ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;

Φιλαράκο, δεν έχεις καμία ελπίδα. Φρόντισε τουλάχιστον να την αξιοποιήσεις!
Σύνθημα του νεολαιίστικου κινήματος στην δεκαέτια του '80 στο Βερολίνο

"ΑΥΤΗ ΑΡΑ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΟΣ ΑΜΑΘΕΙΑ";
Πλάτων, "Αλκιβιάδης", 118


Η ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΔΕΚΑ ΛΟΓΙΩΝ - ΟΙ ΕΝΝΙΑ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙΣ

Ενώ για όλους τα αδιέξοδα είναι ορατά, με εξαίρεση πάντοτε κάποιους ελάχιστους, που για λόγους σκοπιμότητας προσποιούνται ότι βρίσκονται σε άλλο πλανήτη, το θέμα του εντοπισμού διεξόδων είναι δύσκολο. Διότι έχοντας εθιστεί στην μετάθεση των ευθυνών, εύκολα μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιους που θέλουμε να θεωρούμε υπεύθυνους για τα αδιέξοδα, ενώ οι εναλλακτικές προτάσεις - εάν θέλουμε αυτές να διέπονται από ειλικρίνεια και ρεαλισμό - δεν μπορούν να διαμορφωθούν χωρίς να συμπεριλάβουν το ενεργούν υποκείμενο, δηλαδή τον εαυτό μας. Έτσι ακολουθούμε την εύκολη λύση της δήθεν αυτονόητης πεσιμιστικής διαπίστωσης, ότι πρακτικά δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος. Με την μοιρολατρεία αποσκοπούμε ενδόμυχα να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από την ευθύνη και την ηθική υποχρέωση να δοθεί διέξοδος. Στην ουσία αυτό που πετυχαίνουμε, είναι να εκδίδουμε πιστοποιητικό απορείας στον εαυτό μας.
Μια τέτοια στάση λειτουργεί αφοριστικά. Ουδέποτε ανδιαφέρεται για μια ουσιαστική κατάστρωση του προβλήματος, που θα έθετε προς εξέταση δεδομένα και ζητούμενα, ούτως ώστε να ξεκινήσει ένας παραγωγικός προβληματισμός, για τον πιθανό εντοπισμό λύσεων.
Συνηθως, κάτω από τον όρο "λύση" εννοούμε θολά και αόριστα κάποιες μαξιμαλιστικές ουτοπίες, που από πρώτη ματιά είναι επόμενο να φαίνονται ανεφάρμοστες. Και όποτε αναφερόμαστε στα δεδομένα, περιοριζόμαστε μόνο στην απαρίθμηση των δυσκολιών, παραβλέποντας τις δυνατότητες, όχι μόνο που μπορεί να υπάρχουν, αλλά κυρίως που καλούμεθα να δημιουργήσουμε.


ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΥΟ ΛΟΓΙΩΝ - ΣΤΗ ΜΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΕΥΕΙΣ

Στεις πλείστες των περιπτώσεων, όταν επιχειρούμε να κάνουμε αναφορά στις δυνατότητες διεξόδου, αυτή εστιάζεται στους υπάρχοντες φορείς, οι οποίοι αναπτύχθηκαν μέσα στη διαδικασία που δημιουργήθηκαν τα αδιέξοδα, χωρίς να μπορέσουν να ξεκινήσουν μια πορεία αντίστροφης μέτρησης. Επειδή ακριβώς απέτυχαν να διαμορφώσουν και να προωθήσουν προτάσεις, που θα απέφεραν ένα ουσιαστικό αντίλογο. Η βαθιά χρεωκοπία των πολιτικών φορέων στιγματίστηκε από το τεράστιο ποσοστό της αποχής στις πρόσφατες εκλογές.
Η πρακτική μας αποτελεί είτε στάση αποδοχής ενός από τους υπάρχοντες φορείς, είτε είναι στάση συνολικής τους απόρριψης. Πρόκειται δηλαδή για ΣΤΑΣΗ, επειδή η συμπεριφορά μας είναι στατική και όχι δυναμική, με την έννοια ότι δεν στηρίζεται, δεν δομεί, δεν τολμά να προάγει ουσιαστική αντιπρόταση.
Η ζωή είναι κίνηση. Τα πάντα αλλάζουν. "Τα πάντα ρεί". Η ροή της ζωής είναι πάντοτε παρούσα. Δεν ακολουθεί στείρα σχήματα, δεν μπαίνει σε καλούπια. Σε καλούπια επιχειρούν να την εγκλωβίσουν οι εξουσιαστές, στα πλαίσια μιας κοινωνίας διευθυντών και διευθυνόμενων. Επιχειρούν δηλαδή να την φυλακίσουν. Εκείνοι, που είναι αριθμητικά απειροελάχιστοι και θέλουν σώνει και καλά να ρυθμίζουν τις τύχες μιας τεράστιας πλειοψηφίας. Εμείς οι "μικροί" με την αποδοχή αυτής της διαδικασίας, είτε ως συνοδοιπόροι, είτε ως μοιρολατρικά συμπαρασυρόμενοι, αυτοφυλακιζόμαστε. Έτσι, τα πέντε ψυχανώμαλα που αποτελούν την εξουσία, επειδή κατέχουν την τέχνη της επιβολής απάνω σε παθητικά και παθητικοποιημένα υποκείμενα, βαυκαλίζονται φιλάρεσκα να διακηρύσσουν ότι εφαρμόζουν δημοκρατία.
Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι αυτό αποτελεί επίφαση δημοκρατίας. Διότι το πρώτο που προϋποθέτει η Δημοκρατία είναι η Ελευθερία. Αλλά "η ελευθερία δει αρετής και τόλμης". Η Ελευθερία προϋποθέτει ευθύνη και αγωνιστική ετοιμότητα. Διότι ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΚΤΑΤΑΙ. Και δεν κατακτάται μόνο μια στιγμή, ΑΛΛΑ Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΙΜΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΩΡΙΜΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.
Η αναζήτηση όμως προϋποθέτει ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΗ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ. Γιατί μπορεί να βρώ, μπορεί όμως και να μη βρώ. Όπως ένας ειλικρινής και ισχυρός έρωτας κρατάει ανοιχτά όλα τα μελλούμενα, μεταξύ αυτοκτονίας και ευτυχίας.
Ο φόβος μπροστά στην Ελευθερία μας τρομάζει, με αποτέλεσμα να επιζητούμε βεβαιότητες. ΚΑΘΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΨΕΥΔΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ, ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ.
Είπε κάποτε ένας σοφός: "Κοιτάξτε ένα τριαντάφυλλο. Είναι πλήρες από κάλος και ζωή. Σε μερικά λεπτά όμως ο άνεμος μπορεί να του παρασείρει τα πέταλα".
Ο φόβος μπροστά στην διακινδύνευση, είναι ο φόβος μπροστά στην αλήθεια. Αυτή την απωθούμε και την καταπλακώνουμε με ένα σωρό ψεύτικες δικαιολογίες. Την θάβουμε μέσα στην ΛΗΘΗ γιατί την φοβόμαστε. ΓΙΑΥΤΟ ΟΠΟΤΕ ΑΥΤΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Φοβόμαστε την μοναξιά. Φοβόμαστε τον Εαυτό μας, που τον μετατρέπουμε στον μεγάλο ξενητεμένο.
Γι' αυτό η ερωτική ποίηση είναι βαθύτατα επαναστατική και η επαναστατική ποίηση είναι κατ' ακολουθία βαθύτατα ερωτική. Γιατί μας οδηγεί στην υπέρβαση του εγώ, δείχνοντας ότι η ολοκλήρωσή του ανθρώπου και η πραγματική ευτυχία του δεν είναι δυνατόν να συνταλείται μέσα στα όρια του ατομισμού, όπως διακήρυξε ο Διαφωτισμός.


Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΙΣΤΑ ΣΧΕΣΗ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ

"Γνώσεσθαι της Αληθείας και αυτή ελευθερώσει υμάς". Τι θαυμάσια επιταγή! Μπορεί τελικά η αναζήτηση της αλήθειας να επιδρά αυτομάτως απελευθερωτικά; Το Ελληνικό Πνεύμα δεν έδωσε μόνο ισχυρές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Αλλά γράφοντας ιστορία, κατέδειξε και την απτή οδό.
Η απελευθέρωση που επενεργεί η αλήθεια, δεν είναι απελευθέρωση ατομική. Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ. Ο Ηράκλειτος διακύρηξε ότι "εάν μεν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, εάν δε ιδιοτεύσωμεν ψυδόμεθα".
Η Αλήθεια συνίσταται στο κοινωνείν. Και επειδή η ανθρώπινη κοινωνία οργανώνεται με βάση την πολιτική, η Αλήθεια επιβάλει ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Τόλμη, ευθύνη, ετοιμότητα, σύνεση, οραματισμό με στόχο το κοινό καλό, το κοινωνικώς αληθεύειν.

Ο Πλάτων διαμόρφωσε μια γνωσιολόγικη πρόταση που πάει ακόμη μακρύτερα. Ανέλυσε ότι "η γνώσις επιφυλάσσεται δια τους εναρέτους". Αυτή η πρόταση, που βρίσκεται σε άμεση σχέση με την Αλήθεια ως Α-λήθεια, βρίσκεται στον αντίποδα του Αγγλικού Εμπειρισμού. Δεν είναι τα εργαστήρια, δεν είναι τα λαμπόρ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΗΡΩΪΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΟ ΚΑΤΟΤΘΩΜΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ. Ο Πλάτων χαρακτηρίζει την γνώση ως ΕΝΘΥΜΗΣΗ. (Για το πως κλιμακώθηκε ο Αγγλικός Εμπειρισμός από τους δουλεμπόρους της Βενετίας με στόχο την καταδτνάστευση της ανθρωπότητος, θα ακολουθήσει σύντομα ανάρτηση).
Αυτή η επίγνωση - οι ηρωϊκές δηλαδή προϋποθέσεις για την κατάκτηση της γνώσης και τον απελευθερωτικό χαρακτήρα που αυτή έχει - συναντάται και σε άλλες μεγάλες επαναστατικές μορφές της σύγχρονης ιστορίας. Ο Μάο Τσε Τουνγκ, ξεπερνώντας τα παιδαριώδη όρια του "επιστημονικού υλισμού" επιχείρησε μια αναζωογόνηση της επαναστατικής θεωρίας, μπολιάζοντάς τη με στοιχεία της κινέζικης φιλοσοφίας και ιδιαίτερα του Ταό. Στην μπροσούρα του με τίτλο "Για την Πράξη" αναλύει ότι η πορεία εναπόκτησης της γνώσης έχει τρία επίπεδα: Το πρώτο είναι η αισθητηριακή, η άμεση γνώση, που απακτάται μέσω της εμπειρίας. Το δεύτερο είναι η έμμεση γνώση, που αποκτάται με την αφαίρεση και την λογική επεξεργασία, όπως αυτή καταγράφεται στα έργα των διανοητών. Η τρίτη και ανώτερη μορφή γνώσης είναι η επαναστατική πράξη. Όπως γραφει χαρακτηριστικά: "Το αχλάδι πρέπει να το δαγκώσεις, για να κατανοήσεις την πραγματική του γεύση". Αυτή η ρήση δεν πρέπει να συγχέεται με την εργαστηριακή κατάτμηση, ή άλλου είδους πειραματική καταπόνηση του δοκιμίου, που χρησιμοποιεί ο Εμπειρισμός στην διερεύνηση της δομής, των ιδιτήτων και των νόμων που διέπουν τα αντικείμενα και τα φαινόμενα. Η γνώση της γεύσης προϋποθέτει σχέση και αμοιβαιότητα. Ιδιότητα και αισθητήριο δεν είναι ξένα μεταξύ τους, αλλά υπηρετούν την πρόκληση του αμοιβαίου μετασχησματισμού με βάση την ενυπάρχουσα εντελέχεια.

Από την στιγμή που η αλήθεια είναι επαναστατική, έχοντας ως προϋπόθεση την έκσταση από το εγώ, την ερωτική δηλαδή έλξη που συνιστά το κοινωνείν, αντίστοιχα δομούνται και οι σχέσεις στα επαναστατικά πλαίσια: Όπως εντοπίζει ο Πλατωνιστής Διονύσιος Αεροπαγίτης, στο "Περί Ουρανίου Ιεραρχίας". τα ανώτερα φωτίζουν τα κατώτερα. Η παρέμβαση δηλαδή των επαναστατών είναι σχέση ερωτική προς την κοινωνία.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΑΗΔΟΣ ΟΡΦΕΑΣ (Περίδης): "ΟΛΑ ΜΕΝΟΥΝ ΙΔΙΑ ΑΝ ΔΕΝ Τ' ΑΓΑΠΑΣ".

Γι' αυτό οι κοινωνίες που πέτυχαν πραγματικό - δηλαδή αληθή και όχι ψεύτικο - επαναστατικό μετασχηματισμό διέθεταν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΟΗΓΑΓΕ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΝΙΚΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ.
Αυτή την διαδικασία περιγράφει γλαφυρά ο Πλάτων στη σχέση του Σωκράτους με τον Αλκιβιάδη σε περισσότερα έργα όπως "Φαίδρος", "Αλκιβιάδης" και "Αλκιβιάδης δεύτερος". Μια σχέση βαθύτατα παρεξηγημένη από πληθώρα αμελέτητων "μελετητών", που δεν μπόρεσαν να δουν ούτε ένα πόντο μπροστά από την μύτη τους.

Γι' αυτό λέει ο Σωκράτης με δυο λόγια στον Αλκιβιάδη στο "Αλκιβιάδης": Θέλεις να ηγηθείς της πόλεως. Άρα πρέπει να γίνεις εραστής μου, για να σου ανοίξω τον οφθαλμό (το τρίτο μάτι). ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.
Όσοι θέλετε να διαβάσετε αυτολεξεί τα χωρεία μπορείτε να ανατρέξετε στον "Αλκιβιάδη" 131 και 132 (Εκδόσεις TEUBNER της Λειψίας).

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΤΡΑΨΕΙ ΑΥΤΗ ΑΠΟ ΚΑΛΟΣ!

ΝΑΙ ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΜΑΤΙΣΤΟΥΝ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΟΥΣΙΑ. ΓΙΑΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΑΛΗΘΩΣ ΕΙΝΑΙ. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!