ΧΟΛΕΡΙΑΣΜΕΝΟΙ;

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγινε λόγος περί των διαπιστευτηρίων που αναμένετο να δώσει ο πλανήτης Ουρανός με την είσοδό του στο ζώδιο του Κριού την 12η Μαρτίου. Οι θέσεις των πλανητών, οι οποίες παρατίθενται στις αστρολογικές ταμπέλες (εφημερίδες) αναφέρονται στην θέση που αυτοί βρίσκονται κατά την αρχή της ημέρας, δηλαδή τα μεσάνυκτα. Είναι λογικό, ότι όταν καταγράφεται η θέση ενός εισερχόμενου πλανήτου μια συγκεκριμένη ημέρα, αυτός έχει εισέλθει ήδη στο εν λόγω ζώδιο από την προηγουμένη μετά το μεσονύκτιο. Η είσοδος δηλαδή του Ουρανού στον Κριό έλαβε χώρα στις 11 Μαρτίου. Η ημέρα αυτή σφραγίστηκε από τον τραγικό σεισμό, το παλιρροιακό κύμα και τις εκρήξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες στην Ιαπωνία.
Η αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τη ζωή μας πάνω στον πλανήτη, προσλαμβάνει όλο και περισσότερο κατά τα πρόσφατα χρόνια ιδιότητες γύρου του θανάτου. Και αυτά που συνέβησαν στην Ιαπωνία προσδίδουν στον κίνδυνο πλήρους εκτροχιασμού του παγκόσμιου τραίνου, στις όλο και πιο επικίνδυνα στενές στροφές της της πορείας μας, μια νέα ποιότητα.

Όσο αρνούμεθα να διδαχθούμε από τις οδυνηρές εμπειρίες του παρελθόντος, τόσο το πεπρωμένο επανέρχεται με νέες, σκληρότερες δοκιμασίες. Αυτοί, που δίδαξαν κατά το πέρας του Β' ΠΠ. τον απέραντο τρόμο στο Ιαπωνία, με την ρίψη των πυρηνικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ενέργειες οι οποίες ήσαν για την έκβαση του πολέμου τελείως περιττές, επανήλθαν στην ολέθρια πρακτική τους, αυτήν την φορά με το HAARP.
Για μια ακόμη φορά - όπως στην περίπτωση των σεισμών της Αϊτής και της Χιλής - εμφανίστηκαν οι γνωστές λάμψεις - ακτινοβολίες των στασίμων κυμάτων χαμηλής συχνότητος στο επίκεντρο του σεισμού στην Ιαπωνία. Ακόμη ένας σεισμός σε 10.000.000 μέτρα βάθος, όπως όλοι οι προηγούμενοι. Ένα δεδομένο, το οποίο αντιφάσκει πλήρως στους σεισμούς του περασμένου αιώνος, οι οποίοι τέθηκαν σε κίνηση σε πολλά και διάφορα βάθη του φλοιού του πλανήτη. Στο συγκεκριμένο βάθος των 10.000.000 μέτρων υπάρχουν ύδατα σε θερμοκρασία πολύ πλησίον της καταστάσεως του βρασμού. Η εφαρμογή σχετικά μικρών ποσοτήτων ενεργείας εκεί μπορεί να οδηγήσει αναλόγως σχετικά εύκολα σε έκρηξη τις δυνάμεις του Εγκέλαδου.

Η Ιαπωνία υπήρξε κατά την διάρκεια της ιστορίας της ένα αναφανδόν μιλιταριστικό κράτος. Η φανατική στροφή των πολεμιστών στις πολεμικές τέχνες, σε συνδυασμό με μια δουλική υποταγή στον αυτοκράτορα και μια αρρωστημένη αντίληψη πολεμικής τιμής μετέτρεψαν την Ιαπωνική κοινωνία για την διάρκεια πολλών αιώνων σε ιμπεριαλιστικό φόβητρο των λαών της περιοχής. Η αγριότητα και η απανθρωπιά, τις οποίες επέδειξαν στις χώρες τις οποίες κατέλαβαν, υπήρξαν ειδεχθείς. Κάποτε όμως φθάνει η στιγμή, αυτοί που βαρούν με ρόπαλα σε κεφάλια άλλων, να δεχθούν οι ίδιοι τα ανάλογα κτυπήματα στην κεφαλή τους. Διότι πάντοτε υπάρχουν και άλλα, ακόμη μεγαλύτερα καθάρματα, όπως συνέβη στην περίπτωση των συμμάχων και ειδικά αυτών, οι οποίοι κλιμάκωσαν τα πυρηνικά ολοκαυτώματα σε βάρος των αμάχων της Ιαπωνίας. Ίσως τότε έρχεται και μια στιγμή νουθεσίας. Μια στιγμή, που τα τραύματα στο τομάρι του επιθετιστού πρέπει ίσως να τον διδάξουν τι εστί πόνος, επιφέροντας κάποια μεταστροφή.
Δυστυχώς οι Ιάπωνες δεν φαίνονται να διδάχθησαν από αυτά τα φοβερά παθήματα. Μεταπολεμικά, χέρι -χέρι με τις ΗΠΑ φρόντισαν να παράγουν σαν τα μερμίγκια για τις αγορές αυτών, οι οποίοι κλιμάκωσαν την βλασφημία με τον όλεθρο της "Trinity", στέλνοντας και τον δικό τους στρατό μαζί με αυτούς των "πολιτισμένων" δυτικών στο Ιράκ, για να καταστραφεί μια χώρα.

Φυσικώ τω λόγω, θα αναρωτηθεί κάποιος, σε τι φταίνε τα παιδιά που θα γίνουν ή έγιναν ήδη θύματα αυτών των καταστροφών; "Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα", ενώ ο νόμος του κάρμα είναι σκληρός. Καλό είναι να τα βλέπουμε και να βγάζουμε συμπεράσματα για την δική μας μεταστροφή.
Όμως οι καταστροφή που συντελείται ακόμη στην Ιαπωνία, το μέγεθος της οποίας δεν έχει ακόμη συντελεσθεί ολοκληρωτικά, με βεβαιότητα μας απειλεί όλους: Οπωσδήποτε δεν έχει έλθει προς ώρας η στιγμή, κατά την οποίαν οι επικυρίαρχοι θα επιχειρήσουν να μετατρέψουν τα πάντα "εις άψινθον῾". Όμως το ποσόν των 450.000.000 δολαρίων, το οποίον θα θέσει η κεντρική Ιαπωνική τράπεζα στην εσωτερική αγορά για την αντιμετώπιση των καταστροφών που επήλθαν, προωρίζετο για την αγορά κρατικών ομολόγων ξένων, κυρίως Ευρωπαϊκών χωρών. Η Ιαπωνία, πέραν του γεγονότος ότι το κράτος της είναι χρεωμένο, εμφανίζει σημαντικό πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, αποτελώντας τοιουτοτρόπως ένα από τα βασικά στηρίγματα διεθνώς της δανειοδοτήσεως χρεωμένων κρατών.

Έτσι, η πρόσφατη καταστροφή, την οποία επέφεραν οι επικυρίαρχοι στην Ιαπωνία, οδηγεί ακόμη πιο κοντά στο προγραμματισμένο, κλιμακούμενο κραχ της παγκόσμιας οικονομίας. Μετά την εξέγερση - φιάσκο, την οποία οργάνωσαν οι δυτικοί στην Λιβύη, η οποία εκτινάσσει την τιμή του πετρελαίου, σε φάση που οικονομία των περισσότερων χωρών ακολουθεί καλπάζουσα ύφεση.
Εκεί αποσκοπεί, πιστεύω, η οργανωμένη επίθεση των δυτικών και όχι στην ιδιοποίηση των πετρελαιοπηγών της Λιβύης, όπως υποθέτουν ή φρονούν αρκετοί. Ο Καντάφι είναι λαοπρόβλητος ηγέτης και ο λαός της Λιβύης είναι όλος οπλισμένος. Ποιος δικτάτωρ (σύμφωνα με τα παραμύθια της κυρίαρχης προπαγάνδας) τολμά να οπλίζει τον λαό; Η Λιβύη δεν καταλαμβάνεται παρά μόνο με γενοκτονία και φοβερές απώλειες των εισβολέων. Και για ποια πετρέλαια μιλάμε, όταν χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα στο ολοκληρωτικό χάος της "νέας τάξης῾"; Η παραγωγή ενέργειας από καύσεις είναι πλέον απηρχαιομένος τρόπος και τα ψωμιά που έχει στο μέλλον είναι - ανεξάρτητα από την πορεία που θα ακολουθήσει ο πλανήτης - μηδαμινά.

"ORDO EX CHAOS". Αυτή είναι η στρατηγική των επικυρίαρχων για την περίοδο που διανύουμε και τίποτε άλλο. "Γης Μαδιάμ", σε μια περίοδο που η ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία για τους εξουσιαστές από την ζωή μιας μυίγας (η μόνη αξία της ανθρώπινης ζωής για τους επικυριάρχους είναι ως αντικείμενο ανθρωποθυσίας).
Για να ξεπατώσεις ένα δένδρο υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ένας είναι η σύριζα κοπή του κορμού. Ο άλλος είναι η κοπή των κλάδων του ενός μετά του άλλου, μέχρι να μείνει σκέτος ο κορμός. Εμείς εθιστήκαμε - ως κάμπιες επάνω σε κάποιο φύλλο - να βλέπουμε με αδιαφορία αρχικά να κόβονται τα διπλανά κλαριά. Μετά αδιαφορήσαμε, όταν κοβόντουσαν τα φύλλα του δικού μας κλάδου. Δεν κατανοήσαμε ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ.

Η παγκόσμια κατάσταση μου θυμίζει πλέον κατά κάποιον τρόπο την Αθηναϊκή Δημοκρατία του τετάρτου π.Χ. αιώνος, πριν τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Μια κοινωνία με τεράστια αίγλη, όπου η φιλοσοφία και η πολιτική δραστηριότητα είχαν βρει τεράστια εξέλιξη, η ευημερία των πολιτών ήταν αξιόλογη, οι συνθήκες διαβίωσης σχετικά καλές για όλους, οι δυνατότητες για μόρφωση και ανάπτυξη προβληματισμού τεράστιες. Μια κοινωνία όμως, τα θεμέλια της οποίας κατάτρωγαν η ύπουλη δράση των Κρόνιων - Χθόνιων ιερατείων, ο καιροσκοπισμός των λαοπλάνων ρητόρων, η υπέρμετρη φιλοδοξία μέτριων ή ανίκανων πολιτικών, ο ωχαδερφισμός και η προσκόλληση στα σύνδρομα των ψυχώσεων της πλέμπας. Μια κοινωνία, για την οποία έμοιαζαν όλα να είναι δυνατά, η οποία εκφυλίστηκε όμως σε χαμερπή ηγεμονία και οδηγήθηκε στην καταστροφή και την αφάνεια.

Πράγματι, στην σύγχρονη εποχή τα ανθρώπινα επιτεύγματα έμοιαζαν να προμηνύουν ένα μέλλον ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Η ανάπτυξη της παραγωγικότητος έμοιαζε να μπορεί να εγγυηθεί μελλοντικά την απαλλαγή των ανθρώπων από τον υπέρμετρο φόρτο της εργασίας. Η εξέλιξη της ιατρικής και η αύξηση των παρεχόμενων μέσων για την πρόληψη και την θεραπευτική φαίνονταν να εγγυούνται την αύξηση της διάρκειας της ζωής. Η πρόσβαση στην εκπαίδευση φαινόταν να γίνεται μέσα σε μια πορεία κοινωνικό αγαθό, προσιτό σε όλους. Η ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας άνοιγε πρωτόγνωρες δυνατότητες στην διάδοση της πληροφορίας, στην ανάπτυξη του διαλόγου και των απόψεων. Μια νέα ανθρωπότητα έμοιαζε να προβάλει έξω από τα όρια του μόχθου, της ανέχειας, των περιορισμών και της άγνοιας. Όλα αυτά τα επιτεύγματα όμως συντελούντο μέσα στο κοτέτσι των επικυριάρχων, οι οποίοι μετέτρεπαν κάθε κοινωνική κατάκτηση σε νοσηρή διαδικασία, συμπαρασύροντας την ανθρωπότητα εκούσια στα αδιέξοδα της δικής τους ψυχοανωμαλίας. Μέχρι του σημείου που έκριναν ότι έγιναν πολλά τα κοτόπουλα και δεν τους χρειάζονται οι φτερούγες μελλοντικά, εφ' όσον δεν μπορούν να πετάνε.
Προσβλέποντας σε κοτόπουλα του μέλλοντος, λίγα και καθαρά, γενετικά μεταλλαγμένα, σε κλουβί μικρότερο του φυσικού τους μεγέθους, για να πάρουν το σχήμα του στην διαδικασία της προσαρμογής, οικολογικά ουδέτερα μια και θα τρώνε τα περιττώματά τους. ORDO NOVO SECLORUM.


1. ΕΡΧΕΣΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ;

Προσπαθούμε εδώ και χρόνια να θέσουμε τα επερχόμενα υπ' όψει των συνομιλητών μας. Διότι αυτά είναι από παλαιότερα γνωστά. Συχνά θεωρηθήκαμε ιδιόρρυθμοι, παράξενοι ή ψυχασθενείς. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ φυσικά, ο τρόπος με τον οποίον η πλειοψηφία αντιμετωπίζει όσους επιχειρούν να προειδοποιήσουν για τα επερχόμενα, αλλά ο τρόπος, με τον οποίον αυτή αντιμετωπίζει τον εαυτό της σε συσχετισμό με αυτά.

Η δύναμη των επικυριάρχων εδράζεται αποκλειστικά στις πλάτες μας και στο σαμάρι που οικειοθελώς - με όλη την προσήκουσα φιλαρέσκεια - συναινούμε να τους κουβαλάμε. Ίσως αυτό να οφείλεται στην αντίληψη, ότι αυτός είναι ο αποκλειστικός τρόπος που μπορούμε να υπάρξουμε. Πρόκειται όμως για πλήρη παρεξήγηση των δεδομένων της ζωής.

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι επικυρίαρχοι μας αντιμετωπίζουν σαν μικρά παιδιά, μη έχοντα φρόνηση. Τα σχέδιά τους για την περίοδο που διανύουμε μας τα πλάσαραν ήδη από το 1995 σαν επιτραπέζιο παιχνίδι. Έρχεστε να παίξουμε; Ή μήπως επί τέλους ωριμάζει η επίγνωση, ότι απαιτείται μεταστροφή και αγώνας;

ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ - Β΄ ΜΕΡΟΣ

Βρίσκομαι στο Κυότο.
Κι όμως, όποτε ακούω την κραυγή του κούκου
αισθάνομαι τόσο μεγάλη νοσταλγία για το Κυότο...

Μπασό,
Ιαπωνικό χαϊκού


Αφετηρία για το δεύτερο μέρος αυτής της αναφοράς αποτελεί ένα σχόλιο του φίλου χρήχα:

χρειάζεται να περάσουμε στην άλλη πλευρά για να δούμε την τωρινή από μακρυά και να μπορέσουμε να αποτιμήσουμε την τωρινή μας κατάσταση;όχι....
χρειάζεται να αποτιμήσουμε την τωρινή μας κατάσταση εδώ και έτσι όπως είμαστε και να αντιδράσουμε εδώ και έτσι όπως είμαστε, έτσι ώστε να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους....δλδ να ξεπεράσουμε το ζόρι έτσι ώστε να περάσουμε απέναντι ....


1. ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ;

Το πρώτο μέρος αυτής της αναφοράς που προηγήθηκε, απολήγει σε τρία βίντεο, που παρατίθενται μετά το κείμενο. Στο κείμενο δεν έγινε κάποια συγκεκριμένη αναφορά σε αυτά, με εξαίρεση το τελευταίο, που αποτελεί ένα μουσικό κομμάτι. Με το τίτλο αυτού κομματιού εκκινεί η ανάρτηση, ούτως ώστε με την παράθεσή του στο τέλος να επανερχόμαστε στο σημείο εκκίνησης, κλίνοντας τον κύκλο. Στο κέντρο των παραθέσεων βρίσκονται συνεπώς τα τελικά συμπεράσματα που εξάγονται στο κείμενο και η μαγνητοσκόπηση της Αλτάνης για το σπήλαιο του Πλάτωνος.
Τα δυο βίντεο που ακολουθούν σχετικά με κάποιες μεθόδους υποβολής, αποσκοπούν να επεξηγήσουν κάποιες από τις πλατωνικές αναφορές περί σπηλαίου. Αποτελούν όμως μόνον κάποια πρώτα ερεθίσματα, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι πολύπλοκο, καίτοι ιδιαίτερα σημαντικό, και όσο επιτυχής κι αν είναι η προσέγγιση της Αλτάνης στα σύμβολα αυτής της παραβολής, πολύ απέχει από αυτήν μια εξαντλητική και σε βάθος ερμηνεία της. Ο αποσυμβολισμός μπορεί να είναι απαραίτητος στην προσπάθεια για ερμηνεία. Δεν ταυτίζεται όμως με αυτή και η ερμηνεία πηγαίνει πολύ μακρύτερα από τον αποσυμβολισμό, δεδομένου ότι το όλον υπερβαίνει τα μέρη εξ ων συντίθεται.
Στο θέμα αυτό σκοπεύω να επανέλθω περισσότερες φορές, όχι οπωσδήποτε διότι το κατέχω - ίσως τα μυστήρια να είναι ευρύτερα ημών και αντί να τα κατέχουμε, μάλλον αυτά μας διαχέουν, ταυτοχρόνως με κάτι που ξεπερνά τα στενά υπαρκτικά μας όρια - αλλά, διότι όπως έχω αναφέρει, η επικοινωνία αποτελεί για τον γράφοντα διαδικασία ενδοσκόπησης.

Το σχόλιο του χρήχα αμφισβητεί με τρόπο σύντομο αλλά περιεκτικό, τους βασικούς ισχυρισμούς, του οποίους ανέπτυξα στο πρώτο μέρος. Θέτοντας υπό μορφή ρητορικής ερωτήσεως τον πυρήνα των ισχυρισμών, δίνει ως μονολεκτική απάντηση την άρνηση αυτών, συνεχίζοντας με μια παραίνεση, η οποία συγκεφαλαιώνει κατά την άποψή του το ζητούμενο.

Δεν μπορώ, παρά να συμφωνήσω με το σχόλιο του χρήχα. Παρ' όλ' αυτά νομίζω ότι αξίζει να προστεθούν κάποια πράγματα επί πλέον:

Ο βασικός ισχυρισμός του πρώτου μέρους είναι, ότι είμαστε παρασκευασμένοι με τρόπο, ώστε να μην μπορούμε να δούμε και να αναγνωρίσουμε αυτά που πραγματικά συμβαίνουν. Η αντιπαράθεσή μας, στο βαθμό που συμβαίνει, αφορά κάτι που μας είναι τελικά άγνωστο, ή τελείως παρεξηγημένο. Κατά συνέπεια η αλλαγή των εξωτερικών δεδομένων οφείλει να εκκινεί από μια διαδικασία βαθιάς και ριζικής αλλαγής του εαυτού μας, κυρίως του εσωτερικού μας χώρου. Ο εσωτερικός χώρος των ανθρώπων δεν αφορά μόνον την θέσπιση αξιών και αρχών, αλλά την ίδια την συνείδηση. Η αξιακή μας όμως θέσμηση είναι αυτή που μπορεί να μεταστρέψει την συνείδησή μας προς την μεριά της α-λήθειας.
Ο αυτοματισμός, ο οποίος υποδηλώνεται από την μαρξιστική ρήση "το είναι κάνει την συνείδηση", ως εν τέλει πυρήνας της μαρξιστικής οντολογίας, αμφισβητείται κατάφωρα. Ο Μαρξισμός κάνει λόγο για "ψευδή συνεἰδηση" και τοποθετεί το ζητούμενο στην σφαίρα ενός πολιτικού και κοινωνικού διαφωτισμού, θεωρώντας το είναι ένα, σταθερό και διεπόμενο από κοινωνιά, ταξικά και παραγωγικά δεδομένα.
Αντιθέτως, στο κείμενο που προηγήθηκε, ο διαχωρισμός που επιχειρείται, αφορά το ίδιο το είναι, τον τρόπο δηλαδή ύπαρξης. Το "α-ληθώς είναι" αντιπαρατίθεται στο είναι της δοκησισοφίας, που δομείται από το άγεσθαι και φέρεσθαι μηχανισμών, οι οποίοι δεν αλλοτριώνουν μόνον την συνείδησή μας, αλλά την ύπαρξή μας συνολικά.

Οι μέθοδοι υποβολής, οι οποίοι εφαρμόζονται - και εδώ νομίζω ότι αξίζει να σημειωθεί, ότι αυτοί συνίστανται από πολλούς διαφορετικούς τύπους - δεν προάγουν μια άλλη αντίληψη της πραγματικότητος, ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτό που έχει ονομασθεί ΜΑΤΡΙΞ, δεν έχει αναλυθεί διεξοδικά. Η αντίστοιχη ταινία παρείχε τελικά "μόνον" ένα μύθο επ' αυτού. Θέτω την λέξη "μόνον" εντός εισαγωγικών, διότι ο μύθος είναι το σπουδαιότερο στην μετάδοση δεδομένων, ειδικά στην περίπτωση που αυτά ενδημούν κυρίως στο ασυνείδητο. Αυτός ήταν και ο λόγος, για τον οποίο η ταινία αυτή δεν είχε μόνον τεράστια απήχηση, αλλά έθεσε επί τάπητος ριζικά νέες οντολογικές θεωρήσεις, οι οποίες αναμφιβόλως επηρέασαν και ως ένα βαθμό μετέστρεψαν την μέση αντίληψη. Το γεγονός, ότι η ταινία αυτή βρήκε ιδιαίτερη απήχηση στους νεώτερους, δείχνει, ότι βρισκόμαστε στα στάδιο απαρχής κάποιας συνειδησιακής μεταστροφής, σε στάδιο δηλαδή, που κυοφορείται ένα νέο είδος ανθρώπου, για να επανέλθω σε αυτά που εγκαίρως εντόπισε ο Νίκος Βεργίδης, στο κείμενο που αναρτήθηκε εδώ ως πρώτο εφέτος.

Παρ' όλο που το Μάτριξ δεν έχει αναλυθεί με συστηματικό τρόπο, οι αναφορές σε αυτό, καθώς και στην συμβολική που αυτό καθιέρωσε, δίνουν και παίρνουν καθημερινά, πολλές φορές σαν να πρόκειται για κάποιο κοινής αποδοχής απτό δεδομένο.
Είναι πολύ βασική η διαπίστωση, νομίζω, ότι κατ' αρχήν ο κινηματογράφος και στην συνέχεια η τηλεόρασις ενέτειναν ολοσχερώς ένα σύστημα υποβολής σε παγκόσμια κλίμακα, το οποίον είχε εγκαθιδρυθεί με την ανακάλυψη και καθιέρωση της τυπογραφίας. Το σύστημα αυτό επιταχύνεται γεωμετρικώς με την καθιέρωση του διαδικτύου. Η ενοποίηση στην γεωγραφική σφαίρα του χώρου, η οποία επήλθε από πλευράς υποβολής στην διάρκεια του 20ου αιώνος, αποκτά μια φοβερή επιτάχυνση με αυτόν τον τρόπο κατά τον 21ο αιώνα, προσδίδοντας νέες ποιότητες στην έννοια του χρόνου. Με αυτόν τρόπο το ανθρώπινο πεπρωμένο ενιαιοποιείται και επιταχύνεται. Αυτό αποτελεί μια πρωτόγνωρη πρόκληση, όχι μόνο για τους μεμονωμένους ανθρώπους, ως φυσικά υποκείμενα, αλλά για την ανθρωπότητα συνολικώς, για τον ΑΝΘΡΩΠΟ ΩΣ ΕΙΔΟΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΘΥΡΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΜΕ ΤΑΧΥΤΑΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ Η ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται βεβαίως είναι τι μπορεί να αφορά αυτή η πλήρης υποδούλωσις, ή η απελευθέρωσις; Που συνδέεται με αυτήν την προβληματική το Μάτριξ;

Δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά που έγινε στα περιώνυμα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών", ότι: "Θα ελέγξουμε τις μάζες με τις κινούμενες εικόνες῾". Το κείμενο αυτό εκδόθηκε το 1897, αρκετά χρόνια πριν την ανακάλυψη του κινηματογράφου. Ασχέτως εάν πράγματι αυτό ανάγεται στα στελέχη, τα οποία οργάνωσαν το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο στην Βασιλεία της Ελβετίας κατά το 1893, ή αποτελεί πλαστογραφία κάποιων άλλων, οι οποίοι το απέδωσαν για λόγους σκοπιμότητος στους σιωνιστάς, δεν παύει να καθίσταται αποκαλυπτική η ύπαρξις κυκλωμάτων, τα οποία απεργάζονται στρατηγικούς στόχους στην κατεύθυνση του ελέγχου των κοινωνιών.


2. ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ

Θεμελιώδης είναι γι' αυτήν την προβληματική μια συστηματική μελέτη της διαδικασίας υποβολής, την οποία εφαρμόζουν τα εξουσιαστικά κυκλώματα εις βάρους του κοινωνικού συνόλου. Το γεγονός, ότι δεν υπάρχουν προς αυτήν την κατεύθυνση κάποιες ακαδημαϊκές ή άλλου είδους μελέτες, οι οποίες να πραγματεύονται αυτό το ζήτημα στις συνολικές του πτυχές, δείχνει ακριβώς ΠΟΣΟ ΑΦΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ είμεθα ως κοινωνίες έναντι των αντιστοίχων εξουσιαστικών διαδικασιών.
Υπάρχει αναμφιβόλως μια τεραστίου όγκου βιβλιογραφία αναφορικώς προς τα λεγόμενα "μέσα μαζικής ενημέρωσης", την αισθητική του κινηματογράφου, την ψυχολογία της διαφήμησης και τα τοιαύτα. Ήδη από την δεκαετία του '60, δόκιμοι μαρξισταί αναλυταί, όπως οι Baran και Sweezy είχαν θέσει το ζήτημα της "οργάνωσης των πωλήσεων" (marketing) και της διαφήμισης ως θεμελιακά ζητήματα της κεφαλαιοκρατίας στο ύστερο στάδιο αναπτύξεως. Πρακτικές, οι οποίες σχετίζονται και βρήκαν τεράστια εφαρμογή με την ανάπτυξη των μαζικών, μέσων καθιερώνοντας το φαινόμενο της "καταναλωτικής κοινωνίας" ως τρόπου ζωής.
Όπως όμως εντόπισα προηγουμένως, οι τρόποι υποβολής είναι περισσότεροι και αρκετοί από αυτούς εκφεύγουν των συμβατικών και ευρύτερα γνωστών τεχνικών, όπως για παράδειγμα οι τεχνικές στις οποίες αναφέρονται τα δυο βίντεο, τα οποία παρατίθενται στην προηγούμενη ανάρτηση. Αυτές ακριβώς οι μέθοδοι, οι οποίες δεν επιπίπτουν στην άμεσο προσοχή, είναι πιο αποτελεσματικές και πλέον επικίνδυνες. Η υποβολή, στον βαθμό που γίνεται άμεσα αντιληπτή, εξασθενεί.
Ευρέως γνωστός έχει γίνει από πολλαπλές αναφορές στο παρελθόν, ο τρόπος υποβολής με προσθήκη επί πλέον καρέ, τα οποία δεν γίνονται αμέσως αντιληπτά από τους οφθαλμούς, στην ροή των κινηματογραφικών φιλμς.
Εδώ, ας μου επιτραπεί για λόγους συστηματικής μια πρώτη διαφοροποίηση των τρόπων υποβολής σε:

- άμεσα αντιληπτούς, και
- έμμεσα αντιληπτούς

Ας μου επιτραπεί επίσης ο εντοπισμός, ότι τόσο οι άμεσα αντιληπτοί, όσο και οι έμμεσα αντιληπτοί τρόποι υποβολής απευθύνονται προς την αισθητηριακή πρόσληψη. Καταγράφονται δηλαδή στον εγκέφαλο μέσω κάποιων εκ των πέντε αισθήσεων και των αντιστοίχων αισθητηριακών οργάνων (όρασις, ακοή κλπ.).

Στα περί των αισθήσεων - ή ορθότερον αισθητηρίων - όμως η Ελληνική Γλώσσα κάνει κάποιους βασικούς διαχωρισμούς όρων: Πέραν της αισθήσεως υπάρχει και η διαίσθησις, αλλά και η παραίσθησις. Και στις δυο των περιπτώσεων αυτών, πρόκειται ΠΕΡΙ ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ, έστω και εάν αυτές δεν ανταποκρίνονται σε μια πρόσληψη της πραγματικότητος με τον απτό, συμβατικό και από λογικής πλευράς πλήρως ελεγχόμενο τρόπο. Δεν παύουν όμως αυτές να υφίστανται και να επηρεάζουν την ανθρώπινη αντίληψη.

Επί παραδείγματι, ουδείς ορθολογιστής δύναται να αμφισβητήσει την μέθοδο του υπνωτισμού στην ιατρική και ιδιαιτέρως στην ψυχολογία. Περί αυτής έχει γραφεί μεγάλος αριθμός συγγραμμάτων και οι πραγματείες των πειραματικών δεδομένων, τα οποία προκύπτουν από αυτή, ουδείς δύναται να απορρίψει ως εξωπραγματικά ή ευρισκόμενα αποκλειστικώς εις την σφαίρα της φαντασίας.

Τόσο η διαίσθησις, όσο και οι παραισθήσεις καταδεικνύουν ότι οι άνθρωποι είμεθα εις θέσιν να συλλαμβάνουμε δεδομένα με τρόπους οι οποίοι ευρίσκονται πέραν των πέντε αισθήσεων. Είναι επίσης ευρέως γνωστό, ότι αυτό το δεδομένο επιχειρούν να το αξιοποιήσουν έντονα οι μυστικές υπηρεσίες, αναπτύσσοντας τεχνικές, οι οποίες βρίσκονται στο χώρο που ονομάσθηκε παραψυχολογία.
Ειδικά το διαδίκτυο βρίθει κυριολεκτικώς από τεχνικές και πειράματα εμμέσου ελέγχου της συμπεριφοράς, τα οποία εφήρμοσαν οι μυστικές υπηρεσίες, όπως το πρόγραμμα της CIA MK-Ultra.
Αλλά και η λεγόμενη "πλύση εγκεφάλου", οι "οροί αληθείας" και αρκετά παρόμοια έχουν καταστεί ευρέως γνωστά. Ειδικά η περίπτωση υπνωτισμού, δια του οποίου οι υπνωτισθέντες αντιδρούν σε συγκεκριμένα ερεθίσματα με προκαθορισμένο τρόπο, οι λεγόμενοι "κοιμώμενοι", έχει βρει επίσης αρκετή δημοσιοποίηση, μεταξύ πραγματικότητος και φανταστικών σεναρίων σε ταινίες κινηματογράφου.
Αλλά και το δεδομένο των παραισθήσεων και της επιδράσεως κάποιων παραισθησιογόνων ουσιών έχουν αξιοποιήσει οι μυστικές υπηρεσίες, όπως τα πειράματα που έκανε η CIA με LSD. Περί αυτών είναι δυνατόν να δοθούν πολλές διαδικτυακές συνδέσεις και βιβλιογραφικές παραπομπές, ο ενδιαφερόμενος όμως επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει τα γραφόμενα ευκόλως μέσω κάποιας μηχανής αναζητήσεως.

Βεβαίως, θα ήταν ανούσιο να απασχολώ τις φίλες επισκέπτριες και φίλους επισκέπτες, με στόχο να επαναλάβω πράγματα τα οποία είναι ευρέως γνωστά και λίαν ευκόλως προσβάσιμα, κομίζων γλαύκαν εις Αθήνας, μόνον και μόνον δια να προβώ εις ένα πρώτον συστηματικού χαρακτήρος διαχωρισμό (η αξία του οποίου όμως ας μην υποτιμάται). ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΟΣΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΑΥΤΟ.


3. Η "ΛΕΠΤΗ" ΕΠΗΡΟΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΩΝ

Αρκετοί είναι οι σκεπτικιστές, οι οπαδοί υλιστικών θεωρήσεων, οι οπαδοί του ορθολογισμού, που αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Την ύπαρξη όμως των θρησκειών ουδείς δύναται να αρνηθεί. Αυτή αποτελεί ένα απτό, πραγματικό δεδομένο, το οποίο όμως αφ' εαυτού δεν επαρκεί ώστε να μπορεί να τεκμηριωθεί η ύπαρξις κάποιου αντίστοιχου θεού.
Στη σφαίρα της μεταφυσικής κινείται πλην των θρησκειών και το φαινόμενο του αποκρυφισμού. Πληθώρα μυστικών εταιριών και μυητικών ταγμάτων δρουν πέρα από τα φώτα της δημοσιότητος, εφαρμόζοντας πρακτικές, οι οποίες απευθύνονται με αποκλειστικό τρόπο μόνο στα μέλη των εταιριών και μάλιστα αναλόγως τον βαθμό μυήσεως.

Οι εταιρείες αυτές έχουν, στον βαθμό που κοινοποιούν κάποια από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται, μια έντονη αναφορά σε σύμβολα, τα οποία αποτελούν συστατικά στοιχεία συγκεκριμένων "τυπικών" και τελετουργιών.

Η ψυχολογία του βάθους έχει ασχοληθεί εδώ από αρκετά παλαιότερα με την συστηματική των συμβόλων. Με την συστηματική τους σε επίπεδο ατόμου ασχολήθηκε αρκετά διεξοδικά ο Siegmund Freud. Οι λειτουργίες των συμβόλων, έστω κι αν αυτά τυγχάνουν μιας συνειδητότατης και σκόπιμης εφαρμογής και χρήσεως από πλήθος φορέων, οργανισμών, κοινωνικών ομάδων ή και ιδιωτών, εδράζονται στο ασυνείδητο και συχνότατα βασίζονται σε συνειρμούς. Συχνά επιλέγονται με στόχο να υποδηλώσουν με έμμεσο τρόπο κάποιες πρακτικές ή ποιότητες, άλλοτε για να επιφέρουν κάποιο συγκεκριμένο επηρεασμό στους αποδέκτες των.
Τα σύμβολα όμως, στο βαθμό που τυγχάνουν κοινής χρήσεως εδράζονται στο συλλογικό ασυνείδητο και λειτουργούν στα πλαίσιά του. Ένα σημαντικό αναλυτικό έργο σχετικά με την συλλογικής μορφής λειτουργία των συμβόλων, με έντονη αναφορά στις θρησκείες, την αλχημεία και τον αποκρυφισμό προήγαγε ο μαθητής του Freud Carl Gustav Jung.
Οι συμβολισμοί έχουν από αρχαιότατους χρόνους εφαρμογή στα κάθε λογής μυστήρια, θρησκείες και λατρευτικές πρακτικές, έχοντας σκοπό όχι μόνο να επηρεάσουν, αλλά στην ουσία να δομήσουν τις πνευματικές και τις ψυχικές αντιλήψεις των μετεχόντων σε αυτά.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ο επιδιωκόμενος επηρεασμός δεν απευθύνεται κυρίως στην αισθητηριακή πρόσληψη του ατόμου που το αφορά. Προσευχές, τελετουργίες, μαγικές πρακτικές, θυμιάματα, τάματα μπορούν να έχουν ως αποδέκτη ή να επιχειρούν να επηρεάσουν κάποιον ή κάποιους που βρίσκονται μακρυά από το σημείο που αυτά τα συμβαίνουν ως δρώμενα. Οι ενέργειες, οι οποίες επιχειρείται να μπουν σε δράση, στηρίζονται σε νομοτέλειες και τρόπους επιρροής, πραγματικούς ή υποθετικούς, όπως η συμπάθεια, ο συντονισμός, ή η παρέμβασις οντοτήτων, που βρίσκονται πέραν των ορίων της υλικής πραγματικότητος.

Μια ιδιαίτερη θέση στις πρακτικές μεταφυσικού χαρακτήρος υπέχει η προσπάθεια συγκροτήσεως ενεργειακών μορφωμάτων μέσω της ενοράσεως. Συμφώνως προς τις σχολές ενορατικών πρακτικών η σκέψη και προβολή συνιστούν ενεργειακά μορφώματα, τα οποία είναι εις θέσιν να επηρεάζουν την πραγματικότητα. Μυστικές κοινότητες και τάγματα, αλλά και μεμονωμένοι μύσται ή αποκρυφισταί επιδιώκουν δια της ενορατικής οδού να επιφέρουν επιρροές, τόσον προς όφελος του συνόλου, ή δια ατομικά οφέλη, εις βάρος του συνόλου.

Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις πρόκειται για προσπάθειες επιρρεασμού, οι οποίες δεν απευθύνονται στα αισθητήρια πρόσληψης των πέντε αισθήσεων και εδώ νομίζω ότι πρέι να γίνει ο δεύτερος σημαντικός διαχωρισμός των μεθόδων υποβολής. Ο επιρραεσμός αυτού του είδους μπορεί να απευθύνεται τόσο προς κάποιον μεμονωμένο παραλήπτη, ή να επιχειρεί να επιρρεάσει συλλογικά δεδομένα, όπως το συλλογικό ασυνείδητο.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η προσληπτική μας ικανότητα μέσω των αισθήσεων διέπεται από αυτό που θεωρεί το συλλογικό ασυνείδητο δυνατό.
Ο ερευνητής - αρθρογράφος και πολύ ενδιαφέρων ιστολόγος Ίων Μάγγος (η σελίδα του συμπεριλαμβάνεται στους εδώ συνδέσμους) αναφέρει σε ένα κείμενό του ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό γεγονός:
Όταν κατέβηκαν στην στεριά σε μέρος της νοτίου Αμερικής με βάρκες από τα πλοία τους οι Ισπανοί εξερευνητές και μετέπειτα αποικιοκράτες για πρώτη φορά, οι ιθαγενείς ενώ τους αντιλήφθηκαν δεν ήταν σε θέση να δουν τα πλοία τους, διότι αυτά ξεπερνούσαν τις αντιληπτικές τους ικανότητες. Αυτή η κατάσταση διήρκησε μέχρι να έλθει ο σαμάνος της κοινότητος στην ακτή, ο οποίος επειδή ήταν ακριβώς εξασκημένος να βλέπει πράγματα που μπορούν να προκαλούν στην συνείδηση υπέρμετρο σάστισμα, μπόρεσε να τα δει. Όταν τα είδε ο σαμάνος, αυτά έγιναν ορατά από όλους, διότι η καταγραφή του δεδομένου αυτού στην συνείδηση του σαμάνου άλλαξε το συλλογικό ασυνείδητο.

Αυτό το δεδομένο γίνεται αρκετά κατανοητό από το βίντεο που παρατίθεται.

Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται η ευκαιρία των αλλαγών, που έχουν επέλθει στην σύγχρονη χωρικότητα και χρονικότητα. Στον κίνδυνο ακριβώς, που έχει προκύψει. Διότι κάθε κρίσις είναι ταυτοχρόνως και ευκαιρία. Αυτό το οποίο επιχειρεί να καταστρέψει το ανθρώπινο συλλογικό ασυνείδητο, ώστε να αντικατασταθεί ο άνθρωπος από ένα νέο υβρίδιο, είναι ακριβώς αυτό, που μπορεί να παρέχει την ευκαιρία της απελευθερώσεως στον άνθρωπο, εφ' όσον αναλάβουμε τις ευθύνες μας και προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε στην πρόκληση.


4. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για ποιο λόγο συμφωνώ με το σχόλιο, γράφοντας πάλι ένα κατεβατό για να υποστηρίξω, να αναπτύξω και να εμβαθύνω όσα ανάφερα στο πρώτο μέρος;
Νομίζω, ότι ο χρηχα, έστω κι αν εκφράζει κάποια ριζική διαφωνία, επιχειρώντας να διαφοροποιηθεί από το πνεύμα του κειμένου στο πρώτο μέρος, προτείνοντας κάτι διαφορετικό, συμφώνως με την δική του οπτική, στην ουσία αναφέρει κάτι πολύ σωστό, ταυτιζόμενος με την ουσία του κειμένου. Διότι η διάθεση "να δούμε και να αποτιμήσουμε την κατάστασή μας εδώ και τώρα, με στόχο να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους", αποτελεί μια υγιή αφετηρία, μια αγνή πρόθεση που σπάει τον εφησυχασμό, την αδράνεια και τον καιροσκοπισμό, με στόχο την αποκατάσταση της αρμονίας. Αποτελεί δηλαδή μια οδό αρετής, πέρα από την όποια προσεγγιστική διαδικασία. Αυτό είναι ακριβώς το πέρασμα στην άλλη πλευρά, επειδή ενεργοποιεί το φιλότιμο, την ετοιμότητα, την διάθεση προσφοράς, ως επίγνωση του αυτονόητου. Και αυτή η πορεία οδηγεί μοιραία ΣΤΟΝ ΦΩΤΙΣΜΟ. Διότι δεν υπάρχει εσωτερική και εξωτερική υπέρβαση, διότι το φιλότιμο, η αγωνιστικότητα, η αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, σε τελευταία ανάλυση η ανθρωπιά και η αρετή δεν τέμνονται. Παραμένουν ενιαίες, ενιαιοποιούν, αποκαθιστούν την αρμονία και την α-λήθεια, γεννούν τον αυριανό α-ληθή άνθρωπο στα πλαίσια μιας α-ληθούς κοινωνίας.

ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Αν θες να ανακαλύψεις τα μυστικά του χρόνου πρέπει να κινηθείς ανακαλύπτοντας τον χώρο...
ΓΡΗΓΌΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
ΜΟΝΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ - Ο ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ


Μας χρειάζεται ένας νέος ορισμός όλων όσων ξέραμε.
"ζάχαρη"


BRAKE ON THROUGH

You know the day destroys the night
Night divides the day
Tried to run
Tried to hide
Break on through to the other side

We chased our pleasures here
Dug our treasures there
But can you still recall
The time we cried
Break on through to the other side

I found an island in your arms
Country in your eyes
Arms that chain us
Eyes that lie
Break on through to the other side

Made the scene
Week to week
Day to day
Hour to hour
The gate is straight
Deep and wide
Break on through to the other side

Jim Morrison / The Doors

Σε δυσκολίες βρίσκομαι συχνά, μικρές ή μεγαλύτερες, κάποιες λίγες φορές όμως αισθάνθηκα στριμωγμένος με την πλάτη στον τοίχο. Το ερώτημα που έθεσα τότε, ήταν εάν θα έσπαγε γρηγορότερα η πλάτη μου ή τοίχος. Τώρα πλέον δεν θέτω τέτοιου είδους ερωτήματα. Πιστεύω, ότι η πλάτη μας είναι εκ των πραγμάτων μια συνάρτησις του τοίχου και ότι οι στιγμές, που αισθανόμαστε πολύ στριμωγμένοι, μας φέρνουν πλησιέστερα στην συναίσθηση των ορίων μιας φυλακής, η οποία αποτελεί ένα μόνιμο καθεστώς. Τέτοιου είδους καταστάσεις βοηθούν, αυτή η πραγματικότητα να γίνεται αισθητή, κατ' αρχήν τουλάχιστον ως καταστάσεις. Δηλαδή ως εξωτερικό περιβάλλον.
Είναι επόμενο, σε ανάλογες στιγμές να δυσφορούμε και να αισθανόμαστε αβεβαιότητα. Αυτή η ψυχολογική συνέπεια προέρχεται από τον περιορισμό της ερμηνείας μας στην εξωτερική σφαίρα. Ενώ η συνείδηση ερμηνεύει τα όρια του εγκλωβισμού ως εξωτερική κατάσταση, το ασυνείδητο, το οποίο περιέχει περισσότερα, πάσχει κάτω από το βάρος της πραγματικότητος, ότι η φυλακή μας είναι κύρια εσωτερική. Πασχίζει να φέρει στην επιφάνεια αυτό το δεδομένο, ενάντια στην δύναμη της συνήθειας, η οποία σφραγίζει τον συμβατικό τρόπο της σκέψης μας.
Το "συνειδητό" ανθίσταται στην συντέλεση της επίγνωσης αυτών που πράγματι συμβαίνουν, πίσω από τα όρια τω αισθητηριακών μας προσλήψεων και των ερμηνευτικών μας προκαταλήψεων, με μια διαδικασία, την οποία ονόμασε η "Ψυχολογία του Βάθους" της φροϋδικής σχολής "καταπλάκωση" (Verdrängung).

Νομίζω, ότι ο εντοπισμός του Πλάτωνος, ότι η γνώσις είναι ενθύμησις, αφορά τα βασικά δεδομένα της ζωής μας και όχι τον αριθμό των πράσινων πτερών, που μπορεί να έχουν τα οι φασιανοί της Ανδαλουσίας. Η μετάβαση στην α-λήθεια, συνεπάγεται την απόρριψη ενός καθεστώτος λήθης, μέσα από την πάλη, η οποία διεξάγεται στην σφαίρα της συνείδησης. Η ίδια η Ελληνική γλώσσα, η οποία συστηματοποιεί την αποκάλυψη των μεγάλων νοημάτων, κατά το "σοφία εστί ονομάτων επίσκεψις", νοηματοδοτεί πολύ αποκαλυπτικά την διττή συγκρότηση αυτού του όρου. Η συνείδησις αναφέρεται ως όρος, τόσο εις την δυνατότητα να μπορούμε να συνειδητοποιούμε δεδομένα, καταστάσεις, δυνατότητες ή οτιδήποτε άλλο, όσο και στην ευσυνειδησία. Ένας άνθρωπος που διαθέτει συνείδηση, είναι ταυτοχρόνως ένας άνθρωπος ευσυνείδητος. Για τον Πλατωνισμό προϋπόθεσις της αληθούς γνώσεως είναι τοιουτοτρόπως η αρετή και όχι οι βιβλιακές εντρυφήσεις και οι εργαστηριακού χαρακτήρος πειραματισμοί, στους οποίους προσβλέπει η νοησιαρχία και ο θετικισμός.

Αυτή η γνωσιολογία, η οποία αναφέρεται εν τέλει σε επίγνωση της αληθείας μέσω αποκαλύψεως, δηλαδή φωτισμού, προϋποθέτει κατ' ακολουθία ένα πολύ πρωτότυπα ισχυρό δεσμό μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου, αποδίδουσα μια καταλυτικού χαρακτήρος αλληλεπίδραση μεταξύ των δυο αυτών εκφάνσεων της μιας μόνης Αρχής. Αυτό δεν συνεπάγεται κατ' ουδένα τρόπο, ότι η ενασχόληση με την επιστήμη αποτελεί ένα είδος ματαιοπονίας, όπως ίσως φρονούν τα πιστεύω κάποιων θεοκρατικών κοινωνιών, τα οποία επέλεξαν την οδό της τεχνολογικής υπαναπτύξεως και της προσκολλήσεως σε παρωχημένα δεσποτικού χαρακτήρος πρότυπα. Αντιθέτως το κλασσικό ακαδημαϊκό πνεύμα, όπως ξεπήδησε από τα εργαστήρια του Ελληνικού Πνεύματος, προσανατολίστηκε με μοναδική ανησυχία προς την επιστημονική οδό, πάντοτε όμως με γνώμονα την αρετή, συμφώνως προς το "επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται". Κατά συνέπεια, συμφώνως προς το Ελληνικόν Πρότυπον η α-ληθινή γνώσις προάγει και μια απελευθερωτική επιστήμη, προς όφελος των ανθρώπων. Τουναντίον η πανουργία αποβλέπει στην επίτευξη μεθόδων και τεχνικών με στόχο την μαζοποίηση των ανθρώπων, τον εκμαυλισμό των κοινωνιών και την επιβολή των διαπλεκομένων εις το σύνολο.

Ομολογώ, ότι όταν πληροφορήθηκα την επέκταση των γεγονότων, τα οποία σχετίζονται με τα τρέχοντα έξωθεν υποκινούμενα πραξικοπήματα στον αραβοϊσλαμικό χώρο και στην Λιβύη, σε συνδυασμό με την γενικότερη συγκυρία, αισθάνθηκα μετά από πολλές δεκαετίες να στριμώχνομαι εκ νέου στον τοίχο. Όχι διότι αυτά δεν τα ανέμενα. Αυτές τις εξελίξεις τις περιμένουμε, οι άνθρωποι που διαθέτουμε μια σχετική ενημερότητα, εδώ και δεκαετίες. Είναι όμως η πληροφόρηση περί επερχόμενων και η πρόκληση των ίδιων των γεγονότων δυο διαφορετικά πράγματα. Και τα διακυβεύματα της τρέχουσας φάσεως δεν είναι απλώς τεράστια, αλλά έχουν αμέσως απροκάλυπτο καθολικό χαρακτήρα. Αφορούν τον άνθρωπο και την μελλοντική του επιβίωση.

Βεβαίως κάθε κρίση είναι ταυτοχρόνως και ευκαιρία. Και όσο μεγαλύτερη η κρίση τόσο μεγαλύτερη και η ευκαιρία, την οποία παρέχει. ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΑΡΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Διότι θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ζωή μας καθολικώς, θέτουν υπό αμφισβήτηση ΟΛΑ τα στοιχεία, τα οποία την συνθέτουν. Τουτέστιν εκ των πραγμάτων τίθεται υπό αμφισβήτηση και η φυλακή - φυσική, νοητική και πνευματική - στην οποία είμεθα εγκλωβισμένοι, ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΦΕΪΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ.
Μήπως λοιπόν είναι δυνατόν να αξιοποιήσουμε το επερχόμενο ταρακούνημα με στόχο το ξεπέρασμα της λήθης, την απελευθέρωση του ασυνειδήτου από την παρασκευή του συνειδητού, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η οποία θα δυνηθεί να προσφέρει τις βάσεις μιας υγιούς συγκροτήσεως των προσώπων και των κοινωνιών; Μήπως είναι δυνατόν να επέλθει πλέον μια ρωγμή στην εκ λήθης αργία, δηλαδή τον λήθαργο; Εάν ισχύει αυτή η υπόθεσις το κεντρικό ερώτημα, το οποίον προκύπτει είναι σε τι μπορεί να συνίσταται μια νέα εγρήγορσις;

Συχνά φίλοι και φίλες επισκέπτες θέτουν μέσω των σχολίων ερωτήματα σχετικά με ζητήματα τα οποία θέτω, αρκετές φορές μάλιστα με κατηγορηματικό τρόπο, στα οποία αρκετές φορές αδυνατώ να απαντήσω. Αυτό δεν νομίζω ότι μειώνει την αξιοπιστία του γράφοντος. Η ρήσις ότι, όταν μιλάμε οφείλουμε να μιλάμε υπεύθυνα, δηλαδή να ΘΕΤΟΥΜΕ ή να λύνουμε πρόβλημα, πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη. Στο δημοτικό σχολείο κατανόησα, ότι το κυριότερο βήμα στην επίλυση ενός προβλήματος είναι μια εύστοχος κατάστρωσις δεδομένων και ζητουμένων. Πριν, λοιπόν, γευτώ τους καρπούς μιας όποιας επιλύσεως, αρέσκομαι να αναζητώ την ευτυχία μιας ικανοποιητικής καταστρώσεως, χωρίς να προσανατολίζομαι σε ικανότητες, τις οποίες δεν διαθέτω, δεν μπορώ να διαθέτω και δεν θέλω να διαθέτω. Στηρίζομαι κυρίως στην συμπάθεια και την δημιουργική δύναμη των επισκεπτών, οι οποίες δύνανται να διέπουν τον άλλο πόλο των δυναμογραμμών της όποιας σελίδας, στα πλαίσια μιας συλλογικής επικλήσεως. Διότι δεν είναι δυνατόν να δούμε ποτέ Ιθάκη, εάν δεν εκκινούμε με το "Μούσα μοι ένεπε". ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΖΩΗ ΚΑΙ ΖΩΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις, χωρίς αυτό να μην σημαίνει ότι "ωστόσο οι κάβοι μας σκληρήναν τις παλάμες". Το αγώι ξυπνάει τον συλλογικό αγωγιάτη και ας μην ξεχνάμε ότι Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.

Για μια φορά λοιπόν ακόμη, αισθανόμενος ότι στριμώχνομαι, έκανα την παλιά δουλειά μου κόσκινο, ρίχνοντας το μπαλάκι στο ασυνείδητο. Όταν αδυνατώ να προχωρήσω με το συνειδητό, εμπιστεύομαι τον αυτόματο πιλότο του ασυνειδήτου. Θυμάμαι, ότι στα τέλη κατά το 1979, ευρισκόμενος σε μια κατάσταση ανάλογη, έτυχε να είχα προμηθευτεί το διπλό άλμπουμ των Doors "Absolutely Live", το οποίο άκουγα και με άκουγε. "When the music´s over turn up the lights".
Θυμάμαι τόσα και τόσα...
"Την κραυγή της πεταλούδας",
την κραυγή του Μόρισσον:
"For if we don't find
the next whiskey bar
I tell you we must die", στο Αλαμπάμα Σονγκ σε στίχους του Μπρεχτ
και το "The End".

Στην φάση που ο Δυτικός πολιτισμός έχανε την νομιμοποίησή του κυρίως ένατι της νεολαίας με τον πόλεμο του Βιετνάμ , το φεστιβάλ στο Γούντστοκ αποτέλεσε μια μεγάλη διαμαρτυρία και ένα τεράστιο αντιπολεμικό χάππενιγκ, που θα μείνει στην ιστορία. Η μουσική πηγαίνει κατ' ευθείαν στο ασυνείδητο και εκεί όπου η νόηση αδυνατούσε ακόμη να δώσει χειροπιαστές απαντήσεις, ένας χείμαρρος καλλιτεχνικής δημιουργίας νεολαίων καλλιτεχνών δόμησε μια νέα συνειδητότητα ενάντια στην αυθαιρεσία και στην διαστροφή του πολέμου. Έτσι τις προάλλες πέταξε αυθόρμητα η σκέψη μου στο βλαχάκι του αμερικάνικου νότου, ο οποίος υπήρξε αναμφίβολα μεγάλη καλλιτεχνική ιδιοφυΐα μιας λαϊκότροπης δημιουργίας, τον John Fogerty των Creedens Clearwater Revival, που έγραψε ένα σωρό δυνατά κομμάτια ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ: "Fortunate Son", "Running Through the Jungle", "Bad Moon Rising", "Have You Ever Seen the Rain", αφήνοντας να ηχεί στα αυτιά μου το παράπονο σαν μεγάλη ερώτηση από το "Who´ll Stop the Rain?", το οποίο παραμένει διαχρονικά προφητικό:

Long as I remember The rain been coming down.
Clouds of myst'ry pouring Confusion on the ground.
Good men through the ages, Trying to find the sun;
And I wonder, Still I wonder, Who'll stop the rain.

I went down Virginia, Seeking shelter from the storm.
Caught up in the fable, I watched the tower grow.
Five year plans and new deals, Wrapped in golden chains.
And I wonder, Still I wonder Who'll stop the rain.

Αφήνοντας σκόπιμα αυτήν την αμηχανία να με τυραννάει μπήκα σήμερα στην πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα Enterstar και διάβασα δίπλα σε πολλά αξιόλογα άρθρα ένα κείμενο της
ΣΥΝΕΦΕΝΙΑΣ:

Πραγματικότητα …μια έννοια με πολλές πτυχές εξαρτώμενες από τον τρόπο αντίληψης των ανθρώπων .Είναι εντέλει αυτό που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε η πραγματική ροη των πραγμάτων ή ζούμε σε έναν φαινομενικό κόσμο, σ’ένα matrix,σένα κόσμο κατασκευασμένο από τους λίγους για να χειραγωγούν τους πολλούς.Ίσως αυτό να σας θυμίζει σκηνή από ταινία, αλλά πιστέψτε με δεν θα εμφανιστεί ο Μορφέας να μας προσφέρει το μπλε ή το κόκκινο χάπι.Αυτήν την επιλογή πρέπει αν την κάνουμε μόνοι μας, τα μυστικά δεν είναι τόσο καλά κρυμμένα και μόλις τα ανακαλύψετε,θα βλέπετε τον κόσμο με διαφορετικά μάτια.Με ποιον τρόπο όμως χειραγωγούν την ζωή μας ;Δεν θέλει πολλή σκέψη. Μέσω της εικόνας ,του ήχου και φυσικά μέσω της τηλεόρασης, του τύπου και της μουσικής με την χρήση υποσυνείδητων μηνυμάτων...

Πράγματι η επιβίωση - όχι μόνο η ατομική - αλλά και η επιβίωσή μας σαν είδος, μέσα στην επερχόμενη νεοταξική κατολίσθηση, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την απελευθέρωση και την αποκατάσταση της συνειδήσεως μας, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται από τα δεσμά της λήθης, που μας έχουν επιβάλει και ανεχθήκαμε.
Νομίζω λοιπόν, ότι η διαπίστωση που έκανε με το σχόλιό της η φίλη "ζάχαρη", καθ' όσον έγραφα αυτό το κείμενο, αποτελεί πλέον ζήτημα επιβίωσης:
Μας χρειάζεται ένας νέος ορισμός όλων όσων ξέραμε.


BRAKE ON THROUGH

Όταν ο τοίχος πιέζει αφόρητα με κίνδυνο να μας συνθλίψει, μια λύσις μόνον υπάρχει: Ρωγμές και γκρέμισμα.
Η επιβολή των παρασίτων που εξουσιάζουν, βασίζεται σε δυο τεχνάσματα:
- Επιχειρούν να πείσουν, ότι εάν γκρεμιστεί ο τείχος, θα πέσει το σπίτι και θα μας πλακώσει.
- Ο τοίχος παραμένει σε σημαντικό βαθμό από πρώτη ματιά αόρατος.

Ο αγώνας για επιβίωση οφείλει να εδράζεται στο θεμέλιο της αρετής και να στηρίζεται στον βασικό πυλώνα της αναζήτησης χωρίς προκαταλήψεις.
Σαν πολιτικός μηχανικός με πολυετή πείρα είμαι εις θέσιν να πιστοποιώ, αυτό που τραγούδησε ο Γιαννάκης, το απίθανα τρυφερό βλαχάκι από τον νότο:
Αληθής Λόγος της υπάρξεως είναι ο φωτισμός