραδοσιακή πρόσδεση της διακυβέρνησης της Αιγύπτου στο γραφειοκρατικό μιλιταριστικό κατεστημένο, το οποίο μόνο μια κοινωνία των πολιτών δεν είναι εις θέσιν να προάγει. Δεσμεύθηκε με την διεξαγωγή εκλογών εντός δυο μηνών, αλλά εφ' όσον θεωρεί πρακτέο δύναται να αναβάλει τις εκλογές για ακόμη έξι μήνες.http://www.independent.co.uk/news/world/africa/is-the-army-tightening-its-grip-on-egypt-2213849.htmlΟ έξωθεν πριμοδοτημένος, ο ρόλος του οποίου πρόκειται να ενισχυθεί στο επόμενο μέλλον, διαφαίνεται ξεκάθαρα: Πρόκειται για τα δυο καρκινώματα, που εμφύτευσαν ο ιμπεριαλισμός και τα νεοταξικά κυκλώματα στην πλάτη του Αιγυπτιακού λαού. Οι "ΜΚ"Ο και η Ισλαμική Αδελφότητα. Δυο εξωτερικά ετερόκλητα κατεστημένα, τα οποία προωθούν δυο αντίθετα άκρα. Οι πρώτοι απεργάζονται την διάλυση των παραδοσιακών δομών, με στόχο το πλήρες αξιακό κοινωνικό μπάχαλο. Οι δεύτεροι την πλήρη κοινωνική αρτηριοσκλήρωση, στην βάση της απάνθρωπης Σαρία, ως οι πλέον φανατικοί εκπρόσωποι μιας μεσαιωνικής θρησκείας. Ο τρόπος, με τον οποίον συναντώνται τα πλέον αντίθετα άκρα, δεν μπορεί να προκαλεί απορία, όταν όπισθεν ευρίσκονται τα νεοταξικά κατεστημένα, με τις μυστικές υπηρεσίες, τα ιδρύματα και το κλεμμένο παραδάκι από ένα λαό, την οικονομία του οποίου εξαθλίωσαν, ώστε να μπορούν να εξαγοράζουν συνειδήσεις για τριάκοντα αργύρια.5. Η ΔΟΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣΣυνεχίζεται...
1. ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ: ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ Η ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΪΑΣ;Θα ισχυριζόμουν ότι δεν είμαι καθόλου μόνος στο κουκλοθέατρο. Με αρκετούς φίλους συνομιλούμε εδώ και δυόμισι δεκαετίες για τα τεκταινόμενα, για πράγματα που μόνο κρυμμένα δεν είναι, αλλά καθίστανται πλήρως προσβάσιμα για όσους θέλουν να ψάξουν λίγο κάτω από την επιφάνεια.Με κάθε χρόνο που περνάει ερχόμαστε πλησιέστερα στην εγκαθίδρυση ενός εξουσιαστικού καθεστώτος χωρίς μάσκα. Ενός καθεστώτος, με το οποίο η εξουσία επιδεικνύει απροκάλυπτα την πραγματική μούρη της, διότι δεν πρόκειται περί προσώπου.
Γιατί άραγε φτάνουμε αυτήν την περίοδο στο σημείο, που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε "αποκάλυψη" της εξουσίας; Πρόκειται για ένα πλήρες ξεσάλωμα του "κακού", όπως ισχυρίζονται κάποια προφητικά ή "προφυτικά" κείμενα, με στόχο την πλήρη και απροκάλυπτη επικράτησή του, το οποίο πρόκειται να επιφέρει ένα άγριο εξοργισμό του Θείου, το οποίο θα παρέμβει στην συνέχεια με την μορφή κάποιου μεσσία για να αποδώσει την Νέμεση; Και ο άνθρωπος που μένει τελικά; Ποιος είναι ο ρόλος του στην "σκοτεινή" πορεία ανάπτυξης του "κακού" μέχρι την πλήρη επικράτησή του; Πρόκειται τελικά μόνο για τον παθητικό αχθοφόρο ενός πεπρωμένου σε διαρκή πτώση, στον οποίο δόθηκε μόνο τόση νοημοσύνη και μόνο τόσο περιορισμένη ετοιμότητα για ανατροπή των δεδομένων επικυριαρχίας του κακού, ώστε ως η μόνη ελπίδα που υφίσταται είναι να την κάνει με απαλά πηδηματάκια μέσω της μετανοίας προς κάποια διέξοδο ατομικής σωτηρίας;
Επ' αυτού το Ελληνικό Πνεύμα έχει λάβει ήδη θέση:
Ο Πλάτων στον Τίμαιο, αφού κάνει μια σύντομη αναφορά σε μεγάλες καταστροφές που προηγήθηκαν, θα διακηρύξει:
...βουληθείς γάρ ὁ Θεός ἁγαθά μέν πάντα, φλαῠρον δέ μηδέν εἶναι κατά δύναμιν...
καθώς και:
...λογισμοῠ δέ μετέχουσα καί ἁρμονίας ἡ ψυχή, τῶν νοητῶν ἀεί τέ τῶν ὂντων ὑπό τοῦ ἀρίστου ἀρίστη γενομένη των γεννηθέντων.
Ανέκαθεν η εξουσία στηριζόταν στο ένστικτο εξουσιασμού. Ένα ένστικτο, το οποίο καμία ιδεολογία, κανένα δόγμα δεν φρόντισε να αποκαλύψει. Ένα ένστικτο, που αφορά την πραγματική ψυχοσύνθεση του Κάιν, όχι αυτή που μας είπαν: Διότι ο Κάιν δεν σκότωσε τον αδελφό του, αλλά τον υποδούλωσε, για να τον έχει μια ζωή υποχείριο και σκλάβο του.Εάν τον σκότωνε, προφανώς το κακό θα ήταν μικρότερο. Το αδίκημα θα ήταν υπό μια έννοια "στιγμιαίο". Ο Κάιν θα εκαρπούτο με αυτόν τον τρόπο τα περιουσιακά στοιχεία, τον έλεγχο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Ποιος όμως θα δούλευε γι αυτόν; Ποιος θα τον υπηρετούσε και ποιος θα του απέδιδε τιμές;Για την κυριαρχία επί του αδελφού του, έπρεπε ο Κάιν να επινοήσει ένα "σύστημα". Μια διαδικασία επιβολής, την οποία ο Άβελ θα θεωρούσε φυσική, αυτονόητη και ακόμη καλύτερα συμφέρουσα και για τον ίδιο. Η καλύτερη εξασφάλιση θα ήταν βέβαια αυτή να θεωρείται από θεού δοσμένη.Αυτό είχε δυο συνιστώσες: Την αποβλάκωση του Άβελ και όπου αυτός σήκωνε κεφάλι, τον βούρδουλα.Ως μέθοδος αποβλακώσεως εγκαθιδρύθηκε το κουκλοθέατρο. Ο Άβελ δεν έπρεπε ποτέ να κατανοήσει τι είναι πραγματική ζωή. Μόνο που στο κουκλοθέατρο της πλασματικής πραγματικότητος οι κούκλες είναι άνθρωποι και τα νήματα αόρατα ή κρυμμένα.Αυτό δεν σημαίνει ότι το κουκλοθέατρο δεν έχει αποκαλυφθεί κατά καιρούς. Και είναι επόμενο, όσο τα σχέδια της εξουσίας κλιμακώνονται και γίνονται πιο απροκάλυπτα, οι αποκάλυψη του σκηνικού να εντείνεται. Πριν εικοσιπέντε χρόνια, αναφέροντας κάποια δεδομένα, τα οποία σήμερα αποτελούν εν πολλοίς κοινές διαπιστώσεις, μας έδειχναν με το δάκτυλο και μας αποκαλούσαν συνωμοσιολόγους, σαν να αναφέροντο σε κάποιο είδος ψυχικής νόσου. Είναι επόμενο, όσο αυτά τα ζητήματα γίνονται κοινός τόπος, το μεγάλο ζητούμενο να είναι η διέξοδος.Σε δυο σημαντικά κείμενα του Henry Makow Ph.D. σχετικά με τις πρόσφατες εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες, τα οποία αναδημοσίευσε μεταφρασμένα στα Ελληνικά το ιστολόγιο Φιλοπατρία:
Η Αίγυπτος είναι μια άλλη “παρδαλή” επανάσταση του Σόρος
και Αίγυπτος: Ετοιμασία του σκηνικού για τον Γ’ ΠΠ
και στα οποία παρέχονται κάποια σημαντικά στοιχεία για το κουκλοθέατρο της πρόσφατης εξέγερσης στις αραβικές χώρες, γίνεται λόγος και για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, μέσα από τα γραπτά του αρχιερέα του τεκτονισμού Albert Pike, τα οποία δημοσιεύθηκαν τον προπερασμένο αιώνα.Το ερώτημα που προκύπτει σχετίζεται με τον ρόλο του ενεργού ανθρώπου. Αυτού, που δεν συμβιβάζεται με τον ρόλο του αιωνίως ποδοπατημένου από τις εξελίξεις, αυτού που δεν δέχεται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν έχει άλλη επιλογή, από το να αποτελεί το αιώνιο θύμα του πεπρωμένου. Αυτού που δεν δέχεται την ατομική σωτηρία ως παραθυράκι διαφυγής από ένα σύστημα, το οποίο πολτοποιεί την ανθρωπότητα, αυτού που θέτει την σωτηρία της ανθρωπότητος υπεράνω των ατομικών του δεδομένων, όπως διακήρυξε ο Μπέρντολντ Μπρεχτ στις "Μέρες της Κομμούνας":- Κανένας ή όλοι, όλοι ή κανείς! Μήπως λοιπόν - όσο στημένο κι αν είναι εκ των προτέρων το σκηνικό - τα σχέδια της εξουσίας, τα οποία έχουν εξαγγελθεί ως πεπρωμένο, δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από σχέδια, μπροστά στην μεγάλη επερχόμενη εξέγερση του Άβελ ενάντια στον Καϊνισμό; 2. ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ
Τα δεδομένα, τα οποία στοιχειοθετούν τον στημένο χαρακτήρα της προκειμένης εξεγέρσεως στις αραβικές χώρες, είναι πλέον πάρα πολλά. Τα παγκόσμια εξουσιαστικά κυκλώματα οργανώνουν εξεγέρσεις με σύνθημα την εναλλαγή των παρόντων ανδρεικέλων τους στην εξουσία με άλλα, εξ ίσου πιστά σε αυτούς.
Η Αίγυπτος είναι στα νύχια του ΔΝΤ. από το 1991 με τοπικό κουίσλιγκ τον Μουμπάρακ. Το ίδιο ισχύει και για την Τυνησία με τύραννο τον Μπεν Αλή. Τα μέτρα που επιβάλουν οι διεθνείς οδοστρωτήρες της διαλύσεως και καταλύσεως των χωρών είναι από την πρόσφατη ανοιχτή αποικιοποίηση της Ελλάδας γνωστά: Ιδιοτικοποίηση των πάντων, διάλυση της εσωτερικής παράγωγης, εκμηδένιση των εργασιακών σχέσεων, ελαχιστοποίηση του λαϊκού εισοδήματος στα όρια της φτώχειας.
Οι ΗΠΑ με μακρύ χέρι το φασισταριό της θρησκευτικής αποχαύνωσης της "Μουσουλμανικής Αδελφότητος" ουδέποτε έκρυψαν ότι βρίσκονται πίσω από την οργάνωση των εξεγέρσεων. Η αδελφότητα ζήτησε ανοιχτά και απροκάλυπτα την ανάθεση της διακυβέρνησης της Αιγύπτου στο μπουλντόκ των ΗΠΑ Ελ Μπαραντέϊ.
Σας καλώ να δείτε την ιστοσελίδα του CRISIS GROUP, στο οποίο ανήκει ο εν λόγω "κύριος" μαζί με τον Τζωρτζ Σόρος (στην εκτελεστική επιτροπή) . Στον "οργανισμό" συμμετέχουν όλοι εκείνοι που πρωτοστάτησαν στο στήσιμο των τελευταίων πολέμων εναντίον χωρών, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ: Γουέλσευ Κλαρκ, Γιόσκα Φίσερ, Κόφυ Ανάν, Σολάνα, Αρτισάρι και λοιποί διεκπεραιωτές όσων προηγούνται των βομβαρδισμών αμάχων.
http://www.crisisgroup.org/en/about/board.aspx
Ο καθηγητής Michel Chossudovski, ο οποίος είναι άριστος γνώστης σχετικά με τις διεθνείς εξελίξεις, καταθέτει τα εξής σχετικά με την εξέγερση στην Τυνησία και την Αίγυπτο σε ένα σημαντικό άρθρο στο Global Research με τίτλο:
Οι δικτάτορες δεν δίνουν εντολές, υπακούουν σε εντολές
Στις 14 Ιανουαρίου μετέβη ο υπουργός αναπληρωτής εξωτερικών των ΗΠΑ Jeffrey Feltman στην Τυνησία και απαίτησε απροκάλυπτα να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Στις 18 Ιανουαρίου δήλωσε, ότι μόνο νέες εκλογές θα μπορούσαν να προσδώσουν ισχύ και φερεγγυότητα στην ηγεσία της χώρας, με βάση την πολιτική βοήθεια που προσφέρουν οι ΗΠΑ.
Τα δημοσιεύματα για την παρέμβαση των ΗΠΑ στην Τυνησία στα πλαίσια της εξέγερσης, όπως αφθονούν, όπως στη AFP: Usa helping shape outcome from Tunisian uprising
Τα στρατηγεία της Ουάσιγκτον επιχειρούν με επιτυχία την ενσωμάτωση της Αιγυπτιακής αντιπολίτευσης εδώ και πολλά χρόνια. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουν στήσει και δραστηριοποιήσει δυο ιδρύματα. Το National Endowment for Democracy (NED) και το Freedom House (FH). Και τα δυο ιδρύματα διατηρούν επαφές με το Κογκρέσσο και έχουν προηγηθεί καταγγελίες, ότι σε αυτά ενέχεται η CIA. Και τα δυο αυτά ιδρύματα παρεμβαίνουν στις πρόσφατες εξεγέρσεις των Βορειοαφρικανικών χωρών. Ο Stephen Gowans, γνωστός αναλυτής, δημοσίευσε τον Ιανουαάριο ένα άρθρο με τίτλο "Τι μένει;" στους New York Times, όπου ανέφερε:
"Το NED οργανώθηκε από την κυβέρνηση Ρήγκαν, μετά την αποκάλυψη του ρόλου που διεξήγαγε η CIA στις απόπειρες υπόθαλψης και ανατροπής ξένων κυβερνήσεων, επειδή τα κόμματα, οι οργανώσεις, τα έντυπα και οι ακτιβιστές που χρηματοδοτούντο από την CIA, είχαν μεγάλη πτώση της αξιοπιστίας τους. Τότε ανέλαβε η NED, ως υπερκομματικό ίδρυμα και με την συμμετοχή των δυο κομμάτων, αλλά και της ηγεσίας των συνδικάτων(!) και του Εμπορικού Επιμελητηρίου των ΗΠΑ την χρηματοδότηση οργανώσεων που κλιμάκωναν την ανατροπή ξένων κυβερνήσεων.
Σε ένα δελτίου τύπου αναφέρει το Freedom House:
"Η Αιγυπτιακή κοινωνία των πολιτών είναι ιδιαίτερα δυνατή ενώ επιχειρείται η ανακοπή της. Εκατοντάδες ΜΚΟ σε αυτή την χώρα αγωνίζονται για τα πολιτικά δικαιώματα, μέσα σε ισχυρά ελεγχόμενο περιβάλλον".
Η πολιτική των ΗΠΑ διακρίνεται από την πλέον διπλοπρόσωπη ωμότητα. Από την μια διατηρούν την απάνθρωπη και βίαιη δικτατορία του Μουμπάρακ, από την άλλη χρηματοδοτούν και προωθούν την ανατροπή του μέσω ΜΚΟ. Υπό την αιγίδα του Freedom House προσκάλεσε η Κοντολίζα Ράις το 2008 Αιγυπτίους αντικαθεστωτικούς και αντιπάλους του Μουμπάρακ στο υπουργείο εξωτερικών, όπου έγινε σύσκεψη με τον σημαντικότερο σύμβουλο επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής της κυβερνήσεως Μπους Stephen Hadley.
Το πρόγραμμα του Freedom House με την επονομασία "Μια Νέα Γενεά για την Αίγυπτο" κατέστη περιώνυμο τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο εξωτερικό. Σωρεία Αιγυπτίων, οι οποίοι ήσαν μπράβοι των ΜΚΟ μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ με υποτροφίες του ιδρύματος. Η Ράις τους χαρακτήρισε ως "την ελπίδα και το μέλλον της Αιγύπτου" και οργάνωσε τις επαφές τους με μέλη του Κογκρέσου και των ειδικών ασφαλείας.
http://www.freedomhouse.org/template.cfm?page=66&program=84>Μια αποστολή, αποτελούμενη από τους βασικούς ακτιβιστές που συμμετείχαν στα προγράμματα της Ράις συνάντησε τον Μάιο του 2009 η Χίλλαρυ Κλίντον, ακριβώς μια εβδομάδα πριν την επίσκεψη του Ομπάμα στην Αίγυπτο. Στην συνάντηση με τους 16 ακτιβιστές συμμετείχε και γνωστός από τις παρεμβάσεις στην Τυνησία που προαναφέρθηκαν Jeffrey Feltman.Οι ακτιβιστές συμμετείχαν και σε ένα πρόγραμμα, όπου εξασκήθησαν και διδάχθησαν τρόπους παρέμβασης στα πολιτικά δρώμενα και εξάσκηση επιρροής, καθώς και τα "προτερήματα" του συστήματος διακυβέρνησης των ΗΠΑ.http://www.freedomhouse.org/template.cfm?page=70&release=989Γίνεται κατανοητό, ότι τα εν λόγω προγράμματα αποτελούν κλιμάκωση παρασκευής πρακτόρων.Η πλέον ωμή όμως παρέμβαση των ΗΠΑ στις Ισλαμικές χώρες γίνεται με την ύπουλη πρακτική της "ισλαμικής αδελφότητος", στην οποία θα αναφερθώ στην συνέχεια.συνεχίζεται...
Στα ζοφερά γεγονότα που εκτυλίσσονται στις αραβικές χώρες το τελευταίο διάστημα υποτίθεται ότι πρωταγωνιστούν οι λεγόμενες "λαϊκές μάζες῾". Στην ουσία έχει καταστεί ήδη προφανές, ότι τα νήματα κινούν πίσω από την δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια ο ιμπεριαλισμός, με την σύγχρονή του μορφή, η οποία είναι ο παγκόσμιος έλεγχος με αφετηρία τα κέντρα παγκοσμιοποίησης. Σε ορατό πλέον μοχλό διεκπεραίωσης αυτής της πολιτικής αναδεικνύεται η "Ένωση των Αδελφών Μουσουλμάνων". Εξωτερικά αυτή η οργάνωση εμφανίζεται ως χώρος άκρατου θρησκευτικού φανατισμού.
Με την "Ένωση των Αδελφών Μουσουλμάνων και τις "εξεγέρσεις" στις αραβικές χώρες θα ασχοληθώ διεξοδικότερα στην επόμενη ανάρτηση. Εκ προοιμίου παραθέτω μια πολύ κατατοπιστική ταινία με θέμα τον θρησκευτικό φανατισμό, την οποία σας καλώ να παρακολουθήσετε.
Η ταινία θέτει το ζήτημα αρχικά του ισλαμικού θρησκευτικού φανατισμού. Πολύ εύστοχα συνδέει όμως αυτήν την μορφή φονταμενταλισμού με την άλλα όψη του ίδιου νομίσμαυτος, που είναι ο "Χριστιανικός" φονταμενταλισμός, το οποίον προωθούν στις ΗΠΑ οι λεγόμενοι Neocons, οι οποίοι είναι κυρίως πρώην μαθητές του Στράους (Φουκουγιάμα, Γούλφοβιτς) με τον οποίον ασχολήθηκα σε παρελθούσα ανάλυση.
Θεωρητικοί του "Ισλαμικού" και του "Χριστιανικού" φονταμενταλισμού λαμβάνουν αμφότεροι την αφετηρία τους από τις ΗΠΑ, όπως τεκμηριώνει η ταινία. Στην ουσία ούτε ο μεν έχει κάποια άμεση σχέση με τον ισλαμισμό, ούτε ο δε με τον Χριστιανισμό. Και οι δυο στηρίζονται σε αιρέσεις, τις οποίες πολέμησαν έντονα τα επίσημα δόγματα. Οι Μουσουλμανική Αδελφότητα στηρίζεται στην σέχτα των Ισμαηλιτών και μετά την μετάβασή της στην Σαουδική Αραβία - αφού η αδελφότητα υπέστη διωγμούς από το καθεστώς του Νάσερ στην Αίγυπτο - στην αίρεση των Ουαχαμπιστών.
Επικεφαλής των Neocons τέθηκαν οι Γιώργηδες Μπους, πατήρ και υιός.
Βασικός θεωρητικός του Ισλαμικού φονταμενταλισμού αναδείχθηκε ο αναθρεμμένος/παρασκευασμένος στις ΗΠΑ Αιγύπτιος συγγραφέας Σαγιέντ Κουτμπ (1906 -1966). Στο τεύχος 12 του Φεβρουαρίου - Μαρτίου του περιοδικού HELLENIC NEXUS υπάρχει το πλέον κατατοπιστικό κείμενο σε ελληνικό έντυπο - από όσο μπορώ να γνωρίζω - σχετικά με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, Με τίτλο: "Οι άγνωστες ρίζες της Αλ Κάιντα. Αλ Κάινται και Ναζισμος, η Μυστική Σύνδεση", όπου γίνεται κάποια αναφορά και στον Κουτμπ. Στο ζήτημα αυτό έχουν γίνει και σε αυτήν την σελίδα δυο αναφορές:
ΤΡΟΜΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ - ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ - 21.11.210
και
ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ "ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ" ΜΑΚΡΥ ΧΕΡΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ - 28.12.2008
Στην ουσία η στημένη σύγκρουση μεταξύ των φονταμενταλιστών στην σύγχρονη εποχή αναπαράγει μια παλαιά σύγκρουση, αυτή των σταυροφόρων εναντίον του Τζιχάντ (ιερού πολέμου). Η εκστρατεία των Neocons αποτελεί πρακτικά μια νέα σταυροφορία εναντίον της "τρομοκρατίας", ενός τέρατος, το οποίο κατασκεύασαν τα εξουσιαστικά κυκλώματα με μοχλό τις μυστικές υπηρεσίες. Στόχος η επιβολή της παγκόσμιας κυριαρχίας, μέσω της δήθεν καταπολέμησης ενός προκάτ και ελεγχόμενου αντιπάλου δέους, με την επικουρία των μηχανισμών προπαγάνδας.
Την στοχοποίηση των "αντιπάλων" της "άλλης" πλευράς, με τον χαρακτηρισμό τους ως συγχρόνους σταυροφόρους, έχει επιχειρήσει κατ' επανάληψη στα γνωστά βίντεο το παιδί - φάντασμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητος, ο Μπιν Λάντεν.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί, ότι οι βαθμοί του τεκτονισμού έχουν σαφή αναφορά στους σταυροφόρους ("ιππότης εκδικητής της Ιερουσαλήμ", "ιππότης ροδόσταυρος" κλπ.). Ανάλογη δομή όμως, με αντίστοιχη τάξη μυητικών βαθμών έχει και η σέχτα των Ισμαηλιτών. Η συμβολική και των δυο οργανώσεων είναι επίσης παρόμοια. Οι λευκοί μανδύες με τους κόκκινους σταυρούς, οι οποίοι αποτελούν το Βαβυλωνιακό σύμβολο του Ηλίου (τουτέστιν του Μολόχ) στους Ισμαηλίτες εμφανίζονται ως άσπρες φούστες με κόκκινη ζώνη και κόκκινο σαρίκι. Τελικά και οι δυο αυτές οργανώσεις αποτελούν την δυαρχικού τύπου αντίφαση, όπως αυτή δομείται θρησκειολογικά στην οργάνωση των Γνωστικών (ας σημειωθεί ότι δεν πρόκειται περί αιρέσεως, αλλά περί της μιας και μόνης πραγματικής θρησκείας της εξουσίας). Υπό αυτήν την έννοια οι έχοντες τα ηνία και των δυο εξωτερικώς αντιτιθεμένων κατευθύνσεων είναι ένα και το αυτό παγκόσμιο γνωστικό επιτελείο.
Συνεργασίες του τύπου των οικογενειών Μπους και Λάντεν δεν καθίστανται επιτεύξιμες μόνο από υποτιθέμενα κοινά οικονομικά συμφέροντα, τα οποία προτάσσονται έναντι άλλων υποτιθέμενων τελείως ετερόκλητων συμφερόντων. Στην ουσία πρόκειται για ένα και το αυτό εξουσιαστικό κύκλωμα, το οποίο αναπαράγει βάσει σχεδίου την πόλωση, την αποβλάκωση και το μίσος μέσω του θρησκευτικού φανατισμού, ο οποίος μετατρέπεται σε πολιτικό φανατισμό. Η δυαρχία επιβάλει το στήσιμο δυο πόλων, φαινομενικά αντιφατικών, οι οποίοι εξυπηρετούν ένα ενιαίο σκοπό και ελέγχονται από το κοινό αντινομιακό κέντρο.
Έχω υποστηρίξει και στο παρελθόν, ότι η δυαρχία αποτελεί συγκεκριμένη οντολογία, η οποία αποβλέπει στην αποκτήνωση του ανθρώπου, με την ενίσχυση των ανιμαλιστικών του καταβολών και του ερπετικού τμήματος του εγκεφάλου.
Τουναντίον η Τριαδικότης, η οποία αποτελεί την βάση του Ελληνικού Πνεύματος, αποσκοπεί στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, δια της υπερβάσεως των διαρχικών διλημμάτων και δια της εμφυσίσεως αρχών, οι οποίες κυριαρχούν υπέρ άνω των διλημμάτων.
Ο φανατισμός, χωρίζοντας μαναχαϊκά - δυαρχικά τα όντα και τον κόσμο σε απόλυτο καλό και απόλυτο κακό, διαχωρίζει και φανατίζει σε συγκρουσιακή βάση μέχρι πλήρους αλληλοεξοντώσεως τους ανθρώπους. Στον γνωστικισμό καθιερώνεται ένας δεύτερος Θεός, ως θεός του κακού, δίπλα στον Θεό του καλού. Με αυτό τον τρόπο αποδίδεται εσχατολογική οντικότης στο κακό, το οποίο αναβιβάζεται ως ισάξιο του καλού, με συνέπεια να καταργείται πάσα διαφορά μεταξύ τους, ώστε να καταλήγουμε στον "νόμο" του Αλάιστερ Κρόουλυ "κάνε ότι θες".
Επί του θέματος του κακού το Ελληνικό Πνεύμα έχει λάβει τελείως αντιδιαμετρική θέση προς τους Γνωστικούς και τα Βαβυλωνιακά ιερατεία. Η απόδοση στον Πατέρα -Δημιουργό της ιδιότητος της πλήρους αγαθότητος από τον Πλάτωνα στον "Τίμαιο", η εμμονή του Πλάτωνος να ορισθεί ως πρώτος και κυριότερος νόμος στην "Πολιτεία" η απαγόρευση της αποδόσεως ιδιοτήτων του κακού στο Θείον, είναι ενδεικτικές. Αυτή η αρχή διαχέει ως ενδεικτικός άξων το Ελληνικό Πνεύμα.
Στο "Περί Θείων Ονομάτων", ο Αεροπαγίτης εντοπίζει το κακό ως το "μη ον". Η χρήση του γραμματικού τύπου της μετοχής είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση ιδιαίτερα σκόπιμη. Η έλλειψη μετοχής του κακού στην αγαπητική δύναμη του Θείου, του στερεί πάσα οντική δυνατότητα εκτός των ορίων του χρόνου, περιορίζοντάς το μόνο ως έκφανση της αποτυχίας μιας διαδικασίας εξανθρωπισμού στα πλαίσια της εξέλιξης.
Ο φανατισμός και η οργανωμένη ώθηση στην μισαλλοδοξία των άκρων αποσκοπούν στην καταστροφή της συνείδησης. Με αυτό τον τρόπο παρασκευάζεται ένα αρρωστημένο υποκείμενο, το οποίο άγεται και φέρεται από τους στημένους μηχανισμούς αναπαραγωγής της επιθετικότητος, της καταστροφικότητος και του ενστίκτου του θανάτου.
Δεν είναι τυχαίο, ότι στην είσοδο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς αναγράφονταν δίπλα στο Ε τα παραγγέλματα: Γνώθι Σαυτόν, Μηδέν Άγαν, Παν Μέτρον Άριστον.
Επ'αυτών αναλύει σε ένα πολύ σημαντικό κείμενο η Αλτάνης:
http://www.altani.gr/greek/arthra/keimeno11.htm
...Θά ήθελα με την ευκαιρία του πρώτου άρθρου του Νέου Έτους να επαναφέρω στην μνήμη τους θεούς και τα αρχαία μας σύμβολα, που συσχετίζονται με την υγεία και την αυτοθεραπεία, διότι νομίζω, ότι Θεοί και σύμβολα είναι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρα και αναγκαία. Mε το τρίπτυχο του "γνώθι σαυτόν", του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον", ο Απόλλων καθοδηγεί την υγεία μας και μας αποκαλύπτει τον τρόπο της αυτοθεραπείας. Θεραπευτής των θεών, ο Απόλλων υποδεικνύει στούς θνητούς τα μέσα της αυτοθεραπείας, διά της ψυχολογίας του βάθους. Όμως σήμερα η ψυχολογία του βάθους δέν είναι βαθυτέρα του απολλωνείου "γνώθι σαυτόν", ούτε σοφωτέρα του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον". Οι δύο αυτές παραινέσεις συνοδεύουν το "γνώθι σαυτόν" και επιτρέπουν στον νού μας να αναγνωρίζη τις ελλείψεις και τις υπερβολές του, ώστε να προβαίνη σε αυτοθεραπεία, διακρίνοντας και εξισορροπώντας υπερβολές και ελλείψεις. Τό Μαντείον των Δελφών, με τα τρία προαναφερθέντα παραγγέλματα, δεσπόζει και σήμερα με την θεραπευτική του δύναμη στην διάνοιά μας, εφ' όσον επιθυμούμε να κρατάμε τα ηνία της υγείας, ως απολλώνιοι ηνίοχοι. Τό αρχαιότατο "γνώθι σαυτόν" συνωδεύετο από την θήλεια θεά της σοφίας, την Παρθένο Αθηνά. Απόλλων και Αθηνά είναι οι Παιώνιοι θεοί, θεραπευταί του Ολυμπιακού Δωδεκαθέου, οι οποίοι από κοινού παρουσιάζουν τάς ιδιότητας και τα σύμβολά των διά να αντιμετωπίσωμε τα πάθη της ψυχής μας. Διά της υπερβολής και της οπτικής αναπαραστάσεως των παθών σε μυθολογικά τέρατα, όπως τα βλέπομε στούς ναούς, στά αγάλματα και στά αγγεία, μας αφυπνίζουν και μας αναγκάζουν να καθαρίσωμε την ψυχή μας. Ο δέ καλύτερος καθαρμός είναι "ο κριτικός έλεγχος των κινήτρων των πράξεων και της συμπεριφοράς μας", λέγει ο Σωκράτης στον διάλογο "Σοφιστή", Στό φυσικό πεδίο τα συναισθηματικά πάθη των υπερβολών και των ελλείψεών μας, είναι της δικαιοδοσίας του Ποσειδώνος. Τέκνα Ποσειδώνος, τα θαλάσσια τέρατα, γεννήματα φαντασιώσεων (Ανταίος, Κερκύων, Βούσιρις, Άμυκος, Πολύφημος, Προκρούστης, Έρυξ κ. ά.) εξέρχονται απειλητικά και ύπουλα από την θάλασσα του βίου γιά να μας καταπνίξουν. Όμως οι ορθές επιλογές είναι της δικαιοδοσίας της θεάς Αθηνάς, τελευταίο θεϊκό τέκνο του Διός, κατά τον Ησίοδο. Μόνο η σοφία της Αθηνάς μπορεί να καθοδηγήση την λογική μας, περιορίζοντας την δράση του Ποσειδώνος, δήλα δή τα συναισθηματικά μας τέρατα, όταν η τρίαινά του συνταράσσει διά της τρικυμίας των παθών την ψυχή μας. Η θεά Αθηνά συνοδεύει τις ηρωϊκές ψυχές (Ηρακλή, Θησέα, Περσέα, Βελλεροφόντη, Οδυσσέα κ. ά.), που δίδουν την καθημερινή μάχη της ζωής στον πλανήτη μας, με επίγνωση του νόμου της ανταποδοτικής δικαιοσύνης. Και εμείς, καθ' ομοίωσίν των, είμεθα ηρωϊκές ψυχές, όταν προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τα τέρατα της ψυχής μας και να αυτοθεραπευθούμε με την βοήθεια της λογικής/Αθηνάς. Πώς όμως θα δοθή η μάχη αυτή, κατά των ψυχικών ασθενειών, γιά να καταστή αυτοθεραπεία (περίπτωση Ηρακλέους, Περσέως, Οδυσσέως) και να μή καταλήξη σε αυτοκαταστροφή (περίπτωση Βελλεροφόντου); Η θεά Αθηνά γεννάται πάνοπλος. Η πανοπλία της - το κράνος, η ασπίς και το ακόντιο - αφ' ενός την προστατεύει και αφ' ετέρου την καθιστά άκρως επιθετική, διότι στον Ομηρικό της Ύμνο περιγράφονται τα εξής τρομερά γεγονότα, τα οποία έπονται της γεννήσεώς της : ".... η θεά Αθηνά με πανοπλία, χρυσή, πολεμική, με βία ξεπηδά από την κεφαλή του πατέρα της Διός, σείοντας το οξύ της ακόντιο. και τότε φρικτά τραντάζεται ο ψηλός Όλυμπος απ' την οργή της γλαυκομάτας και η γή τριγύρω βουΐζει τρομερά και ο πόντος γίνεται κατακόκκινος και ξεχύνεται ταραγμένος αιφνίδια, καθώς ακόμη και ο γιός του Υπερίονα, ο ήλιος, σταματά τους γοργόποδους ίππους. Η τρομερή αναταραχή σταματά μόνον όταν η γλαυκομάτα πετά τα όπλα της τα θεϊκά και τότε χαίρεται ο πολύνοος Ζεύς". Ως λέγει ο Όμηρος: "....γήθησε δέ μητίετα Ζεύς". Από την πρώτη στιγμή της εμφανίσεώς της Αθηνάς στον υλικό κόσμο τονίζεται η τρομερή της οργή, καθώς εξέρχεται από την κεφαλή του πατέρα της, του Διός/νού. Γιά να καταστή άξια η διάνοια να φορέση την ολόχρυση πανοπλία της Αθηνάς και να προξενήση το πανικό στά ορατά στοιχεία της φύσεως (γή, πόντο, αέρα/Όλυμπο, πύρ/ήλιο με τους "ωκύποδας ίππους", με τα γρήγορα άλογα), είναι απαραίτητο ο νούς του έμφρονος και ελλόγου όντος να κατέχη συνολικά όλες τις προηγηθείσες ιδιότητες θεαινών και τέκνων του Διός. Γνωρίζομε από τον Ησίοδο ("Θεογονία" στ. 886 - 943), ότι η μητέρα της Αθηνάς, η θεά Μήτις, είναι η πρώτη νόμιμη σύζυγος του Διός/νού. Αυτή συλλαμβάνει και κυοφορεί την Αθηνά. Η κυοφορία όμως δέν καταλήγει σε τοκετό, εάν προηγουμένως δέν γεννηθούν από οκτώ άλλες θεές, νομίμους συζύγους, είκοσι έξ θεία τέκνα. Σύζυγοι και τέκνα του Διός/νού είναι οι θείες ιδιότητες, οι οποίες συγκροτούν την έννοια της σοφίας και βασίζονται σε διαφορετικές αρμοδιότητες της δικαιοσύνης. Όλες πρέπει να τις έχη αφομοιώσει η διάνοιά πρίν εξοπλισθή και κάνη την εμφάνισή της στό φυσικό σύμπαν. Η δράση της θεάς Αθηνάς είναι απολύτως μυστηριακή γιά τους απαίδευτους, διαυγεστάτη όμως και ευκρινής γιά τους επαΐοντες του κύκλου των εννέα συζύγων και είκοσι επτά τέκνων του Διός. Η μητέρα της Αθηνάς είναι η Μήτις/φρόνησις, η πρώτη και πλέον απαραίτητος ιδιότης, βάσις γιά την εφαρμογήν της δικαιοσύνης από τον νού/Δία. Συνεπώς ο λόγος, που ο Ζεύς καταπίνει την πρώτη του σύζυγο είναι η αλληγορική έκφρασις της αφομοιώσεως της φρονήσεως, η οποία απαιτεί μακρά περίοδο κυοφορίας. Κατά το διάστημα αυτό προστίθενται οι απαραίτητες άλλες ιδιότητες/σύζυγοι/τέκνα μέχρι την ολοκλήρωση της κυοφορίας και γέννηση της Αθηνάς/σοφίας, όχι πλέον από την μητέρα της, φρόνηση, αλλά από τον πατέρα της νού. Μέ την πρώτη εμφάνιση της Αθηνάς/σοφίας στό φυσικό πεδίο, το σύμπαν φθάνει σε παροξυσμό αναταραχής, εξ αιτίας της τρομερής της οργής, κατά τον Όμηρο. Ποιός είναι ο λόγος της οργής της Αθηνάς/σοφίας; Ο νούς του ελλόγου όντος, το οποίον συνέλαβε μέσω της φρονήσεως και εκυοφόρησε τα τριάντα έξ βήματα της δικαιοσύνης, φθάνει την στιγμή της γεννήσεως εις την συνειδητοποίησι της μεγάλης γνώσεως. "Εξαίφνης", με το κτύπημα της σφύρας του Ηφαίστου/φάους ηλίου/φυσικού φωτός στην κεφαλή του Διός/νού, ο νούς του θνητού, καθ' ομοίωσίν του Διός, "βλέπει" και νοεί, ως η Αθηνά, τα τεκταινόμενα των ομοίων του θνητών. Αντιλαμβανόμενος την ασυδοσίαν και την εγωπάθειά των φλογίζεται τότε ο νούς του ελλόγου όντος και εξοργίζεται. Διότι αντιλαμβάνεται την επερχόμενη καταστροφή του φυσικού σύμπαντος, που το φιλοξενεί και οφείλει να λάβη μέτρα αμυντικά (κράνος και ασπίδα), καθώς και όπλο επιθετικό (ακόντιο) γιά να επιβιώση. Η πρώτη αξίωσις του έμφρονος και ελλόγου όντος είναι το δικαίωμά του στην υγεία, την ψυχοσωματική και την ψυχονοητική. Αυτή σήμερα απειλείται και ως μονάς/άτομο και ως σύνολο/ανθρωπότης. Δέν εξαιρούνται δέ ούτε τα βασίλεια των ζώων, λόγω της χρήσεως των μεταλλαγμένων τροφών και των φυτών, λόγω των φυτοφαρμάκων και όχι μόνον. Η οργή της Αθηνάς είναι η οργή της διανοίας μας, όταν "εξαίφνης" αντιλαμβανόμεθα την άμεσο επερχομένη καταστροφή. Είναι η υπόδειξίς της, ότι μόνον με την χρήση της πανοπλίας της θα σώσωμε, τόσο την υγεία μας, όσο και την υγεία του πλανήτου μας από τον όλεθρο των σεισμών και των καταποντισμών, εξ αιτίας της αφροσύνης, των ελλείψεων και των υπερβολών των κρατούντων..... Η πανοπλία της Αθηνάς έχει τάς εξής προληπτικάς ιδιότητας κατά των ασθενειών: Τό κράνος προστατεύει την διάνοια από την εξωτερική φαντασίωση και τους υποβολιμιαίους, ασύστατους φόβους, αλλά και ταυτοχρόνως απαιτεί την επαγρύπνησή μας, διότι η θεά σπανίως εμφανίζεται άνευ κράνους. Συμβουλεύει να μή το εγκαταλείπωμε ποτέ, ώστε να μή βυθισθούμε στον ύπνο της αδιαφορίας, της προσωπικής ευμάρειας και του εφησυχασμού. Με κράνος στην κεφαλή, ο ύπνος είναι αδύνατος. Η ασπίς θωρακίζει το συναισθηματικό μας είναι, ώστε να μή αποδεχόμεθα εκφοβισμούς πάσης φύσεως και πλανώμενα τα σπλάχνα μας (π λ ά ν α τα σ π λ ά χ - ν α) να απορρυθμίζωνται από το συμ - π α θ η - τικό και το παρα - συμ - π α θ η - τικό μας σύστημα, το συμ + π ά σ χ ο ν με την ψυχήν μας. Οι φοβίες/π ά θ η ταράζουν τους βιολογικούς μας κύκλους, προξενώντας φυσικές ασθένειες στό σώμα μας και έχουν την αιτία τους στον ασταθή συναισθηματικό μας κόσμο, στά ποσειδώνεια τέρατα του συναισθηματικού μας βίου. Τό ακόντιο, ".... σείσασ' οξύν άκοντα". Η διάνοιά μας σείει το οξύ ακόντιο, εναντίον εκείνων, που επιβουλεύονται την υγεία μας, τόσο την σωματική, όσον και την ψυχονοητική. Δηλώνομε, διά του ακοντίου της Αθηνάς, ότι δέν θα επιτρέψωμε την παραπλάνησή μας και είμεθα έτοιμοι διά πόλεμο μέχρις εσχάτων. "Τό ακόντιο, ο ά κ ω ν ήτο είδος ακοντίου, βραχύτερον και ελαφρότερον δόρατος ή έγχους και εχρησίμευε ιδία εις αθλητικά παιχνίδια ή εις το κυνήγιον". "Τό ά κ ο ς ήτο ιαματικό ή θεραπευτικό μέσον, γιατρικό".
(Μέγα Λεξ. όλης της Ελλ. Γλ., Δ, Δημητράκου). Η αυτή ρίζα α κ - , του ά κ - ο ν τ ο ς και του ά κ - ε ο ς, μπορεί αφ' ενός να τραυματίση και να προξενήση τον πόνο και τον θάνατο, αλλά και ταυτοχρόνως να θεραπεύση. Η Ελληνική Γλώσσα, διά της ομοιοπαθητικής, δηλώνει τα εξής με το α κ ό ν τ ι ο της Αθηνάς: Μέ αυτό το επιθετικό όπλο, το α κ ό ν τ ι ο, εμφανίζεται γιά πρώτη φορά στην διάνοιά μας, η δυνατότης να φονεύσωμε το τέρας των παθών μας, αλλά και με το ά κ ο ς/γιατρικό να αυτοθεραπευθούμε διά της σοφίας της. Τά δέ σύμβολα του Απόλλωνος, το τόξο και η λύρα, είναι το μέν τόξο το όπλο με το οποίο θα σκοπεύσωμε με ακρίβεια τα πάθη/τέρατα της ψυχής, (τήν δράκαινα Πυθώ), και να τα φονεύσωμε, η δέ επτάχορδη λύρα είναι το θείο όργανο με το οποίο θα επουλώσωμε τις πληγές μας. Τά αρχαία μας σύμβολα, καθώς και οι αντίστοιχες παραινέσεις μπορούν να υποδείξουν στον ικέτη του Απόλλωνος και της Αθηνάς, των δύο Παιωνίων θεών, τον τρόπο της αυτοθεραπείας από τα τέρατα, τα πάθη της ψυχής μας. Α λ τ ά ν η, Π. Φ., ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2005
