TOO OLD TO DIE

Διαπιστώνει η ΖΑΧΑΡΗ στο "Wild Child": ...Κυρίως όμως εκφράζει την ρήξη με όσα γνωρίζουμε γιά τους νέους και την επαναστατικότητα τους .Το Rock' n' Roll δέν είναι γενικά η μουσική των νέων από ότι φαίνεται. Είναι η μουσική των νέων συγκεκριμένης εποχής πού τέλειωσε. Και πού δέν έχει σημασία γιά αυτούς ότι μεγαλώσανε. Η αριστερά πέθανε,το Rock πέθανε,και πολλοί δεν αισθανόμαστε καλά τελευταία...

Θα ήθελα λοιπόν να προσθέσω:

Αισθάνομαι άψογα, βλέπω μέσα μου να γιγαντώνει η αριστερά και το ροκ.
Έμαθα να εκτιμώ την εργατική τάξη. Το 1971 πηγαίνοντας στο ρεσιτάλ του Εξαδάκτυλου στην "Τερψιθέα" μαζί με τον Φάνη (αυτόν που έγραψαν οι Κατσιμίχα το τραγούδι "Ο Έφηβος ο Φάνης") και τον Νικόλα μας γιαουρτώσανε κάτι οικοδόμοι στον Περαία. Παρόλο που τότε δεν ήμουν μαλιάς (καθότι ακόμη μαθητής) μου λερώσανε μια γούνα της μακαρίτισας της μανούλας μου και το γαμήλιο καπέλο του μακαρίτη του μπαμπά μου που φόραγα, βοηθώντας με να κατανοήσω ότι η εργατική τάξη έχει φαντασία - γι αυτό εξ' άλλου πάει στον παράδεισο, όπου προς ώρας πουλάει μπλου τζιν ο Καρλ Μαρξ.
Έκτοτε συνέβησαν κάποια γεγονότα, που καταγραφήκανε στην καρδιά μου, και που τα διατηρώ με ευλάβεια με τα λοιπά ακριβά μου περιουσιακά στοιχεία: Η μικρή διαδήλωση που κάναμε μετά την προβολή του "Σάκο και Βαντζέτι" έξω από το Όπερα, η μεγαλύτερη μετά την προβολή του "Φράουλες και Αίμα", τα κεράκια που ανάψαμε για τον αδικοχαμένο Χέντριξ μέσα στο Παλάς στην πρεμιέρα του Γούντστοκ, τις φωτιές που μπήκανε μετά σε ένα περίπτερο της Χούντας στο σύνταγμα.
Μη μου το λες, οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν. Τα ποδάρια μου μεγαλώσανε περπατώντας από τότε, τα μποτάκια όμως του Φάνη με γνήσιο νάιλον φιδόδερμα τα κράτησα, για να φυλάω μέσα το σουγιά.
Πολλοί καταγγέλλουν ότι η γενιά του Πολυτεχνείου συμβιβάστηκε και πρόδωσε. Ας βάλουν ξανά στο γραμμόφωνο τα Βουνά των Σόκρατες, για να πάρουν μια πρώτη εντύπωση από τα τσάμικα του μέλλοντός μας.
Ναι ρε μεγάλε: "ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ", πάνω στον τάφο σου και μέσα στις καρδιές μας, γιατί η κραυγή της πεταλούδας που ακούσαμε δεν σβήνει και θα το κάνει το κρούσταλλο κομμάτια.

ΟΤΑΝ Ο ΕΥΦΥΕΣΤΑΤΟΣ "ΒΛΑΞ" ΕΜΠΝΕΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΔΡΟΣΙΝΗ

Διαβάζοντας εχθές την ανάρτηση στις "Ανιχνεύσεις" (που υπάρχει και στους εδώ συνδέσμους) με τίτλο "Γράμμα από την Γερμανία" συνάντησα να παρατίθεται σε σχόλιο του σχολιογράφου με την διαδικτυακή επωνυμία "Βλαξ" το ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη "Χώμα Ελληνικό".
Το ποίημα με ενέπνευσε να επιχειρήσω να το μελοποιήσω. Ευχαριστώ τον ευφυέστατο "Βλαξ" για την παράθεση του ωραίου αυτού ποιήματος και του αφιερώνω σε ανταπόδοση το άσμα.

Για τον Γεώργιο Δροσίνη υπάρχει και η ενδιαφέρουσα ανάρτηση του εκλεκτού ιστολόγου Υπερνεφέλιου:
http://pyrron.blogspot.com/2009/12/blog-post_09.html

ΧΩΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα,

και θα ζούμε μήνες, χρόνους χωρισμένοι,

άφησε να πάρω κάτι από σένα,

γαλανή πατρίδα, πολυαγαπημένη

άφησε μαζί μου φυλαχτό να πάρω,

για την κάθε λύπη, κάθε τι κακό,

φυλαχτό απ’ αρρώστια, φυλαχτό από Χάρο,

μόνον λίγο χώμα, χώμα ελληνικό!

Χώμα δροσισμένο με νυχτιάς αγέρι,

Χώμα βαφτισμένο με βροχή του Μάη,

Χώμα μυρισμένο απ’ το καλοκαίρι,

Χώμα ευλογημένο, χώμα που γεννάει

μόνο με της Πούλιας την ουράνια χάρη,

μόνο με του ήλιου τα θερμά φιλιά,

το μοσχάτο κλίμα, το ξανθό σιτάρι,

τη χλωρή τη δάφνη, την πικρή ελιά!

Χώμα τιμημένο, πόχουν ανασκάψει

για να θεμελιώσουν έναν Παρθενώνα,

χώμα δοξασμένο, πόχουν ροδοβάψει

αίματα στο Σούλι και στο Μαραθώνα,

χώμα πόχει θάψει λέιψαν ΄αγιασμένα

απ’ το Μεσολόγγι κι από τα Ψαρά,

χώμα που θα φέρνη στον μικρόν εμένα

θάρρος ,περηφάνια, δόξα και χαρά!

Θε να σε κρεμάσω φυλαχτό στα στήθια

κι όταν η καρδιά μου φυλαχτό σε βάλη

από σε θα παίρνει δύναμη, βοήθεια,

μην την ξεπλανέσουν άλλα ξένα κάλλη

Η δική σου χάρη θα με δυναμώνει

κι όπου κι αν γυρίσω κι όπου κι αν σταθώ,

συ θε να μου δίνης μια λαχτάρα μόνη:

πότε στην Ελλάδα πίσω θε ναρθώ!

Κι αν το ριζικό μου- έρημο και μαύρο-

μου γραψε να φύγω και να μη γυρίσω,

το στερνό συχώριο εις εσένα θάβρω,

το στερνό φιλί μου θε να σου χαρίσω!

‘Έτσι, κι αν σε ξένα χώματα πεθάνω,

και το ξένο μνήμα θάναι πιο γλυκό

σα θαφτής μαζί μου, στην καρδιά μου επάνω,

Χώμα αγαπημένο, χώμα ελληνικό.

Γεώργιος Δροσίνης
Ποιητής -Ακαδημαΐκός
1859-1951

ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ...

Υδατογραφία πάνω σε χασαπόκολα
Τίτλος:
"Τζα;!"
ή άλλως πως:
"Φωτιά πάνω στο πέλαγος και παραδίπλα μια μποτίλια. Πάλι οι Χεγκελιανοί μας την πέσανε;"

---------------------------------------------------------------

"Εάν θέλεις να ανέβεις ψηλά, σκάψε σε βάθος..."
(Μήπως μπορούσε να το έχει ισχυρισθεί και ο Φρίντριχ Νίτσε;)

---------------------------------------------------------------------------

Το κείμενο που ακολουθεί αφιερώνεται στον φίλτατο Α.Κ., επισκέπτη και σχολιαστή αυτής της σελίδας, που με τίμησε με την παρατήρηση, ότι αναμένει το κείμενο που προανήγγειλα για τον Χέγκελ και τον Καντ.


"Συντηρητική Επανάσταση". Μια έκφραση που αποδίδει πλήρως γλαφυρά το πνεύμα του Χεγκελιανισμού.
Μπους, Βόλφοβιτς, Πέρλε, Φουκουγιάμα, Χάτινγκτον. Η γνωστή παρέα των Neocons από τα καταγώγια της πολιτικής (και βάλε). Και από πίσω ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Χεγκελιανός: Leo Strauss. Πνευματικό παιδί του Βλαντιμιρ Γιαμποτίνσκι. Του εκδότη της εφημερίδας των Νεοτούρκων, αλλά και σημαντικότατου στελέχους του Σιωνιστικού κινήματος, πρωτοστατήσαντος στην ίδρυση του Ισραήλ.
Αλλά και ο παππούς: Πρέσκοτ Μπους: Ο παππούλης του Γιωργάκη, που είχε αναλάβει την χρηματοδότηση του ναζιστικού κόμματος, υπό εντολή της Γουόλ Στριτ. Συνιδιοκτήτης της τράπεζας του Άβερελ Χάριμαν, που υπήρξε ο βασικός χρηματοδότης του "Δημοκρατικού" κόμματος των ΗΠΑ.
Τι σόι αντιθέσεις είναι αυτές;
"Τα φταίει η Διαλεκτική", θα έλεγε μάλλον ο Χέγκελ.

Αξιοσημείωτο είναι, ότι πολύ πριν δομήσει ο Leo Strauss την "σχολή" των "Νεοσυντηρητικών" σε Χεγκελιανή βάση, κάποιος άλλος Strauss, ο David Friedrich, ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα για την ολοκληρωτική πόλωση των Χεγκελιανών σε "δεξιούς" και "αριστερούς" γύρω στο 1835, με ένα βιβλίο, που τοποθετούσε την Καινή Διαθήκη στη σφαίρα των μυθευμάτων, αμφισβητώντας ακόμη και απέναντι στην λεγόμενη "Ιστορική Σχολή" κάθε δικαίωμα στηριζόμενο στην λογική, αναφορικά με την απόπειρα ιστορικής προσέγγισης των Ευαγγελίων.

Η ανθελληνική σύνθεση στο εξώφυλλο του περιοδικού Focus στάθηκε αφορμή να επαναεπεξεργαστώ περισσότερες αντιλήψεις μου. Σε αυτήν την διαδικασία, κάποιες από αυτές αναθεώρησα (αυτές που σχετίζονται με το κατά πόσο η σύγχρονη Γερμανική πολιτική βρίσκεται υπό άμεση εξάρτηση Αγγλοσαξονικών εντολών, ή κηδεμονίας, σε συνδυασμό με ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΕΠΙΖΩΝΤΟΣ ΝΑΖΙΣΜΟΥ - και επ' αυτών σκοπεύω να αναφερθώ, θεού θέλοντος, στο επόμενο μέλλον αναλυτικά) ενώ άλλες - αυτές που σχετίζονται τόσο με την αξιολόγηση της Χεγκελιανής φιλοσοφίας και κυρίως του ιστορικού της ρόλου - εμπέδωσα περισσότερο από πριν.

Είχα από παλαιότερα υπ' όψει μου την πολύ εύστοχη κριτική που ασκεί ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο έργο "Η ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ" (Εκδόσεις Βέργος, Αθήνα 1977) στην Χεγκελιανή φιλοσοφία και ειδικότερα στον μακιαβελισμό που προκύπτει από την αναφανδόν τελεολογική εμφάνιση "του Νου μέσα στην ιστορία", που ο Χέγκγελ προσπαθεί να δομήσει φιλοσοφικά μέσα στο έργο "Φιλοσοφία της Ιστορίας". Όταν είχα πριν από αρκετές δεκαετίες ξεκινήσει να διαβάζω αυτό το βιβλίο, σύντομα διέκοψα την ανάγνωσή του, θεωρώντας το περιεχόμενό του παιδαριώδες. Τότε επιχείρησα να δώσω μια εξήγηση στην έκπληξή μου, που προήλθε από την ανάγνωση ενός τόσο σημαντικού όσο αφορά την ακτινοβολία και την παραδεδεγμένη αίγλη "πονήματος", που θεώρησα τότε καθόλα γελοίο, αποδίδοντας το κατά την τότε κρίση μου "γελοίο" αποτέλεσμα στην Γερμανική ακαδημαϊκή αφέλεια.
Τώρα διαπιστώνω, πόσο έσφαλα τότε. Διότι τίποτε - μα τίποτε - δεν συμβαίνει, ούτε μπορεί να συμβαίνει, τυχαία, όταν καταγράφεται με τόσο γλαφυρό τρόπο μέσα στην ιστορία, διαμορφώνοντας συνειδήσεις και δομώντας νοοτροπίες με τόσο φοβερές συνέπειες για το ιστορικό γίγνεσθαι.
Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί αποτέλεσμα μιας φοβερά προικισμένης διάνοιας. Όλες οι ολοκληρωτικές θεωρίες και τα κρατικιστικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα που προέκυψαν έκτοτε, ανάγονται - κατά την γνώμη μου - στην Χεγκελιανή φιλοσοφία.
Δεν είναι ο μόνο Μαρξ, που αποτελεί δεδηλωμένο Χεγκελιανό και που η πρακτική του παίρνει συγκεκριμένη μορφή μετά την ένταξή του στην Νεοχεγκελιανή αποκαλούμενη ομάδα με τον ερχομό του στο Βερολίνο (πέραν ότι οι σκοποί αυτής της έλευσης και αυτοί που ίσως βρίσκονται πίσω από αυτήν, αποτελούν ένα λίαν ενδιαφέρον ιστορικό ζητούμενο). Το όλο ζήτημα πάει πολύ, μα πολύ μακρύτερα από τον Καρλ Μαρξ και τον Τζορτζ Μπους.

Ο Χέγκελ αποτελεί κατά την γνώμη μου αυτόν που αποκρυστάλλωσε το πρόγραμμα του "Τάγματος των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας" σε φιλοσοφικό δόγμα.
Φιλοσοφικός πατέρας του Ιλλουμινισμού και στην ουσία πνευματικός σπερματοδότης του αποκυήματος της επερχομένης παγκοσμίου δικτατορίας και του κράτους του "μεγάλου αδελφού".


Πριν ξεκινήσω εχθές να καταγράφω τις σκέψεις μου στα πλαίσια αυτής την ανάρτησης, μου παρουσιάστηκε ξάφνου μια φαεινή ιδέα. Μετά από 37 χρόνια παραμονής στο Βερολίνο και λόγω ότι η ζωή το έφερε να ρίχνω συνέχεια εδώ γύρες, τυγχάνω άριστος γνώστης του οδικού δικτύου αυτής - της αναμφίβολα πολύ σημαντικής από ιστορική πλευρά - πόλης, χωρίς να είμαι ταξιτζής. Τραβούσα πορείες και σουλάτσα χρόνια και χρονάκια στους δρόμους της, χωρίς να συνειδητοποιήσω συγκεκριμένα μέχρι εχθές, τον τρόπο που πολλοί σημαντικοί δρόμοι ονομάστηκαν με τα ονόματα των μεγάλων Γερμανών φιλοσόφων. Ποιος από αυτούς που έζησαν έστω και για λίγο στο Βερολίνο, μπορεί να αγνοεί την Κάντστρασσε, που ξεκινάει δίπλα από τον κεντρικό σταθμό των τραίνων "Ζωολογικός Κήπος", με τα εκατοντάδες μπαρ και εστιατόρια, που ως πρώτος παράλληλος δρόμος της κεντρικής λεωφόρου Κουρφούρστεννταμ, αποτέλεσε επί δεκαετίες (πριν την ανάδειξη του Ανατολικού Βερολίνου σε τουριστικό κόμβο) τον πόλο της νυκτερινής ζωής της; Πράγματι, σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για την απόδοση της δέουσας τιμής σε αυτόν τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο.
Γύρω από την Κάντστράσσε παράλληλοι, κάθετοι και πλατείες φέρουν τα ονόματα άλλων μεγάλων διανοητών: Λάιμπνιτς, Γκαίτε, Σαβινί, Ράνκε, Πεσταλότσι. Το όνομα του Κάρλ Μαρξ δόθηκε σε μια μακρυά λεωφόρο στην εργατική συνοικία Νοικέλν, του Φόιερμπαχ στο μεσοαστικό Στέγκλιτς με τον ομώνυμο σταθμό του μετρό, του Φίχτε στο Κρόιτσμπερκγ. Και οι υπόλοιποι καλά μοιρασμένοι, ο Σέλινκγ στο Τιεργκάρντεν και ο Χέρντερ με τρία κομμάτια. Όλοι καλά τακτοποιημένοι, εκτός από ένα: Δρόμο που να φέρει το όνομα του Χέγκελ δεν γνώριζα στην πόλη που στάθηκε η ψυχή της φιλοσοφίας του και στην οποία αυτός δίδαξε κατά την περίοδο που απόκτησε την μέγιστη αποδοχή και επιρροή.
Ψάχνοντας στον κατάλογο των οδών, διαπίστωσα του λόγου το αληθές. Με εξαίρεση μια πάρα πολύ μικρή πλατεία, που δεν γνωρίζει σχεδόν κανείς, δίπλα στο κεντρικό κτήριο του πανεπιστημίου Χούμπολντ, που από την φύση του έλκει από πλευράς ονόματος την προσοχή, καμία οδός δεν φέρει το όνομα του Χέγκελ στο Βερολίνο.
Παράληψις, ή κάποιοι επιχειρούν να κρύψουν το βουνό;

Εδώ και πάνω από δυο δεκαετίες είχα σχηματίσει την άποψη, ότι βάση της κρατικής εξουσίας δεν είναι η οικονομία (και τα αντίστοιχα συμφέροντα) όπως ισχυρίζεται ο λεγόμενος διαλεκτικός υλισμός, αλλά οι θρησκείες. Στη φάση που η επιβολή της "νέας τάξης" κλιμακώνεται πλέον χωρίς επικαλύμματα, αυτό γίνεται αρκετά φανερό. Το κατεστημένο των τραπεζών που την προωθούν, συνδέεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο με το δίκτυο των αποκρυφιστών.
Μια επίγνωση που σχημάτισα ταυτόχρονα, ήταν αυτή του καταλυτικού ρόλου που επιτελεί η φιλοσοφία στην διαμόρφωση της μέσης συνείδησης και κατ' ακολουθία στην διαμόρφωση των κοινωνικών και πολιτικών δρώμενων. Έστω και εάν ο μέσος πολίτης δεν έχει άμεσα ενδιαφέροντα που να σχετίζονται με την φιλοσοφία, αυτή είναι που καθορίζει τον τρόπο που αυτός σκέπτεται. Επειδή όσοι διαμορφώνουν συνειδητά την κοινή γνώμη, παίρνουν από αυτήν στην κυριολεξία άμεσα ή έμμεσα γραμμή.
Η φιλοσοφία και οι θιασώτες της δεν αρνήθηκαν εξ άλλου ποτέ αυτήν την πραγματικότητα. Η πρόθεσή τους να καθορίσουν την νοοτροπία που κυριαρχεί και να κατευθύνουν την ροή της εξέλιξης σύμφωνα με το περιεχόμενο των θεωρήσεων τους υπήρξε μόνιμα όχι μόνο ομολογημένη, αλλά και διακηρυγμένη. Όσο κι αν θεωρούμε το περιεχόμενο της φιλοσοφίας απόμακρο προς τις πεζές προκλήσεις της καθημερινότητας, αυτή είναι που καθόρισε και καθορίζει τον εκάστοτε ισχύοντα κοινωνικό μύθο σε όλες τις συνιστώσες του καθώς και τις αντιλήψεις μας ως προς το τι είναι αυτονόητο.
Εδώ χρειάζεται μια διαφοροποίηση των όρων dogma και doktrin, τα οποία εν τέλει παράγονται από την ίδια ρίζα: Δοκώ. Το ρήμα στο οποίο ανάγεται η ερμηνεία της πραγματικότητας. Και ο ακαδημαϊκός τίτλος του σύγχρονου επαϊόντος "δόκτωρ" έχει την ίδια ετυμολογική προέλευση: Αυτός, που διαθέτει και μορφώνει δόξα - αντίληψη. Η οποία προέρχεται από την δοκιμή, για να είναι δόκιμη. Ακόμη και η δοκός ανάγεται στο δεδομένο ότι αυτή υπάρχει εφόσον στηρίζεται.
Ενώ η θρησκεία διαμορφώνει δόγμα, η φιλοσοφία διαμορφώνει doktrin. Και τα δυο αξιώνουν μονοσήμαντη απόδοση της πραγματικότητος, ή - αναλόγως την ένταση που χαρακτηρίζει αυτήν την αξίωση - της αλήθειας. Στην ουσία πρόκειται για τον καθορισμό πλαισίων, εν τέλει όμως ορίων - εντός των οποίων οφείλει να κινείται ο νους.
Όταν ο Σωκράτης διακήρυσσε το "Έν οίδα, ότι ουδέν οίδα" και ο όταν ο Βούδας απάνω στο νεκροκρέβατο άφηνε ως επιταγή στους μαθητές του το "Σκοτώστε με", επιχειρούσαν συν τοις άλλοις να διασπάσουν το Matrix, την Μήτρα, την Ορίζουσα, των προπεριχαρακομμένων αντιλήψεων, με στόχο την απελευθέρωση του δημιουργικού νου.
Αυτό δεν συνεπάγεται άρνηση της φιλοσοφίας, η οποία όμως αποκτά απελευθερωτική λειτουργικότητα μόνο ως συνεχής αναζήτηση και όχι ως νεκρή βεβαιότητα.
Πολλές φορές τονίσθηκε από τις βαθιές θεωρήσεις, ότι το ζητούμενο είναι ο δρόμος και όχι το τέρμα. Ο εντοπισμός του Καβάφη, ότι η Ιθάκη χαρίζει "το ωραίον ταξίδι", δεν αμφισβητεί την ύπαρξη της Ιθάκης, προάγων τον αγνωστικισμό. Αντιθέτως, ανάγοντάς αυτή σε συνεχή στόχευση, μας καλεί να περάσουμε μέσα από τον κρύσταλλο της βιωματικής μαρτυρίας την απορρόφηση και την διάθλαση του γνωστικού φωτός.
Διότι εάν δεν ανατρέψουμε τα φιλοσοφικά γκέτο, μέσα στα οποία μας έχουν έντεχνα εγκλωβίσει, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικό κίνημα προσωπικής, κοινωνικής, εθνικής ή οικουμενικής χειραφέτησης.

Οπωσδήποτε οφείλουμε να κάνουμε διαφοροποίηση μεταξύ θρησκειών, δογμάτων, φιλοσοφικών θεωριών, διακηρύξεων της αληθείας, διδασκαλιών και πονημάτων της έρευνας στο όποιο τομέα.
Έχω τονίσει στο παρελθόν, ότι - για μένα - λυδία λίθο στην αξιολόγηση των ανωτέρω αποτελεί Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, και ότι μόνον αυτή μπορεί να καταδείξει την εν τέλει ποιότητα των όποιων συμπερασμάτων (Στις θέσεις μου επ' αυτού έδωσα μια πρώτη μορφή με το κείμενο "Θρησκειολογικές Προσεγγίσεις", που υπάρχει στο scribd.com).

Δεν είναι τυχαίο ότι επανειλημμένα αρκετοί Νεοχεγκελιανοί (και όχι μόνο) έχουν αποδώσει την πηγή των απόψεων του Χέγκελ στον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, υποβιβάζοντας το έργο των Μεγάλων Ελλήνων Σοφών σε επίπεδο ατζέντας ολοκληρωτισμού. Θα επιμείνω, ότι με όργανο το μέτρο της οντολογίας, εύκολα μπορεί να ξεκαθαρίσει το ζιζάνιο της ήρας από τον θρεπτικό σπόρο.

Φρονώ, ότι εάν δεν κατανοηθεί σε βάθος ο ιστορικός ρόλος της φιλοσοφίας του Χέγκελ και εάν δεν προβούμε σε αποφασιστική διαφοροποίηση από αυτήν, δεν θα μπορέσουμε να δομήσουμε την σκέψη μας προς την κατεύθυνση διεξόδων χειραφέτησης. Εάν δεν γίνει αποκαθαρισμός της κλασσικής φιλοσοφίας από τους παραχαράκτες της, δεν θα καταστεί δυνατόν να λειτουργήσει στο σήμερα ο Ελληνικός Λόγος, ως βάση απελευθέρωσης της καθ' ημάς ανθρωπότητος.

Έχω δηλώσει ότι είμαι μπετατζής και όχι φιλόσοφος (από επάγγελμα ή χόμπι). Δεν αρέσκομαι όμως μια ζωή να με δουλεύουν οι καλοθελητές της εξουσίας, άρα είμαι υποχρεωμένος να προβώ σε αναζήτηση.
Οι προσγειωμένοι κοινωνικοί ακτιβιστές στη φάση του διαδικτύου γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε τα εργοστάσια παραγωγής ιδεών. Αναμφίβολα υπήρξαν και υπάρχουν οι ειδικοί. Πολλοί από αυτούς ανέπτυξαν όχι μόνο αξιόλογο, αλλά πολύτιμο έργο. Μαργαριτάρια, που συχνά καραδοκούν τον παραλήπτη του μηνύματός τους σε σκονισμένα ράφια βιβλιοθηκών ή και σχετικά ακόμη παρθένες ίνες των σέρβερς. Καθήκον των μάχιμων ιστολόγων είναι να καταστήσουν με συνεκτικά συνδυαστική παρέμβαση αυτό το υλικό κοινωνικά προσβάσιμο, μέσα από την σύνθεσή του στα πλαίσια μιας προοπτικής συγκεκριμένης παρέμβασης.

Η βασική θέση για το κράτος, που εκφράζει ο Χέγκελ στις "Παραδόσεις για την Φιλοσοφία της Ιστορίας" είναι οι εξής:
"...Το κράτος αποτελεί την Θεία Ιδέα, όπως αυτή εκδηλώνεται επί γης...".
Για τον Χέγκελ το μεγαλύτερο επίτευγμα του πνεύματος είναι ο Χριστιανισμός. Και το μεγαλύτερο επίτευγμα του Χριστιανισμού το Γερμανικό κράτος.
Μέσα σε ένα φυλετικό παραλήρημα γράφει:
"...Οι Ανατολίτες δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν ακόμη ότι το Πνεύμα ή ο Άνθρωπος σαν τέτοιος είναι ελεύθερα. Επειδή αγνοούν την ελευθερία, δεν μπορούν να είναι ελεύθεροι...
Οι πρώτοι στους οποίους παρήχθει η συνείδηση της ελευθερίας ήσαν οι Έλληνες. Αυτοί όμως όπως και οι Ρωμαίοι πίστευαν πως μόνο μερικοί μπορούν να είναι ελεύθεροι, όχι ο άνθρωπος σαν τέτοιος. Αυτό δεν το γνώριζαν ούτε ο Πλάτων, ούτε ο Αριστοτέλης.... Οι πρώτοι που έφτασαν σε συνείδηση ότι ο άνθρωπος είναι ως άνθρωπος ελεύθερος και ότι η ελευθερία του Πνεύματος αποτελεί την φύση του, ήταν οι Γερμανικοί λαοί μέσα στον Χριστιανισμό..."
Γι αυτό:
"...Η παγκόσμια ιστορία αποτελεί την πρόοδο στην συνειδητοποίηση της ελευθερίας, μια πρόοδο που οφείλουμε να κατανοήσουμε στα πλαίσια της αναγκαιότητάς της..."
Αυτά τα αίσχη τα έγραφε ο μπάρμπας λίγα χρόνια μετά την επινοικίαση του Πρωσικού στρατού από τον γερμανό αυτοκράτορα στα ξένα μέτωπα, για να γεμίζει τα σεντούκια του. Και οι ζωώδεις υπήκοοι της "ανώτερης φυλής" το θεωρούσαν τιμή τους να σκοτωθούν νοικιάρηδες για τον αυτοκράτορα.
Λίγες δεκαετίες αργότερα η μέγαιρα του σατανισμού-αποκρυφισμού Μπλαβάτσκι θα διαμόρφωνε για λογαριασμό των "πεφωτισμένων" την "θεωρία της αρίας φυλής" που αποτέλεσε την πλατφόρμα των ναζί.

Συνεχίζεται...


Χεγκελιανισμός και ένωση "Skull and Bones", μέσα από συνέντευξη του Α. Σάτον:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΟΛΙΟΦΘΟΡΕΙΣ ΤΗΣ

Ο φίλος που άφησε σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση παραπέμπει σε μια δική του ενδιαφέρουσα ανάρτηση σχετικά με την υπόθαλψη της Ελληνικής Γλώσσας, την οποία ευχαρίστως αναρτώ πιο κάτω.


Η γλώσσα είναι πολύ σημαντικό θέμα και θα απασχολήσει διεξοδικότερα προσεχώς αυτήν την σελίδα.
Πρεσβεύω - μαζί με άλλους - ότι η Ελληνική Γλώσσα σχετίζεται άμεσα και με τον προγραμματισμό του γενετικού κώδικα. Τα γράμματα της Ελληνικής Αλφαβήτου αποτελούν αριθμούς. Ο μαθηματικός χαρακτήρας της Γλώσσας συνάπτεται σε αυτό που ο Πυθαγόρας θεωρούσε ως ιεροτάτη των οντοτήτων, δηλαδή ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ.
Το θέμα αυτό είναι ζωτικής σημασίας και αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Σημαντικό είναι προς αυτή την κατεύθυνση το βιβλίο του Μιλτιάδη Μαρκάτου "Το DNA ομιλεί Ελληνικά" στις εκδόσεις "Ελληνικός Λόγος", αλλά και το άρθρο στο HELLENIC NEXUS του περασμένου Φεβρουρίου (σελ. 20) που αναφέρεται στις ηλεκτρομαγνητικές ταλαντώσεις του γενετικού κώδικα και την προσομοίωση των τμημάτων του με ηλεκτρικά κυκλώματα, όπου συγκεκριμένα δομικά μέρη επιτελούν λειτουργία αντίστοιχη με αυτή αντιστάσεων, πυκνωτών και πηνίων.

Στην παράθεση της ανάρτησης που ακολουθεί παρέλειψα αρχικά δυστυχώς την πρώτη παράγραφο του κειμένου, που περιέχει όλο το νόημα της αντιρρητικής της, με αποτέλεσμα να προκύψουν κάποια εύλογα ερωτήματα στα σχόλια σχετικά με την συλλογιστική του κειμένου. Την προσθέτω με κόκκινα στοιχεία προς αποκατάσταση του νοήματος και ζητώ συγγνώμη για την μη ορθή παρουσίαση από το neotera.wordpress. com για αυτήν την σημαντική παράληψη.


Γράφει λοιπόν ο φίλος ιστολόγος στην ανάρτησή του:

http://neotera.wordpress.com/

ΙΔΟΥ Η “ΒΕΛΟΥΔΙΝΗ” ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ

Την καθιέρωση της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας από την 1^η τάξη του Δημοτικού ανήγγειλε η υπουργός Παιδείας Αννα Μπίλντεμπεργκ Διαμαντοπούλου. Μιλώντας στο Αλτερ την Παρασκευή στις ειδήσεις του Χαζονικολάου που δεν ζήτησε επεξηγήσεις, η καλή αυτή κυρία δήλωσε πως τα πρωτάκια θα ξεκινήσουν απ’ τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους να μαθαίνουν εγγλέζικα. Δηλαδή, η υπουργός αδιαφορεί αν θα γίνουν σαλάτα τα μυαλά των παιδιών και αν θα υπονομευτεί καίρια η μαθησιακή ικανότητά τους σε τόσο τρυφερή ηλικία.

Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί και να μεριμνήσει για τα παιδιά μας ? Τα πρακτώρια που στελεχώνουν το παιδαγωγικό ινστιτούτο, το ναό της αμορφωσιάς και του ανθελληνισμού, των κραγμένων Ρεπούση, Λιάκου επί ΝΔ, ή η Δραγώνα «χωρίς έθνος, χωρίς θρησκεία και χωρίς πτυχίο», η γραμματέας του υπουργείου επί Πασόκ ?

Τα Αγγλικά διδάσκονται στη 3^η Δημοτικού κακώς, κάκιστα από το 2007. Η εκμάθηση των ξένων γλωσσών πρέπει να ξεκινά μόλις ολοκληρώνεται μια πρώτη μαθησιακή συγκρότηση στη μητρική γλώσσα. Αυτό το τόσο εύλογο πρόταγμα από παλιά δεν έχει θέση στη Νέα Τάξη αποδόμησης πραγμάτων, αλλά και ανθρώπων απ’ ότι βλέπουμε, στις μέρες μας.

ΙΔΟΥ Η “ΒΕΛΟΥΔΙΝΗ” ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ

Την καθιέρωση της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας από την 1^η τάξη του Δημοτικού ανήγγειλε η υπουργός Παιδείας Αννα Μπίλντεμπεργκ Διαμαντοπούλου. Μιλώντας στο Αλτερ την Παρασκευή στις ειδήσεις του Χαζονικολάου που δεν ζήτησε επεξηγήσεις, η καλή αυτή κυρία δήλωσε πως τα πρωτάκια θα ξεκινήσουν απ’ τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους να μαθαίνουν εγγλέζικα. Δηλαδή, η υπουργός αδιαφορεί αν θα γίνουν σαλάτα τα μυαλά των παιδιών και αν θα υπονομευτεί καίρια η μαθησιακή ικανότητά τους σε τόσο τρυφερή ηλικία.

Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί και να μεριμνήσει για τα παιδιά μας ? Τα πρακτώρια που στελεχώνουν το παιδαγωγικό ινστιτούτο, το ναό της αμορφωσιάς και του ανθελληνισμού, των κραγμένων Ρεπούση, Λιάκου επί ΝΔ, ή η Δραγώνα «χωρίς έθνος, χωρίς θρησκεία και χωρίς πτυχίο», η γραμματέας του υπουργείου επί Πασόκ ?

Τα Αγγλικά διδάσκονται στη 3^η Δημοτικού κακώς, κάκιστα από το 2007. Η εκμάθηση των ξένων γλωσσών πρέπει να ξεκινά μόλις ολοκληρώνεται μια πρώτη μαθησιακή συγκρότηση στη μητρική γλώσσα. Αυτό το τόσο εύλογο πρόταγμα από παλιά δεν έχει θέση στη Νέα Τάξη αποδόμησης πραγμάτων, αλλά και ανθρώπων απ’ ότι βλέπουμε, στις μέρες μας.

EΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΑ ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ !

Η Μπίλντεμπεργκ με τη Δραγώνα κι άλλους συμμέτοχους του ...εγκλήματος

Από τις 3 ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά) που διδάσκονται οι μαθητές στο δημόσιο σχολείο, η Αγγλική είναι η μόνη που διδάσκεται στο Δημοτικό Σχολείο.
Η Αγγλική γλώσσα διδάσκεται στο Δημοτικό από τη Γ΄ τάξη σε όλα τα σχολεία εκτός από τα 1θέσια, 2θέσια και 3θέσια, τα οποία είναι, κατά κανόνα, σχολεία απομακρυσμένων ή δυσπρόσιτων περιοχών. Στα σχολεία αυτά ο διορισμός εκπαιδευτικού Αγγλικής δεν είναι εφικτός, επειδή είναι αδύνατον ο εκπαιδευτικός αυτός να συμπληρώσει πλήρες ωράριο.
Ο αριθμός των δημοτικών σχολείων όπου διδάσκεται η αγγλική ανέρχεται σε 3.448, έναντι 2.789 που είναι τα ολιγοθέσια (περίπου 45% επί του συνόλου).
Για τη λύση του προβλήματος των ολιγοθέσιων δημοτικών σχολείων, το ΥΠΕΠΘ προωθεί την εφαρμογή του συστήματος της «εξ αποστάσεως» διδασκαλίας.

Η Μπίλεντεμπεργκ Διαμάντω έχει ζητήσει ακόμα από το Νοέμβριο του 2001, επί Σημίτη την καθιέρωση των εγγλέζικων ως επίσημης γλώσσας στην άτυχη ελλαδίτσα.

ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑΣ

Tην καθιέρωση της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους εισηγήθηκε η ελληνίδα επίτροπος τότε΄Αννα Διαμαντοπούλου σε συνέντευξή της στην Καθημερινή της Κυριακής, με το σκεπτικό ότι “η χώρα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη καθώς στο τέλος του 2006, με την προωθούμενη διεύρυνση και την ένταξη άλλων δέκα χωρών στην ΕΕ, θα τεθεί ευθέως το ζήτημα της πολυγλωσσίας“.

«Η Ευρώπη θα μοιάζει με σύγχρονη Βαβέλ», τονίζει η κ. Διαμαντοπούλου, καθώς θα υπάρχουν είκοσι γλώσσες, αναφέρει το ρεπορτάζ της εποχης. «Ποιος μπορεί να φανταστεί μια ευρωπαϊκή διαδικασία με ταυτόχρονη μετάφραση σε 20-22 γλώσσες;», διερωτάται. Απαντώντας σε όσους έχουν αντιρρήσεις, προβάλλοντας φόβους για απώλεια της εθνικής μας γλώσσας και κληρονομιάς, η ελληνίδα επίτροπος απαντά ότι «οι Έλληνες δεν θα πάθουν τίποτε αν μάθουν να μιλούν το ίδιο καλά με τα ελληνικά και τα αγγλικά».

Ο υπουργός Παιδείας, Πέτρος Ευθυμίου, εξέφρασε τη διαφωνία του με την πρόταση της κ. Διαμαντοπούλου τονίζοντας ότι «η επίμονη και σταθερή θέση της Ελλάδας είναι ότι η ΕΕ πρέπει να προάγει και να σέβεται όλες τις εθνικές γλώσσες των κρατών, οι οποίες πρέπει να θεωρούνται ισότιμες γλώσσες εργασίας. …

Τι λέει ο Πετράν σήμερα ?

Αυτή τη σταθερή θέση διατηρούμε σε όλα τα επίπεδα της ΕΕ, είτε αφορά την Κομισιόν είτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή οποιονδήποτε ευρωπαϊκό θεσμό», τονίζει ο κ. Ευθυμίου και προσθέτει ότι «στην Ελλάδα έχουμε μια ανοιχτή πολιτική γλωσσών και στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση διδάσκονται αυτή τη στιγμή τα αγγλικά από την τετάρτη δημοτικού, διδάσκονται τα γαλλικά και τα γερμανικά», ενώ το υπουργείο βρίσκεται σε συνεννόηση με την Ιταλία και Ισπανία για την εισαγωγή των δυο γλωσσών. «΄Αρα», κατέληξε ο υπουργός Παιδείας, «καλλιεργούμε την ισοτιμία όλων των γλωσσών και την κυριαρχία της κάθε εθνικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας εργασιών της ΕΕ».

Αντε ρωτήστε τον Ευθυμίου τι λέει σήμερα, να δείτε που όλα στημένα και προαποφασισμένα είναι τα ζητήματα της εθνικής μας αποδόμησης.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Κατά την διάρκεια της προσπάθειάς μου να εμβαθύνω στο ζήτημα του ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από το γνωστό ανθελληνικό εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού Focus, θέλησα να αναρτήσω κάποιο βίντεο του Antony Sutton, εκείνου του ερευνητή που έχει ασχοληθεί διεξοδικά με την στήριξη που δόθηκε από τις ΗΠΑ στο ναζιστικό κόμμα. Τις απόψεις του πάνω στο θέμα έχει τεκμηριώσει στο βιβλίο "Wall Street and the Rise Of Hitler" (που μπορεί να κατεβεί ατελώς από την σελίδα scribd.com).
Το θέμα αυτό σχετίζεται κατ' ακολουθία με την εξάρτηση της Γερμανίας από τις ΗΠΑ, όχι μόνο μεταπολεμικά. Με την ήττα του ναζισμού επιβλήθηκε μεν στην Γερμανία καθεστώς κατοχής από τους συμμάχους, αλλά η Αγγλοσαξονική επηρρροή εδράζεται με ιδιαίτερο τρόπο και στην περίοδο της εμφάνισης και της επικράτησης του Εθνικοσοσιαλισμού. Υπάρχει μια πληθώρα ιστορικών στοιχείων γι' αυτήν την περίοδο, που μπορεί να συνοψίζεται ίσως στην παροιμιώδη διακήρυξη του ύπατου των σατανιστών και πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις Αλάιστερ Κρόουλι: "Ο Χίτλερ μπορεί να χόρευε, εγώ όμως έγραψα τον σκοπό".

Για όσους γνωρίζουν το τοπίο των γερμανικών εντύπων, εύκολα μπορούν να κατατάξουν το περιοδικό Focus σε εκείνη την κατηγορία εφημερίδων και περιοδικών, που εμφανίσθηκαν μεταπολεμικά και δημιούργησαν τον λεγόμενο "Stimmungsjurnalismus", δηλαδή τα ποταπά έντυπα χαμηλοτάτου επιπέδου, που απευθύνοντο στα πλέον πρωτόγονα ένστικτα και είχαν ως στόχο την μαζοποίηση του αναγνωστικού κοινού με τον βάναυσο υποβιβασμό της δημοσιογραφίας. Με ριζικό περιορισμό των κειμένων σε λίγες φράσεις και υπέρμετρη δημοσίευση φωτογραφιών, έτειναν να ελαχιστοποιήσουν την κριτική νοητική επεξεργασία κατά την διάρκεια της δήθεν ενημέρωσης. Τα έντυπα αυτά λειτουργούσαν με την καλλιέργεια συνδρόμων, συναισθηματικών εξάρσεων και αγκύρωναν βαθμηδόν την ψυχολογία της γκρούπας, σε εκείνες τις στρατιές, που αφιονισμένες από την βραδινή τηλεόραση και μετά τον νυχτερινό ύπνο, επιβιβαζόντουσαν τα χαράματα στα τραίνα και στον υπόγειο, για να μεταβούν για δουλειά στις φάμπρικες του νέου μεταπολεμικού "θαύματος".
Επικεφαλής σε αυτή την διαδικασία απαξίωσης της ενημέρωσης στάθηκε το συγκρότημα του Άξελ Σπρίνγκερ με ναυαρχίδα του πειρατικού στόλου την Bild Zeitung. Ο Σπρίνγκερ ήταν πιστός υπηρέτης του καγκελάριου Κόνραντ Άντενάουερ, ο οποίος ήταν τοποτηρητής των ΗΠΑ στην Γερμανία.
Οι υποψίες, ότι τα συνεχή ανθελληνικά δημοσιεύματα στην Γερμανία δεν εκφράζουν τελικά τον κύριο κορμό των γερμανικών συμφερόντων και την πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης, έχει εκφραστεί νομίζω πλέον πολύ συγκεκριμένα στο διαδίκτυο. Ας μου επιτραπεί όμως η παρατήρηση, ότι όταν κυριαρχούσαν οι εξάρσεις μετά από αυτό τη δημοσίευση αυτής της φωτοσύνθεσης, με καταιγιστικές αναφορές σχετικά με τα εγκλήματα της Βέρμαχτ κατά την περίοδο της κατοχής, τον χρυσό και τις πολεμικές αποζημιώσεις από πολλούς ιστολόγους, που είχαν μπει στο ρεύμα που προκαλούσε με την ανάδευση της κοιλιάς του ο βαρύγδουπος Πάγκαλος, ήμουν από τους ελάχιστους, που στηριζόμενοι σε πραγματικές πρακτικές εμπειρίες, επιζητούσαν μια ψύχραιμη αξιολόγηση αυτών των δεδομένων.

Υπάρχουν πάρα πολλά δεδομένα, τα οποία θα μπορούσα να παραθέσω για να τεκμηριώσω την σχέση της έντονης εξάρτησης της Γερμανίας από τις ΗΠΑ, η οποία είναι αναμφίβολα δεδομένη και σε σημαντικό βαθμό γνωστή από την μεταπολεμική επικυριαρχία των συμμάχων, κύρια των Αγγλοσαξόνων. Χαρακτηριστικά κατονομάζω τρία δεδομένα:

- Την δολοφονία Γερμανών πολιτικών, καθώς και άλλων πολύ σημαντικών ανθρώπων της οικονομικής διαδικασίας, όπως ο Alfred Herrhausen, πρώην διευθυντής της Deutsche Bank και ο Heinz Roweder, πρώην υπεύθυνος για την μετατροπή της κρατικής οικονομίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας σε ιδιωτική, μέσω του φορέα αποκρατικοποιήσεων Treuhand.

- Τον τρόπο που στην κυριολεξία "σφαγιάσθηκε" (ο όρος που χρησιμοποιήθηκε από την αντίστοιχη βιβλιογραφία ήταν "ausschlachten", πχ. στο βιβλίο του Heinz Suhr "Der Treuhand Skandal. Wie Ostdeutschland ausgeschlachtet wurde"- Το Σκάνδαλο του Γερμανικού Οργανισμού Αποκρατικοποίησης των πρώην παραγωγικών δομών της Ανατολικής Γερμανίας με τον σφαγιασμό τους). Σημαντικός σε αυτήν την διαδικασία ήταν ο ρόλος της κας Birgitt Breuel, η οποία τέθηκε επικεφαλής του οργανισμού αποκρατικοποιήσεων μετά την δολοφονία του Roweder και η οποία εκπροσωπεί αγγλοσαξονικά τραπεζικά συμφέροντα, ως συνιδιοκτήτρια τράπεζας με κύκλωμα του City.

- Τον τρόπο που πέρασε πολύ σημαντικό τμήμα των ακινήτων της Ανατολικής Γερμανίας στην ιδιοκτησία του Σιωνιστικού Λόμπι, μέσω πλαστών πιστοποιητικών που εκδόθησαν στο Ισραήλ, μετά την απόδοση αυτών των ακινήτων στους ιδιώτες πρώην ιδιοκτήτες τους, στη βάση ότι αυτά αποκτήθηκαν από Γερμανούς μετά την δήθεν δήμευση Εβραϊκών περιουσιών. Αναμφίβολα και τέτοιες περιπτώσεις υπήρξαν ιστορικά, όχι όμως στον υπερβολικότατο βαθμό που εκδηλώθηκαν οι αντίστοιχες απαιτήσεις, δεδομένου ότι μετά την πτώση του τείχους, σχεδόν κάθε δεύτερο ακίνητο στο Βερολίνο είχε καταστεί αντικείμενο ιδιοκτησιακής αντιδικίας.

Αυτά τα θέματα βεβαίως, ανταποκρίνονται στις εμπειρίες μου και μου είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες. Ερευνώντας με στόχο μια καλύτερη παρουσίασή τους, έπεσα επάνω σε δεδομένα τελείως νέα για μένα, που σχετικοποίησαν πλήρως την αντίληψη που παρέθεσα ανωτέρω. Διότι πάντοτε κάθε πραγματικότητα έχει σχετικό χαρακτήρα και διατηρεί μια διαφορετική διάσταση, η οποία αντιφάσκει στις πάγιες αντιλήψεις, έστω και εάν θεωρούμε αυτές τις αντιλήψεις "ψαγμένες", μη συμβατικές και ότι αυτές αμφισβητούν τα διαδεδομένα μυθεύματα που κυριαρχούν. Και αυτή η μη συμβατική πλευρά των φαινομένων, που βρίσκεται κρυμμένη πίσω ακόμη και από αυτό που θεωρούμε ως "την μη συμβατική πλευρά" τους, είναι καλυμμένο πίσω από ένα πολύ έντεχνο φάσμα σιωπής. Έστω κι αν αυτό που επιχειρούν να κρύψουν, δεν είναι μόνο η κορυφή, αλλά και το παγόβουνο.

Ανακάλυψα λοιπόν το βίντεο - και όχι μόνο - του Joseph Farrell που παραθέτω. Θεωρώ τον Τζόζεφ Φαρέλ ένα πολύ σημαντικό συγγραφέα και σας καλώ να δείτε με προσοχή αυτό το βίντεο, παρά την μεγάλη διάρκειά του, διότι πραγματεύεται μεγίστης σημασίας θέματα (που σχετίζονται άμεσα και με την προβληματική που προβάλλει αυτή η σελίδα).

Ομολογώ ότι αυτό το βίντεο στάθηκε αιτία να ξεκινήσω να βλέπω ένα σωρό θέματα με άλλη οπτική.
Σχετίζεται με την εξής θεματολογία:

1. Για ποιους λόγους έκαναν οι Ναζί έρευνες σε τόπους αρχαίων θρησκειών;
2. Σχετίζονται οι περιγραφές που επιχειρούν κάποια σημαντικά αρχαία κείμενα με τεχνογνωσία και αρχές της θεωρητικής φυσικής;
3. Μπορούν να μπουν αυτές οι γνώσεις σε αξιοποίηση, για την παραγωγή συσκευών και μηχανών, με στόχο τον πόλεμο και τον έλεγχο των πληθυσμών;
4. Είχαν οι Ναζί υπερόπλα; Τι ήταν ο "Κώδων", που πειραματίζονταν στο Ανάκτορο του Βέβελσμπουργκ, που ήταν η έδρα των Ες Ες; Τι ήταν η οργάνωση "Ahnenerbe" (Κληρονομιά των Αρχαίων Προγόνων) υπό την αρχηγία του Χίμλερ;
5. Που βρίσκονται σήμερα οι πρώην επιστημονικοί κύκλοι των Ναζί; Απορροφήθηκαν ολοκληρωτικά από ΗΠΑ και Ρωσία, ή αναπτύσσουν κάποιοι, που σχετίζονται με αυτά, ανεξάρτητη δραστηριότητα;
6. Ποια η σχέση αυτών των κυκλωμάτων με την επίσημη Γερμανική πολιτική σήμερα;
7. Είναι τελικά η Γερμανία υπό ουσιαστική κηδεμονία Αγγλοσαξόνων, ή παρεμβάλλονται ταυτόχρονα και άλλα - εν πολλοίς άγνωστα - κέντρα;

Όπως θα παρουσιάσω προσεχώς, η οργάνωση Ahnenerbe εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα, με συγκεκριμένη μάλιστα διαδικτυακή παρουσία (μια από τις βάσεις της είναι η οργάνωση CAUSA NOSTRA. Όχι το παρακλάδι της Μαφίας στις ΗΠΑ, αλλά κύκλος εσωτεριστών προερχόμενος από μια παραδοσιακή οργάνωση που συνέδραμε το Ναζιστικό κίνημα στην Βενετία. Η Βενετία είναι μια πάρα πολύ σημαντική πόλη, λόγω της ιστορικής παρουσίας κάποιων Εβραϊκών τραπεζών εκεί. Ένα θέμα που θα απασχολήσει προσεχώς αυτή την σελίδα, είναι η δημιουργία του Αγγλικού Εμπειρισμού από Εβραίους τραπεζίτες της Βενετίας).

Ίσως με βάση την θεματολογία που αναλύει ο Joseph Farrell, μπορεί να δοθεί και μια εξήγηση, για ποιον λόγο έγινε ο πρόσφατος σεισμός στην Χιλή με το σύστημα HAARP.
Υπάρχει μια πληθώρα βιντεοσκοπήσεων με συνεντεύξεις του Φαρέλ στο You tube. Καλώ τους ανήσυχους επισκέπτες να ερευνήσουν εξ ιδίων και αυτοί την συγκεκριμένη προβληματική.

Επί του θέματος θα επανέλθω σύντομα, με περαιτέρω στοιχεία και άλλες σημαντικές πλευρές που αξίζουν προσοχής.

ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ ΤΟ HAARP

... και είδον αστέρα εκ του ουρανού πεπτοκότα εις την γην,
και εδόθη αυτώ η κλείς του φρέατος της αβύσσου...

"Αποκάλυψις" του Ιωάννου,
κεφ. Θ 1

Οι επισκέπτες που παρακολουθούν αυτήν την σελίδα, μπορούν να κατανοήσουν τον ισχυρισμό μου, ότι όταν πληροφορήθηκα για τον σεισμό στην Χιλή, αμέσως υποψιάστηκα το HAARP.
Η χρονική απόσταση μερικών εβδομάδων από τον τεχνητό σεισμό στην Αϊτή ήταν παράξενα πολύ μικρή. Σ' αυτές τις περιπτώσεις οι γνωσιολογικές δυνατότητες και η πρόσβαση που έχουμε στην άμεση πληροφορία είναι περιορισμένες. Υπάρχουν όμως αυτοί, που με συστηματικό τρόπο παρακολουθούν αυτά τα γεγονότα και που έγκαιρα προβαίνουν σε αποκαλύψεις. Όσοι διψούν για ενημέρωση, γνωρίζουν - ή και παρακολουθούν - τα αντίστοιχα έντυπα. Ειδικά τόσο η Ελλάδα όσο και η Γερμανία διακρίνονται για την δυναμική παρουσία τέτοιων περιοδικών. Η Γερμανία λόγω της θεωρητικής παράδοσης που χαρακτηρίζει τον χώρο και η Ελλάδα ένεκα του ανήσυχου πνεύματος που την διακρίνει. Πέραν αυτών, οι διαδικτυακές σελίδες που διέπονται από αντίστοιχη αναζήτηση, παρέχουν γρήγορη και τεχνικά εύκολη πρόσβαση σε τέτοιου είδους ενημέρωση.
Για αρκετό διάστημα αναζήτησα λοιπόν, μια απάντηση στο ερώτημα, που μόνιμα πλέον με απασχολούσε. Επισκέφτηκα συχνά όλες τις ανάλογες σελίδες που έχω εντοπίσει, έψαξα επισταμένα στο You Tube, χωρίς να μπορέσω να εντοπίσω κάποια πληροφορία. Ούτε οι Ρώσοι, που έχουν άριστη ενημέρωση και αμέσως στην περίπτωση της Αϊτής πρόβαλαν στο Moskow Today το γνωστό βίντεο με τον Τσάβες, έκαναν μνεία στο HAARP, όσο αφορά τον σεισμό στην Χιλή.

Σήμερα μπαίνοντας στην γερμανική σελίδα ενός Ρώσου μπλογκά, που παρακολουθώ με συνέχεια και που θεωρώ από τις πιο ενημερωμένες σε θέματα αποκαλύψεων, την greyhunter.blog.de προσέκρουσα απάνω στο θέμα, που θεωρούσα αυτονόητο, χωρίς όμως να είμαι μέχρι τώρα σε θέση να εντοπίσω τα ανάλογα στοιχεία.
Μεταβαίνοντας στο You Tube, από όπου προήρχετο το βίντεο, που είχε αυτός αναρτήσει, συνάντησα ένα τεράστιο πλέον αριθμό βιντεοσκοπήσεων με αυτό το θέμα, μερικές από τις οποίες παραθέτω στην συνέχεια.

Ακόμη, οφείλω δεοντολογικά απέναντι στους φίλους επισκέπτες την ανάρτηση του τρίτου μέρους της αναφοράς μου στον σεισμό στην Αϊτή, που έχω προαναγγείλει. Στην ουσία, αυτή ήταν και η αναφορά με την οποία σκοπεύω να επιχειρήσω μια τεκμηρίωση, ως προς τους λόγους που πιστοποιούν την πρόκληση αυτού του σεισμού μέσω του HAARP. Επειδή όμως πολλοί άνθρωποι αγνοούν την ύπαρξή του, ή την γνωρίζουν μόνον κατ' ευφημισμόν, που ανάγεται σε κάποιους δήθεν αθεράπευτα προσκείμενους στην συνωμοσιολογία, θεώρησα σκόπιμο πριν αποδοθούν ευθύνες και ραδιουργίες στα αντίστοιχα κυκλώματα, να κάνω μια αναφορά στο ίδιο το σύστημα και την προβληματική που προκύπτει από τις εφαρμογές των τεχνολογικών ανακαλύψεων του Νίκολα Τέσλα. Εξ άλλου αυτή η θεματολογία έχει βρει ακόμη μια πολύ ελάχιστη προβολή στο διαδίκτυο, σε σύγκριση με την βαρύτητα που υπέχει.
Δυστυχώς, δεν κατόρθωσα να συμπληρώσω με το τρίτο μέρος την προσέγγιση αυτού του θέματος, αφήνοντας από την μεριά μου μια σειρά ισχυρισμούς χωρίς την προβολή των απαραίτητων αποδείξεων, με αποτέλεσμα να αφήσω αναπάντητο και κάποιο σχόλιο, που αμφισβητούσε την διανοητική μου υγεία και με ταύτιζε από πλευράς σκέψης με τους συμπαθούντες τις παρουσιάσεις του Δημοσθένη Λιακόπουλου.
Επειδή όμως γνωρίζω, ότι "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά" και παρόλο που θα ευχόμουν χίλιες φορές να ήμουν αφελής, παρά να ισχύουν κάποιες απειλές και κάποιες καταστροφές, στις οποίες ταυτόχρονα με πολλούς άλλους φροντίζω να αναφέρομαι, ήταν βέβαιο ότι σύντομα θα δυνόταν η αφορμή να επανέλθω. Έστω και εάν οι παρεχόμενες δυνατότητες ενασχόλησης, σε συνδυασμό με την πληθώρα των θεμάτων που κρίνεται αναγκαία κάποια αναφορά, είναι δυστυχώς πολύ περιορισμένες.

Στην περίπτωση του σεισμού στην Αϊτή, οι ακράδαντοι λόγοι που οδηγούν στην δράση του HAARP αποτελούν μια ολόκληρη, μακρά αλυσίδα. Ο κυριότερη όμως απόδειξη εντοπίζεται στις χαρακτηριστικές για την δράση του HAARP αφύσικες ακτινοβολίες, που εμφανίζονται στο ουρανό, κατά την διάρκεια της καταστροφικής του επιβολής. Αυτές φωτογραφίζονται και βιντεοσκοπούνται, οπότε δεν χωράει αμφισβήτηση από όποιον δεν θέλει να μην παίρνει υπ' όψει του την πραγματικότητα.

Οι βιντεοσκοπήσεις που έγιναν αυτών των φαινομένων, πιστοποιούν τα ανάλογα και στην περίπτωση του σεισμού της Χιλής. Ανοικτό μένει τοιουτοτρόπως, όχι το τι, αλλά το διατί. Όμως "ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον".

Το 1898 ο Νίκολα Τέσλα με ένα μικρό ταλαντωτή στο εργαστήριο του είχε μπορέσει να επιτύχει ένα μικρό τεχνητό σεισμό, προκαλώντας την δημόσια προσοχή. Η διαπίστωσή του, ότι κάθε ύπαρξη υφίσταται σε καθεστώς παλμών και με το φαινόμενο του συντονισμού μπορούν να μεταφερθούν τεράστια ποσά ενέργειας από ένα σύστημα σε ένα άλλο, αποσκοπούσε στην κατασκευή μηχανισμών για την παροχή δωρεάν ενέργειας. Μια εν δυνάμει ευεργεσία για την ανθρωπότητα.
Διαπιστώνοντας όμως ο ίδιος τις φοβερές συνέπειες των ανακαλύψεών του, είχε ισχυριστεί μπροστά σε έκπληκτους δημοσιογράφους, ότι στηριζόμενος στις ίδιες φυσικές αρχές θα μπορούσε να κόψει την γη στην μέση.
Εάν παρακολουθήσει κάποιος τα τεχνάσματα του FBI για την ιδιοποίηση των επιστημονικών καταγραφών του Τέσλα και τον προσεχή αποκλεισμό της πρόσβασης από αυτά από μη ανήκοντες στα κυκλώματα εξουσίας των ΗΠΑ, μπορεί να διαπιστώσει την οδό που ακολούθησε η πορεία αυτών των ανακαλύψεων στην συνέχεια.

Ο αστήρ αποτελεί σύμβολο φωτισμού, σύμβολο της δημιουργικής πορείας του πνεύματος. Η γη αποτελεί συμβολισμό στην χθόνια λατρεία της υλιστικής ιδιοποίησης της ύπαρξης από τα ένστικτα. Όταν ο αστήρ πέσει στην γη αποσκοπεί να ανακαλύψει το κλειδί του φρέατος της αβύσσου. Ήτοι τους δομικούς νόμους που διέπουν την ύλη και την ενέργεια, με στόχο την ιδιοποίηση αυτών νόμων στην οδό της ικανοποίησης του ενστίκτου καταστροφής, του ενστίκτου του θανάτου.
Οι προειδοποιήσεις του Ζίγκμουντ Φρόιντ στις αρχές του περασμένου αιώνα, δεν μπόρεσαν να αντιστρέψουν όσα αυτός εντόπισε και έγιναν πραγματικότητα στο τέλος του ίδιου αιώνα.
Ένας αιώνας μαζικής εξόντωσης πολέμων, επιβολής σκληρής πείνας και αθλιότητας για το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, δημιουργίας τεχνητών μικροβίων και επιδημιών, εμβολίων που καταστρέφουν το ανοσοποιητικό σύστημα, του αψίνθου στο Τσέρνομπιλ, των δηλητηριωδών αερίων στο Βερντέν, των Ναπάλμ στο Βιετνάμ, των μεταλλαγμένων απάνω στα ράφια των καταστημάτων εμπορίας τροφίμων, της συντονισμένης καταστροφής των πολιτισμικών δεδομένων, της αναγωγής της έκλυσης των ηθών σε μαγκιά, της μετατροπής των κοινωνικών σχέσεων σε τηλεθέαση, της δοτής σύγκρουσης των πολιτισμών, της επιβολής του καταναλωτισμού ως υπέρτατου σταδίου χαράς και επικύρωσης. Δίπλα στην δική μας αδιαφορία, ενώ καθημερινά πλησιάζουμε όλο και περισσότερο την σκληρή πραγματικότητα των Ιππέων της Αποκαλύψεως.

Η ζωή δεν είναι άδικη. Δρέπουμε αυτά που σπέρνουμε. Στο κατώφλι της τρίτης χιλιετηρίδας, όπου η τεχνολογικές δυνατότητες της εξουσίας έχουν οδηγήσει ήδη σε ένα είδος τεχνοφεουδαρχίας της διεθνούς αλήτ, μέσω των τραπεζών, του πολυεθνικών πετρελαίου και του επιθετικού στρατοκρατικού συμπλέγματος, καταργώντας τις δομές της αστικής εξέλιξης, οδηγούν πλέον την αντίστροφη πορεία που που καταγράφεται προς μια νέα τεχνοδουλοκτησία, προσβλέποντας μεσοπρόθεσμα σε ένα νέο τεχνοπρωτογονισμό.
Οι ίδιες τεχνολογικές δυνατότητες ανοίγουν όμως τις θύρες μιας απρόσμετρα γρήγορης ροής της πληροφορίας και μιας πρωτοφανούς ευρύτητας στην δυνατότητα πρόσβασής της. Διότι η εξόντωση του Μινώταυρου στον Λαβύρινθο προϋποθέτει τον Μίτο. Η παλιά διαπίστωση ισχύει πάντοτε, ότι το εξουσιαστικό παρελθόν παρέχει το ίδιο το σχοινί για την κατασκευή της αγχόνης του. Όταν αρεσκόμεθα να φτιάχνουμε με αυτό το σχοινί κομπολόγια, ας μην αισθανόμαστε αδικημένοι, αμήχανοι, ανήμποροι, ελάχιστοι, χωρίς εξοπλισμό μπροστά στις προκλήσεις.
Διότι "Ουδέν κακόν αμειγές καλού" και "Όπου υπερίσχυσεν η αμαρτία, επερεπλεόνασεν και η Χάρις".

Εάν η ισχύει το ισοδύναμον ύλης και ενέργειας, τότε αυτά όλα είναι πληροφορία. Όχι όμως και η συνείδηση, που υπερβαίνοντας την γνώση δεδομένων, θέτει προ του διλήμματος της επιλογής. Ανάμεσα στην οδό της αρετής και την οδό της κακίας, η ανθρώπινη ύπαρξη αιωρείται έμπροσθεν της προκλήσεως του Ηρωισμού. Διότι οι ήρωες αποτελούν γόνους των θεών, στην πρόσκληση για θέωση.

Διότι κάθε πρόκληση αποτελεί ταυτόχρονα πρόσκληση επέκτασης και ανόδου. Δηλαδή υπέρβασης των ορίων μας, μέσα στην διαδικασία της 8ης ημέρας της δημιουργίας, όπου ο θάνατος του παλιού και η γέννηση του νέου δεν αποτελούν άσκοπα υπάρχοντες κρίκους μιας αλυσίδας αναπαραγωγής "ξένων" όντων μέσα στο σύμπαν. Και η τραγικότητα της ύπαρξης δεν χαρακτηρίζει κάτι διαφορετικό από την ένωση των σπαραγμένων τμημάτων του Διονύσου, μέσα στα σπήλαια της Αενάου Θεογονίας.

Τα χαρακτικά του Albrecht Dürer, που φτιάχτηκαν για να αποδώσουν τις παραστάσεις του κειμένου της Αποκάλυψης, στο κατώφλι της εποχής μας, με στόχο να προβληματίσουν και να νουθετήσουν, στέλνουν την τελευταία προειδοποίηση στολίζοντας εμπριμέ ταπέτες, δίπλα σε βαθιούς καναπέδες.

Η Τριαδικότις της Διαλεκτικής Υπέρβασης που προάγει το Ελληνικό Πνεύμα, ως ξεπέρασμα της δυαρχικής υποδουλώσεως, στην οδό της ανακτήσεως της πλήρους Αρμονικής Πληρότητος της Τετρακτύος, αποτελεί Συμπαντικό Νόμο και πόλο έλξης της Συνείδησης, του Θείου Κάλους μέσα στην δημιουργία.
Υπό αυτήν την έννοια, δεν καλούμεθα να κάνουμε επιλογές κάτω από την πίεση των διλημμάτων, αλλά να τα υπερβούμε στην μόνη αδιαπραγμάτευτα αληθή οδό, που φωτίζει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης.
Διότι η Χώρα Ελλάς δύναται να υπάρχει πρώτιστα εντός μας, ως φωτοχυσία Πνευματική στην πρόκληση της Κοσμικής Νοηματοδότησης.

Ας γνωρίζουν οι "μεγάλοι αρχιτέκτονες" του HAARP, ότι "Ουδέν εκ του μηδενός γίγνεσθαι, ουδέν εις το μηδέν φθείρεσθαι".

Η Ελλάς θα νικήσει. Διότι ήλθε δια να νικήσει.

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΙ ΑΛΛΑ (ΑΚΑΤΑΛΗΛΛΟΝ ΔΥΑ ΑΝΗΛΕΙΚΟΥΣ ΑΝΟ ΤΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΑΙΤΩΝ)

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Όπως ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση, τα ζωτικής σημασίας ζητήματα που έθεσε επί τάπητος η πρόσφατη ανθελληνική δημοσίευση στo γερμανικό περιοδικό Focus είναι αρκετά. Αποτελεί ευχής έργον το γεγονός ότι η ζωή μας θέτει μέσα από τέτοιες διαδικασίες αντιμέτωπους με αυτά, για να τα συνειδητοποιήσουμε και να ασχοληθούμε μαζί τους. Κάποια από αυτά επιχείρησα να παραθέσω σε μια πρώτη στοιχειώδη καταγραφή. Ταυτόχρονα επιχείρησα μια πρώτη προσέγγιση του τρόπου που ερχόμαστε σε συσχετισμό και αντιπαράθεση σαν Έλληνες με την Γερμανία, θεωρώντας ότι με την παραμονή μου επί τριάντα έξη χρόνια σε αυτή την χώρα, αφ' ενός πρέπει να διαθέτω από πρώτο χέρι μια κάποια καλύτερη γνώση αυτού χώρου από ότι ο μέσος Έλληνας, αφ' ετέρου ότι αυτό το γεγονός επαυξάνει τις ευθύνες μου στην θεωρητική προσέγγιση του φαινομένου, δεδομένου ότι η πρακτική ενασχόληση με αυτό συμβαίνει de facto καθημερινά, για λόγους επιβίωσης.
Σε αυτήν την θεματική σκοπεύω να επιμείνω. Θεωρώ δεν μπορούμε πλέον να την παρακάμψουμε, ή έστω να την μεταθέσουμε στο μέλλον. Όσο εμείς αποφεύγουμε να θέσουμε με συγκεκριμένο τρόπο αυτά τα θέματα, τόσο επιτακτικότερα θα εμφανίζονται αυτά, ανοίγοντας ρήγματα μπροστά μας.
Για όσους δεν απέφυγαν να καταπιαστούν με την πιο σκληρή πλευρά της πραγματικότητας και δεν αντιμετώπισαν καιροσκοπικά την ζωή, αυτό το δεδομένο αποτελεί ταυτόχρονα μια πρόκληση και μια ευκαιρία.
Διότι, στην φάση που κάποιοι τραβούν κάτω από τα πόδια μας το λεπτό επικάλυμμα που σκέπαζε τα ρήγματα, μέσα στα οποία είχαν τοποθετηθεί οι βραδυφλεγείς φορείς των αναπόφευκτων μελλοντικών εκρήξεων, μοιραία επικαιροποιούν τα ζητήματα, που αποτελούσαν πάγια αναφορά κάποιων. Μοιραία μας παρέχουν βήμα, στην φάση που το διαδίκτυο παρέχει άνευ προηγουμένου δυνατότητες επικοινωνίας.
Αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, ότι τις αναμενόμενες αντιδράσεις μας έχουν εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα εντάξει στα σενάριά τους, που πρόκειται να κλιμακώσουν.
Για μια φορά ακόμη θα θέσουν σε κίνηση τους στρατούς των δικών τους δοτών και άνωθεν ενεργούμενων σημαδεμένων "σωτήρων", με στόχο αυτή την φορά να χτυπήσουν την μπάγκα, σε ένα στημένο παιχνίδι.
Η πρόκληση είναι τεράστια.
Ο Ελληνισμός δεν έχει άλλη δυνατότητα από το να στηριχθεί στα τρία βασικά του όπλα:
Το πνεύμα, την γενναιότητα και την αδιαπραγμάτευτη πίστη στις έννοιες της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας.

Μετά από το πρώτο μέρος της ενασχόλησης με το προηγούμενο θέμα που δημοσίευσα, θέλησα να ασχοληθώ πιο συστηματικά με αυτό, στην προοπτική της μελλοντικής του επεξεργασίας και ανάπτυξης. Σκοπός μου δεν ήταν μόνο να εμβαθύνω και να τεκμηριώσω με πλέον συνεκτικό τρόπο κάποιες απόψεις που πρόβαλα στο πρώτο μέρος, αλλά ταυτόχρονα να τις ελέγξω, να τους προσδώσω την απαραίτητη σχετικότητα και να προβώ σε μια ίδια αμφισβήτηση των γραφόμενών μου. Διότι η πολυπλοκότητα των θεμάτων και η ισχνότητα των ερμηνευτικών μας δυνατοτήτων, που μας επιβάλει άνωθεν το γνωσιολογικό “matrix” - τα εντεταλμένα δηλαδή όρια, εντός των οποίων επιχειρούν να εγκλωβίζεται η σκέψη και η προβληματική μας – επιβάλλουν μεγάλη προσοχή, όσο αφορά την διατύπωση συμπερασμάτων και επίπονη εργασία στην εξεύρεση και επεξεργασία των δεδομένων.

Επειδή η αντίληψη μου για την γνώση ακολουθεί το Πλατωνικό πρόταγμα, ότι αυτή δηλαδή δεν μπορεί να αποτελεί απλά έρευνα και νοητική επεξεργασία γνωσιολογικών δεδομένων, αλλά συνιστά επίτευγμα α-ληθείας που συνίσταται στην αναζήτηση από την συνολική ύπαρξη στον δρόμο της αρετής, θεωρώ ότι κάθε ανάλογη προσπάθεια οφείλει να εντάσσεται σε αυτήν την οδό. Εκτός από ατομικά υποκείμενα δεν παύουμε να είμεθα και κοινωνικά τοιαύτα. Η ατομική πραγμάτωση του εκάστοτε ανθρώπινου ζητουμένου δεν μπορεί παρά να βρίσκεται σε αμοιβαία αλληλοεπίδραση και αλληλοεξάρτηση με το αντίστοιχο κοινωνικό. Αυτό ίσως να εκφράζεται και με την έννοια του προσώπου, που προσδίδει διαστάσεις κοινωνίας – άρα και κοινωνικότητας - στην ατομική μας υπόσταση. Μέσα από αυτό το πρίσμα, η καταβολή έργου σε όποιο επίπεδο από κάθε άτομο, μπορεί να πραγματώνεται αποδοτικά, μόνο μέσα στα πλαίσια μιας κοινωνικής σύνθεσης. Αυτό σημαίνει, ότι αυτή ωφείλει μόνιμα να προσάπτεται σε προηγούμενους και να επισυνάπτεται σε επόμενους. Και αυτό όχι μόνον με την χρονική έννοια, αλλά ταυτοχρόνως και με την έννοια του περιεχομένου.

Μπορώ λοιπόν να ισχυρισθώ, ότι δεν αισθάνομαι την παραμικρή μοναξιά. Χαίρομαι γι όλη αυτή την αξιοθαύμαστη βάση, που οικοδόμησαν κάποιοι άλλοι, προηγούμενοι οι σύγχρονοι του γράφοντος. Και προσδοκώ ως εργάτης και συνεργάτης σας στην διαδικασία προώθησης του κοινωνικού μας οικοδομήματος, να συνεισφέρω επ' αυτής το λιθαράκι μου, με την ελπίδα ότι θα συμβάλει και αυτό στην πορεία της προσφοράς φίλων, που έχω την χαρά και την τιμή να γνωρίζω, αλλά και αγνώστων, ίσως και μελλοντικά επερχομένων, στα πλαίσια που μας αναλογούν προσωπικά, κοινωνικά, ως λαός και έθνος, αλλά και ανθρώπινα, ως έχοντες συναίσθηση του ρόλου μας στα πλαίσια του δράματος της δημιουργίας.

Ιδιαίτερα αποδοτική μπορεί να αποβεί μια τέτοιου είδους προσπάθεια, όταν αυτή αποκτά συντονισμένο χαρακτήρα και ακόμη περισσότερο, όταν αυτή αποκρυσταλλώνεται σε οργανωμένες δομές. Στην φοβία αυτών που αντιμετωπίζουν με καχυποψία και σκεπτικισμό την έννοια της οργανωμένης συγκρότησης, αντιφάσκει όχι μόνο η ελευθερία, αλλά κύρια η άνθιση του πνεύματος, που κυριάρχησε ιστορικά στους ειλικρινείς κύκλους των αναζητητών της αλήθειας. Οι σχολές, οι Ακαδημίες, τα πνευματικά εργαστήρια, ως κύκλοι όχι μόνο συλλογικής αναζήτησης, αλλά και ανάπτυξης δραστηριοτήτων με βάση τα συμπεράσματα αυτών των αναζητήσεων στάθηκαν οι πραγματικοί φάροι στην πορεία δημιουργίας πολιτισμού. Άσχετα πόσο έχουν υποφέρει διαχρονικά – αλλά κύρια στην εποχή μας – αυτές οι έννοιες, από τα διάφορα κυκλώματα στρατωνισμού και χειραγώγησης της ανθρώπινης σκέψης, μέσα στα θερμοκήπια και τις στάνες των διαφόρων ενώσεων και αδελφάτων, που διέπονται από ύποπτες και επιβλαβείς σκοπιμότητες - που βρίσκονται πολύ πέραν των στόχων που διατείνονται ότι υπηρετούν - τίποτε δεν μπορεί να καταργήσει την συλλογική πλευρά του χαρακτήρα της γνώσης και την κοινωνική προσπάθεια αξιοποίησης των συμπερασμάτων που αυτή γεννά. Έστω και εάν το πλέγμα που έχει στηθεί με στόχο τον εγκλωβισμό και την εξουδετέρωση μετά από κάποιο χρονικό διάστημα της αγωνιστικής διάθεσης ανθρώπων, που θέλουν να συμμετάσχουν στην βάση της ειλικρινούς προσφοράς, μέσω των εκ των προτέρων στημένων αδιεξόδων, είναι τεράστιο.
Αυτή η διαπίστωση βέβαια, δεν μπορεί να συνεπάγεται αυτόματη ανταπόκριση στο όποιο κάλεσμα του όποιου καλοθελητή. Το να εμφανίζεται ο λύκος με προβιά έχει καταστεί σύνηθες φαινόμενο και έχει συμβάλει αποφασιστικά στην κορύφωση των αδιεξόδων.

Δεν μπορεί το κίνητρο ένταξης σε κάποιο χώρο με κοινωνικές στοχεύσεις να είναι μόνον, ή κύρια, η γοητεία που εξασκούν οι εύηχες φρασεολογίες. Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι να καταστούμε συνοδοιπορούντες οπαδοί, αλλά να προβούμε ενεργά, υπεύθυνα και δραστήρια κοινωνικά υποκείμενα, που όχι μόνο διέπονται από κριτική σκέψη, αλλά προάγουν αυτήν με συστηματικό τρόπο. Έκαστος στο μέτρο των δυνατοτήτων του και με βάση τα δωρήματά του. Εάν αναλογισθούμε το μέγεθος των αναγκών μας, εύκολα θα διαπιστώσουμε για ποιο λόγο είμαστε όλοι απαραίτητοι σε αυτήν την προσπάθεια.

Ιδιαίτερος σκεπτικισμός απαιτείται απέναντι σε μεγαλόστομους "γκούρου" της κοινωνικής "παρέμβασης", οι οποίοι χαρακτηρίζονται από το να έχουν στην διάθεσή τους ισχυρά μέσα στον χώρο των μίντια, όπως μόνιμη πρόσβαση σε τηλεοπτικά κανάλια και ιδιοκτησία εκδοτικών οίκων. Καθώς και απέναντι σε επώνυμους της τηλεθέασης, του εκδοτικού και του κομματικού κατεστημένου. Στην ουσία όλους εκείνους τους φορείς του κατεστημένου, που πασχίζουν να πείσουν ότι το αμφισβητούν. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι πρόσωπα συντηρητικών αντιλήψεων, δεν δύνανται να είναι φορείς μιας υγιούς προοπτικής. Τουναντίον, κάθε σοβαρή ανατροπή σημαίνει πρώτιστα συντήρηση και διάσωση όλων εκείνων των κοινωνικών επιτευγμάτων και θεμιτών αρχών, που τίθενται υπό διακύβευση.

Ας μην παραβλέπουμε όμως ότι κατά κανόνα, οι ειλικρινείς και ανιδιοτελείς απόψεις βάλλονται ανέκαθεν από κάποια κυκλώματα, που επισταμένα προσπαθούν να στερήσουν τους φορείς τους από τις δυνατότητες κοινωνικής πρόσβασης. Και το σλόγκαν "Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις" είναι ανεπαρκέστατο προηγούμενο για να πάρουμε κάποιον τοις μετρητοίς.

Η συστράτευση προϋποθέτει σύνθεση στην βάση. Τους άνωθεν ενεργούμενους αυτοανακηρυσσόμενους σωτήρες έχουμε φάει επανειλημμένα στην μάπα και θα πρέπει να έχουν εξαχθεί τα απαραίτητα συμπεράσματα.
Μια προσεκτική εκτίμηση της εκφοράς και του τρόπου παρέμβασης του κάθε είδους "καλοθελητών" είναι επαρκής για την κατάταξη των πραγματικών τους προθέσεων. Και επ' αυτού - με την βοήθεια του Θεού - δεν είμαστε χθεσινοί.

Πέραν αυτού, σήμερα, όπου από την μια πλευρά ο άκρατος ατομισμός και από την άλλη η φανατισμένη ψυχολογία της γκρούπας, υποθάλπουν βάναυσα το κοινωνικώς οργανικόν, η ανάδειξη του συλλογικού χαρακτήρα της νόησης – πρακτικά και θεωρητικά – καθώς και της αναγκαίας παρέμβασης που προκύπτει από αυτήν, αποτελεί ζωτικό καθήκον.

Η πρόκληση των ζητημάτων που επιζητούν απαντήσεις – σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο – αποτελεί πλέον ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Φυσικής και πνευματικής.

Σήμερα, περισσότερο από παλαιότερα, η στράτευση ιδεών και ο αγώνας πρακτικής επιβίωσης αποτελούν πρόθεμα συστράτευσης, στο οποίο καλούμεθα να ανταποκριθούμε με σύνεση, τόλμη και αποφασιστικότητα.