Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ "ΝΙΚΗΤΗΣ"

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προέτρεπε τους άνδρες μετά τα 45 να αφήνουνε γένια και να αισθάνονται γέροντες. Η μικρότητα μου θα συμπλήρωνε ότι μετά τα 55 θα πρέπει να προετοιμάζονται και για να συναντήσουν τον θάνατο. Ως διανύων λοιπόν αυτό το έτος ηλικίας, φρονώ ότι το μόνον που οφείλω να με ενδιαφέρει είναι η αλήθεια, καθώς και το αυτή να κατονομάζεται. Έτσι νομίζω ότι πρέπει να ειπωθούν κάποια στοιχειώδη πράγματα με το όνομά τους, μια και ματαίως τα αναζητώ τον τελευταίο καιρό στο διαδίκτυο.

Παρότι δηλώνω αντιεξουσιαστής δεν δίστασα συχνά να εκφράσω την συμπάθεια μου προς το πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή. Παρ’ όλο ότι αυτός υπήρξε πιστός διεκπεραιωτής της πλανηταρχίας, δεν νομίζω ότι δικαιούμεθα να του αμφισβητήσουμε ότι διαθέτει κάποια ανθρωπιά. Ο καθείς είναι ορθόν να κρίνεται με βάση το περιβάλλον του και τον ρόλο για τον οποίο αυτός προετοιμάσθη.
Ο βίος και τα πεπραγμένα μου μέχρι σήμερον δεν δικαιολογούν να μου αποδοθεί αντιδεξιό μένος. Πιστεύω στην υπέρβαση και την σύνθεση όλου του πολιτικού φάσματος προς όφελος της κοινωνίας και της πατρίδος, στην βάση της ειλικρίνειας και της αμοιβαίας περιχώρησης.
Δυστυχώς όμως οφείλω να διαπιστώσω, ότι μετά την μικρά αναλαμπή της προεδρίας του κ. Κώστα Καραμανλή αυτή η παράταξις βαδίζει εκ νέου στις σκοτεινές οδούς της καπηλείας μέσω κενών συνθημάτων.

Οι πρόσφατες «εθνικές» εκλογές κατέδειξαν ότι ο Ελληνικός λαός δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι λάμπει δια της πολιτικής του ωριμότητος. Η πριμοδότηση του νεωτέρου των παπατζήδων μετά τα χονδροειδή ψέμματα εντός ζοφεροτάτου καταστάσεως αποτελεί λόγο να ντρεπόμεθα για το πολιτικό μας αισθητήριο και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το μέλλον μας και αυτό των νέων ανθρώπων. Κατά συνέπεια ουδόλως με εντυπωσιάζει πόσους ψήφους παίρνει ο κάθε μπάρμπας εδώ ή εκεί. Και οι απειλές του τύπου «η βάση δεν θα ανεχθεί» και το λουρί της μάνας, ουδόλως με πτοούν, εφ’ όσον πρόκειται περί μάζης, που άγεται και φέρεται από συνθηματολογίες, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα πεπραγμένα.

Κατά την γνώμη μου λοιπόν, απαντών εις το ερώτημα που έθεσα στον τίτλο της αναρτήσεως, φρονώ ότι ο κερδισμένος από τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως πλέον χαρακτηριστικός τύπος του Ελλαδίτη πολιτικού, που εμφορείται από την απάτη ότι «μετά από δέκα χρόνια θα τα έχουν ξεχάσει όλα». Και ίσως είμαι πολύ επιεικής, δεδομένου ότι η ηθελημένη αμνησία και η επιλεκτική μνήμη δεν χρειάστηκαν εν πολλοίς διάστημα μεγαλύτερον των δυο ετών δια να κυριαρχήσουν.

Η δυαρχία δεν αποτελεί μόνο την οντολογία του «ελευθερο»τεκτονισμού, αλλά και την πεμπτουσία του πολιτικαντισμού. Πάντοτε ο μανιχαϊσμός δημιουργεί έντεχνα ένα αντίπαλο δέος, που ζωγραφίζει ως μπαμπούλα και συμφορά εντέχνως στας ανωρίμους συνειδήσεις, με στόχο να επικρατήσει ο έτερος δοτός του συστήματος.
Στην οικογένεια Μητσοτάκη δεν χρειάζεται να αναφερθώ, οι παρατρεχάμενοι του «νικητού» φρόντισαν να δημοσιοποιηθούν άπαντα τα πραγματικά και μη επιχειρήματα εις βάρος της.
Τα κεντρικά επιχειρήματα που έσειαν ασυστόλως ο κ. Σαμαράς και η ομήγυρις του ήσαν τρία:
1. Οικογενειοκρατία
2. Διαφθορά
3. Ξενοδουλεία
Παραβιάζοντες όμως οι ίδιοι την στοιχειώδη ειλικρίνεια και ήθος.
Όχι διότι η οικογένεια Μητσοτάκη δεν διακρίνεται για την τάση επιβολής και οικογενειοκρατίας με κάθε μέσον, ή υστερεί στην διαφθορά και την ξενοδουλεία. Όμως το αυτό ισχύει τόσο για τον πολύ κ. Σαμαρά προσωπικώς, όσο και για το επιτελείο του.
Είχε τον ξιπασμό να προβεί σε «διακήρυξη αρχών» με τον «κύριο τίποτα».
Είναι ευρέως όμως γνωστό στην δημοσιότητα, ότι από την Μίζενς δεν τα άρπαξαν μόνο τα δυο μεγάλα κόμματα, αλλά και ένα τρίτο μικρότερο, αυτό του κ. Αβραμόπουλου. Του ανθρώπου που ως διεκπεραιωτής της πλανηταρχίας προώθησε όσο κανείς το εμβόλιο που καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Για ποιες αρχές μας μιλάνε οι ξιπασμένοι;

Πέραν αυτού μαίνεται εις βάρος της οικογενειοκρατίας ο κ. Σαμαράς, δημιουργών συναισθηματισμούς περί της καταγωγής του από την γνωστή συγγραφέα. Αποσιωπά όμως ότι αυτός που τον έβαλε στην πολιτική ήταν ο θείος του Γιάγκος Πεσμαζόγλου. Το μέλος της μασονικής στοάς Πε Ντούε, που αποτελούσε τον σύνδεσμο αυτού του συνδικάτου με την χούντα. Ο εν λόγω πολιτικός ήταν όμως αυτός που αποτέλεσε και τον πρώτο σύνδεσμο της λέσχης Μπίλντερμπεργκ με το Ελλαδικό πολιτικό κατεστημένο. Πολύ πριν μπουν στα καταγώγια της ο Καράς και Δαυίδ της Κόκα Κόλα, ο Πεσμαζόγλου συμμετείχε από το 1975 στις συνεδριάσεις της. Και φρόντισε εγκαίρως να περάσει το χρίσμα στον ως ρουκέτα ανερχόμενο, δήθεν αυτοδημιούργητο, νεώτερο βουλευτή του Ελλαδικού κοινοβουλίου.
Στην συνεδρίαση του 1992 της λέσχης στο Εβιάν, στην οποία συμμετείχε ως μόνο μέλος από την Ελλάδα ο πολλά βαρύς πατριώτης, πέρασε στα στελέχη της πλανηταρχίας η γραμμή για την «ανάγκη ενίσχυσης του ΝΑΤΟ με την προώθηση της λεγόμενης out of area στρατηγικής- δυνατότητα επέκτασης δηλαδή της ευθύνης του εκτός των παραδοσιακών ορίων δράσης του καθώς και για την αντιμετώπιση των θεωρούμενων «εν δυνάμει απειλών για την Δύση» όπως ο Μιλόσεβιτς». Τότε δηλαδή μπήκαν οι βάσεις για την επίθεση του ΝΑΤΟ εναντίον του λαού της Σερβίας με αφορμή των ανδρείκελο των ΗΠΑ Μιλόσεβιτς.

Έρχεται ο κ. Σαμαράς να μας προτείνει ως πρότυπα τον άνθρωπο της CIA και νεκροθάφτη του Γκολισμού Σαρκοζί και την Μέρκελ.
Αλλά και για τους δυο αυτούς πολιτικούς θα ανοίξω τους αντίστοιχους φακέλους για να δούμε που υπάρχει «ήθος», «ιδεολογία», «καταπολέμηση της οικογενειοκρατίας» και «εθνική πολιτική». Τι ίδιο θα γίνει και με το σκοπιανό και με κάποια άλλα (αρκετά) σημαντικά θέματα.
Θα υπάρξει συνέχεια.

Κατανοώ την ανάγκη του Ελληνικού λαού να ζητάει να βρει μόνιμα κάποιον εκφραστή των εθνικών του πόθων. Πολύ φοβάμαι όμως ότι στρέφεται μονίμως στα λάθος πρόσωπα. «Πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος».

Αδέρφια ένα επιζητώ: Να μπορώ να ησυχάσω μέσα στον τάφο μου. Αλλά δεν βιάζομαι.

Και μια τελευταία ερώτηση για σήμερα:
Τα golden boys του Μαξίμου ποιον στηρίζουν;

ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝΑΓΝΩΣΗ (ΣΥΝ ΚΑΤΙ ΨΙΛΑ ΙΣΩΣ ΑΚΟΜΗ)

Σήμερα που αναρτώ αυτό το σημείωμα (18:10 μμ. ώρα Ελλάδος) τείνει χρονικά η πρώτη ψηφοφορία για επιλογή του νέου προέδρου της ΝΔ λκπρος την ολοκλήρωση της.
Συχνά κλήθηκα να λάβω θέση όσο αφορά τους υποψήφιους για αυτήν την προεδρία. Νομίζω ότι συγκαταλέγομαι μεταξύ αυτών που δεν διακατέχονται από ενδοιασμούς να προβάλλουν τις απόψεις τους και να προσπαθούν να τις προωθούν. Με διάφορες ευκαιρίες έχω καταγράψει ένα πολύ συγκεκριμένο στίγμα στην πορεία του τελευταίου ενός και ημίσεος έτους σχετικά με τον τρόπο που προβλέπω και εκτιμώ τις επερχόμενες εξελίξεις. Από ένα σημείο και πέρα δεν συμμετείχα στην αντιπαράθεση των υποψηφίων και των υποστηρικτών τους, παρόλο που κάποιοι συμπαθείς υποστηρικτές της υποψηφιότητος του κ. Σαμαρά μου ζήτησαν συγκεκριμένα να το πράξω, αφ’ ενός μεν διότι τους ενδειαφέρει η άποψη μου, αφ’ ετέρου διότι θεωρούν ότι η συγκεκριμένη επιλογή υπερβαίνει κατά την άποψη τους τα εσωτερικά του κόμματος της ΝΔ. αποτελώντας όχι μόνο ζήτημα επικράτησης του ήθους έναντι της φαυλότητος, αλλά φρονούν ότι έχει ζωτικές συνέπειες πανεθνικού χαρακτήρα.
Για την διάθεση τους να παίρνουν υπ’ όψει τα γραφόμενα μου τους ευχαριστώ εγκάρδια και εκφράζω την συμπάθεια και εκτίμηση προς αυτούς και με αυτήν την ευκαιρία, εκτίμηση ή οποία δεν προέρχεται κυρίως από την όποια αξία μπορεί αυτοί να αποδίδουν στις κατά καιρούς τοποθετήσεις μου. Θα ήταν υποκρισία, ως πρόσωπο που διατηρεί μπλογκ, να ισχυρισθώ ότι δεν με ενδιαφέρει ό τρόπος πρόσληψης των όσων αναφέρομαι. Το κυρίαρχο είναι όμως, ότι διαπιστώνω πωςι μετά την απροκάλυπτα συμβιβαστική στάση της κ. Μπακογιάννη στα Εθνικά Ζητήματα και την εθνομηδενική στάση της κυβέρνησης του Πασόκ, καθώς και της συντριπτικής πλειοψηφίας της σύγχρονης εντόνως μεταλλαχθείσης αριστεράς, δημιουργείται ένα κενό στην διάθεση εκπροσώπησης των Ελλήνων, που δεν έχουν εξαργυρώσει πλήρως την εθνική τους συνείδηση. Ένα κενό, το οποίο ισχυρίζεται ότι θα καλύψει σε βάση ήθους και προάσπισης πολιτικών αρχών, με στήριξη στην εκπόνηση της ιδεολογίας και στήριξη στην βάση, ο κ. Σαμαράς.
Μετά από τέτοιου είδους διακηρύξεις είναι φυσικό επόμενο σημαντικό μέρος των πατριωτικώς διακειμένων Ελλήνων να στηρίζει τον κ. Σαμαρά και τους συμπορευομένους με αυτόν πολιτικούς, στο βαθμό που δεν αισθάνονται ότι είναι σε θέση να τους εκφράσει το ακροδεξιό «Λάος», ή άλλα κόμματα, που ενώ έχουν διακηρυγμένο πατριωτικό προσανατολισμό, η επιρροή τους είναι πολύ μικρή. Όπως η πρωτοβουλία των κκ. Παπαθεμελή, Ζουράρη και Σαρρή.
Με αυτή την θέση διαφώνησα, δηλώνοντας κατ’ αρχήν ότι θεωρώ την διαδικασία εκλογής νέου προέδρου της ΝΔ. αυστηρά εσωκομματική διαδικασία. Με αυτό δεν προτίθεμαι να αμφισβητήσω την σύσταση του γενικότερου ρεύματος που έχει διαμορφωθεί υπέρ του κ. Σαμαρά. Γνωρίζω – όπως ίσως ο καθείς - ότι σε αυτό έχουν ενταχθεί πολλοί πρώην αριστεροί και φιλελεύθεροι (όχι ειδικά με την έννοια που αποδίδουν στον φιλελευθερισμό η κ. Μπακογιάννη ή ο κ. Σαμαράς). Ούτε και αποσκοπώ να υποτιμήσω την σημασία που μπορεί να έχει για την πορεία των συνολικών εξελίξεων το πρόσωπο του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Η συγκράτηση μου να τοποθετηθώ πριν από την εκλογική διαδικασία οφείλεται, στο ότι ενώ έχω καταγγείλει δημόσια τον ρόλο της κ. Μπακογιάννη, δεν με πείθουν στο ελάχιστο ούτε οι εξαγγελίες, ούτε οι επιλογές του κ. Σαμαρά, που θεωρώ αναφανδόν δεξιό πολιτικό και πλήρως εγκλωβισμένο μέσα σε δεξιά πλαίσια και στερεότυπα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η παρουσία και οι προτάσεις του δεν έχουν συγκεκριμένη προσωπική εκφορά. Αναμφίβολα προτείνει ένα γνώριμο υλικό, αλλά με νέο ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο. Και οπωσδήποτε δεν θεωρώ θετική μια αναπαλαίωση της ακραιφνούς δεξιάς, ως συνέπεια του απροκάλυπτου εθνομηδενισμού και της ξιπασμένης γελοιότητος που έχουν επικρατήσει στο Ελλαδικό πολιτικό τοπίο συνολικά στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να αναζητά μεγάλο μέρος της κοινωνίας ένα νέο εκφραστή των εθνικών και κοινωνικών του πόθων, που να μπορεί να προβάλει μια ρεαλιστική προοπτική.
Θεώρησα ότι μια αντιπαράθεση με τις επιλογές, τις διακηρύξεις και τα πεπραγμένα του κ. Σαμαρά θα μπορούσε – στον απειροελάχιστο βαθμό που είμαι ίσως εις θέσιν να εξασκώ κάποια επιρροή – να αποτελέσει ενίσχυση για την κ. Μπακογιάννη. Έτσι προτίμησα να μην λάβω μέρος στην αντιπαράθεση των δυο υποψηφίων – δεδομένου ότι οι προοπτικές επικράτησης του κ. Ψωμιάδη είναι εκ των πραγμάτων ανύπαρκτες (χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την σημασία αυτής συμμετοχής στην διαδικασία διαδοχής) – εκτιμώντας ότι αυτή είχε καθαρά χαρακτήρα εκλογικής καμπάνιας, που δεν με αφορά άμεσα. Πέραν αυτού οφείλω να καταγράψω την διαπίστωσή μου, ότι δεν μπόρεσα να εντοπίσω μέχρι στιγμής κάποια με σοβαρό τρόπο στοιχειοθετημένη αντιπαράθεση στον κ. Σαμαρά, πέρα από την επικρότηση και τις υπέρ ή κατά τυμπανοκρουσίες. Αυτό αποτελεί μια θλιβερή διαπίστωση, στη βάση ότι καταγράφει πόσο υποανάπτυκτος είναι ο Ελληνόφωνος πολιτικός λόγος, αναφορικά με κάποια στοιχειώδη δεδομένα. Ιδιαίτερα στην εποχή του διαδικτύου, που η πρόσβαση στην πληροφορία, αλλά και η προώθηση της, έχουν επιταχυνθεί με πρωτόγνωρο τρόπο.
Όμως παραμένω παρών. Και σήμερα που κλείνει ο πρώτος γύρος, στον οποίο θα καταγραφούν οι δυνάμεις επιρροής των διεκδικητών της προεδρίας, αισθάνομαι ότι αποδεσμεύομαι πλέον από την δεοντολογία που αναφέρθηκα, του μη συμμετέχοντος στην εσωκομματική αυτή αντιπαράθεση. Και δεν θα διστάσω να αναφερθώ λίαν προσεχώς στα αυτονόητα.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ "ΠΡΟΣΩΠΟ" ΤΗΣ "ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ"

Ο λαός απόδωσε τον τίτλο του "παπατζή" στην πολιτική δυναστεία των Παπανδρέου.

Ο παππούς ξεκίνησε σαν άνθρωπος των Άγγλων, παίζοντας σημαντικότατο ρόλο στην αποκατάσταση της Αγγλοκρατίας μεταπολεμικά στην Ελλάδα. Ο πατέρας μύησε τόσο τον παππού όσο και τον Κώστα Καραμανλή πρεσβύτερο στο "αμερικανικό" σενάριο και κυβέρνησε για λογαριασμό των πολυεθνικών των ΗΠΑ με εξέχουσα την Aramco και τις "επτά αδελφές", εκτονώνοντας τις αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις που προέκυψαν σε τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας μετά την χούντα.

Ο εγγονός του "τα λεφτά υπάρχουν" και του "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" ήλθε να κυβερνήσει με βάση δήθεν οικολογικές ευαισθησίες, συνεχίζοντας και εντείνοντας την βαρβαρότητα των προηγούμενων στο όνομα του σοσιαλισμού.

Αναδημοσιεύω από το ιστολόγιο "ΟΧΙ ΧΥΤΑ ΣΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ".
Η μετατροπή του καμένου σεληνιακού τοπίου ενός από τα ωραία προάστια της ανατολικής Αττικής σε σκουπιδότοπο, με οδυνηρές συνέπειες για όλο το οικοσύστημα της περιοχής και το Ευβοϊκό, συνεχίζεται χωρίς διακοπή.

Ο ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ στην διαμόρφωση του χώρου ΧΥΤΑ στο Γραμματικό.

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

Συχνά τα μπλογκς παραθέτουν βιντεοσκοπήσεις με μουσική.
Οι αναρτήσεις εδώ έχουν συνήθως κριτικό χαρακτήρα, ή αποτελούν αναζητήσεις και περιπλανήσεις σε χώρους που θέτουν προκλητικά ερωτήματα.
Σήμερα θέλω να παρασύρω τους επισκέπτες σε ένα μουσικό ταξίδι, μια διαλογιστική σιωπή στο χώρο της αρμονίας, της μελωδίας και του ρυθμού, σε μια αναζήτηση του κέντρου μας. Που όσο και εάν αυτό είναι έντονα προσωπικό, μας συνδέει με την κοινή αλήθεια που μας ορίζει, το συλλογικό κέντρο, ή απλά το κέντρο.
Ένα απαράμιλλο δείγμα φτερών για μια τέτοια μετάβαση είναι ο τρόπος που ο Ζακ Λουσιέρ και το Τρίο του μας μεταφέρουν στην μαγεία των συνθέσεων του Μπαχ.
Επέλεξα γι αυτό τα τρία κομμάτια που ακολουθούν.
Όταν άλλοι αδημονούν, συχνά επιλέγω την ησυχία, που είναι η πλέον συγγενής μου γλώσσα. Εκεί αποβλέπω να αποστάζουν, όσα ίσως συλλέγονται.
Σας ευχαριστώ για την εξ αποστάσεως συντροφιά σε αυτόν τον μουσικό περίπατο.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Είχα αναφέρει στο προηγούμενο μέρος ότι τα δυο δεξιά κόμματα στην Ελλάδα, Νέα Δημοκρατία και Πασόκ, προώθησαν με κάθε δυνατό τρόπο τον νεοφιλελευθερισμό με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις εκχωρήσεις. Αυτό καταγράφηκε και στην περίπτωση των λιμανιών, όταν πρώτος ο Κώστας Σημίτης έβαλε τις βάσεις της εκχώρησης όταν στις 13 Φεβρουαρίου του 2002 υπόγραψε το Ελληνικό δημόσιο με τον ΟΛΠ. την Σύμβαση Παραχώρησης σύμφωνα προς την οποία ο Οργανισμός δύναται να παραχωρεί τμήματα των λιμανιών σε ιδιώτες.

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΧΕΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ COSCO ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Η κυβέρνηση της ΝΔ. παραχώρησε στην Cosco ένα ιδιαίτερα ασύμφορο για το δημόσιο φορολογικό καθεστώς, περικόπτοντας την φορολογία στο ήμισυ έναντι στην φορολογία του ΟΛΠ. Ενώ ο ΟΛΠ κατέβαλε το 10% των εισπράξεων σε φόρο οι Κινέζοι θα καταβάλουν το 5%. Για να παγιώσει αυτό το ασύμφορο φορολογικό καθεστώς συμπεριέλαβε στην σύμβαση το άρθρο του Συντάγματος του 1952 που προβλέπει ότι οι όροι των ξένων επενδύσεων δεν μπορούν να αλλάξουν απο μελλοντικές κυβερνήσεις. Η συγκεκριμένη διάταξη είναι σαφώς αποικιοκρατικού χαρακτήρα και είναι πλήρως ασύμβατη με το Κοινοτικό Δίκαιο. Το θέμα αυτό έθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο ο Ευρωβουλευτής του Συνασπισμού Ν. Χουντής.
Το αυτό έπραξε και η Ευρωβουλευτής του Πασόκ κ. Μαριλένα Κοππά προς την Κομις στις 24.02.09 με την επιχειρηματολογία ότι παραβιάζεται έντονα το Κοινοτικό Κεκτημένο με νόθευση του ενδολιμενικού ανταγωνισμού υπηρεσιών, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, καθότι οι επιπλέον διευκολύνσεις που παρέχονται στον Ανάδοχο συνιστούν κρατική ενίσχυση και έμμεση επιδότηση. Επί πλέον καταγγέλεται ότι περισσότερα σημεία της σύμβασης είναι επιβαρυντικά για το Ελλαδικό δημόσιο σε σύγκριση με τα προκηρυχθέντα στον διαγωνισμό, με αποτέλεσμα να έχουν παραβιαστεί οι όροι του διαγωνισμού σε βάρος άλλων προσφορών. Η απάντηση του Επιτρόπου Tajani στις 15.04.09 ήταν «πέρα βρέχει» στα πλαίσια της καλυμμένης πριμοδότησης της Κίνας σε βάρος της ΕΕ. από την χαφιεδοκρατούμενη γραφειοκρατεία, που προωθεί καλυμμένα τα σχέδια της πλανηταρχίας.


ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΛΠΟ

Η COSCO απέφυγε επισταμένα να ξεκινήσει τις διαδικασίες για βασικά πράγματα που χρειάζονται για να λειτουργήσει μια επιχείρηση. Ούτε αίτηση για χορήγηση ρεύματος δεν έκανε για να καρπωθεί βάσει συγκεκριμένου σχεδίου τις άδειες του ΟΛΠ για την χρήση της συγκεκριμένης προβλήτας με καθαρά παράνομο στόχο. Πίσω από αυτήν την πρακτική κρύβεται η υποχθόνια χρήση ενός προνομίου που παρέχει η άδεια που έχει στην διάθεσή του ο ΟΛΠ. Αυτή η άδεια προβλέπει να αποθηκεύονται στον ίδιο χώρο εμπορευματοκιβώτια που πληρώνουν δασμούς και άλλα που δεν πληρώνουν.
Η COSCO θα έπρεπε να έχει καθορισμένους και διαχωρισμένους τόπους αποθήκευσης για τα μεν και τα δε. Αυτό δεν θα επέτρεπε σε προϊόντα εκτός ΕΕ. να μπλέκονται με αυτά από την ΕΕ. και τελικά να μην πληρώνουν δασμούς. Έτσι στήνεται με τις ευλογίες του κράτους ένα τεράστιο «νόμιμο» κύκλωμα λαθρεμπορίας. Αν προσθέσουμε ότι θέλουν να πάρουν άδεια μεταποιητικού κέντρου εντός του transit θα αρκεί μια απλή συσκευασία κινέζικων προϊόντων ώστε αυτά να πλασσάρονται ως Ευρωπαϊκά.
Την ίδια μέθοδο εφάρμοσαν στην Νάπολη οι Κινέζοι, το Ιταλικό «κράτος» και η μαφία.
Έτσι γίνεται ορατό ότι πέρα από τα γελοία συνθήματα «σεμνά και ταπεινά» οι νονοί κάθονται στις πιο ψηλές καρέκλες.

Η ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Δεν είναι απαραίτητο να πάει κάποιος στο στημένο κύκλωμα της φοροδιαφυγής για να κατανοήσει το χοντρό ξεπούλημα που οι «ταγοί του έθνους» είχαν τον προκλητικό ξυπασμό να πλασσάρουν ως δήθεν επιλογή απεξάρτησης από συγκεκριμένα κέντρα και ως δήθεν πολυεπίπεδο εξωτερικό προσανατολισμό. Τα ίδια τα ομολογημένα νούμερα των εισπράξεων καταγράφουν τα πλέον αδυσώπητα πράγματα: Ενώ ο ΣΕΜΠΟ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων) απόδιδε στο κράτος 30 εκατ. Ευρώ το χρόνο ενώ η συμφωνία της ΝΔ με τους Κινέζους θα αποδίδει 25 εκατ. στην καλύτερη των περίπτώσεων.

ΡΗΤΡΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ

Η «πατριωτική» κυβέρνηση της ΝΔ. για να προστατεύσει τα συμφέροντα της πλανηταρχίας υπέγραψε ρήτρα 1,5 εκατ. Ευρώ την ημέρα από 1/11 σε περίπτωση που η συμφωνία κατργηθεί από την επόμενη κυβέρνηση.
Όμως για να έχει υπαιτιότητα ο ΟΛΠ αποτελεί προϋπόθεση να κάνει η COSCO όλες τις απαιτούμενες νομικές διατυπώσεις και ενέργειες για εγκατάσταση στο λιμάνι, πράγμα που απόφυγε με στόχο την διεξαγωγή του λαθρεμπορίου. Άρα φούσκα ήταν η συζήτηση για τις ρήτρες από την μεριά του Πασόκ, μόνο και μόνο για να προωθηθεί η σύμβαση των «πατριωτών» της ΝΔ.

Ο ΚΑΥΓΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ

Παραδοσιακά στο ΣΕΜΠΟ λειτουργούσαν δυο μαφίες. Η «ελληνική» με κύριους εκπροσώπους «τα Μανιάτικα» και η Ναπολιτάνικη με κύριο εκπρόσωπο τον τοπικό διεκπεραιωτή της ιταλοελβετικής MSC. Τα «Μανιάτικα», ο σκληρός πυρήνας δηλαδή της ΝΔ. στην Β΄ Πειραιά, με ισχυρούς δεσμούς στο Εργατικό Κέντρο, που παίρνει μέρος στην πίττα της παράνομης αλλαγής προέλευσης προϊόντων. Σε αντάλλαγμα μέρος από τα προϊόντα που διακινούνται εκεί τα κρατάει η εγχώρια μαφία και τα διακινεί στην μαύρη αγορά.
Ο εκτελωνισμός των κοντέινερ συνοδεύεται σχεδόν πάντα με την κλοπή προϊόντων μέσα από αυτά. ΙΧ αράζουν δίπλα και τα «ελαφρώνουν». Και ποιός τολμάει να αντιπαρατεθεί; Πώς θα μπορέσει την επόμενη φορά να περάσει από τους ελέγχους και την γραφειοκρατεία;
Η αντίδραση στην σημερινή συμφωνία με την COSCO έχει την ρίζα της στο ότι τα Μανιάτικα δεν τα έχουν βρει ακόμη με τους Κινέζους για να συνεχιστεί η μπίζνα. Η προβλήτα 1 που παραμένει υπό κρατικό έλεγχο είναι μικρή και πιάνουν ελάχιστα πλοία.
Φυσικά ανάμεσα στους εργαζόμενους στον ΟΛΠ. υπάρχουν και υγιείς δυνάμεις, κυρίως διοικητικοί εργαζόμενοι, αλλά δεν εξασκούν έλεγχο σε τίποτε.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αυτό βγάλτε το μόνοι σας. Σας αρέσει να είμαστε μια ζωή ανδρείκελα του κατεστημένου, άσχετα ποιο προσωπείο αυτό φοράει;
Σας αρέσει να κλείνονται τα παιδιά μας στα πορνεία, να βλέπουν το μέλλον τους στις ενέσεις και εμείς να τρέχουμε πίσω από τους εθνοπατέρες;
Φταίει τελικά η οικογενειοκρατεία ή το σύστημα που είναι σάπιο στο σύνολο του;

ΤΣΙΤΣΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΦΕΥΓΕΙ

Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει. Μια φράση που έμεινε παροιμιώδης - αλλά και ιδιαίτερα αγαπητή στους νεολαίους του τέλους της δεκαετίας του '60 και των πρώτων ετών του '70 - προερχόμενη από τον κινηματογράφο. Όσοι αγάπησαν τις ταινίες με τον Φράνκο Φράνκι και τον Τσίτσο Ινγκρασία θα θυμούνται την περίφημη σκηνή, που όταν οι δυο κωμικοί είχαν κρυφτεί σε κάποιο πλοίο, βλέποντας ο Φράνκο μέσα από το φιλιστρίνι , την ώρα που το πλοίο σαλπάριζε, την θέα του λιμανιού να αλλάζει, είπε απευθυνόμενος στον Τσίτσο την γνωστή φράση.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις ταινίες που γύρισαν οι δυο κωμικοί, κράτησαν τα πραγματικά τους ονόματα. Στα επεισόδια που παρουσίαζαν πράγματι κυριαρχούσε η αίσθηση ότι οι δυο κωμικοί δεν αποδίδουν κάποιο άλλο ρόλο από τον πραγματικό εαυτό τους. Η αισθητική υπερβολή που κυριάρχησε σχετικά με την παρουσίαση της αφέλειας του μέσου ανθρώπου όσο αφορά την πρόσληψη του σερβιρίσματος μιας δοτής πραγματικότητας, στις απαρχές μιας μιντιαλιστικής κοινωνίας, έφερε το ενδόμυχο αίτημα με αυτό τον τρόπο, ότι εκφράζει τα πραγματικά δεδομένα, χωρίς να αποτελεί υπερβολή.
Η εντύπωση της βαθμιαίας αλλαγής της εικόνας του λιμανιού μέσα από το φιλιστρίνι την ώρα που σαλπάριζε το πλοίο, ερμηνευόταν σαν μετακίνηση του λιμανιού και όχι του πλοίου. Η δύναμη της εικόνας ως παρερμηνείας της πραγματικότητας και η θεμελίωση της μετατροπής της πραγματικότητας ως πλασματικό παράγωγο της αποσπασματικής εντύπωσης. Το φιλιστρίνι του Φράνκο ως μέλλουσα οπτική μιας κοινωνίας με παρασκευασμένη "ενημέρωση" και ανεστραμμένες αντιλήψεις για την πραγματικότητα.
Μια εικόνα που αποδίδει και την ισχύουσα σήμερα αντίληψη για το λιμάνι του Πειραιά, που δεν έχει πλέον καμία σχέση με τα παιδιά του Μάνου Χατζηδάκη.
Επειδή όμως δεν φεύγει το λιμάνι - όπως πλείστοι όσοι καλοθελητές έντεχνα διαδίδουν - αλλά το πλοίο, αξίζει μια πιο αναλυτική αναφορά στην εκχώρηση του ελλαδικού κρατικού λιμένος στον διεκπεραιωτή της παγκοσμιοποίησης COSCO.


Η ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΧΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΤΗΝ COSCO

Με τυμπανοκρουσίες περί δήθεν ξεπεράσματος της μονοδιάστατης εξωτερικής έγινε από την κυβέρνηση Καραμανλή η εκχώρηση του κρατικού λιμένος του Πειραιώς στην κινεζική κρατική επιχείρηση COSCO. Σκόπιμα αναφέρω την συγκεκριμένη κυβερνητική επιλογή με το όνομα του πρώην Πρωθυπουργού, διότι ο ίδιος και το προπαγανδιστικό του επιτελείο φρόντισαν να την παρουσιάσουν ως δήθεν σημαντική τολμηρή επιλογή του ιδίου, η οποία δήθεν αποτέλεσε ρήξη με κατεστημένα και δήθεν είχε ως συνέπεια να επισύρει την οργή και την υπόθαλψη κάποιων κυκλωμάτων σε βάρος του.
Στην πραγματικότητα αυτή η προπαγάνδα αποτελεί χονδροειδή διαστροφή της πραγματικότητας. Πρόκειται για ξεπούλημα νεοαποικιακού τύπου, που όχι μόνον υποθάλπτει τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά ταυτόχρονα ναρκοθετεί την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με στόχο την παράνομη πριμοδότηση της Κίνας, ως νέας ανερχόμενης παγκόσμιας δύναμης, που επέλεξε η πλανηταρχία ως ηγέτιδα στα πλαίσια βαθμιαίας επιβολής του μελλοντικού φασιστικού παγκόσμιου κράτους του "μεγάλου αδελφού".

Η συγκεκριμένη επιλογή της Κίνας γι αυτό το ρόλο είναι πλέον προφανής. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό με μια ανάλυση των μηχανισμών της παγκοσμιοποίησης και μια αποτίμηση των στόχων της. Μια αναφορά στο θέμα συνολικά δεν είναι δυνατόν να γίνει στα πλαίσια της ανάρτησης για το λιμάνι, υπόσχομαι όμως ότι σύντομα θα ακολουθήσουν περισσότερες αναφορές.
Επειδή όμως πάντοτε ενυπάρχει το μέρος στο όλον, αλλά και το όλον εκδηλώνεται ποιοτικώς στα μέρη του, μια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ αναφορά στην διαδικασία της εκχώρησης - γι αυτούς που διαθέτουν διορατικότητα - μπορεί να αποβεί αποκαλυπτική και για το ρόλο που έχει επιμεριστεί στην δομή της παγκόσμιας εξουσίας στην Κίνα και που κάθε μέρα συντελείται με καλπάζοντα ρυθμό.

Για να κατανοηθούν τα παιχνίδια που παίχτηκαν στο λιμάνι ιδιαίτερα σημαντικό είναι το βιβλίο του Ρομπέρτο Σαβιάνο "Γόμορα". Η συγγραφή του βιβλίου είναι γνωστό ότι είχε συνέπεια να απειλείται η ζωή του συγγραφέα, ο οποίος κρύβεται πλέον για να μην τον εκτελέσουν. Οι πλειοψηφία όσων δεν έχουν διαβάσει αυτό το βιβλίο νομίζουν ότι αυτό αναφέρεται στην Μαφία. Αυτό όμως δεν ισχύει γενικά. Το βιβλίο αναφέρεται στην συνεργασία της Κίνας με την Μαφία στο λιμάνι της Νεαπόλεως, με στόχο να κατακλύζεται η αγορά των Ευρωπαϊκών χωρών με λαθραίως εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα. Η αποβιομηχανοποίηση των Ευρωπαϊκών χωρών, που έχει αποδεχθεί το Ευρωπαϊκό κατεστημένο, για να συμμετέχει με αμφίβολο τρόπο στην νομή της λείας στην παγκοσμιοποίηση, σε συνδυασμό με την απώλεια των δασμών που ανέρχονται μεσοπρόθεσμα σε τρις, δεν είναι μόνο ότι διέλυσαν τους μηχανισμούς πρόνοιας και κατέστρεψαν τις πρώην ισχύουσες εργασιακές σχέσεις, αλλά ναρκοθετούν μεσοπρόθεσμα - σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα τερτίπια της πλανηταρχίας, όπως η "χρηματοπιστωτική κρίση" - την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω μια βασική μου αντίρρηση, σχετικά με τον πλήρως διεστραμμένο τρόπο που παρίσταται το πρόβλημα της λεγόμενης "διαπλοκής" από πρώην αλλά και επίδοξους κυβερνώντες και τα αντίστοιχα επικοινωνιακά επιτελεία, οι οποίοι αρέσκονται να παρουσιάζονται ως τιμηταί των θεσμών: Η βασική θέση που προωθούν είναι ότι η λεγόμενη "διαπλοκή" αποτελεί στρατηγική "εξωθεσμικών" κυκλωμάτων, που παρεισφρέουν στους θεσμούς, προσεταιριζόμενοι κρατικούς λειτουργούς, εκλεγμένους και μη. Όπως θα καταδειχθεί και στην περίπτωση εκχώρησης του λιμένος, η ξενόδουλη άρχουσα τάξη που έχει καθίσει στο σβέρκο του Ελληνικού λαού (άσχετα εάν επικαλείται τον μαζοχισμό τμήματος του) εφαρμόζει την κλεπτοκρατία από καταβολής ελλαδικού κράτους. Οι ίδιοι οι θεσμοί είναι βαθύτατα διαβρωμένοι ΑΦ' ΕΑΥΤΟΥ και οι λεγόμενοι εξωθεσμικοί απλά ΣΥΜΠΡΑΤΤΟΥΝ. Οι μεγαλοστομίες των πολιτικών για διαφάνεια, μηδενική ανοχή και τέτοιου είδους ευτράπελα αποδεικνύονται κάθε φορά ΦΟΥΣΚΕΣ. Και ουδένα ρόλο παίζει πόσα έβαλαν οι ίδιοι στις τσέπες τους, προερχόμενοι από πολιτικά τζάκια που έχουν ρημάξει τον τόπο για να τα βρουν αυτοί έτοιμα. Η γοητεία της καρέκλας αποτελεί το πλέον ποθητό τσέπωμα, για να προβούν σε κάθε είδους ξεπούλημα οι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι της πολυτέλειας και της χλιδής με τις γαλάζιες γραβάτες.


H ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ "ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ" ΩΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΧΩΡΗΣΕΙΣ

Τα δυο βασικά δεξιά κόμματα στην Ελλάδα που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση εφαρμόζουν σχολαστικά την πρακτική του λεγόμενου "νεοφιλελευθερισμού", η οποία συνίσταται στην εκποίηση των ιδιοκτησιακών στοιχείων του κράτους και στον κατά το δυνατόν περιορισμό των πρωτοβουλιών του στην σφαίρα της οικονομίας. Η συμμετοχή του κράτους σε παραγωγικές δραστηριότητες στιγματίζεται στην κυριολεξία ως οικονομικά μη αποδοτική και ως διατελούσα αποκλειστικά κάτω από ξένα προς τον ορθολογισμό και την παραγωγικότητα ιδεολογικά κριτήρια. Σε αυτήν την οπτική, με κεντρικό σύνθημα την επίθεση ενάντια σε προνομιούχες συντεχνίες που παρασιτούν, ελαστικοποιούνται έντονα οι εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζόμενων στην κατεύθυνση του περιορισμού, της ελαχιστοποίησης ή και κατάργησης των κοινωνικών ασφαλίσεων. Ακραία μορφή αυτής της πολιτικής αποτελεί η πλήρως ανασφάλιστη εργασία με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα με πρώτο και καλύτερο το κράτος, που δείχνει τον δρόμο προς κάθε ακοινώνητο, υπερεκμεταλευτή εργοδότη.
Επειδή η πολιτική του "νεοφιλελευθερισμού" στην ουσία σημάδεψε βήμα προς βήμα την κατακρήμνιση της καταναλωτικής ευημερίας, που είχε επιτευχθεί σε όλες τις βασικές χώρες με κεφαλαιοκρατική παραγωγή, καθιερώνοντας καθεστώς νεόπτωχων για πλατιά τμήματα του πληθυσμού, αποφεύγεται η λεκτική ταύτιση των πολιτικών με αυτών. Για να ικανοποιήσουν όμως τις ανάγκες προπαγάνδας για μια πολιτική βάναυσης κοινωνικής αποδόμησης κυρίως όλοι οι πολιτικοί συντηρητικής κατευθύνσεως κάνουν λόγο για τον πιο light όρο "φιλελευθερισμός", αποφεύγοντας πάντοτε επισταμένα να ορίσουν τι περιεχόμενο αποδίδουν στον όρο. Συχνά τον διανθίζουν με γενικόλογες παρόλες για κοινωνική πολιτική, "στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων", "ισότητα ευκαιριών", "χτύπημα της διαπλοκής", "σύγκρουση με καταχρηστικά προνομιούχες ομάδες συμφερόντων" και τα τοιαύτα. Στην ουσία αυτό που μένει από όλα αυτά είναι οι ομολογίες πίστεως στην λεγόμενη "ελεύθερη αγορά" και η δαιμονοποίηση της παρουσίας του κράτους στο οικονομικό γίγνεσθαι. ΕΔΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΟΤΙ Ο ΟΡΟΣ "ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΣΜΟΣ" ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΕΜΕΝΟΣ. Προέρχεται από την θεωρία του Κέυνς και τα μέτρα που αυτός πρότεινε για το ξεπέρασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης της δεκαετίας του '20 και δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα συγκεκριμένα δεδομένα των δεκαετιών που ακολούθησαν.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί, ότι το ισχύον οικονομικό σύστημα στις πρώην κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες δεν είναι πλέον εδώ και καιρό κεφαλαιοκρατικό. Πριν αυτοδιαλυθεί τύποις ο γραφειοκρατικός ψευτοσοσιαλισμός Ρωσικού τύπου (σκοπίμως δεν τον αποκαλώ "σοβιετικό", διότι τα εργατικά συμβούλια "σοβιέτ" ουδέποτε άσκησαν την παραμικρή εξουσία στο καθεστώς της κρατικής γραφειοκρατίας) αλλοιώθηκε σε βαθμό πλήρους μεταμόρφωσης το κεφαλαιοκρατικό σύστημα, δίνοντας την θέση του σε μια καλυμμένη δικτατορία των τραπεζών, που επιβλήθηκε στις διεθνείς σχέσεις.
Αυτό που παρακολουθούμε σήμερα δεν αποτελεί παραγωγική οικονομία, και ακόμη λιγότερο "ελεύθερη αγορά" της όποιας μορφής. Πρόκειται για ένα στημένο κουκλοθέατρο, τα νήματα του οποίου κινούν κάποιοι τραπεζίτες, έχοντας αλώσει όλα τα βασικά κέντρα αποφάσεων και αλλοιώσει μέχρι βαθμού πλήρους αλλοτρίωσης όλες τις στοιχειώδεις διαδικασίες της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας, ή υποτιθέμενης "ελεύθερης αγοράς".

Οι "αξίες" που διακινούν παγκοσμίως ανά έτος οι τράπεζες είναι υπερπενταπλάσιες του παραγόμενου διεθνώς προϊόντος. Ενώ οι βασικοί τομείς της οικονομίες - με κάποιες εξαιρέσεις που οι ίδιες οι τράπεζες επέβαλαν - όπως η πολεμική βιομηχανία και κάποιες ακόμη πολυεθνικές - καρκινοβατούν, η κερδοφορία των τραπεζών αυξάνεται κατακόρυφα. (Η πρόσφατη "χρηματοπιστωτική κρίση" που εκδηλώθηκε ήταν προγραμματισμένη και ηθελημένη και ουδόλως αποδυνάμωσε τον ολοκληρωτικό ρόλο των τραπεζών). Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα όλα ανεξαιρέτως - αλλά και όχι μόνον - τα πρώην οικονομικά εύρωστα κράτη είναι στην κυριολεξία υπερχρεωμένα στις τράπεζες. Η πρόσφατη "χρηματοπιστωτική κρίση" οδήγησε στον περαιτέρω έντονο δανεισμό των κρατών από αυτές με στόχο να δώσουν τα χρήματα που αυτές τους δάνεισαν πάλι στις ίδιες. Κάτι που θα καταργούσε πάσα έννοια λογικής, εάν δεν γνωρίζαμε ότι η σημερινή παγκόσμια ηγέτιδα δύναμη ΗΠΑ, έχει εκχωρήσει το δικαίωμα σε κάποιες τράπεζες να κόβουν χωρίς το παραμικρό αντίκρυσμα νόμισμα, που δανείζουν στο κράτος κατά βούληση. Με αυτή την διαδικασία ήταν επόμενο να μετατραπεί το κράτος σε εξάρτημα τους, με στόχο την ολοκληρωτική υποδούλωση των κοινωνιών.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί ο σκόπιμα χαφιέδικος ρόλος που ανατέθηκε στον Καρλ Μαρξ, για την προώθηση του άνομων στόχων του τραπεζικού κατεστημένου, εγκλωβίζοντας την σκέψη και την πρακτική των λαϊκών στρωμάτων του φαύλου κύκλου που αποτελεί η μέγγενη τους ως δόκανο. Βεβαίως ουδείς δεξιός ή άνθρωπος του συντηρητικού κατεστημένου διανοήθηκε ποτέ να κάνει μια εμπεριστατωμένη κριτική στο σάπιο σκουπιδαριό του Μαρξ. Όσο αφορά κάποιους οξύννοες διανοητές αριστερής προελεύσεως που κατανόησαν ότι το πράγμα παραβρωμάει, απόφυγαν μια κατά μέτωπο σύγκρουση με το μαρξιανό κοσμοείδωλο, περιορίζοντας την κρητική τους σε σημεία φιλοσοφικού ή πραγματιστικού χαρακτήρος, χωρίς να τολμήσουν να αμφισβητήσουν τις προθέσεις του, που είναι το καθοριστικής σημασίας δεδομένο.

Στην ουσία ο Μαρξ υπήρξε ένας περιπτεράς σε νεκροταφείο, που κοσκίνιζε σχολαστικά τα κόλλυβα της προπαγάνδας ενάντια στο εισόδημα και της αστικής και της εργατικής τάξης - δηλαδή προπαγάνδιζε την πτώχευση ολόκληρης της κοινωνίας - επενεργώντας μια ύπνωση μέσα στο μάτριξ των τραπεζών - στις οποίες απέφυγε πάσα αναφορά - ως τσοπανόσκυλο του τραπεζικού κατεστημένου.
Ενάντια στους βασικούς οικονομικούς νόμους του συστήματος προπαγάνδισε την πτώχευση της εργατικής τάξης με την τερατώδη θεωρία της "απόλυτης εξαθλίωσης" της, ως δήθεν αποτέλεσμα του κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού. Η ιστορική εξέλιξη κατάγραψε τον ύψιστο βαθμό γελοιότητος αυτής της θεωρίας. Αλλά και ο "μηχανισμός" που "ανέλυσε" στο "Κεφάλαιο" περί της διαμορφώσεως του λεγόμενου "μέσου ποσοστού κέρδους" που αναμένετο να "προλεταριοποιήσει" την συντριπτική πλειοψηφία των αστών, συμπιέζοντας βάναυσα και το εισόδημα της εργατικής τάξης, αποδείχθηκε κακόγουστη κροτίδα. Αλλά και οι αστοί - και όλο το σύστημα - υποτίθεται ότι θα έχαναν το εισόδημά τους μέσα από τις "κρίσεις υπερπαραγωγής", μια και τα προϊόντα που ιδιοποιούντο δεν θα μπορούσε να τα αγοράσει κανείς, μια και "η μεγάλη μάζα" της κοινωνίας αποτελείται από "εκμεταλλευόμενους". Έτσι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα κάτω από την πίεση της αντίθεσης "του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής και του ατομικού χαρακτήρα της ιδιοποίησης" θα κατέληγε σε αξεπέραστα αδιέξοδα, όπου μετά από την παρέμβαση της "μαμής της ιστορίας" θα κατέρρεε.
Αυτό που οφείλουμε να κρατήσουμε από την εν λόγω σκόπιμα αφελή προπαγάνδα ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΙΜΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, Η ΜΟΝΙΜΗ ΤΑΣΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ από την υποτιθέμενη αγκύλωση τωβ παραγωγικών σχέσεων. Πράγματι το σύστημα μπορεί να μην κατέρρευσε, αλλά όλοι διαπιστώνουμε ότι κάθε μέρα γινόμαστε φτωχότεροι ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ με εξαίρεση τις τράπεζες. Και αυτήν την κατάπτωση έπρεπε να συνηθίσουμε να την θεωρούμε φυσιολογική, ως αποτέλεσμα των εγγενών νόμων που διέπουν το σύστημα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΓΝΗΣΙΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ) ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΑΡΑ Η ΜΟΝΙΜΩΣ ΑΥΞΑΝΟΥΣΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΟΛΩΝ, όπως θα αποδείξω στην συνέχεια.

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ. Αυτό σημαίνει ότι κάθε επενδυτής για να μπορέσει να επιβιώσει μακροπρόθεσμα είναι υποχρεωμένος να βελτιώνει συνεχώς τις συνθήκες παραγωγής ΝΑ ΑΥΞΑΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΙΣΧΥΣΕ ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΚΑΘ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Με την πάροδο του χρόνου φτάσαμε όμως σε συνθήκες τρομερής αύξησης της παραγωγικότητας μέχρι του σταδίου της υπεραυτοματοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΝΑ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ Η ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝ. Με αυτή την έννοια - και με βάση την θεωρία της αξίας που καθιέρωσε η κλασσική αγγλική οικονομολογία - η τεχνολογική πρόοδος έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της αξίας των παραγόμενων αγαθών, άρα και την μόνιμη άνοδο της αγοραστικής αξίας του χρήματος. Οικονομική ανάπτυξη σημαίνει πρώτα και κύρια ανάπτυξη της παραγωγικότητας μέσω της τεχνολογικής προόδου, η οποία αυξήθηκε στην πορεία του καπιταλισμού με γεωμετρική πρόοδο. Μια οικονομία που έχει τους φυσιολογικούς ετήσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς 5% σημαίνει ότι σε περίοδο 30 περίπου ετών, δηλαδή μέσα σε μια γενιά ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΕΙ τις καταναλωτικές της προϋποθέσεις, εάν θεωρήσουμε τα ποσοστά εκμετάλλευσης της εργασίας σταθερά. Αλλά έστω και εάν θεωρήσουμε ότι η αδηφαγία των επενδυτών τα αυξάνει συνεχώς, η πραγματοποίηση της καταναλωτικής κοινωνίας και η καθιέρωση του κοινωνικού κράτους απόδειξε ότι η καταναλωτική δυνατότητα των εργαζόμενων στα πλαίσια μιας κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας, η οποία λειτουργεί στοιχειωδώς είναι φυσικό να αυξάνεται. ΑΡΑ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΑΛΛΑ Η ΥΛΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ. Και δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη περί αυτού από την ίδια την ιστορική διαδικασία.
ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Συνεχίζεται...

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑ

Αυτές τις μέρες διεξάγεται στην Αθήνα το Φόρουμ για την μετανάστευση. Εκτός από την προεδρεία του Κώστα Γαβρά αρκετοί μεγαλόσχημοι θα ανέβουν στην πασαρέλα, για να πιπιλήσουν την γνωστή καραμέλα, χωρίς να πουν τίποτε για τα πολύπλευρα θύματα της εξαναγκαστικής μετανάστευσης, από την οποία θίγεται άμεσα ή έμμεσα το σύνολο της ανθρωπότητος.
Από κοντά και ο Μπάνκι Μουν, η τωρινή δήθεν προϊσταμένη καρικατούρα εκπροσώπου των εθνών, μέσα σε ένα οργανισμό, που κατασκευάστηκε για να υποθάλπτει και να χλευάζει τα έθνη, στην διαδικασία κλιμάκωσης επιβολής παγκόσμιας δικτατορίας.
Για μια ακόμη φορά γνωστοί εκπρόσωποι της υποκουλτούρας θα συμβρεθούν σε μια παρωδία σύναξης για ανθρώπινα δικαιώματα, που έχουν καταντήσει κλωτσοσκούφι μέσα στο βόρβορο της "νέας τάξης", χωρίς να κάνουν την παραμικρή αναφορά στους πραγματικά υπεύθυνους για την απροσμέτρητη τραγωδία της εξαναγκαστικής μετανάστευσης και τις σκοπιμότητες που την επέβαλαν.

Κατ' επανάληψη θα παρουσιάσουν αυτούς τους ανθρώπους, που μέσα σε χείριστες συνθήκες αθλιότητος υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την γη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και τα αγαπημένα πρόσωπα προς την κατεύθυνση μιας άλλης εξαθλίωσης, που εικάζετο να είναι λιγότερο οδυνηρή, ως εκούσια επιλογή.
Σαν να λέμε ότι δεν υπάρχει ένστικτο αυτοσυντήρησης στον άνθρωπο, ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χωρίς τροφή, ή όταν βάλλεται από την μια από τις δολοφονικές δυνάμεις του NATO και από την άλλη από τους Τάλιμπαν, δεν θα προσπαθήσει να διαφύγει προς μια κατεύθυνση που δεν βρέχει βόμβες και οβίδες, για να περισώσει ότι είναι δυνατόν από την δυστυχή ύπαρξη του. Όταν μάλιστα υπάρχει δίπλα του ένα ολόκληρο σύστημα εμπορίας ανθρώπων, που του αποσπά τα τελευταία του υπάρχοντα και του επιβάλλει υποθήκευση της ίδιας του της ύπαρξης.
Λες και όλα συνέβησαν τυχαία, κάτω από συγκυριακό καθεστώς πίεσης και δεν αποτελούν σχέδιο της παγκοσμιοποίησης, που θέτει κάτω από φοβερές δοκιμασίες τόσο τους μετανάστες, όσο και τις χώρες υποδοχής, με στόχο την δημιουργία γενικού χάους και κλίματος διάλυσης των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών σταθερών, που ίσχυαν προηγουμένως.

Η μέθοδος επιβολής αυτής της κατάστασης στο εσωτερικό εκείνων των χωρών, που γίνονται αποδέκτες του σύγχρονου βάναυσα διογκωμένου μεταναστευτικού κύματος, είναι πάγια: Διαίρει και βασίλευε. Με τον γνωστό τρόπο που στρέφει έντεχνα την μια ομοταξία θυμάτων ενάντια στην άλλη, ώστε στα παρασκήνια να γελάει ο θύτης, παριστάνοντας από πάνω και τον μεγάλο "ανθρωπιστή". Σέρνοντας τις κυβερνήσεις των χωρών, που αποτελούν εντολοδότες των κέντρων αποφάσεων και κλιμάκωσης της παγκοσμιοποίησης, σε εκφυλισμένες και στημένες από τους ίδιους υπερεθνικές δικαστικές δομές, με στόχο την καταδίκη τους για την συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική, που αυτές ακολουθούν, εγκλωβισμένες στην μέγγενη υποχρεωτικής κατάκλισης από εκατομμύρια μετανάστες.

Οι αρχιτέκτονες του κύματος προσφυγιάς, κλιμακώνοντας την μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην ιστορία της ανθρωπότητος, φρόντισαν να φτιάξουν ταυτόχρονα δυο ειδών τεχνητά και δοτά αντικρουόμενες οργανώσεις. Από την μια τους "αντιρατσιστές" και από την άλλη τους ρατσιστές, οι οποίοι στοχευμένα επιχειρούν να στρέψουν το ένα τμήμα της κοινωνίας ενάντια στο άλλο, χωρίς να χάνουν λέξη για τους υπαίτιους, που είναι ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΠΡΟΩΘΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΚΛΑΒΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.

Στην ουσία οι κοινωνικές δυνάμεις που επιστρατεύουν σε αυτήν την φρούδα και αδιέξοδη διελκυστίνδα, αποτελούν παρασκευασμένα από τον μιντιαλισμό, την μάτριξ, την μόδα και τα συμπλέγματα χαρακτήρος, κοινωνικά υποπροϊόντα.
Από την μια οι "αντιρατσιστές": Αυτοί είναι τριών ειδών. Από την μια ανέξοδοι "ανθρωπιστές", κουλτουριάρηδες του life style, ανοιχτόκαρδοι εκεί που δεν έχουν προσωπικό κόστος (ή χοντρά κονομημένοι ενώσω πρόκειται για στημένες ΜΚΟ) αρκεί να μην θίγεται πουθενά η εξουσία και η στρατηγική του συστήματος, που είναι η διάλυση των κοινωνιών, με στόχο την επιβολή του παγκόσμιου "σωτήρα".
Από την άλλη οι μηδενιστές μπαχαλάκηδες, που στην κατεύθυνση επιβολής της καταστρεπτικής τους μανίας, είναι πανέτοιμοι να ακολουθήσουν την συνθηματολογία, είτε ως ανεγκέφαλες, είτε ως χειραγωγούμενες αγέλες, που ετοίμασαν οι θιασώτες της "νέας τάξης", πριν απ' αυτούς γι αυτούς.
Το πλέον επικίνδυνο είδος, είναι οι έντεχνα διοχετευμένοι στην μάζα των μεταναστών πράκτορες του τζιχαντισμού. Το κόλπο μεθοδεύεται οργανωμένα από την λεγόμενη "Ισλαμική Αδελφότητα" που υφίσταται υπό τον έλεγχο και καθοδήγηση της CIA. Στόχος τους η εσωτερική τεχνητή πόλωση των κοινωνιών, η δημιουργία εμφυλιακού κλίματος και αστάθειας, που εξωθεί τις αντίπαλες (από τα ίδια παρασκήνια ελεγχόμενες) ομάδες σε βιαιοπραγίες και έκτροπα.

Στον στημένο αντίποδα τους οι ρατσιστές. Αυτοί που αναβιώνουν το φασιστικό δηλητήριο στο όνομα της πατρίδας, στρέφοντας το μένος των γηγενών ενάντια σε μια ομάδα των θυμάτων της μετανάστευσης, που είναι οι μετανάστες. Δήθεν αγανακτισμένοι, ενώ και άπαντες είναι σε θέση να διακρίνουν ότι όλα συμβαίνουν βάσει άνωθεν εντολών και προγράμματος, εκπληρώνουν είτε τον ρόλο του χαφιέ, είτε εκτονώνουν το πωρωμένο βάθος της ψυχής τους. Τεταροαυγουστιανοί τύπου Πλέβρη, βαψομαλιάδες τύπου Καρατζαφέρη, που διακινούν δήθεν κόμματα για τον εγκλωβισμό της δυσαρέσκειας των δειλών και συμπλεγματικών, αλλά και άλλοι "θαρραλέοι", που διαλέγουν πάντοτε τον ανυπεράσπιστο για να ξεσπάσουν.

Η τεχνητά καλλιεργούμενη αντίθεση των δυο αυτών στημένων στρατοπέδων, αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό από τα ζωτικά προβλήματα και τους πραγματικούς υπαίτιους, την κοινωνική όξυνση, την δηλητηρίαση της κοινωνικής συνείδησης προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση, την μπαχαλοποίηση της πολιτικής ζωής, την δημιουργία τεχνητά ελεγχόμενου χάους.

Το υποτιθέμενο οικονομικό όφελος από την απασχόληση των μεταναστών είναι όχι μόνο ανύπαρκτο, αλλά η διαδικασία είναι επικίνδυνα ζημιογόνα. Από την στιγμή που αυτήν την εφαρμόζει ολόκληρη η οικονομία, καταβαραθρώνει τις εργασιακές σχέσεις συνολικά, μέσω της διαδικασίας συγκρότησης του μέσου ποσοστού κέρδους. Αυτή η απάνθρωπη πρακτική, απασχόλησης μεταναστών με μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, κρίνεται από τους θιασώτες της κεφαλαιοκρατίας απαραίτητο, ειδικά σε χώρες με πολύ μικρή παραγωγικότητα όπως η Ελλάδα, από την στιγμή που έχει επιβληθεί παγκοσμίως ο ανταγωνισμός με τα κινέζικα προϊόντα, που παράγονται σε ανάλογες συνθήκες, συμπιέζοντας δραματικά το κόστος παραγωγής.

Κάποιοι επιβάλουν σήμερα νέο μεσαίωνα, προσβλέποντας βραχυπρόθεσμα σε μια νέου είδους πρωτόγονη κοινωνία, των κυνηγών κεφαλών, της απόλυτης εξουσίας των σαμάνων στο ζήτημα της ανθρωποθυσίας και τον γενικότερο κανιβαλισμό των ισχυρών, που να στηρίζεται σε υπερανεπτυγμένη τεχνολογία χειραγώγησης και κοντρόλ.
Τα σχέδια τους είναι γνωστά και καταγγέλλονται εδώ και πολλές δεκαετίες. Πρόκειται για τους διεθνιστές του παγκόσμιου εξουσιασμού, που χρησιμοποιούν τις εκάστοτε χώρες μόνο ως εξέδρες για την επιβολή της παγκόσμιας ολοκληρωτικής εξουσίας τους.

Το συγκεκριμένο καθεστώς εισαγωγής και παραμονής μεταναστών στην Ελλάδα το επέβαλε η ΕΕ., κατ' εντολή των παρασκηνίων της παγκοσμιοποίησης, που είναι οι πραγματικοί παγκόσμιοι ηγέτες. Συνεργοί τους σε αυτή την στημένη κατάσταση οι συμμορίες των ανθρωποεμπόρων και η κυβέρνηση της Τουρκίας.
Το πλέον τραβηγμένο από τα μαλιά όλων είναι, ότι όλοι αυτοί που βάσει σχεδίου μετατρέπουν την ανθρωπότητα σε ξεριζωμένη, περιφερόμενη μάζα σε συνθήκες απάνθρωπης αθλιότητας, έχουν την απροσμέτρητη φαρισαϊκή αναίδεια να τραβάνε την εκάστοτε Ελλαδική κυβέρνηση, που αποτελεί εντολοδόχο και τοποτηρητή δικό τους, στα στημένα δικαστήρια, που γελοιοποιούν κάθε έννοια δικαιοσύνης, ένεκα του μεταναστευτικού.

Γι αυτά οι "ανθρωπιστές" του φόρουμ δεν αναφέρουν μέσα στα κροκοδείλια δάκρυα για τους μετανάστες κουβέντα.
Το ίδιο και οι κάθε λογής "αντιρατσιστές". Σικάτοι δήθεν κουλτουριάρηδες, μηδενιστές μπαχαλάκηδες και τζιχαντιστές χαφιέδες.
Το ίδιο και τα παλληκάρια της φακής, "αγανακτισμένοι" όψιμοι "πατριώτες" της αντιξενικής υστερίας.

Πράγματι ένα σωρό γάιδαροι. Μόνο που δεν μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα, αλλά μέσα στο σπίτι μας, εφτελίζοντας κάθε έννοια λογικής και δικαίου.

Οι πραγματικοί ένοχοι, που οργανώνουν την απάνθρωπη διαδικασία της μετανάστευσης, είναι όμως γνωστοί. Τα θύματα της μετανάστευσης δεν χρειάζονται ελεημοσύνη, αλλά αποφασιστικό αγώνα ενάντια στα αίτια που την επέβαλε. Δηλαδή αντιεξουσιαστική συσπείρωση, έξω από τα κόμματα, τις ΜΚΟ, τους μπαχαλάκηδες, τους μηδενιστές και τα ακροδεξιά μιάσματα, που άγονται και φέρονται από τους πράκτορες της.
Απευθυνόμενος στην ευαισθησία σας και το αίσθημα ευθύνης ΣΑΣ ΚΑΛΩ ΣΕ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ.

- ΚΑΤΩ Η ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
- ΚΑΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ
- ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
- ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΘΕ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.
- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ