30 Ιανουαρίου, 2008
ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"
ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΓΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΣΤΑΓΟΝΑ
Κι αν μείνει μόνο μια γραμμή
ως άξωνας του ρήγματος
αυτή ΄ναι ο μυστικός χυμός της άνθισης
μες τα κλαριά αυτού του δέντρου
Δεν απαιτούν μορφές
αυτοί που ανέβηκαν στο μαγικό χαλί.
Η αλήθεια αποτελεί
τη συνοχή στα μόρια μας.
Πριν και χωρίς να πάρης
όλα δικά σου γίνανε
μόνο επειδή ο Θεός σου χάρησε
τον έρωτα,
αιχμή εξαγνισμού
στην κόψη της συνείδησης.
Ποιοί λίθοι είναι πιο σκληροί απ΄τους πολίτιμους;
Μα άφηνε με νάρχομαι
ακόμη κι όταν γίνομαι πορόλιθος
όπως ο ασβέστης
έχασε τη σκληρότητα
κρατώντας μια μικρή φωτιά
μέσα στα όστρακα και τα οστά
κάθε μικρού ονείρου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου